Άλλο βεζίρης, άλλο Καραγκιόζης

ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ

Στο Θρακικό Θέατρο Σκιών χτυπά η καρδιά του πολιτισμού για χριστιανούς και μουσουλμάνους ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Δάμων Δαμιανός

«Από 18 χρόνων ασχολούμαι με τον Καραγκιόζη.

Έτυχε τη δεκαετία του ΄70 να ζω στο Γαλάτσι, εκεί όπου υπήρχε η σκηνή του Σπυρόπουλου. Κάποια στιγμή μπήκα μέσα, από περιέργεια περισσότερο.

Φαντάστηκα ότι το πανί του Θεάτρου Σκιών μπορεί να είναι καραβόπανο που αν το κεντήσεις μπορεί να σε ταξιδέψει παντού.

Αυτό ήταν».

O Γιάννης Βουλτσίδης, τρεις δεκαετίες τώρα, βλέπει, κρίνει και σχολιάζει τη ζωή και τα καθημερινά βάσανα των ανθρώπων, τις χαρές και τις λύπες τους, μέσα από τα μάτια του Καραγκιόζη.

Τα τελευταία χρόνια είναι εγκατεστημένος στη Θράκη και μαζί με τη σύντροφό του Γεωργία Γανοπούλου έχει δημιουργήσει το Θρακικό Θέατρο Σκιών.

Όμως ο Καραγκιόζης του Γιάννη Βουλτσίδη λειτουργεί πλέον και ως δάσκαλος πολιτισμού για εκατοντάδες παιδιά της Θράκης, χωρίς διακρίσεις ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους.

Μέσα από την κοινοτική πρωτοβουλία Leader ο καραγκιοζοπαίχτης της Θράκης δημιούργησε τον πολυχώρο πολιτισμού Μικρός Διάκοσμος, στην παραλία του Ιμέρου.

«Η περιοχή όπου εδρεύει ο Μικρός Διάκοσμος είναι μια ευαίσθητη και ιδιαίτερη περιοχή.

Εδώ συνυπάρχουν χριστιανοί, μουσουλμάνοι, Ρομ, Πομάκοι, αλλά και παλιννοστούντες», επισημαίνει ο Γιάννης Βουλτσίδης.

«Για τον λόγο αυτό έχουμε αναλάβει δράση σε τέτοιους χώρους, ώστε να αναδείξουμε τη σπουδαιότητα των πολιτιστικών και πολιτισμικών στοιχείων της Θράκης».

Έτσι, πέρσι, μαζί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο των Ρομ στο Δροσερό της Ξάνθης ίδρυσε θεατρική ομάδα αρχαίου δράματος.

Με τη συγκεκριμένη ομάδα ανέβηκε το έργο «Τρωαδίτισσες», το οποίο περιλήφθηκε στο πρόγραμμα των Γιορτών της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης.

Με τα παιδιά του Δροσερού δημιούργησαν ομάδα Καραγκιόζη και ανέβασαν το έργο «Ο Καραγκιόζης γιατρός».

Στον ίδιο σύλλογο συγκροτήθηκε χορευτική και μουσική ομάδα καθώς και εργαστήριο ζωγραφικής, κεραμικής και χοροθεάτρου.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

«Θηλιά» 7,4 δισ. € στην οικονομία

ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑΜε μπαράζ νέων φόρων χτυπά τα χαμηλά εισοδήματα ο νέος προϋπολογισμός ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ειρήνη Χρυσολωρά, Σπύρος Δημητρέλης, Δήμητρα Σκούφου

Πρωτοφανή φοροεπιδρομή, εν μέσω οικονομικής κρίσης, εξαπολύει η κυβέρνηση με το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2009, το οποίο κατέθεσε χθες στη Βουλή, επιβάλλοντας πρόσθετους φόρους 7,4 δισ. ευρώ σε σύγκριση με το 2008, δηλαδή περίπου 670 ευρώ επιπλέον για τον κάθε Έλληνα!

Πρόκειται για έναν προϋπολογισμό που όχι μόνο δεν βοηθά στην έξοδο από την κρίση, αλλά τη δυσκολεύει, δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας στην οικονομία με την αύξηση των φόρων και τη μείωση των επενδύσεων.

Είναι χαρακτηριστικό πως το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για πρώτη φορά εμφανίζει μείωση κατά 10% ή κατά 1 δισ. ευρώ.

Κι αυτό την ώρα που η ίδια η κυβέρνηση προβλέπει καθίζηση του ρυθμού ανάπτυξης στο 3% το 2009, από 3,4% φέτος και 4% το 2007, ενώ άλλοι αναλυτές βλέπουν τον ρυθμό να υποχωρεί και στο 2,8%.

Η κρίση

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού παρουσίασε χθες ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη μια νέα «μαύρη Δευτέρα» στις αγορές, με τη Σοφοκλέους να υποχωρεί κατά 6% και τα ξένα χρηματιστήρια να χάνουν περίπου 5-6%.

Ο υπουργός Οικονομίας, ενήμερος προφανώς για το κλίμα ανησυχίας που εκδηλώνουν ορισμένα νοικοκυριά σχετικά με τις καταθέσεις τους, διαβεβαίωσε άλλη μία φορά πως «το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι ασφαλές», επανέλαβε την πολιτική δέσμευση να εγγυηθεί τις καταθέσεις των πολιτών και πρόσθεσε ότι «όποτε χρειάζεται (σ.σ.: αυτή η εγγύηση) να ενεργοποιηθεί, θα ενεργοποιηθεί».

Λίγο αργότερα, οι «27» της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναλάμβαναν συλλογικά ανάλογη δέσμευση για τις καταθέσεις στα κράτη-μέλη, σε μια νέα προσπάθεια να τιθασεύσουν την κρίση.

