Ο Νεοζηλανδός σαξοφωνίστας και συνθέτης ΗΑYDEN CHISHOLM στο αβγό.

Διαβάστε τα νέα θέματα του www.TaR.gr :

- ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΚΟΣ (Συνέντευξη στην Τίνα Βαρουχάκη)
- ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΞΑΝΘΗΣ (του Ιωάννη Κακάρα)
- ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΕ ΝΕΚΡΟ ΑΣΘΕΝΗ-ΕΝΑ ΕΜΠΑΘΕΣ ΣΧΟΛΙΟ; (του Γιώργου Μουλουδάκη)
- MEDITERRANEO (του Στάθη Γαλάτη)
- ΣΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΟΥ YouTube: ΠANOΡAMA ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ & ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΕΣΤΡΩΝ (επιλογές του Αλέξιου Σαββίδη)
- Ο ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ (του Ευάγγελου Ασημακόπουλου)
- ΤΟ Ρ/Ε ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (του Γιώργου Λιγνού)
- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΕΡΓΟΣ: Μια συζήτηση περί παραδοσιακής μουσικής και όχι μόνο (του Σταύρου Κουδουνά)
- WOLFGANG SAWALLISCH [Μόναχο 26.VIII.1923-Γκράσσαου Βαυαρίας 22.II.2013] (του Αλέξιου Σαββίδη)
- Νότη Μαυρουδή: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ - Η παρουσίαση μιας παγκοσμίως πρωτότυπης έκδοσης (της Τίνας Βαρουχάκη)
- ROBERTO AUSSEL (Συνέντευξη στην Τίνα Βαρουχάκη )
- ΝΑΥΑΓΙΑ… (του Νότη Μαυρουδή)
- JORGE TSILICAS (ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΛΙΚΑΣ) (1930-1995) (του Θωμά Ταμβάκου)
- ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΪΔΑΣ - ΚΑΙ Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΣΕΜΠΑΛΟΥ (της Έφης Αγραφιώτη)
- Ένας χρήσιμος απολογισμός από τον πρώτο κύκλο σεμιναρίων στο Athenaeum (9-11/2/13)
- Μεγάλες Ορχήστρες του Κόσμου: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ «ΚΟΝΣΕΡΤ-ΓΚΕΜΠΑΟΥ» ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ (του Αλέξιου Σαββίδη)
- ΓΙΑ ΤΟ ΡΕΣΙΤΑΛ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗ - στη Γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία (του Σταύρου Κουδουνά)

ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ (ΛΑΔΑΔΙΚΑ) ΤΕΤ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ

Tακτικό εργαστήριο με το Χρήστο Νούλη και τον Πάνο Λαμπρόπουλο. Στο αβγό.

Μια συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου στο avopolis.gr που θα συζητηθεί!

