ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ

ΜΑΡΤΙΟΣ ΣΤΟ TAR

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΝΕΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ www.tar.gr ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ (ΕΠΙΛΟΓΗ) Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ TaR: "Ελληνες κιθαριστές ερμηνεύουν Έλληνες συνθέτες" ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ( περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ )

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ «ΕΡΗΜΙΤΗ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ»

«Και στο παζάρι με πήγες γυφτισα μαϊμού Ελλάδα μάνα του καημού»… Πάει καιρός από την πρώτη μέρα που παρέα με καλούς φίλους, λέγαμε να δημοσιεύσω κάποια στιγμή ένα αφιέρωμα στον ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ. Όλο το καθυστερούσα, και όλο το ανέβαλα, χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Η μήπως υπήρχε; Χθες λοιπόν ήταν που με την ίδια παρέα βρεθήκαμε να τραγουδάμε μερικά από τα όμορφα τραγούδια που μας χάρισε, και αυτό ήταν και το έναυσμα, για να ξεκινήσω το αφιέρωμα! Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ, ακούγοντας ταυτόχρονα στο βάθος του μυαλού μας, τα τραγούδια του! Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911 στα Χάνια Φραγκόβρυσης (κάτω Ασέα) της Αρκαδίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Τις γυμνασιακές του σπουδές έκανε στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών.

Στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήξερε ήδη αρκετά καλά αγγλικά και γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό, το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης. Στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του, άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά «Νέα Εστία» το 1931 και «Ρυθμός» το 1933. Την ίδια περίοδο έγραψε κριτικά σημειώματα στα περιοδικά «Μακεδονικές Ημέρες», «Ρυθμός» και «Τα Νέα Γράμματα» (για τον ποιητή Κωστή Μπαστιά, την ποιήτρια Μυρτιδιώτισσα και τον Θ. Καστανάκη αντίστοιχα).

Το 1943 εξέδωσε από τις εκδόσεις «Αετός» (σε 308 αντίτυπα) το βιβλίο του «Αμοργός» με το ομώνυμο ποίημα, που έμελε να σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Αυτό ήταν και το μοναδικό βιβλίο του.

Το έργο, που αποτελείται από μόνον 20 μόνον σελίδες, εκφράζει τις διαθέσεις της νεότερης ποίησης και θεωρείται σαν κορυφαίο ποιητικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού.

Στην πρώτη κυκλοφορία του μάλιστα προκάλεσε δυσμενείς κριτικές και αντιδράσεις, αλλά πολύ σύντομα το 1947, το κλίμα αντιστράφηκε και η «Αμοργός» με τις ευμενείς ελληνικές και ξένες κριτικές κατατάχτηκε στην κορυφή της ελληνικής ποίησης.

Η «Αμοργός» επανεκδόθηκε το 1963, το 1969 και το 1987. Από τότε ο ποιητής δημοσίευσε μόνον τρία ακόμη ποιήματα: το «Ελεγείο» (1946), «Φιλολογικά Χρονικά», το «Ο Ιππότης και ο Θάνατος» (1947), «Μικρό Τετράδιο» και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1963, "Ο Ταχυδρόμος", αφιερωμένο στο Γ. Σεφέρη.

Έγραψε επίσης πολλές μελέτες και σχόλια πάνω στην ποίηση. Με το τέλος του πολέμου ο Ν. Γκάτσος συνεργάστηκε με την «Αγγλοελληνική Επιθεώρηση» ως μεταφραστής και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ως ραδιοσκηνοθέτης, για βιοποριστικούς λόγους. Παράλληλα άρχισε να γράφει στίχους πάνω στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ανοίγοντας έτσι μια λαμπρή θητεία στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.Αργότερα θα συνεργαζόταν και με άλλους αξιόλογους συνθέτες, όπως με τον Θεοδωράκη και τον Ξαρχάκο.

Ο Ν. Γκάτσος, εκμεταλλευόμενος την εκφραστική του δεινότητα, ασχολήθηκε πολύ με τη μετάφραση έργων, κύρια για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Πολλές μεταφράσεις του θα παραμείνουν έκτοτε κλασικές με πρώτη αυτή του «Ματωμένου Γάμου». Μετέφρασε πολλούς συγγραφείς και συγκεκριμένα από τα ισπανικά τους Λόρκα, Λοπε δε Βέγα και Ραμόν δελ Βάλιε-Ινκλάν, από τα γαλλικά, τον Ζενέ και από τα αγγλικά τον Τ. Ουιλλιαμς, Ε. Ο΄Νηλ, Α.Μακ Λης, Σων Ο΄Κέιζυ, Αύγουστο Στρίντμπεργκ, Κρίστοφερ Φράυ και άλλους.

Το 1944 μετέφρασε («Φιλολογικά Χρονικά» το ποίημα «Νυχτερινό Τραγούδι» του Λόρκα.

Μετέφρασε επίσης τα έργα: «Ματωμένος Γάμος» (1948), «Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα» (1945) του Φ. Λόρκα, «Ο πατέρας» του Στρίνμπεργκ (1962) και «Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα» του Ο' Νηλ (1965). Όλα τα έργα αυτά ανεβάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης. Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά «Νέα Εστία», «Τραμ», «Μακεδονικές Ημέρες», «Μικρό Τετράδιο», «Τα Νέα Γράμματα», «Φιλολογικά Χρονικά», «Ρυθμός» και «Καλλιτεχνικά Νέα». Επίσης, σε συνεργασία του με την ελληνική ραδιοφωνία, σκηνοθέτησε διάφορα θεατρικά έργα.

Μεγάλη προσφορά έχει ο Νίκος Γκάτσος σαν στιχουργός στο ελληνικό τραγούδι, στο οποίο αφιερώθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά την «Αμοργό».

Συνεργάστηκε στενά με κορυφαίους Έλληνες συνθέτες. Στίχους του μελοποίησαν οι Μ. Χατζιδάκις, Μ. Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Δ. Μούτσης,, Λ. Κηλαηδόνης, Χ. Χάλαρης κ.α. σε κορυφαίες δημιουργίες και επιτυχίες «Αθανασία», «Της γής το χρυσάφι», «Ρεμπέτικο», «Αρχιπέλαγος», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «Πορνογραφία», «Λαϊκή Αγορά», «Η μικρή Ραλλού», «Μια γλώσσα μια πατρίδα», «Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου», «Η νύχτα», «Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά» «Αντικατοπτρισμοί», «Τα κατά Μάρκον», "America America" κ.α.). Ιδιαίτερη σχέση και συνεργασία ανέπτυξε ο ποιητής με τον Μ. Χατζιδάκι και μάλιστα για μεγάλο διάστημα μέχρι και το θάνατο του ήταν επίλεκτο μέλος της ομάδας Χατζιδάκι, Ελύτη, Τσαρούχη, Mποσταντζόγλου και Αργυράκη.

Με της υψηλής ποιότητας και μεστή ποίησή του ο Ν. Γκάτσος καθιερώθηκε σαν κορυφαίος στιχουργός της ελληνικής έντεχνης μουσικής. Χαρακτηριστικά, αξέχαστοι θα μείνουν οι στίχοι του, που μελοποιήθηκαν από τον Μ. Χατζηδάκη, από το «Ματωμένο Γάμο», «Χάρτινο το Φεγγαράκι» και «Πάει ο καιρός»: «Πάει ο καιρός πάει ο καιρόςπου ήταν ο κόσμος δροσερόςκαι καθ' αυγή ξεκινούσε μια πληγήγια να ποτίσει όλη τη γη..."Μάλιστα, το γεμάτο νόημα αυτό τραγούδι, απαγορεύτηκε από τη δικτατορία.

Μετά την πτώση της, το 1974, ο ποιητής συνεχίζοντας το δρόμο του, θα απαντήσει :

"Ήρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός

Πάνου στου κόσμου την πληγή

ήρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός

να ξαναχτίσετε τη γη...»

Ο Ν. Γκάτσος πέθανε στις 12 Μαΐου 1992 και τάφηκε στην Ασέα. Θα μείνει για πάντα σαν ο κατ' εξοχήν εκφραστής του ελληνικού ποιητικού υπερρεαλισμού και σαν μια εξέχουσα μορφή του ελληνικού ποιοτικού τραγουδιού. Είναι φίλοι μου ασύλληπτο, το πόσες μεγάλες μορφές στην τέχνη, και στην περίπτωση μας στο τραγούδι, η καλύτερα στην ποίηση, έχει βγάλει αυτός ο τόπος. Ήταν, και είναι, οι άνθρωποι της «διπλανής πόρτας», που δυστυχώς τις περισσότερες φορές τους ‘γνωρίζουμε» μετά θάνατο, από κάποιο τηλεοπτικό αφιέρωμα, έτσι, τυχαία! Ο Νίκος Γκάτσος, όπως και ΟΛΟΙ οι μεγάλοι, άφησε πίσω του ένα έργο για όλους εμάς, για να θυμόμαστε το χθες, πόσο απλό, αλλά και πόσο δύσκολο ήταν, και να καλυτερέψουμε το σήμερα, και το αύριο μας!

ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ

ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ» - ΜΕΡΟΣ Α΄Δεν ξέρω από πού να πρωτοξεκινήσω την αναφορά μου στον ΣΥΝΘΕΤΗ Θάνο Μικρούτσικο, που με τόσο μοναδικό τρόπο συνέδεσε το όνομα του με την μουσική ιστορία της χώρας. Θα έλεγε κανείς, ότι ο Μικρούτσικος σαν μουσικός είναι «Ιδιόρρυθμος», και προσπαθεί κάτι που είναι «εύκολο», να το κάνει δύσκολο, έως ακατόρθωτο, έτσι που να μην μπορέσει ακόμα και ο ίδιος να το «αντιγράψει» αυτούσιο, παρά μόνο να το συνθέσει απ’ την αρχή η να το διασκευάσει ! Ίσως φαντάζει υπερβολικό, αλλά με μια προσεκτική προσέγγιση στο έργο του, μπορεί ο καθένας να το καταλάβει αυτό. Ας γνωρίσουμε όμως τον Θάνο Μικρούτσικο, μέσα από ένα μικρό βιογραφικό. Ο Θάνος Μικρούτσικος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947.

Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του σε μικρή ηλικία στη Φιλαρμονική Εταιρία της Πάτρας και στο Ελληνικό Ωδείο (θεωρία και πιάνο).

Ακολούθησαν οι σπουδές του και η αποφοίτηση του από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα μελέτησε αρμονία, αντίστιξη και σύνθεση με τον καθηγητή-συνθέτη Γ.Α.Παπαιωάννου. Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής.

Έχει γράψει όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για το Θέατρο και τον κινηματογράφο, ηλεκτρονική μουσική. Παράλληλα ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του κινείται στο χώρο του τραγουδιού. Έχει ηχογραφήσει πάνω από τριάντα LP και CD συνθέτοντας εκατοντάδες τραγούδια σε στίχους Ελλήνων και ξένων ποιητών συνεργαζόμενος με τις δισκογραφικές εταιρίες ΕΜΙ Classίcs, LYRA, SONY (CBS) , POLYDOR, ΕΝΜ, MINOS-ΕΜΙ, AGORA. Έχει συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες γράφοντας μουσική για δεκάδες θεατρικά έργα τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο (Ελλάδα, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, ΗΠΑ, Ελβετία, Γερμανία, Ρουμανία, Αυστραλία κ.α) ενώ ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει τρεις θεατρικές παραγωγές. Έχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο και έχει συνθέσει πολλά έργα κλασσικής μουσικής. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει δώσει εκατοντάδες συναυλίες στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει συμμετάσχει ή έχουν παιχτεί έργα του σε πολλά διεθνή φεστιβάλ μουσικής (Λονδίνο, Γλασκώβη, Εδιμβούργο, Παρίσι, Λίλλη, Λυών, Βρυξέλλες, Λιέγη, Γενεύη, Λωζάνη, Βερόνα, Βερολίνο, Δρέσδη, Λειψία, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη, Βουδαπέστη, Άγκυρα, Μοντεβίδεο, Μπουένος Άιρες, Σάο Πάολο, Κάιρο κ.α).

