ΣΤΟ ΘΟΛΩΜΕΝΟ ΜΑΣ ΜΥΑΛΟ…

Ο αξέχαστος Άκης Πάνου έγραψε αυτό το μεγάλο λαϊκό τραγούδι το οποίο ερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης, ένα καθαρά «ερωτικό – κοινωνικό λαϊκό». Σήμερα, το «σωτήριο έτος 2009» αφήνοντας στην άκρη το όποιο «ερωτικό» στοιχείο, μας μένει μόνο η «θολούρα». Η θολούρα της καθημερινότητας,. Η θολούρα της βιοπάλης. Η θολούρα της φτώχειας. Φάγαμε ακόμα ένα πρόστιμο από την Ευρώπη, και ο «μπεζαχτάς» μας άδειασε ακόμα και από τη σκόνη που είχε πιάσει το τελευταίο καιρό. Πρόστιμα ε; Για τις χωματερές (θα έρθουν κι άλλα για τις κατά τα άλλα κλειστές χωματερές), για το συνταξιοδοτικό και πάει λέγοντας. Θολούρα και των γονέων! Πάει το πενθήμερο, και το οκτάωρο! Εκεί να δεις θολούρα. Ποιο πενθήμερο; Τετραήμερο, τριήμερο, και που είσαι φίλε; Θέλεις περισσότερη θολούρα; ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ εργασία, ΜΑΥΡΑ λεφτά….. «Στο θολωμένο μας μυαλό ο κόσμος είναι μια σταλιά». Έχει τόσο μικρύνει που άρχισε να μας πνίγει. Μας πνίγει τη στιγμή που το κράτος, αυτό που φωνάζει και λέει για κρίση, δίνει από εδώ κι από εκεί χρήματα από εκείνα που ΔΕΝ υπάρχουν, από εκείνα της … κρίσης. Θολούρα ατελείωτη, με όλο και περισσότερους ανέργους να τρέχουν στον ΟΑΕΔ για ταμείο. Καρντάσια την πατήσαμε. Δε με νοιάζει αν η θολούρα έχει χρώμα μπλε κόκκινο, πράσινο, σκατουλι….. Με νοιάζει που στην θολούρα αυτή, στην «αντάρα» του μυαλού μας οι γραβατωμενοι λύκοι χαίρονται! Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com

Το Κρατικο Συνολο Τραγουδιου και Χορου του Omsk στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ρωσσικη ανοιξη

Κρατικο Συνολο Τραγουδιου και Χορου του Omsk

Α' Μέρος

Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ Ο τόπος της Σιβηρίας ο ηράκλειος (Φωνητική και χορογραφική παράσταση)Κρατικό Χορευτικό Συγκρότημα "Αυγή του Τουμέν"

Το κράτος των Ρως το ορθόδοξο

Η Κοστρομά Περπατούσε η δεσποινίδα… (Χορογραφική εικόνα) Κουράζκι (Γυναικείος χορός) Καλαμπουρτζήδες (Ανδρικός χορός) Χοροβόντ (Σιβηρικός χορός με τον παλαιό σλαβικό ομαδικό χορό) Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ Μαντήλι Κρατικό Συγκρότημα Τραγουδιού και Χορού του Αστραχάν

Κοντά σε κοιλάδα, κοντά σε λιβαδάκι

Οι κάτοικοι του Αστραχάν – τα αδέλφια, οι λεβέντες Ο χορός των Καλμίκων

Αγαπώ εγώ το κοζακόπουλο

Ένα – δύο σ’ αγαπώ εσένα Κρατικό Χορευτικό Συγκρότημα "Αυγή του Τουμέν"

Συρτάκι (Ελληνική σουίτα) Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ

Υπώρεια (Φωνητική και χορογραφική παράσταση)

Β' Μέρος

Κρατικό Χορευτικό Συγκρότημα "Αυγή του Τουμέν"

Υποδεχθείτε την υπόκλισή μας τη Σιβηρική

Βόρεια εικόνα (Χορογραφική σύνθεση) Η παπίτσα η λιβαδίσια (Χορογραφική μινιατούρα) Ρωσική σουίτα Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ

Γλωσσοφαγιά Κρατικό Χορευτικό Συγκρότημα "Αυγή του Τουμέν"

Εργάτες ποτάμιων μεταφορών του Τουμέν (Χορογραφική σύνθεση) Γέρος φύλαρχος (Χορογραφική εικόνα)

Εμποροπανήγυρη (Χορογραφική σύνθεση) Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ Κουταλοποιοί

Κρατικό Συγκρότημα Τραγουδιού και Χορού του Αστραχάν

Χοροβόντ Αχ, αυτό το ελκηθράκι…

Αρχόντισσα Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ Τέρψη (Φωνητική και χορογραφική παράσταση) Το Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ ιδρύθηκε το 1950.

Ιδρύτριά του ήταν η Βραβευμένη από τη Ρωσική Ομοσπονδία, Elena Kalugina, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στη διάδοση της Ρωσικής παράδοσης.

Το 1962, ο Georgy Pantiukov, εξαιρετικός γνώστης της παράδοσης και θαυμάσιος διευθυντής ορχήστρας, έγινε διευθυντής του Συνόλου του Ομσκ.

Κατά τη διάρκεια της δημιουργικής αυτής περιόδου, θεατές από όλες τις Δημοκρατίες της Ένωσης χειροκρότησαν το Σύνολο.

Η εφημερίδα "Σοβιετικός Πολιτισμός" υπογράμμιζε: "η Τέχνη του Συνόλου του Ομσκ είναι πραγματικά λαϊκή τέχνη που διατηρεί όλη τη γοητεία των τοπικών παραδόσεων ενώ, ταυτόχρονα, έχει ανυψωθεί σε διεθνή ήχο".

Σήμερα, οι καλλιτέχνες του Κρατικού Συνόλου του Ομσκ συνεχίζουν την παράδοση των παλαιότερων γενιών, κρατώντας τις καλύτερες παραδόσεις, επεξεργάζονται ένα νέο ρεπερτόριο, νέες συνθέσεις με πραγματικό σιβηρικό χρώμα.

Πατριωτικές, λυρικές και κωμικές συνθέσεις, διαδέχονται οργανικά η μια την άλλη, δημιουργώντας αξέχαστα προγράμματα.

Από το 1998, ο Alexandr Zobov είναι ο καλλιτεχνικό σύμβουλος του Μουσικού και Χορευτικού Κρατικού Συνόλου του Ομσκ.Μουσικό και Χορευτικό Κρατικό Σύνολο του Ομσκ Συγκρότημα Τραγουδιού και Χορού του Αστραχάν Κρατικό Χορευτικό Συγκρότημα "Αυγή του Τουμέν" Τιμές εισιτηρίων:30€, 20€, 12€ (μαθητικά-φοιτητικά)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αρχηγείο Πυροσβεστικού Σώματος

Γραφείο Τύπου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 2059 Ώρα:08:30 Αθήνα:26/03/2009 Πυρκαγιά εκδηλώθηκε στις 06:25 χθες, σε δυο καφετέριες, στην οδό Βουδούρη 10, στη Χαλκίδα. Από την πυρκαγιά προκλήθηκαν σοβαρές υλικές ζημιές στον εξωτερικό χώρο των δύο καταστημάτων. Στο έργο της κατάσβεσης έλαβαν μέρος εφτά πυροσβεστικοί υπάλληλοι με τρία οχήματα. Προανάκριση διενεργείται από το αρμόδιο Ανακριτικό Τμήμα. Πυρκαγιά εκδηλώθηκε στις 11:03 χθες, σε διαμέρισμα 2ου ορόφου, στην οδό Θηβών 248, στο Περιστέρι Αττικής. Από την πυρκαγιά υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές το διαμέρισμα ενώ μικρότερες υλικές ζημιές υπέστησαν εξωτερικά δύο παρακείμενα διαμερίσματα. Στην κατάσβεση της πυρκαγιάς έλαβαν μέρος 15 πυροσβεστικοί υπάλληλοι με έξι οχήματα. Προανάκριση διενεργείται από το αρμόδιο Ανακριτικό Τμήμα.

Γραφείο Τύπου Α.Π.Σ., Ριζαρείου 1 και Μ. Ασίας, Χαλάνδρι, Τ.Κ. 15233 Τηλ.:2108178271-4, Fax: 2108178275-6, http://www.fireservice.gr - e-mail: mail@fireservice.gr

Η «άσπρη λέξη» της ημέρας - αδελφοποιτός

Αδελφοποιτός.

Ο αδελφοποιτός ήταν αυτός που συνδεόταν με κάποιον με αδελφοποίηση (αδελφός + ποιώ = κάνω κάποιον αδελφό), δηλαδή μια τελετουργία υπόσχεσης φιλίας και προστασίας.

Παλιότερα, στους γάμους οι αδελφοποιτοί ήταν οι σημαντικότεροι βοηθοί.

Φρόντιζαν να εξοπλίσουν το σπίτι στο οποίο γινόταν ο γάμος με όλα τα απαραίτητα έπιπλα και σκεύη από τα γειτονικά σπίτια, αλλά και να σερβίρουν τους καλεσμένους.

Εξαιρετικά τιμητικός τίτλος, μπορούσε να προκαλέσει προσβολές και αντιζηλίες ανάμεσα σ' αυτούς που τον δικαιούνταν λόγω στενής συγγένειας ή φιλίας αλλά δεν τον αποκτούσαν.

