Του William Glaberson
The New York Times
Όταν, πριν από λίγο καιρό ο Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε τις αλλαγές που προωθεί στο σύστημα εκδίκασης των υποθέσεων τρομοκρατίας, για τους κρατούμενους του Γκουαντάναμο, δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι οι μεταρρυθμίσεις του σταδιακά θα νομιμοποιήσουν τα στρατοδικεία.
Όσο περισσότερα μαθαίνουμε όμως για το νέο σύστημα, τόσο καθίσταται σαφές ότι εγείρονται οι ίδιες ακριβώς νομικές ενστάσεις που απέτρεψαν την εκδίκαση των επίμαχων υποθέσεων από την κυβέρνηση Μπους.
Διαβάστε όλο το άρθρο και πολλά ακόμα εδώ.
Όταν μιλάμε για τικ πρόκειται για νευρικές συσπάσεις τελείως αθέλητα κάποιου μυός ή ομάδας μυών.
Ένα γενικευμένο αίσθημα κόπωσης και καταβολής με χαμηλούς πυρετούς, αδυναμία, πόνους στο κεφάλι, μυς, αρθρώσεις, κακό ύπνο και διογκωμένους λεμφαδένες χαρακτηρίζουν το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Ο κύριος Μαρκογιαννάκης λοιπόν με την «τεράστια εμπειρία» που διαθέτει σε θέματα πυρόσβεσης αλλά και «μετεωρολογίας» έκρινε ότι δεν χρειάζονται ρε παιδιά τα ελικόπτερα γιατί θα βρέξει, αλλά και αν δεν βρέξει θα βοηθήσουμε όλοι εμείς χορεύοντας τον χορό της βροχής για να μην καούν τα πάντα.
Εάν υπήρχε μια σταλιά φιλότιμο κάποιοι θα έπρεπε να παραιτηθούν και να πάνε σπίτια τους.
Μόνο που στην Ελλάδα το φιλότιμο για πολλούς δεν υπάρχει ούτε στα λεξικά.
Αυτή είναι η ξεφτιλα μας.
Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα.
Κάθε χρόνο απαξιώνεται όλο και πιο πολύ η πυροσβεστική.
Οι όποιες προμήθειες γίνονται σε υλικά, ανταλλακτικά, εξοπλισμό, είναι το λιγότερο ακατάλληλες. 
Καθημερινά το προσωπικό διαμαρτύρεται και οι καταγγελίες διαδέχονται η μια την άλλη.
Διαβάζω σε άλλο ρεπορτάζ:
«Ο Νίκος Χανιας, μέλος της ομοσπονδίας αξιωματικών, καταγγέλλει ότι «υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και με τα ελαστικά που έχουν παραγγελθεί για τα πυροσβεστικά οχήματα.
Δύο μήνες ύστερα από την τοποθέτησή τους αρκετοί πυροσβέστες διαμαρτύρονται για την ποιότητά τους και αναφέρουν πως τα οχήματα δεν είναι σε θέση να επιχειρούν στα βουνά».
Και να ηταν μόνο τα λάστιχα!
Είναι πολλά!
Να πιάσουμε από τον ατομικό εξοπλισμό των πυροσβεστών μονίμων εθελοντών, συμβασιούχων, να πάμε στην έλλειψη ανταλλακτικών, στην ακαταλληλότητα – επικινδυνότητα πολλών αυτοκινήτων….
Με τι να ασχοληθούμε χωρίς να ξεχάσουμε κάτι άλλο εξίσου σημαντικό;
Με το ότι πολλοί πυροσβέστες αγοράζουν με προσωπική δαπάνη Μέσα Ατομικής Προστασίας γιατί αυτά που έχει «προμηθευτεί» η υπηρεσία αν και πληρούν τις «προδιαγραφές», είναι….. ακατάλληλα, η δεν φτάνουν για να πάρουν όλοι;
Να ασχοληθούμε με την ΖΗΤΙΑΝΕΙΑ στην οποία καταφεύγουν οι πυροσβέστες προκειμένου να αποκτήσουν από «δωρεές» αυτά που το ανύπαρκτο κράτος είναι υποχρεωμένο χωρίς παζάρια και περικοπές να τους δίνει;
Να ασχοληθούμε με την ΑΓΝΟΙΑ που δέρνει τους «σχεδιαστές» της αντιπυρικής προστασίας για την πραγματική εικόνα κάθε περιοχής;
Βλέπετε φίλοι μου, οι σχεδιασμοί ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΡΑΦΕΙΑ.
Αν δεν πάνε να «περπατήσουν» οι σχεδιαστές στην κάθε περιοχή, από το χάρτη δεν έχουν επίγνωση των πραγματικών συνθηκών (χιλιομετρικές αποστάσεις, χρόνο άφιξης, ανάγλυφο εδάφους κλπ).
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή, μπας και ξεπλύνει όλη την ασχετοσύνη των υποτιθέμενων αρμοδίων αυτής της χώρας.
Ελάτε, πάμε όλοι μαζί αυτό το τραγούδι, αλλά και αν δούμε ότι δε φτάνει, πιαστείτε αδέλφια στο «χορό της βροχής», και εσείς φίλοι πυροσβέστες, υπογράψτε κάποια «σύμβαση» με τον Παντοδύναμο μπας και σε κάθε εκδήλωση πυρκαγιάς πλακώνει καμιά καταιγίδα και τη σβήνει.
Ξέρετε πόσο θα χαρούν οι «αρμόδιοι»;
Η μουσικός & συγγραφέας Μαρία Αργυρίου υποδέχεται μικρούς και μεγάλους στην Γιορτή της Μουσικής στο Public με πολύ παιχνίδι και μουσικές δραστηριότητες. 
