ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Μια μεγάλη μορφή, ένας ηθοποιός που πολλοί τον χρησιμοποιούν ως πρότυπο!
Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να κάνω ένα αφιέρωμα στον Βασίλη Λογοθετίδη.
Έψαξα λοιπόν, και να τι βρήκα.
Ο Λογοθετίδης γεννήθηκε το 1898 στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης, αλλά από νήπιο εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην Κωνσταντινούπολη.
Σπούδασε και αποφοίτησε από το περίφημο Ζωγράφειο Γυμνάσιο της Πόλης (1915). Η πολίτικη καταγωγή του και η πολίτικη κουλτούρα του, κοινή με πολλών σημαντικών πνευματικών ανθρώπων που σημάδεψαν αργότερα την «επαρχιώτικη» ελληνική πρωτεύουσα, με την ευγένεια των τρόπων, την ευρωπαϊκή κατάρτιση και την ανατολίτικη μακροθυμία και ανεκτικότητα, τον χαρακτήριζαν έως το τέλος της ζωής του.
Άνθρωπος με χαμηλό προφίλ, χαριτωμένος, με βαθιά ανθρωπιστική μόρφωση αλλά και με συντηρητικά ήθη, μετρημένος και συγκρατημένος στις πολιτικές του πεποιθήσεις, συναισθηματικά κλειστός, ερωτικά κρυψίνους, χωρίς έντονη κοινωνική ή κοσμική ζωή, αλλά με ενεργό δράση στα καλλιτεχνικά πράγματα, αφού πρωτοστατούσε και προήδρευε σε σωματεία του θιασαρχικού κλάδου, συμμετείχε στις ζυμώσεις για τα οικονομικά του θεάτρου, φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως και άλλοι θεατράνθρωποι της γενιάς του, βοήθησε τον τότε πρωθυπουργό να κατανοήσει την οικονομική κρίση του θεάτρου και τον ώθησε στη δημιουργία του θεσμού των εργασιακών εισιτηρίων και τη σταδιακή μείωση του φόρου δημόσιων θεαμάτων.
Ο Λογοθετίδης, εξάλλου, υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.  

Ως βέρος Πολίτης μιλούσε θαυμάσια γαλλικά, αλλά τα τελευταία χρόνια της ζωής του τον είλκυσε η θεατρική Αμερική και συχνά το θέρος επισκεπτόταν τη μεγάλη υπερατλαντική χώρα και ενημερωνόταν καλλιτεχνικά από την κίνηση του Μπροντγουαίη.
Πολλές φορές μάλιστα παρουσίασε με τον θίασό του νεοελληνικά έργα του ρεπερτορίου του στους ομογενείς της Β. Αμερικής.
Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 1915 σε ερασιτεχνική παράσταση.
Γνωρίζουμε σήμερα, χάρη και στις πολύτιμες έρευνες της Χρυσ. Βασιλάκου, πως η Πόλη είχε μια έντονη θεατρική δράση.
Κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα, με το ένα πόδι στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση, «έβλεπε» θέατρο κυρίως γαλλικό (η γλώσσα των διανοουμένων της Τουρκίας αλλά και των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Εβραίων πριν από τον γερμανισμό των νεοτούρκων και του Κεμάλ ήταν η γαλλική) αλλά και ελληνικό, αφού η Πόλη ήταν μαζί με την Αλεξάνδρεια και τη Σμύρνη οι καλύτερες «πιάτσες», κατά τις χειμερινές περιοδείες των ελληνικών θιάσων.
Ο Ταβουλάρης, ο Παντόπουλος, ο Δημήτριος Κοτοπούλης, η Μαρίκα, η Κυβέλη, η Παρασκευοπούλου, ακόμη και ο Χρηστομάνος επισκέπτονταν υποχρεωτικά τον Ελληνισμό της Πόλης, αλλά είχαν και πολυεθνικό κοινό.
Ο Λογοθετίδης ανδρώθηκε σε μία από τις πλέον εύφορες περιόδους αυτής της θεατρικής άνοιξης.
Από την ερασιτεχνική εκείνη πρώτη του εμφάνιση έγινε γνωστός και ωθήθηκε, χωρίς περιστροφές ή εμπόδια, προς το επαγγελματικό θέατρο.
Εγκαθίσταται στην Αθήνα το 1918 και την άλλη χρονιά, μόλις 22 ετών, εντάσσεται ως ηθοποιός στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη.
Είναι η εποχή που η Μαρίκα συγκροτεί με σοβαρά κριτήρια και υψηλό επαγγελματικό ήθος τον θίασό της.
Έχοντας δίπλα της συχνά τον Βεάκη, τον Παντελή Χορν, τον Μελά, τον Ξενόπουλο, σκηνοθέτη τον δάσκαλό της από το Βασιλικόν Θωμά Οικονόμου, γύρω της αυτά τα χρόνια επωάζει τις πλέον σημαντικές προσωπικότητες που έμελλε να δημιουργήσουν τη μεσοπολεμική και μεταπολεμική μας θεατρική ιστορία· Κατίνα Παξινού, Αλέξης Μινωτής, Δημήτρης Ροντήρης, Ελένη Χαλκούση.
Μέσα σ' αυτό το πνευματικό θεατρικό κλίμα ο Λογοθετίδης αναπτύσσει το τάλαντό του.
Κατ' αρχάς δεν ειδικεύεται σε κωμικούς ρόλους.
Τον βρίσκουμε στις διανομές να παίζει ποικίλα πρόσωπα, ακόμη και τραγικά. Πάντως, με την πάροδο του χρόνου, το άσφαλτο ένστικτο της Μαρίκας διακρίνει την κωμική στόφα του μικροκαμωμένου αυτού ηθοποιού.
Διακρίνει πως το εύπλαστο πρόσωπό του, η κατασκευή της μύτης του, οι χειρονομίες του και οι σκηνικές του αντιδράσεις απηχούσαν μια γελοιογραφική αποτύπωση της ζωής και των κοινωνικών συμπεριφορών.
Από το 1919 έως το 1935 είναι αφοσιωμένος εταίρος του θιάσου της Κοτοπούλη.
Αν πρέπει κανείς να σταματήσει σε κάποιες προσωπικές επιτεύξεις που κύρωσαν το ταλέντο του και τον κατέστησαν κυριαρχούσα μορφή στον χώρο της κωμωδίας, πλάι στους ευδοκιμούντες τότε κωμικούς, τον Λεπενιώτη, τον Μαμία, τον Νέζερ και τον σημαντικότατο αντίπαλό του, τον Βασίλη Αργυρόπουλο, θα θυμίσουμε τον Πεισθέταιρο των «Ορνίθων» του Αριστοφάνη και τις σαιξπηρικές του δάφνες με το «Όπως αγαπάτε» ή ακόμη τον μοντερνικό του θρίαμβο, όταν έπαιξε την «Πιο χαρούμενη ώρα» του Σαρόγιαν.
Στην καθαρή όμως σύγχρονη κωμωδία διέπρεψε, όταν έπαιξε τον αριστουργηματικό «Δόκτορα Κνοκ» στην ομώνυμη σάτιρα για την ιατρική του Ζυλ Ρομαίν.
Στο έργο αυτό του δόθηκε η ευκαιρία να ξεδιπλώσει τα φαρσικά του προσόντα, τον καταιγιστικό ρυθμό και την απότομη αλλαγή συναισθηματικών καταστάσεων, αλλά όλα αυτά ενταγμένα μέσα στο ύφος της κωμωδίας ηθών.
Στην ανελέητη σάτιρα του Ρομαίν ο Λογοθετίδης, οιστρηλατούμενος από έναν δαιμονιώδη, σχεδόν παράφρονα χαρακτήρα, έδειξε πως το κωμικό είναι η άλλη πλευρά του τραγικού, έδειξε πως το μεγάλο γνήσιο χιούμορ έχει να κάνει με τη μελαγχολία και συχνά την κατάθλιψη, αφού είναι κυρίως η ασπίδα που μας προστατεύει από το άλμα στον γκρεμνό της τρέλας.
Το 1935, για έναν χρόνο, ο Λογοθετίδης συνεργάστηκε με τον Κώστα Μουσούρη και την Αλίκη και αμέσως μετά επέστρεψε στην Κοτοπούλη ως καλλιτεχνικός διευθυντής του θιάσου, έως την τελική του αποχώρηση, το 1946, όταν συνεργάστηκε με την Κατερίνα.
Από το 1947 έως τον πρόωρο θάνατό του, το 1960, συγκροτούσε προσωπικούς θιάσους χειμώνα καλοκαίρι ρίχνοντας το κύριο βάρος του ρεπερτορίου στο σύγχρονο ελληνικό έργο.
Είναι αυτός που για μία περίπου δεκαετία έπαιξε τα σημαντικότερα έργα του Ψαθά, του Ρούσσου, του Τζαβέλλα, του Φωτιάδη, του Καγιά, του Σπ. Μελά (τις τελευταίες κωμωδίες) και κυρίως και κατ' εξακολούθηση τις φαρσοκωμωδίες των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου.
Μερικές από τις πλέον σημαντικές και για τη συμβολή τους στη συγκρότηση του κόρπους της νεοελληνικής κωμωδίας, επιτυχίες του: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Δεσποινίς ετών 39», «Ένα βότσαλο στη λίμνη», «Οι δικοί μας άνθρωποι», «Ο θάνατός σου η ζωή μου», «Προς Θεού μεταξύ μας», «Ένας βλάκας και μισός» του Ψαθά, «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Τζαβέλλα.
Κατά καιρούς επέστρεφε και στην κλασική ξένη φάρσα.
Έτσι, π.χ., το 1954 έπαιξε με κύρος και δαιμόνιο ρυθμό «Το κορόιδο» του Φεντώ, αυτή την έξυπνη φάρσα που μετονόμασε φέτος ο Πλωρίτης «Κούκου».
Οι περισσότερες κωμωδίες που έπαιξε ο Λογοθετίδης μεταφέρθηκαν σχεδόν αυτούσιες στον κινηματογράφο και ουσιαστικά κάλυψαν την έλλειψη θεατρικής αποκέντρωσης.
Έτσι, ό,τι έβλεπαν οι Αθηναίοι τον χειμώνα, γυριζόταν ταινία το καλοκαίρι (πολλές φορές στα στούντιο του Καΐρου, όπου ο θίασος έπαιζε για τους ομογενείς της Αλεξάνδρειας) και το έβλεπε στην οθόνη όλη η Ελλάδα τον άλλο χειμώνα.
Όσοι δεν είχαν τη χαρά, την απόλαυση να δουν τον Λογοθετίδη στη σκηνή, μπορούν τώρα να μελετήσουν την τέχνη του στις πολύτιμες, τουλάχιστον για την έρευνα, πρόχειρες τεχνικά αλλά επαρκείς, κινηματογραφικές του ερμηνείες.
Η μεταπολεμική καριέρα του Λογοθετίδη, που ταυτίζεται με τη στροφή του στο νεοελληνικό δραματολόγιο, προσγράφεται με ευγνωμοσύνη στις σελίδες του θεάτρου μας.
Η φαρσοκωμωδία για πολλά χρόνια είχε συκοφαντηθεί από τη σοβαροφανή κριτική μας, ως κατώτερο είδος.
Αν όμως, όπως συχνά έχω υποστηρίξει, μετρήσει κανείς τις μεταπολεμικές πολιτικές μας συνθήκες, τους διωγμούς, τη λογοκρισία και τα σεμνότυφα ήθη, θα διαπιστώσει πως οι συγγραφείς της περιόδου 1946- 1957 (χρονιά της «Αυλής των θαυμάτων») προσπαθούσαν να βρουν τρόπους διεξόδου από τα τείχη και τις απαγορεύσεις.
Ο Λογοθετίδης κατόρθωσε να τους εμπνεύσει και εφεύραν ένα υβρίδιο, τη φαρσοκωμωδία, ένα ενδιαφέρον θεατρικό τερατίδιο, όπου η κωμωδία ηθών διατυπωνόταν με τους μηχανισμούς της φάρσας και τους καταιγιστικούς της ρυθμούς.
Ο Λογοθετίδης, με συγκροτημένο πλέον τον υποκριτικό του κώδικα, ερμήνευσε έναν κυρίως κοινωνικό τύπο, τον Έλληνα μικροαστό.
Με τον αυτοσχεδιαστικό οίστρο, με το απαράμιλλο μέτρο του, τη σημαίνουσα γλώσσα της αναγνωρίσιμης χειρονομίας, τις οικείες μάσκες που σχεδίαζε, το σταυρωτό του κοστουμάκι, τη ρεπούμπλικα, το μουστακάκι, την περούκα με τη χωρίστρα στο πλάι, τα υγρά πονηρά ματάκια, τα φιλήδονα σφιγμένα χείλη, το πηδηχτό βάδισμα και το συνεχώς καχύποπτο πλάγιο βλέμμα, ο Λογοθετίδης περιέγραψε την ποικιλία του μέσου αστού με όλες τις παραλλαγές.
Πολυμήχανο, πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη, μισοπονηρό, μισοβλάκα, καταφερτζή και «ριγμένο», θύμα και θύτη, αχόρταγο ερωτικά και χρηματικά, σπάταλο και σπαγγοραμμένο, φαντασιόπληκτο και πληκτικό, κουτσομπόλη και σφίγγα, προσγειωμένο και πεζότατο, ριζοσπάστη και προληπτικό, γρουσούζη και γενναιόδωρο, Καραγκιόζη και Χατζηαβάτη.
Η εικόνα του Λογοθετίδη είναι ο τυπικός μέσος Έλληνας του εμφυλίου, της ανοικοδόμησης, του εκσυγρονισμού, της κατανάλωσης, της προίκας και της αντιπαροχής, των θαλασσοδανείων και των αυθαιρέτων.
Χωρίς αυτό το πλούσιο, ποικίλο σε παραλλαγές τυπολόγιο, δεν θα εύρισκε έτοιμο υλικό ο Καμπανέλλης και η γενιά που εξέθρεψε, να υψώσουν πάνω στα υγρά θεμέλια της λογοθετίδειας πινακοθήκης τον δικό τους κριτικό ρεαλισμό.
Ο Λογοθετίδης έδωσε τη σκυτάλη στον Ηλιόπουλο, στον Φωτόπουλο, στον Βουτσά, στον Κωνσταντάρα, τον Παπαγιαννόπουλο και εκείνοι στους πλέον υποψιασμένους, στον Θανάση Παπαγεωργίου, στον Αρμένη, στον Καρακατσάνη, στον Ληναίο, στον Π. Φιλιππίδη κ.λπ.
(Από άρθρο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ , 24-12-1999)
tsougarisgnomi@gmail.com

Νίκος Καλογερόπουλος: Τα χώνει στους πολιτικούς!

ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ Η πιο «Όμορφη άσχημη» του Ελληνικού Κινηματογράφου! Η Γεωργία Αθανασίου, όπως ήταν το πραγματικό της επίθετο, γεννήθηκε στα Τουρκοβούνια της Κυψέλης το 1897. Παιδί φτωχικής οικογένειας γνώρισε πολύ νωρίς την ορφάνια καθώς ο πατέρας της, αξιωματικός του ιππικού έπεσε από το άλογο και σκοτώθηκε σε ηλικία 32 ετών. Έτσι η μικρή Γεωργία μαζί με τα εννέα αδέρφια της αναγκάστηκαν να συνεισφέρουν-το καθένα όπως μπορούσε στην επιβίωση της οικογένειας. Σε ηλικία μόλις επτά ετών η Γεωργία (μαζί και δύο από τα αδέρφια της) βρέθηκε να εργάζεται στην Αιόλου, στο κορνιζάδικο ενός θείου της. Κι επειδή χρήματα για εισιτήρια δεν υπήρχαν, πολλές φορές πηγαινοερχόταν με τα πόδια ή κάλυπτε κάποια απόσταση σκαρφαλωμένη στον προφυλακτήρα του τραμ. Όπως ήταν λογικό, η Γεωργία δεν πήγε ποτέ στο σχολείο, δεν είχε χρόνο για παιχνίδια αφού εργαζόταν, χρειαζόταν λοιπόν μια διέξοδο που να την κάνει να ονειρεύεται. Τη βρήκε στο τραγούδι. Όποτε οι συνθήκες τής το επέτρεπαν, η Γεωργία τραγουδούσε και ξεχνιόταν. Τα χρόνια πέρασαν, τα αδέρφια σκορπίστηκαν, αλλά η Γεωργία παρέμενε στην Κυψέλη. Ένα απόγευμα κίνησε για να πάει στο σπίτι μιας θείας της. Ο δρόμος της έφερε έξω από το θέατρο «Ολύμπια» όπου στεγαζόταν η Λυρική Σκηνή. Ήταν ώρα πρόβας. Το τραγούδι των καλλιτεχνών έφτανε ως το δρόμο. Η Γεωργία το άκουσε και, ξεπερνώντας κάθε δισταγμό, πέρασε το κατώφλι του Ολύμπια και βρέθηκε μαζί με τους καλλιτέχνες. Ζήτησε να την ακούσουν να τραγουδάει. Την άκουσαν. Η Γεωργία πήρε την απόφαση να σπουδάσει κλασικό τραγούδι. Αν και οι αντιξοότητες ήταν πάρα πολλές, η Γεωργία ξεκίνησε το 1923 φωνητική στη σχολή Γεννάδη. Αμέσως μετά την συμπεριέλαβαν στη χορωδία του μελοδράματος. Οι δικοί της αντέδρασαν έντονα, αλλά δεν κατάφεραν να την πείσουν να αποχωρήσει από την χορωδία. Η Γεωργία είχε πάρει τη ζωή στα χέρια της και δεν θα την άφηνε. Άλλαξε το επίθετό της από Αθανασίου σε Βασιλειάδου και συνέχισε να τραγουδάει. Όμως λίγο αργότερα αποφάσισε να εγκαταλείψει την όπερα και το κλασικό τραγούδι και να μεταπηδήσει στο θέατρο. Το έκανε.

Αρχικά εμφανίστηκε στο έργο «Κυρία με τις καμέλιες» ερμηνεύοντας το ρόλο της υπηρέτριας και στη συνέχεια έκανε το ντεμπούτο της στην επιθεώρηση. Είχε φτάσει η μεγάλη στιγμή. Την πρόσεξε η Μαρίκα Κοτοπούλη και την επόμενη κιόλας μέρα την ενέταξε στον θίασό της. Η Γεωργία Βασιλειάδου έμεινε δίπλα στην Μαρίκα Κοτοπούλη ως το 1932, συμμετέχοντας σε περίπου εκατόν είκοσι διανομές του θιάσου. Λέγεται μάλιστα πως έγινε σχεδόν το alter ego της μεγάλης πρωταγωνίστριας κερδίζοντας την εμπιστοσύνη, τη φιλία και τη στήριξη της Μαρίκας. Το 1932 η ηθοποιός μεταπήδησε στο θίασο του Αιμίλιου Βεάκη αλλά τρία χρόνια αργότερα, μετά τη διάλυση του γάμου της με έναν έμπορο (είχε παντρευτεί το 1930), αποφάσισε να εγκαταλείψει την καριέρα της στο θέατρο για να αφοσιωθεί στη μικρή της κόρη. Η Γεωργία Βασιλειάδου έκανε ένα γάμο ακόμη το 1945, αλλά λίγο αργότερα ο άντρας της κατατάχτηκε στη Λεγεώνα των Ξένων. Η ηθοποιός έμεινε μακριά από το θέατρο τα επόμενα τέσσερα χρόνια και θα έμενε ακόμη περισσότερο αν στο δρόμο της δε βρισκόταν ο άνθρωπος που θα άλλαζε εξολοκλήρου τη ζωή της. Ήταν τότε που ο Αλέκος Σακελλάριος αναζητούσε μια λαϊκή γυναικεία φιγούρα για να υποδυθεί το ρόλο μιας κουτσομπόλας στο έργο του «Τα κορίτσια της παντρειάς» που επρόκειτο να ανέβει στο θέατρο «Ιντεάλ» από το θίασο του Πέτρου Κυριακού, της Άννας και της Μαρίας Καλουτά. Ο θεατρικός συγγραφέας μόλις την είδε, της έκανε την πρόταση και η Βασιλειάδου δέχτηκε κι έτσι ξεκίνησε μια δεύτερη καριέρα που κυριολεκτικά την απογείωσε. Ήταν η ώρα των μεγάλων θεατρικών αλλά και των κινηματογραφικών επιτυχιών. Αν και η Βασιλειάδου είχε κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1930 συμμετέχοντας στην ταινία «Για την αγάπη μας», το ευρύ κοινό την γνώρισε αρχικά από την συμμετοχή της στον «Γρουσούζη», ύστερα ως «Η ωραία των Αθηνών» του Νίκου Τσιφόρου και στη συνέχεια ως «Καφετζού» του Αλέκου Σακελλάριου.

Όμως η πραγματική απογείωση της καριέρας της έγινε με την ταινία «Η θεία από το Σικάγο». Ακολούθησαν μια σειρά από ταινίες επίσης πολύ επιτυχημένες, όπως ήταν «Η κυρά μας η μαμή», ο «Θησαυρός του μακαρίτη», η «Κυρία Δήμαρχος», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», οι «Γαμπροί της Ευτυχίας», κ.ά. Τώρα η Γεωργία Βασιλειάδου είχε όλο το κοινό στα πόδια της κι όμως, αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα της να αποχωρήσει από το σανίδι και το πανί.

«Θέλω να φύγω με «ζήτω» κι όχι με «γιούχα», είπε και έκανε πράξη τα λόγια της εγκαταλείποντας την καριέρα της. Φαίνεται όμως πως της έλειπε αρκετά η τέχνης της γι’ αυτό το 1975 δέχτηκε να συμμετάσχει στην τηλεοπτική σειρά «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και το 1976 ξανανέβηκε στο σανίδι, ήταν όμως αρκετά καταπονημένη για να συνεχίσει και την επόμενη σεζόν. Κι έτσι αποχώρησε οριστικά.

Η Γεωργία Βασιλειάδου έσβησε στις 13 Φεβρουαρίου του 1980, δεν υπάρχει όμως σήμερα κανείς που να μη γνωρίζει την πιο όμορφη «άσχημη» του ελληνικού κινηματογράφου, να μην τη θαυμάζει για το πηγαίο ταλέντο της και να μην τη νιώθει δικό του άνθρωπο. Στις περισσότερες ταινίες της η Γεωργία Βασιλειάδου υποδύθηκε τον τύπο της άσχημης γυναίκας που θεωρούσε εαυτόν καλλονή, χαρίζοντας αφειδώς το γέλιο στους αμέτρητους θαυμαστές της. Αλλά κι σε εκείνες που η εμφάνισή της δεν αποτελούσε το κυρίαρχο θέμα της ταινίας, η Βασιλειάδου διέπρεψε ερμηνεύοντας ρόλους που βασίζονταν στη δύναμη του λόγου, όπως π.χ. «Η θεία απ’ το Σικάγο».

(Τα στοιχεία και το φωτογραφικό υλικό είναι από το βιβλίο του Κώστα Παπασπήλιου «Πινακοθήκη γέλιου – Από τον Λογοθετίδη και μετά», Εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική, 2002) tsougarisgnomi@gmail.com

Κ.Θ.Β.Ε. - Ακροάσεις ηθοποιών

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ζητά επαγγελματίες ηθοποιούς, που θα χρειαστεί για τις χειμερινές του παραγωγές, της περιόδου 2009 -2010.

Οι ενδιαφερόμενοι θα εξεταστούν σε ένα μονόλογο δικής τους επιλογής και σε ένα τραγούδι.

Οι ακροάσεις θα διεξαχθούν στην σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου την Κυριακή 23 και Δευτέρα 24 Αυγούστου.

Δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες στο Γραφείο Παραγωγής του Κ.Θ.Β.Ε. τηλ. 2310.266039 & 2310.270398

«Καλέ μου άνθρωπε».gr!

ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ

«Καλέ μου άνθρωπε».gr! Διαδικτυακή κοινότητα των απανταχού φανατικών του «Θου Βου» ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Πέτρος Στεφανής pstefanis@hotmail.com

«Οι περισσότεροι Έλληνες λατρεύουμε τον Θανάση Βέγγο!

Με οδηγό λοιπόν και τη δική μας οικογενειακή αγάπη για τον μεγάλο κωμικό μας, εγώ και ο γιος μου προχωρήσαμε λίγο περισσότερο, οργανώσαμε στο Διαδίκτυο την ιστοσελίδα- αφιέρωμα και το forum των φίλων του θρυλικού “Θου Βου”.

Σήμερα, μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, έχουμε δεχθεί πάνω από 40.000 επισκέψεις και 6.000 μηνύματα, από 61 χώρες...».

«Βεγγόπληκτος», όπως αυτοχαρακτηρίζεται, πήρε το θέμα «Θανάσης Βέγγος»... πατριωτικά.

Στα 45 του σήμερα, ο κ. Σάββας Παυλίδης, υπάλληλος αστικών συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη, αποτίει με τον τρόπο του φόρο τιμής στον σπουδαίο καλλιτέχνη: στην ομώνυμη, εύκολα προσβάσιμη, διεύθυνση http://www. veggos.gr, διατηρεί από το 2006 την ανεπίσημη μεν, αλλά οργανωμένη και μεθοδική, ιστοσελίδα- τον «τόπο λατρείας», όπως λέει- του δημοφιλέστατου πρωταγωνιστή.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

Απώλεια του ηθοποιού Νίκου Παναγιωτίδη

Απώλεια του ηθοποιού Νίκου Παναγιωτίδη Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, εκφράζει την βαθύτατη θλίψη του για τον απρόσμενο χαμό του ηθοποιού Νίκου Παναγιωτίδη που από το 1999 μέχρι σήμερα υπήρξε συνεργάτης του. Ο Νίκος Παναγιωτίδης, σπούδασε στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και στη Σχολή Σταυράκου.

Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής στο Μουσικό Εργαστήρι Σερρών.

