Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ιστορία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ιστορία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ E-PONTOS
2ο Διεθνές Συνέδριο Ποντιακών Ερευνών Με εξαιρετική επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 2ου Διεθνούς Συνεδρίου Ποντιακών Ερευνών που διεξήχθη στη Δράμα στις 27-29 Σεπτεμβρίου 2008, στο συνεδριακό κέντρο της νομαρχίας Δράμας στην Αίθουσα «Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Το Συνέδριο συνδιοργάνωσαν ο Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα, η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης, η Μέριμνα Ποντίων Κυριών και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας.
Τη διοργάνωση στήριξαν με χορηγίες το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης, η Ιερά Μητρόπολη Δράμας και η Τ.Ε.Δ.Κ νομού Δράμας.
Τα Διεθνή Συνέδρια Ποντιακών Ερευνών σκοπό έχουν να ανακοινώνονται τα πορίσματα των ερευνών για την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου στα αρχαία, βυζαντινά, οθωμανικά, νεότερα και σύγχρονα χρόνια.
Στο 2ο Διεθνές Συνέδριο τιμήθηκε η προσφορά του Sergei Karpov στις ποντιακές μελέτες και η μνήμη του αρχιμουσικού και συνθέτη Οδυσσέα Δημητριάδη, καθώς φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του.
Η εναρκτήρια συνεδρία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου στις 18:30 και ξεκίνησε με τους χαιρετισμούς των επισήμων.
Χαιρετισμό εκ μέρους των τριών Σωματείων που οργάνωσαν το Συνέδριο απηύθυνε στο ακροατήριο ο πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης κ. Κώστας Αποστολίδης. Ακολούθησε η τιμητική αναφορά στο έργο του Sergei Karpov και του Οδυσσέα Δημητριάδη. Πιο συγκεκριμένα ο ιστορικός Νίκος Γιαννόπουλος αναφέρθηκε στο πρόσωπο και το έργο του κοσμήτορα της Ιστορικής Σχολής του πανεπιστήμιου Lomonosov Sergei Karpov.
Στη συνέχεια ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Sergei Karpov πήρε το λόγο και παρουσίασε νέες αρχειακές ανακαλύψεις από ντοκουμέντα που αφορούν στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.
Με το τέλος της διάλεξής του η πρόεδρος της Μέριμνας Ποντίων Κυριών κα Άρτεμις Καρανίκα-Κούμα επέδωσε στον καθηγητή την τιμητική διάκριση που ήταν μια συλλεκτική πολυτελής κασετίνα με ασημένια αντίγραφα νομισμάτων έξι αυτοκρατόρων της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας.
Στη συνέχεια ο αρχιμουσικός-συνθέτης κ. Παύλος Τσακαλίδης παρουσίασε τη ζωή και το έργο του διάσημου αρχιμουσικού και συνθέτη Οδυσσέα Δημητριάδη παρουσιάζοντας σπάνιο αρχειακό φωτογραφικό και ηχητικό υλικό.
Την τιμητική διάκριση στην εγγονή του Οδυσσέα Δημητριάδη κα Λίκα Δημητριάδου, η οποία ήρθε για την τιμητική αυτή εκδήλωση από την Τιφλίδα, επέδωσε ο πρόεδρος του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα κ. Αριστείδης Κυριακίδης.
Στη συνέχεια ακολούθησε συναυλία για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Δημητριάδη.
Στη συναυλία, στην οποία διευθυντής του καλλιτεχνικού προγράμματος ήταν ο Παύλος Τσακαλίδης, συμμετείχαν η χορωδία του Συλλόγου Καυκασίων «Προμηθέας» Καλαμαριάς και το οργανικό σύνολο δωματίου «Οδυσσέας Δημητριάδης».
Την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου ξεκίνησαν οι αμιγώς επιστημονικές εργασίες του Συνεδρίου.
Η πρώτη συνεδρία με προέδρους τους καθηγητές κ. Sergei Karpov και κα Αλκμήνη Σταυρίδου-Ζαφράκα αφορούσε στην αρχαία ιστορία του Πόντου και στα βυζαντινά χρόνια.
Για την αρχαία ιστορία ο λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης κ. Ηλίας Πετρόπουλος πραγματοποίησε εισήγηση με θέμα: Ζητήματα του αρχαίου ελληνικού αποικισμού του Ευξείνου Πόντου.
Στη συνέχεια η αρχαιολόγος κα Ελένη Μεντεσίδου εισηγήθηκε το θέμα: Αμάσεια. Η πρώτη πρωτεύουσα του Πόντου.
Στη συνεδρία με τη βυζαντινή θεματική πραγματοποιήθηκαν οι παρακάτω δυο εισηγήσεις: από την κα Ευριδίκη Γεωργαντέλη λέκτορα νομισματολογίας στο πανεπιστήμιο του Birmingham αναπτύχθηκε το θέμα Numismatic considerations of Trebizond’s presence in Anatolia and the Black Sea, 12th – 15th centuries και από τον επίκουρο καθηγητή τουρκολογίας στο πανεπιστήμιου Κύπρου κ. Tom Sinclair το θέμα The city of Bayburt during the Il-Khanid period.
Τη συνεδρία για τα αρχαία και βυζαντινά χρόνια ακολούθησαν δυο συνεδρίες: μια για την ύστερη οθωμανική και μια για τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία του Πόντου.
Το Προεδρείο αυτής της συνεδρίας αποτελούνταν από τον καθηγητή κ. Michael Meeker και τον καθηγητή κ. Στάθη Πελαγίδη.
Η συνεδρία άνοιξε με την εισήγηση του οθωμανολόγου καθηγητή στο Princeton University κ. Heath Lowry την οποία διάβασε ο κ. Νίκος Μιχαηλίδης, λόγω της απουσίας του καθηγητή Lowry.
Η ανακοίνωση του είχε θέμα: Τhe city of Trabzon, ca 1895 και αφορούσε την παρουσίαση εξήντα περίπου ανέκδοτων φωτογραφιών της πόλης της Τραπεζούντας που τραβήχτηκαν με εντολή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ από τον φωτογραφικό οίκο των Αδελφών Κακουλή. Στη συνέχεια ο υποψήφιος διδάκτορας νεότερης ιστορίας στο πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας κ. Αλέξανδρος Καστρινάκης εισηγήθηκε το θέμα: Catholic and Protestant Missions in late 19th century Pontus, as reported in the Vatican archives and in Italian and American diplomatic sources.
Η συνεδρία αυτή έκλεισε με την εισήγηση του κ. Θεοδόση Κυριακίδη, υποψήφιου διδάκτορα νεότερης ιστορίας στο πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας, η οποία είχε θέμα: Υπερόριοι στις σταυροπηγιακές μονές του Πόντου.
Το δεύτερο μέρος αυτής της συνεδρίας συνεχίστηκε με τις ακόλουθες τρεις εισηγήσεις:
Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) κ. Richard Hovannisian παρουσίασε το θέμα του με τίτλο: The Armenian Communities of the Pontus prior to 1915.
Στη συνέχεια ο διδάκτωρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Α.Π.Θ. κ. Κυριάκος Χατζηκυριακίδης ανέπτυξε το θέμα: Το αμερικανικό ενδιαφέρον για το μεταλλείο «Άργανα» Μ. Ασίας (1908-1923).
Η συνεδρία έκλεισε με την εισήγηση του διδάκτορος Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Α.Π.Θ. κ. Ευριπίδη Γεωργανόπουλου με θέμα: Οι αμερικανικές θέσεις για τον ελληνισμό του Πόντου το καλοκαίρι του 1919: τρεις αδημοσίευτες εκθέσεις.
Τη Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου τρίτη και τελευταία μέρα του Διεθνούς Συνεδρίου πραγματοποιήθηκαν δυο συνεδρίες και ακούστηκαν ανακοινώσεις για τη σύγχρονη ιστορία, τις εθνικές ταυτότητες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Το προεδρείο αποτελούσαν οι καθηγητές κ. Richard Hovannisian και κα Άρτεμις Ξανθοπούλου-Κυριακού.
Η πρώτη συνεδρία ξεκίνησε με την εισήγηση του ομότιμου καθηγητή κοινωνικής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο του San Diego της Καλιφόρνια κ. Michael Meeker με θέμα: The Question of ethnicity in the Eastern Pontos.
Στη συνέχεια ο καθηγητής κοινωνικών επιστημών του πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας κ. Στάθης Πελαγίδης εισηγήθηκε το θέμα με τίτλο: Το έπος των προσφύγων του 1922. Η περίπτωση της μηχανικής καλλιέργειας και του αγροτικού Κτηματολογίου.
Η συνεδρία αυτή έκλεισε με την εισήγηση του υποψήφιου διδάκτορα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο του Princeton κ. Νίκου Μιχαηλίδη με θέμα: “Who are we”. Undisciplined Memories. Disputed Identities in the Eastern Black Sea Villages of Trabzon, Turkey.
Η δεύτερη συνεδρία άνοιξε με την εισήγηση της αναπληρώτριας καθηγήτριας του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του πανεπιστημίου Μακεδονίας κας Ευτυχίας Βουτυρά με θέμα: Μετανάστες στην πατρίδα: παλιννοστούντες από την πρώην ΕΣΣΔ ως «εθνικές μειονότητες» στην Ελλάδα.
Η συνεδρία έκλεισε με την εισήγηση της λέκτορος Οικιστικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας κας Ελένης Γαβρά με θέμα: Από τη διερεύνηση της παράδοσης στην ανάδειξη του χαρακτήρα του τόπου.
Το συνέδριο έκλεισε η πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής κα Άρτεμις Ξανθοπούλου-Κυριακού η οποία συνόψισε τις εισηγήσεις και κατέληξε με τα πορίσματα που προέκυψαν από αυτό το Διεθνές Συνέδριο.Μετά το πέρας κάθε συνεδρίας είχε προβλεφθεί χρόνος για συζήτηση στην οποία συμμετείχε και το ακροατήριο.
Επίσης καθ’ όλη τη διάρκεια του συνεδρίου υπήρχε ταυτόχρονη διερμηνεία από τα ελληνικά στα αγγλικά και το αντίστροφο.
Οι σύνεδροι έλληνες και ξένοι ανανέωσαν τη συνάντηση τους για το 3ο Διεθνές Συνέδριο Ποντιακών Ερευνών το οποίο πιθανώς να διεξαχθεί στην Αγγλία αφού το πανεπιστήμιο του Birmingham εξεδήλωσε ενδιαφέρον για τη συνδιοργάνωσή του.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ6η ετήσια ανοικτή εκδήλωση στην μνήμη του Παύλου Μελά 104 χρόνια από την θυσία του μεγάλου μακεδονομάχου Παύλου Μελά και σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του πρωτομάρτυρα του Μακεδονικού Αγώνα, η «Επιτροπή Μνήμης και Τιμής Παύλου Μελά», σας προσκαλεί στην εκδήλωση τιμής που διοργανώνει την Δευτέρα 13 Οκτωβρίου στις 7.00 μ.μ. στην Αθήνα στο μνημείο του ήρωα (πλατεία Παύλου Μελά, Ρηγίλλης και Βασ. Σοφίας) έξω από την Λέσχη Αξιωματικών.
Ομιλητές θα είναι ο Μάκης Βορίδης, βουλευτής Αττικής του ΛΑ.Ο.Σ., και ο Άδωνις Γεωργιάδης, βουλευτής Β’ Αθηνών του ΛΑ.Ο.Σ.
Θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων.
Την εκδήλωση συντονίζει ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Η Τουρκία πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τους Αρμενίους;

(ΑΠΟ http://infognomonpolitics.blogspot.com/)
O χάρτης της Αρμενικής Γενοκτονίας (1915-1923)
Του Σάββα Καλεντερίδη
Το Αρμενικό, όπως και το Ποντιακό Ζήτημα, είναι έννοιες σχεδόν άγνωστες στην ελληνική κοινή γνώμη.
Η ελληνική πολιτεία σχεδόν επί έναν αιώνα προτίμησε να θυσιάσει τα θέματα αυτά στο βωμό της Ε-Τ φιλίας, η οποία "φιλία" αντί να εξημερώσει, εξαγρίωσε ακόμη περισσότερο το "θηρίο", που συνέχισε και συνεχίζει τις πολιτικές των διακρίσεων και της εθνοκάθαρσης στον Ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου.
Τα ελληνικά κόμματα, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, και η ελληνική πολιτική διανόηση, προτίμησαν να ασχολούνται όλα αυτά τα χρόνια με άλλα θέματα, με τα γνωστά αποτελέσματα σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο.
Όταν δε έγιναν προσπάθειες από τα θύματα και τους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη μνήμη, εμφανίστηκαν στο χώρο της πολιτικής και της δημοσιογραφίας άτομα που δεν είπαν απλά την άλλη άποψη, που είναι αναγκαίο να υπάρχει, αλλά λειτούργησαν ως γκαιμπελίσκοι που λοιδώρησαν τις προσπάθειες αυτές, οι οποίες προφανώς χαλούσαν τους "λογαριασμούς" και τα σχέδια κάποιων.
Όμως η ιστορία είναι αμείλικτη και προχωρά το δρόμο της.
Οι συνθήκες που διαμορφώνονται στον Καύκασο, υπό την πίεση των γεγονότων σε Αμπχαζία-Οσετία και Ιράν και η ανάγκη εκμετάλλευσης και διοχέτευσης των ενεργειακών πρώτων υλών στις διεθνείς αγορές, καθιστούν υποχρεωτική για την Τουρκία την άμεση "διαχείρηση" του Αρμενικού.
Ίσως τώρα Αρμένιοι και Τούρκοι υποχρεωθούν από τη διεθνή πραγματικότητα να καθήσουν στο τραπέζι και να βρουν μια λύση στο Αρμενικό Ζήτημα.
Το θέμα είναι τεράστιο.
Υπάρχει όμως και μια διάσταση που αφορά τον Ελληνισμό.
Η Αρμενία ή για την ακρίβεια η Αρμένιοι, αγωνίστηκαν επί ενεννήντα χρόνια, κράτησαν το Αρμενικό Ζήτημα ζωντανό και δημιούργησαν συνθήκες για να διεκδικήσουν όχι μόνο δικαίωμα στη μνήμη, αλλά και ό,τι άλλο καταστεί δυνατό κατά τη διάρκεια των όποιων διαπραγματεύσεων.
Η Ελλάδα πιέστηκε και αυτή από τις διεθνείς εξελίξεις να διευθετήσει ζητήματα του παρελθόντος και του παρόντος και να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Τουρκία, αποδεχόμενη μάλιστα ως συμβολή στην ειρήνη την εγκληματική εναντίον του Ελληνισμού δράση του Μουσταφά Κεμάλ, στον οποίον μάλιστα οι Έλληνες επίσημοι καταθέτουν και στεφάνια.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Ημερίδα στην Παλαιά Βουλή για την ζωή και το έργο του Ίωνος Δραγούμη
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα της Παλαιάς Βουλής η ημερίδα για την ζωή και το έργο του Ίωνα Δραγούμη που διοργάνωσε το ομώνυμο Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών ΜελετώνΤην εκδήλωση που άρχισε στις 5:00 το απόγευμα παρακολούθησαν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Γιώργος Καρατζαφέρης, ο τέως πρωθυπουργός κ. Γρίβας, οι βουλευτές Μάκης Βορίδης, Θανάσης Πλεύρης, Άδωνις Γεωργιάδης και Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης, ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστροσωματιδιακής Φυσικής «Νέστωρ» Καθηγητής Λεωνίδας Ρεσβάνης, ο Διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Καθηγητής Κωνσταντίνος Μακρόπουλος, εκπρόσωποι κομμάτων, καθηγητές Πανεπιστημίου, στρατηγοί, δικαστές, επιχειρηματίες, πνευματικοί άνθρωποι, διανοητές και πλήθος κόσμου που κατέκλεισε την αίθουσα.
Οι ομιλητές της εκδήλωσης, εκτός από το ιδιαίτερο περιεχόμενο των ανακοινώσεών τους, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού το οποίο και παρέμεινε έως το τέλος της εκδήλωσης που ολοκληρώθηκε στις 9:30 το βράδυ. Μετά τους χαιρετισμούς, του Αρχιεπισκόπου και του απογόνου Μακεδονομάχων και Διευθυντού του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου Ιωάννη Μαζαράκη-Αινιάν μίλησαν:
ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Καθηγητής Χρίστος Γούδης, ο πρωτοπρεσβύτερος Καθηγητής πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, ο στρατηγός Γιάννης Βερυβάκης, ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Νιάρχος, ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Ρωμανός, οι ιστορικοί Δημοσθένης Κούκουνας, Σταύρος Καρκαλέτσης, Γεώργιος Ματσόπουλος, Γεώργιος Δημακόγιαννης και ο πρέσβυς κ. Κωνσταντίνος Πολίτης.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Παπαδόπουλος, γενικός διευθυντής του Ιδρύματος.

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Περί γνησιότητας των "χρυσοβούλων" και απάνθρωπων διεκδικήσεων..

(ΑΠΟ http://greece-salonika.blogspot.com/)
Όλες σχεδόν οι διεκδικήσεις των μοναχών του Αγ.Όρους βασίζονται στα περίφημα "χρυσόβουλα" (όπως αυτό της εικόνας) τα οποία αποτελούν επίσημο δημόσιο έγγραφο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που έφερε χρυσή σφραγίδα με την οποία αφέρονταν ο Αυτοκράτορας με ερυθρό μελάνι δια της λέξεως «λόγος» (της Βασιλείας μου), το όνομα του μήνα, τον αριθμό του έτους της Ινδικτιώνας και τον τελευταίο αριθμό της χρονολογίας.
Το αποδεικτικό της γνησιότητάς τους είναι η εξαρτημένη χρυσή σφραγίδα.
Το σύχρονο Ελληνικό κράτος αναγνωρίζει εώς και σήμερα αυτά τα χρυσόβουλα ως δημόσια έγγραφα.
Απ΄τη στιγμή που αυτού του είδους οι σφραγίδες διασώζονται ως σήμερα σαν κειμήλια σε αρκετές μονές του Αγ.Όρος (μια εκ των οποίων μάλιστα,η χρυσή σφραγίδα του Ιουστινιανού φυλάσσεται στη μονή Βατοπαιδίου..), δε θα έπρεπε η οποιαδήποτε εισαγγελική έρευνα πρόκειται να γίνει,να ξεκινήσει απ΄τη γνησιότητα ή μη αυτών των χρυσοβούλων;
Ποιος εγγυάται για τη γνησιότητα αυτών των εγγράφων απ΄τη στιγμή που στο Αγ.Όρος υπάρχουν όλα όσα χρειάζονται (εξοπλισμός,γνήσιες σφραγίδες βυζαντινής αυτοκρατορίας,πάπυροι,μερικοί απ΄τους καλύτερους συντηρητές αρχαιοτήτων και έργων τέχνης του κόσμου κλπ..) για να παραχθούν νέα χρυσόβουλα για οποιαδήποτε περιοχή επιθυμεί ο κάθε επίδοξος διεκδικητής δημόσιας περιουσίας;
Μια ακόμη λεπτομέρεια που διαφεύγει της προσοχής είναι πως όλες αυτές οι εκτάσεις που διεκδικούνται και που τώρα αποτελούν "τουριστικά φιλέτα", είχαν μηδαμινή αξία την εποχή του Βυζαντίου σε αντίθεση με παραποτάμιες έφορες ημιορεινές περιοχές της ενδοχώρας της αυτοκρατορίας.
Πως είναι δυνατόν όλα τα χρυσόβουλα να αφορούν περιοχές που στη σημερινή και μόνο εποχή έχουν τεράστια αξία;
Εμείς δεν έχουμε αποδείξεις..
Αλλά μια υπόθεση μπορούμε να κάνουμε..
Δεν σκοπεύαμε να ασχοληθούμε με το θέμα ούτε να παραθέσουμε τις παραπάνω παρατηρήσεις αλλά το άρθρο που δημοσιεύει η "Παρέμβαση αναπήρων πολιτών" μέσα από την ιστοσελίδα της panap.gr βγάζει από τα ρούχα του κάθε λογικό άνθρωπο.
Και πως να μην το κάνει δηλαδή όταν η τελευταία διεκδίκηση επί ακινήτου αφορά έκταση που στεγάζει εδώ και 50 χρόνια κατασκηνώσεις συνανθρώπων μας με αναπηρία!
Αυτή είναι η "εκκλησία της αγάπης"..;
Συγκεκριμένα,η μονή του Αγίου Διονυσίου με αγωγή της από τον Αύγουστο του 2006 (που εκδικάζεται σήμερα) διεκδικεί από το ελληνικό δημόσιο έκταση στην Κασάνδρα της Χαλκιδικής στην οποία περιλαμβάνονται 26 στρέμματα όπου εδώ και μισό αιώνα λειτουργούν οι κατασκηνώσεις όπου παραθερίζουν άτομα με αναπηρία!!
Μάλιστα με τον Ν 2646/1998 η έκταση όπου λειτουργούν οι κατασκηνώσεις είναι στην κυριότητα του Υπουργείου Υγείας Πρόνοιας.
Όπως αναφέρει η "Παρέμβαση αναπήρων πολιτών" κάνοντας έκκληση σε όποιον μπορεί να βοηθήσει:"πρόκειται για μια ενέργεια η οποία αποδεικνύει το ανάλγητο και ξεδιάντροπο πρόσωπο των υπευθύνων της μονής που ενώ είναι ταγμένοι να υπηρετούν τον Θεό και τον συνάνθρωπο προφανώς προτάσσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια για μια έκταση που θεωρείται περιοχή φιλέτο για την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στον τουρισμό.
"Ήμαρτον..

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Θα ετοιμάζει Γενίτσαρους;

(ΑΠΟ http://www.greekalert.com) ΤΟΥ ΒΙΑ ΛΕΙΒΑΔΑ Η πρόσφατη εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας στόχο έχει, κατά τον υπουργό, τη συμφιλίωση με τους Τουρκοκύπριους. Στο πλαίσιο αυτό θα γίνονται συναντήσεις μεταξύ των μαθητών, ασφαλώς εναλλάξ στις ελεύθερες περιοχές αλλά και στις κατεχόμενες. Ανάληψη εργασιών στα πλαίσια των μαθημάτων που να αναφέρονται σε θέματα όπως οι κοινοί αγώνες των δύο κοινοτήτων, άλλα και θέματα που αγγίζουν τις δύο κοινότητες... Θα γίνονται συναντήσεις των μαθητών και στα κατεχόμενα; Έτσι, βέβαια, το απαιτεί η δουλική ευγένεια των κυβερνώντων σήμερα την Κύπρο. Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα, κύριε Υπουργέ, να μεταφέρετε τα παιδιά μας στα πόδια των κατακτητών, δείχνοντας διαβατήριο που αναγνωρίζει το κατοχικό καθεστώς ως χωριστό κράτος; Να ταπεινώσετε τα δικά μας παιδιά, σέρνοντάς τα στα πόδια των κατακτητών; Περιφρονείτε το μεγάλο ποσοστό αυτού του λαού, που αρνείται να αναγνωρίσει κράτος τα κατεχόμενα εδάφη μας; Μήπως θα τους πάρετε και στα καζίνα για να συνηθίσουν τη ζωή των Τούρκων, αφού τρεις στους τέσσερις κατοίκους είναι Τούρκοι έποικοι; Ποιος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα;Πότε τερματίστηκε η κατοχή και ζούμε σε συνθήκες ειρήνης και δεν το μάθαμε, για να επιδιώξουμε τη συμφιλίωση; Δεν θα επιτρέψει ο πατριωτικός κυπριακός Ελληνισμός να μετατρέψετε τα παιδιά του σε Γενίτσαρους, σαν αυτούς που δημοσιογραφούν και υποστηρίζουν τις θέσεις των Τούρκων στρατηγών, κατηγορώντας τη δική μας πλευρά για εγκλήματα, σε μια προσπάθεια να διαστρεβλώσουν την Ιστορία, να μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τους αγώνες μας, για τους ήρωές μας και τον πολιτισμό μας. Να ικανοποιήσουμε τα συμφέροντα εκείνων που πληρώνουν για τις δικοινοτικές δραστηριότητες διάφορες οργανώσεις και άτομα, για να καταφέρονται ενάντια στον κυπριακό Ελληνισμό με όλη τη δύναμη της φωνής τους, ενώ ταυτόχρονα προσκυνούν τον Τούρκο κατακτητή, που ποτέ δεν τον κατηγορούν; Άραγε, η κατοχή σχετίζεται με τυχόν ενδοκυπριακές διαφορές, που ποτέ δεν υπήρχαν, μέχρις ότου οι ύπουλοι Βρετανοί δημιούργησαν τις συγκρούσεις για να καταβάλουν τον αγώνα της ΕΟΚΑ; Για ποια συμφιλίωση μιλάτε, κύριοι της κυβέρνησης της υποταγής; Τη συμφιλίωση με την κατοχή, με τη βάρβαρη και εγκληματική τούρκικη εισβολή, που άφησε πάνω από 6.000 νεκρούς και αγνοούμενους, τους απάνθρωπους και βάρβαρους βιασμούς ανυπεράσπιστων γυναικών, τον εκτοπισμό 200.000 Ελλήνων και την αρπαγή των περιουσιών τους, για την κατοχή και εκμετάλλευση των περιουσιών των Ελλήνων και του ξεκληρισμού; Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

(ΑΠΟ http://www.santaeptakomos.gr/)
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΑΝΤΑΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ "Η ΕΠΤΑΚΩΜΟΣ ΣΑΝΤΑ" Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΑΝΤΑΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ "Η ΕΠΤΑΚΩΜΟΣ ΣΑΝΤΑ" ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΩΝ ΣΑΝΤΑΙΩΝ, ΠΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008 ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΑΝΙΑ ΗΜΑΘΙΑΣ, ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΕΠΤΑΚΩΜΗΣ ΣΑΝΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΣΕΤΕΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1921.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΤΕΛΕΣΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ, ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΗΣΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΤΩΝ ΣΑΝΤΑΙΩΝ, ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΑΡΧΗ ΗΜΑΘΙΑΣ κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ, ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΞΙΩΣΗ ΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΑΝΤΑΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ "Η ΕΠΤΑΚΩΜΟΣ ΣΑΝΤΑ"
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 13, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
T.K. 54527
ΤΗΛ. 2310524608

