ΓΙΟΒΑΝΝΑ-Η ΓΛΥΚΕΙΑ ΦΩΝΗ.

Ακόμα μια μεγάλη τραγουδίστρια του χθες, έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε..
Την Ιωάννα Καλπαξή, την…. Γιοβάννα!
Η Ιωάννα Φάσσου Καλπαξή (Γιοβάννα), γεννήθηκε στην Αμαλιάδα.
Eίναι κόρη του γνωστού ζωγράφου Κώστα Φάσσου από την Αροανία Καλαβρύτων.
Από μικρό παιδί τραγουδούσε.
Στα οχτώ της χρόνια , άρχισε πιάνο και μπαλέτο ενώ ήτανε μέλος παιδικής χορωδίας.
Στα δεκατέσσερα άρχισε να παίρνει με πολλή προσοχή, (λόγω του νεαρού της ηλικίας της), μαθήματα όπερας, στο Ωδείο Αθηνών.


Παράλληλα, και με το ψευδώνυμο Γιοβάννα, άρχισε να κάνει εκπομπές στο ελληνικό ραδιόφωνο, με την ελαφρά ορχήστρα του ραδιοσταθμού, εν αγνοία μάλιστα του ωδείου, επειδή της είχε χορηγηθεί υποτροφία και κάτι τέτοιο ήτανε απαγορευμένο.
Σαν κλασική τραγουδίστρια και κατά τη διάρκεια των σπουδών της, έκανε πολλές εμφανίσεις σε κοντσέρτα μαθητικά και μη.
Πριν ακόμα πάρει το δίπλωμά της, εμφανίστηκε σαν πρωταγωνίστρια, στην οπερέτα "Κορυδαλλός " του Λέχαρ, κερδίζοντας τη θέση γι αυτό, ανάμεσα σε πενήντα διπλωματούχες. Τον άλλο χρόνο πήρε το δίπλωμά της με άριστα και βραβείο ενώ, παράλληλα, κέρδιζε την κρατική υποτροφία για ανώτερες σπουδές στη Ρώμη.
Δεν τις έκανε ποτέ γιατί η υποτροφία αυτή, κατά έναν περίεργο τρόπο δόθηκε στον τρίτο επιτυχόντα του διαγωνισμού. Έτσι, γύρισε τη πλάτη της στην όπερα και μπήκε στο επαγγελματικό ελαφρό τραγούδι. Δεν το μετάνιωσε ποτέ.
Έλαβε μέρος σε όλα σχεδόν τα ελληνικά φεστιβάλ του είδους , μέχρι το 1969. ( Αθήνα και Θεσσαλονίκη).
Πρώτη της εμφάνιση ενώπιον κοινού (δίσκους και ραδιόφωνο έκανε και πιο νωρίς, μαθήτρια ακόμα του γυμνασίου), ήτανε τον Οκτώβριο του 1959 στο πρώτο φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού.
Στο δεύτερο φεστιβάλ , την επόμενη χρονιά, κέρδισε το δεύτερο βραβείο με το τραγούδι του Σπήλιου Μεντή, " Καλοκαιράκι".
Έλαβε πολλές φορές μέρος στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αποσπώντας κάθε φορά και βραβείο. Εκπροσωπώντας την Ελλάδα, έλαβε μέρος και σε διεθνή φεστιβάλ.
Η αρχή έγινε το 1962, με το φεστιβάλ στο Sopot, της Πολωνίας. Ανάμεσα σε 24 κράτη κέρδισε το πρώτο βραβείο, με το τραγούδι των Μίμη Πλέσσα - Κώστα Κινδύνη " Τι κρίμα".
Μετά τη βράβευση δεν γύρισε στην Ελλάδα.
Πήγε στη Σοβιετική Ένωση όπου με τριακονταπενταμελή ορχήστρα και διευθυντή τον Μίμη Πλέσσα, έκανε πενήντα κοντσέρτα. ( Μόσχα, Λένινγκραντ, Τιφλίδα, Κριμαία κ.α.)
Στη Σοβιετική Ένωση, κλήθηκε να δώσει κοντσέρτα, άλλες δυο χρονιές:
Το 1963 και το 1966 με μαέστρο τον Κώστα Καπνίση αυτή τη φορά.
Σύνολο κοντσέρτων εκατόν πενήντα.
Η επιτυχία της ήτανε τεράστια.
Έγινε είδωλο.
Η προσέλευση του κοινού ήτανε κατά χιλιάδες. (12.000 κάθε βράδυ στο Palais des sports της Τιφλίδας. 2000 και 3000, στα θέατρα της Μόσχας και του Λένινγκραντ).
Τα εισιτήρια προπωλημένα βδομάδες πριν.
Τα κοντσέρτα της, με τηλεοπτική κάλυψη, μετεδίδοντο ζωντανά σ' όλη τη Σοβιετική Ένωση.
Οι δίσκοι της (γυρισμένοι στα σοβιετικά στούντιο) πουλήθηκαν κατά εκατομμύρια.
Στη περιοχή της Τιφλίδας, σε ειδική τελετή, της δόθηκε το σήμα της πόλης ενώ, οι θαυμαστές της, δίνανε στα νιογέννητα κορίτσια τους , το όνομά της.