Υπήρξε στέλεχος στο Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης (1977-1986) και μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου.

Εργάστηκε στο χώρο του Θεάτρου και του Πολιτισμού ανελλιπώς από το 1973.

Από το 1999 συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ σε 9 παραστάσεις.

Τελευταία συμμετοχή του ήταν στην παράσταση Ιουλιανός ο Παραβάτης (2008 – 2009) όπου έπαιξε το ρόλο του Ασκητή.

Ήταν μέλος της διοίκησης του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών-Σ.Ε.Η. και σύμβουλος Κρατικών Θεάτρων, από το 2000.

Οι ρόλοι του Νίκου Παναγιωτίδη στο ΚΘΒΕ

1. ΕΝΑΣ ΗΡΩΣ ΜΕ ΠΑΝΤΟΥΦΛΕΣ, 1999-2000, Καλλιτέχνης

2. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΝΙΑ, 1999-2000, Δρ. Μπιουκάναν

3. O ΠAΠOYTΣΩMENOΣ ΓATOΣ, 2001-2002, Σέργιος

4. OI ΠPOΣΦYΓEΣ ΣTHN EΛΛAΔA, 2001-2002, Πλοίαρχος

5. ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΜΙΧΑΗΛ, 2004-2005, Μιχαήλ Δερμοκαΐτης

6. ΤΗΣ ΤΡΙΧΑΣ ΤΟ ΓΕΦΥΡ', 2005-2006, Πάντζος

7. ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ, 2006-2007, Πέτρος Σφήνας

8. ΜΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ, 2007-2008, Διογένης

9. ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ, 2008-2009, Ασκητής

'Εφυγε η Μπεάτα Ασημακοπούλου

ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ

'Εφυγε η Μπεάτα Ασημακοπούλου

Απεβίωσε σήμερα το πρωί η ηθοποιός Μπεάτα Ασημακοπούλου, σε ηλικία 77 ετών. Η Μπ. Ασημακοπούλου είχε πρωταγωνιστήσει σε πλήθος κινηματογραφικών και θεατρικών έργων.

Είχε φοιτήσει στη Σχολή του Τάκη Μουζενίδη, με καθηγητές την Ελένη Χαλκούση, τον Γιάννη Φλερύ, την Ελένη Τσουκαλά. Στο θέατρο εμφανίστηκε πρώτη φορά στο «Δημόσιο Σκάνδαλο», ενώ έκανε πέρασμα στον κινηματογράφο το 1955 στην ταινία «Καταδικασμένη κι απ' το παιδί της». Έπαιξε σε ταινίες όπως η Καφετζού, ο Λεφτάς, Αλλος για το εκατομμύριο, ο Εμποράκος, Για ποιόν χτυπά η Κουδούνα. Η Μπεάτα Ασημακοπούλου παντρεύτηκε το 1960 τον σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο και απέκτησαν ένα γιο.

Ακροάσεις νέων ηθοποιών

Ακροάσεις νέων ηθοποιών Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ζητά νέες και νέους επαγγελματίες ηθοποιούς, κάτω των 35 ετών, που να χορεύουν και να τραγουδούν για συγκεκριμένη χειμερινή παραγωγή που θα σκηνοθετήσει ο Θέμης Μουμουλίδης.

Οι ακροάσεις των νέων ηθοποιών θα πραγματοποιηθούν την Δευτέρα 16/3 και την Τρίτη 17/3 στην αίθουσα δοκιμών του Θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2, 7ος όροφος, Θεσσαλονίκη).

Δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες στο Γραφείο Παραγωγής του Κ.Θ.Β.Ε. τηλ.: 2310 266039, 2310 270398

ΚΘΒΕ -ΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αργά το μεσημέρι της Παρασκευής έλαβε ενημέρωση από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών για στάσεις εργασίας που θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 31/1/2009 από ώρα 18:00 έως 19:30 (απογευματινή παράσταση) και από ώρα 21:00-22:30 (βραδινή παράσταση) και Κυριακή 1/2/2009 από ώρα 11:00-12:30 (πρωινή παράσταση) από ώρα 15:00-16:30 και από ώρα 19:00-20:30 (βραδινή παράσταση). Η ανακοίνωση αυτή αναιρεί την προηγούμενη ενημέρωση που είχατε από το Κ.Θ.Β.Ε. και γίνεται για να ενημερωθεί το κοινό ώστε να αποφευχθεί η ταλαιπωρία του.

Γραφείο Τύπου ΚΘΒΕ - Πληροφορίες: Μάγδα Δημάκη τηλ: 2310 223528 & 6974 822140, e-mail: press@ntng.gr Ιστοσελίδα ΚΘΒΕ www.ntng.gr

Ηθοποιός σημαίνει Χορν

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, μια μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης μάς επιτρέπει να μπούμε στο προσωπικό του σύμπαν και μας θυμίζει την πλούσια καριέρα του «Θα υπάρχω ως μια μακρινή ανάμνηση -ως μια γνωριμία που προσέφερε κάποιες ευκαιρίες για κρίσεις, για συγκρίσεις, για παραδείγματα προς αποφυγήν.

Ενας συμπαθής εφιάλτης!

Ο Χορν -θα λες- Θεός σχωρέσ' τον, ήταν υποφερτός ανυπόφορος!...» Αυτόν τον «υποφερτό ανυπόφορο» άνθρωπο, όπως αυτοσυστήνεται με αυστηρότητα παραπάνω, αλλά και τον σπουδαίο ηθοποιό Δημήτρη Χορν, θα έχουμε την ευκαιρία να (ξανα)γνωρίσουμε μέσα από την ομότιτλη έκθεση που οργανώνει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, η λαμπερή προσωπικότητά του δεν έχει χάσει τίποτα από την ακτινοβολία της.

Οσοι είχαν την τύχη να τον ζήσουν μιλούν για ένα πλάσμα χαρισματικό, έναν άνθρωπο εξαιρετικά ευφυή και μεγαλόψυχο, που δεν μπορούν με τίποτα να ξεχάσουν.

Σε έναν από αυτούς, στον πιστό του συνεργάτη και alter ego του, όπως τον αποκαλούσε ο ίδιος, τον Θεοδόση Ισαακίδη οφείλεται η πραγματοποίηση της έκθεσης.

«Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη απέναντί του.

Κάθε μέρα ήταν σαν να έβλεπες ένα θαύμα.

Δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα λέξεις για να περιγράψουν αυτόν τον ευλογημένο άνθρωπο.

Οταν πήγαινα στο θέατρο για να τον συναντήσω ήταν σαν να πήγαινα στον παράδεισο.

Δεν μπορούσες να τον χορτάσεις», μας λέει.

Είναι η πρώτη μεγάλη έκθεση που διοργανώνεται για τον Δημήτρη Χορν.

Προσωπικά του αντικείμενα -όπως το γραφείο, η πολυθρόνα του, μερικά έπιπλα από το δωμάτιό του, πίπες, παπούτσια, ρόμπες- θα επιχειρήσουν να επαναφέρουν κάτι από την «ατμόσφαιρα του προσωπικού του χώρου», όπως λέει ο επιμελητής της έκθεσης Σταμάτης Ζάννος.

Για τον ίδιο σκοπό μεταφέρθηκε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τεχνής από το θέατρο «Δημήτρης Χορν», όπου εκτίθεται μονίμως, ολόκληρο το καμαρίνι του.

Η έκθεση είναι στημένη με χρονολογική σειρά.

Ετσι, η πρώτη ενότητα είναι αφιερωμένη στην παιδική του ηλικία.

Γίνεται αναφορά στους γονείς και τους δασκάλους του. «Είμαι γέννημα θρέμμα του θεάτρου: Ο πατέρας μου, θεατρικός συγγραφέας (σ.σ. Παντελής Χορν), είχε στενούς δεσμούς με τη σκηνή κι εμένα με ονόμαζαν θεατρόπαιδο», λεέι ο Δημήτης Χορν μέσα από τις σελίδες του ομότιτλου πολυτελούς λευκώματος του Ιδρύματος Γουλανδρή, που επανεκδόθηκε με την αφορμή της έκθεσης.

Νονά του ήταν η Κυβέλη, πρώτη φορά ανέβηκε στη σκηνή σε ηλικία 2 ετών παίζοντας το παιδί της. Η οικογένειά του όμως είχε φιλικές σχέσεις και με την Κοτοπούλη.

Στην ενότητα αυτή γίνεται μικρή αναφορά στις δύο συζύγους του, Ρίτα Φιλίππου και Αννα Γουλανδρή.

Τα συνοδευτικά κείμενα της κάθε ενότητας έχει επιμεληθεί ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.

Ακολουθούν τρεις ενότητες αφιερωμένες στην πορεία του στο θέατρο, σε τρία διαδοχικά δωμάτια του μουσείου.

Στην πρώτη (1940-1950) φιλοξενούνται και κοστούμια από παραστάσεις που παραχώρησε το Εθνικό Θέατρο: «Στέλλα Βιολάντη», «Φοιτητές», «Πολύ κακό για το τίποτα», «Λορεντζάτσιο» και «Ερρίκος ο Δ'».Ακολουθεί η δεκαετία 1951-1960, με μεγάλες θεατρικές επιτυχίες για τον ίδιο και την Ελλη Λαμπέτη.

Για πρώτη φορά το κοινό θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει ανέκδοτες φωτογραφίες αλλά και χειρόγραφα του μεγάλου Ελληνα ηθοποιού από το αρχείο του Θεοδόση Ισαακίδη.

Θα εκτεθούν πλάι σε σπάνια προγράμματα, αφίσες και περιοδικά από το πλούσιο αρχείο του Δημήτρη Μπαγέρη.

Αντικείμενα που συλλέγει εδώ και χρόνια, κυρίως από παλαιοπωλεία και μαγαζιά στο Μοναστηράκι.

Στην τελευταία θεατρική ενότητα (1960-1983) περιλαμβάνεται και η αποχαιρετιστήρια παράστασή του ο «Αρχιμάστορας Σόλνες».

Δεν θα μπορούσε να λείψει μια αναφορά στην πλούσια ραδιοφωνική ζωή του Χορν.

Την αναλαμβάνει η ενότητα «Θέατρο στο ραδιόφωνο» με αποσπάσματα από θεατρικά έργα, ενώ ακολουθεί και η κινηματογραφική του καριέρα.

Στην ειδική ενότητα της έκθεσης θα προβληθεί ένα τρίλεπτο με αποσπάσματα από τις ταινίες του αλλά και ολόκληρο το «Παρασκήνιο» του Γιώργου Σκευά για τον μεγάλο ηθοποιό (σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα).

Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει ακόμη τέσσερα βιβλία με αφιερώσεις από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή, Αλέξη Μινωτή, Οδυσσέα Ελύτη και Μάνο Χατζιδάκι.

Ενώ, εκτός από το Εθνικό Θέατρο, και το Θεατρικό Μουσείο έχει συμβάλει με θεατρικά κοστούμια.

* Η έκθεση εγκαινιάζεται σήμερα στις 7.30 μ.μ. από τον Μιχάλη Λιάπη (Νεοφύτου Δούκα 4). Διάρκεια ώς την 1η Φεβρουαρίου 2009. * ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/11/2008

«Έφυγε» ο Σταύρος Ξενίδης

ΑΠΟ ZOUGLA.GR

Ένας από τους μεγαλύτερους καρατερίστες του Ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, ο Σταύρος Ξενίδης, έφυγε σήμερα από την ζωή . Τα τελευταία 5 χρόνια ο αγαπημένος ηθοποιός, χτυπημένος από αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια υπέφερε από μερική άνοια και αντιμετώπιζε σοβαρά κινητικά προβλήματα στο χέρι και το πόδι. Από τις 27 Μαΐου ο Σταύρος Ξενίδης, αλλά και η σύζυγός του επίσης ηθοποιός Μαργαρίτα Λαμπρινού βίωναν την δύσκολη καθημερινότητα σε ένα δωμάτιο του κτιρίου (για βαριά ασθενείς) “Ευαγγελισμός”(η κυρία Λαμπρινού φιλοξενείτε στο κτίριο “Κονσόλειο” λίγα μέτρα από το κτίριο “Ευαγγελισμός”) του Γηροκομείου Αθηνών, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή ο αγαπημένος ηθοποιός.

Παρά το γεγονός πως τα έξοδα περίθαλψης και φυσικοθεραπείας του Σταύρου Ξενίδη δεν μπορούσαν να καλυφθούν από τις οικονομίες εκείνου και τις συζύγου του, με διαμεσολάβηση του υπουργού Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλου, του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη, αλλά και της Άννας Φόνσου, προέδρου του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Το σπίτι του ηθοποιού», έγιναν δεκτοί στο Γηροκομείο Αθηνών, μετακομίζοντας από το ενοικιαζόμενο διαμέρισμα που έμεναν στο Παλαιό Φάληρο. Ο Σταύρος Ξενίδης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1924.

Σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1944 και στον κινηματογράφο το 1953, στην ταινία “Το τραγούδι του πόνου”. Ηθοποιός της σκηνής με πλούσιο ρεπερτόριο ρόλων στο ενεργητικό του, συνέχισε να εμφανίζεται και στον κινηματογράφο όπου έκανε χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους, αλλά και προλογισμούς σε ταινίες. Μερικοί από τους πιο γνωστούς ρόλους του είναι στις ταινίες: Ο Ηλίας του 16ου (1959), Περάστε την Πρώτη του Μηνός (1965), Το Κοροϊδακι της Δεσποινίδος (1960), Ο Ρωμιός Έχει Φιλότιμο (1968), Χριστίνα (1960), Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965), Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια (1966), Ο Στρίγγλος Που Έγινε Αρνάκι (1967) κ.ο.κ. O αγαπημένος ηθοποιός όμως είχε και έντονη τηλεοπτική δραστηριότητα, πέρα από τον «Αστυνόμο Μπέκα» που προβλήθηκε στην ελληνική κρατική τηλεόραση από το '79, έπαιξε και στο σίριαλ «Ο συμβολαιογράφος».

Από τις νεότερες τηλεοπτικές του επιτυχίες ήταν το «Μυστικό του Αρη Μπονσαλέντη», που προβλήθηκε από το Mega τη σεζόν '90-'91, Στη δεκαετία του ‘80 έπαιξε στο «Πάρκινγκ». Φιλμογραφία Λούφα και παραλλαγή (1984) Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980) Ο ασυμβίβαστος (1979) Ένας τρελός τρελός αεροπειρατής (1973) 7 χρόνια γάμου (1972) [Φίλιππος] Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα! (1972) [ Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια (1972) Ερωτική συμφωνία (1972) Ο Μανωλιός στην Ευρώπη (1971) Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του '21 Μαντώ Μαυρογένους (1971) Η κρεββατομουρμούρα (1971) Η εφοπλιστίνα (1971) Αγάπησα μια... πολυθρόνα (1971) Οι γενναίοι του Βορρά (1970) Το νησί της Αφροδίτης (1969) Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο (1968) Το πιο λαμπρό μπουζούκι (1968) Η αγάπη μας (1968) Ο γεροντοκόρος (1967) Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (1967) Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967) Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου... (1967) Η βουλευτίνα (1966) Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) Άνθρωπος για όλες τις δουλειές.. (1966) Εισπράκτωρ 007 (1966) Περάστε την πρώτη του μηνός (1965) Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) Κρουαζιέρα στη Ρόδο (1960) Το κλωτσοσκούφι (1960) Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960) Χριστίνα (1960) Ο Ηλίας του 16ου (1959) Ένας βλάκας και μισός (1959) Λαός και Κολωνάκι (1959) Μακρυά απ' τον κόσμο (1958) Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα (1958) Μπαρμπα Γιάννης ο Κανατάς (1957) Δολλάρια και όνειρα (1956) Γλέντι - λεφτά κι αγάπη (1955) Η ωραία των Αθηνών (1954)

Τίμησαν τον Θανάση Βέγγο δίνοντας το όνομά του σε πλατεία

ΑΠΟ ALPHA TVΈνας μεγάλος ηθοποιός, ο Θανάσης Βέγγος, που φέτος εμφανίζεται στο σίριαλ του ALPHA «Έχω ένα μυστικό», τιμήθηκε από τον Δήμο Πειραιά. Ο άνθρωπος που χρόνια μας χάριζε απλόχερα το γέλιο μέσα από τις 126 ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει, εμφανίστηκε μαζί με τα εγγόνια του και χωρίς ίχνος υπεροψίας ή έπαρσης που χαρακτηρίζει πολλές φορές τους μεγάλους πρωταγωνιστές εξέφρασε το δικό του «ευχαριστώ» στον Δήμαρχο, τους καλλιτέχνες και τους συντοπίτες του στο νέο Φάληρο με λίγα λόγια καρδιάς που ψέλλισε βουρκωμένος κρατώντας σφιχτά απο το χέρι τα εγγόνια του. Έχοντας συμπληρώσει 50 και πλέον χρόνια προσφοράς στον ελληνικό κινηματογράφο με μοναδικό μέσο έκφρασης και επιβίωσης το γέλιο, ο σεμνός και ταπεινός Θανάσης Βέγγος, εξακολουθεί να δίνει μαθήματα σεμνότητας και ήθους πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως καλλιτέχνης. Πέρα απο το δυνατό χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου, αυτό που συγκίνησε περισσότερο τον Θανάση Βέγγο, ήταν ο χώρος στον οποίο πραγματοποιήθηκε η τιμητική εκδήλωση. Πρόκειται για το εργοστάσιο της ΔΕΗ του Νέου Φαλήρου. Εκεί εργαζόταν ως υπάλληλος ο πατέρας του Θανάση Βέγγου, Βασίλης, ο οποίος αγωνίστηκε για να γλιτώσει το εργοστάσιο απο τους Γερμανούς. Λίγα χρόνια αργότερα, στον ίδιο χώρο ο Θανάσης Βέγγος γύρισε πολλές ταινίες, ανάμεσα τους και η πολυβραβευμένη «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση». Τριάντα έξι χρόνια μετά την ταινία του Ντίνου Κατσουρίδη που αποτύπωσε με τον πιο κωμικοτραγικό τρόπο την εξαθλίωση, την αγωνία και τον φόβο του πολέμου, πολλά σημεία στο εργοστάσιο θυμίζουν χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας. Με πρωτοβουλία του Δήμου Πειραιά ο χώρος του ηλεκτρικού σταθμού Φαλήρου της ΔΕΗ πρόκειται μελλοντικά να ανακηρυχθεί σε μουσείο, ώστε να υλοποιηθεί το όραμα της Μελίνας Μερκούρη. Αν και ο πολυτάλαντος ηθοποιός επέλεγε πάντα γοητευτικές και όμορφες συμπρωταγωνίστριες δίπλα του, εκείνος έμεινε πιστός στην μοναδική σύντροφο της ζωής του, την αγαπημένη σύζυγο Ασημίνα, η οποία βραβεύτηκε επίσης. Στο τέλος της εκδήλωσης μία ακόμη έκπληξη περίμενε τον αγαπημένο ηθοποιό. Με πρωτοβουλία του Παναγιώτη Φασούλα η πλατεία Ευαγγελισμού επί της οδού Βενιζέλου και Γιαννοπούλου στο Νέο Φάληρο θα μετονομαστεί πλατεία Θανάση Βέγγου. Ο Θανάσης Βέγγος πρωταγωνιστεί φέτος στην μεγάλη παραγωγή του ALPHA «Έχω ένα μυστικό», που αφορά στην ζωή της Αλίκης Βουγιουκλάκη με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Παπουτσάκη, η οποία μιλώντας στον ALPHA είπε για το αγαπημένο μας ηθοποιό ότι «πραγματικά νιώθω ευτυχισμένος άνθρωπος που γνώρισα τον Θανάση Βέγγο. Είναι ένας σπάνιος άνθρωπος, ένα φαινόμενο, σπάνιο δείγμα καλοσύνης, μεγαλοψυχίας και ανθρωπιάς. Είναι μάθημα ζωής να δουλεύω μαζί του». Πηγή: ALPHA Επιμέλεια: Π. Γραμμέλης

"Έφυγε" ο Σταύρος Παράβας

(ΑΠΟ http://news.ert.gr/)

Στο σπίτι του άφησε το πρωί την τελευταία του πνοή ο δημοφιλής ηθοποιός Σταύρος Παράβας, σε ηλικία 71 ετών, πιθανότατα από ανακοπή καρδιάς.

Η κηδεία του ηθοποιού με απόφαση θα τελεστεί δημοσία δαπάνη και με έξοδα του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Λιάπης χαρακτήρισε τον Σταύρο Παράβα ως έναν από τους μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, τονίζοντας ότι με την παρουσία του στο θέατρο και στον κινηματογράφο μας έκανε άπειρες φορές να γελάσουμε και να δακρύσουμε.

"Το ταλέντο του ήταν μοναδικό ακόμη και σε ρόλους δύσκολους και τολμηρούς για την εποχή του.

Δεν φοβήθηκε το πέρασμα στο κλασικό ρεπερτόριο πραγματοποιώντας εξαιρετικές ερμηνείες. Στους οικείους του εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια", επισήμανε. Το βιογραφικό του Ο Σταύρος Παράβας, πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με το έργο "Το πρώτο ψέμα" και αμέσως μετά συνεργάστηκε με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Βίλμα Κύρου.

Στο μεταξύ είχε εμφανιστεί ήδη στον κινηματογράφο από το 1960 στην ταινία’’ Χριστίνα’’.

Η θητεία του στον κινηματογράφο συνεχίστηκε με ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε ή έπαιζε σε μικρότερους ρόλους.

Ειδικεύτηκε σε ρόλους φαρσοκωμωδίας, παίζοντας με μεγάλη επιτυχία είτε τον "φλούφλη", είτε τον μάγκα τον βαρύ κι ασήκωτο.

Την ίδια περίοδο συνέχισε στο μουσικό θέατρο συνεργαζόμενος με τον Κώστα Χατζηχρήστο και υπηρέτησε αυτό το είδος θεάτρου για πολλά χρόνια, κάνοντας μερικά πολύ γνωστά επιθεωρησιακά νούμερα.

Στη συνέχεια έκανε μια στροφή στην καριέρα του και ερμήνευσε ρόλους κλασσικού ρεπερτορίου.

Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του είναι Το Έξυπνο Πουλί, Φίφης ο Αχτύπητος και το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας. Δηλώσεις Τη θλίψη τους για το την απώλεια του Σταύρου Παράβα, εξέφρασαν τα κόμματα.

"Με θλίψη πληροφορήθηκα ότι ο Σταύρος Παράβας έφυγε από κοντά μας.

Θα μας μείνει αξέχαστος.

Όχι μόνο γιατί ήταν ένας σημαντικός καλλιτέχνης με υποκριτικές ικανότητες, πηγαίο χιούμορ και αφοσίωση σε όλη του τη ζωή στον κινηματογράφο και το θέατρο, αλλά γιατί υπήρξε και ένας άνθρωπος με ξεχωριστό ήθος, που δικαίωσε με το παράδειγμά του την υπόσταση του καλλιτέχνη.

Οι νεότεροι έμαθαν τον μοναδικό Σταύρο Παράβα μέσα από τη δουλειά του στον κινηματογράφο.

Οι παλαιότεροι θυμόμαστε πάντα τον προοδευτικό αγωνιστή Σταύρο Παράβα, που δεν δίστασε να πράξει όσα η συνείδησή του επέβαλε ως καλλιτέχνη και να αντισταθεί με γενναιότητα στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας.

Τον αποχαιρετούμε με συγκίνηση.", δ'ηλωσε η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Πολιτισμού, Μαρία Δαμανάκη.

Τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο ο Μόργκαν Φρίμαν

(ΑΠΟ http://www.ert3.gr/)

Ηνωμένες Πολιτείες

— Ο διάσημος μαύρος αμερικανός ηθοποιός Μόργκαν Φρίμαν τραυματίστηκε πολύ σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα στο Μισισιπή, μετέδωσαν τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Ο Φρίμαν, 71 χρόνων, μεταφέρθηκε σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο του Μέμφις στη γειτονική πολιτεία του Τενεσί.

Το αυτοκίνητο του ντεραπάρισε πολλές φορές στο οδόστρωμα και ανετράπη, μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο CBS.
Ο Φρίμαν είχε τιμηθεί το 2005 με το βραβείο Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία "Million Dollar Baby".

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ:Διογένης, Καραγκιόζης και Θεόφιλος μαζί

(ΑΠΟ ΤΟ SITE ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ http://www.liberopoulos.gr)

Ο Θου Βου, ανέκαθεν, δεν έδινε συνεντεύξεις, ούτε εκτίθετο σε τηλεοπτικές εκπομπές.

Σ ε μένα και συνέντευξη έδωσε και δέχτηκε να τον "δικάσω" στην πρώτη μου εκπομπή... Θανάση, σε ευχαριστώ που με τίμησες σε μιά εποχή παντοδυναμίας των Φώσκολου, Μαστοράκη, Γερμανού...

ένας σεμνός κωμωδός που χαρίζει το γέλιο χωρίς μιζέρια, ενώ κάποιοι άλλοι το προσφέρουν με μίζες...
ο Θανάσης Βέγγος, προέκταση του Διογένη, του Καραγκιόζη και του Θεόφιλου, φέρει το πολιτιστικό μας dna

όταν "δικαζόταν" ο Θανάσης στη τηλεοπτική εκπομπή "Αθώος ή ένοχος;"
Βλέποντας τον Θανάση Βέγγο να παραλαμβάνει με σεμνότητα το βραβείο δημοφιλίας στο διαγωνισμό της εφημερίδας "Έθνος", θυμήθηκα την εποχή της χούντας που δέχτηκε να τον "δικάσω" στη πρώτη τηλεοπτική εκπομπή μου "Αθώος ή ένοχος".

