Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες
Κάρλος Φουέντες
«Εγώ προέρχομαι από μια οικογένεια στην οποία κάθε μέλος πλήγωνε με κάποιον τρόπο τους άλλους. Έπειτα, μετανιωμένος, ο καθένας πλήγωνε τον εαυτό του».
Όλες οι ιστορίες αυτού του σπονδυλωτού μυθιστορήματος έχουν ως θέμα τους την οικογένεια. Και είναι ιστορίες που συνοδεύονται πάντα από έναν «χορό», σαν αυτούς του αρχαίου ελληνικού δράματος, κάποτε χιουμοριστικούς, στην πλειοψηφία τους τραγικούς, που δίνουν φωνή σε όσους φωνή δεν έχουν: σε παιδιά ζητιάνους, σε κόρες θύματα βιασμού, σε ορφανά, σε αντίζηλους, σε λαθρέμπορους, σε συμμορίες δολοφόνων που κατεβαίνουν από τους δρόμους του Λος Άντζελες ή ανεβαίνουν από τις ζούγκλες της Κεντρικής Αμερικής, σε μεσήλικες Δον Ζουάν, σε γυναίκες που ανέχονται το σαδισμό του συζύγου τους, σε ομοφυλόφιλους που βρίσκονται μπροστά στον πειρασμό, σε ιερείς που έχουν να κρύψουν κάποια μυστικά.
Το Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι η αφηγηματική πολυφωνία των αντιφατικών πλευρών του σύγχρονου Μεξικού και, κατ' επέκταση, της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου ολόκληρου. Violence is the name of the game
Περί τυφλότητος
Ζοζέ Σαραμάγκου
Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του.
Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς.
Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Zοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του.
Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή;
Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές;
Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια;
Oι σεξουαλικοί φραγμοί;
Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα;
Kαι τέλος: Σε έναν κόσμο τυφλών, τι θα έκανες αν έβλεπες;
Πέρα από το Αιγαίο
Ηλίας Καζάν
Bρισκόμαστε σε μια αποφασιστική στιγμή της Iστορίας.
O πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έχει μόλις τελειώσει.
Eλληνικά στρατεύματα διεκδικούν την Aνατολία από τους Tούρκους.
Kαι ο Σταύρος Tοπούζογλου -που είκοσι χρόνια πριν, για να γλιτώσει από την τουρκική καταπίεση, είχε διαφύγει στην Aμερική, όπου όμως είδε να διαψεύδεται το όνειρό του για τον αμερικάνικο τρόπο ζωής- αποβιβάζεται στη Mικρά Aσία με σκοπό να διεκδικήσει τα δικαιώματά του στη γενέτειρά του.
Eδώ θα φτιάξει από την αρχή τη ζωή του και θα απαλλαγεί από το πάθος του για μια κομψή Aμερικανίδα, που είχε γίνει γι' αυτόν το υπέρτατο σύμβολο της επιτυχίας.
H ενεργητικότητα κι η αλαζονική αυτοπεποίθησή του τον οδηγούν σε εκπληκτικές επιτυχίες στη ρημαγμένη από τον πόλεμο πατρίδα του.
Kάπου στα βάθη της Aνατολίας ανακαλύπτει τη γυναίκα που πιστεύει πως θα ολοκληρώσει αυτό το νέο του όνειρο για τον εαυτό του, μια νεαρή γυναίκα με ατίθασο και ανεξάρτητο πνεύμα, τη Δόμνα.
Δεν ξέρει όμως πως το δικό της πάθος είναι εξίσου δυνατό με το δικό του πριν από είκοσι χρόνια: να μεταναστεύσει στην Aμερική με κάθε θυσία.
Tο τωρινό του πάθος είναι η Aνατολία.
Φέρνει τη μητέρα του και την αδελφή του από την Aμερική στην πατρίδα και κυνηγάει την τύχη ακόμα πιο πέρα, σε επικίνδυνες περιοχές, στα μετόπισθεν του πολεμικού θεάτρου, ακόμα κι όταν πληροφορείται πως οι σύμμαχοι έχουν εγκαταλείψει τους Έλληνες, ακόμα κι όταν χάνει τον αδελφό του στον ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Tο Πέρα από το Aιγαίο είναι ένα δραματικά, ιστορικά και συναισθηματικά δυνατό μυθιστόρημα.
Οι γάμοι
Αλμπέρ Καμύ
Από τα λιγότερα γνωστά αλλά και πιο σημαντικά έργα του νομπελίστα συγγραφέα, η συλλογή αποτελείται από τέσσερα κείμενα που γράφτηκαν το 1936 και το 1937, κι εκδόθηκαν το 1950.
Το Γάμοι στην Τιπαζά φέρνει στη μνήμη μια «μέρα γάμων με τη φύση».
Στην παραλία της Τιπαζά στην Αλγερία, ένας νεαρός τραγουδά τη χαρά του για τη ζωή μέσα στην ομορφιά της φύσης και την υπερηφάνειά του που μπορεί ν’ αγαπά απεριόριστα.
Στο Ο άνεμος στην Τζεμιλά ο συγγραφέας εκφράζει «τη συνειδητή βεβαιότητά του ενός ανέλπιδου θανάτου», όμως ακόμα κι η φρίκη αυτού του θανάτου δε θα τον αποσπάσει από τους στοχασμούς του· μέχρι το τέλος, το πνεύμα του θα παραμείνει καθαρό.
Στο Καλοκαίρι στο Αλγέρι περιγράφει μιας πόλη χωρίς παρελθόν, που αγνοεί την έννοια της αρετής, αλλά που έχει την ηθική της, ενώ οι άνθρωποί της βρίσκουν «καθ’ όλη τη διάρκεια της νιότης τους μια ζωή στα μέτρα της ομορφιάς τους».
Τέλος, στο Η έρημος ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι η συμφωνία που ενώνει έναν άνθρωπο με τη ζωή του, σ’ έναν κόσμο όπου η ομορφιά του θα χαθεί, είναι «η διπλή συνείδηση της επιθυμίας του να διαρκέσει και της μοίρας του να πεθάνει».
Η σωτηρία μας βρίσκεται επί της γης, εδώ όπου η ευτυχία μπορεί να γεννηθεί από την απουσία της ελπίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου