Οι καταλήψεις, η παρέλαση και το ΟΧΙ των μαθητών

Οι καταλήψεις, η παρέλαση και το ΟΧΙ των μαθητών                                         

Οι μαθητές λένε ΝΑΙ στην παρέλαση                                       

Θα πουν, όμως, ΟΧΙ στους εκπροσώπους μιας πολιτείας που τους εμπαίζει.                                        

Στη φετινή παρέλαση κανείς μαθητής δε θα γυρίσει το κεφάλι του στους επισήμους.                                

Θα τους γυρίσουν την πλάτη.                                  

γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος (24grammata.com)                                  

Ο Νίκος είναι μαθητής της Γ΄ Λυκείου σε κάποιο Δημόσιο Λύκειο της Αττικής.                        

Μου αρέσει να συζητώ μαζί του, γιατί είναι από τα παιδιά που έχουν άποψη, σωστή ή λανθασμένη δεν έχει καμία, απολύτως, σημασία. Σημασία έχει ότι εκφράζει μια άποψη.                            

Ο Νίκος συμμετέχει ενεργά στις καταλήψεις, ξενυχτά στο σχολείο όχι από μαθητικό χαβαλέ αλλά γιατί πιστεύει, με το πάθος ενός 17χρονου, ότι αδικείται.                              

Δεν ξέρει πως να αντιδράσει, αλλά ξέρει ότι αδικείται. Τσαντίζεται, όταν τον αποκαλούν Τσίπρα Junior.                                 

Αυτός, λέει, δεν είναι πολιτικός. Το πρόβλημα του είναι ότι δεν ξέρει τι είναι (και πως θα μπορούσε να ξέρει στα 17 του χρόνια) αλλά επιμένει ότι ξέρει τι είναι αυτό που δε θέλει να γίνει".                                  

- “ένα κάκιστο σχολείο ειναι δεκάδες φορές καλύτερο από ένα κλειστό σχολείο” του εξηγώ και κουνάει το κεφάλι του.                                     

- “Εδώ και δεκαετίες προσπαθείτε και καμιά γενιά μαθητών ποτέ δεν καταφέρε τίποτα (απολύτως τίποτα)”, του ξαναλέω και αυτός ξανακουνά το κεφάλι του με τον τρόπο που μόνο ένας 17χρονος ξέρει να το κουνάει.                                  

- “η ματαιότητα του πράγματος ισχύει και για σας” μου λέει, “τόσες δεκαετίες επαναλαμβάνετε το ίδιο κήρυγμα και δεν καταφέρατε τίποτα (απολύτως τίποτα)”, μου απαντά με το δυναμισμό του ανθρώπου, που ανακάλυψε το νόημα της ζωής.                           

Ο Νίκος δε μιλά για ώρα, ούτε το κεφάλι του κουνάει πλέον.                               

Σαν κάτι να θέλει να πει, αλλά δεν είναι σίγουρος, αν πρέπει να το πει.                                   

Οταν, επιτέλους, αποφασίζει να μιλήσει, μου εξομολογείται ένα μεγάλο μυστικό του. Φέτος θα είναι η πρώτη φορά που θα συμμετέχουν, αυτός και η τάξη του, στη μεγάλη γιορτή του ΟΧΙ, λέγοντας το δικό τους ΟΧΙ σε ό,τι αυτοί θεωρούν σάπιο και ψεύτικο.                              

Την ώρα, λέει, που θα φτάσουν μπροστά από τους επισήμους, μιας πολιτείας, που όχι μόνο δεν τους υπολογίζει και δεν τους ακούει αλλά τους κοροϊδεύει από πάνω, αυτοί θα γυρίσουν το κεφάλι τους επιδεικτικά προς την αντίθετη κατεύθυνση.                             

Θα τιμήσουν (με τη συμμετοχή τους) το συμβολισμό της παρέλασης, θα συνταχθούν πίσω από τη Σημαία, αλλά θα γυρίσουν το κεφάλι αριστερά, αντίθετα από τους επισήμους.                               

Θα χαιρετίσουν τους γονείς τους, που πλήρωσαν για τα βιβλία τους αλλά αυτά δεν έφτασαν, ακόμα στο σχολείο.                                        

Θα χαιρετίσουν τούς παππούδες τους, που παρά τη μειωμένη σύνταξη τους συνεισφέρουν ακόμα για τα έξοδα της “Δωρεάν” Παιδείας τους.                                     

Αυτοί, τουλάχιστον, το αξίζουν. για περισσότερα, διαβάστε στο 24grammata.com                                  

Θέλουν να γυρίσουν την πλάτη τους σε ό,τι τους έφερε μέχρι εδώ και θα απαξιώσουν, όσους συστηματικά τους απαξιώνουν.                                  

Θα τους δείξουν, λέει, ότι τα αύριο δε θα έχει καμία επιείκεια για τους πολιτικούς, ή τους πολιτικάντηδες, όλων των κομματικών αποχρώσεων, που οδήγησαν σε τούτα τα αδιέξοδα τις τοπικές κοινωνίες αλλά και όλη την επικράτεια.                           

Θέλουν να γυρίσουν το κεφάλι τους και να χειροκροτηθούν από γονείς και παππούδες.                          

Θέλουν να δείξουν ότι οι Έλληνες για άλλη μια φορά, στα δύσκολα, θα βρεθούν ενωμένοι                             

Μου τα λέει όλα αυτά, για να σας τα μεταφέρω (και εσείς, με τη σειρά σας, να διαδώσετε με κάθε τρόπο αυτό το μήνυμα)                              

Όσα πιο πολλά σχολεία το εφαρμόσουν, τόσο μεγαλύτερη δικαίωση θα νοιώσουν και μόνο τότε θα αποδειχθεί ότι μπορούν διεκδικήσουν κάτι δίχως να καταφεύγουν, πάντα, στις ανούσιες σχολικές καταλήψεις.                            

Δεν του απάντησα.                                 

Άλλωστε, εδώ και δεκαετίες, οι μεσήλικες δεν απαντούν στους νέους (ψελλίζοντας ένα “που να σου εξηγώ τώρα...”).                                    