Έργα του έχουν εκτελεστεί από μεγάλο αριθμό ορχηστρών και ορχηστρών μουσικής δωματίου (Φιλαρμονική Ορχήστρα της Στοκχόλμης, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Κρακοβίας, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Λιέγης, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Οζάκας, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Αρμενίας, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ερφούρτης, Συμφωνική Ορχήστρα της Κωνσταντινούπολης, Φιλαρμονική Ορχήστρα Δωματίου της Καλσρούης, Καμεράτα των Βερσαλλιών, Συμφωνική Ορχήστρα της Κόρδοβας, Συμφωνική Ορχήστρα της Ρενς, Συμφωνιέτα του Μπόρμουθ, Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, Ορχήστρα Δωματίου της Άγκυρας, Συγκρότημα Κοντραπούνκτε της Βιέννης, Συμφωνική Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης των Τιράνων, Χορωδία Δωματίου της Βουδαπέστης, Χορωδία Άρνολντ Σένμπεργκ, Κουαρτέτο της Όπερας Λα Μοννέ, Κουαρτέτο Ραζουμόβσκι, Καμεράτα των Φίλων της Μουσικής Αθηνών, Ορχήστρα Χρωμάτων, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Σολίστ της Πάτρας κ.α) Ο Θάνος Μικρούτσικος είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Ελλάδος.

Είναι ιδρυτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, του οποίου υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής από το 1986 ως το 1990. Από το 1990 ως το 1993 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικού Αναλογίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τον Οκτώβριο του 1993 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού. Έγινε Υπουργός Πολιτισμού στις 16 Μαρτίου 1994 παραμένοντας στη θέση αυτή μέχρι τις 22 Ιανουαρίου 1996. Αυτά είναι σε γενικες γραμμες τα στοιχεια που αφορουν τον Θανο Μικρούτσικο, μόνο που υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα που θα χρειαζόμασταν πολλυ χρονο και χωρο για να τα αναφέρουμε.

Ας γνωρίσουμε όμως και την εργογραφια του. INSTRUMENTAL AND ΤΑΡΕ ΚΟΜΜΑΤΙ Για σόλο τρομπέτα 1973-76 ΑΔΕΛΦΟΣ Βασισμένο στο ομώνυμο κείμενο του Γιώργoυ Χειμωνά. Μουσική για μαγνητοταινiα 1979 ΠΡΕΛΟΥΔΙΑ Για κιθάρα 1981 TRIO Νο1 Για πιάνο, ηλεκτρrκό μπάσο, ντραμς 1983 ΟΠΕΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ (Φλαουτίστα) Για σόλο φλάουτο 1983-84 ΝΤΟΥΟ ΓΙΑ ΑΛΤΟ ΣΑΞΟΦΩΝΟ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΜΠΑΣΟ 1986 Η ΚΟΛΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ Για ορχήστρα 1989 ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΔΥΟ Για βιολί και πιάνο 1990 ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ Για ορχήστρα εγχόρδων 1990 DOODLE Για πιάνο 1991 Η ΘΑΛΑΣΣΑ Για έγχορδα...και τρομπέτα 1991 ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ Για κιθάρα και ορχήστρα 1992 FOR SAX AND STRINGS AND LOVE AND DREAMS Για σαξόφωνο (άλτο και σοπράνο) και ορχήστρα εγχόρδων 1996 ΠΟΛΥΡΥΘΜΙΑ Για κρουστά 1997 ΙΝ MEMORIAM ( to DM1TRI SHOSTAKOVITCΗ) Εργo για ορχήστρα 1997 ΣΟΥΙΤΑ Για κιθάρα και έγχορδα, 1997 ΜΟΥΣΙΚΗ Για Βιολi, πιάνο και έγχορδα 1997 BALLET MUSIC Νο 1,2,3 Για πιάνο 1997 ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ Σουίτα για πιάνο σε πέντε μέρη 1997-98 LACRIMA σε παλιό και νέο στυλ. Έργo για πιάνο 1998 ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ (ΚΥΡΙΑ ΕΡΓΑ) Για πέντε φωνές, Σε κείμενα Stendhal (1971) Σήματα, Για μεικτή χορωδία a cappella σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου (1973) Δελτiο ειδήσεων, Για δύο φωνές, φαγκότο, κόρνο, τρομπέτα, πιάνο σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου (1973-74) Ασφυξiα, Για ανδρική χορωδία a cappella σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου (1973-74) Αποχαιρετισμός και αντιθέσεις, Για σοπράνο, βαρύτονο, αφηγητή και σύνολο μουσικής δωματίου σε ποίηση Κ.Π.Καβάφη, Bertolt Brecht, Γιώργου Σεφέρη , Γιάννη Ρίτσου (1975) Κιγκλίδωμα Ι, Για σοπράνο, αφηγητή, πιάνο και μαγνητοταινία σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου (1973-76) Καντάτα για τnν Μακρόνησο, Για δύο φωνές, μικρή ορχήστρα, πιάνο, ηλεκτρικό μπάσο, ντραμς και μαγνητοταινία (3η τελική επεξεργασία 1982) σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου (1976) Σπουδή στον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι, Για φωνή και μικρή ορχήστρα σε ποίηση Μαγιακόφσκι (1976) Μουσική πράξη στον Μπρεχτ, Για δύο ανδρικές φωνές, δύο κλαρινέτα και πιάνο σε ποίηση Bertolt Brecht (1972-78) Μικρές Τρωαδίτισσες, Για σοπράνο και πιάνο, σε κείμενα Ευριπίδη (1977-81) Ευριπίδης ΙV, Για αφηγητή, σοπράνο, μέτζο σοπράνο, τενόρο, βαρύτονο, φαγκότο, τρομπέτα, κόρνο και πιάνο σε κείμενα Ευριπίδη (1979) Ιχνογραφία, Για δύο ανδρικές φωνές και πιάνο σε ποίηση Κώστα Παπαγεωργίου (1979) Σονάτα του Σεληνόφωτος Για φωνή και πιάνο σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου (1979-81)

