Νέοι, δώστε τόπο στα ...γεράματα!

Νέοι, δώστε τόπο στα ...γεράματα! 
Του  Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ 
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου γιορτάστηκε η ημέρα της «τρίτης ηλικίας» (αυτής που με ποιητική διάθεση χαρακτηρίζουμε και ως «χρυσή ηλικία») καθώς από το 1990 ο ΟΗΕ καθιέρωσε τη συγκεκριμένη ημερομηνία για τον εορτασμό.
Με ευχές για καλό Σαββατοκύριακο θα μου επιτρέψετε στη σημερινή μου blog-άποψη να αναφερθώ στο θέμα με έντονη χιουμοριστική διάθεση.
Από καθαρά ψυχολογική και κοινωνιολογική άποψη ήταν προφητικός ο λαϊκός μας τροβαδούρος όταν, ίσως και για αρκετά προσωπικούς λόγους, τραγουδώντας διακήρυσσε ότι «ο πενηντάρης είναι ο νέος της εποχής...»  Οι Έλληνες ζούμε 20 έως 40 χρόνια περισσότερα από όσα ζούσαμε στις αρχές του αιώνα αλλά η νοοτροπία που μας διακατέχει μοιάζει να εξαντλείται στην άποψη ότι η ζωή μας σταματά στα 60 ή τα 65 μαζί με την συνταξιοδότησή μας. Ολάκερο το κοινωνικό σύστημά μας ήταν δομημένο πάνω στην άποψη ότι με τη συνταξιοδότηση έρχεται και το τέλος της ενεργού συμμετοχής μας στα κοινά και στη ζωή, ενώ είναι σκέτο λάθος αυτή η αντίληψη. 
Αυτή, φυσικά, την  αντίληψη έρχονται  να διορθώσουν  σε μια από κοινού  φιλότιμη προσπάθεια  «τρόικα», Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο κ Γιώργος Παπακωνσταντίνου που βρήκαν πρόσφορο και γόνιμο έδαφος στα άτομα τρίτης ηλικίας  (και τους ενεργούς Δημόσιους υπαλλήλους) όπου ευδοκιμούν οι περικοπές συντάξεων και  αφαίμαξης εισοδημάτων και μαζί φορομπηχτικές κοινωνικές πολιτικές!.. 
Διαφημιστές και  οικονομολόγοι επικεντρώνουν  μονίμως την προσοχή  τους στον “οικονομικά ενεργό” πληθυσμό πράγμα που  σημαίνει ότι οι περισσότεροι αποδεχόμαστε μοιρολατρικά την περιθωριοποίησή μας ως 50ρηδες ή 60ρηδες ενώ η ζωή συνεχίζεται με ικανοποιητική ποιότητα για τους 70ρηδες και οι προοπτικές είναι ευνοϊκές ακόμη και για κάποιους «ρωμαλέους» 80ρηδες! Στις αρχές του  αιώνα μας ο  μέσος όρος ζωής  για τους περισσότερους  Ευρωπαίους και  Αμερικανούς ήταν  περίπου 47 χρόνια  ενώ σήμερα έχει  ξεπεράσει τα 77 για τους άνδρες και για τις γυναίκες τα 83 χρόνια ζωής. Με άλλα λόγια επιμηκύνθηκε πλέον η ζωή μας κατά 30 περίπου χρόνια και σημειώθηκε μία αναστροφή στην πληθυσμιακή πυραμίδα όπου τα μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής στην δημογραφική εικόνα των λαών του Δυτικού κόσμου μοιάζει να είναι για άτομα άνω των 55 χρόνων και όχι κάτω των 30 χρόνων όπως συνέβαινε παλιότερα. 
Στην Αμερική,  τη Μέκκα κάθε παράδοξου και πρωτοποριακού, 70ρηδες και 80ρηδες δημοσιεύουν βιβλία και 60ρηδες μεγαλουργούν σε καριέρες που νωρίτερα φάνταζαν για αυτούς ως «όνειρα θερινής νυκτός». Οι Έλληνες χαριτολογώντας για τις δυσκολίες της ζωής λέγαμε ανέκαθεν ότι «τα πρώτα είκοσι χρόνια είναι δύσκολα, μετά όλα τα συνηθίζει κανείς...»  Ίσως η ορθή ψυχοκοινωνική αντιμετώπιση της νέας αυτής ιατρικής και κοινωνιολογικής πραγματικότητας της δημογραφικής επιμήκυνσης της ζωής μας να συνίσταται σε αυτό που θα πρέπει να λέμε εφεξής «τα πρώτα 40 χρόνια τα πέρασα όπως τα πέρασα, αλλά τα επόμενα 40 θέλω να αλλάξω και να κάνω πράγματα που δεν τόλμησα νωρίτερα ίσως δεσμευμένος από ψυχοκοινωνικές αναστολές και αισθήματα ενός στείρου καθωσπρεπισμού...” 
Νέοι, παραδεχθείτε  το λοιπόν και, επί τέλους, δώστε... 
Τόπο στα...γεράματα!

Με πράσινα, μπλε & πολύχρωμα…γυαλιά!

Με πράσινα, μπλε & πολύχρωμα…γυαλιά!  
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ  

Πρόσφατες δημοσκοπήσεις που ΔΕΝ βλέπουν το φως της δημοσιότητας για λόγους…κατανοητούς ακόμη και από «χαχόλους» διαπιστώνουν πτώση του ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ κάτω από τα επίπεδα του 60%, και απογοήτευση των Ελλήνων με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάνω από το 80% ενισχύοντας αυτό που όλοι μας πλέον διαπιστώνουμε με πίκρα και συζητάμε με αυξανόμενες εντάσεις φωνής σε παρέες, καφενεία, καφετέριες και στους δρόμους καθημερινά, δηλαδή το «μπάχαλο» της πολιτικής μας πραγματικότητας. Τις τελευταίες μέρες τα πρωτοσέλιδα που φορούν «πράσινα» γυαλιά ήλιου δηλώνουν συναισθηματική και πολιτική ανάταση επειδή ο Πρωθυπουργός μας «βραβεύτηκε» από τον Γερμανό Τραπεζίτη για την οικονομική του πολιτική, επειδή οι Κινέζοι λένε από προχτές θα μας κάνουν πλούσιους (θυμάστε το λιμάνι του Πειραιά, την….COSCO και τα δάκρυα από τα χημικά των ΜΑΤ του τότε Αρχηγού της Αντιπολίτευσης και σήμερα Πρωθυπουργού;). Τις ίδιες μέρες ανακοινώθηκε το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2011 και έντρομοι διαπιστώνουμε ότι δεν έχει τελειώσει η ΑΦΑΙΜΑΞΗ του ιδρώτα μας που είχε συγκεντρωθεί στο δικαίωμα της σύνταξης, ότι ο πληθωρισμός με αυξήσεις στο ΦΠΑ θα συνεχίζει να καλπάζει την ώρα που τα εισοδήματά μας συρρικνώνονται δραματικά, και τα πρωτοσέλιδα που φορούν «μπλε» γυαλιά ήλιου διατυμπανίζουν την εκτίμηση του Αρχηγού της Αντιπολίτευση ότι «ο κ Παπανδρέου μας είπε ψέματα, ότι η πολιτική του ήταν –σχεδόν- εσκεμμένα δομημένη εκ των προτέρων για να μας φέρει το ΔΝΤ και ότι μάλλον πρέπει να παραιτηθεί για να σωθούν Ελλάδα και ελληνική οικονομία και ….Έλληνες!» Σε παράλληλη τροχιά τηλεοπτικό κανάλι και εφημερίδα που φορούν τα γνωστά πολύχρωμα γυαλιά ήλιου εμμένουν στο τροπάριο «κάτω το μνημόνιο, κάτω η καταπίεση των τραπεζιτών» έχοντας (ήμαρτον Κύριε) τόσο εύκολα ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙ ότι το…ΨΗΦΙΣΑΝ με δύο χέρια σε ανάταση!! Η κλασική αριστερά, πιστή στην παράδοσή της εμμένει στα πρωτοσέλιδά της ότι για όλα γταίνει το ΚΕΦΑΛΑΙΟ και η απληστία του ΚΕΡΔΟΥΣ (και μεταξύ μας, ήδη αυξάνονται οι αριθμοί των Ελλήνων που αρχίζουν να βρίσκουν το συγκεκριμένο σενάριο και πιστευτό και υπαρκτό!) 

Η ύπαρξη πολιτικών Κομμάτων είναι απαραίτητο στοιχείο της δημοκρατίας, αλλά μέσα από τον ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ που βιώνουμε από το 1974 οι σχέσεις Κράτους και πολίτη οι οποίες στην πατρίδα μας ήταν ανέκαθεν δυσλειτουργικές, ίσως θα πρέπει εκτιμηθούν, τελικά, και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Η ψυχοπαθολογική συμπτωματολογία αυτής της σχέσης [που τα βαθύτερα αίτιά της μόνιμα και σφαλερά ανάγονταν για κάποιες δεκαετίες στην Τουρκοκρατία, στη συνέχεια σε ξένους...δακτύλους- δυτικής ή ανατολικής προέλευσης-, και τελευταία στο DNA μας] συνίσταται στην κραυγαλέα αντίφαση της συμπεριφοράς του πολίτη απέναντι στον ασφυκτικό έλεγχο του Δικομματισμού. Έτσι, ενώ οι Έλληνες θεωρούμε και κατηγορούμε το σύγχρονο ελληνικό Κράτος ως ανάλγητα «καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και ανάλγητο αφεντικό» (ιδιαίτερα τώρα μετά τα….πρωτόγνωρα στη σκληρότητά τους μέτρα των Παπακωνσταντίνου και τρόικας που κάνουν τα μέτρα του Αλογοσκούφη – τον ξεχάσαμε κιόλας - να φαίνονται πράξεις παιδιού του…Κατηχητικού) ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν "τον καλό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, σαν μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό τους Κόμμα για να αρμεχτεί από τα...δικά τους παιδιά!" Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι νέο-Έλληνες αναπτύσσουμε τη σχιζοτυπική συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος που όχι μόνο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας άσχετα με το που ανήκουμε...κομματικά! Τώρα πια το πρόβλημα το δικομματισμού διογκώθηκε επικίνδυνα καθώς τα περιθώρια ικανοποίησης απαιτήσεων των στελεχών ΔΕΝ υπάρχουν και, επιπρόσθετα, πλησιάζουν οι ΚΡΙΣΙΜΕΣ εκλογές του Νοέμβρη για Δημάρχους και Περιφερειάρχες…   

Αρχίζω να πιστεύω ότι σε αυτή τη συλλογιστική εμπίπτει και η έντονα και συστηματικά, πλέον, καλλιεργούμενη προσπάθεια από ραδιοτηλεοπτικούς και «έντυπους» διαμορφωτές της κοινής γνώμης να πείσουν τον Έλληνα, την Ελληνίδα και τα παιδιά μας ότι η ΜΟΝΗ ΣΩΣΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ στον Δικομματισμό στις εκλογές για τοπική αυτοδιοίκηση Α και Β βαθμού είναι η…ΑΠΟΧΗ(?), το…ΑΚΥΡΟ(?) και το…ΛΕΥΚΟ(?)…  
Για αυτή την πονηρή και ανήθικη ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ που σερβίρουν θα γράψω αναλυτικά σε επόμενη blog-άποψή μου…