Φέτος, όμως, θα παραβρεθώ και εγώ στην παρέλαση. Θα σταθώ απέναντι από τους “επισήμους”, τις διεφθαρμένες Αρχές μιας διεφθαρμένης κοινωνίας (όπως λέει ο Νίκος), και θα χειροκροτήσω με υπερηφάνεια τον Νίκο και την παρέα του να γυρίζουν τις πλάτες τους όχι στην παρέλαση αλλά στους εκπροσώπους μια πολιτείας που τους γεμίζει οργή και απογοήτευση. για περισσότερα διαβάστε στο 24grammata.com                                    

Αν, μάλιστα, μάθω ότι αυτή η στάση είχε πανελλαδική αποδοχή και ότι οι καθηγητές βοήθησαν, με τον τρόπο τους, και ότι οι γονείς χειροκρότησαν υπερήφανα τη στάση των παιδιών τους, τότε έχουμε δικαίωμα να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον μακριά από την στειρότητα των καταλήψεων και της απραξίας.                                

Ραντεβού στην παρέλαση για να χειροκροτήσουμε τα παιδιά μας, δίχως αρχηγούς και καθοδηγητές                                     
Διαδώστε, με κάθε τρόπο, αυτό το μήνυμα.                                                   
για περισσότερα, διαβάστε στο 24grammata.com                                  
24γραμματα© 2011.                                             
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Ανάπτυξη από τα 24γραμματα.

Από τους “Παυσανίες” και την πλατεία Κλαυθμώνος (του 1880) στην… Εφεδρεία (του 2011)

Οι λέξεις της εβδομάδας από το 24grammata.com                               

Από τους “Παυσανίες” και την πλατεία Κλαυθμώνος (του 1880) στην… Εφεδρεία (του 2011)                          

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός                                     

Να 'μαστε πάλι εδώ!!!                             

Έτοιμοι να ξαναζήσουμε τους “Παυσανίες” και την πλατεία (ή τον κήπο) του Κλαυθμώνος. Και ενώ μέχρι τώρα οι ιστορίες σαν και την παρακάτω ενδιέφεραν μόνο όσους ασχολούνται με τα “περίεργα” της ιστορίας, τώρα ξαναμπαίνουν βίαια στη ζωή μας, σαν το κλάμα του παιδιού που ξυπνά, έντρομο, από τους εφιάλτες του, για να μας υπενθυμίσουν για άλλη μια φορά ότι τίποτα, δυστυχώς, δε μαθαίνουμε από την Ιστορία. “Παυσανίες” ονομάζονταν στα τέλη του 1800, μάλλον ειρωνικά, όλοι όσοι απολύονταν (παύονταν > παύση > Παυσανίας) από τη Δημόσια εργασία τους, κάθε φορά που άλλαζε η Κυβέρνηση (η μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων καθιερώθηκε με το σύνταγμα του 1911, άρθρο 102 ).                                         

Οι “Παυσανίες”, λοιπόν, έβγαιναν από το υπουργείο των Οικονομικών, που βρισκόταν στην πλατεία 25ης Μαρτίου (αργότερα θα ονομαστεί πλατεία Κλαυθμώνος < κλαυθμός: κλάμα), στεναχωρημένοι, συγκινημένοι και κάποιοι απ αυτούς έκλαιγαν, κρατώντας τον τελευταίο τους μισθό.                           

Μάλλον δεν ήταν στις συνήθειες της εποχής να φασκελώνουν το κτήριο του υπουργείου ή τους κυβερνώντες που τους είχαν υποχρεώσει να υπογράψουν την απόλυση τους και να τακτοποιήσουν τις οικονομικές εκρεμμότητες στο ταμείο του υπουργείου των Οικονομικών.                               

Το κτήριο του Υπουργείου των οικονομικών, που βρισκόταν επί της πλατείας Κλαυθμώνος, κατεδαφίστηκε το 1939.                                  

Η πλατεία, αρχικά, ονομαζόταν “Κήπος του Νομισματοκοπείου”, γιατί εκεί, μέχρι το 1862, βρισκόταν το κτήριο του Εθνικού Νομισματοκοπείου. Παλαιότερα ονομαζόταν “πλατεία Αισχύλου”, ενώ σήμερα, από το 1989, ονομάζεται, επίσημα , «Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης».                          

Το 1885 ονομάστηκε ανεπίσημα “κήπος του Κλαυθμώνος” – “πλατεία Κλαυθμώνος”. Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός δόθηκε, γύρω στα 1878, από το Δημήτριο Καμπούρογλου σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878, αναφέρει σχετικά : «Κατά το έτος 1878 έτυχε να καθήσω στο καφενεδάκι του κήπου του Υπουργείου Οικονομικών, το γνωστόν ως καφενείον του κυρ Παντελή, επιστάτου άλλοτε του γυμνάσιου στο Βαρβάκειον.                                     

Κείνη την ημέρα λοιπόν είδα κάποια εξαιρετική κίνηση, από Παυσανίας (Παυσανίες: αυτοί που παύονται από την εργασία τους) και Θεσιθήρας που είχαν αποτυπωμένων στην μορφή τους, άλλοι οδύνη, άλλοι άνοιαν και άλλοι αμοιβαίαν ελπίδα.                               

Εσκέφθηκα τότε να περιγράψω ό,τι είδα και εδημόσιευσα στο περιοδικό «Εστία» ένα σατιρικό σημείωμα με την επιγραφήν: «Ο κήπος του Κλαυθμώνος», χωρίς να φανταστώ, πως άθελά μου έγινα και νονός του κήπου αυτού». 24grammata.com                                   

Οι διαφορές ανάμεσα στο τότε και το σήμερα: α) Οι Παυσανίες ονομάζονται, πλέον, έφεδροι. β) Τα φάσκελα έδωσαν τη θέση τους στα κλάματα και η ανατριχιαστική ομοιότητα: ο κοινωνικός κανιβαλισμός του τότε και του σήμερα (στις λέξεις “Παυσανίας” και “Κλαυθμώνος” και “Θεσιθήρας” (του Καμπούρογλου) δε διακρίνεις κοινωνική αλληλεγγύη και ανθρώπινη κατανόηση, αλλά μάλλον ειρωνεία και χαιρεκακία, όπως, δηλαδή, αντιμετωπίζονται και σήμερα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι…)                            

…τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά...για περισσότερα διαβάστε στο 24grammata.com                                
Διαβάστε και άλλα 2250 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα. Δωρεάν e-books (νέα βιβλία) / θεματική βιντεοθήκη για την Τέχνη, την Ιστορία, τις Επιστήμες 24grammata.com                             
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com.                                
24γραμματα© 2011.                                            
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Ανάπτυξη από τα 24γραμματα

Ειδικό αφιέρωμα: “Αυτοκίνητο και Ελληνική Γλώσσα

Ειδικό αφιέρωμα: “Αυτοκίνητο και Ελληνική Γλώσσα / Ιστορία” (στις 2 πρώτες σελίδες του 24grammata.com)                                                            
Το ειδικό αφιέρωμα του 24grammata.com προλογίζει ο Κώστας Καββαθάς (4τροχοί)                                  
Όροι αυτοκίνησης γράφει ο Κώστας Καββαθάς                                          
Όσοι σκέπτονται, «ψάχνονται» και προβληματίζονται με τα όσα συμβαίνουν στη χώρα που ανθεί φαιδρά η πορτοκαλέα γνωρίζουν ότι η σχέση του μέσου Έλληνα με την τεχνολογία είναι, επιεικώς, προβληματική.                                                
Χιλιάδες τα παραδείγματα αλλά, από το πιο χαρακτηριστικά συναντώνται στο χώρο του επιβατικού ή «γιωταχί» και του επαγγελματικού (φορτηγό, κλούβα, νταλίκα κλπ).                                        
Η ιστορία μας αρχίζει στη δεκαετία του ’60 που κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα επιβατικά.                                                
Τα οποία δεν έχουν τροχούς αλλά «ρόδες», ελαστικά αλλά, λάστιχα που «βυζαίνουν» το δρόμο, δεν έχουν αλεξήνεμα αλλά, «μπαρμπριζ», δεν έχουν ανάρτηση αλλά «σουσπανσιόν» η οποία «ρουφάει τον δρόμο».                                                     
Ακόμα τα «γιωταχί» δεν διακρίνονταν για την αισθητική ή την αεροδυναμική τους σχεδίαση αλλά, για τον γεγονός ότι ήταν «βάτραχοι», «σκαθάρια», «λιμουζίνες», «κούρσες», και «πολυθρόνες».                                        
Τα αυτοκίνητα ήταν καλά αν «έπλεαν» σαν βάρκες και όταν ζύγιζαν πάνω από δύο τόνους αφού έτσι, «κολλούσαν» στο δρόμο σε αντίθεση με τα ελαφρά και που ήταν «τσιγκοπάφυλες» με τα όποια, όταν «τρακάριζες» θα γινόσουν «χαλκομανία».                                          
Οι δεκαετίες πέρασαν και, εκτός από μερικές χιλιάδες εξαιρέσεις ανθρώπων που τους μάγευε η Τεχνολογία, η «γλώσσα» της αυτοκίνησης δέχτηκε αποφασιστικά πλήγματα.                                
Για τα δυστυχήματα δεν έφταιγε ο οδηγός και (σε σπάνιες περιπτώσεις), ο δρόμος αλλά ο Μολώχ της ασφάλτου, η υπερβολική ταχύτητα, η κακιά ώρα, η κακή τύχη και, τελευταία, τα «ακραία καιρικά φαινόμενα».                                                    
Όταν, για πρώτη φορά χρησιμοποίησα τη λέξη πρόσφυση για να ορίσω την ευστάθεια του αυτοκινήτου, έλαβα οργισμένες επιστολές που μου έλεγαν ότι κακοποιώ την ελληνική γλώσσα.                            
Το ίδιο όταν χρησιμοποίησα όρους όπως αεροδυναμική αντίσταση, μορφική οπισθέλκουσα, πολική ροπή αδράνειας, κατευθυντικότητα, πρόνευση, παροιάκισμα (yaw) αλλά και άλλους που είχαν σχέση με την καθημερινή χρήση και ασφάλεια των επιβατών, όπως ενεργητική και παθητική ασφάλεια, ποιότητα κύλισης (αντί ρολάρισμα), μεταβολή τροχιάς (αντί «στρίψιμο») και όρους που είχαν σχέση με τα διαμέρισμα του κινητήρα.                                                 
Έμβολο αντί «πιστόνι», φίλτρο αέρα αντί «παπάς», μείκτης καυσίμου αντί «καρμπιρατέρ», εναλλάκτης θερμότητας αντί «ψυγείο», υπερτροφοδότης αντί «τούρμπο», ωστήριο «μπιέλα», και άλλα τα οποία και εγώ περιμένω να δω στο αφιέρωμα του 24grammata.com! (Κώστας Καββαθάς).                                        
Διαβάστε, ακόμα,                                         
Την ιστορία των λέξεων: ανάρτηση, γρανάζι, ελαστικό, βουλκανιζατέρ, τροχός, ζάντα, γκάζι, αυτόματο, φρένο, ράλι και πολλές άλλες λέξεις αυτοκινήτου.                                      
Την ετυμολογική ανάλυση ΟΛΩΝ των επωνυμιών των αυτοκινήτων.                                  
Το αυτοκίνητο στο ελληνικό τραγούδι                                        
Το πρώτο αυτικινητικό δυστύχημα στην Αθήνα. Η πρώτη άσφαλτος στην Αθήνα και πολλά άλλα                                               
Διαβάστε και άλλα 2200 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα. Δωρεάν e-books (νέα βιβλία) / θεματική βιντεοθήκη για την Τέχνη, την Ιστορία, τις Επιστήμες 24grammata.com                                             
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com.                                      
24γραμματα© 2011. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.                                           
Ανάπτυξη από τα 24γραμματα

