Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013
Ενημερωτικό Δελτίο ΚΕΠΠΕΔΗΧ - ΚΑΜ
The Met Live in HD : Peter Ilyich Tchaikovsky «Eugene Onegin»
Σάββατο, 05 Οκτωβρίου 2013
19:55
Η μεγάλη αυτή
συνεργασία με τη Μetropolitan Opera της Νέας
Υόρκης που εξασφάλισε ο
Όμιλος ΑΝΤΕΝΝΑ για μια
τριετία για την Ελλάδα και
την Κύπρο θα προσφέρει
στους φίλους της όπερας ένα
ξεχωριστό πολιτιστικό
θέαμα, με την υπογραφή των
πιο καταξιωμένων
καλλιτεχνών της παγκόσμιας
λυρικής σκηνής.
Η αποδοχή του
κόσμου για το βραβευμένο
πρόγραμμα «The Met: Live in HD», την πρώτη και
τη δεύτερη σεζόν προβολής
ξεπέρασε κάθε προσδοκία,
αποδεικνύοντας πως το
ελληνικό φιλόμουσο κοινό
αγαπά και εκτιμά μία από τις
πιο εκλεπτυσμένες μορφές
τέχνης και έκφρασης. Αξίζει να
σημειωθεί πως το μεγάλο
ενδιαφέρον του κόσμου για
τις παραστάσεις του
βραβευμένου προγράμματος
«The Met: Live in HD», εξάντλησε τη
διαθεσιμότητα των
εισιτηρίων στις
περισσότερες παραστάσεις
που πραγματοποιήθηκαν τις
προηγούμενες χρονιές.
Η σεζόν για το
βραβευμένο πρόγραμμα «The Met: Live in HD»
κάνει πρεμιέρα το Σάββατο
5 Οκτωβρίου 2013 ώρα 19.55, στο
Κέντρο Αρχιτεκτονικής της
Μεσογείου, με μια νέα
παραγωγή.
Πρόκειται για την
εντυπωσιακή παράσταση «Eugene
Onegin» του Peter Ilyich Tchaikovsky.
Η Anna Netrebko και ο Mariusz
Kwiecien πρωταγωνιστούν στους
ρόλους της ερωτευμένης
Τατιάνας και του
επιβλητικού Ονιέγκιν στο
μοιραίο ρομάντζο του Tchaikovsky.
Η νέα παραγωγή της
Deborah Warner σε σκηνοθεσία Fiona Shaw,
τοποθετείται στο τέλος
του 19ου αιώνα και
“συλλαμβάνει” τη λάμψη και
το πάθος της όπερας του Tchaikovsky.
Ο Piotr Beczala είναι ο
Λένσκι, ο φίλος του
Ονιέγκιν που γίνεται
αντίπαλός του. Διευθυντής
Ορχήστρας: Valery Gergiev.
Γενική είσοδος :
18 € - Μαθητικό Φοιτητικό
Ανέργων Πολυτέκτων
Τριτέκνων : 13 €
Προπώληση εισιτηρίων θα
γίνεται από την Δευτέρα 30
Σεπτεμβρίου έως
Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013,
στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής
της Μεσογείου, ώρες 09.30 - 14.30 και 18.00 -
21.00
Η συγκεκριμένη
παράσταση θα μεταδοθεί
ταυτόχρονα σε : Αθήνα,
Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή,
Λουτράκι, Λευκάδα,
Κεφαλονιά, Λαμία, Μυτιλήνη,
Βέροια, Καστοριά, Ρόδο,
Ρέθυμνο και Χανιά.
Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου 2013 12:00
Στην εκδήλωση συμμετέχουν : Ανδρεαδάκης Μπάμπης, λύρα - τραγούδι Κοκοτσάκης Χρήστος, λαούτο Παραδοσιακός Σύλλογος «Γηγενής» Λαογραφικός Όμιλος Χανίων Παραδοσιακός Σύλλογος «Το Μετερίζι» Σχολή χορού «Χορότεχνο
Θα προσφερθεί παραδοσιακό κέρασμα
Είσοδος ελεύθερη
Ο ΣΙΣΥΦωΣ Εικαστική ομάδα ΕΝ-ΦΛΩ
29 Σεπτεμβριος Κυριακη
Ώρα: 12:00 Πλατεία Αριστοτέλους
Ελεύθερη προσέλευση
Ο
Σαίξπηρ στον Ερρίκο τον IV, τονίζει τη συντομία της ανθρώπινης ζωής και
τη σκοπιμότητα αυτής της συντομίας στην αντίσταση και ανάδειξη του
ανθρώπου, πατώντας στα κεφάλια των βασιλιάδων. Ποιος είναι ο βασιλιάς;
Μήπως ο χρόνος;
Ο άνθρωπος είναι ταυτόσημος με το χρόνο. Ο εν-χρονισμός του ανθρώπου συντελείται με τον εξ-ανθρωπισμό του χρόνου. Το ασυνείδητο της πορείας του χρόνου εκδηλώνεται και καθίσταται αληθές εντός της ιστορικής συνείδησης. Μια τεχνική και γλωσσική κοινωνία κατέχει την ιστορική συνείδηση του παρόντος, αλλά για να φτάσει στη συνείδηση του χρόνου θα πρέπει να τον βλέπει, όχι σαν αυτό που παρέρχεται, αλλά σαν αυτό που επανέρχεται. Η ολοσχερής άρνηση της στατικότητας του χρόνου ως περίφρακτη μορφή ενός χώρου/ δωματίου, ως ερείπιος χώρος ή ερείπιος χρόνος, ανάγκασε τους ανθρώπους να αντιληφθούν ευρύτερα τον χρόνο στην κυκλική ή σπειροειδή του κίνηση, σαν αέναη δηλαδή επανάληψη, νομαδικότητα, εποχικότητα.
Στις καπιταλιστικές κοινωνικές μορφές, αυτή η κίνηση συνδέεται με την εργασία ως μόχθο. Ο μόχθος ως κοινωνική οικειοποίηση του χρόνου –η παραγωγή δηλαδή και αναπαραγωγή του ανθρώπου διά της ανθρώπινης εργασίας μέσα στην κοινωνική σχέση του κεφαλαίου– αναπτύσσεται εντός μιας κοινωνίας διαχωρισμένης σε τάξεις. Εδώ μιλάμε για την εξουσία του χρόνου, την επανάληψη του Σισύφειου μόχθου, σε ένα μη αναστρέψιμο χρόνο του ζώντος, ως μια επιβλαβή εμπειρία. Αυτός που κατέχει το προνόμιο της απόλαυσης βιωμένων γεγονότων είναι αυτός που κοιτά και παρατηρεί το θέαμα του χρόνου, της ταυτοτικής επανάληψης του βιώματος, ως ρωμαϊκό θέαμα. Ο χρόνος, έτσι, στην κίνησή του παραμένει ένα κλειστό πεδίο αδυνατότητας, ομογενοποιείται, γίνεται κενός χρόνος.
Κι ενώ οι άνθρωποι αρχικά πίστευαν ότι μέσα στην κενή/ ομοιογενή ιστορική επανάληψη θα κατάφερναν να είναι προφυλαγμένοι, ανέδειξαν, τελικώς, την Ιστορία ως αλλότρια συνθήκη. Έτσι, ο καθησυχαστικός κυκλικός τρόπος σύνταξης της ζωής γίνεται ανήσυχος και φτάνει να είναι συγκρουσιακός στον πυρήνα του. Ο χρόνος της σύγκρουσης είναι ο γεμάτος χρόνος που αναδεικνύει την ιστορία ως ανοιχτό πεδίο δυνατοτήτων, ο σισύφειος αγώνας μετατρέπεται έτσι (από επαναληπτική υποταγή) σε ροή αντίστασης.
Αυτή την αντίφαση, ως ιστορική συνθήκη του σημερινού ανθρώπου, πραγματεύεται το έργο. Οι ΕΝ-ΦΛΩ, αφού αντλήσουν ιστορικό χρόνο από το σπρώξιμο ενός μαρτυρικού βάρους, στα όρια της πυρίκαυστης Θεσσαλονίκης του 1917, συνοδευόμενοι από το φιλοθεάμον κοινό θα οδηγήσουν το βαρύ φορτίο σ’ έναν χώρο θεάματος και συν-τροφής, στον χώρο της κοινωνίας που συντροφεύει, συντρώγει. Ο φοβικός εκπεσμός θα φανερωθεί με το «βολονταριστικό» ρίξιμο του χρόνου-φορτίου με το παράδοξο βάρος στην θάλασσα, σαν μια κατάρρευση, το αντίθετο δηλαδή της ανέλκυσης- μια καθέλκυση στον βυθό, ώστε να σβηστούν όλα τα ίχνη ακόμα και αυτό της προγενέστερης βύθισης.