Ύστερα από τριάντα χρόνια, εξακολουθεί να είναι η αγαπημένη του Γεωργιανού λαού
Tην ίδια εποχή και μετά τη βράβευσή της στην Πολωνία, άρχισε και η συνεργασία της με τον ραδιοφωνικό σταθμό Γενεύης. Σαν εκπρόσωπός του έλαβε μέρος σε πολλές συναυλίες στην Ευρώπη. (Γαλλία, Ιταλία , Ελβετία, Γερμανία, Βέλγιο).
Το 1965, ύστερα από διαγωνισμό, κέρδισε τη θέση να εκπροσωπήσει την Ελβετία στο Grand prix της Eurovision, που έγινε εκείνη τη χρονιά στη Νάπολη , της Ιταλίας.
Η εμφάνιση της απέσπασε εγκωμιαστικά σχόλια, και τους περισσότερους ψήφους από τα γαλλόφωνα κράτη.
Εμφανίσεις έκανε και σε άλλες χώρες: Κύπρο, Τουρκία, Ισραήλ, Βραζιλία, όπου και εκπροσώπησε στο εκεί διεθνές φεστιβάλ, την Ελλάδα, με το τραγούδι των Κώστα Καπνίση - Τάσου Μαστοράκη " Τα χέρια ".
Έκανε δίσκους στη Γαλλία , Ιταλία και Γερμανία, όπου το τραγούδι Tiritombabalou, πραγματοποίησε πωλήσεις που φτάνουν τις 500.000.
Στη Γερμανία, επίσης, έκανε και πολλές τουρνέ για τη διαφήμιση των δίσκων της. (Μέλος του κλιμακίου του Sacha Distel για δεκαπέντε μέρες).
Επίσης στη Γερμανία, υπήρχανε clubs, αφιερωμένα σε εκείνη.
Δίσκους έκανε πολλούς και στην Ελλάδα.
Τραγούδησε συνθέσεις Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Μεντή , Πλέσσα και τραγούδια του Γιάννη Σπανού στη Γαλλία.
Και κάποτε το σκηνικό της ζωής της άλλαξε.
Εγκατέλειψε την ενεργό καριέρα που η κύρια έκφραση της γινόταν μέσω κάποιας πολυτελούς ταβέρνας.
Ουδέποτε άλλωστε μπόρεσε να συμβιβαστεί μ' αυτό.
Παντρεύτηκε τον Δημήτρη Καλπαξή (νομικό, επιχειρηματία). και τραγουδούσε πια μόνο στην τηλεόραση, σε δίσκους κοντσέρτα και φεστιβάλ.
Λίγο-λίγο, απέχοντας από το ενεργό επάγγελμα, οι εμφανίσεις της λιγόστεψαν.
Τότε άρχισε να γράφει.
Μαθήτρια του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου, εξέδωσε τρεις ποιητικές συλλογές: "Να προλάβω" (1976), " Θα σου μιλήσω" (1980) και "Ψηλαφίζοντας" (1982), με θαυμάσιες κριτικές , από τους: Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, (τέσσερες στήλες , δυο φορές , στο περιοδικό " Νέα Εστία "), Τάσο Λειβαδίτη , στην εφημερίδα "Αυγή " και Φάνη Κλεάνθη στην εφημερίδα "Τα Νέα".
Την ίδια περίπου εποχή γράφει στίχους που μελοποιούνται από τον Κώστα Χατζή.
Επίσης συνθέτει η ίδια πάνω στους στίχους της.
Έτσι, το 1981 , κυκλοφόρησε ένας δίσκος της με δώδεκα τραγούδια (στίχοι μουσική) δικά της.
Το 1986 γράφει το μυθιστόρημα " Άντε γεια ", που έγινε best seller.
Το στέλνει να διαγωνιστεί μαζί με άλλα εκατό, στον προκηρυγμένο διαγωνισμό των εκδόσεων " Bell " και παίρνει το πρώτο βραβείο .
Πριν ακόμα εκδοθεί, το μυθιστόρημα αυτό ζητήθηκε από την ελληνική τηλεόραση για να διασκευαστεί σε σήριαλ, όπως και από έγκριτους σκηνοθέτες προκειμένου να μεταφερθεί και στον κινηματογράφο.
Μεταξύ αυτών ήτανε και ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος στον οποίο και τελικά, το εμπιστεύθηκε.
Έτσι μεταφέρθηκε στο σινεμά, με μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.
Η ταινία απέσπασε πέντε κρατικά πρώτα βραβεία:
Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας καθώς και πρώτων και δεύτερων ρόλων.
Την ίδια εποχή, το μυθιστόρημα αλλάζει εκδοτικό οίκο.
Τώρα, σε δεύτερη έκδοση, εκδίδεται από τη "Σύγχρονη Εποχή" με tirage τριάντα χιλιάδων αντιτύπων.
Ο δρόμος όμως του μυθιστορήματος δε σταματάει εδώ.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου, το διασκευάζει για το θέατρο "Στοά" (θέατρο με καταξιωμένη θητεία στον ελληνικό χώρο).
Παίχτηκε μια ολόκληρη σαιζόν (1991-1992), αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές για τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία των ηθοποιών και την ενθουσιαστική υποδοχή του κοινού.