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

(ΑΠΟ http://epontos.blogspot.com/) 2o Διεθνές Συνέδριο Ποντιακών Ερευνών Το Ερευνητικό Κέντρο του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα σε συνεργασία με άλλους φορείς, διοργανώνει στη Δράμα στις 27 με 29 Σεπτεμβρίου 2008 το 2ο Διεθνές Συνέδριο Ποντιακών Ερευνών. Ιστορία των Διεθνών Συνεδρίων Ποντιακών Ερευνών Τα Διεθνή Συνέδρια Ποντιακών Ερευνών είναι μια πρωτοβουλία του Ερευνητικού Κέντρου του Σωματείου 'Αγιος Γεώργιος Περιστερεώτα και σκοπό έχουν να συντονίσουν τις ποντιακές σπουδές φέρνοντας σε επαφή τις νέες εξελίξεις στην ποντιολογία και τους επιστήμονες που ασχολούνται ερευνητικά με τις ποντιακές σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σ' αυτό το πλαίσιο το Σωματείο 'Αγιος Γεώργιος Περιστερεώτα, η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης, το Κέντρο Ποντιακών Μελετών, η Μέριμνα Ποντίων Κυριών και ο Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών και Σπουδαστών συνδιοργάνωσαν τριήμερο Επιστημονικό Συμπόσιο από την Παρασκευή 30/1/2004 έως την Κυριακή 1/2/2004 για να τιμήσουν τους: α) Anthony Bryer, ομότιμο καθηγητή Ιστορίας, βυζαντινολόγο, Ιδρυτή του Κέντρου Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Βirmingham της Αγγλίας, και β) Οδυσσέα Λαμψίδη, διδάκτορα Φιλοσοφίας, ιστορικό, βυζαντινολόγο και επί σειρά ετών πρόεδρο της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών και εκδότη του σημαντικού επιστημονικού περιοδικού "Αρχείο του Πόντου". Το επιστημονικό αυτό συμπόσιο σκοπό είχε όχι μόνο να τιμήσει τους επίλεκτους αυτούς εργάτες της επιστήμης που αποκάλυψαν με τις πρωτότυπες έρευνές τους και τη γενικότερη επιστημονική προσφορά τους την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου από την αρχαιότητα ως και τα βυζαντινά χρόνια αλλά και να αναδείξει και να παρουσιάσει τα στοιχεία εκείνα που καθορίζουν την ταυτότητα του Ποντιακού Ελληνισμού και δηλώνουν το στίγμα του , στα νεότερα χρόνια έως και τον 21ο αιώνα. Το 1ο Διεθνές Συνέδριο με τον γενικό τίτλο Επιστημονικό Συμπόσιο «Περί Πόντου» περιλάμβανε, τιμητική εκδήλωση και αναφορά στο έργο του κ. Bryer και του κ. Λαμψίδη, την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου και επιστημονικές ανακοινώσεις, το Σάββατο 31 Ιανουαρίου και την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου. Το 1ο Διεθνές Συνέδριο με πρόεδρο τον καθηγητή Νεότερης Ιστορίας του Ελληνισμού στο πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας κ. Κώστα Φωτιάδη, και με την πλειάδα αξιόλογων εισηγητών, επιστημονικά καταξιωμένων, έθεσε τις βάσεις εκείνες ούτως ώστε να εξελιχθεί στη σημαντικότερη διεθνή επιστημονική εκδήλωση μελέτης της ποντιακής ιστορίας και του πολιτισμού.Τα πρακτικά του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου για τις Ποντιακές Σπουδές με το γενικό τίτλο Επιστημονικό Συμπόσιο «Περί Πόντου» θα παρουσιαστούν κατά τη διάρκεια του 2ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Ποντιακών Ερευνών, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στη Δράμα στις 27-29 Σεπτεμβρίου 2008. Το 2ο Διεθνές Συνέδριο Ποντιακών Ερευνών θα πραγματοποιηθεί στη Δράμα στις 27-29 Σεπτεμβρίου 2008. Στο συνέδριο θα λάβουν μέρος καταξιωμένοι επιστήμονες από την Ελλάδα, Αγγλία, Αμερική, Τουρκία, Ρωσία κ.α. Τιμώμενο πρόσωπο θα είναι ο ρώσος μεσαιωνολόγος και ακαδημαϊκός Sergei karpov ενώ κατά την έναρξη του Συνεδρίου θα τιμηθεί η μνήμη του αρχιμουσικού Οδυσσέα Δημητριάδη καθώς συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη γέννηση του. Πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής έχει οριστεί η ομότιμη καθ. Του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κα Αρτεμις Ξανθοπούλου-Κυριακού, ενώ επίτιμος πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής είναι ο κ. Anthony Bryer. Επιστημονική Επιτροπή Επίτιμος Πρόεδρος:Anthony Bryer Πρόεδρος:Άρτεμις Ξανθοπούλου - Κυριακού Μέλη:Αλέξιος Σαββίδης Ευστάθιος Πελαγίδης Θεοδόσιος ΚυριακίδηςΑλέξανδρος Καστρινάκης Κυριάκος Χατζηκυριακίδης Οργανωτική Επιτροπή Επίτιμος Πρόεδρος:Μητροπολίτης Δράμας κ.κ. Παύλος Συντονιστής:Θεοδόσιος Κυριακίδης Μέλη:Αριστείδης ΚυριακίδηςΚωνσταντίνος Ευμοιρίδης Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης Αλέξανδρος Καστρινάκης Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης Ανατολή Δημητριάδου Κυριάκος Χατζηκυριακίδης Συμμετέχοντες Sergei Pavlovich KarpovRichard Hovannisian Rustam Shukurov Άρτεμις Ξανθοπούλου - Κυριακού Anthony EastmondHeath W.Lowry Taner Akcam Ευτυχία Βουτυρά Νίκος Μιχαηλίδης Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης Tom Sinclair Ευρυδίκη Γεωργαντέλη Αλέξανδρος Καστρινάκης- Παναγόπουλος Θεοδόσιος Κυριακίδης Φάνης Μαλκίδης Ηλίας Πετρόπουλος Ιάκωβος Ακτσόγλου Κυριάκος Χατζηκυριακίδης Στάθης Πελαγίδης Ελένη Μεντεσίδου Michael Meeker Ευριπίδης Γεωργανόπουλος Γιάννης Κασκαμανίδης Ελένη Γαβρά Γιασμίνα Μωυσείδου ΕπικοινωνίαΓραφεία - Πνευματικό και Ερευνητικό Κέντρο Ολύμπου 78 Θεσ/νίκη Τ.Κ. 54631 Τηλ. & Fax :2310271522 Θεοδόσιος Κυριακίδης Τηλ:6945870192 theodosis@peristereota.com

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

(ΑΠΟ http://www.poe.org.gr/)
Στις 29,30 και 31 Αυγούστου πραγματοποιείται στην Καβάλα, στις κατασκηνώσεις «Αγίας Μαρίνας» Περάμου (περιοχή Αμμολόφων) του Δήμου Ελευθερών η 4η Πανελλαδική Συνάντηση Ποντιακής Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος.
Κάθε σωματείο μπορεί να συμμετάσχει στην συνάντηση με τρεις νέους, ηλικίας 18-30 ετών.
Η έναρξη της πανελλαδικής συνάντησης θα γίνει την Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008 και ώρα 12 το μεσημέρι με τις πιστοποιήσεις των νέων από όλη την Ελλάδα και η λήξη της το μεσημέρι της Κυριακής 31 Αυγούστου 2008 με την έκδοση των συμπερασμάτων και του ψηφίσματος.
Η επίσημη τελετή έναρξης θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 29 Αυγούστου και ώρα 19.00 στο αμφιθέατρο της Νομαρχίας Καβάλας με την λήξη της οποίας θα ακολουθήσει ποντιακή βραδιά στο πάρκο Φαλήρου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας και ώρα 6μ.μ θα προηγηθεί κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Ακρίτα του Πόντου στην ιχθυόσκαλα της Καβάλας.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008 11:00 - 18:00 (ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ) ΑΦΙΞΕΙΣ – ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΝΕΩΝ18:00 ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ19:00 (ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΚΑΒΑΛΑΣ) ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΝΑΡΞΗΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΑΠΟ:-- ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ Π.Ο.Ε. κ. ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΡΧΑΡΙΔΗ-- ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ Σ.Πο.Σ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ & ΘΡΑΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ -- ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΚΩΤΙΔΗ-- ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΠΙΣΗΜΩΝ· ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ 3η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΗΣ Π.Ο.Ε. ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ21:30 (ΠΑΡΚΟ ΦΑΛΗΡΟΥ) : ΔΕΙΠΝΟ — ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008 9:30 - 10:30 (ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ) :ΠΡΩΙΝΟ*ΕΝΑΡΞΗ ΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΕΝΟΤΗΤΩΝ (ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ)10:30 - 11:30 ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΟΙ ΠΟΝΤΙΑΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ»11:30 - 12:00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ12:00 - 13:00 ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΣΚΑΜΑΝΙΔΗ,ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ,ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ».14:00 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ.14:30 ΓΕΥΜΑ - ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ17:00-18:00 ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΤΣΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΜΕ ΘΕΜΑ: «Η ΡΩΣΟΦΩΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΛΛΙΝΟΣΤΟΥΝΤΕΣ ΤΡΙΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ»18:00 – 20:30 ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ20:30 ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΑΙΟΧΩΡΙ21:30 – 22:30 (ΔΙΟΓΕΝΕΙΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΕΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ)ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΔΡΑΜΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ “ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ’’22:30 (ΔΙΟΓΕΝΕΙΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΕΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ)ΔΕΙΠΝΟ – ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΝΕΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008 7:30 -10:00 (ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ) ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ10:00-10:30 ΠΡΩΙΝΟ10:30-13:30 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ14:00 ΓΕΥΜΑ – ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