Γεωργία Δαμιανού
Ειρήνη Μνατσακανιάν
Eυαγγελία Καραστέργιου
Γιώτα Καρβουνιάρη
Γιώργος Κεβρεκίδης
Χάρης Κοντοσφύρης
Ελένη Νίσκα
Άννα Πιάτου
‘Ελενα Προβατά
Άννα Μαρία Σαμαρά
Δήμητρα Σιατερλή
Γαβριήλ Φτελκόπουλος
Μάγδα Χριστοπούλου
Ο άνθρωπος είναι ταυτόσημος με το χρόνο. Ο εν-χρονισμός του ανθρώπου συντελείται με τον εξ-ανθρωπισμό του χρόνου. Το ασυνείδητο της πορείας του χρόνου εκδηλώνεται και καθίσταται αληθές εντός της ιστορικής συνείδησης. Μια τεχνική και γλωσσική κοινωνία κατέχει την ιστορική συνείδηση του παρόντος, αλλά για να φτάσει στη συνείδηση του χρόνου θα πρέπει να τον βλέπει, όχι σαν αυτό που παρέρχεται, αλλά σαν αυτό που επανέρχεται. Η ολοσχερής άρνηση της στατικότητας του χρόνου ως περίφρακτη μορφή ενός χώρου/ δωματίου, ως ερείπιος χώρος ή ερείπιος χρόνος, ανάγκασε τους ανθρώπους να αντιληφθούν ευρύτερα τον χρόνο στην κυκλική ή σπειροειδή του κίνηση, σαν αέναη δηλαδή επανάληψη, νομαδικότητα, εποχικότητα.
Στις καπιταλιστικές κοινωνικές μορφές, αυτή η κίνηση συνδέεται με την εργασία ως μόχθο. Ο μόχθος ως κοινωνική οικειοποίηση του χρόνου –η παραγωγή δηλαδή και αναπαραγωγή του ανθρώπου διά της ανθρώπινης εργασίας μέσα στην κοινωνική σχέση του κεφαλαίου– αναπτύσσεται εντός μιας κοινωνίας διαχωρισμένης σε τάξεις. Εδώ μιλάμε για την εξουσία του χρόνου, την επανάληψη του Σισύφειου μόχθου, σε ένα μη αναστρέψιμο χρόνο του ζώντος, ως μια επιβλαβή εμπειρία. Αυτός που κατέχει το προνόμιο της απόλαυσης βιωμένων γεγονότων είναι αυτός που κοιτά και παρατηρεί το θέαμα του χρόνου, της ταυτοτικής επανάληψης του βιώματος, ως ρωμαϊκό θέαμα. Ο χρόνος, έτσι, στην κίνησή του παραμένει ένα κλειστό πεδίο αδυνατότητας, ομογενοποιείται, γίνεται κενός χρόνος.
Κι ενώ οι άνθρωποι αρχικά πίστευαν ότι μέσα στην κενή/ ομοιογενή ιστορική επανάληψη θα κατάφερναν να είναι προφυλαγμένοι, ανέδειξαν, τελικώς, την Ιστορία ως αλλότρια συνθήκη. Έτσι, ο καθησυχαστικός κυκλικός τρόπος σύνταξης της ζωής γίνεται ανήσυχος και φτάνει να είναι συγκρουσιακός στον πυρήνα του. Ο χρόνος της σύγκρουσης είναι ο γεμάτος χρόνος που αναδεικνύει την ιστορία ως ανοιχτό πεδίο δυνατοτήτων, ο σισύφειος αγώνας μετατρέπεται έτσι (από επαναληπτική υποταγή) σε ροή αντίστασης.
Αυτή την αντίφαση, ως ιστορική συνθήκη του σημερινού ανθρώπου, πραγματεύεται το έργο. Οι ΕΝ-ΦΛΩ, αφού αντλήσουν ιστορικό χρόνο από το σπρώξιμο ενός μαρτυρικού βάρους, στα όρια της πυρίκαυστης Θεσσαλονίκης του 1917, συνοδευόμενοι από το φιλοθεάμον κοινό θα οδηγήσουν το βαρύ φορτίο σ’ έναν χώρο θεάματος και συν-τροφής, στον χώρο της κοινωνίας που συντροφεύει, συντρώγει. Ο φοβικός εκπεσμός θα φανερωθεί με το «βολονταριστικό» ρίξιμο του χρόνου-φορτίου με το παράδοξο βάρος στην θάλασσα, σαν μια κατάρρευση, το αντίθετο δηλαδή της ανέλκυσης- μια καθέλκυση στον βυθό, ώστε να σβηστούν όλα τα ίχνη ακόμα και αυτό της προγενέστερης βύθισης.