24γράμματα

24γράμματα
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Τι σημαίνουν οι λέξεις: “σπάω πλάκα”, αστείο, κορόιδο, κ.ά
Αφιέρωμα : “το γέλιο στην Τέχνη και τη Ζωή μας”
20 άρθρα, στις 2 πρώτες σελίδες γεμάτες γέλιο. Το μοναδικό παυσίλυπο στην εποχή του Δ.Ν.Τ.
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Για τη σημασία του γέλιου στη ζωή μας, είναι αρκετό να θυμηθείτε ότι η λέξη γελώ (< Ι.Ε. *gele > λάμπω) είναι ομόρριζη με τη λ. γαλήνη. 24grammata.com
Η λέξη αστείο παράγεται από το άστυ και προσδιόριζε, ήδη, από την εποχή του Αριστοφάνη το λεπτό και εκλεπτυσμένου χιούμορ του αστού.
Με παρόμοια σημασία και η λέξη χωρατό < η εύθυμη ιστορία των κατοίκων της χώρας, πόλης.
Το γέλιο δε συνδέεται μόνο με την ευθυμία (θυμός: εσωτερικός κόσμος) αλλά και με το σαρκασμό (< κυριολ. σημασία: “το σχίσιμο της σάρκας”) καθώς και με την κοροϊδία (< κορόιδο < κουρόγιδο < κουρεμένο γίδι), για να δηλώνει οτιδήποτε γίνεται περίγελως).
Σπάω πλάκα:
Οι πρώτοι δίσκοι φωνογράφου, ονομάζονταν “πλάκες”, ήταν από βακελίτη.
Τα νυχτερινά κέντρα διέθεταν φωνόγραφο για τα γλέντια των θαμώνων και μεγάλες ποσότητες πλακών, γιατί ο βακελίτης δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής και φθειρόταν μέσα σε λίγες μέρες.
Την κατάληξη των φθαρμένων πλακών, μάλλον, την υποπτευτήκατε: οι γλεντζέδες τις έσπαζαν, όπως αργότερα θα σπάνε τα πιάτα, και έτσι έμεινε η φράση “σπάω πλάκα”.
Περισσότερα στο 24grammata.com και άλλα 1530 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα. Δωρεάν e-books (νέα βιβλία)
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com.
24γραμματα© 2011.
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
Ανάπτυξη από τα 24γραμματα

24γράμματα

24γράμματα
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Η ιστορία των λέξεων: Καντάφι, Λιβύη, Πετρέλαιο και Βενζίνη
Αφιέρωμα στη Λιβύη (ιστορία / πολιτισμός)
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Το όνομα Μουαμάρ αλ Καντάφι (Muammar Muhammad al-Gaddafi, مُعَمَّر ٱلْقَذَّافِيّ, προφορά:‎ Muʿammar al-Qaḏḏāfī), καθιερώθηκε στην Ελλάδα με την προφορά “Καντάφι”, αντί “Γαδάφι”.
Το όνομα Καντάφι προέρχεται από το ρήμα της αραβικής γλώσσας γαδφ > قذف, το οποίο σημαίνει “ρίχνω, πετάω”, αλλά και “ συκοφαντώ”. Συνεπώς, το όνομα Καντάφι ερμηνεύεται ως ο "βάλλων", αλλά και ο "διαβάλλων", ο "δυσφημιστής", ο "συκοφάντης".
Τα ονόματα των οικογενειών των νομάδων της βόρειας Αφρικής, στην πλειοψηφία τους, είτε προσδιορίζουν τον τόπο καταγωγής, είτε είναι απλά παρωνύμια (: παρατσούκλια). Διόρθωση: Καμάλ Ραχίμι.
24grammata.com
Με τον όρο Λιβύη, από τη εποχή του Ομήρου, και αργότερα στον Ηρόδοτο , προσδιόριζαν είτε τη Β. Αφρική είτε και ολόκληρη την Ήπειρο της Αφρικής.
Η λέξη προσδιορίζει τον αρχαίο λαό των Libu ή Rbu. Επειδή στην ιερογλυφική γραφή δεν υπάρχουν φωνήεντα και χρησιμοποιείται το ίδιο σύμβολο για το “R”και το “L” για αυτό και, αρχικά, διαβαζόταν με διάφορους τρόπους: Rabu/ Labu/ Rebu κ.ά.
Ο τελικός ήχος καθιερώθηκε με την ελληνική προφορά ως Λίβυς (γεν. -υος)
24grammata.com
Η λέξη πετρέλαιο (< πέτρα + έλαιο) είναι ελληνογενής. Παρήχθη από το τον Γερμανό γεωολόγο Georg Bauer, γνωστός και ως Georgius Agricola. Η λ. Petroleum αναφέρεται για πρώτη φορά στο έργο του Bauer: De Natura Fossilium, εκδ. 1546
Η βενζίνη είναι ένα πτητικό (δηλαδή, εξαερώνεται εύκολα) υγρό που παράγεται από την απόσταξη του πετρελαίου.
Η καταγωγή της λέξης ξεκινά από τα Αραβικά: luben dgiawi (μτφ: το λιβάνι της Ιάβας). Αρχικά, προσδιόριζε τη μυρωδιά ενός δενδρυλίου (styrax benzoe), που φύεται στην περιοχή της Ιάβας και της Σουμάτρας.
Το 1833 ο Γερμανός χημικός E. Mitscherlich θα μετατρέψει το luben dgiawi, σε benjoin (το -lu-, από το luben, θα "κοπεί", γιατί εσφαλμένα θεωρήθηκε ως άρθρο).
Έτσι, εξαιτίας αυτού του λάθους δημιουργήθηκε το θέμα μπενζ και απ΄ εδώ παρήχθησαν πολλές λέξεις, όπως: βενζόη (το φυτό), βενζόλη, βενζίνη, βενζινοκινητήρας, βενζιναντλία (πρωτοεμφανίστηκε το 1905, από την S.F. Bowser & Co), βενζινάδικο και πολλές άλλες.
24grammata.com
και άλλα 1500 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα. Δωρεάν e-books (νέα βιβλία)
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com.
24γραμματα© 2011.
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
Ανάπτυξη από τα 24γραμματα