Θέμα της εβδομάδας: Φιλία και γάμος σε άλλες εποχές

Δείτε όλο το αρχείο λέξεων αλλά και άλλα ενδιαφέροντα θέματα στη διεύθυνση www.asprilexi.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ E-PONTOS ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ «ΣΕΡΡΑ» Ο Χορευτικός Όμιλος Ποντίων "ΣΕΡΡΑ" θα εμφανιστεί την Κυριακή 29 Μαρτίου στην εκπομπή της ΕΤ1 "Μουσική Παράδοση" του Παναγιώτη Μυλωνά και ώρα 09:00-10:00. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ «ΣΕΡΡΑ» ΠΕΙΡΑΙΩΣ 68(C/O ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ)ΜΟΣΧΑΤΟ Τ.Κ. 18346 ΤΗΛ. 2104823992 FAX. 2104811941 www.serra.gr ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΡΟΔΟΥ "Ο ΔΙΓΕΝΗΣ" Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΡΟΔΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 19:30 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ "ΑΚΤΑΙΟΝ" ΣΤΗ ΡΟΔΟ. Σύλλογος Ποντίων Ρόδου "Ο Διγενής" Αλ. Παναγούλη Ρόδος Τ.Κ. 85100 Τηλ & Fax: 2241035553 digenis08@gmail.com ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ - ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ - ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ 2ου ΟΡΟΦΟΥ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 19:00 (ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ 72, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΚΟΡΔΕΛΙΟ). ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ - ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ 72 ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ - ΚΟΡΔΕΛΙΟ Τ.Κ. 56334 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τηλ. 2310768530 Fax 231076828 www.pontioi.gr 11η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΟΛΙΧΝΗΣ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΗΝ 11η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΘΕΟΚΛΗΤΟ ΚΑΡΙΠΙΔΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΛΙΧΝΗΣ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΤΟ ΕΡΓΟ "Ο ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΤΗ ΧΩΡΙ" ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΔΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ,- ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΤΟ ΕΡΓΟ "ΕΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΤΣΑΒΟΓΛΗ" ΤΟΥ Α. ΛΑΡΑΧΑΝΕΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ Ν. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ,- ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ:ΤΟ ΕΡΓΟ "Ο ΚΛΗΔΟΝΑΣ" ΤΟΥ Φ. ΚΤΕΝΙΔΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΛΕΣΧΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ,- ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ:ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΝΤΙΩΝ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ "ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ", Η ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ "ΑΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ" ΚΑΙ H ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΚΕ.ΦΟ ΠΟΛΙΧΝΗΣ.ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΚΥΡΙΩΝ ΚΕ.ΦΟ ΠΟΛΙΧΝΗΣ.- ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ:ΤΟ ΕΡΓΟ "Η ΤΡΥΓΟΝΑ" ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΥΚΑΣΙΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ "Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ"- ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ:ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΘΕΟΚΛΗΤΟ ΚΑΡΙΠΙΔΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΠΟΛΙΧΝΗΣ. ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ 19:30. ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Ολοκληρώθηκαν και τα τελευταία γυρίσματα της εκπομπής «Κάθε τόπος και τραγούδι» ΕΤ3 Ολοκληρώθηκαν σήμερα Τετάρτη 25 Μαρτίου και τα τελευταία γυρίσματα της εκπομπής «Κάθε τόπος και τραγούδι» της ΕΤ3. Για δεύτερη φορά η Ε.Λ.Β. φιλοξενείται από την εκπομπή του Γιώργου Μελίκη στην ΕΤ3. Τα γυρίσματα έγιναν αρχικά στο κτίριο της Ε.Λ.Β. σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο το προηγούμενο Σάββατο, όπου παρουσιάζεται ένα μοναδικό παραδοσιακό "μουχαμπέτι" με πολλά δίστυχα, κέφι και πολύ... τσίπουρο!Ακολούθησαν τα τελευταία γυρίσματα, σήμερα Τετάρτη 25 Μαρτίου, στο κτίριο του Δήμου Βέροιας καθώς και στο παραδοσιακό ξενώνα "Καλαϊτζή" στο Μετόχι Ημαθίας, όπου παρουσιάστηκαν διάφοροι χοροί του Πόντου από πολυπληθές χορευτικό συγκρότημα της Ε.Λ.Β. Στα γυρίσματα πήραν μέρος δύο τραγουδιστές, πέντε οργανοπαίκτες (λύρα, τουλούμ και νταούλι), 45 χορευτές, όλοι τους μέλη της Ε.Λ.Β. Επίσης υπήρχε πολυπληθής υποστήριξη τόσο από ανθρώπους του συμβουλίου όσο και από μέλη-φίλους της Ε.Λ.Β. Η εκπομπή θα μεταδοθεί την Κυριακή 29 Μαρτίου στις 12:00 το μεσημέρι. Την Αμερικανίδα συγγραφέα Θία Χάλο, ποντιακής καταγωγής, υποδέχθηκε στο γραφείο του ο Π. Ψωμιάδης Η πρωτοβουλία της ποντιακής καταγωγής αμερικανίδας συγγραφέα Τία Χάλο για την ίδρυση ενός πολιτιστικού κέντρου στο δήμο Βασιλικών, όπου θα στηθεί πρότυπο παραδοσιακό χωριό του Πόντου, αλλά και η πρόθεσή της να ανεγερθεί στον ίδιο χώρο μνημείο για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, συζητήθηκε σε συνάντηση που είχε η ίδια με το Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδη. Η συζήτηση περιστράφηκε επίσης γύρω από την μαρτυρία που έφερε το 1999 στο φως ο κ. Χάλο με το βιβλίο της«Ούτε το όνομά μου», παρουσιάζοντας την προσφυγική εμπειρία της μητέρας της, η οποία έφυγε από τον Πόντο για τις ΗΠΑ. Τέλος, συζήτησαν το θέμα της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού καθώς και την ανάδειξη των ηθών, των εθίμων και της λαϊκής παράδοσης των Ελλήνων του Πόντου. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ «ΣΕΡΡΑ» Στις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 9 Μαρτίου 2009 εκλέχθηκαν ανάλογα με τον αριθμό ψήφων που έλαβαν οι κάτωθι:1. Ζουρνατζίδης Νικόλαος2. Αδαμίδης Γεώργιος3. Χαραλαμπίδου Λιάνα4. Πανικίδης Χαράλαμπος5. Σταμπολίδου Τιμόκλεια6. Μπακιρλή Εριφύλη7. Παχατουρίδης Όμηροςοι οποίοι συγκροτήθηκαν σε σώμα στις 24 Μαρτίου 2009:Πρόεδρος: Ζουρνατζίδης ΝικόλαοςΑντιπρόεδρος: Χαραλαμπίδου ΛιάναΓραμματέας: Μπακιρλή ΕριφύληΤαμίας: Αδαμίδης ΓεώργιοςΥπεύθ. δημοσίων σχέσεων: Πανικίδης ΧαράλαμποςΥπεύθ. χορευτικού: Παχατουρίδης ΌμηροςΥπεύθ. Ιματιοθήκης: Σταμπολίδου ΤιμόκλειαΕξελεγκτική επιτροπή:Πρόεδρος: Κατερίνα ΔιατσίγκουΠαπαμιχαήλ ΓεώργιοςΣιδηρόπουλος Στέφανος ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ «ΣΕΡΡΑ» ΠΕΙΡΑΙΩΣ 68(C/O ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ) ΜΟΣΧΑΤΟ Τ.Κ. 18346 ΤΗΛ. 2104823992 FAX. 2104811941 www.serra.gr ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΟΔΙΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδίτη, καλεί τα μέλη του σε τακτική Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση, την Κυριακή 29 Μαρτίου 2009 και ώρα 10.30 π.μ. στην αίθουσα του Συλλόγου. Θέματα της Γενικής Συνέλευσης:1. Εκλογή Προεδρείου για τον έλεγχο της υπάρξεως ή μη απαρτίας (με παρόντα τα μισά συν ένα, ταμειακώς τακτοποιημένα μέλη).2. Απολογισμός πεπραγμένων απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου:α. Έκθεση Εξελεγκτικής Επιτροπής για την οικονομική κατάσταση του Συλλόγου.β. Έκθεση πεπραγμένων του Διοικητικού Συμβουλίου.3. Εκλογή τριμελούς Εφορευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια των εκλογών.4. Εκλογές για την ανάδειξη νέου:α) Διοικητικού Συμβουλίου (7 μέλη) καιβ) Εξελεγκτικής Επιτροπής (3 μέλη).Υπενθυμίζεται ότι στη Γενική Συνέλευση έχουν το δικαίωμα να μετέχουν τα ταμειακώς τακτοποιημένα μέλη.Υποψηφιότητες μπορούν να τεθούν την ίδια μέρα στην Γενική Συνέλευση.Σε περίπτωση που δεν υπάρξει απαρτία των μελών η Γενική Συνέλευση θα επαναληφθεί την επόμενη Κυριακή 5 Απριλίου 2009 στο ίδιο μέρος, την ώρα και με τα ίδια θέματα. Για το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Η ΓραμματέαςΣωτηρία Καγιόγλου - Ζιαζιά Η ΠρόεδροςΜαρία Κεχαγιά ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΟΔΙΤΗ ΡΟΔΙΤΗΣ - Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ ΤΚ:50100 ΤΗΛ. & FAX 2461071646, 6945871226 www.mps-roditi.gr mpsroditi@gmail.com «Ελλείψει παιδείας αγνοούμε τον πολιτισμό μας» «Το θέατρο είναι η πιο επικίνδυνη μορφή τέχνης για το κατεστημένο» Σε καθηλώνει με τη μορφή, την παρουσία του, τη φωνή του, το λόγο του. Θαρρείς και μπροστά σου βλέπεις τον απόγονο των Τραντέλληνων, της ράτσας που άφησε τα ίχνη της στα μέρη του Πόντου, αλλά και της Θράκης. Ένας περήφανος Πόντιος ο Λάζος Τερζάς που εδώ και χρόνια ενσυνείδητα αποφάσισε να αφήσω πίσω του μια πετυχημένη καριέρα στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και να ασχοληθεί με το ποντιακό θέατρο. Διαβάζοντας και ανοίγοντας δρόμους.Με επίκεντρο τη γλώσσα και το θέατρο μία συζήτηση λίγο πριν ξεκινήσουν οι εκδηλώσεις στο Θρυλόριο. Με έναν Λάζο Τερζά να μιλά, να καυτηριάζει καταστάσεις, να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον του θεάτρου των γλωσσικών ιδιωμάτων. Ας τον ακούσουμε...Αφήνοντας μια επιτυχημένη πορεία για το ποντιακό θέατροΠτΘ: Ο Λάζος Τερζάς άφησε πίσω του μια επιτυχημένη καριέρα στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τι ήταν αυτό που τον ώθησε να πάρει αυτή την απόφαση;Λ.Τ.: Ειλικρινά κάποια στιγμή με έπιασε αγωνία διαβάζοντας κάποιους διεθνούς φήμης γλωσσολόγους, οι οποίοι στέλνουν κραυγές αγωνίας υποστηρίζοντας ότι στα επόμενα δέκα χρόνια από τις 6500 ιδιωματικές γλώσσες που υπάρχουν στον κόσμο στα επόμενα χρόνια οι μισές τουλάχιστον θα χαθούν, μεταξύ των οποίων και η Τσακώνικη, η οποία είναι συνέχεια της πανάρχαιας δωρικής διαλέκτου. Αυτό βέβαια θα δημιουργήσει μεγάλη ζημιά, γιατί οι ονομασίες πολλών ειδών της χλωρίδας και πανίδας είναι καταγεγραμμένες με λέξεις των ιδιωματικών γλωσσών. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ο Άγγελος Σικελιανός και ο Νίκος Καζαντζάκης βγήκαν ένα απόγευμα στη Μάνη να περπατήσουν σε ένα μονοπάτι. Κάποια στιγμή τους έκανε εντύπωση μια μοσχοβολιά. Εσκουντούλιζεν ο τόπος από ένα τσιτσέκ, πολύχρωμο. Αναρωτήθηκαν τι είναι αυτό και αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω στο χωριό να ρωτήσουν. Ρώτησαν τον πρώτο δημότη που συνάντησαν πώς λέγεται αυτό το λουλούδι και τους απήντησε: «Η γιαγιά που ήξερε την ονομασία αυτού του λουλουδιού πέθανε πριν από δέκα χρόνια». Μαζί της πέθανε και μία λέξη, πέθανε και μια ονομασία, μια λέξη από ιδιωματική γλώσσα. Κατ’ αρχήν να πω ότι ιδίωμα σημαίνει ιδιαιτερότητα, ιδιομορφία. Σύμφωνα με τον κ. Γεωργουσόπουλο, «η ποντιακή διάλεκτος μας οδηγεί στη μήτρα του γλωσσικού παρελθόντος», την αρχαία ελληνική γλώσσα. Έκανα μια πορεία ειλικρινά αξιοζήλευτη στο Ελεύθερο Θέατρο κάνοντας πάντα επιλογές με στόχο την ποιότητα… την ποιότητα… την ποιότητα… Το ίδιο συνέβη και στην τηλεόραση. Ξεκίνησα με Παπαδιαμάντη και το 1995 τελείωσα με Θεοτόκη, ενός από τους τέσσερις μεγαλύτερους λογοτέχνες της πατρίδας μας και το έργο «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα». Το 1985 πήρα την μεγάλη απόφαση.ΠτΘ: Η αφορμή πότε δόθηκε για να ασχοληθείτε με το ποντιακό θέατρο;Λ.Τ.: Έπαιρνα και ένα περιοδικό, έκδοση της εφημερίδας «Νέα» του συγκροτήματος Λαμπράκη, με διευθυντή τότε τον Κώστα Νίτσο, στο οποίο εκεί για πρώτη φορά γύρω στο 1970 διάβασα για τους Μωμογέρους, τα Μωμογέρε, που λέμε και σι γλώσσαν εμούν, τα λαϊκά παραδοσιακά δρώμενα του Πόντου που έλκουν την καταγωγή τους από τις Διονυσιακές γιορτές και τα οποία λίγο ή πολύ είναι ο προάγγελος της αρχαίας τραγωδίας. Στο κείμενο είχε μία ολόκληρη ανάλυση με μία από τις παραλλαγές, διότι υπάρχουν πενήντα παραλλαγές, του Χρήστου Σαμουηλίδη. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, ότι έχουμε τέτοια κληρονομιά εμείς οι Πόντιοι την οποία, ελλείψει παιδείας, αγνοούμε. Ακόμη και εγώ ο θεατράνθρωπος που έχω μελετήσει το παγκόσμιο δραματουργικό θέατρο δεν γνώριζα ότι οι γονείς μας εκεί στα παράλια του Ευξείνου Πόντου είχαν επτά υπαίθρια θέατρα σαν της Επιδαύρου, τα οποία ισοπέδωσαν οι Ισλαμιστές το 1461 με την πτώση και της αυτοκρατορίας των Κομνηνών, της Τραπεζούντας, όπου έπαψε πια να ακούγεται η πανάρχαια ιωνική διάλεκτος των προγόνων μας. Οι τραγικοί μας συγγραφείς του αναστήματος του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αισχύλου, ο Διόδωρος ο Σινωπεύς, ο Δίφιλος ο Σινωπεύς, της Μέσης Κωμωδίας, 4ος αιώνας π.χ. του αναστήματος του Αριστοφάνη του οποίου η προτομή βρίσκεται στη Βιέννη, στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης και όχι στην Ελλάδα, αλλά και πάρα πολλά άλλα πολιτισμικά και πολιτιστικά στοιχεία του ελλαδικού χώρου βρίσκονται, όπως ξέρετε, σε ξένα μουσεία. Τα υπαίθρια θέατρά μας δεν υπάρχουν σήμερα, σώζονται, λένε οι ιστορικοί, λείψανα. Τα θέατρα της Αμάσειας, Τίειου, Αμάστριδος, Κερασούντος όλα έχουν ισοπεδωθεί, μετά μανίας. Ό,τι πολιτισμικό, ό,τι πολιτιστικό ισοπεδώθηκε. Τώρα βέβαια το μετανιώνουν, διότι ο τουρισμός φέρνει πολύ χρήμα, ενώ μιλάνε και για πολιτιστική τους κληρονομιά. Θέατρο Εφέσσου, αγάλματα, αρχαίοι ναοί δεν υπάρχει ούτε μία επιγραφή που να είναι σε άλλη γλώσσα εκτός από την αρχαία ελληνική.Κέντρο Ποντιακού Θεάτρου και ΤεχνώνΠτΘ: Πώς ξεκινήσατε και πώς έγινε αποδεκτή αυτή η απόφασή σας;Λ.Τ.: Πήρα τη μεγάλη απόφαση, χωρίς να αρνηθώ το θέατρο στη νεοελληνική καθομιλουμένη και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, όταν με κάλεσε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, πήγα και συνεργάστηκα επιτυχώς και πέρασα και πάρα πολύ ωραία, αλλά παράλληλα ιδρύοντας το Κέντρο Ποντιακού Θεάτρου και Τεχνών έδωσα διάσταση στο Ποντιακό θέατρο, αυτήν την διάσταση που είχε πριν γίνει το μεγάλο καταριακό 1916-1922. Αυτή η αγωνία μου νομίζω ότι με οδήγησε σε σωστούς δρόμους. Υπήρχε μεν το ερασιτεχνικό ποντιακό θέατρο, αλλά παρέμεινε για εβδομήντα χρόνια ερασιτεχνικό και μόνον ερασιτεχνικό. Κάναμε έναρξη λειτουργίας παραμονές Χριστουγέννων του 1980 στο Σύλλογο Ποντίων Αργοναύται – Κομνηνοί Καλλιθέας και για πρώτη φορά, σημειωτέον ότι το ποντιακό ερασιτεχνικό θέατρο έδινε μία ή δύο παραστάσεις το χρόνο, εμείς δίναμε συνεχόμενα για δεκαπέντε μέρες. Χαμός. Δεν θα σας πω μετά τι έγινε γιατί τα εν οίκω μη εν δήμω και βρέθηκα στο έλεος του θεού.Αττική κωμωδίαΠτΘ: Και πώς στραφήκατε στην Αττική Κωμωδία;Λ.Τ.: Κάποια στιγμή θέλω να κάνω Αττική Κωμωδία. Το πρότεινα στη Μελίνα Μερκούρη το 1983 παρουσία του Ντίνου Βρεττού, τότε δημάρχου Αχαρνών και του Κώστα του Αλαβάνου, γενικού γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού. «Υπουργέ μου», της είπα, «σκέφτομαι να κάνω Αττική Κωμωδία και συγκεκριμένα την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στην ποντιακή διάλεκτο». Τίναξε το κεφάλι της με εκείνη την χαρακτηριστική έκφραση και μου λέει: «Κάντο βρε, έχω κατά νου κάτι». Και ήρθε αυτό το «κατά νου κάτι» το 1985 με την «Αθήνα - Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης» και το ποντιακό θέατρο μέσα στα μεγαθήρια της Ασίας και της Ευρώπης κάτω από την Ακρόπολη, στη ρωμαϊκή αγορά, ακούστηκε και λειτούργησε τέλεια μέσα από τον Αριστοφάνη η γλώσσα των γονιών μας, αυτή η πανάρχαια ιωνική διάλεκτος που μας χάρισαν οι αιώνες και στήσαμε γέφυρα και περάσαμε στην ελπίδα.Και η κριτική που γράφτηκε τι να σας πω… Σχεδόν όλες οι κριτικές τελειώνουν με τη λέξη ύμνος. «Επιτέλους ανέβηκε η «Ειρήνη» όπως θα την ήθελε ο δημιουργός της ο Αριστοφάνης», αφού πρώτα εξυμνείται αυτό το τόλμημά μου. Για παράδειγμα, ο τίτλος της κριτικής του Γεωργουσόπουλου με κεφαλαία γράμματα μια ολόκληρη σελίδα στα «Νέα»: «Εύφοροι δρόμοι». Ανοίξαμε εμείς οι Πόντιοι εύφορους δρόμους στην Αττική Κωμωδία ερμηνεύοντάς την μέσα από μία αρχαιοβριθή ελληνική γλώσσα. «Πανάρχαια ακούσματα» γράφουν οι κριτικές. «Λέξεις, φράσεις τι πλούτος», αναφωνεί και ο αείμνηστος Τάσος Λιγνάδης και καταλήγει: «δραστικότερα Αριστοφανική η σκηνοθεσία του Λάζου Τερζά στην ΄Ειρήνη΄ του Αριστοφάνη».Επίσης ταξιδέψαμε και στο εξωτερικό με το «Λαζάραγα» του Γιώργου Φωτιάδη το οποίο έχει πρώτο τίτλο «Τα Σκοτάδια», αλλά ο λαός το πολιτογράφησε «Λαζάραγας» διότι ο πρωταγωνιστής ο ήρωας ήταν ο Λάζαρος Αγάς και έμεινε ο «Λαζάραγας.Ιδιώματα και θέατροΠτΘ: κ. Τερζά, πώς λειτουργεί η ποντιακή διάλεκτος σε ανθρώπους που δεν την γνωρίζουν; Δημιουργεί δυσκολίες;Λ.