ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ – ΜΑΪΟΥ 2010 Για δεύτερη κατά σειρά χρονιά και με ιδιαίτερη επιτυχία το Κ.Θ.Ε.Θ. συνεχίζει τις εκπαιδευτικές και καλλιτεχνικές του πρωτοβουλίες στη μόνιμη πια στέγη του την ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΤΕΩΣ ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Η πρώτη φάση του φετινού προγραμματισμού ολοκληρώνεται την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου με ένα από τα σημαντικότερα έργα του νεοελληνικού ποιητικού θεάτρου τις ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ του Βασίλη Ζιώγα που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της πρωτοεμφανιζόμενης Λήδας Μπατσή. Είχε προηγηθεί από τον Οκτώβριο το έργο ΠΙΣΤΗ ΑΓΑΠΗ ΕΛΠΙΔΑ του Έντεν Φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού, παράσταση που παίχτηκε σε δύο διαδοχικές σαιζόν και σημείωσε εξαιρετική επιτυχία. Η δεύτερη φάση του προγραμματισμού του Κ.Θ.Ε.Θ. ξεκινάει από τις 14 Φεβρουαρίου ολοκληρώνεται στα μέσα Μαΐου. Η αρχή θα γίνει με τη σειρά εκδηλώσεων με γενικό τίτλο ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ η οποία έχει ως βασικό άξονα τη δημιουργική σύζευξη των δύο τεχνών. Την ευθύνη του όλου εγχειρήματος έχει αναλάβει ο σκηνοθέτης- ηθοποιός και κριτικός κινηματογράφου Αχιλλέας Ψαλτόπουλος. Στο πλαίσιο αυτό θα προβληθούν οι ταινίες: Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010 Ο Αμπιγιέρ (1983) του Ρόναλντ Χάργουντ σε σκηνοθεσία Πίτερ Γέιτς Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010 Μακμπεθ (1971) των Ουίιλιαμ Σαιξπηρ και Ρομάν Πολάνσκι σε σκηνοθεσία Ρομάν Πολάνσκι Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010 Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι (1959) του Τενεσί Ουίλλιαμς σε σκηνοθεσία Τ. Π. Μανκιεβιτς Κυριακή 7 Μαρτίου 2010 Έκβους (1977) του του Πίτερ Σάφφερ σε σκηνοθεσία ΣίντεΪ Λιούμετ Κυριακή 14 Μαρτιου 2010 Τα μηχανικά πιάνα (1977) Νικίτα Μιχαλκόφ του Άντον Τσέχοφ (βασισμένη στον Πλατόνοφ) Κυριακή 21 Μαρτίου 2010 Το σώσε (1992) του Μάικλ Φρέιν σε σκηνοθεσία Πίτερ Μπογκντάνοβιτς Με δεδομένο ότι ο στόχος των παραπάνω παρουσιάσεων είναι πρωτίστως εκπαιδευτικός, η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη, με αυστηρή σειρά προτεραιότητας κράτησης Για κρατήσεις θέσεων: 2310865904 και ώρες 17.00-1800 τις ημέρες των εκδηλώσεων. Ώρα έναρξης παρουσιάσεων 19.30. Τέλος από τις 10 Απριλίου 2010 ακολουθεί η παρουσίαση του πρώτου έργου (1984) του πολυβραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα Τζών Πάτρικ Σάνλευ «Ο Ντάννυ και η βαθιά γαλάζια Θάλασσα» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού.

Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΛΑΒΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ Του ΔΡ. Δ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ

Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΛΑΒΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ ΚΑΤΕΔΕΙΞΑΝ ΟΤΙ Η ΦΑΙΑ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΥΚΗ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ «ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ» ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η πιο γνωστή μοντέρνα αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Τα συμπτώματά της είναι πλέον γνωστά και κυρίως είναι δυσλειτουργίες, όπως κινητικές, ακουστικές, οπτικές, ψυχικές διαταραχές που υποδηλούν βλάβη της φαιάς και της λευκής ουσίας.

Παρόλα αυτά, μέχρι πρότινος υπήρχε η βεβαιότητα ότι στην σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε μόνο βλάβες της λευκής ουσίας.

Δηλαδή, των νευραξόνων που μεταβιβάζουν την μια πληροφορία από το ένα κύτταρο στο άλλο.

Τα τελευταία χρόνια εκτεταμένες έρευνες που έγιναν με βιοχημικούς και ακτινολογικούς δείκτες (MRI εγκεφάλου) κατέδειξαν με σαφήνεια ότι οι βλάβες του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι τόσο από την λευκή, όσο και από την φαιά ουσία και άρχισαν να «αναπτύσσονται» σχεδόν παράλληλα, πολύ πριν μπορέσουν να πιστοποιηθούν με τις εξετάσεις.

Μεταξύ των αποτελεσμάτων των ερευνών ήταν το ότι και στοιχεία, όπως είναι η εύκολη κόπωση ή οι απώλειες γνωστικών δεξιοτήτων και εγκεφαλικών λειτουργιών μπορούν κάλλιστα να σηματοδοτούν την έναρξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας, διότι τέτοια σημάδια παρουσιάζονται, όταν έχουμε βλάβη της φαιάς ουσίας.

Γενικά, το δίδαγμα από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον σαν μια γενικευμένη πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος και να μην επιμερίζεται σε διάφορα σύνδρομα π.χ. οπισθοβολβική νευρίτιδα κτλ.

Αυτό θα βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση, διότι η διαγνωστική έρευνα θα αρχίζει πάρα πολύ γρήγορα και θα είναι πολύ εμπεριστατωμένη.

Δεν θα περιμένει, δηλαδή, ο γιατρός πλέον την απόλυτη ένδειξη ενός κλινικού συμπτώματος, π.χ. μίας πάρεσης, για να σκέφτεται την πιθανότητα της ύπαρξης της σκλήρυνση κατά πλάκας.

Η εύκολη κόπωση ή η απώλεια της μνήμης είναι στοιχεία που μπορούν να σηματοδοτούν την έναρξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας και πρέπει να λαμβάνονται πάντα σοβαρά υπόψη. Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΟΠΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ. ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 60% ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΧΟΙΡΙΝΟ ΓΟΝΙΔΙΩΜΑ.

Οι διάφοροι ιοί έχουν μια πρωτεϊνική βάση κατά περίπου 60% ίδια.

Μετά από εκεί αρχίζουν οι παραλλαγές και ανάλογα με τη διαδρομή που κάνουν αποκτούν εμβέλεια και ισχύ ως προς τα διάφορα θηλαστικά.

Ο συγκεκριμένος ιός μεταδίδεται με σταγονίδια από άνθρωπο, πουλερικά και χοίρους σε χοίρο και από το χοίρο πάλι σε άνθρωπο.

Τελευταία, συζητιέται και η άμεση μετάδοσή του από άνθρωπο σε άνθρωπο, πράγμα τελείως φυσιολογικό, αφού στην ουσία πρόκειται για μια συγκεκριμένη μορφή γρίπης (δες το σχήμα).

Το βασικό σε αυτή την περίπτωση, που όλοι περιμένουν να εξελιχθεί σε πανδημία, έγκειται σε δύο πρωτεϊνικούς σχηματισμούς που έχει ο ιός στη μεμβράνη του, την αιμαγλουτινίνη (Η) και τη νευροαμινιδάση (Ν).

Αυτές είναι και οι «πόρτες» μετάδοσης του ιού και ο κύριος τρόπος μολυσματικότητας που έχουν.

Αυτή τη στιγμή όλη η επιστημονική κοινότητα είναι σε παροξυσμό, προκειμένου να βρει την ουσία – εμβόλιο που θα εμποδίσει την εξέλιξη αυτή.

Παράλληλα, πρέπει κανείς να γνωρίζει ότι στη νόσο των χοίρων, όπως και σε κάθε γρίπη, ο ανοσοπαθολογικός μηχανισμός δεν είναι απολύτως γνωστός.

Ενώ, δηλαδή, όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια λοιμώδης διαδικασία που προκαλεί τη μετάδοση και την ανάπτυξη της νόσου, που πιθανόν συμβαίνει, υπάρχει και ένας άλλος παθογόνος μηχανισμός, ο οποίος δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη πλήρως.

Συγκεκριμένα, τα συστατικά Η και Ν όταν με τα σταγονίδια φθάνουν κάπου σε μια γωνιά των αναπνευστικών οδών, δημιουργούν ταυτόχρονα μια περίπου αλλεργική αντίδραση, η οποία προκαλεί τοπική διαταραχή και καταστροφή των ιστών, οι οποίες είναι και τα σημεία αναφοράς της σοβαρής εξέλιξης της κλινικής εικόνας και του πιθανού θανάτου.

Ίσως για αυτό το λόγο θα έπρεπε να αναζητηθεί παράλληλα και μια αντιφλεγμονώδης αντιαλλεργική θεραπεία για να ολοκληρωθεί το φαρμακευτικό παζλ της αντιμετώπισης της νόσου.

ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ.

Η Ρόδος κάηκε και ξανακάηκε, ενώ σε όλη σχεδόν τη χώρα καθημερινά έχουμε πυρκαγιές. Βλέπουμε σε καθημερινή βάση να βγαίνει στο φως η ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ και ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ του κράτους, καθώς και η ΓΥΜΝΙΑ της Πυροσβεστικής η οποία (θλίβομαι που το επαναλαμβάνω) λειτουργεί ακόμα χάρη στο ΦΙΛΟΤΙΜΟ του Προσωπικού της, Μονίμων, Εθελοντών, Συμβασιούχων. Η εικόνα που παρουσιάζει αυτή τη στιγμή το Σώμα χάρη στην «μέριμνα» των «αρμοδίων» είναι αν μη τι άλλο τραγική. Πολλές είναι οι καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά πέρασαν στα «ψιλά» είτε από τους Πολιτικούς είτε από την «ηγεσία» του Σώματος. Τον «ένστολο πολιτικό κλάδο». Και χαρακτηρίζω έτσι τους ανώτατους αξιωματικούς γιατί με τις πράξεις τους αυτό αποδεικνύουν, ότι δηλαδή παίζουν τα όποια κομματικά παιχνίδια της όποιας κυβέρνησης – παράταξης. Δεν είναι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε και η τελευταία φορά που στα δημοσιογραφικά γραφεία φτάνουν συζητήσεις για «βόρειους και νότιους» στο Αρχηγείο, για τους ανθρώπους νυν, και τέως «αρχηγών». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν ξεκάθαρα λόγο για «φατρίες» οι οποίες έχουν δημιουργήσει μια μόνιμη «υπόγεια διαμάχη» με καρατομήσεις και όλα τα σχετικά που μόνο αρνητικά αποτελέσματα έχουν. Και όπως λέει ο λαός, «μαλώνουν τα βουβάλια και την πληρώνουν τα βατράχια». Έτσι, η «μάχη» της καρέκλας, και τα χατίρια στους πολιτικούς «μέντορες» είναι το Α και Ω μέσα στο αρχηγείο, στα μεγάλα γραφεία. Και οι πολιτικοί είναι ικανοποιημένοι. Είναι ικανοποιημένοι γιατί έχουν σε θέσεις «κλειδιά» τους δικούς τους, γιατί οι «δικοί τους» θα εξοφλήσουν τα προεκλογικά γραμμάτια γιατί…. Πάμε τώρα έξω από το Αρχηγείο, λίγο πιο μακριά από την «ξαστεριά» των «αδαμάντινων» να δούμε τι γίνεται. Πριν συνεχίσω να διευκρινίσω και πάλι ότι ΔΕΝ είναι όλοι οι ανώτατοι ίδιοι (ευτυχώς γιατί θα το είχαμε κλείσει το μαγαζί). Μόνο που οι ΑΞΙΟΙ πραγματικά Αξιωματικοί μπαίνουν με έμμεσους η άμεσους τρόπους στο περιθώριο για να μην χαλάνε την πιάτσα. Συνεχίζω. Πάμε λοιπόν μια βόλτα να δούμε τι γίνεται με τους πυροσβέστες. Αλήθεια, πόσα χρόνια καλείται ο ΕΝΑΣ να κάνει δουλειά για ΤΡΕΙΣ επειδή η «μαύρη τρύπα των ελλείψεων σε προσωπικό δεν λέει να κλείσει και τα συμβάντα έχουν αυξηθεί; Πόσα χρόνια φωνάζουν για εξοπλισμό; Για εκείνο τον εξοπλισμό που θα τους επιτρέψει να πολεμήσουν τις φλόγες με τον μικρότερο για την σωματική ακεραιότητα τους κίνδυνο; Μέχρι πότε τα όποια «παζάρια» που γίνονται και οι υποτιθέμενοι «διαγωνισμοί» θα έχουν το προσωπικό στην γύμνια και αναμονή; Μοιράστηκαν επιτέλους οι περιβόητες στολές των μονίμων, αλλά για κοίτα λεπτομέρεια! Πήρε ο καθένας ΑΠΟ ΜΙΑ. Μην κάνουμε έξοδα τώρα! Τι να την κάνει την δεύτερη; Η δεύτερη είναι υπερβολή, μια και η ΜΙΑ δεν πρόκειται να λερωθεί η να σκιστεί ΠΟΤΕ. Τι να τον κάνουν οι πυροσβέστες τον Δασικό Εξοπλισμό (κράνη δασοπυρόσβεσης κλπ); Μήπως πάνε σε δασικές πυρκαγιές; Τι να τα κάνουν τα οχήματα; Έχουν. Μια χαρά οχήματα έχουν, πολλά μάλιστα εκ των οποίων είναι συλλεκτικά κομμάτια λόγο παλαιότητας. Γιατί να προσλάβει το κράτος κι άλλους πυροσβέστες; Φτάνουν αυτοί που έχουμε, όσο για τα κενά που καταγγέλλουν όλοι, όχι ρε παιδιά, είναι υπερβολές των κακόβουλων που δεν θέλουν το καλό της πυροσβεστικής. Για το θέμα των προμηθειών στην πυροσβεστική, μπορούν να γραφούν πάρα πολλά όχι όμως τώρα. Και το κερασάκι θα έλεγα στη τούρτα, ήρθε μετά την φωτιά της ρόδου, και την «Έρευνα για ευθύνες της Πυροσβεστικής που διέταξε ο εισαγγελέας» Μόνο που ο εισαγγελέας, θα πρέπει να διατάξει πολλές έρευνες σχετικά με την πυροσβεστική μήπως και κάποτε ξεκαθαρίσει το μόνιμα θολό τοπίο της. Από τους πολιτικούς δεν περιμένω καμία ευαισθησία γιατί πολύ απλά είναι εκείνοι που με τα παιχνίδια και τους υποτελείς τους έφεραν το σώμα σε αυτό το χάλι. Δεν ξέρω αν ζητούμενο είναι η διάλυση του, και η σύσταση «ιδιωτικών πυροσβεστικών». Πολλά είναι τα προς Διερεύνηση και σίγουρα πάρα πολλές είναι οι ευθύνες. Σύντομα, μόλις η έρευνα το επιτρέψει, θα μάθουμε και τα ονόματα των υπευθύνων. Τότε να δείτε γλέντια. Βασίλης Τσούγκαρης Εθελοντής Πυροσβέστης Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΡΕΥΝΑ!!!!

Αξίζουν συγχαρτήρια στα παιδιά της ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΗΣ για το ΜΕΡΑΚΙ και τον κόπο τους.

Ολοκληρώθηκε η μεγάλη έρευνα της Παραπολιτικής για τα "ποιοτικά" χαρακτηριστικά των τόσο των Ελλήνων bloggers όσο και των αναγνωστών της blogoσφαιρας...

Η έρευνα έγινε με τη βοήθεια ενός blog-ειδικού σκοπού , του Gallop-gr...

Πριν ξεκινήσουμε θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλα τα blogs που βοήθησαν στην προώθηση της έρευνας .

Θα τα παραθέσουμε ονομαστικά με το φόβο να ξεχάσουμε κάποια άθελα μας... :

Αναλυτικά όλα τα στοιχεία της έρευνας εδώ http://parapolitiki.blogspot.com/

Ελληνική Λαογραφία

Από το www.livepedia.gr Πώς γεννήθηκε η Ελληνική Λαογραφία Αφορμή για την εμφάνιση της Ελληνικής Λαογραφίας ως επιστήμης με τη συγκέντρωση στοιχείων σχετικών με τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό και τις ρίζες του έδωσε η ανθελληνική πολιτική ορισμένων Ευρωπαίων λογίων και ιδιαίτερα του Fallmerayer, ο οποίος αμφισβήτησε την εθνική συνέχεια των Ελλήνων με τη θεωρία του για τον πλήρη εκσλαβισμό και εξαλβανισμό τους. Ο Fallmerayer ήταν καθηγητής της ιστορίας στο Μόναχο, όταν παρουσίασε την ανθελληνική του θεωρία στον πρόλογο του έργου του για την ιστορία της Πελοποννήσου. Επισκέφτηκε πολλές φορές την Ελλάδα για να "επαληθεύσει" επιτοπίως τις απόψεις του σχετικά με την καταγωγή των Ελλήνων και δούλεψε με εμπάθεια πάνω σ' αυτές δημοσιεύοντας ως το θάνατό του σχόλια και κριτικές για την υποστήριξή τους. Στην ανθελληνική αυτή πρόκληση η απάντηση ήταν οι έντονες αντιδράσεις από Έλληνες λόγιους και φιλέλληνες. Η κατά μέτωπο επίθεση του Fallmerayer στον πολύπαθο ελληνικό λαό, που με σκληρούς αγώνες αποτίναξε τον τουρκικό ζυγό και ανέκτησε την ελευθερία του διατηρώντας την εθνική του συνείδηση, του δημιούργησε επικίνδυνα τραύματα. Η αντίδραση εκδηλώθηκε αμέσως από λόγιους και φιλέλληνες, που απάντησαν με την κατεργασία πολλών γλωσσικών ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων. Ενδεικτικοί είναι οι κόποι επιφανών Ελλήνων και ξένων λογίων προς την κατεύθυνση αυτή, όπως του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, του Σλοβένιου Kοpitar, του Σπυρίδωνα Λάμπρου, του Κωνσταντίνου Άμαντου, των Γερμανών Hοpf και Zinkeisen, του Παύλου Καρολίδη και άλλων. Με συγγράμματά τους, που είδαν το φως της δημοσιότητας, οι λόγιοι αυτοί υποστήριξαν δυναμικά την αδιάσπαστη συνοχή του ελληνικού εθνικού βίου από τα αρχαία χρόνια ως τη σύγχρονή τους εποχή, συγκεντρώνοντας ενδείξεις, που πιστοποιούσαν την ομοιότητα των στοιχείων της εποχής τους με στοιχεία προγενέστερων εποχών, ακόμη και με άλλα που ανάγονται στους αρχαίους ελληνικούς χρόνους. Για λόγους πατριωτικούς στην αρχή και καθαρά επιστημονικούς αργότερα η επίθεση του Fallmerayer αποτέλεσε πρόκληση στη συνείδηση την πνευματικά προικισμένων Ελλήνων και Φιλελλήνων, των οποίων το ενδιαφέρον για τον ελληνικό λαό και την εθνική του υπόσταση έφερε στο φως τα πρώτα λαογραφικά στοιχεία του ελληνικού έθνους. Εκτός από τις εργασίες των λογίων, πολλά περιοδικά όπως τα γνωστά της εποχής, όπως η "Πανδώρα" και η "Χρυσαλλίς", δημοσίευσαν άφθονη λαογραφική ύλη, ενώ το Πανεπιστήμιο της Αθήνας προκήρυξε διαγωνισμό για τον σκοπό αυτό. * Νικόλαος Πολίτης: ο πατέρας της Ελληνικής Λαογραφίας Εκείνη την εποχή έκανε την εμφάνισή του στο λαογραφικό χώρο ο Ν. Πολίτης και στα πλαίσια της υπεράσπισης του ελληνικού έθνους από τις αλύπητες ανθελληνικές βολές εργάστηκε με φιλότιμο εδραιώνοντας στην Ελλάδα την επιστήμη της Λαογραφίας. Σημαντική φυσιογνωμία, μια από τις κορυφαίες μορφές της Ελληνικής Λαογραφίας, με συγγραφικά χαρίσματα και σπουδαία οργανωτική ικανότητα, ο Νικόλαος Πολίτης άρχισε από νωρίς το λαογραφικό του έργο με τη δημοσίευση σχετικών σχολίων σε περιοδικά της εποχής. Το έργο του "Μελέτη επί του βίου των νεωτέρων Ελλήνων, Νεοελληνική Μυθολογία", που εξέδωσε σε δύο μέρη το 1871 και 1874 βραβεύτηκε από τους κριτές του Ροδοκανακείου Φιλολογικού Διαγωνίσματος, ενώ η αναγνώριση του κύρους του ως σημαντικού λαογράφου προήλθε από τα έργα του "Παροιμίες", "Εκλογές από τα τραγούδια του ελληνικού λαού" και τις σοφές του μελέτες, πολλές από τις οποίες περιέλαβε στα "Λαογραφικά Σύμμεικτα". Ο Ν. Πολίτης υπήρξε καθηγητής της Ελληνικής Μυθολογίας και της Αρχαιολογίας από το 1890. Λίγα χρόνια αργότερα περιέλαβε και θέματα λαογραφικά στις πανεπιστημιακές του παραδόσεις. Ίδρυσε και οργάνωσε την "Ελληνική Λαογραφική Εταιρία" και το "Λαογραφικό Αρχείο", με σκοπό να συστηματοποιήσει τη μελέτη των εκδηλώσεων του λαϊκού βίου. Εξάλλου τα περιοδικά "Λαογραφία" και "Επετηρίς του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας" της Ακαδημίας Αθηνών, που είναι τα κυριότερα ελληνικά περιοδικά λαογραφικού περιεχομένου με διεθνή απήχηση, υπήρξαν αποκυήματα της δημιουργικής έμπνευσης του Ν. Πολίτη. Ο Πολίτης ήταν εκείνος που πρότεινε στο Βυζαντινό τμήμα του 16ου Συνεδρίου των Ανατολιστών στην Αθήνα τη μελέτη της λαογραφίας του βυζαντινού κόσμου, όπου εντοπίζεται η απαρχή πολλών εκδηλώσεων της ζωής του ελληνικού λαού και διαπιστώνεται η εθνική του συνέχεια, πρόταση που έγινε αποδεκτή με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και ξεκίνησε μια λαογραφική δραστηριότητα, που απέφερε σημαντικούς πνευματικούς καρπούς στη λαογραφική έρευνα. Ο όρος "λαογραφία" Στον Πολίτη αποδίδεται και η χρήση του όρου "λαογραφία", για να δηλωθεί η λαογραφική επιστήμη και μάλιστα στο περιοδικό "Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας" κατά το έτος 1884. Ο όρος ήταν γνωστός από τους αλεξανδρινούς χρόνους με την έννοια κεφαλικού φόρου για τον ανδρικό πληθυσμό της Αιγύπτου, που ήταν υποχρεωμένος να τον καταβάλλει από το 14ο έτος της ηλικίας του ως το 60ο ή 70ο. Όσοι υπάγονταν σ' αυτή την εισφορά ονομάζονταν "λαογραφόμενοι", ενώ όσοι ήταν υπεύθυνοι για την καταβολή της "λαογράφοι". Ο Πολίτης έχοντας υπόψη του ότι λέξεις συνώνυμες των λέξεων "λαός" και "γράφων" είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί για να δηλώσουν σχετικές με τη λαογραφία επιστήμες όπως λαογραφία, εθνογραφία χρησιμοποίησε τον όρο "λαογραφία" χωρίς δισταγμό, για να εκφράσει την επιστήμη που αντικείμενό της είναι ο λαός και οι εκδηλώσεις του. Μάλιστα πρότεινε διάγραμμα των θεμάτων της λαογραφίας, που περιλαμβάνει τις κατηγορίες * α) μνημεία του λόγου και * β) κατά παράδοση πράξεις και ενέργειες, καλύπτοντας καθημερινές δραστηριότητες και στοιχεία της οικιακής ζωής, όπως τροφή, οικοσκευές, καλλωπισμός, έπιπλα με την ένταξή τους στη δεύτερη κατηγορία. Οι συνεχιστές Οι συνεχιστές του έργου του, στενοί συνεργάτες και μαθητές του, Στίλπων Κυριακίδης και Γ. Μέγας, έχοντας εντοπίσει την ατέλεια της αποσιώπησης του υλικού βίου στον ορισμό των δασκάλων τους πρότειναν τη διαίρεση της λαογραφικής ύλης στις * α) φυσικές * β) πνευματικές και * γ) κοινωνικές δραστηριότητες του ανθρώπου. Εξάλλου οι μετέπειτα πανεπιστημιακοί δάσκαλοι (Γ.