Μετά το "Άντε, γεια", η συγγραφέας γράφει τα "Γενέθλια".
Πρόκειται για δυο γυναικείους μονόλογους. Η γραφή τους είναι ανάμεσα στην αφήγηση και στο θέατρο. (Πρώτη έκδοση Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή" 1990 - Δεύτερη έκδοση από τις εκδόσεις «Πατάκης» 2003).
Το Παράθυρο στον άλλο τοίχο, (εκδόσεις "Κέδρος"), είναι το δεύτερο μεγάλο της μυθιστόρημα. Θέμα δύσκολο, αληθινό, πλεγμένο ανάμεσα σε παιδιά προβληματικά και προβληματισμένα, που παραπαίουν, ψάχνοντας για την έξοδό τους στο φως. Βρίσκεται τώρα στην ένατη έκδοσή του.
Η συγγραφέας προσπάθησε και στο χώρο του θεάτρου.
Ένα πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο "Ο προθάλαμος", απέσπασε το τρίτο βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού στον διαγωνισμό για νέους συγγραφείς. Δεύτερο θεατρικό της το: "Εξ' αδιαιρέτου".
Και τα δυο της θεατρικά έχουν θετική εισήγηση από τους δραματολόγους του εθνικού Θεάτρου προκειμένου να ανεβαστούν.
Τρίτο μυθιστόρημά της ο "Βαμμένος ήλιος". Έγινε best seller (Εικοσιοεννέα εκδόσεις - εκδόσεις Κέδρος) και σήριαλ που μεταδόθηκε το χειμώνα 1996 - 1997, με πολύ επιτυχία από το κανάλι Αντέννα.
Πρωταγωνιστές, αγαπημένοι στο μεγάλο κοινό ηθοποιοί: Ο Γιάννης Φέρτης, η Πέμυ Ζούνη και η Μπέτυ Λιβανού.
Σκηνοθέτης η Ρέινα Εσκενάζυ.
Η συγγραφέας έγραψε και διηγήματα.
Το βιβλίο της "Ατμός με λέξεις" εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κέδρος και βρίσκεται στην τέταρτη του έκδοση.
Τέταρτο μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Κέδρος πάντα, "Ο δρόμος για το Νότο". Κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1998 και μπήκε αμέσως στα Best sellers.
Βρίσκεται ήδη στην εικοστή του έκδοση.
Η "Μάγδα", το πέμπτο μυθιστόρημα της Γιοβάννας, εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2000 και βρίσεται στην ενδέκατη του έκδοση.
Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα:
«Η άλλη, της απωλείας» έκτο μυθιστόρημά της από τις εκδόσεις «Πατάκης» 2002 στην πέμπτη του έκδοση.
«Εξ ‘αδιαιρέτου» έβδομο μυθιστόρημά της από τις εκδόσεις Κέδρος, 2003, στην Πέμπτη του έκδοση
«‘Έλα κόρη μου... Έλα μάτια μου...» όγδοο μυθιστόρημα, εκδόσεις «Πατάκης» 12ος 2005, στην τρίτη του έκδοση.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΑ ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ










Ήταν οι «δύσκολες» εποχές για την Ελλάδα, όταν ένας συνθέτης ήρθε να συνταράξει με το έργο του τα μουσικά μας δρώμενα!
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες έχει παρουσιάσει ένα πλούσιο έργο 40 και πλέον χρόνων που απλώνεται από το έντεχνο τραγούδι έως συνθέσεις για συμφωνική ορχήστρα και από την κινηματογραφική μουσική έως την όπερα...
Γεννημένος το 1939 στο Ηράκλειο της Κρήτης ασχολήθηκε με τη μουσική από πολύ μικρός παίζοντας βιολί και κλαρινέτο και το 1956 στην Αθήνα αρχίζει να ασχολείται με τη σύνθεση ενώ παράλληλα γράφεται στην Πάντειο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 κυκλοφορεί τα πρώτα του τραγούδια και το χορόδραμα Θησέας (1963).
Παράλληλα γράφει μουσική για τις ταινίες: Μικρές Αφροδίτες του Νίκου Κούνδουρου, Επιχείρηση Απόλλων κλπ.
Χρησιμοποιεί στις ενορχηστρώσεις του όργανα όπως σαντούρι, κρητική λύρα, κανονάκι βάζοντας από νωρίς τις βάσεις για το κίνημα «επιστροφή στις ρίζες».
Είναι ο ΠΡΩΤΟΣ που συνδυάζει τα παραδοσιακά όργανα με τα κλασικά!
Το 1967 πηγαίνει στο Λονδίνο.
Σε μια συναυλία διαμαρτυρίας θα τραγουδήσει επί σκηνής με τον Τζον Λένον το Ζαβαρακατρανέμια ( τραγούδι – σήμα του δημιουργού του που το περιέλαβε αργότερα στη συλλογή Ανεξάρτητα).
Επιστρέφοντας στην Αθήνα το 1969 κυκλοφορεί τον πρώτο μεγάλο δίσκο του «Ήλιος ο πρώτος» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη.
Ο δίσκος έχει την ορμή και το πάθος του νέου δημιουργού και αναδεικνύει με τις εκφραστικές φωνές της Μαρίας Δημητριάδη μερικά σπουδαία τραγούδια όπως Κάτω στης μαργαρίτας τ’ αλωνάκι, Τα παιδιά και άλλα.
Το 1970 κυκλοφορεί το Χρονικό έργο σταθμός για την ελληνική μουσική που το δούλευε μαζί με τον στιχουργό Κ.Χ.Μύρη (Κώστα Γεωργουσόπουλο από το 1966.
Εδώ παρουσιάζεται στο κοινό για πρώτη φορά ο Νίκος Ξυλούρης που μαζί με τη νεότατη τότε Τάνια Τσανακλίδου ερμηνεύουν καταπληκτικά τα κομμάτια του δίσκου, όλα ένα κι ένα που αποτελούν μια σπουδή στην πορεία του Ελληνισμού τον 20ό αιώνα.
Με τα έργα Ιθαγένεια, Ριζίτικα, εδραιώνει τις αντιλήψεις του για την ελληνική μουσική που συνοψίζονται στο σύνθημα «επιστροφή στις ρίζες».
Το 1974 με την πτώση της χούντας κυκλοφορεί ένα από τα κορυφαία έργα του συνθέτη και της ελληνικής μουσικής γενικότερα.

Είναι η Θητεία σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, δίσκος που έσκασε σα βόμβα στ’ αυτιά και στις συνειδήσεις του κοινού και κατέγραφε ιστορικά τραγούδια όπως Τα μαλαματένια λόγια και Τα λόγια και τα χρόνια το συγκλονιστικότερο , για πολλούς τραγούδι του συνθέτη.
Τραγουδούν οι Χ. Γαργανουράκης, ο Λ. Χαλκιάς και η Τάνια Τσανακλίδου. Έργο – σταθμός.

