ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Είναι πολλές οι προκλήσεις από τη γείτονα χώρα.
Άλλες γνωστές, άλλες άγνωστες.
Βλέπετε, είναι και τα «διπλωματικά παιχνίδια» στη μέση, παιχνίδια τα οποία έχουν εξαφανίσει κάθε ίχνος σεβασμού προς τη χώρα μας.
Λέμε για το «Μακεδονικό», αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το www.greekamericannewsagency.com
Με αυτό το χάρτη και τίτλο "αυτός είναι ο χάρτης της μεγάλης Τουρκίας" κυκλοφόρησε στο πρωτοσέλιδο της η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα "Gunes" την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου.
Στο χάρτη απεικονίζονται με κόκκινο χρώμα -δηλαδή ως τουρκικά εδάφη(!)- όχι μόνον ολόκληρη η περιοχή ως την Θεσσαλονίκη και το Άγιον Όρος, επίσης ολόκληρη η Κύπρος και τα Δωδεκάνησα! Ο χάρτης περιλαμβάνει ακόμα και την Κρήτη!
Οι "διεκδικήσεις" και τα όνειρα των ακραίων στοιχείων που αυτή την περίοδο κατά περίεργο τρόπο φαίνεται να ευημερούν στην γείτονα τροποποιούν και τα σύνορα με την Συρία, την Αρμενία και το Ιράκ.
Ως γνωστόν ήδη στην περιοχή του Ιράκ διεξάγονται καθημερινά "χειρουργικές" επιχειρήσεις από τον τουρκικό στρατό με την Ουάσιγκτον να κάνει τα στραβά μάτια. Η Τουρκία είχε ζητήσει άδεια από τον πλανητάρχη για εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά το φανάρι ακόμα είναι στο πορτοκαλί.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ως γεγονός καθόλου τυχαίο ότι το πρωτοσέλιδο στην συγκεκριμένη φιλοκυβερνητική εφημερίδα και μάλιστα προσκείμενη προσωπικά στον Τούρκο πρωθυπουργό Ρ.Ταγίπ Ερντογαν έκανε την εμφάνιση του αμέσως μετά τα εγκαίνια του Ελληνοτουρκικού φυσικού αγωγού αερίου.
Εγκαίνια που έγιναν με ιδιαίτερη λαμπρότητα στην Τουρκία την Κυριακή 18 Νοεμβρίου.
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για την εκμετάλλευση των πετρελαίων της Μοσούλης και του Κιρκούκ αλλά και της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που βρίσκονται στο θαλάσσιο χώρο των Δωδεκανήσων!
Το δημοσίευμα απετέλεσε αντικείμενο δημόσιου σχολιασμού και σε πολλές περιπτώσεις επικριτικά "ως υπερεθνικιστικές απόψεις που θέτουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας"
Μήπως μπορεί κάποιος να μου πει εάν υπήρξε κάποια αντίδραση από την πλευρά μας σε αυτή την πρόκληση;
Και μη μου πείτε ότι δεν το πήραν οι κυβερνώντες χαμπάρι, γιατί δεν θα σας πιστέψω.
Ξέρουμε όλοι ότι στην Τουρκία κουμάντο κάνουν οι στρατηγοί, και όχι οι πολιτικοί όπως κάποιοι νομίζουν.
Υπάρχει χρόνια η «φαγούρα» των Τούρκων με τη χώρα μας για το Αιγαίο.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαστε συνέχεια στριμωγμένοι από προβλήματα τα οποία (ας μην γελιόμαστε) δεν πρόκειται να λυθούν ΠΟΤΕ.
Οι όποιες μέχρι τώρα «εξωτερικές» πολιτικές μας, αποδείχτηκαν ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ.
Οι μόνοι κερδισμένοι της υπόθεσης είναι οι Τούρκοι.
Αμέτρητες προκλήσεις – παραβιάσεις, και από τη χώρα μας, κουβέντα.
Δείτε και κάτι ακόμα.
«Κι αν οι Σκοπιανοί προκαλούν με τα προπαγανδιστικά video -όπως αποκαλύψαμε μέσα από την έρευνα μας- που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο εκείνοι που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο σε προκλητικότητα είναι οι γείτονες και φίλοι μας Τούρκοι! Όχι ο απλός και φιλήσυχος λαός, που αποζητά απεγνωσμένα δημοκρατία αλλά εκείνες οι σκοτεινές δυνάμεις που καραδοκούν στα σπλάχνα της γείτονος εδώ και μια δεκαετία φαίνεται να αναπολούν τις μέρες της πάλαι ποτέ μεγάλης Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Θύμισες και μνήμες που ανακαλούν μέσα από την αναβίωση του νέο-οθωμανισμού και της ιδέας της μεγάλης Τουρκίας που καθημερινά βρίσκει έδαφος στη νέα γενιά που την αναπαράγει μέσα στο διαδίκτυο. Οι Γκρίζοι λύκοι που έχουν τον πρώτο λόγο στην ακραία προπαγάνδα, σε δράσεις και ενέργειες προκλητικές και εναντίον της Ελλάδας, είναι αυτοί που φαίνεται να έχουν και το προβάδισμα στην παραγωγή και διοχέτευση προπαγανδιστικών video στο κόσμο του διαδικτύου».
Σας προτείνω να επισκεφτείτε το www.greekamericannewsagency.com/ και να διαβάσετε ολόκληρη την έρευνα.
Και δεν είναι μόνο αυτό βέβαια.
Είναι και μερικές εκατοντάδες ακόμα site στα οποία θα διαβάσετε όλα όσα σκόπιμα παραλείπουν να μας πουν.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ.

