Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εκθέσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εκθέσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 31 Μαρτίου 2024

Ξενάγηση κοινού στις εκθέσεις || Με τη συμμετοχή του Γιώργου Σταθόπουλου || Κυριακή 31 Μαρτίου, 11:00-13:00

Ξενάγηση κοινού στις εκθέσεις
Κυριακή 31 Μαρτίου 11:00-13:00

Συνεχίζονται οι ξεναγήσεις κοινού και αυτή την Κυριακή 31 Μαρτίου στις 11:00. Η Ζωή Δημητριάδου, ξεναγός του Ιδρύματος, θα ξεναγήσει στις εκθέσεις Fake (f)or Real (Ψεύτικο για αληθινό;) και Η κρυφή γοητεία της πλαστογραφίας.
Στην περιήγηση της έκθεσης Η κρυφή γοητεία της πλαστογραφίας θα συμμετέχει και ο σπουδαίος ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος, ο οποίος θα μιλήσει μπροστά από πλαστογραφίες των πρωτότυπων έργων του για τις προσωπικές του ενδιαφέρουσες εμπειρίες επάνω στην πλαστογραφία αλλά και για τις δικές του δημιουργίες.
Fake (f)or Real (Ψεύτικο για αληθινό;) Η έκθεση παρουσιάζει ιστορίες παραποιήσεων και πλαστογραφήσεων από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Περιγράφει τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες που εξηγούν την εμφάνισή τους, τα ενδιαφέροντα και τα κίνητρα πίσω από αυτά και τον αντίκτυπο που είχαν. Δείχνει, επίσης, πώς τελικά αποκαλύφθηκαν. Η έκθεση χωρίζεται χρονολογικά σε έξι μεγάλες θεματικές ενότητες: Εξουσία και Προσευχή, Η κατανόηση του κόσμου, Ένωση και Διαίρεση, Στον πόλεμο, Παραχάραξη και Πλούτος, Η εποχή της μετά-αλήθειας, με περισσότερα από 100 εκθέματα της Συλλογής του Σπιτιού της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Περιλαμβάνει, επίσης, ταινίες και διαδραστικά παιχνίδια.
Η κρυφή γοητεία της πλαστογραφίας Στην έκθεση δίνεται έμφαση στην κατανόηση, την αναγνώριση και τον ορισμό των πλαστών έργων, ιδίως στη διάκριση μεταξύ των εννοιών της πλαστογραφίας και του αντιγράφου, καθώς και στις λεπτές διαφορές που χωρίζουν καμιά φορά τις δύο αυτές κατηγορίες. Γίνονται αναφορές σε μεγάλες πλαστογραφήσεις και πλαστογράφους διεθνούς επιπέδου, στην παραχάραξη έργων τέχνης, στα προβλήματα που δημιουργούν, στους κινδύνους που ελλοχεύουν. Βέβαια, η ανάπτυξη των τεχνικών ανίχνευσης πλαστογραφημένων έργων ή εγγράφων δυσκολεύει συνεχώς το έργο τους. Ελπίζουμε ότι η ενημέρωση και η συνείδηση του προβλήματος είναι θετικά βήματα για την αντιμετώπισή του.
Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να περιηγηθεί και στην έκθεση ‘Nicholas Egon. Ένα προσωπικό πορτρέτο της Ελλάδας’.
Εισιτήριο: 8 ευρώ (ολόκληρο), 4 ευρώ (μειωμένο για παιδιά 6-17 ετών)
Στις οργανωμένες ξεναγήσεις δεν ισχύει η πλήρης ατέλεια (εξαιρούνται δημοσιογράφοι, ΑΜΕΑ και παιδιά κάτω των 6 ετών).
Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 2310247111.
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού χώρου: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά.
Διάρκεια εκθέσεων: 2 Φεβρουαρίου 2024 – 16 Ιουνίου 2024.

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024

Νέα έκθεση "Nicholas Egon. Ένα προσωπικό πορτρέτο της Ελλάδας" | Εγκαίνια: Παρασκευή 8 Μαρτίου στις 12:00

Νέα έκθεση
«Nicholas Egon. Ένα προσωπικό πορτρέτο της Ελλάδας»
Εγκαίνια: Παρασκευή 8 Μαρτίου, στις 12:00

Με αφορμή τη δωρεά έργων του Nicholas Egon (1921-2017) από την Σταματία Κομνηνού και τον Νικόλαο Αλέξανδρο Κομνηνό στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ., η έκθεση παρουσιάζει πίνακες ζωγραφικής και σχέδια του από το 1948 ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η έκθεση οργανώνεται σε δύο ενότητες: τα τοπία και τα πορτρέτα, με κοινό παρονομαστή την ιδιαίτερη γνώση και αγάπη του καλλιτέχνη για την Ελλάδα.
Ο Nicholas Egon είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση καλλιτέχνη, τόσο για το έργο του όσο και για τον βίο του. Ήταν άνθρωπος μορφωμένος, κοσμοπολίτης, πολύγλωσσος, φιλέλληνας και πολυταξιδεμένος.
Το 1949 πήγε στην Ελλάδα όπου έκανε τα πορτρέτα του βασιλιά Παύλου Αˈ και της βασίλισσας Φρειδερίκης και άλλων μελών της βασιλικής οικογένειας. Τότε ήρθε σε επαφή με τα πρόσφατα γεγονότα της Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου (παρακολούθησε τις μάχες στο Βίτσι και στον Γράμμο) και ανέλαβε τη δημιουργία ενός τρίπτυχου σε παραγγελία του βασιλιά Παύλου από το οποίο ολοκλήρωσε μόνο το κεντρικό τμήμα, «Η Πείνα στην Αθήνα». Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη χώρα απεικόνισε γυναίκες, πρόσφυγες, αντάρτες και ορφανά παιδιά.
Παράλληλα, ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 μια πετυχημένη διεθνή πορεία ως προσωπογράφος.
Μαζί με το πορτρέτο, η άλλη μεγάλη πτυχή της τέχνης του Egon είναι η τοπιογραφία. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών και διαμονών του στην Αίγυπτο, στη Νιγηρία, στο Μαρόκο, στην Ιορδανία, στη Σαουδική Αραβία, στη Σικελία, και στην Ελλάδα (από το 1978 στο εξής) απεικόνιζε τοπία και αρχαιολογικούς χώρους.
Τα ελληνικά τοπία του ξεχωρίζουν από αυτό το σύνολο και παρουσιάζουν ένα μεγάλο εύρος σε σχέση με τις επιλεγμένες τοποθεσίες και με τις στιγμές της ημέρας, τις εποχές και τις συνθήκες φωτισμού. Ο ίδιος είχε, επιπλέον, μια αξιοσημείωτη γνώση του τόπου μέσω των συζητήσεών του με διακεκριμένους ιστορικούς, διανοουμένους και αρχαιολόγους.
Συνολικά, η τέχνη του Nicholas Egon χαρακτηρίζεται από την αρτιότητα της σύνθεσης και την τεχνική δεξιοτεχνία του με ποικίλα μέσα (λάδι, παστέλ, ακουαρέλα, κάρβουνο, αιματίτη, κιμωλία). Μπορεί να ξεχωρίσει κανείς, επίσης, τη δυναμική ισορροπία των χρωμάτων της τοπιογραφίας του και τον ιδιαίτερο χειρισμό της γραμμής στα πορτρέτα του και, κυρίως, την ικανότητά του να καταφέρνει κάθε φορά να μας μεταφέρει την προσωπικότητα των ανθρώπων και την ιδιαίτερη δόνηση και μουσική του κάθε τόπου.
Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024-Παρασκευή 31 Μαΐου 2024.
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο & Κυριακή 10:00-18:00.

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023

Δύο νέες εκθέσεις τον Φεβρουάριο του 2024 στο Τελλόγλειο Ίδρυμα

 

Νέες εκθέσεις
“Fake (f)or Real” &
«Η ‘κρυφή γοητεία’ της πλαστογραφίας»
Εγκαίνια: Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024
Στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. προγραμματίζεται για τον Φεβρουάριο του 2024 μία μεγάλη έκθεση με μία ιδιαίτερα και άκρως πρωτότυπη για τα δεδομένα της χώρας μας θεματολογία. Ο τίτλος της έκθεσης είναι “Fake (f)or Real” και η διοργάνωση γίνεται σε συνεργασία με το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας των Βρυξελλών.
Η έκθεση παρουσιάζει ιστορίες παραποιήσεων και πλαστογραφήσεων. Περιγράφει τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες που εξηγούν την εμφάνισή τους, τα ενδιαφέροντα και τα κίνητρα πίσω από αυτά και τον αντίκτυπο που είχαν. Αποδεικνύει, επίσης, πως τελικά αποκαλύφθηκαν.
Η έκθεση χωρίζεται χρονολογικά σε έξι μεγάλες θεματικές ενότητες: Εξουσία και Προσευχή, Η κατανόηση του κόσμου, Ένωση και Διαίρεση, Στον πόλεμο, Παραχάραξη και Πλούτος, Η εποχή της μετά-αλήθειας, με περισσότερα από 50 εκθέματα της Συλλογής του Σπιτιού της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Περιλαμβάνονται ταινίες και διαδραστικά παιχνίδια.
Τα κίνητρα, οι στρατηγικές και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι απατεώνες και οι πλαστογράφοι προκύπτουν από συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες. Ωστόσο, η ανθρώπινη προδιάθεση να πιστεύει στο «ψεύτικο», καθώς και οι στόχοι πίσω από την εξαπάτηση των άλλων, φαίνεται να είναι διαχρονική. Έτσι, η προώθηση της παιδείας στα μέσα επικοινωνίας, η ενίσχυση της κριτικής σκέψης μέσω ιστορικών παραδειγμάτων και η παροχή υποδείξεων στους επισκέπτες για το πώς να αντιμετωπίσουν την παραπληροφόρηση σε αυτήν την εποχή είναι οι βασικοί στόχοι της έκθεσης.
Με αφορμή τη φιλοξενία της έκθεσης “Fake (f)or Real” παρουσιάζεται παράλληλα η έκθεση με τίτλο «Η ‘κρυφή γοητεία’ της πλαστογραφίας» που πραγματεύεται τις πλαστογραφίες ειδικότερα στην τέχνη. Στην έκθεση αυτή δίνεται έμφαση στην κατανόηση της αναγνώρισης, του ορισμού των πλαστών έργων, ιδιαίτερα στη διάκριση μεταξύ των εννοιών της πλαστογραφίας και του αντιγράφου, καθώς και σε λεπτές αποχρώσεις στις συνθήκες που σχετίζονται με τις δύο αυτές κατηγορίες έργων.
Στην έκθεση γίνονται αναφορές σε μεγάλες πλαστογραφήσεις και πλαστογράφους διεθνούς επιπέδου, στην παραχάραξη έργων τέχνης, στα προβλήματα που δημιουργούν, στους κινδύνους που ελλοχεύουν. Είναι σαφές ότι η ανάπτυξη των τεχνικών ανίχνευσης πλαστογραφημένων έργων ή εγγράφων δυσκολεύει συνεχώς το έργο τους. Ελπίζουμε ότι η ενημέρωση και η γνώση του προβλήματος είναι θετικά βήματα για την αντιμετώπισή του.
Για την έκθεση αυτή αναζητήθηκαν και μελετήθηκαν έργα που να ανταποκρίνονται στο θέμα καταρχάς από τις Συλλογές του Τελλογλείου Ιδρύματος, αλλά και δάνεια από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, από το Μουσείο Εκμαγείων του ΑΠΘ, από το Πολεμικό Μουσείο και από συλλέκτες και ιδιωτικές συλλογές.
Για την ανίχνευση στοιχείων των έργων με τεχνολογικές μεθόδους συνεργάστηκε το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (Τμήμα Συντήρησης Εικόνων), το Ίδρυμα Ορμύλια, και το Ακτινολογικό Εργαστήριο της Euromedica (Κυανούς Σταυρός), φορείς τους οποίους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.
Στο πλαίσιο των εκθέσεων θα πραγματοποιηθούν παράλληλες εκδηλώσεις, ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα
Εγκαίνια εκθέσεων: Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024
Διάρκεια εκθέσεων: 2 Φεβρουαρίου 2024 – 28 Ιουνίου 2024
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά.
Λεζάντες έργων (από αριστερά)
Έκθεση “Fake (f)or Real”
Εικόνα (1) Αναπαράσταση του ανθρώπου του Πίλτνταουν. Βρυξέλλες, 1909-1914, βαμμένος γύψος, 70 x 62 x 52 εκ. Institut Royal des Sciences Naturelles de Belgique, Βέλγιο
Εικόνα (2) Χαν βαν Μέχερεν, Εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Λαυρεντίου στο Ρότερνταμ. Κάτω Χώρες, περ. 1913, λάδι σε πίνακα. Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας, Βέλγιο
Εικόνα (3) Πλαστό δελτίο ταυτότητας του θύματος του Ολοκαυτώματος Μαξ Φουξ. Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας, Βέλγιο.
Έκθεση «Η ‘κρυφή γοητεία’ της πλαστογραφίας»
Εικόνα (4) Αγνώστου, «Αφροδίτη, Σάτυρος και Έρωτας», λάδι σε καμβά επικολλημένο σε χάρντμπορντ, 54 x 42 εκ., 1786, Τ.Ι.Τ. 2000.282
Εικόνα (5) Vincent Van Gogh, «Θεριστής», τύπωμα, 54 x 36,5 εκ., Τ.Ι.Τ. 2000.204
Εικόνα (6) Αγνώστου, «Προσωπογραφία της Charlotte Corday», λάδι σε καμβά επικολλημένο σε ξύλο, 21,5 Χ 17,5 εκ., Τ.Ι.Τ. 2000.290 (λεπτομέρεια)
Εικόνα (7) D.C., «Νύμφη και Πάνας», 1797, Ιδιωτική συλλογή