Ακολουθούν δίσκοι ο ένας καλύτερος από τον άλλον:
Μετανάστες (1974) (με τη Βίκυ Μοσχολιού και το Λ. Χαλκιά), Θεσσαλικός κύκλος (1975), Οροπέδιο (1975) σε ποίηση Μιχάλη Κατσαρού και έντονη τη σφραγίδα του Παύλου Σιδηρόπουλου και Ανεξάρτητα (1976) συλλογή ανένταχτων τραγουδιών όπου συμπεριλαμβάνεται και η μαγική Λένγκω που ο Μαρκόπουλος είχε πρωτοπαρουσιάσει σε συναυλία του στο Ηρώδειο ερμηνεύοντάς το ο ίδιος αφήνοντας τον κόσμο άφωνο.
Την ίδια χρόνιά με τη μουσική για ένα ντοκιμαντέρ του BBC το Ποιος πληρώνει το βαρκάρη θα γνωρίσει τρομερή επιτυχία στην Αγγλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη με το ομώνυμο πασίγνωστο πια μουσικό θέμα.
Δημιουργίας συνέχεια οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (1977) «σε μορφή λαικής λειτουργίας για τραγουδιστές, αφηγήτρια, μικτή χορωδία και ορχήστρα» όπως το αναφέρει ο ίδιος.
Αφηγήτρια η Ειρήνη Παπά, τραγουδιστές ο Νίκος Ξυλούρης (στην τελευταία, όπως αποδείχτηκε, συνεργασία τους), ο Λ. Χαλκιάς και ο Η. Κλωναρίδης.
Σπουδαία και η συμμετοχή της Χορωδίας Πρέβεζας.
Δίσκος ορόσημο για τη μελοποιημένη ποίηση, δύσκολος και απαιτητικός, που χρειάζεται πολλαπλές ακροάσεις, όμως ο υπομονετικός ακροατής έχει να κερδίσει πολλά και αν μη τι άλλο να αισθανθεί περήφανος για κομμάτια όπως Άκρα του τάφου, Μητέρα μεγαλόψυχη, και Πειρασμός που προσωπικά το θεωρώ την κορυφαία στιγμή στο ελληνικό τραγούδι, αν δεχτούμε την κορύφωση ως τέλειας ισορροπία στίχου, σύνθεσης, ερμηνείας (Ξυλούρης) και ενορχήστρωσης.
Δύο χρόνια μετά, το «Σεργιάνι στον κόσμο» θα χαρίσει στο συνθέτη τη μεγαλύτερη επιτυχία και τον πιο εμπορικό δίσκο της καριέρας του, δίσκο που πούλησε σα ζεστό ψωμί και έβαλε στα χείλη όλων μέσω της απίστευτης ερμηνείας του Γιώργου Νταλάρα τα Παραπονεμένα λόγια.
Τραγούδι που όπως γράφτηκε πριν χρόνια στο Δίφωνο " έκανε όλους τους νέους των βορείων προαστίων να τραγουδούν με πάθος πράγματα με τα οποία δεν είχαν καμιά σχέση".
Η μεγάλη επιτυχία του δίσκου όμως ήταν και τα υπόλοιπα άψογα τραγούδια (Του χάρου, ο σκλάβος, η μάνα του Αλέξανδρου, τη ζωή μου μη διαβάζεις κλπ) που ανακαλύφτηκαν σιγά σιγά γεγονός που συνετέλεσε στη διαχρονικότητα του δίσκου.
Η πρώτη αυτή επιτυχημένη συνεργασία των Μαρκόπουλου – Νταλάρα έμελλε να είναι και η τελευταία (ίσως λόγω εγωισμού που πάντα διέκρινε και τους δύο;)Στη δεκαετία του 80 η ορμή του Γιάννη Μαρκόπουλου κοπάζει κάπως.
Παρόλα αυτά κυκλοφορεί τα : Ρίζες, Ντενεκεδούπολη (1980), Ορίζοντες (1981), Σειρήνες (1983), Του σίδερου και του νερού (1984), Ρεπορτάζ (1985), Παράθυρο στη Μεσόγειο και Τολμηρή επικοινωνία.
Η Βίκυ Μοσχολιού και ο Βασίλης Σκουλάς μοιράζονται μια σειρά από πολύ καλά τραγούδια που δε γνώρισαν όμως ανάλογη αποδοχή από τον κόσμο.
Οι Σειρήνες, μεγαλόπνοος διπλός δίσκος σε στίχους Κ.Χ. Μύρη δε μπόρεσε να σταθεί δίπλα σε ανάλογα έργα του παρελθόντος ενώ η Τολμηρή επικοινωνία παρουσιάζει χαρακτηριστικές στιγμές του έργου του.
Και μόνο για τον Ηλεκτρικό Θησέα και την Εαρινή Συμφωνία αξίζει ο δίσκος.
Η δεκαετία του 90 ξεκινάει με τάσεις ανανέωσης για το Γιάννη Μαρκόπουλο.
Φίλοι που φεύγουν (1991) δίσκος σπάνιου εκλεκτικισμού και τρία χρόνια μετά
Η λειτουργία του Ορφέα, απαιτητική μελοποίηση ορφικών ύμνων, έργο σπουδαίας κουλτούρας που η «λογιότητά του» δεν το εμπόδισε να γίνει κλασικό και να γνωρίσει διεθνή αποδοχή.
Επιστροφή στην απλή φόρμα του τραγουδιού με τον Αθέατο σφυγμό όπου ο Βασίλης Λέκκας ερμηνεύει με πάθος τα καλύτερα τραγούδια του Μαρκόπουλου από το τέλος της δεκαετίας του 70.
Η Αναγέννηση:
Κρήτη ανάμεσα σε βενετιά και πόλη είναι άλλη μια μεγαλεπήβολη σύνθεση που όμως σε αντίθεση με τις Σειρήνες, δικαιώνει με το παραπάνω τις προσδοκίες, αφού πρόκειται για ένα από τα κορυφαία έργα του συνθέτη, τόσο ώστε να απορεί κανείς πως έδωσε τέτοιο αριστούργημα μετά από τόσα χρόνια δημιουργίας.
Τέσσερις ενότητες (με τραγούδια, άριες, χορικά κλπ) της Άλωσης, της Βενετίας, Ερωτόκριτος και Αναγέννηση δένουν αρμονικά μεταξύ τους και δημιουργούν ένα φοβερό σύνολο.
Η ενότητα Ερωτόκριτος θα δουλευτεί αργότερα για να μετατραπεί σε άλλο ένα σπουδαίο έργο το Ερωτόκριτος και Αρετή (2003) μια μαγική όπερα σε δύο πράξεις μια όπερα που δεν έχει τίποτε το εξεζητημένο και οι ερμηνευτές Κ. Μακεδόνας, Μάνος Ξυδούς, Βασιλική Λαβίνα (εκφραστικότατη ερμηνεύτρια πολλών τραγουδιών όλα αυτά τα χρόνια, πέρα από σύζυγος του Μαρκόπουλου)βρίσκονται στα καλύτερά τους.
Ενδιάμεσα πρόλαβε να κυκλοφορήσει το Τραγούδι του Αχιλλέα (2001), να γράψει σουίτες για πιάνο και φωνή, να δώσει πολλές συναυλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Βρυξέλες, Μπουένος Άυρες κλπ) ενώ για το άμεσο μέλλον ετοιμάζει την κυκλοφορία ενός ή δύο νέων δίσκων.
Και μ’ όλα αυτά ο ίδιος επιμένει: «αισθάνομαι ότι έχω πολλά ακόμη να δώσω»!

YANNI-ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Πολλές φορές, ακούγοντας τις μουσικές του YANNI, αναρωτιέμαι γιατί οι περισσότεροι διακεκριμένοι Έλληνες Μουσικοί, δεν τυγχάνουν της αναγνώρισης που τους αξίζει στην Πατρίδα τους.
Αντίθετα, στο εξωτερικό μεσουρανούν.
Τόσο «φτωχοί» είμαστε λοιπόν;
Ας γνωρίσουμε το φαινόμενο Yanni.
Ο Γιάννης Χρυσομάλλης, όπως είναι το ολοκληρωμένο όνομα του διεθνούς φήμης μουσικοσυνθέτη, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1954.
Γονείς του ο Σωτήρης και η Φελίτσα Χρυσομάλλη

Τα πρώτα ερεθίσματα στην μουσική ο Yanni τα δέχτηκε μέσα από το οικογενειακό του περιβάλλον αφού η οικογένεια του περνούσε πολλές ώρες παίζοντας μουσικά όργανα και τραγουδώντας .
Ο Yanni μεγάλωσε κάνοντας πολλές δραστηριότητες όπως το ψάρεμα κολύμπι και πηγαίνοντας στο σχολείο όπως όλα τα παιδιά αλλά με μια διάφορα, ο Yanni είχε γεννηθεί για να συνθέτει μουσική.

Ο Υanni ξεκίνησε να παίζει πιάνο στην ηλικία των 8 ετών αλλά αρνιόταν να κάνει κανονικά μαθήματα πιάνου.
Η παιδική του ηλικία στην Ελλάδα αλλά και η αγάπη του για την πατρίδα του ,του πρόσφεραν την έμπνευση να συνθέσει κάποια τραγούδια όπως το « Santorini», «Nostalgia» και «Acroyali».
H μουσική όμως δεν ήταν το μόνο ταλέντο του Yanni.
Σε ηλικία 14 ετών, ο Yanni κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ στην κολύμβηση ,στα 50 μέτρα ελεύθερο.
Το 1972 και με την παρότρυνση των γονιών του, ο Yanni φεύγει για τις ΗΠΑ με σκοπό να σπουδάσει ψυχολογία στο πανεπιστήμιο της Minnesota ,όπου το 1976 αποφοιτά με πτυχίο ψυχολογίας.
Κατά την διάρκεια των σπουδών του ο Yanni παίζει σε τοπικές rock and roll μπάντες όπου αρχίζει να αναπτύσσει το προσωπικό του μουσικό στυλ, χρησιμοποιώντας πιάνο και συνθεσάιζερ μαζί, με σκοπό να δημιουργήσει νέους ήχους.

Μετά το πέρας των σπουδών του ο Yanni έπαιζε πλήκτρα για τους Chameleon, μια rock and roll μπάντα η οποία έγινε ιδιαίτερα γνωστή στην πολιτεία της Μinnealpolis και του Saint Paul.
Με την μπάντα των Chameleon ο Υanni έκανε περιοδείες και επίσης δυο δισκογραφικές παραγωγές.
Ο Yanni πλέον είχε καταλάβει ότι το μέλλον του είναι η μουσική και έτσι αρχίζει να συνθέτει δικές του συνθέσεις χρησιμοποιώντας την εμπειρία του στα συνθεσάιζερ (electronic keybords).

Το πρώτο του album έρχεται στα 1980 με τίτλο «Optimystique» το οποίο σηματοδοτεί την έναρξη μιας λαμπρής μουσικής καριέρας.