Πέντε τραγούδια Για φωνή και πιάνο σε ποίηση Χριστόφορου Λιοντάκη (1979-81) Δοξαστικό Για μεικτή χορωδία a cappella σε κείμενα Ευριπίδη (1979-81) Ο Γέρος της Αλεξάνδρειας Κύκλος τραγουδιών για φωνή, μαντολίνο και πιάνο σε ποίηση Κωνσταντίνου Καβάφη (1982) Στον Μάνο Λοΐζο Για βαθύφωνο, φαγκότο και πιάνο σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη (1982-84) Νύχτα με σκιές χρωματιστές Για μέτζο σοπράνο και ορχήστρα εγχόρδων σε κείμενα Ρaul Willems (1983-84) Εικόνες Για μέτζο σοπράνο και φλάουτο σε κείμενα Ρau1 Claudel (1984) Warna Για μέτζο σοπράνο, κρουστά , ορχήστρα εγχόρδων και τσέμπαλο(ηλ. πιάνο) σε κείμενα Ρau1 Willems (1984) ) - (τελική επεξεργασία 1996) Μινώταυρος I Για σοπράνο και μαγνητοταινία σε κείμενα Ευριπίδη, Βιργίλιου και Λιοντάκη (1985) Καπνόν Αποθρώσκοvτa Για μεικτή χορωδία a cappella σε ποίηση Γιάννη Κουτσοχέρα (1986) Οn α travel (Ταξιδεύοντας) Για μεικτή χορωδία α cappella σε κείμενα John Skelton, Γιώργου Σεφέρη, John Gracen Brown(1987) Το κυνήγι Για παιδική χορωδία a cappella σε κείμενα Αριστοφάνη (1991) Memoires brisees (Θρυμματισμένες αναμνήσεις) Για μπάσο βαρύτονο και μικρή ορχήστρα σε ποίηση Arthur Rimbaud και Μιχαήλ Αγγέλου (1991) Η επιστροφή της Ελένης Μονόπρακτη όπερα σε έξι σκηνές, σε λιμπρέτο Χρήστου Λαμπράκη, (με αποσπάσματα από ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου) (1992-93) Ανεπίληπτος θάνατος Για σοπράνο και σεξτέτο πνευστών σε ποίηση Άγγελου Σικελιανού (1996) Επίγραμμα Για φωνή, φλάουτο, κιθάρα, μεικτή χορωδία σε κείμενα Φιλίππου Θεσσαλονικέως (1997) Δημητρίου Εγκώμιον Για μεικτή χορωδία a cappella σε κείμενα Συμεώνος Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1997) Μικρός ερωτικός Για φωνή και πιάνο σε ποίηση Στρατή Πασχάλη (1996-97) Μια εποχή στην κόλαση Όπερα σε λιμπρέτο του Henri Ronse, βασισμένο στην ποίηση του Arthur Rimbaud (ατελείωτο 1984-) ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ 1. Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ, Ο ΜΠΟΝΤΛΕΡ KAl Ο ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ Συγγραφέας: Χαρά Κανδρεβιώτου. Σκηνοθεσία: Χαρά Κανδρεβιώτου. Μικρό Θέατρο 1972/1973, Αθήνα 2. ΣΥΣΤΗΜΑ ΦΑΜΠΡΙΤΖΙ Συγγραφέας: Ρομπέν Υσόν. Σκηνοθεσία: Αλέξης Δαμιανός Αττικό Θέατρο 1973, Αθι1να 3. ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΥΜΠΥ ΚΑΙ Ο ΥΜΠΥ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ Συγγραφέας: Πέτρος Μάρκαρης (διασκευή των αντίστοιχων έργων του Ζαρρύ). Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου Θέατρο Στοά 1974/1975, Αθήνα 4. ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ (παιδικό) Συγγραφέας: Ζώρζ Σαρρή Στίχοι: Γιάννης Καλατζόπουλος. Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου Θέατρο Στοά 1975, Αθήνα 5. ΠΩΣ ΝΙΚΙΕΤΑΙ Μ1Α ΜΑΓΙΣΣΑ (παιδικό) Συγγραφέας: Ευγένιος Αρανίτσης. Σκηνοθεσία: Νίκη Τριανταφυλλίδη Θίασος Νίκης Τριανταφυλλίδη 1975, Αθήνα 6. Η ΜΑΝΑ Συγγραφέας: Μπέρτολτ Μπρεχτ. Σκηνοθεσία : Λεωνίδας Τριβιζάς Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο 1976, Αθήνα (Η μουσική είναι επεξεργασία, διασκευή κι ενορχήστρωση της μουσικής του Χανς Άισλερ) 7. ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΑΣΤΩΝ Συγγραφέας: Μπέρτολτ Μπρεχτ. Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Τριβιζάς Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο 1976, Αθήνα 8. ΦΟΥΕΝΤΕ ΟΒΕΧΟΥΝΑ Συγγραφέας: Λόπε ντε Βέγκα. Στίχοι: Γιώργος Μιχαηλίδης. Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1977, Θεσσαλονίκη, Αθήνα 9. Ο ΚΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΣΒΕΪΚ Συγγραφέας: Σωτήρης Πατατζής (διασκευή από το έργο του Χάσεκ). Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης. Σκηνοθεσία: Κανέλλος Αποστόλου Θεσσαλικό Θέατρο 1977, Λάρισα, Θεσσαλονίκη 1Ο. ΤΡΩΑΔΙΤΙΣΣΕΣ Συγγραφέας: Ευριπίδης. Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης Ανοιχτό Θέατρο 1977, Θέατρο Λυκαβηττού, Αθήνα 11. ΤΟ 1821, Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΜΙΨΗΛΑ Συγγραφέας: Γιάννης Μαργαρίτης . Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαργαρίτης Θέατρο της Άνοιξης 1977, Αθήνα (Πρώτο βραβείο Φεστιβάλ Ιθάκης) 12. Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ Συγγραφέας: Οδυσσέας Ελύτης . Σκηνοθεσία Γιώργος Μεσσάλας Εθνικό Θέατρο 1977, Αθήνα 13. ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΡΕΧΤ Κείμενα του Μπέρτολτ Μπρέχτ σε σύνθεση Μάριου Πλωρίτη . Σκηνοθεσία : Ζυλ Ντασσέν Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη 1977/78, Αθήνα 14.ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΕΣ Συγγραφέας: Αριστοφάνης. Σκηνοθεσία Λεωνίδας Τριβιζάς Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο 1978, Θέατρο Λυκαβηττού, Αθήνα 15. ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ Συγγραφέας : Ιάκωβος Καμπανέλλης. Σκηνοθεσία: Κώστας Μπάκας Κ.Ο.Β.Ε 1979, Θεσσαλονίκη 16. ΙΩΝ Συγγραφέας: Ευριπίδης. Σκηνοθεσία: Γιώργος Θεοδοσιάδης Εθνικό Θέατρο 1979, Επίδαυρος, Δωδώνη, Ηρώδειο 17. ΟΡΕΣΤΗΣ Συγγραφέας: Ευριπίδης. Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Τριβιζάς Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο 1979, Θέατρο Λυκαβηττού, Αθήνα, Φεστιβάλ Βουκουρεστίου 18. ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ Συγγραφέας: Γιάννης Ρίτσος. Σκηνοθεσία: Λευτέρης Χαρωνίτης Θίασος της Νίκης Τριανταφυλλίδη 1979,1981 Πειραιάς, Αθήνα 19. ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΣ Συγγραφέας: Γιάννης Μαργαρίτης . Σκηνοθεσία : Γιάννης Μαργαρίτης Θέατρο της Άνοιξης 1980, Αθήνα 2Ο. ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Συγγραφέας: Α. Ν. Αρμπούζοφ. Σκηνοθέτης: Χ. Παπαδημούλης Θίασος " Σύνολο" 1980, περιοδεία 21. ΒΟΥΤΣΕΚ Συγγραφέας: Γκέοργκ Μπύχνερ. Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαργαρίτης Θέατρο της Άνοιξης 1981, Αθήνα 22. ΜΠΛΕ ΑΛΟΓΑ ΣΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΟΡΤΑΡΙ Συγγραφέας: Μιχαήλ Σαρτρόφ. Σκηνοθέτης : Γιώργος Ρεμούνδος Θέατρο της Νιότης 1981, Αθήνα 23. ΤΟ ΤΡΟΜΠΟΝΙ Συγγραφέας: Μάριος Ποντίκας. Σκηνοθεσία: Λευτέρης Χαρωνίτης Θεατρο Νεας Γενιάς 1981/82, περιοδεία 24. ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ Συγγραφέας: Ιάκωβος Καμπανέλλης. Σκηνοθεσία Νίκος Παπαδάκης Ηπειρωτικό Θέατρο 1982, Γιάννενα 25.LE VIEIL ΗΟΜΜΕ D' ALEXANDRIE (Ο γέρος της Αλεξάνδρειας) Κείμενα Κ. Καβάφη και ποιήματα του Γ. Ρίτσου για τον Κ. Καβάφη Nouveau Theatre de Belgique 1982, Βρυξέλλες 26. PARMI LES OS ΕΤ LES PIERRES (Ανάμεσα στα κόκκαλα και τις πέτρες) Κείμενα: Γ. Σεφέρη Nouveau Theatre de Belgίque 1982, Βρυξέλλες 27. HELENE (ΕΛΕΝΗ) Συγγραφέας: Γιάννης Ρίτσος . Σκηνοθεσία: Ηenri Ronse Nouveau Theatre de Belgίque 1982, Βρυξέλλες 28. ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ Συγγραφέας: Έντουαρντ Άλμπι. Σκηνοθεσία: Ζυλ Ντασσέν Θίασος Καρέζη-Καζάκου 1982/83 Αθήνα, Θεσσαλονίκη 29. UNE MUSIQUE DE CUIVRE AUX FENΕTRES DΕS INCURABLΕS (Μια χάλκινη μουσική στα παράθυρα των ανιάτων) Συγγραφέας: Μ. Μέτερλινγκ. Σκηνοθεσία: Henri Ronse Nouveau Theatre de Belgique Ι982, Γαλλία, Φεστιβάλ της Λίλλης 1983 , Βρυξέλλες 3Ο. ΜΠΡΕΧΤ ΚΑΙ ΧΙΤΛΕΡ Κείμενα Μπρεχτ, Χίτλερ και Πλωρίτη (Μια σύνθεση του Μ. Πλωρίτη). Σκηνοθεσία: Γιώργος Ρεμούνδος Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1983, Θεσσαλονίκη 31. NUIT AVEC OMBRES ΕΝ COULΕURS (Νύχτα με σκιές χρωματιστές) Συγγραφέας: Πολ Βιλέμς . Σκηνοθεσία: Henri Ronse Theatre Ναttional de Belgique 1983 , Βρυξέλλες 32. ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΥΜΠΥ ΚΑΙ Ο ΥΜΠΥ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ Συγγραφέας: Πέτρος Μάρκαρης(διασκευή των αντίστοιχων έργων του Ζαρρύ). Σκηνοθεσία: Θέμης Μουμουλίδης Θεατρικό Τμήμα Πανεπιστημίου Αθηνών 1983, Αθήνα 33. WOMEN IΝ POWER (Γυναίκες στην εξουσία) Συγγραφέας: Τζον Μακ Γκράθ. Διασκευή στις κωμωδίες του Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες και Ιππείς. Σκηνοθεσία: Τζον Μακ Γκραθ 7:84 Scotish Theatre Company, 1983 Φεστιβάλ Εδιμβούργου 34. ΒΙΚΤΩΡ-ΒΙΚΤΩΡΙΑ Συγγραφέας: Μάριος Πλωρίτης (διασκευή της κινηματογραφικής ταινίας του Ράινχολντ Σύντσελ). Στίχοι: Μάριος Πλωρίτης- Γιώργος Παυριανός. Σκηνοθεσία: Γιώργος Ρεμούνδος Θέατρο "Αλίκη" 1983/84 Αθήνα, Θεσσαλονικη 35. LA CANTATE Α TROIS VOIX (Καντάντα για τρεις φωνές) Συγγραφέας: Πολ Κλοντέλ. Σκηνοθεσία: Henri Ronse Nouveau Theatre de Belgique 1984, 1988 , Βρυξέλλες , 1987 Λωζάνη, Γενεύη, 1989 Λυών. 36. ΕΙΡΗΝΗ Συγγραφέας: Αριστοφάνης. Σκηνοθεσία: Σπύρος Ευαγγελάτος Αμφιθέατρο 1984 Επίδαυρος, Φίλιπποι, 1985 Ηρώδειο, 1987 Βερολίνο, 1988 Αυστραλία 37. WARNA (Βαρνά) Συγγραφέας: Πολ Βιλλέμς. Σκηνοθέτης: Henri Ronse Theatre National de Belgique 1984 , Βρυξέλλες 38. LA SONATE AU CLAIR DE LUNE (Σονάτα του σεληνόφωτος) Συγγραφέας: Γιάννης Ρίτσος. Σκηνοθεσία: Henri Ronse Nouveau Τ heatre de Belgίque 1985, Βρυξέλλες 39. LEONCE ΕΤ LENA (Λεόντιος και Λένα) Συγγραφέας: Γκέοργκ Μπύχνερ. Σκηνοθέτης: Henri Ronse Nouveau Theatre de Belgique 1985, Βρυξέλλες 4Ο. ALEXANDERS (Οι Αλέξανδροι) Συγγραφέας: Ζ. Μορφόγκεν, Αλ. Κοτζιάς. Σκηνοθεσία: Π. Γουέμπ Brown Universίty 1985,Νέα Υόρκη (Workshop) 41. ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΕΣ Συγγραφέας: Αριστοφάνης. Σκηνοθέτης: Γ. Μεσσάλας Μοντέρνο Θέατρο 1985 Θέατρο Λυκαβηττού, Αθήνα 42. Ο ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΗΣ Συγγραφέας: Μολιέρος. Σκηνοθέτης: Γιάννης Μαργαρίτης Θέατρο της Άνοιξης 1985 Θέατρο Λυκαβηττού , Αθήνα 43. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΘΕΑΤΕΣ Συγγραφέας: Μπάμπης Τσικληρόπουλος, Βασίλης Καλής. Σκηνοθέτης: Φ. Μεταξόπουλος Θέατρο "Ακροπόλ" 1985, Αθήνα 44. LA ΒΕΤΕ DANS LA JUNGLE (Το κτήνος στη ζούγκλα) Συγγραφέας: Χένρι Τζέιμς (διασκευή Μαργκερίτ Ντιράς). Σκηνοθεσία: Henri Ronse Theatre de Vidy 1986 Λωζάνη, 1987 Ν.Τ.Β Βρυξέλλες 45. LE BOURGEOIS GENTILHOMME (Ο αρχοντοχωριάτης) Συγγραφέας: Μολιέρος. Σκηνοθεσία: Ηenri Ronse 1988, Βερόνα, Λωζάνη, Βρυξέλλες 46. ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ Κείμενα: Ν. Καββαδία. Σκηνοθεσία: Θέμης Μουμουλίδης Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας 1988, Πάτρα 47. ΠΡΩΤΕΑΣ Συγγραφέας: Πολ Κλοντέλ. Σκηνοθεσία: Βίκτωρ Αρδίτης Θέατρο της Πάτρας, 1988, Πάτρα 48. ΕΛΛΑΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ...ΑΟΡΤΗΣ Συγγραφέας: Λάκης Λαζόπουλος . Σκηνοθεσία: Λάκης Λαζόπουλος Θέατρο Λαμπέτη 1988/89 Αθήνα, 1989 Θεσσαλονίκη 49. Λ0ΥΛ0Υ Συγγραφέας : Φρανκ Βέντεκιτ. Σκηνοθέτης: Γιώργος Μιχαηλίδης Ανοιχτό Θέατρο 1988/89 Αθήνα 50. ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ Συγγραφέας: Γ. Ρίτσος. Σκηνοθεσία: Θ. Μουμουλίδης Θέατρο Διαλόγου 1989, 1990,1991 Αθήνα 51. ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ Συγγραφέας: Λάκης Λαζόπουλος. Σκηνοθέτης : Λάκης Λαζόπουλος Θέατρο Λαμπέτη 1989/90 Αθήνα, Θεσσαλονίκη 52. ΚΑΤΙ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ Συγγραφέας: Λάκης Λαζόπουλος. Σκηνοθέτης : Λάκης Λαζόπουλος Θέατρο Βεάκη 1991 Αθήνα 53. Η ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ Συγγραφέας: Γιάννης Σκαρίμπας. Δραματουργική επεξεργασία Πλάτων Μαυρομούστακος. Σκηνοθεσία Πέπη Οικονομοπούλου 0ΣΕ-Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγ. Διονυσίου, 1991 Πειραιάς 54. LA VITA BREVE (Σύντομη ζωή) Συγγραφέας: Πολ Βιλέμς. Σκηνοθεσία: Ηenri Ronse Φεστιβάλ Σπα 1991 55. LA VITA BREVE (Σύντομη ζωή) Συγγραφέας: Πολ Βιλέμς. Σκηνοθεσία: Suzanne Burgoyne The University of Μίssουrί Department of Theatre 1996 56. ΙΩΝ Συγγραφέας: Ευριπίδης. Σκηνοθεσία: Σπύρος Ευαγγελάτος Αμφιθέατρο 1996, Επίδαυρος 57. Ο ΓΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Κείμενα: Κ. Καβάφη. Σκηνοθεσία: Θεμης Μουμουλίδης ΔΗΠΕΘΕ Βόλου 1996, Βόλος 58. Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ Κείμενα, σκηνοθεσία: Λάκης Λαζόπουλος. Θεσσαλονικη 1997, Αθήνα 1998 59. ΒΟΥΤΣΕΚ (νέα μουσική) Συγγραφέας: Γκέργκ Μπύχνερ. Σκηνοθεσία : Γιάννης Μαργαρίτης Θέατρο της Άνοιξης 1997, Αθήνα 6Ο. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ Συγγραφέας: Ευριπίδης. Σκηνοθεσία : Σπύρος Ευαγγελάτος Αμφιθέατρο 1997, Επίδαυρος · Πολλές από τις παραστάσεις έχουν μαγνητοσκοπηθεi και μεταδοθεί από ευρωπαϊκές τηλεοράσεις. · Η μουσική είναι ακριβώς η ίδια στις δύο παραγωγές του έργου “Παραμύθι χωρίς όνομα” · Το ίδιο συμβαίνει και στις δύο παραγωγές του έργου "Vitα Breve" καθώς και στις δύο παραγωγές του έργου " Το έπος του Βασιλιά Υμπύ και ο Υμπύ στη ν Αφρική" · Στις νέες παραγωγές των έργων "Θεσμοφοριαζουσες" και "Αρχοντοχωριάτη" χρησιμοποιήθηκε ένα μέρος της μουσικής που είχε γρaφτεί για τα ίδια έργa παλιότερα · Στις νέες παραγωγές της "Σονάτας του Σεληνόφωτος" 1989 και του "Γέρου της Αλεξάνδρειας" 1996 η μουσική είναι μέρος της μουσικής που γράφτηκε για τα ίδια έργa παλιότερα · Αποσπάσματα από τα έργα " Mινώταυρος Ι" και " Μικρός ερωτικός" χρησιμοποιήθηκαν στην παραγωγή "Μινώταυρος" του χοροθεάτρου Ανάλια σε χορογραφία Μαίρης Τσούτη, Αθήνα 1997.

Συνεχίζεται.

Βασίλης Τσούγκαρης

tsougarisgnomi@gmail.com

ΕΝΑΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΝΑΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΙΝΟΣ ΚΟΚΟΤΟΣ Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια αμορφωσιά, τέτοια άγνοια στις μέρες μας από ανθρώπους που ασχολούνται με τον Πολιτισμό, από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ΞΕΡΟΥΝ έστω τα βασικά γύρω από το αντικείμενο της ενασχόλησης τους. Ένα μεγάλο γεγονός στη Χαλκιδική και συγκεκριμένα στο Δήμο Μουδανιών είναι η παρουσία και συναυλία του Συνθέτη ΛΙΝΟΥ ΚΟΚΟΤΟΥ στο Μετόχι των Φλογητών την Κυριακή 16 Αυγούστου στα πλαίσια του Φεστιβάλ της Θάλασσας το οποίο διεξάγεται κάθε χρόνο στα Μουδανιά και συγκεκριμένα στο ανοιχτό Θέατρο. Πιστεύω ότι ο χώρος που επέλεξαν οι αρμόδιοι για την συναυλία είναι ο πλέον κατάλληλος μια και είναι δεμένος με τον πραγματικό πολιτισμό. Είναι ο κατάλληλος χώρος για να ΜΑΘΟΥΜΕ όλοι εμείς που θα πάμε στην συναυλία τη ΙΣΤΟΡΙΑ του Ελληνικού Τραγουδιού, αφού κομμάτι της αποτελεί ο Λίνος Κόκοτος. Αυτό που δεν πρόκειται να συγχωρήσω σε ΚΑΝΕΝΑΝ «αρμόδιο» είναι το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ κείμενο της αφίσας της εκδήλωσης που δείχνει προχειρότητα και πλήρη ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ αγαπητοί κύριοι και αγαπητές κυρίες του Πολιτισμού. Πρώτα απ’ όλα, ο Λίνος Κόκοτος είναι συνθέτης. Ο Ελύτης, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης Χριστοδούλου, κλπ, είναι ΠΟΙΗΤΕΣ και ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ τους οποίους ο Λίνος Κόκοτος μελοποίησε.«Αναφορά στην προσωπική του δουλειά μέχρι σήμερα, με τραγούδια σε ποίηση και συνθέσεις των: Οδυσσέα Ελύτη, Άκη Δασκαλόπουλου, Αργύρη Βεργόπουλου, Λευτέρη Παπαδόπουλου,, Δημήτρη Χριστοδούλου, Γιάννη Νεγρεπόντη, Φώντα Λάδη καθώς και άλλων Ελλήνων συνθετών και νεότερων τραγουδοποιών». Δεν ξέρω ποιος ΑΣΧΕΤΟΣ επιμελήθηκε αυτό το κείμενο, αλλά λίγη έρευνα αν δεν γνωρίζεις, δεν βλάπτει. Λοιπόν, πάμε να γνωρίσουμε ΠΟΙΟΣ είναι ο Λίνος Κόκοτος για να καταλάβουν και οι «αρμόδιοι» ότι πέρα από τα σουξεδάκια, τους Ρέμους, και όλους τους υπόλοιπους, υπάρχει και το ΑΛΛΟ τραγούδι, αυτό που ακόμα και οι «ιν», οι σουξεδιάρηδες, το τραγουδούν. «Ο Λίνος Κόκοτος γεννήθηκε στο Αγρίνιο αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Ένα ακορντεόν κάποιου φίλου ήταν η πρώτη του γνωριμία με τη μουσική. Το 1961 γράφεται στο Ωδείο Αθηνών. Τα πρώτα του τραγούδια τα γράφει και τα εκτελεί με τη χορωδία του Γυμνασίου. Σιγά-σιγά αρκετά τραγούδια του αρχίζουν και συγκεντρώνονται στα συρτάρια του. Το 1966 τα παρουσιάζει για πρώτη φορά στις μπουάτ της Πλάκας. Δύο από τα τραγούδια αυτά, το «Μικρό Παιδί»και το «Ένα απόβραδο» ήταν η αιτία να γυρίσει τον πρώτο του μικρό δίσκο στην εταιρεία LYRA του κ. Πατσιφά. Τραγουδήθηκαν από τον Γιώργο Ζωγράφο. Με το πρώτο τους άκουσμα γίνονται επιτυχίες που τραγουδιούνται μέχρι σήμερα.Η επιτυχία του πρώτου δίσκου φέρνει έναν δεύτερο με τα τραγούδια «΄Ένα μαχαίρι»και «Χάθηκαν οι ώρες» που γίνονται επιτυχίες με ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο. Ο πρώτος του μεγάλος δίσκος με τον τίτλο «Οι ώρες», σε στίχους Αργύρη Βεργόπουλου και Άκου Δασκαλόπουλου ακολουθεί. Τα τραγούδια του δίσκου αυτού ερμηνεύουν ο Γιάννης Πουλόπουλος, Γιώργος Ζωγράφος, Ρένα Κουμιώτη και Μιχάλης Βιολάρης. Το 1971 γυρίζει το L.P. «Ο κήπος» πάνω σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου που τραγουδήθηκε από τους Γιάννη Πουλόπουλου, Έλενα Κυρανά, Θανάση Γκαϊφίλια και Μαρία Δουράκη. Το 1973 ο Λίνος Κόκοτος μελοποιεί τον κύκλο του Οδυσσέα Ελύτη «Θαλασσινό Τριφύλλι» που αποτελεί σταθμό στο χώρο του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού. Το πάντρεμα της μουσικής του με τα λόγια του μεγάλου ποιητή ήταν από τις πιο πετυχημένες στιγμές στην καριέρα του. Τα τραγούδια αυτά τραγουδήθηκαν από την Ρένα Κουμιώτη και τον Μιχάλη Βιολάρη. Το 1975 συναντιέται με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο οποίος γνώριζε τον Λίνο Κόκοτο μέσα από την μέχρι τότε δουλειά του. Γράφουν μαζί μια σειρά τραγουδιών με τον γενικό τίτλο «Αποχαιρετισμός» με ερμηνευτές τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το 1976 γράφει τη μουσική στο παιδικό θεατρικό έργο του Γιώργου Αρμένη «Το όνειρο και οι περιπέτειες του Τζιτζιρή», που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Το 1978 συνεργάζεται με έναν άλλο μεγάλο ποιητή, το Δημήτρη Χριστοδούλου. Μια σειρά από τραγούδια με τον τίτλο «Αντιπολεμικά», υλοποιούνται μαζί με τον ποιητή σε δισκογραφική δουλειά με ερμηνευτή τον Νίκο Ξυλούρη. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά είναι η συλλογή «Να ‘ταν η ζωή τραγούδι» σε στίχους του Δ. Χριστοδούλου, Λ. Απαπαδόπουλου, Γ. Νεγρεπόντη, Κ. Τριπολίτη και Α. Δασκαλόπουλου. Στο δίσκο αυτό τραγουδούν οι Γλυκερία, Π. Αστεριάδη, Κ. Λεοντίδης. Ακολουθεί η συλλογή «Το ποτάμι» με ερμηνευτές τους Σωτηρία Μπέλλου, Ελένη Τσαγκαράκη και Κώστα Λεοντίδη. «Ζωγραφιές και χρώματα» και τραγουδούν οι Μανώλης Μητσιάς, Νίκος Ανδρουλάκης κ.ά.Εκτός από τα τραγούδια ο Λίνος Κόκοτος έχει γράψει τη μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις (Θέατρο Τέχνης, Κ.Θ.Β.Ε.) για αρκετά περιφερειακά θέατρα και ελεύθερους θιάσους». Ευχαριστώ τους Φίλους και συνεργάτες από το «ΜΟΥΣΙΚΟΡΑΜΑ» για το βιογραφικό. Κύριοι και κυρίες «αρμόδιοι», το διαδίκτυο είναι ΓΕΜΑΤΟ με στοιχεία για τον Λίνο Κόκοτο, για τον ΟΠΟΙΟ Λίνο Κόκοτο. Σεβαστείτε κάποια πράγματα που είναι πολύ πιο ψηλά από κάποιες αηδίες που και καλά τις χαρακτηρίζετε πολιτισμό. Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com

Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα

Κυκλοφορεί από τη LYRA ο νέος δίσκος του Μιχάλη Ανδρονίκου με τραγούδια για μικρούς και μεγάλους, με ήρωες ζώα.

Τραγουδούν η Σίσσυ Κασσάνδρα, ο Γιάννης Λεκόπουλος.

Συμμετέχει η Μαρία Φωτίου.

Στίχους έγραψαν ο Νίκος Αϊβαλής (που είχε τη θεατρική και την εικαστική επιμέλεια), ο Βασίλης Γκίκας, η Νατάσα Κακογιαννάκη και η Αλέκα Εληώτη. Μια όμορφη παρέα σκαρφίζεται χαρούμενα και συγκινητικά τραγούδια, τα οποία αφιερώνει στα «αδέσποτα του κόσμου» και σας καλεί να τα ακούσετε, να τα τραγουδήσετε και να τα χαρείτε μαζί της.

Για περισσότερα κάντε κλίκ εδώ.

«ΤΟ ΚΕΛΙ» CD- ΒΙΒΛΙΟ

Με δέκα τραγούδια, όπου το ένα συναγωνίζεται το άλλο, στο στίχο, στη μουσική και στην ερμηνεία, ο Θωμάς Κοροβίνης, γνωστός λογοτέχνης, διανοούμενος τραγουδοποιός, καταθέτει το ταξίδι του στους ανθρώπους και στη ζωή.

Τα τραγούδια του cd:«Σα σπίρτο πάνω απ' τη βενζίνη», μια βουτιά στο βούρκο του βαθύτερου εαυτού μου, ένα τραγούδι που εξωτερικεύει σημεία ενδοσκόπησης και εξομολογείται τους σταθμούς στην τροχιά μιας ζωής που ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού ανάμεσα σε προσωπικές αγωνίες, καταδιώξεις, βασανιστικά παράπονα αλλά και αγώνες, τόλμη και περηφάνια.

«Στα σκοτεινά» αλλά με σημαία την ανθρωπιά.

«Η μάνα φρόντιζε τον κήπο».

Φίλοι, άνθρωποι του τραγουδιού, με παροτρύνουν:

«Γράψε απλά, όπως η Ευτυχία, χωρίς ποιητικές προσμίξεις, μπορείς;».

Απαντώ πως κατά το ήμισυ, ναι.

Απλά γράφω, γιατί βίωσα βαθιά παιδιόθεν το λαϊκό τραγούδι, την αμεσότητα και τη μεστότητά του επιδιώκω, αλλά είχα την τύχη να θητεύσω και να ερωτευτώ εξίσου βαθιά τη νεοελληνική ποίηση.

Ένα τραγούδι σαν αυτό, που στοιχίζεται ανάμεσα στο λαϊκό και το «λόγιο», γραμμένο για την απόλυτη σκέπη και την αγιάτρευτη νοσταλγία της μάνας, με εκφράζει απόλυτα.

Ένα ποιητικό λαϊκό τραγούδι.

Πριν από δεκαπέντε χρόνια ευτύχησα να γνωριστώ και να αγαπηθούμε με τη Λιζέτα.

Δεμένοι και λατρεμένοι αδιαλείπτως.

Αυτό το εκμαυλιστικό ξωτικό, που στο λαρύγγι του η αδυναμία γίνεται ηδονικός λυγμός και η αγανάκτηση καημός προαιώνιος για την απώλεια της χαμένης αθωότητας.

Το τραγούδι αυτό «Για το λυγμό σου», για σένα, που τραγουδάς σαν εξορισμένος άγγελος. Πώς μπορεί να βιώνει κάποιος τον πρώιμο κι αθέλητο εξοστρακισμό του σαν πανηγύρι;

Και πώς γίνεται μέσα από την ελάχιστη ρωγμή του σκοταδιού του να μεταμορφώνει τη σκλαβιά σε οίστρο ελευθερίας; Ένα απ' τα θαύματα που κατορθώνει η νιότη, όταν συντροφεύεται από γνήσιο πάθος για ζωή.

«Έρημο πουλί της μαύρης νιότης μου». Ζεϊμπέκικο.

Με την γλυκόπικρη γητειά της Λιζέτας.

Μοιάζει κάπως παράταιρο αλλά δεν είναι το «Από την Πάτρα στην Αθήνα», αφιέρωμα σ' ένα από τα πρόσωπα της νεώτερης λαϊκής μυθολογίας μας, την εμβληματική ερμηνεύτρια

Πόλυ Πάνου.

Ένα απλό περιγραφικό τραγούδι, ίσως όμως διδακτικό, αφού είναι σύνοψη του οδοιπορικού μιας απ' τις τελευταίες λαϊκές θεές, μιας ταλαντούχας και πεισματάρας παιδούλας, από την αυλή ενός Πατρινού φτωχικού στα επιφανή λαϊκά κέντρα και την κορυφή της δισκογραφίας, στο πλάι των μεγάλων συνθετών, χωρίς να υποστέλλει την σημαία του ήθους των παλαιών ημερών, που συνδιαμόρφωσε το καθαρό πρόσωπο της σπαραγμένης μας χώρας τις πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο.

Για την φίλη μας την Πόλυ, την περήφανη που ήρθε στον κόσμο στις 28 Οκτωβρίου 1940. «Τα τρελά σκυλιά της νύχτας».

Για πραγματικά σκυλιά.

Και για πραγματικούς ανθρώπους.

Κλασικό ζεϊμπέκικο με θέμα την βάναυση νυχτερινή περιπέτεια εκείνων που τους κατατρέχουν ή τους παρατούν και τους απολησμονούν οι άλλοι αλλά και τους δαιμονίζουν τα ακόλαστα πάθη τους.

Το καθήκον για την παραπλάνηση, την παγίδευση και την ακόλουθη συντριβή, όχι μόνο του ανύποπτου αλλά ακόμη και του πολύπαθου απ' τον έρωτα ανθρώπου, έχει ανατεθεί στον «Δήμιο του έρωτα».

Με συνεργούς την μαγγανεία της νύχτας και την παντοδυναμία της ομορφιάς δυναστεύει διαχρονικά την επικράτεια του έρωτα σέρνοντας πίσω του εκατόμβες εκούσιων και ακούσιων θυμάτων.

Πιθανόν ο βαθύτερος διώκτης της ανθρώπινης ευτυχίας να 'ναι «Ο τρόμος».

Ο ύπουλος και ανομολόγητος εσωτερικός εχθρός, που, ίσως, ο μόνος τρόπος να πολεμηθεί είναι η αποδοχή του, η ανίχνευση των αιτίων και η αποκάλυψη των συμμάχων του.

Ο τρόμος, που ροκανίζει τα σωθικά.

Ερμηνεία, από μισή με την Μαρία Φωτίου, πιστή για χρόνια συνεργάτιδά μου, ερμηνεύτρια υψηλής ευαισθησίας, μοναδική και πολύπειρη.

«Οι νικητές», αφιερωμένο στη μνήμη του λεβέντη ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη. Τραγουδισμένο με τη συνοδεία χορωδίας, ερμηνεία μοιρασμένη με τον αισθαντικότατο μελωδό, αδερφό και συνοδοιπόρο, Δημήτρη Ζερβουδάκη, έναν απ' τους ελάχιστους συνειδητά εναπομείναντες δυναμικούς και παρεμβατικούς δημιουργούς στην ρημαγμένη Θεσσαλονίκη του σήμερα.

Το τραγούδι αντιστρατεύεται την ιστορικά καθιερωμένη εκδοχή ότι οι φερόμενοι ως «νικητές», οι κατ' ουσίαν εξουσιαστές και καπηλευτές των ιδεών, των αξιών και των κοινωνικών αγώνων είναι οι κερδισμένοι, καθώς η ζωή δείχνει πως οι άλλοι, οι «ηττημένοι», δεν είναι οι χαμένοι, αλλά οι μόνοι που υπηρετούν την ουσία της, φυλάνε τις αξίες της, και σε κάποιους απ' αυτούς εναπόκειται η όποια ελπίδα ανατροπής των κατεστημένων.

«Το κελί» είναι το θολάμι του κυνηγημένου χταποδιού, το κρυφό δωμάτιο της τυραννισμένης ψυχής του ανθρώπου που πατάει με το ένα πόδι στον κόσμο και με τ' άλλο στον ιδιότυπο ασκητισμό του.

Είναι ένας φαντασιακός χώρος καταφυγής ευαίσθητων και εύκολων θηραμάτων, αλλά και ατόμων που συνοικούν αναγκαστικά αλλά αφόρητα ιδίως στις σύγχρονες πόλεις και που δεν βολεύονται εύκολα στα νέα δεδομένα που έχουν επιβληθεί στις ανθρώπινες συναλλαγές. Είναι μια κραυγή «Το κελί» εκείνων των λίγων που εισπράττουν το ελάχιστο του πλεονάσματος έχοντας προσφέρει μέσα απ' το έλλειμμά τους τα πάντα.

Και επιμένουν να μην προσκυνούν τον χασάπη.

Θωμάς Κοροβίνης

Οι τίτλοι των τραγουδιών:

01. ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ / ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ

02. Η ΜΑΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕ ΤΟΝ ΚΗΠΟ / ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ

03. ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ / ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ

04. ΕΡΗΜΟ ΠΟΥΛΙ / ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ

05. ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ (ΠΟΛΥ ΠΑΝΟΥ) / ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ - ΜΑΡΙΑ ΦΩΤΙΟΥ

06. ΤΑ ΤΡΕΛΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ / ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ- ΜΑΡΙΑ ΦΩΤΙΟΥ

07. Ο ΔΗΜΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ / ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ - ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ

08. Ο ΤΡΟΜΟΣ / ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ - ΜΑΡΙΑ ΦΩΤΙΟΥ

09. ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ - ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ - ΧΟΡΩΔΙΑ

10. ΤΟ ΚΕΛΙ / ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ

«Το κελί» είναι το δεύτερο cd –βιβλίο στις εκδόσεις IANOS, έπειτα από την κυκλοφορία του «Ερωτιδέα» του Περικλή Χειλά (Οκτώβριος 2008).

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ

Μια πολύ μεγάλη φωνή, αλλά και ένας δημιουργός που υπογράφει τους στίχους πολλών τραγουδιών είναι ο Γιάννης Βαρθακούρης - Πάριος. Ο Πάριος είναι αυτό που λένε οι ειδικοί "Ερωτικός" τραγουδιστής. Αν και με τις μπούρδες των ειδικών πάντα με έπιαναν τα διαόλια μου, για πρώτη φορά θα συμφωνήσω. Ναι, είπαν και κάτι σωστό. Αν υπάρχει μια αντρική φωνή που ξεχωρίζει στην ερμηνεία ερωτικών τραγουδιών, αυτή είναι του Γιάννη Πάριου. Ο Πάριος βέβαια μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα. Δε θα σπαταλήσω άλλο χρόνο δίνοντας βιογραφικά και δισκογραφία του Πάριου. Αυτά μπορείτε να τα βρείτε στο διαδίκτυο. Εγώ κάνοντας ένα μικρό, ίσως το μικρότερο αφιέρωμα στον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη σας φέρνω για να δείτε δύο βίντεο - τραγούδια. Μην ξεχνάτε ότι πολλά βίντεο θα βρείτε στο πολύ καλό http://www.greektube.org/ . Βίντεο που συγκεντρώνουν με πολύ μεράκι οι φίλοι και οι διαχειριστές του.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.

Πάει καιρός που θέλω να τα πω, που προσπαθώ να βγάλω άκρη στον χαμό που επικρατεί στο τραγούδι του σήμερα, όχι ότι δεν έχουμε τραγούδια της προκοπής, αλλά το τι «μπαζο» κυκλοφορεί από την δισκογραφία, ε δεν περιγράφεται. Δεν είμαι ρε παιδιά «κολλημένος» αλλά δεν μπορώ να «καταπιώ» και ότι θέλουν οι σύγχρονοι δημιουργοί να μου σερβίρουν γιατί κατά την άποψη τη δική τους και των εταιριών τους (δισκογραφικών) είναι οι «επιτυχίες, τα τραγούδια του αύριο» και ένα σωρό μπούρδες που γράφουν στα δελτία τύπου που στέλνουν. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν πριν γράψουν το δελτίο τύπου ακούν πρώτα τα τραγούδια του cd που διαφημίζουν. Πολύ αμφιβάλλω. Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθώντας την δισκογραφική κίνηση μαζί με φίλους και συναδέλφους, μπορώ να πω ότι έχουμε λαλήσει από τις …… (άντε μην πω) που ακούμε. Δεν ξέρω τι συμβαίνει και οι σημερινοί «δημιουργοί» βγάζουν στίχους και μουσική που είναι λες και έτρωγαν χαλασμένο μουσακά και δημιούργησαν το έργο τους στην τουαλέτα. Έγραψε παλιά ο Τσιτσάνης την «Μάγισσα της αραπιάς» - Θα πάω εκεί στην αραπιά που μ’ εχουνε μιλήσει, για μια μεγάλη μάγισσα τα μάγια να μου λύσει…. Κλπ και βγαίνει σήμερα ο άλλος με το σύγχρονο του τραγούδι, την επιτυχία και καλά και λέει. «Σταμάτα να γκρινιάζεις να χαρείς, να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης, έλα να ανάψουμε την πίπα της ειρήνης….»!! Τι διάολο, στους Απάτσι η στους Σιού απευθύνεται; Πίπα της ειρήνης; Αλλά η μαργαρίνη στην «φυλή» που κολλαει; Τρελά πράγματα, και έχει πολλά περισσότερα παραδείγματα πολύ χειρότερα απ’ αυτό. Κάποιοι είχαν πει ότι οι παλιοί δημιουργοί, αλλά και ορισμένοι από τους σημερινούς είχαν «βιώματα» και αυτά μας τα έδιναν με τραγούδι. Ίσως μάλιστα τα βιώματα τους να είχαν πολλές «ίδιες στιγμές» με τα δικά μας. Γι αυτό και το τραγούδι μας άγγιζε, έμενε… Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα ακούγονται ακόμα τραγούδια του 38-40-50-60 κλπ. Και δεν είναι μια απλή «συλλεκτική» κίνηση μουσικής αυτή. Ακούγονται γιατί ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΑΤΙ. Δεν είναι απλά κρότοι. Στη σημερινή δισκογραφία έχουμε πολλά καλά τραγούδια. Έχουμε αξιόλογους δημιουργούς. Μόνο που τα τραγούδια αυτά ΔΕΝ τα αφήνουν να ακουστούν, να τα μάθει ο κόσμος, να του «μιλήσουν». Αντίθετα, φροντίζουν να μας κάνουν μια κανονική «πλύση εγκεφάλου» από τα ραδιόφωνα, μεταδίδοντας την κάθε μπούρδα (για να μην το πω αλλιώς) δεκαπέντε και είκοσι φορές την ημέρα. Τι να πει κανείς. Σημεία των καιρών; Πάντως θυμάμαι τι είχε πει ο Μεγάλος Γιάννης Παπαϊωάννου ένα χρόνο περίπου πριν πεθάνει,! «Φοβάμαι για την τύχη του Ελληνικού τραγουδιού… Σε μερικά χρόνια δεν θα έχουμε τα τραγούδια που έκαναν την Ελλάδα γνωστή σε όλο τον κόσμο»! Πόσο δίκιο είχε. Αλήθεια, που είναι σήμερα το λαϊκό μας τραγούδι; Και το ρωτώ αυτό γιατί μας σερβίρουν σαν λαϊκά τραγούδια που μόνο λαϊκά δεν είναι. Να τα χαρακτηρίσουμε σύγχρονα; Ναι.Αυθεντικές λαϊκές δουλειές σήμερα έχουμε ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ. Πάσχουμε τελικά στο στίχο και στη μουσική, Αντίθετα από φωνές, έχουμε πολλές και καλές. Μόνο που δεν αναδεικνύονται μέσα από τα τραγούδια που λένε. Για παράδειγμα, λέω εγώ τώρα, πώς να αναδείξει τον τραγουδιστή η «μαργαρίνη»; Το πολύ πολύ να τον «λαδώσει»! Μεγάλο μπέρδεμα ρε παιδιά, πολύ μεγάλο….. Εσείς τι λέτε; Πάμε να θυμηθούμε το παλιό καλό τραγούδι μας.

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ 2

Εδώ είμαστε πάλι. Συνεχίζοντας την αναζήτηση μου για βίντεο με τραγούδια του χθες, βρήκα πάλι κάποια που θα ξυπνήσουν πολλές αναμνήσεις. Πριν συνεχίσω, θα πρέπει να ευχαριστήσω τους διαχειριστές αλλά και τα μέλη του http://www.greektube.org/, αλλά και να τους συγχαρώ για την πολύ καλή δουλειά της συλλογής αυτών, αλλά και πολλών άλλων τραγουδιών. Το http://www.greektube.org/ αξίζει να το επισκεφτείτε γιατί θα βρείτε εκεί πολλά ενδιαφέροντα. Κλείνω αυτή την παρένθεση, και πάω στα τραγούδια μας. Συνήθισα να τα μεταδίδω από το ραδιόφωνο, αλλά και να τα "παίζω" στα διάφορα μαγαζιά από τους "δίσκους" (LP). Άλλη ομορφιά έχει το βινύλιο! Αυτό το "σκράτς", σημάδι "αυθεντικότητας" και ίσως κάποιας άλλης εποχής! Θυμάμαι κάποιες εκπομπές, να, κάτι τέτοια βράδια, που η μουσική σε μπέρδευε γλυκά και σε στροβίλιζε σε χρώματα, σε ανάσες, σε έρωτες και επαναστάσεις! Άλλωστε οι "ειδικοί" δεν είναι εκείνοι που λέν ότι ο έρωτας είναι επανάσταση; Κάθε φορά που το άκουγε αυτό ο Μανώλης έβριζε! -Άκου οι κερατάδες επανάσταση ο έρωτας! Σιγά και θα ξεπροβάλει ο Κολοκοτρώνης από καμιά μεριά... -Μεταφορικά το λένε! - Και δεν τους πήρε κανείς ακόμα "καροτσάκι", που να..... τα πτυχία τους; Και εκεί που όλο τσατίλα ετοιμαζόταν να τα "χώσει" ακόμα χειρότερα, έπεφταν τα τραγούδια... Να, αυτά. Ακούστε τα.... Χαρείτε τα!

ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Για να πάει καλά (όσο γίνεται) η εβδομάδα το καλύτερο ξεκίνημα γίνεται με τραγούδι.

Καλή ακρόαση, καλημέρα, και καλή εβδομάδα.

ΤΑ βίντεο είναι από το http://www.greektube.org/

ΕΦΥΓΕ Ο ΤΟΛΗΣ ΧΑΡΜΑΣ

Πραγματικά, δεν είναι και ότι καλύτερο να διαβάζεις σαν πρώτη είδηση πρωί πρωί ότι έσβησε ένας ακόμα άνθρωπος του Λαικού και Ρεμπέτικου Τραγουδιού!

Εφυγε ο ΤΟΛΗΣ ΧΑΡΜΑΣ σε ηλικία 97 ετών!

Την Παρασκευή που μας πέρασε, πληροφορήθηκα τον Θάνατό του.

Ενα μικρό αφιέρωμα, θα μας βοηθήσει να τον γνωρίσουμε, να γνωρίσουμε τον άνθρωπο του οποίου τα τραγούδια πολλοί από εμάς σιγοτραγουδήσαμε και ΔΕΝ ξέραμε τον δημιουργό τους.

Ο Τόλης Χάρμας έχει τη δική του ιστορία στο τραγούδι (το πραγματικό του όνομα είναι Απόστολος Χαρμαντάς).
Λίγοι θα γνωρίζουν και θα θυμούνται ότι έχει ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση κομμάτια, όπως τα:
«Κάποια μάνα αναστενάζει» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Ενα τραγούδι απ' το Αλγέρι» του Απόστολου Καλδάρα, «Πάλι εχτές στις τρεις ήρθες να κοιμηθείς» του Μανώλη Χιώτη, «Ενα καράβι απ' τον Περαία» του Γιώργου Μητσάκη.
Ο ίδιος έχει γράψει κι ερμηνεύσει σε δικούς του στίχους πάνω από 150 λαϊκά τραγούδια (αρκετά με τη γυναίκα του, Λίτσα, τη δεκαετία τού '50, τότε που αποτελούσαν το ντούο Χάρμα).
Τραγούδια επιτυχίες, όπως τα: «Η καρδιά του μάγκα», «Γκιουλτζαμάλ», «Το σφάλμα», αλλά και το πρόσφατο ωραίο ζεϊμπέκικο «Αλήτικα μικρόβια».
Δικό του είναι και το «Εδώ παπάς, εκεί παπάς» που έχει τραγουδήσει παλαιότερα ο Τάκης Μπίνης.

«Κατάγομαι από το Λεωνίδιο Κυνουρίας.
Τα πρώτα μου ακούσματα είναι από παραδοσιακή μουσική.
Ο πατέρας μου έπαιζε λαούτο.
Από εκεί επηρεάστηκα.
Στην Αθήνα, στην Ακαδημία Πλάτωνος, θυμάμαι που ήμασταν μαθητές 15χρονοι με τον Γιώργο τον Μουζάκη, τον γνωστό συνθέτη.
Καθόμασταν με μια κιθαρούλα, λέγαμε τραγουδάκια και κάναμε καντάδες για να ρίξουμε τα κορίτσια.
Είχα μάθει το λα μινόρε, το λα ματζόρε, τρία ακόρντα.
Ο Γιώργος από τότε το έλεγε ότι θα γίνει συνθέτης.
Τον είχα συναντήσει τελευταία φορά στην κηδεία της Αλέκας Στρατηγού.
Δεν τον έχω ξαναδεί. Κορακοζώητος, γερό παιδί, σαν κι εμένα».Το '48 ξεκίνησε σαν επαγγελματίας τραγουδιστής σ' ένα αναψυκτήριο της πλατείας Κουμουνδούρου.
«Ελεγα Χαιρόπουλο, Αττίκ, ελαφρά τραγούδια.
Ηταν κομφερασιέ τότε ο Λάμπρος Ζούνης μαζί με τον Αρία.
Από εκεί άρχισα, με 8 δραχμές μεροκάματο».«Υστερα από δύο χρόνια περασα στο λαικο τραγουδι.
Είχα αρχίσει ήδη να γράφω και να παίζω μπουζούκι.
Ηταν της μόδας το λαϊκό τραγούδι.
Προσαρμόστηκα γρήγορα.
Αμα δεν ελίσσεσαι, πώς θα γίνει; Θα μείνεις εκεί, κούτσουρο;
Εκανα ντουέτο με τη συγχωρεμένη τη γυναίκα μου, τη Λίτσα.
Αρχίσαμε από το βαριετέ "Αλκαζάρ" στον σταθμό Λαρίσης και μετά πήγαμε στο θέατρο "Σαμαρτζή" σ' επιθεωρήσεις με Βασιλειάδου, Φωτόπουλο, Ρένα Ντορ κ.ά. Ημασταν το πρώτο λαϊκό ντουέτο στο θέατρο.
Εκεί πρωτοτραγούδησα την "Καρδιά τού μάγκα".
Μετά πήγαμε τουρνέ σε Κωνσταντινούπολη, Κύπρο, Ισραήλ.
Ημασταν δέκα χρόνια μαζί. Κάναμε δύο παιδιά, την έχασα, συνέχισα μόνος μου».«Πηγα Αμερική , για οκτώ χρόνια.
Τορόντο, Βανκούβερ, Καλιφόρνια, Νέα Υόρκη, Σακραμέντο, Ινδιανάπολη.
Παίζαμε μόνο ελληνική μουσική έχοντας κοινό αμερικάνικο, σχεδόν το 90%».«Περισσότερες είναι οι δύσκολες στιγμες που είχα παρά οι εύκολες.
Αυτό το επάγγελμα έχει στιγμές γλυκές κι έχει κάτι πικρές, ολόπικρες.
Από μικρόψυχες συμπεριφορές συναδέλφων, από άγνοια.
Αυτά συμβαίνουν.
Δεν έχω κανένα παράπονο, ούτε κατηγορώ κανέναν, τους αγαπώ όλους. Δεν ξέρω αν μ' αγαπάνε αυτοί».
«Καλή παρέα έκανα με τον συγχωρεμένο τον Γεράσιμο Κλουβάτο, αυτόν που έχει γράψει το "Άναψε το τσιγάρο, δωσ' μου φωτιά».
Ακέραιος χαρακτήρας, ταιριάζαμε.
Επίσης με τον Σπιτάμπελο τον Στέφανο.
Εξαιρετικός καλλιτέχνης, ολίγον τρελός.
Είχε εφεύρει το μπουζουκοκίθαρο με έξι χορδές.
Εκανε αυτή την πατέντα γιατί έπαιζε περισσότερο κιθάρα.
Την επανάσταση βέβαια την έφερε ο Χιώτης με το τετράχορδο μπουζούκι.
Σπουδαία εφεύρεση».