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2023

Ξενάγηση κοινού στις εκθέσεις από τη Γενική Διευθύντρια Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά


Ξενάγηση κοινού στις εκθέσεις
«Μιχάλης Κατζουράκης - Αγνή Κατζουράκη: Incontri-Συναντήσεις» και «Φύση: Κραυγές & Ψίθυροι ΙΙ»
Κυριακή 22 Οκτωβρίου, στις 11:00
Την Κυριακή 22 Οκτωβρίου στις 11:00, η Γενική Διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά θα ξεναγήσει στις εκθέσεις «Μιχάλης Κατζουράκης - Αγνή Κατζουράκη: Incontri-Συναντήσεις» και «Φύση: Κραυγές & Ψίθυροι ΙΙ».
«Μιχάλης Κατζουράκης - Αγνή Κατζουράκη: Incontri-Συναντήσεις»
Οι Μιχάλης και Αγνή Κατζουράκη, ένα εξαιρετικό καλλιτεχνικό ζευγάρι στη ζωή και την εργασία, που συνένωσε την εφαρμογή (γραφιστική) με την ‘καθαρή’ τέχνη σε ένα πλαίσιο συνεργασίας μοναδικά υψηλού επιπέδου, αγωγής, καλλιέργειας, ποιότητας, χιούμορ, θεμελιώνοντας τις προϋποθέσεις για μια εντελώς ασυνήθιστη ατμόσφαιρα δημιουργίας στον εργασιακό χώρο. Περισσότερα από 170 έργα, ζωγραφικά, γλυπτά και αφίσες φιλοξενούνται στον ισόγειο χώρου του Ιδρύματος, ενώ γλυπτά μεγάλων διαστάσεων έχουν στηθεί στον προαύλιο χώρο.
Η κοινή τους έκθεση, συνολικό έργο των δυο, αποκαλύπτει θαυμάσιες διασταυρούμενες διαδρομές γραφίστα-ζωγράφου, σε μια παράλληλη εξαιρετικά πετυχημένη (βραβεία, διεθνείς πρωτιές και διακρίσεις) καλλιτεχνική πορεία.
«Φύση: Κραυγές & Ψίθυροι ΙΙ»
Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα από τις συλλογές του Ιδρύματος, μέσα από τα οποία το κοινό έχει την ευκαιρία να αποτιμήσει την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της, λόγω των αλόγιστων ανθρώπινων παρεμβάσεων.
Η παράλογη βία, οι πόλεμοι, η ατμοσφαιρική μόλυνση προκαλούν καταστροφές, εμπρησμούς, σημαντικές αλλαγές στο οικοσύστημα, επιδρώντας δραματικά στο ζωικό βασίλειο, αλλά και στη φύση: ξηρασίες, πλημμύρες, ασθένειες, ιούς, μικρόβια που επιβαρύνουν τη σωματική αλλά και την ψυχική υγεία του ανθρώπου. Η έκθεση εντάσσεται στο 58ο Φεστιβάλ Δημητρίων.
Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 2310247111.
Εισιτήριο: 5€ (κανονικό), 2,5€ (μειωμένο)
Ελεύθερη είσοδος: Δημοσιογράφοι, ΑΜΕΑ και παιδιά κάτω των 6 ετών.
* Στις οργανωμένες ξεναγήσεις δεν ισχύει η πλήρης ατέλεια (https://www.teloglion.gr/episkepsi/)
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00.
*Με το ίδιο εισιτήριο μπορείτε να επισκεφτείτε «Έρωτας Γεφυροποιός», στην οποία θα παρίσταται η επιμελήτρια της έκθεσης Λίλα Νικολάου.

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2023

Έκθεση "Φύση: Κραυγές και Ψίθυροι ΙΙ" στο 58ο Φεστιβάλ Δημητρίων // Εγκαίνια: Τετάρτη 18 Οκτωβρίου στις 19:30


Έκθεση
«Φύση: Κραυγές και Ψίθυροι ΙΙ» στο 58ο Φεστιβάλ Δημητρίων
Εγκαίνια: Τετάρτη 18 Οκτωβρίου, στις 19:30
Η έκθεση με τίτλο «Φύση: Κραυγές και Ψίθυροι ΙΙ», παρουσιάζεται στο πλαίσιο του 58ου Φεστιβάλ Δημητρίων. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου, στις 19:30. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία μέσα από τα έργα της έκθεσης να αποτιμήσει την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της, λόγω των αλόγιστων ανθρώπινων παρεμβάσεων.
Η παράλογη βία, οι πόλεμοι, η ατμοσφαιρική μόλυνση προκαλούν καταστροφές, εμπρησμούς, σημαντικές αλλαγές στο οικοσύστημα, επιδρώντας δραματικά στο ζωικό βασίλειο, αλλά και στη φύση: ξηρασίες, πλημμύρες, ασθένειες, ιούς, μικρόβια που επιβαρύνουν τη σωματική αλλά και την ψυχική υγεία του ανθρώπου.
Εκτίθενται έργα των Μιχάλη Αρφαρά, Όμηρου Γεωργιάδη, Βαγγέλη Δημητρέα, Κώστα Εμμανουηλίδη, Μαρίας Ζιάκα, Κυριάκου Καμπαδάκη, Νικόλαου Καρακόλη, Απόστολου Κιλεσσόπουλου, Στάθη Λογοθέτη, Βούλας Μασούρα, Γιάννη Μωϋσίδη, Δημήτρη Ξόνογλου, Δημήτρη Περδικίδη, Μάριου Πράσινου, Μερόπης Πρέκα, Αντώνη Ραπάνη, Δημήτριου-Νικόλαου Ρογγίτη, Βασίλη Ρογκότη, Άννας-Μαρίας Σαμαρά, Νίκου Σαχίνη, Ξενή Σαχίνη, Γεράσιμου Σκλάβου, Θανάση Τσίγκου, Μιχάλη Τσίνογλου, Βαγγέλη Φαεινού, Περικλή-Σταύρου Χατζόπουλου, Τζον Χριστοφόρου, κάποια για πρώτη φορά, ενώ ορισμένα από αυτά προέρχονται από πρόσφατες σημαντικές δωρεές στο Τελλόγλειο Ίδρυμα.
Το θέμα τους, συχνά παραμερίζοντας τον τίτλο του καλλιτέχνη, αποτελεί αφορμή για νέα προσέγγιση και ερμηνεία του έργου, νέα ανάγνωση προς την κατεύθυνση της ευαισθητοποίησης, της συνειδητοποίησης και της εγρήγορσης όλων μας απέναντι στις τεράστιες διαστάσεις της απειλής που διογκώνεται καθημερινά.
Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν παράλληλες εκδηλώσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και ξεναγήσεις σχολείων.
Διάρκεια έκθεσης: Τετάρτη 18 Οκτωβρίου - Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023.
Η είσοδος στην έκθεση είναι ελεύθερη για μεμονωμένους επισκέπτες.
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00.
Τηλ. Υποδοχής του Ιδρύματος: 2310247111.
Λεζάντες έργων:
1. Βασίλης Ρογκότης, «Απειλή ΙΙ», 1989, ακρυλικό σε μουσαμά, 50x64 εκ., Τ.Ι.Τ. 2015.3839
2. Ξενοφών (Ξενής) Σαχίνης, «Πτώματα στη θάλασσα - Uss Bunkerhill funeral day April 1945», ακρυλικό σε μουσαμά, 146x113,5 εκ., Τ.Ι.Τ. 2000.060
3. Μάριος Πράσινος, «Τοπίο της Eygalières», 1962, λάδι σε καμβά, 81x100 εκ., Τ.Ι.Τ. 2021.579
4. Τζον Χριστοφόρου, «Σταύρωση με δύο μορφές και πουλί», 1998, λάδι σε καμβά, 131x97,5 εκ., Τ.Ι.Τ. 2021.580

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2023

Νέα έκθεση: "Μιχάλης Κατζουράκης - Αγνή Κατζουράκη: Incontri-Συναντήσεις" || Εγκαίνια: 4 Οκτωβρίου στις 18:30

   