Σε αυτά τα χρόνια μουσικής παρουσίας του στο διεθνές μουσικό στερέωμα, ο Yanni θεωρείται από τους πλέον καταξιωμένους σύγχρονους μουσικοσυνθέτες με εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων στο ενεργητικό του και υπογράφοντας την μουσική επένδυση αρκετών ταινιών.
Πολλοι φίλοι μου είναι εκείνοι που με το «πρόσχημα» κάποιας αμφίβολης κουλτούρας, ισοπεδώνουν τις όποιες αυθεντικές ποιοτικές δουλειές, ρίχνοντας στο περιθώριο τους δημιουργούς τους.
Σήμερα στη χώρα μας έχουμε πολλούς μεγάλους πραγματικά μουσουργούς, οι οποίοι όμως ζουν στην αφάνεια, εξαιτίας του ύποπτου παιχνιδιού που παίζουν οι εταιρίες, και οι παραγωγοί τους.
Η περίπτωση του Yanni είναι μια από αυτές, όχι η πιο σοβαρή.
Πολλοί λένε ότι η μουσική μας παιδεία είναι για κλάματα, και δυστυχώς συμφωνώ.
Όταν ο Έλληνας από μικρή ηλικία δηλητηριάζεται με όλα αυτά τα «σκουπίδια» της μουσικής, με Σάκηδες, Δέσποινες, και ένα σωρό άλλους, που σε κάποιες παλαιότερες εποχές θα τους έπαιρναν με τις πέτρες, τι μπορούμε να πούμε;
Στο παρελθόν, το έχω γράψει άπειρες φορές, και θα το επαναλάβω για ακόμα μια, ότι οι ξένοι γνωρίζουν καλύτερα από εμάς την ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ και τους Δημιουργούς της!
Εμείς, αρκούμαστε στα ΡΕ_ΑΛΗΤΗ σόου, και στα φρούτα τους!
Ας προσέχαμε.

