Με την ψυχή καθαρή απ’ τα βάσανα
Της Κατερίνας Μητροπούλου
Εκδόσεις Δερέ
Περίληψη
Η Σοφία, η ηρωίδα του βιβλίου «Με την ψυχή καθαρή απ’ τα βάσανα», της Κατερίνας Μητροπούλου, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΔΕΡΕ, γεννήθηκε «Μέσα στην ερημιά, όπως επαναλάμβανε η μητέρα της, στην ελληνική επαρχία της δεκαετίας του 1970, και στο Απάτητο της Ηλείας.
Μεγάλωσε σε έναν απέραντο κάμπο, σε ένα κτίσμα δίπλα στις ράγες του τραίνου από τη μια, και σ’ ένα ποτάμι από την άλλη, στην αθέατη πλευρά μιας Ελλάδας που ολοένα ξεχνιόταν και μαράζωνε με την έναρξη της αστυφιλίας. Τότε που οι επαρχιώτες, μετά τον ηρωικό αγώνα τους στην Αντίσταση που αμαυρώθηκε από τον εμφύλιο, όσοι δεν σκοτώθηκαν ή εξορίστηκαν, άρχισαν ν’ αφήνουν τα χωράφια τους ανεβαίνοντας στην Αθήνα κυρίως, για μια θέση στο Δημόσιο, ή ψάχνοντας μια άλλη μοίρα στις πόλεις.
Άλλοτε με δάκρυα και άλλοτε με γέλια, μέσα από τα στιγμιότυπα των εμπειριών της ζωής της και της οικογένειάς της, που με μόχθο ρίζωσε στην ελληνική ύπαιθρο, η Σοφία, δεν θέλει να ξεχάσει.
Ο κόσμος της είναι η γη, τα ζώα, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι φίλοι των γονιών της, οι συγγενείς της, οι Ρομά, οι Αλβανοί της δεκαετίας του ‘90, που όλοι μαζί συγκροτούν μια μικρή κοινωνία του παρασκηνίου μιας χώρας που όλο και περισσότερο έδειχνε να υποτιμά την πρωτογενή παραγωγή.
Μοναδική παρηγοριά της, μοιάζει να είναι το σχολείο και τα βιβλία, που της συστήνουν τον υπόλοιπο κόσμο, την σπρώχνουν να ονειρεύεται, να παλέψει για μια θέση στο Πανεπιστήμιο, και να προσπαθήσει να συναντήσει κάποτε τους σύγχρονους ανθρώπους των πόλεων, που φαίνεται να έρχονται σε επαφή με την επαρχιώτικη ζωή της, μόνο μέσα από τα μανάβικα, τα κρεοπωλεία, τα σούπερ μάρκετ, αλλά και σπανίως μέσα από ντοκιμαντέρ που αποδίδουν όμως κυρίως με γραφικότητα τον τόπο της.
Απόσπασμα:
-Αχ! Δεν αλλάζει το ριζικό μας, κορίτσι μου. Είμαστε καταδικασμένοι ν’ αγωνιζόμαστε για ν’ απολαμβάνουν οι άλλοι στα τραπέζια τους, τυρί, κρέας, γιαούρτι και γάλα. Και δεν γνωρίζουν τι τραβάμε εμείς για να φτάσουν τ’ αγαθά, νόστιμα και καθαρά στο πιάτο τους. Αυτοί τα χαίρονται, κι εμείς βογκάμε. Και μας σιχαίνονται κι από πάνου. Εμείς δεν ξέρουμε τι θα πει τραπέζι, Κυριακή, γιορτή, καλοκαίρι, Πάσχα, Χριστούγεννα. Τα κάνουμε ούλα στο πόδι. Και το καθημερινό φαΐ, μας βγαίνει απ’ τη μύτη για να προκάμουμε τις δουλειές. Δεν έχουμε δει άσπρη μέρα. Τουλάχιστον, διάβαζε, να δεις εσύ. Σε φώτισε ο Θεός και είσαι καλή μαθήτρια. Με άριστα τελείωσες το Δημοτικό. Σε συμβουλεύω λοιπόν σα μάνα, και σου δίνω την ευχή μου εσύ να εξεγερθείς, να πιαστείς απ’ τα γράμματα για να γλιτώσεις και να φύγεις απ’ τη λάσπη, γιατί εγώ την τρώω από παιδί μέχρι σήμερα που είμαι τριάντα χρονών, και θα την τρώω μέχρι να πεθάνω.
Είπε η μητέρα μου, και πήρε το σουρωτήρι με τη μυζήθρα για να καθίσει στο πάτωμα του αυτοσχέδιου ημιυπαίθριου τυροκομείου μας. Γονάτισα δίπλα της κι αρχίσαμε κι οι δυο να τρώμε την καυτή μυζήθρα.
Με την ψυχή καθαρή απ’ τα βάσανα, Κατερίνα Μητροπούλου, Εκδόσεις Δερέ – Μάιος 2023. Σελ. 472.
Η Κατερίνα Μητροπούλου (ninamtrpl@gmail.com), γεννήθηκε στην Αμαλιάδα Ηλείας στις 28 Σεπτεμβρίου του 1977. Γονείς της, οι αγροκτηνοτρόφοι Μενέλαος και Σταμάτα, με καταγωγή από την Ανδρίτσαινα Ηλείας. Προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια αφού έχει ακόμα τρία αδέρφια. Έχει τελειώσει το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας με κατεύθυνση στην Ιστορία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής και πιο συγκεκριμένα στην Ειδική και Ενιαία Εκπαίδευση από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου και κάτοχος του Μεταπτυχιακού Τίτλου στην Εκπαιδευτική Διοίκηση και Ηγεσία από το ίδιο Πανεπιστήμιο. Μιλάει Αγγλικά και Ιταλικ. Είναι παντρεμένη με το Μηχανολόγο Κυριάκο Μυλωνά, καταγόμενο απ τη Γαστούνη Ηλείας όπου ζουν μόνιμα και έχουν μια κόρη, τη Μαρία Μελιτίνη.