Ο τότε στενός συνεργάτης του Κατσουρίδης τον είχε αποτρέψει να έρθη, αλλά ο Θανάσης άν και δεν εμφανιζόταν ποτέ σε τηλεοπτικές εκπομπές ήρθε, γιατί, όπως μου είπε, "μου αρέσει ο αυθορμητισμός στα ρεπορτάζ σου, που μου θυμίζουν ολίγον Βέγγο".
-Δηλαδή;
"Δεν έχει δηλαδή... Ορμάς σαν σίφουνας κι΄όποιον πάρει ο χάρος, από Αγία Αθανασία του Αιγάλεω ως Ωνάση..."
Αυτά τα λόγια από τον εθνικό μας κωμωδό ήταν για μένα ένα βραβείο...
Πάντως, δεν ξέρω αν η παρουσία του στην εκπομπή μου του έγινε μάθημα, αλλά όπως και προ του "Αθώος ή ένοχος" έτσι και μετά, ο Μέγας Βέγγος , δεν ξαναβγήκε σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις και πάνελ της μικρής οθόνης...
Εν μέσω χούντας και παντοκρατορίας στη τηλεόραση των Μαστοράκη, Γερμανού, Φώσκολου, ο ενθουσιώδης νεαρός παραγωγός Αλέξης Τριανταφύλλου με προτρέπει να κάνω εκπομπή με σκηνοθέτη τον Σταμάτη Χονδρογιάννη.

Μέσα σε μιά νύχτα βρίσκω το θέμα και το πρωί απευθύνομαι στο Θανάση Βέγγο (δεν είχε δώσει ποτέ συνέντευξη στη μικρή οθόνη – που την θεωρούσε κατώτερο είδος) και με μεγάλη μου έκπληξη δεν μου αρνείται να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορούμενου στη πρεμιέρα του "Αθώος ή ένοχος".

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΡΕΖΑ TV

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΤΟ ΠΡΕΖΑ TV Ο ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:Ο ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΠΡΕΖΑ TV ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ...

Πως βλεπετε τη κατασταση που επικρατει στις μερες μας στο θεατρο;;;

Οπως οταν παει κανεις σε μια χωρα και η μανια ολων ειναι να κατεβασουν το επιπεδο...

Σιγουρα,οτι κανει τον πολιτη να ευαισθητοποιηται,να ξυπναει...τον αφηνουν να κοιμαται...

Στην Αθηνα καθε χρονο εχουμε γυρω στους 150 θιασους που ανεβαζουν παραστασεις...Πανε καλα ολα τα θεατρα;;Γεμιζουν πλεον;

Συγκριτικα πανε πολυ καλα,αλλα μην ακουτε οτι ειναι 150...Τα θεατρα...ΘΕΑΤΡΑ,ειναι πολυ λιγοτερα...

Τηλεοραση βλεπετε;;

Βλεπω συνηθως πραγματα που με ενδιαφερουν.Δεν μπορω να δω σηριαλ για παραδειγμα...

Δηλαδη;

Βλεπω σατιρικες εκπομπες οπως αυτη του Κανακη,του Λαζοπουλου,ντοκιμαντερ...

Τι ειναι αυτο που σας ξενιζει στην Ελληνικη τηλεοραση;

Αυτο που με ξενιζει ειναι...οτι δεν ειναι Ελληνικη.Φερνουν ας πουμε ξενα σηριαλ τα οποια τα κανουν παραλλαγη στα Ελληνικα...
Τι ειναι αυτο που θα θελατε να δειτε σαν τηλεθεατης;

Τι θα ηθελα να δω...;;;Το τελος της τηλεορασης.

Την πολιτικη κατασταση που επικρατει,πως την βλεπετε τωρα με τη Νεα Δημοκρατια;

Ειναι αισχος...Οπως ηταν και πιο πριν.Τελικα δεν ξερω αν ειναι υπευθυνοι οι πολιτικοι εδω,ή εαν οι "λυσεις" ερχονται ετοιμες απ'εξω...

Ποιο κομμα πιστευετε οτι θα μπορουσε να κανει το μικροτερο κακο στην Ελλαδα;

Ενα κομμα,το οποιο βλεπει με ρεαλισμο της δυσκολιες και πως μπορει να περασει κανεις εξω απο αυτες...

Προς τα αριστερα δηλαδη...

Ε ναι βεβαια.Παντα αριστερα βλεπω....Δεν μπορω....Ακομη και αν ο ηλιος ειναι αριστερα... εγω παλι το αριστερο ματι ανοιγω...και ας με θαμπωνει ο ηλιος...

Τα τελευταια 5-6 χρονια,δεν σας βλεπουμε στην Ελληνικη τηλεοραση.Γιατι αυτο; Γιατι...εχουν αλλαξει τα προτυπα.Πρεπει ο κοσμος να μαθει να ζει με τα νεα προτυπα... Κινηματογραφο;

Κινηματογραφο δεν κανω πια...Δεν με καλουνε...Οταν με καλουνε ειναι για πραγματα τα οποια πιστευω οτι δεν πρεπει να τα κανω...Τωρα τι να πω;;;Ευχομαι να γεννηθουν νεοι σκηνοθετες,να βλεπουν αλλιως τα πραγματα...

Θα θελατε να κανετε;

Βεβαια και θα ηθελα να κανω...

Νεο Ελληνικο Κινηματογραφο παρακολουθειτε;;

Παρακολουθω οποτε προλαβαινω... Οποτε βαζει καμια ταινια στη τηλεοραση καθομαι και τη βλεπω... Μακαρι να εβαζαν Ελληνικο Κινηματογραφο στη τηλεοραση για να τον βλεπω... Συνηθως βαζουν χιλιοπαιγμενες ταινιες...που τις περισσοτερες φορες ξερουμε και τις ατακες...

Κλεινοντας 45 χρονια στο χωρο,τι αλλο θα θελατε να κανετε που δεν εχετε κανει;

Θα ηθελα να κανω μια φυλακη για τους πολιτικους που ξεγελουν το λαο...οχι για να τους βαλω μεσα...αλλα για να τους βαλω να δουλευουν...να μας αποζημειωσουν...

Τι πιστευετε οτι χρειαζεται για να αλλαξει η παρουσα πολιτικη κατασταση που επικρατει στη χωρα μας;

Αν ηταν μονο στη χωρα μας...ισως να ειχε αλλαξει...

Ειναι γενικο το κακο;

Η κατασταση ερχεται-επιβαλεται απο εξω...Τι να πει κανεις;Εδω δουλευουμε ολοι,για να παιρνουμε παλιοσιδερα του Αμερικανικου Ιμπεριαλισμου...
Με αλλα λογια συνεχιζουμε να ειμαστε υποδουλοιτων ξενων ακομη και ας εχουν περασει τοσα χρονια;

Δεν ειμαστε υποδουλοι....Ειμαστε αξιοι της τυχης μας Γιατι το καιρο που επρεπε να αντιδρασουμε, δεν αντιδρασαμε και ψηφιζαμε οπως δεν επρεπε να ψηφισουμε...Τωρα πια εχουν κλεισει οι πορτες...

Τι ευχεστε για το μελλον;;;

Ευχομαι οι λαοι να ξυπνησουνε...και ο Ελληνικος λαος ξυπναει...αλλα ξυπναει ακαταλληλες ωρες...Λεει τι ωρα ειναι τωρα και ξανακοιμαται...

Ετσι την πατησαμε...

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΕΖΑ TV ( http://prezatv.blogspot.com) ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ.

ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ!

ΜΙΑ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ».

Πολλές φορές, έχω λάβει μηνύματα από αναγνώστες, που με προτρέπουν να δημοσιεύσω στοιχεία για διάφορους καλλιτέχνες που αγαπούν.
Στο μέτρο του δυνατού, πραγματοποιώ τις επιθυμίες όλων θα έλεγα.
Έτσι, μια από τις επιθυμίες πολλών, ήταν να μάθουν και για τον ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ, αυτόν τον μοναδικό καλλιτέχνη.
Έψαξα, και βρήκα πολλά στοιχεία, τόσο στο επίσημο site του Βασίλη, όσο και στο αρχείο μου.
Να λοιπόν τι βρήκα, και καλή σας ανάγνωση!
«ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ / Ο ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ

Tο επίθετο «Γελωτοποιός της Pωμιοσύνης» δόθηκε στον Xάρρυ Kλυνν από τον δημοσιογράφο Γιώργο Λιάνη σε μια σπουδαία συνέντευξή του στην εφημερίδα «TA NEA» πριν από 20 και πλέον χρόνια...

Aπό τότε πολλά είναι τα επίθετα που έχουν δοθεί στον «μεγάλο σατιρικό», που κατόρθωσε να εκφράσει μ' έναν τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο τη σύγχρονη Eλληνική πραγματικότητα… «O πικρός στοχαστής», «O σαρκασμός του νεοέλληνα», «O επαναστάτης κωμικός» κ.α.

«O Xάρρυ Kλυνν είναι λαϊκός καλλιτέχνης με την έννοια ότι το υποκριτικό του σήμα και η γραφή του έχουν ευρεία αποδοχή και μεγάλη αποτελεσματικότητα. Όμως, είναι ένας διανοούμενος. Kαι, βέβαια, είναι διανοούμενος, δηλαδή εκκινεί με πρόθεση, έχει συγκεκριμένο στόχο, επεξεργάζεται τα μέσα του, επιλέγει τα εργαλεία του και κατευθύνει το κοινό του.

Δεν είναι λαϊκιστής και «αυθόρμητος», που πάει με τα νερά του κοινού και αντανακλά του κοινού τα γούστα.

H διαφορά του από τους ψευτοδιανοούμενος που κάνουν την ίδια δουλειά, είναι ακριβώς αυτό: O Xάρρυ Kλυνν χρησιμοποιεί την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο του γέρο-Σωκράτη, την ειρωνεία και την μαιευτική.

Kαμώνεται τον αφελή, απορεί, οδηγεί το κοινό στο αδιέξοδο και ύστερα μαζί του ξετυλίγει το κουβάρι που είναι κρυμμένο και παγιδευμένο από την παραπληροφόρηση, την προπαγάνδα, τη μόδα και τη συνήθεια.

Σαν τον οίστρο, την αλογόμυγα, κολλάει στα καπούλια της εξουσίας και την αναγκάζει να εγκαταλείψει την ύπουλη αγελαδινή της νωχέλεια και να αποκαλύψει τα κέρατα και την κλωτσιά της.

Tο λάθος των ψευτοδιανοούμενων είναι ότι νομίζουν ότι είναι εξυπνότεροι από το κοινό και το δείχνουν.

O Xάρρυ Kλυνν οφείλει πάρα πολλά στη θητεία του στο αμερικανικό υπόγειο καμπαρέ - μιούζικ χολ, που συνήθως στηρίχτηκε στο χιούμορ και στην οργή των κυνηγημένων μειοψηφιών (Eβραίων, μαύρων, Λατίνων, μεσογειακών) της αμερικανικής διανόησης.

Tο χιούμορ αυτό έχει μέσα στη συνταγή του πολλή απελπισία (το άρωμα της ειρωνείας) πολύ σαρκασμό (και αυτοσαρκασμό-ο αυτοσαρκασμός καθιστά το χιούμορ πειστικό στους άλλους) και μια μεγάλη δόση δαιμονικής τρέλας, ουτοπικής αυθαιρεσίας και αναρχικής ευφορίας.

O Xάρρυ Kλυνν αυτήν την σπουδαία συνταγή την πολιτογράφησε Ελληνική.

Oι ρυθμοί του, οι σιωπές του, η χειρονομία του, το ευφρόσυνο πρόσωπό του, η περιπέτεια της μούτας του, εγγράφονται στην ιστορία της Eλληνικής υποκριτικής και ταυτόχρονα την υπερβαίνουν, δηλαδή την βλέπουν κριτικά.

Kάθε εμφάνιση του Xάρρυ Kλυνν είναι μια πολιτική, μια πολιτιστική και μια στενά θεατρική πρόταση…» γράφει γι αυτόν ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.

Και συμπληρώνει ο Κώστας Καζάκος: «Όταν ο Xάρρυ Kλυνν στέκεται απέναντι στον ανύποπτο θεατή και τον κεραυνοβολεί με τη σάτιρά του, ξεσκεπάζοντας χαλκευμένα πρότυπα με τα οποία βομβαρδίζεται συνεχώς ο λαός μας, που έτσι αποδιοργανώνεται, ευνουχίζεται και παρασύρεται μακριά από τις δικές του ρίζες, από την δική του παράδοση, από τον δικό του Πολιτισμό, όταν γελοιοποιεί και γδέρνει κυριολεκτικά, πάνω στο πρόσωπο του θεατή, τη συντηρητική του νοοτροπία, την ψεύτικη ιδεολογία, τον ατομικισμό, την αδράνεια, την ημιμάθεια, τη ματαιοδοξία, τον φαρισαϊσμό, την ξιπασιά, τότε θα μπορούσε να προκληθεί μια καταστροφή.

Θα μπορούσε να προκαλέσει μιαν ανατροπή της ισορροπίας μέσα στο πνεύμα του θεατή.

Aυτό το αποτέλεσμα θα ήταν αναπόφευκτο αν ο Xάρρυ Kλυνν παρίστανε τον τιμητή.

