Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει φέτος στην Παιδική Σκηνή το έργο «Ο Χιονάνθρωπος και το κορίτσι», του Ευγένιου Τριβιζά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου. Πρόκειται για μια ονειρική περιπέτεια που αποτελεί ένα συναρπαστικό οδοιπορικό, μια μαγευτική ιστορία για τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης.
Η υπόθεση του έργου
Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ένα κορίτσι, η Μαριάννα, φτιάχνει έναν χιονάνθρωπο και του ζητάει να μη λιώσει ποτέ, να ζήσει για πάντα. Για να τηρήσει την υπόσχεσή του, ο χιονάνθρωπος ξεκινάει για ένα μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι προς τον Βόρειο Πόλο.
Αψηφώντας τον Χρυσό Εχθρό που τον πυρπολεί με φλογισμένα βέλη, τους Λασπανθρώπους που τον καταδιώκουν για να τον λασποβολήσουν, και χίλιους δυο κινδύνους και εμπόδια ακόμα, είναι αποφασισμένος να μείνει πιστός στο στόχο του να μη λιώσει, να μη χάσει το δαχτυλίδι που του χάρισε η Μαριάννα, να φτάσει αμόλυντος στα παντοτινά, παραμυθένια χιόνια.
Σημείωμα Συγγραφέα
Οι ήρωες των βιβλίων μου επιχειρούν πολλές φορές το ακατόρθωτο. Στο θεατρικό «ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΣΚΙΑΧΤΡΟΥ» ο Αχυρούλης το σκιάχτρο επιθυμεί να πετάξει, στο παραμύθι «Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΚΑΙ Η ΓΑΤΑ», ένας ποντικός ευελπιστεί να φάει μια γάτα, στο graphic novel «ΟΙ ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΗΣ ΣΚΑΚΙΕΡΑΣ», ένα άλογο λαχταράει να καλπάσει σ’ ένα λιβάδι με τετράφυλλα τριφύλλια, ενώ στα κόμικς της «ΦΡΟΥΤΟΠΙΑΣ» ο Θάνος το κολοκυθάκι ονειρεύεται να δείρει ένα μανάβη.
΄Ολοι αυτοί, άλλοτε τα καταφέρνουν και άλλοτε όχι. Ο πρώτος όμως ήρωας που λαχτάρησε να ξεπεράσει τους περιορισμούς που ορίζουν την ύπαρξή του και να κατακτήσει το αδύνατο είναι ο Τουρτούρι ο χιονάνθρωπος.
Ο «ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ» έχει ξεχωριστή σημασία για μένα επειδή τυχαίνει να είναι και το πρώτο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε.
Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος έτυχε να διαβάσει το μυθιστόρημα στο περιοδικό «Το ΡΟΔΙ», όπου δημοσιευόταν σε συνέχειες, ζήτησε να με συναντήσει και με οδήγησε στον Κέδρο. Η συνάντηση με την Αθηνά Καλιανέση στο πατάρι του εκδοτικού οίκου μού έχει μείνει αξέχαστη. Συζητούσαμε για αρκετή ώρα για διάφορα θέματα, όταν κάποια στιγμή την ειδοποίησαν ότι πρέπει να φύγει.
- Δεν προλάβαμε να μιλήσουμε για το βιβλίο! τόλμησα να πω.
- Α, ναι! Το βιβλίο! Θα το εκδώσουμε! με διαβεβαίωσε, ενώ σηκωνόταν.
- Μα δεν το είδατε !
- Μπορεί να μην είδα το βιβλίο, γνώρισα όμως το συγγραφέα! απάντησε. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτήν τη φράση. Αργότερα έμαθα οτι κάτι παρόμοιο είχε συμβεί με τον Γιώργο Χειμωνά. ΄Ετσι κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο.