Νέα έκθεση
«Μιχάλης Κατζουράκης - Αγνή Κατζουράκη: Incontri-Συναντήσεις»
Εγκαίνια: Τετάρτη 4 Οκτωβρίου, στις 18:30
Μετά την ταυτόχρονη παρουσίαση του έργου ζευγαριών καλλιτεχνών, του Πάρι Πρέκα και της Μερόπης Στεφανάτου-Πρέκα, του Άγγελου Βλάσση και της Μαρίας Ζιάκα, του Εδουάρδου Σακαγιάν και της Άννας Μαρίας Τσακάλη, το Τελλόγλειο Ίδρυμα επανέρχεται σε αυτή την παράδοση με τους Μιχάλη Κατζουράκη και Αγνή Μεγαρέως Κατζουράκη.
Από την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου, παρουσιάζονται οι Μιχάλης και Αγνή Κατζουράκη, ένα εξαιρετικό καλλιτεχνικό ζευγάρι στη ζωή και την εργασία, που συνένωσε την εφαρμογή (γραφιστική) με την ‘καθαρή’ τέχνη σε ένα πλαίσιο συνεργασίας μοναδικά υψηλού επιπέδου, αγωγής, καλλιέργειας, ποιότητας, χιούμορ, θεμελιώνοντας τις προϋποθέσεις για μια εντελώς ασυνήθιστη ατμόσφαιρα δημιουργίας στον εργασιακό χώρο. Περισσότερα από 170 έργα, ζωγραφικά, γλυπτά και αφίσες θα εκτεθούν στον ισόγειο χώρου του Ιδρύματος, ενώ γλυπτά μεγάλων διαστάσεων θα στηθούν στον προαύλιο χώρο.
«Καλλιτεχνικές προσωπικότητες, ευγενικές φυσιογνωμίες σπάνιας ποιότητας, ο Μιχάλης και η Αγνή Κατζουράκη, εκλεκτοί φορείς της απροσποίητης σεμνότητας, γνωρίζουν από πολύ νωρίς πώς να εκφράζονται χωρίς τα περιττά και τα ανούσια, πέτυχαν με το σύνολο της εικαστικής τους κατάθεσης να προσφέρουν αισθητική συγκίνηση και να μεταπλάσουν με καθαρά προσωπικό κώδικα τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες σε αέναη ομορφιά, σε παντοτινό όραμα ζωής» γράφει η Μαίρη Μιχαηλίδου, Επίτιμη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Πολιτισμού στην έκδοση της έκθεσης.
«Δύο διαφορετικά δέντρα -αλλά μία ιδέα: η φύση, η μητέρα γη- ενώνουν τους δύο καλλιτέχνες. Δύο άνθρωποι, συνοδοιπόροι στη ζωή για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, δίνουν έτσι τα χέρια και γίνονται σάρκα μία», συμπληρώνει ο Χριστόφορος Μαρίνος, Ιστορικός τέχνης και επιμελητής.
Η Γενική Διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος, αναφέρει για τους δύο καλλιτέχνες:
«Ο Μιχάλης, πρωτεργάτης της γεωμετρικής τέχνης, που εμφανίζεται στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60, διακρίνεται για τη σταθερή και συνεπή του παρουσία στον ελληνικό και διεθνή χώρο από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 με το πολύπλευρο έργο του (ζωγραφική, επιτοίχια, γλυπτά).
Μετά τη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη το 2015 βρίσκουμε τον Μιχάλη Κατζουράκη στο Τελλόγλειο, να επανέρχεται σε παλιότερες θεματικές και να πειραματίζεται με νέα φρεσκάδα σε κάποια υλικά: ο καθρέφτης, τα σπασμένα μπουκάλια, φώτα νέον, led, τυπογραφικοί σφιγκτήρες, μεταλλικές περσίδες και σωλήνες με φως, χαρτί οντουλέ, επανεμφανίζονται τώρα σε νέες σχέσεις και συνδυασμούς. «Καθένας βλέπει διαφορετικά πράγματα», δηλώνει ο ίδιος για την ανεξάντλητη ποικιλία των υλικών.
Η Αγνή μπήκε από νωρίς στον χώρο της γραφιστικής και του αφιερώθηκε αυτοδίδακτη, όπως δηλώνει, μαθαίνοντας στο πεδίο. Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και έχει να επιδείξει σπουδαίες επιδόσεις στην αφίσα με εξαιρετική στόχευση στο μήνυμα, με λιτότητα, φαντασία και πνευματώδες χιούμορ. Η ζωγραφική της είναι ένα ξέσπασμα που εκφράζει τις αγωνίες, τους φόβους της καθώς περνάει ο χρόνος, το άγχος για τη φθορά και τον θάνατο, ενώ επανέρχονται στην επιφάνεια παιδικά τραύματα που επιτείνουν σύγχρονες τραγωδίες, καταστροφές, το προσφυγικό.
Τόσο ο Μιχάλης, όσο και η Αγνή, διακρίνονται για τη συνέπεια των προβληματισμών τους στην εφαρμοσμένη γραφιστική δουλειά τους που συνδέεται απόλυτα και δεν πρέπει να διαχωρίζεται από την εικαστική παραγωγή του.
Η ταυτόχρονη συνύπαρξη του έργου τους, με μεγάλες διαφορές θεματικά και μορφολογικά (γεωμετρικότητα, ποίηση αφαίρεσης και κρυμμένος συναισθηματισμός του Μιχάλη -διαδρομές ψυχής της Αγνής με έντονη εσωτερική φόρτιση), οδηγεί τον θεατή να αντιληφθεί συγγένειες και διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, ιδίως τον τρόπο που κοινές εμπειρίες και αγωνίες μετουσιώνονται σε καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία. Το έργο τους συνολικά προσφέρει τη γνωριμία με ποιότητες και πολιτισμικές αξίες που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ».
Η προετοιμασία της έκθεσης έγινε από τους ίδιους τους καλλιτέχνες.
Πρώτη ξενάγηση στην έκθεση: Κυριακή 8 Οκτωβρίου στις 11:00. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 2310247111 (στις ώρες λειτουργίας του εκθεσιακού).
5€ (κανονικό), 2,5€ (μειωμένο)
Ελεύθερη είσοδος: Δημοσιογράφοι, ΑΜΕΑ και παιδιά κάτω των 6 ετών.
* Στις οργανωμένες ξεναγήσεις δεν ισχύει η πλήρης ατέλεια (https://www.teloglion.gr/episkepsi/)
Στο πωλητήριο εντός του Ιδρύματος, στο Μικρό Τελλόγλειο (Καρ. Ντηλ 32) αλλά και στο eshop μας, θα πωλείται η δίγλωσση έκδοση της έκθεσης.
Εγκαίνια: Τετάρτη 4 Οκτωβρίου στις 18:30.
Διάρκεια έκθεσης: έως την Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2024.
Η είσοδος στα εγκαίνια είναι ελεύθερη.
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00.
Λεζάντες έργων (από αριστερά)
(1) Αγνή Κατζουράκη, “untitled”, 2021, ψηφιακή εκτύπωση σε Dibond σύνθετο, αλουμίνιο 3mm, 42x29 εκ.
(2) Αγνή Κατζουράκη, έντυπο για τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (ΕΟΤ), 1962, 46x50 εκ.
(3) Μιχάλης & Αγνή Κατζουράκη, Εξώφυλλο έκδοσης
(4) Μιχάλης Κατζουράκης, “2.S.T.A.B”, 2004, επιχρωμιωμένος ορείχαλκος, ράβδοι ανοξείδωτου χάλυβα, 75x60x60 εκ.
(5) Μιχάλης Κατζουράκης, αφίσα για την εταιρεία «Ολυμπιακές Κρουαζιέρες», 1959, 100x70 εκ.

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2023

Νέα έκθεση: "Μιχάλης Κατζουράκης - Αγνή Κατζουράκη: Incontri-Συναντήσεις" || Εγκαίνια: 4 Οκτωβρίου στις 18:30


Νέα έκθεση
«Μιχάλης Κατζουράκης - Αγνή Κατζουράκη: Incontri-Συναντήσεις»
Εγκαίνια: Τετάρτη 4 Οκτωβρίου, στις 18:30
Μετά την ταυτόχρονη παρουσίαση του έργου ζευγαριών καλλιτεχνών, του Πάρι Πρέκα και της Μερόπης Στεφανάτου-Πρέκα, του Άγγελου Βλάσση και της Μαρίας Ζιάκα, του Εδουάρδου Σακαγιάν και της Άννας Μαρίας Τσακάλη, το Τελλόγλειο Ίδρυμα επανέρχεται σε αυτή την παράδοση με τους Μιχάλη Κατζουράκη και Αγνή Μεγαρέως Κατζουράκη.
Από την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου, παρουσιάζονται οι Μιχάλης και Αγνή Κατζουράκη, ένα εξαιρετικό καλλιτεχνικό ζευγάρι στη ζωή και την εργασία, που συνένωσε την εφαρμογή (γραφιστική) με την ‘καθαρή’ τέχνη σε ένα πλαίσιο συνεργασίας μοναδικά υψηλού επιπέδου, αγωγής, καλλιέργειας, ποιότητας, χιούμορ, θεμελιώνοντας τις προϋποθέσεις για μια εντελώς ασυνήθιστη ατμόσφαιρα δημιουργίας στον εργασιακό χώρο. Περισσότερα από 170 έργα, ζωγραφικά, γλυπτά και αφίσες θα εκτεθούν στον ισόγειο χώρου του Ιδρύματος, ενώ γλυπτά μεγάλων διαστάσεων θα στηθούν στον προαύλιο χώρο.
«Καλλιτεχνικές προσωπικότητες, ευγενικές φυσιογνωμίες σπάνιας ποιότητας, ο Μιχάλης και η Αγνή Κατζουράκη, εκλεκτοί φορείς της απροσποίητης σεμνότητας, γνωρίζουν από πολύ νωρίς πώς να εκφράζονται χωρίς τα περιττά και τα ανούσια, πέτυχαν με το σύνολο της εικαστικής τους κατάθεσης να προσφέρουν αισθητική συγκίνηση και να μεταπλάσουν με καθαρά προσωπικό κώδικα τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες σε αέναη ομορφιά, σε παντοτινό όραμα ζωής» γράφει η Μαίρη Μιχαηλίδου, Επίτιμη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Πολιτισμού στην έκδοση της έκθεσης.
«Δύο διαφορετικά δέντρα -αλλά μία ιδέα: η φύση, η μητέρα γη- ενώνουν τους δύο καλλιτέχνες. Δύο άνθρωποι, συνοδοιπόροι στη ζωή για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, δίνουν έτσι τα χέρια και γίνονται σάρκα μία», συμπληρώνει ο Χριστόφορος Μαρίνος, Ιστορικός τέχνης και επιμελητής.
Η Γενική Διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος, αναφέρει για τους δύο καλλιτέχνες:
«Ο Μιχάλης, πρωτεργάτης της γεωμετρικής τέχνης, που εμφανίζεται στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60, διακρίνεται για τη σταθερή και συνεπή του παρουσία στον ελληνικό και διεθνή χώρο από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 με το πολύπλευρο έργο του (ζωγραφική, επιτοίχια, γλυπτά).
Μετά τη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη το 2015 βρίσκουμε τον Μιχάλη Κατζουράκη στο Τελλόγλειο, να επανέρχεται σε παλιότερες θεματικές και να πειραματίζεται με νέα φρεσκάδα σε κάποια υλικά: ο καθρέφτης, τα σπασμένα μπουκάλια, φώτα νέον, led, τυπογραφικοί σφιγκτήρες, μεταλλικές περσίδες και σωλήνες με φως, χαρτί οντουλέ, επανεμφανίζονται τώρα σε νέες σχέσεις και συνδυασμούς. «Καθένας βλέπει διαφορετικά πράγματα», δηλώνει ο ίδιος για την ανεξάντλητη ποικιλία των υλικών.
Η Αγνή μπήκε από νωρίς στον χώρο της γραφιστικής και του αφιερώθηκε αυτοδίδακτη, όπως δηλώνει, μαθαίνοντας στο πεδίο. Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και έχει να επιδείξει σπουδαίες επιδόσεις στην αφίσα με εξαιρετική στόχευση στο μήνυμα, με λιτότητα, φαντασία και πνευματώδες χιούμορ. Η ζωγραφική της είναι ένα ξέσπασμα που εκφράζει τις αγωνίες, τους φόβους της καθώς περνάει ο χρόνος, το άγχος για τη φθορά και τον θάνατο, ενώ επανέρχονται στην επιφάνεια παιδικά τραύματα που επιτείνουν σύγχρονες τραγωδίες, καταστροφές, το προσφυγικό.
Τόσο ο Μιχάλης, όσο και η Αγνή, διακρίνονται για τη συνέπεια των προβληματισμών τους στην εφαρμοσμένη γραφιστική δουλειά τους που συνδέεται απόλυτα και δεν πρέπει να διαχωρίζεται από την εικαστική παραγωγή του.
Η ταυτόχρονη συνύπαρξη του έργου τους, με μεγάλες διαφορές θεματικά και μορφολογικά (γεωμετρικότητα, ποίηση αφαίρεσης και κρυμμένος συναισθηματισμός του Μιχάλη -διαδρομές ψυχής της Αγνής με έντονη εσωτερική φόρτιση), οδηγεί τον θεατή να αντιληφθεί συγγένειες και διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, ιδίως τον τρόπο που κοινές εμπειρίες και αγωνίες μετουσιώνονται σε καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία. Το έργο τους συνολικά προσφέρει τη γνωριμία με ποιότητες και πολιτισμικές αξίες που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ».
Η προετοιμασία της έκθεσης έγινε από τους ίδιους τους καλλιτέχνες.
Πρώτη ξενάγηση στην έκθεση: Κυριακή 8 Οκτωβρίου στις 11:00. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 2310247111 (στις ώρες λειτουργίας του εκθεσιακού).
5€ (κανονικό), 2,5€ (μειωμένο)
Ελεύθερη είσοδος: Δημοσιογράφοι, ΑΜΕΑ και παιδιά κάτω των 6 ετών.
* Στις οργανωμένες ξεναγήσεις δεν ισχύει η πλήρης ατέλεια (https://www.teloglion.gr/episkepsi/)
Στο πωλητήριο εντός του Ιδρύματος, στο Μικρό Τελλόγλειο (Καρ. Ντηλ 32) αλλά και στο eshop μας, θα πωλείται η δίγλωσση έκδοση της έκθεσης.
Εγκαίνια: Τετάρτη 4 Οκτωβρίου στις 18:30.
Διάρκεια έκθεσης: έως την Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2024.
Η είσοδος στα εγκαίνια είναι ελεύθερη.
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00.
Λεζάντες έργων (από αριστερά)
(1) Αγνή Κατζουράκη, “untitled”, 2021, ψηφιακή εκτύπωση σε Dibond σύνθετο, αλουμίνιο 3mm, 42x29 εκ.
(2) Αγνή Κατζουράκη, έντυπο για τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (ΕΟΤ), 1962, 46x50 εκ.
(3) Μιχάλης & Αγνή Κατζουράκη, Εξώφυλλο έκδοσης
(4) Μιχάλης Κατζουράκης, “2.S.T.A.B”, 2004, επιχρωμιωμένος ορείχαλκος, ράβδοι ανοξείδωτου χάλυβα, 75x60x60 εκ.
(5) Μιχάλης Κατζουράκης, αφίσα για την εταιρεία «Ολυμπιακές Κρουαζιέρες», 1959, 100x70 εκ.