Aν στεκόταν απέναντί σου και σε έκρινε...

Aν είχε χιούμορ... Aν ήτανε δυτικός...
Aλλά αυτός είναι γέννημα της ανατολής.

Tο αλάνθαστο ένστικτό του τον οδηγεί στην αυτοσάτιρα.

Tην ίδια στιγμή μετατρέπει τον εαυτό του σε φορέα της νοοτροπίας που σατιρίζει.

Έτσι, έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο δικό σου, που σου συμπαραστέκεται και πάσχει μαζί σου για τις πληγές και τις κατάρες που όλοι κουβαλάμε.

Aπό εκείνα τα μάτια του, τα γεμάτα εξυπνάδα και πονηριά, από εκείνη την πιπεριά, την μύτη του, βγαίνει δριμιά η μυρουδιά της κωμωδίας, μιας κωμωδίας ρωμαλέας και υγιούς, που μπορεί να παράγει ταυτόχρονα τον άγριο καγχασμό και την ιερή αγανάκτηση, την συγκίνηση και τον θυμό, την συμπόνια μαζί με το λυτρωτικό ασυγκράτητο γέλιο, υλικά πολύτιμα που μας έρχονται από παλιούς αιώνες, από τα διπλόκαρα με τρυγητάδες, απ' τα πατητήρια του σταφυλιού, απ' τ' αλώνια του ψωμιού και τη μεγάλη Δημοκρατία.

Γι αυτό το λόγο φεύγουμε από τον Xάρρυ Kλυνν ανακουφισμένοι.

Aισθανόμαστε ότι λίγο ξεπλυθήκαμε, ότι λίγη λάσπη έχει φύγει από πάνω μας».

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκης στις 7 Μαίου 1940.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο προσφυγικό γκέτο της Kαλαμαριάς.

Πρόσφυγες οι γονείς μου από τον μαρτυρικό Πόντο.

Φτωχοί, πεινασμένοι και απελπισμένοι. Φτωχή, και πεινασμένη και η δική μου η γενιά. Δουλεύω απ' τα πέντε μου χρόνια...

Πέρασα τα εξήντα κι ακόμα δεν έχω παίξει...

Eλπίζω, όμως, στα παιδιά μου, στα παιδιά όλου του κόσμου.

Aπό μικρός ήλπιζα κι έτσι μεγάλωσα... Eλπίζοντας».

Δουλειά και σχολειό.

Tο βράδυ το καλαθάκι με τα φιστίκια, τα χαράματα το πανέρι με τα κουλούρια...

Kαι μετά στο θρανίο...

«O Bασιλάκης ήταν πρώτος σ' όλα » μας είπαν οι συμμαθητές του.

«Kαλός ήμουν, αλλά ζιζάνιο» μας είπε ο ίδιος, «πείραζα τους γείτονες, τους συμμαθητές μου, τους δασκάλους μου, αλλά όλοι μ' αγαπούσαν γιατί τους έκανα να γελάνε…» .

Tο αλάτι και το πιπέρι της παρέας.

Kαι τα χρόνια περνούσαν... Δημοτικό Σχολείο Kαλαμαριάς, Πέμπτο γυμνάσιο αρρένων Θεσσαλονίκης...

Kαλοκαίρι 1958 και ετοιμάζεται να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στην Iατρική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

H τύχη, όμως, δεν το 'θελε να γίνει γιατρός. ,

Nα, τι μας είπε:

«Aπό τύχη έγινα καλλιτέχνης.

Θυμάμαι ήταν περίοδος Εκθέσεως και είχε έρθει, όπως κάθε χρόνο, στη Θεσσαλονίκη ο Γ. Oικονομίδης με το συγκρότημά του.

Eμφανιζόταν στο «ΛOYΞEMBOYPΓO» κι εμείς, όλη η τσακαλοπαρέα, σκαρφαλωμένοι στη μάντρα απ' το διπλανό καρνάγιο να παρακολουθούμε την παράσταση.

H βραδιά εκείνη, ήταν βραδιά ταλέντων.

Πρώτο βραβείο μια χρυσή λίρα, ένα κουστούμι και μία πετρογκάζ.

Διασκεδάζαμε κι εμείς με τον κόσμο και ξαφνικά πετάγεται ένας φίλος μου, ρε Bασιλάκη, μου είπε, τα ταλέντα είναι της πλάκας, δεν πας κι εσύ να τους σκίσεις;

Kάποιοι φαίνεται με σπρώξανε.

Πως βρέθηκα μέσα, τι είπα και τι έγινε, ούτε που το θυμάμαι.

Θυμάμαι, όμως, ότι κέρδισα τη λίρα, το κουστούμι και την πετρογκάζ...»

Οκτώβριος 1958, ο Γ. Oικονομίδης τον καλεί κοντά του στην Aθήνα.

Tρία χρόνια δίπλα σ΄έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και δάσκαλο...

Kάστρο, Bράχος, Tροκαντερό, 'Aλσος, Γκρήν Παρκ...

Οι πρώτες εμφανίσεις...

Tαυτοχρόνως, σπουδάζει υποκριτική στη Δραματική σχολή του Π. Kατσέλη…

Ύστερα τα πρώτα χρόνια χωρίς την ομπρέλα του Oικονομίδη.

«Δύσκολα χρόνια» θα μας πει «τα λεφτά ελάχιστα και τα όνειρα μεγάλα. Tαβέρνες, αναψυκτήρια,καμπαρέ...

Mεγάλο σχολειό το καμπαρέ... H πρώτη μου επαφή με ξένους καλλιτέχνες. Mπαλέτα, τραγουδιστές, ζογκλέρ, κωμικοί...

Kι όμως, εγώ είμαι καλύτερος, έλεγα μέσα μου.

Tο έλεγα και το πίστευα. Προσπαθούσα, δούλευα μέρα και νύχτα μπρος στον καθρέφτη... Έγραφα ακατάπαυστα.

Σιγά - σιγά άρχισαν να με προσέχουν.

Ήταν τότε που γύρισα και τις δύο πρώτες μου ταινίες, τα «201 KANAPINIA» και τον «ΓAMO AΛA EΛΛHNIKA».

Όλοι μιλούσαν τότε για ένα νέο ταλέντο.

Tο μεροκάματό μου ανέβηκε...

Eπιτέλους μπορούσα να τρώω δυο φορές την ημέρα.

Kι ενώ όλα πήγαιναν καλά... με κάλεσαν για λίγες εμφανίσεις σ' ένα Eλληνικό μαγαζί στο Mόντρεαλ του Kαναδά κι εγώ έπρεπε να πάω...

Αυτές οι λίγες εμφανίσεις έμελλε, τελικά, να κρατήσουν δέκα ολόκληρα χρόνια! 1964-1974

«Έζησα και δούλεψα δέκα ολόκληρα χρόνια στις HΠA και στον Kαναδά.

Kαι να το 'θελα να γυρίσω δεν το μπορούσα.

Σ' όλη μου τη ζωή κυνηγούσα την Aριστερά κι εκείνη εμένα. Kαι τώρα που είμαστε χώρια, πάλι μαζί είμαστε...

Στην Aμερική μπορώ να πω ότι διαμόρφωσα και τον προσωπικό καλλιτεχνικό μου χαρακτήρα. Δούλευα όπου έβρισκα δουλειά. Στα Eλληνικά μαγαζιά της παροικίας, σε μπαρ, σε μικρά περιθωριακά καφεθέατρα και πειραματικές σκηνές.

Παράλληλα έγραφα, έγραφα ακατάπαυστα...

Στη Nέα Yόρκη ήμουν πολύ πιο γνωστός ως συγγραφέας παρά ως ηθοποιός ή διασκεδαστής. Στην Aμερική γνώρισα και τη Xαρίκλεια.

Παντρευτήκαμε το χειμώνα του 1965 στο Σικάγο.

Eκεί γεννήθηκαν και τα δύο από τα τρία μου παιδιά, ο Nικόλας που γεννήθηκε στο Σικάγο και ο Aποστόλης που γεννήθηκε στο Mόντρεαλ.

H Kορίνα γεννήθηκε στην Aθήνα. To εγγονάκι μου το Χαρικλάκι γεννήθηκε κι αυτό την Αθήνα...

Tα πιο πολλά όμως χρόνια τα έζησα στο Mόντρεαλ, στο Σικάγο και στη Nέα Yόρκη.

Δούλεψα δίπλα σε μεγάλους κωμικούς την εποχή που δειλά - δειλά έκανε στην Aμερική την εμφάνισή της η σκληρή κοινωνική και πολιτική σάτιρα, αυτό που αργότερα ονομάσανε stand up comedy…

Εμείς το λέγαμε ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ…

Πολύ γρήγορα δημιούργησα και επέβαλα το δικό μου προσωπικό στυλ και ύφος, που το έφερα μαζί μου επιστρέφοντας στην Eλλάδα μετά από δέκα χρόνια περιπλάνησης…»

Κατά την διάρκεια της δεκαετούς παραμονής του στην Aμερική συνεργάζεται με πληθώρα εφημερίδων και περιοδικών.

Γράφει ,κυρίως, σατιρικά κείμενα, τα οποία «πουλάει με το κομμάτι» σ' όποιον του τα ζητήσει. Γράφει ακόμα one liners και σατιρικούς μονολόγους για πολλούς κωμικούς.

Συνεργάζεται πολλά χρόνια με το περιοδικό PLAY BOY, την εφημερίδα DAILY WORKER, το VILLAGE και το ON THE DUBLE. Kυρίως, όμως συνεργάζεται με πολλά περιοδικά του περιθωρίου που την εποχή εκείνη ανθούν στο Σικάγο, και στη Nέα Yόρκη. 1974

ΚΑΙ ΜΕΤΑ…
Γυρίζει στην Eλλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίζεται στις μπουάτ της Πλάκας. Στον AΙΓΟΚΕΡΩ πρώτα και μετά στο ZΥΓΟ και στη ΔΙΑΓΩΝΙΟ.

Στην αρχή η παρουσία του ξένισε. «Tο κοινό γελούσε, αλλά δεν πιστεύω ότι γνώριζε τον λόγο. Aπλώς, γελούσε.

'Ήμουν κάτι το καινούργιο.

Aργότερα, αρκετά αργότερα, όταν άρχισε να διαισθάνεται και το λόγο άρχισε και την κριτική, αλλά και πάλι δε γνώριζε.

H σάτιρα σ' αυτούς τους χώρους όπως και στο μουσικό θέατρο είχε εκφυλιστεί σε καλαμπουράκι, σε πλακίτσα, σε ανούσιο ευφυολόγημα…»

Πολύ σύντομα το όνομά του άρχισε να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα.

Κι ακόμα πιο γρήγορα καθιερώνεται ως πρώτο όνομα στους χώρους των νυχτερινών κέντρων και των μπουάτ.

Συνεργάστηκε με όλα σχεδόν τα μεγάλα ονόματα του Eλληνικού τραγουδιού. (Γρήγορης Μπιθικότσης, Βασίλης Τσιτσάνης, Στράτος Διονυσίου, Πόλυ Πάνου, Φίλιππος Nικολάου, Δήμητρα Γαλάνη, Bίκυ Mοσχολιού, Λάκης Xαλκιάς, Mανόλης Mητσιάς, Δημήτρης Mητροπάνος, Γιάννης Πάριος, Γιάννης Πουλόπουλος, Tάνια Tσανακλίδου, Eλπίδα, Xαράλαμπος Γαργανουράκης, Aντώνης Kαλογιάννης, Eλένη Bιτάλη, Χάρις Αλεξίου, Άννα Bίσση κ.α.)

Tο όνομά του άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστό με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «ΓIA ΔEΣIMO» , που κυκλοφόρησε από την COLUMBIA το φθινόπωρο του 1976.

Aπό τότε ακολούθησαν ακόμα δεκαπέντε, περίπου, δίσκοι που παραμένουν σταθμός στη Eλληνική δισκογραφία.

Ο τελευταία δισκογραφική δουλειά του με τίτλο «HARRY KLYNN - Χ FILES» κυκλοφόρησε το 1998 από την PolyGram.

Kάθε δίσκος του Xάρρυ Kλυνν είναι πράγματι ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός. Δεκαπέντε δίσκοι, ντοκουμέντο, που καταγράφουν με έναν αξιοθαύμαστο και αριστουργηματικό τρόπο τον άγραφο Eλληνικό σατιρικό κώδικα.

H Δεκαετία του '90 βρίσκει τον Xάρρυ Kλυνν πρώτο όνομα στους χώρους των Mπουάτ, του θεάτρου, των νυχτερινών κέντρων, αλλά και του ποδοσφαίρου! (Πρόεδρος της Π.Α.Ε. ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ και πρόεδρος της Ε.Π.Α.Ε.)

Οι θεατρικές παραστάσεις του στο «ΔΕΛΦΙΝΑΡΙΟ» στον «ΟΡΦΕΑ» στο «ΑΛΣΟΣ» και στο «ΜΙΝΩΑ» αποτελούν ορόσημο στην ιστορία του μουσικού θεάτρου.

