"ΕΥΜΟΡΦΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Σχεδιάζοντας περίκλειστα την ανθρώπινη μορφή"
Έκθεση ζωγραφικής
Νικόλας Αντωνίου | Δήμος Κηπουρός | Γιώργος Κορμπάκης
Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την έκθεση ζωγραφικής τριών νέων καλλιτεχνών αποφοίτων της σχολής καλών τεχνών Φλώρινας με καθηγητές τον Γιάννη Καστρίτση και Χάρη Κοντοσφύρη με τίτλο "Εύμορφος άνθρωπος - σχεδιάζοντας περίκλειστα την ανθρώπινη μορφή".
Ευμορφίζουν τον άνθρωπο: Δήμος Κηπουρός | Γιώργος Κορμπάκης | Νικόλας Αντωνίου
Ο Χάρης Κοντοσφύρης γράφει για τους καλλιτέχνες:
"...Ο Δήμος Κηπουρός προσπαθώντας τις εσωτερικές μορφές των ηρώων του να τις σχεδιάσει σαν αυθόρμητες ροπές από τα μέσα προς τα έξω ζωγραφίζει παραλλαγές της εύμορφης αναγνωρίσιμης εξωτερικής μορφής κοντά σε άμορφες θολότητες. Ισορροπώντας σε αυτό το βολικά διφορούμενο σημείο, ξετρυπώνει οπτικές ουσίες αποδοκιμάζοντας τον μυωπικό ηδονισμό, επικρίνοντας τον μοντερνισμό.
Η αψήφιστη ζωγραφική του υπεροψία σφυρηλατεί τρισδιάστατες, ευρυγώνιες κατανομές χώρων του Fragonard με τις δυναμικές σχεδιαστικές εκχυμώσεις του Ροκοκό.
Η αμφιταλάντευση ανάμεσα σε υπαρξιακές και νατουραλιστικές ευμορφίες κάνει τον Κηπουρό να ζωγραφίζει ευμετάβλητα, εμπειρικά, αυτοσχεδιαστικά με τα έντονα φιλμικά βλέμματα πρωταγωνιστών ενός David Lynch ή ενός Krzysztof Kieślowski..."
"...Ο Γιώργος Κορμπάκης ομογενοποιεί το εικαστικό βλέμμα του σε δύο διαφορετικά μέσα, βίντεο και σκιαγραφικό σχέδιο, όπως έκανε ο Durer ανάμεσα στη χαρακτική και τη ζωγραφική του.
Αυτό το κατόρθωμα του Κορμπάκη ως διαλεκτική στροφή απαλλάσσει τα έργα του από την εκφοβιστική τους αύρα εξοικειώνοντας την υλική τους υπόσταση σε μια ενιαία αισθητική, δημιουργώντας μια εικόνα έκκεντρη, χωρίς πρότυπο.
Πρόκειται για μια εικόνα που πιστεύει στην Πραγματικότητα του πρότυπού της.
Ο Νικόλας Αντωνίου χρησιμοποιεί διαλεκτικές εικόνες συγκλονιστικής αντιπαράθεσης στις οποίες ο χρόνος ακινητοποιείται ως συμπαγής μονάδα οριοθετημένος σε ένα λαμπυρίζον graffiti πεδίου.
Έτσι οι οντότητες που ζωγραφίζει εξαγοράζουν μια απειλούμενη στιγμή παρελθόντος, εξαναγκάζοντας τον χρόνο με ένα βίαιο σχεδιαστικό ή ζωγραφικό τράβηγμα σε μια φωτισμένη χρωματική σύμπτωση με τον εαυτό του.
Το Ά-μορφο πρόταγμα του Αντωνίου είναι να αποκαταστήσει τη δυνατότητα τέτοιων συμβολικών συσχετισμών ενώ παράλληλα εκκαθαρίζει αυτόν τον κόσμο φυσικής μυθολογίας εύμορφων εφηβικών αναπολήσεων.
Οι μορφές του τραβιούνται και συσπώνται όπως ο απελπισμένος άνθρωπος του Gustave Courbet σε έναν ρεαλισμό ατμοσφαιρικά κοινωνιστικό ή γιγαντώνονται όπως σε μια υπέρταση των μορφών του Goya..."