Τρίτη 18 Ιουλίου 2023

Έκθεση για την Ιωάννα Σπητέρη (1920-2000) στην Τεργέστη της Ιταλίας


Έκθεση «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris»
Sala Selva, Palazzo Gopcevich (Via Rossini, 4) – Τεργέστη
Εγκαίνια: Παρασκευή 21 Ιουλίου 2023, στις 12:00
Την άνοιξη του 2023 εγκαινιάστηκε στο Τελλόγλειο Ίδρυμα η έκθεση «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris». Αφού ολοκλήρωσε την επιτυχημένη παρουσίασή της στον χώρο, με τη συμμετοχή μικρών και μεγάλων σε ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα, μέρος της ταξιδεύει εκτός Ελλάδος. Η Ιωάννα Σπητέρη (1920-2000) ‘επιστρέφει’ στην Ιταλία, αυτή τη φορά στην Τεργέστη.
H έκθεση «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris» είναι μια συνδιοργάνωση του Τελλογλείου Ιδρύματος με τον Δήμο Τεργέστης-Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Τουρισμού και του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Ιταλίας με τη συνεργασία της Κοινότητας Ελλήνων Ορθοδόξων Τεργέστης.
Η έκθεση περιλαμβάνει γλυπτά της Ιωάννας Σπητέρη, σε χαλκό, μάρμαρο, ξύλο, κατασκευές, σχέδια, χαρακτικά, μακέτες, που αποκαλύπτουν μια προικισμένη, ανήσυχη γυναίκα, προοδευτική για την εποχή της, με έντονη συναίσθηση της κοινωνικής σημασίας της τέχνης, της σημαντικής προσφοράς σε κάθε επίπεδο της, που προσκαλεί το κοινό σε ένα διαρκή διάλογο με το έργο της.
Ο τίτλος προκύπτει από τον τρόπο που υπέγραφε η καλλιτέχνης τα έργα της και αντανακλά τις τρεις γλώσσες, τις τρεις χώρες, εντέλει τις τρείς πόλεις της μονιμότερης διαμονής της, Αθήνα-Βενετία-Παρίσι, όπου δημιούργησε το σύνολο σχεδόν του έργου της.
«Η Ιωάννα Σπητέρη ανήκει στη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την κατοχή και τη διασπορά. Βιωματικές αναφορές μιας εποχής που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη μνήμη και την ευαισθησία της, αναζητώντας την εθνική της ταυτότητα στον διεθνισμό της σύγχρονης τέχνης» (Μαρία Κοτζαμάνη, Αθήνα, Πολύπλανο 1980).
Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα κοντά στον Μιχάλη Τόμπρο. Ήδη στα πρώιμα έργα της φαίνεται το κύριο στοιχείο που την ξεχωρίζει: η διαίσθηση του όγκου και η σωστή σχέση με τον χώρο που την οδηγεί σε μια μνημειώδη αντίληψη της γλυπτικής (René de Solier).
Διακρίνονται δύο διαφορετικές περίοδοι στη δουλειά της. Στην πρώτη στη Βενετία (1958-1963) δουλεύει το σίδερο με την τεχνική της οξυγονοκόλλησης. Αιχμηρά σχήματα, με έντονο δυναμισμό και εκφραστικότητα, μορφές φαινομενικά επιθετικές, φανερώνουν μια εσωτερική αγωνία μεταμορφώνοντάς τη σε φάσεις μιας πλαστικής τραγωδίας (Γ. Μουρέλος). Σε κριτική του o Manlio Alzetta στην εφημερίδα La Voce di San Marco (13/06/1959) συνέκρινε το έργο της με εκείνο του Emilio Vedova, ο οποίος θεωρούνταν ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν στην καλλιτεχνική σκηνή της χώρας του μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη δεύτερη στο Παρίσι (1963-1976) η δουλειά της μεταμορφώνεται σε όλα τα επίπεδα, στα υλικά, στη μορφολογία, στη γενική αντίληψη της γλυπτικής. Αφετηρία της, η σχέση γλυπτικής-αρχιτεκτονικής. Γεωμετρική σαφήνεια, απλοποίηση, δομικά στοιχεία οδηγούν σε άπειρους συνδυασμούς, χωρίς μηχανική επανάληψη. Κύριο στοιχείο στη φάση αυτή είναι το χρώμα, απόλυτα συνυφασμένο με τη γλυπτική φόρμα, χωρίς να την ανταγωνίζεται, προτείνοντας τη θετική πλευρά της ζωής, μια εγκάρδια προσφορά για ανθρώπινη επαφή.
Στην έκθεσή της στο Teatro La Fenice στη Βενετία το 1968, τα νέα στοιχεία που εμφανίζονται στη δουλειά της δεν περιορίζονται στα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους. Η σχέση του έργου της με τον θεατή εξελίσσεται στα Πολλαπλά Συναρμολογούμενα, όπου τον προσκαλεί να έχει ενεργό ρόλο στον τελικό σχηματισμό του γλυπτού της, να παίξει με διάφορα στοιχεία του, να γίνει συμμέτοχος και συνδημιουργός.
Ο Franco Passoni στην εφημερίδα Avanti (18.7.1968), με τον τίτλο «Δεν υπάρχει μόνο η Biennale στη Βενετία» (‘A Venezia non c’è solo la Biennale’), συμπεριέλαβε την έκθεση της Σπητέρη ανάμεσα σε αυτές που κάποιος πρέπει να επισκεφτεί παράλληλα με τη Biennale του 1968, εξαίροντας τη μυστηριώδη δύναμη που προκύπτει από την υπέροχη πλαστικότητα της δουλειάς της.
Τη δεκαετία του ’70 η Σπητέρη ανέλαβε πολλές δημόσιες αναθέσεις. Έργα της βρίσκονται σε τοποθετημένα σε διάφορους δημόσιους χώρους: το έργο Elan vital (1971) στην École CES στο Langeais, οι Δύο Φόρμες (Deux Formes) (1972) σε σχολείο στη Λευκωσία, ένα μνημειακό έργο (1974) στο Evreux, άλλα γλυπτά της σε Νηπιαγωγείο στο Cachan.
Η πιο δραστήρια περίοδος της καριέρας της, όσον αφορά τη συμμετοχή της σε εκθέσεις και διαγωνισμούς στο εξωτερικό, ήταν έως το 1976. Το 1977 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε να δουλεύει στην Αθήνα. Η παραγωγή της μειώθηκε λόγω της ηλικίας της, αλλά η καλλιτέχνης δε σταμάτησε να συμμετέχει σε διεθνείς εκθέσεις και διαγωνισμούς, καθώς επίσης και να εκθέτει συχνότερα τη δουλειά της στην Ελλάδα.
Η Ιωάννα Σπητέρη και ο σύζυγός της Τώνης Σπητέρης, ο διακεκριμένος διανοητής και κριτικός τέχνης, έκαναν μαζί στο Τελλόγλειο, ήδη από τη δεκαετία του ’80, μια μεγάλη και πολύτιμη δωρεά: τα αρχεία τους, τη βιβλιοθήκη τους, τη συλλογή τους και το σύνολο του έργου της καλλιτέχνιδας. Η έκθεση, όπως και ο μεγάλος δίγλωσσος κατάλογος, αποτελούν φόρο τιμής στη μεγάλη γλύπτρια και συμβολή στη σύγχρονη τέχνη. Τα περίπου 90 έργα και τεκμήρια που παρουσιάζονται στην έκθεση αντιπροσωπεύουν ολόκληρο το έργο της.
Η έκθεση πλαισιώνεται από πλούσια δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-αγγλικά), που είναι διαθέσιμη στο Μουσείο Carlo Schmidl – Palazzo Gopcevich.
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ελλάδος στη Ρώμη, των Επίτιμων Προξενείων της Ελλάδος και της Κύπρου στην Τεργέστη και την υποστήριξη του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Aegean Airlines.
Εγκαίνια: Παρασκευή 21 Ιουλίου, στις 12:00
Διάρκεια: 21 Ιουλίου – 17 Σεπτεμβρίου 2023
Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη – Κυριακή 10:00-17:00, Δευτέρα κλειστά
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ
Πληροφορίες:
· Palazzo Gopcevich
via Gioacchino Rossini, 4
34121 Trieste TS
τηλ. +39 040 675 4039
· Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού Ιταλίας
Via del Lavatoio, 5
34132 Trieste TS
τηλ. +39 040 639 339
email: fondazioneellenicadicultura@gmail.com

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2023

Λήξη έκθεσης "Ξεριζωμοί 1922-2022.