“Ψυχολογικά Υγιείς” Χώροι Εργασίας

“Ψυχολογικά Υγιείς” Χώροι Εργασίας 

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ  

Ίσως χαρακτηρισθεί άτοπο να αναφερθώ σε προγράμματα επιβράβευσης «υγειών χώρων εργασίας» που εφαρμόζονται στην Αμερική την εποχή που στην Ελλάδα μετράμε μεγάλα ποσοστά εργατικών ατυχημάτων με πολλούς νεκρούς και μετά τον Μάιο της τρόικα μετράμε δραματικά αυξανόμενα ποσοστά απολύσεων και ανεργίας. Σύμφωνα, πάντως, με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Αμερικανικό Ινστιτούτο Μελέτης του Στρες στις ΗΠΑ οι απουσίες από την εργασία, η μειωμένη παραγωγικότητα, οι παραιτήσεις-αποχωρήσεις και οι διάφορες επιβαρύνσεις για ιατροφαρμακευτική κάλυψη, δικαστικά έξοδα και αποζημιώσεις που επιδικάζουν εργατικά δικαστήρια σε εργαζόμενους ανέρχονται, τα τελευταία χρόνια, στο αστρονομικό ποσό των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο (ποσό που αναλογεί στα 7,500 δολάρια για κάθε εργαζόμενο). Πολλές επιχειρήσεις και οργανισμοί αντιδρώντας στα προβλήματα του που σχετίζονται με το εργασιακό στρες φροντίζουν να δημιουργούν εργασιακά περιβάλλοντα και συνθήκες εργασίες που δεν στοχεύουν μόνο στη βελτίωση της παραγωγικότητας αλλά στην εδραίωση ενός οργανωσιακού περιβάλλοντος και μιας εταιρικής κουλτούρας που στοχεύουν στην στήριξη των εργαζομένων, της ίδιας της εταιρίας και των επιχειρησιακών δομών. Ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις και οργανισμοί ανακαλύπτουν ότι η δημιουργία ενός υγιεινού ψυχολογικού κλίματος στον εργασιακό χώρο δεν αποτελεί στόχο απλά και μόνο «σωστό» αλλά τελικά και πολύ επικερδή όπως διαπιστώνει το Τμήμα Εφαρμογών της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας. Στα τέλη της περασμένης δεκαετίας η Ψυχολογική Εταιρία της Πολιτείας του Νιού Τζέρσεη επέλεξε και βράβευσε επιχειρήσεις και οργανισμούς με «PHWA- Psychologically Healthy Workplace Award» δηλαδή με «Βραβείο Ψυχολογικά υγιεινού χώρου εργασίας». Τα Βραβεία αυτά καθιερώθηκαν σε Εθνικό Επίπεδο από την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρία χρησιμοποιώντας ως βασικό πληθυσμό τις προτεινόμενες επιχειρήσεις και οργανισμούς από τις Ψυχολογικές Εταιρίες που δρουν σε επίπεδο Πολιτείας στο σύνολο των ΗΠΑ. Μία ειδική Επιτροπή αξιολόγησε τις επιδόσεις κάθε προτεινόμενης για βραβείο εταιρίας και οργανισμού σε πέντε συγκεκριμένες κατηγορίες που αφορούν προγράμματα και πολιτικές στον εργασιακό χώρο και συγκεκριμένα στην: o Συμμετοχή των εργαζομένων o Ισορροπία εργασίας-ζωής o Ανάπτυξη, Βελτίωση, Ωρίμανση του εργαζομένου ως άτομο o Υγιεινή και Ασφάλεια o Αναγνώριση και Επιβράβευση επιδόσεων των Εργαζομένων Στη διαδικασία της αξιολόγησης των υποψηφίων για βράβευση εταιριών και επιχειρήσεων η εδική Επιτροπή έλαβε υπόψη της και τις αξιολογήσεις και απόψεις των εργαζομένων, τα αντικειμενικά στοιχεία υγιεινής και ασφάλειας του προσωπικού και τη σημασία που δίνεται σε κάθε επιχείρηση και οργανισμό στο ρόλο που διαδραματίζει η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. Από την περσινή απονομή των Εθνικών Βραβείων (PHWA) της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας αξίζει να μνημονευθούν μία μη κερδοσκοπική και μία κερδοσκοπική επιχείρηση για τις πρωτότυπες πολιτικές τους και συγκεκριμένα: Η ΜΚΟ (μη κυβερνητική οργάνωση) Σύστημα Υγείας της περιοχής Great River της Πολιτείας της Iowa όπου η εταιρική κουλτούρα στηρίζεται στη φιλοσοφία που εκφράζει ο τίτλος EXCEL (στα αγγλικά Enthusiastically friendly, X-ceeding expectations, showing Care and compassion, displaying Energetic teamwork through Leadership and professionalism) όπου κάθε πρώτο γράμμα του τίτλου υπογραμμίζει ότι υπάρχει Ενθουσιασμός, Ξεπερνιέται το αναμενόμενο, με επίδειξη Φροντίδας και Ενεργητική ομαδική συνεργασία που απολήγει σε Ηγεσία και επαγγελματισμό. Το πρακτικό αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών είναι να μειωθεί η αποχώρηση στελεχών από την εταιρία σε 12.8% ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά σε Νοσηλευτικά Ιδρύματα είναι για την Πολιτεία και τις ΗΠΑ περίπου 18%. Η κερδοσκοπική μικρή επιχείρηση Versant της Πολιτείας του Milwaukee παρέχει υπηρεσίες στον τομέα της επικοινωνίας και του μάρκετινγκ, και υποστηρίζει μια εταιρική κουλτούρα που δεσμεύεται στην προσωπική εξέλιξη βοηθώντας τους εργαζομένους της να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους και να βελτιώσουν την ψυχολογική ωριμότητά τους με στόχο να φτάσουν στο δυνατό επιθυμητό επίπεδο της «αυτό-ολοκλήρωσης» (ή, αυτοπραγμάτωσης, όπως θα το ήθελε και η σχετική θεωρία του Abraham Maslow). Με τη χρήση των γνωστών τεχνικών του coaching and mentoring, τη χρηματοδότηση σεμιναρίων συνεχούς επιμόρφωσης και τις συχνές συμμετοχές των στελεχών της σε «στρογγυλές τράπεζες» προβληματισμού και ανταλλαγής πληροφοριών η επιχείρηση υποκινεί τους εργαζομένους να βελτιωθούν οι ίδιοι ώστε να συμβάλλουν στη βελτίωση των επιδόσεών της μέσα στο εθνικό και διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί. Αποτελέσματα αυτών των συντονισμένων λειτουργιών και της ενδυνάμωσης της εταιρικής κουλτούρας ήταν η αύξηση της παραγωγικότητας κατά 36% τα τελευταία πέντε χρόνια και η αύξηση των εισπραττομένων ποσών από παροχή υπηρεσιών κατά 31 ανά εργαζόμενο. Κάθε μία από αυτές τις επιχειρήσεις έχει επιτύχει κάτι καινοτόμο σε μία ή και περισσότερες από τις προαναφερθείσες κατηγορίες αξιολόγησης της πολιτικής της στην ενδυνάμωση της εταιρικής της κουλτούρας που στοχεύει στην εδραίωση ενός ψυχολογικά υγιεινού χώρου εργασίας. Τα στελέχη της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας (όπως και οι αντίστοιχοι συνάδελφοι που λειτουργούν σε επίπεδο Πολιτείας) έχουν την πεποίθηση ότι αυτές οι διαδικασίες αναγνωρίζουν «τους καλλίτερους» και λειτουργούν παράλληλα ως υποκίνηση για την ανάπτυξη ευγενούς άμιλλας και δημιουργικού-λειτουργικού ανταγωνισμού σε μια χώρα και έναν πλανήτη όπου η ανταγωνιστικότητα απαιτεί καινοτόμες πολιτικές και προσεγγίσεις και η κοινή αποδοχή είναι ότι σε κάθε επιχείρηση και οργανισμό ένα σημαντικό κεφάλαιο είναι οι εργαζόμενοί τους. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι η Abacus Planning Group (με έδρα την πόλη Columbus, της Πολιτείας της South Carolina) καινοτόμησε εισάγοντας την πολιτική σύμφωνα με την οποία με την συμπλήρωση κάθε χρονικής περιόδου5-ετούς θητείας στην επιχείρηση κάθε εργαζόμενος, χωρίς περιορισμούς στο ιεραρχικό επίπεδο στο οποίο ανήκει, έχει το δικαίωμα να πάρει «άδεια ενός μηνός» πέρα από την προκαθορισμένη ετήσια άδειά του. Στο διάστημα αυτής της «μηνιαίας άδειας» ο εργαζόμενος μπορεί να κάνει ότι ακριβώς επιθυμεί, ολοκληρώνοντας κάποιες παραμελημένες επιθυμίες του, κάνοντας στοχαστική ανασκόπηση της προσωπικής του ζωής και της καριέρας του, ταξιδεύοντας ή ακόμη και…τεμπελιάζοντας. Στο τέλος αυτής της περιόδου ο εργαζόμενος μπορεί να αποφασίσει να γυρίσει πίσω στην εταιρία του «έχοντας φορτώσει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό τις συμβολικές του μπαταρίες» ή, όπως πολύ σπάνια συμβαίνει, να δηλώσει στην εταιρία ότι αποφάσισε να διακόψει την απασχόλησή του εκεί. Για στελέχη που παραμένουν στην επιχείρηση μετά την συμπλήρωση της επόμενης πενταετίας ισχύει, και πάλι, η ίδια πολιτική της «άδειας του ενός μηνός» για στοχαστική απομόνωση, περισυλλογή ή προβληματισμό.

«Φανταστικοί» Διάλογοι….

«Φανταστικοί» Διάλογοι…. Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Φυσικά και δεν υπήρξα αυτήκοος μάρτυρας σε τέτοιους διαλόγους αλλά επειδή εμείς οι Έλληνες διαθέτουμε πλούσια φαντασία έτσι απλά και χωρίς κακή πρόθεση επέτρεψα στον εαυτό μου να γίνει – και βέβαια στον κόσμο της φαντασίας μου – αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας σε κάποιους διαλόγους όπως σας τους παραθέτω παρακάτω (κάθε πιθανή ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι απολύτως…τυχαία και, φυσικά, φανταστική!) ***** Συνάντηση επιπέδου Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και μεταξύ του Dr. Michael Spindelegger, Υπουργό Εξωτερικών της Αυστρίας, κάτοχο «Ντοκτορά» από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης (όπου και υπήρξε Lecturer and Researcher at the Institute of Criminal Law) και του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος προκύπτει ο παρακάτω «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ» διάλογος: «Δημήτρη τελικά την κατέθεσες την Διατριβή σου για το Διδακτορικό; Ρωτώ επειδή θα χαρώ πολύ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ να είμαστε απόφοιτοι του Πανεπιστημίου που εδρεύει στην πρωτεύουσα της Πατρίδας μου…Ά, και μετά χαράς παρατήρησα ότι επιτέλους έχουν διαγραφεί από το βιογραφικό σου εκείνα τα «ΛΑΘΗ» που ανέδειξαν τα blogs αλλά τα πέρασαν στο «ντούκο» τα μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ, ότι δηλαδή είχες και εσύ μια θέση σαν και αυτή που είχα εγώ στο Πανεπιστήμιο Βιέννης και είχες πάρει εκεί και το διδακτορικό σου…» ***** Και ακούω σε έναν άλλο «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ» διάλογο τον δικό μας τώρα ΠΡΩΗΝ Υπουργό να λέει στην δική μας ΠΡΩΗΝ πρώτη Κυρία, «Έ, καλά τώρα μην το κάνεις θέμα ότι εγώ πήρα το πτυχίο μου – όπως έχει ακουστεί - από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στα χρόνια που ήμουν Υπουργός γιατί έχει επίσης ακουστεί ότι και εσύ πήρες το δικό σου και μαζί «ντοκτορά» χωρίς να είσαι πάντα εκεί και ενώ ήσουν αυτή που ήσουν στην Πολιτική ζωή της χώρας μας…» ***** Δεν τον άκουσε κανείς τον συγκεκριμένο «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ» διάλογο όπου ο μέχρι πριν λίγες μέρες ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ της παρούσας Κυβέρνησης λέει με τον γνωστό βροντόφωνο και επιτακτικό του τρόπο στον αιφνιδίως προκύψαντα ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ και ΜΙΣΟ (!) του νεοσυσταθέντος σχήματος Κυβέρνησης: «Καλά, εσύ στα σοβαρά πιστεύεις ότι θα δεχθώ εγώ την αφεντιά σου για…καπέλο; Αμ, δεν! Θα ξεσηκωθώ σαν τους Βενζινοπώλες και θα το πάρεις πίσω το Νούμερο ΕΝΑΜΙΣΗ όπως πήρες ο συνάδελφός μας ο Ντίνος ο Ρόβλιας το…πλαφόν! Άντε μην τα πάρω στο κρανίο σαν τον Νίκο τον Χατζηνικολάου προχτές στον ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ διάλογο (;) με τον πρόεδρο των Φορτηγατζήδων…Άντε, τώρα…» *****

Θα προκύψει, οσονούπω, αυτός ο διάλογος ανάμεσα στον Έλληνα Υπουργό των Οικονομικών κάτοχο και Αγγλικού «Ντοκτορά» και πολλούς όχι μόνο Άγγλους αλλά και άλλους συναδέλφους του της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Καλά εμείς στις πατρίδες μας υποχρεώνουμε σε παραιτήσεις ακόμη και κολλητούς μας Υπουργούς που ακούμπησαν – παράνομα – τον κρατικό κορβανά ή δέχτηκαν –παράνομα – «βοήθεια» μεγεθών όπως 10 και 20 και 30 χιλιάδων ευρώ και εσείς στη δική σας Επικράτεια κουβεντιάζετε για 10 και 20 και 30 εκατομμύρια ευρώ και ακόμα «εξετάζεται» στις ειδικές ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ τα σχετικά θέματα;» Δεν άκουσα, ακόμη, την απάντηση του Έλληνα Υπουργού για τα Οικονομικά μας θέματα στο παραπάνω ερώτημα, αλλά την…περιμένω! ***** Τον άκουσαν οι συμμετέχοντες στην Εξεταστική Επιτροπή Βουλευτές τον συγκεκριμένο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ διάλογο, τον μετέφεραν στα ΜΜΕ και τον ακούσαμε χτες όλοι από τα δελτία ειδήσεων και ήταν, περίπου, ίσως όχι ακριβώς όπως παρακάτω: «Δηλαδή Κυρία μου, εσείς ποιους θεωρείτε…ένοχους;» «Εκείνους που δημιούργησαν το πρόβλημα, αλλά δεν δείχνει να συνειδητοποιούν ότι όταν φοράει κανείς παντελόνια αναλαμβάνει και τις ευθύνες του! Ρωτήστε τον κ Καραμανλή, τον κ Ρουσσόπουλο και τον κ Αγγέλου!!!» ***** Αμ και ο άλλος ο φοβερός διάλογος ανάμεσα στον Καλαματιανό και τον Πόντιο; Σκέτη τρέλα: «Πανίκα παλικάρι μου να την ξεχάσουμε την παρεξήγηση τώρα μάλιστα που ο Καρατζαφέρης έβαλε απέναντί σου τον δικό του βουλευτή και ο μπαγάσας μου ΕΚΛΕΨΕ για το Δήμο τον πρόεδρο της δικιάς μου ΝΟΔΕ Ανατολικού Τομέα και τον έβαλε απέναντι στον δικό μας τον τέως Υπουργό και Βουλευτή, και ήρθε και η Ντόρα με αγκαλιές και φιλιά και – εβίβα να πάνε τα φαρμάκια κάτω - τσούγκρισε ποτήρια με τον Μπουτάρη!!! Σε σένα έχω ΟΛΕΣ τις ελπίδες μου γιατί αλλιώς στις 15 του Νοέμβρη με βλέπω να κάνω διάλογο με την άδεια Προεδρική μου καρέκλα..» ***** Είχα την ψευδαίσθηση ότι θα ακούσω και άλλους διαλόγους Πέμπτη βράδυ προς Παρασκευή πρωί αλλά…Ξύπνησα! Καλημέρα λοιπόν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους μας!

Παιδιά και Δάσκαλοι «Καλή Χρονιά»!...

Παιδιά και Δάσκαλοι «Καλή Χρονιά»!... Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Δευτέρα, 13 του Σεπτέμβρη με τον καθιερωμένο σχολικό Αγιασμό έρχονται στο προσκήνιο χτυποκάρδια, αγωνίες, χαρές και προσδοκίες με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς και φέτος την ίδια μέρα αρχίζουν για τα “πρωτάκια” της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οι εγγραφές στα οικεία τμήματα. Βάζω υπότιτλο Απογαλακτισμός, Δικαιοσύνη, Υπομονή, Αγάπη και ως συνταξιούχος πλέον Πανεπιστημιακός δάσκαλος καταθέτω από το blog συμβουλές σε παιδιά, γονείς, συγγενείς και συναδέλφους στο ξεκίνημα της Νέας Χρονιάς. Ομολογώ ότι για τα «πρωτάκια» και τους γονείς τα χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την ανυπέρβλητη γοητεία και δυσκολία του πώς θα αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη ή την κανακάρισσα της, πώς θα φανεί στα παιδιά ο κόσμος του σχολείου όπου θα πρέπει να υποταχθούν σε νέους κανόνες, να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο άλλα παιδάκια να δεχθούν ότι δεν είναι ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι τους; Η συμβουλή μου στους γονείς είναι απλή: ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ! Κόψτε τον συμβολικό «ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί από την οικο-οικειοστρέφεια που άθελά μας γονείς και συγγενικό περιβάλλον καλλιεργούμε. Τη νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη δασκάλα, αυτήν που θα κληθεί, όπως το θέλει και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει ψυχές» θα συμβούλευα να μάθει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! Να μάθει να κρατά ίσες αποστάσεις καθώς θα σκύβει με αγάπη πάνω από όλα τα παιδιά, να ξεπεράσει τις δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες διαφορετικής αντιμετώπισης των παιδιών που η Πολιτεία της εμπιστεύθηκε. Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και δυσκολίες αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς οδεύουν από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εφηβείας αρχίζουν οι υποκειμενικές δυσκολίες της αποδοχής ή απόρριψης του μυοσκελετικού και ψυχοσυναισθηματικού τους ΕΓΩ που ταυτίζεται με το πώς το ίδιο το παιδί "βλέπει" τον εαυτό του, πώς νομίζει ότι το βλέπουν οι άλλοι και κατά πόσο αισθάνεται ότι αυτό που ΕΙΝΑΙ βρίσκεται μέσα ή έξω από τα πρότυπα που το κοινωνικό σύστημα καθιερώνει και προβάλλει με τα ΜΜΕ. Η συμβουλή μου προς τους γονείς περικλείεται σε μια απλή αλλά ταυτόχρονα απαιτητική έννοια ..ΥΠΟΜΟΝΗ. Στους λιγότερο έμπειρους συναδέλφους της Μέσης εκπαίδευσης θα συνιστούσα να επιδείχνουν στον σύγχρονο έφηβο ΑΓΑΠΗ και ΑΝΟΧΗ την ίδια στιγμή που θα απαιτούν και προσήλωση σε κάποια πλαίσια ευπρέπειας. Στα παιδιά συνιστώ περισσότερη προσπάθεια για δημιουργικότητα και προσήλωση στην επίτευξη στόχων. Για γονείς παιδιών ΑΕΙ και ΤΕΙ τα οποία στις 13 Σεπτεμβρίου θα αρχίσουν να εγγράφονται στα τμήματα όπου πέτυχαν οι συμβουλές μου αφορούν στις αυξημένες προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προετοιμάζονται τα αυριανά στελέχη και οι ηγέτες του κοινωνικού και οικονομικού μας συστήματος. Το πτυχίο μόνο δεν εξασφαλίζει την επιθυμητή θέση εργασίας αλλά συνιστά το ΚΛΕΙΔΙ με το οποίο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα ανοίξουν την πόρτα της προσωπικής τους κοινωνικής, οικονομικής και επαγγελματικής ανέλιξης. Και οι «δάσκαλοι» σε ΑΕΙ και ΤΕΙ απαιτείται (όσο και εάν μου θυμώσουν οι ιδιοκτήτες καφετεριών και «ορθάδικων» θα το πω) να επαναφέρουν τα παιδιά στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες διδασκαλίας. Να συνεχίσουν άοκνα και δημιουργικά τις προσπάθειες για παραγωγική ζεύξη των γνώσεων και δεξιοτήτων που προσφέρει η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (με την οποία δέχομαι την διασύνδεση αλλά απορρίπτω ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ την υποτέλεια) σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα κορεσμένα με πληθώρα πτυχιούχων και στα μη…κορεσμένα!. Το 2010-2011 τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά από βάθος καρδιάς σε παιδιά, γονείς και δασκάλους εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ: Την «έκλεψαν» ή «απωλέσθη»;

