ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ 2

Τις μέρες που πέρασαν, είχαμε το φαινόμενο να ξεπηδούν από παντού «Εθελοντές Πυροσβέστες».

Και μάλιστα, πολλοί από αυτούς τους «εθελοντές» έκαναν και δηλώσεις – καταγγελίες, ότι και καλά η πυροσβεστική δεν τους επέτρεψε την συμμέτοχη στην κατάσβεση.

Επειδή ο θεσμός του Εθελοντή Πυροσβέστη αφ ενός είναι ΙΕΡΟΣ, και αφ ετέρου Πολύπαθος, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην παρακάτω ανακοίνωση που προέρχεται από ΕΠΙΣΗΜΟ ΟΡΓΑΝΟ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ, και βάζει τα πράγματα στην θέση τους.

«Περί Εθελοντή Πυροσβέστη

Με αφορμή της πρόσφατες πυρκαγιές, πολλές οργανώσεις, σωματεία ή και μεμονωμένα άτομα εμφανίστηκαν στα ΜΜΕ αυτοαποκαλούμενοι « Εθελοντές Πυροσβέστες » και κάνοντας δηλώσεις, κατάγγελλαν ότι το Πυροσβεστικό Σώμα δεν τους επέτρεψε την συμμετοχή τους στα συμβάντα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και για την ορθή πληροφόρηση του κοινού θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε τα εξής:

1. Ο θεσμός του Εθελοντή Πυροσβέστη που διέπεται από τις διατάξεις του Ν.1951 /1991, οριοθετείται στο πλαίσιο της τιμητικής και άμισθης προσφοράς των πολιτών μέσα από το Πυροσβεστικό Σώμα.

2. Οι Εθελοντές Πυροσβέστες έχουν εκπαιδευτεί από τους αξιωματικούς του Πυροσβεστικού Σώματος και είναι κάτοχοι Ειδικής Υπηρεσιακής Ταυτότητας που χορηγείται από το Πυροσβεστικό Σώμα.

3. Συμμετέχουν σε όλα τα συμβάντα που δραστηριοποιούνται οι επαγγελματίες πυροσβέστες, όπως αστικές και δασικές πυρκαγιές, διασώσεις, τροχαία, πλημμύρες, σεισμούς μέσα από τις υπηρεσίες που ορίζονται στον πυροσβεστικό σταθμό όπου υπηρετούν.

4. Θεωρούνται οργανική - μάχιμη δύναμη του Πυροσβεστικού Σώματος Ελλάδος.

5. Οι Εθελοντές Πυροσβέστες ουδεμία σχέση έχουν με άτομα ή οργανώσεις οι οποίες χρησιμοποιούν τον όρο για λόγους άλλους από τους ουσιαστικούς, για λογούς αυτοπροβολής και προσωπικών συμφερόντων.

6. Οι Εθελοντές Πυροσβέστες του Πυροσβεστικού Σώματος Ελλάδος αποδεικνύουν αθόρυβα και καθημερινά με το έργο τους, τον σκοπό της αποστολής τους σε ολόκληρη την επικράτεια.

Ο Γεν. Γραμματέας Σεραφείμ Τσιουγκρής

Ο Πρόεδρος Δημήτριος Ζέρβας

Ένωση Εθελοντών Πυροσβεστών Αττικής Σωζοπόλεως 28,Αθήνα ΤΚ 10446 Τηλ:210-8044999, Fax 210-8044799»

Πιστεύω μετά από αυτή την ανακοίνωση, να ενημερώθηκαν και οι όποιοι «δημοσιογράφοι», που χωρίς καν να μπουν στον κόπο να ενημερωθούν, είπαν, και έγραψαν ότι τους κατέβασε το κεφάλι τους, το οποίο φαίνεται επηρεάστηκε τόσο από την ζέστη λόγο καιρού, όσο και από την «κάψα» της φωτιάς.

Επιτέλους έλεος.

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ

Ένας θεσμός, στον οποίο πρέπει να συμμετέχουμε ΟΛΟΙ.

Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, οι Εθελοντές Πυροσβέστες είναι εκείνοι που μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στις δύσκολες στιγμές που περνούν οι συνάνθρωποι μας, ενισχύοντας με την προσφορά τους την Πυροσβεστική Υπηρεσία.

Ο εθελοντισμός στη χώρα μας, και αυτό το έχω ξαναγράψει, είναι κάτι παρεξηγημένο.

Σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες, η Ελλάδα στον Εθελοντισμό γενικότερα είναι πολλά χρόνια πίσω δυστυχώς.

Οι Εθελοντές Πυροσβέστες, είναι μια κατηγορία η οποία θα έλεγα ότι είναι η ΑΝΩΤΕΡΗ στον εθελοντισμό, αφού καλούνται να συμμετάσχουν στην Προστασία της ζωής και της περιουσίας των συνανθρώπων μας από φυσικές καταστροφές, και από πυρκαγιές.

Πλημμύρες, σεισμοί, θεομηνίες, και ατυχήματα, καλείται ο Έλληνας πυροσβέστης να αντιμετωπίσει, και μαζί με τον επαγγελματία πυροσβέστη ανάλογα εκπαιδεύεται, και συμμετέχει ο Εθελοντής.

Ας δούμε όμως κάποιες λεπτομέρειες σχετικές με τον θεσμό του Εθελοντή Πυροσβέστη.

«Ο Θεσμός του Εθελοντή Πυροσβέστη καθιερώθηκε πρόσφατα και στη χώρα μας με το Ν. 1951/1991 που ψηφίστηκε, πρέπει να τονισθεί, ομόφωνα απ' όλες τις πτέρυγες της Βουλής.

Το έργο του Εθελοντή Πυροσβέστη είναι τιμητικό και άμισθο. Ο θεσμός μπορεί να υλοποιηθεί με την ίδρυση εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών σε Δήμους, Κοινότητες και Συνδέσμους Δήμων και Κοινοτήτων. Εθελοντικοί μπορούν να συσταθούν με κοινή Απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης και Οικονομικών, σε Δήμους, πολυάνθρωπες Κοινότητες ή Συνδέσμους Κοινοτήτων που μπορούν να διαθέσουν ένα εξοπλισμένο πυροσβεστικό όχημα, κατάλληλο χώρο για την στέγασή του και τουλάχιστον είκοσι Εθελοντές Πυροσβέστες. Σε κάθε Εθελοντικό Πυροσβεστικό Σταθμό που θα ιδρύεται θα υπηρετούν και τρεις (3) επαγγελματίες πυροσβέστες απαραίτητοι για τη Διοίκηση, το συντονισμό και την εκπαίδευση των εθελοντών πυροσβεστών.

Ας δούμε αναλυτικά και το Προεδρικό διάταγμα.

«Άρθρο 1

Σκοπός και αποστολή

Σκοπός καθιέρωσης του θεσμού του εθελοντή πυροσβέστη είναι η ενίσχυση της υπαρχούσης πυροπροστασίας με την εθελούσια συμμετοχή των πολιτών και η αντιμετώπιση των αναγκών πυροπροστασίας στην Επικράτεια. Προορισμός και αποστολή του εθελοντή πυροσβέστη είναι η ασφάλεια και προστασία της ζωής των πολιτών ως και της περιουσίας αυτών και του κράτους κατά των κινδύνων του πυρός, των πλημμύρων και των λοιπών θεομηνιών. Η ανωτέρω αποστολή ασκείται στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του Πυροσβεστικού Σώματος.

Το έργο του εθελοντή πυροσβέστη είναι τιμητικό και άμισθο.

Άρθρο 2

Εθελοντικοί Πυροσβεστικοί Σταθμοί και Κλιμάκια

Εθελοντικοί Πυροσβεστικοί Σταθμοί ή Κλιμάκια συνιστώνται κατά τον τρόπο που ορίζεται στα άρθρα 10 και 11 του παρόντος σε δήμους, κοινότητες ή συνδέσμους κοινοτήτων, κατόπιν αιτήσεών των. Οι Εθελοντικοί Πυροσβεστικοί Σταθμοί και τα Κλιμάκια υπάγονται διοικητικά και επιχειρησιακά στην Υπηρεσία του Πυροσβεστικού Σώματος, στην περιοχή της οποίας εδρεύουν.

Οι Πυροσβεστικοί σταθμοί διακρίνονται σε Α' ή Β' τάξης. Με την ίδρυση κάθε Εθελοντικού Πυροσβεστικού Σταθμού συνιστάται στο Πυροσβεστικό Σώμα μία (1) οργανική θέση Ανθυποπυραγού - Υποπυραγού, που τοποθετείται ως Διοικητής, μία (1) οργανική θέση Πυρονόμου, που τοποθετείται ως αναπληρωτής αυτού και μία (1) Πυροσβέστη οδηγού.

Σε περίπτωση κατάργησης Εθελοντικών Πυροσβεστικού Σταθμού οι υπηρετούντες στις παραπάνω οργανικές θέσεις θεωρούνται υπεράριθμοι μέχρις ότου καταλάβουν κενές θέσεις.

Άρθρο 3

Αρμοδιότητες των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών και Κλιμακίων

Οι αρμοδιότητες των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών και Κλιμακίων ασκούμενες πάντοτε με την καθοδήγηση και επίβλεψη της Υπηρεσίας του Πυροσβεστικού Σώματος, στην περιοχή της οποίας εδρεύουν, είναι:

α. Η κατάσβεση των πυρκαγιών, η λήψη και επιβολή προληπτικών μέτρων κατά του κινδύνου που προκαλείται από την επέκτασή τους και η παροχή βοήθειας προς διάσωση εκείνων που κινδυνεύουν απ' αυτές.

β. Η εφαρμογή προληπτικών μέτρων προς αντιμετώπιση των κινδύνων και ζημιών που επέρχονται από πλημμύρες, καταρρεύσεις, θεομηνίες και γενικά από οποιαδήποτε φυσικά ή χημικά αίτια.

γ. Η παροχή πρώτων βοηθειών στους παθόντες από τις ανωτέρω αιτίες και άμεση διακομίσει τους σε νοσοκομεία ή κλινικές.

δ. Ο έλεγχος εφαρμογής των προληπτικών μέτρων που υποδεικνύονται από την Επαγγελματική Πυροσβεστική Υπηρεσία κατά του κινδύνου του πυρός σε συνοικισμούς, εργαστήρια, βιομηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, αποθήκες εύφλεκτων υλών, πολυσύχναστα δημόσια κέντρα και θεάματα, νοσοκομεία, κλινικές, θεραπευτήρια και γενικά εκεί όπου ανακύπτουν κίνδυνοι από συνωστισμό ή πυρκαγιά. Ο ανωτέρω έλεγχος ασκείται μόνο από το προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος που υπηρετεί στους Εθελοντικούς Πυροσβεστικούς Σταθμούς σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία για την πυροπροστασία.

Άρθρο 4

Προέλευση εθελοντών πυροσβεστών

Οι εθελοντές πυροσβέστες προέρχονται από άρρενες ή θήλεις πολίτες που κατοικούν μόνιμα στο δήμο ή την κοινότητα ή την περιοχή του συνδέσμου κοινοτήτων, που εδρεύει ο Εθελοντικός Πυροσβεστικός Σταθμός ή το Εθελοντικό Πυροσβεστικό Κλιμάκιο και έχουν τα παρακάτω προσόντα:

α. Ηλικία 18 - 55 ετών και

β. Καλή υγεία που πιστοποιείται από το πλησιέστερο νοσοκομείο.

Οι εθελοντές πυροσβέστες, που διετέλεσαν στο παρελθόν μόνιμοι πυροσβεστικοί υπάλληλοι, μπορούν να διατηρήσουν την ιδιότητα του εθελοντή πυροσβέστη μέχρι το 65^ο έτος της ηλικίας τους.

Άρθρο 5

Εκπαίδευση των εθελοντών πυροσβεστών

Οι εθελοντές πυροσβέστες πριν αναλάβουν την εκτέλεση πυροσβεστικών καθηκόντων εκπαιδεύονται θεωρητικά και πρακτικά από υπαλλήλους του Πυροσβεστικού Σώματος που υπηρετούν με απόσπαση στον Εθελοντικό Πυροσβεστικό Σταθμό ή το Εθελοντικό Πυροσβεστικό Κλιμάκιο.

Μετά από την περάτωση της εκπαίδευσης και αφού πιστοποιηθεί η ικανότητά τους οι εκπαιδευθέντες εφοδιάζονται με ειδική κάρτα, που βεβαιώνει την ιδιότητά τους και αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους στον Εθελοντικό Πυροσβεστικό Σταθμό ή στο Εθελοντικό Πυροσβεστικό Κλιμάκιο, που υπηρετούν.

Οι εθελοντές πυροσβέστες και μετά την ανάληψη των πυροσβεστικών καθηκόντων εκπαιδεύονται συνεχώς από το επαγγελματικό πυροσβεστικό προσωπικό του Σταθμού που ανήκουν ή από υπαλλήλους της Υπηρεσίας του Πυροσβεστικού Σώματος, στην περιοχή της οποίας εδρεύουν.

Άρθρο 6

Υποχρεώσεις δήμων και κοινοτήτων

Οι δήμοι, οι κοινότητες ή σύνδεσμοι κοινοτήτων, στους οποίους ιδρύονται Εθελοντικοί Πυροσβεστικοί Σταθμοί ή Κλιμάκια, αναλαμβάνουν τις παρακάτω υποχρεώσεις:

α. Να εφοδιάζουν του Εθελοντικούς Πυροσβεστικούς Σταθμούς με κατάλληλα, πλήρως εξοπλισμένα, πυροσβεστικά οχήματα και τον απαραίτητο μηχανολογικό εξοπλισμό. Σε περίπτωση βλάβης ή ανεπάρκειας του μηχανολογικού εξοπλισμού των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών μπορεί αυτοί να ενισχύονται από το Πυροσβεστικό Σώμα, μετά από πρόταση του Διοικητή του Επαγγελματικού Πυροσβεστικού Σταθμού, στην περιοχή του οποίου εδρεύουν. Κατά την έναρξη λειτουργίας των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών μπορεί να γίνει με την ίδια διαδικασία προσωρινή παραχώρηση του αναγκαίου μηχανολογικού εξοπλισμού από το Πυροσβεστικό Σώμα για χρόνο μέχρι δώδεκα (12) μήνες, με την υποχρέωση του οικείου δήμου ή κοινότητας ή συνδέσμου κοινοτήτων να προμηθευτεί τον εξοπλισμό αυτόν στον ίδιο χρόνο.