Τ.: Νιώθω απέραντη ικανοποίηση μέχρι δακρύων όταν έρχονται οι μη Πόντιοι και μου λένε αυτά που μου λένε. Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης ο κ. Ψωμιάδης μας είχε εντάξει στο Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών. Χίλια άτομα η καφετέρια, διακόσια νέα παιδιά που έπιναν καφέδες. Με την έναρξη της παράστασης εγώ σαν Τυργαίος άρχισα να αγκαλιάζω την καφετέρια την πλατεία και να ερμηνεύω. Τελειώνοντας η παράσταση αυτός ο κόσμος ήρθε επάνω μου. Απομονώνω μία ελληνίδα μάνα η οποία μου λέει «κ. Τερζά δεν είμαι πόντια από τα συμφραζόμενα έβγαλα νόημα, αλλά συγκινήθηκα τόσο πολύ, γέλασα τόσο πολύ. Αυτό που είδαμε απόψε κ. Τερζά είναι Ελλάδα». Μην υποτιμούμε την νοημοσύνη και το αισθητήριο του λαού μας. Αυτός ο αμιγής ελληνισμός από το Ταίναρο μέχρι τα παράλια του Ευξείνου Πόντου με ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες, αλλά με κοινά χαρακτηριστικά ρυθμών μελωδιών ηθών εθίμων παραδόσεων γλώσσας, είναι καλός δέκτης.Έγκλημα σε βάρος του πλούτου του ΕλληνισμούΠτΘ: κ. Τερζά, η πολιτεία στηρίζει το θέατρο που είναι γραμμένο σε ιδιωματικές γλώσσες;Λ.Τ.: Δυστυχώς, πέρα από τη Μερκούρη η πολιτεία δεν στηρίζει τα θέατρα που λειτουργούν μέσα από ιδιωματικές γλώσσες. Μετά την Ειρήνη του Αριστοφάνη πήγα στο Λυκαβηττό και παρακολούθησα τη Λυσιστράτη που ανέβασαν οι Σύμιοι από τη Σύμη της Ρόδου. Θεία παράσταση και διάβασα και την κριτική Γεωργουσόπουλου: «Μετά το Λάζο Τερζά και την ΄Ειρήνη΄ του στην ποντιακή διάλεκτο, να ο πλούτος του Ελληνισμού, η ΄Λυσιστράτη΄ του Αριστοφάνη στη Συμιακή διάλεκτο». Ανέβασαν επίσης στο Λυκαβηττό το έργο της λογίας Ζακυνθινής Μαρτινέγκου, το «Φιλάργυρο». Πήγα και ακούω στους διαλόγους των ηθοποιών τις λέξεις ωτία, μυτία, φωτία, δουλεία, κουμούλ, κουμούλι, που θα πει σωρός από το πανάρχαιο που λέμε οι Πόντιοι «θα πάω κουμουλιάζω τα χορτάρε και θα φτάω» δηλαδή θα συσσωρεύσω. Σε αυτόν τον πλούτο του ελληνισμού από το Ταίναρον μέχρι τα παράλια του Ευξείνου Πόντου ποιος έχει δικαίωμα να εγκληματεί συρρικνώνοντας τα πολιτισμικά και πολιτιστικά στοιχεία; Ποιος έχει το δικαίωμα να εγκληματεί; Το έγκλημα θα σας πω ότι είναι σοβαρότερο από μία αφαίρεση ανθρώπινης ζωής. Εξακολουθεί να είναι έγκλημα ο μη σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, αλλά τι να την κάνεις την ανθρώπινη ζωή όταν της στερείς την πολιτισμική και πολιτιστική κληρονομιά; Οι πρόγονοί μας, αυτοί οι Τραντέλληνοι των παράλιων του Ευξείνου Πόντου, λένε οι ιστορικοί δια της γοητείας του πολιτισμού των, - είμαι αναγνώστης δεν είμαι ιστορικός και ποτέ δεν θα βάλω μπροστά από το όνομά μου ένα Δρ, Δρ Λάζος Τερζάς, Τερζανίδης κατά πόντον, εξελλένισαν βάρβαρες ράτσες, ποτέ δια της βίας, αλλά δια της γοητείας του πολιτισμού των. Με το Φροντιστήριο της Τραπεζούντος επάνδρωναν τα ρωμάνικα σχολεία και εδίδασκαν στα παιδιά της Ρωμανίας.Θα σας πω ένα παράδειγμα. Με κάλεσαν σε ένα ελληνικό γραφείο που φιλοξενούσε ένα γραφείο παραγωγής αμερικάνικο για να κάνουμε ένα διαφημιστικό μπροστά στην κάμερα. Παρόντες οι υπεύθυνες, και η ελληνίδα και η αμερικάνα. Με στήσαν μπροστά στην κάμερα, έκανα αυτό που μου ζήτησαν και ρωτά η αμερικάνα στη γλώσσα της: «Ο κύριος είναι επαγγελματίας ηθοποιός;», επειδή της έκανε εντύπωση και της απαντά η ελληνίδα: «Βεβαίως και μάλιστα κάνει θέατρο στη γλώσσα των γονιών του». Και ρωτά η αμερικάνα: «Γιατί οι γονείς του δεν είναι Έλληνες»; «Αν είναι Έλληνες; Από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου». Σαν ελατήριο πετάχτηκε η αμερικάνα από την καρέκλα της να πει το εξής χαρακτηριστικό: «Ο πατέρας μου, εκεί στην Αμερική που γεννήθηκα, από μικρό κοριτσάκι μού μιλά με δέος για αυτή τη δαιμόνια ράτσα των Ελλήνων του Εύξεινου Πόντου». Τι άλλο να πούμε…Οι υπουργοί του πολιτισμού δεν πήραν χαμπάρι που ταξιδεύω ανά την Ελλάδα και τον κόσμο μεταφέροντας μηνύματα ιστορίας, πολιτισμού στους απόδημους Έλληνες όχι μόνο ποντιακής καταγωγής, αλλά και γενικότερα. Αν δηλαδή έκλεβα ένα καρβέλι, είναι σίγουρο ότι θα με είχαν κάθε μέρα στα κανάλια. Τώρα που εργάζομαι και αγωνίζομαι γιατί; Οι αγωνίες μου είναι αμέτρητες για αυτό τον τόπο για αυτό το λαό μας που αιώνες τώρα δημιουργεί κοσμογονικούς ιστορικούς σταθμούς… ελλείψει ηγεσίας. Μας στερούν την πολιτιστική μας μερίδα, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και αυτό είναι αρνητική πολιτική πράξη.ΠτΘ: κ. Τερζά τα περισσότερα στοιχεία που αφορούν στον ποντιακό πολιτισμό και είναι γνωστά είναι αυτά που αφορούν στο χορό. Πόση ευθύνη έχουμε και οι ίδιοι;Λ.Τ.: Σε μία συνέντευξή μου ακριβώς εντόπισα το πρόβλημα αυτό που εντοπίζετε και εσείς. Χορεύουμε, χορεύουμε, χορεύουμε και πολύ καλά, δυναμικά, αλλά το υπόλοιπο φάσμα της πολιτιστικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς των προγόνων μας των παράλιων του Εύξεινου Πόντου τι θα απογίνει; Εμείς περάσαμε το μήνυμα στον αείμνηστο Γιαννόπουλο, υπουργό ΠΑΣΟΚ, που είπε κάποια στιγμή: «Οι Πόντιοι χορεύουν και χορεύουν πολύ καλά. Αφήστε τους να χορεύουν». Και ένα άλλο. Ο Πόλυς Χάιτας το 1936 ήρθε από το Νοβοροσίσκ στην Αθήνα στο σύλλογο «Αργοναύται Κομνηνοί» και σκηνοθέτησε ωραίες παραστάσεις. Κάποια στιγμή τους κάλεσαν στη Ζάκυνθο στο Φεστιβάλ παραδοσιακών ιδιωματικών σχημάτων και συγκεκριμένα κάλεσαν τον τότε Καλλιτεχνικό Οργανισμό Ποντίων Αθηνών, του οποίου πρόεδρος ήταν ο Ηλίας Τσιρκινίδης, ο μέγας ποιητής μας στην ποντιακή διάλεκτο, η ποίησή του όμως είναι άγνωστη στο λαό μας διότι δεν φροντίζουν οι Ομοσπονδίες τα ποντιακά σωματεία. Σε αυτό το φεστιβάλ ήταν και ο Ντάριο Φο, ο μεγάλος αυτός ευρωπαίος ηθοποιός και νομπελίστας, ο οποίος κάνει εδώ και σαράντα χρόνια ιδιωματικό θέατρο στην Ιταλία σε περιοχές της Ιταλίας που δεν καταλαβαίνουν γρι, οι αίθουσες όμως γεμίζουν. Στην Ιταλία υπάρχει η καθομιλουμένη που καθιέρωσε ο Ντάντε, αλλά παράλληλα υπάρχουν ιδιωματικές γλώσσες, ένας πλούτος για την Ιταλία, που οι Ιταλοί δεν επιτρέπουν να χαθεί. Όταν έγινε η αναπαράσταση των Μωμόγερων, λοιπόν, ο Ντάριο Φο ζήτησε να δει τον υπεύθυνο. Του έδειξαν τον Πόλυ Χάιτα. Του είπε τότε: «Κύριέ μου είναι δυνατόν εγώ ο Ευρωπαίος ηθοποιός να μη γνωρίζω αυτό το πανάρχαιο πρωτογονικό, καταγωγικό», είπε ένα σωρό επίθετα και του λέει ο Χάιτας: «Κύριέ μου για να έρθουμε εδώ κάναμε έρανο για να μαζέψουμε χρήματα για τα εισιτήρια και τα έξοδά μας». «Δηλαδή ερήμην της πολιτείας ήρθατε»; Και απαντά ο Χάιτας: «Μια ζωή, γιατί η πολιτεία αδιαφορεί».ΠτΘ: Η κατάσταση είναι και σήμερα ίδια;Λ.Τ.: Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι εκμαυλίζεται η κοινή πολιτιστική συνείδηση του λαού μας με τα χαμηλής εμβέλειας ξενόφερτα πολιτιστικά υποπροϊόντα που μόνο εθνική ζημιά κάνουν. Είναι η δεύτερη χρονιά που κάναμε πρόταση στον κ. Γιώργο Λούκο, για τα Επιδαύρεια. Ο Γιώργος Λούκος γεννήθηκε στα Σούρμενα μεγάλωσε με τα παιδιά συνομήλικους του χορεύοντας ποντιακούς χορούς. Σε μία συνέντευξή του που διάβασα έλεγε ότι η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας του ήταν πόντια, αλλά κομουνίστρια, η γιαγιά του από την πλευρά του πατέρα του αρβανίτισσα, αλλά βασιλόφρων. Αυτές οι δυο ελληνίδες γιαγιάδες σίγουρα νιώθουν υπερήφανες γι’ αυτό που κάνω για την πατρίδα μας και το λαό μας... κύριε Λούκο...Θέατρο και διατήρηση της αυτογνωσίαςΠτΘ: Πόσο το θέατρο συμβάλλει στην αυτογνωσία μας;Λ.Τ.: Πολύ καλή ερώτηση. Στην Αρχαία Αθήνα τα παιδιά μάθαιναν από τους δασκάλους, οι μεγάλοι από τους ποιητές. Η ποίηση είναι μέρος της πολιτικής. Όταν ο Διόνυσος μεταμορφώθηκε σε Ηρακλή και ήταν έτοιμος να κατέβει στον Άδη, η πρόθεσή του ήταν εμφανής. «Τι κάθεσαι εκεί» του λένε «πού πας»; «Μα για να ανεβάσω στον επάνω κόσμο τον πεθαμένο ποιητή». «Και το λοιπόν»; «Μα για να σώσει τον κόσμο». Στην Αρχαία Αθήνα συνιστούσαν στα παιδιά και στους πολιτικούς, ιδιαίτερα, να θεατρίζονται πιο συχνά για να γίνουν καλύτεροι πολίτες. Μία αμερικάνα θεατρολόγος το γνωρίζει αυτό και συμπληρώνει στο τέλος μιας ομιλίας της: «Ένα έθνος σε μία θεατρική αίθουσα σκέπτεται φωναχτά, διότι πράγματα τα οποία δεν μπορεί να τα εκφράσει, ενώ τα νιώθει, ακούγοντας τους διαλόγους των ηθοποιών επάνω στη σκηνή λέει να, ορίστε, Άρα λοιπόν σκέφτεται φωναχτά».Το θέατρο διαμορφώνει γνώμη, εμπλουτίζει τις γνώσεις του πολίτη οποιασδήποτε χώρας. Το θέατρο είναι η μοναδική μορφή τέχνης που κυνηγήθηκε ανελέητα από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Ο Λόρκα δολοφονήθηκε από πρωτοπαλίκαρα του Φράνκο. Το θέατρο είναι η πιο επικίνδυνη μορφή τέχνης για το κατεστημένο. Αφυπνίζει συνειδήσεις. Φτιάχνει πολίτες σκεπτόμενους. Και η σκέψη απαγορεύεται. Ο πολίτης, ο λαός δεν πρέπει να σκέπτεται, παρά να δέχεται και να βομβαρδίζεται Και για να μην μπορεί να αποβάλει τα άχρηστα από αυτά που τον βομβαρδίζουν, του απαγορεύουν να σκέπτεται, να μορφώνεται δηλαδή.Το θέατρο ήταν το μεγαλύτερο σχολείο των προγόνων μας, αυτό ήταν το σχολείο από αρχαιοτάτων χρόνων. Δανείσθηκαν από αυτό πολλά στοιχεία μεγάλοι συγγραφείς της Ευρώπης και στην εποχή της αναγέννησης και μετά και σύγχρονοι. Οι κλασικοί συγγραφείς μας Σοφοκλής Ευριπίδης, Αισχύλος ο Αριστοφάνης είναι τόσο σύγχρονοι. Ο Αριστοφάνης την «Ειρήνη» την έγραψε γιατί κάποια στιγμή η Νίκειος Ειρήνη δεν είχε αποτελέσματα και είδε ότι συνεχίζεται το φάγωμα Πελοποννησίων και Αθηναίων. Επί 25 χρόνια αλληλοσπαραγμός ομοεθνών. Την γράφει για να συντελέσει στην ειρήνευση των Ελλήνων. Επιτέλους ειρήνη, φθάνει πια αυτό το καταριακό. Επειδή ακριβώς το θέατρο παίζει καθοριστικό ρόλο στην παραπέρα πορεία των λαών αυτή η μορφή τέχνης κυνηγήθηκε, κυνηγιέται και θα κυνηγιέται, αλλά αυτή αφ’ εαυτής η μορφή τέχνης διαθέτει δυνάμεις και δεν υπάρχει περίπτωση να πεθάνει ποτέ. Στα βουνά, στην κατοχή, οι αντάρτες έκαναν θέατρο. Και λέει στο βιβλίο του ο Άγγελος Τερζάκης «και οι Πόντιοι, αυτοί οι Πόντιοι αντάρτες ανέβασαν κάποια στιγμή τον Λαζάραγα, τα «Σκοτάδια» το οποίο είναι η σύγκρουση ιδεών μεταξύ ενός αγά που πίνει το αίμα των χωρικών και οι χωρικοί κάποια στιγμή αντιστέκονται και η αντίσταση δεν φέρνει αποτελέσματα και αποφασίζουν να οργανωθούν και περνάνε από λαϊκό δικαστήριο το Λαζάραγα, αυτό τον δολοφόνο. αλλά αμέσως μπαίνουν στην περιοχή η Κοζάκοι και τα κάνουν όλα λίμπα». Αυτό το έργο το έγραψε ο Φωτιάδης το 1904 προφητεύοντας κατά κάποιο τρόπο τη μεγάλη απεργία την Κυριακή του 1905 από στρατιώτες του τσάρου και χωροφύλακες.ΠτΘ: Ο Γιώργος Φωτιάδης προσέφερε πολλά…Λ.Τ.: Ο Γιώργος Φωτιάδης γεννήθηκε στην Κερασούντα, τέλειωσε εκεί το γυμνάσιο, τα νομικά στην Αθήνα και πήγε στην Πάντοβα για μεταπτυχιακά. Γίνεται το ’96 ο πόλεμος της ντροπής, παρατά τις σπουδές του, κατατάσσεται εθελοντής, τραυματίζεται και πηγαινοερχόταν από Ομόνοια Σύνταγμα από Σύνταγμα Ομόνοια. Τον βρίσκει ένας ονόματι Σιδηρόπουλος, - αυτά μου τα έλεγε ανεψιός του ο Λεόντιος Σιδηρόπουλος που μένει στη Νέα Σμύρνη- και του λέει: «Γιωρίκα πας κ’ ερχεσαι Ομόνοια Σύνταγμα, Σύνταγμα Ομόνοια»… «Ε και ντο να εφτάω» λέ ατονε. Εξ α σο Σύνταμα και εξ α σην Ομόνοιαν μόνον αρβανίτικα ακούς». Αυτός ο Φωτιάδης δεν μπόρεσε να επιστρέψει στον Πόντο, διότι πολέμησε τους Τούρκους. Επέστρεψε στο Σοχούμ, όπου ήταν το «Πράσινο Θέατρο», στο οποίο ανέβαζε τα έργα του και σώζεται μία επιστολή του σε ένα γιατρό πόντιο που του έλεγε: «φίλε μου νοσταλγώ εκείνες τις υπέροχες μέρες, όπου στο Πράσινο Θέατρο ανεβάζαμε το «Λαζάραγα» και οι Τσαρικοί μας έπαιρναν στις πετριές.ΠτΘ: Αυτά όμως είναι άγνωστα στους περισσότερους…Λ.Τ.: Αυτά ελλείψει παιδείας τα αγνοεί όχι μόνον ο λαός μας, αλλά και η ηγεσία του ποντιακού στοιχείου. Δεν με κάλεσαν ποτέ, ταρακούνησα τον κόσμο, την Ευρώπη τον Καναδά, δεν μου είπαν ποτέ «έλα ρίζα μ’ καθ’κα να καλατσέβουμε. Κάτ’ εφτάς αδακές». Συνέχεια γράφουν οι εφημερίδες. Το Τμήμα Θεάτρου του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου μου έστειλε έναν τόμο σαν βιβλίο και όταν το άνοιξα τι είδα… Είχαν βάλει δύο φοιτήτριες από το Τμήμα Θεάτρου και κατέγραψαν όλο το οδοιπορικό του Κέντρου Ποντιακού Θεάτρου και Τεχνών μέχρι πριν πέντε χρόνια. Και γράφουν μέσα πράγματα, τα οποία εγώ δεν μπορούσα να διαβάσω γιατί δεν είχα γραφείο τύπου να πληρώσω να μου στείλουν τα αποκόμματα. Αυτή είναι η Ελλάδα μας. Η Ελλάδα του Ταίναρου, η Ελλάδα των παράλιων του Ευξείνου Πόντου η Ελλάδα μας δεν μαντρώνεται στα σημερινά αρχαία όρια. Πολιτισμικά και πολιτιστικά ταξιδεύει ανά τον κόσμο. Μαύρη Θάλασσα, Βακτριανή, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Κάτω Ινδίες.Το μέλλον του Ποντιακού ΘεάτρουΠτΘ: Πώς βλέπετε το μέλλον του ποντιακού θεάτρου;Λ.Τ.: «Εάν χαθώ… (κάνει μια κίνηση προβληματισμού)… Το τι μου έσυραν τέσσερις επώνυμοι γιατί έκανα Αττική Κωμωδία στην ποντιακή διάλεκτο, βέβαια και εκ των υστέρων ζήτησαν συγνώμη στην εφημερίδα «Ποντιακά Νέα». Ο Ευσταθιάδης, ένας Εσερίδης δάσκαλος από την Ευξεινούπολη του Βόλου, - εγώ είπα τονε Σερσερίδη, δάσκαλος να μην ξέρει γι’ αυτήν την γλώσσα, την πανάρχαια γλώσσα με λέξεις και εκφράσεις πανάρχαιες κατευθείαν ελληνικές-, δυστυχώς και ο Γιώργος Λαμψίδης, συγγραφέας τον οποίο έχω διαβάσει. Ήρθε ο δικηγόρος μου και μου είπε ότι από τον Ευσταθιάδη μπορώ να εισπράξω μέχρι και τριάντα εκατομμύρια. Εγώ να κάνω μήνυση τον συμπατριώτη μου επειδή μου ρίχνει τόνους λάσπη ότι παίρνω λεφτά από το υπουργείο Πολιτισμού; Έχει αποδείξεις για αυτό; Είναι βέβαια κατηγόρια για φυλακή. Εγώ να κάνω μήνυση στη ράτσα μου για να εισπράξω τριάντα εκατομμύρια; Θα μπορούσα με αυτά τα λεφτά να κάνω τρεις θεατρικές παραγωγές, αλλά όχι έτσι. Δεν το έκανα.Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν αυτό που έκαναν άλλοι που ξενυχτούσαν, όπως ο Οδυσσέας Λαμψίδης, ο Καπνάς, ο Παμπούκης, Παμπουκίδης, ο οποίος ήταν διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ακαδημίας Αθηνών και είχα μεγάλη τύχη που τον γνώρισα με τέσσερις γλώσσες, ιερόν τέρας των γραμμάτων, μετέφρασε τον Κύκλωπα του Ευριπίδη με τίτλο «Ο τραγοπόδαρον». Κάποιοι έφερναν αντιρρήσεις που θα έκανα αττική κωμωδία και τους έλεγε «γιατί; Και εγώ έκανα και ήθελα να την ανεβάσω». Ήρθε η χήρα του στην πλατεία Δαβάκη όπου κάθε 3 του Σεπτέμβρη κάνω κάτι και μου είπε: «Κύριε Τερζά ήρθαν και εμάζεψαν όλα τα βιβλία τ’». Εγώ ξέρω ποιος τα πήρε. Αλλά είναι κρίμα να είναι στις προθήκες. Και πάνω σε αυτό να πω ότι δυστυχώς το ποντιακό θέατρο, εν αντιθέσει με όλες τις άλλες τέχνες που διαχρονικά ακολουθούν μία εξελικτική πορεία, παρέμεινε ερμητικά κλεισμένο στις προθήκες της λαογραφίας, δεν κατέβηκε δηλαδή στο λαό μας, να μελετήσει δηλαδή τους προβληματισμούς, να καταγράψει αυτά τα πράγματα και να τα κάνει θεατρικές ατάκες, που θα εκφέρονται από το στόμα των ηρώων της παράστασης. Δεν το έκανε. Λαογραφικό θέατρο, λαογραφικό θέατρο και έτσι αναγκάστηκα να καταφύγω σε αττική κωμωδία.Έκανα και τη Λυσιστράτη και την ανεβάσαμε στους Φιλίππους. Εκεί τρέχει ο ανεψιός μου και ο βαφτισιμιός μου χρόνια στη Γερμανία και μου λέει: «Νουνέ να σου πω κάτι να χαρείς. Ένα αντρόγυνο Γερμανοί το τι έλεγαν για την παράσταση». Τους πλησίασε και τους είπα ότι άκουσα ότι τους άρεσε η παράσταση. Γύρισαν και μου είπαν: «Κύριε στην Επίδαυρο βλέπουμε μεγάλες παραστάσεις. Αλλά απόψε κάτι πάθαμε. Όμως ο σκηνοθέτης έκανε μία απρέπεια». Εχπαράγα. «Τι απρέπεια» τους ρώτησα. «Μία σκηνή την έκοψε». Οι Γερμανοί ήξεραν τον Αριστοφάνη απ’ έξω και ανακατωτά. Μία σκηνή την έκοψα και συγκεκριμένα αυτή που ο Αθήναιος βγαίνει στη σκηνή και ανταμώνει τον Πρόβουλο με ένα ράσο «λίγο τικλεμένον» και επειδή ντράπηκα έκοψα τη σκηνή. Δεν μείωνε την παράσταση, αλλά ο Γερμανός το θεώρησε ασέβεια στον μεγάλο μας δραματουργό τον Αριστοφάνη.ΠτΘ: κ. Τερζά, σας ευχαριστούμε πολύ.Λ.Τ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΥΟΣΜΟΥ "ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΡΕΜΑΣΤΗ" Την Κυριακή 29-03-2009 στις 13.00 θα πραγματοποιηθεί ο ετήσιος χορός της νεολαίας του Συλλόγου Ποντίων Ευόσμου "Παναγία Κρεμαστή" στο κέντρο "Διόνυσος" (Παλιά Εθνική Οδός Θεσ/νικη - Κιλκίς) Τιμή Πρόσκλησης 15 € με πλήρες μενού και απεριόριστο ποτό. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΥΟΣΜΟΥ "ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΡΕΜΑΣΤΗ" Παναγίας Κρεμαστής 18β Εύοσμος, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τ.Κ. 56224 Τηλ. 2310770410, 2310775346 www.panagia-kremasti.gr info@panagia-kremasti.gr

ΗΠΑ: Δίνουν το Κουρδιστάν, για να πάρουν την Τουρκία.

ΑΠΟ ΤΟ infognomonpolitics

ΗΠΑ: Δίνουν το Κουρδιστάν, για να πάρουν την Τουρκία.

του Γκιουνάι Ασλάν

To Nοέμβριο του 1999, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε εγκαίνια ενός κέντρου πολιτικών ερευνών, είχε πει:

"Την πορεία του 21ου αιώνα θα καθορίσει η μορφή που θα λάβει η Τουρκία.

Το μέλλον της ανθρωπότητας και του κόσμου, το μέλλον της Ευρώπης και της Ευρασίας, θα καθοριστεί από την Τουρκία".

Τότε οι εφημερίδες της Τουρκίας είχαν αναφερθεί με διθυράμβους στο θέμα και το δημιούργησαν ένα κλίμα εθνικής γιορτής.

Διαβάστε όλο το άρθρο και πολλά ακόμα εδώ.

ΔΗΜΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΑΠΟ ΤΟ Geopolitics-GR ΔΗΜΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Ο Δήμος Κομοτηνής το καλοκαίρι που μας πέρασε και πιο συγκεκριμένα στις 13 και 14 Ιουλίου συμμετείχε με ένα χορευτικό συγκρότημα ενός οικισμού του Δήμου σε ένα φεστιβάλ χορευτικών χορών του Δήμου Κιουτσούκ Τσεκμετζέ της Τουρκίας. Εκεί και κατά την διάρκεια της παρέλασης, συγκεντρώθηκαν όλα τα χορευτικά συγκροτήματα και χόρεψαν μαζί για να ξεκινήσει το συγκεκριμένο φεστιβάλ.

Η ελληνική αποστολή χόρεψε μαζί με το συγκρότημα της «Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», όπως αποκαλείται!!!

Μόλις το ανακάλυψαν ή μάλλον το καταλάβανε από την ελληνική αποστολή δεν κάνανε το παραμικρό!

Ούτε διαμαρτυρηθήκαν, ούτε σηκώθηκαν να φύγουν όπως είναι το φυσιολογικό.

Αντιθέτως μαζί συμμετείχαν σε όλη την διάρκεια του φεστιβάλ. Διαβάστε όλο το άρθρο και πολλά ακόμα εδώ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣΗμερίδα στην Γλυφάδα με θέμα «Γενιά των 700 ευρώ και πολυπολιτισμικότητα» Την Κυριακή 29 Μαρτίου και ώρα 11 το πρωί, το περιοδικό Patria και ο «Πατριωτικός Κύκλος» σας προσκαλούν στην ημερίδα που θα γίνει με θέμα «Γενιά των 700 ευρώ και πολυπολιτισμικότητα».

Η εκδήλωση θα γίνει στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Γλυφάδας (Άλσους 15).

Ομιλητές θα είναι: Αθανάσιος Πλεύρης, βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ. Αθηνών Νίκος Λεβετσοβίτης, αντιδήμαρχος Γλυφάδας Κωνσταντίνος Ρωμανός, καθηγητής Πανεπιστημίου Δημήτρης Παπαγεωργίου, εκδότης περιοδικού Patria Ιωάννης Αναστασίου, πρόεδρος Νοσηλευτών - αποφοίτων ΤΕΙ

Συντονιστής της εκδήλωσης ο Σπύρος Σταματόπουλος, συνταγματάρχης Πεζικού ε.α. Παρεμβάσεις θα γίνουν από: Ιωάννη Θεοδωρόπουλο, δήμαρχο Γλυφάδας Ανδρέα Κονδύλη, αντιδήμαρχο Αλίμου Ανέστη Τσουκαράκη, λοχαγό (ΔΓ) ΣΥΣΜΕΔ Γεώργιο Δρίτσα, ΜΚΟ «Νέοι Ορίζοντες Φιλίας» Ευγενία Αρβανίτη - Πρεβεζάνου, ΜΚΟ «Κράταμε» Γιάννη Γιαννάκενα, εκδόσεις «Πελασγός» Δημήτρη Ζαφειρόπουλο, εκδότη «Ελεύθερου Κόσμου» Την εκδήλωση στηρίζουν η ηλεκτρονική εφημερίδα «Antivirus», η ηλεκτρονική εφημερίδα «Ελληνικές Γραμμές», το ιστολόγιο «Σκέφτομαι Ελληνικά» και οι εκδόσεις «Λόγχη».

...σε λίγες μέρες με το νέο τεύχος του IPanic e-llustrated

...σε λίγες μέρες με το νέο τεύχος του IPanic e-llustrated

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ MARLBORO ΚΑΙ Η ΧΛΙΑΡΗ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ Συγγραφέας(είς) : ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΗΡΑΚΛΗΣ Κατηγορία(ες) : ΔΟΚΙΜΙΟ Γλώσσα Πρωτοτύπου : ΕΛΛΗΝΙΚΑ Χρονολογία Α έκδοσης: 2/1/2009 Χρονολογία έκδοσης Πρωτοτύπου: 2009 Σχήμα βιβλίου : 205x145 Τύπος βιβλιοδεσίας : ΜΑΛΑΚΗ Αριθμός σελίδων : 160 ISBN : 978-960-325-793-6

Παρουσίαση

Η Άγρια Δύση λειτούργησε τον 19ο αιώνα ως συμβολισμός του έσχατου συνόρου ανάμεσα στον επεκτατικό ανθρώπινο πολιτισμό και την παρθενική φύση.

Οι φωτογραφίες των εξερευνητικών αποστολών της εποχής αποκάλυψαν στα μάτια του κοινού ένα τοπίο συχνά απόκοσμο και μεγαλειώδες. Καθόλου παράδοξα, η Άγρια Δύση παρέμεινε ενεργή ως μυθολογία ακόμη και όταν είχε πλέον αποικιστεί, κυρίως μέσα από την κινηματογραφική γενεαλογία του ουέστερν και την οικουμενική της διάδοση.

Ποιες ευαίσθητες χορδές αγγίζουν οι φωτογραφίες της πιο πετυχημένης εκστρατείας στην ιστορία της διαφήμισης με τα καταπράσινα λιβάδια και τα συναρπαστικά τοπία που ακροβατούν μεταξύ Αρκαδίας και ουτοπίας;

Πως στρατολογούνται η τέχνη και η φωτογραφία, ο κινηματογράφος και η σύγχρονη ιστορία για να οικοδομήσουν ένα χλιαρό εικονογραφικό ισοδύναμο της Άγριας Δύσης;

Με ποιο τρόπο μας κατοικεί η ειδυλλιακή και ξένοιαστη χώρα του Marlboro και η αρρενωπή μορφή του σκληροτράχηλου καουμπόυ εδώ και μισόν αιώνα;

Πως ο κόσμος αυτών των φωτογραφιών επιχειρεί να εξελιχθεί παραμένοντας ίδιος;

Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να ερμηνεύσει αυτές τις φαινομενικά απλές φωτογραφίες και να καταδείξει ορισμένες αιτίες για την αξιοθαύμαστη αντοχή τους και τη διεισδυτικότητά τους στη συλλογική συνείδηση.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ηρακλής Παπαϊωάννου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1962.

Σπούδασε Φυσική στο ΑΠΘ, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές φωτογραφίας στο New York University, ενώ είναι διδάκτωρ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ.

Από το 2001 εργάζεται ως επιμελητής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, ενώ το διάστημα 1994-2006 υπήρξε οργανωτικό στέλεχος του διεθνούς φεστιβάλ Photosynkyria.

Έχει επιμεληθεί μεγάλο αριθμό εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει γράψει πολλά άρθρα, κείμενα και κριτικές για τη φωτογραφία.

Έχει εκδώσει τα λευκώματα Κοσμοτοπία (1994), Εκτός παιδιάς (2000).

Στις φωτογραφικές εκδόσεις τις οποίες έχει επιμεληθεί περιλαμβάνονται, μεταξύ των άλλων: Transphotometafores (2000), Γιάννης Στυλιανού, Η διαυγής όραση και η ευγενής αντινομία (2002), Κώστας Μπαλάφας, Τα αντίρροπα ρεύματα του Αχελώου (2002), Περι(γε)γραμμένοι κόσμοι (2004), Δημήτρης Λέτσιος, Οδοιπορία στο φως και τη σκιά της Ελλάδας (2005), post-doc (2006), Στέργιος Τσιούμας, Μια ανήσυχη βόλτα (2006), Ένας τόπος χωρίς τόπο (2007). Μετέφρασε τα έργα Περί φωτογραφίας της Susan Sontag (1994), Φωτογραφία, μια συνοπτική ιστορία του Ian Jeffrey (1997) και το Για μια φιλοσοφία της φωτογραφίας του Villem Flusser με τον Ingo Duennebier (1998). Περιεχόμενα ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Εισαγωγή

Παράθυρο με θέα στον κήπο

Ο καθρέφτης με μνήμη

Το «ενδιάμεσο» τοπίο

Η «μηχανή» στον κήπο

Το έσχατο σύνορο

Wild West Story

The West Side Story

Ο «αμερικανισμός»

Τα διδάγματα του μοντερνισμού

New Topographics ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ MARLBORO

Η γέννηση του Marlboro Man

Η φυγή στην Άγρια Δύση

Ο παναμερικανικός ήρωας

Ένας αντρικός, αγγλοσαξονικός κόσμος

Ο «αφανιζόμενος» Ινδιάνος

Horse Opera

Η Αρκαδία συναντά την Ουτοπία

Η παράδοση του NationalGeographic

Η αλλαγή έμφασης

Η χώρα του Marlboro

Η ερημία και ο κήπος

Monument Valley

Η οικολογική χροιά

Η γοητεία της απλότητας

Η εικονική όαση

Η στάση του χρόνου ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: Η ΧΛΙΑΡΗ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ

Η πτώση του Marlboro Man

Η «σκοτεινή πλευρά» του τοπίου

Η χλιαρή Άγρια Δύση

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Η Δημοκρατία, Ιστορία μιας ιδεολογίας Κάνφορα ΛουτσιάνοΣκόνδρας Παναγιώτης (μετάφραση) ΣΕΙΡΑ : ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ: Εκτός σειράς ΙSBN : 9789604554713 ΣΕΛΙΔΕΣ : 544 ΕΚΔΟΣΗ : Ιαν 09

Η δημοκρατία, ιδέα εύπλαστη, διαμόρφωσε τον ρου της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Ασκώντας καταιγιστική κριτική, ο Λουτσιάνο Κάνφορα πραγματεύεται την εξέλιξη της γηραιάς ηπείρου παρακολουθώντας τις εμφανίσεις και εξαφανίσεις της έννοιας της δημοκρατίας από την Αρχαιότητα μέχρι την εισβολή στο Ιράκ και αναφέρεται στα στερεότυπα που σχετίζονται με την έννοια αυτή.

Βαθύς γνώστης της κλασικής Αρχαιότητας, διαλύει τους διάφορους μύθους σχετικά με την αρχαιοελληνική δημοκρατία και περιγράφει πώς αυτή ενέπνευσε τους μεταγενέστερους. Αναφέρεται επίσης διεισδυτικά στις προσπάθειες εγκαθίδρυσης της λεγόμενης «εξουσίας του λαού», και ταυτόχρονα στις αντιδράσεις των ελίτ, οι οποίες σταδιακά νομιμοποίησαν την εξουσία τους μέσω των εκλογών.

Ο Κάνφορα απομυθοποιεί το «δυτικό δημοκρατικό μοντέλο», ενώ στρέφει τα πυρά του και στο «πείραμα» του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Περιλαμβάνεται Επίμετρο του συγγραφέα όπου απαντά στις κριτικές που του ασκήθηκαν μετά την έκδοση.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ - ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΆντε τώρα να παραπονεθείς στο Θεό Κώστας Τσόκλης Σύνθεση εξωφύλλου: egreenΕ. ΠΑΓΚΑΛΟΥ

Φωτογραφία εξωφύλλου: Γιώργος Τριανταφύλλου

Χαρτόδετο ISBN: 978-960-03-4902-3 σελ. 208 9 Μαρτίου 2009

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Nα πεις με εκατόν πενήντα λέξεις γιατί ζεις, γιατί κάνεις τέχνη, για ποιον.

Aν πεις γιατί αγάπησες, τι αγάπησες, ποιον, τι συμπεράσματα έβγαλες για τη ζωή, για το θάνατο, για την τέχνη, για τη φύση, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, πόσες λέξεις σού μένουν για να παραδεχθείς τα λάθη σου, να υπερασπιστείς τις αδυναμίες σου, να αμφισβητήσεις τα υποθετικά σου χαρίσματα;

Πόσος χρόνος για να παρατηρείς ακόμα το πρόσωπό σου στον καθρέφτη;

Eκατόν πενήντα λέξεις για δεκαπέντε χρόνια επιμονής… δέκα λέξεις το χρόνο.

Eίναι λίγο; Πολύ; Γιατί λοιπόν αυτό το δεύτερο βιβλίο;

Oι ζωγράφοι, λένε αυτοί που θεωρούν αποκλειστικό τους προνόμιο τη γραφή, δεν γράφουν, ζωγραφίζουν.

Διότι… νομίζω, ο ανόητος, ότι η σκέψη μου θα μπορούσε να ενδιαφέρει και κάποιους άλλους, ώστε να πουν «μπράβο, ρε Tσόκλη, καλά τα λες» και να με βάλουν στη βιβλιοθήκη τους, να σκονίζομαι και να κιτρινίζω.

Μια φιλαυτία, φίλε μου, μια ματαιοδοξία.

Kαι όμως… K.T.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ - ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣΕΓΩ, Ο ΙΗΣΟΥΣ

I, JESUS

ΖΙΛΜΠΕΡ ΣΙΝΟΥΕ

Κατηγορία ΞΕΝΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ Kωδικός Καταλόγου 06119 Ημ. Έκδοσης 03/2009 Ηλικιακή Ομάδα ΕΝΗΛΙΚΕΣ ISBN 978-960-453-514-9 Σελίδες 352

Κι αν ο Ιησούς δεν είχε πεθάνει πάνω στο Σταυρό;

Κι αν ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία είχαν καταφέρει να τον σώσουν και να τον κρύψουν με τη βοήθεια του Καϊάφα;

Κι αν η Ταφή και η Ανάσταση δεν ήταν παρά μια καλοστημένη απάτη εκ μέρους των ιερέων του Ναού για να παρακινήσουν τον εβραϊκό λαό να εναντιωθεί στους Ρωμαίους;

Ενώ οι άνθρωποι του Πιλάτου τον αναζητούν μανιωδώς, ο Ιησούς, από τα βάθη μιας φυλακής στην Ιουδαία, μιλάει για τη ζωή του, γράφει το δικό του ευαγγέλιο…

Ο Ζιλμπέρ Σινουέ εκπλήσσει και πάλι με την ευφυΐα, την ευρηματικότητα, την αξιοπιστία και τη δράση, στοιχεία με τα οποία "ντύνει" τα μυθιστορήματά του.

Ξαναζωντανεύοντας μια ολόκληρη εποχή και χωρίς να προδίδει στο ελάχιστο την ουσία της χριστιανικής πίστης, αντιμετωπίζει με σεβασμό τόσο την ανθρώπινη και ιστορική πλευρά του σημαντικότερου γεγονότος της χριστιανοσύνης όσο και τη θεϊκή υπόσταση του Χριστού.

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΔΡΟ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣΚαταζητείται

ISBN: 978-960-04-3780-5 Έτος έκδοσης: 2008

Συγγραφέας: ΣΑΜΑΡΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ

Με μια συνέντευξη του συγγραφέα στον Σταύρο Θεοδωράκη τρίτη έκδοση αναθεωρημένη(αυτοβιογραφική μυθιστορία, σελ.: 768, Ιούνιος 2008)

Το βιβλίο αυτό είναι η γραπτή μεταφορά παράνομης δράσης και οδυνηρών εμπειριών που ζητούσαν πιεστικά διέξοδο με ζητούμενο την ψυχική ισορροπία μέσα σ' ένα ασφυκτικό και επικίνδυνο περιβάλλον.

Το να μπορεί ένας επικίνδυνος κρατούμενος -που κατά καιρούς έχει γίνει πονοκέφαλος για το διωκτικό και σωφρονιστικό σύστημα- να εκφράζει ελεύθερα τις σκέψεις και τις εμπειρίες που αφορούν την παράνομη δράση του, και να τις εκδίδει μάλιστα, είναι επιφανειακά μια δυνατότητα την οποία άνετα κάποιος απονήρευτος θα χρέωνε στα θετικά αυτού του συστήματος. Κώστας Σαμαράς …Ο Σαμαράς καταδικάστηκε γιατί λήστεψε κάποιες τράπεζες.