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ: Την «έκλεψαν» ή «απωλέσθη»; Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Στις τελευταίες δεκαετίες, όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε καλοπροαίρετα και χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες, ότι συντελέσθηκαν εδώ στο δικό μας ελληνικό χώρο θεμελιακές, καταλυτικές και αμετάκλητες αλλαγές τόσο στις συγκεκριμένες εμπειρίες ατόμων και ομάδων όσο και στα συστήματα αξιών και τα "πλαίσια αναφοράς". Στην ψυχοκοινωνική θεωρία κοινωνική αλλαγή τέτοιων διαστάσεων έχει και τις «παράπλευρες» απώλειες ατόμων και «ψυχών». Κάθε γενιά έχει τις δικές της «χαμένες ψυχές» εκείνα τα άτομα που για το δικό τους λόγο έμειναν στο περιθώριο. Φοβάμαι ότι στη δική μας γενιά, και εδώ προσωπικά φρονώ ότι ένοχοι είμαστε πρώτα εμείς οι άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε τα παιδιά μας, μια ολάκερη γενιά, να καταλήξουν στην κατηγορία «χαμένες ψυχές». O αφοσιωμένος μέχρι χθες μαρξιστής που είναι τώρα βέβαιος μόνο για την εγγενή αβεβαιότητα αυτών που χθες θεωρούσε "δόγμα", ο ορθόδοξος χριστιανός που βλέπει την πίστη του να κλονίζεται, ο εργαζόμενος που δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια τη συνάρτηση της άντλησης ικανοποίησης από τη δουλειά του και το "μηνιάτικο", ο επιστήμονας, ο άνθρωπος του πνεύματος που πείσθηκε ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι επικερδής όταν πάψει να είναι...επιστημονική και πνευματική και γίνει αντικείμενο "εμπορίας" ιδεών. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά μοιάζει να έχουμε χάσει αν όχι κάθε αίσθηση «ταυτότητας» τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας «ταυτότητας» ως μέλη του ΕΘΝΟΥΣ των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας. Στην εποχή της «τρόικας», του φόβου της πτώχευσης, της συνεχιζόμενης «κλοπής» του ονόματος της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ χωρίς ουσιαστικές εκ μέρους μας αντιδράσεις εσκεμμένα έθεσα στον τίτλο μου ως ερωτηματικό το εάν μας «έκλεψαν» ή την «δώσαμε» την «ταυτότητά» μας… Στις προσωπικές μου εμπειρίες έχω πολλές φορές διαπιστώσει ότι όταν το άτομο διαθέτει μια λειτουργική αίσθηση «ταυτότητας» τότε μπορεί να ξεπεράσει και τις πλέον δύσκολες δοκιμασίες, εφόσον το γενικότερο πλαίσιο αναφοράς παραμένει σταθερό. Αν όμως εκλείψει η σταθερότητα του πλαισίου αναφοράς, τότε χάνεται και η συνοχή της ταυτότητάς μας... Γιατί δεν μπορεί κανείς να ασκήσει πίεση παρά μόνο όταν "πατάει" κάπου σταθερά. Όσο και αν θέλω να βάλω τον ώμο μου στον τροχό της άμαξας και να σπρώξω, δεν θα το καταφέρω αν δεν υπάρχει σταθερό χώμα πάνω στο οποίο να...πατήσω! Και δυστυχώς, σήμερα, στον ιστορικό και γοητευτικό ελληνικό χώρο αν υπάρχει κάτι εντυπωσιακά κοινό ανάμεσα στους ανθρώπους του πνεύματος και της βιοπάλης, στον μαρξιστή, τον χριστιανό, τον επιστήμονα, τον εργαζόμενο, τη νοικοκυρά και τη νεολαία μας, ανάμεσα στους πραγματικά και όχι λόγω «…αυτοκόλλητης ετικέτας», προοδευτικούς ανθρώπους είναι το κοινό παράπονο ότι δεν βρίσκουν κομμάτι "σταθερής γης" για να...πατήσουν να βάλουν τον ώμο στον τροχό και να σπρώξουμε ΜΑΖΙ προς τα μπροστά το ψυχοκοινωνικό και πολιτικό-οικονομικό μας όχημα, την ελληνική "άμαξα", που μοιάζει να έχει τελματωθεί σε πολύχρωμες και πολύμορφες λάσπες! Εδώ οι ενοχές των πολιτικών μας ανδρών και γυναικών είναι χωρίς καμία αμφιβολία μεγάλες, αλλά, θα το καταθέσω εντίμως και ας παρεξηγηθώ, οι ενοχές ΟΛΩΝ ημών που αυτάρεσκα κατατάσσουμε τους εαυτούς μας στην πνευματική τάξη του τόπου είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δυστυχώς, τεράστιες!...

Γιατί «χάθηκαν» οι….δάσκαλοι;

Γιατί «χάθηκαν» οι….δάσκαλοι; του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Ψηλά στο λόφο της Ακρόπολης τα πεντελικά μάρμαρα ακτινοβολούν λουσμένα στο φώς του Αττικού ήλιου ... Ο ανάλαφρος μπάτης του έπομαι ήμερου έχει τη μεθυστική αλμυρά του Σαρωνικού δεμένη με λεμονανθό.. Κάτω από την ελιά, ο Δάσκαλος καθισμένος και γύρω του μαγεμένοι οι μαθητές.. Ο λόγος του κομψός, άρτια τα επιχειρήματα ανοίγουν διάπλατα οι ορίζοντες της αντίληψης που γλυκαίνει τις ψυχές την ίδια στιγμή που παιδεύει τη διανόηση.. Εδώ τα μονοπάτια γίνονται λεωφόροι που οδηγούν μέσα από την φιλοσοφία και την επιστήμη στη γνώση... Όσοι θέλουν μπορούν έτσι να δρέψουν τους καρπούς , να γευθούν αυτή την απαράμιλλη ικανότητα του ανθρώπινου νου να επικοινωνεί με σύμβολα, με ιδέες, να κατανοεί να σκέφτεται.... Στην άλλη άκρη της Αθήνας, ίδια η μυσταγωγία της μάθησης, ίδιες οι προοπτικές της ανθρώπινης διανόησης, της σκέψης...Εδώ όμως, στο Αριστοτέλειο Λύκειο – αντίθετα με την Πλατωνική Ακαδημία - ο δάσκαλος δεν κάθεται...Τα λόγια και το σώμα του διεγείρουν στην πορεία του περιπάτου τα μυαλά των δικών του μαθητών, επικοινωνούν λογικά, εμπειρικά, αντικειμενικά με τους κανόνες της επιστήμης ...Και οι μαθητές ακολουθούν προσεκτικά, μεθοδικά τον Δάσκαλο με κιναισθητική και συνάμα διανοητική κομψότητα και ακρίβεια.... Α, η ομορφιά της επιστήμης, της φιλοσοφίας, η γοητεία της μάθησης, της απόκτησης γνώσεων σε όλο τους το μεγαλείο! Ναι, ναι, χρειάζεται να τα θυμόμαστε αυτά τα πράγματα που και που, γονείς και παιδιά, ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και μαθητές να μην ξεχνάμε οτι εδώ στο δικό μας στον ελληνικό χώρο γεννήθηκαν, Φιλοσοφίες, Επιστήμες, Παιδαγωγική ... Και να μη ξεχνάμε παρά την συστηματική προπαγάνδα κάποιων δήθεν «προοδευτικών» ότι οι δάσκαλοι (πολλοί παπάδες) δίδαξαν στα ελληνόπουλα τη γλώσσα, την παράδοση, τις αξίες στους δύσκολους και σκοτεινούς αιώνες της Τουρκοκρατίας… Ο κόσμος άλλαξε, όμως, και άλλαξαν οι καιροί! Σωστά! Τώρα ζούμε σε εποχές «εικονικής πραγματικότητας» τα κομπιούτερ υποκαθιστούν (ή γίνεται προσπάθεια να υποκαταστήσουν) τους δασκάλους και τις δασκάλες αλλά οι διαπιστώσεις από αντικειμενικές ερευνητικές προσπάθειες είναι ότι «τίποτε δεν αντικαθιστά τη ζεστασιά, τη δύναμη της μυσταγωγίας ανάμεσα στον δάσκαλο-τη δασκάλα και τον μαθητή-την μαθήτρια¨. Τι σηματοδοτεί, λοιπόν, η διαπίστωση ότι στις μέρες μας ο κόσμος άλλαξε και άλλαξαν οι καιροί; Ίσως για το λόγο αυτό, και μερικούς άλλους, βλέποντας την κατάρρευση της πεμπτουσίας της Παιδείας (και όχι της διαδικασίας της εκπαίδευσης) τώρα πια μερικοί αρχίζουμε να σκεφτόμαστε μήπως, τελικά, δεν είναι και τόσο μεγάλη υπόθεση νάσαι κάτοχος γνώσεων που ως δάσκαλος επιθυμείς και κατέχοντας τις δεξιότητες πασχίζεις να τις μεταλαμπαδεύσεις και ως μαθητής, αφού τις αποκτήσεις, να τις επιδείξεις όταν και όπου χρειαστεί καθώς στην δικιά μας Ελλάδα αυτό που μετρά ΔΕΝ είναι το «τί ξέρεις, αλλά το...ποιόν ξέρεις;» Γιατί φαίνεται ότι χάθηκε, δυστυχώς, η πνευματικότητα; Γιατί χάθηκε η μυσταγωγία της γνώσης; Γιατί χάθηκε το μεράκι και η αφοσίωση στο ρόλο του δασκάλου; Γιατί έχασαν τα παιδιά μας τη γοητεία στο ρόλο του μαθητή; Γιατί χάθηκαν οι χαρισματικοί και ταλαντούχοι δάσκαλοι; Θα μου πείτε στην Ελλάδα πότε αναγνωρίσαμε τον προικισμένο, τον αφοσιωμένο τον καλό δάσκαλο και πότε θεσπίσαμε τοπικά περιφερειακά και ΕΘΝΙΚΑ βραβεία για να ΒΡΑΒΕΥΣΟΥΜΕ τον καλύτερο δάσκαλο; Τι κρίμα, αλήθεια για όλους εμάς που λεγόμαστε δάσκαλοι, που η κοινή γνώμη μας εντάσσει στην κατηγορία των ανθρώπων του πνεύματος! Τι κρίμα και για τα παιδιά μας από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ! Τελικά, τι κρίμα για την κοινωνία!…

Υπουργοί & Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: κάντε ζντούπ!..

Υπουργοί & Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: κάντε ζντούπ!.. ΤΟΥ Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Σε άλλες εποχές οι ΡΕΠΟΡΤΕΡ των εφημερίδων εντόπιζαν ένα θέμα, έψαχναν για ιδιαιτερότητές, ανακάλυπταν πτυχές κρυμμένες επιτήδεια και απεκάλυπταν σε εντυπωσιακά ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ τους πρωταγωνιστές, λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή και γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για σχολιασμούς και ανάπτυξη επιχειρηματολογίας υπέρ και κατά!… Ήταν οι εποχές που, όπως τότε το αντιλαμβανόμασταν, η τεχνολογία καλπάζοντας βοηθούσε να γίνει ο «γύρος του κόσμου» με ασύλληπτες ταχύτητες με τη βοήθεια τέλεξ και τηλέγραφου μετουσιώνοντας το γνωστό αριστούργημα του Ιουλίου Βερν που απαιτούσε…ογδόντα μέρες να φαντάζει σαν γλυκό, αφελές παραμύθι για παιδιά. Αλλά ο κόσμος άλλαξε αλλάξανε οι καιροί είναι όλα ψέματα κι ας φαίνονται για…αλήθεια, καθώς ήρθε η τηλεόραση και έφερε με ψηφιακή τεχνολογία σε «πραγματικό χρόνο» τα γεγονότα ως εικόνα μπροστά στα μάτια μας, ενώ την ίδια στιγμή στις «κορδέλες» κάτω από την εικόνα τρέχουν με λόγια οι καυτές ειδήσεις …Στον Κόσμο όλο, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στην Ελλάδα η Τηλεόραση πρώτη μας δίνει ανάγλυφα τα οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, ψυχοκοινωνικά δεδομένα που συνθέτουν το καθημερινό μας πλαίσιο αναφοράς. Έρχεται καλπάζοντας ο Σεπτέμβρης και σήμερα με τον Γιώργο Αυτιά και την Μάγδα Τσέγκου είπαμε την πρώτη ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ο Γιώργος Οικονομέας και ο Δημήτρης Καμπουράκης από σήμερα αξιολογούν την Κοινωνία σε ώρα ΜEGA, ενώ οι Λυριτζής και Οικονόμου ξανά στην συχνότητα του SKY (έχοντας εγκαταλείψει τα αλώνια της ΝΕΤ στον Κώστα Αρβανίτη και την Ρίτσα Μπιζόγλη)… Ακολουθεί, οσονούπω, ο Γιώργος Παπαδάκης Θα ακολουθήσουν με κάποιες αλλαγές τα «Πολιτιστικά» μεσημεριού και απομεσήμερου από τα κανάλια μας που όλα εκπέμπουν εντός και, με τη βοήθεια δορυφορικών συνδέσεων, εκτός ελλαδικών συνόρων, ακόμη «ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ!!!» Τυχαίο; ΔΕΝ…νομίζω! Σε ότι αφορά τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ μας ή ΤιΒι είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, η πασαρέλα, το παλκοσένικο του πόθου όπου αναδεικνύονται και πρωταγωνιστούν οι ίδιοι και οι ίδιες, Υπουργοί και Βουλευτές, και τώρα μέχρι Νοέμβρη υποψήφιοι Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, και Αντι-περιφερειάρχες “ad nauseam…” Ο κ Παπανδρέου ανέστειλε, και πάλι, τον ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ (Ο κ Πάγκαλος δεν θέλει ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ και προτιμά όρους που συνάδουν με πλήρωση κενών λόγω συμμετοχής στις εκλογές Αυτοδιοίκησης) δίνοντας προτεραιότητα στα μπάνια του λαού και άφησε Υπουργούς, Υφυπουργούς και «ευελπιστούντες» Βουλευτές του να ψήνονται στην αγωνία… Κύριοι Υπουργοί, Υφυπουργοί και…»ευελπιστούντες» Βουλευτές, θέλετε να ψυχανεμιστείτε που θα είσθε στο άμεσα προσεχές μέλλον; Η συνταγή είναι απλή: πλησιάστε, παρακαλώ, τον τηλεοπτικό δέκτη του γραφείου ή του σπιτιού σας, σκύψτε μπροστά στην LCD ή την LED οθόνη και (MEGA, συγνώμη) κάντε ένα…ΖΝΤΟΥΠ!...

