ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΡΕΖΑ TV

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΤΟ ΠΡΕΖΑ TV Ο ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:Ο ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΠΡΕΖΑ TV ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ...

Πως βλεπετε τη κατασταση που επικρατει στις μερες μας στο θεατρο;;;

Οπως οταν παει κανεις σε μια χωρα και η μανια ολων ειναι να κατεβασουν το επιπεδο...

Σιγουρα,οτι κανει τον πολιτη να ευαισθητοποιηται,να ξυπναει...τον αφηνουν να κοιμαται...

Στην Αθηνα καθε χρονο εχουμε γυρω στους 150 θιασους που ανεβαζουν παραστασεις...Πανε καλα ολα τα θεατρα;;Γεμιζουν πλεον;

Συγκριτικα πανε πολυ καλα,αλλα μην ακουτε οτι ειναι 150...Τα θεατρα...ΘΕΑΤΡΑ,ειναι πολυ λιγοτερα...

Τηλεοραση βλεπετε;;

Βλεπω συνηθως πραγματα που με ενδιαφερουν.Δεν μπορω να δω σηριαλ για παραδειγμα...

Δηλαδη;

Βλεπω σατιρικες εκπομπες οπως αυτη του Κανακη,του Λαζοπουλου,ντοκιμαντερ...

Τι ειναι αυτο που σας ξενιζει στην Ελληνικη τηλεοραση;

Αυτο που με ξενιζει ειναι...οτι δεν ειναι Ελληνικη.Φερνουν ας πουμε ξενα σηριαλ τα οποια τα κανουν παραλλαγη στα Ελληνικα...
Τι ειναι αυτο που θα θελατε να δειτε σαν τηλεθεατης;

Τι θα ηθελα να δω...;;;Το τελος της τηλεορασης.

Την πολιτικη κατασταση που επικρατει,πως την βλεπετε τωρα με τη Νεα Δημοκρατια;

Ειναι αισχος...Οπως ηταν και πιο πριν.Τελικα δεν ξερω αν ειναι υπευθυνοι οι πολιτικοι εδω,ή εαν οι "λυσεις" ερχονται ετοιμες απ'εξω...

Ποιο κομμα πιστευετε οτι θα μπορουσε να κανει το μικροτερο κακο στην Ελλαδα;

Ενα κομμα,το οποιο βλεπει με ρεαλισμο της δυσκολιες και πως μπορει να περασει κανεις εξω απο αυτες...

Προς τα αριστερα δηλαδη...

Ε ναι βεβαια.Παντα αριστερα βλεπω....Δεν μπορω....Ακομη και αν ο ηλιος ειναι αριστερα... εγω παλι το αριστερο ματι ανοιγω...και ας με θαμπωνει ο ηλιος...

Τα τελευταια 5-6 χρονια,δεν σας βλεπουμε στην Ελληνικη τηλεοραση.Γιατι αυτο; Γιατι...εχουν αλλαξει τα προτυπα.Πρεπει ο κοσμος να μαθει να ζει με τα νεα προτυπα... Κινηματογραφο;

Κινηματογραφο δεν κανω πια...Δεν με καλουνε...Οταν με καλουνε ειναι για πραγματα τα οποια πιστευω οτι δεν πρεπει να τα κανω...Τωρα τι να πω;;;Ευχομαι να γεννηθουν νεοι σκηνοθετες,να βλεπουν αλλιως τα πραγματα...

Θα θελατε να κανετε;

Βεβαια και θα ηθελα να κανω...

Νεο Ελληνικο Κινηματογραφο παρακολουθειτε;;

Παρακολουθω οποτε προλαβαινω... Οποτε βαζει καμια ταινια στη τηλεοραση καθομαι και τη βλεπω... Μακαρι να εβαζαν Ελληνικο Κινηματογραφο στη τηλεοραση για να τον βλεπω... Συνηθως βαζουν χιλιοπαιγμενες ταινιες...που τις περισσοτερες φορες ξερουμε και τις ατακες...