Και καλώς έπραξε, αφού οι Τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι γκάνγκστερ που υπάρχουν…

Ο Κ.Σ. γράφει αλάνθαστα ελληνικά… είναι ήδη μια Προσωπικότητα.

Είμαι πλήρως αλληλέγγυος με αυτόν τον ιδιόρρυθμο Ποιητή.

Ηλίας Πετρόπουλος, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 19.11.2000…

Όπως θα έλεγε και ο Γουίλιαμ Μπάροουζ, ο Σαμαράς έχει το σθένος να ταξιδεύει στην κόλαση και από εκεί να μας στέλνει τις αναφορές του… πασχίζοντας με κάθε μέσον να εκφράσει αυτό που συμβαίνει πίσω από το προπέτασμα που θέλει να κρύβει τα δεινά, τις ανεπάρκειες, τις ατέλειες αυτής της κοινωνίας…

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1999…

Ένα εγχειρίδιο όχι μόνο του καλού αλλά και του ευδιάθετου κλέφτη…

Νίκος Ντόκας, Βιβλιοθήκη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ 11.6.1999…

Κλείνοντας το Καταζητείται ο αναγνώστης αποκομίζει την εντύπωση ότι δεν διάβασε μια αυτοβιογραφία όπως εκείνες διασήμων κρατουμένων που μας έρχονται από το εξωτερικό αλλά ένα γκαγκστερικό μυθιστόρημα, εφάμιλλο των καλύτερων δειγμάτων του είδους

Φίλιππος Φιλίππου ΤΟ ΒΗΜΑ 30.5.1999…

Πρόκειται για πολλαπλά αποκαλυπτική αυτοπρoσωπογραφία, αφού ο συγγραφέας της δεν υπήρξε απλός κλέφτης, αλλά διαπνέεται και από μια αυθεντική αντιεξουσιαστική ιδεολογία. Την ιδεολογία που φαίνεται επίκαιρη, αλλά και ανίσχυρη όσο ποτέ, στις μέρες μας…

Βαγγέλης Ραπτόπουλος ΤΑ ΝΕΑ 15.7.1999

Ένα άγνωστο casus belli της Τουρκίας, που σκόνταψε στην αποφασιστικότητα των Κούρδων και πάει να γίνει "φιλία"

ΑΠΟ ΤΟ infognomonpolitics

Ένα άγνωστο casus belli της Τουρκίας, που σκόνταψε στην αποφασιστικότητα των Κούρδων και πάει να γίνει "φιλία"

Σας παρουσιάζουμε ένα "ιστορικό" έγγραφο που συντάχθηκε για κάποιο υπουργείο της ελληνικής κυβέρνησης, το 2002, με αφορμή την συνεδρίαση του κουρδικού κοινοβουλίου, που οδήγησε στη σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας, η οποία μάλιστα χαρακτήριζε ως casus belli την ίδρυση κουρδικού κράτους.

Από τότε μέχρι σήμερα η πολυδιαφημισμένη από διάφορους Έλληνες "πατριώτες" τουρκική εξωτερική πολιτική έκανε πολλές "στροφές, με τελευταία, και την πιο απότομη, την αποδοχή του κουρδικού κράτους από πλευράς της Τουρκίας, για να αποδειχτεί ότι οι νταήδες της Άγκυρας"βρίσκουν και τα κάνουν" και εννοούμε την απαράδεκτη απειλή πολέμου που έχει εκτοξεύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας, για να αποτρέψει την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ΝΜ, κάτι που είναι νόμιμο και αναφαίρετο δικαίωμά μας.

Διαβάστε όλο το άρθρο και πολλά ακόμα εδώ.

ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΩΡΕ ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ;

Δανείζομαι λόγο των ημερών τον τίτλο από το δημώδες αλλά μου φαίνεται πάει «γάντι». Προσέξτε πολύ καλά τι χρήματα πληρώνει το «κράτος» και ΓΙΑΤΙ σε περίοδο κρίσης. Δεν πατούν καλά οι άνθρωποι ρε παιδιά. Διαβάστε όλη την προκήρυξη να τρελαθείτε. Από την μια ετοιμάζονται να περάσουν ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ, δηλαδή ΝΕΑ ΑΦΑΙΜΑΞΗ, και από την άλλη ΦΑΤΕ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΤΑΛΗΡΑ. Τα σχόλια δικά σας. Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ E-PONTOS

ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ ΑΛΜΩΠΙΑΣ Σας προσκαλούμε στο ΠΑΡΑΚΑΘ που διοργανώνει η Εύξεινος Λέσχη Αλμωπίας, την Κυριακή 29 Μαρτίου 2009 και ώρα 8 μ.μ. στην αίθουσα του Συλλόγου.

Ελάτε να διασκεδάσουμε παρέα, με τοπικούς καλλιτέχνες και να γευτείτε παραδοσιακά ποντιακά φαγητά.

ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Παύλου Μελά 87

Τ.Κ. 58400

Αριδαία – Ν. Πέλλας

Τηλ/Fax: 2384021288

www.efxinos-almopias.grefleal@otenet.gr Έκοψαν την πίττα τους οι Πόντιοι Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογων Ποντίων Αγίου Νικολάου Βόνιτσας, έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίττα του σε μία πολύ όμορφη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Βόνιτσας.

Στο περιθώριο της γιορτής το χορευτικό του συλλόγου παρουσίασε παραδοσιακούς χωρούς ενώ στη συνέχεια ζωντανή ορχήστρα κράτησε συντροφιά στους παρευρισκομένους με τραγούδια του Πόντου.

Το παρών στην εκδήλωση έδωσε ο Δήμαρχος Ανακτορίου κύριος Γεώργιος Αποστολάκης, οι Αντιδήμαρχοι κ.κ. Μασούρας Νικόλαος και Πέρλης Κωνσταντίνος, καθώς και ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Ανακτορίου, κύριος Μυλωνίδης Παναγιώτης.Στην ομιλία της η πρόεδρος του συλλόγου κυρία Αρχοντία Μιχαήλογλου αφού ευχαρίστησε όλους όσους βρέθηκαν στην εκδήλωση και τους ευχήθηκε καλή χρονιά, ζήτησε από την Δημοτική Αρχή υποσχέσεις και στήριξη.

«Το αμάξι δεν πάει χωρίς βενζίνη», είπε χαρακτηριστικά.

Ο Δήμαρχος Ανακτορίου κ. Γεώργιος Αποστολάκης από την πλευρά του τόνισε την ανάγκη να τελέιώσει το συντομότερο δυνατό ο πόλεμος στην Παλαιστίνη, ενώ ο κύριος Μασούρας είπε πως η Δημοτική Αρχή θα είναι πάντα στο πλευρό του Συλλόγου.

Από την πλευρά του ο κύριος Μυλωνίδης είπε πως ο Σύλλογος Ποντίων του Αγίου Νικολάου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους.

Ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Αγίου Νικολάου Βόνιτσας «Ο Άγιος Νικόλαος – η Θεοσκέπαστη», ιδρύθηκε το 2006 και έχει προσφέρει μεγάλο πολιτιστικό έργο στον τόπο μας.

Η πρόεδρος του συλλόγου κυρία Αρχοντία Μιχαήλογλου μιλώντας στην «ΑΚΑΡΝΑΝΙΑ» είπε πως … «ο Δήμος βοηθάει τον σύλλογο με κάποιες επιδοτήσεις, ενώ η Νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας και το Πολιτιστικό Κέντρο βοηθούν δίνοντας υλικά αγαθά.

Φυσικά τα κύρια έσοδα του συλλόγου προέρχονται από τις ετήσιες συνδρομές των κατοίκων του Αγίου Νικολάου».

Ο σύλλογος έχει προγραμματίσει για το έτος που διανύουμε να πραγματοποιήσει αποκριάτικο χορό στα τέλη Φλεβάρη, μία εκδήλωση για την γιορτή της Γυναίκας, να συμμετάσχει, όπως άλλωστε και άλλες χρονιές, στο καρναβάλι της Καθαρής Δευτέρας, ευρύτερα γνωστό ως Γληγοράκεια που θα γίνει στην Βόνιτσα στις 2 Μαρτίου, ενώ η μεγαλύτερη εκδήλωση που είναι στο πρόγραμμα για φέτος είναι αυτή που θα πραγματοποιηθεί στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου στον Άγιο Νικόλαο, με χορευτικά από όλη την Ελλάδα και ζωντανή μουσική.

Πηγή: Εφημερίδα "Ακαρνανία" Σιωπή Ομπάμα για τη γενοκτονία Οργή των Αρμενίων, καθώς οι ΗΠΑ δεν ρισκάρουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία

«Υπάρχει ένα παλιό ρητό: πρέπει να αναγνωρίσουμε τη γενοκτονία, αλλά όχι αυτή τη χρονιά».

Αυτό ήταν το σκωπτικό σχόλιο Αμερικανού βουλευτή για την απροθυμία του Μπαράκ Ομπάμα να στηρίξει το σχέδιο ψηφίσματος που κατατέθηκε στο Κογκρέσο για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, παρά τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Την ίδια ώρα, περισσότεροι από 30.000 Τούρκοι έχουν ήδη ζητήσει συγγνώμη.

«Αυτή η χρονιά», στην οποία αναφέρεται ο Αμερικανός βουλευτής Άνταμ Σκιφ, κρίνεται πολύ σημαντική από την κυβέρνηση Ομπάμα για τις σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα.

Ο Αμερικανός πρόεδρος πρόκειται να επισκεφθεί την Τουρκία στις 6 και 7 Απριλίου, αναζητώντας έναν σύμμαχο στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε είναι να ανοίξει ένα μέτωπο γι΄ αυτό το ζήτημα. Αν και η τύχη του σχεδίου ψηφίσματος είναι αβέβαιη στο Κογκρέσο, η αντίδραση της τουρκικής διπλωματίας ήταν άμεση.

«Βήματα που θα μπορούσαν να κάνουν τρίτες χώρες σε αυτό το ζήτημα δεν θα ωφελήσουν, αλλά θα βλάψουν τη διαδικασία διαλόγου ανάμεσα στην Τουρκία και την Αρμενία», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αλί Μπαμπακάν.

Στο ίδιο πνεύμα και σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τις τουρκικές ανησυχίες, εκπρόσωπος του αμερικανικού Συμβουλίου για την Εθνική Ασφάλεια επισήμανε ότι μια δήλωση της κυβέρνησης Ομπάμα υπέρ της γενοκτονίας θα διατάρασσε την πρόοδο προς την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στην Άγκυρα και το Ερεβάν.

«Αυτή τη στιγμή- σημείωσε ο Μάικλ Χάμερ- οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στον τρόπο με τον οποίο θα βοηθήσουν τις δύο χώρες να συνεργαστούν».

Μια ακόμη προδοσία

Η κοινότητα των Αρμενίων στις ΗΠΑ δεν βλέπει παρά ακόμη μια προδοσία στη δήλωση του Αμερικανού αξιωματούχου. Το 2007, ανάλογο σχέδιο που επρόκειτο να κατατεθεί στο Κογκρέσο, αποσύρθηκε έπειτα από πιέσεις του Λευκού Οίκου και κορυφαίων μελών της κυβέρνησης Μπους.

Για τους Αρμένιους της Αμερικής, ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν ο άνθρωπος που επιτέλους θα υποστήριζε τον αγώνα τους για την αναγνώριση της γενοκτονίας.

Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο τότε υποψήφιος των Δημοκρατικών είχε ταχθεί υπέρ της αναγνώρισης και αυτό που περίμεναν τα εκατομμύρια μέλη της αρμενικής κοινότητας ήταν μια επίσημη δήλωση αναγνώρισης μετά την εκλογή του στον Λευκό Οίκο- κατά προτίμηση στις 24 Απριλίου, ημέρα μνήμης του «μεγάλου κακού», όπως αποκαλούν τη γενοκτονία που υπέστησαν.

Ανάλογες θέσεις είχαν πάρει ο αντιπρόεδρος Τζον Μπάιντεν και η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον.

Και για τους τρεις, όμως, τώρα προηγείται η realpolitik.

Η πρώτη επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα σε μουσουλμανική χώρα θα γίνει στην Τουρκία και μετά το κλείσιμο των βάσεων σε κάποιες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, οι ΗΠΑ χρειάζονται το έδαφος της Τουρκίας για τον ανεφοδιασμό των δυνάμεών τους στο Αφγανιστάν.

Επιπλέον, η Ουάσινγκτον προσδοκά στη βοήθεια της Άγκυρας στα πεδία του Ιράκ, του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, της Ρωσίας και της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή.30.000 Τούρκοι έχουν ζητήσει συγγνώμηΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ οποιαδήποτε αναφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων θεωρείται «προσβολή της τουρκικής ταυτότητας» και τιμωρείται σύμφωνα με σχετική διάταξη του ποινικού κώδικα.

Κάποιοι, ωστόσο, τόλμησαν να ζητήσουν τη δική τους «συγγνώμη».

«Η συνείδησή μου δεν μπορεί να δεχθεί ότι μένουμε αδιάφοροι στη Μεγάλη Καταστροφή που υπέστησαν οι Αρμένιοι το 1915 και την οποία αρνούμαστε.

Συμμερίζομαι τα συναισθήματα, τον πόνο των Αρμενίων αδελφών μου και τους ζητώ συγγνώμη».

Το απόσπασμα αυτό είναι από κείμενο που συνέταξαν από κοινού τέσσερις Τούρκοι διανοούμενοι τον Δεκέμβριο 2008 στην Κωνσταντινούπολη.

Μέχρι σήμερα το έχουν υπογράψει περισσότεροι από 30.000 Τούρκοι, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για προσβολή της τουρκικής ταυτότητας, όπως ο νομπελίστας συγγραφέας Ορχάν Παμούκ και ο Αρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ.

Η δολοφονία του Ντινκ, πριν από δύο χρόνια, ήταν το τραγικό γεγονός που πυροδότησε την αντίδραση.

«Ο Χραντ μας άφησε μια αποστολή: να αγωνιστούμε εναντίον της ιστορικής αμνησίας, όπως έκανε ο ίδιος πληρώνοντας με τη ζωή του», δηλώνει στο περιοδικό «Νouvel Οbservateur» ο Αλί Μπαϊράμογλου, ένας από τους τέσσερις συντάκτες του κειμένου.

Για τη διάσημη χορεύτρια Τζεϊνέπ Τανμπάι, που από την ημέρα της δολοφονίας του Ντινκ θέλει να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τους Αρμενίους, οι 30.000 πολίτες που υπέγραψαν αποτελούν ένα πραγματικό κίνημα.

Με τους συντρόφους της στην οργάνωση Ντιρ-Ντε, που μάχεται εναντίον του ρατσισμού και του εθνικισμού, ετοιμάζει ένα ταξίδι στο Ερεβάν απ΄ όπου σκοπεύει να αρχίσει μια εκστρατεία συγγνώμης.

Μια άλλη οργάνωση νέων σχεδιάζει πορεία ειρήνης προς τα σύνορα με την Αρμενία.

Πηγή "TA NEA" 19-03-2009 Προωθείται η δημιουργία Πολιτιστικού Κέντρου για τον Ποντιακό Ελληνισμό στο δήμο Βασιλικών Τη δημιουργία πολιτιστικού κέντρου για τον Ποντιακό Ελληνισμό στον Άγιο Αντώνιο του δήμου Βασιλικών, προωθούν η Αμερικανίδα συγγραφέας Θία Χάλο, ποντιακής καταγωγής και οι δημοτικές αρχές.

Ως το τέλος της εβδομάδας, μάλιστα, θα έχουν ολοκληρωθεί οι νομικές διαδικασίες για τη σύσταση του πολιτιστικού ιδρύματος, που θα φέρει το όνομα «Ίδρυμα Ποντιακής Κληρονομιάς Sano Themaia Halo», στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το όνομα της μητέρας της συγγραφέως.

Αμέσως μετά, θα πρέπει να βρεθεί η τοποθεσία, όπου θα δημιουργηθεί το Πολιτιστικό Κέντρο. Προς την κατεύθυνση αυτή βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη διαβουλεύσεις από την πλευρά του δήμου Βασιλικών.

«Η τοποθεσία του Αγίου Αντωνίου είναι η καταλληλότερη καθώς το 1922, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, υποδέχτηκε προσφυγικούς πληθυσμούς από τον Άγιο Αντώνιο του Πόντου, την πατρίδα της μητέρας μου», αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η κ. Χάλο και επισημαίνει ότι χρηματοδότηση για τη δημιουργία του Πολιτιστικού Κέντρου θα αναζητηθεί καταρχάς από ευρωπαϊκά κονδύλια.

Επανέλαβε δε, την πρότασή της να δοθεί για το σκοπό αυτό ένα ευρώ από κάθε μέλος της ποντιακής κοινότητας, που αριθμεί σε παγκόσμιο επίπεδο τρία εκατομμύρια ανθρώπους.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ Η συμβολή της Γενοκτονίας των Ποντίων στο μέλλον του Ελληνισμού(*) του Νίκου Λυγερού

Θα ήθελα να μιλήσω για τη συμβολή της γενοκτονίας των Ποντίων στο μέλλον του Ελληνισμού. Θα συμφωνήσω με μερικά που έχουν ακουστεί.

Θα διαφωνήσω με μερικά που είναι ουσιαστικά όσον αφορά στα θέματα της στρατηγικής και της ανάδειξης.

Χάρηκα πάρα πολύ από το ύφος του Προέδρου όσον αφορά στις διεκδικήσεις και για το θέμα των προσφυγών.

Έχουμε μια τάση να διαχωρίζουμε τις γενοκτονίες.

Δεν χρησιμοποιούμε τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιούν οι ίδιοι δήμιοι, οι οποίοι μαθαίνουν από τις προηγούμενες γενοκτονίες, για να κάνουν ένα καλύτερο έργο στην επόμενη.

Εμείς, ως θύματα ή ως δίκαιοι, έχουμε την τάση να τις διαχωρίζουμε.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όταν μιλάμε για τη γενοκτονία των Αρμενίων, μιλάμε για το 1915.

Όταν μιλάμε για τη γενοκτονία των Ποντίων, μιλάμε για το 1918.

Στην πραγματικότητα, η γενοκτονία των Αρμενίων αρχίζει από το 1896 και τελειώνει το 1923. Σας υπενθυμίζω ότι στη Συνθήκη Σεβρών οι Αρμένιοι υπάρχουν.

Στη Συνθήκη της Λωζάννης οι Αρμένιοι δεν υπάρχουν πια. Αυτό είναι ξεκάθαρο, τουλάχιστον στα κείμενα.

Οι αναγνωρίσεις, σε διεθνές επίπεδο, για τη γενοκτονία των Ποντίων είναι ουσιαστικά από δύο κράτη, από την Ελλάδα και την Κύπρο. Υπάρχουν και Πολιτείες από τις Η.Π.Α. αλλά αυτό δεν αποτελεί κράτος.

Οι αναγνωρίσεις όσον αφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων είναι πάνω από 40. Αρχικά, έχουμε μια τάση να μη χρησιμοποιούμε το παράδειγμα των Αρμενίων. Είναι κάτι που είναι γενικό, που μας ενοχλεί. Συνήθως, οι Αρμένιοι θεωρούν ότι οι Εβραίοι ήταν πρόβατα, άρα θυσιάστηκαν.

Οι Πόντιοι θεωρούν ότι οι Αρμένιοι ήταν πρόβατα, άρα θυσιάστηκαν. Οι Μικρασιάτες θεωρούν ότι οι Πόντιοι ήταν πρόβατα και θυσιάστηκαν. Κι οι Έλληνες θεωρούν ότι οι Μικρασιάτες ήταν πρόβατα και θυσιάστηκαν. Σ' όλες αυτές τις θυσίες ασχολούμαστε πολύ με τα πρόβατα και πολύ λίγο με το λύκο.

Θα ήταν προτιμότερο να κοιτάξουμε μια γενοκτονία, όπως έχει αναλυθεί από τις 8 φάσεις του Stanton και να δούμε ότι δεν είναι ένα φαινόμενο τοπικό αλλά είναι ολικό και χρησιμοποιεί πολλά από το υπόβαθρο το πληθυσμιακό και το γεωπολιτικό. Κατά συνέπεια, έχουμε μια τάση εκ των υστέρων, εφόσον καθυστέρησε το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων, να λέμε ότι μάλλον θα ήταν καλό τελικά να χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα του αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Νομίζω ότι είναι ένας ευφημισμός. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα της γενοκτονίας των Αρμενίων, διότι η γενοκτονία των Αρμενίων και η γενοκτονία των Ποντίων είναι η ίδια. Η μία συγχωνεύεται μέσα στην άλλη. Κατά συνέπεια, θα ήταν καλύτερα αντί να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι το ανάλογο, να χρησιμοποιήσουμε αυτά που έχουν γίνει ήδη, έτσι ώστε να μετατρέψουμε τη γενοκτονία των Ποντίων σε γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων. Θα μου πείτε ότι είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Η διαφορά μεταξύ των δύο λεπτομερειών είναι ότι κανονικά ένας συμβατικός αγώνας όσον αφορά στην αναγνώριση θα ήταν ότι εφόσον έχουμε δύο χώρες, θα προσπαθήσουμε να έχουμε μία τρίτη. Θα δώσω και ιδέες αν θέλετε για το ποια θα έπρεπε να ήταν η τρίτη και η τέταρτη. Άρα, αν καταφέρουμε να ενσωματώσουμε τις δύο και να κάνουμε μια ενοποίηση των γενοκτονιών, θα πηγαίναμε κατευθείαν στις 40 χώρες που έχουν ήδη αναγνωρίσει. Διότι τα κράτη που έχουν ήδη αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, δεν την έχουν αναγνωρίσει επειδή ειδικά ήταν Αρμένιοι. Είναι επειδή ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σε μία χρονική περίοδο. Η χρονική περίοδος και η τοποθεσία είναι η ίδια με τους Πόντιους. Αυτή η ενοποίηση πρέπει να γίνει. Αν προσέξετε τα επίσημα κείμενα της Ευρώπης, θα δείτε ότι δεν έχετε μια απλή αναφορά στη γενοκτονία των Ποντίων, που ούτως ή άλλως δεν χρησιμοποιούν τη λέξη γενοκτονία, αλλά είναι και οι Ασσυροχαλδαίοι μέσα και οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι χρησιμοποιώντας μια αναλογία. Αυτές οι τρεις γενοκτονίες είναι de facto ενοποιημένες ως θύματα. Απλώς, αυτό που θέλω να διευκρινίσω είναι ότι πολύ συχνά τα θύματα είναι ενωμένα, εφόσον έχουνε πεθάνει από τον κοινό δήμιό τους. Κι είναι δύσκολο για αυτούς που ακολουθούν ότι εφόσον υπάρχει αυτό το κοινό, πρέπει να υπάρχει κι ένας κοινός αγώνας κι όχι ένας αγώνας που είναι σ' ένα πλαίσιο ανταγωνισμού. Θα ήταν καλό οπουδήποτε γίνεται μια επέτειος για τη γενοκτονία των Ποντίων, να υπάρχουν πάντα εκπρόσωποι των Αρμενίων, οι οποίοι όχι να χαιρετούν στο τέλος, να χαιρετούν στην αρχή. Γιατί στα θέματα των γενοκτονιών, οι αγώνες των θυμάτων είναι που αποτελούν τα παραδείγματα και όχι τι συμβαίνει εσωτερικά. Γι' αυτό το χάρηκα πολύ και με τον επίτιμο Πρόεδρο, ο οποίος φαίνεται de facto ότι έχει ασχοληθεί και με αυτή την άποψη, ότι δεν μπορούμε απλώς να κοιτάζουμε μεμονωμένα τη γενοκτονία των Ποντίων και κάπου-κάπου να θυμόμαστε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Πρέπει να τους βοηθάμε για να μας βοηθούν. Αυτό το πράγμα δεν έχει γίνει ακόμα, διότι και η Ελλάδα, ως κρατικός φορέας, αργεί πάρα πολύ. Γιατί η γενοκτονία των Αρμενίων είναι πιο πολύ προωθημένη; Είναι πολύ απλό: δεν υπήρχε Αρμενία. Οι δικοί μας οι Πόντιοι βρήκαν ένα κράτος, την Ελλάδα. Άρα, πολλοί από αυτούς περίμεναν κάτι από την Ελλάδα. Οι Αρμένιοι δεν είχαν κράτος. Ακόμα και η Συνθήκη Καρς είναι μια υπογραφή της Σοβιετικής Ένωσης με την Τουρκία, όπου μέσα είναι η Αρμενία η οποία αναγκάζεται να υπογράψει ένα κείμενο που δεν υπογράφει και που δεν μπορεί να αντικρούσει, εφόσον το κείμενο λέει ότι πρέπει να γίνεται μόνο από δύο μέρη κι όχι τρίτο μέρος να παρεμβάλλεται. Όπως δεν είχαν κράτος, δεν περίμεναν τίποτα από το κράτος. Άρα, όλη η μεγάλη δουλειά για τη γενοκτονία των Αρμενίων έγινε από τη διασπορά. Εμείς αργήσαμε περισσότερο γιατί περιμέναμε κάτι από το κράτος. Για όσους ασχολούνται με τις γενοκτονίες, θα πρέπει να ξέρετε ότι κάθε φορά είναι οι διασπορές που πάνε πιο γρήγορα από τα κράτη, διότι τα κράτη πρέπει να αντιμετωπίσουν και γεωπολιτικά προβλήματα και πιέσεις, τις οποίες δεν έχουν οι διασπορές. Κι όπως το είπε πολύ σωστά ο Πρόεδρος, σε μερικές χώρες τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από τα lobbies και τα groupes de pression. Ενώ στα κράτη το πολιτικό πλαίσιο είναι πιο ισχυρό. Κατά συνέπεια, θα έλεγα ότι η συμβολή είναι μέσα στο πλαίσιο της ενότητας. Ξέρετε πολύ καλά, αυτό ισχύει και για τους Εβραίους και για τους Αρμένιους και για τους Έλληνες. Όταν είμαστε ένας, είμαστε μοναδικοί. Όταν είμαστε δύο, έχουμε πρόβλημα. Όταν είμαστε πάνω από τρεις, έχουμε συνήθως εμφύλιο. Έχουμε όμως μία τύχη. Είναι ότι οι γείτονές μας μας «βοηθούν» να βρούμε την ένωσή μας. Και θα έλεγα ότι θα ήταν καλό να χρησιμοποιήσουμε αυτή την «τεχνητή βοήθεια», για να μας ενώσουν ως θύματα και να προχωρήσουμε και να θυμηθούμε ότι κανένας δεν γεννιέται θύμα. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν γεννιέται μαχητής, κανείς δεν γεννιέται ήρωας. Όλοι γινόμαστε και θύματα και μαχητές και ήρωες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να ζητήσουμε από οποιονδήποτε άνθρωπο να είναι μαχητής, όπως δεν μπορούμε να ζητήσουμε από οποιονδήποτε μαχητή να γίνει ήρωας. Σημασία έχει να το κάνουν μερικοί. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα παραδείγματα με τις προσφυγές και στο Ε.Δ.Α.Δ., όσον αφορά στην Ίμβρο, Τένεδο και Κωνσταντινούπολη, και με τις ασφαλιστικές εταιρείες, όπως σας έδωσαν παραδείγματα χειροπιαστά τώρα πλέον, που δεν είναι πια θεωρητικά από ανθρώπους που είναι ειδικοί για θέματα γενοκτονίας, συμβάλλουν στον ίδιο αγώνα. Το θέμα όμως της αναγνώρισης πρέπει να γίνει κατανοητό ότι είναι ο πυρήνας της γενοκτονίας, αλλά δεν είναι η τελική φάση. Η αναγνώριση είναι απλώς το πρώτο βήμα σε μια διαδικασία διόρθωσης. Υπάρχει και το πλαίσιο της ποινικοποίησης. Κατά συνέπεια, όχι μόνο πρέπει να κοιτάξουμε ποιες χώρες έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων για να τους πούμε ότι στην πραγματικότητα έχουν αναγνωρίσει ήδη και τη γενοκτονία των Ποντίων. Πρέπει να κοιτάξουμε και ποιες χώρες έχουν πάει και στο επόμενο στάδιο, στην ποινικοποίηση. Το Βέλγιο κι η Ελβετία βρίσκονται ήδη στην ποινικοποίηση. Δηλαδή, όταν κάποιος στο Βέλγιο ή στην Ελβετία βρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων, έχει πρόστιμο και μπορεί να πάει και φυλακή. Αν κοιτάξετε τα στοιχεία που έχουμε για τη γενοκτονία των Ποντίων, είναι πολύ απλά, δεν έρχονται καθαρά από ελληνικούς φορείς. Έρχονται και από φορείς της κατασκοπείας και της διπλωματίας, έρχονται από φορείς της Αυστρίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας. Έχετε ήδη το γερμανόφωνο και το γαλλόφωνο στοιχείο, το οποίο δεν πρέπει να αποδείξετε σε κάποιον ότι εσείς γράψατε ένα κείμενο στα ελληνικά και αφορά μια γενοκτονία. Το μόνο που έχετε να τους δείξετε είναι ότι το κείμενο που έχουνε γράψει αυτοί, αφορά εμάς. Δεν έχετε να πείσετε τον Αυστριακό που έχει ήδη τα κείμενα στα αυστριακά και έχει κάνει ήδη παρατηρήσεις όσον αφορά στη γενοκτονία ότι αυτά ισχύουν. Δεν έχετε ανάγκη από πιστοποίηση. Δεν έχετε ανάγκη από αναγνώριση στοιχείων. Ενώ, όταν κοιτάζουμε αυτό το πράγμα γενικά, ή όπως το κάνουμε με τους Αμερικάνους για τη γενοκτονία όσον αφορά στις Πολιτείες, αναγκαστικά πρέπει να τους λέμε κάθε φορά ότι αυτά τα χαρτιά είναι σωστά, είναι επίσημα, είναι πιστοποιημένα και πρέπει να τα αναγνωρίσουν. Υπάρχουν άλλες χώρες που έχουν ένα υπόβαθρο που είναι πολύ πιο θετικό προς εμάς ως θύματα, ως δίκαιοι, που αφορά στη γενοκτονία των Ποντίων. Κατά συνέπεια, θα έπρεπε οι προσπάθειες να επικεντρωθούν σε αυτές τις χώρες, να χρησιμοποιήσουμε το υπόβαθρο όπου υπάρχει ήδη η αναγνώριση, αλλά να μην κάνουμε μία προσπάθεια που είναι του τύπου να κάνετε κάτι το ανάλογο για εμάς. Να εξηγήσουμε απλώς ότι είναι θέμα ερμηνείας και αυτό που έχει αναγνωριστεί, μία κοινή μεγάλη γενοκτονία των Αρμενίων, αφορά και στους Πόντιους. Ένα άλλο πρόβλημα που έχουμε εμείς είναι ότι το στοιχείο το Ποντιακό έχει μια τάση να είναι μαχητικό, αντιστασιακό, κάτι που θεωρούμε εμείς ως σωστό και καλό. Το πρόβλημα σε μία γενοκτονία είναι ότι οτιδήποτε λέμε για μαχητικότητα, δρα εναντίον μας. Το πλαίσιο της γενοκτονίας από τη Χάρτα του ΟΗΕ του 1948, δεν είναι σε πλαίσιο πολεμικό. Κάθε φορά που εμείς προωθούμε την εικόνα των Ποντίων που έχουν κάνει αντάρτικο, που έχουν αντισταθεί, που έχουν θυσιαστεί, όλο αυτό το πράγμα θα πρέπει να ξέρετε ότι δεν βοηθάει καθόλου τη γενοκτονία των Ποντίων. Βοηθάει την Τουρκία για να ισχυριστεί ότι στην καλύτερη περίπτωση η γενοκτονία των Ποντίων είναι ένα έγκλημα πολέμου και όχι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και εδώ βλέπετε τη διαφορά ανάμεσα στη γενοκτονία των Ποντίων και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, στη στρατηγική να χρησιμοποιούμε τα δεδομένα που έχουμε και όχι τα δεδομένα που θα θέλαμε να έχουμε. Η γενοκτονία των Ποντίων είναι σε ένα πλαίσιο, 353.000 θύματα. Αλλά όχι απλώς θύματα. Γιατί βλέπετε είναι όπως στο φόνο, λέμε «έγινε ένας φόνος», δεν λέμε «ο φόνος του τάδε». Ενώ στη φράση «ο φόνος του τάδε», το πιο σημαντικό είναι «ο τάδε». Δεν πέθαναν αυτά τα θύματα. Δολοφονήθηκαν. Η δολοφονία είναι ένα έγκλημα. Μόνο που όσο δεν υπάρχει τιμωρία, δεν υπάρχει και το έγκλημα. Αν βλέπουμε μόνο και μόνο το θέμα της αναγνώρισης ως τελικό στάδιο, ως ορίζοντα μιας διαδικασίας, δεν θα το φτάσουμε ποτέ. Η αναγνώριση είναι μόνο και μόνο το πρώτο στάδιο στη διαδικασία διόρθωσης. Δηλαδή, δεν είναι μόνο το θέμα της αναγνώρισης. Εφόσον αναγνώρισες, τι κάνεις για να αποδείξεις ότι αναγνώρισες; Εδώ προς το παρόν είμαστε σε μία φάση όπου έχουμε ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία. Κατά συνέπεια, όσον αφορά στο διεθνές δίκαιο είναι σαν να μην έγινε έγκλημα. Να σας δώσω ένα παράδειγμα από άλλο χώρο, πιο απλό. Όλοι ξέρετε στην Ελλάδα ότι η εισβολή της Κύπρου έγινε το 1974. Όλοι ξέρετε ότι υπάρχει κατοχή έως το 2008. Αν κοιτάζετε όμως το διεθνές δίκαιο, θα δείτε ότι στο διεθνές δίκαιο, το κράτος που κατηγορείται πρέπει να αναγνωρίζει την κατηγορία για να έχουμε δικαίωμα να το κατηγορούμε. Θέλω να πω ότι στο διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει εισβολή της Κύπρου το 1974 και μάλιστα δεν υπάρχει κατοχή της Κύπρου από το 1974 έως το 1986. Το παράξενο για εμάς τους Έλληνες είναι, μα πώς έχουμε κατοχή από το 1987 και μετά; Είναι πολύ απλό. Είναι επειδή η Τουρκία υπέγραψε ένα πρωτόκολλο στο Συμβούλιο της Ευρώπης που αναγνωρίζει αυτό το πλαίσιο. Και γι' αυτόν το λόγο, οι προσφυγές που έγιναν από τους Κύπριους, αρχίζουν μόνο μετά το 1987. Δεν μπορούν ν' αρχίσουν πριν. Δεν αρκεί στα θύματα, ή στους απογόνους των θυμάτων να αναγνωρίσουν ένα πλαίσιο. Πρέπει να αναγνωριστεί από το διεθνές δίκαιο για να υπάρχει. Βέβαια, αν εσείς όλοι εδώ ήσασταν Κύπριοι και εγώ τολμούσα να σας πω ότι το 1974 δεν έγινε εισβολή θα είχατε ένα πρόβλημα και μάλλον θα είχα κι εγώ μετά. Το θέμα είναι ότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Γι' αυτό, όταν κάναμε πάνω από 1600 προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ο κάθε Κύπριος που την έκανε, ξέρει ακριβώς ότι την έκανε για το διάστημα μετά το 1987. Δηλαδή η έλλειψη εισοδήματος αρχίζει από το 1987 και μετά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε το τι γίνεται για τη γενοκτονία των Ποντίων. Θα σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα. Ας πούμε ότι θέλω να σας μιλήσω για τη γενοκτονία των Ουκρανών. Η γενοκτονία των Ουκρανών έχει αναγνωριστεί από πάνω από 15 χώρες. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι σε αυτή την αίθουσα υπάρχουν μερικοί από εσάς που δεν ξέρουν καν ότι υπήρξε η γενοκτονία των Ουκρανών. Όμως, αν σας πω ότι έχει αναγνωριστεί από 15 χώρες, έχετε ένα πρόβλημα στρατηγικής. Λέτε, πώς είναι δυνατόν αυτό να έχει γίνει, ενώ η γενοκτονία των Ποντίων έχει αναγνωριστεί μόνο από δύο; Επιπλέον, οι δύο είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, που όπως καταλαβαίνετε άμα το κοιτάξετε αντίστροφα, είναι ότι δεν έχει αναγνωριστεί από κανέναν, διότι είναι αναγνωρισμένη μόνο από εμάς, αφού κι η Κύπρος είναι στο ίδιο πλαίσιο. Άρα, το θέμα είναι μήπως θα έπρεπε να κοιτάξουμε ποια μεθοδολογία ακολούθησε η διασπορά και η συνέχεια των θυμάτων της γενοκτονίας των Ουκρανών για να πετύχει 17 χώρες να την έχουν αναγνωρίσει; Όπως ακριβώς λέμε το ίδιο και για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Άρα τελικώς, οι γενοκτονίες δεν αναγνωρίζονται σε μία φάση. Πρώτα απ' όλα γιατί πολύ συχνά δεν ξέρουμε πώς έχουν αρχίσει. Ούτε καν καταλαβαίνουμε πώς τελειώνουν. Ξέρουμε μόνο ότι υπάρχει ένα σημείο που είναι πιο έντονες. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και για την αναγνώριση. Η αναγνώριση είναι μια μεγάλη διαδικασία, στην οποία μπορούμε να συμβάλουμε μόνο τοπικά. Ο καθένας ως άνθρωπος. Ο καθένας, όταν κάνει κάτι για τη γενοκτονία, είναι ένα τίποτα. Αλλά αυτό το τίποτα, μαζί με τα άλλα τίποτα, είναι το παν. Σε αυτό το πλαίσιο, η γενοκτονία των Ποντίων που «επέτρεψε» σε ένα λαό να πάει πιο κοντά στο θάνατο, βοηθάει και τον ελληνισμό με τον εξής πολύ απλό τρόπο. Να θυμάστε για την Ελλάδα, δεν λέμε η Ελλάδα ζει. Λέμε η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Δεν είναι τυχαίο. Να 'στε καλά. Σας ευχαριστώ πολύ.Είπατε ότι για το θέμα των γενοκτονιών δεν πρέπει να αναφερόμαστε στο αντάρτικο. Θέλετε να μας πείτε ότι πρέπει να ξεχάσουμε τη μνήμη μας;Απλώς να διευκρινίσω το πλαίσιο. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει αντάρτικο. Το θέμα είναι πού το θέτετε. Δηλαδή είναι η κατάλληλη στιγμή ή όχι; Ξέρετε ότι στο διεθνές δίκαιο το πλαίσιο, όπως το είπε κι ο Πρόεδρός σας, το καθαρό πλαίσιο γενοκτονολογίας, αν θέλετε, λέει ότι η γενοκτονία δεν γίνεται σε περίοδο πολέμου. Και το μόνο που υποστηρίζετε συνεχώς είναι ότι είναι πολεμικό το πλαίσιο κι είναι αντάρτικο. Τότε δεν πρέπει να διεκδικήσουμε καθόλου τη γενοκτονία. Εδώ δεν λέω ότι δεν υπάρχει αλλά το θέμα είναι πότε το τοποθετούμε. Δηλαδή μπορώ εγώ να πω ότι είχαμε προβλήματα με την Περσία, αλλά είχαμε και τους Σπαρτιάτες. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν. Το θέμα είναι πέθαναν όλοι ή όχι; Αν κοιτάζαμε τη μάχη του Λεωνίδα, σε διεθνές πλαίσιο, δεν θα είχαμε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αλλά θα ήταν έγκλημα πολέμου. Δεν θα μπορούσα εγώ, ως Σπαρτιάτης απόγονος, να διεκδικήσω για το Λεωνίδα ότι ήταν θύμα μιας γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έγινε η μάχη, ότι δεν είναι αξιόλογο αυτό που έγινε. Απλώς είναι άλλο το πλαίσιο. Αυτό που θέλουμε εμείς για τη γενοκτονία των Ποντίων είναι ένα πλαίσιο καθορισμένο από τη Χάρτα του ΟΗΕ του 1948. Στην Ελλάδα πολλές φορές μπερδευόμαστε. Tα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ταυτίζονται με τη γενοκτονία. Η γενοκτονία, για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, είναι ένας από τους τομείς των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Μερικές φορές εμείς διεκδικούμε τη γενοκτονία, για να αποδείξουμε ότι είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ενώ το να αποδείξετε ότι είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας είναι πιο εύκολο από το να αποδείξετε τη γενοκτονία, γιατί είναι πιο μεγάλο το πλαίσιο και πιο ευέλικτο. Άμα πάρετε ένα pogrom χωρίς να είναι γενοκτονία θα είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Διευκρινίζω κάποιες έννοιες που είναι απλές χωρίς να με απασχολεί που δεν έγινα κατανοητός. Όταν σας έλεγα ότι στο διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει εισβολή στην Κύπρο το 1974, όπως καταλαβαίνετε δεν έχω μια μετα-μοντέρνα αντίληψη του προβλήματος. Αντιθέτως, χρησιμοποιώ τα θεσμικά όργανα που έχω, για να λειτουργήσω και να χτυπήσω με προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από το 1987 και μετά. Γι' αυτό η πρώτη υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου ενεργοποιείται εκείνη την εποχή. Και επειδή η Τουρκία δεν είχε αναγνωρίσει ότι το είχε κάνει το 1974, για το λόγο αυτό οι υποθέσεις δεν ενεργοποιούνται από τότε. Έχει αποδεχτεί το 1987. Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και στρατηγικής. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε αντάρτικο των Ποντίων. Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να προωθηθεί η μαζική μετακίνηση των πληθυσμών που χρησιμοποιείται ως εργαλείο γενοκτονίας. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων. Σχετικά με αυτό που είπα προηγουμένως για τους Αρμένιους, αν οι Αρμένιοι έχουν καταφέρει να πουν ότι σε αυτή την πολυκατοικία σκοτώθηκαν όλα τα άτομα, μεταξύ των οποίων το 80% ήταν Αρμένιοι, το κράτος που έχει αποδεχτεί αυτό το γεγονός, έχει αποδεχτεί και το θάνατο του 100% των ατόμων. Έτσι, αν εμείς εμφανιστούμε και αποδείξουμε ότι σε αυτή την πολυκατοικία υπήρχαν 15% Πόντιοι, το ίδιο κράτος θα το αναγνωρίσει. Είναι απλώς θέματα τακτικής και στρατηγικής. Αλλά μην αμφιβάλλετε για το τι πιστεύω για το ιστορικό πλαίσιο. Απλώς η ιστορία είναι ένα πλαίσιο όπου γίνονται μάχες και μετά τις μάχες.Από πού πρέπει να ξεκινήσει το θέμα της γενοκτονίας; Μόνο από τα συνέδρια; Νομίζω δεν θα το καταφέρουμε ποτέ. Θεωρώ ότι πρέπει να ξεκινήσει από την εκπαίδευση, και τη δημοτική, τη μέση και την πανεπιστημιακή. Αλλά την ευθύνη κυρίως την έχουν οι πανεπιστημιακοί.Μια και είμαστε στα πλαίσια της εκπαίδευσης, θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι που γίνεται πολύ συχνά. Μιλάτε για «ποντιακή γενοκτονία». Για μένα η έκφραση είναι λάθος και το λέω επίσημα. Ή θα λέτε η γενοκτονία των Ποντίων ή θα λέτε η τουρκική γενοκτονία, αλλά όχι η ποντιακή γενοκτονία. Γιατί αυτό το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε και στη Γαλλία με το αρμενικό. Δεν μπορούμε να λέμε η αρμενική γενοκτονία, είναι η γενοκτονία των Αρμενίων. Αυτό που κάνετε, χωρίς να το ξέρετε, είναι πολύ καλό για την Τουρκία. Υπάρχουν η ποντιακή γενοκτονία, η αρμενική γενοκτονία, η ασσυριακή γενοκτονία, αλλά δεν ακούμε ποτέ τη λέξη Τουρκία. Άρα είναι πολύ σημαντικό να καθορίζουμε στην έκφρασή μας ποιος είναι το θύμα και ποιος είναι ο θύτης. Όταν λέτε ότι δεν υπάρχει τίποτα, σας απαντώ ότι στο βιβλίο της Γ΄ Λυκείου υπάρχουν 47 σελίδες που αφορούν στη γενοκτονία των Ποντίων. Το βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού δεν είχε απολύτως τίποτα και γι' αυτό το ξαναστείλαμε από εκεί που ήρθε. Δεν λέμε ότι δεν θα το παλέψουμε, δεν λέμε ότι δεν θα ασχοληθούμε με εγχειρίδια. Γιατί μη νομίζετε ότι οι πανεπιστημιακοί έχουν χρόνο μόνο και μόνο να ασχολούνται με τα εγχειρίδια της Στ΄ Δημοτικού. Αλλά αν είναι αναγκαίο, το κάνουμε και αυτό. Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Απλώς, να μην μπερδεύουμε τα εκπαιδευτικά, γιατί εμένα μου προτείνανε, όπως είχα ασχοληθεί με το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού, να ασχοληθώ και με το βιβλίο των μαθηματικών. Επισήμανα ότι δεν είναι μόνο τυπογραφικά λάθη που εντοπίσαμε, είναι ιστορικά λάθη. Και δεν είναι μόνο ιστορικά, στην ουσία, είναι δόγματα. Το ιστορικό λάθος μπορεί να το κάνει και ένας ιστορικός. Όταν όμως ο άλλος το κάνει συνειδητά και είναι μια στρατηγική του τύπου «παιδομάζωμα», δεν μπορεί εμείς να μην αντισταθούμε, ακόμα και αν δεν είμαστε του τομέα, ακόμα και αν δεν ασχολούμαστε ειδικά με αυτό το θέμα. Άρα, δεν διαφωνώ. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μία ιδέα που έδωσε ο κύριος Σαρρής, όσον αφορά στην παιδεία. Στην τελική, κατά παράδοξο τρόπο θα βασιζόμαστε μόνο στα λεγόμενα «κατασταλτικά συστήματα», όπως λέχθηκε από τον κ. Σαρρή: το στρατό, την αστυνομία, τη δικαιοσύνη για να θυμόμαστε τι σημαίνει Ελλάδα. Γιατί το άλλο θα είναι εντελώς η γενοκτονία της μνήμης. Δηλαδή, πάλι καλά που θα έχουμε τον στρατιωτικό, που θα έχει κάτι να μας δείχνει για να λέμε ότι εδώ είμαστε στην Ελλάδα. Γιατί μερικές φορές στο πανεπιστήμιο, αναρωτιέστε σε ποια χώρα είστε. Και σε μερικά τμήματα, ούτε καν αναρωτιέστε σε ποια χώρα βρίσκεστε. Γιατί είστε σίγουρος ότι είσαστε σε πρεσβεία. Άρα, υπάρχουν αυτές οι προσπάθειες, υπάρχουν και στα σχολικά βιβλία, απλώς αυτό που γίνεται πολύ συχνά και πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί, είναι ότι η λέξη γενοκτονία δεν μπαίνει άμεσα μέσα στο βιβλίο. Ενώ το σημαντικό για μας είναι η λέξη. Η λέξη εφευρέθηκε από τον Raphaël Lemkin, νομικός, Πολωνός εβραϊκής καταγωγής. Πριν από αυτή τη λέξη είχαμε ένα πρόβλημα, το πρόβλημα της ασθένειας. Για να γιατρέψουμε κάποιον πρέπει να ξέρουμε τι αρρώστια έχει. Για να γιατρέψουμε τον ποντιακό ελληνισμό έπρεπε να μάθουμε ποια ασθένεια είχε. Η ασθένεια ήταν γενοκτονία, δεν ήταν απλώς μακελειό. Δεν ήταν απλώς μία σφαγή. Γιατί –προσέξτε– και εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες μπερδευόμαστε και λέμε η σφαγή των Ποντίων. Είναι λάθος! Γιατί αυτό το θέλουν και οι Τούρκοι. Οι Τούρκοι αποδέχονται τη σφαγή των Ποντίων. Αλλά δεν αποδέχονται ότι είναι γενοκτονία. Αυτό που είναι ουσιαστικό για το διεθνές δίκαιο είναι η ορολογία «γενοκτονία», που επινοήθηκε για να μπορέσουμε να χαρακτηρίσουμε ένα γεγονός που ήταν ασύγκριτο σε σχέση με όλα τα προηγούμενα. Οι προσπάθειές μας γίνονται σε όλα τα πλαίσια και στο νομικό και στο πλαίσιο της παιδείας, αλλά πάντοτε μέσα στο πλαίσιο της στρατηγικής. Γιατί υπάρχουν κάποιες στρατηγικές κινήσεις που φαινομενικά και μόνο αντικρούουν αυτά που γνωρίζουμε. Αλλά μόνο έτσι πετυχαίνουμε κάτι, που μετά το αναγνωρίζουμε. Γιατί –προσέξτε– μιλάμε για αναγνώριση, δεν μιλάμε για γνώση. Δεν λέμε «γνώριση», λέμε «αναγνώριση». Για να αναγνωρίσεις κάτι, πρέπει να γνωρίζεις. Την ώρα που γνωρίζεις, δεν αναγνωρίζεις ακόμη. Πρέπει να περάσουμε και από τα δύο επίπεδα. Είναι δύσκολο και μερικές φορές μπερδευόμαστε και μεταξύ μας. Αλλά αυτό δεν πειράζει, διότι όπως ξέρετε το χαοτικό σύστημα της Ελλάδας είναι αυτό που μας βοηθά να διατηρούμε μία ισορροπία.Κύριε Λυγερέ, θα ήθελα να σας ρωτήσω, θεωρείτε ότι οι Εβραίοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου;Βεβαίως. Μα ούτως ή άλλως, αν προσέξατε, υπάρχουν και επιστημονικές ανακοινώσεις που όταν έγινε μια αλλαγή φάσης όσον αφορά στην εβραϊκή διασπορά στην Αμερική σε σχέση με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, σιγά-σιγά εμφανίστηκαν κείμενα όπου περιγράφονται γεγονότα που αφορούν Εβραίους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δηλαδή, αρχικά είχαμε την εντύπωση ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε χτυπήσει μόνο ένα συγκεκριμένο πληθυσμό. Σιγά-σιγά βλέπουμε ότι αφορά όλους τους χριστιανούς και τώρα βλέπουμε ότι υπάρχουν μελέτες που αφορούν και τον εβραϊκής καταγωγής πληθυσμό. Στην ουσία, ένα μη μουσουλμανικό πληθυσμό! Δηλαδή, η εκκαθάριση που έγινε αφορά οποιοδήποτε στοιχείο που δεν είναι μουσουλμανικό. Το ενδιαφέρον είναι όταν κοιτάξετε ακόμα κι αυτά που έγραψε ο Αλέξανδρος Καραθεοδωρή, όσον αφορά στο μουσουλμανικό δίκαιο. Διότι αυτός ήταν μέσα σ' αυτό το πλαίσιο και μπορούσε, ως νομικός που είχε σπουδάσει στη Γαλλία να διαβάσει ακόμα και μυστικά έγγραφα και να αναλύσει πώς βλέπει τους μη μουσουλμάνους, το μουσουλμανικό δίκαιο, όχι πια μόνο τους χριστιανούς. Σ' αυτό το πλαίσιο υπάρχει μια ενοποίηση και το παράδειγμα που έδωσε ο Πρόεδρος αφορά το ίδιο. Αλλά για να απαντήσω και στην έμμεση ερώτηση, πρέπει πρώτα να κτίσουμε θεμέλια. Τα θεμέλια έχουν ένα πρόβλημα: δεν φαίνονται. Λέτε σε κάποιον: «Κάνε ένα κτίριο πέντε ορόφους». Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι η σκάλα! Λέτε: «Είναι ηλίθιος! Αφού του λέω να πάει από πάνω γιατί πάει από κάτω;» Πολλά πράγματα που έχουν γίνει στο δικό μας το θέμα ήταν καλύβες. Φαινόταν αμέσως ότι γίνεται κάτι και μόλις πήγαινε λίγο πιο πάνω σε διεθνές επίπεδο, είχαμε δυσκολίες. Οι Αρμένιοι αναγκάστηκαν να σκάψουν εξ αρχής, άρα τα θεμέλια ήταν πιο καλά και μπόρεσαν ν' ανεβούν πιο ψηλά, πιο δυνατά. Εμείς τώρα αυτό επιχειρούμε. Να συμβαδίσουμε, να αλληλοβοηθηθούμε σ' αυτή την προσπάθεια κι αυτό θα γίνει και μέσω του εβραϊκού συστήματος, που ξέρει ακριβώς τι είναι και η πρώτη φάση και η δεύτερη και η τρίτη. Δηλαδή, όλη η διαδικασία διόρθωσης.Θα ήθελα από τον κύριο Λυγερό να μας αναλύσει και να δικαιολογήσει την έκφραση «οι Πόντιοι θεωρούσαν του Αρμένιους αμνούς... και ούτω καθ' εξής». Τι εννοείτε μ' αυτό;Εννοώ απλώς το ιστορικό πλαίσιο. Πολύ συχνά, όταν αναλύουμε τις οκτώ φάσεις του Stanton, όσον αφορά στη γενοκτονία, υπάρχει ένας διαχωρισμός θυμάτων. Ας πούμε ότι θέλω να σας σκοτώσω εδώ! Δεν θ' αρχίσω να λέω θα σας σκοτώσω όλους, γιατί θα έχω ένα πρόβλημα τεχνικό: είμαι μόνος μου! Μπορώ, όμως, να βάλω τους μισούς να αλληλοβοηθούνται με τους άλλους μισούς και να καταπιέζουν τους άλλους. Και θ' αρχίσω μόνο με το ένα τέταρτο. Θα λέω: «το πρώτο τέταρτο που είναι εδώ, δεν είναι άνθρωποι, είναι υπάνθρωποι! Αν τους σκοτώσετε δεν πειράζει, δεν έχετε τύψεις και μπορείτε να βοηθήσετε.» Και θα δείτε ότι σιγά-σιγά βοηθάμε όλοι, μην κάνοντας τίποτε! Προσέξτε, γιατί είναι κι αυτό που λέει ο Elie Wiesel, βραβείο Νόμπελ Ειρήνης: «Όταν είμαστε ουδέτεροι βοηθάμε πάντοτε το δήμιο και όχι το θύμα!» Η εκκαθάριση που έγινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έγινε από το κέντρο προς τα άκρα. Δηλαδή κάναμε πολύ χρόνο για να καταλάβουμε τι γινόταν. Δεν έγινε απ' τα παράλια για να το ξέρουν όλοι. Άρα αυτή η εκκαθάριση εμφανίστηκε στο κέντρο και σιγά-σιγά έφτασε και στον Πόντο. Ο Πόντος, όπως θυμάστε, είναι ο λαός της θάλασσας για τους Αρμένιους, όπως οι Αρμένιοι είναι ο λαός των βουνών. Υπήρχε ένας διαχωρισμός γεωγραφικός και μια παράδοση. Στην ουσία, όταν τα μεγαλύτερα προβλήματα τα αντιμετωπίζουν οι Αρμένιοι, οι «δικοί μας» δεν ξέρουν ακριβώς τι γίνεται! Όταν το μαθαίνουν, είναι πια πολύ αργά και είναι τόσο μεγάλες οι διαστάσεις, που απλώς απορροφάται! Δηλαδή το μαθαίνουν, όταν όλη η κοινωνία έχει αποφασίσει ότι όντως οι Αρμένιοι είναι θύματα. Όταν το μαθαίνουν οι Πόντιοι, για τους ίδιους είναι πια αργά! Θα ήθελα να σας το πω αλλιώς. Ένας διανοούμενος Γερμανός έλεγε το εξής: «Όταν έπιασαν τους Εβραίους, εγώ δεν είπα τίποτε γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν έπιασαν τους κομουνιστές, εγώ δεν είπα τίποτε γιατί δεν ήμουν κομουνιστής. Όταν έπιασαν τους αντιστασιακούς, εγώ δεν είπα τίποτε γιατί δεν έκανα καμία αντίσταση. Όταν μ' έπιασαν όμως, κάποιοι είπαν κάτι για μένα.» Σημασία έχει να λέτε κάτι κι ακόμα όταν δεν ξέρετε ότι μπορεί να σας αφορά, κατόπιν! Το επικοινωνιακό πρόβλημα που υπήρχε μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δυσκόλεψε πολύ την πληροφόρηση. Μη νομίζετε ότι η δυσκολία είναι φυσική, είναι νοητική. Όταν αναλύετε μερικά γεγονότα που αφορούν και άλλες γενοκτονίες, όπως για παράδειγμα τη γενοκτονία των Αρμενίων, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ΤΡΕΙΣ στρατιώτες, ΤΡΕΙΣ Τούρκοι συνόδευαν ΧΙΛΙΑ ΔΙΑΚΟΣΙΑ άτομα και τα πήγαιναν για να πεθάνουν και κανένας δεν έφερε καμία αντίσταση, καταλαβαίνετε τι πλύση εγκεφάλου είχαν υποστεί αυτοί οι άνθρωποι! Δηλαδή με τρία άτομα ακόμα κι αν είχαν πολυβόλα, άμα έπεφταν και οι χίλιοι διακόσιοι πάνω τους μαζικά, θα πέθαιναν μερικοί, αλλά θα γινόταν κάτι. Αυτό όμως δεν έγινε! Είχαν φτάσει σε μια φάση που είχαν αποδεχθεί οι ίδιοι ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Και το ίδιο κάναμε κι εμείς, όταν ήμασταν σ' αυτή τη φάση, πριν γίνουμε εμείς οι ίδιοι θύματα εκ των πραγμάτων. Άρα είναι πολύ δύσκολο να μην μπείτε στο νοητικό δόγμα του δήμιου, ο οποίος σας εξασφαλίζει κάτι. Σας εξασφαλίζει ότι θα πεθάνετε ό,τι και να κάνετε! Όταν σας το λένε αυτό, έχετε την τάση να λέτε: «Τότε να μην κάνω τίποτε!». Στη στρατηγική, όμως, όταν το παίγνιο είναι χαμένο εξ αρχής, να το παίζετε, γιατί οποιαδήποτε λάθος κίνηση του άλλου είναι κέρδος για σας!Πόντιος σύνεδρος εκ Γεωργίας: Εκτός από την γενοκτονία των Ποντίων, μιλήσατε και για τη γενοκτονία των Ουκρανών. Πιστεύετε ότι υπήρξε το φαινόμενο της γενοκτονίας των Ουκρανών; Κατά τη γνώμη μου το 1932-33 πέθαναν αρκετοί από πείνα. Και όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και στη Ρωσία, στη Γεωργία και στο Καζακστάν. Δηλαδή κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι μία αντιρωσική προσέγγιση υπέρ των Ουκρανών και ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα, δηλαδή ένα τέτοιο πρόβλημα δεν υπάρχει…Για να μην εκτεθείτε περισσότερο, θα ήταν καλύτερο να κοιτάζετε τις πηγές. Η γενοκτονία των Ουκρανών υπάρχει. Τα θύματα της γενοκτονίας των Ουκρανών υπάρχουν. Με τα επιχειρήματα που θέσατε να είστε πολύ προσεχτικός γιατί οι Τούρκοι κάνουν το ίδιο με το Ποντιακό. Είπατε: «Εγώ δεν νομίζω να υπάρχει, γιατί ξέρω ότι ο πρόεδρος είναι έτσι. Εγώ δεν νομίζω να υπάρχει, διότι υπάρχει το πολιτικό.» Είναι ακριβώς αυτό που λένε οι Τούρκοι για τη γενοκτονία των Ποντίων. Λένε ότι οι Έλληνες είναι αντανακλαστικά εναντίον τους, οι Κύπριοι το ίδιο. Άρα, το ότι έχουν αναγνωρίσει αυτά τα δύο κράτη κάτι που είναι εναντίον της Τουρκίας, είναι αναμενόμενο. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει! Να είμαστε πολύ προσεχτικοί, διότι τα έγγραφα, και φαντάζομαι πως διαβάζετε ρώσικα – μπορεί να μη διαβάζετε ουκρανικά αλλά για εκείνη την περίοδο τα ρώσικα σας αρκούν – τα έγγραφα υπάρχουν. Ξέρουμε ποιος έχει στείλει τι, ποιον και πού. Ξέρουμε πόσοι πέθαιναν την ημέρα, διότι μιλάμε για 7 εκατομμύρια θύματα τουλάχιστον. Δεν μιλάμε για 2-3 χιλιάδες άτομα.Πόντιος σύνεδρος εκ Γεωργίας: Πότε;Μιλάμε για το 1932-33. Είναι αυτό που λέμε Γολοντομόρ και στα ρώσικα και στα ουκρανικά, που σημαίνει «τεχνητός θάνατος από λιμό». Όταν αυτή η αναγνώριση γίνεται από μερικές χώρες, ας πούμε την Αμερική, θα μου πείτε ότι είναι λογικό γιατί είναι εναντίον της Ρωσίας. Το αναγνωρίζει η Αυστραλία. Θα μου πείτε είναι λογικό γιατί είναι το «τσιράκι» της Αμερικής. Εάν συνεχίσετε έτσι, θα κάνετε ένα ολόκληρο δίκτυο. Αν κοιτάξετε με τον ίδιο τρόπο το Αρμενικό, θα πείτε το ίδιο; Γιατί πολλές φορές – να είστε πολύ προσεκτικοί – διαδίδουμε πληροφορίες για άλλες γενοκτονίες και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι κάνουμε το ίδιο που κάνουν οι άλλοι για εμάς. Απλώς για να καταλάβω, το Βέλγιο και η Ελβετία είναι ακραίες χώρες; Μπορώ να σας πω ότι για τα τουρκικά δεδομένα είναι πολύ ακραίες. Διότι, αν πείτε μια βρισιά για την γενοκτονία των Αρμενίων πληρώνετε, αν συνεχίσετε πάτε φυλακή. Και για ποιες χώρες μιλάω; Για το Βέλγιο και την Ελβετία! Πήγαν στην Ελβετία για να γιορτάσουν την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης κι ένας Τούρκος καθηγητής άρχισε να λέει τα δικά του και αυτός είναι φυλακή για το αρμενικό. Φανταστείτε το ανάλογο εδώ στην Ελλάδα. Μπορείτε να φανταστείτε να έρθει ένας Τούρκος και να αρχίσει να βρίζει τη γενοκτονία των Ποντίων και να πληρώσει και μετά να πάει και φυλακή; Στην Ελλάδα; Αυτό γίνεται στην Ελβετία. Νομίζετε ότι πραγματικά οι Ελβετοί έχουν κάτι το ειδικό εναντίον της Τουρκίας; Νομίζετε ότι οι Ελβετοί έχουν κάτι το ειδικό υπέρ της Ελλάδας; Όχι. Απλώς κοιτάζουν το διεθνές δίκαιο, κοιτάζουν τα αποδεικτικά στοιχεία και αποφασίζουν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί αν δεν ξέρουμε τις πηγές και τα γεγονότα έχουμε την τάση να μιλάμε αντανακλαστικά. Το ίδιο γίνεται και για το Ποντιακό. Αν δεν υπήρχαν οι 14 τόμοι του Φωτιάδη για να μας δίνουν ιστορικά δεδομένα, δεν θα μπορούσαμε εμείς να κάνουμε κοινωνιολογία, στρατηγική, παρεμβάσεις στο διεθνές δίκαιο, γιατί δεν θα είχαμε τα στοιχεία. Ας πούμε ότι έχετε έναν πολύ ειδικό στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και δεν μπορείτε να του δώσετε ούτε ένα στοιχείο για το ότι έχει πεθάνει κάποιος. Να σας κάνει τι; Άρα, είναι τα θεμέλια. Τα θεμέλια υπάρχουν. Τα στοιχεία υπάρχουν. Για τη γενοκτονία των Ουκρανών υπάρχουν. Έχουν εκδοθεί 400 σελίδες με μυστικά έγγραφα της KGB. Είναι στα ρώσικα. Τις σφραγίδες τις αναγνωρίζετε. Τις υπογραφές τις αναγνωρίζετε. Ξέρουμε τα ονόματα. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε όλο το πλαίσιο. Και να σας πω την αλήθεια; Εγώ πιστεύω ότι έχετε αυτή τη στάση επειδή απλώς δεν έχετε ασχοληθεί. Θα δείτε ότι μπορεί να αλλάξετε γνώμη. Στη γενοκτονία των Ουκρανών υπήρχαν και Έλληνες. Δεν μπορούσαν να καθαρίσουν ένα ολόκληρο χωριό χωρίς να καθαρίσουν όλους όσους ήταν μέσα. Αυτό πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει να πούμε ότι και εμείς ήμασταν εκεί πέρα και αυτό ανήκει στο ίδιο πλαίσιο. Όταν κάνουμε εκκαθάριση ενός πληθυσμού, για παράδειγμα εγώ καθαρίζω όλη την αίθουσα, το ποσοστό των Ποντίων είναι πολύ μεγάλο, αλλά μπορεί να καθαρίζω και κάποιον από την Πελοπόννησο, τυχαία. Δεν το έκανα επίτηδες εκείνη τη στιγμή, αλλά, εφόσον αποφάσισα ότι θα καθαρίσω όλη την αίθουσα, συμβαίνει κι αυτό. Το θέμα μας είναι, αυτός που είναι από την Πελοπόννησο και δεν είχε καθόλου ποντιακές ρίζες, οι απόγονοί του δεν θα έπρεπε να ενωθούν με όλους τους άλλους;Πόντιος σύνεδρος εκ Γεωργίας: Εγώ δεν είδα γενοκτονία της Ρωσίας πάνω στον αμιγώς Ουκρανικό λαό. Είδα γενοκτονία του σταλινικού καθεστώτος στον σοβιετικό λαό που ζούσε στην Ουκρανία.Δεν διαφωνώ μαζί σας, αλλά πρέπει να είσαστε πολύ προσεχτικοί στις τεχνικές που χρησιμοποιείτε. Για παράδειγμα, ποιοι είναι οι χειρότεροι Τούρκοι για τους Έλληνες; Θα δείτε ότι έχετε ένα πρόβλημα με τους Λαζούς και τους Κούρδους, οι οποίοι στην ουσία, δεν είναι Τούρκοι. Άμα πάτε στο Ριζοκάρπασο στην Κύπρο, που έχουμε ακόμα εγκλωβισμένους, θα δείτε ότι γύρω-γύρω έβαλαν Λαζούς και Κούρδους που είναι οι πιο εχθρικοί. Αν μπείτε σε αυτό το φαύλο κύκλο, θα μπορούσατε να πείτε ότι δεν φταίνε οι Τούρκοι, αλλά οι Λαζοί και οι Κούρδοι. Το θέμα όμως είναι ότι όταν είμαστε στο διεθνές δίκαιο, κατηγορούμε ένα κράτος, δεν κατηγορούμε αυτόν που χρησιμοποιείται. Για να καταλάβετε, οι προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσον αφορά στα κατεχόμενα δεν γίνονται εναντίον του κατοχικού καθεστώτος, αλλά εναντίον της Τουρκίας, διότι το κατοχικό καθεστώς δεν υφίσταται ως νόμιμη οντότητα. Βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι είναι αυτό που το έκανε. Αλλά υπάγεται στην Τουρκία. Κάθε φορά που κάνουμε μία προσφυγή, είναι εναντίον ενός αναγνωρισμένου φορέα, ενός κράτους. Αυτό είναι ένα άλλο πρόβλημα, γιατί μερικές φορές μπορεί να μην υπάρχει. Όταν μιλήσαμε για Ίμβρο, Τένεδο και Κωνσταντινούπολη θα μπορούσατε να πείτε: «Γιατί δεν κάνουν και αυτοί προσφυγές όπως οι Κύπριοι;» Μα δεν μπορούν. Πρέπει πρώτα να περάσουν από τα ένδικα μέσα της Τουρκίας, να τα εξαντλήσουν και μετά να πάνε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εννοώ ότι, όπως η Κύπρος δεν αναγνωρίζεται από την Τουρκία, οι Κύπριοι πηγαίνουν κατευθείαν στο ΕΔΑΔ. Στο τέλος όμως, στο ΕΔΑΔ, είναι ακριβώς η ίδια προσφυγή. Απλώς η διαδικασία είναι διαφορετική. Κι όπως είπα σε προηγούμενη απάντηση, μπορεί η διαδικασία να είναι διαφορετική, αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Είναι η αναγνώριση ως πρώτο βήμα. Μη σας ξαφνιάζουν τα ενδιάμεσα στρατηγικά βήματα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Έχετε τρία σημεία, το μεσαίο πιο χαμηλά. Θέλω να πάω από το πρώτο στο τρίτο. Θεωρώ ότι το μεσαίο είναι ενδιάμεσο. Αυτό που κάνω είναι να θεωρήσω ότι η ευθεία από το πρώτο στο δεύτερο είναι η πιο σύντομη, από το δεύτερο στο τρίτο και άρα η πιο σύντομη διαδρομή είναι από το πρώτο, στο δεύτερο, στο τρίτο. Αυτό το λέει ένας ειδικός. Τώρα έρχεται ένας άλλος και σας λέει πως πρέπει να πάτε κατευθείαν από το πρώτο στο τρίτο. Εσείς του λέτε ότι αυτό είναι αδύνατο επειδή θεωρείτε ότι πρέπει οπωσδήποτε να περάσετε από το ενδιάμεσο. Μερικές φορές η αλλαγή στρατηγικής ενοχλεί και τον αντίπαλο. Βλέπετε, μπορεί ο αντίπαλος να σας περιμένει στο δεύτερο σημείο. Όμως εάν δεν περάσετε από αυτό; Θα σας δώσω ένα πολύ απλό παράδειγμα. Όταν στο Ριζοκάρπασο μου ζήτησαν βοήθεια για να μην κλείσει το Δημοτικό, τους είπα να ανοίξουμε το Γυμνάσιο. Απάντησαν ότι το Γυμνάσιο είναι κλειστό εδώ και 27 χρόνια. Και εγώ τους είπα ότι γι' αυτόν το λόγο θα το ανοίξουμε. Γιατί κανείς δεν θα πιστέψει ότι θα το κάνουμε. Άρα, όταν οι αντίπαλοί σας δεν πιστεύουν τους στόχους σας, δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Και γι' αυτό άνοιξε. Και γι' αυτό υπάρχει ακόμα το Δημοτικό, ενώ θα είχε κλείσει. Και να το ξέρετε ότι παρόλο που είναι Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, που είναι στα κατεχόμενα, στο Ριζοκάρπασο, παίρνουν τα παιδιά δίπλωμα στα ελληνικά, αναγνωρισμένο από το Κυπριακό Κράτος. Ενώ πριν δεν υπήρχε τίποτα. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάτε είναι ότι η ουτοπία είναι πολύ σημαντική στη στρατηγική. Πολύ συχνά θεωρούμε ότι είναι ανέφικτη. Το μεγάλο μας λάθος όμως είναι το μετά της ουτοπίας, αυτά που δεν σκεφτήκαμε καν. Πολλά πράγματα στο Ποντιακό δεν τα 'χουμε σκεφτεί καν. Όχι ότι θεωρούμε ότι είναι ουτοπικά. Εγώ αυτό που προσπαθώ με αυτές τις διαλέξεις είναι να σας μεταφέρω αυτό που δεν έχουμε σκεφτεί καν στο πλαίσιο της ουτοπίας. Να έχω αντιδράσεις που να μου λεν ότι αυτό δεν γίνεται. Και μετά να το κάνουμε. Να 'στε καλά.

(*) Ορεστιάδα, 14ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ποντιακών Συλλόγων για την εθνική αυτογνωσία. 04/10/2008