Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 24

	ΔΙΑΦΟΡΟΙ Τα Ποιητικά - Τεύχος 24 ΣΕΛΙΔΕΣ: 32 • ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 33 x 22,5 ISBN: • 5.00€
Το λογοτεχνικό πεδίο, εθνικό και παγκόσμιο, πάντα διατρέχεται από ανταγωνισμούς και αντιπαλότητες, καθώς ταλαντεύεται ανάμεσα στην αυτονομία και την εξάρτησή του από άλλα πεδία, την ετερονομία, μέσα από τις πράξεις των αυτουργών του. Το λογοτεχνικό πεδίο, εθνικό και παγκόσμιο, πάντα διατρέχεται από ανταγωνισμούς και αντιπαλότητες, καθώς ταλαντεύεται ανάμεσα στην αυτονομία και την εξάρτησή του από άλλα πεδία, την ετερονομία, μέσα από τις πράξεις των αυτουργών του. Κάθε πεδίο έχει ποικίλες εστίες στον αγώνα αυτό και πάντα το διακύβευμα είναι μια εξουσία. Διαβάζοντας το παρελθόν, ειδικά της «αποκλίνουσας» για την εποχή της λογοτεχνίας, διαβάζει καλύτερα το παρόν και το μέλλον. Ό,τι ξεφεύγει από τον κανόνα της εποχής, όπως τον επιβάλλουν οι επικρατούσες δυνάμεις, υφίσταται τρομακτικές πιέσεις, επιχειρείται να διαγραφεί. Η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη περιγράφει γλαφυρά τη μάχη αυτή για τη συμβολική κατίσχυση στο κείμενό της για τον σπουδαίο Νικόλα Κάλας και την ιδιαίτερη σχέση του με τον υπερρεαλισμό (σ. 3): Ο φόβος μήπως κλονισθεί το έδαφος της πολιτισμικής πρωτοκαθεδρίας τους που διακατέχει όχι μόνον τον Μελά ή τον Καραντώνη, αλλά και τον Θεοτοκά και τον Δημαρά –φόβος τον οποίο συμμερίζεται και ο Σεφέρης– δημιουργεί, με την συμβολή του καθενός χωριστά και όλων μαζί, ένα κλίμα πολεμικό που σύρει τον αθηναϊκό συντηρητικό μικρόκοσμο σε λυσσαλέους ανταγωνισμούς με στόχο την περιθωριοποίηση όσων κριτικών και δημιουργών δεν συμμερίζονται τις απόψεις και τις φιλοδοξίες τους. Μετά, όμως, έρχεται ο χρόνος και αναδιευθετεί τα πάντα. Μετά το 1980, λέει η Αλέιντα Άσμαν, μια γερμανίδα φιλόλογος και θεωρητικός των Σπουδών Μνήμης, οι άνθρωποι στράφηκαν με ένταση στο παρελθόν, προφανώς αδυνατώντας να διακρίνουν, μέσα από τις καταιγιστικές αλλαγές της παγκοσμιοποίησης, ένα ανθρώπινο μέλλον. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν υπήρξε μια πραγματική «έκρηξη μνήμης», σε όλες τις επιστήμες. Μελετώντας λοιπόν τον τρόπο με τον οποίο το παρελθόν αυτό κινείται, η Άσμαν εισάγει τη διάκριση ανάμεσα στον «κανόνα» και το «αρχείο», τονίζοντας πως ενώ ο κανόνας κυριαρχεί, το αρχείο παραμένει πάντα εκεί, εν υπνώσει, και μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε κανόνα. Μια άλλη προσέγγιση θα μπορούσε, φυσικά, να είναι αυτή της εξέλιξης της λογοτεχνίας με βάση τη «δεσπόζουσα», όπως την περιγράφει