Κλεινοντας 45 χρονια στο χωρο,τι αλλο θα θελατε να κανετε που δεν εχετε κανει;

Θα ηθελα να κανω μια φυλακη για τους πολιτικους που ξεγελουν το λαο...οχι για να τους βαλω μεσα...αλλα για να τους βαλω να δουλευουν...να μας αποζημειωσουν...

Τι πιστευετε οτι χρειαζεται για να αλλαξει η παρουσα πολιτικη κατασταση που επικρατει στη χωρα μας;

Αν ηταν μονο στη χωρα μας...ισως να ειχε αλλαξει...

Ειναι γενικο το κακο;

Η κατασταση ερχεται-επιβαλεται απο εξω...Τι να πει κανεις;Εδω δουλευουμε ολοι,για να παιρνουμε παλιοσιδερα του Αμερικανικου Ιμπεριαλισμου...
Με αλλα λογια συνεχιζουμε να ειμαστε υποδουλοιτων ξενων ακομη και ας εχουν περασει τοσα χρονια;

Δεν ειμαστε υποδουλοι....Ειμαστε αξιοι της τυχης μας Γιατι το καιρο που επρεπε να αντιδρασουμε, δεν αντιδρασαμε και ψηφιζαμε οπως δεν επρεπε να ψηφισουμε...Τωρα πια εχουν κλεισει οι πορτες...

Τι ευχεστε για το μελλον;;;

Ευχομαι οι λαοι να ξυπνησουνε...και ο Ελληνικος λαος ξυπναει...αλλα ξυπναει ακαταλληλες ωρες...Λεει τι ωρα ειναι τωρα και ξανακοιμαται...

Ετσι την πατησαμε...

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΕΖΑ TV ( http://prezatv.blogspot.com) ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΠΟΛΥ

Ένα αφιέρωμα αλλιώτικο από τα άλλα, είναι αυτό, έτσι για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα έναν δικό μας άνθρωπο, που πάνω από πενήντα χρόνια είναι κοντά μας, μέσα στα σπίτια μας, και μας ψυχαγωγεί.
Κυρίες και κύριοι, ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ.
Ο άνθρωπος που μπροστά του «ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ» που σαν «ΔΟΚΤΩΡ ΖΙΒΕΓΚΟΣ» δίνει ποικίλες λύσεις, από υγεία, μέχρι και αισθηματικές, ο Θανάσης των τόσων και τόσων ταινιών, οι οποίες ήταν, και είναι πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή τους.
Ας δούμε όμως λίγα στοιχεία που αφορούν τον μεγάλο αυτό ΗΘΟΠΟΙΟ.Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε το 1926 στο Νέο Φάληρο. Δεν έχει κάνει σπουδές υποκριτικής. Στα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο κολαστήριο της Μακρονήσου μαζί με χιλιάδες άλλους φαντάρους και πολίτες με αριστερές ιδέες. Όταν απολύεται από το στρατό κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να ζήσει. Ανάμεσα σε αυτές και διάφορες βοηθητικές δουλείες σε γυρίσματα ταινιών.
Το 1953 ο Κούνδουρος που τον γνώριζε από τη Μακρόνησο, του δίνει ένα ρόλο στη Μαγική πόλη. Αυτό ήταν το ξεκίνημα του, κατευθείαν στα βαθιά. Χωρίς προϋπηρεσία στο θέατρο, χωρίς σπουδές, δουλεύοντας ταυτόχρονα σαν φροντιστής (ή παιδί για όλες τις δουλειές), στις ταινίες που παίζει.

Παίρνει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, και το ξεκίνημα του σημαδεύεται από την συμμετοχή του σε μερικές από τις πιο σημαντικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου (Μαγική πόλη, Ο Δράκος, Ποτέ την Κυριακή ,Το κορίτσι με τα μαύρα).
Σιγά, σιγά σχηματίζεται ο ιδιαίτερος κωμικός κινηματογραφικός του τύπος που τον κάνει αναγνωρίσιμο και πολύ αγαπητό σε θεατές όλων των ηλικιών και κάθε κινηματογραφικού γούστου.