Avopolis Music Network
1996 - 2013
17 χρόνια συνεχούς έγκυρης μουσικής ενημέρωσης
Το πρώτο και μεγαλύτερο ελληνικό μουσικό δίκτυο
με πάνω από 400.000 μοναδικούς χρήστες κάθε μήνα
συνεχίζει να ενημερώνει καθημερινά...
Διαβάστε ΣΗΜΕΡΑ στο avopolis.gr μια επίκαιρη συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου που θα συζητηθεί!
Διονύσης Σαββόπουλος: Δεν ήμουν πάντοτε δημοφιλής. Και ξέρετε, είμαι περήφανος για αυτό το πράγμα. O Dylan έλεγε ότι «τροβαδούρος που δεν τον προγκάνε, δεν είναι άξιος λόγου»…
Οι μεγαλύτεροι έλληνες καλλιτέχνες έχουν περάσει σε ένα μόνο εξάμηνο από τις συνεντεύξεις του Avopolis.gr
Γιώργος Νταλάρας: Επειδή τίποτα δεν είναι στατικό και όλα κινούνται, κινείσαι κι εσύ μαζί τους διατηρώντας κάποιες αρχές μη αναθεωρήσιμες. Έτσι μόνο προοδεύεις. Αλλιώς αδυνατείς να παρακολουθείς την εξέλιξη...
Γιώργος Μαργαρίτης: Μόλις μου έδωσε τη σύστασή του ο Τσιτσάνης, την οποία έχω πάντα στην καλύτερη γωνιά της ψυχής μου, είπα μέσα μου “εδώ είμαστε, πάμε για το σχολείο του πεζοδρομίου”...
Ψαραντώνης: Τα ποδάρια του λαού να στέκεται είναι η παράδοση, ο πολιτισμός του, το μεγαλείο του. Δεν μπορεί να σταθεί ο λαός διαφορετικά. Όπου και να πάω στο εξωτερικό για τον πολιτισμό μας μου λένε, για την ιστορία των Ελλήνων...
Γιάννης Σπανός: Δεν ανήκω σε μια κατηγορία σπουδαίων συνθετών που κάνουν μεγάλα έργα. Εγώ κάνω τραγούδια. Κι αν κάθε μου τραγούδι είναι ένα μικρό μονόπρακτο, αυτό μου αρκεί...
Νίκος Πορτοκάλογλου: Ήμασταν ένα γκρουπ 20άρηδων από τη Νέα Σμύρνη, που αισθάνονταν πως το πιο φυσικό πράγμα που μπορούσαν να κάνουν στην Αθήνα των 1980s ήταν να συνθέσουν την εκρηκτική new wave σκηνή της εποχής με τη μαγκιά και την ευγένεια του λαϊκού..
Βαγγέλης Γερμανός: Συνήθως όταν είμαστε νέοι και οι ορμόνες μας παίζουνε μπιλιάρδο, δεν ανεχόμαστε την αδικία και θέλουμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο. Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος μπορεί να γίνει ο χειρότερος φασίστας...
Χειμερινοί Κολυμβητές: Μα δεν διαλέγουμε τις περισσότερες φορές συντρόφους με τους οποίους δεν ταιριάζουμε; Πιθανόν γιατί έτσι έχουμε ελπίδες να τους ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε...
Πωλίνα: Να πάψουμε να φοβόμαστε... Να φύγει αυτό που νιώθουμε τώρα στο στομάχι. Από εκεί θα ξεκινήσουν όλα.
Όλγα Κουκλάκη: Όταν κυκλοφόρησε το I U Need, εν μέσω αρνητικών σχολίων για τους Έλληνες, ένιωσα ρατσιστική συμπεριφορά απέναντί μου. Ευτυχώς, είχα αρκετούς ανθρώπους στη Γαλλία να με στηρίξουν. Αν το ζούσα στο ξεκίνημά μου μάλλον θα τα παράταγα...
Νατάσσα Μποφίλιου: Κάποιες φορές είμαι κωλώστρα. Θέλω να δοκιμάσω πολλά νέα πράγματα, που άμα κάτσω και στα πω θα πεις «αυτή είναι παλαβή». Είναι υγιές όμως κάτι τέτοιο για τους καλλιτέχνες, νομίζω…
Minor Project: Δεν δεχόμαστε ότι η αγγλόφωνη σκηνή αναπαράγει ήδη υπάρχουσες τάσεις. Στην Ελλάδα του σήμερα η εναλλακτική σκηνή είναι ίσως ό,τι πιο ελπιδοφόρο μετά από μια εικοσαετία ανακύκλωσης ροκ ή έντεχνων ήχων…
Μαριέττα Φαφούτη: Παρ’ όλη την κατήφεια της εποχής, παρ’ όλα τα άγχη και τις στενόχωρες σκέψεις, διαλέγω να σκέφτομαι θετικά και να χαμογελάω. Και το χαμόγελο, να ξέρεις, φέρνει χαμόγελο...
Mechanimal: Όποιος παρουσιάζει τη μουσική του ζωντανά, χρησιμοποιεί την εικόνα του εαυτού του. Εμείς χρησιμοποιούμε κι άλλες εικόνες. Πιθανόν για κάποιους η εικόνα να μην είναι συμβατή με μια ροκ άποψη. Για κάποιους άλλους, όμως, είναι…
Φανταστικοί Ήχοι: Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πατήσεις πάνω στο riff κάποιου και να το εξελίξεις, από το να σαμπλάρεις μια λούπα και να την ενσωματώσεις σε ένα άλλο context...
Χρήστος Αλεξόπουλος: Δεν είμαι ο συνθέτης που κάθεται στο γυάλινο κλουβί του με μόνη έννοια να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο ή/και να προβάλει τις εμμονές του, ερήμην του περιβάλλοντός του...
Κρίστη Στασινοπούλου & Στάθης Καλυβιώτης: Προτείνουμε, δεν απαιτούμε, να σταματήσει η αντιγραφή της αγγλοσαξονικής μουσικής, να ψάξουν οι νέοι μουσικοί και λίγο πάρα πέρα, βασιζόμενοι και στη δική μας παράδοση…

Γ. Πάριος "Απορώ με την καρδιά μου"

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ «ΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ» μέρος 4ο

Αν ζούσε ο Νίκος Αντύπας, πιθανόν, να έφευγα και πιο νωρίς, αλλά αφού δε ζούσε θεώρησα ότι έπρεπε να τηρήσω αυτό που είχαμε συμφωνήσει, έστω κι αν τυπικά δε με δέσμευε τίποτα... Έτσι, ενώ ήμουν ελεύθερος, έμεινα δυόμισι χρόνια ακόμα. 
Μετά τους είπα ότι "δεν έχω κανένα πρόβλημα, 20 χρόνια ωραία περάσαμε, αλλά κάπου θέλω ν' αλλάξω περιβάλλον, ν' αλλάξω φάτσες, να πάω κάπου αλλού". 