ο Ρομάν Γιάκομπσον πολλά χρόνια νωρίτερα: Με άλλα λόγια, οι συνεχείς μεταβολές του συστήματος των καλλιτεχνικών αξιών συνεπάγονται συνεχείς αλλαγές στην αξιολόγηση των διαφόρων φαινομένων της τέχνης. Ό,τι από την άποψη του παλιού συστήματος θεωρούνταν ή αξιολογούνταν ως ατελές, ερασιτεχνικό, παρεκκλίνον ή απλώς λανθασμένο, ή ό,τι θεωρούνταν αιρετικό, παρηκμασμένο και ασήμαντο, θα μπορούσε να ανατιμηθεί και, από την άποψη ενός νέου συστήματος, να υιοθετηθεί ως θετική αξία. […] [Κ. Μ. Newton (επιμ.), «Η λογοτεχνική θεωρία του εικοστού αιώνα», μτφρ. Α. Κατσικερός, Κ. Σπαθαράκης, ΠΕΚ, 2013, σ. 15]. Αυτή η επίγνωση φωτίζει διαφορετικά την καθημερινή δουλειά όσων γράφουν και μεταγράφουν με διάφορους τρόπους και βρίσκεται μονίμως στο επίκεντρο της προβληματικής του περιοδικού μας, το οποίο αισίως έχει φτάσει στο 24ο τεύχος του. Οδηγεί τις διαδρομές προς το παρελθόν και τα ανοίγματα που θα θέλαμε να επιτρέπουμε στο μέλλον, γνωρίζοντας βέβαια πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο. Το άνοιγμα αποτελεί, υπό μία έννοια, τη δεσπόζουσα της αισθητικής του, άνοιγμα προς κάθε κατεύθυνση, χωρική, χρονική, πέρα από τα καθιερωμένα και κατεστημένα όρια, με έμφαση στη ρήξη και τη ρωγμή. Πολλά είναι τα κείμενα στο παρόν τεύχος που κινούνται σ’ αυτό το μήκος κύματος και πάλι, πλάι στην παρακολούθηση της τρέχουσας παραγωγής. Οι πρωτοπορίες επανέρχονται συχνά στις σελίδες του περιοδικού, όπως και πολλές άλλες ριζοσπαστικές, εγχώριες και μη, στιγμές της ποίησης. Ο ρομαντισμός κατέχει επίσης ιδιαίτερη θέση, αφού θεωρούμε τον μοντερνισμό ύστερη απόληξή του και μια σειρά από κινήματα, όπως οι μπήτνικ, στην παράδοσή του – από την κυρίαρχη θέση του Ρεμπώ στην ποίησή τους ως την επιθυμία, π.χ., του Κόρσο να ταφεί κοντά στον Κητς και τον Σέλλεϋ. Το φάσμα της νεότερης ποίησης προσπαθούμε να το καλύπτουμε στην ολότητά του, εκτός των δικτύων εξουσίας που αναπαράγονται καθαυτά και δεν έχουν ανάγκη την υποστήριξή μας. Στο πλαίσιο αυτό, θα επιχειρήσουμε στο επόμενο τεύχος μια αποτίμηση της ποίησης των νεοτέρων από το 2000 και εξής, καθώς ο αντιρρητικός προς αυτήν λόγος πληθαίνει και παρουσιάζει, ως φαινόμενο σχετιζόμενο με όσα είπαμε παραπάνω, ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το βραβείο «Άρης Αλεξάνδρου» απονεμήθηκε στον Αλέξανδρο Ίσαρη, για το βιβλίο για το βιβλίο Έξι ευρωπαίοι ποιητές (εκδ. Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός). Το περιοδικό θα εγκαινιάσει μια σειρά τομιδίων μεταφρασμένης ποίησης. Καλή χρονιά.
Οπισθόφυλλο, βιβλιογραφικά στοιχεία, αποσπάσματα \| Eξώφυλλο