Οι αναλυτές, ωστόσο, υποστήριζαν ότι η Ευρώπη βαδίζει πλέον σε καθεστώς ύφεσης. Μάλιστα, ο οίκος Μorgan Stanley προέβλεπε χθες ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μειώσει το επιτόκιό της από 4,25% στο 3% του χρόνου το φθινόπωρο, ακριβώς για να στηρίξει την ανάπτυξη.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

www.asprilexi.com - η άσπρη λέξη της ημέρας - P.I.G.S. ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Αγαπητοί φίλοι της άσπρης λέξης καλό μήνα. Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε πως την επιστημονική επιμέλεια της άσπρης λέξης της ημέρας αναλαμβάνει η καθηγήτρια γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών κα. Άννα Ιορδανίδου. Η συνεργασία αυτή έρχεται να σφραγίσει την έναρξη του νέου κύκλου δημιουργίας της άσπρης λέξης που περιλαμβάνει την ανάπτυξη νέων υπηρεσιών με σκοπό την υπεύθυνη διανομή περιεχομένου στο διαδίκτυο. Η προσπάθεια αυτή ξεκινά με την προσφορά λεξικών σε 100 σχολεία. Καλούμε τους δασκάλους και τους καθηγητές σχολείων στην Ελλάδα και το εξωτερικό που θα ήθελαν να προσφέρουν στους μαθητές τους τα λεξικά της άσπρης λέξης να επικοινωνήσουν μαζί μας. Η άσπρη λέξη θα χαρίσει στα πρώτα 100 σχολεία λεξικά της ελληνικής γλώσσας. Επιθυμία μας είναι τα βιβλία αυτά να μοιραστούν στους μαθητές των ελληνικών σχολείων ή σχολείων στο εξωτερικό όπου γίνεται διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Επικοινωνία στο τηλέφωνο 210 3608008 ή με μήνυμα στο info@asprilexi.com Από σήμερα έχετε μια νέα υπηρεσία στη διάθεσή σας. Στείλτε μας τους τίτλους των βιβλίων που επιθυμείτε και εμείς θα τα ανιχνεύσουμε, θα τα συλλέξουμε και θα σας τα στείλουμε. Αγοράστε από ένα βιβλιοπωλείο τα βιβλία που θα έπρεπε να αναζητήσετε σε περισσότερα βιβλιοπωλεία και κερδίστε χρόνο. Μάθετε πως Ανοικτό παραμένει ακόμη το σεμινάριο με θέμα "Λεξικογραφία και διαδίκτυο". Βασικός σκοπός του σεμιναρίου είναι η παρουσίαση των δυνατοτήτων που παρέχει το Διαδίκτυο μέσω ηλεκτρονικών λεξικογραφικών πόρων στην υπηρεσία του σύγχρονου λεξικογράφου ή άλλου επαγγελματία της γλώσσας. Εγγραφή με έκπτωση έως τις 11/10/08 αναλυτικές πληροφορίες Σε λίγες μέρες θα είναι διαθέσιμο το νέο ημερολόγιο της άπρης λέξης. "Το ημερολόγιο της ζωής" περιλαμβάνει τις λέξεις και τις εκφράσεις της ελληνικής γλώσσας που μας δημιουργούν τη μεγαλύτερη σύγχυση κατά τη χρήση τους επενδεδυμένες με εικονογραφήσεις από την άσπρη λέξη. 8/10 Συζήτηση με θέμα το βιβλίο της Μαριάννας Κορομηλά «Η Μαρία των Μογγόλων». Στη συζήτηση συμμετέχει η συγγραφέας και ο Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Θάνος Μαρκόπουλος. Στη Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη», στις 7.30 μ.μ. Πραξιτέλους 169, Πειραιάς 18/ 10 Ο Θεατρικός Οργανισμός Νέος Λόγος θα παρουσιάσει για τη χειμερινή περίοδο 2008 – 2009, από το Σάββατο 18 Οκτωβρίου στον καινούργιο του χώρο, το Studio Μαυρομιχάλη, το έργο του Μαριβώ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, σε μετάφραση του Ανδρέα Στάικου και σκηνοθεσία του Φώτη Μακρή. Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Δευτέρα στις 21:15, Κυριακή στις 19:30. η παράσταση Αυτό το μήνα στο βιβλιοστάτη μας παρουσιάζουμε το βιβλίο του Βασίλη Χατζηρβασάνη "Μικρή Μεσόγειος" από τις εκδόσεις ανεβαίνοντας. Στο βιβλίο "Μικρή Μεσόγειος" ένα γουρούνι και μια αλεπού σχολιάζουν τη μεσογειακή φύση: από τα πιο αθόρυβα και μικρά πλάσματα μέχρι τις γεωλογικές πλάκες. Πλούσιες εικονογραφίσεις μας συντροφεύουν σε κάθε σελίδα - ανακάλυψη του Μεσογειακού κόσμου. Ο τρόπος γραφής, επιστημονικός και έγκυρος καθιστά το βιβλίο αυτό κατάλληλο για ενήλικες και για παιδιά. Βιβλιοστάτης Βρείτε τις εκδόσεις μας στο βιβλιοπωλείο της άσπρης λέξης: Μαντζάρου 6, Αθήνα, 1ος όροφος τηλ. 210 3608008 καθώς και στα βιβλιοπωλεία: Παπασωτηρίου, Πολιτεία, Ελευθερουδάκης, Πρωτοπορία, ΙΑΝΟΣ. Κεντρική διάθεση: Χριστάκης Συλλαβιστής, Διορθωτής για ελληνικά. (Pc, Mac) περισσότερα Η άσπρη λέξη στο FacebookFacebook Wallpaper άσπρη λέξη Wallpaper Ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξή σας Σας περιμένουμε στο σπίτι μας στην οδό Μαντζάρου 6 στο κέντρο της Αθήνας άσπρη λέξη Οκτώβριος 2008 Σχετικά links www.asprilexi.com www.asprilexi.gr http://club.asprilexi.com

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Κάτι διαφορετικό, κάτι όμορφο και ιδιαίτερα παρείστικο με τις ειδήσεις, τα σχόλια, τον χαβαλέ αλλά πάνω απ' όλα τον καλό καφέ που σερβίρει είναι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ το οποίο συμπλήρωσε έξι μήνες παρουσίας.Ο ΚΑΦΕΤΖΗΣ, αν και απαράδεκτος καθότι ώρες - ώρες δίνει συμβουλές που έχουν σαν αποτέλεσμα την "παντόφλα" από τις συζύγους, φροντίζει να μας κρατά σε εγγρήγορση για τις εξελίξεις στην πολιτική, αλλά και για τα νέα χαρμάνια καφέ που κυκλοφορούν.

Του ευχόμαστε λοιπόν να είναι πολύχρονος, και να βάλει ρε παιδί μου για συνοδεία στον Ελληνικό καφέ και κανένα "λουκούμι" μπας και γλυκαθούμε καμιά φορά από τα καθημερινά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΦΕΤΖΗ ΜΟΥ

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Η μαμά Παύλος Μεθενίτης

Η Μαρίνα δε σκεφτόταν ό,τι έκανε – απλώς έκανε, για πρώτη φορά στη ζωή της, ό,τι επιθυμούσε. Λες και με κάθε βογγητό, με κάθε σπασμό, διέγραφε κι από μια μέρα, ή ένα μήνα, ή ένα χρόνο από την παλιά ζωή της, απ' όλα εκείνα τα ατέλειωτα πρωινά στο μαγαζί, απ' όλες εκείνες τις αναρίθμητες νύχτες που πέρασε δίπλα στον Χρίστο.

Ένιωθε πως ο εαυτός της ως μαμά και γιαγιά και σύζυγος και μπακάλισσα και τίμια κι άμεμπτη γυναίκα ξεθώριαζε, όπως και το ίδιο το οικείο περιβάλλον της – σα να έβλεπε τον εαυτό της με τους δικούς της μέσα στο σπίτι και το μαγαζί να χάνουν τα χρώματά τους και τους ήχους τους, να γίνονται κάπως διάφανοι και σιωπηλοί.

Ενώ αντίθετα φανταζόταν πως η άλλη, η καινούρια Μαρίνα, η ερωμένη του Παναγιώτη, γινόταν εντονότερη με κάθε μέρα που περνούσε.

Όπως η εικόνα της, έτσι και της ίδιας το περίγραμμα γινόταν πιο αδρό, τα χρώματά της πιο ζωντανά, οι μυρωδιές κι οι ήχοι που εξέπεμπε πιο ευδιάκριτοι, πιο υπαρκτοί.

Αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα η ηρωίδα του βιβλίου, πιστή στο ρόλο για τον οποίο την προόρισε η καταγωγή και η ανατροφή της, θα συναντήσει στα πενήντα πέντε της πρώτη φορά τον έρωτα στα μάτια ενός πολύ νεότερού της άντρα: ενός ταλαντούχου ζωγράφου με τον οποίο θα υπερβεί προσωπικές αναστολές και κοινωνικά στερεότυπα, θα διαρρήξει οικογενειακούς δεσμούς και θα διεκδικήσει τελικά το δικαίωμά της στην ευτυχία.

Οι συνέπειες όμως, τόσο για την ίδια όσο και για τους γύρω της, θα είναι απρόβλεπτες.

Ταξίδια στην ιστορία Τάκης Αντωνόπουλος Η Ιθάκη την εποχή του Mύθου.

Ο πιο μεγάλος γητευτής της Ιστορίας.

Το βράδυ που έκλαψε η Δημοκρατία.

Ένα σκάνδαλο στα αρχαία Ανθεστήρια. Οι σταυροφόροι.

Η Λέαινα και ο Λεοντόκαρδος.

Η πολυκύμαντη ζωή της Ελεονόρας, που έζησε με δύο βασιλείς.

Ο Μπενβενούτο Τσελίνι.

Ο δεσμοφύλακας που δεν έμαθε ποτέ να πετάει.

Ο αλήτης Καραβάτζιο.

Ο Γιόχαν Λούντβιχ Μπούρκχαρτ και η πόλη του παραμυθιού.

Η γυναίκα που ντυνόταν άντρας.

Ο εικοσάχρονος που είχε λίγες ώρες για να αποδείξει ότι ήταν ο σπουδαιότερος μαθηματικός της εποχής του.

Ο βομβαρδισμός που δεν έγινε για να σωθεί ένα έργο τέχνης.

H αρχαιολόγος και ο φιλόσοφος.

Η πιο όμορφη έρημος του κόσμου. Το βιβλίο αυτό είναι μια μηχανή του χρόνου και ο αναγνώστης του ένας ταξιδιώτης στο παρελθόν: αναχωρεί από την ελληνική Αρχαιότητα, διασχίζει τη Ρωμαιοκρατία, το Μεσαίωνα, την Αναγέννηση, και ταξιδεύει προς τον 20ό αιώνα απολαμβάνοντας το ταξίδι του σαν μια περιήγηση σε μια φαντασμαγορική πινακοθήκη, όπου οι πίνακες ζωντανεύουν, τα πορτραίτα αποκτούν κίνηση και φωνή, ενώ αναβιώνουν κάποια ξεχωριστά ή και άγνωστα επεισόδια της Ιστορίας, με πρωταγωνιστές που έζησαν τόσο στην ορατή όσο και στην αθέατη πλευρά της.

Happy birthday, ΤΟΥΡΚΕ! Γιάκομπ Αρζούνι O Κεμάλ Καγιανκάγια είναι ένας τουρκικής καταγωγής Γερμανός ντετέκτιβ, που δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει τις πολλές δυσκολίες της δουλειάς του, αλλά και το λανθάνοντα ρατσισμό των γύρω του. Η δύσκολη ζωή του θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη όταν αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία του Αχμέτ Χαμούλ, ενός συμπατριώτη του οικογενειάρχη, που βρίσκεται μαχαιρωμένος σε μια κακόφημη συνοικία της Φρανκφούρτης. Ψάχνοντας για αποδεικτικά στοιχεία στο χώρο της πορνείας και των ναρκωτικών, θα έρθει σύντομα αντιμέτωπος με το ύποπτο παρελθόν του Βασίφ Εργκούν, πεθερού του θύματος, αλλά και με τη διαφθορά που επικρατεί σε ορισμένα κλιμάκια της γερμανικής αστυνομίας. Όπως και στο Κισμέτ, ο Αρζούνι γράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο σασπένς, όπου το μυστήριο δεν είναι ποτέ ξεκομμένο από τους κανόνες της αληθινής ζωής και όπου ο κεντρικός χαρακτήρας έρχεται να προστεθεί στους πιο χαρακτηριστικός ήρωες της διεθνούς νουάρ λογοτεχνίας. Για περισσότερες νέες κυκλοφορίες κάντε κλικ εδώ.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες Κάρλος Φουέντες «Εγώ προέρχομαι από μια οικογένεια στην οποία κάθε μέλος πλήγωνε με κάποιον τρόπο τους άλλους. Έπειτα, μετανιωμένος, ο καθένας πλήγωνε τον εαυτό του». Όλες οι ιστορίες αυτού του σπονδυλωτού μυθιστορήματος έχουν ως θέμα τους την οικογένεια. Και είναι ιστορίες που συνοδεύονται πάντα από έναν «χορό», σαν αυτούς του αρχαίου ελληνικού δράματος, κάποτε χιουμοριστικούς, στην πλειοψηφία τους τραγικούς, που δίνουν φωνή σε όσους φωνή δεν έχουν: σε παιδιά ζητιάνους, σε κόρες θύματα βιασμού, σε ορφανά, σε αντίζηλους, σε λαθρέμπορους, σε συμμορίες δολοφόνων που κατεβαίνουν από τους δρόμους του Λος Άντζελες ή ανεβαίνουν από τις ζούγκλες της Κεντρικής Αμερικής, σε μεσήλικες Δον Ζουάν, σε γυναίκες που ανέχονται το σαδισμό του συζύγου τους, σε ομοφυλόφιλους που βρίσκονται μπροστά στον πειρασμό, σε ιερείς που έχουν να κρύψουν κάποια μυστικά. Το Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι η αφηγηματική πολυφωνία των αντιφατικών πλευρών του σύγχρονου Μεξικού και, κατ' επέκταση, της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου ολόκληρου. Violence is the name of the gameΠερί τυφλότητος Ζοζέ Σαραμάγκου Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του.

Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς.

Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Zοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του.

Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή;

Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές;

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια;

Oι σεξουαλικοί φραγμοί;

Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα; Kαι τέλος: Σε έναν κόσμο τυφλών, τι θα έκανες αν έβλεπες;

Πέρα από το Αιγαίο Ηλίας Καζάν Bρισκόμαστε σε μια αποφασιστική στιγμή της Iστορίας.

O πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έχει μόλις τελειώσει.

Eλληνικά στρατεύματα διεκδικούν την Aνατολία από τους Tούρκους.

Kαι ο Σταύρος Tοπούζογλου -που είκοσι χρόνια πριν, για να γλιτώσει από την τουρκική καταπίεση, είχε διαφύγει στην Aμερική, όπου όμως είδε να διαψεύδεται το όνειρό του για τον αμερικάνικο τρόπο ζωής- αποβιβάζεται στη Mικρά Aσία με σκοπό να διεκδικήσει τα δικαιώματά του στη γενέτειρά του.

Eδώ θα φτιάξει από την αρχή τη ζωή του και θα απαλλαγεί από το πάθος του για μια κομψή Aμερικανίδα, που είχε γίνει γι' αυτόν το υπέρτατο σύμβολο της επιτυχίας.

H ενεργητικότητα κι η αλαζονική αυτοπεποίθησή του τον οδηγούν σε εκπληκτικές επιτυχίες στη ρημαγμένη από τον πόλεμο πατρίδα του.

Kάπου στα βάθη της Aνατολίας ανακαλύπτει τη γυναίκα που πιστεύει πως θα ολοκληρώσει αυτό το νέο του όνειρο για τον εαυτό του, μια νεαρή γυναίκα με ατίθασο και ανεξάρτητο πνεύμα, τη Δόμνα.

Δεν ξέρει όμως πως το δικό της πάθος είναι εξίσου δυνατό με το δικό του πριν από είκοσι χρόνια: να μεταναστεύσει στην Aμερική με κάθε θυσία.

Tο τωρινό του πάθος είναι η Aνατολία.

Φέρνει τη μητέρα του και την αδελφή του από την Aμερική στην πατρίδα και κυνηγάει την τύχη ακόμα πιο πέρα, σε επικίνδυνες περιοχές, στα μετόπισθεν του πολεμικού θεάτρου, ακόμα κι όταν πληροφορείται πως οι σύμμαχοι έχουν εγκαταλείψει τους Έλληνες, ακόμα κι όταν χάνει τον αδελφό του στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Tο Πέρα από το Aιγαίο είναι ένα δραματικά, ιστορικά και συναισθηματικά δυνατό μυθιστόρημα.

Οι γάμοι Αλμπέρ Καμύ Από τα λιγότερα γνωστά αλλά και πιο σημαντικά έργα του νομπελίστα συγγραφέα, η συλλογή αποτελείται από τέσσερα κείμενα που γράφτηκαν το 1936 και το 1937, κι εκδόθηκαν το 1950.

Το Γάμοι στην Τιπαζά φέρνει στη μνήμη μια «μέρα γάμων με τη φύση».

Στην παραλία της Τιπαζά στην Αλγερία, ένας νεαρός τραγουδά τη χαρά του για τη ζωή μέσα στην ομορφιά της φύσης και την υπερηφάνειά του που μπορεί ν’ αγαπά απεριόριστα.

Στο Ο άνεμος στην Τζεμιλά ο συγγραφέας εκφράζει «τη συνειδητή βεβαιότητά του ενός ανέλπιδου θανάτου», όμως ακόμα κι η φρίκη αυτού του θανάτου δε θα τον αποσπάσει από τους στοχασμούς του· μέχρι το τέλος, το πνεύμα του θα παραμείνει καθαρό.

Στο Καλοκαίρι στο Αλγέρι περιγράφει μιας πόλη χωρίς παρελθόν, που αγνοεί την έννοια της αρετής, αλλά που έχει την ηθική της, ενώ οι άνθρωποί της βρίσκουν «καθ’ όλη τη διάρκεια της νιότης τους μια ζωή στα μέτρα της ομορφιάς τους».

Τέλος, στο Η έρημος ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι η συμφωνία που ενώνει έναν άνθρωπο με τη ζωή του, σ’ έναν κόσμο όπου η ομορφιά του θα χαθεί, είναι «η διπλή συνείδηση της επιθυμίας του να διαρκέσει και της μοίρας του να πεθάνει».

Η σωτηρία μας βρίσκεται επί της γης, εδώ όπου η ευτυχία μπορεί να γεννηθεί από την απουσία της ελπίδας.

Μίκης Θεοδωράκης: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΑΠΟ ΡΕΣΑΛΤΟΓραμμένο στις 22.9.2008, αποκλειστικά για το ΡΕΣΑΛΤΟ.

Δημοσιεύεται στο τεύχος-32, μηνός Οκτωβρίου 2008

Φαίνεται ότι οσονούπω ολοκληρώνεται και ο τρίτος κύκλος υποβάθμισης των αξιών που έως σήμερα χαρακτήριζαν κουτσά-στραβά την εθνική μας ζωή, για να ανοίξει επί τέλους η είσοδος της χώρας στην εποχή του Προτεκτοράτου, που μπορεί κανείς να διακρίνει δια γυμνού οφθαλμού να ξανοίγεται διάπλατα μπροστά μας.