Εγκαίνια έκθεσης: Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011 20:00
Διάρκεια: 9 Νοεμβρίου έως 3 Δεκεμβρίου 2011
Ημέρες και ώρες λειτουργίας : Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 - 14:30 & 17:30 - 20:30 Τετάρτη, Σάββατο 11:00 - 16:00 Κυριακή, Δευτέρα κλειστά
Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος
Λεμπέση 4 & Μακρυγιάννη, Αθήνα | metro Ακρόπολη
Τηλέφωνο 211 182 38 18
info@technohoros.org
Ο νέος ζωγράφος Βενετούλιας έχει το πάθος για τη δουλειά του και την ευαισθησία του ξύπνια. Τηρεί με νεανική ζωντάνια τους νόμους της τέχνης, τους οποίους πιστεύει. Υπάρχει ένα άφθονο υλικό «τεχνικής» για να το καταφάγει μια μέρα η ευαισθησία του. Υπάρχει αρκετό πάθος για να καταφάγει όπως πιστεύω μια μέρα ότι εμποδίζει το ζωγράφο να φθάσει στην αγνότητα για την οποία γίνεται όλη η φασαρία στη ζωγραφική. Υπάρχουν αισθήσεις που περιμένουν να ελευθερωθούν, υπάρχουν εντυπώσεις που ζητούν να στερεωθούν και θάλεγες να συνεχίσει την αέναη προσπάθεια και να πραγματοποιήσει όλους αυτούς τους ιερούς σκοπούς. Τι άλλο πρέπει να ζητάμε από έναν νέο ζωγράφο σε μια εποχή που όλοι επιθυμούμε την σπάνια γαλήνη και την σπανιότερη στερεότητα;»
Το θέμα της «επόμενης μέρας» μιας κρίσης, μιας καταστροφής ή μιας σημαντικής στιγμής πραγματεύεται η έκθεση Aftermath. Δύο γλύπτες, ο Γιώργος Ευσταθουλίδης και ο Κορνήλιος Γραμμένος δημιουργούν εγκαταστάσεις στον ιστορικά φορτισμένο χώρο του Παλαιού Αρχαιολογικού Μουσείου, που δεν λειτουργεί σαν απλό κέλυφος αλλά ενσωματώνεται ενεργά στο εικαστικό αποτέλεσμα.
Στην εγκατάσταση του Γιώργου Ευσταθουλίδη «Recitation», ένα καμένο σιτοχώραφο αναπτύσσεται στο χώρο και καταλήγει στη πηγή του φωτός, τον ήλιο. Με μνημειακή διάθεση και έχοντας σαν αφετηρία τη φύση ο καλλιτέχνης αποδίδει το θέμα της αρχής του κόσμου χρησιμοποιώντας μια πλαστική γλώσσα που διακρίνεται για τις καθαρές γλυπτικές αξίες, την αυστηρή τεκτονική οργάνωση στο χώρο, την αποδόμηση και ανασύσταση της οικείας στον θεατή φόρμας του σιταριού, την έμφαση στο πρωταρχικό, ουσιαστικό και αιώνιο. Η εγκατάσταση, που συνδυάζει δύο μέσα, βασίζεται τόσο στο χρώμα της ζωγραφικής όσο και στις απτικές αξίες της γλυπτικής. Έχοντας γερή τεχνική κατάρτιση, ο γλύπτης αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες του υλικού του, δημιουργώντας μια εγκατάσταση, που μέσα από τη διαλεκτική σχέση φως-σκοτάδι, ζωή-θάνατος, αποβλέπει στην προσάρτηση του χώρου και της ιστορίας του με σκοπό τη δημιουργία ενός έργου φορτισμένου με εσωτερικές δονήσεις και εξωτερικές δυνάμεις που συνομιλεί με το περιβάλλον του.
Βαθειά εσωτερικός και ειρωνικός είναι ο Κορνήλιος Γραμμένος στις δύο εγκαταστάσεις του «3 Illuminati arrange a group of 13 Totem-Poles» και «12 Σπουδές για έναν Θωρακισμό». Απλοποιώντας τη φόρμα της μάσκας, καταφέρνει την αποδέσμευση από παραδοσιακούς τύπους, την επίτευξη μορφικής κομψότητας, την αποπνευμάτωση του συνόλου και την έμφαση στο ουσιαστικό. Στην εγκατάσταση «3 Illuminati arrange a group of 13 Totem-Poles», τρεις «πεφωτισμένοι» καθοδηγούν κ επιβάλλονται σε μια ομάδα 13 τοτέμ τοποθετημένων απέναντί τους σε ελλειπτική οργάνωση ενώ στις «12 Σπουδές για έναν Θωρακισμό» η μάσκα γίνεται το αρχετυπικό σύμβολο προστασίας. Με τη χρήση συμβολικών τύπων, την άρνηση κάθε συμβατικής μορφολογικής αρχής αλλά και με μια ελεύθερη και θεατρική πραγμάτευση ο Κορνήλιος Γραμμένος δημιουργεί έργα που υπαινίσσονται την κριτική του διάθεση απέναντι στον αντιφατικό χαρακτήρα της σύγχρονης πραγματικότητας, χωρίς να κραυγάζουν, και κάνει ένα σχόλιο για την εκμηδένιση της ατομικότητας, την επιβολή προτύπων ζωής, την μαζικοποίηση και την αλλοτρίωση.
Στη γενέτειρα του, την κοσμοπολίτικη Κεφαλονιά θα εκθέσει τα νέα του έργα ο γνωστός εικαστικός καλλιτέχνης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας Μιχαήλ Ρωμανός, παρουσιάζοντας μία θεματική ενότητα εμπνευσμένη από την ιστορία του νησιού, εστιασμένη στην προσεισμική περίοδο της πόλης του Ληξουρίου, με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου Ληξουρίου, την Κυριακή 1η Αυγούστου 2010, στις 8μμ.