24γράμματα

24γράμματα                     
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ                
Η λέξη Δαίμων : Το “λάφυρο” των νικητών                 
Δαίμων: πώς η ιερότερη λέξη των αρχαίων έγινε συνώνυμο του διαβόλου                  
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός                   
Η νοηματική μετάλλαξη της λέξης δαίμων θυμίζει κάτι από τα λάφυρα των νικητών. Θυμίζει τους αρχαίους αριστοκράτες που κατέληξαν στις γαλέρες των νικητών Ρωμαίων. Θυμίζει, θυμίζει… αναρίθμητες περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν ότι ο νικητής ποτέ δε σέβεται «τα ιερά και τα όσια» των ηττημένων.             
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.                
Στην αρχαιότητα η λέξη Δαίμων (αρσ. και θηλ.) ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη. Παράγεται από το ρ. δαίω (: μοιράζω στον καθένα την τύχη του). Αν και συνυπήρχε με τη λέξη Θεός, εντούτοις, ο δαίμων αναφερόταν στην απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, ενώ ο θεός στην ανθρωπόμορφη θεϊκή οντότητα.               
Η έννοια του δαίμονος ισοδυναμούσε με την Μοίρα, την Ειμαρμένη                 
Επίσης, στη λ. Δαίμονα απέδιδαν την έννοια του φύλακα αγγέλου «κατά φύλακα δαίμονα». Απ' εδώ και η λέξη ευδαιμονία (: ευτυχία, προσδιόριζε τον έχοντα την εύνοια του Δαίμονος) 24grammata.com           
Όμως, στου χρόνου τα γυρίσματα καθιερώνεται η νέα θρησκεία: ο Χριστιανισμός. Η λέξη που δήλωνε τον αγνό θεό των Αρχαίων έπρεπε να αποκτήσει αρνητική σημασία και από συνώνυμο του Θεού γίνεται συνώνυμο του Διαβόλου.                
Ο καλός άγγελος γίνεται κακό δαιμόνιο. Οι δαίμονες, πλέον, είναι τα κακά πνεύματα,( … ουαί τοις ηττημένοις… ) ο άγγελος του κακού, ο έκπτωτος άγγελος που έχει ως αρχηγό του τον σατανά (< satana στα εβραϊκά: ο αντίπαλος).                 
Έτσι, δημιουργήθηκαν οι λέξεις: δαιμόνιος, δαιμονισμένος, δαιμονόπληκτος, δαιμονιστής, δαιμονολατρία, πανδαιμόνιο κ. α. Μ΄ αυτή τη σημασία μεταφέρθηκε και στην Εσπερία (Ιταλ: demoniaco, demonomania, pandemonio. Γαλλ.: demon. Αγγλ.:daemon, daimon. Γερμ: Damon)            
Φαίνεται ότι η λέξη δε στέριωσε ούτε και στην ελληνική πόλη Ευδαίμων, στην Ερυθρά θάλασσα, 1ο αιων. π.Χ. Οι Ρωμαίοι θα την μετονομάσουν/μεταφράσουν σε “Arabia Felix”.             
Σήμερα, είναι το λιμάνι Aden (Υεμένη). 24grammata.com                 
Οι τελευταίες «εστίες αντίστασης» καταγράφονται στη λέξη: ευδαιμονία, όπου ο δαίμων μεταφέρεται με την έννοια του θεού. Έτσι, για να θυμίζει ότι εκεί που τώρα φτύνουμε εμείς (π.χ. “φτου σου δαιμονισμένε”), κάποιοι είχαν εναποθέσει τη σωτηρία της ψυχής τους.                
Τι τραβάνε και αυτές οι λέξεις…                 
Παραπομπές                   
α) Ηράκλειτος “ήθος ανθρώπω δαίμων” (: Δαίμων/θεός για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του), β) Δημόκριτος (είναι υπόθεση της ψυχής η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία), γ) Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια (η ευδαιμονία είναι κάποια ενέργεια με τους κανόνες της τέλειας αρετής), δ) Λυσίας, επιτάφιος, 78, «ο δαίμων ο την ημητέραν μοίραν ειληχώς απαραίτητος», ε) Ξενοφών, απομνημονεύματα, Α,1, «ως φαίη ο Σωκράτης το δαιμόνιον εαυτω σημαίνειν» 24grammata.com            
Μικρό Αφιέρωμα στην ιστορία της Ατομικής Ενέργειας και άλλα 1470 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα. Δωρεάν e-books (νέα βιβλία)                              
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com.                     
24γραμματα© 2011.                  
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Ανάπτυξη από τα 24γραμματα

24γράμματα.

24γράμματα.     

Ηλεκτρονικό περιοδικό για τη Γλώσσα, την Ιστορία και τον Πολιτισμό.      
Η λέξη της εβδομάδας από τα 24γράμματα:        
O συγγραφέας Λ. Μαζόχ και η σχέση του με τη λέξη μαζοχισμό          
Παρουσίαση με λίγα λόγια:            
Ο Αυστριακός Λεοπόλδος Μαζόχ (Leopold von Sacher-Masoch, 1836 - 1895) έγραψε νουβέλες και μυθιστορήματα. Ανάμεσα στους θαυμαστές του συγκαταλέγονταν ο Εμίλ Ζολά, ο Ερρίκος Ίψεν και ο Βίκτωρ Ουγκό.         
Ο όρος “μαζοχισμός” καθιερώθηκε, εν αγνοία του συγγραφέα, από τον αυστριακό ψυχίατρο Κραφτ-Έμπινγκ (Richard von Krafft-Ebing), για να δηλώσει τη σεξουαλική διαταραχή κατά την οποία ο άνθρωπος νοιώθει ηδονή από τον πόνο.           
Ο ψυχίατρος Έμπινγκ, μάλλον, αδίκησε και κατέστρεψε την υστεροφημία του υπερευαίσθητου συγγραφέα Μαζόχ, που, ίσως, να του άρεσε να παίζει το ρόλο του θύματος στις ερωτικές σχέσεις, αλλά δεν ήταν μια διαταραγμένη προσωπικότητα για το βιογραφικό του Μαζόχ: 24grammata.com.           
Έργα του Μαζόχ είναι τα : “η Αφροδίτη με τη γούνα” εκδ. Ερατώ, “ο έρωτας του Πλάτωνα”, εκδ. Αστάρτη, “σκληροί έρωτες” εκδ. Ηριδανός. (Γιώργος Δαμιανός)       
Για περισσότερα στο: 24grammata.com                
Νέα στήλη: 15 άρθρα στα Ισπανικά/ en Español (o Ελληνισμός στην Ισπανική Γλώσσα).          
26 νέα άρθρα στις 2 πρώτες σελίδες          
1.      Χρωστάμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στα μέλη της ΖΩΣΠ (ζωγραφίζουν με το στόμα και το πόδι)          
2.      Η Σχηματική Ποίηση         
3.      Αρχαίοι Έλληνες Μουσικοί            
4.      Ο Μέγας Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus)           
5.      Mία Σπάρτη στη … Βενεζουέλα και μία άλλη στο Ελ Σαλβαδόρ            
6.      Citroen 2CV: η Ιστορία ενός Θρύλου             
7.      Οι ιδιόκτητες νησίδες του Σαρωνικού              
8.      Η Λεωφόρος της Αλεξάνδρας και η άτυχη πριγκίπισσα            
και άλλα 680 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα         
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com.         
Μπορείτε να εγγραφείτε για να ενημερώνεστε για την εβδομαδιαία ανανέωση από τα 24γραμματα, στη διεύθυνση http://24grammata.com/?page_id=6.             
24γραμματα© 2010.            

Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.         
Ανάπτυξη από τα 24γραμματα

Η ΑΣΠΡΗ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η άσπρη λέξη της ημέρας - ποπ αρτ

Θέμα της εβδομάδας: Μοντέρνα Τέχνη: Καλλιτεχνικά κινήματα του 20ού αιώνα

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 οι καλλιτέχνες άρχισαν να ενσωματώνουν στα έργα τους εικόνες που είχαν επιβληθεί στην καθημερινή ζωή από τα ΜΜΕ δηλαδή, εικόνες από τη λαϊκή κουλτούρα, τη μαζική κατανάλωση και τα προϊόντα της, τη διαφήμιση, τον κινηματογράφο κτλ., τις οποίες παρουσίαζαν, μέσα από χρωματικές συνθέσεις, μοντάζ κ.ά., με ένα ρεαλιστικό ή και ποιητικό τρόπο.

Έτσι εμφανίστηκε το καλλιτεχνικό κίνημα της ποπ αρτ, αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία, κυρίως χάρη στις προσπάθειες του Ρίτσαρντ Χάμιλτον, και αργότερα στην Αμερική.

Τέρμα λοιπόν στα ανιαρά μουσεία, στις απαιτήσεις για ειδικές γνώσεις, στους δυσνόητους προλόγους στους καταλόγους των εκθέσεων.

Τώρα όλοι καταλάβαιναν τι έβλεπαν, η τέχνη ήταν δίπλα τους, μέσα στη ζωή τους, οικεία, φρέσκια και νεανική.

Απλά αντικείμενα, όπως κουτάκια της κοκακόλα και απορρυπαντικών και άλλα σύμβολα του καταναλωτισμού ανάγονταν σε έργα τέχνης και έκαναν τη ζωή ευχάριστη και ωραία.

Και η ισορροπία δύσκολη.

Από τη μια μεριά η ποπ αρτ «ήθελε τα πράγματα να μιλούν από μόνα τους, δίχως κανένα στοιχείο ψευδαίσθησης», ενώ από την άλλη υπάκουε στη μαζική κουλτούρα.

Mία συνέπεια της ποπ αρτ ήταν ότι έθεσε ζήτημα διάκρισης ανάμεσα στην εμπορική και στην «υψηλή» τέχνη. Μέχρι το ’60, οπότε άρχισε η ποπ αρτ να έχει μεγάλη απήχηση και να βρίσκει γόνιμο έδαφος, οι ποπ αρτ καλλιτέχνες αποκαλούνταν και νεο-ντανταϊστές.

Από πολλούς ο ντανταϊσμός θεωρείται πρόδρομος της ποπ αρτ και πάντως, σε κάθε περίπτωση, αποτέλεσε ισχυρή επιρροή.

Το κοινό σημείο των δύο κινημάτων ήταν κυρίως η διάθεση για πρόκληση και η ανύψωση καθημερινών αντικειμένων σε αντικείμενα τέχνης.

Ως πρώτοι ποπ αρτ Αμερικανοί καλλιτέχνες αναγνωρίζονται οι Γιάσπερ Τζονς και Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ, αυτοί όμως που έδωσαν τη μεγαλύτερη ώθηση στην ποπ αρτ ήταν ο Άντι Γουόρχολ και ο Ρόι Λιχτενστάιν.

Σεμινάρια γλώσσας. Δείτε πληροφορίες.

Λεξικό - Ημερολόγιο 2010 με δείκτη ευτυχίας. Δείτε πληροφορίες.

Η ΑΣΠΡΗ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η άσπρη λέξη της ημέρας - ψηφοδέλτιο

Θέμα της εβδομάδας: Εκλογές: «Καλό βόλι» Ουσιαστικό αρσενικού γένους.

Το ψηφοδέλτιο είναι το «δελτίο», το φύλλο χαρτιού που ρίχνουν στην κάλπη οι εκλογείς ή ψηφοφόροι όταν ψηφίζουν και δηλώνουν την προτίμησή τους.

Η λέξη ψηφοδέλτιο δηλώνει επίσης και το συνδυασμό, δηλαδή τον κατάλογο με τα ονόματα των υποψηφίων που συμμετέχουν σε εκλογή και εκπροσωπούν κόμμα, παράταξη κτλ.

Στην αρχαία Αθήνα η ανάδειξη των βουλευτών επί Σόλωνα γινόταν με εκλογή, ενώ, μετά τις μεταρρυθμίσεις του πολιτεύματος από τον Κλεισθένη, με κλήρωση.

Ως κλήροι χρησιμοποιούνταν λευκοί και μαύροι κύαμοι (κουκιά), oπότε ο υποψήφιος, αν το κουκί ήταν άσπρο, είχε κάθε λόγο να χαίρεται, αλλιώς τα έβαφε «μαύρα».

Από κει προέρχεται και η φράση «κουκιά μετρημένα».

Επίσης, σε ψηφοφορίες για τους εκτοπισμούς πολιτών –τους γνωστούς οστρακισμούς ή εξοστρακισμούς– χρησιμοποιούσαν ως ψηφοδέλτια όστρακα, δηλαδή τεμάχια ή θραύσματα πήλινων αγγείων, πάνω στα οποία κάθε πολίτης χάραζε το όνομα εκείνου που θεωρούσε ότι έπρεπε να εξοριστεί.

Στη νεότερη Ελλάδα από το 1864 μέχρι το 1926 οι ψηφοφόροι ψήφιζαν στις βουλευτικές εκλογές με το σύστημα των σφαιριδίων.

Έριχναν δηλαδή σε σιδερένιες κάλπες που ήταν χωρισμένες σε δύο μέρη (ΝΑΙ και ΟΧΙ) μεταλλικά σφαιρίδια, είτε προς την πλευρά του ΝΑΙ είτε προς την πλευρά του ΟΧΙ.

Από κει προήλθε και η φράση «καλό βόλι».

Χάρτινα ψηφοδέλτια χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1912 στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές, ενώ σε βουλευτικές εκλογές χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1920, στη Θράκη και στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.