Οι άλλοι δύο κύκλοι αφορούσαν τον ελληνικό πολιτισμό και την ηθική συγκρότηση του λαού μας. Δηλαδή τις πολιτιστικές και ηθικές μας αξίες.

Ο τρίτος και τελευταίος, του οποίου τους επιθανάτιους σπασμούς ζει σήμερα η χώρα, είναι η πολιτική, που παρασύρεται προς την απαξίωσή της από τον ίδιο τον πολιτικό κόσμο μαζί με το πλέγμα των σχέσεων και των εξαρτήσεων που έχει αυτός δημιουργήσει γύρω του.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτή η καταστροφική πορεία οφείλεται σε λάθη του ίδιου του λαού μας είτε σε δυνάμεις μέσα και έξω από τη χώρα μας, που για δικούς τους λόγους βοήθησαν ή κατάφεραν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε σε τόσο μικρό σχετικά χρονικό διάστημα να κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε μορφές εξάρτησης παρόμοιες με κείνες της Αλβανίας, του Κόσοβου, των Σκοπίων, της Ουκρανίας, της Γεωργίας, του Ιράκ και άλλων παρόμοιων χωρών που έχουν μεταβληθεί ουσιαστικά σε μαριονέτες της αμερικάνικης πολιτικής.

Σ’ αυτό το ερώτημα μόνο μια εμπεριστατωμένη και επιστημονικά θεμελιωμένη έρευνα θα μπορούσε να δώσει την οριστική απάντηση.

Όμως προς το παρόν και για λόγους εθνικού συμφέροντος, για το οποίο όλοι οφείλουμε να διατυπώνουμε θαρραλέα την όποια γνώμη μας αναλαμβάνοντας τις ανάλογες ευθύνες, εγώ θα τολμούσα να πω, ότι αυτή η αρνητική πορεία οφείλεται σε λάθη όχι του λαού μας αλλά των κάθε λογής εκπροσώπων του αλλά φυσικά και στην ενεργό ανάμειξη όλων αυτών που έχουν κάθε συμφέρον να υποτάξουν την γενική πορεία της χώρας μας στην στρατηγική που έχουν χαράξει και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Είναι γνωστές όλες αυτές οι θεωρίες για το τέλος της ιστορίας και για την ομάδα των κακών λαών που θα πρέπει να τιμωρηθούν (η πρώτη, το Ιράκ, τιμωρήθηκε ήδη), καθώς και οι νέες συνθήκες που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση κλπ. κλπ.

Τελευταία όμως υπήρξαν απρόβλεπτες και βαθύτατες αλλαγές στον χάρτη των διεθνών σχέσεων και ισορροπιών με την εκπληκτική οικονομική άνοδο της Κίνας και κυρίως την επάνοδο της Ρωσίας σε ρόλο υπολογίσιμης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης.

Αυτά τα δύο φαινόμενα οδήγησαν την υπερδύναμη σε αναθεώρηση (και σε ένα βαθμό σε αναδίπλωση) της επιθετικής στρατηγικής της που την οδηγεί σε πρωτοβουλίες και τακτικές της ψυχροπολεμικής εποχής, η οποία ως γνωστόν είχε δύο χαρακτηριστικά: πρώτον την απομόνωση της τότε Σοβιετικής Ένωσης (και νυν Ρωσίας) και δεύτερον την νέα περικύκλωσή της με στρατιωτικές βάσεις όσο γίνεται εγγύτερα στα εδάφη της.

Εξ ου και η εγκατάσταση πυραύλων σε Πολωνία-Τσεχοσλοβακία και η μετατροπή του Κοσυφοπεδίου, των Σκοπίων, της Γεωργίας και μιας σειράς πρώην σοβιετικών δημοκρατικών αλλά και του Αφγανιστάν και του Ιράκ σε επιθετικές βάσεις.

Το καινούριο στοιχείο σε σχέση με τον ψυχρό πόλεμο είναι ότι από το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο λείπει σήμερα η ιδεολογική κάλυψη (πρόσχημα) με την ανάγκη «άμυνας» κατά του κομμουνισμού.

Σήμερα η Ρωσία έχει ήδη γίνει αποδεκτή από τη Δύση ως μια δημοκρατική χώρα με ελεύθερη αγορά, που μάλιστα συμμετέχει στο κλαμπ των οκτώ ισχυρών δυνάμεων.

Επομένως το αμερικανικό νατοϊκό στρατόπεδο δεν έχει πλέον την ευχέρεια να καταγγείλει μια δυτική χώρα είτε έναν δυτικό ηγέτη ως συνοδοιπόρο φιλοκομμουνιστή όπως έκανε άλλοτε, γιατί ακριβώς υπάρχει αυτό το έλλειμμα της ιδεολογικής κάλυψης.

Λ.χ. θα μπορούσε ποτέ προχτές ένας ηγέτης όπως ο Κώστας Καραμανλής να τολμήσει να πει «όχι» πρόσωπο με πρόσωπο με τον εκάστοτε Αμερικανό πλανητάρχη;

Σε μια τέτοια περίπτωση θα τον χαρακτήριζαν ως συνοδοιπόρο και πιθανώς σε συνθήκες όπως λ.χ. της δεκαετίας του ΄50, θα τον οδηγούσαν στο απόσπασμα στο πλευρό του Μπελογιάννη!

Τι γίνεται λοιπόν σήμερα χωρίς τη λεοντή του αντικομμουνισμού, όταν κάποιος αγνοεί αυτές τις δύο θεμελιώδεις εντολές της υπερδύναμης, δηλαδή απομόνωση της Ρωσίας και μεταβολή της Ελλάδας σε επιθετικό προγεφύρωμα εναντίον της; Και πώς να ξεχάσουν το «όχι» του Κυπριακού λαού -με την ουδετερότητα της Ελληνικής κυβέρνησης- που πιθανώς πήγε τα άμεσα επιθετικά τους σχέδια μια εποχή πίσω, δεδομένου ότι η Κύπρος σε έναν υποθετικό πόλεμο με το Ιράν μπορούσε να αποτελέσει το βασικό στήριγμα-ορμητήριο σε μια τόσο μεγάλου μεγέθους επιχείρηση;

Αυτά είναι σφάλματα που δεν συγχωρούνται από τους ιέρακες του Πενταγώνου που ανεξαρτήτως Κλίντον-Μπους-Ομπάμα χαράζουν απτόητοι την γενική στρατηγική των ΗΠΑ, που αποβλέπει σταθερά στην εδραίωση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας.

