«Πρωτοφανές περιστατικό για τα νοσοκομειακά χρονικά σημειώθηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, όταν εκδηλώθηκε πυρκαγιά με αποτέλεσμα να προκληθούν εγκαύματα σε νοσηλευόμενο ασθενή αλλά και στα χέρια του διευθυντού της Μονάδας που παρενέβη να σώσει τον ασθενή. Συγκεκριμένα από "θαύμα" σώθηκαν νοσηλευόμενοι, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της ΜΕΘ, όταν από σπινθήρα στην παροχή οξυγόνου εκδηλώθηκε πυρκαγιά με θύμα νοσηλευόμενο. Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν χάρη στην έγκαιρη αντίδραση του προσωπικού που έσωσε τον ασθενή περιορίζοντας την επέκταση της φωτιάς στην ΜΕΘ, αφού η παροχή οξυγόνου λειτουργούσε ως "φλόγιστρο" σκορπώντας φωτιά προς κάθε κατεύθυνση με μεγάλη ταχύτητα λόγω της πίεσης».(Πηγή skai.gr).
Το περιστατικό αυτό έγινε η αιτία να αναφερθώ γρηγορότερα απ’ ότι σχεδίαζα στα θέματα «Πυρασφαλείας» των Κρατικών κτιρίων, και ιδιαίτερα των Νοσοκομείων!
Αν κάνει κάποιος μια βόλτα στα περισσότερα από τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, θα διαπιστώσει πολλά «κενά» στην πυρασφάλεια τους, και αυτό ισχύει και για διάφορα άλλα κτίρια κρατικά και μη.
Δίνω μεγαλύτερο βάρος στα νοσοκομεία, γιατί εκεί έχουμε πολύ «ειδικές» περιπτώσεις, και δεκάδες ερωτήματα που προκύπτουν!
Στα νοσοκομεία λοιπόν έχουμε τους ασθενείς που είναι σε θέση να περπατήσουν άρα σε περίπτωση πυρκαγιάς και εκκένωσης του νοσοκομείου θα κινηθούν μόνοι τους με τις οδηγίες του προσωπικού προς τις εξόδους κινδύνου, και τους ασθενείς που είναι στην κατηγορία των «μη περιπατητικών» (βαριά περιστατικά, κλπ) οι οποίοι θα πρέπει να απομακρυνθούν από τους νοσοκόμους.
Στην περίπτωση του συμβάντος στην Μονάδα Εντατικής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, αλλά και γενικότερα σε όλες τις Μ.Ε.Θ, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, έως τραγικά θα έλεγα, γιατί στις Μονάδες αυτές έχουμε ανθρώπους «διασωληνωμενους» και συνδεδεμένους σε ένα σωρό μηχανήματα.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ΠΩΣ θα σωθούν;
Για την εκκένωση μιας Μονάδας (και θα χαρώ πολύ να στείλουν κάποιοι πιο ειδικοί από εμένα τις τοποθετήσεις τους) οι βαριά ασθενείς προκειμένου να μετακινηθούν για εκκένωση του νοσοκομείου θα πρέπει να «αποσυνδεθούν» από τα μηχανήματα που τους κρατούν στη ζωή άρα…..
Υπάρχει νοσοκομείο που η Μ.Ε.Θ του βρίσκεται στον ΠΕΜΠΤΟ όροφο.
Αυτοί οι ασθενείς σε περίπτωση πυρκαγιάς, από πού θα γλυτώσουν;
Και εδώ θέλω να αναφερθώ και σε ένα πολύ σοβαρό θέμα, στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του προσωπικού των νοσοκομείων.
Στις «ομάδες» πυρόσβεσης, στον εξοπλισμό τους και στις γνώσεις τους γενικότερα γύρω από τον χειρισμό των πυροσβεστικών μέσων (μέχρι να πάει η πυροσβεστική).
Έχω μιλήσει με αρκετά άτομα από το προσωπικό νοσοκομείων, και λυπάμαι που το λέω, αλλά τα όσα μου είπαν είναι πολύ απογοητευτικά, και δείχνουν μια γενικότερη ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Όπως έγραψα πιο πάνω, πολλά από τα νοσοκομεία και άλλα κτίρια στην χώρα παρουσιάζουν ΜΕΓΑΛΕΣ ελλείψεις στην ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑ τους.
Η Πυροσβεστική Υπηρεσία έχει δώσει τις πρέπουσες οδηγίες, αλλά το θέμα όπως λένε πολλοί «σκαλώνει στο οικονομικό».
Δηλαδή, για να καταλάβω, σε άλλα κι άλλα είμαστε φάτε ….. τάληρα, και εκεί που πρέπει κολλάμε!
Και επιστρέφω στην «εκπαίδευση» του προσωπικού των νοσοκομείων, νοσηλευτικού και μη, για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας «κρίσης».
Είναι λοιπόν ΕΠΑΡΚΗΣ η εκπαίδευση του προσωπικού, έτσι που να μην πανικοβληθεί, και να αντιδράσει σωστά;
Γίνονται ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑΣ έτσι που να γνωρίζει ο καθένας τι πρέπει να κάνει, η θα συμβεί το κακό και θα θρηνήσουμε θύματα, και μάλιστα πολλά περισσότερα του ενός;