Κ. Σπυριδάκης, Στεφ. Ημέλλος) αναγνώρισαν τη σπουδαιότητα της μελέτης και της υλικής διάστασης ενός πολιτισμού επισημαίνοντας ότι η μελέτη αυτή δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος της πνευματικής και κοινωνικής του διάστασης με κίνδυνο να θεωρηθεί ανεπαρκής. Επίσης η μελέτη των επιμέρους διαστάσεων του πολιτισμού επιβάλλεται να γίνεται από κοινού και όχι ξεχωριστά. Ο επιστήμονας πρέπει στην εργασία του να προβάλλει την ουσιαστική γνώση της κοινής των εκδηλώσεων του πολιτισμού πηγής, που είναι η ψυχή του λαού. Όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο Κυριακίδης, "όλες οι κατηγορίες είναι εκφάνσεις μιας ενιαίας ζωής και αδιάσπαστης ψυχής και γι' αυτό επιδρούν η μια στην άλλη, διασταυρώνονται και πολλές φορές συγχέονται". * Υλικός, πνευματικός και κοινωνικός βίος Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των λαογράφων πάνω στο θέμα της διάκρισης του λαϊκού βίου σε επιμέρους τομείς η πρώτη κατηγορία "υλικός βίος" περιλαμβάνει τις εκδηλώσεις που αναφέρονται στην υλική ζωή του ατόμου, θέματα οικισμού, έκτασης πληθυσμού, κλιματολογικούς, κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες, δημόσιους χώρους, την κατοικία και τα μέρη της, τους βοηθητικούς χώρους, τη διακόσμηση του σπιτιού, τα έπιπλα και τα σκεύη την ενδυμασία, την κόμμωση, τον καλλωπισμό, τις τροφές και τα ποτά, την ποιμενική ζωή, την ανάπτυξη της γεωργίας, της αλιείας, της μελισσοκομίας, το κυνήγι, τη λαϊκή βιοτεχνία και τα επαγγέλματα. Στη δεύτερη κατηγορία "πνευματικός βίος" περιλαμβάνονται θέματα που έχουν σχέση με την πνευματική ανέλιξη του λαού, όπως λαϊκής πίστης και λατρείας που αναφέρονται στο Θεό ή ακόμη σε δαιμονικά, υπερφυσικά όντα ή τέλος στο χάρο. Ακόμη περιλαμβάνονται ζητήματα μαγείας, μαντείας, λαϊκής ιατρικής και λαϊκής φιλολογίας με ειδικά θέματα τη γλώσσα του λαού, τους μύθους, τα παραμύθια, τις ποικίλες παραδόσεις, τα τραγούδια, τα αινίγματα, τις ευχές, τις κατάρες, τα δημώδη βιβλία, τη λαϊκή τέχνη, και μουσική, τα μουσικά όργανα και τους χορούς και τέλος το θέατρο. Στην τρίτη κατηγορία "κοινωνικός βίος" περιλαμβάνεται το σύνολο των ηθών και εθίμων στην ατομική και ομαδική ζωή του λαού, συγκεκριμένα οι σταθμοί στην ανθρώπινη ζωή (γέννηση, γάμος και θάνατος) και οι σχετικές εθιμοτυπικές διαδικασίες, τα έθιμα της οικιακής και οικογενειακής ζωής, η οργάνωση και ιεράρχηση της κοινωνίας σε τάξεις και η κοινωνική συμπεριφορά των μελών της, τα ήθη και έθιμα της θρησκευτικής ζωής και τέλος η απονομή του δικαίου. Ιστορική, ψυχολογική και συγκριτική εξέταση Για να επεξεργαστεί το σύνολο των στοιχείων που προαναφέρθηκαν η λαογραφική επιστήμη προβαίνει σε συγκέντρωση και διάδοση του σχετικού υλικού. Ακολουθεί η συστηματοποίησή του, έτσι ώστε να δοθεί μια ολοκληρωμένη εικόνα του λαϊκού πολιτισμού και τελικά γίνεται η προσεκτική, εξονυχιστική εξέταση του αντικειμένου σε επίπεδο ιστορικό, ψυχολογικό και συγκριτικό. Η ιστορική εξέταση των διαθέσιμων στοιχείων επιτυγχάνει την ενότητά τους, που βοηθάει στην - χωρίς παρεκτροπή από την πραγματικότητα - ερμηνεία τους. Σαν τμήματα της ίδιας ενότητας τα στοιχεία αυτά αντιμετωπίζονται ως δυναμικά μέρη ενός όλου και διευκρινίζονται οι ρίζες τους και οι αιτίες ύπαρξής τους. Με τον τρόπο αυτό οι τυχόν αλλοιώσεις των στοιχείων από το πέρασμα του χρόνου δύναται να μην αποβαίνουν αρνητικές για την εξέταση του θέματος παραχαράζοντας την αντικειμενική σημασία των επιμέρους στοιχείων. Κατά δεύτερο λόγο είναι δυνατό πολιτιστικά στοιχεία ενός λαού να έρχονται σε συνεχή επαφή με αντίστοιχα άλλων λαών και σ' αυτό συντελούν πολύ οι ιστορικές συγκυρίες, που επιβάλλουν τη συνδιαλλαγή μεταξύ των λαών σε συνθήκες πολέμου ή ακόμη και σε περιόδους ειρήνης με τη μορφή εμπορικών συναλλαγών. Η επικοινωνία αυτή μεταξύ των λαών είναι η αιτία της μεταβίβασης πολιτιστικών στοιχείων και υλικών αγαθών από το ένα μέρος στο άλλο. Η συγκριτική εξέταση επεξεργάζεται τα κοινά αυτά στοιχεία και ανακαλύπτει τους δρόμους διακίνησής τους και την προέλευση του καθενός από αυτά. Η εξέταση των λαογραφικών δεδομένων θεωρείται ολοκληρωμένη, όταν εκτός από ιστορική και συγκριτική είναι και ψυχολογική. Σ' αυτή την περίπτωση ερμηνεύονται οι τυχόν ομοιότητες πολιτιστικών στοιχείων λαών που δεν ήρθαν σε επαφή μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της ιστορίας τους. Σ' αυτή την περίπτωση εννοείται ότι η κατάλληλη μέθοδος είναι η εφαρμογή της ομαδικής ψυχολογίας, γιατί ο λαϊκός πολιτισμός έχει χαρακτήρα ομαδικό πάνω από όλα. Χαρτογραφική μέθοδος Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται σε μεγάλη έκταση για τη μελέτη λαογραφικών στοιχείων η λεγόμενη χαρτογραφική μέθοδος, η οποία βασίζεται στη δημιουργία χαρτών, όπου τα λαογραφικά στοιχεία υποδηλώνονται με διάφορα σύμβολα. Απαραίτητη για τη λαογραφική μελέτη ενός "Άτλαντα" είναι η ύπαρξη υπομνημάτων με διευκρινιστικά στοιχεία για τα εξεταζόμενα θέματα. Από πολλούς λαογράφους η χαρτογραφική μέθοδος έχει χαρακτηριστεί ως απαραίτητη για τη λαογραφική έρευνα, πηγή που εξαντλεί τη μελέτη κυρίως του υλικού βίου. Θεμιτό για την επιστήμη της λαογραφίας είναι ωστόσο η σπουδή της να γίνεται με βάση τον συνδυασμό όλων των μεθόδων που προαναφέρθηκαν, για να είναι η λαογραφική εργασία πλήρης. Σεβασμός στη λαϊκή παράδοση Εξάλλου για να είναι έγκυρη η λαογραφική έρευνα πρέπει να σέβεται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της λαϊκής δημιουργίας. Ο λαϊκός πολιτισμός έχει πρώτ' απ' όλα παραδοσιακό χαρακτήρα. Τα παραδοσιακά στοιχεία - καταξιωμένα με το πέρασμα του χρόνου στη συνείδηση του λαού - ανάγονται στο πολιτιστικό παρελθόν του και αποτελούν την παράδοσή του. Ο χρόνος εμφάνισής των στοιχείων αυτών στο παρελθόν δεν είναι καθορισμένος, αλλά εκτείνεται από τα πρώτα ιστορικά χρόνια του λαού ως την εγγύτατη στο παρόν ιστορική πραγματικότητα. Παραδοσιακά στοιχεία χαρακτηρίζονται ακόμη και πολιτιστικά στοιχεία του παρόντος με την προϋπόθεση ότι σχετίζονται με τα καταξιωμένα στοιχεία της παράδοσης και αποτελούν συνέχειά της. Οι αντιδράσεις των κατώτερων λαϊκών τάξεων είναι περισσότερο αυθόρμητες και συνειρμικές παρά ορθολογιστικές. Ο λαός δεν αναζητάει την αιτιώδη σχέση στα πράγματα και φαινόμενα που παρατηρεί στο περιβάλλον του, αλλά τα ερμηνεύει αυθόρμητα χωρίς να το υποβάλλει στον έλεγχο της λογικής σκέψης. Η διανόησή του δεν επεξεργάζεται τα δεδομένα της χώρας του με τρόπο λογικό και αιτιώδη, αλλά προβάλλει κάποιο έντονο μυστικισμό σ' αυτά σε συνδυασμό με τη συνήθεια και το πνεύμα της συντήρησης, σαν ένα είδος άμυνας στα νεωτεριστικά ερεθίσματα του πλαισίου, μέσα στο οποίο κινείται και δημιουργεί. Έτσι ερμηνεύονται οι πολυάριθμες λαϊκές προλήψεις και δεισιδαιμονίες πάνω σε ζητήματα της καθημερινής ζωής και επιβάλλεται μια πολιτική προφύλαξης και προστασίας των ανθρώπων του λαού από τους εχθρικούς αυτούς μηχανισμούς. Ομαδική σκέψη και λαϊκή μυθοπλασία Η λαϊκή σκέψη είναι επίσης ομαδική. Οι εκδηλώσεις του λαϊκού πολιτισμού εκφράζουν το λαό στο σύνολό του ενώ δεν έχουν καμία σχέση με την ιδιωτική πρωτοβουλία και έμπνευση του ενός. Γι' αυτό και είναι εκδηλώσεις αποδεκτές από ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Είναι ωστόσο δυνατόν η δημιουργικότητα ενός ατόμου να εκφράζει το σύνολο του λαού και να κυοφορεί τους πόθους, τα όνειρα και τις απαιτήσεις του. Σ' αυτή την περίπτωση ο δημιουργός δανείζει τον πνευματικό του καρπό στο λαϊκό πολιτισμό, που τον αφομοιώνει και τον μετατρέπει σε κοινό αγαθό, του οποίου ο εμπνευστής έχει ήδη λησμονηθεί. Τέλος οι γνώσεις του λαού δεν επαρκούν για να διατυπώσουν μια ικανοποιητική εξήγηση των όσων τον περιβάλλουν, γι' αυτό οι ερμηνείες του ενέχουν πολλά μυθικά στοιχεία. Καθώς είναι άγνωστη στα λαϊκά στρώματα η έννοια της φυσικής αιτιότητας η φαντασία -πλούσια και δημιουργική - γίνεται ένα επαρκές υποκατάστατο, έτσι ώστε να αποδίδονται μυθικές αιτίες σε φαινόμενα της φύσης, αστρολογικά, καιρικά και άλλα. Η λαϊκή έμπνευση έχει για όλα τη δική της μυθοπλαστική εξήγηση. Αντικείμενο της Ελληνικής Λαογραφίας Σύμφωνα με το Διάγραμμα του Καθηγητή Μέγα, που έχει επικρατήσει, αντικείμενο της Ελληνικής Λαογραφίας στις τρεις αντίστοιχες ενότητες του λαϊκού βίου (υλικός, πνευματικός, κοινωνικός βίος) είναι κατά τη σχηματοποίηση του καθηγητή Στέφανου Ήμελλου: Ι. Υλικός βίος