Γονείς στην Τι-Βι, παιδιά στις καφετέριες!..

Γονείς στην Τι-Βι, παιδιά στις καφετέριες!.. Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Το έχω ξαναγράψει ότι τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους μορφοποιούν νέα σχήματα, δομές, θεσμούς και θεσμικά όργανα είναι δύσκολο, εάν όχι ακατόρθωτο, να τα μελετήσει και να τα αξιολογήσεις κανείς με επιτυχία την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Είναι παγκοίνως αποδεκτή νομίζω η διαπίστωση ότι τέτοια φαινόμενα βιώνουμε ήδη στην Πατρίδα μας και το έργο των κοινωνιολόγων και των άλλων επιστημόνων της συμπεριφοράς γίνεται ακόμη πιο δύσκολο καθώς η γοητευτική εικόνα της τηλεόρασης και η συγχορδία των ελληνικών ΜΜΕ παρεμβάλλει πρόσθετες δυσκολίες. Η τηλεόραση αδρανοποιεί πλήρως τον μέσο Έλληνα και Ελληνίδα που αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές της Κινεζικής παροιμίας όπου «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» και οι εικόνες της ελληνικής ΤV μας έχουν καταντήσει από Λαό “λεξιπλάστη και λεξιλάγνο” σε λαό που πάσχει από…λεξιπενία και ταυτόχρονα, ώ του θαύματος της…τρόικα οικονομικά…πενόμενο! Αυτό που είχε πει ο γέρος της Δημοκρατίας ότι «στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί και πένονται οι πολίτες» θα το προσαρμόσω στα τρέχοντα δηλώνοντας ότι σήμερα «ευημερεί η τηλεθέαση σε πολίτες που πένονται» Η καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα και μαζί η κυρίαρχη θεματολογία της είναι γνωστή σε όλους μας. Ξεκινά χαράματα, καθώς οι παρουσιαστές των εκπομπών σε σταθμούς τηλεοράσεων και ραδιοφώνων πανελλαδικής εμβέλειας βοηθούμενοι από «ειδικούς» περί την οικονομία και στελέχη των κομμάτων της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης βομβαρδίζουν τα αυτιά μας με αριθμούς, επιχειρήματα εικόνες και λεκτικές απεικονίσεις της καθημερινής μας πραγματικότητας και τελειώνει τις μεταμεσονύκτιες μικρές ώρες με τις σχετικές πολιτικές – οικονομικές - πολιτισμικές εκπομπές. Εάν δεχθούμε όσα οι παρουσιαστές των εκπομπών και οι επισκέπτες τους μας σερβίρουν θα οδηγηθούμε ως Έθνος με αδιαφιλονίκητη σιγουριά σε βαθιά κατάθλιψη!… Αναφέρομαι, όπως καταλαβαίνετε, στην περιώνυμη και συνάμα περιβόητη πλέον ραδιοτηλεοπτική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ» της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας την οποία εκπροσωπούν παππούδες και γιαγιάδες που συνθέτουν την ευπαθή ομάδα των δεινοπαθούντων Ελλήνων συνταξιούχων. Αυτούς εγκλωβίζουν στο σπίτι η υγεία και η ανέχεια και καθηλώνουν μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης σε καθημερινή βάση μετουσιώνοντάς τους σε φανατικούς θαυμαστές και «καταναλωτές» που καταγράφουν τα μηχανάκια της AGB στην πυρίκαυστη ζώνη του τετράωρου έξι με δέκα προ-μεσημβρίας… Τις θέσεις «θαυμαστών και στατιστικών στοιχείων τηλεθέασης» παίρνουν στη συνέχεια με τα πάθη και τις παλινωδίες τους οι συνομήλικοί μου μπαμπάδες και μαμάδες που εξέρχονται κατά χιλιάδες αναπάντεχα βίαια από τους χώρους της παραγωγικής διαδικασίας καθώς εργοστάσια, βιοτεχνίες και μικρό-μεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με ρυθμούς απίστευτα γοργούς ακόμη και για την Ελληνική οικονομική πραγματικότητα η οποία τόλμησε να περάσει από την προ-βιομηχανική στην μεταβιομηχανική κοινωνία χωρίς να γίνει ποτέ…βιομηχανική και φρόντισαν να την ΛΕΗΛΑΤΗΣΟΥΝ επί 36 τώρα χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ! Ακολουθούν μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες των καφετεριών τα παιδιά μας τα οποία κρατώντας πτυχία πολύ καλών σχολών και τμημάτων ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων και ΤΕΙ παραμένουν συνωστισμένα στην ουρά της…ανεργίας, σε απέλπιδες προσπάθειες, φορτισμένες και, ενίοτε σφαλερά φωτισμένες, από την ελπίδα ότι θα δούνε κάποια μέρα σύντομα το ποθητό φως στην άλλη άκρη του τούνελ!.. «Φώς και ανάκαμψη» βλέπει σε λίγους μήνες λέει στη Βουλή και στις συνεντεύξεις του ο καθ ύλη αρμόδιος επί των οικονομικών Υπουργός Διδάκτωρ Οικονομικών του Λονδρέζικου Business School Γιώργος Παπακωνσταντίνου… Εάν την παραπάνω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ που εμείς βιώνουμε ως πολίτες και οι ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές επαναλαμβάνουν κατά κόρον κάποιοι μας την περιέγραφαν μερικά χρόνια πριν ως πιθανό σενάριο-αποτέλεσμα της ένταξής μας στην μεγάλη Ευρωπαϊκή Κοινότητα και της εισόδου μας στην ΟΝΕ είμαι σίγουρος ότι με την κλασική ειρωνική διάθεση που μας διακρίνει ως λαό θα τους λέγαμε «…να μας λείπει το βύσσινο!...» Δυστυχώς, «το βύσσινο» μας το σερβίρισαν, να είναι καλά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και αφού τους επιτρέψαμε να μας ξεγελάσουν με σοκολατάκια και χάντρες, λες και ήμασταν πιτσιρίκια, τώρα – με ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ – την τρόικα είμαστε οι Έλληνες υποχρεωμένοι να το…φάμε και, εάν μου επιτραπεί να παραφράσω τον αείμνηστο Μένιο Κουτσόγιωργα, «δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε ή να… παραπονιόμαστε!» Έτσι μου έρχεται να φωνάξω: «ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ!!!» Θα μου θυμώσετε πολύ;

Παναγιά μου, μη χειρότερα!..

Παναγιά μου, μη χειρότερα!.. Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Είναι δραματικά και αποκαλυπτικά τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν στο πόσα εκατομμύρια Έλληνες ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας, πόσες εκατοντάδες χιλιάδες είναι επίσημα γραμμένοι στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ και πόσοι είναι άνεργοι χωρίς να είναι…δηλωμένοι, ούτε ότι ΕΞΙ στους ΔΕΚΑ δεν έκαναν φέτος διακοπές λόγο…ανέχειας! Δεν προτίθεμαι να σας κουράσω με επίσημα στοιχεία που αφορούν στην διάλυση της αγροτικής μας υποδομής, στο σβήσιμο της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας μας που αποτελούσαν στη Θεσσαλονίκη και τον ευρύτερο Βόρειο-Ελλαδικό χώρο οι Μικρό –Μεσαίες – Επιχειρήσεις και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο μεσαίου μεγέθους βιομηχανικές μονάδες που ήδη μετανάστευσαν εκτός των Βόρειων συνόρων μας. Δεν θα αναφερθώ στα δραματικά ελλείμματα του Εθνικού μας ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών που ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΝΤΑΙ με ταχύτατους ρυθμούς, ούτε και στην εύκολα παρεχόμενη ψευδαίσθηση της εφήμερης και «δήθεν» οικονομικής επάρκειας που στηρίζεται στις περιώνυμες και πολυδιαφημιζόμενες ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΔΟΣΕΙΣ του Δανείου της τρόικας που στα επόμενα τρία χρόνια θα βυθίσουν σε απόγνωση και θα πνίξουν αμέτρητες χιλιάδες ελληνικών οικογενειών. Διαπιστώστε, παρακαλώ μόνοι σας, πόσες πινακίδες τύπου «επιδιορθώσεις ρούχων ή υποδημάτων» δηλαδή πόσοι τσαγκάρηδες και ράφτες αρσενικού ή θηλυκού γένους ξεπρόβαλαν στη δική σας γειτονιά. Μετά μετρήστε πόσες καφετέριες και μπαράκια ξεφυτρώνουν από το πουθενά καθημερινά, εκεί όπου από το πρωί μέχρι το βράδυ οι νέοι μας, σκοτώνοντας την ανία και κουβεντιάζοντας τα χωρίς αντίκρισμα στην αγορά εργασίας πτυχία τους πίνουν…φραπέ… Βουλιάζουμε με γοργούς ρυθμούς σε μεγέθη απίστευτα στην ανέχεια, καλπάζει η ανεργία – όσο και αν την ωραιοποιούν την εικόνα, καλοπροαίρετα θέλω να πιστεύω, οι εκάστοτε υπεύθυνοι του Υπουργείου Εργασίας και των διαφόρων θεσμικών του οργάνων και οργανισμών – στους νέους με πτυχία, στους νέους και τις νέες χωρίς πτυχία, στις δραματικές ηλικίες εκείνων που δεν πρόλαβαν και δεν θα προλάβουν την συγκομιδή των απαραίτητων για συνταξιοδότηση ενσήμων… Μας τύλιξε ένα απίστευτο συμβολικό «σάβανο» της οικονομικής ανασφάλειας και απραξίας που επιβεβαιώνει τη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας γιγαντώνοντας τελικά την απελπισία και την απόγνωση και μαζί την προσέλευση σε πανελλαδική κλίμακα στα δωρεάν συσσίτια Δήμων και Εκκλησιών!… Μετρήστε απόψε πόσοι συνάνθρωποί μας «ψάχνουν» στους δημοτικούς κάδους απορριμμάτων μόλις σκοτεινιάσει και πόσοι «κοιμούνται» στα παγκάκια των δημοτικών πάρκων. Τι να πούμε καθώς έρχονται Φθινόπωρο και Χειμώνας; Παναγιά μου, μη χειρότερα;…

«ΔΗΜΟΣΙΟ: Το Όνειρο γίνεται τώρα εφιάλτης;…»