Υπενθύμιση:Ανακοινώθηκε το πλήρες πρόγραμμα των επιμορφωτικών σεμιναρίων λεξικογραφίας της άσπρης λέξης με έγκριτους πανεπιστημιακούς.

[δείτε λεπτομέρειες]

Η ΑΣΠΡΗ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η άσπρη λέξη της ημέρας - ομόλογο

Θέμα της εβδομάδας: Απλά μαθήματα Οικονομίας: Τράπεζες-Δάνεια Ουσιαστικό ουδετέρου γένους.

Το ομόλογο δεν έχει σχέση με την ομολογία, δεν είναι κάτι που ομολογεί κανείς!

Είναι ένα έγγραφο που βεβαιώνει τη σύναψη χρέους και αντιπροσωπεύει χρηματικό ποσό. Εκδίδεται για ορισμένη χρονική διάρκεια, μεγαλύτερη του έτους, από το δημόσιο ή μεγάλες εταιρείες, που το διαθέτουν στην αγορά προς πώληση, με σκοπό να συγκεντρώσουν (να δανειστούν) χρήματα.

Με το ομόλογο, που στην ουσία είναι ένα απλό δάνειο, ο εκδότης-οφειλέτης «ομολογεί» στον επενδυτή-δανειστή ότι έχει την υποχρέωση να του καταβάλει σε τακτά προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα κάποιο προσυμφωνημένο ποσό ως τόκο (τοκομερίδιο ή κουπόνι) και στη λήξη να του επιστρέψει την ονομαστική του αξία.

Μια παραστατική περιγραφή του ομολόγου από τον καθηγητή Θεωρίας της Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γιώργο Σταμάτη στο άρθρο του «Γιατί βρομάνε τα δομημένα ομόλογα;», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (12/5/2007):

«Τι είναι ένα ομόλογο;

Είναι ένα χαρτί που εκδίδει κάποιος και το προσφέρει προς αγορά.

Τι χαρτί είναι αυτό;

Είναι ένα χαρτί στο οποίο αναγράφεται η ημερομηνία έκδοσής του και η ημερομηνία λήξης του, π.χ. 1.1.2007 και 1.1.2019 αντιστοίχως, οπότε πρόκειται για ένα ομόλογο δωδεκαετούς διάρκειας.

Αναγράφονται επίσης η ονομαστική αξία του, π.χ. 100 ευρώ, και ένα επιτόκιο, π.χ. 5% ανά έτος –οπότε πρόκειται για ένα ομόλογο σταθερού (5% ανά έτος) επιτοκίου.

Αυτός που το εξέδωσε και το πούλησε «ομολογεί», δηλαδή εγγυάται σε αυτόν που το αγόρασε και σε καθένα στον οποίο θα το πουλήσει εκείνος που το αγόρασε αρχικώς τα εξής:

Στο τέλος κάθε έτους, μετά την 1η.1.2007 και για τα επόμενα δώδεκα έτη, θα σου πληρώνω 5% επί των 100 ευρώ και την 1η.1.2019 θα σου πληρώσω 100 ευρώ.

Ποιοι εκδίδουν τέτοια ομόλογα;

Το κράτος και οι μεγάλες εταιρείες.

Και ποιοι τα αγοράζουν;

Το ευρύ κοινό, δηλαδή ιδιώτες, τράπεζες, funds (δηλαδή και ασφαλιστικά ταμεία) και τζογαδόροι. Γιατί και τζογαδόροι;

Για τους εξής λόγους:

Η αγοραία αξία ενός ομολόγου 100 ευρώ δεν παραμένει σταθερή, αλλά κυμαίνεται ανάλογα με το επιτόκιο της αγοράς.

Αν λοιπόν στο προαναφερθέν παράδειγμα το επιτόκιο της αγοράς πέσει κάτω του 5% ανά έτος, π.χ. στο 3%, τότε πολλοί που θέλουν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους θα πουν:

Γιατί να τοποθετήσω τα χρήματά μου με 3%, αφού υπάρχουν ομόλογα που αποδίδουν 5%; Και ζητούν να αγοράσουν ομόλογα.

Οπότε η τιμή των ομολόγων ανεβαίνει πάνω από τα 100 ευρώ.

Ή αντιστρόφως: Αν το επιτόκιο της αγοράς ανέβει πάνω από το 5%, π.χ. στο 7%, τότε οι κάτοχοι ομολόγων σταθερής απόδοσης 5% ανά έτος λένε:

Γιατί να παίρνω 5% ανά έτος, αφού μπορώ να πουλήσω τα ομόλογά μου και να τοποθετήσω μετά τα χρήματά μου με 7%;

Και έτσι προσφέρουν τα ομόλογά τους στην αγορά.

Οπότε η τιμή τους πέφτει κάτω από τα 100 ευρώ.

Αυτή η κυμαινόμενη τιμή του ομολόγου είναι η βάση για κάθε τζογαδόρο.

Όποιος νομίζει ότι μπορεί να προβλέψει σωστά τις διακυμάνσεις του επιτοκίου της αγοράς, μπορεί να αγοραπωλεί το προαναφερθέν ομόλογο και να κερδίζει (ή να χάνει)».

Υπενθύμιση:

Το ερμηνευτικό λεξικό της Άσπρης λέξης διανέμεται δωρεάν.

Το πλήρες (ερμηνευτικό, ετυμολογικό, συντακτικό, ορθογραφικό, εγκυκλοπαιδικό, συνωνύμων, αντιθέτων) λεξικό διατίθεται με μια μικρή συνδρομή.

[δείτε λεπτομέρειες]

Η ΑΣΠΡΗ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η άσπρη λέξη της ημέρας - εγγύηση

Θέμα της εβδομάδας: Απλά μαθήματα Οικονομίας: Τράπεζες-Δάνεια Ουσιαστικό θηλυκού γένους.Εγγύηση είναι η υπόσχεση, η διαβεβαίωση όσο και η χρηματική ή άλλη εξασφάλιση που παρέχει κάποιος σε κάποιον άλλο για την εκπλήρωση μιας υποχρέωσης που ανέλαβε απέναντί του ή για την τήρηση των όρων μιας συμφωνίας, σύμβασης κτλ.

Για παράδειγμα, ο μισθωτής καταβάλλει στον εκμισθωτή ένα ποσό ως εγγύηση, το οποίο ο εκμισθωτής υποχρεούται να του το επιστρέψει μετά τη λήξη της μίσθωσης.

Ειδικότερα, η λέξη εγγύηση υποδηλώνει και το (έντυπο) έγγραφο, με το οποίο ένας κατασκευαστής ή πωλητής αναλαμβάνει την ευθύνη για την καλή ποιότητα και λειτουργία του είδους που πουλάει, π.χ. όταν αγοράζουμε ηλεκτρικές συσκευές ζητάμε την εγγύηση του εργοστασίου.

Στη νομική ορολογία η εγγύηση είναι μία σύμβαση, με την οποία ο εγγυητής αναλαμβάνει απέναντι στο δανειστή την ευθύνη ότι θα καταβληθεί η οφειλή (847 Α.Κ.).

Έτσι, στη δανειακή σύμβαση ο εγγυητής εγγυάται ανεπιφύλακτα στο δανειοδότη (δανειστή) την καλή εκπλήρωση των όρων της σύμβασης από το δανειολήπτη (οφειλέτη) και αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξοφλήσει αυτός την οφειλή αν ο δανειολήπτης (πρωτοφειλέτης) δεν την εξοφλήσει.

Ο εγγυητής ευθύνεται μέχρι του ποσού της οφειλής για το οποίο εγγυήθηκε. Αν υπάρχουν περισσότεροι του ενός εγγυητές, ευθύνονται όλοι αλληλέγγυα και σε ολόκληρο το ποσό ο καθένας.Ακόμα, η λέξη εγγύηση σημαίνει κάθε γεγονός ή ενέργεια και συμπεριφορά που μας διαβεβαιώνει για μια μελλοντική εξέλιξη, π.χ.

H εκλογή του στη θέση του προέδρου αποτελεί εγγύηση για το μέλλον του συλλόγου. Υπενθύμιση: Το ερμηνευτικό λεξικό της Άσπρης λέξης διανέμεται δωρεάν.

Το πλήρες (ερμηνευτικό, ετυμολογικό, συντακτικό, ορθογραφικό, εγκυκλοπαιδικό, συνωνύμων, αντιθέτων) λεξικό διατίθεται με μια μικρή συνδρομή.

[δείτε λεπτομέρειες]

Η ΑΣΠΡΗ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η άσπρη λέξη της ημέρας - υποθήκη

Θέμα της εβδομάδας: Απλά μαθήματα Οικονομίας: Τράπεζες-Δάνεια Ουσιαστικό θηλυκού γένους.

Τα χρηματικά δάνεια δεν είναι «αναίμακτα», έχουν το κόστος και το ρίσκο τους. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το κόστος και το ρίσκο του επιτοκίου.

Όταν παίρνει κάποιος δάνειο, ο δανειστής του, είτε είναι τράπεζα είτε ιδιώτης, μπορεί να εγγράψει υποθήκη επί της ακίνητης περιουσίας του –σε ένα ή περισσότερα ακίνητα, ανάλογα με το ύψος του χορηγούμενου δανείου–, προκειμένου να εξασφαλίσει την απαίτησή του, ως εγγύηση δηλαδή ότι θα πάρει πίσω τα χρήματά του.

Εννοείται βέβαια ότι εγγραφή υποθήκης γίνεται για ποσά όχι ευκαταφρόνητα, για ποσά δηλαδή που θέτουν σε κίνδυνο την οικονομική κατάσταση του οφειλέτη, γιατί, εκτός της διαδικασίας που απαιτείται, η εγγραφή υποθήκης έχει και οικονομικό κόστος.

Αυτό κρίνεται ανάλογα με τις περιστάσεις και είναι θέμα συμφωνίας των συμβαλλομένων μερών.

Κι αν υπάρχει περίπτωση ο ιδιώτης να μην το ζητήσει λόγω της προσωπικής του σχέσης με τον οφειλέτη ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, οι τράπεζες κατά κανόνα ζητάνε πάντα τη σύσταση υποθήκης.

Επομένως, υποθήκη στη νομική ορολογία είναι το δικαίωμα που έχει ο δανειστής στην ακίνητη περιουσία του οφειλέτη ως ασφάλεια για την εξασφάλιση της απαίτησής του (εμπράγματη ασφάλεια).

Το δάνειο που έχει εξασφαλιστεί με αυτό τον τρόπο αποκαλείται «ενυπόθηκο δάνειο», ο δε δανειστής «ενυπόθηκος δανειστής».

Με την υποθήκη εξασφαλίζεται η απαίτηση του δανειστή, που σημαίνει ότι, σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν εκπληρώσει την οφειλόμενη παροχή του και εκποιηθεί με πλειστηριασμό το βεβαρημένο ακίνητό του, ο ενυπόθηκος δανειστής θα ικανοποιηθεί προνομιακά από το εκπλειστηρίασμα (το τίμημα της πώλησης) έναντι τυχόν άλλων δανειστών του οφειλέτη που δεν έχουν εγγράψει υποθήκη (δηλαδή πριν από αυτούς).

Ο δανειστής όμως μπορεί να εξασφαλίσει την απαίτησή του και με την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης αντί της υποθήκης.

Η προσημείωση υποθήκης είναι ευρύτατα διαδεδομένη –σε όλα συνήθως τα τραπεζικά δάνεια–, δεδομένου ότι έχει πιο ευέλικτη διαδικασία και μικρότερο κόστος.

Εξάλλου, έχει το δικαίωμα ο δανειστής να την τρέψει σε υποθήκη, η οποία στην περίπτωση αυτή θεωρείται ότι έχει εγγραφεί από την ημέρα της προσημείωσης.

Η λέξη υποθήκη χρησιμοποιείται επίσης μεταφορικά για κάτι το οποίο προετοιμάζουμε και του οποίου τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα θα φανούν αργότερα (π.χ.

Αυτό αποτελεί υποθήκη για το μέλλον) ή υποδηλώνει συμβουλή, προτροπή, ηθική επιταγή (π.χ. Άφησε πολιτική υποθήκη).

Υπενθύμιση: Το ερμηνευτικό λεξικό της Άσπρης λέξης διανέμεται δωρεάν.

Το πλήρες (ερμηνευτικό, ετυμολογικό, συντακτικό, ορθογραφικό, εγκυκλοπαιδικό, συνωνύμων, αντιθέτων) λεξικό διατίθεται με μια μικρή συνδρομή.

[δείτε λεπτομέρειες]