 

Λήξη έκθεσης «Ξεριζωμοί, 1922-2022. Μαρτυρίες μέσα από την Τέχνη»
Ξενάγηση κοινού: Κυριακή 9 Ιουλίου, στις 11:00
Με μία τελευταία ξενάγηση κοινού, την Κυριακή 9 Ιουλίου στις 11:00, ολοκληρώνεται η έκθεση «Ξεριζωμοί, 1922-2022. Μαρτυρίες μέσα από την Τέχνη». Το θέμα της προσφυγιάς προσεγγίστηκε σε δύο ενότητες μέσα από εικαστικά κυρίως τεκμήρια, όπου η πρώτη ενότητα σχετίζεται με την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής, η δεύτερη μεταφέρει το θέμα του Ξεριζωμού έξω από τα στενά τοπικά όρια της Μ. Ασίας και Ελλάδας σε πιο κοντινούς χρόνους, στο σήμερα.
Ιδιαίτερη είναι η σημασία της οδυνηρής επετείου της μικρασιατικής καταστροφής για την πόλη της Θεσσαλονίκης, μια κατεξοχήν προσφυγούπολη. Μετά το 1922 και την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, η κατεστραμμένη από την πυρκαγιά του 1917 Θεσσαλονίκη υποδέχθηκε έναν τεράστιο αριθμό προσφύγων από τη Μ. Ασία (ανέρχονται σε 120.000). Οι πρόσφυγες ενσωματώθηκαν σταδιακά στην κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης και, ουσιαστικά, συνέβαλαν στην αναγέννησή της και στη συγκρότηση της σύγχρονης μεγαλούπολης.
Στην πρώτη ενότητα αξιοποιείται κυρίως υλικό από τις συλλογές του Ιδρύματος, ένα σύνολο σχεδίων του Σπύρου Παπαλουκά που απέκτησε σχετικά πρόσφατα το Τελλόγλειο, επίσης έργα άλλων καλλιτεχνών στις συλλογές του (Βαλσαμάκη, Μηνά Αβραμίδη, Χαλεπά-Κατσάτου κ.ά.), δάνεια από μουσεία και συλλογές (και έργα του Περικλή Βυζάντιου από τη μικρασιατική εκστρατεία), καθώς και φωτογραφικό υλικό του Αρχείου Στρατή Δούκα στο Α.Π.Θ.
Ο καμβάς στον οποίο αναπτύσσεται το πρώτο μέρος της έκθεσης δημιουργείται από το εξαιρετικό σύνολο ζωγραφικών έργων του Σπύρου Παπαλουκά, σχετικό με τη διαδρομή του από την καταστροφή στη Μ. Ασία, στο Άγιο Όρος έως το 1926, χρονιά που ιδρύεται η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.), το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και αλλάζει η μορφή της πόλης.
Οι ηχογραφημένες μαρτυρίες επιζώντων της καταστροφής της Σμύρνης από το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού, Δήμου Καλαμαριάς (Ι.Α.Π.Ε.) αποτυπώνουν τα γεγονότα εκείνων των ημερών με συγκλονιστική αμεσότητα.
Στο δεύτερο μέρος της έκθεσης ο Ξεριζωμός ξεπερνά τα χρονικά και γεωγραφικά όρια της Μ. Ασίας και μας μεταφέρει σε τραγικά όμοιες καταστάσεις του πιο πρόσφατου παρελθόντος και του σήμερα, είτε στον Ελλαδικό χώρο είτε σε άλλες περιοχές του πλανήτη, με την τραγωδία του απάνθρωπου παραλογισμού να συνεχίζεται σε ένα ζοφερό μέλλον. Ο Δημήτρης Μεσσίνης καταγράφει με τον φακό του τις δραματικές συνέπειες πολεμικών συγκρούσεων και βίαιων εκτοπισμών σε Κόσοβο, Αφγανιστάν, Σεράγεβο, Ειδομένη, Λέσβο και Κω. Ο Χρήστος Αλαβέρας εμπνέεται από το έργο του Μεσσίνη και μεταγράφει εικόνες βίας και ξεριζωμών στο «Βαδίζοντας Ανάμεσα», μια μνημειακών διαστάσεων εικαστική σύνθεση με κάρβουνο. Στα πρόσφατα προσφυγικά ρεύματα του 2015 και του 2016 στρέφει το ενδιαφέρον του ο Γιώργος Κατσάγγελος με τις «Μαρτυρίες» του, προσκαλώντας ανθρώπους που τελικά εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη να ανακαλέσουν τις μνήμες των πρωτόγνωρων καταστά-σεων που βίωσαν εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη. Τέλος, η μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη, “Third Kind”, παρουσιάζει το δυστοπικό, μετα-αποκαλυπτικό μέλλον μιας ανθρωπότητας ολότελα εκτοπισμένης από το γήινο περιβάλλον μετά από έναν πρωτόγνωρα μαζικό, πλανη-τικό «ξεριζωμό».
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά.
Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 2310247111.
Μετά την ξενάγηση το κοινό θα έχει την ευκαιρία να περιηγηθεί στις εκθέσεις «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris/Σπητέρη» και «Εικόνες του άλλου μας εαυτού» Η ζωή στην πόλη μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιοδικού δρόμου «σχεδία» (διάρκεια εκθέσεων έως την Τετάρτη 12 Ιουλίου).
Τελλόγλειο Ίδρυμα
Αγίου Δημητρίου 159A, 546 36, Θεσσαλονίκη
τηλ: 2310 991377,

Κυριακή 11 Ιουνίου 2023

Νέες εκθέσεις


Εικαστικό αφιέρωμα στον Αριστοτέλη Βασιλικιώτη με δύο εκθέσεις
«Αριστοτέλης Βασιλικιώτης: Απρόσμενες αλλαγές πορείας»
& «Αριστοτέλης Βασιλικιώτης: 1902-1972»
Εγκαίνια: Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου «Μαρία Ιγγλέση» & Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων της ΚΔΕΠΠΑΜ
Δευτέρα 12 Ιουνίου, στις 20:00
Εικαστικό αφιέρωμα στον Αριστοτέλη Βασιλικιώτη με δύο εκθέσεις, «Αριστοτέλης Βασιλικιώτης: Απρόσμενες αλλαγές πορείας» & «Αριστοτέλης Βασιλικιώτης: 1902-1972» συνδιοργανώνουν ο Δήμος Μυκόνου, η ΚΔΕΠΠΑΜ και το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. Η αναδρομική έκθεση «Αριστοτέλης Βασιλικιώτης: απρόσμενες αλλαγές πορείας» πρωτοπαρουσιάστηκε στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, στη Θεσσαλονίκη (14.10.2022- 04.12.2022) με αφορμή τη συμπλήρωση 120 χρόνων από τη γέννηση και 50 από τον θάνατο του ζωγράφου Τέλη Βασιλικιώτη (1902-1972), και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην αγαπημένη του Μύκονο, το νησί με το οποίο συνέδεσε τη ζωή και την τέχνη του μετά τη γνωριμία και τον γάμο του με τη Μυκονιάτισσα Φρόσω Αξιώτη, αδελφή της Μέλπως Αξιώτη.
Γεννημένος στην Ευπατόρια της Κριμαίας, την οποία εγκατέλειψε λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Βασιλικιώτης χάραξε τη δική του πορεία στη ζωγραφική με βασικούς σταθμούς την Ελλάδα, τη Γαλλία, την Αιθιοπία, την Αίγυπτο. Μέσα από 60 έργα (ελαιογραφίες, γκουάς, ακουαρέλες, κ.ά.) του καλλιτέχνη και αρχειακό υλικό αναδεικνύεται η αγάπη του για το εξωτικό -το διαφορετικό, το οποίο καλλιεργήθηκε στα χρόνια της παραμονής του στην Αιθιοπία, αλλά και η έμπνευσή του από το ελληνικό τοπίο (Αίγινα, Πήλιο, Αττική) με έμφαση σε αυτό της Μυκόνου. Οι προσωπικοί δεσμοί που ανέπτυξε με το κυκλαδίτικο νησί τον ώθησαν να προβάλει μια άλλη πλευρά της ειδυλλιακής ομορφιάς του, που ξεφεύγει από τα στεγανά της μανιέρας των λευκών σπιτιών.
«Τη Μύκονο την αγάπησε και τη ζωγράφισε πολύ. Συγχρόνως όμως φοβόταν τη ‘γραφικότητά’ της που θα μπορούσε να τον σπρώξει στην ευκολία. Δεν τον ενδιέφερε ούτε η ‘τουριστική’, ούτε η ‘φωτογραφική’ ζωγραφική. Αυτό το μήνυμα προσπάθησε να περάσει και στους μαθητές του που για χρόνια εκπαίδευε στο ατελιέ του» αναφέρει η κα Αμαρυλλίδα Βασιλικιώτη-Weiler, κόρη του καλλιτέχνη.
Τα υστερότερα χρονολογικά έργα της έκθεσης είναι αυτά που σηματοδοτούν την επιστροφή του Αριστοτέλη Βασιλικιώτη στη λογοτεχνική παράδοση της γενέτειράς του. Ελεύθερος από οποιοδήποτε καταναγκασμό στράφηκε στις μνήμες των παιδικών του χρόνων, τότε που διάβαζε από το πρωτότυπο έργα των ουκρανικής καταγωγής συγγραφέων Nikolai Gogol («Ο Βίη», «Η μύτη») και Vladimir Korolenko («Το όνειρο του Μακάρ»). Σε αυτά κυριαρχούν οι έντονες αντιθέσεις των συμπληρωματικών κυρίως χρωμάτων, που διαμορφώνουν πλατιές ζώνες. Ο καλλιτέχνης έγινε τολμηρότερος συγκριτικά με τις δύο προηγούμενες δεκαετίες της εικαστικής του διαδρομής και στράφηκε περισσότερο στην αφαιρετικότητα ή καλύτερα στη λιτότητα και την ανάδειξη του καίριου, του βασικού, χωρίς να καταλήγει στην αφαίρεση. Η στροφή του στις ρίζες του, στη ρωσική λογοτεχνία αποτελεί, την ύστατη, άγνωστη προσφορά του στην ελληνική ζωγραφική και την πιο μοντέρνα δουλειά του, που -αν ζούσε περισσότερο- ίσως τον οδηγούσε σε μια ακόμα απρόσμενη αλλαγή πορείας.
Παράλληλα, εγκαινιάζεται μόνιμη έκθεση «Αριστοτέλης Βασιλικιώτης: 1902-1972». Σε αυτή παρουσιάζεται το σύνολο σχεδόν από τα 38 ζωγραφικά έργα, που γενναιόδωρα δώρισε η κόρη του καλλιτέχνη, Αμαρυλλίς (Μαρία) Βασιλικιώτη-Weiler στην ΚΔΕΠΠΑΜ, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατοίκους του νησιού να γνωρίσουν ευρύτερα το πολύπλευρο έργο του πατέρας της.
Στα έργα της δωρεάς, πέρα από την αγάπη του για τη Μύκονο και τις ομορφιές της, κρύβεται το εικαστικό του σχόλιο για την ανάπτυξη του τουρισμού. Οι «Τουρίστες στο γιαλό της Μυκόνου», στα «Μαγαζάκια με τα σουβενίρ» αποτυπώνονται ξέχωρα από τους ντόπιους και τις δραστηριότητές τους, ξέχωρα από τα ειδυλλιακά τοπία του νησιού. Αποτελούν τη νέα πραγματικότητα της δεκαετίας του ’60 και του ’70, την οποία ο Βασιλικιώτης απέδωσε με διεισδυτική ματιά στους πίνακές του, όπως ακριβώς έκανε στα χρόνια της νεότητάς του, όταν ζούσε στην Αιθιοπία. Πρόκειται για μια εικόνα της Μυκόνου σε μετασχηματισμό, με τη μαεστρία ενός προικισμένου καλλιτέχνη, που την αγάπησε με την ίδια θέρμη που κι εκείνη τον αγκάλιασε.
Το εικαστικό αφιέρωμα συνοδεύουν έκδοση κι έντυπο (δίγλωσσα, ελληνικά-αγγλικά)
Διάρκεια έκθεσης: 12 Ιουνίου - 30 Ιουλίου 2023
Ωράριο λειτουργίας Δημοτικής Πινακοθήκης «Μαρία Ιγγλέση»: Δευτέρα 19:00-24:00, Τρίτη-Σάββατο 11:00-14:00 & 19:00-24:00, Κυριακή 11:00-14:00
Λεζάντες έργων
Image (1) Το λιµάνι της Μυκόνου, ακουαρέλα σε χαρτί, 23 x 30 εκ.
Image (2) Τουρίστες στο γιαλό της Μυκόνου, λάδι σε μουσαμά, 64 x 78,5 εκ.