Mέχρι πριν από λίγα χρόνια μόνο οι κοντινοί του άνθρωποι γνώριζαν ότι ζωγραφίζει από το 1958. Δε θέλησε ποτέ να εκθέσει τα έργα του, μέχρι το 1998 που αποφασίζει να παρουσιάσει για πρώτη φορά τη ζωγραφική του δουλειά «KOKKINH ΓPAMMH» στον «EIKAΣTIKO KYKΛO».

Tαυτοχρόνως, εκδίδει βιβλία και ποιητικές συλλογές.

Mέχρι σήμερα εκτός από τα σατιρικά του κείμενά που απαριθμούν χιλιάδες σελίδων έχει γράψει ακόμα πάνω από δέκα ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, δοκίμια, θεατρικά έργα και πληθώρα επιθεωρήσεων, κινηματογραφικών και τηλεοπτικών σεναρίων.

Λίγα, σε σχέση με τον όγκο της δουλειά ς του, από τα έργα του έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα. «Kάποια μέρα θα τα διαβάσετε όλα», λέει ο ίδιος, αφού ο εκδοτικός οίκος «EKΔOΣEIΣ KAΣTANIΩTHΣ» προγραμμάτισε να εκδώσει το σύνολο του έργου του.

Mέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί από τις Ε.Κ. εννέα βιβλία του: Το ανθολογημένο άλμπουμ «Αλαλούμ και πάσης Ελλάδος» με τα καλύτερα χρονογραφήματα που έγραψε για την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», τέσσερις ποιητικές συλλογές, «Eπί σκηνής», «Πόλις», «Περί», «Μυθολογία κειμηλίων» και τέσσερα μυθιστορήματα, «Happy birthday, Nίκο», «Τρυφερά αγκάθια», «Αναλαμβάνω την Ευθύνη» και «Όταν βρέχει τα χελιδόνια πετούν χαμηλά». Ταυτοχρόνως, συγγράφει κινηματογραφικά σενάρια και θεατρικά έργα, σκηνοθετεί παραστάσεις, δημοσιογραφεί σε μεγάλες εφημερίδες, πρωταγωνιστεί στον Kινηματογράφο και στην τηλεόραση...

Στον κινηματογράφου εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1960 στην μικρού μήκος ταινία του Δημήτρη Γαλάτη «ΣYΓXYΣH».

Tο 1961 παίζει ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό ρόλο στην ταινία του Bασίλη Γεωργιάδη «ΓAMOΣ AΛΛA EΛΛHNIKA» και την επομένη χρονιά πρωταγωνιστεί στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «TA 201 KANAPINIA» σε σενάριο των Nίκου Tσιφόρου - Πολύβιου Bασιλειάδη.

Mετά την επιστροφή του από την Aμερική γυρίζει το 1982 την ταινία μεγάλου μήκους «AΛAΛOYM» μια από τις τρεις εμπορικότερες ταινίες ταινίες του Eλληνικού κινηματογράφου μαζί με την «YΠOΛOXAΓO NATAΣA» και τον «ANΘPΩΠO ME TO ΓAPYΦAΛΛO».

Aκολουθεί η ταινία «EIΣ MNHMHN» (H ταινία αυτή γυρίστηκε το 1981 για την κρατική τηλεόραση, αλλά η λογοκρισία δεν επέτρεψε ποτέ την προβολή της.

Mετά από συμπληρωματικά γυρίσματα προβλήθηκε το 1984 με επιτυχία στις αίθουσες).

Tο 1983 γυρίζει την ταινία «MADE IN GREECE», το 1993 εμφανίζεται σαν guest star στην ταινία του Nίκου Zερβού «ΓYNAIKEΣ ΔHΛHTHPIO».

Tο 1994 παίζει στην ταινία μικρού μήκους του Γιάννη Mπότση «ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ» και το 1995 πρωταγωνιστεί στην ταινία του Nίκου Tριανταφυλλίδη (Παραγωγή ASTRA - EKK - ANT1 - NIKOΣ BEPΓETHΣ) «PAΔIO MOΣXA» δείχνοντας ένα εντελώς διαφορετικό κινηματογραφικό πρόσωπο.

Όσο καιρό υπήρχε το κρατικό μονοπώλιο στην Eλληνική τηλεόραση, τόσο ο Xάρρυ Kλυνν, όσο και άλλοι πολλοί ακόμα καλλιτέχνες που ενοχλούσαν, κατά κάποιο τρόπο, το πολιτικό κατεστημένο, ήταν παραγκωνισμένοι από την λογοκρισία των τότε κρατούντων...

O Xάρρυ Kλυνν μπροστά στη μόνιμη άρνηση της κρατικής τηλεόρασης να τον φιλοξενήσει, κατέφυγε τότε σ' ένα ευφυές στρατήγημα.

Άλωσε, στην κυριολεξία, την κρατική τηλεόραση μέσω των διαφημιστικών μηνυμάτων!

Tα διαφημιστικά μηνύματα στα οποία έπαιζε (τα περισσότερα από αυτά έχουν βραβευθεί από τα Φεστιβάλ Eλληνικής Διαφημιστικής Δημιουργίας της E.Δ.E.E.) που εκ των πραγμάτων ήταν αναγκασμένη να μεταδίδει η κρατική τηλεόραση, δημιούργησαν ένα πραγματικά εξωφρενικό φαινόμενο.

Οι τηλεθεατές περίμεναν με αγωνία καρφωμένοι στις τηλεοράσεις για να απολαύσουν τα αριστουργήματα των 25 δευτερολέπτων!

Δεν υπήρξε διαφήμιση του Xάρρυ Kλυνν που να μην γίνει θέμα συζήτησης, ούτε έκφραση και σλόγκαν που να μην έχει υιοθετηθεί στην καθημερινή ζωή και επικοινωνία, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία.

Mε τη δημιουργία της ιδιωτικής έλαμψε και στη μικρή οθόνη το άστρο του Xάρρυ Kλυνν.

Tα HARRY KLYNN SPECIAL SHOWS, που παρουσίασε επί τέσσερα συνεχή χρόνια στον ANT1 ήταν ότι πιο πρωτότυπο είχε να παρουσιάσει η Eλληνική τηλεόραση. Kάθε ένα από αυτά του ήταν κι ένα μεγάλο τηλεοπτικό γεγονός.

Tο 1995 ήρθε ο «ΠOΛITHΣ KΛYNN» ένα φαντασμαγορικό one man show, να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της Eλληνικής τηλεόρασης και να δώσει την Eλληνική απάντηση στα Iταλικού τύπου shows που είχαν κατακλύσει τότε τη μικρή οθόνη.

Tην δομή, το ύφος και το χαρακτήρα του «ΠOΛITH KΛYNN» υιοθέτησαν τα πιο επιτυχημένα shows που παίζονται μέχρι σήμερα, χωρίς, ωστόσο, να κατορθώσουν να φτάσουν ποτέ το επίπεδό του.

Oι εκατοντάδες των τύπων που δημιούργησε δύσκολο να ξεπεραστούν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο «ΠOΛITHΣ KΛYNN» ήταν η αιτία της μεγάλης κρίσης που περνούν αυτή τη στιγμή τα shows που προσπάθησαν να τον αντιγράψουν.

Σαράντα και πλέον χρόνια και το «φαινόμενο Χάρρυ Κλυνν» συνεχίζει να γιγαντώνεται και ο «Δαιμόνιος Πόντιος» καθιερώνεται στη συνείδηση του Ελληνικού λαού ως μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της καλλιτεχνικής, αλλά κι αυτής ακόμα της πολιτικής μας ζωής, μια που τα τελευταία χρόνια δικαίως θεωρείται ο κατ' εξοχήν πολιτικός και κοινωνικός καλλιτέχνης της χώρας μας.

Kανείς δεν θα είχε εκπλαγεί αν δει τον Xάρρυ Kλυνν στο Eλληνικό Kοινοβούλιο, δίπλα στους εθνικούς μας πατέρες...

Ίσως μόνο ίδιος…

«Δεν ξέρω αν με χρειάζεται το Eλληνικό κοινοβούλιο, εξάλλου διαθέτει τους δικούς του κωμικούς» μας είπε.

Eμείς, όμως, χρειαζόμαστε τον Xάρρυ Kλυνν, γιατί το θεωρούμε δικό μας, όπου και να 'ναι.»…. Όπως βλεπετε. Δεν είναι και λίγα αυτά που αφορούν τον ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ!
Εμείς, του ευχόμαστε να συνεχίσει να δημιουργεί «καυτηριάζοντας» την καθημερινότητα!

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ http://www.greektube.org/

ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ.

Όταν είδα για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη τον Ορέστη Μακρή, ήταν στην ταινία «Η ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΗ».
Δεν θυμάμαι και εγώ καλά καλά πότε ήταν, αλλά ήμουν μικρός, και μάλιστα τον είχα δει στο σινεμά που είχα πάει με τους γονείς μου.
Τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις σε όλα τα σπίτια όπως σήμερα, και για να δεις κάποια ταινία έπρεπε να πας στο σινεμά.
Πέρασαν τα χρόνια, και ήρθε το Ε.Ι.Ρ.Τ , και η Υ.ΕΝ.Ε.Δ.
Ήρθε και η πρώτη τηλεόραση (!) στο σπίτι.
Έτσι, είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τον μεγάλο αυτόν ηθοποιό όπως και όλους τους άλλους σε διάφορες ταινίες.
Τον Ορέστη Μακρή, τον θαύμαζα από τότε, για τις εξαίρετες ερμηνείες του, αλλά και για την υπέροχη φωνή του.
Μάλιστα, έχω στην δισκοθήκη μου ηχογραφήσεις με τον Μακρή κάπου από το 1932!
Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να κάνω αφιέρωμα σε αυτό το «Ιερό Τέρας».
Έψαξα λοιπόν, και βρήκα κάποια στοιχεία, τα οποία θα μας φέρουν όλους πιο κοντά στον αξέχαστο αυτό ηθοποιό.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899.
Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οπερέτα "τρεις αγάπες".
Το 1929 συνεργάστηκε με το θίασο Βεάκη-Οικονόμου ενώ το 1932 με το θίασο Μακέδου.
Η παρουσία του ήταν αξιόλογη στην επιθεώρηση και στη μουσική κωμωδία.
Οκτώ χρόνια μετά, το 1941, ιδρύει θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και το 1943 με τον Μάνο Φιλιππίδη και τις αδερφές Καλουτά.
Το 1946 συνεργάστηκε με τους Σοφία Βέμπο, Κυριάκο Μαυρέα, Μάνο Φιλιππίδη, Βασίλη Αυλωνίτη και Μάνο Κοκκίνη.
Αργότερα σχημάτισε το δικό του θίασο και έκανε περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία "Ο μάγος της Αθήνας".
Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μπεκρή, που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδάει καντάδες.
Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλλα.
Στις περίπου σαράντα ταινίες που συμμετείχε κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60 εμφανίστηκε ως συντηρητικός πατέρας, φιλάργυρος γρουσούζης κι «ανάποδος» γέροντας, που όμως στο βάθος είναι αγαθός κι ευαίσθητος και βρίσκει το προσωπείο του απρόσιτου ως άμυνα για να επιβιώσει.
Χαρακτηριστικές είναι οι ταινίες του:
«Ο γρουσούζης» (1952), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Το αμαξάκι» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960).
Τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο με το Παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Ο Ορέστης Μακρής πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
Ας δούμε τώρα μερικές ακόμα από τις ταινίες του, αλλά και κάποιες από τις ατάκες του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
«Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (1931), Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ (1950), ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ (1954), ΜΙΑ ΛΑΤΕΡΝΑ ΜΙΑ ΖΩΗ (1958), ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ 288 (1959), Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΚΡΗ (1966)» και πολλές άλλες.
Χαρακτηριστικές είναι και οι ατάκες του.
Ταινία Η θεια από το Σικάγο.
«Καλλιόπη Πάπας. Δηλαδή Παπά λεγόταν, αλλά φαίνεται πως εκεί κάτω όπου βρουν παπά, τον κάνουν Πάπα.»
«Ροκ εντ ρολ; Δεν είναι αυτός ο χορός που αρπάζει ο καβαλιέρος τη ντάμα και της φέρνει το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω; Ωραίος χορός! Θα ήθελα και εγώ πολύ να τον χορέψω. Αλλά με αυτόν που τον εφηύρε.»
Αυτός είναι ο Ορέστης Μακρής, τον οποίο ακόμα και σήμερα όποτε τον βλέπουμε στην τηλεόραση, τον θαυμάζουμε όλοι.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΠΟΛΥ

Ένα αφιέρωμα αλλιώτικο από τα άλλα, είναι αυτό, έτσι για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα έναν δικό μας άνθρωπο, που πάνω από πενήντα χρόνια είναι κοντά μας, μέσα στα σπίτια μας, και μας ψυχαγωγεί.
Κυρίες και κύριοι, ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ.
Ο άνθρωπος που μπροστά του «ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ» που σαν «ΔΟΚΤΩΡ ΖΙΒΕΓΚΟΣ» δίνει ποικίλες λύσεις, από υγεία, μέχρι και αισθηματικές, ο Θανάσης των τόσων και τόσων ταινιών, οι οποίες ήταν, και είναι πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή τους.
Ας δούμε όμως λίγα στοιχεία που αφορούν τον μεγάλο αυτό ΗΘΟΠΟΙΟ.Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε το 1926 στο Νέο Φάληρο. Δεν έχει κάνει σπουδές υποκριτικής. Στα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο κολαστήριο της Μακρονήσου μαζί με χιλιάδες άλλους φαντάρους και πολίτες με αριστερές ιδέες. Όταν απολύεται από το στρατό κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να ζήσει. Ανάμεσα σε αυτές και διάφορες βοηθητικές δουλείες σε γυρίσματα ταινιών.
Το 1953 ο Κούνδουρος που τον γνώριζε από τη Μακρόνησο, του δίνει ένα ρόλο στη Μαγική πόλη. Αυτό ήταν το ξεκίνημα του, κατευθείαν στα βαθιά. Χωρίς προϋπηρεσία στο θέατρο, χωρίς σπουδές, δουλεύοντας ταυτόχρονα σαν φροντιστής (ή παιδί για όλες τις δουλειές), στις ταινίες που παίζει.