Ο Ελληνικός λαός είχε την ιδιαιτερότητα σε σχέση με άλλες δυτικές χώρες να δοκιμάσει επάνω στο πετσί του τα αποτελέσματα αυτής της αδίστακτης Αμερικανικής πολιτικής που προκειμένου να πετύχει τους στόχους της είναι ικανή να πατήσει επί πτωμάτων.

Όπως μετέβαλαν σε πτώμα την Ελληνική δημοκρατία και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού με την επτάχρονη χούντα και όπως γέμισαν με ανθρώπινα πτώματα την Κύπρο με όργανό τους τον πιστό τους σύμμαχο και συνεργό, την Τουρκική στρατιωτική χούντα.

Ήταν φυσικό λοιπόν μετά απ’ αυτές τις δύο τεράστιες εθνικές καταστροφές που μας επέβαλαν με τόσο ωμό και σκληρό τρόπο, ο Ελληνικός λαός να οδηγηθεί στο σύνολό του (σχεδόν) σε μια στάση τουλάχιστον επιφυλακτική απέναντι στους παλιούς του συμμάχους.

Ακόμα και οι εθνικόφρονες, που ήταν παλιοί τους φίλοι, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δαπάνησαν εκατομμύρια δολλάρια για να τους σώσουν από τον κομμουνισμό. Γιατί κι αυτοί δεν ξεχνούν ότι τους έσωσαν μεν από τους απεχθείς Έλληνες κομμουνιστές, όμως στη συνέχεια τους παρέδωσαν δεμένους και φιμωμένους στην φιλική τους στρατιωτική χούντα, τη δε Κύπρο στους φίλους και συμμάχους των ΗΠΑ Τούρκους στρατηγούς.

Όλα αυτά οι Έλληνες δεν τα ξεχνούν και ούτε πρόκειται ποτέ να τα ξεχάσουν, πόσο μάλλον που οι Αμερικανοί δολοπλοκούν εναντίον μας χρησιμοποιώντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο και προβάλλοντας χωρίς ντροπή τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα ύψη των συρματοπλεγμάτων του Γκουαντανάμο, δηλαδή της πιο τρανταχτής περιφρόνησης όχι μόνο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και της ίδιας της ανθρώπινης σάρκας, μιας και δεν πρόκειται πια για ανθρώπινα όντα που φυλάσσονται εκεί μέσα αλλά για ανθρώπινες σάρκες που δέχονται επί σειράν ετών τον πόνο και τον εξευτελισμό.

Οι Αμερικανοί λοιπόν μας τιμωρούν μόνο και μόνο γιατί έχουμε μνήμη και εθνική αξιοπρέπεια και επομένως για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους πρέπει να εξαλειφθεί η εθνική μας μνήμη και αξιοπρέπεια δηλαδή ο πολιτισμός και το ήθος μας -πράγμα που εν πολλοίς το επέτυχαν σ΄ ένα μεγάλο βαθμό με την βοήθεια των Ελλήνων ισχυρών τους φίλων πρακτόρων, προπαγανδιστών, παραγόντων της οικονομικής κυρίως ζωής, καθώς και μωροφιλόδοξων πολιτικάντηδων- για να έρθει η σειρά της Πολιτικής και των πολικών, γιατί απέτυχαν στην πλειοψηφία τους να «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις» και να επιβάλουν ένα καθεστώς πλήρους ευθυγράμμισης με την γενική στρατηγική των ΗΠΑ.

Ένα καθεστώς ουσιαστικά προτεκτοράτου. Και γι’ αυτό προετοιμάζεται ολοταχώς το πολιτικό σκηνικό από το οποίο θα ξεπηδήσει το νέο σύστημα (ποιο άραγε που με πομπώδεις, ως συνήθως, διακηρύξεις, καταδίκες και ευχολόγια θα ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν οι Μπερίσα, Γκρουεφσκ, Γκουσένκο, Θάτσι, Σακασβίλι και τόσοι και τόσοι άλλοι ιππότες της ελεεινής μορφής.

Εάν όμως θέλετε την γνώμη μου, πιστεύω ότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρουν.

Ο Ελληνικός λαός ωρίμασε ύστερα από τις τόσες και τόσες δοκιμασίες, το μορφωτικό του επίπεδο έχει ανεβεί και έχει ήδη δημιουργηθεί μια πλατειά βάση παραγωγικών δυνατοτήτων, που μας προσφέρει σε μεγάλο βαθμό οικονομική αυτοτέλεια.

Τέλος η θέση μας στον κόσμο γενικά έχει βελτιωθεί, ώστε φίλοι και εχθροί να μας υπολογίζουν.

Βεβαίως στα θέματα του πολιτισμού και του ήθους έχουν γίνει ρήγματα.

Όμως δεν πιστεύω ότι έχουν φτάσει σε τόσο βάθος, ώστε να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του λαού μας, που σε μεγάλο βαθμό διατηρεί την αγάπη, την πίστη και την προσήλωσή του στις εθνικές μας παραδόσεις, πολιτιστικές και ηθικές.

Στον χώρο της πολιτικής επίσης η κρίση είναι επιφανειακή.

Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού μας κόσμου αντανακλά το ήθος και τον πολιτισμό του λαού μας παρ’ όλη τη λυσσαλέα προσπάθεια που καταβάλλεται από την προπαγάνδα για να φανεί στο σύνολό της ξεκομμένη από τον λαό, τις ανάγκες του και τις αξίες του.

Ας μη μας εντυπωσιάζουν τα παιχνίδια που παίζονται στην επιφάνεια από μια μεγάλη μερίδα του τύπου και της τηλεόρασης, που σε έναν επικίνδυνο βαθμό έχουν γίνει φερέφωνα των μαύρων δυνάμεων που επιζητούν την καταστροφή μας.

Έτσι για άλλη μια φορά καλώ την πολιτική κυρίως τάξη να δώσει λίγη προσοχή στην παραπάνω ανάλυσή μου, για να δει πού βρίσκεται το κύριο εθνικό μας πρόβλημα, ώστε να παραμερίσουν τις δευτερεύουσες κατά τη γνώμη μου διαφορές τους επικεντρώνοντας την προσοχή τους στον κύριο εθνικό κίνδυνο που μας απειλεί, δηλαδή την καταβαλλόμενη ασφυκτική προσπάθεια να μεταβάλουν τη χώρα μας σε προτεκτοράτο.