«Μπουζουκι και κιθάρα έμαθα μόνος μου.
Σε όποια ωδεία και να πας, ότι και να κάνεις, εάν δεν έχεις τσαγανό, δεν φτουράς.
Το αίσθημα που θα δώσεις στο όργανο είναι άλλο πράγμα.
Γνώρισα μουσικούς σημαντικούς, που δεν μ' άγγιζαν όμως στην καρδιά.
Κι έβλεπες τον συγχωρεμένο τον μπάρμπα-Γιάννη τον Παπαϊωάννου που έπαιζε μπουζούκι με δύο δάχτυλα κι όταν έπαιζε ταξίμι, σου σηκωνόταν η τρίχα.
Το αίσθημα μετράει».«Έγραψα τραγούδια που το ένα με το άλλο να μη μοιάζουν, δεν ήθελα να κάνω κατεστημένο.
Έγραψα λαϊκά κανταδορίστικα».«Όπως ο Ζαμπέτας!
Με τον Ζαμπέτα είχαμε πάει στις Κάνες με την ταινία του Ντασσέν "Ποτέ την Κυριακή".
Ήμασταν στην ορχήστρα του Λαβράνου κι έπαιζα κιθάρα.
Μαζί μας κι η Χρυσάφη, ο Καλφόπουλος.
Ο Ζαμπέτας από εκεί στην ουσία άρχισε την καριέρα του, παίζοντας μπουζούκι για "Τα παιδιά του Πειραιά".
Αξιόλογος δημιουργός.
Μου άρεσε πάντα το μπελκάντο.
Κι η βυζαντινή μουσική είναι τρομερή.
Για να τη σπουδάσεις, πρέπει να φας τουλάχιστον 50 χρόνια».«Την Μαρινέλλα εγώ την έβγαλα στο τραγούδι.
Ήμουν στη Θεσσαλονίκη γύρω στο '56 και τραγουδούσα στο "Πανόραμα".
Ερχόταν κόσμος με πούλμαν από Νάουσα, Βέροια, Βόρεια Ελλάδα.
Την ανακάλυψα στο καλοκαιρινό θέατρο "Χατζώκου" με μια ποδίτσα να έχει έναν μικρό ρόλο και να τραγουδάει.
Λεγόταν Κίτσα Παπαδοπούλου και ήταν φιλενάδα του Κώστα Βουτσά.
Πήγα στο καμαρίνι τους και τους είπα να έρθει μαζί μου στο κέντρο.
Έπαιρνε τότε 40 δρχ. μεροκάματο και θα της έδινα 250 δρχ.
Το δέχτηκαν.
Είχα γράψει τότε κι ένα τραγούδι, το "Μαρινέλλα".
Και της έδωσα να 'χει αυτό σαν καλλιτεχνικό όνομα.
Κρίμα όμως που δεν τα λέει αυτά.
Είναι κακό να ξεχνάς.
Εκεί στο "Πανόραμα" την βρήκε ο Καζαντζίδης και την πήρε μαζί του.
Εγώ της είπα "άμα θες, πήγαινε μαζί του, αλλά θα είσαι στη σκιά του".
Κι έτσι έγινε.
Την είχε μόνο για σεκόντα.
Μέχρι που χωρίσανε κι άνοιξε τα φτερά της».

Η νυχτερινή διασκέδαση πριν από 50 χρόνια ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή.
Σήμερα η διασκέδαση που γίνεται είναι πιο ευπρεπής, πιο μαλακιά.
Τότε γίνονταν αγριότητες με τα σπασίματα.
Αυτό το σημάδι που έχω στο φρύδι είναι από ποτήρι.

Από το '45 κι έπειτα αυτά ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Αγρία διασκέδαση.
Ουίσκι δεν υπήρχε τότε, μόνο κρασί.
Αδειάζανε την μποτίλια και μπαμ στο πάλκο.
Άλλο πράγμα.
Σήμερα είναι πολύ πιο ήπια».«Σήμερα υπάρχουν αξιόλογα τραγούδια, υπάρχουν και πιλάφια. Υπάρχει πρόοδος από τότε με το έντεχνο τραγούδι.
Βέβαια, κάποιοι έγραψαν ωραία πράγματα, αλλά όχι διασκεδαστικά.
Ο ελληνικός λαός θέλει απλότητα, θέλει να του πεις δύο λέξεις να τις βάλει στο μυαλό του και να τραγουδάει».Σπανίζουν τέτοια τραγούδια σήμερα. Η δυσκολία έγκειται στην απλότητα. Πρέπει σε τέσσερις αράδες να εντοπίσεις όλο το θέμα.
Και βλέπεις κάτι λόγια χωρίς ρίμα, λες και είναι εφημερίδα ή διήγημα.
Δεν τη δέχομαι αυτή την ποίηση».

«Ο έρωτας έπαιξε Πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μου .
Όποιος δεν ερωτεύεται, δεν έχει ψυχή, δεν έχει καρδιά. Ο έρωτας είναι το ελιξίριο της νεότητας.

Αν και έχω γράψει ένα τραγούδι, "Το χρήμα είναι έγκλημα κι ο έρωτας σκοτούρα"!

Του ευχόμαστε ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΙΛΑΝΟΥΣ

Την Παρασκευή 4/5/2007 "έφυγε" και ο Κάρολος Μιλάνος. Πριν από ένα χρόνο, στις 20/4/2006, έφυγε και ο αδερφός του Νίκος. Παιδιά του Στέφανου Μιλάνου, ο οποίος το 1919 άνοιξε στον Βόλο, στην οδό Ερμού 195 (Πλατεία Αγίου Νικολάου), την ταβέρνα "Σκάλα του Μιλάνου". Η ταβέρνα μεταφέρθηκε στην οδό Ιωλκού το 1978, μετά τον θάνατο του Στέφανου Μιλάνου.Τους «Μιλάνους», και την «σκάλα» τους, τους γνωρίσαμε σε παλιότερα άρθρα – αφιερώματα.Σήμερα, έτσι σαν ένα «μνημόσυνο», θέτω στην διάθεση σας ένα άρθρο του αξέχαστου Πάνου Γεραμάνη!«ΤΡΙΑ CD ΜΕ ΓΝΗΣΙΑ ΛΑΪΚΑ ΑΠΟ ΤΗ «ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ» ΣΤΟΝ ΒΟΛΟΚι αν επέρασαν 40 χρόνια...«Εισβολή» στο παραδοσιακό στέκι της «Σκάλας του Μιλάνου», στον Βόλο, έκανε η νέα τεχνολογία που φιλοδοξεί να γνωρίσει στο ευρύ ελληνικό κοινό μια ποιοτική και αυθεντική μουσική εργασία, που παρουσιάζει εδώ και 81(!) χρόνια η οικογένεια Μιλάνου. ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣΟ Κάρολος (μπουζούκι) και ο Νίκος Μιλάνος (κιθάρα) στην ταβέρνα τους «Σκάλα», στο κέντρο του Βόλου, όπου παίζουν και τραγουδούν κάθε βράδυΈνα πρόγραμμα με λαϊκή μουσική και τραγούδια, που παρουσιάζουν επί 40 χρόνια στην παραδοσιακή ταβέρνα της οδού Ιωλκού οι αδελφοί Κάρολος και Νίκος Μιλάνος και ο γιος τού πρώτου Στέφανος μαζί με δυο-τρεις συνεργάτες τους, πρόκειται να κυκλοφορήσει σε τρία CD. Με τη διαφορά ότι το ένα από τα CD θα προωθηθεί στο εμπόριο, ενώ τα άλλα δύο θα δοθούν επιλεκτικά από τους αδελφούς Μιλάνου σε εκλεκτούς φίλους τους, που συμμετέχουν μαζί τους σ' αυτή την ηρωική προσπάθεια για τη διατήρηση και διάδοση του γνήσιου λαϊκού τραγουδιού.Η ιστορία της ταβέρνας «Σκάλα του Μιλάνου» στον Βόλο έχει πολύ βαθιές ρίζες και έρχεται από μακριά.Το λαϊκό ταβερνάκι «Σκάλα του Μιλάνου», που πρωτολειτούργησε τον Μάιο του 1919 στην οδό Ερμού 195 (Πλατεία Αγίου Νικολάου), στον Βόλο, από τον Στέφανο Μιλάνο, έμπειρο μύστη του μπουζουκιού, γνώρισε μεγάλες δόξες, αφού αυτό το μαγαζάκι επισκέφθηκαν για ν' ακούσουν και να παίξουν τα τραγούδια τους, ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Βαμβακάρης, ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Μπιθικώτσης και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.

Ο Βασίλης Τσιτσάνης, μάλιστα, είχε δηλώσει σε εφημερίδα του Βόλου το 1957: «Έρχομαι εδώ, στη "Σκάλα του Μιλάνου" για ν' ακούσω πόσο όμορφα παίζονται τα λαϊκά τραγούδια». Και το δικαιολογούσε αυτό, γιατί πίστευε ότι τα παιδιά του Στέφανου Μιλάνου, ο Κάρολος, ο Νίκος (και κάποιες φορές ο μικρότερος Στάθης), έπαιζαν με τον δικό τους τρόπο και τραγουδούσαν συνθέσεις των πιο γνωστών και μεγάλων δημιουργών του ρεμπέτικου και του λαϊκού μας τραγουδιού.Μετά τον θάνατο του γενάρχη Στέφανου Μιλάνου, το στέκι μεταφέρθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1978 και λειτουργεί μέχρι σήμερα σ' έναν ισόγειο μικρό χώρο της οδού Ιωλκού, στο κέντρο του Βόλου.Εκεί κάθε βράδυ ο Κάρολος με το μπουζούκι, ο Νίκος με την κιθάρα, ο νεαρός Στέφανος με μπουζούκι, κάποιοι φίλοι τους και συνεργάτες, άλλος με ακορντεόν, άλλος με μπαγλαμαδάκι και άλλος με.... κουτάλια, συγκροτούν μια ωραία ορχήστρα συνόλου που παίζουν και ερμηνεύουν με τρόπο αξιοθαύμαστο τα ωραιότερα ελληνικά λαϊκά τραγούδια, κυρίως της περιόδου 1945-1970. Τα όργανα δεν έχουν καμία σχέση με ηλεκτρισμό. Βγάζουν φυσικό ήχο, καθώς οι οργανοπαίκτες παίζουν και τραγουδούν ανάμεσα στους θαμώνες της ταβέρνας. Το πρόγραμμα στη μικρή ταβέρνα του Μιλάνου κρατάει από τις 9 το βράδυ έως τη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες σερβίρουν τα πιάτα και το κρασί πριν αρχίσουν να παίζουν και στη συνέχεια τα τέλια παίρνουν... φωτιά και όλοι γίνονται ένα. Μια μεγάλη χορωδία, με μαέστρους τους αδελφούς Μιλάνου, οι οποίοι παίζουν και τραγουδούν Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Μητσάκη, Καλδάρα, Βαμβακάρη, Χατζηχρήστο, Ζαμπέτα, Δασκαλάκη, Καζαντζίδη, Γαβαλά και άλλους γνωστούς δημιουργούς.Ο Κάρολος Μιλάνος, μοναδικός δεξιοτέχνης στο τρίχορδο μπουζούκι, παίζει ταξίμια και σόλο και ενθουσιάζει τους θαμώνες. Αυτό το γνήσιο γλέντι, με ζεστούς αχνιστούς μεζέδες, με γνήσια ρετσίνα, με μοναδικές πενιές και αυθεντικά λαϊκά τραγούδια, που κρατά 81 χρόνια στο κέντρο του Βόλου, καταγράφεται τώρα και εντός των ημερών θα κυκλοφορήσει σε τρία CD. Το πρώτο περιλαμβάνει ανέκδοτα τραγούδια (και είναι θαυμάσια) και ορχηστρικά κομμάτια που παίζει ο Κάρολος Μιλάνος. Τα άλλα δύο CD περιέχουν τραγούδια και μουσικές άλλων παλιών λαϊκών δημιουργών, που ερμηνεύουν και παίζουν με τον δικό τους ξεχωριστό μοναδικό τρόπο τα αδέλφια Κάρολος και Νίκος Μιλάνος και ο γιος τού πρώτου Στέφανος (που συνεχίζει τη μεγάλη παράδοση της οικογένειας). Αυτά τα δύο CD, που προέρχονται από ζωντανές ηχογραφήσεις από την ταβέρνα «Σκάλα», οι Μιλάνοι θα διαθέσουν στους φίλους τους, που ακούνε και συμμετέχουν στην εκλεκτή αυτή διασκέδαση τα τελευταία 40 χρόνια.ΤΑ ΝΕΑ , 05/01/2000 , Σελ.: P16 Κωδικός άρθρου: A16634P161»