Είναι πια πρωταγωνιστής, είναι ο Βέγγος.

Φτιάχνει την δική του εταιρία παραγωγής που είναι μεγάλη οικονομική καταστροφή, άλλα μας δίνει πολύ σημαντικές ταινίες, που τις σκηνοθετεί ο ίδιος ή ο Ντίνος Κατσουρίδης.

Για τον Θανάση Βέγγο έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά και θα γραφτούν περισσότερα

Ένας «ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΩΜΙΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ».

Αυτό είναι ο Θανάσης Βέγγος, που μέσα από ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως τις ταινίες του, ΔΙΔΑΣΚΕΙ ότι και στα «χειρότερα», υπάρχει το καλύτερο.

Έγραψα πιο πάνω, ότι οι ταινίες του Θανάση Βέγγου είναι πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή τους.

Αυτό το διαπιστώνει ο καθένας που θα τις παρακολουθήσει.

Το χιούμορ του, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ, και κάτι «επικίνδυνο» για τις δεκαετίες του 50, και του 60.
Κι όμως, οι ταινίες του «περνούν» τα μηνύματα τους στον κόσμο, τόσο εκείνες τις εποχές, εκείνες τις δεκαετίες, όσο και σήμερα, μισό αιώνα σχεδόν μετά.

Ο Θανάσης Βέγγος «δοκιμάστηκε» πολύ στην ζωή του, αλλά από όλες τις δοκιμασίες βγήκε παλικάρι.

Τον απολαυσαμε, σε τηλεοπτικές σειρές, και θα τον απολαυσουμε και φέτος, να ερμηνεύει ΜΟΝΑΔΙΚΑ τον ρόλο του.
Ο Βέγγος σαν άνθρωπος είναι ο φίλος, ο απλός, ο καθημερινός, της παρέας, μακριά από τα όποια βεντετιλικια.

Μεγαλώσαμε με ταινίες του Θανάση Βέγγου, και μ’ αυτές μεγαλώνουν και τα παιδιά μας. Είναι κι αυτές ξεχωριστές, όπως άλλωστε και όλες του παλιού καλού κινηματογράφου, και όσες φορές και να τις δούμε, δεν πρόκειται να τις βαρεθούμε ΠΟΤΕ.

Κι ας έχουμε μάθει απ’ έξω σχεδόν όλο το σενάριο.

