1996 - 2013
17 χρόνια συνεχούς έγκυρης μουσικής ενημέρωσης
Το πρώτο και μεγαλύτερο ελληνικό μουσικό δίκτυο
με πάνω από 400.000 μοναδικούς χρήστες κάθε μήνα
συνεχίζει να ενημερώνει καθημερινά...
Διαβάστε ΣΗΜΕΡΑ στο avopolis.gr μια επίκαιρη συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου που θα συζητηθεί!
Διονύσης Σαββόπουλος: Δεν ήμουν πάντοτε δημοφιλής. Και ξέρετε, είμαι περήφανος για αυτό το πράγμα. O Dylan έλεγε ότι «τροβαδούρος που δεν τον προγκάνε, δεν είναι άξιος λόγου»…
Οι μεγαλύτεροι έλληνες καλλιτέχνες έχουν περάσει σε ένα μόνο εξάμηνο από τις συνεντεύξεις του Avopolis.gr
Γιώργος Νταλάρας: Επειδή τίποτα δεν είναι στατικό και όλα κινούνται, κινείσαι κι εσύ μαζί τους διατηρώντας κάποιες αρχές μη αναθεωρήσιμες. Έτσι μόνο προοδεύεις. Αλλιώς αδυνατείς να παρακολουθείς την εξέλιξη...
Γιώργος Μαργαρίτης: Μόλις μου έδωσε τη σύστασή του ο Τσιτσάνης, την οποία έχω πάντα στην καλύτερη γωνιά της ψυχής μου, είπα μέσα μου “εδώ είμαστε, πάμε για το σχολείο του πεζοδρομίου”...
Ψαραντώνης: Τα ποδάρια του λαού να στέκεται είναι η παράδοση, ο πολιτισμός του, το μεγαλείο του. Δεν μπορεί να σταθεί ο λαός διαφορετικά. Όπου και να πάω στο εξωτερικό για τον πολιτισμό μας μου λένε, για την ιστορία των Ελλήνων...
Γιάννης Σπανός: Δεν ανήκω σε μια κατηγορία σπουδαίων συνθετών που κάνουν μεγάλα έργα. Εγώ κάνω τραγούδια. Κι αν κάθε μου τραγούδι είναι ένα μικρό μονόπρακτο, αυτό μου αρκεί...
Νίκος Πορτοκάλογλου: Ήμασταν ένα γκρουπ 20άρηδων από τη Νέα Σμύρνη, που αισθάνονταν πως το πιο φυσικό πράγμα που μπορούσαν να κάνουν στην Αθήνα των 1980s ήταν να συνθέσουν την εκρηκτική new wave σκηνή της εποχής με τη μαγκιά και την ευγένεια του λαϊκού..
Βαγγέλης Γερμανός: Συνήθως όταν είμαστε νέοι και οι ορμόνες μας παίζουνε μπιλιάρδο, δεν ανεχόμαστε την αδικία και θέλουμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο. Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος μπορεί να γίνει ο χειρότερος φασίστας...
Χειμερινοί Κολυμβητές: Μα δεν διαλέγουμε τις περισσότερες φορές συντρόφους με τους οποίους δεν ταιριάζουμε; Πιθανόν γιατί έτσι έχουμε ελπίδες να τους ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε...
Πωλίνα: Να πάψουμε να φοβόμαστε... Να φύγει αυτό που νιώθουμε τώρα στο στομάχι. Από εκεί θα ξεκινήσουν όλα.
Όλγα Κουκλάκη: Όταν κυκλοφόρησε το I U Need, εν μέσω αρνητικών σχολίων για τους Έλληνες, ένιωσα ρατσιστική συμπεριφορά απέναντί μου. Ευτυχώς, είχα αρκετούς ανθρώπους στη Γαλλία να με στηρίξουν. Αν το ζούσα στο ξεκίνημά μου μάλλον θα τα παράταγα...
Νατάσσα Μποφίλιου: Κάποιες φορές είμαι κωλώστρα. Θέλω να δοκιμάσω πολλά νέα πράγματα, που άμα κάτσω και στα πω θα πεις «αυτή είναι παλαβή». Είναι υγιές όμως κάτι τέτοιο για τους καλλιτέχνες, νομίζω…
Minor Project: Δεν δεχόμαστε ότι η αγγλόφωνη σκηνή αναπαράγει ήδη υπάρχουσες τάσεις. Στην Ελλάδα του σήμερα η εναλλακτική σκηνή είναι ίσως ό,τι πιο ελπιδοφόρο μετά από μια εικοσαετία ανακύκλωσης ροκ ή έντεχνων ήχων…
Μαριέττα Φαφούτη: Παρ’ όλη την κατήφεια της εποχής, παρ’ όλα τα άγχη και τις στενόχωρες σκέψεις, διαλέγω να σκέφτομαι θετικά και να χαμογελάω. Και το χαμόγελο, να ξέρεις, φέρνει χαμόγελο...
Mechanimal: Όποιος παρουσιάζει τη μουσική του ζωντανά, χρησιμοποιεί την εικόνα του εαυτού του. Εμείς χρησιμοποιούμε κι άλλες εικόνες. Πιθανόν για κάποιους η εικόνα να μην είναι συμβατή με μια ροκ άποψη. Για κάποιους άλλους, όμως, είναι…
Φανταστικοί Ήχοι: Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πατήσεις πάνω στο riff κάποιου και να το εξελίξεις, από το να σαμπλάρεις μια λούπα και να την ενσωματώσεις σε ένα άλλο context...
Χρήστος Αλεξόπουλος: Δεν είμαι ο συνθέτης που κάθεται στο γυάλινο κλουβί του με μόνη έννοια να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο ή/και να προβάλει τις εμμονές του, ερήμην του περιβάλλοντός του...
Κρίστη Στασινοπούλου & Στάθης Καλυβιώτης: Προτείνουμε, δεν απαιτούμε, να σταματήσει η αντιγραφή της αγγλοσαξονικής μουσικής, να ψάξουν οι νέοι μουσικοί και λίγο πάρα πέρα, βασιζόμενοι και στη δική μας παράδοση…