Σάββατο 10 Ιουνίου 2023

Έκθεση "Χαλεπάς – Γλυπτικής μέγιστον μάθημα"

 
Νέα έκθεση
«Χαλεπάς – Γλυπτικής μέγιστον μάθημα»
Εγκαίνια: Σάββατο 10 Ιουνίου 2023, στις 20:00
Μέγαρο Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού, Χώρα Τήνου
Μια έκθεση Γιανούλη Χαλεπά, όποτε οργανώνεται στην Τήνο δεν μπορεί να αποφύγει την ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, διάχυτη στο νησί του μαρμάρου, των μαρμαράδων και της Μεγαλόχαρης. Μια ιστορία θρύλο για τη γλυπτική που συνεπαίρνει ειδικούς και μη και επηρεάζει καθοριστικά τους Τηνιακούς. Το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού παρουσιάζει μια νέα έκθεση που ενώνει για πρώτη φορά δυο σημαντικές συλλογές με έργα του κορυφαίου μας γλύπτη.

Η έκθεση «Χαλεπάς – Γλυπτικής μέγιστον μάθημα» από 10 Ιουνίου έως 16 Οκτωβρίου 2023, κάνει την παρουσία του Χαλεπά πιο έντονη αυτό το καλοκαίρι στο νησί του, την Τήνο.

Στη Χώρα, η Συλλογή Χαλεπά του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου που στεγάζεται στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού (Ι.ΤΗ.Π.) περιλαμβάνει το σημαντικότερο σύνολο γλυπτών της πρώτης και της κυρίως δεύτερης περιόδου του γλύπτη, όταν επιστρέφει στο νησί μετά τον εγκλεισμό στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας το 1902. Εκεί δημιουργεί ένα έργο διαφορετικό από αυτό της νιότης του με ξεχωριστή σημασία για τη νεοελληνική γλυπτική. «Τα σημερινά του έργα εμφανίζουν τέχνην πρωτόγονον. Εις αυτά διέκρινα την γραμμήν, την φαντασίαν και τάσιν της νεωτέρας τέχνης», γράφει ο γλύπτης Θωμάς Θωμόπουλος το 1922 όταν τον επισκέφθηκε στην Τήνο. Και ακόμη «Θα είναι τιμή δια την Ελλάδα, δια τον κόσμο όλον και προπαντός διά την Τήνον, η μέριμνα διασώσεως του έργου του Χαλεπά». Ανάμεσα σε αυτά, το εντυπωσιακό Παραμύθι της Πεντάμορφης, Σάτυρος και Έρωτας (τρείς σπουδαίες πρώιμες εκδοχές), η Κοιμωμένη Αριάδνη, η Ηρωδιάς, ο Μέγας Αλέξανδρος ζωντανός και νεκρός, αμφιπρόσωπα έργα, αποτελούν θησαυρούς και έργα αναφοράς για τη νεοελληνική γλυπτική.
Η συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση, η μεγαλύτερη ομάδα έργων του Χαλεπά (περισσότερα από τριάντα) έδωσε το έναυσμα το 2022 στο Τελλόγλειο Ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη για τη μεγάλη έκθεση «Γιανούλης Χαλεπάς: Δούναι και Λαβείν», με γλυπτά, σχέδια και αρχειακό υλικό για τον καλλιτέχνη. Η συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση συγκεντρώνει ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος των έργων που βρίσκονταν στη συλλογή του Βασίλη και της Ειρήνης Χαλεπά, των ανεψιών του γλύπτη, οι οποίοι τον Αύγουστο του 1930 τον έφεραν να μείνει μαζί τους στην Αθήνα, στην οικία της οδού Δαφνομήλη, όπου ο καλλιτέχνης έζησε τα οκτώ τελευταία χρόνια της ζωής του έως τον Σεπτέμβριο του 1938.
Η παρούσα έκθεση Χαλεπάς – Γλυπτικής μέγιστον μάθημα από 11 Ιουνίου έως 16 Οκτωβρίου 2023 έρχεται να ενώσει κατά κύριο λόγο αυτά τα δύο εξαιρετικά σημαντικά σύνολα για το έργο του καλλιτέχνη, τη συλλογή του Ι.ΤΗ.Π. και τη συλλογή έργων του Ιδρύματος Ωνάση (συνολικά περισσότερα από 40 γλυπτά). Και στις δύο συλλογές περιλαμβάνονται έργα της πρώτης (εποχής της Κοιμωμένης) και κυρίως της δεύτερης περιόδου (Τήνου) του Χαλεπά. Σημαντικά έργα από την πρώτη περίοδο του καλλιτέχνη (1868-1878) που ‘επιστρέφουν’ στην Τήνο για να συναντήσουν τη Φιλοστοργία, που εκτίθεται στην Τήνο, είναι το περίφημο πορτρέτο της αδελφής του Κατερίνας, η προτομή του Δημητρίου Πολιορκητή, καθώς και η μικρή κεφαλή Κόρης (η τελευταία από τη συλλογή του Γιάννη Γαΐτη), έργα που τον συντρόφευαν όταν επέστρεψε στο νησί μετά το ψυχιατρείο της Κέρκυρας (1902-1930) και έδωσαν το έναυσμα για πολλές μετέπειτα δημιουργίες του σε Τήνο και Αθήνα. Σημαντικότατα είναι τα έργα από την περίοδο της Τήνου στο Ίδρυμα Ωνάση, το Παραμύθι της Πεντάμορφης σε πηλό, Η Γενοβέφα και οι Δήμιοί της (πηλός), ο Εκατόγχειρ (γύψος), καθώς και δύο νέα αποκτήματα του Ιδρύματος Ωνάση, το Μυστικό (γύψος, προ του 1927) και το πορτρέτο της Καλλιόπης Παπαδημητρακοπούλου (γύψος π. 1924).
Το «Γλυπτικής Μέγιστον Μάθημα» (κατά τον Δημ. Πικιώνη) αφορά την προσέγγιση και κατανόηση της δημιουργικής πορείας του γλύπτη, ιδιαίτερα όταν επιστρέφει στο νησί και στην τέχνη του μετά από μεγάλη δραματική διακοπή εργασίας 40 χρόνων. Ποιοι λόγοι, ποιες συνθήκες, γιατί στράφηκε στον πηλό και που οδήγησε την τέχνη του καταλήγοντας στα σημαντικά έργα της τελευταίας περιόδου που φιλοτέχνησε στην Αθήνα. Παρά τις δυσκολίες, παλιές και νέες στη ζωή του, παρακολουθούμε να αναδύεται ο ‘νέος’ Χαλεπάς με μια συγκλονιστική προσπάθεια και προσήλωση στην έρευνα της «ουσίας» της γλυπτικής, όπως αυτός την αντιλαμβανόταν.
Η έκθεση «Χαλεπάς – Γλυπτικής μέγιστον μάθημα» τελεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Η έκθεση οργανώνεται από το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση και τη συνεργασία του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών ΑΠΘ.
Χώρος, διεύθυνση: Μέγαρο Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού, Χώρα Τήνου
Επιμέλεια έκθεσης: Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, Ομ. Καθηγήτρια ΑΠΘ, Γενική Διευθύντρια Τελλογλείου Ιδρύματος
Διάρκεια έκθεσης: 10 Ιουνίου – 16 Οκτωβρίου 2023
Εγκαίνια: 10 Ιουνίου 2023, ώρα 20:00

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη & Πέμπτη 9:00 – 14:30, Παρασκευή – Κυριακή 10:00 – 14:00 & 19:00 – 21:30
Image (1) Παραμύθι της Πεντάμορφης ΙΙ, 1918, γύψος, 80x109x90 εκ., Συλλογή ΠΙΙΕΤ, Μόνιμη Έκθεση ΙΤΗΠ
Image (2) Οιδίπους και Αντιγόνη, ενυπόγραφο, 1930. Γύψος, 77x35x45 εκ. Αθήνα, Συλλογή Ιδρύματος Ωνάση
Image (3) Η αδελφή του καλλιτέχνη, Κατερίνα, 1876-1877, γύψος, 49x21x21 εκ., Αθήνα, Συλλογή Ιδρύματος Ωνάση



Τελλόγλειο Ίδρυμα
Αγίου Δημητρίου 159A, 546 36, Θεσσαλονίκη
τηλ: 2310 991377, 

Σάββατο 15 Απριλίου 2023

Παράταση έκθεσης 'Ξεριζωμοί 1922-2022. Μαρτυρίες μέσα από την τέχνη' έως και την Κυριακή 18 Ιουνίου 2023

 Παράταση έκθεσης

«Ξεριζωμοί, 1922-2022. Μαρτυρίες μέσα από την Τέχνη»
Έως και την Κυριακή 18 Ιουνίου 2023

Παράταση έως και την Κυριακή 18 Ιουνίου παίρνει η έκθεση «Ξεριζωμοί, 1922-2022. Μαρτυρίες μέσα από την Τέχνη». Περισσότεροι από 5.200 επισκέπτες, μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, επισκέφτηκαν από κοντά ή διαδικτυακά τη σπουδαία έκθεση, η οποία αποτελείται από εικαστικά κυρίως τεκμήρια και χωρίζεται σε δυο ενότητες. Στην πρώτη ενότητα η έκθεση σχετίζεται με την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής, ενώ η δεύτερη μεταφέρει το θέμα του Ξεριζωμού έξω από τα στενά τοπικά όρια της Μ. Ασίας και Ελλάδας σε πιο κοντινούς χρόνους, στο σήμερα.
Στην πρώτη ενότητα αξιοποιείται κυρίως υλικό από τις συλλογές του Ιδρύματος, ένα σύνολο σχεδίων του Σπύρου Παπαλουκά που απέκτησε σχετικά πρόσφατα το Τελλόγλειο, επίσης έργα άλλων καλλιτεχνών στις συλλογές του (Βαλσαμάκη, Μηνά Αβραμίδη, Χαλεπά-Κατσάτου κ.ά.), δάνεια από μουσεία και συλλογές (και έργα του Περικλή Βυζάντιου από τη μικρασιατική εκστρατεία), καθώς και φωτογραφικό υλικό του Αρχείου Στρατή Δούκα στο Α.Π.Θ.
Ο καμβάς στον οποίο αναπτύσσεται το πρώτο μέρος της έκθεσης δημιουργείται από το εξαιρετικό σύνολο ζωγραφικών έργων του Σπύρου Παπαλουκά, σχετικό με τη διαδρομή του από την καταστροφή στη Μ. Ασία, στο Άγιο Όρος έως το 1926, χρονιά που ιδρύεται η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.), το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και αλλάζει η μορφή της πόλης.
Οι ηχογραφημένες μαρτυρίες επιζώντων της καταστροφής της Σμύρνης από το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού, Δήμου Καλαμαριάς (Ι.Α.Π.Ε.) αποτυπώνουν τα γεγονότα εκείνων των ημερών με συγκλονιστική αμεσότητα.
Στο δεύτερο μέρος της έκθεσης ο Ξεριζωμός ξεπερνά τα χρονικά και γεωγραφικά όρια της Μ. Ασίας και μας μεταφέρει σε τραγικά όμοιες καταστάσεις του πιο πρόσφατου παρελθόντος και του σήμερα, είτε στον Ελλαδικό χώρο είτε σε άλλες περιοχές του πλανήτη, με την τραγωδία του απάνθρωπου παραλογισμού να συνεχίζεται σε ένα ζοφερό μέλλον. Ο Δημήτρης Μεσσίνης καταγράφει με τον φακό του τις δραματικές συνέπειες πολεμικών συγκρούσεων και βίαιων εκτοπισμών σε Κόσοβο, Αφγανιστάν, Σεράγεβο, Ειδομένη, Λέσβο και Κω. Ο Χρήστος Αλαβέρας εμπνέεται από το έργο του Μεσσίνη και μεταγράφει εικόνες βίας και ξεριζωμών στο «Βαδίζοντας Ανάμεσα», μια μνημειακών διαστάσεων εικαστική σύνθεση με κάρβουνο. Στα πρόσφατα προσφυγικά ρεύματα του 2015 και του 2016 στρέφει το ενδιαφέρον του ο Γιώργος Κατσάγγελος με τις «Μαρτυρίες» του, προσκαλώντας ανθρώπους που τελικά εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη να ανακαλέσουν τις μνήμες των πρωτόγνωρων καταστάσεων που βίωσαν εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη. Τέλος, η μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη, “Third Kind”, παρουσιάζει το δυστοπικό, μετα-αποκαλυπτικό μέλλον μιας ανθρωπότητας ολότελα εκτοπισμένης από το γήινο περιβάλλον μετά από έναν πρωτόγνωρα μαζικό, πλανητικό «ξεριζωμό».
Συνεργαζόμενοι φορείς: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, Συλλογή Έργων Τέχνης Alpha Bank, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Αρχείο Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Τμήμα Φιλολογίας, Α.Π.Θ., Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού, Δήμου Καλαμαριάς (Ι.Α.Π.Ε.), Τμήμα Θεάτρου, Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ., Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Κεντρική Βιβλιοθήκη Α.Π.Θ., Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Μυτιλήνης, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος K. Βενιζέλος», Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη, Μουσείο Μπενάκη, Άννα-Μαρία Τσακάλη, Γιώργος Κατσάγγελος, Δημήτρης Μεσσίνης, Χρήστος Αλαβέρας, Γιώργος Ζώης, Ιδιώτες συλλέκτες.
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου από την Υπουργό Πολιτισμού & Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη.
Ξεναγήσεις κοινού: Κυριακή 2 και 23 Απριλίου, 7 και 28 Μαΐου, 11 και 18 Ιουνίου στις 11:00. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 2310247111.
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά.
Τηλ. Υποδοχής του Ιδρύματος: 2310247111.