Ο Μιχαήλ Ρωμανός ύστερα από την επιτυχημένη εκπροσώπηση της Ελληνικής τέχνης στη θιεθνή έκθεση του παγκοσμίως γνωστού Ιδρύματος "John F. Kennedy Center for the Performing Arts" στην Ουάσινγκτον και την πρόσφατη μεγάλη έκθεση "Δρώμενα Τέχνης 2010" του Athens Fine Arts Festival, που επιμελήθηκε υπό την αιγίδα του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, επιστρέφει στην γενέτειρα του, με μία έκθεση έκπληξη, που ξυπνά μνήμες από το παρελθόν μέσα από τις ζωγραφισμένες εικόνες του, που θυμίζουν κιτρινισμένες καρτ- ποστάλ των αρχών του περασμένου αιώνα, ενθύμια μίας άλλης εποχής... με τίτλο: "Έν Ληξουρίω,".
Τη συγκεκριμένη ενότητα των έργων, ο καλλιτέχνης, έχει ειδικά φιλοτεχνήσει για την έκθεση των εγκαινίων του Μουσείου Παλικής, τα οποία αποτελούν αφαιρετικές τοπιογραφίες που προτρέπουν το θεατή να αναζητήσει το ταξίδι στον παρελθόντα χρόνο και στην ιστορία του Ληξουρίου, πριν οι καταστροφικοί σεισμοί του 1953 καταστρέψουν ολοσχερώς την "Όμορφη Χωροπούλα" του γνωστού σατιρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου.
Ο καθηγητής πανεπιστημίου και γνωστός ακαδημαϊκός κύριος Ευάγγελος Μουτσόπουλος, σχολιάζει μεταξύ άλλων:
"...Τα έργα του εικαστικού καλλιτέχνη Μιχαήλ Ρωμανού, μας μεταφέρουν σε ονειρικές εικόνες μέσα από τις οποίες κατορθώνει την τέλεια αναδομή της οπτικής εμπειρίας. Οι ευφάνταστες εικόνες του, περιέχουν μουσικότητα και ένα ρυθμό στον οποίο ανήκει τόσο το συναίσθημα όσο και η ποίηση, μετουσιώνοντας τη χρωστική ύλη σε γλαφυρή γραφή που τόσο εμπνευσμένα και δημιουργικά χειρίζεται και συλλαμβάνει την αλήθεια πίσω από την οπτική αντικειμενικότητα. Στα έργα αυτά, στιγμές μεταξύ άλλων ποίησης και δημιουργίας, αποτυπώνονται και εκφράζονται μέσα από το προσωπικό τρόπο γραφής του..."
Εγκαίνια έκθεσης & εγκαίνια Μουσείου Ληξουρίου: Κυριακή 1η Αυγούστου 2010, ώρα 8μμ.
Το 2006, στο χώρο της Λόλας Νικολάου, ο Γιώργος Τσακίρης παρουσίασε την «Οικογενειακή υπόθεση 1». Εκτός των άλλων εκθεμάτων, που είχαν να κάνουν με αγροτικές παραγωγές του ιδίου, από γεγονότα που σημάδεψαν την αγροτική καταγωγή του (τσίπουρα, κρασιά, κομπόστες, εργαλεία και σκεύη, που χρησιμοποιούσαν πρόγονοί του), κυκλοφόρησε παράλληλα χειροποίητο βιβλίο, όπου συμπεριελήφθησαν κείμενα και έργα 47 διακεκριμένων ανθρώπων της τέχνης, τους οποίους συναντούσε στη Θεσσαλονίκη και έβλεπε στο εργαστήριό του.
Στην «Οικογενειακή υπόθεση 2», στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, το οποίο αποτελεί συμβολικά γι' αυτόν καρπό οικογενειακής ευεργεσίας, διευρύνεται ο αριθμός των ανθρώπων της τέχνης με έργα και κείμενά τους και φοιτητών, με τους οποίους συνυπήρξε και συνδημιούργησε στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά και με μέλη προερχόμενα από τον τόπο καταγωγής του, μεγαλώνοντας έτσι τον κύκλο της «Οικογενειακής υπόθεσης 1», που ξεπερνά πλέον τα εκατό μέλη. Έργα του Τσακίρη - σχέδια, κατασκευές, video, δράσεις - θα επικουρούν την εικόνα του συνόλου, που θα απλωθεί στις δύο αίθουσες εικαστικών εκδηλώσεων του Κέντρου.Η παρουσίαση θα πλαισιωθεί και με δράσεις -μουσικές, performances, κ.ά.- και έξω από το κτίριο, οι οποίες θα προσδώσουν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στο σημαντικό αυτό γεγονός.