β. Να στεγάζουν τους Σταθμούς αυτούς σε κατάλληλα κτίρια με τις απαραίτητες τηλεφωνικές εγκαταστάσεις και συστήματα συναγερμού.

γ. Να παρέχουν τα αναγκαία είδη ιματισμού και εξαρτύσεως στους εθελοντές πυροσβέστες της περιφέρειας.

δ. Να τοποθετούν πυροσβεστικά υδροστόμια και να παρέχουν νερό στους Πυροσβεστικούς Σταθμούς σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 8 του άρθρου 2 του ν.1590/1986 (ΦΕΚ 49 Α').

ε. Να παίρνουν κάθε αναγκαίο μέτρο για την εύρυθμη λειτουργία των παραπάνω Πυροσβεστικών Σταθμών σε συνεργασία με την Επαγγελματική Πυροσβεστική Υπηρεσία, στην περιοχή της οποίας εδρεύουν.

Η καταλληλότητα των πυροσβεστικών οχημάτων, του μηχανολογικού εξοπλισμού και των κτιριακών εγκαταστάσεων που διαθέτουν οι δήμοι, οι κοινότητες ή σύνδεσμοι κοινοτήτων για την ίδρυση Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών πιστοποιείται από την Επαγγελματική Πυροσβεστική Υπηρεσία, στην περιοχή της οποίας υπάγονται.

Οι δήμοι, οι κοινότητες ή σύνδεσμοι κοινοτήτων της παραγράφου 1 αυτού του άρθρου έχουν υποχρέωση να εγγράφουν στον ετήσιο προϋπολογισμό τους τις αναγκαίες πιστώσεις για τον εξοπλισμό των οχημάτων και μηχανημάτων και γενικότερα για την αντιμετώπιση των λειτουργικών δαπανών των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών της περιοχής τους.

Η συντήρηση και επισκευή των πυροσβεστικών οχημάτων και λοιπού μηχανολογικού εξοπλισμού των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών βαρύνουν το Δημόσιο (Πυροσβεστικό Σώμα).

Άρθρο 7

Υποχρεώσεις των εργοδοτών

Οι εργοδότες έχουν υποχρέωση να επιτρέπουν τη συμμετοχή στο πυροσβεστικό έργο των εθελοντών πυροσβεστών, που απασχολούνται στην επιχείρησή τους, σε περιπτώσεις που καλούνται για επέμβαση σε πυρκαγιά ή άλλο συμβάν της καθ' ύλην αρμοδιότητάς τους, του χρόνου της απασχόλησης στα πυροσβεστικά τους καθήκοντα θεωρουμένου ως χρόνου απασχόλησης στην κύρια εργασία τους.

Άρθρο 8

Κίνητρα προσέλευσης πολιτών ως εθελοντών πυροσβεστών

Οι εθελοντές πυροσβέστες που έχουν διετή συνεχή ευδόκιμη εθελοντική υπηρεσία και έχουν τα απαιτούμενα προσόντα προτιμώνται κατά τους διαγωνισμούς για κατάταξη στο Πυροσβεστικό Σώμα, έναντι των άλλων υποψηφίων που έχουν τα ίδια προσόντα. Το ποσοστό των εκάστοτε κενών οργανικών θέσεων που υποχρεωτικά πληρούνται από εθελοντές πυροσβέστες ορίζεται σε 20% αυτών. Το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξάνεται με απόφαση του Υπουργού Δημοσίας Τάξης.

Στους εθελοντές πυροσβέστες παρέχει το δικαίωμα εισόδου δωρεάν στις αίθουσες δημοσίων θεαμάτων και στους αθλητικούς χώρους της περιοχής ευθύνης του Εθελοντικού Πυροσβεστικού Σταθμού που υπηρετούν, υπό τον όρο ότι δεν θα υπερβαίνουν τα πέντε (5) άτομα.

Στους εθελοντές πυροσβέστες απονέμονται οι ηθικές και υλικές αμοιβές, που απονέμονται και στους επαγγελματίες και στους επαγγελματίες πυροσβέστες. Οι δαπάνες απονομής των υλικών αμοιβών βαρύνουν το Δημόσιο (Αρχηγείο Πυροσβεστικού Σώματος).

Στους εθελοντές πυροσβέστες που συμπληρώνουν έξι (6) μήνες υπηρεσία το έτος, παρέχει ετησίως έκπτωση σε ποσοστό είκοσι στα εκατό (20%) επί φόρου εισοδήματος και μέχρι ποσού αναλογούντος φόρου εκατό χιλιάδων (100.000) δραχμών. Το ποσό μπορεί ν' αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Η συμπλήρωση της ανωτέρω υπηρεσίας βεβαιώνεται από τους Εθελοντικούς Πυροσβεστικούς Σταθμούς που υπηρετούν οι ενδιαφερόμενοι ή από τον Επαγγελματικό Πυροσβεστικό Σταθμό στην περιοχή του οποίου ασκούν τα καθήκοντα τους. Η παραπάνω παράγραφος καταργήθηκε με την παρ. 7 του άρθρου 43 του Ν. 2065/1992 " Διαμόρφωση της άμεσης φορολογίας και άλλες διατάξεις" ( ΦΕΚ 113, τεύχος Α).

Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δημόσιας Τάξης, μετά από πρόταση του Αρχηγού Πυροσβεστικού Σώματος μπορεί να παρέχεται εφ' άπαξ ειδική αποζημίωση στο εθελοντικό προσωπικό των Εθελοντικών Πυροσβεστών Σταθμών και Κλιμακίων που έλαβε μέρος στην αντιμετώπιση μεγάλων πυρκαγιών και εκτεταμένων Θεομηνιών, εφ' όσων η περιοχή τους έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στον προϋπολογισμό εξόδων του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (Αρχηγείου Πυροσβεστικού Σώματος )εγγράφονται κατ' έτος πιστώσεις για την καταβολή της ανωτέρω αποζημίωσης.

Άρθρο 9

Ασφαλιστική κάλυψη των εθελοντών πυροσβεστών

Σε περίπτωση ατυχήματος που θα συμβεί κατά την εκπλήρωση της αποστολής τους, οι εθελοντές πυροσβέστες καλύπτονται από το δικό τους ασφαλιστικό φορέα, το Δε ατύχημά θεωρείται ότι έλαβε χώρα κατά την κύρια απασχόληση τους, εξ αιτίας αυτής και γι΄ αυτή , βεβαιώνεται Δε και αντιμετωπίζεται από τις σχετικές διατάξεις που διέπουν το φορέα της κύριας απασχόλησης τους.

Με δαπάνη του Δημοσίου παρέχεται νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους εθελοντές πυροσβέστες που είναι ανασφάλιστοι και νοσηλεύονται από αίτια,, που οφείλονται στην ενάσκηση των εθελοντικών τους καθηκόντων. Οι παραπάνω εθελοντές πυροσβέστες νοσηλεύονται στην ίδια θέση, που νοσηλεύονται και οι επαγγελματίες πυροσβέστες. Στον προϋπολογισμό εξόδων του Υπουργείου Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων εγγράφονται κατ' έτος πιστώσεις για την αντιμετώπιση των παραπάνω δαπανών.

Άρθρο 9 Ν.2019/92 Στο άρθρο 9 του ν. 1951/1991 Καθιέρωση του θεσμού του Εθελοντή Πυροσβέστη και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ. 84 Α΄) προστίθεται παράγραφος 3 έχει ως εξής:

Η διάταξη του άρθρου 1 του ν.δ. 2998/1954 περί επεκτάσεως των ισχυουσών διατάξεων του Δημοσιοϋπαλληλικού Κωδικός, περί αστικής ευθύνης των δημοσίων υπαλλήλων εις τους στρατιωτικούς εν γένει και εις τους ανήκοντας εις τα Σώματα Ασφαλείας και το Λιμενικό Σώμα (ΦΕΚ 210 Α΄), επεκτείνεται και στους εθελοντές πυροσβέστες μόνον κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους.

Άρθρο 10

Οργάνωση και λειτουργία των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών και Κλιμακίων

Με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομικών και Δημοσίας Τάξης, καθορίζονται οι προϋποθέσεις ίδρυσής, προαγωγής, υποβιβασμού και κατάργησης Εθελοντικών Σταθμών Α΄ ή Β΄ Τάξης και ρυθμίζονται θέματα :

α) οργάνωσης, λειτουργίας και εξοπλισμού των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών και Κλιμακίων, β) αύξηση ή μείωσης του επαγγελματικού πυροσβεστικού προσωπικού αυτών, γ) επιλογής, εκπαίδευσης, καθηκόντων και υποχρεώσεων των εθελοντών πυροσβεστών, δ) βαθμολογικής εξέλιξης των εθελοντών πυροσβεστών και αντιστοιχίας των βαθμών τους προς τους βαθμούς των επαγγελματιών πυροσβεστών, ε) προϋποθέσεων και διαδικασίας προαγωγών εθελοντών πυροσβεστών, ζ) απονομής ηθικών και υλικών αμοιβών και η) προϋποθέσεων και διαδικασίας απώλειας της ιδιότητας του εθελοντή πυροσβέστη.

Άρθρο 11

Σύσταση και κατάργηση των Εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών και Κλιμακίων

Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομικών και Δημόσιας Τάξης, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ιδρύονται Εθελοντικοί Πυροσβεστικοί Σταθμοί Α΄ και Β΄ Τάξης.

Με απόφαση του Αρχηγού Πυροσβεστικού Σώματος που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ιδρύονται Εθελοντικά Πυροσβεστικά Κλιμάκια.

Άρθρο 14

Έναρξη ισχύος

Η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει από τη δημοσίευση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Να λοιπόν το Προεδρικό Διάταγμα, και περιμένω να σας δω στην Πυροσβεστική σαν Εθελοντές.

Ελάτε να γνωρίσετε από κοντά τους ανθρώπους που με κίνδυνο και της ίδιας τους της ζωής επεμβαίνουν και σώζουν ζωές και περιουσίες.

Ελάτε να συμμετάσχετε και εσείς, στον Θεσμό του Εθελοντή Πυροσβέστη.

ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ 2007

Είναι πολλά γεγονότα τα οποία δεν περνούν ούτε στα «ψιλά» του τύπου, ούτε στα παράθυρα των καναλιών, εκτός αν δεν υπάρχει η «τρανταχτή» ειδησεογραφία, οπότε γίνεται μια αναφορά, ένα ρεπορτάζ δίλεπτο, και αυτό ήταν.

Δεν ξέρω ειλικρινά πως λειτουργεί η δημοσιογραφία σ’ αυτή τη χώρα, και για τους δημοσιογράφους «είδηση» είναι ότι έχει να κάνει με σκάνδαλα και Life style.

Πρίν αρκετό καιρό , είχαμε περιστατικά με «λαθρομετανάστες» που πνίγηκαν ανοιχτό από τη Σάμο.

Συνεχείς ήταν οι έρευνες για τον εντοπισμό τεσσάρων λαθρομεταναστών, οι οποίοι αγνοούνται μετά τη βύθιση της βάρκας στην οποία επέβαιναν, στη θαλάσσια περιοχή του ακρωτηρίου Γάτου στη Σάμο.

«Οι άνδρες του Λιμεναρχείου περισυνέλεξαν τις σορούς 7 λαθρομεταναστών, ενώ μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί 11 που κατάφεραν να βγουν κολυμπώντας στη στεριά.

Οι έρευνες ξεκίνησαν όταν τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, μία γυναίκα από τη Σομαλία είπε ότι το σκάφος στο οποίο επέβαινε, ανετράπη και βυθίστηκε, με αποτέλεσμα οι επιβαίνοντες, κατά δήλωσή της 22, να βρεθούν όλοι στο νερό».(Πηγή Flash.gr)

Πολλοί τώρα λένε , καλά μωρέ, «λαθρομετανάστες», συνηθισμένο φαινόμενο.

Δεν είναι όμως τόσο απλό.

Για σκεφτείτε το λίγο καλύτερα.

Η «λαθρομετανάστευση», είναι το δεύτερο στην υπόθεση αυτή, και σε άλλες εκατοντάδες που ούτε καν έχουν αναφερθεί.

Η πραγματικότητα είναι άλλη.

Το ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ.

Δουλέμποροι στοιβάζουν σε μια σταλιά πλεούμενα είκοσι, τριάντα, αλλά και περισσότερα άτομα, έχοντας πρώτα πάρει από τον καθένα ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, για την αγορά «Ελπίδας» για μια νέα ζωή, η οποία όμως τις περισσότερες φορές δεν έρχεται ποτέ.

Μικρά πλεούμενα, μεγάλα σαπιοκάραβα, κοντέινερ, διπλοί πάτοι φορτηγών, και άλλα, είναι μερικά από τα «εργαλεία» των Δουλεμπόρων, οι οποίοι σε περίπτωση που στριμωχτούν, για να σώσουν το τομάρι τους δεν διστάζουν να σκοτώσουν κόσμο.

Και δείτε τώρα και κάτι ακόμα, που η Ελληνική ειδησεογραφία απέφυγε επιμελώς να αναφέρει!

«Σε αποκαλύψεις για μαζικό δουλεμπόριο σε ολόκληρο τον πλανήτη προβαίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες σε έκθεσή τους τοποθετούν σε «μαύρη λίστα» 19 χώρες, στις οποίες γίνεται εμφανής μία «νέα μορφή δουλείας».

Ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Κόλιν Πάουελ δήλωσε ότι το δουλεμπόριο πραγματοποιείται σε 89 χώρες σε όλο τον κόσμο και ότι η χώρα του θα κάνει κάθε προσπάθεια για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Ανάμεσα στις χώρες όπου παρουσιάζονται οι χειρότερες μορφές δουλεμπορίου, θεωρούνται το Αφγανιστάν, η Αρμενία, το Μπαχρέιν, η Βοσνία, η Καμπότζη, αλλά και η Ελλάδα.
Σύμφωνα με τη νέα αυτή έκθεση, περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι γίνονται θύματα του παγκόσμιου δουλεμπορίου κάθε χρόνο, ενώ πιστεύεται ότι ο αριθμός αυτός μπορεί να προσεγγίζει τους τέσσερις εκατομμύρια ανθρώπους.
Πάντως, η έκθεση υπογραμμίζει ότι οι χειρότερες περιπτώσεις δουλεμπορίου λαμβάνουν χώρα στις χώρες του Περσικού Κόλπου.

Αυτό το τελευταίο βέβαια, δεν είναι «παρηγοριά».