(ΑΠΟ http://epontos.blogspot.com/)
Την Κυριακή 3 Αυγούστου 2008 τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αναιρεθέντων κατά την περίοδο 1916-1923 Μπουγά μαντεντζήδων στη Μολόχα Κοζάνης (πλησίον της Νεάπολης) μετά από πρωτοβουλία του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου "ΕΛΙΜΕΙΑ".
Με τη σύμφωνη μάλιστα γνώμη των τοπικών συμβουλίων των οικισμών Μολόχας, Πλατανιάς και Σημάντρου (προσφυγικές εγκαταστάσεις Ποντίων του Μεταλλείου Ταύρου, Οβατζίκ και Κάβουκλου), καθώς και του Δήμου Νεάπολης και της Νομαρχίας Κοζάνης πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια Μνημείου Γενοκτονίας, στο οποίο αναγράφονται τα ονόματα όλων των Μπουγά μαντεντζήδων που έχασαν τη ζωή τους στην «πατρίδα» με τραγικό τρόπο από τις διώξεις των κεμαλικών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο στις 6 Αυγούστου 1920 περισσότεροι από 90 αδελφοί Μπουγά μαντεντζήδες κάηκαν ζωντανοί στη χαράδρα του Τορομάν Μπογαζί από εκδικητικό τάγμα τσετών (ιντικάμ ταμπουρού). Ο ονομαστικός αυτός κατάλογος, εντοπίστηκε σε χειρόγραφο του συγχωρεμένου εκπαιδευτικού Τάσου Φεστερίδη από τη Σκοπιά Σερρών και είχε καταρτισθεί το 1960 από το Σύλλογο των εκ Μεταλλείου Ταύρου Ποντίων «ο Άγιος Γεώργιος» που έδρευε στη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να τελεστεί μνημόσυνο «υπέρ των εν τη τέως πατρίδι μας καθ’ οιονδήποτε τρόπον σφαγιασθέντων, καέντων ζωντανών, εν εξορία θανόντων και εν γένει υπέρ των εκείσε θανόντων προγόνων».
Ο κατάλογος δημοσιεύθηκε το 1999 στο βιβλίο του δρα Ιστορίας Κυρ. Χατζηκυριακίδη "Το Μεταλλείο Ταύρου (Μπουγά Μαντέν) 1826-1924. Συμβολή στην ιστορία των ελληνικών μεταλλουργικών οικισμών της Μ. Ασίας" (εκδ. Αφοί Κυριακίδη).
Την επιμνημόσυνη δέηση τέλεσε ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, ενώ το "παρών" έδωσαν εκπρόσωποι της Νομαρχίας Κοζάνης και του Δήμου Νεάπολης, οι ιερείς Σάβ. Ξανθόπουλος και Ευθ. Χρυσοχοΐδης, καθώς και κάτοικοι των οικισμών Μολόχας, Σημάνρου και Πλατανιάς.
Στο Μνημείο οι κάτοικοι εναπέθεσαν χώμα από την ιστορική πατρίδα και ένα κομμάτι μεταλλεύματος, σύμβολο της ζωής και της οικονομικής ανάπτυξης των ελλήνων μεταλλουργών του Μπουγά Μαντέν.
Τη συγκινητική εκδήλωση έκλεισαν με σύντομες ομιλίες τους ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Μολόχας Θ. Ξανθόπουλος (ιστορικό της Γενοκτονίας) και ο Κυρ. Χατζηκυριακίδης (ιστορικό της αναγκαστικής "Εξόδου" των Μπουγά μαντεντζήδων και των διώξεων που υπέστησαν).
Ακολουθεί απόσπασμα της ομιλίας:"85 χρόνια μετά την αναγκαστική εγκατάλειψη τη Σαρακοστή του 1923 του περίφημου μεταλλουργικού οικισμού Μπουγά μαντέν (Μεταλλείου Ταύρου), αλλά και των μικρότερων αγροτικών εγκαταστάσεων Οβατζίκ και Καβουκλού και την ακόλουθη άφιξη των παππούδων μας σε τούτο τον τόπο μετά από μύριες κακουχίες το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, όλοι εμείς οι πρόσφυγες της β΄ και γ΄ γενιάς (και της δ΄ πλέον) αποτίουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους που «έμειναν πίσω» στην πατρίδα, στα άγια χώματα της Ανατολής, σε όλους εκείνους που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των κεμαλικών διώξεων στην περίοδο 1916-1923 καθώς και σε εκείνους που κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά «κατατρεγμένοι, θλιβερά ναυάγια της πανελλήνιας προσφοράς», της μεγαλύτερης που γνώρισε το Έθνος, μπόρεσαν να ξαναστήσουν από την αρχή τη ζωή τους... Αυτοί που διασώθηκαν αναπαύονται πια σχεδόν όλοι στα κοιμητήρια, εδώ λίγο πιο κάτω από αυτό το λοφίσκο. Ελάχιστοι από αυτούς αξιώθηκαν να ξαναντικρύσουν την πατρίδα. Μακάριοι όσοι παλιοί την είδαν, τυχεροί όσοι νεότεροι αξιωθήκαμε να την επισκεφθούμε. Στην κορυφή όμως αυτού του λόφου θα δεσπόζει για πάντα, χάρη στις προσπάθειες του πολιτιστικού συλλόγου Μολόχας, και δίπλα στη Μητέρα όλων μας, την Παναγία, το παρόν Μνημείο όλων των αδικοχαμένων προγόνων μας.
Θα μας θυμίζει πάντα την ιστορική πατρίδα αλλά και το χρέος μας αφενός απέναντι στις γενιές που έφυγαν και αφετέρου σε εκείνες που θα’ρθουν... Πληροφορούμαστε επίσης από ξένες πηγές (κυρίως γερμανικές, αφού οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που είχαν δείξει ζωηρό ενδιαφέρον για το Μεταλλείο Ταύρου με επενδύσεις χιλιάδων μάρκων στην περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου) ότι οι μετεντζήδες είχαν σταλθεί στα τάγματα εργασίας δήθεν για να εξυπηρετήσουν με την εργασία τους τις ανάγκες του οθωμανικού στρατού.
Πολλοί από αυτούς δε γύρισαν πίσω.
Το αποκορύφωμα όμως της τουρκικής θηριωδίας σε βάρος των μετεντζήδων του Μεταλλείου Ταύρου ήταν η επιδρομή ενός εκδικητικού τάγματος (ιντικάμ ταμπουρού) στις αρχές Αυγούστου 1920.
Αφού συνέλαβαν τουλάχιστον 40 άνδρες, περνώντας από το Καβουκλού, κατευθύνθηκαν προς το Άνω Οβατζίκ.
Οι εκεί πατριώτες θεώρησαν ότι επρόκειτο για ένα από τα συνηθισμένα «πλιάτσικα».
Όμως οι διαθέσεις των τσετών αποδείχθηκαν αγριότερες. Συνέλαβαν 3 από τους δημογέροντες, τον Παπα-Παναγιώτη Τσίβουλο και περίπου 30 άνδρες, ενώ στους συλληφθέντες συμπεριέλαβαν ακόμη 2 άνδρες από το Κάτω Οβατζίκ και τουλάχιστον 14 από το Μπουγά μαντέν.
Όλοι όσοι συνελήφθησαν, περίπου 90 τον αριθμό, οδηγήθηκαν από τους τσέτες δεμένοι στη χαράδρα του Τορομάν (Τορομάν μπογάζ) όπου και τους έκλεισαν σε ένα μαντρί προβάτων (αγιλί).
Οι τσέτες, αφού συγκέντρωσαν ξύλα και κορμούς δένδρων, περιέλουσαν τον σταύλο με πετρέλαιο και έβαλαν φωτιά στις 6 Αυγούστου 1920, καίγοντας ζωντανούς όλους όσους είχαν συλλάβει.
Οι τσέτες διαβεβαίωναν τις γυναίκες των θυμάτων, οι οποίες ρωτούσαν με αγωνία για την τύχη των δικών τους, ότι όλοι είχαν σταλεί στη χαράδρα για να κατασκευάσουν γέφυρα. Εκείνες, χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθούν τον εμπαιγμό και αγνοώντας το ολοκαύτωμα των ανθρώπων τους, παρακαλούσαν τους δολοφόνους να τους μεταφέρουν ρούχα και τρόφιμα...
"Κείμενο - Φωτογραφίες: Κυριάκος Χατζηκυριακίδης

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

ΓΙΟΒΑΝ ΤΣΑΟΥΣ

Μια ακόμα ξεχωριστή μορφή του ρεμπέτικου, υπήρξε και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΙΝΤΖΙΡΙΔΗΣ, η ΙΝΤΖΙΡΙΔΗΣ,η ΕΤΣΕΙΡΙΔΗΣ γνωστότερος σαν «Γιοβάν Τσαούς» (ψευδώνυμο προερχόμενο από το βαθμό του λοχία που είχε υπηρετώντας στον Τούρκικο στρατό), ο οποίος άφησε τη δική του «σφραγίδα» στο ρεμπέτικο.
Ο Γιοβάν Τσαούς γεννήθηκε από Έλληνες γονείς το 1893 στην Κασταμονή, της ευρύτερης περιφέρειας Κασταμονής (αρχαία Παφλαγονία), της περιοχής του Πόντου.
Με την μουσική ασχολήθηκε από πολύ μικρός, παίζοντας τα έγχορδα της οικογένειας (ταμπουρά, κλπ).

Ο Γιοβάν Τσαούς, ηταν ένας από τους πιο γνωστούς μουσικούς της Μικράς Ασίας.
Έπαιξε με διάσημους Τούρκους μουσικούς, και τραγουδιστές, και ηταν τέτοια η δεξιοτεχνία του σαν μουσικού, που τον βρίσκουμε σαν μουσικό στην αυλή του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ. Όμως με τα γεγονότα του 1922, μαζί με χιλιάδες Έλληνες, παίρνει και αυτός το δρόμο της προσφυγιάς, και το 1923 τον βρίσκουμε στον Πειραιά.
Μετά από τις ταλαιπωρίες του πρώτου χρόνου στα αντίσκηνα, η οικογένεια του κατόρθωσε να κτίσει ένα όμορφο διώροφο σπίτι κοντά στις εγκαταστάσεις του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, στην επέκταση των γραμμών του σταθμού των ΣΕΚ του Πειραιά.

Εκεί, το 1927 παντρεύεται την γυναίκα του Αικατερίνη.
Στο ισόγειο του σπιτιού, εγκαθιστά το ραφείο του, ασκώντας το επάγγελμα αυτό μέχρι το 1930, οπότε και μετέτρεψε το ραφείο σε ουζερί.
Έτσι, ζώντας στην περιοχή εκείνη η οποία αποτελούσε και καταφύγιο για τους ναρκομανείς της εποχής, ο Γιοβάν Τσαούς θα γράψει μερικά από τα ωραιότερα ρεμπέτικα με θεματολογία γύρω από τα ναρκωτικά.
Ένα από αυτά είναι και ο πρεζάκιας σε στίχους της γυναίκας του..
Το 1931,νοικιασαν και λειτούργησαν ένα μαγειριό – ουζερί κοντά στο πέραμα, εκεί όπου στα κατοπινά χρόνια έγιναν οι δεξαμενές πετρελαίου.

Το 1937 μετακόμισαν οριστικά από τον Πειραιά στο σπίτι τους στην Κοκκινιά, όπου και έμειναν μέχρι το τέλος τους το 1942.
Ο Γιοβάν Τσαούς ηταν σεβαστός από όλους τους ρεμπέτες.
Αν και στην Τουρκία εργαζόταν σαν μουσικός, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στην Ελλάδα ΔΕΝ ανέβηκε σε πάλκο, και αυτό γιατί διαφωνούσε με τον τρόπο λειτουργίας των άλλων μουσικών, και τον τρόπο «διασκέδασης» ορισμένων θαμώνων.
Ο Γιοβάν Τσαούς, κατά ανεξήγητο τρόπο θα λέγαμε, βρέθηκε να γνωρίζεται με τον μεγάλο Παναγιώτη Τούντα, και να είναι μάλιστα και σολίστας σε μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του Τούντα, ο οποίος σημειωτέον ηταν τότε καλλιτεχνικός διευθυντής εταιριών δίσκων.
Τα τραγούδια του Τούντα στα οποία έπαιξε μπουζούκι ο Γιοβάν Τσαούς , ηταν ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ, ΒΑΡΒΑΡΑ, ΜΑΡΙΚΑ Η ΔΑΣΚΑΛΑ, και άλλα.

Ο Γιοβάν Τσαούς στις ηχογραφήσεις των τραγουδιών του χρησιμοποιούσε έναν ερασιτέχνη τραγουδιστή, έναν μηχανουργό, τον Αντώνη Καλυβόπουλο, αλλά και έναν επαγγελματία, τον καλύτερο της εποχής, τον Στελλάκη Περπινιάδη.
Η δισκογραφία του αριθμεί όλα και όλα δώδεκα τραγούδια.
Εκτός αυτών, συμμετείχε και σε καμιά δεκαριά τραγούδια άλλων συνθετών..
Οι ηχογραφήσεις έγιναν μεταξύ 1935 και 1937, και κατόπιν ο Γιοβάν Τσαούς εγκατέλειψε κάθε σχέδιο για να συνεχίσει γιατί στο μεταξύ είχε επιβληθεί και η λογοκρισία του Μεταξά.
Ο Γιοβάν Τσαούς δυστυχώς άφησε λίγα τραγούδια για να τον θυμόμαστε.

Πολλοί είναι εκείνοι που μίλησαν για τον μουσικό Γιοβάν Τσαούς με τα καλύτερα λόγια.
Σαν μουσικός (σύμφωνα με διηγήσεις παλιών) ηταν άφτιαστος, ενώ οι γνώσεις του επάνω στους «δρόμους» της ανατολίτικης μουσικής, τα μακάμ, ηταν μοναδικές.
Από αυτόν πήραν γνώσεις οι Μάρκος, Μπάτης , Δελιάς, Παγιουμτζής, Κερομύτης, και άλλοι ρεμπέτες, με τους οποίους βρισκόταν συχνά και έπαιζαν στις διάφορες παρέες.
Ο Γιοβάν Τσαούς δημιούργησε έναν μύθο γύρω από το όνομα του τόσο με το ιδιαίτερο ύφος του, τη μοναχική συμπεριφορά του, και πάνω απ’ όλα, με τα «δύστροπα» (κατά τον Βαμβακάρη) όργανα του, τα οποία ΜΟΝΟ εκείνος μπορούσε να παίξει.
Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό με τον Μάρκο, ο οποίος άφησε το δικό του μπουζούκι και επιχείρησε να παίξει με το μπουζούκι του Γιοβάν Τσαούς.
Μάταια όμως, και από τη «φούρκα» του, κόντεψε να το σπάσει λέγοντας ότι τα όργανα αυτά έχουν ένα αφεντικό.
Και να δούμε καλύτερα τα όργανα του Γιοβάν Τσαούς, μέσα από την μελέτη του Παναγιώτη Κουνάδη, και τις περιγραφές του.

«Είχα την ευκαιρία να μελετήσω τα όργανα του Γιοβάν Τσαούς, που βρίσκονται σε άριστη κατάσταση στα χέρια των απογόνων της αδελφής της γυναίκας του.
Πρόκειται για δυο τρίχορδους ταμπουράδες, ο μεγάλος, με ελεύθερο μήκος χορδής 64 εκατοστά, κι ο μικρός, αντίστοιχα με μήκος 52 εκατοστά.
Ένα τρίτο όργανο, μισοτελειωμένο, καταστράφηκε σε κάποια μεταφορά.
Πρόκειται για ιδιότυπα, από μορφολογική άποψη όργανα, και έχουν κατασκευαστεί από το γνωστό οργανοποιό του Πειραιά Κυριάκο Πεσμαζόγλου η Λαζαρίδη, κατά πάσα πιθανότητα αντίγραφα προτύπων που πρέπει να έφερε ο Γιοβάν Τσαούς από την Μικρά Ασία.
Όσον αφορά τη μορφή, διατηρούν το σχήμα του ταμπουρά που συναντάμε σε γκραβούρες, πίνακες ζωγραφικής, χαλκογραφίες, εικονογραφίες, κλπ του 17ου , 18ου και 19ου αιώνα.
Το πιο ενδιαφέρον κατασκευαστικό στοιχείο είναι το κούφιο μπράτσο, που αποτελεί συνέχεια του σκάφους.
Στο τελείωμα του σκάφους έχουμε την πύκνωση στις ντούγιες, ένα διακοσμητικό συνδετικό και εν συνεχεία τις ντούγιες του μπράτσου.
Έχει οκτώ κλειδιά από σκληρό ξύλο μέσα από το οποίο περνάν κοκάλινα στριφτάρια.
Στις άκρες είναι γραμμένο το όνομα του με κοκάλινα γράμματα (ΤΣΑΒΟΥΣ και Ι.ΤΣ).
Το κούφιο μπράτσο ελαφρύνει πολύ το όργανο, ενώ η συνέχεια σκάφους – μπράτσου, διευκολύνει την κίνηση του αριστερού χεριού στις υψηλές νότες.
Όσον αφορά τα διαστήματα που δημιουργούνται από τα τάστα, παρατηρούμε τα εξής.:

Όσον αφορά στο μεγάλο όργανο (64 εκατοστά ελεύθερο μήκος χορδής), ακολουθει με ακρίβεια τα διαστήματα του προπολεμικού σαζ-μπαγλαμά που κατασκεύαζαν στην Τουρκία , όπου γίνεται χρήση των γνωστών διαστημάτων της μονοφωνικής μουσικής 9/8, 10/9 (επόγδοος και επιένατος τόνος) και 16/15 η 256/243 για τα ημιτόνια, με 5 σημεία ενδιάμεσης παρέμβασης στα διαστήματα του τόνου.
Το δεύτερο όργανο (52 εκατοστά ελεύθερο μήκος χορδής) ακολουθει τα διαστήματα του τούρκικου σαζ-τζουρά, με μικρολάθη στις τοποθετήσεις των τάστων που οφείλονται μάλλον στον κατασκευαστή..
Είναι φανερό ότι τα όργανα αυτά δεν ηταν δυνατόν να έλθουν σε ταυτοφωνία με τα μπουζούκια και τους μπαγλαμάδες της πειραιώτικης κομπανίας του Βαμβακάρη κλπ που ηταν χωρισμένα για να παίζουν συγκεκριμένα διαστήματα».
Έτσι περιγράφει ο Παναγιώτης Κουνάδης τα όργανα του Γιοβάν Τσαούς.
Ο Γιοβάν Τσαούς και η γυναίκα του Αικατερίνη, πέθαναν το 1942 από δηλητηρίαση.
Είχαν φάει αλλοιωμένο θαλασσοβρεγμένο στάρι, και ο Γιοβάν Τσαούς πέθανε στις 10 το βράδυ, και μετά πέντε ώρες η γυναίκα του στα χέρια της ανιψιάς της.

Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

Αφιερωμένο στο"συνωστισμό" της Σμύρνης..

(ΑΠΟ http://greece-salonika.blogspot.com/)

Mπορεί η κ.Ρεπούση και οι υπόλοιποι καθηγητές που συνέγραψαν το περιβόητο βιβλίο ιστορίας της Στ'Δημοτικού,να έμαθαν μόνο για έναν "απλό συνωστισμό" στην προκυμαία της Σμύρνης,το σίγουρο είναι όμως πως οι άνθρωποι που επέζησαν την 13 Σεπτεμβρίου του 1922 στην μητρόπολη της Μικράς Ασίας δεν θα συμφωνούσαν μαζί του..Και επειδή χρομομηχανές ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί,το βιβλίο του Βρετανού συγγραφέα Τζάιλς Μίλτον «Ο Χαμένος Παράδεισος, Σμύρνη 1922»που εκδόθηκε πρόσφατα και το οποίο βασίστηκε σε, ανέκδοτα μέχρι σήμερα, γράμματα και ημερολόγια Λεβαντίνων της Σμύρνης δεν αφήνει περιθώρια διαφορετικών ερμηνειών..
Αναπάντητα όμως συνεχίζουν να παραμένουν τα γιατί μπροστά σε τόσο ανθρώπινο πόνο και παραλογισμό: την ώρα που οι ορχήστρες των βρετανικών πλοίων έπαιζαν για να μην ακούγονται οι κραυγές των προσφύγων, οικογένειες κρύβονταν σε τάφους για να γλιτώσουν.
Yπάρχουν πολλές αμερόληπτες περιγραφές που αποδεικνύουν ότι ο τουρκικός στρατός σκόπιμα έβαλε φωτιά στη Σμύρνη.
Κάποιοι από τους μάρτυρες ανήκαν στο πυροσβεστικό σώμα της ΣμύρνηςΑργότερα εκλήθησαν να καταθέσουν ενόρκως σε βρετανικό δικαστήριο σε δίκη που ξεκίνησε η ασφαλιστική εταιρεία Guardian.
Ένας από αυτούς ήταν ο αρχιπυροσβέστης Τσορμπάτζης, που έφτασε από τους πρώτους στον τόπο απ΄ όπου ξεκίνησε η πυρκαγιά.
Καταφθάνοντας στην οδό Τchoukour ανέβηκε σε μια σκεπή προκειμένου να εκτιμήσει το μέγεθος της φωτιάς.
«Μετά κατέβηκα σ΄ ένα από τα δωμάτια όπου συνάντησα έναν πάνοπλο Τούρκο στρατιώτη. Έβαζε φωτιά στο εσωτερικό ενός συρταριού.
Με κοίταξε άγρια αλλά έφυγε.
Στα ρουθούνια μου ήρθε η έντονη μυρωδιά του πετρελαίου».
Σε άλλα μέρη, οι πυροσβέστες ανακάλυψαν ότι δεν μπορούσαν να παλέψουν με τις φλόγες επειδή οι μάνικές τους είχαν κοπεί!
Σύμφωνα με τους «Τάιμς Νέας Υόρκης» στις (5 π.μ) (18 ν.η) 1922. «Από την 11η νυκτερινή της Κυριακής 28ης Αυγούστου και ύστερα κανένα ελληνικό και αρμενικό σπίτι δεν έμεινε άθικτο, θύρες έσπαζαν, παράθυρα παρεβιάζοντο, γυναίκες ατιμάζονταν, άνδρες και παιδιά λογχίζονταν, αποκεφαλίζονταν, στραγγαλίζονταν, ως κουρέλια ξεσχίζονταν.
Τούρκοι αξιωματικοί κατευθύνουν το πλιάτσικο των στρατιωτών.
Συναντήσαμε πολλούς να μεταφέρουν κλοπιμαία με κάθε μέσο.
Οι σφαγές παίρνουν διαστάσεις.
Τα πτώματα άλλοτε ακέφαλα και άλλοτε ακρωτηριασμένα παραμένουν άταφα και αναδίδουν φοβερή δυσοσμία».
Χιλιάδες άνθρωποι που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις φλόγες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στραφούν προς την προκυμαία
.
Όπως έγραψε ο Αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρτον, «καθώς η πυρκαγιά εξαπλωνόταν προς την παραλία, το κύμα των Ελλήνων που κατευθύνονταν στην προκυμαία όλο και μεγάλωνε: ηλικιωμένοι, νέοι, γυναίκες, παιδιά, άρρωστοι.
Όσοι δεν μπορούσαν να περπατήσουν μεταφέρονταν σε φορεία ή στους ώμους των συγγενών τους».
«Ήταν μια σκηνή τρόμου και ανθρώπινων δεινών χωρίς προηγούμενο», έγραψε ο Χόρτον. «Όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι ήταν στριμωγμένοι σε έναν στενό δρόμο ανάμεσα στην πόλη που καιγόταν και στα βαθιά νερά του κόλπου». (...)
Εξαθλίωση.
Η προκυμαία της Σμύρνης έγινε το σκηνικό της ανθρώπινης εξαθλίωσης.
Την ώρα που έπεφτε το σκοτάδι εκείνη την τρομερή Τετάρτη, στην προκυμαία της Σμύρνης βρίσκονταν περίπου μισό εκατομμύριο πρόσφυγες,Έλληνες κυρίως αλλά και Αρμένιοι! Καιγόντουσαν ζωντανοί, καθώς οι φλόγες πλέον είχαν πλησιάσει τη θάλασσα.
Επικρατούσε μια φοβερή ζέστη που μεταδιδόταν από κτίριο σε κτίριο.
Όλα τα σκάφη απομακρύνθηκαν περίπου 250 μέτρα από την προκυμαία..
«Οι φλόγες θέριευαν συνεχώς», έγραψε ο Οράν Ράμπερ, τουρίστας
που είχε φθάσει στη Σμύρνη λίγες ημέρες νωρίτερα.
«Οι κραυγές του απεγνωσμένου πλήθους στην αποβάθρα ακούγονταν ένα μίλι μακριά.
Είχαν να επιλέξουν μεταξύ τριών ειδών θανάτου:
τη φωτιά πίσω τους, τους Τούρκους που παραμόνευαν στα σοκάκια και τον ωκεανό μπροστά τους....
Στα σύγχρονα χρονικά, δεν υπάρχει πιθανώς κάτι που να μπορεί να συγκριθεί με εκείνη τη νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου στη Σμύρνη».