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023

Νέα έκθεση «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris/Σπητέρη» // Από την Παρασκευή 10 Μαρτίου στις 9:00

Νέα έκθεση
«Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris/Σπητέρη»
Άνοιγμα έκθεσης Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023

Το Τελλόγλειο Ίδρυμα παρουσιάζει την έκθεση «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris/Σπητέρη», η οποία θα είναι επισκέψιμη για το κοινό από την Παρασκευή 10 Μαρτίου στις 9:00.
Στην έκθεση παρουσιάζεται σχεδόν ολόκληρο το έργο της Ιωάννας Σπητέρη (1920-2000) με περισσότερα από 180 έργα, ένα άγνωστο σχεδόν σύνολο στην Ελλάδα, εξαιρετικά σημαντικό σε ποσότητα και σημασία για τη σύγχρονη γλυπτική.
Η έκθεση περιλαμβάνει γλυπτά σε χαλκό, μάρμαρο, ξύλο, κατασκευές, σχέδια, χαρακτικά, μακέτες, χαρτοκοπτικές, παιχνίδια χώρου, γεωμετρίας, πολλαπλών λύσεων και μεταλλαγών που αποκαλύπτουν μια προικισμένη, ανήσυχη γυναίκα, προοδευτική για την εποχή της, με έντονη συναίσθηση του προορισμού της τέχνης, της έντιμης προσφοράς σε κάθε επίπεδο, που σε προσκαλεί σε διαρκή διάλογο με το έργο της.
Ο τίτλος της έκθεσης προκύπτει από τον τρόπο που υπέγραφε η καλλιτέχνης τα έργα της και αντανακλά τις τρεις γλώσσες, τις τρεις χώρες, εντέλει τις τρείς πόλεις της μονιμότερης διαμονής της, Αθήνα-Βενετία-Παρίσι, όπου δημιούργησε το σύνολο σχεδόν του έργου της.
«Η Ιωάννα Σπητέρη ανήκει στη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την κατοχή και τη διασπορά. Βιωματικές αναφορές μιας εποχής που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη μνήμη και την ευαισθησία της, αναζητώντας την εθνική της ταυτότητα στον διεθνισμό της σύγχρονης τέχνης. Κουβαλώντας μέσα της το αταβιστικό στοιχείο της Σμυρναίικης καταβολής της με την ευρύτερη έννοια της προσαρμοστικότητας και του διεθνισμού η Ιωάννα δεν δυσκολεύτηκε να φτιάξει πολλές φορές τη ζωή της από την αρχή Αθήνα-Βενετία-Παρίσι-Αθήνα κερδίζοντας μέσα από την πραγματικότητα μιας γεμάτης από εμπειρίες ζωής, την καλλιτεχνική της ωριμότητα» (Μαρία Κοτζαμάνη, Αθήνα, Πολύπλανο 1980).
Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα κοντά στον Μιχάλη Τόμπρο. Ήδη στα πρώιμα έργα της φαίνεται το κύριο στοιχείο που την ξεχωρίζει: η διαίσθηση του όγκου και η σωστή σχέση με τον χώρο που την οδηγεί σε μια μνημειώδη αντίληψη της γλυπτικής (René de Solier).
Διακρίνονται δύο διαφορετικές περίοδοι στη δουλειά της. Στην πρώτη (Βενετία 1958-1963) δουλεύει το σίδερο με την τεχνική της οξυγονοκόλλησης. Αιχμηρά σχήματα, με έντονο δυναμισμό και εκφραστικότητα, μορφές φαινομενικά επιθετικές, φανερώνουν μια εσωτερική αγωνία μεταμορφώνοντάς τη σε φάσεις μιας πλαστικής τραγωδίας (Γ. Μουρέλος). Στο Παρίσι (1963-1976) η δουλειά της μεταμορφώνεται σε όλα τα επίπεδα, στα υλικά, στη μορφολογία, στη γενική αντίληψη της γλυπτικής. Αφετηρία της, η σχέση γλυπτικής-αρχιτεκτονικής. Γεωμετρική σαφήνεια, απλοποίηση, δομικά στοιχεία οδηγούν σε άπειρους συνδυασμούς, χωρίς μηχανική επανάληψη. Εφευρετικότητα, φαντασία, ποιητική σχέση με τον χώρο, συχνά και τη χρηστικότητα, δίνουν τη δυνατότητα στον θεατή να γίνει συμμέτοχος και συνδημιουργός, να παίξει μαζί τους. Κύριο στοιχείο επιπλέον στη φάση αυτή είναι το χρώμα, πολύ χρώμα, απόλυτα συνυφασμένο με τη γλυπτική φόρμα, χωρίς να την ανταγωνίζεται, προτείνοντας τη θετική πλευρά της ζωής, μια εγκάρδια προσφορά για ανθρώπινη επαφή.
Η Ιωάννα Σπητέρη και ο σύζυγός της Τώνης Σπητέρης, ο διακεκριμένος διανοητής και κριτικός τέχνης, έκαναν μαζί στο Τελλόγλειο ήδη από τη δεκαετία του ’80 μια μεγάλη και πολύτιμη δωρεά: τα αρχεία τους, τη βιβλιοθήκη τους, τη συλλογή τους και το σύνολο του έργου της καλλιτέχνιδας. Η έκθεση αυτή, όπως και ο μεγάλος δίγλωσσος κατάλογος που τη συνοδεύει, αποτελούν φόρο τιμής στη μεγάλη γλύπτρια και συμβολή στην νεοελληνική τέχνη με το ξεδίπλωμα ολόκληρου του έργου της στην έκθεση.
Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα για μικρούς και μεγάλους.
Η έκθεση πλαισιώνεται από πλούσια δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-αγγλικά), που είναι διαθέσιμη στο Τελλόγλειο (Αγίου Δημητρίου 159Α), στο Μικρό Τελλόγλειο (Καρ. Ντηλ. 32) και στο e-shop του Ιδρύματος (https://bit.ly/3RBhu5l).
Διάρκεια έκθεσης έως την Κυριακή 4 Ιουνίου 2023.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα ανακοινωθούν σύντομα.
Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά. Τηλ. υποδοχής: 2310247111.
Λεζάντες έργων (από αριστερά)
Εικόνα (1) Χορεύτρια, γλυπτό, 1958, μολύβι, 38x21x11 εκ., ΤΙΤ1999.326. Φωτ. Μάκης Σκιαδαρέσης
Εικόνα (2) Scultura no.1 (Γλυπτό αρ. 1), Μάρτιος 1959, χαλκός 36x25x8 εκ. Βάση: 20x10 εκ. ΤΙΤ1999.401. Φωτ. Giacomelli
Εικόνα (3) Istrice (Σκαντζόχοιρος), Νοέμβριος 1959, χαλκός, 40x33x22 εκ. Βάση: 29x14 εκ. ΤΙΤ1999.333. Φωτ. Ferruzzi
Εικόνα (4) Τώνης Σπητέρης και Ιωάννα Σπητέρη
Εικόνα (5) Eléments alternés/Escalatura humana (Στοιχεία εναλλασσόμενα/ανθρώπινη κλίμακα), Ιανουάριος 1967-Φεβρουάριος/Μάρτιος 1968. Το έργο σε μεγάλη κλίμακα: σίδηρος χρωματισμένος, 350x93x28 εκ. Βάση:124x93x12,5 εκ. Φωτ. Essen. Feruzzi
Εικόνα (6) Εννιά αντίτυπα βαµµένα, ένα σε φυσικό ξύλο, χρωµατιστό ξύλο, διάσταση κάθε στοιχείου, 10x10x7 εκ. Συλλογή Πολυπλάνου, 1969. Φωτ. Peyrol και Athanasiou
Εικόνα (7) Couple orange et vert (Ζεύγος πορτοκαλί και πράσινο), 1969. Ανακατασκευή υπό κλίµακα (ξύλο βαµµένο): Βαγγέλης Ξώνογλου Οκτώβριος 2020, 37x10x7 εκ., βάση: 2x15x15 εκ., ΤΙΤ2015.4352

Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ_ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Για πρώτη φορά, η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος και το My art boxby technohoros εγκαινιάζουν συγχρόνως την Πέμπτη 19 Απριλίου την πολύ σημαντική ομαδική εικαστική έκθεση «Συνάνθρωπος» που θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 19 Μαΐου 2018, σε επιμέλεια Σαράντη Γκάγκα, και σε συνεργασία με τον Ιστορικό τέχνης, Miguel Fernandez Belmonte. Οι δύο χώροι θα φιλοξενήσουν έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, ψηφιακής τέχνης και εγκαταστάσεις, συνθέτοντας ένα σύνολο, και αποτελώντας ο ένας αναπόσπαστο μέρος του άλλου. Στην έκθεση συμμετέχουν οι πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες διεθνούς βεληνεκούς, Mohamed Abou Elnaga από την Αίγυπτο, Wolfgang Brenner από τη Γερμανία, Rolana Ceckaiskaite από τη Λιθουανία, Σαράντης Γκάγκας από την Ελλάδα, Ohno Kouji από την Ιαπωνία, Paula Kouwenhoven από την Ολλανδία και Miodrag Peric από τη Σερβία, οι οποίοι και θα παρευρίσκονται στα εγκαίνια. 
Όπως αναφέρει ο Ιστορικός τέχνης Miguel Fernandez Belmonte«Τι ενώνει τα έργα επτά σύγχρονων καλλιτεχνών από επτά διαφορετικές χώρες; Ποιος είναι ο ιστός στον οποίο αλληλοεπιδρά η τέχνη τους και αποκτά μια άλλη εμβέλεια; Μια πρώτη σημαντική παράμετρος είναι η ίδια η τέχνη τους. Μέσω αυτής, ήρθαν σε επικοινωνία μεταξύ τους, γνωρίστηκαν και μοιράστηκαν τις ανησυχίες και τις απόψεις τους. Δημιούργησαν σταδιακά έναν χώρο συνάντησης, ανταλλαγής και επικοινωνίας, πέρα από σύνορα, ο οποίος δεν είναι ριζωμένος σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, αλλά όπου τους φέρνει η δημιουργία τους. Αυτοί οι καλλιτέχνες έχουν πραγματοποιήσει κατά καιρούς συλλογικές εκθέσεις, αλλά για πρώτη φορά το κάνουν ομαδικά».