Έτσι έφυγα και πήγα στη Μίνως. Όπου ο πρώτος δίσκος είναι... μια από τα ίδια. Ξαφνικά εκεί γίνανε διάφορα πράγματα...  
Δεν κατάλαβα ούτε πώς είπα το ναι όταν μου είπαν ότι αυτά είναι τα τραγούδια, ούτε γιατί δεν είπα όχι... Όχι πως τα τραγούδια δε μου αρέσανε, αλλά... Εγώ πήγαινα να δουλέψω με τον Θεοφίλου, μου λένε με τον Μπενέτο... Δεν τον ήξερα καθόλου, δεν είχα πει ούτε καλημέρα μαζί του. 
Λέω "κάτι δεν πάει καλά εδώ. Για πέταμα μ' έχουν". Είχαν ακουστεί και τόσα ότι εκεί κάνουνε, βάνουνε, δε νομίζω ότι ήταν και τόσο ευτυχής η πρώτη συνεργασία. Δεν πρόλαβα να πάω και σκεφτόμουν να φύγω... Είχε κουραστεί ο λαιμός μου πάρα πολύ. 
Έπρεπε να ξεκουραστώ. Κάτι που δεν έκανα. Μου παρουσιάστηκε πάνω στη δουλειά. Δε γινότανε να σταματήσω. Τα καλά του επαγγέλματος. Όταν είσαι επώνυμος δεν μπορείς να πεις σταματάω για δυο μήνες, γιατί αυτό σημαίνει και κλείσιμο του μαγαζιού. 
Κι αυτό έχει μύρια προβλήματα. Άντε υπομονή να κάνω αυτό, να κάνω εκείνο για να περάσει η σεζόν. Δούλευα στα "Παλιά Δειλινά". Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να βγαίνεις να τραγουδήσεις, να θες να κάνεις κάποια πράγματα και να μην μπορείς. Άλλα να κάνεις κι αλλιώς να σου βγαίνουνε. Είναι τραγικό... Τελειώνει η σεζόν, ξεκουράζομαι, κάνω θεραπεία και κάνω με τον Μουσαφίρη το δίσκο με το "Χιονάνθρωπο". 
Επειδή δε δούλευα και ήμουν ξεκούραστος μπόρεσα και τον έκανα. Αλλά υπήρχε πρόβλημα. Πήγαινα κι έκανα ένα τραγούδι την ημέρα. Ταλαιπωρήθηκα αρκετά για να κάνω αυτόν το δίσκο και όταν τελείωσε πήγα κατευθείαν για εγχείριση... Μετά έρχεται ένας ακόμα δίσκος με τον Παπαβασιλείου. Δεν ξέρω πώς την είδα κι εγώ, έτσι και τα τραγούδια τα παίξαμε με ηλεκτρονικά. Το θέμα είναι ότι στο στούντιο μου άρεσε. Μάλιστα το είδα "γιατί δεν το 'κανα τόσο καιρό;" Μετά με το που πήρα το δείγμα του δίσκου και πάω σπίτι να το ακούσω χτυπιέμαι και λέω "Τι έκανα;" Αργά για να σταματήσει όμως... Mπορεί να απογοητεύτηκα στην αρxή που μου πρότειναν τον Mπενέτο για παραγωγό, αλλά ουσιαστικά με τον Mπενέτο εγώ καταλαβαίνω τι πάει να πει παραγωγός. 

Mέxρι τότε νόμιzα ότι ο παραγωγός αποτελεί μια καθαρά τυπική διαδικασία, έρxεται στο στούντιο για να υπογράφει τα xαρτιά... Kατά τ' άλλα εγώ έψαxνα τα τραγούδια, εγώ φρόντιzα. Mε εξαίρεση τον "Άγιο Φεβρουάριο" και τα "Συναξάρια" που είπα πώς έγιναν και όντως δούλεψε πολύ γι' αυτά ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου... Σιγά-σιγά γινόμαστε φίλοι με τον Hλία - δέσαμε και σαν άνθρωποι - και κάνουμε τον ένα δίσκο μετά τον άλλο. O δίσκος με τον Nικολόπουλο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο είναι μια δουλειά που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί δεν πήγε. Eίxε πολύ ωραία τραγούδια... Aκόμα δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα, να πω "αυτό το λάθος κάναμε". Θα μου πεις, αν βρεθεί ο άνθρωπος που θα λέει ότι έφταιξε αυτό ή εκείνο, θα γίνει και ο πιο... πλούσιος στον κόσμο... Mε παίρνει τηλέφωνο ο 
Hλίας και μου λέει να πάμε στο κυπριακό εστιατόριο "Oθέλλος". 
Πάμε εκεί και xωρίς πιάνο, xωρίς τίποτα ο Tόκας μου σφυρίzει και μου xτυπάει στο τραπέzι τραγούδια από την "Eθνική μας μοναξιά". Δεν είναι ό,τι καλύτερο να ακούσεις να παίzει έτσι τραγούδια ο Tόκας. Tα παίzει και τα τραγουδάει όλα ίδια. 
Δεν ξέρεις αν είναι zειμπέκικο ή xασάπικο. Λες "θα κάνω ένα δίσκο και θα' ναι ένα τραγούδι;" (γέλια) Aυτός μου' παιzε το "Σ' αναzητώ στη Σαλονίκη" και εγώ είxα κολλήσει στο "Mια στάση εδώ". Γενικά όμως, μου άρεσαν τα τραγούδια. Xρόνια τον ήξερα τον Tόκα και λέγαμε να κάνουμε δουλειά μαzί. Ξεκινάμε και κάνουμε το δίσκο... 
Tο τραγούδι "H εθνική μας μοναξιά" το ολοκληρώνει ο Mάριος όταν είμαστε στη μείξη για τα άλλα. Γίνεται μια φασαρία τότε γιατί σε μας άρεσε ο τίτλοσ "H εθνική μας μοναξιά", ενώ οι άλλοι τον βλέπανε "ποιητικό", "δύσκολο". Eυτυxώς, ο Hλίας άμα θέλει περνάει κάποια πράγματα τελείως... δημοκρατικά: "Aυτό είναι και τέλειωσε". 
Tον Σπανό τον ξέρω από τα xρόνια των μπουάτ. Πάντα λέγαμε να κάνουμε τραγούδια, αλλά από τη μια η αδιαφορία της εταιρείας να πάει εκεί ένας άλλος συνθέτης, από την άλλη ο Γιάννης που ήταν πάντα δεσμευμένος κάπου, ποτέ δε γινόταν... 

Kάναμε παρέα, βγαίναμε, αλλά από δουλειά μόνο ένα μικρό δισκάκι στην αρxή... Eίναι κι εκείνος ο γνωστός Γιάννης ο τεμπέλης, ο "βαριέμαι"... (γέλια) φτάσαμε στο 1993 για να κάνουμε ένα δίσκο μαzί. Mε στιxουργό τον Φίλιππο Γράψα πάλι που για μένα είναι ό,τι καλύτερο έxει βγει τελευταία στο θέμα του στίxου. 
Aυτό το παλικαρίσιο, αυτή η λεβεντιά που διαθέτει, εμένα μου αρέσει... Kι έτσι έρxεται και ο δεύτερος δίσκος με τον Mάριο Tόκα. Eυτυxώς, εδώ ήταν πιο συγκεκριμένα τα πράγματα. Nα φανταστείς ότι από την πρώτη μέρα που πάμε στον Tόκα ν' ακούσουμε τραγούδια, μας παίzει δέκα από τα οποία τα οxτώ μπήκαν στο δίσκο. 
Tο να έxει ο Tόκας έτοιμα δέκα τραγούδια μαzί, είναι για το βιβλίο Γκίνες... Tο Δεκέμβρη του '91 παντρεύομαι για δεύτερη φορά ύστερα από σxέση τριών ετών και γνωριμία τεσσάρων.
Καπως ετσι περιγραφι τη ζωη του σε συνεντευξη στο περιοδικο TV Zapping ο Δημητρης Μητροπανος, καπως ετσι τον γνωρισαμε, μεσα από τα τραγουδια που μοναδικα ερμηνευσε!
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com

ΑΝ ΞΑΝΑΚΑΤΕΒΕΙΣ ΧΡΙΣΤΕ ΣΤΗ ΓΗ ΜΑΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που αναφέρθηκα μέσα από αφιερώματα στον ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ.

Όσο όμως και αν πέρασε ο καιρός, όσα αφιερώματα κι αν έχω κάνει , πολλοί είναι οι φίλοι που με προτρέπουν να επαναλάβω κάποια πράγματα, σαν ένα είδος «μάθησης» για τους νεότερους, και μνήμης για τους παλιούς.

Αυτή τη φορά, δεν θα δημοσιεύσω τα δικά μου στοιχεία για τον ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ.

Θα δημοσιεύσω μια «άλλη άποψη», από το site που έφτιαξε ο ΜΕΡΑΚΛΗΣ , ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ.

Ας δούμε λοιπόν τα στοιχεία που αφορούν τη ζωή του «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ» της Κρήτης.

Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου  του 1936 στα Ανώγεια της Κρήτης .Είναι 5 χρονών  όταν οι κατακτητές Γερμανοί καίνε το χωριό του και μεταφέρουν τους κατοίκους του, πρόσφυγες στο Μυλοπόταμο. Επιστρέφουν στ΄Ανώγεια μετά την απελευθέρωση. Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και στη λύρα. 

Στα δώδεκα ο πατέρας του τού αγοράζει την πρώτη του λύρα για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σ΄ έναν  από τους πλέον περιζήτητους σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της περιοχής του. Σε ηλικία 17 χρόνων κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, στο κέντρο " Κάστρο". Όπως λέει αργότερα σε αφηγήσεις του, εκεί αρχικά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. '...Εις τα  ορεινά χωριά της Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις. Εκεί χόρευαν ταγκά, βαλς, ρούμπες,σάμπες και είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να τα μαθαίνουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους    γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και ΄μεις, να βγάλουμε τα έξοδα μας και να τους κάνουμε σιγά-σιγά ν΄ αλλάξουνε και να αγαπήσουνε την κρητική μουσική'. Στα τέλη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ηχογράφηση για δίσκο. Είναι το τραγούδι " Κρητικοπούλα μου"("μια μαυροφόρα όταν περνά"). Λίγους μήνες πιο πριν είχε παντρευτεί την Ουρανία Μελαμπιανάκη ,κόρη ευκατάστατης οικογένειας του Ηρακλείου. Εγκαθίστανται στο Ηράκλειο οι οικονομικές δυσκολίες είναι στην αρχή μεγάλες. Το 1960 γεννιέται το πρώτο τους παιδί, ο Γιώργος, και 6 χρόνια μετά το δεύτερο, η Ρηνιώ. Την επιτυχία του πρώτου εκείνου τραγουδιού ακολουθούν αρκετές ακόμα ηχογραφήσεις σε μικρά δισκάκια. Ακριβώς το 1966 βγαίνοντας για πρώτη φορά από την Ελλάδα, συμμετέχει σ΄ ένα φολκλορικό φεστιβάλ στο Σαν-Ρέμο και να παίρνει το πρώτο βραβείο. Το 1967 ανοίγει στο Ηράκλειο το πρώτο κρητικό κέντρο τον "Ερωτόκριτο". Τα πράγματα έχουν γίνει αισθητικά καλύτερα γι΄ αυτόν.

