Αρχικά να πω ότι είμαι πυροσβέστης. Επαγγελματίας. Αλλά, απλά Πυροσβέστης.
Βέβαια στα παιδικά μου χρόνια δεν φανταζόμουν, ούτε ονειρευόμουν να γίνω ποτέ πυροσβέστης. Κάποια στιγμή ή αναζήτηση καλής δουλειάς με έφερε στην πυροσβεστική οικογένεια. «Τους ταβλαδόρους» όπως μου λέγανε πολλοί. Τους αγνοούσα και τους αγνοώ ………
Χαίρομαι που είμαι πυροσβέστης γιατί μπορώ να βοηθώ τους συνανθρώπους μου. Ταυτόχρονα λυπάμαι που είμαι Πυροσβέστης γιατί όταν εγώ δουλεύω πάντα κάποιος συνάνθρωπος υποφέρει………….
Τις τελευταίες μέρες βλέπω αυτό τον όλεθρο, αλλά δεν μπορώ να κλείσω μάτι.
Στο παρελθόν υπηρέτησα σε υπηρεσίες όπου υπήρχαν δάση και συμμετείχα σε κατασβέσεις πολλών ημερών.
Και γνωρίζω καλά τι σημαίνει μεγάλη πυρκαγιά. Γνωρίζω καλά τι σημαίνει πανικός και τρόμος. Για την ζωή σου, την οικογένειά σου, την περιουσία σου, την επόμενη μέρα.
Ακούω και βλέπω απεγνωσμένους ανθρώπους να ζητάνε βοήθεια από πυροσβέστες και οχήματα που ΔΕΝ επαρκούν.
Τεράστιες οι φλόγες, πολλά χιλιόμετρα τα μέτωπα, πολλές οι πυρκαγιές.
ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΟΥΝ οι πυροσβέστες της περιοχής.
Πώς να επαρκούν, όταν το 1/4 της δύναμης είναι στα γραφεία;
Πώς να επαρκούν όταν έχει να γίνει πρόσληψη 7 χρόνια με αποτέλεσμα ο μέσος όρος να είναι στα 45 χρόνια;
Που να βρεθούν τα οχήματα όταν το 30% του στόλου είναι πάνω από 20 χρονών, με ελαττώματα, που πολλές φορές μπαίνουν στο συνεργείο για να μπορέσουν να αντέξουν 10 μέρες επιπλέον πριν διαλυθούν;
Πώς να βοηθήσουν οι εποχικοί που είναι έρμαια «φωστήρων»; Βλέπετε τους προσλαμβάνουν 5 μήνες, με 500 ή 600 ευρώ το μήνα, τους εξαντλούμε (όχι εμείς οι πυροσβέστες αλλά οι «μεγάλοι») στις (8ωρες, 16ωρες) περιπολίες, ενώ ταυτόχρονα τους θεωρούν κατώτερους ανθρώπους και όχι συναδέλφους, προσωπικούς υπαλλήλους πολλές φορές για να ικανοποιούν τα στρατιωτικά τους απωθημένα (αυτό το τελευταίο συμβαίνει και με τους μόνιμους πυροσβέστες οι οποίοι ΔΙΑΤΑΖΟΝΤΑΙ να κάνουν απίθανα πράγματα από μερικούς αξιωματικούς).
Εγώ δεν είμαι ικανός να κρίνω λέει τους ανωτέρους μου (δεν ξεχνώ ότι πολλοί απʼ αυτούς μπήκαν στην Πυροσβεστική με ένα κιλό τυρί ή ένα τενεκέ λάδι αλλά νοοτροπία κροκόδειλοελεφαντούαινας) ας έχω τελειώσει πανεπιστήμιο.
Υπάγομαι σε κανονισμό που γράφτηκε μετά το έπος του 40, και η όποια τροποποίησή του έγινε με γνώμονα το τίποτα.!!!!
Σκεπτόμενος λοιπόν την επόμενη μέρα……………. ΑΓΑΝΑΚΤΩ
ΑΓΑΝΑΚΤΩ γιατί:
• Όταν πάω σε συμβάν συνήθως μου λείπει η υποστήριξη μιας και δεν υπάρχει επάρκεια προσωπικού,
• Η εκπαίδευση που έχω είναι ΚΥΡΙΩΣ από την εμπειρία, μιας και δεν γίνεται σωστή και ουσιαστική εκπαίδευση
• Με «διατάζουν» άνθρωποι που νομίζουν ότι δουλεύω στο χωράφι τους, ενώ αυτοί ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους και μόνο,
• Με καθοδηγούν άνθρωποι πως θα πράξω, οι οποίοι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα δούλευαν ως εργάτες ανειδίκευτοι,
• Με θεωρούν αναλώσιμο υλικό,
• Αν πάθω κάτι στο συμβάν, η οικογένειά μου θα πάρει λεφτά μόνο αν ζητιανέψει……………….. και ΜΟΝΟ από ΕΡΑΝΟ των συναδέλφων,
• Κάνω υπηρεσία σε χώρους όπου οι συνθήκες διαμονής, υγιεινής είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ,
• Πάω σε συμβάν χώρίς να ξέρω πόσο θα δουλέψω, πόσο θα ξεκουραστώ,μ αν θα φάω για να αντέξω, και κυρίως αν θα γυρίσω πίσω,
• Πληρώνομαι μόνο για τις ημέρες που νόμιμα δουλεύω και δεν πληρώνομαι για τις «επιφυλακές», για τις πλέον των 48 νυκτερινών ωρών το μήνα (και ας δουλεύω πολλές φορές και 88 ώρες νύχτα ή 500 ώρες συνολικά το μήνα ).
• Και για όλα αυτά που φροντίζουν οι κρατούντες, οι διοικούντες που καταφέρνουν με το γνωστό «διαίρει και βασίλευε».
ΓΙΑΤΙ;
Η πιο λογική τους απάντηση…………………….
- Αν δεν σου αρέσει, παραιτήσου!!!!!
Αυτοί είναι αγαπητοί μου, οι άνθρωποι που όλοι μας, εσείς και εγώ, δεχόμαστε ή αναγκαζόμαστε να μας κυβερνούν και να μας διοικούν.
Ήρωες οι πυροσβέστες
Ήρωες οι συμβασιούχοι
Ήρωες οι εθελοντές
Νεκροί όμως…………
Προτιμώ να είμαι ΖΩΝΤΑΝΟΣ και ανώνυμος παρά νεκρός και ήρωας
Χωρις ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου