Όταν είδα για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη τον Ορέστη Μακρή, ήταν στην ταινία «Η ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΗ».
Δεν θυμάμαι και εγώ καλά καλά πότε ήταν, αλλά ήμουν μικρός, και μάλιστα τον είχα δει στο σινεμά που είχα πάει με τους γονείς μου.
Τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις σε όλα τα σπίτια όπως σήμερα, και για να δεις κάποια ταινία έπρεπε να πας στο σινεμά.
Πέρασαν τα χρόνια, και ήρθε το Ε.Ι.Ρ.Τ , και η Υ.ΕΝ.Ε.Δ.
Ήρθε και η πρώτη τηλεόραση (!) στο σπίτι.
Έτσι, είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τον μεγάλο αυτόν
ηθοποιό όπως και όλους τους άλλους σε διάφορες ταινίες.
Τον Ορέστη Μακρή, τον θαύμαζα από τότε, για τις εξαίρετες ερμηνείες του, αλλά και για την υπέροχη φωνή του.
Μάλιστα, έχω στην δισκοθήκη μου ηχογραφήσεις με τον Μακρή κάπου από το 1932!
Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να κάνω αφιέρωμα σε αυτό το «Ιερό Τέρας».
Έψαξα λοιπόν, και βρήκα κάποια στοιχεία, τα οποία θα μας φέρουν όλους πιο κοντά στον αξέχαστο αυτό ηθοποιό.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899.
Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οπερέτα "τρεις αγάπες".
Το 1929 συνεργάστηκε με το θίασο Βεάκη-Οικονόμου ενώ το 1932 με το θίασο Μακέδου.
Η παρουσία του ήταν αξιόλογη στην επιθεώρηση και στη μουσική κωμωδία.
Οκτώ χρόνια μετά, το 1941, ιδρύει θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και το 1943 με τον Μάνο Φιλιππίδη και τις αδερφές Καλουτά.
Το 1946 συνεργάστηκε με τους Σοφία Βέμπο, Κυριάκο Μαυρέα, Μάνο Φιλιππίδη, Βασίλη Αυλωνίτη και Μάνο Κοκκίνη.
Αργότερα σχημάτισε το δικό του θίασο και έκανε περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα.
Δεν θυμάμαι και εγώ καλά καλά πότε ήταν, αλλά ήμουν μικρός, και μάλιστα τον είχα δει στο σινεμά που είχα πάει με τους γονείς μου.
Τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις σε όλα τα σπίτια όπως σήμερα, και για να δεις κάποια ταινία έπρεπε να πας στο σινεμά.
Πέρασαν τα χρόνια, και ήρθε το Ε.Ι.Ρ.Τ , και η Υ.ΕΝ.Ε.Δ.
Ήρθε και η πρώτη τηλεόραση (!) στο σπίτι.
Έτσι, είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τον μεγάλο αυτόν
ηθοποιό όπως και όλους τους άλλους σε διάφορες ταινίες.Τον Ορέστη Μακρή, τον θαύμαζα από τότε, για τις εξαίρετες ερμηνείες του, αλλά και για την υπέροχη φωνή του.
Μάλιστα, έχω στην δισκοθήκη μου ηχογραφήσεις με τον Μακρή κάπου από το 1932!
Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να κάνω αφιέρωμα σε αυτό το «Ιερό Τέρας».
Έψαξα λοιπόν, και βρήκα κάποια στοιχεία, τα οποία θα μας φέρουν όλους πιο κοντά στον αξέχαστο αυτό ηθοποιό.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899.
Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οπερέτα "τρεις αγάπες".
Το 1929 συνεργάστηκε με το θίασο Βεάκη-Οικονόμου ενώ το 1932 με το θίασο Μακέδου.
Η παρουσία του ήταν αξιόλογη στην επιθεώρηση και στη μουσική κωμωδία.
Οκτώ χρόνια μετά, το 1941, ιδρύει θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και το 1943 με τον Μάνο Φιλιππίδη και τις αδερφές Καλουτά.