Όταν αργότερα το διασκεύασα σε θεατρικό, γνωστός σκηνοθέτη γνωμάτευσε ότι “μόνο στο Χόλυγουντ θα μπορούσε να ανέβει ένα τόσο πολυπρόσωπο και δαπανηρό έργο” και ο Γιάννης Καλαντζόπουλος στην εισαγωγή του κειμένου του με σκηνοθετικές οδηγίες, όταν κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη, είχε γράψει «Το έργο έχει εξήντα οχτώ ρόλους. Αυτό είναι καλό, γιατί παγκοσμίως παρατηρείται φοβερή αύξηση της ανεργίας των ηθοποιών!»
Παρ’όλα αυτά το έργο ευτύχησε να ανεβεί με επιτυχία από εμπνευσμένους σκηνοθέτες που τόλμησαν κι αυτοί το ριψοκίνδυνο ταξίδι στο Βόρειο Πόλο, από το Θωμά Μοσχόπουλο στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, μια παραγωγή για την οποία η Σωτηρία Ματζίρη έγραψε “επισκεφτήκαμε την παιδική σκηνή με συγκαταβατική διάθεση και καταλήξαμε να δακρύζουμε και να γελάμε σαν παιδιά ανάμεσα σε παιδιά” και αργότερα από τον Σωτήρη Χατζάκη στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου, ο οποίος το αντιμετώπισε με τόση σοβαρότητα και υπευθυνότητα που σπάνια συναντά κανείς σε θεατρικές παραστάσεις για παιδιά. Απέδειξε ότι είναι ένα έργο διηλικιακό, το οποίο λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα και μπορεί να το απολαύσουν τόσο οι μικροί όσο και οι μεγάλοι θεατές.
Πιστεύω ότι και η νέα παραγωγή με τόσους εκλεκτούς συντελεστές θα έχει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία και ότι ο Χιονάνθρωπος θα κινδυνεύσει να λιώσει όχι από τα δάκρυα της ευτυχίας του, αλλά από τα γνήσια και θερμά χειροκροτήματα.
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Ποτέ μέχρι σήμερα, στη διαδρομή μου στον κόσμο του θεάτρου, δεν είχα την τύχη να σκηνοθετήσω μια παράσταση για παιδιά. Πάντα όμως ήξερα βαθιά μέσα μου ότι τα πρωτογενή υλικά της δουλειάς μου είναι αυτά με τα οποία θα μπορούσε να είναι πλασμένη μια παράσταση για παιδιά. Πάντα ο χώρος και ο χρόνος της πρόβας ήταν για μένα ταυτισμένος με τη στιγμή που φεύγει η μαμά απ’ το σπίτι. Με την τρελή χαρά, την ελευθερία και την απροσδόκητη εισβολή στο χώρο του ονείρου που κλείνει μέσα της αυτή η στιγμή. Πάντα.
«Πόσο μεγάλο είναι ένα πάντα; » ρώτησε ο χιονάνθρωπος.
«Όσο και ένα ποτέ.» είπε το κορίτσι.
Κι έτσι απλά, σχεδόν φυσικά, μπήκε στη ζωή μου η ιστορία του χιονάνθρωπου με το κορίτσι. Είχα ανάγκη να γυρίσω πίσω, να ψηλαφίσω το παιδί μέσα μου, να το ξαναγνωρίσω. Και βρέθηκε στο δρόμο μου ένα πλάσμα εύθραυστο και ευάλωτο, σαν το χιόνι στις πρώτες αχτίδες του ήλιου. Φτιαγμένος από τα χέρια των παιδιών, κρατώντας σφιχτά πάνω του σα φυλαχτό το δαχτυλίδι που του χάρισε η αγαπημένη του Μαριάννα, ο χιονάνθρωπος ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι προς το Βόρειο Πόλο. Στόχος του να μη λιώσει ποτέ, να ζήσει για πάντα. Το έχει υποσχεθεί στη Μαριάννα και σκοπεύει να κρατήσει την υπόσχεσή του. Στο δρόμο του συναντάει εμπόδια πολλά κι έρχεται σ’ επαφή με λογής-λογής ανθρώπους. Τους φέρνει όλους αντιμέτωπους με τη χαμένη αθωότητά τους. Με μιαν αλήθεια που την έχουν ξεχασμένη μέσα σ’ ένα ποτήρι πορτοκαλάδας και κινδυνεύει να γίνει το παγάκι που θα τη δροσίσει. Συναντάει όλα αυτά που είναι απαραίτητο να συναντήσει κανείς στη ζωή του για να δυναμώσει και να ωριμάσει. Αυτός όμως έχει ένα σκοπό πολύ διαφορετικό. Να μείνει αναλλοίωτος, να μην επηρεαστεί και να μη λιώσει από την επαφή του με τους άλλους.