Α'. Κατοικία. * Οικισμός. Έκταση και πληθυσμός, θέση, παράγοντες που επέδρασαν στην εκλογή του χώρου και τη διαμόρφωσή του (εδαφολογικοί, κλιματολογικοί, ιστορικοί, κοινωνικοοικονομικοί, επαγγελματικοί, διάφοροι), τύπος (μονοκεντρικός, πολυκεντρικός, με γραμμικό κέντρο, κατά συστάδες), εσωτερική διάρθρωση (συνοικίες, ρυμοτομία, δημόσια κτήρια και θέση των, πλατεία, αγορά, καφενεία), επικοινωνία, ύδρευση, αποχέτευση, κατανομή πληθυσμού κ.ά., οχύρωση (ενδεχομένως), νεκροταφείο, μύλος, αγροικίες, μοναστήρια, οριοθέτηση (φυσικά όρια, τεχνικά όρια) επικοινωνία μέσα και έξω από τον οικισμό κ.ά. * Σπίτι. Κτίστες και τεχνίτες, αλλοίωση των παραδοσιακών μορφών του, εσωτερική διάρθρωση, οικοδομικά υλικά, οικοδομικά εργαλεία, οικοδομικές εργασίες, τοιχοδομία, μέρη σπιτιού (στέγη με τα είδη της: επίπεδη, επικλινής, θολωτή) θύρα, παράθυρα, τοίχοι, δάπεδο, οροφή, εστία, αυλή). * Βοηθητικοί χώροι. Μαγειρείο, φούρνος, πηγάδι, πατητήρι, κρύπτη, στάβλος, αχυρώνας, ορνιθώνας, αποχωρητήριο, πλυσταριό κ.ά. * Κυριότερες μορφές. Μονόσπιτο, διώροφο, πολυώροφο, στενομέτωπο, πλατυμέτωπο, καμαρόσπιτο, υπόσκαφο. * Έπιπλα και σκεύη. Κλίνη, διακόσμηση κλίνης, κλινοστρωμνή, κλινοσκεπάσματα, καθίσματα, σκεύη κουζίνας, άλλα σκεύη, είδη εξοπλισμού του σπιτιού. Β'. Ενδυμασία, υπόδεση, κόμμωση, καλλωπισμός Ενδυμασία ανδρική, γυναικεία, καθημερινή, επίσημη, καλύμματα κεφαλής, κόμμωση, βάψιμο, διατήρηση του χρώματος των μαλλιών, χτένισμα κ.ά. Γ'. Τροφές και ποτά Γεύματα (πρωινό, πρόγευμα, γεύμα μεσημβρινό, δείπνο), εθιμοτυπία γευμάτων, προσαρμογή της τροφής, βασικές τροφές (ψωμί, λάδι, όσπρια, κρέας κτ.λ.), τροφές του λαϊκού εορτολογίου, τροφές σε ειδικές περιπτώσεις της κοινωνικής ζωής, τροφές εγκύων, βρεφών, αρρώστων, συντήρηση τροφών, ποτά κ.ά. Δ'. Ποιμενική ζωή Ποιμενικές οικήσεις (ανθρωποκαλύβα, ποιμνιοστάσιο, μάντρα, τυροκομείο κ.ά.). Κούρος, απαγαλακτισμός, πολλαπλασιασμός, ασθένειες αιγοπροβάτων, ποιμενικά μουσικά όργανα, ονομασίες ζώων, σημάδια για να διακρίνονται, κουδούνια, όργανα και σκεύη της στάνης, προϊόντα κτηνοτροφίας, εχθροί του κοπαδιού, τυροκομία, οικογενειακή ζωή των βοσκών, τροφές, κοινωνική οργάνωση, συνήθειες και παιγνίδια των βοσκών, συνεταιρισμοί, συνεργασία, αλληλοβοήθεια, θρησκευτική ζωή των βοσκών κ.ά. Ε'. Γεωργία * Καλλιέργεια δημητριακών Γεωργός και γεωργία, αγρός, όρια αγρού, όργωμα, εργαλεία οργώματος (άροτρο ξύλινο, σιδερένιο), βοηθητικά εργαλεία, όργωμα και σπορά, θερισμός, αλωνισμός, τα ζώα του γεωργού κ.ά. * Άλλες γεωργικές καλλιέργειες. Ελαιοκομία, αμπελουργία, καπνοκαλλιέργεια, βαμβακοκαλλιέργεια, δενδροκομία, κηπουρική, λινοκαλλιέργεια κ.ά. Στ'. Αλιεία, σπογγαλιεία. Ζ'. Κυνήγι. Η'. Μελισσοκομία. Δ'. Τεχνική, επαγγέλματα, λαϊκή βιοτεχνία Ναυπηγική, αλεστική, εριουργία, υφαντική, πλεκτική, κεντητική, σηροτροφία, βαφική, κλειδοποιία, φανοποιεία, ραπτική, υποδηματοποιία, οικοδομική, λατομία- λιθογλυπτική, αγγειοπλαστική, κεραμική, καλαθοπλεκτική, σαρωθροποιία, ψαθοπλεκτική, σαγματοποιία, πεταλωτική, μαχαιροποιία, ακονιστική χρυσοχοία, ασημουργία, ασβεστοποιία, αλατοποιία, αλλαντοποιία, καρβουνοποιία, αμαξοποιία, βαρελοποιία, βυρσοδεψία, γουνοποιία, κηροποιία, σαπουνοποιία, υαλουργία, υλοτομία, ξυλουργική, ξυλογλυπτική, σιδηρουργική, λαϊκή ζωγραφική και άλλα επαγγέλματα και επαγγελματικές ασχολίες, κύρια ή δευτερεύοντα, εποχιακά ή όχι, πανελλήνια ή τοπικά, ανδρικά, γυναικεία ή παιδικά κ.ά., με στοιχεία λεπτομερή για τον επαγγελματία, το εργαστήριο, τα εργαλεία, τα υλικά, τον τρόπο της εργασίας, την κοινωνική του θέση, τον τρόπο της αμοιβής και με κάθε άλλο στοιχείο, που συνδέεται άμεσα ή έμμεσα, με οποιοδήποτε τρόπο με το επάγγελμα και τη ζωή του επαγγελματία. ΙΙ. Πνευματικός βίος

