ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ;

Πότε θα μάθουμε σε αυτή τη χώρα να συμπεριφερόμαστε σαν ΟΔΗΓΟΙ και όχι σαν κάφροι όταν έχει πρόβλημα λόγο καιρικών συνθηκών στους δρόμους; Πότε θα μάθουμε ότι τα οχήματα εκτάκτων αναγκών (εκχιονιστικά, πυροσβεστικά, κλπ) ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ; Πότε θα μάθουμε (ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ) ότι ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΜΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ; Αφορμή γι αυτό το άρθρο μου έδωσε η έντονη χιονόπτωση του Σαββάτου και όλα όσα διαδραματίστηκαν κατά την διάρκεια της στο κομμάτι του δρόμου Ασπροβάλτα – Στρυμώνα – Οφρυνίου στο οποίο βρισκόμουν και πραγματοποιούσα εκχιονισμό (το κύριο επάγγελμα μου). Λοιπόν ξέρετε κάτι; Κακώς φωνάζουμε και λέμε ότι «ο Κρατικός μηχανισμός ΔΕΝ έκανε τη δουλειά του». Ο Κρατικός μηχανισμός και να θέλει να κάνει τη δουλειά του, δεν τον αφήνουν κάποιοι «έξυπνοι μάγκες» οδηγοί που νομίζουν ότι οδηγούν στο δρόμο που τους άφησε κληρονομιά ο παππούς τους. Πάμε λοιπόν να δούμε πως έγινε το μπάχαλο του Στρυμόνα (όμοιο με εκείνο της Αθήνας το 2003, και άλλων περιοχών) και είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσει ο δρόμος ο οποίος μάλιστα παρουσιάζει σε εκείνο το σημείο και μια ιδιαιτερότητα λόγο των έργων που γίνονται πράγμα που σημαίνει διπλή κατεύθυνση κυκλοφορίας και στένεμα με την σχετική υπάρχουσα καλή σήμανση. Από τις δυο το μεσημέρι λοιπόν ξεκίνησε η έντονη χιονόπτωση στο σημείο. Είχε πραγματοποιηθεί ήδη η σχετική ρίψη αλατιού, και όλα πήγαιναν καλά. Ο δρόμος προς, και από Καβάλα περπατούσε κανονικά γιατί το χιόνι ήταν στο οδόστρωμα λίγο και μαλακό αφού από κάτω υπήρχε αλάτι, πράγμα που σημαίνει αφ ενός ότι δεν υπήρχε περίπτωση να παγώσει γιατί το αλάτι, σε συνδυασμό με την κίνηση των οχημάτων κρατούσε μια θερμοκρασία στο οδόστρωμα τέτοια που έλειωνε το χιόνι που έπεφτε από πάνω, αφ ετέρου όμως, η ποσότητα του χιονιού ήταν τέτοια, που δεν επέτρεπε την χρήση λεπίδας από τα εκχιονιστικά. Εδώ θα πρέπει να κάνω μια διευκρίνηση για να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους, γιατί πολλές μπούρδες έχουν ειπωθεί από «ειδικούς» της πλάκας που ψώνισαν την «ειδικότητα»τους, τις γνώσεις τους από τον μπακάλη της γειτονιάς. Τα εκχιονιστικά λοιπόν κύριοι ΑΣΧΕΤΟΙ για να χρησιμοποιήσουν τη λεπίδα τους, το χιόνι θα πρέπει να έχει ύψος στο οδόστρωμα πάνω από δέκα πόντους για να πιάσει η λεπίδα. Στους δυο και τρεις πόντους, ΙΣΑ που το χαϊδεύει η λεπίδα το χιόνι, αλλά και είναι λειωμένο από το αλάτι, κάτω δηλαδή από το στρώμα χιονιού που φαίνεται, έχει ουσιαστικά ΝΕΡΑΚΙ. Κλείνω αυτή την παρένθεση, και συνεχίζω. Τα εκχιονιστικά είμαστε συνέχεια έξω εκτελώντας περιπολίες και ρίψη αλατιού πριν ενταθεί η χιονόπτωση και όλα πήγαιναν μια χαρά. Γύρω στις τέσσερις η χιονόπτωση άρχισε να γίνεται πολύ πιο έντονη, και όσο περνούσε η ώρα δυνάμωνε όλο και πιο πολύ. Στις πέντε και κάτι, η κάθοδος προς τη γέφυρα του Στρυμόνα έκλεισε από χιονοθύελλα, η οποία δεν μας επέτρεπε να βλέπουμε πέρα από τα τρία μέτρα. Επρόκειτο για τοπικό φαινόμενο γιατί μετά τα τούνελ (ξέρουν όσοι έχουν περάσει από εκεί) στην Εγνατία δεν χιόνιζε καθόλου. Ρίξαμε λοιπόν λεπίδες, και αρχίσαμε κανονικό εκχιονισμό, έλα όμως που είχαμε πολλούς οδηγούς αυτοκινήτων να μπαίνουν σφήνες ανάμεσα στα μηχανήματα, και να ΠΑΤΟΥΝ ΦΡΕΝΟ! Το διανοείστε αυτό; Να είσαι με ένα θηρίο τριάντα τόνων το οποίο έχει μπροστά του ένα μαχαίρι τεσσάρων μέτρων δυόμισι τόνων, και να σου μπαίνει μπροστά ο άλλος με την κούρσα και να φρενάρει! Ίδιο σκηνικό εξελίχθητε και στην άνοδο από Στρυμόνα προς Ασπροβάλτα. Ένα κουρσακι φρενάρισε μπροστά σε νταλίκα, η οποία δίπλωσε, και έκλεισε ο δρόμος. Στο χειρότερο σημείο, με τα εκχιονιστικά ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΒΙΑΣΤΙΚΩΝ. Με πολλούς κόπους τα εκχιονιστικά μπορέσαμε να περάσουμε, και να ανοίξουμε το δρόμο μετά από ώρες και με την συνδρομή της τροχαίας η οποία έκοψε για λίγο την κίνηση στην Εγνατία Οδό. Όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν είχαμε ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σαν οδηγοί, και συμμορφωνόμασταν με τα αυτονόητα. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πάρα πολλά, αλλά είμαι σίγουρος ότι το καμπανάκι το άκουσαν πολλοί. Καλή σας μέρα.