«ΔΗΜΩΔΗ ΑΣΜΑΤΑ» ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΘΩΝΑ

Όταν ο φίλος μου ΑΓΑΘΩΝΑΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ μου μίλησε γι αυτή τη δουλειά, πραγματικά ξαφνιάστηκα!
Όχι επειδή ο Αγάθωνας τραγούδησε Παραδοσιακό Τραγούδι.
Όχι γι αυτό!
Ο Αγάθωνας μπορεί να τραγουδήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Ξαφνιάστηκα γιατί μέχρι και την μέρα που το έμαθα από τον ΙΔΙΟ αγνοούσα την ύπαρξη αυτού του CD, όπως και άλλων που θα τα γνωρίσουμε σε προσεχείς παρουσιάσεις..
Απεναντίας, μέχρι και εκείνη την ημέρα είχα ενημερωθεί για την δισκογραφική κίνηση απ’ όλες τις εταιρίες μέσω «επιλεκτικών» (όπως αποδείχτηκε) δελτίων τύπου για ένα σωρό «hitakia» και νέες ΑΔΙΑΦΟΡΕΣ δισκογραφικές δουλειές.
Ίσως η εταιρία του έκρινε ότι το CD αυτό με τα παραδοσιακά ΔΕΝ χρειαζόταν να μαθευτεί από τον κόσμο, ίσως η εταιρία έκρινε ότι το παραδοσιακό «ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΕΙ» οπότε θα ηταν τζάμπα κόπος η όποια προβολή – παρουσίαση;
Πολλά ΙΣΩΣ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ηταν το CD «ΔΗΜΩΔΗ ΑΣΜΑΤΑ – ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΘΩΝΑ», να είναι ουσιαστικά ΑΓΝΩΣΤΟ στον κόσμο.
Έγραψα παλιότερα αρκετά άρθρα με τα οποία έσερνα τον «εξάψαλμο» στις δισκογραφικές εταιρίες.
Μέσα από τις Ραδιοφωνικές μου εκπομπές, είχα έρθει σε «κόντρα στον αέρα» με εκπροσώπους δισκογραφικών εταιριών ακριβώς για το λόγο του ότι τις καλές δουλειές, εκείνες που πραγματικά ΑΞΙΖΟΥΝ με τις τακτικές τους τις πετούν στα ΑΖΗΤΗΤΑ.
Έτσι στα ΑΖΗΤΗΤΑ έμεινε και αυτή η δουλειά του ΑΓΑΘΩΝΑ η οποία δεν είναι ότι κι ότι.
Ο ΑΓΑΘΩΝΑΣ ερμηνεύει 17 ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ , ΔΥΣΚΟΛΑ τραγούδια από την Παράδοση μας.
Και τα ερμηνεύει ΜΟΝΑΔΙΚΑ!
Ο ΑΓΑΘΩΝΑΣ μέσα από το CD «ΔΗΜΩΔΗ ΑΣΜΑΤΑ», κάνει ένα ΤΑΞΙΔΙ στην Ελλάδα, παρασέρνοντας μας στο να γνωρίσουμε τον Μουσικό Κόσμο κάθε περιοχής της πατρίδας μας.
Με ΠΟΛΥ ΜΕΡΑΚΙ (κάτι που τον χαρακτηρίζει) και στα «Πατήματα» των παλιών Μεγάλων του Δημοτικού Τραγουδιού ερμηνεύει τραγούδια που κάποια τα είχαμε πρωτοακούσει από τα ΙΕΡΑ ΤΕΡΑΤΑ του Δημοτικού Τραγουδιού ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΣΙΔΕΡΗ, ΦΩΤΗ ΧΑΛΚΙΑ, ΚΑΨΑΛΗ, και άλλους.
Πάρα πολλές από εκείνες τις ηχογραφήσεις χάθηκαν με το πέρασμα των χρόνων, και μαζί με αυτές κινδύνεψαν να χαθούν και τα τραγούδια.
Ο ΑΓΑΘΩΝΑΣ με ένα επιτελείο καταξιωμένων μουσικών συγκέντρωσε τα τραγούδια αυτά (αλλά και πολλά άλλα) και τα ερμήνευσε ΓΙΑ ΕΜΑΣ, τους φίλους του, το κοινό του που τον αγαπά και ξέρει ότι οι δουλειές του ΟΛΕΣ γίνονται με σεβασμό στους Δημιουργούς, χωρίς τις όποιες σύγχρονες διασκευές, σημάδι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ μοναδικό!
Τα «ΔΗΜΩΔΗ ΑΣΜΑΤΑ με τον Αγάθωνα» κυκλοφόρησαν το 2002.
Ο ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΕΛΙΚΗΣ γράφει για τον Αγάθωνα και αυτή τη δουλειά.
«Ο Αγάθωνας αποτελεί μια γνήσια και αυθεντική λαϊκή φωνή μέσα στον ομογενοποιημένο ηχοπολτό των καιρών μας.
Το πρωτογνώρισα το 1984 όταν ηχογραφήσαμε στο Επταπύργιο το Ρεμπέτικο Τραγούδι «Πέρα στο Γεντί Κουλέ τα κάστρα βροντούν»
Ένα τραγούδι που συμπεριέλαβα στην ηχητική πραγματεία για τη Θεσσαλονίκη που κυκλοφόρησε το 1985 με αφορμή τα 2500 χρόνια από την ίδρυση της, και ίσως να ηταν η πρώτη δισκογραφική του κατάθεση.
Από τότε μέχρι και σήμερα με δύναμη ψυχής, αφοσίωση και κυρίως ωριμότητα, παραμένει στο χώρο του ρεμπέτικου ένας από τους κύριους εκφραστές του.
Ένας ερμηνευτής που κρατώντας το πρότυπο της ηχητικής και αισθητικής ερμηνείας και εκτέλεσης των τραγουδιών, που ηχογραφήθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό την περίοδο του Μεσοπολέμου, ανατροφοδοτεί και ανακυκλώνει αμφίδρομα, όπως η κλεψύδρα το δημοτικό με το ρεμπέτικο, όπως οι μεγάλοι και θρυλικοί ερμηνευτές της εποχής.
Το εγχείρημα να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με δημοτικά τραγούδια που τόσο στην ερμηνεία, όσο και στην γενικότερη αισθητική τους ταυτίζονται με εκείνα του Μεσοπολέμου, αποτελεί μια ανάσα στον καταιγισμό της εύκολης δισκογραφίας.
Με τα τραγούδια εκείνα μεγάλωσαν γενιές Ελλήνων και ακόμα συγκινούν .
Τώρα με την γερή και στέρεα φωνή του ο Αγάθωνας βάζει μια ακόμα σφραγίδα στο διαχρονικό τους ταξίδι που για αυτόν μπορεί να ηταν όνειρο, αλλά για τους φίλους της δημοτικής μουσικής μια Ελληνική Πολιτισμική πραγματικότητα, που γεμίζει την καρδιά και την σκέψη, βάζει φτερά στα πόδια και ανατροφοδοτεί τα καταπονημένα από την πολιτιστική επάρκεια των καιρών μας συναισθήματα.
Απρίλιος 2002 ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΕΛΙΚΗΣ Θεσσαλονίκη»
Αποκτήστε φίλοι μου το CD «ΔΗΜΩΔΗ ΑΣΜΑΤΑ με τον Αγάθωνα» και γνωρίστε μερικά από τα ΜΕΓΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ αυτού του τόπου!