Ομάδα ΕΝ-ΦΛΩ
Καληάνθη ΒογδοπούλουΓεωργία Δαμιανού
Ειρήνη Μνατσακανιάν
Eυαγγελία Καραστέργιου
Γιώτα Καρβουνιάρη
Γιώργος Κεβρεκίδης
Χάρης Κοντοσφύρης
Ελένη Νίσκα
Άννα Πιάτου
‘Ελενα Προβατά
Άννα Μαρία Σαμαρά
Δήμητρα Σιατερλή
Γαβριήλ Φτελκόπουλος
Μάγδα Χριστοπούλου
Labels:
άρθρα,
δημήτρια,
εκδηλώσεις,
ενημέρωση,
θεσσαλονίκη,
σχόλια
Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;
Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;
Διηγήματα
Μαρία Κουγιουμτζή
Φωτογραφία εξωφύλλου: Γιώργος Μαυρόπουλος
ISBN: 978-960-03-5603-8
σελ. 216
14 Ιουνίου 2013
Περίληψη
Η ηδονή του πόνου. Η βεβήλωση του σώματος. Η παραφορά και το πάθος. Η επαφή με το ενδότερο «είναι» μας. Η απώλεια. Η είσοδος στη μοναξιά. Ο έρωτας προς ένα βιαστή και δολοφόνο. Η επιστροφή από τον πόλεμο. Η ανυπαρξία. Η κατάργηση της ατομικότητας. Η εγκατάλειψη. Η έλξη και η απώθηση για τον ίδιο άντρα. Το διαζύγιο. Η προδοσία. Η φθορά του σώματος. Η δειλία. Τα αγκάθια της ψυχικής αναλγησίας. Ο έρωτας που χάνεται και μέσω της τέχνης ανακτάται. Το φάντασμα μιας αδικοχαμένης δασκάλας. Ο δραπέτης ενός γηροκομείου. Ο άντρας που γοητεύει και μετά το θάνατό του. Η δολοφονία μιας γλύπτριας. Ο μπαμπάς που δεν πετάει.
Το Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου; διεισδύει στο λαβύρινθο του ενστίκτου, που, άλλοτε ζωώδες και άλλοτε αθώο κι ανυπεράσπιστο, κυριεύει τον άνθρωπο και τις κινήσεις του, στιγματίζοντας τις σχέσεις του και τη ζωή του.
Από τη συγγραφέα του βιβλίου Άγριο βελούδο (Βραβεία διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω και του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών).
Διηγήματα
Μαρία Κουγιουμτζή
Φωτογραφία εξωφύλλου: Γιώργος Μαυρόπουλος
ISBN: 978-960-03-5603-8
σελ. 216
14 Ιουνίου 2013
Περίληψη
Η ηδονή του πόνου. Η βεβήλωση του σώματος. Η παραφορά και το πάθος. Η επαφή με το ενδότερο «είναι» μας. Η απώλεια. Η είσοδος στη μοναξιά. Ο έρωτας προς ένα βιαστή και δολοφόνο. Η επιστροφή από τον πόλεμο. Η ανυπαρξία. Η κατάργηση της ατομικότητας. Η εγκατάλειψη. Η έλξη και η απώθηση για τον ίδιο άντρα. Το διαζύγιο. Η προδοσία. Η φθορά του σώματος. Η δειλία. Τα αγκάθια της ψυχικής αναλγησίας. Ο έρωτας που χάνεται και μέσω της τέχνης ανακτάται. Το φάντασμα μιας αδικοχαμένης δασκάλας. Ο δραπέτης ενός γηροκομείου. Ο άντρας που γοητεύει και μετά το θάνατό του. Η δολοφονία μιας γλύπτριας. Ο μπαμπάς που δεν πετάει.
Το Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου; διεισδύει στο λαβύρινθο του ενστίκτου, που, άλλοτε ζωώδες και άλλοτε αθώο κι ανυπεράσπιστο, κυριεύει τον άνθρωπο και τις κινήσεις του, στιγματίζοντας τις σχέσεις του και τη ζωή του.
Από τη συγγραφέα του βιβλίου Άγριο βελούδο (Βραβεία διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω και του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών).
Labels:
άρθρα,
βιβλιοπροτάσεις,
εκδοτικοί οίκοι,
ενημέρωση,
συγγραφείς,
σχόλια
Zαγοροχώρια Junior Suite με Τζάκι 3Μερες -50%
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)