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

ΑΝΕΣΤΟΣ ΔΕΛΙΑΣ η ΑΡΤΕΜΗΣ


Η πιο τραγική ίσως μορφή του Ρεμπέτικου Τραγουδιού, τον Ανέστη Δέλιο, η Δελιά, η Αρτέμη. Και τον αναφέρω σαν «τραγική» μορφή, γιατί ήταν ο άνθρωπος ο οποίος έγραψε και τραγούδησε τον …. Θάνατο του από τα ναρκωτικά!Όμως, πριν φτάσουμε εκεί, ας γνωρίσουμε τον Ανέστο:
Ο Ανέστης Δέλιος η Δελιάς, η Αρτέμης, Γεννήθηκε το 1912, και πέθανε το 1944.Η καταγωγή του, ήταν από την Μικρά Ασία, και σε ηλικία μόλις τριών χρόνων, τον βρίσκουμε με την οικογένεια του πρόσφυγα στον Πειραιά. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης στην Σμύρνη, αλλά ασχολείτο και με την μουσική. Έτσι ήταν επόμενο ο Ανέστος να μπει στο χώρο, και όχι απλά μπήκε, αλλά ήταν και ένας από τους δημιουργούς του ρεμπέτικου, ο οποίος έτσι και δεν έφευγε τόσο νωρίς, θα είχε δώσει πολύ περισσότερα τραγούδια.
Άρχισε λοιπόν από μικρός να ασχολείται με την κιθάρα, και λίγο αργότερα, γύρω στα 1930, με την προτροπή του Μάρκου Βαμβακάρη, πιάνει στα χέρια του το μπουζούκι, ένα όργανο «ύποπτης προέλευσης» (για την εποχή), με ιδιαίτερη εξάπλωση στους ημι-παράνομους χώρους του Πειραιά και της Δραπετσώνας. Εκτός βέβαια από τον Μάρκο, ο Ανέστος γνωρίζει τους Γιώργο Μπάτη, η Αμπάτη, η Τσωρό, τον Στράτο Παγιουμτζή η Τεμπέλη, τον Δημήτρη Γκόγκο η Μπαγιαντέρα, τον Στέλιο Κερομύτη, τον Μήτσο Καρυδάκια, και άλλους, οι οποίοι αποτελούσαν και το μουσικό σινάφι της περιοχής, η οποία ήταν γεμάτη από τεκέδες, ταβέρνες, και διάφορα καταγώγια.
Η δεκαετία του 1930, είναι και η πιο επικίνδυνη, γιατί ένα «άγνωστο» ναρκωτικό κάνει την εμφάνιση του, και μαζί με το χασίς θερίζει τους ανθρώπους των τεκέδων και του ρεμπέτικου. Ο λόγος, για την «εισαγόμενη εκ Γερμανίας» ηρωίνη! Το θύμα της ηρωίνης ήταν ο Ανέστος. Οι Άλλοι μπορούμε να πούμε ότι άντεξαν.

Γύρω στα 1934, δημιουργείται η πρώτη επίσημη ρεμπέτικη κομπανία εν Ελλάδι, η «ΤΕΤΡΑΣ Η ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», αποτελούμενη από τους Μάρκο Βαμβακάρη, Στράτο Παγιουμτζή, Ανέστο Δελιά, και Γιώργο Μπάτη. Ο Μπάτης, ο Μάρκος, και ο Δελιάς, θα περάσουν στη δισκογραφία σαν συνθέτες, στιχουργοί, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές, εκτός από τον Παγιουμτζή, ο οποίος παρέμεινε σαν τραγουδιστής, άσχετα αν στο όνομα του αργότερα υπήρξαν πολλά σημαντικά τραγούδια.
Ο Δελιάς λοιπόν, και η «ΤΕΤΡΑΣ Η ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», ξεκινά τις εμφανίσεις της το καλοκαίρι του 1934 στη Μάντρα του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά, και εκεί ο Ανέστος παρουσιάζει τα πρώτα του τραγούδια. Τα λίγα του τραγούδια θα μπουν στη δισκογραφία τα επόμενα χρόνια 1935- 1936, γιατί και αυτός όπως και οι Γιοβάν Τσαούς, Μπάτης, Παπάζογλου (Αγγούρης) είναι εκτός «μηχανισμών λογοκρισίας» της Δικτατορίας Μεταξά.
Την ίδια εποχή που ο Γιοβάν Τσαούς έβαζε το πρόβλημα της ηρωίνης με το τραγούδι του «Ο ΠΡΕΖΑΚΙΑΣ», ο Δελιάς με το δικό του «Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ», γράφει τη δική του «αυτοβιογραφία». Η δισκογραφική παρουσία του Δελιά, είναι κάποια λίγα τραγούδια, τα οποία είναι πλέον (σε βινύλιο) συλλεκτικά. Τα τελευταία τραγικά χρόνια της ζωής του, αλλά και γενικότερα τι άνθρωπος ήταν ο Ανέστος Δελιάς, τα περιγράφει ο μεγάλος Ρεμπέτης Στέλιος Κηρομύτης:
«Άκου να δεις. Ο Ανέστος ήταν παιδί, ένα παιδί «κορίτσι¨, δηλαδή σεμνό παλικαράκι, σοβαρός, γλυκομίλητος, μήτε αισχρόλογα, και… αυτά.Και ομορφόπαιδο.Ναι, ήταν σαν κορίτσι απάνω στο πάλκο.Έπαιζε μπουζούκι και μπαγλαμά και τον αγαπάγαμε όλοι.Ήταν και ο πιο μικρός αυτός.Προτού γίνει πρεζάκιας, είχε βγάλει ένα τραγούδι «Τον πόνο του πρεζάκια»το 1934.Μεγάλη επιτυχία.
Έτυχε λοιπόν να γνωρίσει μια γυναίκα η οποία δεν ήξερε αυτός αν είναι πρεζού.Διότι αυτή έπινε και ηρωίνη, έπινε και κοκαΐνη.Διότι η κοκαΐνη έχει το ιδίωμα να σ’ έχει ξύπνιο και η ηρωίνη να σε κοιμίζει.Έπινε λοιπόν κι απ’ τα δυο αυτή για να μη φαίνεται, και να μη κοιμάται και την καταλαβαίνεις.Και τα φτιάχνει μαζί του.Ωραία κοπέλα αυτή, να πούμε, ήθελε να τον κάνει οπαδό της.Και πώς να τόνε κάνει;Δεν είχε την τόλμη να του πει πιες.Και με τι τρόπο το έκανε πρεζάκια;Στον ύπνο.
Στον ύπνο που κοιμότανε, του έκανε ένα γιάφ- γιούφ, έτσι να πούμε, μ’ ένα χαρτάκι, τόκανε σα σωληνάκι, και του τη φύσαγε στον ύπνο στη μύτη την ώρα που έκανε α…..α και έπαιρνε ανάσα.Και έτσι, αφού τον έκανε πρεζάκια να πούμε, και έγινε θύμα της ηρωίνης, τότες εκδηλώθηκε και αυτή, ότι πίνει και γίνανε αντάμα.Τότε, τα χρόνια εκείνα πουλάγανε να πούμε ηρωίνη.Από την πόλη φτιάχνανε, φέρνανε, από την Γερμανία φέρνανε.Αυτό το φέρανε το 22 εδώ πέρα.Πεθάνανε πολλά παιδιά.Τότε οι ποινές για τα ναρκωτικά ήταν μικρές.Άμα σε πιάνανε με κανένα τσιγάρο, 15 μέρες με ένα μήνα έτρωγες να πούμε.Αλλά μετά με το Μεταξά έγιναν βαριές.Δίνανε και χρόνο, δίνανε και εξορία.Τον Ανέστο, τον μαζέψαμε εμείς δυο τρεις φορές, τον έκανα, του πήρα ρούχα, τούκανα μπουζούκι, τον ετράβηξα μαζί μου κανένα χρόνο, κι απάνω πούχε στρώσει,, έρχεται αυτή, έμαθε ότι έπαιζε μαζί μου- εκεί- που γύρισα από την Αλβανία φαντάρος και τούφερνε κρυφά απ’ την αυλή.Τούφερνε πρέζα.

Κι από τότε, δεν τον εζύγωνε κανείς, ήταν ρακένδυτος.Πούλαγε τα ρούχα του.Μόλις τούκανα κουστούμι καινούριο παλτό, μπουζούκι, τα πούλησε να αγοράσει ναρκωτικά.Μια μέρα τον βρήκανε σε ένα καροτσάκι στο Βαρβάκειο.Κοκάλωσε.Είχε μελανιάσει, όλος πρήστηκε.Και να καταλάβεις, εγώ τρεις φορές τον είχα κλείσει στο δωμάτιο, τον εφύλαγα.Ο Γενίτσαρης τον είχε κλεισμένο.Ο συγχωρεμένος ο Στράτος τον είχε μπάσει στο σπίτι του και τον εφυλάγανε .Αλλά δεν μπορέσαμε να τόνε σώσουμε και πήγε έτσι».
Αυτή είναι η μαρτυρία του αξέχαστου Στέλιου Κηρομύτη. Ο Ανέστος Δελιάς, έσβησε σε ηλικία 32 χρόνων. Και ας δούμε το τραγούδι «αυτοβιογραφία» του Δελιά!
«Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ».
Απ’ το καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρωΟ κόσμος μ’ απαρνήθηκε δε ξέρω τι να κάνω.
Όπου σταθώ και όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζειΚαι η ψυχή μου δεν κρατά πρεζά να με φωνάζει.
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι, Και το κορμί μου άρχισε σιγά – σιγά να λειώνει.
Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω,Αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους να ποθάνω.