ΑΝΕΣΤΟΣ ΔΕΛΙΑΣ η ΑΡΤΕΜΗΣ

Η πιο τραγική ίσως μορφή του Ρεμπέτικου Τραγουδιού, τον Ανέστη Δέλιο, η Δελιά, η Αρτέμη. Και τον αναφέρω σαν «τραγική» μορφή, γιατί ήταν ο άνθρωπος ο οποίος έγραψε και τραγούδησε τον …. Θάνατο του από τα ναρκωτικά!Όμως, πριν φτάσουμε εκεί, ας γνωρίσουμε τον Ανέστο:
Ο Ανέστης Δέλιος η Δελιάς, η Αρτέμης, Γεννήθηκε το 1912, και πέθανε το 1944.Η καταγωγή του, ήταν από την Μικρά Ασία, και σε ηλικία μόλις τριών χρόνων, τον βρίσκουμε με την οικογένεια του πρόσφυγα στον Πειραιά. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης στην Σμύρνη, αλλά ασχολείτο και με την μουσική. Έτσι ήταν επόμενο ο Ανέστος να μπει στο χώρο, και όχι απλά μπήκε, αλλά ήταν και ένας από τους δημιουργούς του ρεμπέτικου, ο οποίος έτσι και δεν έφευγε τόσο νωρίς, θα είχε δώσει πολύ περισσότερα τραγούδια.
Άρχισε λοιπόν από μικρός να ασχολείται με την κιθάρα, και λίγο αργότερα, γύρω στα 1930, με την προτροπή του Μάρκου Βαμβακάρη, πιάνει στα χέρια του το μπουζούκι, ένα όργανο «ύποπτης προέλευσης» (για την εποχή), με ιδιαίτερη εξάπλωση στους ημι-παράνομους χώρους του Πειραιά και της Δραπετσώνας. Εκτός βέβαια από τον Μάρκο, ο Ανέστος γνωρίζει τους Γιώργο Μπάτη, η Αμπάτη, η Τσωρό, τον Στράτο Παγιουμτζή η Τεμπέλη, τον Δημήτρη Γκόγκο η Μπαγιαντέρα, τον Στέλιο Κερομύτη, τον Μήτσο Καρυδάκια, και άλλους, οι οποίοι αποτελούσαν και το μουσικό σινάφι της περιοχής, η οποία ήταν γεμάτη από τεκέδες, ταβέρνες, και διάφορα καταγώγια.
Η δεκαετία του 1930, είναι και η πιο επικίνδυνη, γιατί ένα «άγνωστο» ναρκωτικό κάνει την εμφάνιση του, και μαζί με το χασίς θερίζει τους ανθρώπους των τεκέδων και του ρεμπέτικου. Ο λόγος, για την «εισαγόμενη εκ Γερμανίας» ηρωίνη! Το θύμα της ηρωίνης ήταν ο Ανέστος. Οι Άλλοι μπορούμε να πούμε ότι άντεξαν.

Γύρω στα 1934, δημιουργείται η πρώτη επίσημη ρεμπέτικη κομπανία εν Ελλάδι, η «ΤΕΤΡΑΣ Η ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», αποτελούμενη από τους Μάρκο Βαμβακάρη, Στράτο Παγιουμτζή, Ανέστο Δελιά, και Γιώργο Μπάτη. Ο Μπάτης, ο Μάρκος, και ο Δελιάς, θα περάσουν στη δισκογραφία σαν συνθέτες, στιχουργοί, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές, εκτός από τον Παγιουμτζή, ο οποίος παρέμεινε σαν τραγουδιστής, άσχετα αν στο όνομα του αργότερα υπήρξαν πολλά σημαντικά τραγούδια.
Ο Δελιάς λοιπόν, και η «ΤΕΤΡΑΣ Η ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», ξεκινά τις εμφανίσεις της το καλοκαίρι του 1934 στη Μάντρα του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά, και εκεί ο Ανέστος παρουσιάζει τα πρώτα του τραγούδια. Τα λίγα του τραγούδια θα μπουν στη δισκογραφία τα επόμενα χρόνια 1935- 1936, γιατί και αυτός όπως και οι Γιοβάν Τσαούς, Μπάτης, Παπάζογλου (Αγγούρης) είναι εκτός «μηχανισμών λογοκρισίας» της Δικτατορίας Μεταξά.
Την ίδια εποχή που ο Γιοβάν Τσαούς έβαζε το πρόβλημα της ηρωίνης με το τραγούδι του «Ο ΠΡΕΖΑΚΙΑΣ», ο Δελιάς με το δικό του «Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ», γράφει τη δική του «αυτοβιογραφία». Η δισκογραφική παρουσία του Δελιά, είναι κάποια λίγα τραγούδια, τα οποία είναι πλέον (σε βινύλιο) συλλεκτικά. Τα τελευταία τραγικά χρόνια της ζωής του, αλλά και γενικότερα τι άνθρωπος ήταν ο Ανέστος Δελιάς, τα περιγράφει ο μεγάλος Ρεμπέτης Στέλιος Κηρομύτης:
«Άκου να δεις. Ο Ανέστος ήταν παιδί, ένα παιδί «κορίτσι¨, δηλαδή σεμνό παλικαράκι, σοβαρός, γλυκομίλητος, μήτε αισχρόλογα, και… αυτά.Και ομορφόπαιδο.Ναι, ήταν σαν κορίτσι απάνω στο πάλκο.Έπαιζε μπουζούκι και μπαγλαμά και τον αγαπάγαμε όλοι.Ήταν και ο πιο μικρός αυτός.Προτού γίνει πρεζάκιας, είχε βγάλει ένα τραγούδι «Τον πόνο του πρεζάκια»το 1934.Μεγάλη επιτυχία.
Έτυχε λοιπόν να γνωρίσει μια γυναίκα η οποία δεν ήξερε αυτός αν είναι πρεζού.Διότι αυτή έπινε και ηρωίνη, έπινε και κοκαΐνη.Διότι η κοκαΐνη έχει το ιδίωμα να σ’ έχει ξύπνιο και η ηρωίνη να σε κοιμίζει.Έπινε λοιπόν κι απ’ τα δυο αυτή για να μη φαίνεται, και να μη κοιμάται και την καταλαβαίνεις.Και τα φτιάχνει μαζί του.Ωραία κοπέλα αυτή, να πούμε, ήθελε να τον κάνει οπαδό της.Και πώς να τόνε κάνει;Δεν είχε την τόλμη να του πει πιες.Και με τι τρόπο το έκανε πρεζάκια;Στον ύπνο.
Στον ύπνο που κοιμότανε, του έκανε ένα γιάφ- γιούφ, έτσι να πούμε, μ’ ένα χαρτάκι, τόκανε σα σωληνάκι, και του τη φύσαγε στον ύπνο στη μύτη την ώρα που έκανε α…..α και έπαιρνε ανάσα.Και έτσι, αφού τον έκανε πρεζάκια να πούμε, και έγινε θύμα της ηρωίνης, τότες εκδηλώθηκε και αυτή, ότι πίνει και γίνανε αντάμα.Τότε, τα χρόνια εκείνα πουλάγανε να πούμε ηρωίνη.Από την πόλη φτιάχνανε, φέρνανε, από την Γερμανία φέρνανε.Αυτό το φέρανε το 22 εδώ πέρα.Πεθάνανε πολλά παιδιά.Τότε οι ποινές για τα ναρκωτικά ήταν μικρές.Άμα σε πιάνανε με κανένα τσιγάρο, 15 μέρες με ένα μήνα έτρωγες να πούμε.Αλλά μετά με το Μεταξά έγιναν βαριές.Δίνανε και χρόνο, δίνανε και εξορία.Τον Ανέστο, τον μαζέψαμε εμείς δυο τρεις φορές, τον έκανα, του πήρα ρούχα, τούκανα μπουζούκι, τον ετράβηξα μαζί μου κανένα χρόνο, κι απάνω πούχε στρώσει,, έρχεται αυτή, έμαθε ότι έπαιζε μαζί μου- εκεί- που γύρισα από την Αλβανία φαντάρος και τούφερνε κρυφά απ’ την αυλή.Τούφερνε πρέζα.

Κι από τότε, δεν τον εζύγωνε κανείς, ήταν ρακένδυτος.Πούλαγε τα ρούχα του.Μόλις τούκανα κουστούμι καινούριο παλτό, μπουζούκι, τα πούλησε να αγοράσει ναρκωτικά.Μια μέρα τον βρήκανε σε ένα καροτσάκι στο Βαρβάκειο.Κοκάλωσε.Είχε μελανιάσει, όλος πρήστηκε.Και να καταλάβεις, εγώ τρεις φορές τον είχα κλείσει στο δωμάτιο, τον εφύλαγα.Ο Γενίτσαρης τον είχε κλεισμένο.Ο συγχωρεμένος ο Στράτος τον είχε μπάσει στο σπίτι του και τον εφυλάγανε .Αλλά δεν μπορέσαμε να τόνε σώσουμε και πήγε έτσι».
Αυτή είναι η μαρτυρία του αξέχαστου Στέλιου Κηρομύτη. Ο Ανέστος Δελιάς, έσβησε σε ηλικία 32 χρόνων. Και ας δούμε το τραγούδι «αυτοβιογραφία» του Δελιά!
«Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ».
Απ’ το καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρωΟ κόσμος μ’ απαρνήθηκε δε ξέρω τι να κάνω.
Όπου σταθώ και όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζειΚαι η ψυχή μου δεν κρατά πρεζά να με φωνάζει.
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι, Και το κορμί μου άρχισε σιγά – σιγά να λειώνει.
Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω,Αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους να ποθάνω.