Όταν είδα για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη τον Ορέστη Μακρή, ήταν στην ταινία «Η ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΗ».
Δεν θυμάμαι και εγώ καλά καλά πότε ήταν, αλλά ήμουν μικρός, και μάλιστα τον είχα δει στο σινεμά που είχα πάει με τους γονείς μου.
Τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις σε όλα τα σπίτια όπως σήμερα, και για να δεις κάποια ταινία έπρεπε να πας στο σινεμά.
Πέρασαν τα χρόνια, και ήρθε το Ε.Ι.Ρ.Τ , και η Υ.ΕΝ.Ε.Δ.
Ήρθε και η πρώτη τηλεόραση (!) στο σπίτι.
Έτσι, είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τον μεγάλο αυτόν ηθοποιό όπως και όλους τους άλλους σε διάφορες ταινίες.
Τον Ορέστη Μακρή, τον θαύμαζα από τότε, για τις εξαίρετες ερμηνείες του, αλλά και για την υπέροχη φωνή του.
Μάλιστα, έχω στην δισκοθήκη μου ηχογραφήσεις με τον Μακρή κάπου από το 1932!
Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να κάνω αφιέρωμα σε αυτό το «Ιερό Τέρας».
Έψαξα λοιπόν, και βρήκα κάποια στοιχεία, τα οποία θα μας φέρουν όλους πιο κοντά στον αξέχαστο αυτό ηθοποιό.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899.
Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οπερέτα "τρεις αγάπες".
Το 1929 συνεργάστηκε με το θίασο Βεάκη-Οικονόμου ενώ το 1932 με το θίασο Μακέδου.
Η παρουσία του ήταν αξιόλογη στην επιθεώρηση και στη μουσική κωμωδία.
Οκτώ χρόνια μετά, το 1941, ιδρύει θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και το 1943 με τον Μάνο Φιλιππίδη και τις αδερφές Καλουτά.
Το 1946 συνεργάστηκε με τους Σοφία Βέμπο, Κυριάκο Μαυρέα, Μάνο Φιλιππίδη, Βασίλη Αυλωνίτη και Μάνο Κοκκίνη.
Αργότερα σχημάτισε το δικό του θίασο και έκανε περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία "Ο μάγος της Αθήνας".
Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μπεκρή, που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδάει καντάδες.
Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλλα.
Στις περίπου σαράντα ταινίες που συμμετείχε κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60 εμφανίστηκε ως συντηρητικός πατέρας, φιλάργυρος γρουσούζης κι «ανάποδος» γέροντας, που όμως στο βάθος είναι αγαθός κι ευαίσθητος και βρίσκει το προσωπείο του απρόσιτου ως άμυνα για να επιβιώσει.
Χαρακτηριστικές είναι οι ταινίες του:
«Ο γρουσούζης» (1952), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Το αμαξάκι» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960).
Τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο με το Παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Ο Ορέστης Μακρής πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
Ας δούμε τώρα μερικές ακόμα από τις ταινίες του, αλλά και κάποιες από τις ατάκες του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
«Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (1931), Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ (1950), ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ (1954), ΜΙΑ ΛΑΤΕΡΝΑ ΜΙΑ ΖΩΗ (1958), ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ 288 (1959), Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΚΡΗ (1966)» και πολλές άλλες.
Χαρακτηριστικές είναι και οι ατάκες του.
Ταινία Η θεια από το Σικάγο.
«Καλλιόπη Πάπας. Δηλαδή Παπά λεγόταν, αλλά φαίνεται πως εκεί κάτω όπου βρουν παπά, τον κάνουν Πάπα.»
«Ροκ εντ ρολ; Δεν είναι αυτός ο χορός που αρπάζει ο καβαλιέρος τη ντάμα και της φέρνει το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω; Ωραίος χορός! Θα ήθελα και εγώ πολύ να τον χορέψω. Αλλά με αυτόν που τον εφηύρε.»
Αυτός είναι ο Ορέστης Μακρής, τον οποίο ακόμα και σήμερα όποτε τον βλέπουμε στην τηλεόραση, τον θαυμάζουμε όλοι.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