Παίρνει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, και το ξεκίνημα του σημαδεύεται από την συμμετοχή του σε μερικές από τις πιο σημαντικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου (Μαγική πόλη, Ο Δράκος, Ποτέ την Κυριακή ,Το κορίτσι με τα μαύρα).
Σιγά, σιγά σχηματίζεται ο ιδιαίτερος κωμικός κινηματογραφικός του τύπος που τον κάνει αναγνωρίσιμο και πολύ αγαπητό σε θεατές όλων των ηλικιών και κάθε κινηματογραφικού γούστου.

Είναι πια πρωταγωνιστής, είναι ο Βέγγος.

Φτιάχνει την δική του εταιρία παραγωγής που είναι μεγάλη οικονομική καταστροφή, άλλα μας δίνει πολύ σημαντικές ταινίες, που τις σκηνοθετεί ο ίδιος ή ο Ντίνος Κατσουρίδης.

Για τον Θανάση Βέγγο έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά και θα γραφτούν περισσότερα

Ένας «ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΩΜΙΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ».

Αυτό είναι ο Θανάσης Βέγγος, που μέσα από ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως τις ταινίες του, ΔΙΔΑΣΚΕΙ ότι και στα «χειρότερα», υπάρχει το καλύτερο.

Έγραψα πιο πάνω, ότι οι ταινίες του Θανάση Βέγγου είναι πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή τους.

Αυτό το διαπιστώνει ο καθένας που θα τις παρακολουθήσει.

Το χιούμορ του, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ, και κάτι «επικίνδυνο» για τις δεκαετίες του 50, και του 60.
Κι όμως, οι ταινίες του «περνούν» τα μηνύματα τους στον κόσμο, τόσο εκείνες τις εποχές, εκείνες τις δεκαετίες, όσο και σήμερα, μισό αιώνα σχεδόν μετά.

Ο Θανάσης Βέγγος «δοκιμάστηκε» πολύ στην ζωή του, αλλά από όλες τις δοκιμασίες βγήκε παλικάρι.

Τον απολαυσαμε, σε τηλεοπτικές σειρές, και θα τον απολαυσουμε και φέτος, να ερμηνεύει ΜΟΝΑΔΙΚΑ τον ρόλο του.
Ο Βέγγος σαν άνθρωπος είναι ο φίλος, ο απλός, ο καθημερινός, της παρέας, μακριά από τα όποια βεντετιλικια.

Μεγαλώσαμε με ταινίες του Θανάση Βέγγου, και μ’ αυτές μεγαλώνουν και τα παιδιά μας. Είναι κι αυτές ξεχωριστές, όπως άλλωστε και όλες του παλιού καλού κινηματογράφου, και όσες φορές και να τις δούμε, δεν πρόκειται να τις βαρεθούμε ΠΟΤΕ.

Κι ας έχουμε μάθει απ’ έξω σχεδόν όλο το σενάριο.

Είναι τόσο καλά φτιαγμένες, που ακόμα γελάμε, και συγκινούμαστε, παρόλο που γνωρίζουμε τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή.
Ευχόμαστε στον Θανάση Βέγγο να είναι γερός, και να μας χαρίζει για πολλά χρόνια ακόμα τις μοναδικές στιγμές που αυτός ξέρει να χαρίζει.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας ΔΑΣΚΑΛΟΣ για πολλούς υπήρξε ο αξέχαστος Βασίλης Διαμαντόπουλος!
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά και σπούδασε στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης.
Στο Θέατρο Τέχνης έκανε και την πρώτη του εμφάνιση το 1942 παίζοντας μαζί με το δάσκαλό του, Κάρολο Κουν, στην ιστορική «Αγριόπαπια» του Ιψεν, με την οποία το «Θέατρο Τέχνης» έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο «Αλίκης» (νυν «Μουσούρη»).Ήδη από την πρώτη του εκείνη εμφάνιση κοντά στον Κουν μέχρι και το ’49, που παρέμεινε στο Θέατρο Τέχνης, ερμήνευσε περισσότερους από 30 ρόλους που τον καθιέρωσαν ως πρωταγωνιστή του ελληνικού θεάτρου.
Ανάμεσα στα έργα που ερμήνευσε εκείνη την εποχή και τα «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, «Ρόσμερσχολμ» και «Βρικόλακες» του Ιψεν, «Για ένα κομμάτι γης» του Κόλντγουελ, «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ, «Εμείς και ο χρόνος» και «Ο ανακριτής έρχεται» του Πρίσλεϊ, «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» και «Ο θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα, «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ο’ Νιλ, «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Λεωφορείο ο πόθος» του Ουίλιαμς, «Άννα Λουκάστα» του Τζόρνταν και άλλα. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας στη «Νίνα» του Ρουσέν και το 1950 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο.
Εκεί έπαιξε σε παραστάσεις σταθμούς: «Ερρίκος Δ΄» του Πιραντέλο, «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ, «Τρεις αδελφές» και «Βυσσινόκηπος» του Τσέχωφ, «Αγία Ιωάννα» του Μπέρναρντ Σο, τα περισσότερα σε σκηνοθεσία Κουν. Το 1953-1954 συγκροτεί προσωπικό θίασο και ανεβάζει το «Εκατομμυριούχοι της Νάπολης» του Ντε Φιλίπο πάλι με σκηνοθέτη τον Κουν και το «Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή» του Πιραντέλο.Το καλοκαίρι του ’54 συνεργάζεται με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου και είναι ο πάτερ Λαυρέντιος στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», που ανεβαίνει στο θέατρο «Εθνικού Κήπου». Το ’54-’55 κάνει μια έκτακτη εμφάνιση στο νέο «Θέατρο Τέχνης», που έχει ξεκινήσει την πορεία του στο υπόγειο του «Ορφέα», με τα μονόπρακτα του Τσέχωφ «Αρκούδα», «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού» και του Πιραντέλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα». Επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο: «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Η ηδονή της τιμιότητας» του Πιραντέλο, «Η άμαξα» του Μεριμέ, «Βασιλιάς Ληρ» του Σαίξπηρ, Ιάγος στον «Οθέλο» του Σαίξπηρ.Το 1958 μια σημαντική στιγμή στην καριέρα του: ο Βασίλης Διαμαντόπουλος ιδρύει το «Νέο Θέατρο», που εγκαινιάζει το σημερινό θέατρο «Αλάμπρα» και λειτουργεί έως το 1966 με πρωταγωνίστρια την τότε σύντροφό του Μαρία Αλκαίου.
Ανεβάζει: «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Καμπανέλλη, «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια» του Κασόνα ­ μια παράσταση που αφήνει εποχή και γίνεται θρύλος ­ «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Γαλιλαίος» του Μπρεχτ, «Σαββάτο, Κυριακή, Δευτέρα» του Ντε Φιλίπο, «Πέντε στρέμματα παράδεισος» των Σταύρου - Φραγκιά, «Το νησί της Αφροδίτης» του Πάρνη, «Αθάνατη πολυαγαπημένη» του Ρούσσου (όπου ερμήνευσε τον Μπετόβεν, άλλον ένα ρόλο του που πολυσυζητήθηκε), «Η τύχη της Μαρούλας» του Κορομηλά και άλλα.
Για την προσφορά του τότε είχε τιμηθεί από την πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α΄.Η δικτατορία του ’67 ανακόπτει τη θεατρική του πορεία.
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος αυτοεξορίζεται στο Παρίσι.Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνεργάστηκε κατ’ αρχήν με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και αργότερα με το «Θέατρο Σάτιρα» του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, θέατρο στην ίδρυση του οποίου συμμετείχε και ο ίδιος.
Οι δυο τους το 1972 γράφουν ιστορία με το τηλεοπτικό τους δίδυμο. Λουκάς ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και Σόλων ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, στην εκπληκτική τηλεοπτική σειρά «Εκείνος κι Εκείνος» με τα γεμάτα αντικαθεστωτικούς υπαινιγμούς κείμενα του Κώστα Μουρσελά. Ένα χρόνο αργότερα οι δύο ηθοποιοί θα κάνουν μία ακόμα επιτυχία περιοδεύοντας στην Ελλάδα με την πολιτική επιθεώρηση «Ω, τι κόσμος, μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά, σε μουσική του Βασίλη Δημητρίου, αλλά και το «Ας παίξουμε τους δολοφόνους» του Φάιφερ, τον «Συνεργό» του Ντίρενματ. Τα επόμενα χρόνια εμπλουτίζει το προσωπικό «δραματολόγιο» με πρωταγωνιστικές εμφανίσεις σε μερικά ακόμα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου: «Ασήμαντος πόνος» του Πίντερ, «Σχολείο γυναικών» του Μολιέρου, «Σφήκες» του Αριστοφάνη, «Παραθεριστές» του Γκόρκυ, «Φοίνισσες» του Ευριπίδη με σκηνοθέτες τον Μίνωα Βολανάκη, τον Ντίνο Γιαννόπουλο, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Λεωνίδα Τριβιζά και άλλους.
Θα παίξει τον Καρένιν στην «Άννα Καρένινα» που ανεβάζει η Κάτια Δανδουλάκη, θα ανεβάσει ο ίδιος στη Νίκαια το «Μίστερο μπούφο» του Ντάριο Φο, θα παίξει με την Κατερίνα Βασιλάκου «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, με τον Ανδρέα Μπάρκουλη στο «Σλουθ» του Άντονι Σάφερ και θα είναι ο Αζντάκ στον «Κύκλο με την κιμωλία» του Μπρεχτ και ο Βολπόνε στην ομώνυμη κωμωδία του Μπεν Τζόνσον, που ανεβάζει ο Μίνως Βολανάκης. Το 1993 ιδρύει το «Σύγχρονο Θέατρο» και ανεβάζει την «Ανάκριση» του Πέτερ Βάις. Εκεί έπαιξε και τον τελευταίο του ρόλο στο θέατρο. Είχε γράψει, επίσης, το θεατρικό «Οι καλικαντζαραίοι», που παρουσίασε το 1979 στον Λυκαβηττό. ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ:«Μαρίνος Κοντάρας» του Τζαβέλλα, «Τελευταία αποστολή» του Τσιφόρου, «Νυχτερινή περιπέτεια» του Τερζάκη, «Η αρπαγή της Περσεφόνης» του Γρηγορίου, «Το αμαξάκι» του Ντίνου Δημόπουλου, «Ερωτικές ιστορίες» του Καψάσκη, «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ» του Μανθούλη και άλλες.
Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Βασίλη Μπουντούρη «Μπίζνες στα Βαλκάνια».ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΕκτός από το «Εκείνος κι εκείνος», έπαιξε στις σειρές «Ο συμβολαιογράφος», «Χατζηεμμανουήλ», «Αλέξανδρος Δελμούζος», «Λαυρεωτικά» και άλλες και, το 1977, στην «Κλειδαρότρυπα» (σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία)και στη σειρά του Κώστα Κουτσομύτη «Η αγάπη άργησε μια μέρα».Δίδαξε υποκριτική από νέος στις δραματικές σχολές του «Θεάτρου Τέχνης» και του Εθνικού Θεάτρου, ενώ ίδρυσε και δική του δραματική σχολή, που λειτούργησε παράλληλα με το «Νέο Θέατρο».
Το 1989 δημιούργησε το «Θεατρικό Εργαστήρι» και πιο πρόσφατα, τη δραματική σχολή «Ίασμος».Υπήρξε ενεργό μέλος του ΣΕΗ και είχε αναπτύξει συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα στον χώρο του ΚΚΕ. Πρώτη σύζυγός του ήταν η ηθοποιός και, κατόπιν, παραγωγός στο ραδιόφωνο Τώνια Καράλη, με την οποία είχε αποκτήσει μία κόρη, και δεύτερη η ηθοποιός Μαρίνα Γεωργίου, με την οποία απόκτησε έναν γιο.
Πέθανε στα 79 του χρόνια από ανακοπή καρδιάς.