Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ

Επιτέλους κυκλοφόρησε.

Το νέο βιβλίο του καλού μου φίλου ΚΩΣΤΗ ΜΟΥΔΑΤΣΟΥ είναι εδώ, για να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές «Ταξιδιών της ψυχής». «Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ».

Το έχω ξαναγράψει, ότι ο Ψηλορείτης εμπνέει τους δημιουργούς, και να που για ακόμα μια φορά δικαιώνομαι.

Να τι γράφει σαν πρόλογο, ο Φιλόλογος ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ.

«Μετά τους επιτυχημένους “Αλήτες στα Βαλκάνια”, ο Κωστής Μουδάτσος μας προσφέρει ένα ακόμη συγγραφικό δώρο, αυτή τη φορά σε πεζό.

Για μία ακόμη φορά, είχαμε τη χαρά και την τύχη ν' απολαύσουμε το γνήσιο λυρισμό, το επαναστατικό κάλεσμα για τη ζωή και το κομψό χιούμορ που συναντήσαμε και στο πρωτόλειό του.

Μέσα από τις σελίδες του “Ασώτου”, ζωντανεύουν οι καθημερινοί ήρωες του γνήσιου κρητικού πολιτισμού, χωρίς τα νεκρικά φτιασίδια και χωρίς τις πανηγυριώτικες γελοιότητες που του φόρτωσαν οι Νεοκρητικοί.

Σε αρκετά σημεία του “Ασώτου”, η ατμόσφαιρα είναι Καζαντζακική, χωρίς όμως, το φετιχισμό της Δύναμης του τελευταίου. Όπως και του Καζαντζάκη όμως, οι άντρες είναι άντρες, και οι γυναίκες γυναίκες.

Για τον Κωστή τον Μουδάτσο, η κορυφαία επαναστατική πράξη του σύγχρονου λοβοτημένου ανθρώπου, είναι ν' αποτινάξει τις οικονομικές του αλυσίδες, ν' αρνηθεί τη σαρτρική κόλαση των Άλλων και ν' αφεθεί στο κάλεσμα της Φύσης και της Ζωής. Ο Έρωτας, η Φιλία και ο Θάνατος κατέχουν σημαίνουσα θέση και στο χρέος μας προς τη Ζωή.

Η στιχουργία στον “Άσωτο” δεν αποτέλεσε έκπληξη.

Για μία ακόμη φορά θαυμάσαμε την ικανότητα του Μουδάτσου να χειρίζεται εξίσου καλά, όχι μόνο τον παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο, αλλά και μέτρα και ομοιοκαταληξίες περίτεχνες, ασυνήθιστες και δύσκολες. αλλά και οι ελεύθεροι στίχοι που υποβάλλουν την αγωνία για έκφραση ενός ανθρώπου που το εκρηκτικό του πάθος βρίσκει λίγη μια από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου.

Ο αληθινός θησαυρός όμως, κρύβεται στα πεζά μέρη του “Ασώτου”.

Διαβάζοντάς τα κανείς, έχει την εντύπωση ότι θεάται ένα βυζαντινό ψηφιδωτό ή ένα κολάζ του Ελύτη.

Κάθε στίχος δίνει την ψευδαίσθηση της αυτοτέλειας, όμως κανένας δε νοείται χωρίς το όλον του κειμένου.

Η γραφή είναι πυρετική, φαινομενικά χαοτική, αλλά με μια επίγευση λυρισμού, που σπάνια συναντάμε πια στη “ρεαλιστική” σύγχρονη λογοτεχνία.

Στο σημείο αυτό, κάποιοι μεμψίμοιροι ίσως διαγνώσουν χαλαρότητα δομής, αλλά πιστεύουμε ότι αυτοί θα είναι ελάχιστοι.

Όσον αφορά στη γλώσσα, ο “Άσωτος”, όπως και οι “Αλήτες”, εφαρμόζουν μέχρι κεραίας τις διδαχές της Κρητικής Σχολής και ας μη θεωρηθεί αυτό βλασφημία.

Στο έργο του Μουδάτσου, μια συκοφαντημένη και εξόβελισμένη διάλεκτος προσφέρει για μία ακόμη φορά τους εκφραστικούς χυμούς της, διανθισμένη από λόγια ορολογία, όπως μόνο στον “Ερωτόκριτο” συναντάμε.

Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, θα λέγαμε ότι ο “Άσωτος που δεν επέστρεψε ποτέ” αποτελεί το απόσταγμα ζωής ενός συγγραφέα που ξέρει και μπορεί να συνδυάζει αρμονικά την κρητική παράδοση με τη λόγια παιδεία, ενός συγγραφές που, τέλος-τέλος, γράφει γιατί έχει κάτι να πει.

Εμείς οι υπόλοιποι, ελπίζουμε αυτό το απόσταγμα της ζωής του να μη σώθηκε, αλλά να μας κεράσει και στο μέλλον απ' αυτό.

Γιάννης Σταματάκης

Φιλόλογος»

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ.

Ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι.

Τα καλά βιβλία φίλοι μου, πολλές φορές δεν έχουν την τύχη που πρέπει, όπως και τα καλά τραγούδια.

Εμείς είμαστε εδώ, για να φροντίσουμε να «αλλάξουμε την όποια κακή τύχη» στην οποία ενδεχομένως θα τα καταδικάσουν οι διάφοροι «μηχανισμοί».