Α'. Λαϊκή πίστη και λατρεία. * Θρησκευτικές και δεισιδαίμονες δοξασίες και ενέργειες που αναφέρονται στο Θεό, τον Χριστό, την Παναγία, τους αγίους, τους αγγέλους το διάβολο κλπ. * Πίστη και δοξασίες για τα δαιμονικά και άλλα υπερφυσικά όντα (φαντάσματα, νεράιδες, στοιχειά, δράκους, αράπηδες, λάμιες, στρίγγλες, ημέρες ασθένειες, καλικάντζαρους, ανασκελάδες, μοίρες κ.ά.) και τρόποι εξολοθρεύσεως της βλαπτικής των ενέργειας. * Δοξασίες για το Χάρο, το νεκρό, τη ψυχή, την τοπογραφία του Άδη κλπ. Β'. Μαγεία Αντιλήψεις για τους μάγους και τις μάγισσες, τα μαγικά βιβλία, τα σκεύη και τα όργανα της μαγικής τέχνης, μαγικές ενέργειες και πράξεις και σκοποί ασκήσεώς των, χρήση επωδών, εξορκισμών, καταδέσμων, φυλακτών κ.ά. Βασκανία, στοιχειώσεις οικοδομών ή θησαυρών. Γ'. Μαντεία Οιωνοσκοπία, ονειρομαντία, μετεωρομαντία (αστραπή, βροντή, κεραυνός), πυρομαντία, μολυβδομαντία, ωμοπλατοσκοπία, σπλαχνοσκοπία και κάθε είδος μαντείας φυσικής ή τεχνητής. Δ'. Λαϊκή ιατρική Δοξασίες για τις αιτίες και την προέλευση των ασθενειών, λαϊκοί γιατροί και γιάτρισσες, ιαματικά βοτάνια και βιβλία δημώδους θεραπευτικής (ιατροσόφια), φάρμακα και παρασκευή των, νόμοι και δόγματα θεραπευτικής (π.χ. θεραπεία κατά το όμοιο και ανάλογο), θεραπεία των επί μέρους παθήσεων, ειδική θεραπευτική, χειρουργική, κτηνιατρική. Ε'. Λαϊκή φιλολογία. * Γλώσσα (ονόματα βαπτιστικά, οικογενειακά, τοπωνύμια, παρωνύμια, ονόματα ζώων, πλοίων, εργαλείων, σκευών, όπλων, συνθηματικές γλώσσες και άλλοι ποικίλοι τρόποι εκφράσεως). * Μύθοι, παραμύθια, ευτράπελες διηγήσεις. * Παραδόσεις (ιστορικές, μυθολογικές, θρησκευτικές, αιτιολογικές). * Τραγούδια πολύστιχα και δίστιχα (ακριτικά, ιστορικά, κλέφτικα, παραλογές, ερωτικό, λατρευτικά, μοιρολόγια, εργατικά, σατιρικά, παιδικά, στρατιωτικά, ναυτικά κ.ά.). * Αινίγματα και λογοπαίγνια. * στ) Ευχές, χαιρετισμοί, προπόσεις, κατάρες, όρκοι κ.ά. * Λαϊκά θεάματα και λαϊκό θέατρο (μιμικές παραστάσεις σε ορισμένες ημέρες και τόπους, μεταμφιέσεις το δωδεκαήμερο και την αποκριά, δραματικές παραστάσεις, Καραγκιόζης). * Δημώδη βιβλία. * Λαϊκή τέχνη (κεντητική, ραπτική, ξυλογλυπτική, λιθογλυπτική κ.ά.). * Λαϊκή μουσική και μουσικά όργανα * Χοροί. ΙΙΙ. Κοινωνικός βίος (Ήθη και έθιμα στη ζωή του ατόμου και της κοινωνίας) Α'. Οι τρεις κύριοι σταθμοί της ανθρώπινης ζωής (γέννηση και βάπτιση, γάμος με τις πριν και μετά από αυτόν ποικίλες συνήθειες και ενέργειες, τελευτή). Β'. Οικιακή και οικογενειακή ζωή. Δηλ. έθιμα που αναφέρονται στη ζωή μέσα στο σπίτι, όπως έθιμα γύρω από την εστία, το τραπέζι, τις οικιακές εργασίες, και στην οικογένεια ευρύτερα (σχέσεις των μελών της, μορφές συνεργασίας και αλληλοβοήθεια μεταξύ των οικογενειών) κ.ά. Γ'. Κοινωνική ζωή. * Κοινωνική οργάνωση και διοίκηση της κοινότητας (εκλογή αρχόντων, καθήκοντα και δικαιώματά των, φορολογία, κοινωνικές τάξεις και σχέση μεταξύ των, οικονομική ζωή (συναλλαγές, εμπόριο, εμποροπανηγύρεις, συντεχνίες και συσσωματώσεις κ.ά.). * Κοινωνικές σχέσεις. Αλληλοβοήθεια και συνεργασία, φιλοξενία, κοινωνική συμπεριφορά (χαιρετισμοί, όρκοι, ευχές, κατάρες, ύβρεις, υβριστικά σχήματα κ.ά.). Δ'. Θρησκευτική ζωή. Ήθη και έθιμα περιοδικά (λαϊκό εορτολόγιο), περιστασιακά, εποχιακά (χειμερινά, εαρινά, θερινά, φθινοπωρινά). Ε'. Εθιμική απονομή του δικαίου (λαϊκό δίκαιο). Οικογενειακό, κληρονομικό, εμπράγματο, ενοχικό, εμπορικό, ποινικό.

20% ΕΠΑΝΩ ΤΟ AIDS ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το περασμένο Σάββατο ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, και δυστυχώς τα διάφορα στοιχεία που προκύπτουν από έρευνες, αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες είμαστε ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΙ, και ότι δεν έχουμε την ενημέρωση που πρέπει.
Και αφήνοντας την υπόλοιπη Ελλάδα, θέλω να επικεντρώσω την αναφορά μου στην Βόρεια Ελλάδα, στην «γειτονιά» μας δηλαδή, έξω από την πόρτα μας, γιατί τόσο κοντά είναι.
Ας δούμε λοιπόν κάποια στοιχεία, τα οποία δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά, και θα πρέπει να λάβουμε ΑΜΕΣΑ μέτρα.
Αύξηση έως και 20% των περιστατικών μόλυνσης από AIDS παρατηρείται τα τελευταία τρία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα!Σύμφωνα με στοιχεία της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων του νοσοκομείου «ΑΧΕΠΑ», από το 2005 έως σήμερα καταγράφονται ετησίως 100 νέα περιστατικά οροθετικών σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, οπότε καταγράφονταν 30-45 νέα περιστατικά.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αρκετά νέα περιστατικά μόλυνσης από τον ιό HIV παρατηρούνται στις νεαρότερες ηλικίες, 18-25 ετών, εξαιτίας κυρίως της έλλειψης ενημέρωσης, αλλά και της τάσης που επικρατεί να ξεχαστεί το πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή στο ΑΧΕΠΑ, όπου υπάρχει η μοναδική μονάδα που λειτουργεί σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, υπάρχουν 560 ασθενείς υπό παρακολούθηση, εκ των οποίων το 80% είναι άνδρες.
Οι πάσχοντες προέρχονται απ' όλο το φάσμα των ηλικιών, ωστόσο η κυριότερη κατηγορία είναι μεταξύ 35 και 45 ετών.
Επιπλέον, στους τέσσερις πάσχοντες που είναι δηλωμένοι υπάρχει ένας που δεν γνωρίζει καν ότι έχει μολυνθεί από τον ιό.
Στα μέσα του 2008 αναμένεται να κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα ένα νέο χάπι για τη θεραπεία των πασχόντων από AIDS.
Σήμερα οι πάσχοντες είναι αναγκασμένοι να παίρνουν από 7 έως και 15 χάπια την ημέρα.
Πλέον, από το νέο έτος, αυτοί που είναι σε πρώιμο στάδιο θα μπορούν να παίρνουν μόνο ένα χάπι το οποίο έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με τα προηγούμενα.
Πανελλαδικά, από την αρχή του 2007 έχουν καταγραφεί 420 νέα περιστατικά οροθετικών, εκ των οποίων 60 έπασχαν από AIDS, ενώ πέθαναν 30 άτομα.
Από τα 420 περιστατικά που δηλώθηκαν,
το 83,1% ήταν άνδρες και
το 16,9% γυναίκες.
Ο συνολικός αριθμός των οροθετικών που δηλώθηκαν στη χώρα μας από το 1984 μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου 2007 ανέρχεται στα 8.584 άτομα, εκ των οποίων
το 80,1% ήταν άντρες και
το 19,3% γυναίκες.
Ο αριθμός των οροθετικών παιδιών ηλικίας κάτω των 13 ετών ανέρχεται σε 77 περιπτώσεις, εκ των οποίων
το 62,3% αγόρια και το
36,4% κορίτσια.
Το 70,1% μολύνθηκαν από τη μητέρα, ενώ το 15,6% ήταν πολυμεταγγιζόμενα παιδιά. Το 2007 δηλώθηκε μόνο μία μετάδοση του HIV από τη μητέρα στο παιδί.
Αυτά τα στοιχεία φίλοι μου, αφορούν όπως έγραψα πιο πάνω τη γειτονιά μας, και φωτογραφίζουν την έλλειψη ενημέρωσης, αλλά και την αδιαφορία μας απέναντι σε αυτή τη μάστιγα.
Κατά καιρούς διαβάζουμε στα «ψιλά» του τύπου για διάφορα περιστατικά, για άτομα με aids τα οποία «κόλλησαν» σκόπιμα άλλα (συμβαίνουν και τέτοια), αλλά την ίδια στιγμή το ξεχνάμε.
Αισθανόμαστε πολύ πιο «ισχυροί» από την ασθένεια αυτή;
Δεν μπορώ να εξηγήσω την όποια αδιαφορία μας η οποία έχει σαν αποτέλεσμα να χάνονται ζωές.
Και κάτι ακόμα!
25.000 «κρυφοί» φορείς στην ΕλλάδαΈως και σε 25.000 είναι πιθανόν να ανέρχεται ο «κρυφός» αριθμός των αδιάγνωστων περιπτώσεων φορέων του ιού του AIDS στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση Praksis, η οποία καταλήγει σε αυτόν τον υπολογισμό βασιζόμενη σε αναγωγικούς δείκτες που χρησιμοποιούνται σε επιδημιολογικές έρευνες πανευρωπαϊκά.Ο κώδωνας του κινδύνου πάντως έχει κρούσει προ πολλού για την Ελλάδα με τα 8.594 πιστοποιημένα κρούσματα που ανακοινώνονται επισήμως, καθώς η επικράτηση της ασθένειας βρίσκεται σε συνεχώς ανοδική πορεία από το 2002, ενώ κοινή παραδοχή αποτελεί η διαπίστωση ότι επικρατεί εφησυχασμός και έλλειψη ενημέρωσης.