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ

Ο Δεκέμβρης είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του ηλιακού μας έτους, αλλά ο δέκατος μήνας όπως το λέει και το όνομα του. Δεκέμβρης από το λατινικό Decem, που σημαίνει δέκα. Από την ζωή των αγροτών, όπως αυτή εξελίσσεται μέσα στον Δεκέμβρη, τρεις είναι οι εμπειρίες του χρόνου που «πρωταγωνιστούν»! Το κρύο, το τέλος της σποράς, και η μικρή μέρα. Ο Δεκέμβρης είναι ο μήνας με τις μικρότερες μέρες. Από τα Χριστούγεννα όμως και μετά, αρχίζουν και μεγαλώνουν. Το κρύο συνδέεται με τρεις κυρίως γιορτές στην αρχή του Δεκέμβρη. Της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα, και του Αη Νικόλα. Λέγανε παλιά: «Βαρβάρα βαρβαρωνει, αι Σάββας σαβανώνει, αι Νικόλας παραχώνει»! Στις ορεινές περιοχές της Ηπείρου, της Δυτικής Μακεδονίας, της Ρούμελης, το κρύο συνδέεται και με την γιορτή του Αγίου Αντρέα. «Ο Αγι Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει». Ο Δεκέμβρης στην παράδοση μας, έχει και το όνομα Αντριας (η Ντριας), λόγω του κρύου. Η δεύτερη εμπειρία, όπως είπαμε, είναι το τέλος της σποράς. Εκφράζεται και αυτή με παροιμίες. Για την σπορά λένε: «Δικεμβρις, δικιος σπόρος», η «Δεκέμβρη δίκαια σπέρνε», και αυτό γιατί ο «ζευγάς», δεν πρέπει να ρίχνει το σπόρο μήτε πολύ αρια , μήτε πολύ πυκνά, γιατί το χώμα είναι αρκετά ποτισμένο από την βροχή, και έτσι δεν υπάρχει πλέον ο φόβος μη τυχόν και δεν φυτρώσει ο σπόρος. Ένα άλλο έθιμο που τηρούσαν οι παλιοί τον Δεκέμβρη, ήταν που «ευχαριστούσαν» τα ζώα τα οποία τους βοηθούσαν στη σπορά! Μια ξεχωριστή γιορτή, στις 18 του Δεκέμβρη, είναι του Αγίου Μοδεστου. Στο Δρυμό, στην γιορτή του αγίου, δίνουν στα ζώα τριμμένους άρτους και αντίδωρο από την εκκλησία, για να φάνε τα ζώα και να γίνουν γερά! Βέβαια σήμερα, τα ζώα έχουν αντικατασταθει από τα τρακτέρ. Στη Λήμνο, οι ζευγάδες κάνουν κόλλυβα που τα πηγαίνουν στην εκκλησία και τα διαβάζει ο παπάς, και τα ρίχνουν έπειτα στην «ταγή» για τα ζώα. Η τρίτη εμπειρία για τον Δεκέμβρη, είναι το φως. «Του Δεκέμβρη η μέρα, καλημέρα καλησπέρα» έλεγαν οι παλιοί, για να τονίσουν το πόσο μικρές μέρες και μεγάλες νύχτες έχουμε αυτό το μήνα. Με τον ήλιο και το φως, σχετίζεται η μεγαλύτερη γιορτή του Δεκέμβρη, τα Χριστούγεννα. Σε πολλά μέρη τα Χριστούγεννα έδωσαν το όνομα τους στον μηνά: «Χριστουγενναρης, Χριστουγεννας». Στα ευαγγέλια δεν μνημονεύεται ο μήνας που γεννήθηκε ο Χριστός! Η γιορτή των γενεθλίων, θεσπίστηκε για τις 25 του Δεκέμβρη από τους Χριστιανούς της Ρώμης το 335 μ.Χ. Αυτό έγινε, για να παραμεριστεί ο Περσικός θεός Μίθρας, που είχε το γενέθλιο του την ιδία μέρα. Αυτά και άλλα πολλά έχει η λαογραφία μας για τον μήνα Δεκέμβρη, ήθη, έθιμα, τραγούδια, κάλαντα…..