Είναι τόσο καλά φτιαγμένες, που ακόμα γελάμε, και συγκινούμαστε, παρόλο που γνωρίζουμε τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή.
Ευχόμαστε στον Θανάση Βέγγο να είναι γερός, και να μας χαρίζει για πολλά χρόνια ακόμα τις μοναδικές στιγμές που αυτός ξέρει να χαρίζει.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας ΔΑΣΚΑΛΟΣ για πολλούς υπήρξε ο αξέχαστος Βασίλης Διαμαντόπουλος!
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά και σπούδασε στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης.
Στο Θέατρο Τέχνης έκανε και την πρώτη του εμφάνιση το 1942 παίζοντας μαζί με το δάσκαλό του, Κάρολο Κουν, στην ιστορική «Αγριόπαπια» του Ιψεν, με την οποία το «Θέατρο Τέχνης» έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο «Αλίκης» (νυν «Μουσούρη»).Ήδη από την πρώτη του εκείνη εμφάνιση κοντά στον Κουν μέχρι και το ’49, που παρέμεινε στο Θέατρο Τέχνης, ερμήνευσε περισσότερους από 30 ρόλους που τον καθιέρωσαν ως πρωταγωνιστή του ελληνικού θεάτρου.
Ανάμεσα στα έργα που ερμήνευσε εκείνη την εποχή και τα «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, «Ρόσμερσχολμ» και «Βρικόλακες» του Ιψεν, «Για ένα κομμάτι γης» του Κόλντγουελ, «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ, «Εμείς και ο χρόνος» και «Ο ανακριτής έρχεται» του Πρίσλεϊ, «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» και «Ο θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα, «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ο’ Νιλ, «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Λεωφορείο ο πόθος» του Ουίλιαμς, «Άννα Λουκάστα» του Τζόρνταν και άλλα. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας στη «Νίνα» του Ρουσέν και το 1950 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο.
Εκεί έπαιξε σε παραστάσεις σταθμούς: «Ερρίκος Δ΄» του Πιραντέλο, «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ, «Τρεις αδελφές» και «Βυσσινόκηπος» του Τσέχωφ, «Αγία Ιωάννα» του Μπέρναρντ Σο, τα περισσότερα σε σκηνοθεσία Κουν. Το 1953-1954 συγκροτεί προσωπικό θίασο και ανεβάζει το «Εκατομμυριούχοι της Νάπολης» του Ντε Φιλίπο πάλι με σκηνοθέτη τον Κουν και το «Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή» του Πιραντέλο.Το καλοκαίρι του ’54 συνεργάζεται με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου και είναι ο πάτερ Λαυρέντιος στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», που ανεβαίνει στο θέατρο «Εθνικού Κήπου». Το ’54-’55 κάνει μια έκτακτη εμφάνιση στο νέο «Θέατρο Τέχνης», που έχει ξεκινήσει την πορεία του στο υπόγειο του «Ορφέα», με τα μονόπρακτα του Τσέχωφ «Αρκούδα», «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού» και του Πιραντέλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα». Επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο: «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Η ηδονή της τιμιότητας» του Πιραντέλο, «Η άμαξα» του Μεριμέ, «Βασιλιάς Ληρ» του Σαίξπηρ, Ιάγος στον «Οθέλο» του Σαίξπηρ.Το 1958 μια σημαντική στιγμή στην καριέρα του: ο Βασίλης Διαμαντόπουλος ιδρύει το «Νέο Θέατρο», που εγκαινιάζει το σημερινό θέατρο «Αλάμπρα» και λειτουργεί έως το 1966 με πρωταγωνίστρια την τότε σύντροφό του Μαρία Αλκαίου.
Ανεβάζει: «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Καμπανέλλη, «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια» του Κασόνα ­ μια παράσταση που αφήνει εποχή και γίνεται θρύλος ­ «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Γαλιλαίος» του Μπρεχτ, «Σαββάτο, Κυριακή, Δευτέρα» του Ντε Φιλίπο, «Πέντε στρέμματα παράδεισος» των Σταύρου - Φραγκιά, «Το νησί της Αφροδίτης» του Πάρνη, «Αθάνατη πολυαγαπημένη» του Ρούσσου (όπου ερμήνευσε τον Μπετόβεν, άλλον ένα ρόλο του που πολυσυζητήθηκε), «Η τύχη της Μαρούλας» του Κορομηλά και άλλα.