Το 1946 συνεργάστηκε με τους Σοφία Βέμπο, Κυριάκο Μαυρέα, Μάνο Φιλιππίδη, Βασίλη Αυλωνίτη και Μάνο Κοκκίνη.
Αργότερα σχημάτισε το δικό του θίασο και έκανε περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία "Ο μάγος της Αθήνας".
Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μπεκρή, που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδάει καντάδες.
Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλλα.
Στις περίπου σαράντα ταινίες που συμμετείχε κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60 εμφανίστηκε ως συντηρητικός πατέρας, φιλάργυρος γρουσούζης κι «ανάποδος» γέροντας, που όμως στο βάθος είναι αγαθός κι ευαίσθητος και βρίσκει το προσωπείο του απρόσιτου ως άμυνα για να επιβιώσει.
Χαρακτηριστικές είναι οι ταινίες του:
«Ο γρουσούζης» (1952), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Το αμαξάκι» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960).
Τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο με το Παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Ο Ορέστης Μακρής πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
Ας δούμε τώρα μερικές ακόμα από τις ταινίες του, αλλά και κάποιες από τις ατάκες του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
«Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (1931), Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ (1950), ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ (1954), ΜΙΑ ΛΑΤΕΡΝΑ ΜΙΑ ΖΩΗ (1958), ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ 288 (1959), Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΚΡΗ (1966)» και πολλές άλλες.
Χαρακτηριστικές είναι και οι ατάκες του.
Ταινία Η θεια από το Σικάγο.
«Καλλιόπη Πάπας. Δηλαδή Παπά λεγόταν, αλλά φαίνεται πως εκεί κάτω όπου βρουν παπά, τον κάνουν Πάπα.»
«Ροκ εντ ρολ; Δεν είναι αυτός ο χορός που αρπάζει ο καβαλιέρος τη ντάμα και της φέρνει το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω; Ωραίος χορός! Θα ήθελα και εγώ πολύ να τον χορέψω. Αλλά με αυτόν που τον εφηύρε.»
Αυτός είναι ο Ορέστης Μακρής, τον οποίο ακόμα και σήμερα όποτε τον βλέπουμε στην τηλεόραση, τον θαυμάζουμε όλοι.
Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μπεκρή, που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδάει καντάδες.
Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλλα.
Στις περίπου σαράντα ταινίες που συμμετείχε κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60 εμφανίστηκε ως συντηρητικός πατέρας, φιλάργυρος γρουσούζης κι «ανάποδος» γέροντας, που όμως στο βάθος είναι αγαθός κι ευαίσθητος και βρίσκει το προσωπείο του απρόσιτου ως άμυνα για να επιβιώσει.
Χαρακτηριστικές είναι οι ταινίες του:
«Ο γρουσούζης» (1952), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Το αμαξάκι» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960).
Τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο με το Παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Ο Ορέστης Μακρής πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
Ας δούμε τώρα μερικές ακόμα από τις ταινίες του, αλλά και κάποιες από τις ατάκες του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
«Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (1931), Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ (1950), ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ (1954), ΜΙΑ ΛΑΤΕΡΝΑ ΜΙΑ ΖΩΗ (1958), ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ 288 (1959), Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΚΡΗ (1966)» και πολλές άλλες.
Χαρακτηριστικές είναι και οι ατάκες του.
Ταινία Η θεια από το Σικάγο.
«Καλλιόπη Πάπας. Δηλαδή Παπά λεγόταν, αλλά φαίνεται πως εκεί κάτω όπου βρουν παπά, τον κάνουν Πάπα.»
«Ροκ εντ ρολ; Δεν είναι αυτός ο χορός που αρπάζει ο καβαλιέρος τη ντάμα και της φέρνει το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω; Ωραίος χορός! Θα ήθελα και εγώ πολύ να τον χορέψω. Αλλά με αυτόν που τον εφηύρε.»
Αυτός είναι ο Ορέστης Μακρής, τον οποίο ακόμα και σήμερα όποτε τον βλέπουμε στην τηλεόραση, τον θαυμάζουμε όλοι.