Ένας μεγάλος Κρητικός, μια φωνή που ακολουθει το δρόμο που χάραξαν οι «πρωτομάστορες» της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης είναι ο Βασίλης Σκουλάς.
Ο Σκουλάς, δεν είναι από τους δημιουργούς που αρκούνται σε ένα είδος τραγουδιού, δεν είναι από εκείνους που μπαίνουν σε «καλούπια».
Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Ο Βασίλης Σκουλάς γεννήθηκε στ’ Ανώγεια Ρεθύμνου το 1946 σ’ ένα χώρο και μια μεγάλη οικογένεια με παράδοση στη μουσική και γενικότερα τις τέχνες.
Εγγονός του Μιχάλη Σκουλά, σπουδαίου λυράρη της εποχής του και γιός του γνωστού Λαϊκού ζωγράφου Αλκιβιάδη Σκουλά ή Γρυλιού.
Αρχίζει να μαθαίνει λύρα στα επτά του χρόνια και σε ηλικία μόλις 16 ετών κατορθώνει να καθιερωθεί ως ένας από τους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές του νησιού, χαράζοντας ήδη μια δική του πορεία στην κρητική μουσική παράδοση.

Στο κατώφλι 40 χρόνων συνεχούς και λαμπρής πορείας στο χώρο τόσο του παραδοσιακού όσο και του σύγχρονου έντεχνου τραγουδιού, ο Βασίλης Σκουλάς έχει να επιδείξει μια μεγάλη σειρά επιτυχημένων καλλιτεχνικών εμφανίσεων, κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, από Αμερική ως την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Γερμανία, καθώς επίσης και στα στέκια που κατά καιρούς δημιούργησε για τη φιλοξενία της κρητικής μουσικής.