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος ταξιδεύει τον Μάρτιο στο Παρίσι!
Την Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018 στις 18.30, η γκαλερί Desmos στο Παρίσι και ο Τεχνοχώρος της Ακρόπολης, μας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης επιτοίχιας γλυπτικής της Χριστίνας Φυτιλή με τίτλο “1’una. Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στην γκαλερί Desmos14 rue Vandamme, στο Montparnasse, σε επιμέλεια της Εύας Τζιμύρτα μέχρι και τις 24 Μαρτίου 2018 και τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας στο Παρίσι.  
Όπως αναφέρει ο ζωγράφος και καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Γιώργος Τσακίρης: «η Χριστίνα Φυτιλή είναι μία νέα καλλιτέχνις η οποία ασπάζεται ότι η ζωγραφική είναι ένας συνεχής μόχθος στο να μεταφράζει τις τρεις διαστάσεις στη γλώσσα της ζωγραφικής και του σχεδίου που πολλές φορές είναι η γλώσσα των χρωματικών αρμονιών».
Η Πρόεδρος Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο ΕΛΠΙΔΑ και Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, Μαριάννα Βαρδινογιάννη προλογίζοντας την έκθεση γράφει: «η Χριστίνα Φυτιλή, η Χριστίνα μας, είναι ένα προικισμένο κορίτσι που εξελίχθηκε σε μια ταλαντούχα και χαρισματική καλλιτέχνιδα. Τα βιώματά της, τα όνειρα, οι ελπίδες αλλά και τα δάκρυά της, είναι μερικά από τα υλικά που δομούν τα έργα της. Κάθε έργο της, με τον δικό του χαρακτήρα, γίνεται κομμάτι μιας εμπειρίας που μεταμορφώνεται και μεταφέρει στο θεατή την ιστορία του, μέσα από τα χρώματα, την υφή και τα υλικά του».

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΕΤΣΗΣ «Το δέντρο της ζωής μας»

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος υποδέχεται τον Δημήτρη Κρέτση με την ατομική έκθεση ζωγραφικής, με τίτλο «Το δέντρο της ζωής μας». Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018 στις 20:00 και θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 10 Μαρτίου.
Ο Δημήτρης Κρέτσης μας προσκαλεί σε ένα «δάσος» που τα δέντρα έχουν «κορμό» τους το χαρτί και τον καμβά, και «φύλλα» τους το λάδι, τη σινική μελάνη, το μολύβι και τα ακρυλικά.
Όπως λέει ο ίδιος: «Το δέντρο μας ενώνει με τη γη. Τη γη των προγόνων μας. Με τις ρίζες μας και το παρελθόν μας. Μας ζει, μας τρέφει, μας δροσίζει, μας σκεπάζει από το κάμα του μεσημεριού, από τη βροχή κι από το χιόνι. (….)   Μεγαλώνει το δέντρο και μεγαλώνουμε κι εμείς μαζί του. Μας πάει ψηλά και μας αφήνει, σκαρφαλώνοντας να αγγίξουμε τον ουρανό. Είναι η ελπίδα και το μέλλον μας. Το βρίσκουμε το δέντρο απ’ τους γονείς μας και το δίνουμε στα παιδιά μας. Είναι το δέντρο της ζωής μας!»

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ VICTOR BAKKER

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος και το My Art Boxby technohoros σας εύχονται καλή χρονιά με υγεία και  επιτυχίες σε κάθε τομέα!
Καλωσορίζουμε τη νέα χρονιά με την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής στην Ελλάδα του Ολλανδού εικαστικού Victor Bakker, με τίτλο “The Lady with the Necklace - Untitled.
Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018 στις 20:00 και θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου.
Ο Ολλανδός καλλιτέχνης που λατρεύει το φως της Ελλάδας και έχει επιλέξει να ζει εδώ, παρουσιάζει μία σειρά έργων που, με αυτοτέλεια και αυτάρκεια, καλούν τον επισκέπτη να τα αποκρυπτογραφήσει και να τα ερμηνεύσει. Μορφές, σχεδιασμένες με ζωντανά χρώματα και έντονες γραμμές, αγγίζοντας τα όρια του Φωβισμού, ισορροπούν ανάμεσα στην παραμόρφωση και τη σαφήνεια και μας καθηλώνουν με τη φαινομενική τους απλότητα και τη συγκεκριμένη νοηματική τους ταυτότητα. 

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ ΜΑΝΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος και το My art box by Technohoros, ξεκινώντας δυναμικά τη νέα καλλιτεχνική χρονιά 2017 – 2018,  υποδέχεται τη Μάνια Ευσταθίου και την έκθεση “Monitoring Solitude”, που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι και την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου. Η τεχνική της, πρωτότυπη και ιδιαίτερη, συνδυάζει φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό της αρχείο με τη ζωγραφική, το digital collageκαι την ψηφιακή εκτύπωση.
Όπως αναφέρει η ίδια η καλλιτέχνις, «δημιουργεί χώρους εσωτερικούς, όπου η ανθρώπινη φιγούρα άλλοτε είναι οπτικά παρούσα και άλλοτε υποδηλώνεται έμμεσα, με άλλους τρόπους», ενώ η ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πέπη Ρηγοπούλου που επιμελείται τον κατάλογο της έκθεσης, αναρωτιέται: «Πώς να παρακολουθήσεις την μοναξιά, να την καταγράψεις, αφού η μοναξιά δεν μετριέται, δεν έχει εμβαδόν, τίτλους πιστοποίησης, δεν έχει όγκο, έχει την τάση να απλώνεται παντού, σαν τον αιθέρα, και να κατατρώει την πανίδα και την χλωρίδα (όπως στα έργα του Dumala που αγαπά η Μάνια Ευσταθίου). Δεν την παρακολουθείς την μοναξιά εσύ, εκείνη εισβάλλει απρόσμενα εκεί που δεν το περιμένεις».

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Εγκαίνια έκθεσης Λίλας Παπούλα

Έκθεση της Λίλας Παπούλα στο Τελλόγλειο
Εγκαίνια: Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, 20.00
Εγκαινιάζεται την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017, στις 20.00, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών η έκθεση ζωγραφικής της Λίλας Παπούλα «Σ τοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας».
Η έκθεση, που θα φιλοξενηθεί στον πρώτο όροφο του Τελλογλείου, περιλαμβάνει περίπου 45 έργα (μικτή τεχνική) της καλλιτέχνιδας. Μεγάλος αριθμός των έργων παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό.
Αφετηρία γι’ αυτήν την καινούργια της δουλειά αποτελεί το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη [Εκεί…]:
(…) Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε,
Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας.
Από τη δεκαετία του ΄80 η Λίλα Παπούλα άρχισε να φωτογραφίζει τοίχους ερειπωμένων σπιτιών και να περιπλανιέται στο εσωτερικό τους αναζητώντας  αποτυπώματα φθοράς και απώλειας: άδεια δωμάτια, σκουριασμένες σκάλες, φωταγωγούς, ξεχαρβαλωμένα ντουλάπια.  Τις φωτογραφίες αυτές στη συνέχεια μετέτρεψε σε ζωγραφική, δημιουργώντας προσωπικές τοιχογραφίες με συναίσθημα και μνήμη. Στα έργα της εστιάζει στο νήμα της ζωής που διακόπηκε, στο στοιχείο της απουσίας των ανθρώπων των οποίων τα αποτυπώματα όμως συνεχίζουν να υπάρχουν.
Για τη νέα της αυτή δουλειά, η Λίλα Παπούλα σημειώνει: «Πάντα με γοήτευε αυτό το εσωτερικό το παιχνίδι με τον χρόνο και τον τόπο,  ανάμεσα στο άλλοτε, στο τώρα και στο μετά, στο εδώ και στο αλλού, στο μέσα και στο έξω, στο είναι και στο δεν είναι. Έτσι, δουλεύοντας με εικόνες από το παρελθόν αναζητούσα και μερικές φορές ανακάλυπτα καινούριες διαδρομές που με οδηγούσαν στο παρόν. Όπως και τώρα, με τις εικόνες που φέρνω σ’ αυτή την έκθεση,  εικόνες φθοράς και νοσταλγίας για κάτι που χάθηκε, δεν είναι νομίζω ο πόνος και η απελπισία που μοιράζομαι, αλλά η εικαστική ματιά μου πάνω σε αυτά, γιατί από μόνη της η Τέχνη μπορεί να λειτουργεί επανορθωτικά, ως ανακατασκευή τόσο του πόνου όσο και της απελπισίας από την απώλεια σε κάλεσμα προς την κατεύθυνση της ζωής και της ελπίδας».
Την έκθεση πλαισιώνουν φωτογραφίες και ένα video της καλλιτέχνιδας.
Η Λίλα Παπούλα  γεννήθηκε στην Αθήνα.  Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και έκανε μαθήματα ζωγραφικής στη Saint Martins School of Art στο Λονδίνο  και με τον Μίμη Κοντό στην Αθήνα. Έχει παρουσιάσει έργα της σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Επίσης έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της υπάρχουν στη Βουλή των Ελλήνων, πρεσβείες, πανεπιστήμια, μουσεία, πινακοθήκες και άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η έκθεση, όπως όλες οι εκθέσεις του Τελλογλείου, θα συνοδεύεται από εκπαιδευτικά προγράμματα, ανάλογα με το επίπεδο εκπαίδευσης, από ξεναγήσεις για ενήλικες και άλλες παράλληλες εκδηλώσεις.
Τη γενική ευθύνη της έκθεσης έχει η γενική γραμματέας του Δ.Σ. του Τελλογλείου, καθηγήτρια του Α.Π.Θ. Αλεξάνδρα Γουλάκη - Βουτυρά, την επιμέλεια και τον σχεδιασμό η δρ. αρχιτέκτων μουσειολόγος Βίκυ Κερτεμελίδου.
Η έκθεση  εντάσσεται στο Κεντρικό Πρόγραμμα της 6ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης «Φαντασιακές Εστίες-Imagined Homes» (30.09.2017-14.01.2018 / www.thessalonikibiennale.gr). Η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης οργανώνεται από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης).
Διάρκεια έκθεσης έως 20 Οκτωβρίου 2017.

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ - ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΔΟΥΜΑ

έκθεση φωτογραφίας “Journey in the Labyrinth της Θαλασσινής Δούμα πρόκειται να εγκαινιαστεί στην αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος την Πέμπτη 15 Ιουνίου στις 20:00. Η έκθεση παρουσιάστηκε από τις 26 Απριλίου έως και τις 14 Μαΐου στο αρχαιολογικό μουσείο της Πάτρας και αποτελείται από τρεις ενότητες ασπρόμαυρων φωτογραφιών: “Dissolving Travellers”, “Move In” και “Lines”. Η πρώτη ενότητα δημιουργήθηκε στη Γροιλανδία, η δεύτερη σε υπόγεια φαράγγια της Αριζόνα, και η τρίτη στη Νέα Υόρκη, ενώ η τριλογία αποτελεί ένα πολυεπίπεδο ταξίδι ανάμεσα σε έρημα τοπία της φύσης και κτίρια της μεγαλούπολης.
Ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης, Lorenzo Canova αναφέρει:  «Η Θαλασσινή Δούμα υλοποιεί ένα σύνθετο ταξίδι που τη δύναμή του τη βρίσκει μέσα απ’ την ένταση ενός βλέμματος που διεισδύει στον ζωτικό πυρήνα του τοπίου, με σκοπό να αποστάξει την ιστορία του καθώς και την ενσυναίσθηση που το ορίζει», ενώ η ίδια η καλλιτέχνις επισημαίνει: «Η δουλειά μου αυτή είναι μεταφορικά ένα ταξίδι ψυχής που ξαναβρίσκει τον λαβύρινθό της, όπου λαβύρινθος είναι η εσωτερική αναζήτηση, επαναγέννηση και επανασύνδεση...η επιστροφή στη μήτρα της Μητέρας Γης».