«ΔΗΜΟΣΙΟ: Το Όνειρο γίνεται τώρα εφιάλτης;…» Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥΜε ορεκτικό τη μονιμότητα, κύριο γεύμα την διαβεβαίωση «βρέξει χιονίσει η καραβάνα θα γεμίσει» και επιδόρπιο ένα καλό εφάπαξ (και, φυσικά, ότι προκύψει για μερικούς από …»μπαξίσια») υπάρχει κοινός θνητός στον πλανήτη που να μπορεί να αντισταθεί στο δέλεαρ της απόκτησης του επίζηλου τίτλου του… «δημόσιου υπάλληλου;» Σαφώς όχι! Πώς θα μπορούσε να αντισταθεί, λοιπόν, και ο Έλληνας σε αυτόν τον πειρασμό, να αφήσει όλα αυτά για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα όπου ορεκτικό, κύριο γεύμα και επιδόρπιο συνοψίζονταν στη διαπίστωση «αφού σε ξεζουμίσουνε σαν στυμμένο λεμόνι μετά, χωρίς την διασφάλιση της μονιμότητας, θα σε πετάξουν στα…αζήτητα της ανεργίας σε μια ηλικία που κανείς δεν θα σε θέλει!...» Υπήρξε, λοιπόν, εύλογη η έντονη επιθυμία των Ελλήνων για «αποκατάσταση» σε μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο (όπου μέχρι και πρόσφατα κανείς δεν γνώριζε πόσοι απασχολούνται καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών ανέφερε καμιά 300,000, άλλες υπηρεσίες μιλούσαν για καμιά 800,000 περιλαμβάνοντας και απασχολούμενους σε Δήμους, Νομαρχίες και ΔΕΚΟ μαζί με τους «έκτακτους»). Και έτσι με την ΑΣΥΔΟΣΙΑ των Κομμάτων να φορτώνουν στις πλάτες ΟΛΟΥ του πληθυσμού αμέτρητους «κρατικοδίαιτους» αδιαφορώντας για το λογαριασμό που ΔΕΝ πλήρωναν αυτοί αλλά ΟΛΟΣ ο λαός μας έφτασε σε σημείο στο οποίο η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης να θυμίζει ΕΣΣΔ πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου… Συνδυασμός, σχεδόν φονικός για τα Δημόσια-Οικονομικά αλλά ζωογόνος για τους απασχολούμενους στο Δημόσιο καθώς διασφάλιζε τη μονιμότητα έστω και εάν σήμερα η περιώνυμη «καραβάνα» που «βρέξει, χιονίσει, για το Δημόσιο Υπάλληλο θα….γεμίζει» κατάντησε δακτυλήθρα. Έτσι αιτιολογούνταν – στην π. τ. (τουτέστιν ΠΡΟ-ΤΡΟΙΚΑΣ ΕΠΟΧΗ) - και οι σχέσεις Κράτους πολίτη στην πατρίδα μας οι οποίες υπήρξαν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά ίσως θα πρέπει επί τέλους να τις δούμε και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονταν στο να θεωρούν το κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούσαμε τις νεώτερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος ως "τον καλό πατέρα, σίγουρο εργοδότη, παροιμιακή αγελάδα που περίμενε την αλλαγή της κυβέρνησης για να αρμεχτεί από τα...δικά της παιδιά!" Σίγουρα ΔΕΝ είναι ΟΛΟΙ οι Δημόσιοι υπάλληλοι άχρηστοι, απρόσιτοι, εκμεταλλευτές, αλλά τους κατηγορούμε, τους «βρίζουμε», τους απειλούμε, θεωρώντας τους «παρασιτικά όντα» και καταχραστές της εξουσίας ή, τους πολύ κακούς, τους εκλιπαρούμε για εξυπηρέτηση και επιπρόσθετα υποστηρίζουμε τις «πενιχρές τους αμοιβές» με το περιβόητο….λάδωμα! Έτσι κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους Δημόσιους υπαλλήλους ή ΜΕΡΙΚΟΙ από εμάς τους χαρακτηριζόμενους ως Δημόσιους λειτουργούς και στελέχη υψηλών κλιμακίων στην ιεραρχική κλίμακα της Δημόσιας Διοίκησης, καθηγητές ΑΕ/ΤΕΙ, Δικαστές, Στρατηγούς, Ναυάρχους και Πτεράρχους κατέχοντες τις θέσεις εξουσίας θεωρούσαμε τους πολίτες υποτελείς, τους βλέπαμε ως παρακατιανούς ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι αυτοί ήταν οι…εργοδότες μας! Πριν μερικά χρόνια η Σουηδία αναίρεσε την μονιμότητα, ενώ σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι προσπάθειες για μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων εντείνονται. Στην πατρίδα μας συζητήθηκε ο Κώδικας Δεοντολογίας Δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπει αλλαγή στην συμπεριφορά τους απέναντι στους πολίτες και ακόμη…χρήση υπολογιστών για υπηρεσιακούς λόγους και όχι για πασιέντζες και παιχνίδια, απαγόρευση στο τσιμπολόγημα από…ταπεράκια, και στη χρήση κινητών, αποφυγή σύναψης στενών κοινωνικών σχέσεων με πρόσωπα των οποίων ουσιώδη συμφέροντα χειρίζονται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ανιδιοτέλεια και αποφυγή επηρεασμού τους από κομματικές πεποιθήσεις!... Κλείνει πια το καλοκαίρι, ολοκληρώνονται οι πρώτοι ΕΝΤΕΚΑ μήνες για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και ήδη ολοκληρώθηκε (τουλάχιστον για τον κυρίως κορμό υπαλλήλων του Δημοσίου) η περιβόητη ΑΠΟΓΡΑΦΗ και προέκυψαν κάτι λιγότερο από 800,000 άτομα ενταγμένα στις Υπηρεσίες του Κράτους! Απομένουν οι απασχολούμενοι στις…ΔΕΚΟ και τους ΟΤΑ και εικάζεται ότι στην καταμέτρηση του Φθινοπώρου ο αριθμός ίσως και να ξεπεράσει το ΕΝΑ Εκατομμύριο! Στο μεταξύ στον Δημόσιο τομέα, η τρόικα κατήργησε τον 13ο και τον 14ο μισθό και μαζί κάποια ποσοστά επιδομάτων!.. Και τώρα μένει αναπάντητο το ερώτημα: Στην Ελλάδα «των μεταρρυθμίσεων του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας» ΠΟΣΟΙ Δημόσιοι Υπάλληλοι και πότε, όπως το απαιτεί το περιβόητο ΜΝΗΜΟΝΙΟ, θα κληθούν να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ για ΠΑΝΤΑ τις καρέκλες τους μετουσιώνοντας αυτό που μέχρι χτες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σέρβιραν ως το «όνειρο-Δημόσιος υπάλληλος» στον επικείμενο οδυνηρότατο «εφιάλτη»

Μερσεντές ή…αουτομπιάνκι!

Μερσεντές ή…αουτομπιάνκι! Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Ζητώ την κατανόησή σας για τη σημερινή μου blog-άποψη που καταθέτω με ειλικρινή πρόθεση καλόγουστου-καλοκαιριάτικου χιούμορ ως αντιστάθμισμα στους δύσκολους καιρούς που μας επιβλήθηκαν από την τρόικα και το ΠΑΣΟΚ… Θα σας υπενθυμίσω το σουξέ της δικής μας νιότης όπου ο γνωστός μας τροβαδούρος δήλωνε μισό-αστεία μισό-σοβαρά πώς «δεν το ξανακάνει σε αουτομπιάνκι...» πιστοποιώντας την ανεπανάληπτη γοητεία αλλά και τις εγγενείς δυσκολίες του...να προσπαθείς να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα μέσα στο αυτοκίνητό σου, ιδιαίτερα όταν αυτό διαθέτει μόνο τον απειροελάχιστο χώρο του γνωστού ιταλικού μοντέλου! Όχι, ειλικρινά, δεν προτίθεμαι ξαφνικά στην μέση του φετινού καλοκαιριού που ήδη μας έχει «ψήσει» κυριολεκτικά να ξεπεράσω τα όρια ευπρέπειας που απαιτούνται από τα κείμενα ενός πανεπιστημιακού δάσκαλου, αλλά, όπως έχετε διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια που «blog-άρω» στο δικό μου στυλ εντάσσεται και η προσπάθεια προσέγγισης των θεμάτων μου με μια ικανή δόση υγιούς χιούμορ. Και είναι το ευλογημένο το χιούμορ «αγαθό σε ανεπάρκεια στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και ας όψονται για αυτό κυρίαρχα οι «πολιτικάντηδες» οι οποίοι αγνοώντας τις θετικές λειτουργίες του, έκρυψαν πίσω από τη σοβαροφάνειά τους την εμφανή έλλειψη της δικής τους σοβαρότητας αρνούμενοι τις θεραπευτικές λειτουργίες του χιούμορ! Ακόμη και εκείνος ο μεγάλος Φορντ βοηθώντας ως γενναιόδωρος πάτρωνας τις υποκριτικές Τέχνες είχε παραδεχθεί αυτό που επί δεκαετίες ολόκληρες διδάσκει το παγκοσμίου φήμης Actors Studio της Νέας Υόρκης «...ότι δηλαδή μόνο ένας εξαιρετικά ταλαντούχος δραματικός ηθοποιός μπορεί να κάνει επιτυχημένη κωμωδία, και αντίστροφα ο χαρισματικά ταλαντούχος κωμικός μπορεί και συχνά δημιουργεί τις δραματικές προϋποθέσεις για ειλικρινές, βαθύ και λυτρωτικό κλάμα...» Σε κάποιες άλλες εποχές όταν σχεδόν μισό αιώνα πριν βρέθηκα έφηβος φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης για να σπουδάσω Κοινωνιολογία και Ψυχολογία ανακάλυψα ότι, ελλείψει «γκαρσονιέρας» της πατροπαράδοτης δηλ. ερωτικής φωλιάς καθιερωμένης στην ελλαδική επικράτεια, οι ερωτευμένοι νεολαίοι της Αμερικής σύχναζαν με τα αυτοκίνητα των γονιών τους ή τα δικά τους καθότι το αυτοκίνητο ήταν πάμφθηνο (σας αποκαλύπτω το επτασφράγιστο προσωπικό οικονομικής φύσεως μυστικό μου ότι το πρώτο μου αυτοκίνητο, μια Chevrolet BelAir στη Μασαχουσέτη το είχα αγοράσει με 82 δολάρια ή εάν θέλετε 2,460 δραχμές στα μέσα της δεκαετίας του 1960) ή στα Drive In όχι για να δούνε το κινηματογραφικό έργο αλλά για να βιώσουν τα δικά τους ερωτικά σενάρια πρωταγωνιστώντας σε αυτά, ή σε «lovers lanes» (για τη νεολαία ο όρος δεν απαιτεί μετάφραση..) Εμείς στην χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς δημιουργήσαμε τις αντίστοιχες με τις αμερικανικές κοινωνιολογικές δομές σε απόμερες τοποθεσίες των κακόγουστων αστικών μας κέντρων αλλά μας προέκυψαν ηδονοβλεψίες και τυχοδιώκτες και θα το υπενθυμίσω στους συνομήλικούς μου (και καλά θα κάνουν να το εξομολογηθούν στα παιδιά τους με ευκαιρία τις πρόσφατες συζητήσεις για Τζούλια, Ντούβλη και Λάουρα) στα ελληνικά Drive In είχαν κυριαρχήσει φιλμ όπου οι ήρωες τύπου Γκουζγκούνη δεν έδιναν δυνατότητες στα νέα παιδιά να γράψουν τα δικά τους...ερωτικά σενάρια ή και όταν αυτό ήταν εφικτό για μερικές πραγματικά ρομαντικές ψυχές παρεμβάλλονταν η χυδαιότητα του προβαλλόμενου στην οθόνη πορνό, και μαζί η έλλειψη λειτουργικότητας του «παλκοσένικου» καθότι άλλο να «το κάνεις» σε μία Φορντ, Μπιούικ ή Σεβρολέτ και άλλο σε ένα...αουτομπιάνκι!.. Βέβαια σε κάθε ελληνικό αστικό κέντρο, πέραν της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, για τα νέα παιδιά που ήδη έχουν αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης είναι γνωστές οι καθιερωμένες «lovers lanes». Προχτές ο καλαμπουρτζής της παρέας μας Αλέξης δήλωσε ότι θα άλλαζε, ευχαρίστως, τη Μερσεντές του με αουτομπιάνκι για να ξαναγίνει…ευέλικτος!...

Το "γιατί" στην αυτοκτονία

Το "γιατί" στην αυτοκτονία Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Την αφορμή για τη σημερινή μου blog-άποψη μου την δίνει η πρωτοσέλιδη αναφορά στην σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που αφορά στον διαπιστωμένο διπλασιασμό των αυτοκτονιών στην Ελλάδα δεδομένης και της δραματικής αύξησης των οικονομικών προβλημάτων που οδηγούν στην καταστροφή αμέτρητους Έλληνες και Ελληνίδες επιχειρηματίες. Ο θάνατος βρίσκεται αναμφίβολα στο τραγικότερο σημείο στο ευρύ φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο θάνατος, όμως, από αυτοκτονία - πέρα από την εγγενή τραγικότητά του εμπεριέχει και τα καταθλιπτικά στοιχεία που δημιουργούν οι υποκειμενικές ενοχές συγγενών και φίλων για την αδυναμία τους και να προβλέψουν και να αποτρέψουν το γεγονός! Επιπρόσθετα στην ευρύτερη κοινή γνώμη γεννάται και το φαινομενικά απλό, αλλά και φοβερά δύσκολο να απαντηθεί, μονολεκτικό ερώτημα του "γιατί". Στην εποχή μας τα άτομα που αυτοκτονούν δεν το κάνουν μόνο για τους κλασικά γνωστούς λόγους της ερωτικής απογοήτευσης ή της οικονομικής καταστροφής (στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπογραμμισθεί με έμφαση το γεγονός ότι καθώς βουλιάζουμε στην οικονομική δυσπραγία και ύφεση φοβάμαι ότι θα βιώσουμε και στη χώρα και διεθνώς μεγάλη αύξηση στα κρούσματα αυτό-αναίρεσης) αλλά επειδή αδυνατούν να προσαρμοσθούν στις απαιτήσεις της στρατιωτικής ζωής ή επειδή απέτυχαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις......... Μέσα στα πλαίσια του παρόντος προβληματισμού - ακριβώς επειδή η προσπάθεια απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα και ευαισθησία στην προσέγγισή της για να αποφευχθούν τυχόν παρερμηνείες - χρειάζεται να επισημάνω εμφαντικά ότι το άτομο που αποπειράται να αυτοκτονήσει, άσχετα εάν το κατορθώνει ή όχι σε τελική ανάλυση, πιστεύει ότι βρίσκεται αντιμέτωπο με δύο μόνο επιλογές - δηλαδή να συνεχίσει την υπαρξιακή του πορεία όπως έχει, ή να την αναστείλει τελεσίδικα. Ο αυτόχειρας πριν πραγματοποιήσει την τελική επιλογή του δίνει πολλά μηνύματα, προειδοποιεί τους γύρω του αναφορικά με τον περιορισμό των επιλογών του σε ότι αφορά την επικείμενη πράξη του. Δυστυχώς, μέσα στην πολύβουη, αγχωτική, καθημερινή μας ζωή οι πιο πολλοί από εμάς - γονείς, συγγενείς και φίλοι - ή αδυνατούμε να συλλάβουμε "τις κραυγές απόγνωσης του ατόμου" ή όταν τις συλλαμβάνουμε τις εκτιμούμε περισσότερο ως "κενές απειλές" ή ακόμη ως "παρατραβηγμένους θεατρινισμούς" Σε γενικές γραμμές, γιατί η κάθε περίπτωση είναι αυτοτελής, μπορούμε να προσδιορίσουμε τα ακόλουθα ως ερμηνευτικά ψυχοκοινωνικά στοιχεία: 1] Χρόνια επώδυνη μοναξιά και νευρωσική κατάθλιψη ή μελαγχολία. Το άτομο χωρίς βοήθεια από τον ειδικευμένο ψυχολόγο ή χωρίς φαρμακευτική αγωγή που θα του προσφέρει ο νευρολόγος-ψυχίατρος [ σε συνδυασμό πάντοτε με την ψυχοθεραπευτική υποστήριξη ] δεν βλέπει πλέον τον λόγο να δώσει συνέχεια στην άδεια του υπαρξιακή οντότητα. 2] Το άτομο διακατέχεται από υποκειμενικό, ακατανίκητο συναίσθημα "ντροπής" ή και από υπερβολικό "φόβο" ότι θα τιμωρηθεί επειδή απέτυχε σε κάποιες σημαντικές του επιδιώξεις ή σε κάποιους στόχους που είχε θέσει. 3] Υπάρχουν έντονα συναισθήματα "ενοχών" για πράξεις που το άτομο ποτέ δεν εκμυστηρεύθηκε σε οικείους του ή σε κάποιον φίλο του, σε κάποιον ιερέα ή σε κάποιον ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή. 4] Το άτομο διακατέχεται από την αδήριτη ανάγκη της φυγής από ένα περιβάλλον που αντιλαμβάνεται ως καταπιεστικό, ή από πρόσωπα που καθημερινά το πληγώνουν και έτσι η πραγματικά οδυνηρή "φυγή με την αυτοκτονία" αποτελεί πράξη επιβολής συναισθηματικής "τιμωρίας" σε κάποιον ή κάποιους από τους οποίους το άτομο θέλει να...ξεφύγει! Είναι καθιερωμένες από τον Ιανουάριο του 2003 σε 24ωρη βάση οι γραμμές SOS στις Ένοπλες Δυνάμεις μας και τα άτομα που απασχολούνται εκεί έχουν επιτελέσει εκπληκτικά χρήσιμο έργο – και αυτό παρά το γεγονός ότι στο μεταξύ χρονικό διάστημα κάποια παιδιά πραγματοποίησαν την κακή-μεγάλη απόφαση της αυτοαναίρεσης. Θεωρώ απαραίτητο να δημιουργηθούν ΑΜΕΣΑ, με δεδομένες τις οικονομικές δυσκολίες που ήδη αντιμετωπίζουν και θα αντιμετωπίσουν σύντομα όχι μόνο επιχειρηματίες αλλά και μεμονωμένα άτομα και οικογένειες που θα στερηθούν εισοδήματα ή θα βρεθούν στις ουρές των ανέργων, και στις μεγαλουπόλεις μας ειδικοί συμβουλευτικοί σταθμοί βοήθειας για περιπτώσεις ψυχολογικών κρίσεων (οι γνωστές στο εξωτερικό ως SOS ή crisis lines ή και hot lines) που να λειτουργούν σε 24ωρη βάση παρέχοντας στον ή στην πιθανή αυτόχειρα την έγκαιρη κάλυψη των έντονων στιγμιαίων συναισθηματικών του αναγκών ή των ψυχικών του κρίσεων με ανθρωπιά αλλά και με επιστημονική αρτιότητα ώστε να αποτραπεί το μοιραίο. Επιπρόσθετα είναι απαραίτητο οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι να ζητήσουν άμεσα τη βοήθεια του οικογενειακού τους γιατρού ή κάποιου ειδικού μόλις γίνουν αντιληπτά τα πρώτα σημάδια ή αμέσως μετά την πρώτη "ανεπιτυχή απόπειρα". Η μέχρι σήμερα προσφερόμενη νοσοκομειακή βοήθεια δεν εξαντλεί το πλήρες, το απαιτούμενο φάσμα ψυχοκοινωνικής αρωγής στο άτομο και τα μέλη της οικογενείας του. Επαναλαμβάνω, έστω και εάν γίνω κουραστικός, ότι το κάθε άτομο πολύ πριν την τελική του πράξη δίνει σημαντικά σήματα "έκκλησης για βοήθεια"...Εάν τα πάρουμε στα σοβαρά και τα δούμε με αγάπη και κατανόηση οπωσδήποτε θα προλάβουμε την μετέπειτα ανείπωτη ψυχική οδύνη των συγγενών και φίλων του κάθε αυτόχειρα που κλείνει βίαια την "παρένθεση της εφήμερης προσωπικής του ύπαρξης"...