Η απόφασή του να μείνει πιστός στο στόχο του είναι που τον δυναμώνει και η φιλία του με το κορίτσι που τον ωριμάζει. Θα καταφέρει να φτάσει στο Βόρειο Πόλο γιατί το θέλει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
Με υλικό, λοιπόν, το ευαίσθητο και τρυφερό παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά, μια ομάδα νέων ηθοποιών, κάνει χρήση του θεάτρου της σύμβασης. Επιχειρεί να ανακαλύψει τους κώδικες ενός θεάτρου που μπορεί να επικοινωνήσει με τους πρώτους θεατές του, τα παιδιά. Τους θεατές που έχουν την ικανότητα να βλέπουν αυτό που δε φαίνεται, να αγγίζουν αυτό που δεν αγγίζεται, να συνομιλούν μ’ αυτό που δε λέγεται γιατί δεν είναι εύκολο να χωρέσει μέσα στις λέξεις.
Σαν οδηγό και παράλληλα κεντρικό άξονα της έρευνάς μας έχουμε το σώμα, αφού πρωταρχικά μέσα απ’ αυτό επικοινωνεί το παιδί με τον κόσμο. Αγωνιζόμαστε, λοιπόν, να ανακαλύψουμε πάλι από την αρχή την πρώτη λέξη, την πρώτη δράση. Κι αυτή η επιλογή μας υπαγορεύεται σε μεγάλο βαθμό από τη θεματική του έργου και τους κεντρικούς του ήρωες. Ο Χιονάνθρωπος της ιστορίας μας μοιάζει σαν ένα γιγαντόσωμο παιδί που, όπως όλα τα παιδιά, ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τη μίμηση. Μόνο που στην περίπτωσή του αυτός ο τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων θα μπορούσε να αποδειχθεί θανάσιμα επικίνδυνος. Κινείται μέσα στο χώρο και το χρόνο μόνος και απροστάτευτος. Με σημαντικούς βοηθούς την τύχη και την πίστη στο σκοπό του θα καταφέρει να ξεπεράσει τις δοκιμασίες και τα εμπόδια και να φτάσει τον στόχο του.
Έτσι μια κατάσταση που για κάθε άνθρωπο θα σήμαινε ολοκλήρωση και ευτυχία, για τον χιονάνθρωπο σήμανε την ολοκλήρωση και το τέλος του. Σ’ εκείνον όμως δεν πρόσφερε κανείς ποτέ καμία γνώση. Τα λόγια της κουκουβάγιας το επιχείρησαν αλλά εκείνος δεν τα κατάλαβε. Όσο για τη νιφάδα του χιονιού, τον φύλακα Άγγελο του, απλώς τον πληροφόρησε σωστά. Διδάχτηκε μόνο μέσα από τις εμπειρίες του και τα βιώματα του. Και το τελευταία πράγμα που έμαθε ήταν ότι μπορεί κανείς να λιώσει από ευτυχία και έτσι το πάντα να συναντήσει το ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος Σκηνικά- κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου Μουσική επιμέλεια: Κοσμάς Ευφραιμίδης Κινησιολογία: Καλλιόπη Σφήκα Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Βοηθός Φωτιστή: Έλενα Κώτση Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Κουμανδράκη Βοηθός Σκηνογράφου: Αθανάσιος Στόκας Βοηθός Ενδυματολόγου: Ανδρέας Λούκα Οργάνωση Παραγωγής: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Πάνος Αργυριάδης (Άγαλμα, Ήλιος, Ψωνιστός άνθρωπος Α΄, Λασπέντιος ο καλός Λασπάνθρωπος, Καναρινάς, Βούτιος Παμβούτιος, Μυστικοσύμβουλος Β΄), Μόμω Βλάχου (Νιφάδα, Αεροσυνοδός, Τελετάρχης), Θεόδωρος Θεοδωρίδης (Δήμαρχος, Αρθούρος, Λασπούτιν, Αρχικαπελονόμος, Πιλότος, Μυστικοσύμβουλος Α΄), Δημήτρης Μορφακίδης (Πυροσβέστης Α΄, Τζέρεμι Κουκί, Καπελάς, Σμαράγδιος Μπριλάντης, Επιβάτης Α΄, Αυτοκράτορας της Παταραγονίας), Σταύρος Μπίλλιος (Αρχιπυροσβέστης, Πυρ Πυρ, Κροκόδειλος, Κύριος με το φουλάρι, Λασπούτιος, Θανάσης, Γιατρός Β’, Στρατηγός), Βάια Ουγιάρου (Μητέρα, Γάτα, Αγλαΐα, Πεπονάς, Βαλίτσα, Κλόουν Β΄, Καθαρίστρια), Χάρης Πεχλιβανίδης (Φανούλης, Πυροσβέστης Β, Σκίουρος, Τζερόνιμο Ρεβίθι, Μπαλονάς, Λασπόβιος, Θουμπατρίξ Ρονκονκόν, Επιβάτης Γ΄, Πιγκουίνος Α΄), Χρίστος Στυλιανός (Τουρτούρι), Άννα Σωτηρούδη (Μαριάννα, Πιγκουίνος Γ΄), Χρύσα Τουμανίδου (Κουκουβάγια, Ψωνιστός άνθρωπος Β΄, Λασπομάγειρας, Γιατρός Α΄, Πραξιθέα, Καθαρίστρια), Θάνος Φερετζέλης (Θανούλης, Πυροσβέστης Γ΄, Ψωνιστός άνθρωπος Γ΄, Αρχιλασπηγός, Λεμονάς, Ερνέστος, Κλόουν Α΄, Επιβάτης Β΄, Πιγκουίνος Β΄).
Τρίτη - Παρασκευή: 10.30 (για σχολεία), Κυριακή 11:00 (για το κοινό)
Τιμές ΕισιτήριωνΓενική Είσοδος : Κυριακές 10 €, Τιμή σχολικού εισιτηρίου: Τρίτη – Παρασκευή 8 €
Ώρες λειτουργίας ταμείων: Βασιλικό Θέατρο 9.30 π.μ. έως 9.30 μ.μ.,
Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών: 8.30 π.μ. έως 15.30 μ.μ..
Τηλ. κρατήσεων: 2310 288000
Η ποίηση ως βίωμα και αισθητική εμπειρία είναι το θέμα των εργαστηρίων ποίησης για εφήβους που διοργανώνει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) στο πλαίσιο των 
Στις 8 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο σεμινάριο για εκπαιδευτικούς και γονείς με θέμα την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας στα παιδιά (ώρα: 17:00-20:00), ενώ το τρίτο θα πραγματοποιηθεί στις 6 Δεκεμβρίου την ίδια ώρα.
Για τον Φεβρουάριο του 2011 το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου σε συνεργασία με το ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ - Ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου- οργανώνουν εργαστήρια αφιερωμένα στην Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου που γιορτάζουμε κάθε χρόνο προς τιμήν του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν την ημέρα των γενεθλίων του(2 Απριλίου).