Συμπληρώνονται ήδη τέσσερις δεκαετίες αδιάκοπης παρουσίας στο μουσικό στίβο του τόπου μας γεμάτες επιτυχίες αλλά και σκληρές προσπάθειες.
Δίνουν όμως αναμφισβήτητα αυτά τα χρόνια την ικανοποίηση πως ο Βασίλης Σκουλάς βοήθησε σημαντικά στη διάδοση, την καθιέρωση και την αποδοχή της Κρητικής Μουσικής σε δύσκολους καιρούς, και αυτά τα στοιχεία αποτελούν την πιο ακριβή ανταμοιβή και δικαίωση της προσπάθειάς του.

Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι πέρα από τη γενικότερη προσφορά του στην κρητική μουσική, ο Βασίλης Σκουλάς καθιέρωσε ειδικότερα τις Ανωγειανές κοντυλιές με το μοναδικό εκφραστικό του τρόπο και ταυτόχρονα έγινε φορέας επικοινωνίας με τον υπέροχο μαντιναδολογικό πλούτο του τόπου μας.

Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1969, όμως η ουσιαστική δισκογραφική παρουσία του αρχίζει για το Bασίλη Σκουλά το 1980 με το "Σεργιάνισμα στην Kρήτη". Ακολουθούν στη συνέχεια η "Kρητική Ανθολογία", "Χίλιες χρυσές αθιβολές", "Του Έρωντα και του καημού", "Αναφορά στην Κρήτη", "Δροσοσταλίδες", "Αναστορούμαι", κ.α.
Στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού συνεργάζεται με το Γιάννη Μαρκόπουλο γράφοντας το έργο "Του σίδερου και του νερού", ενώ με τον Π. Κωνσταντακόπουλο ηχογραφεί το έργο "Πικραμένος αναχωρητής" σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου και συμμετέχει σε διάφορα άλλα έργα αξιόλογων Ελλήνων συνθετών.
Παράλληλα την περίοδο 1981-85 πραγματοποίησε μια σειρά εμφανίσεων στο θέατρο Πάρκ με το έργο "Kαφενείον η Ελλάς" και αμέσως μετά με το θίασο του Γιάννη Βόγλη στην παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Kαπετάν Mιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

O Bασίλης Σκουλάς συνεχίζει ακόμα και σήμερα, με το ίδιο πάθος και μεράκι της νιότης, να δημιουργεί και να εμφανίζεται εκτός από την Ελλάδα και το εξωτερικό στο δικό του πάντα αγαπημένο στέκι, την πασίγνωστη Nτελίνα, στ’ Ανώγεια Ρεθύμνου.
Ας πάρουμε μια «εικόνα» από την δισκογραφία του.
Σεργιάνισμα στην Κρήτη (1980)
Κρητική ανθολογία (1981)
Folk Melodies and Dances from Crete (1981)
Τραγούδια του σίδερου και του νερού (1983)
Αναφορά στην Κρήτη (1989)
Του Βενιζέλου (1992)
Πότε θα πάω στο χωριό (1994)
Αναστορούμαι (1998)
Τα άγρια πουλιά (2000)
Η ρίζα της φωτιάς (2002)
Άνθη του χρόνου (2007)
Άσπρο μαντήλι ανέμιζε (2007)
Ο Βασίλης Σκουλάς αποτελεί ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για πολλούς νέους μουσικούς, όχι μόνο από την Κρήτη, αλλά και από την υπόλοιπη χώρα.
Ένας φίλος μου είπε χαρακτηριστικά:
«Γνωρίζοντας μουσικά τον Σκουλά , κάτι με έσπρωξε να γνωρίσω βαθύτερα και την μουσική της Κρήτης.
Μπορεί να μην ξέρω τους παλιούς, να μην έχω ακόμα «δείγματα» της δουλειάς τους, έχω όμως όλη τη μέχρι σήμερα δουλειά του Σκουλά.
Πιστεύω ότι είναι άξιος εκπρόσωπος εκείνων των μουσικών».