Γεγονός που πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει Έλληνας που να το επιτρέψει να πραγματοποιηθεί.

Αθήνα, 22.9.2008

ΥΓ. Θα περίμενα από την Κυβέρνηση, τη στιγμή που ο υποτιθέμενος διαπραγματευτής κ. Νίμιτς τόλμησε να θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέμα της δήθεν «μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας» να δώσει εντολή στον εκπρόσωπο της Ελλάδας να εγκαταλείψει πάραυτα τις συζητήσεις και να αποσυρθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Όμως δεν το έκανε κι αυτό με βάζει σε μαύρες σκέψεις. Ελπίζω αυτό το σφάλμα να μην επαναληφθεί.

Έχω ήδη τονίσει από το 1992 και μάλιστα στο Υπουργικό Συμβούλιο, ότι όλα ξεκινούν από το όνομα «Μακεδονία» σαν πρώτο βήμα, για να ακολουθήσουν η Εθνότητα, η Γλώσσα και οι μειονότητες των … «μακεδόνων» στην Ελληνική Μακεδονία, ώστε το έδαφος να προετοιμαστεί για να αρχίσει η αμερικανική πολιτική τους εκβιασμούς και τις απειλές για την ίδια την εδαφική μας ακεραιότητα σε περίπτωση που δεν θα συμμορφωθούμε πλήρως προς τας υποδείξεις…

Επιστρέφουμε στη φεουδαρχία;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Καθηγητή Πανεπιστημίου ΜακεδονίαςΧαλασμός στα διεθνή χρηματιστήρια και στο τραπεζικό- χρηματοπιστωτικό σύστημα. Βλέπουμε χτεσινούς οικονομικούς γίγαντες να χάνονται και μικρομεσαίους να συγχωνεύονται και έτσι όταν επέλθει η «γαλήνη» θα έχουμε λιγότερους και ισχυρότερους «παίκτες-ιδιοκτήτες» στο διεθνές οικονομικό ταμπλό! Μήπως επιστρέφουμε γοργά στην φεουδαρχία με βαρόνους, κόμητες και δούκες και….δεν το συνειδητοποιήσαμε; Το σενάριο, σε υπέρ απλουστευμένη μορφή, ήθελε τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα ως «δούλους» στους τσιφλικάδες και τους γαιοκτήμονες της Ευρώπης και της Αμερικής, και ως «χαμάληδες» στον δευτερογενή τομέα και την μεταποίηση. Στη συνέχεια σημειώθηκαν έντονες αντιδράσεις, μας προέκυψε μετά την Γαλλική και την Αμερικανική κυρίαρχα η Οκτωβριανή Ρωσική Επανάσταση και οι εργαζόμενοι σε γεωργία – κτηνοτροφία - φάμπρικες απέκτησαν δικαιώματα, μετουσιώθηκαν σε ανθρώπινα όντα (οι πλουτοκράτες τους θεωρούσαν ως…ζώα) και τα Συνδικάτα ανδρώθηκαν και «έβγαλαν γλώσσα στις υπερβολές των αφεντικών….» Σε Ευρώπη και Αμερική η δύναμη των Συνδικαλισμένων όχι μόνο κατόρθωσε να διασφαλίσει για την Εργατική Τάξη δικαιώματα (ακόμη και…προνόμια) αλλά αποσόβησε και το φάσμα μιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης ιδιαίτερα στην Ευρώπη μετά την ήττα της Γερμανίας του Κάϊζερ και στην Αμερική μετά το μεγάλο Κραχ της Γουώλ Στρητ! Αυτό είναι το υπέρ απλουστευμένο σενάριο που περιέγραφε τον 19ο και τον 20ο αιώνα. Στη συνέχεια η Μέκκα του Καπιταλισμού καθιερώθηκε ως ο κυρίαρχος πόλος έλξης για εργατικό δυναμικό ΟΛΩΝ των επιπέδων, ή σε απλή Μαρξιστική γλώσσα όχι μόνο για χειρώνακτες και κατόχους σωματικών δεξιοτήτων αλλά και για κατόχους γνώσεων, για επιστήμονες και επιχειρηματικά στελέχη. Η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος με φθίνουσα σημασία προσέφεραν στις ΗΠΑ το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για να επιτύχει την κατάκτηση της ηγετικής της θέσης σε επιστήμες, εμπόριο και παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ οι Αμερική μετουσιώθηκε σε αδιαμφισβήτητο πλανητάρχη…. Από τα μέσα του 19ου αιώνα όταν γράφτηκε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο μέχρι και την προτελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική η Εργατική Τάξη, παρά την τόσο προσδιοριστικά επιτυχημένη άποψη του Μαρξ για «την αυταπάτη της Μεσαίας Τάξης» ότι αποτελεί δυνατή οικονομική οντότητα ικανή να αναστείλει την επέλαση του βάρβαρου Κεφαλαίου στην μορφή του «άκρατου» φιλελευθερισμού της Αγοράς κατόρθωνε να…ακουμπά τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ της οικονομικής ευημερίας εισπράττοντας αξιόλογες αμοιβές για την προσφερόμενη εργασία της εφόσον ήταν ακόμη οικονομική ενεργή και υποσχέσεις για επάρκεια οικονομικών πόρων όταν έμπαινε στο στάδιο της συνταξιοδότησης. Βέβαια μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες οι άνθρωποι δεν επιβιώναμε, όπως σήμερα, δύο και τρεις δεκαετίες μετά την συνταξιοδότηση και η ανταγωνιστικότητα των Οικονομικών συστημάτων Ευρώπης και Αμερικής δεν αισθανόταν καμία έξωθεν απειλή…. Ο κόσμος, όμως, άλλαξε…. Η κριτική των Συνδικαλιστών της Δύσης για την Σοβιετική Ένωση ήταν ότι εκεί, Συνδικάτα και κορυφαίοι Συνδικαλιστές κατείχαν θέσεις στην Κομματική ηγεσία της ΕΣΣΔ οπότε και δεν υπήρχαν προϋποθέσεις διαφοροποίησης. Στη Δύση, υποτίθεται, ότι οι Συνδικαλιστές φρόντιζαν την …Εργατική Τάξη, και μόνο!.. Το Καπιταλιστικό κατεστημένο της Δύσης κατόρθωσε να αφομοιώσει, σταδιακά και μεθοδικά, κορυφαίους Συνδικαλιστές. Από εκεί και πέρα, και μετά την πτώση του Τείχους δεν χρειαζόταν να είναι κανείς μάγος, Κοινωνιολόγος, Οικονομολόγος ή Πολιτικός Επιστήμονας υψηλού επιπέδου για να προβλέψει τι ερχόταν μπροστά μας… Οι πρόσφατες «συγκρούσεις» ανάμεσα σε Κυβέρνηση και Συνδικάτα για θέματα συντάξεων και απασχόλησης προκαλούν ανεξέλεγκτα πλέον επίπεδα αηδίας σε ανθρώπους που κάποτε πίστεψαν και στήριξαν την Ιδέα του Συνδικαλισμού και θυμηδία σε άλλους που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε ένα λεπτό περισσότερο για να ισοπεδώσουν και τους τελευταίους θύλακες αντίστασης. Η Κοινή Γνώμη τελικά αδυνατεί να συλλάβει και να συνθέσει σε μια εικόνα από τη οποία να…βγαίνει νόημα τα επιμέρους στοιχεία του σαφώς ακατανόητου σύγχρονου εργασιακού αυτού παζλ!Είναι απαραίτητο να θυμηθούμε κάποια δεδομένα που θα βοηθήσουν στην κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας. Όταν τις περασμένες δύο δεκαετίες μας ερχόταν από την Αμερική και την Ιαπωνία οι πρωτότυπες τότε ιδέες με νέα εργασιακά σχήματα που εξέφραζε ο ευρηματικός τίτλος «ελαστικά ωράρια εργασίας» κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τις εξελίξεις που ξεπερνώντας τα προσχήματα απογυμνώνουν τον μύθο της «Μεσαίας Τάξης» η οποία στηριζόμενη στα ελαστικά ωράρια υποτίθεται ότι θα μπορούσε να απολαύσει «τον ελεύθερο χρόνο» δημιουργικά, να αναπτύξει καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις, να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική στην παραγωγική διαδικασία. Τελικά, και πάλι ξεκινώντας από την Αμερική η ευρεσιτεχνία των «ελαστικών ωραρίων» απασχόλησης μετουσιώθηκε σε έναν απίστευτα διψασμένο για κέρδη και αδηφάγα άπληστο ΔΡΑΚΟΥΛΑ που απομυζεί το αίμα της εργατικής τάξης δικαιώνοντας την πράξη με το πρόσχημα της ανάγκης για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μπροστά στην επέλαση του «κίτρινου κινδύνου» που – ΑΚΟΥΣΟΝ και…ΦΡΙΞΟΝ φίλε μου Διεθνιστή Μαρξιστή, εκπορεύεται από την πατρίδα του Μάο, ανδρώνεται μέσα στα σπλάχνα της Κομμουνιστικής ΚΙΝΑΣ και απειλεί όχι μόνο το οικοδόμημα του Δυτικού Καπιταλισμού (είδωλο του οποίου είναι και το ίδιο) αλλά τις ίδιες του τις ρίζες!.. Σε σχετική του εργασία ο δάσκαλός μας Αμερικανός κοινωνιολόγος Σ.Ράϊτ Μίλλς έγραφε πριν μερικές δεκαετίες ότι από τη στιγμή που τα μέλη της μεγάλης κοινωνικής τάξης «του λευκού κολάρου» εντάσσονται παραγωγικά στο οικονομικό σύστημα καταλήγουν να χάνουν όχι μόνο τον χρόνο και την ενέργεια για τα οποία και θα πάρουν στο δεκαπενθήμερο ή το μήνα την αμοιβή τους αλλά και πολλά από τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά όπως το χαμόγελο και την ευγένειά τους τα οποία οφείλουν να προσφέρουν στον «πελάτη» ως κομμάτι του συμβολαίου εργασίας που συνυπογράφουν με τον εργοδότη τους!… Η εικονική πραγματικότητα εξαφανίζεται με απίστευτα γοργούς ρυθμούς δίνοντας τη θέση της στην θλιβερή εικόνα μιας Μεσαίας Τάξης που διαγράφεται από τον χάρτη του κοινωνικού συστήματος! Κανείς δεν συνειδητοποιεί ότι μόλις εκλείψει η Μεσαία Τάξη αυτομάτως η εργατική τάξη θα «χάσει» τον παράδεισο;