Και παρακάτω, είναι χαρακτηριστική η παρουσίαση, το «on» των δημοσιογράφων σε κάποιο ρεπορτάζ από σχετικά πρόσφατο γεγονός που συνέβη κοντά στην Θεσσαλονίκη.

Όλοι θυμούνται την γυναίκα που την είχαν δεμένη σε στάβλο…

«Βούλγαροι δουλέμποροι του μεσαίωνα δρούσαν στην περιοχή της Β. Ελλάδος. Βασάνιζαν τα θύματά τους και τους φέρονταν χειρότερα από ζώα , όπως αποκαλύπτει το ρεπορτάζ».
Ποιά όμως είναι η μόνιμη ερώτηση στα στόματα των πολυπολιτισμικών δημοσιογράφων μας;
«Η τοπική κοινωνία δεν είχε αντιληφθεί τίποτα»;

Η κοινωνία;

Μα μέχρι να φτάσουμε στα της «κοινωνίας», θα πρέπει να ασχοληθούμε με τα των δουλεμπόρων, και να συμβάλουμε ΟΛΟΙ στο να σταματήσει το «σκάκι» με τις ανθρώπινες ζωές.

2007, και ακόμα ζούμε στην εποχή των δουλεμπόρων, της πειρατείας, των λαθραίων!

Το χειρότερο όμως από όλα, ξέρετε ποιο είναι;

Η αδιαφορία προς τον συνάνθρωπο.

Στον συνάνθρωπο, στου οποίου τη θέση θα μπορούσε να είναι κάποιος από εμάς!

ΓΥΑΡΟΣ – ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Παρόλη την ειδησεογραφία των ημερών, θα ξεφύγω, και θα πάω σε μια αναφορά «μνήμης».

Θα πάμε πολλά χρόνια πίσω, μέσα από ένα παλιό άρθρο της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», για να θυμηθούν οι παλαιότεροι, και να μάθουμε οι νεότεροι κάποιες λεπτομέρειες μιας άλλης Ελλάδας, που από τότε, κι ακόμα πιο παλιά έτρωγε τα παιδιά της.

Ο Κανιβαλισμός, υπήρχε από την αρχαιότητα.

Η δικαιολογία που οδηγούσε, και οδηγεί σε αυτόν, είναι διαφορετική.

Αλλάζει, όπως αλλάζουν και οι εποχές.

Καλή ανάγνωση.

«Η ΓΥΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ
Εξορία πέντε αστέρων
Μετά τους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς και τους μεταπολεμικούς κυβερνήτες της Ελλάδας ήρθε η σειρά των δικτατόρων της 21ης Απριλίου να αξιοποιήσουν τη Γυάρο.

Μόνο που αυτοί ήθελαν απλώς να στείλουν σε διακοπές τους ανθέλληνες Έλληνες. Τουλάχιστον αυτό έλεγε τότε ο Τύπος και οι έγκριτοι δημοσιογράφοι του καθεστώτος.

Ήταν αρχές Μαΐου 1968.

Ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

Μια χαρούμενη παρέα κυβερνητικών υπευθύνων, αξιωματικών της Αστυνομίας και δημοσιογράφων κάνει κρουαζιέρα στο Αιγαίο.

Επικεφαλής του κυβερνητικού κλιμακίου ο «αντιπρόεδρος» Παττακός.

Είναι όλοι τους καλεσμένοι του διευθυντή της διαφημιστικής εταιρείας ABC για να εγκαινιάσουν το τουριστικό συγκρότημα «Αφροδίτη» στη Μύκονο.

Αντιγράφουμε από το σχετικό ρεπορτάζ του Αστυνόμου Β’ Ιωάννου Ράικου:
«Με το πλοίο της γραμμής 'Απόλλων', στις 9 το πρωί της 7.5.1968 ξεκινάμε από τον Πειραιά για την Μύκονο.

Την συντροφιά μας τιμούν η κυρία και η δεσποινίς Παττακού, η σύζυγος του Γενικού Γραμματέως του Υπουργείου Εσωτερικών κυρία Κωτσέλη, ο Αρχηγός μας και η κυρία Σακελλαρίου, η σύζυγος του Υπαρχηγού μας κυρία Στρατή, ο Σμήναρχος (…), ο δημοσιογράφος κ. Σπ. Καρατζαφέρης, (…)».
Γραμμένο με την αφέλεια μαθητικής έκθεσης, το άρθρο μάς επιφυλάσσει μια μεγάλη έκπληξη.

«Έτσι με ξεχωριστό κέφι, συνεχίζουμε την πορεία μας.

Με την θάλασσα λίγο θυμωμένη περνούμε ανοικτά από το Σούνιο και σε λίγο από την Τζια.

Βλέπουμε αργότερα το γνωστό νησί την Γυάρο, εκεί που φιλοξενούνται ακόμη εκείνοι που δεν δέχονται να ζήσουν μεταξύ μας φιλόνομα». («Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι στη Μύκονο», Αστυνομικά Χρονικά, 1/6/1968, τ. 361, σελ. 554-558).
Ακολουθεί εκτενές ρεπορτάζ για τις «δύο αλησμόνητες μέρες» της παρέας στη Μύκονο.

Από το άρθρο ξεχωρίζει βέβαια αυτή η λιγόλογη αναφορά στη Γυάρο.

Σε μια περίοδο που επικρατούσε η αυστηρή προληπτική λογοκρισία, ο μόνος δημοσιογράφος που θα μπορούσε να θίξει το ζήτημα ήταν βέβαια αστυνομικός.

Με τρεις λέξεις, η πέννα του λόγιου Αστυνόμου Β’ έδωσε όλη τη διάσταση της χουντικής προπαγάνδας για το μαρτυρικό νησί.

Στη Γυάρο «φιλοξενούνται» (δηλαδή δεν είναι ούτε φυλακισμένοι, ούτε καν εξόριστοι), και μάλιστα «ακόμη» (δηλαδή προσωρινά), ενώ την ευθύνη φέρουν οι ίδιοι (που «δεν δέχονται» να ζήσουν μεταξύ μας «φιλόνομα»).
Οι καλές συνθήκες
Οι εφημερίδες της εποχής φιλοξενούν συχνές αναφορές για τη Γυάρο.

Είναι όμως εμφανές το άγχος της χουντικής προπαγάνδας να εμφανίσει αυτό το απάνθρωπο στρατόπεδο συγκέντρωσης περίπου ως τόπο αναψυχής.

Μια βδομάδα μετά το πραξικόπημα (29/4/67), οι εφημερίδες δημοσιεύουν πρωτοσέλιδα τις σχετικές δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού Εσωτερικών Στυλιανού Παττακού:
«Από της 21ης Απριλίου συνελήφθησαν συνολικώς 6.509 άτομα, εκ των οποίων απελύθησαν 1.328 και ήδη παραμένουν κρατούμενα 5.181 άτομα.

Εξ αυτών ευρίσκονται ήδη εις Γυάρον 724 άτομα και χθες μετεκινήθησαν προς αυτήν έτερα 1.810, ήτοι συνολικώς εις Γυάρον θα ευρίσκωνται 2.534 άτομα.

Ο κ. υπουργός προσέθεσεν ότι εις Γυάρον δύνανται να μετακινούνται ημερησίως περί τα 1.500 άτομα και συνολικώς μέχρις 7.000 ατόμων.

Είπεν επίσης ο κ. Παττακός, ότι η κατάστασις των μεταφερθέντων και διαβιούντων ήδη εις Γυάρον, ως αναφέρεται υπό του αντιστρατήγου Χωροφυλακής κ. Ανδρικοπούλου, ο οποίος μετέβη δι’ ελικοπτέρου εις την νήσον, είναι εξαιρετικά καλή και συνεχίζεται η συμπλήρωσις των εγκαταστάσεων διά την ανετωτέραν διαβίωσίν των».
Αυτές οι «εγκαταστάσεις» δεν είναι άλλες από τις άθλιες φυλακές που είχαν χτίσει οι ίδιοι οι πολιτικοί κρατούμενοι την περίοδο του εμφυλίου και έπαψαν να χρησιμοποιούνται λίγο πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1952, επειδή σύμφωνα με τα λόγια του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Δημητρίου Παπασπύρου, «στα Γιούρα την 1/11/1951 εκρατούντο 5.426 κατάδικοι, υπό σκηνάς, κατά τρόπον δυσφημούντα την χώραν μας έναντι του πολιτισμένου κόσμου».
Η χούντα δεν διέθετε βέβαια παρόμοιες ευαισθησίες.

«Αι συνθήκαι διαβιώσεως των κρατουμένων Γυάρου είναι καλαί και βελτιούνται συνεχώς», δήλωσε ο Παττακός στις 9/5/67, ύστερα από επίσκεψη στο νησί με τη συνοδεία του υπουργού Δημόσιας Τάξης Τοτόμη.

Αυτός ξεκαθάρισε ότι «δέματα και άλλα είδη από τους συγγενείς δεν γίνονται δεκτά, δεδομένου ότι οι κρατούμενοι δεν έχουν ανάγκην τοιούτων».

Και τι ανάγκη να έχουν; Οπως μαθαίνουμε από τις εφημερίδες της 11ης/5/67, το συσσίτιο των κρατουμένων έχει ως εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ: Φασόλια σούπα 140 γρ., ρέγγα 200 γρ., χόρτα ραδίκια ή κουνουπίδι 400 γρ. ελιές 50 γρ.
ΤΡΙΤΗ: Κιμάς κατεψυγμένος 120 γρ., μακαρόνια 85 γρ., 2 αυγά, τυρί κεφαλίσιο 60 γρ.
ΤΕΤΑΡΤΗ: Ρύζι σούπα 80 γρ., συκώτι κατεψυγμένο 80 γρ., τυρί φέτα 50 γρ.
ΠΕΜΠΤΗ: Φασολάκια κονσέρβα 300 γρ., σαρδέλες παστές 50 γρ., χαλβάς 100 γρ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Φακές σούπα 140 γρ., ελιές 50 γρ., πατάτες βραστές 400 γρ., λεμόνι ένα.
ΣΑΒΒΑΤΟ: Μπάμιες κονσέρβα 300 γρ., μορταδέλα 150 γρ., φυτικό βούτυρο ½ πακέτο, κομπόστα 200 γρ.
ΚΥΡΙΑΚΗ: Κρέας βραστό 150 γρ., μακαρόνια 85 γρ., δύο αυγά, τυρί κεφαλίσιο 60 γρ.
«Το πρωινόν ρόφημα, αποτελούμενον εκ τεΐου, ενισχύεται ενίοτε εκ γάλακτος εβαπορέ ή συμπεπυκνωμένου, το δε γεύμα ή το δείπνον διά φρούτου, χυμών ή μαρμελάδας».

Η «πεμπτουσία του κομμουνισμού»

Το μπλέξιμο με τους αριθμούς των μεταφερόμενων στη Γυάρο είναι χαρακτηριστικό. Σε επίμονες ερωτήσεις των ξένων ανταποκριτών, ο Παπαδόπουλος απέφευγε να αναφέρει σαφή αριθμό φυλακισμένων και εκτοπισμένων.

«Δεν έχω λογιστήν διά να παρακολουθεί τας προσθαφαιρέσεις των κρατουμένων» (10/4/70).

Σκοπός της χούντας ήταν να εμφανίσει μειωμένο το συνολικό αριθμό των εκτοπισμένων, προκειμένου να καθησυχάσει τη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να στέλνει και το τρομοκρατικό της μήνυμα προς το εσωτερικό.
Ο Παττακός αναφέρει 20 μέρες μετά το πραξικόπημα ότι μεταφέρθηκαν 6.138 άτομα στη Γυάρο.

Οι αναφορές του Τύπου είναι βέβαια όλες θετικές.

Ως είδηση αναφέρεται μόνο η απόλυση κρατουμένων και όχι η μεταφορά τους στο νησί:

«Απολύονται οι υπερήλικες και οι ανάπηροι» (11/5/67),

«Απολύονται 200 κρατούμενοι της Γυάρου» (16/5/67),

«Απελύθησαν 250 περίπου κρατούμενοι της Γυάρου» (17/5/67),

«Χιλιάδες εκ των κρατουμένων θ’ απολυθούν από την Γυάρον» (23/5/67), «Επανήλθον 270 απολυθέντες από την Γυάρον» (25/5/67), «Θα απολυθούν αύριον 600 ακόμη κρατούμενοι, ενώ έχουν ήδη αφεθεί ελεύθεροι 1.260 συνολικώς» (5/6/67), «800 ακόμη ήλθον εις τον Πειραιά. 3.300 κρατούμενοι της Γυάρου έχουν απολυθή μέχρι στιγμής» (19/6/67).
Λίγο πριν από τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το πραξικόπημα ο Παπαδόπουλος εξηγεί για ποιο λόγο δεν πρόκειται οι εκτοπισμένοι της Γυάρου να περιληφθούν στην αμνηστία που είχε υποσχεθεί τα Χριστούγεννα:

«Είπον σαφώς τότε, ότι η Κυβέρνησις απεφάσισε να αμνηστεύση.

Δεν ξεύρω ποίοι από σας είσθε νομικοί, εγώ δεν είμαι. Εν πάση περιπτώσει, οι νομικοί, οι οποίοι πάντως είναι απαραίτητοι, λέγουν ότι αμνηστεύεται αδίκημα ή παύει η ποινική δίωξις επί αδικήματος δια το οποίον εκκρεμεί δίκη.

Εγώ, λοιπόν, εξήγγειλα αμνηστίαν - και η αμνηστία ανεφέρετο επί ωρισμένων κατηγοριών εγκληματιών.

Αφέθησαν όντως όσοι ημνηστεύθησαν διά τα αδικήματά των ελεύθεροι.

Οι περί ων αναφέρεσθε, οι οποίοι αποτελούν και την πεμπτουσίαν του κομμουνισμού, δεν είναι σήμερον κατάδικοι ή υπόδικοι.

Είναι βάσει νόμου του κράτους υπό περιορισμόν της ελευθερίας των διοικητικόν, περιορισμόν καλυπτόμενον υπό αποφάσεως αρμοδίας κατά νόμον Δικαστικής Επιτροπής.

Εξ αυτών έχουν παραμείνει υπό περιορισμόν όσοι δεν δέχονται να δηλώσουν, ότι δεν πρόκειται να λάβουν τα όπλα κατά της πατρίδος» (1/3/68).
Ο δικτάτορας περιγράφει την πολιτική του για τους κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης:

«Θα καταβάλω βεβαίως προσπαθείας, εφ’ όσον δεν αλλάξουν μυαλό, να βελτιώσω όσον το δυνατόν τας συνθήκας διαβιώσεώς των, π.χ. να μένουν σε μικροτέρους θαλάμους - τρέφονται καλά ευτυχώς, τον ιατρόν τους τον έχουν και όλα τα άλλα καλά τα έχουν.

Την ζωήν τους θα προσπαθήσω να την καταστήσω όσον το δυνατόν ανετωτέραν, διότι και εγώ είμαι άνθρωπος.

Αλλά δεν θα τους αφήσω να γίνουν θηρία κάτω από τα κομμουνιστικά κελεύσματα, διότι αν γίνουν θηρία και απολυθούν από το κλουβί, θα υποχρεωθώ να τους τουφεκίζω, όπως τουφεκίζει η αστυνομία το λιοντάρι που φεύγει από το κλουβί του ζωολογικού κήπου και απειλεί την ζωήν των πολιτών».
Κρατούμενοι ή παραθεριστές;
Το μεγαλύτερο επιχείρημα της χούντας για τις ιδεώδεις συνθήκες διαβίωσης στη Γυάρο ήταν βέβαια η μαρτυρία των «ικανοποιημένων» ή και «ενθουσιασμένων» κρατουμένων.

Από τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος αρχίζουν να δημοσιεύονται στον Τύπο πανομοιότυπες ευχαριστήριες δηλώσεις απολυομένων της Γυάρου.

Απευθύνονται όλες στον Παττακό.

Αντιγράφουμε δύο στην τύχη.

Η πρώτη είναι από την Παραμυθιά της Θεσπρωτίας: «Αφιχθείς εκ Γυάρου εκφράζω υμετέραν εξοχότητα θερμάς ευχαριστίας δι’ εξαίρετον μεταχείρισιν και αρίστην διαβίωσιν.

Τα περί του αντιθέτου είναι συκοφαντίαι των εχθρών της Πατρίδος.

Διαβεβαιώ υμάς ότι θα εργασθώ αόκνως υπέρ ευοδώσεως έργου Εθνικής μας Κυβερνήσεως» (5/6/67).

Η δεύτερη δήλωση προέρχεται από την Πάτρα:

«Αφιχθείς εκ Γυάρου εκφράζω υμετέραν εξοχότητα θερμάς ευχαριστίας δι’ εξαίρετον μεταχείρισιν και αρίστην διαβίωσιν.

Τα περί του αντιθέτου είναι όλα συκοφαντίαι των εχθρών της Πατρίδος μας. Διαβεβαιώ υμάς ότι θα εργασθώ αόκνως υπέρ ευοδώσεως έργου Εθνικής μας Κυβερνήσεως» (9/6/67)
Αυτές οι τυποποιημένες «αυθόρμητες δηλώσεις» επιτρέπουν στον Παττακό να φτάνει στα όρια της υπερβολής:

«Οι εκτοπισθέντες», δηλώνει στις 6/6/67 προς τους ξένους δημοσιογράφους, «διερωτώνται διά ποίον λόγον τους φέρονται τόσον καλά και οι εξ αυτών 'σκληροί’ ανησυχούν και διαμαρτύρονται διότι πάντα ταύτα άγουν πολλούς συντρόφους των εις το να τάσσωνται με την πλευράν των νομιμοφρόνων Ελλήνων, αποσπώμενοι από την γραμμήν του κόμματός των».

Από κοντά και ο Τοτόμης, ο οποίος περιγράφει ως «αρτία» τη λειτουργία του στρατοπέδου:

«Οι κρατούμενοι, εκτός της καλής διαβιώσεώς των από πλευράς φαγητού και ύπνου, δύναται, επίσης, να λαμβάνουν θαλάσσια λουτρά κατ’ επιθυμίαν των».
Εκεί που οι εκπρόσωποι της χούντας αρχίζουν να τα μασάνε είναι όταν οι ξένοι ανταποκριτές ζητούν να επισκεφτούν αυτά τα σύγχρονα κέντρα εθνικής λουτροθεραπείας και να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι το θαύμα.

Ο Παττακός τους εξηγεί για ποιο λόγο αυτό αποκλείεται: «Οι κρατούμενοι κομμουνισταί, δρώντες πάντοτε εναντίον της Ελλάδος, αναμένουν την επίσκεψίν σας διά να συκοφαντήσουν την χώραν των, μέσω υμών, εις το εξωτερικόν.

Θα σας επιτρέψωμεν να τους επισκεφθείτε όταν παύσουν να περιμένουν βοήθειαν από τους ξένους και μάθουν να πιστεύουν εις την Ελλάδα και να σκέπτωνται ως Ελληνες» (6/6/67).
Αυτή η επίσκεψη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Θα μείνουν, λοιπόν, να μας ενημερώνουν για την κατάσταση στη Γυάρο οι επίσημες ανακοινώσεις των χουντικών και οι διατεταγμένες δηλώσεις μετάνοιας των απολυομένων.

Αρκετούς μήνες αργότερα, ένα μικρό αεροπλάνο ναυλωμένο από το γερμανικό περιοδικό «Στερν» θα καταφέρει να φωτογραφίσει τη φρίκη από ψηλά.

Το ίδιο εγχείρημα θα επαναλάβει λίγο αργότερα και το γαλλικό «Παρί Ματς». Εστω και από αυτές τις αεροφωτογραφίες η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα αντιληφθεί την πραγματικότητα.
Οι δύο συνεντεύξεις
Βέβαια υπάρχει και μια εξαίρεση στη γενική απαγόρευση επίσκεψης του κάτεργου από εκπροσώπους του Τύπου.

Οι πόρτες της Γυάρου ήταν ανοιχτές στην εφημερίδα «4η Αυγούστου» του γνωστού φιρερίσκου της ομώνυμης φασιστικής οργάνωσης Κώστα Πλεύρη.

Ο πανίσχυρος γ.γ. του υπουργείου Δημόσιας Τάξης συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς δεν εμπιστευόταν σε θέματα προπαγάνδας παρά μόνο τον κουμπάρο του τον Πλεύρη, τον οποίο είχε διορίσει και διευθυντή στο ιδιαίτερο γραφείο του.

Τα αποτελέσματα αυτού του «αποκλειστικού ρεπορτάζ» των ανθρώπων του Πλεύρη από τη Γυάρο δημοσιεύουμε σε διπλανή στήλη.
Εκεί, όμως, που η προπαγάνδα της χούντας αποδεικνύει την εφευρετικότητά της, είναι η προβολή των συνεντεύξεων δύο «μετανιωμένων» εκτοπισθέντων δημοσιογράφων, οι οποίοι μετά από ολιγοήμερη παραμονή στη Γυάρο εμφανίζονται στους ξένους ανταποκριτές για να εκθειάσουν τις «άριστες συνθήκες».

Ο πρώτος παρουσιάστηκε στις 29/7/67 και οι δύο μαζί στις 12/10/67.
«Αι συνθήκαι διαβιώσεως ήσαν πολύ καλές», λέει ο πρώτος.

«Ορισμένες δυσκολίες υπήρξαν μόνον τις πρώτες ημέρες (…)

Επρεπε να υπογράψει ο κρατούμενος δήλωση ότι θα διάγη εις το μέλλον νομοταγώς. Εγώ τη δήλωση την υπέγραψα περίπου ένα μήνα μετά την μεταγωγήν μου εις την Γυάρο. (…)

Προσωπικώς δεν νιώθω καμιά δέσμευσιν ηθικήν.

Διότι δι’ εμέ η δήλωσις ήτο ειλικρινής και ήτο επιθυμία μου εις το μέλλον να διακόψω κάθε σχέσιν με τους κομμουνιστάς. (…)

Από το τρίμηνον διάστημα της διακυβερνήσεως της χώρας υπό της Εθνικής Κυβερνήσεως έχω σχηματίσει την γνώμην ότι πλείσται πράξεις της είναι θετικαί».
«Εις την Γυάρον μας εφέρθησαν με πολύν ανθρωπισμόν», συμπληρώνει ο δεύτερος. «Εγώ παρέμεινα 70 ημέρας, δηλαδή από της πρώτης ημέρας της Επαναστάσεως που συνελήφθην μέχρι της 29 Ιουνίου.

Εις όλο αυτό το διάστημα η συμπεριφορά του κράτους απέναντί μας ήτο άψογος. Από την πρώτην στιγμήν μας εδηλώθη κατηγορηματικώς εκ μέρους του εκπροσώπου της κυβερνήσεως, δηλαδή του στρατοπεδάρχου, ότι η κυβέρνησις θα καταβάλη πάσαν προσπάθειαν, ώστε κατά το διάστημα της παραμονής εκεί να εύρωμεν όλον τον ανθρωπισμόν.

Ουδεμία πίεσις ησκήθη εις βάρος μας δια την υπογραφήν οιασδήποτε δηλώσεως.

Εις ουδεμίαν καταναγκαστικήν εργασίαν μας υπέβαλλον.

Απεναντίας, όλα τα έργα της φρουράς τα εκτελούσαν οι ίδιοι οι άνδρες της φρουράς, χωρίς να υποχρεώνουν κανένα να τους βοηθήση.

Και το συσσίτιον το οποίο μας παρείχετο ήτο πάρα πολύ καλόν και άφθονον». (…)
«Η μεταχείρισίς μου τόσον εις το Τμήμα που ωδηγήθην όσον και εις την νήσον Γυάρον ήτο, μπορώ να είπω, παρά πάνω από ανθρώπινη.

Δεν μας έλειψε, παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισεν η Εθνική Επανάστασις, ούτε το φαγητό ούτε κάθε είδους περίθαλψις ιατροφαρμακευτική η οποία θα μπορούσε να προσφερθή και ούτε οι βοήθειες εις όλους ημάς εκείνες διά να μπορέσουμε να επιβιώσωμεν όσον το δυνατόν καλύτερα (…)

Εις την Γυάρον παρέμεινα περί τας 15 ημέρας».
Οι δύο αυτές συνεντεύξεις περιλαμβάνονται και στο επίσημο προπαγανδιστικό δελτίο που εξέδωσε το υπουργείο Προεδρίας της χούντας τον Μάρτιο του 1968 («Πριν και μετά την Επανάστασιν», σελ. 51-52).

Αλλά τόσο πρόθυμοι μετανοημένοι σπάνιζαν.

Ακριβώς, λοιπόν, τις ίδιες συνεντεύξεις περιλαμβάνει πέντε χρόνια αρχγότερα και στο δικό του βιβλίο το πρωτοπαλίκαρο της ΕΚΟΦ Θεόφιλος (Λάκης) Ιωαννίδης («Το κίνημα της ελληνικής νεολαίας», Θεσσαλονίκη 1973).

Ο τότε υμνητής της χούντας και ήδη στενός συνεργάτης του δημάρχου της Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλου έχει αντιγράψει αυτούσιο πολυσέλιδο απόσπασμα από το ίδιο προπαγανδιστικό δελτίο (σελ. 399-417), χωρίς να αναφέρει ότι το κείμενο δεν είναι δικό του, αλλά της «υπηρεσίας».

Φαίνεται ότι μεταξύ χουντικών προπαγανδιστών η λογοκλοπή επιτρέπεται. Οσο για το ποιόν των δύο μετανιωμένων μαρτυρά ο άμεσος διορισμός του πρώτου ως «ειδικού συμβούλου» στο υπουργείο Προεδρίας, το οποίο τότε κατείχε ο ίδιος ο Παπαδόπουλος.
Το ερώτημα είναι πόσο έπειθαν τους ξένους ανταποκριτές αυτές οι εμφανώς στημένες συνεντεύξεις.

Δυστυχώς ακόμα και ορισμένοι που θεωρούνται σοβαροί δημοσιογράφοι, δεν δίστασαν να ταυτιστούν με την προπαγάνδα της χούντας.

Χαρακτηριστική περίπτωση ο γνωστός Νίκολας Γκέιτζ, ρεπόρτερ τότε της Νιου Γιορκ Τάιμς, ο οποίος στο βιβλίο που έβγαλε επί χούντας ("Portrait of Greece", New York Times, 1971) περιγράφει την Ελλάδα ως «παράδεισο για τους ξένους» (σελ. 243), ενώ ειρωνεύεται τους Σκανδιναβούς που «γίνονται έξαλλοι για τα βασανιστήρια στην κοιτίδα της δημοκρατίας, ενώ πολλοί Ελληνες δεν ενοχλούνται» (σελ. 105). Οσο για την αντιμετώπιση των φυλακισμένων και των εκτοπισμένων καταφεύγει στη γνώμη ενός Ελληνα εφοπλιστή του Λονδίνου, ο οποίος τον βεβαιώνει ότι «τους φέρονται σαν να βρίσκονται σε ξενοδοχείο πολυτελείας» (σελ. 105).
Ειρωνεία της τύχης.

Η Γυάρος, αυτός ο τόπος «παραθερισμού» κατά τους δικτάτορες και τους προπαγανδιστές τους, ήταν το μοναδικό νησί (μαζί με το άλλο κολαστήριο της Μακρονήσου) που δεν θα αξιοποιηθεί τουριστικά, τόσες δεκαετίες μετά την τελευταία χρήση του.

Ενας μετά τον άλλο, όλοι οι παλιοί τόποι εκτόπισης και εξορίας μετατράπηκαν σε ιδανικούς τόπους παραθερισμού.

Ποιος θυμάται σήμερα την Ικαρία, τη Λέρο, την Κίμωλο, τη Φολέγανδρο σαν τόπους εξορίας;

Ομως η Γυάρος στοίχειωσε.

Η μοναδική «αξιοποίηση» που φάνηκε να της ταιριάζει είναι η μετατροπή της σε πεδίο βολής για το Πολεμικό Ναυτικό.

Μόλις πριν από λίγα χρόνια, και μετά από διαμαρτυρίες και αιτήματα των επιζώντων μαρτύρων-φυλακισμένων της Γυάρου, αποφασίστηκε να κηρυχτεί το νησί σε τόπο μνήμης και να αναδειχτεί σε επισκέψιμο μνημείο της σύγχρονης πολιτικής βαρβαρότητας.

Ηταν καιρός. Για να θαφτούν μια και καλή οι προπαγανδιστικοί μύθοι των Απριλιανών δικτατόρων.
(Ελευθεροτυπία, 25/4/2004)»

Αυτό το άρθρο αφιερώνεται σε εκείνους που πιστεψαν, αγωνιστήκαν, και προδόθηκαν από όλους τους αγωνιστές του σήμερα, που ταμπουρωμένοι πίσω από γραφεία, και ιδιότητες, ΞΕΧΑΣΑΝ.

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ

Επιτέλους κυκλοφόρησε.

Το νέο βιβλίο του καλού μου φίλου ΚΩΣΤΗ ΜΟΥΔΑΤΣΟΥ είναι εδώ, για να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές «Ταξιδιών της ψυχής». «Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ».

Το έχω ξαναγράψει, ότι ο Ψηλορείτης εμπνέει τους δημιουργούς, και να που για ακόμα μια φορά δικαιώνομαι.

Να τι γράφει σαν πρόλογο, ο Φιλόλογος ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ.

«Μετά τους επιτυχημένους “Αλήτες στα Βαλκάνια”, ο Κωστής Μουδάτσος μας προσφέρει ένα ακόμη συγγραφικό δώρο, αυτή τη φορά σε πεζό.

Για μία ακόμη φορά, είχαμε τη χαρά και την τύχη ν' απολαύσουμε το γνήσιο λυρισμό, το επαναστατικό κάλεσμα για τη ζωή και το κομψό χιούμορ που συναντήσαμε και στο πρωτόλειό του.

Μέσα από τις σελίδες του “Ασώτου”, ζωντανεύουν οι καθημερινοί ήρωες του γνήσιου κρητικού πολιτισμού, χωρίς τα νεκρικά φτιασίδια και χωρίς τις πανηγυριώτικες γελοιότητες που του φόρτωσαν οι Νεοκρητικοί.

Σε αρκετά σημεία του “Ασώτου”, η ατμόσφαιρα είναι Καζαντζακική, χωρίς όμως, το φετιχισμό της Δύναμης του τελευταίου. Όπως και του Καζαντζάκη όμως, οι άντρες είναι άντρες, και οι γυναίκες γυναίκες.

Για τον Κωστή τον Μουδάτσο, η κορυφαία επαναστατική πράξη του σύγχρονου λοβοτημένου ανθρώπου, είναι ν' αποτινάξει τις οικονομικές του αλυσίδες, ν' αρνηθεί τη σαρτρική κόλαση των Άλλων και ν' αφεθεί στο κάλεσμα της Φύσης και της Ζωής. Ο Έρωτας, η Φιλία και ο Θάνατος κατέχουν σημαίνουσα θέση και στο χρέος μας προς τη Ζωή.

Η στιχουργία στον “Άσωτο” δεν αποτέλεσε έκπληξη.

Για μία ακόμη φορά θαυμάσαμε την ικανότητα του Μουδάτσου να χειρίζεται εξίσου καλά, όχι μόνο τον παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο, αλλά και μέτρα και ομοιοκαταληξίες περίτεχνες, ασυνήθιστες και δύσκολες. αλλά και οι ελεύθεροι στίχοι που υποβάλλουν την αγωνία για έκφραση ενός ανθρώπου που το εκρηκτικό του πάθος βρίσκει λίγη μια από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου.

Ο αληθινός θησαυρός όμως, κρύβεται στα πεζά μέρη του “Ασώτου”.

Διαβάζοντάς τα κανείς, έχει την εντύπωση ότι θεάται ένα βυζαντινό ψηφιδωτό ή ένα κολάζ του Ελύτη.

Κάθε στίχος δίνει την ψευδαίσθηση της αυτοτέλειας, όμως κανένας δε νοείται χωρίς το όλον του κειμένου.

Η γραφή είναι πυρετική, φαινομενικά χαοτική, αλλά με μια επίγευση λυρισμού, που σπάνια συναντάμε πια στη “ρεαλιστική” σύγχρονη λογοτεχνία.

Στο σημείο αυτό, κάποιοι μεμψίμοιροι ίσως διαγνώσουν χαλαρότητα δομής, αλλά πιστεύουμε ότι αυτοί θα είναι ελάχιστοι.

Όσον αφορά στη γλώσσα, ο “Άσωτος”, όπως και οι “Αλήτες”, εφαρμόζουν μέχρι κεραίας τις διδαχές της Κρητικής Σχολής και ας μη θεωρηθεί αυτό βλασφημία.

Στο έργο του Μουδάτσου, μια συκοφαντημένη και εξόβελισμένη διάλεκτος προσφέρει για μία ακόμη φορά τους εκφραστικούς χυμούς της, διανθισμένη από λόγια ορολογία, όπως μόνο στον “Ερωτόκριτο” συναντάμε.

Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, θα λέγαμε ότι ο “Άσωτος που δεν επέστρεψε ποτέ” αποτελεί το απόσταγμα ζωής ενός συγγραφέα που ξέρει και μπορεί να συνδυάζει αρμονικά την κρητική παράδοση με τη λόγια παιδεία, ενός συγγραφές που, τέλος-τέλος, γράφει γιατί έχει κάτι να πει.

Εμείς οι υπόλοιποι, ελπίζουμε αυτό το απόσταγμα της ζωής του να μη σώθηκε, αλλά να μας κεράσει και στο μέλλον απ' αυτό.

Γιάννης Σταματάκης

Φιλόλογος»

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ.

Ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι.

Τα καλά βιβλία φίλοι μου, πολλές φορές δεν έχουν την τύχη που πρέπει, όπως και τα καλά τραγούδια.

Εμείς είμαστε εδώ, για να φροντίσουμε να «αλλάξουμε την όποια κακή τύχη» στην οποία ενδεχομένως θα τα καταδικάσουν οι διάφοροι «μηχανισμοί».

ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Μέσα σε μια απάνθρωπη εποχή, όταν αδιαφορεί ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, και η καθημερινότητα πονά, είναι δύσκολο να εκφραστεί κάποιος, χωρίς να κινδυνεύει να κατασπαραχτεί από όλους εκείνους που σαν σαρκοβόρα τέρατα καραδοκούν για να εξαφανίσουν κάθε προσπάθεια έκφρασης.

Δύσκολοι καιροί για έκφραση.
Δύσκολοι καιροί για ποιητές, και λογίους.
Παρόλα αυτά, οι αθεράπευτα ρομαντικοί, προσπαθούν να αλλάξουν αυτή την πραγματικότητα, με κάτι ποιο ανθρώπινο, ποιο απλό.

Ένας από αυτούς τους ρομαντικούς, είναι ο καλός μου φίλος ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΥΔΑΤΣΟΣ, ο οποίος τον Σεπτέμβρη του 2004 κυκλοφόρησε μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ποιητική συλλογή που φέρει τον τίτλο «ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ».

Ένα ταξίδι στο χρόνο, στη νιότη, στην αγάπη, στη ζωή.
Μια διαμαρτυρία, αλλά και ένα «πανηγύρι».
Φίλοι μου, είναι κάτι που δεν μπορώ να σας περιγράψω!
Ένα μόνο σας λέω, ότι μόλις ανοίξεις το βιβλίο, δεν το αφήνεις από τα χέρια σου!
Το διαβάζεις ξανά, και ξανά, και ξανά ……
Αμέτρητες φορές.
Δεν το χορταίνεις.

Φίλε Κωστή, συγχαρητήρια. Σου τα είπα άλλωστε και εγώ δε θυμάμαι πόσες φορές, αλλά τα αξίζεις.

Ο ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΥΔΑΤΣΟΣ είναι από το Μέσα Λασίθι. Εκεί μεγάλωσε και μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο. Στο Τζερμιάδω έβγαλε το Γυμνάσιο και τελείωσε το Λύκειο στα Χανιά. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην ACADEMIA DE STUDII ECONOMICE στο Βουκουρέστι. Σήμερα ζει στην Κρήτη στο Μεγάλο Κάστρο, και εργάζεται στη Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού , Τουρισμού και Ανάπτυξης Ηρακλείου (ΔΕΠΤΑΗ)

Με τον ΓΙΑΝΝΗ ΞΥΛΟΥΡΗ παρουσίασε τη μουσική εργασία «ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ», ενώ με την Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου, ανέβασαν το ομώνυμο έργο του ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΥ ΚΟΡΝΑΡΟΥ! Με τον ΓΙΩΡΓΟ ΓΚΕΡΑΔΑΚΗ έδωσαν τη μουσική εργασία «Πρωί και Βράδυ», όπου υπογράφει τους στίχους.

Είναι δημιουργός των ραδιοφωνικών εκπομπών «Σμιλεύοντας το χρόνο», «Μύριες Χρυσές Αθιβολές», και «Κόσμος κι Όνειρο είναι ένα»! Έχει δημοσιεύσει μελέτες, άρθρα, αφιερώματα, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις, και διηγήματα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά όπως:

«Η λαϊκή καλλιτεχνική δημιουργία στις σύγχρονες παγκοσμιοποιημενες κοινωνίες, και ο ρόλος των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης», «Αποκριάτικα Τραγούδια», «Για να βρει κράτος κι εξουσία η άνοιξη», «Τα ριζίτικα τραγούδια», «Για την καταγωγή της Κρητικής μουσικής», «Πάρτε πουλιά τον πόνο μου», «Η Κρητική μουσική στις μέρες μας», «Οι χειμωνιάτικες φιέστες και ο λαϊκισμός της εμποροπανήγυρις», «Οι εξελίξεις στο χώρο του ραδιοφώνου», «Η Ηθική και οι Πολιτικοί», «Σύγχρονες απόψεις για την παγκοσμιοποίηση», «Πριν το πόλεμο», και άλλα πολλά!

Άρθρα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, και Γαλλικά.
Έχει πάρει μέρος σε συναυλίες σε διάφορα μέρη με τον ΨΑΡΟΓΙΑΝΝΗ, τους ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ, το ΒΑΣΙΛΗ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗ, και άλλους, ενώ είναι μέλος της συντονιστικής επιτροπής του Θεάτρου των Αγρών!

«ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ», Ουσιαστικά, είναι ΕΝΑ ποίημα, που διηγείται τα βιώματα μιας «διαπολιτισμικής» παρέας!
Η «διαφορετικότητα» των ατόμων, που πάνε κόντρα στο ρεύμα, σήμερα χαρακτηρίζεται «αλητεία»!
Για τέτοιους «αλητες» μιλάμε!

Ας δούμε τι είπε ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ (Ψαρογιαννης) για το βιβλίο «ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ»! «Διαβάζοντας τους «Αλήτες στα Βαλκάνια», αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά. Νοιώθω ότι οι «αλητες» ξεκινούν από τον τόπο μας και ταξιδεύουν σ’ άλλους κόσμους. Από τα χωριά μας στα Βαλκάνια, ενώ οι ιδέες τους είναι παγκόσμιες. Από τα βάθη του χρόνου, στις μέρες μας!

Οι απόψεις μπλέκουν με τα βιώματα, και οι σκέψεις με τις φιλοσοφικές διαθέσεις!
Τα στοιχεία των λαϊκών πολιτισμών, με το στοχαστικό λόγο. Η έντονη προσωπικότητα του Κωστή, παίζει το δικό της ρόλο. Οι ρίζες του είναι στη Κρήτη, αλλά η συνείδηση του είναι παγκόσμια! Ψάχνει μια υπεύθυνη, ευρεία, και γενναία αντίληψη για τη ζωή. Σπέρνει, και θερίζει τους καρπούς του κόπου του.
Για μένα αυτό θα πει ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ!

Πιάνεις το βιβλίο στα χέρια σου, και δεν σου ‘ρχεται να το αφήσεις.
Τελειώνεις και ξαναρχίζεις. Σου δίνει τροφή, ανθρωπιά, σε γεμίζει με αισθήματα λεβεντιάς, πλημμυρίζει με πολλω λογιω μεράκια και νταλκάδες τη ζωή μας!
Σε κάνει να ερωτεύεσαι, απορρίπτοντας το κακό. Το καλό και το κακό!

Είναι σημαντικό να το διακρίνεις και να εμπλουτίζεις το νου με ευγένεια και με γνώσεις. Να αμφισβητείς και να προτείνεις στάση και τρόπους ζωής γεμάτους αξιοπρέπεια. Έτσι καλλιεργούνται οι τόποι της ψυχής, κι ανοίγονται μονοπάτια και δρόμοι στο νου…….. Νοιώθω υπερήφανος για τους «Αλητες στα Βαλκάνια» και το φίλο μου! Το ίδιο πιστεύω ότι θα νοιώσουν και όσοι το διαβάσουν. Χαίρομαι που μαζί με τον Χαινη, τον ΜΗΤΣΟ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ πείσαμε τον Κωστή αυτά που γράφει να μην τα κρατεί για τον εαυτό του, αλλά να τα χαρίζει στον κόσμο. Είμαστε ακριβοί φίλοι και συνεργάτες.

Μαζί δουλέψαμε και δώσαμε το αγαπημένο μουσικό μας έργο, τον ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ.
Έχουμε ακόμα συνεργαστεί σε συναυλίες, και διάφορες άλλες εμφανίσεις.
Είναι ταλαντούχος άνθρωπος, που δεν φείδεται κόπου και χρόνου. Πάντα του έλεγα ότι περιμένουμε πολλά από αυτόν! Πιστεύω ότι έχει να δώσει ακόμη περισσότερο κι αυτό του εύχομαι. Να συνεχίσει να δίνει, γιατί χρειαζόμαστε ανθρώπους με ταλέντο, γνώσεις και απόψεις, που θα μας χαρίζουν σύγχρονες δημιουργίες ! Τους έχουμε ανάγκη»!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ - ΨΑΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
Αυτά και άλλα, είπε ο αδελφός του αξέχαστου ΝΙΚΟΥ ΞΥΛΟΥΡΗ για το βιβλίο του ΚΩΣΤΗ ΜΟΥΔΑΤΣΟΥ «ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ»! Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να αποκτήσετε ΟΛΟΙ, γιατί κάποιοι από αυτούς τους «αλητες» ίσως είμαστε και εμείς!

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ»!
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση, και καλή «περιπλάνηση στα Βαλκάνια»!

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ-ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Πολλοί είναι εκείνοι που για χρόνια ψάχνουν στοιχεία για τους ανθρώπους που έγραψαν ιστορία στο Ελληνικό Τραγούδι!

Κατά καιρούς, κυκλοφορούν διάφορες «βιογραφίες», οι οποίες καλύπτουν τα μικρά κενά της αναζήτησης.

Σήμερα με χαρά σας παρουσιάζω, και σας προτείνω ένα βιβλίο πολύ ξεχωριστό, που μέσα στις σελίδες του κλείνει τις στιγμές όχι μιας, αλλά 120 προσωπικοτήτων του Ελληνικού Πενταγράμμου.!

«ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ»

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που σας παρουσιάζω, αλλά και σας προτείνω να αποκτήσετε!

Συγγραφέας του, ο ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ δημοσιογράφος Τάσος Κουτσοθανάσης, μια ΜΟΡΦΗ στο χώρο των καλλιτεχνικών δρώμενων.

Ας τον γνωρίσουμε όμως, πριν συνεχίσω την παρουσίαση του βιβλίου.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πλάκα, "την πιο όμορφη γειτονιά του κόσμου" όπως λέει ο ίδιος.
Η πρώτη επαφή του με τη δημοσιογραφία έγινε στην εφημερίδα "Αθηναϊκή" παρουσιάζοντας κάθε Δευτέρα τις νέες ταινίες της εβδομάδας.

Παράλληλα με τον κινηματογράφο είχε πάθος και με το τραγούδι, ώστε στη συνέχεια συνεργάστηκε με το συγκρότημα Μπότση γράφοντας στο περιοδικό "Πρώτο" και στην "Απογευματινή" για ποικίλα καλλιτεχνικά θέματα, κυρίως όμως για το τραγούδι.

Για πολλά χρόνια μετά, ήταν ο βασικός καλλιτεχνικός συντάκτης στο "Ντομινό" το κατ' εξοχήν καλλιτεχνικό περιοδικό.
Άλλες συνεργασίες του: Με την κυπριακή εφημερίδα "Σημερινή", με την επίσης "Σημερινή" της Ν. Υόρκης, με την "Παροικιακή" του Λονδίνου, με τα περιοδικά "Λεξομανία", "Πάλκο", "Δίφωνο" κ.α., κυρίως για τραγούδι, αλλά και για ποικίλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Εξάλλου ασχολείται και με τον στίχο, και τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει μεγάλα ονόματα: Γιώτα Λύδια, Πολύ Πάνου, Δούκισσα, Κλωναρίδης, Χαρούλα Λαμπράκη κ.α., σε δημιουργίες σημαντικών συνθετών.
Ο Τάσος Κουτσοθανάσης, συνεχίζει το δημιουργικό του έργο με την ίδια αγάπη, το ίδιο μεράκι των πρώτων χρόνων!

Το βιβλίο αυτό, μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι είναι ένας «θησαυρός»!

Και πρέπει να διευκρινίσω ότι ήδη ετοιμάζει και το δεύτερο μέρος αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης είναι ο άνθρωπος από τον οποίο διδάχτηκα, και γνώρισα πολλές μορφές του τραγουδιού.

Είναι ο ίδιος μια «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» του τραγουδιού, και το αρχείο του γεμίζει (χωρίς υπερβολή) πολλές βιβλιοθήκες, γιατί η ζωή του είναι μια διαρκής έρευνα!

Να τι γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για τον Τάσο Κουτσοθανάση και το βιβλίο του !

«Ο φίλος μου ο Κουτσοθανάσης, από την εποχή της πρώτης γνωριμίας μας, τη δεκαετία του '60, ένα, μονάχα, πάθος, είχε.

Το τραγούδι.

Λάτρευε -και δεν είναι καθόλου υπερβολή- τους τραγουδιστές, τους συνθέτες, τους στιχουργούς και βρισκόταν μονίμως στον περίγυρο τους, ανάσαινε η ζωή του μέσα από αυτούς...
Δούλεψε από τα 20 χρόνια του ως δημοσιογράφος.

Όχι του γραφείου.

Αλλά του ρεπορτάζ.

Έτρεχε πίσω από τα γεγονότα και έγραφε, έγραφε συνεχώς.

Κυρίως συνεντεύξεις.

Με πρόσωπα που τον ενδιέφεραν.

Το ένστικτο του, τις περισσότερες φορές, γι' αυτά τα πρόσωπα που προέβαλλε, αποδείχθηκε αλάνθαστο.

Αυτό, προϋποθέτει γνώση.

Αλλά και όσφρηση.

Και "ανοιχτά μάτια"...
Ο Τάσος Κουτσοθανάσης έχει δημοσιεύσει απειράριθμα "κομμάτια" για μεγάλους δημιουργούς και εκτελεστές.

Αναφέρω μερικά ονόματα: Μάρκος Βαμβακάρης, Χιώτης, Καλδάρας, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Δερβενιώτης, Ζαμπέτας, Βέμπο, Μαρούδας...

Είναι τρυφερά "κομμάτια", γεμάτα αγάπη και ζεστασιά.

Απ' αυτά, διάλεξε τα πιο αντιπροσωπευτικά και πιο ενδιαφέροντα, τα παρουσιάζει σ' αυτό το βιβλίο.

Πρόκειται για συνεντεύξεις που θα συμβάλουν στο να γίνει ακόμα πιο ευκρινής η εικόνα που έχουμε για το ελληνικό τραγούδι.

Και μόνο απ' αυτή την άποψη, αν δούμε το ζήτημα, το βιβλίο αυτό έχει λόγο ύπαρξης και χρειάζεται να πάρει θέση στις βιβλιοθήκες μας.
Θέλω να ευχηθώ στον Τάσο, το έργο του αυτό να έχει ανοιχτό δρόμο.

Τα βιβλία και μάλιστα τα βιβλία που γράφτηκαν με καλή πρόθεση και μεγάλη αγάπη -έχουν ανάγκη και από ευχές.

Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και η τηλεόραση έχει καταπιεί τα πάντα...
(Λευτέρης Παπαδόπουλος)»

Αποκτήστε όλοι το βιβλίο αυτό, και μάθετε τις «στιγμές» του Ελληνικού τραγουδιού από τους ανθρώπους του!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ

Μιλήσαμε πολλές φορές για την αντιμετώπιση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας από την ΟΠΟΙΑ πολιτική ηγεσία.

Οι άνθρωποι της Πυροσβεστικής, έχοντας φτάσει (και ξεπεράσει) στα όρια τους σπάνουν την σιωπή τους, και καταγγέλλουν ΤΡΑΓΙΚΕΣ παραλείψεις με τις όποιες ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ.

Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί, να ΜΑΘΕΙ επιτέλους τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ συμβαίνει.

Διαβάστε λοιπόν όπως έχει ένα άρθρο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 5/8/2007.

«Η διάλυση της Πυροσβεστικής και η αποδυνάμωσή της από έμψυχο δυναμικό θέτουν θέμα ασφαλείας σε τρία διεθνή αεροδρόμια της χώρας.

Οι πυροσβέστες που υπηρετούν στα αεροδρόμια της Κέρκυρας, της Ρόδου και της Κω κρούουν, από το χειμώνα του 2006, τον κώδωνα του κινδύνου ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενο αεροπορικό ατύχημα.

Και παρ' ότι βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, ουδείς ασχολείται και τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Το αεροδρόμιο «Διαγόρας» της Ρόδου διαθέτει 32 άτομα προσωπικό μαζί με τον διοικητή. Ουσιαστικά 28, αφού τέσσερις είναι αποσπασμένοι, για να υποδεχθεί «πάνω από 3,5 εκατ. έλληνες και ξένους ταξιδιώτες», όπως είχε δηλώσει ο υπουργός Μεταφορών, Μ. Λιάπης, σε επίσκεψή του στις 20 Ιουλίου.
Στο αεροδρόμιο «Ιωάννης Καποδίστριας» της Κέρκυρας υπηρετούν 23 άτομα, επί της ουσίας όμως πρόκειται για 19 πυροσβέστες μαζί με τον διοικητή, αφού και εκεί 4 έχουν πάρει απόσπαση.
Στην Πυροσβεστική του αεροδρομίου «Ιπποκράτης» της Κω οι πυροσβέστες ανέρχονται με τον διοικητή στους 28.

Προσοχή, οι αριθμοί αυτοί δεν είναι ανά βάρδια, αλλά συνολικά!
Από τις 14 Ιουλίου 2006, οι αερολιμένες κατατάσσονται σε κατηγορίες πυρασφάλειας ανάλογα με το μεγαλύτερο αεροσκάφος που φιλοξενούν, η οποία συνήθως είναι η 9, δηλαδή η ανώτερη.
Ενημέρωσε, «κόπηκε»
Τόσο στην κατηγορία 9 όσο και την 8 οι υπηρεσίες του αεροδρομίου πρέπει να διαθέτουν μίνιμουμ τρία πυροσβεστικά οχήματα, συν ένα εφεδρικό και τουλάχιστον δύο αυτοτελή διασωστικά οχήματα.

Όσον αφορά το προσωπικό, απαιτούνται με πυροσβεστικά κριτήρια πυρόσβεσης-διάσωσης τουλάχιστον 15 άτομα ανά βάρδια.
Φτάνει να διαιρέσει κανείς τις υπάρχουσες δυνάμεις με τις βάρδιες για να διαπιστώσει πως σε περίπτωση αεροπορικού ατυχήματος τέσσερις πυροσβέστες πρέπει να σώσουν πλήρωμα και επιβάτες και να σβήσουν την πυρκαγιά ενεργώντας σε έξι διαφορετικές εξόδους κινδύνου που διαθέτει κάθε αεροσκάφος.
Ακραία πολιτικά φαινόμενα; Ο διοικητής του αεροδρομίου της Κέρκυρας, Δ. Πεφάνης, πλήρωσε με την αποστρατεία του, στις κρίσεις του 2007, την απόφασή του να ενημερώσει, και εγγράφως, τον Νοέμβριο του 2006, το αρχηγείο του Σώματος, ζητώντας είτε να ενισχυθεί με προσωπικό η υπηρεσία του είτε να αλλάξει κατηγορία το αεροδρόμιο.

Κοινοποίησε το έγγραφο και στον Κρατικό Αερολιμένα Κέρκυρας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων, αλλά και όπως προκύπτει από σκληρή ανακοίνωση που εξέδωσε η Ένωση Πυροσβεστικών Υπαλλήλων Κέρκυρας, ο κ. Πεφάνης δέχτηκε σφοδρή επίθεση από τους βουλευτές της Ν.Δ. Ν. Δενδιά και Ν. Γεωργιάδη, που τον απαξίωναν ως επαγγελματία.
«Με ποιον τρόπο, γνώσεις (υποκειμενικές και αντικειμενικές), πείρα ή άλλη μέθοδο μηδέ εξαιρουμένης της πυροσβεστικής ενημέρωσης, αξιολογήθηκε εντός ωρών και κρίθηκε επαγγελματικά ανεπαρκής ένας πυροσβέστης αξιωματικός με καθήκοντα διοικητή και περίπου 30 ετών υπηρεσία;» ανέφεραν οι συνδικαλιστές στην ανακοίνωσή τους.
Η απάντηση δόθηκε έμμεσα στις κρίσεις του 2007.

Λεπτομέρεια; Ο Δ. Πεφάνης που ήταν διοικητής στο Αίγιο, όταν έγιναν οι σεισμοί και τιμήθηκε με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας, αποστρατεύτηκε βλέποντας τη βαθμολογία του να κατατρακυλάει στο συμβούλιο κρίσεων.
Σήμερα αρκείται να πει:

«Αν νομίζουν ότι προσφέρει ασφάλεια αυτό το αεροδρόμιο είναι υπεύθυνοι για ότι συμβεί. Δεν πρέπει να τα λέμε αυτά κατόπιν εορτής».
Προς Πολύδωρα
Παρόμοια εικόνα παρουσιάζεται και στα Δωδεκάνησα.

«Έχουμε ενημερώσει εγγράφως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το υπουργείο Μεταφορών, την τωρινή αλλά και την παλαιότερη ηγεσία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Στο τελευταίο έγγραφο που στείλαμε, στις 23 Φεβρουαρίου του 2007, ρωτάμε τον Β. Πολύδωρα με "ποιες δυνάμεις θα αντιμετωπισθεί ένα αεροπορικό ατύχημα στο αεροδρόμιο της Ρόδου ή της Κω, όταν δεν υπάρχει προσωπικό διάσωσης και πυρόσβεσης, παρά μόνο 2-3 οδηγοί πυροσβεστικών οχημάτων;

Γιατί το 2000 υπήρχαν 12 πυροσβέστες βάρδια και τώρα 4".

Του γνωστοποιούμε ότι όσον αφορά την πυρασφάλεια και τη διάσωση, τα αεροδρόμια της Δωδεκανήσου λειτουργούν πέραν των κανονισμών του ICAO», επισημαίνει ο Χρ. Τσάκωνας, πρόεδρος της Ενωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικής Δωδεκανήσων.
«Στις 2 Απριλίου του 2007 μας απάντησε ότι θα κάνουν προσλήψεις, πως θα μας ενισχύσουν με τα άτομα που θα βγουν από τη Σχολή.

Πριν από λίγες μέρες αποφοίτησαν, αλλά δεν μας έστειλαν κανέναν», συμπληρώνει και καταγγέλλει πως στην Κω τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα όχι μόνο στο αεροδρόμιο, αλλά και στην πόλη, αν τύχουν δυο συμβάντα ταυτόχρονα.

«Μέχρι τις 17 Ιουλίου οι συνάδελφοι στο αεροδρόμιο δουλεύουν χωρίς ρεπό προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες, που ούτως ή άλλως δεν καλύπτονται».
Και τα δύο σωματεία έχουν καταθέσει τη σχετική αλληλογραφία στον Εισαγγελέα. Στην Κέρκυρα είναι ήδη σε εξέλιξη Ένορκη Διοικητική Εξέταση».

Και δεν είναι μόνο αυτό που διαβάσατε.

Πολλά είναι τα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ που συμβαίνουν, και έχουν κάνει το Πυροσβεστικό Σώμα «Σάκο του μποξ».

Μήπως είναι η ώρα να μιλήσει ο κόσμος;

ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ ΔΑΣΟΠΥΡΟΣΒΕΣΗ

Η πιο ακριβή δασοπυρόσβεση στην Ευρώπη κατέρρευσε, όπως όλα τα πανάκριβα συστήματα που αγοράζει η Ελλάδα.

Πολλά αεροπλάνα, περισσότερα από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, ακόμα και από αυτές που είναι μεγαλύτερες από την Ελλάδα.

Πολλά πυροσβεστικά μέσα κάθε είδους.

Ένα Πυροσβεστικό Σώμα με λίγο κόσμο, και πολλούς αξιωματικούς , το οποίο στο παρελθόν μάς έχει κάνει όλους υπερήφανους αλλά και ασφαλείς.

Κι όμως όλα αυτά κατέρρευσαν μέσα σ’ αυτό το καλοκαίρι.

Γιατί;

Αγοράσαμε και αγοράζουμε ή νοικιάζουμε αεροπλάνα που στοιχίζουν δισ. ευρώ, αλλά δεν δίνουμε μερικά εκατομμύρια για την πρόληψη.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Μέτρα που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ:

Από το 1993 η Βουλή, τα κόμματα, οι κυβερνήσεις συζητούν για το πώς θα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα.

Το αποτέλεσμα είναι ορατό και καταστροφικό.

Το 1993 με διακομματική συναίνεση αποφασίσθηκε η δημιουργία ενός ενιαίου φορέα δασοπροστασίας.

Τα μέτρα που προτάθηκαν -και τα οποία θα διαβάσετε παρακάτω- δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ.

Το 1998, έπειτα από δύο μεγάλες καταστροφές του ’95 και του ’98, αποφασίσθηκε να δοθεί η δασοπυρόσβεση στην Πυροσβεστική.

Το στρατιωτικού χαρακτήρα Σώμα κρίθηκε το καταλληλότερο να αντιμετωπίσει την κατάσβεση.

Μόνο που δεν υπήρχε το κομμάτι πρόληψη, που ήταν και το σημαντικότερο.

Η Δασική Υπηρεσία βρέθηκε απέναντι και συμπεριφέρθηκε εχθρικά σε αυτό το σχέδιο.

Η Δασική Υπηρεσία ζητούσε 20 δισ. δρχ. το ’97, τα οποία δεν της δόθηκαν.

Μόλις οι πυροσβέστες ανέλαβαν, πήραν ως πρώτη δόση 320 δισ. δρχ. για να μη λυθεί επίσης κανένα πρόβλημα.

Η Πυροσβεστική έφτιαξε νέες υπηρεσίες και διευθύνσεις, έγιναν περισσότεροι οι βαθμοφόροι, κάποια χρήματα δόθηκαν και στην υποδομή.

Τα δάση όμως συνέχισαν να καίγονται.

Κανένας δεν φρόντισε για την πρόληψη περιμένοντας, όταν πιάσει η φωτιά, τους πυροσβέστες.

Δέκα χρόνια μετά την απόφαση του ’98-’99 υπάρχει και πάλι προβληματισμός για:
Το ποιος πρέπει να προλαμβάνει.
Ποιος πρέπει να καταστέλλει.
Γι’ αυτό και ακόμα στην Πυροσβεστική σκέπτονται το ζήτημα.
Η ιστορία της κόντρας Φούρλα - Κόη δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρωνυχίδα που προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από το βασικό θέμα:

Δεν υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση και συνεργασία όλων των κρίκων, δηλαδή Δασικής Υπηρεσίας, δασαρχείων, δήμων, νομαρχιών, περιφερειών, Πυροσβεστικής.

Το αποτέλεσμα είναι ότι καταφέραμε να καεί ακόμα και η Ολυμπία μαζί φυσικά με τη μισή Πελοπόννησο.
Ζήτω η Ελλάς!

Τελικά, οι πολιτικές «επιλογές» σ’ αυτή τη χώρα, το μόνο που κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια ήταν να αποσυντονισουν τον μηχανισμό, και να τον θέσουν σε πλήρη «ακινησία».

Αποτέλεσμα όλων αυτών των κινήσεων, ήταν οι πολιτικοί εν μέσω καταστροφών από τις τελευταίες πυρκαγιές να επιχειρούν να αποδώσουν τις ΔΙΚΕΣ τους ευθύνες σε εκείνους που δεν έφταιγαν.

Και φυσικά αυτό δεν τόλμησαν να το κάνουν όπως λέμε «στα ίσα», αλλά μέσο παρατρεχάμενων πισώπλατα.

Το καλό (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) της υπόθεσης είναι ότι ο κόσμος πλέον ψάχνει, και δεν βασίζεται στην όποια παραπληροφόρηση.

Έτσι τώρα ξέρουμε ποιοι φταίνε πραγματικά, που διαλύθηκαν όλα.

Ποιοι φταίνε για την ΔΙΑΛΥΣΗ της πυροσβεστικής, που εδώ και χρόνια είναι το «μπαλάκι» στις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες.

Και οι ένοχοι θα τιμωρηθούν.

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ- Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη συγκεκριμένη δουλειά σαν μια απλή «δισκοπαρουσίαση», αλλά μόνο κάτι τέτοιο δεν είναι.

«Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ», είναι μια ανθολογία 86 μεγάλων τραγουδιών ενός μεγάλου δημιουργού, του Άκη Πάνου σε ένα άλμπουμ από 4 cd το οποίο έχει και βιογραφικά στοιχεία του δημιουργού!

Του Άκη Πάνου που στόλισε το Ελληνικό Τραγούδι με τις δημιουργίες του.

Μεγάλες φωνές, σε μεγάλα τραγούδια έρχονται για να μας ταξιδέψουν σε εκείνο που ΕΙΝΑΙ πραγματικά λαϊκό τραγούδι.

Στέλιος Καζαντζίδης, Στράτος Διονυσίου, Βίκυ Μοσχολιού, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βούλα Γκίκα, Μαίρη Μαράντη, Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Μητσιάς, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιώτα Λύδια, Πόλυ Πάνου, Χρηστάκης, ο Συνθέτης, και πολλοί ακόμα, ερμηνεύουν τα διαμάντια του λαϊκού μας τραγουδιού, ενός τραγουδιού (που όπως έχω πει και άλλες φορές) γράφτηκε χθες, αλλά μιλαει στις ψυχές μας ακόμα και τώρα.

Ας θυμηθούμε ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ο Άκης Πάνου!

Ο Αθανάσιος Δημητρίου Πάνου γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1933 στην Καλλιθέα. Ο πατέρας του Εργάζονταν στη Βασιλική φρουρά κι αργότερα στο 15ο στρατιωτικό νοσοκομείο, ως γραμματέας. Ήταν τέσσερα αδέρφια, τα τρία αγόρια. Τη μύησή του στη μουσική θα πρέπει όμως να την πιστώσουμε στη μητέρα του. Εκείνη ήταν που του τραγουδούσε τα ρεμπέτικα της εποχής και τον πήρε από το χέρι να τον γνωρίσει σε σημαντικούς ανθρώπους. Έτσι, ο μικρός Θανασάκης (Άκης) βρέθηκε το 1946, στα δεκατρία του μόλις χρόνια, να παίζει στο πάλκο - αλλά και σε διάφορες ταβέρνες βγάζοντας πιατάκι - κιθάρα και μπουζούκι πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο».
Στα 17 του τό 'σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την, εφ' όρου ζωής πιστότατη, Δήμητρα, που πάντως την χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.
Καλλιθέα, Δάφνη, Πετράλωνα, Αη-Γιάννης Ρέντης ήταν μερικές απ΄τις περιοχές που εμφανίστηκε ως μουσικός μέχρι το 1958, οπότε και αποσύρθηκε ουσιαστικά από τη νύχτα. Ήταν η ώρα του Συνθέτη.
Δισκογραφεί το πρώτο του τραγούδι, «Το παιδί που απόψε πίνει», σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη με τη φωνή της Καίτης Γκρέυ. Τα χρόνια που ακολούθησαν δε χαρακτηρίστηκαν από κάποια ιδιαίτερη δραστηριοποίησή του, μέχρι να φτάσουμε στο 1967, έτος κυκλοφορίας του «Θα κλείσω τα μάτια» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Χαρούλα Λαμπράκη. Εκεί αισθάνθηκε και τον πέλεκυ της ανοησίας των Λογοκριτών· μόλις 15 μέρες κυκλοφόρησε ο δίσκος. Η «φτώχια» και η «μιζέρια» που προσπαθεί να αποποιηθεί ο ήρωας του τραγουδιού αντικαθίστανται από κάτι «λευκά περιστέρια» και η Βίκυ Μοσχολιού αναλαμβάνει το 1970 να ερμηνεύσει το τραγούδι με τους πολιτικά ορθούς στίχους. Η πλέον δημιουργική δεκαετία του Άκη Πάνου έχει ξεκινήσει. «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Και τι δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά 'λεγα», «Πήρα απ' το χέρι σου νερό», «Δεν κλαίω για τώρα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Ο τρελός», «Πυρετός». Ακολούθησαν το «Θέλω να τα πω», «Ο δρόμος είναι δρόμος», «Εφτά νομά σ' ένα δωμά»..

Το 1974 κάνει την πρώτη καλλιτεχνική υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και συγκρούεται μαζί του. Εκεί που προηγουμένως είχαν ευλαβικά πειθαρχήσει ο Γ. Μπιθικώτσης και ο Στράτος Διονυσίου, ο Καζαντζίδης αντέδρασε: Δε δέχτηκε τον απόλυτο έλεγχο που ήθελε ο συνθέτης στην ηχογράφηση. Έτσι προέκυψαν μόνο 6 τραγούδια και ο δίσκος συμπληρώθηκε με παλαιότερες επιτυχίες του τραγουδιστή. Ωστόσο μέσα από το αγαπημένο του ενεάσημο μέτρο, που κυριαρχεί και σ΄ αυτόν τον δίσκο, παρουσιάζει στίχους που υπερβαίνουν την μόδα της εποχής «φύγε - μη φύγεις», «Σ' αγαπώ - μ' αγαπάς» και απογειώνει τις ερμηνευτικές επιδόσεις του απόλυτου Έλληνα ερμηνευτή. για το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι, «Η ζωή μου όλη», ο Καζαντζίδης είπε: «Είναι το καλύτερό μου κουστούμι, και αυτό που με εκφράζει περισσότερο.»
Το 1977 με σημαία ένα τραγούδι που γράφτηκε για τη συνεργασία του με τον Καζαντζίδη και ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, ηχογραφεί το «Παρώνν!» Τραγούδια-σπονδές για τα πιο άγρια όνειρα των λαϊκών ανθρώπων, που θα επισκιάσει ο θρυλικός «Τρελός», ανεπανάληπτο σουξέ και καλλιτεχνική μονογραφή του Μ. Μητσιά!
Αν όμως οι δύο αυτοί δίσκοι ήταν η καλλιτεχνική του απογείωση, το 1982 έρχεται ο εμπορικότερος του δίσκος. «Θέλω να τα πω» με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ' ένα δωμά», τα σκωπτικά «Άνοιξε Πέτρο» και «αδιόρθω αναρχί», ξεσηκώνουν την Ελλάδα που έχει μόλις μπει σε μια νέα πολιτικοκοινωνική εποχή.
Την αμέσως επόμενη χρονιά οι Αδελφοί Φαληρέα εκτοξεύουν στο ... διάστημα τον δισκογραφικό πύραυλο «Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα. Για το "καύσιμο", δηλαδή για το τραγούδι του «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» ο Άκης Πάνου γκρίνιαζε πως πήρε πενταροδεκάρες.

Η επόμενη Δεκαετία τον βρίσκει να σιωπά καλλιτεχνικά και να φλερτάρει με την επικαιρότητα, μέσω επιστολών και άρθρων. Αποφάσισε να ξανανέβει στο πάλκο για δύο μόνο δεκαπενθήμερα: το 1989 στο «Επειγόντως» και το 1994 στα «9/8». Εκεί είχε στήσει το πάλκο σε δύο σειρές. Μπροστά οι μουσικοί, πίσω οι τραγουδιστές και δεν είχε αφήσει χώρο για πίστα.
Την 1η Αυγούστου 1997, πυροβολεί και σκοτώνει τον Σωτήρη Γιαλαμά, μη εγκρίνοντας την ερωτική σχέση που διατηρούσε το θύμα με την κόρη του Ελευθερία. Δικάζεται τον Μάρτιο του 1998 από το μικτό ορκωτό κακουργιοδικείο Καβάλας. «Δε μετανόησα γιατί δεν εννόησα τι έγινε» έλεγε, οχυρωμένος πίσω από τον προσωπικό του κώδικα. Κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Δεν του αναγνωρίστηκε ούτε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, αλλά ούτε και αυτό της καλλιτεχνικής προσφοράς.

Ήταν εκείνα τα σαββατοκύριακα που έκανα τη διαδρομή μέχρι την Κομοτηνή για να τον δω, να του μιλήσω….

Τον άνθρωπο που είχε τα δικά του πιστεύω για τα θέματα «τιμής», τον δημιουργό που ούτε και η φυλακή τον σταμάτησε να δημιουργεί.

Είχε ετοιμάσει τραγούδια μέσα στη φυλακή, αλλά δεν ακούστηκαν ποτέ.

Παρόλα τα προβλήματα υγείας, δημιουργούσε.
Τον τραγούδησαν όλα τα μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού. Δισκογράφησε 200 περίπου τραγούδια, ενώ πολλά έμειναν στο συρτάρι του. Αξιοσημείωτη είναι η έντονη φήμη που αναπτύχθηκε λίγο πριν πεθάνει, πως είχε δρομολογηθεί η συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος ήταν ο μόνος καλλιτέχνης πρώτης γραμμής που τον επισκέφθηκε στη φυλακή.
Στις 2 Φεβρουαρίου 2000 εισήχθη στο Ευγενίδειο θεραπευτήριο, όπου και κατέληξε την Παρασκευή 7 Απριλίου, στις 12 το μεσημέρι, από καρκίνο του παγκρέατος. Ήταν 67 ετών..

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ- Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.

Αποκτήστε το άλμπουμ αυτό, και καλή ακρόαση.

ΟΙ ΖΕΙΜΠΕΚΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

«Και ξαφνικά έρχεται πολύ φως στο πώς και από πού κρατάμε τις ρίζες μας, εμείς, οι νησιώτες του Ανατολικού Αιγαίου.

Στην τελευταία αυτή, την εξαιρετική λαογραφική και ιστορική μελέτη του Θωμά Κοροβίνη, για τους Ζεϊμπέκους, μαθαίνουμε πολλά γι αυτούς τους ιδιότυπους πολιτισμικά και κοινωνικά ανθρώπους, που υπήρξαν στις κεντροδυτικές περιοχές της Μικράς Ασίας.

Σήμερα πλέον δεν υπάρχουν, αφού αφομοιώθηκαν στο χαρμάνι της οθωμανικής επικράτειας. Πιθανώς να έχουν την καταγωγή από τους Θράκες, που μετοίκισαν στη Φρυγία πριν από πολλά χρόνια. Περήφανοι αγωνίστηκαν πεισματικά για τη διατήρηση της ελευθερίας τους – αναδείχθηκαν οι «Ρομπέν των δασών» της Ανατολής, γνωστοί ως κοινωνικοί ληστές.

Εχθροί της οθωμανικής αυτοκρατορίας απέκτησαν φήμη, αποκαθιστώντας την κοινωνική αδικία, που επέβαλαν οι εξουσιαστές.

Κορυφαία και πιο γνωστή φυσιογνωμία ο Εφές, Τσάκιτζη –Εφές, που έγινε θρύλος σε όλους τους κοινωνικά καταπιεσμένους.

Η ζωή και η δράση τους ενέπνευσε πολλούς στη λογοτεχνία, τη μουσική τη ζωγραφική.

Εμείς, στη Λέσβο, οφείλουμε σε αυτούς τους χορούς (ζεϊμπέκικος, καρσιλαμάς) και πολλούς αυτούσιους σκοπούς τους.

Στο βιβλίο ο συγγραφέας κάνει χρήση πλουσιότατης βιβλιογραφίας από την Τουρκία, αλλά κι από την Ελλάδα, που συμπληρώνεται με εξαίσιο φωτογραφικό υλικό.

Πολύ καλά και τα προηγούμενα βιβλία του: «Οι Ασίκηδες», η μετάφραση του Yasar Kemal «Ο Τσάκιτζης» κι οι «Τούρκικες Παροιμίες». Αναμφισβήτητα είναι από τα πλέον αξιόλογα βιβλία της χρονιάς αυτής.

Παναγιώτης Αγιακάτσικας»

Ένα εξαιρετικό βιβλίο, μια προσεγμένη, ιστορική καταγραφή, είναι το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη «ΟΙ ΖΕΙΜΠΕΚΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ».

Ο εξαίρετος συγγραφέας, με πολλή αγάπη και μεράκι, ερεύνησε, συνέλεξε, και μας δίνει τις άγνωστες «πτυχές» μιας άλλης ιστορίας, την οποία χωρίς την συνδρομή του δεν επρόκειτο να την μάθουμε ποτέ!

Αλλά, ποιος είναι ο Θωμάς Κοροβίνης;

Ας τον γνωρίσουμε μέσα από ένα σύντομο βιογραφικό.

Ο Θωμάς Κοροβίνης γεννήθηκε το 1953 στη Θεσσαλονίκη.

Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Από το 1988 μέχρι το 1996 υπηρέτησε στο Ζάππειο και το Κεντρικό Παρθεναγωγείο της Κωνσταντινούπολης.

Εδώ και χρόνια ερευνά πτυχές του ελληνικού και του τουρκικού λαϊκού πολιτισμού καθώς και τις σχέσεις μεταξύ τους.

Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Το 1995 βραβεύτηκε με το Α΄ βραβείο λαογνωσίας Αμπντί Ιπεκτσί.

Είναι συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών.

Έχει εκδώσει αφηγήματα, μελέτες καθώς και βιογραφίες.

Εκπαιδευτικός μ' όλη τη σημασία της λέξης, ερευνητής, λαογράφος, μεταφραστής, λογοτέχνης, τραγουδοποιός και τραγουδιστής, αχθοφόρος του σεβντά, λαμπάδα αναμμένη που λιώνει και καίγεται για να ξανααναστηθεί, μα πάνω από όλα μέσα "στο αίμα και στο λογισμό αδελφοποιτός και καρντάσης" πολλών ανθρώπων.

Για το βιβλίο που σας προτείνω ο ίδιος έχει πει χαρακτηριστικά!

«Έργο ζωής, που με εξάντλησε, με διέλυσε. Δεκαεπτά χρόνια δουλειάς».

Η ζωή όλη του Θωμά Κοροβίνη, θα μπορούσε να γίνει τραγούδι, γιατί …. Είναι τραγούδι.

Είναι από τους ανθρώπους που πραγματικά τιμούν με την παρουσία και το έργο τους τη χώρα μας.

Όλο του το έργο χαρακτηρίζεται από επίπονες έρευνες και διαδικασίες, των οποίων το αποτέλεσμα τον δικαιώνει, και κάνει τον αναγνώστη να διαβάζει ξανά, και ξανά το κάθε βιβλίο του, και να μη το χορταίνει.

ΟΙ ΖΕΙΜΠΕΚΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ είναι ένα βιβλίο το οποίο πρέπει να υπάρχει σε ΟΛΕΣ τις βιβλιοθήκες, ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι, μικροί και μεγάλοι.

Αποκτήστε το!

ΤΟΛΗΣ ΧΑΡΜΑΣ

Ο Τόλης Χάρμας έχει τη δική του ιστορία στο τραγούδι (το πραγματικό του όνομα είναι Απόστολος Χαρμαντάς).

Λίγοι θα γνωρίζουν και θα θυμούνται ότι έχει ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση κομμάτια, όπως τα:

«Κάποια μάνα αναστενάζει» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Ενα τραγούδι απ' το Αλγέρι» του Απόστολου Καλδάρα, «Πάλι εχτές στις τρεις ήρθες να κοιμηθείς» του Μανώλη Χιώτη, «Ενα καράβι απ' τον Περαία» του Γιώργου Μητσάκη.

Ο ίδιος έχει γράψει κι ερμηνεύσει σε δικούς του στίχους πάνω από 150 λαϊκά τραγούδια (αρκετά με τη γυναίκα του, Λίτσα, τη δεκαετία τού '50, τότε που αποτελούσαν το ντούο Χάρμα).

Τραγούδια επιτυχίες, όπως τα: «Η καρδιά του μάγκα», «Γκιουλτζαμάλ», «Το σφάλμα», αλλά και το πρόσφατο ωραίο ζεϊμπέκικο «Αλήτικα μικρόβια».

Δικό του είναι και το «Εδώ παπάς, εκεί παπάς» που έχει τραγουδήσει παλαιότερα ο Τάκης Μπίνης.
«Κατάγομαι από το Λεωνίδιο Κυνουρίας.

Τα πρώτα μου ακούσματα είναι από παραδοσιακή μουσική.

Ο πατέρας μου έπαιζε λαούτο.

Από εκεί επηρεάστηκα.

Στην Αθήνα, στην Ακαδημία Πλάτωνος, θυμάμαι που ήμασταν μαθητές 15χρονοι με τον Γιώργο τον Μουζάκη, τον γνωστό συνθέτη.

Καθόμασταν με μια κιθαρούλα, λέγαμε τραγουδάκια και κάναμε καντάδες για να ρίξουμε τα κορίτσια.

Είχα μάθει το λα μινόρε, το λα ματζόρε, τρία ακόρντα.

Ο Γιώργος από τότε το έλεγε ότι θα γίνει συνθέτης.

Τον είχα συναντήσει τελευταία φορά στην κηδεία της Αλέκας Στρατηγού.

Δεν τον έχω ξαναδεί. Κορακοζώητος, γερό παιδί, σαν κι εμένα».
Το '48 ξεκίνησε σαν επαγγελματίας τραγουδιστής σ' ένα αναψυκτήριο της πλατείας Κουμουνδούρου.

«Ελεγα Χαιρόπουλο, Αττίκ, ελαφρά τραγούδια.

Ηταν κομφερασιέ τότε ο Λάμπρος Ζούνης μαζί με τον Αρία.

Από εκεί άρχισα, με 8 δραχμές μεροκάματο».
«Υστερα από δύο χρόνια περασα στο λαικο τραγουδι.

Είχα αρχίσει ήδη να γράφω και να παίζω μπουζούκι.

Ηταν της μόδας το λαϊκό τραγούδι.

Προσαρμόστηκα γρήγορα.

Αμα δεν ελίσσεσαι, πώς θα γίνει; Θα μείνεις εκεί, κούτσουρο;

Εκανα ντουέτο με τη συγχωρεμένη τη γυναίκα μου, τη Λίτσα.

Αρχίσαμε από το βαριετέ "Αλκαζάρ" στον σταθμό Λαρίσης και μετά πήγαμε στο θέατρο "Σαμαρτζή" σ' επιθεωρήσεις με Βασιλειάδου, Φωτόπουλο, Ρένα Ντορ κ.ά. Ημασταν το πρώτο λαϊκό ντουέτο στο θέατρο.

Εκεί πρωτοτραγούδησα την "Καρδιά τού μάγκα".

Μετά πήγαμε τουρνέ σε Κωνσταντινούπολη, Κύπρο, Ισραήλ.

Ημασταν δέκα χρόνια μαζί. Κάναμε δύο παιδιά, την έχασα, συνέχισα μόνος μου».
«Πηγα Αμερική , για οκτώ χρόνια.

Τορόντο, Βανκούβερ, Καλιφόρνια, Νέα Υόρκη, Σακραμέντο, Ινδιανάπολη.

Παίζαμε μόνο ελληνική μουσική έχοντας κοινό αμερικάνικο, σχεδόν το 90%».


«Περισσότερες είναι οι δύσκολες στιγμες που είχα παρά οι εύκολες.

Αυτό το επάγγελμα έχει στιγμές γλυκές κι έχει κάτι πικρές, ολόπικρες.

Από μικρόψυχες συμπεριφορές συναδέλφων, από άγνοια.

Αυτά συμβαίνουν.

Δεν έχω κανένα παράπονο, ούτε κατηγορώ κανέναν, τους αγαπώ όλους. Δεν ξέρω αν μ' αγαπάνε αυτοί».

«Καλή παρέα έκανα με τον συγχωρεμένο τον Γεράσιμο Κλουβάτο, αυτόν που έχει γράψει το "Άναψε το τσιγάρο, δωσ' μου φωτιά».

Ακέραιος χαρακτήρας, ταιριάζαμε.

Επίσης με τον Σπιτάμπελο τον Στέφανο.

Εξαιρετικός καλλιτέχνης, ολίγον τρελός.

Είχε εφεύρει το μπουζουκοκίθαρο με έξι χορδές.

Εκανε αυτή την πατέντα γιατί έπαιζε περισσότερο κιθάρα.

Την επανάσταση βέβαια την έφερε ο Χιώτης με το τετράχορδο μπουζούκι.

Σπουδαία εφεύρεση».
«Μπουζουκι και κιθάρα έμαθα μόνος μου.

Σε όποια ωδεία και να πας, ότι και να κάνεις, εάν δεν έχεις τσαγανό, δεν φτουράς.

Το αίσθημα που θα δώσεις στο όργανο είναι άλλο πράγμα.

Γνώρισα μουσικούς σημαντικούς, που δεν μ' άγγιζαν όμως στην καρδιά.

Κι έβλεπες τον συγχωρεμένο τον μπάρμπα-Γιάννη τον Παπαϊωάννου που έπαιζε μπουζούκι με δύο δάχτυλα κι όταν έπαιζε ταξίμι, σου σηκωνόταν η τρίχα.

Το αίσθημα μετράει».
«Έγραψα τραγούδια που το ένα με το άλλο να μη μοιάζουν, δεν ήθελα να κάνω κατεστημένο.

Έγραψα λαϊκά κανταδορίστικα».
«Όπως ο Ζαμπέτας!

Με τον Ζαμπέτα είχαμε πάει στις Κάνες με την ταινία του Ντασσέν "Ποτέ την Κυριακή".

Ήμασταν στην ορχήστρα του Λαβράνου κι έπαιζα κιθάρα.

Μαζί μας κι η Χρυσάφη, ο Καλφόπουλος.

Ο Ζαμπέτας από εκεί στην ουσία άρχισε την καριέρα του, παίζοντας μπουζούκι για "Τα παιδιά του Πειραιά".

Αξιόλογος δημιουργός.

Μου άρεσε πάντα το μπελκάντο.

Κι η βυζαντινή μουσική είναι τρομερή.

Για να τη σπουδάσεις, πρέπει να φας τουλάχιστον 50 χρόνια».
«Την Μαρινέλλα εγώ την έβγαλα στο τραγούδι.

Ήμουν στη Θεσσαλονίκη γύρω στο '56 και τραγουδούσα στο "Πανόραμα".

Ερχόταν κόσμος με πούλμαν από Νάουσα, Βέροια, Βόρεια Ελλάδα.

Την ανακάλυψα στο καλοκαιρινό θέατρο "Χατζώκου" με μια ποδίτσα να έχει έναν μικρό ρόλο και να τραγουδάει.

Λεγόταν Κίτσα Παπαδοπούλου και ήταν φιλενάδα του Κώστα Βουτσά.

Πήγα στο καμαρίνι τους και τους είπα να έρθει μαζί μου στο κέντρο.

Έπαιρνε τότε 40 δρχ. μεροκάματο και θα της έδινα 250 δρχ.

Το δέχτηκαν.

Είχα γράψει τότε κι ένα τραγούδι, το "Μαρινέλλα".

Και της έδωσα να 'χει αυτό σαν καλλιτεχνικό όνομα.

Κρίμα όμως που δεν τα λέει αυτά.

Είναι κακό να ξεχνάς.

Εκεί στο "Πανόραμα" την βρήκε ο Καζαντζίδης και την πήρε μαζί του.

Εγώ της είπα "άμα θες, πήγαινε μαζί του, αλλά θα είσαι στη σκιά του".

Κι έτσι έγινε.

Την είχε μόνο για σεκόντα.

Μέχρι που χωρίσανε κι άνοιξε τα φτερά της».
Η νυχτερινή διασκέδαση πριν από 50 χρόνια ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή.

Σήμερα η διασκέδαση που γίνεται είναι πιο ευπρεπής, πιο μαλακιά.

Τότε γίνονταν αγριότητες με τα σπασίματα.

Αυτό το σημάδι που έχω στο φρύδι είναι από ποτήρι. Από το '45 κι έπειτα αυτά ήταν στην ημερήσια διάταξη.

Αγρία διασκέδαση.

Ουίσκι δεν υπήρχε τότε, μόνο κρασί.

Αδειάζανε την μποτίλια και μπαμ στο πάλκο.

Άλλο πράγμα.

Σήμερα είναι πολύ πιο ήπια».
«Σήμερα υπάρχουν αξιόλογα τραγούδια, υπάρχουν και πιλάφια.

Υπάρχει πρόοδος από τότε με το έντεχνο τραγούδι.

Βέβαια, κάποιοι έγραψαν ωραία πράγματα, αλλά όχι διασκεδαστικά.

Ο ελληνικός λαός θέλει απλότητα, θέλει να του πεις δύο λέξεις να τις βάλει στο μυαλό του και να τραγουδάει».
Σπανίζουν τέτοια τραγούδια σήμερα.
Η δυσκολία έγκειται στην απλότητα. Πρέπει σε τέσσερις αράδες να εντοπίσεις όλο το θέμα.

Και βλέπεις κάτι λόγια χωρίς ρίμα, λες και είναι εφημερίδα ή διήγημα.

Δεν τη δέχομαι αυτή την ποίηση».
«Ο έρωτας έπαιξε Πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μου .

Όποιος δεν ερωτεύεται, δεν έχει ψυχή, δεν έχει καρδιά.

Ο έρωτας είναι το ελιξίριο της νεότητας. Αν και έχω γράψει ένα τραγούδι, "Το χρήμα είναι έγκλημα κι ο έρωτας σκοτούρα"»...