Τον Φεβρουάριο του 1969 ηχογραφεί την ανοιχτή "Ανυφαντού", ένα τραγούδι που κυριολεκτικά "σπάει τα ταμεία" μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Τον Απρίλη εκείνης της χρονιάς έρχεται για πρώτη φορά για εμφανίσεις στην Αθήνα, στο κέντρο "Κονάκι" και το Σεπτέμβριο εγκαθιστάτε μόνιμα στην πρωτεύουσα. Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Θαλασσινός ,με τον οποίο γνωρίζονται στο "Κονάκι", μιλάει γι΄ αυτόν στον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, Ήδη όμως από το 1965 οι δυνατότητες του αλλά και ο χαρακτήρας  του έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του διευθυντή -τότε- της δισκογραφικής εταιρείας COLUMBIA, του Τάκη Λαμπρόπουλου. Μετά και την επιτυχία της "Ανυφαντούς", το καλοκαίρι του 1970 ο Λαμπρόπουλος κατεβαίνει μαζί του στ΄ Ανώγεια, γίνονται κουμπάροι και ξεκινούν μια συνεργασία σε νέα πλαίσια.
Πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης η φωνή του Ξυλούρη θα περάσει στη σύγχρονη "έντεχνη" δημιουργία επώνυμων συνθετών. Μέσω απ' αυτές τις επιλογές, μέλλεται η γνήσια κρητική  έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης να αποκτήσουν μια  πανελλήνια εμβέλεια, μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσο μεγάλοι κι αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές κι οργανοπαίχτες που την υπηρέτησαν.

Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο "Χρονικό", μια ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Έξι μήνες μετά κυκλοφορεί ο δίσκος-αναφορά στα "Ριζίτικα" της Κρήτης. Τον Μάιο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στην μπουάτ "Λήδρα" στην Πλάκα. Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης. "Πότε θα κάνει ξαστεριά" ,"Αγρίμια κι αγριμάκια μου"...Ακολουθούν δυο ακόμα κύκλοι τραγουδιών  του Γιάννη Μαρκόπουλου, η "Ιθαγένεια" και ο "Στρατής ο θαλασσινός" αλλά  και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο ("Διόνυσε καλοκαίρι μας", "Συλλογή"), τον Χριστόδουλο Χάλαρη ("Τροπικός της παρθένου", "Ακολουθία") και τον Χρήστο Λεοντή ("Καπνισμένο τσουκάλι"). Το καλοκαίρι του 1973 κρατά τον καθοριστικό ρόλο τραγουδιστή σε μια παράσταση που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος στο θέατρο "Αθήναιον" με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Είναι "Το μεγάλο μας τσίρκο" .Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επώνυμες παρουσίες στο χώρο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών."Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν χτες στο Πολυτεχνείο" ενημερωνουν, μετατρέποντας τον ήδη φορτισμένο πολιτικά τραγουδιστή σε "Κόκκινο πανι" της μεταλλαγμένης δικτατορικής κυβέρνησης που ακολουθεί. Από τη "Λύδρα" στην "Αρχόντισσα", μετά στην "Αποσπερίδα". Ξανά στη "Ληδρα", μετά στο "Κύτταρο" και στο "Θεμέλιο". Είναι οι έξι σταθμοί του στις μπουάτ μέχρι το 1979. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου. Παράλληλα ηχογραφεί τα "Αντιπολεμικά" τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον "Αργαλειό", το "Φιλεντέμ", τον "Πραματευτή" αλλά και το "Μεσοπέλαγα αρμενίζω" ακούγεται ξανά έντονα η φωνή του. Τώρα λέει και πάλι "τραγούδια ζωής". 
Είναι όμως η τελευταία φορά που ακούγεται. Ύστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου  με την επάρατη νόσο, φεύγει για πάντα στις 8 Φεβρουαρίου του 1980!
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com

ΣΑΝ ΞΕΜΠΑΡΚΟΙ ΔΕΥΤ 18 ΦΕΒΡ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ (ΛΑΔΑΔΙΚΑ)

Κώστας Τουρνάς Συνέντευξη - Παντελής Θαλασσινός Νέο CD

Κώστας Τουρνάς συνέντευξη στη Μίνα Μαύρου στο "Μουσικόραμα" Θεωρεί ότι ο αυθορμητισμός είναι το μεγάλο όπλο των ανθρώπων, το οποίο είναι χαμένο, γιατί τελικά, από την ενηλικιωσή μας και μετά, όλοι "βαραίνοντας" μπαίνουμε στον πειρασμό να κάνουμε μια βαθιά βουτιά στις σκέψεις, τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας… Ο προφητικός  και αιώνια έφηβος Κώστας Τουρνάς, σε ένα διάλλειμα από τις πρόβες του στην Αυλαία, μας καταθέτει αφοπλιστικά εμπειρίες σε άσπρο μαύρο, όνειρα, απέραντη  αγάπη για τη μουσική και μας δηλώνει ευθαρσώς:   «Με τα κοινά ασχολούμαι, όταν κάνω τραγούδι».. Περισσότερα...

Το Μουσικόραμα είναι κοντά σας!  Ο ΝΕΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ Παντελής Θαλασσινός συνέντευξη στη Μαρία Παπαδάκη στο "Μουσικόραμα" Ο Παντελής Θαλασσινός κυκλοφορεί τον καινούργιο του δίσκο με τίτλο «10 τραγούδια της ελπίδας» και μου μιλάει γι’ αυτό... Μπείτε στην κουβέντα μας και θα τα μάθετε όλα..  Παντελή Θαλασσινού 10 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣΒγαίνει με την Ελευθεροτυπία την Κυριακή με δυόμιση ευρώ το c.d Περισσότερα...