Εκβίαζε μαθήτρια με βίντεο προσωπικών στιγμών μέσω internet

ΑΠΟ ALPHA TV

Όπλο στα χέρια εγκληματικών μυαλών γίνεται η ανωνυμία του διαδικτύου, με θύματα κυρίως τους εφήβους.

Χαρακτηριστική είναι η εφιαλτική περιπέτεια μιας μαθήτριας, που έπεσε θύμα εκβιασμού από άγνωστο χρήστη.

Την υπόθεση αντιμετώπισε το Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Η μαθήτρια εξέθεσε προσωπικές της στιγμές σε άγνωστο χρήστη του internet και κατόπιν εκβιάστηκε για να ενδώσει στις ερωτικές του προτάσεις.

Οι ειδικοί εφιστούν την προσοχή στους γονείς, των ιστοσελίδων απο καθώς η ανωνυμία του διαδικτύου επιτρέπει πολλές φορές την πρόσβαση κακόβουλων χρηστών σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ανηλίκων. Πολλοί είναι οι ανήλικοι χρήστες, που έχουν έστω και μια φορά έρθει αντιμέτωποι με προσεγγίσεις ατόμων, που δηλώνουν ψευδή στοιχεία ταυτότητας, όπως αποκαλύπτεται εκ των υστέρων.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι γονείς είναι οι τελευταίοι που μαθαίνουν τις ηλεκτρονικές απειλές που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους. Πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου είναι η άρνηση παραχώρησης οποιασδήποτε προσωπικής πληροφορίας.

Το internet είναι ένα χρήσιμο εργαλείο επικοινωνίας, ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης, λένε οι ειδικοί, αρκεί να τηρείται ο κανόνας, ότι ποτέ δεν ξέρουμε με σιγουριά ποιος βρίσκεται στον άλλο υπολογιστή και πώς σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες που του παρέχουμε. Πηγή: ALPHA

Επιμέλεια: Π. Γραμμέλης