Ζωοδόχου Πηγής 73, 10681 Αθήνα. Τηλ: 2103822251 - 2103815433 - 2103816661 - Fax: 2103815882email: info@govostis.gr

"ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ II" | ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ ΣΕ ΕΡΓΑ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ | ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚÎ

Διπλό CD
"ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ II"
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ | ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ
Ερμηνεία τραγουδιών: Σοφία Μανουσάκη
Σπουδαία έργα του μεγάλου μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη, σε ενορχηστρώσεις καιμεταγραφές του Στέφανου Κορκολή και ερμηνεία της Σοφίας Μανουσάκη, σε Α'πανελλαδική κυκλοφορία από την Panik Platinum.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η δισκογραφική εταιρεία Panik Platinum, έχει την τιμή να παρουσιάζει τον σπουδαίο κύκλο τραγουδιών του μεγάλου μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη "Μια Θάλασσα Γεμάτη Μουσική" (σε ποίηση Δήμητρας Μαντά) όπως επίσης και τους "Χαιρετισμούς" (σε ποίηση Γιάννη Θεοδωράκη, Αγγελικής Ελευθερίου και Μίκη Θεοδωράκη). Δύο έργα που ανήκουν στα Προδομένα Έργα, όπως ο ίδιος ο συνθέτης τα αποκαλεί, της περιόδου 1980 - 2000.
Ο Μίκης Θεοδωράκης εμπιστεύθηκε για τις ενορχηστρώσεις και τις μεταγραφές των έργων τον "πρεσβευτή" της μουσικής του, όπως ο ίδιος έχει αποκαλέσει δημόσια, τον διεθνούς φήμης πιανίστα και συνθέτη Στέφανο Κορκολή.
Στην ερμηνεία των τραγουδιών η εξαιρετική Σοφία Μανουσάκη, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της, μόλις πριν δύο χρόνια (!) ερμηνεύοντας Μίκη Θεοδωράκη ("ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ" - Χρυσός δίσκος).
Αυτή η μοναδική και πολυτελής κασετίνα περιέχει και το αριστουργηματικό έργο με τίτλο "Μικρή Σουίτα για Πιάνο" σε μία από τις σπάνιες ηχογραφήσεις του.
Γι αυτό το διπλό CD ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε:
Αγαπητοί μου Σοφία και Στέφανε,
Η συγκίνηση και η χαρά μου για το νέο CD είναι μεγάλη.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για το νέο υπέροχο δώρο που μου προσφέρατε.
Θέλω να ελπίζω ότι το κοινό, διεθνές και προ παντός ελληνικό, θα εκτιμήσει την αναγέννηση αυτών των δύο ξεχασμένων κύκλων τραγουδιών μου, όχι μόνο για την υψηλή στάθμη του μεγάλου ταλέντου σας αλλά και για το υψηλό σας ήθος.
Σας ευχαριστώ και σας χαιρετώ με αγάπη,
Μίκης Θεοδωράκης
28.10.2016
Εμείς, ως εταιρεία, νιώθουμε υπερήφανοι αλλά και τυχεροί που, για ακόμη μία φορά, ο Μίκης Θεοδωράκης μάς εμπιστεύθηκε την έκδοση αυτών των υπέροχων έργων του!
«ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΙΙ»
Μίκης Θεοδωράκης – Στέφανος Κορκολής
Ερμηνεία τραγουδιών Σοφία Μανουσάκη

CD 1
«ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΕΜΑΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ»

CREDITS CD 1
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
«Μία Θάλασσα Γεμάτη Μουσική» (1987)
Ποίηση: Δήμητρα Μαντά
Για φωνή, βιολοντσέλο, πιάνο
Ενορχήστρωση: Στέφανος Κορκολής
Τραγούδι Σοφία Μανουσάκη
Βιολοντσέλο: Μαριλίζα Παπαδούρη
Πιάνο: Στέφανος Κορκολής
Ηχοληψία / Μίξη: Ηλίας Λάκκας
Η ηχογράφηση έγινε στα studios odeon
Επιμέλεια παραγωγής Στέφανος Κορκολής / Σοφία Μανουσάκη
CD 2
«ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ»
«ΜΙΚΡΗ ΣΟΥΙΤΑ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ»