Βενζίνη: Εφτά τραγούδια θα σου πω!….

Βενζίνη: Εφτά τραγούδια θα σου πω!…. Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Εάν δώσω τους σωστούς χαρακτηρισμούς στα συναισθήματα που με πνίγουν τις τελευταίες 36 ώρες θα ήμουν άκομψος, θα προσέβαλα τους συμπατριώτες μου και ίσως θα διακινδύνευα να βρεθώ και αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη! Με ευπρεπείς χαρακτηρισμούς λέω ότι με πνίγουν η θλίψη και η οργή καθώς συνειδητοποιώ ΞΑΦΝΙΚΑ ότι τελικά είμαστε πρόβατα, εύκολα μπαίνουμε στη γραμμή και πολύ, εξοργιστικά εύκολα διατρανώνουμε τη φιλοσοφία του «να κάνω εγώ τη δουλειά μου και σιγά μη διορθώσω το…σύστημα!» Μέτρησα μέχρι και 82 αυτοκίνητα εδώ στη Θεσσαλονίκη σε ένα βενζινάδικο και η σκηνή ήταν επαναλαμβανόμενη σε όλα όσα ΔΕΝ είχαν βάλει την γνωστή πινακίδα με το ανορθόγραφο μήνυμα: ΒΕΝΖΙΝΙ ΤΕΛΟΣ, ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΥΣΗΜΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΕΓΝΟΣΑΜΕ κλπ,κλπ!!! «Εφτά τραγούδια θα σου πω για να διαλέξεις το σκοπό και να μου πεις και να σου πω το…σ΄αγαπώ!» Ή, μάλλον, αντί να τραγουδώ σήμερα ζητώ να βρεθεί κάποιος να μου δώσει απαντήσεις στα ακόλουθα 7 ΑΦΕΛΗ ερωτήματά μου; Πρώτον, γιατί επελέγη αυτή η «τυχαία» (τυχαία;) σύμπτωση της αλλαγής της ημερομηνίας έναρξης της ΑΠΕΡΓΙΑΣ ιδιοκτητών Βυτιοφόρων και φορτηγών από την αναγγελθείσα 27η Αυγούστου για την 26η Ιουλίου δηλαδή την ημέρα που ΕΠΙΣΗΜΑ είναι παρούσες οι 4 Ομάδες ΕΛΕΓΚΤΩΝ της περιβόητης πλέον τρόικας στην Αθήνα; Δεύτερον, δεν λέγαμε μέχρι πριν μερικές εβδομάδες ότι εξαιτίας της μείωσης των εισοδημάτων μας και της αύξησης της ανεργίας που επιβλήθηκαν από την τρόικα η κατανάλωση βενζίνης είχε υποστεί μειώσεις ακόμη και της τάξης των 20% και 30%; Τρίτον, από την τιμή της βενζίνης ΠΟΣΑ εισπράττει το ΚΡΑΤΟΣ, πόσα εισπράττουν τα διυλιστήρια, πόσα εισπράττουν οι ιδιοκτήτες των βυτιοφόρων και πόσα, τελικά, εισπράττουν οι βενζινοπώλες; Με άλλα λόγια ΜΗΠΩΣ, ρωτάω ο αφελής, ΜΗΠΩΣ με τις «τυχαίες» αυτές συγκυρίες και συμπτώσεις ΠΑΡΟΥΣΗΣ της τρόικας το ΚΡΑΤΟΣ θα εισπράξει τεράστια ποσά εξαντλώντας σε μερικά 24ωρα τα αποθέματα πετρελαιοειδών; Τέταρτον, γιατί δεν απευθύνονται στη Δικαιοσύνη οι κυρίαρχοι παίκτες της αγοράς πετρελαιοειδών δηλαδή πρωταρχικά το ΚΡΑΤΟΣ, και στη συνέχεια οι ιδιοκτήτες πρατηρίων βενζίνης (είναι γνωστά τα ονόματα των επιχειρηματιών κκ Μελισσανίδη, Μαμιδάκη, και έχει ανακοινωθεί ότι εδώ και μερικούς μήνες ακόμη και η γνωστή μας SHELL και η γνωστή μας ΒΡ ανήκουν στις οικογένειες Βαρδινογιάννη και Λάτση) Εάν ναι γιατί η Κρατική ΕΚΟ και ΟΛΕΣ οι ιδιωτικές εταιρείες εμπορίας πετρελαιοειδών ΔΕΝ ζητούν ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ συνδρομή ώστε να απελευθερωθούν οι είσοδοι-έξοδοι των διυλιστηρίων και να δοθούν καύσιμα στην αγορά από τα ΙΔΙΩΤΙΚΑ τους βυτιοφόρα; Πέμπτον, μήπως σε κοινωνιολογική-ψυχολογική θεώρηση κάποιοι περνούν το μήνυμα ότι για τους Έλληνες οι έννοιες της «κοινωνικής συνοχής» και της «κοινωνικής αλληλεγγύης» είναι παραμύθια της Χαλιμάς και σε τελική ανάλυση ο Έλληνας ΔΕΝ σκέφτεται με την νοοτροπία των 3 Σωματοφυλάκων (Όλοι για τον έναν και ο καθένας για όλους» αλλά λειτουργούμε με τη φιλοσοφία του «εγώ να είμαι καλά, εγώ να βολευτώ και σιγά μην συνεργαστώ με τον γείτονα δεινοπαθούντα για να ΚΥΝΗΓΗΣΟΥΜΕ αυτούς που μας βασανίζουν…») Έκτον, εάν το ΚΡΑΤΟΣ (;) συνειδητοποιεί ότι η τρέχουσα απεργία πέραν του ότι ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙ την αξιοπρέπεια του Έλληνα, καταστρέφει τον τουρισμό και επιδεινώνει την ήδη τραγική κατάσταση της Οικονομίας τότε γιατί φέρνει το Νομοσχέδιο στη Βουλή αυτή την εβδομάδα και με τα δεδομένα των ατέλειωτων ουρών ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ; Έβδομον, μήπως ξετυλίγεται κάποιο «εργαστηριακό πείραμα» ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ για να ελεγχθεί στην πράξη η τάση του Έλληνα να συνεργαστεί και να επαναστατήσει επιβεβαιώνοντας το γνωστό «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» ή να τεκμηριωθεί ότι μένουμε στα λόγια σε ότι αφορά την αναστάτωση και την κοινωνική έκρηξη που ΟΛΟΙ περιμένουμε το Φθινόπωρο και τελικά η ψυχολογία μας εκφράζεται επιτυχώς με γνωμικά του τύπου «τραβάτε με και ας κλαίω;» και του τύπου «σφάξε με αγά μου να…αγιάσω;» Ρωτάω, ο αφελής, ΔΕΝ τραγουδάω!…

Το ΠΑΣΟΚ ανατρέπει τους Κανόνες!..

Το ΠΑΣΟΚ ανατρέπει τους Κανόνες!.. Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Στην ψυχοκοινωνική θεωρία η χάραξη ορίων ελευθερίας δράσης και ταυτόχρονα ο προσδιορισμός κάποιων στοιχείων αποδεκτής ατομικής και συλλογικής συμπεριφοράς αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ομαλή συμβίωση ατόμων και ομάδων. Το ελληνικό κοινωνικό σύστημα ακολουθούσε το παραπάνω σχήμα στο απώτερο παρελθόν αλλά από τους Σημίτη και Καραμανλή μέχρι και σήμερα, μέρες που χαρακτηρίζονται ως εποχή της «τρόικας», αυτό έχει πάψει να ισχύει! Υπάρχουν αποδείξεις; Δεν αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη αυτής της θέσης η συμπεριφορά της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ απέναντι στις πλατειές λαϊκές μάζες; Μιάς δηλαδή Κυβέρνησης που ενώ ευνοεί το κέρδος των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και τη διασφάλιση των κεφαλαίων της διεθνούς ολιγαρχικής φεουδαρχίας, και λειτουργεί με καπιταλιστικές μεθόδους συναλλαγής και συμβίωσης είναι, λέει, κυβέρνηση Σοσιαλιστική προερχόμενη κατ΄όνομα από το κόμμα που ενσάρκωνε, λέει, τη σοσιαλιστική θεωρία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δικαίωσης του αγώνα των εργαζομένων τάξεων; Δεν είναι απόδειξη ότι κάπου οι ΚΑΝΟΝΕΣ του παιχνιδιού εμφανέστατα ανατράπηξκαν όταν ο κ Παπανδρέου που είναι ταυτόχρονα Πρόεδρος του σημερινού ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς δέχεται με την πλειοψηφία των 157 να ακολουθεί το «μνημόνιο» που συνέταξαν κορυφαία στελέχη του και να ψηφίζει εντός Βουλής, ΟΛΑ όσα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (η ΕΚΤ και η ΕΕ, δηλαδή η περιβόητη πλέον…τρόικα) που ελέγχεται από Αμερικανικά και το Διεθνές Κεφάλαιο μας επέβαλαν! Οι Έλληνες «τρίβουν τα μάτια τους» καθώς ΔΕΝ πιστεύον αυτά που βλέπουνε, «ξύνουν τα αυτιά τους» καθώς ΔΕΝ πιστεύουν αυτά που ακούνε και αισθάνονται το στομάχι τους να σφίγγεται σαν γροθιά λίγο πριν πραγματωθεί αυτό που έρχεται, δηλαδή το σφίξιμο των πραγματικών γροθιών!... Είναι δυνατόν να ερμηνευθούν, ψυχοδυναμικά, τέτοια φαινόμενα; Μία πιθανή, περισσότερο επιστημονική, αξιολόγηση αυτής της ψυχοκοινωνικής κατάστασης, στην οποία δεν χωρούν οι συνήθεις ανόητες «ελληνοπρεπείς δικαιολογίες» μας προσφέρει η θεωρία του Δρα Leon Festinger που θα μπορούσα να την αποδώσω στα ελληνικά ως θεωρία «της γνωστικής ασυμφωνίας» ή της «νοηματικής αντινομίας.» Σύμφωνα με αυτή ένα άτομο ή μια ολάκερη ομάδα μπορεί να διατηρεί τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία και να συμπεριφέρεται επηρεαζόμενο από αυτά ακριβώς επειδή οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, τόσο πραγματικές όσο και συμβολικές. Τα αντικρουόμενα στοιχεία δεν είναι αντικρουόμενα επειδή το ένα ανάγεται στη λογική και το άλλο στο συναίσθημα, αλλα είναι δύο αντικρουόμενα λογικά ή δύο αντικρουόμενα συναισθηματικά στοιχεία! Για να γίνει κατανοητή η εφαρμογή αυτής της θεωρίας χρειάζεται να δούμε σαν παράδειγμα τα άτομα όχι μόνο κάποιου ανώτερου μορφωτικού επιπέδου π.χ. επιστήμονες, αλλά και τα άτομα συγκεκριμένης επιστημονικής εξειδίκευσης [πχ γιατροί ] τα οποία ενώ γνωρίζουν τις επιπτώσεις του καπνίσματος ...καπνίζουν! Στην περίπτωση της τρέχουσας ελληνικής πραγματικότητας η θεωρία της "νοηματικής αντινομίας" είναι εκείνη που βοηθά τον Πρωθυπουργό μας, και τους ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ να μπορούν να ζούνε συμφιλιωμένοι και προφανώς χωρίς τις «ερινύες» (που οδήγησαν 3 Βουλευτές εκτός ΠΑΣΟΚ) με ΟΛΑ όσα συμβαίνουν στο Κόμμα και την Κυβέρνησή τους... Αν δούμε λίγο πρακτικά τι έχει συμβεί στην ψυχοσύνθεση του Ελληνα και της Ελληνίδας στα τελευταία χρόνια θα πρέπει να "πάσχουμε" ως επιστήμονες από επικίνδυνο εθελεοτυφλισμό άν δεν διαπιστώσουμε ότι το κύριο πλέον χαρακτηριστικό μας είναι ότι υποφέρουμε σε κάθε επίπεδο διαπροσωπικών αλλά και συλλογικών σχέσεών μας. Δυστυχώς,άν ο λεγόμενος "ωχαδερφισμός μας" ήταν η κλασική αχίλλειος πτέρνα στο πατροπαράδοτό μας φιλότιμο τώρα πιά η "γνωστική ασυμφωνία" τείνει να ισοπεδώσει τα πάντα... Οπως αποδεικύει η πραγματικότητα οι ΝΕΟΙ έχουν πάψει πιά να σχολούνται με ιδεώδη και ιδεολογίες και με τις κάθε λογής κομματικές φιέστες, και το μόνο που τους απασχολεί είναι το πώς θα "βολευτούν" όταν η ανεργία τους καλπάζει στο σαράντα τοις εκατό! Οι Συνταξιούχοι μπουκωμένοι απο τις "γνωστικές αντινομίες" και τις "νοηματικές ασυμφωνίες" που τους σερβίρησαν και συνεχίζουν να τους σερβίρουν τα ΔΥΟ Κόμματα εξουσίας και κλεισθήκαν στη μοναξιά της τηλεοπτικής "καναλομανίας" έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι ο χρόνος ΔΕΝ επιτρέπει την πολυτέλεια πίστης σε νέες μεγαλόστομες υποσχέσεις,που έτσι κι αλλιώς δεν δίνονται από την παρούσα κυβέρνηση (ίσως και αυτό να απαιτεί ακόμη βαθύτερη ψυχοκοινωνική ανάλυση και αξιολόγηση)!.. Τελικά, ίσως είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ απαραίτητο οι ΕΛΛΗΝΕΣ ως άτομα και ως κοινωνικό σύνολο για να ΕΠΑΝΑΚΤΉΣΟΥΜΕ το αίσθημα ελπίδας και αισιοδοξίας που μας ΕΚΛΕΨΑΝ στις 4 δεκαετίες της Μεταπολίτευσης Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ αφήνοντάς μας στη δεύτερη δεκατία του 21ου αιώνα να σκεφτόμαστε ξανά τη ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΟΛΟΙ μαζί συναινετικά και απαλλαγμένοι από τις ΜΠΛΕ και ΠΡΑΣΙΝΕΣ παρωπίδες δημιουργικά και δυναμικά να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες που εδράζονται σε κίβδηλες μικροκομματικές εμπάθειες και συμπάθειες και μαζί τους Πράσινους και Μπλε «δεινόσαυρους" και "βροντόσαυρους" κατάλοιπα του χθες οι οποίοι εξυπηρετώντας ΔΙΚΑ τους συμφέροντα έντεχνα προσδιόριζαν ή ανέτρεπαν τους κανόνες του παιχνιδιου όπως και όποτε τους συνέφερε... Μέχρι τις 4 Οκτωβρίου του 2009 ως Κυβέρνηση η Ν.Δ. και έκτοτε το ΠΑΣΟΚ επισείοντας τον ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ της μέχρι σήμερα ΑΤΙΜΩΡΗΤΗΣ «ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ» αλλάζουν ΤΑΧΥΤΑΤΑ τους κανόνες του παιχνιδιού υπό την περίτεχνη καθοδήγηση της…τρόικας!

ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ μου σας…ευγνωμονώ!

ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ μου σας…ευγνωμονώ! Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Πανηγυρικά το ψήφισαν το Νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο που αφορά και τα εργασιακά μας 157 «καθαρόαιμοι» Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και δύο που συμπλεύσανε (;) ανεξάρτητοι βουλευτές δηλαδή η κ Ντόρα Μπακογιάννη και ο κ Κώστας Κιλτίδης! Και, έτσι, ευτυχώς ΣΩΘΗΚΑΜΕ! Φυσικά δεν μου επιτρέπεται δεοντολογικά να αφήσω έξω από το κάδρο της ευγνωμοσύνης μου τον κ Καρατζαφέρη και το Κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. οι οποίοι σύσσωμοι υπερψήφισαν το «μνημόνιο» επειδή (όπως δήλωσε σήμερα ο κ Καρατζαφέρης στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά όπου φιλοξενήθηκα και εγώ εάν ΔΕΝ το ψήφιζε θα είχε επέλθει ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της Ελλάδας με άμεση διακοπή μισθών και συντάξεων!) Αυτά τα περί χρεοκοπίας, άμεσης διακοπής πληρωμών τα είπαν αμέτρητες φορές ο κ Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του αλλά το δικό μου – και πάλι «αφελές» ερώτημα – όπως και των εκατομμυρίων Ελλήνων που έζησαν το «Δράμα της τρόικας» Προχτές Τετάρτη και χτες Πέμπτη εστιάζεται σε κάποια στοιχεία που μάλλον ξεχάστηκαν ή, εάν έτσι θέλετε, επιμελώς αγνοούνται… Δηλαδή ΔΕΝ έχουμε πρακτικά «πτωχεύσει» όταν χρωστάμε επισήμως περισσότερα από 300 δισεκατομμύρια ευρώ (115% του ΑΕΠ της χώρας μας); ΔΕΝ έχουμε πρόβλημα όταν η Κυβέρνηση απλά και μόνο ανάλγητα περικόπτει από τις συντάξεις μας και καθημερινά εισπράττει ως φορομπήχτης αλλά ΔΕΝ επιμελείται την ανάπτυξη; ΔΕΝ θα έχουμε πρόβλημα όταν σε λίγα χρόνια τα χρέη μας θα ξεπεράσουν τα 400 δισεκατομμύρια ευρώ με έλλειμμα στο ΑΕΠ της τάξης του 150%; (Αράδιασα 3 ΔΕΝ και θυμήθηκα τα αντίστοιχα 3 του Υπουργού κ Λοβέρδου…) ΔΕΝ είναι ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ η πραγματικότητα για τους Έλληνες τώρα που βουλιάξαμε σε φάση «στασιμοπληθωρισμού» όπου τα πάντα ακριβαίνουν το οικογενειακό και ατομικό εισόδημα μειώνεται και η αγορά…πεθαίνει; Δυστυχώς όλα αυτά μου φέρνουν στο νου εκείνη την ιστορική (και συχνά παραποιημένη) αναφορά του αείμνηστου Πρωθυπουργού Αντρέα Παπανδρέου, του πατέρα του Πρωθυπουργού της Ελλάδας στα «περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» καθώς – μπορεί να κάνω λάθος – αλλά προσωπικά με πίκρα διαπιστώνω ότι μετά την βίαιη είσοδο (κατόπιν προσκλήσεως της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ) του ΔΝΤ και της τρόικας στα δρώμενα της Ελλάδας του 2010 τα νιάτα είναι μπρούμυτα, προσκυνώντας αφέντες και ΒΟΛΕΥΤΕΣ για μια ολίγων μηνών σύμβαση, και τα γηρατειά…ανάσκελα περιμένοντας τη στιγμή που θα βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα! ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ σας είμαι ευγνώμων (και υποθέτω μαζί μου όλοι οι Έλληνες ακόμη και αυτοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και μερικοί τώρα μου λένε δεν ξέρουν πού να…κρυφτούν)… Τετάρτη 7 και Πέμπτη 8 Ιουλίου και οι 159 υπογράφοντας το ΚΗΔΕΙΟΧΑΡΤΟ ενός αιώνα αγώνων ήσασταν…υπέροχοι!

Προς κκ Παναγόπουλο & Παπασπύρο

Προς κκ Παναγόπουλο & Παπασπύρο Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Με την παρακάτω «αφελή» ερώτησή μου θέλω να προβληματίσω τους αιρετούς και εκλεκτούς Προέδρους και μαζί τα Διοικητικά Συμβούλια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ!: Θα ήταν παράνομο, ανήθικο, υπερβολικό, αντικαθεστωτικό, επαναστατικό, ή μήπως και ανιστόρητο αύριο Πέμπτη 8 Ιουλίου του 2010 ΑΝΤΙ να γίνουν οι σχετικές ΑΠΕΡΓΙΕΣ των δύο μεγίστων υπαλληλικών-εργατικών Ομοσπονδιών το πρωί να κληθούν οι 10,20,50 ή 100,000 που θέλουν να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους να μαζευτούν έξω από τη Βουλή των Ελλήνων στις ΕΝΤΕΚΑ το βράδυ, ΕΙΡΗΝΙΚΑ σε μια καθιστική διαμαρτυρία και με αναμμένα κεριά στα χέρια και κηδειόχαρτα του ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ αντί για τα κλασικά πανό για να στείλουν το μήνυμά τους στους 300; Ρωτάω ο «αφελής»: ΔΕΝ θα ήταν μια τέτοια σιωπηρή ΚΡΑΥΓΗ διαμαρτυρίας ΠΡΑΞΗ που από ξένα ΜΜΕ (μια και τα ντόπια…θα απεργήσουν αύριο) που θα έκανε τον γύρο του Κόσμου στέλνοντας μήνυμα ΕΛΠΙΔΑΣ και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ σε όλους τους λαούς; Και ειλικρινά περιμένω να πάρω απάντηση….

2 «απορίες» και 1 πρόταση!...

2 «απορίες» και 1 πρόταση!... Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Η σημερινή μου blog-άποψη συντάχθηκε σε επίπεδο «κωθωνιού» επιβεβαιώνοντας τους Πολιτικούς που μας Κυβερνούν, πρώην και νυν, που πασιφανώς μας φέρνονται σαν να είμαστε «…κωθώνια»! Και τα «κωθώνια» δικαιούνται να έχουν απορίες και να κάνουν προτάσεις του δικού τους επιπέδου… Άκουσα το απόσπασμα της συνέντευξης του Πρωθυπουργού μας κ. Γιώργου Παπανδρέου στο Αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι PBS ( μάλλον πρόκειται για το πολύ γνωστό Public Broadcasting Service) όπως μας το έδωσαν τα ελληνικά ΜΜΕ «…το ΠΑΣΟΚ τολμά αυτά που ΔΕΝ τόλμησαν τις τελευταίες 10ετίες προηγούμενες Κυβερνήσεις…» και καλοπροαίρετα υποθέτω πέραν των κκ Καραμανλή και Μητσοτάκη ο κ Πρωθυπουργός περιλαμβάνει και τις Κυβερνήσεις του κ Σημίτη και του μακαρίτη πατέρα του στις οποίες – εάν σωστά θυμάμαι - ο κ Παπανδρέου κατείχε ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥΣ θώκους εξουσίας… Άκουσα και τις δηλώσεις στα ελληνικά ΜΜΕ του Υπουργού μας επί των Οικονομικών κ Γιώργου Παπακωνσταντίνου που συνοψίζονται στην φράση «…ότι η Κυβέρνηση του κ Παπανδρέου είχε προσπαθήσει να αποσπάσει πρόγραμμα 10ετίας αλλά τελικά η τρόικα μας επέβαλε το τρέχον πρόγραμμα 3ετίας»… Ξαφνικά μου γεννήθηκαν 2 «απορίες» και 1 «πρόταση»: ΑΠΟΡΙΑ ΠΡΩΤΗ: Την πιθανότητα έκδοσης ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ του ΕΘΝΟΥΣ των ΕΛΛΗΝΩΝ την είχαν σκεφτεί ο κ Παπανδρέου και το Επιτελείο του; Εάν η απάντηση είναι ΝΑΙ, τότε γιατί την απέρριψαν; Εάν η απάντηση είναι ΟΧΙ, πώς και δεν πέρασε από το μυαλό τόσων κατόχων Διδακτορικών τίτλων στην Οικονομική επιστήμη και πέρασε από το δικό μου μυαλό (με διδακτορικό στην Κοινωνιολογία-Ψυχολογία;) Δηλαδή ΓΙΑΤΙ επελέγη ως αποκλειστική λύση ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ -ΔΝΤ και τρόικας- αντί της έκδοσης ενός Εθνικού Ομολόγου; Πόσο «κακή» θα ήταν η πιθανότητα να ΚΑΛΕΣΕΙ ο κ Παπανδρέου, από τη στιγμή που διαπίστωσε ότι «ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ και ΟΔΕΥΑΜΕ προς την ΠΤΩΧΕΥΣΗ και την ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ, δηλαδή στην Εθνική καταστροφή» τους ΕΛΛΗΝΕΣ που ζούνε στην Ελλάδα (είχε εντοπίσει ήδη έναν ή περισσότερους που του είχαν δηλώσει «για τη σωτηρίας της πατρίδας να δώσω και το μισθό μου») και ταυτόχρονα τους ξενιτεμένους μας στην Βόρεια και Νότια Αμερική, στην Αυστραλία και την Αφρική και φυσικά την Ευρώπη να ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ένα 5ετές ή 10ετές ΟΜΟΛΟΓΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ της Πατρίδας; Φυσικά το ΟΜΟΛΟΓΟ θα απέδιδε πολλαπλάσιο επιτόκιο από εκείνο που εισπράττουν οι Έλληνες που έχουν στις Ελληνικές Τράπεζες καταθέσεις ύψους (εάν δεν απατώμαι) σχεδόν ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ (ναι, 300) δισεκατομμυρίων ευρώ την ώρα που οι Τράπεζες έδιναν στους καταθέτες επιτόκια λιγότερα από το 1,5% ενώ εισέπρατταν πολλαπλάσια δανείζοντας τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών στην Ελληνική Κυβέρνηση αλλά και δανείζοντας τους ίδιους τους καταθέτες! ΦΥΣΙΚΑ αυτό θα έφερνε σε δύσκολη θέση τις Ελληνικές Τράπεζες και θα τους στερούσε τα κέρδη που εισπράττουν δανειζόμενες από εμάς τα λεφτά μας και δανείζοντάς τα μας, ως γνωστόν, με πολλαπλάσιο επιτόκιο! Θέλω να πιστεύω (και ίσως κατηγορηθώ ως αφελής και ρομαντικός) ότι οι Έλληνες της ημεδαπής αλλά και της αλλοδαπής θα προσέτρεχαν για την ΣΩΤΗΡΙΑ της ΠΑΤΡΙΔΑΣ αγοράζοντας αρκετά δισεκατομμύρια τέτοιων ομολόγων… Εφόσον, βέβαια… Την διαχείριση αυτών των Χρημάτων θα την έκανε μια ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ υπό την Προεδρία του Προέδρου κ Κάρολου Παπούλια στην οποία ΔΕΝ θα επιτρεπόταν η συμμετοχή ΚΑΝΕΝΟΣ πολιτικού (επειδή οι πρώην και οι νυν πολιτικοί ευθύνονται για τα χάλια μας και όχι ο μέσος Έλληνας και η Ελληνίδα!) Μια τέτοια προσπάθεια θα μας έβγαζε από το αδιέξοδο και από τις απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις που ήδη αρχίζει να διαφαίνεται απειλητικά στον ορίζοντα ότι φέρει στην Ελλάδα και τους Έλληνες η εδώ παρουσία της «τρόικας»… Μια τέτοια ΑΦΕΛΗΣ ΙΔΕΑ θα ΚΟΣΤΙΖΕ στις Τράπεζες και τους Διεθνείς «τοκογλύφους» πολλά, πάρα πολλά χρήματα… ΑΠΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: Πέρα από το «επικοινωνιακό παιχνίδι» εξεταστικών Επιτροπών και «Προανακριτικών Επιτροπών» όπως δήλωσα και στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά προχτές: Πότε, επί τέλους, θα ΦΥΛΑΚΙΣΤΟΥΝ εκείνοι και εκείνες που ΕΚΛΕΨΑΝ ξεδιάντροπα τον ιδρώτα του λαού, λεηλάτησαν τα Κρατικά Ταμεία και πλούτισαν παρανόμως σε φυλακές ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και, εάν είναι δυνατόν, σε πτέρυγες όπου κρατούνται άτομα που κρίθηκε ότι είναι «σεξουαλικά διεστραμμένα;» Πότε θα ΔΗΜΕΥΘΟΥΝ και θα επιστραφούν στα Ταμεία του Κράτους τα χρήματα που έκλεψαν αυτά τα άτομα και ταυτόχρονα πότε θα γίνουν οι σχετικοί έλεγχοι για να αποδειχθεί ότι τα όποια περιουσιακά στοιχεία διαθέτουν οι συγγενείς αυτών που θα ΦΥΛΑΚΙΣΤΟΥΝ μπορεί να αιτιολογηθούν για την απόκτησή τους με βάση τα δηλωθέντα εισοδήματά τους; Θα μου πείτε φίλες και φίλοι που διαβάζετε την σημερινή μου blog-άποψη ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ περιμένεις Γιώργο Πιπερόπουλε να πάρεις απαντήσεις στα 2 ρηξικέλευθα ερωτήματα – «αφελείς» απορίες σου; Θα σας ρωτήσω, ΕΣΕΙΣ ειλικρινά περιμένετε Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ κεκτημένων πολλών δεκαετιών που αφορούν ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ και ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ θέματα που θα ψηφιστούν από ΟΛΟΥΣ τους Βουλευτές σε μερικά 24ωρα στη ΒΟΥΛΗ (το δήλωσε με βεβαιότητα στο PBS ο κ Παπανδρέου), να περάσουν στον Ελληνικό ΛΑΟ χωρίς καμία…ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και μάλιστα την ερχόμενη Πέμπτη όταν οι χιλιάδες απεργοί θα είναι στους δρόμους και το ερχόμενο φθινόπωρο που θα είναι…ΧΕΙΜΩΝΑΣ για τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και την Ελλάδα του ΔΝΤ και της «τρόικας»; ΠΡΟΤΑΣΗ Στην Ελλάδα ΔΕΝ παράγουμε σχεδόν τίποτε, ΔΕΝ εξάγουμε σχεδόν τίποτε και εισάγουμε σχεδόν τα πάντα! Και όμως διαθέτουμε σε απίστευτα ποσά ένα πολύ γνωστό στην Οικουμένη αλλά δυσεύρετο στις περισσότερες χώρες «αγαθό»... Οι πολιτικοί μας, το ΔΝΤ και η τρόικα μας ανακοίνωσαν ότι αυτό που λείπει εδώ και μερικά χρόνια από την οικονομία μας είναι η περιζήτητη ανταγωνιστικότητα! Η πρότασή μου φρονώ ότι είναι εφαρμόσιμη, πρακτική και θα μας φέρει το πολυπόθητο «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα»: Στην πατρίδα μας, με βάση διεθνείς στατιστικές για την ΔΙΑΦΘΟΡΑ και την ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ αποδεδειγμένα διαθέτουμε πολλούς πολιτικούς και Κρατικοδίαιτα στελέχη-μάνατζερ Κρατικών Επιχειρήσεων και Οργανισμών που έχουν διακριθεί ως λαμόγια, καταχραστές και κλέφτες του Δημοσίου Χρήματος! Αυτοί αποτελούν και το «ανταγωνιστικό» μας «πλεονέκτημα» καθώς 36 χρόνια μετά την μεταπολίτευση «ότι αφαιρούσαν» από τον Δημόσιο κορβανά το «έστελναν είτε στην Ελβετία είτε στις υπεράκτιες εταιρίες» (off-shore). ΠΡΟΤΕΙΝΩ να εξαγάγουμε πολλούς πολιτικούς και Κρατικοδίαιτα στελέχη «εξειδικευμένα στη ρεμούλα και τη λαμογιά» σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ (Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη) όπου θα μπορούν «να κλέβουν και της Παναγιάς τα μάτια» και να στέλνουν σε Ελληνικούς Τραπεζικούς λογαριασμούς τα «λάφυρά» τους…. Το ΕΘΝΙΚΟ «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» Θα κάνει την Ελλάδα Ελβετία και οι Έλληνες θα φάμε με χρυσά κουτάλια!...