Μανώλης Ρασούλης - Εδώ στη ρωγμή του χρόνου (Συναυλία)

Eργαστήριο για τη ρυθμική αγωγή και αντίληψη. Στο αβγό.

Georges Moustaki - Le Meteque

«ΠΟΤΕ ΝΤΟΡΤΙΑ ΠΟΤΕ ΕΞΑΡΕΣ»

Πότε ντορτια, πότε εξάρες, είναι θα έλεγα ο πιο τέλειος χαρακτηρισμός, για την πολυτάραχη ζωή της αξέχαστης ΡΕΜΠΕΤΙΣΣΑΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΥ!
Όμως, είναι και ο τίτλος του βιβλίου που σας προτείνουμε να αποκτήσετε, έτσι, για να γνωρίσετε την ΜΕΓΑΛΗ ΡΕΜΠΕΤΙΣΣΑ μέσα από τις σελίδες του, οι οποίες περιέχουν αφηγήσεις της ιδίας.
Περίμενα καιρό να κυκλοφορήσει κάποιο βιβλίο που να αναφέρεται στην Μπελλου, και να που η ΣΟΦΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ επιμελήθηκε την συγγραφή του, ενώ οι εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, την έκδοση. 

Θα μπορούσαν στο βιβλίο αυτό να μπουν ένα σωρό τίτλοι, έτσι σαν συμπλήρωμα, για να φωτογραφίσουν τις αδικίες που έγιναν στην Μπελλου, να φωτογραφήσουν ΟΛΟΥΣ εκείνους που την ξέχασαν, κάνοντας την να είναι η απόδειξη του «περιπλανώμενη ζωή, περιπλανώμενο κορμί»!
Θυμάμαι, ήταν Αύγουστος του 97’, και ετοίμαζα την εκπομπή μου «ΛΑΪΚΟ ΠΑΛΚΟ» στο Ράδιο Χαλκιδική.
Δευτέρα, 25 Αυγούστου, κάτι με έσπρωχνε στο να ετοιμάσω ένα αφιέρωμα στη μεγάλη ρεμπέτισσα για την Τετάρτη, έτσι για να γίνει λίγο πιο «οργανωμένα», να βρω από το αρχείο μου στοιχεία βιογραφικά, και ότι χρειαζόταν για να βγει πλήρης η εκπομπή!
Την Τετάρτη, το αφιέρωμα έγινε, αλλά ήταν κάτι σαν «επικήδειος», μια και εκείνη την ημέρα η ΜΕΓΑΛΗ ΡΕΜΠΕΤΙΣΣΑ άφησε την τελευταία της πνοή στο Νοσοκομείο Μεταξά!
Τελευταία, την είχα δει όταν νοσηλευόταν στο Σωτηρία, περιστοιχισμένη από ένα δυο δικούς της ανθρώπους, σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που ήταν όταν μπήκε στο Μεταξά!
Και να σκεφτεί κανείς, ότι 27 Αυγούστου έφυγε, ενώ σε δυο μέρες, στις 29, είχε τα γενέθλια της.
Το βιβλίο αυτό με συγκλόνισε.
Με μετέφερε στην εποχή του ρεμπέτικου, και με έκανε να γνωρίσω το «πατάρι» του κάθε μαγαζιού, και το τι γινόταν στην «πιάτσα».
Πολλοί, έχουν μια λανθασμένη εικόνα σχετικά με την Σωτηρία Μπελλου, και αυτό γιατί η μεγάλη αυτή τραγουδίστρια και συμμετείχε, αλλά και έβγαλε κάποιες δισκογραφικές δουλειές που είχαν σχέση με τον χώρο του «εντέχνου» τραγουδιού.
Θα επαναλάβω αυτό που έλεγα και λέω και στις εκπομπές μου!
Η Σωτηρία Μπελλου σαν καλλιτέχνιδα ήταν ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΡΕΜΠΕΤΙΣΣΑ.
Μάλιστα, κάποιοι ξένοι την είχαν χαρακτηρίσει σαν την Εντιθ Πιαφ της Ελλάδας. Ήταν η τραγουδίστρια, που σήκωνε στο πόδι όποιο μαγαζί εμφανιζόταν, και οι λάτρεις της, δεν ήταν μόνο άτομα μεγάλης ηλικίας, αλλά ήταν και πολλοί νέοι, ειδικά από το 69’ και μετά, μέχρι και όταν σταμάτησε να τραγουδάει.
Θέλω να συγχαρώ τη Νομικό και Δημοσιογράφο Σοφία Αδαμιδου, που επιμελήθηκε την συγγραφή του βιβλίου αυτού.
Σίγουρα ήταν το δυσκολότερο εγχείρημα της.
Μέσα από το βιβλίο διαπίστωσα πολλά πράγματα, όπως για παράδειγμα την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ στάση κάποιων «κυρίων» της ΕΜΣΕ (ένωση Μουσικοσυνθετών Ελλάδος), αλλά και πολλών άλλων.
Δυστυχώς όμως έτσι είναι.
Στη χώρα μας, συνηθίζεται όλους εκείνους που πραγματικά προσέφεραν , να τους πετούνε στο περιθώριο, και να τους θυμούνται μόνο όταν και αν υπάρχει στη μέση «κονόμα» για ορισμένους.
Γιατί να αποτελέσει η Μπελλου εξαίρεση;
Αποκτήστε φίλοι μου το βιβλίο ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ –«ΠΟΤΕ ΝΤΟΡΤΙΑ ΠΟΤΕ ΕΞΑΡΕΣ», και γνωρίστε την μεγάλη ρεμπέτισσα.
Επίσης, το βιβλίο συνοδεύεται από ένα CD, με μεγάλες επιτυχίες της Μπελλου!
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com

ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ~ΤΟΥΡΝΑΣ & ΧΑΤΖΗΣ

Γιώτης Κιουρτσόγλου - Μια φορά κι έναν καιρό -- Live Gazarte

ONIRAMA VS ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ - VIDEO CLIP ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ

Η ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΓΙΑ ΔΥΟ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ BLACK IS... ALIVE ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

Πολλοί θα αναρωτιούνται τώρα, «ποιος είναι αυτός»;
Πρόκειται φίλοι μου για μια μορφή όλο «μυστήριο», όπως ήταν και ο αρχαίος.
Αλλά ας ξεκινήσω το αφιέρωμα, και θα γνωρίσουμε για καλά αυτόν που ήδη ξέρουμε! Στιχουργός, ηθοποιός, σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, ο Πυθαγόρας ήταν καλλιτέχνης από τη φύση του.
Με ότι κι αν καταπιάστηκε, η τέχνη του είχε κέντρο τον άνθρωπο.
Έγραψε τραγούδια για την καθημερινότητα μιλώντας απλά και γι αυτό αγαπήθηκε από τον κόσμο. 
Ο Πυθαγόρας ήταν μάστορας της λαϊκής γλώσσας και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λαϊκός ποιητής.
Ο Πυθαγόρας Παπασταματίου γεννήθηκε το 1930 στο Αγρίνιο και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τον βρήκε να τελειώνει το Δημοτικό. Το 1940 γράφτηκε στο οκτατάξιο Γυμνάσιο αρρένων Αγρινίου. Στην κατοχή οι γονείς του μαζί με τις αδελφές του, για να αποφύγουν τη σύλληψη από τους Γερμανούς, κατέφυγαν στον Ορεινό Βάλτο.
Ο Πυθαγόρας βρέθηκε φιλοξενούμενος σ' ένα χωριό της καμένης από τους Γερμανούς Μακρυνείας, ενώ ο αδελφός του ήταν στο αντάρτικο.Το Μάρτιο του 1944, δεκατετράχρονος μαθητής της Τετάρτης οκταταξίου, προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. .Αγωνίστηκε ως την ημέρα που έφυγαν οι Γερμανοί και στη συνέχεια επέστρεψε και τελείωσε το Γυμνάσιο.
Στις μαθητικές του εργασίες υπέγραφε ως Πυθαγόρας. Όταν ο φιλόλογος Πάνος Παπαχρήστος τον ρώτησε κάποτε στην τάξη, γιατί δεν γράφει και το επώνυμό του, απάντησε γελώντας: Ένας είναι ο Πυθαγόρας, όλοι με ξέρουν, δε χρειάζεται επώνυμο
Από το βιβλίο του 'Άγγελου Αξιώτη «Πυθαγόρας: 30 χρόνια τραγούδια» διαβάζουμε για τα μαθητικά του χρόνια:
Όταν ήταν μαθητής της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου, σε μια μαθητική παράσταση τον Μάρτη του 1948, με τον Παπαφλέσσα του Μελά, του ανατέθηκε ο ρόλος του Παπαφλέσσα. Η ηθοποιία του έκαμε κατάπληξη. ,Ήταν αληθινός Παπαφλέσσας... Καταχειροκροτήθηκε. Πήρε έτσι το βάπτισμα του ηθοποιού.
Το 1949 Τελείωσε το Γυμνάσιο και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλο τον Δημήτρη Ροντήρη.
Αποφοίτησε με άριστα και εργάστηκε στο θέατρο, ενώ παράλληλα έγραφε στίχους και επιθεωρήσεις πίστας. Πρώτο του τραγούδι, και μεγάλη επιτυχία το 1954, ήταν το «ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι» σε μουσική του Νίκυ Γιάκοβλεφ και με ερμηνεύτρια την Μαίρη Λώ.Ο Κώστας Ασημακόπουλος θυμάται: «...το ζαχαροπλαστείο του Νίκυ Γιάκοβλεφ με τους διαλεχτούς πίνακες και τ' αξιόλογα έργα τέχνης στις προθήκες, αποτελούσε τόπο συνάντησης καλλιτεχνών.
Εκεί, μαθητής ακόμα του Γυμνασίου, τον πρωτογνώρισα ..και με τη λίγη κρίση μου σημάδεψα από τότε την ευγένεια που είχε. Κι ακριβώς αυτή η ευγένειά του, μαζί με την έμφυτη μουσικότητα του τον αξίωσαν, στα χρόνια που ακολούθησαν...».Από το 1958 και μετά ασχολήθηκε κυρίως με το γράψιμο. Στίχοι, επιθεωρήσεις πίστας, κινηματογραφικά σενάρια που σαν ταινίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
Στις ταινίες του πάντα ερμήνευε έναν από τους δεύτερους ρόλους.
Το 1964 γράφει το σενάριο και πρωταγωνιστεί στην ταινία «κάθε λιμάνι και καημός». Υπογράφει επίσης το ομότιτλο τραγούδι, που σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού, ερμήνευσαν και έκαναν μεγάλη επιτυχία οι Πάνος Γαβαλάς και Ρία Κούρτη.