CREDITS CD 2
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
«Χαιρετισμοί» (1978-81)
(10 Lieder Για φωνή και πιάνο Α’ εκτέλεση)
Ποίηση: Γιάννης Θεοδωράκης
Αγγελική Ελευθερίου
Μίκης Θεοδωράκης
Μεταγραφή σε Lied Στέφανος Κορκολής
Ερμηνεία τραγουδιών: Σοφία Μανουσάκη
Πιανο: Στέφανος Κορκολής
Ηχοληψία / Mίξη: Ηλίας Λάκκας
Η ηχογράφηση έγινε στα studios Odeon
Επιμέλεια παραγωγής Στέφανος Κορκολής / Σοφία Μανουσάκη
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
«Μικρή Σουίτα για Πιάνο» (1947)
I Poco allegro
II lento
III Allegro molto marcato
VI Andante mosso/ presto
Πιάνο Στέφανος Κορκολής
ARTISTS OFFICIAL PAGES
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ: https://www.facebook.com/Stefanos.Korkolis
ΣΟΦΙΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ: https://www.facebook.com/SofiaManousakiOfficial
https://www.facebook.com/MikisTheodorakisMikesTheodorakes/
https://www.facebook.com/theodorakismos/

Merry Xmas and a Panik New Year

ENTER THE PANIK WORLD
★ http://bit.ly/PanikRecords_Facebook
★ http://bit.ly/PanikRecords_YouTube
★ http://bit.ly/PanikRecords_Twitter
★ http://bit.ly/PanikRecords_Instagram
★ http://bit.ly/PanikRecords_GooglePlus
★ http://bit.ly/PanikRecords_Website

Καλές Γιορτές από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Yamaha Pianos & Keyboards! 🎹

Παραμυθοευχές από τη Ζωή Νικητάκη

Ευχές μαζί με ένα παραμύθι…

Από τη Ζωή Νικητάκη

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το fαcebook, όλων των λογιών τα χρώματα, σε όλες τους τις αποχρώσεις και φωτεινότητες, σε όλο τους το μεγαλείο, έτσι που ένα υπέροχο ουράνιο τόξο όλα μαζί συνθέτουν... Κάποιοι τοίχοι παρατήρησε μια φίλη, πως έχουν γκρίνια πολλή και είναι γεγονός, αφού και το πεδίο αυτό μια αντανάκλαση είναι της κατάστασης που στον κόσμο μας κυριαρχεί. Κάποιοι άλλοι τοίχοι είναι αναπαραγωγή του δελτίου των ειδήσεων, λες και αγνοούμε αυτά που συμβαίνουν ή λες και αναμασώντας τα θα έρθει επίλυση.

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες, είναι σημαντικό το που αποφασίζουμε και θέλουμε να στρέψουμε την συνειδητότητά μας. Όπου επικεντρώσουμε την προσοχή και την ενέργειά μας, αυτό είναι που τρέφουμε και αντίστοιχα αυτό έλκουμε και υλοποιούμε. Με τον συνεχόμενο εστιασμό στην αρνητική όψη της ζωής, τροφοδοτούμε αυτό ακριβώς και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μας συμβαίνουν αρνητικά... Μα με την τροφή που δίνουμε στο σκοτάδι, από ρεβυθάκι σιγά σιγά γιγαντώνεται και στο τέλος μας τρώει... Η ζωή έχει πολλές όψεις, πολλές εκφάνσεις, πολλά χρώματα, μα και ο καθένας από εμάς. Το μαύρο είναι μια κατάσταση πολύ απαραίτητη για το ταξίδεμα στο υπόλοιπο φάσμα, είναι μια προετοιμασία γέννας ας πούμε στα έγκατα της ύπαρξης, μέχρι το φως να γεννηθεί. Μα είναι ένα μονάχα στάδιο.

Αξίζει να θελήσουμε να δούμε το ξεδίπλωμα όλου του φάσματος του χρωματικού. Και όσο για τις αλλαγές στον κόσμο μας, ας μην λησμονούμε πως για οποιαδήποτε αλλαγή στην εξωτερική μας πραγματικότητας, χρειάζεται προηγουμένως μια αλλαγή στην εσωτερική μας κατάσταση, μια αλλαγή στη συνειδητότητά μας. Αν πραγματικά, θέλουμε μια επανάσταση, τότε αυτή θα ξεκινήσει πρώτα από μέσα μας, από την πνευματική αλλαγή μας και στη συνέχεια η αλλαγή αυτή θα φωτίσει κάθε σκοτεινή γωνιά, θα συγκολλήσει κάθε μικρή ή μεγάλη ρωγμή και θα φωτίσει όλα τα χρώματα στη ψυχή, στη νόηση, στα συναισθήματα και σε όλα τα ενδύματα του σώματος και του εαυτού. Αλλάζοντας εμείς αλλάζει ο κόσμος μας. Κάθε στιγμή με κάθε αναπνοή. Και αυτή είναι η κύρια καθημερινή εργασία μας ως άνθρωποι που την παραμερίζουμε, την μεταθέτουμε για αργότερα, την παραμελούμε, τη λησμονούμε και στο τέλος ασύνειδα την συρρικνώνουμε τόσο πολύ, που την αφανίζουμε. Μα αυτή είναι πάντα εκεί και μας περιμένει. Ακόμα και μέσα στο σκοτάδι, πίσω από κάθε χρώμα, πίσω από την κούραση, πίσω από το γέλιο των παιδιών, πίσω από τα όνειρα που ξεχάστηκαν, πίσω από τις λέξεις που κρύφτηκαν, πίσω από τις αγάπες που πήγανε χαμένες, πίσω από την ομπρέλα που περιμένει στην πόρτα και πίσω από το κρεμασμένο στην αόρατη κρεμάστρα καπέλο. Η κύρια εργασία μας είναι το ταξίδι στον εαυτό μας, στα βάθη του, στα άδυτά του, στις κρυμμένες πόρτες του, στα σκαλιά που μέσα από την κουφάλα των αόρατων δέντρων οδηγούν σε πηγάδια, απ΄όπου καλούμαστε να ανακαλύψουμε και να κουβαλήσουμε φως απροσμέτρητο για να φωτιστούμε και να φωτίσουμε τον κόσμο μας.

Καλά Χριστούγεννα, Καλά Ηλιούγεννα, Καλά Φωτούγεννα!

Η αλλαγή στον κόσμο μας θα έρθει από την Καρδιά και το Μονοπάτι της Αλλαγής είναι ήδη ορθάνοιχτο.

Καλώς να ορίσουμε και διόλου ας μην αργήσουμε!

Κι ένα παραμύθι από το βιβλίο μου “Παραμύθια για της καρδιάς μας την αλήθεια” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κονιδάρη, ένα δώρο που μπορείτε να προσφέρετε τώρα στις γιορτές σε μεγάλους που ονειρεύονται και σε παιδιά πάνω από 8 ετών.

Oι δυο θεραπευτές

ή Πως η καρδιά στο νου βρήκε φωλιά

Μια φορά κι έναν καιρό ή πριν μια μόνον στιγμή, σε μια πόλη από κείνες που θαύματα συμβαίνουν κάθε στιγμή και σε κάθε γωνιά, μα οι άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένοι για να τα δουν, ζούσε ένας θεραπευτής που ΄χε πια διανύσει το πιο μεγάλο μέρος του ταξιδιού της ζωής. Αυτός ο θεραπευτής το λοιπόν, θεράπευε ακούγοντας τη φωνή της καρδιάς του κι ήταν πολύ ξακουστός απ΄ άκρη σ΄άκρη εκείνης της πολιτείας κι όλοι τον σέβονταν για τις σοφές του συμβουλές μα και τον αγαπούσαν.

Κι έτσι κυλούσε ο καιρός και όλο και άσπριζαν τα γένια και τα μαλλιά του θεραπευτή κι όλο ένιωθε πως κάτι ακόμα έλειπε από τη θεραπευτική διαδρομή που ως τότε είχε βαδίσει. Ώσπου ήρθε μια εποχή που αυτή η έλλειψη γινόταν με τον καιρό στην καρδιά του όλο και πιο πλατιά και μέσα του πολύ βαθιά γνώριζε πως κάπου υπάρχει κάτι την τέχνη του να συμπληρώσει και να την κάνει ολόκληρη σαν έναν κύκλο στρογγυλό που να κυλάει και να ΄ναι γεμάτος φως.

Και λένε πως τα θαύματα συμβαίνουν όταν ακριβώς τα χρειαζόμαστε πιο πολύ, τότε ήταν που άκουσε πως σε μια άλλη πόλη, μέρες και νύχτες πολλές μακριά από τη δική του, ζούσε ένας νέος θεραπευτής, που θεράπευε με τη φωνή του μυαλού.