REMEMBER….ομοιόχρωμα και…ομοιόμορφα!

REMEMBER….ομοιόχρωμα και…ομοιόμορφα! Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Εμείς οι παλαιοί θυμόμαστε το ιστορικό περιστατικό με τα ομοιόμορφα αλλά όχι ομοιόχρωμα ψηφοδέλτια κατά την εκλογή του κ Σαρτζετάκη ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας το 1985. Είχε ειπωθεί τότε ότι εσκεμμένα είχαν επιλεγεί μπλε ψηφοδέλτια για ΝΑΙ στον κ Σαρτζετάκη και λευκά για ΟΧΙ ή για (λευκό). Είχε επίσης ειπωθεί τότε ότι ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου είχε «ξεγελάσει» τον επίσης μακαρίτη Κωνσταντίνο Καραμανλή στον οποίο είχε υποσχεθεί την θέση της Προεδρίας για δεύτερη πενταετία και τελικά την τελευταία στιγμή επέλεξε τον κ Χρήστο Σαρτζετάκη… Την πιθανή «παρανομία» επιλογής ΜΗ ομοιόχρωμων ψηφοδελτίων την αμφισβητεί ο κ Σαρτζετάκης στο ιστολόγιό του υποστηρίζοντας ότι μη-ομοιόχρωμα είχαν χρησιμοποιηθεί το 1974 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο δημοψήφισμα για την Βασιλεία και αμφισβητεί επίσης την πιθανή κηδεμονία, τον έλεγχο στην ψήφο των Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζοντας ότι τα ψηφοδέλτια δεν τοποθετήθηκαν σε διάφανους φακέλους οπότε ΔΕΝ ήταν δυνατόν να είναι εμφανής η επιλογή του κάθε βουλευτή. Και τον ισχυρισμό ότι υπήρξε «κοροϊδία» εις βάρος του Κωνσταντίνου Καραμανλή από τον Αντρέα Παπανδρέου την αμφισβητεί στο ίδιο ιστολόγιο ο κ Σαρτζετάκης δηλώνοντας ότι τέτοια «δέσμευση» του Παπανδρέου προς τον Καραμανλή δεν είναι πουθενά γραμμένη!… Γιατί τα θυμήθηκα; Επειδή αυτή την εβδομάδα έρχονται στη Βουλή για συζήτηση ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ και ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ θέματα που ανατρέπουν θεσμούς και δομές, ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ, πολλών δεκαετιών! Το θεμελιακό, λοιπόν, ερώτημα είναι ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην προκείμενη συζήτηση και τελική ψηφοφορία που θα ανατρέψει τα πάντα στις δομές εργασίας, ασφάλειας, συνταξιοδότησης; Στον ίδιο άξονα προβληματισμού, τίθεται εύλογα το ερώτημα τι θα κάνουν και οι Βουλευτές ΟΛΩΝ των άλλων Κομμάτων της Βουλής! Πολλά ακούστηκαν, πολλά λέγονται – αλλά δεν γράφονται – περί των προθέσεων αρκετών βουλευτών του Κυβερνώντος Κόμματος του ΠΑΣΟΚ να ΜΗΝ συναινέσουν στις επιθυμίες του Κυβερνητικού Επιτελείου οπότε υπάρχει και το ενδεχόμενο, εφόσον η συγκεκριμένη ψηφοφορία εκληφθεί ως «ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση», να έχουμε και απίθανες πολιτικές εξελίξεις ίσως και πτώση της Κυβέρνησης… Λέγονται πολλά…. Η κρισιμότητα της περίπτωσης με οδήγησε να θυμηθώ τους μακαρίτες τον Μένιο Κουτσόγιωργα (δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε) και τον Αλευρά (για τον οποίο είχε τεθεί θέμα εάν και εκείνος δικαιούνταν ως Πρόεδρος να ψηφίσει, όπως ψήφισε υπέρ του κ Σαρτζετάκη). Μπαίνουμε στον μήνα Ιούλιο (και μου ήρθε έτσι ξαφνικά στο νου ένας άλλος Ιούλιος εποχή που ήμουν βοηθός έδρας στη Μασαχουσέτη) και για το λόγο αυτό το έθεσα με τον αγγλικό όρο: Remember…Ομοιόμορφα και ομοιόχρωμα! ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ Ψήφο επί των κρίσιμων αυτών θεμάτων ή χρήση κλειστών ομοιόμορφων φακέλων; Ή, όπως έλεγαν και οι Αμερικανοί μετά την σφαγή στο περιβόητο φρούριο από τον Στρατηγό Santa Anna του Μεξικανικού Στρατού… Remember the Alamo! Απομένει να δούμε ποιοί Βουλευτές, και πώς, θα θυμηθούνε και θα μείνουνε πιστοί στις ΑΡΧΕΣ του Κράτους Πρόνοιας και την Σοσιαλιστική ιδεολογία της Προστασίας του πολίτη από αυθαιρεσίες τύπου Δ. Ν. Τ… Κάποιοι στην Κυβέρνηση προτρέπουν όσους σεβόμενοι την Ιδεολογία τους προτίθενται να καταψηφίσουν το Νομοσχέδιο για τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά να ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ την έδρα τους!!! Δηλαδή, εάν δεν κάνω λάθος, τους προτρέπουν να ΠΑΡΑΒΟΥΝ το ΣΥΝΤΑΓΜΑ που προβλέπει ότι ο Βουλευτής ψηφίζει κατά συνείδηση… Ώ καιροί, ώ ήθη!... Οψόμεθα!...

Φυγή στο πουθενά; ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!

Φυγή στο πουθενά; ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ! Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ 26η Ιουνίου, η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και δυστυχώς τα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ότι τα ελληνόπουλα καταγράφουν «πρωτιές» μέσα στους κόλπους της μεγάλης μας οικογένειας που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση…Αυτές οι «πρωτιές» δεν μας κάνουν περήφανους ακριβώς επειδή το να κατέχεις την πρώτη θέση σε θανάτους από ναρκωτικές ουσίες δεν είναι δυνατόν να ικανοποιεί κανέναν μας. Σήμερα καταθέτω προσωπικές μου εμπειρίες. Την πρώτη μου επαφή με άτομα-χρήστες την είχα στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Την εποχή εκείνη σπούδαζα κοινωνιολογία-ψυχολογία στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Γνώρισα τον 11-χρονο Τζίμη, ένα πανύψηλο νέγρο στο κέντρο νεότητας του Χάρλεμ καθώς είχαμε επισκεφθεί την περιβόητη συνοικία των νέγρων της Νέας Υόρκης μέσα στα πλαίσια ενός μαθήματος του μακαρίτη Νέγρου ψυχολόγου καθηγητή μου Δρ Kenneth Clark, Πρώτου Αφροαμερικανού Προέδρου της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας. Εκεί είχα το θλιβερό προνόμιο να γνωρίσω από κοντά τη δυστυχία των ανθρώπων που βρίσκονται εκτός του συστήματος, επιδερμικά διαφορετικοί, αντικοινωνικοί, συμμέτοχοι στην φθορά των κοινωνικών προβλημάτων, χωρίς μοίρα στον ήλιο της πλουσιότερης χώρας του πλανήτη μας…Τότε πίστεψα ότι ο ψεύτικος κόσμος της φυγής στα ναρκωτικά είναι δελεαστικά πειστικός για άτομα που αισθάνονται ότι βρίσκονται στις παρυφές του κοινωνικο-οικονομικού και πολιτισμικού γίγνεσθαι, για άτομα περιθωριακά. Μερικά χρόνια αργότερα υποχρεώθηκα να αναθεωρήσω τις αιτιολογικές μου απόψεις για τη χρήση ναρκωτικών όταν γνώρισα ως Γενικός Διευθυντής των ΚΕΘΕΑ Spectrum House της Κοινοπολιτείας της Μασαχουσέτης την 15χρονη Τζιλ. Μπορεί ο Τζίμη να ήταν πειστικός αιτιολογώντας την εμπλοκή του στα ναρκωτικά ως άτομο που δεν γνώρισε οικογενειακή θαλπωρή, ήταν πάμφτωχος, περιθωριακός, νέγρος σε μια χώρα πλούσια και λευκή! Ακόμη πιο πειστική ήταν όμως, τουλάχιστον στον εαυτό της, η Τζιλ καθώς θεωρούσε ότι αρκούσε η περιέργεια και μια κακιά παρέα για να εμπλέξει στον αδυσώπητο κόσμο των ναρκωτικών μια ωραία έφηβο, μέλος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Βοστόνης! Ο Τζίμη έκανε ναρκωτικά γιατί δεν είχε τίποτε! Η Τζιλ έκανε ναρκωτικά επειδή είχε τα πάντα! Εάν θελήσουμε να πιστέψουμε τους χρήστες ουσιών, τελικά, οι αιτίες που φαίνεται να τους έχουν οδηγήσει στα ναρκωτικά είναι τόσες όσες και τα άτομα που κάνουν χρήση. Κάθε νέος και νέα, κάθε μεγαλύτερο στην ηλικία άτομο που κάνει χρήση έχει μια σχετικά πειστική, αν όχι για όλους εμάς τους υπόλοιπους, τουλάχιστον για τον εαυτό του ιστορία, ένα λιγότερο ή περισσότερο δραματικό σενάριο ερμηνείας της αυτοκαταστροφικής του συμπεριφοράς που τελικά συμπαρασύρει στη φθορά οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά και όλη την υπόλοιπη οικογένεια. Τέσσερις δεκαετίες έρευνας και προσφοράς υπηρεσιών σε εξαρτημένα άτομα στην Αμερική και την Ευρώπη με έχουν οδηγήσει στη διαπίστωση ότι η ναρκομανία είναι πολυσύνθετο και πολυεπίπεδο πρόβλημα που απαιτεί ανάλογες προσεγγίσεις για τον χειρισμό του σε θεσμικό και σε ατομικό επίπεδο. Δεν ελέγχεται μόνο με αστυνομικές μεθόδους, δεν λύνεται μόνο με την οργανική απεξάρτηση και την ψυχοκοινωνική θεραπεία του ατόμου δεν θα εξαλειφθεί επειδή θα συλληφθούν και θα τιμωρηθούν παραδειγματικά κάποιοι μεγαλέμποροι θανάτου! Όλα τα παραπάνω τα χρειαζόμαστε ταυτόχρονα και μαζί τους χρειάζεται να ξαναθυμηθούμε, εάν το μπορέσουμε, την αξία που έχουν τα παιδιά μας, να βιώσουμε τη θεραπευτική δύναμη της αγάπης, να ανασύρουμε από το υποσυνείδητό μας τα νοήματα για τη ζωή καθώς όλα αυτά έπεσαν «θύματα» της παρεξηγημένης έννοιας της ευμάρειας και του πλούτου που υπόσχονται απατηλά πολύ περισσότερα από όσα τελικά μπορούν να μας προσφέρουν… Εδώ και πολλά χρόνια η ελληνική πραγματικότητα με έκανε να ξεχάσω τη Νέα Υόρκη και τη Μασαχουσέτη, το Τζίμη και τη Τζιλ καθώς ιστορίες καθημερινού δράματος ακούει κανείς και από τον 13χρονο Παναγιώτη στη Θεσσαλονίκη και τη 14χρονη Μαρία στην Αθήνα! Η αδυσώπητη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά νέοι και ώριμοι συνάνθρωποί μας στον δικό μας τον ελλαδικό χώρο καθώς εμπλέκονται στα γρανάζια της καταστροφικής κερδοσκοπίας των εμπόρων του λευκού θανάτου είναι μια ΠΙΚΡΗ πραγματικότητα που τη συνθέτουν κάθε χρόνο εκατοντάδες θανάτων που αφήνουν στους εμπόρους των καρτέλ της κοκαΐνης στην Νότια Αμερική, της ηρωίνης από στο Αφγανιστάν και την Τουρκία, της μαριχουάνας σε κάθε σημείο της Ελλάδας και του πλανήτη κέρδη αμέτρητων εκατομμυρίων ευρώ….