(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, υπηρεσίες, υπουργεία, και οργανισμούς, ΔΕΝ είναι τυχαία).Ήρθε η ώρα να σας πω ένα παραμύθι, μόνο που αυτό καλοί μου φίλοι ΔΕΝ τελειώνει με το γνωστό «και ζησαν αυτοί καλά»…, και θα καταλάβετε το γιατί.
Ας ξεκινήσω λοιπόν το παραμύθι, όπως συνήθιζαν οι παλιοί «παραμυθάδες» τους οποίους φρόντισαν και αντέγραψαν οι Έλληνες Πολιτικοί, και όχι μόνο τους αντέγραψαν, αλλά και τους ξεπέρασαν.
Μια φορά και ένα καιρό, κάπου πάνω στον πλανήτη που λέγεται γη, υπήρχε μια χώρα, τόση δα, που την έλεγαν Ελλάδα!
Σ’ αυτή τη χώρα, την Ελλάδα, συνέβαιναν πολλά και διάφορα, τα οποία πολλές φορές ξέφευγαν από κάθε λογική.
Η Ελλάδα λοιπόν ήταν μια πολύ όμορφη χώρα, με πολλά δάση, με μαγευτικά τοπία, με κατοίκους οι οποίοι ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ σε όλες τις άλλες χώρες του πλανήτη!
Στην χώρα αυτή άνθισαν τα γράμματα και οι τέχνες, και ήταν η πρώτη που ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Όλα αυτά συνέβησαν τα πολύ παλιά χρόνια, και σήμερα, οι κάτοικοι της Ελλάδας διαβάζουν για όλα αυτά τα επιτεύγματα μέσα από διάφορα βιβλία ιστορίας αλλά δεν πολυδίνουν σημασία στο χθες.
Δεν δίνουν σημασία στο χθες, γιατί τους απασχολεί το σήμερα.
Βλέπετε, σήμερα η Ελλάδα έπαψε να είναι τόσο όμορφη όσο ήταν παλιά!
Από τα δάση της έμεινε μόνο το 1/10 (!).
Σήμερα τα δάση της Ελλάδας είναι υποψήφια «οικόπεδα» για να χτιστούν εξοχικά, βίλες, επαύλεις, «αναψυκτήρια»…..
Μέσα σε αυτή τη χώρα, στα νεότερα χρόνια άρχισαν να λειτουργούν διάφορες υπηρεσίες, «οργανισμοί», κάποιες ειδικές υπηρεσίες μάλιστα τις ονόμασαν «υπουργεία».
Αυτά τα υπουργεία, αποφάσιζαν για το τι θα γινόταν στη χώρα.
Μάλιστα οι κυβερνήσεις της Ελλάδας ανέθεσαν σε κάθε υπουργείο και από ξεχωριστές «ευθύνες».
Για την προστασία της χώρας, από την αρχαιότητα ήταν ο στρατός ο οποίος τα νεότερα χρόνια εξοπλίστηκε με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αλλά εκτός από το στρατό ήταν και η αστυνομία για την τήρηση της τάξης, και η πυροσβεστική για να προστατεύει και να βοηθά τον κόσμο στις φωτιές και τις άλλες φυσικές καταστροφές.
Φαίνεται όμως, ότι την πυροσβεστική ειδικά, δεν της έδιναν και ιδιαίτερη σημασία οι κυβερνήσεις της χώρας, γιατί ενώ κινδύνευε η χώρα να καεί από άκρη σε άκρη, είχαν αφήσει την πυροσβεστική με πολλές ελλείψεις σε προσωπικό, αλλά και σε ΜΕΣΑ με τα οποία θα αντιμετώπιζε τις φωτιές, τις πλημμύρες, τους σεισμούς, και άλλα καταστροφικά φαινόμενα.
Κάποια στιγμή αποφάσισαν να ενισχύσουν την πυροσβεστική προσλαμβάνοντας συμβασιούχους για μερικούς μήνες.