Έτσι ένα πρωί που όλα είχαν ετοιμαστεί στο σχέδιο του Σύμπαντος αδιόρατα μα και σοφά, ο γέρος θεραπευτής πήρε το δισάκι του στον ώμο, πήρε των ομματιών του και ξεκίνησε ακολουθώντας τη φωνή της καρδιάς του να βρει το νέο θεραπευτή.

Μα και ο νέος θεραπευτής είχε ακούσει πολλά για τον γέροντα κι επειδή του

΄χε γεννηθεί μεγάλη επιθυμία να τον γνωρίσει, ξεκίνησε κι αυτός από την πόλη του, να πάει στην πολιτεία του άλλου θεραπευτή για να τον συναντήσει.

Πήγαινε, πήγαινε ο ένας, πήγαινε, πήγαινε κι ο άλλος και να που συναντήθηκαν

σ΄ένα πανδοχείο παλιό στη μέση θαρρείς του πουθενά, και χωρίς ο ένας τον άλλον να γνωρίζει, γίνηκαν φίλοι.

Βλέποντας ότι οι γνώσεις του νέου τις εμπειρίες του γέροντα συμπλήρωναν,

αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην κοντινότερη πόλη που ΄ταν μισή μέρα δρόμος από κει, και μαζί πια ν΄ασκήσουν την τέχνη τους μέσα από των μονοπατιών τους τη σύνθεση.

Πέρασαν μερικά χρόνια από τότε, κύλησε ο καιρός σα να ΄τανε νεράκι.

Αλήθεια, έχεις ακούσει πως κυλάει του χρόνου το νεράκι;

Οι δυο θεραπευτές το λοιπόν, ζούσαν και θεράπευαν μαζί, χρησιμοποιώντας σε κάθε περιστατικό, ο ένας την καρδιά κι ο άλλος το μυαλό.

Ήρθε όμως ο καιρός που ο γέροντας θεραπευτής έφτασε στο κατώφλι του

θανάτου. Ο νεότερος τον φρόντιζε νύχτα μέρα σαν να ΄τανε πατέρας του κι ακόμα πιο πολύ, αλλά όταν πλησίασε η ώρα το καντήλι της ζωής του γέροντα να σβήσει και ήρθε η στιγμή η ιερή ν΄αποχαιρετιστούν, του είπε:

“Ξέρεις, τότε που συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στο πανδοχείο, εσένα έψαχνα να βρω, γιατί είχα ανάγκη τις γνώσεις σου. Είχα καταλάβει πως το κομμάτι εκείνο που έλειπε, θα έκανε τον κύκλο ολόκληρο και γνώριζα πως χρειαζόταν να το βρω.”

Τότε ο γέροντας θεραπευτής τον κοίταξε στοργικά και με τα μάτια του χάιδεψε

θαρρείς του νέου την καρδιά και έτσι του αποκρίθηκε:

"Κι εγώ είχα ξεκινήσει το μεγάλο εκείνο ταξίδι για να σε συναντήσω. Είχα καταλάβει πως δεν μπορούσα να θεραπεύω ακούγοντας την καρδιά μου μοναχά.

Τώρα πια που εγώ θα φύγω από τη ζωή, θα μείνεις εσύ, σύνθεση των δυο δρόμων να καταφέρεις και στο εξής να θεραπεύεις ακούγοντας το μυαλό και την καρδιά σου.

Λίγες ώρες αργότερα ο γέροντας έφυγε από τη ζωή ήσυχος πια. Ο νέος

κατάφερε την ένωση να κάνει προσθέτοντας στη γνώση του την εμπειρία του

ηλικιωμένου φίλου του και συνέχισε το έργο του μέσα από τον δρόμο σύνθεσης πια, ανακουφίζοντας τους πόνους των ανθρώπων και μεταλαμπαδεύοντας τη γνώση που ΄χε συντεθεί σε νεότερους που αναζητούσαν στο μονοπάτι την αλήθεια. Και έζησαν αυτοί καλά και η καρδιά στο νου βρήκε φωλιά...

www.zoenikitaki.com

fb/Zoe Nikitaki