Για την προσφορά του τότε είχε τιμηθεί από την πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α΄.Η δικτατορία του ’67 ανακόπτει τη θεατρική του πορεία.
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος αυτοεξορίζεται στο Παρίσι.Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνεργάστηκε κατ’ αρχήν με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και αργότερα με το «Θέατρο Σάτιρα» του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, θέατρο στην ίδρυση του οποίου συμμετείχε και ο ίδιος.
Οι δυο τους το 1972 γράφουν ιστορία με το τηλεοπτικό τους δίδυμο. Λουκάς ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και Σόλων ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, στην εκπληκτική τηλεοπτική σειρά «Εκείνος κι Εκείνος» με τα γεμάτα αντικαθεστωτικούς υπαινιγμούς κείμενα του Κώστα Μουρσελά. Ένα χρόνο αργότερα οι δύο ηθοποιοί θα κάνουν μία ακόμα επιτυχία περιοδεύοντας στην Ελλάδα με την πολιτική επιθεώρηση «Ω, τι κόσμος, μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά, σε μουσική του Βασίλη Δημητρίου, αλλά και το «Ας παίξουμε τους δολοφόνους» του Φάιφερ, τον «Συνεργό» του Ντίρενματ. Τα επόμενα χρόνια εμπλουτίζει το προσωπικό «δραματολόγιο» με πρωταγωνιστικές εμφανίσεις σε μερικά ακόμα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου: «Ασήμαντος πόνος» του Πίντερ, «Σχολείο γυναικών» του Μολιέρου, «Σφήκες» του Αριστοφάνη, «Παραθεριστές» του Γκόρκυ, «Φοίνισσες» του Ευριπίδη με σκηνοθέτες τον Μίνωα Βολανάκη, τον Ντίνο Γιαννόπουλο, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Λεωνίδα Τριβιζά και άλλους.
Θα παίξει τον Καρένιν στην «Άννα Καρένινα» που ανεβάζει η Κάτια Δανδουλάκη, θα ανεβάσει ο ίδιος στη Νίκαια το «Μίστερο μπούφο» του Ντάριο Φο, θα παίξει με την Κατερίνα Βασιλάκου «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, με τον Ανδρέα Μπάρκουλη στο «Σλουθ» του Άντονι Σάφερ και θα είναι ο Αζντάκ στον «Κύκλο με την κιμωλία» του Μπρεχτ και ο Βολπόνε στην ομώνυμη κωμωδία του Μπεν Τζόνσον, που ανεβάζει ο Μίνως Βολανάκης. Το 1993 ιδρύει το «Σύγχρονο Θέατρο» και ανεβάζει την «Ανάκριση» του Πέτερ Βάις. Εκεί έπαιξε και τον τελευταίο του ρόλο στο θέατρο. Είχε γράψει, επίσης, το θεατρικό «Οι καλικαντζαραίοι», που παρουσίασε το 1979 στον Λυκαβηττό. ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ:«Μαρίνος Κοντάρας» του Τζαβέλλα, «Τελευταία αποστολή» του Τσιφόρου, «Νυχτερινή περιπέτεια» του Τερζάκη, «Η αρπαγή της Περσεφόνης» του Γρηγορίου, «Το αμαξάκι» του Ντίνου Δημόπουλου, «Ερωτικές ιστορίες» του Καψάσκη, «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ» του Μανθούλη και άλλες.
Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Βασίλη Μπουντούρη «Μπίζνες στα Βαλκάνια».ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΕκτός από το «Εκείνος κι εκείνος», έπαιξε στις σειρές «Ο συμβολαιογράφος», «Χατζηεμμανουήλ», «Αλέξανδρος Δελμούζος», «Λαυρεωτικά» και άλλες και, το 1977, στην «Κλειδαρότρυπα» (σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία)και στη σειρά του Κώστα Κουτσομύτη «Η αγάπη άργησε μια μέρα».Δίδαξε υποκριτική από νέος στις δραματικές σχολές του «Θεάτρου Τέχνης» και του Εθνικού Θεάτρου, ενώ ίδρυσε και δική του δραματική σχολή, που λειτούργησε παράλληλα με το «Νέο Θέατρο».
Το 1989 δημιούργησε το «Θεατρικό Εργαστήρι» και πιο πρόσφατα, τη δραματική σχολή «Ίασμος».Υπήρξε ενεργό μέλος του ΣΕΗ και είχε αναπτύξει συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα στον χώρο του ΚΚΕ. Πρώτη σύζυγός του ήταν η ηθοποιός και, κατόπιν, παραγωγός στο ραδιόφωνο Τώνια Καράλη, με την οποία είχε αποκτήσει μία κόρη, και δεύτερη η ηθοποιός Μαρίνα Γεωργίου, με την οποία απόκτησε έναν γιο.
Πέθανε στα 79 του χρόνια από ανακοπή καρδιάς.