Στα πλαίσια της ενίσχυσης αυτής, και αφού η χώρα είχε παράδοση από την αρχαιότητα σε «θεσμούς», αποφάσισαν να δημιουργήσουν και το θεσμό των «Εθελοντών της Πυροσβεστικής», οι οποίοι και αυτοί θα βοηθούσαν την πυροσβεστική τόσο στα συμβάντα, όσο και στην καθημερινότητα.
Ψήφισαν λοιπόν ΝΟΜΟ (έτσι γινόταν λένε και στα παλιά χρόνια) και έκαναν πραγματικότητα τους Εθελοντές Πυροσβέστες.
Και ενώ ήταν υποχρεωμένοι να τους ΝΤΥΣΟΥΝ, να τους ΕΞΟΠΛΙΣΟΥΝ και αυτούς, αλλά και τους Συμβασιούχους, τους άφησαν χωρίς τίποτα απ’ όλα αυτά, να επιχειρούν πραγματικά ΓΥΜΝΟΙ χωρίς ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.
Οι κυβερνήσεις μάλιστα κάθε φορά που οι Εθελοντές και οι Συμβασιούχοι ζητούσαν όλα τα ΜΕΣΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, άρχιζαν να λένε παραμύθια, να τάζουν λαγούς με πετραχήλια κοροϊδεύοντας τους ανθρώπους αυτούς.
Ξαφνικά, ήρθε μια μεγάλη πυρκαγιά, και καήκαν κάτοικοι της Ελλάδας, καήκαν Πυροσβέστες Μόνιμοι, Εποχιακοί, Εθελοντές…..
Καήκαν οι τελευταίοι γιατί δεν είχαν ΤΙΠΟΤΑ από αυτά ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΧΕΙ.
Και βγήκαν ΜΕΤΑ τις πυρκαγιές και άρχισαν τα μεγάλα λόγια πάλι!
Ποιοι;
Μα σας το είπα πιο πάνω!
Και ξαφνικά, μέσα στο χειμώνα, και πάλι άρχισαν πυρκαγιές, αλλά….
Οι Συμβασιούχοι, και οι Εθελοντές Πυροσβέστες είναι ΑΚΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ, και θα πάνε πάλι στις φωτιές έτσι γιατί έχουν κάτι που δυστυχώς οι άλλοι, οι «μεγάλοι παραμυθάδες» δεν έχουν.
Έχουν ΦΙΛΟΤΙΜΟ.
Αλλά αυτό φίλοι μου δεν αρκεί.
Πως θα μπεις ΜΟΝΟ με το φιλότιμο στο δάσος που καίγεται, χωρίς Τα κατάλληλα ρούχα, την κατάλληλη μάσκα, τα κατάλληλα υποδήματα, τους κατάλληλους επενδύτες, και άλλα πολλά;
Και η πυροσβεστική, πως θα αντιμετωπίσει τις καταστροφές όταν δεν έχει προσωπικό, και τα περισσότερα οχήματα της είναι πλέον ακατάλληλα;
Στην Ελλάδα, σ’ αυτή χώρα, κάθε χρόνο έχει πολλές φωτιές.
Το 2008 τον Μάρτη, δυσκόλεψαν τόσο πολύ τα πράγματα που ένα νησί κηρύχτηκε σε ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ.
Κι όμως, δεν μίλησε τότε κανείς στην Ελλάδα για το τι θα γίνει με τους ανθρώπους εκείνους, που η χώρα τους έχει για να την προστατεύουν από τις καταστροφές.
Το παραμύθι μας τελειώνει κάπου εδώ!
Ξέχασα να σας πω, ότι όλα αυτά που ζητούν οι εθελοντές και οι συμβασιούχοι, είναι ακόμα στην διαδικασία των διαγωνισμών.
Λοιπόν, Δεν έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Το παραμύθι αυτό είναι ένα είδος «μεταφοράς» ενός εφιάλτη σε όλους εσάς.
Σκόπιμα παρέλειψα κάποιες λεπτομέρειες, γιατί ακόμα μετράω τα πολλά ΘΑ που ακούσαμε και ακούμε.
Άλλο κακό να μη μας βρει!