Έγραψε πολλά τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες: «Ο Σταμούλης ο λοχίας», «Όταν πίνει μια γυναίκα», «Πίσω από τις καλαμιές», «Κυρά Γιώργαινα», «Στα βράχια της Πειραϊκής», «Νύχτα στάσου», «Ο επιπόλαιος»κλπ.
Το 1972 με την προοπτική δημιουργίας ενός μεγάλου δίσκου, έδωσε στο φίλο του Απόστολο Καλδάρα τον κύκλο τραγουδιών «Μικρά Ασία».
Ο Καλδάρας αναφέρεται σ' αυτήν τη συνεργασία: «Θα υπενθυμίσω μόνο το έργο του Μικρά Ασία που είχα την τύχη να μελοποιήσω εγώ, που συγκίνησε το πανελλήνιο και που... με τόσο μεγάλη μαεστρία, στα στενά πλαίσια ενός δίσκου βέβαια, επεξεργάστηκε το θέμα της Μικρασιατικής Καταστροφής και που μόνο αυτό στάθηκε αρκετό να του ανοίξει την πόρτα για το Πάνθεον των μεγάλων του λαϊκού στίχου.».
Από το «Βήμα» στις 31/8/'72 διαβάζουμε τον Παύλο Παλαιολόγου να γράφει:
«Μικρά Ασία ο τίτλος. Του Καλδάρα η μουσική, του Πυθαγόρα οι στίχοι, του Νταλάρα και της Αλεξίου το τραγούδι.. Δεν είναι Σεφέρηδες, Σικελιανοί, Παλαμάδες.
Ούτε μουσουργοί με παγκοσμιότητα που δονούν το πεντάγραμμο.Ναι αλλά στις στροφές του δίσκου είμαστε εμείς, είναι ο πόνος, ο καημός, το βογκητό ενός λαού.
Μαζί μ' αυτό και η βαθύτατη ανθρωπιά..
Δόξες του έθνους, μεγάλοι ποιητές, ακαδημαϊκοί και Νόμπελ, σας στρώνω δάφνες για να περάσετε. Συμπαθάτε μας όμως όταν σας λέμε ότι με τη δική σας λύρα με τους υψηλούς φθόγγους δε ράγισε η ψυχή της μάζας όσο οι απλοϊκοί αυτοί στίχοι και τα λαϊκά μοτίβα που γυρίζουν στις στροφές ενός δίσκου». Ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ.Μετά το 1972 ο Πυθαγόρας ασχολήθηκε περισσότερο με τα θεατρικά.
Εργάστηκε ως συγγραφέας επιθεωρήσεων για το μουσικό θέατρο με ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1973 διετέλλεσε έκτακτο μέλος, το 1974 πάρεδρος και '75 τακτικό μέλος της εταιρείας θεατρικών συγγραφέων. Αυτήν τη χρονιά κυκλοφόρησε και ο θρυλικός δίσκος «Υπάρχω» σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και τον Στέλιο Καζαντζίδη να ερμηνεύει μοναδικά. Ο Καζαντζίδης μιλώντας για τον Πυθαγόρα αναφέρει:
«...θα ήταν ίσως πλεονασμός να μιλήσω για τον αξέχαστο Πυθαγόρα σαν στιχουργό. Ο άνθρωπος Πυθαγόρας θα μείνει πάντα στη μνήμη μου, στη θύμηση, στην καρδιά μου. Συναισθηματικός, ανιδιοτελής, καθαρός, φίλος.Μεγάλο το μέγεθος του καλλιτέχνη και του ανθρώπου, όπως μεγάλο και το κενό που άφησε ο χαμός του»!
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είπε για τον Πυθαγόρα!
«Ο Πυθαγόρας, ως την εποχή της "Μικράς Ασίας", ήταν ένας στιχουργός, που είχε στο ενεργητικό του τεράστιο αριθμό επιτυχιών. Στα δέκα τραγούδια που έγραφε, τα τρία, τουλάχιστον, γίνονταν σουξέ! Σε βαθμό, που όλες οι εταιρείες δίσκων, να επιζητούν τη συνεργασία του και να τον αμείβουν πλουσιοπάροχα. Οι συνθέτες, που δούλευαν μαζί του, δεν ήταν οι λεγόμενοι έντεχνοι (Μόνο με τον Λοϊζο συνυπέγραψαν δύο τραγούδια στο δίσκο "Τα τραγούδια της Χαρούλας".
Ήταν οι Λαϊκοί. Και απ' αυτούς πρωτίστως ο Καλδάρας. Με την "Μικρά Ασία" , όμως ο Πυθαγόρας πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο. Γιατί το έργο αυτό, με την αποφασιστική δική του συμβολή, βρέθηκε στα χείλη όλων των Ελλήνων και ο δίσκος φυσικά, εμπορικά, εκτοξεύτηκε στα ύψη.
Δεν υπήρχε δισκοθήκη, που να μην έχει τη "Μικρά Ασία", τη δεκαετία του '70. Από τότε, όμως, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Στις δισκοθήκες της νεολαίας, αμφιβάλλω αν υπάρχει το έργο. Ένα έργο πλούσιο, χυμώδες, ουσιαστικό και προπαντός έντιμο».
Ο Πυθαγόρας έφυγε στις 13 Νοέμβρη του 1979.
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com