Ο ΠΑΠΑ ΓΙΩΡΓΗΣ "ΝΤΕΛΗ-ΠΑΠΑΣ"

Ενας περίφημος κλεφταρματωλός ήταν ο Παπά-Γιώργης "Ντελή-παπάς" . Γεννήθηκε στο χωριό Μαυραναίοι Γρεβενών και ήταν συγγενής των Ζιακαίων, έδρασε γύρω στα 1834 - 1854. Ξεχώρισε για τις διοικητικές, του ικανότητες, την πολεμική τον πονηριά, το παράτολμο θάρρος τον, αλλά και τη σωματική τον ρώμη. Τακτικές μάχες με τον Τουρκικό στρατό έδωσε στο Μέτσοβο και το Κουτσελιό. 'Ήταν άριστος γνώστης όλων των περασμάτων τον Σμόλικα, και διακρίθηκε για την εξυπνάδα που διέθετε, ώστε να κρατά υπό έλεγχο όλες αυτές τις διαβάσεις της Βόρειας Πίνδου, οπότε αποτελούσε το συνεχές εμπόδιο σ' όλα τα περάσματα των Τουρκαλβανών. Γι' αυτές ακριβώς τις ιδιότητες οι Τούρκοι τον ονόμασαν Ντελή-Παπά (τρελλοπαπά). Το 1854 με τους δικούς του άνδρες, ενώθηκε με τις δυνάμεις του Θ. ΖΙΑΚΑ που μπήκαν στη Δυτ. Μακεδονία και πήρε μέρος στην μάχη τον Μέγα Σπήλιου Γρεβενών. Οι δραστηριότητες του ήταν και η αίτια που η «λαϊκή μούσα» τον έκανε τραγούδι, το οποίο ακούγεται και στις μέρες μας. Κούγω τον άνεμο κι αχάει,μωρέ παπά αχ Ντελή παπά. Τον κούγω να μαλώνει,Ντελή παπά λεβέντη. Τον κούγω να μαλώνει,Ντελή παπά λεβέντη. Με τα βουνά εμάλωνε,μωρέ παπά αχ Ντελή παπά. Και με τα δέντρα ηχούσε,Ντελή παπά λεβέντη. Και με τα δέντρα ηχούσε,Ντελή παπά λεβέντη. Εσείς βουνά των Γρεβενών,μωρέ παπά αχ Ντελή παπά. Και πεύκα του Μετσόβου,Ντελή παπά λεβέντη.Και πεύκα του Μετσόβου,Ντελή παπά λεβέντη. Εσείς καλά αχ τον ξέρετε,μωρέ παπά αχ Ντελή παπά. Αυτόν τον παπά Γιώργη,Ντελή παπά λεβέντη. Αυτόν τον παπά Γιώργη,Ντελή παπά λεβέντη. Που ήταν μικρός στα γράμματα,μωρέ παπά αχ Ντελή παπά. Μικρός στα πινακίδια,Ντελή παπά λεβέντη.Μικρός στα πινακίδια,Ντελή παπά λεβέντη. Και τώρα στα γεράματα,μωρέ παπά αχ Ντελή παπά.Αρματολός και κλεφτήςΝτελή παπά λεβέντη.Αρματολός και κλεφτήςΝτελή παπά λεβέντη.

ΔΗΜΟΤΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ-ΕΡΕΥΝΑ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Σ’ αυτή τη νέα ενότητα , σκοπός μας είναι να θυμηθούν οι παλιοί, και να μάθουν οι νεότεροι τόσο τα είδη Δημοτικών τραγουδιών, όσο και τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν μ’ αυτό, συνθέτες, στιχουργούς, ερμηνευτές, παλιούς, και νέους. Έχουμε δεκαπέντε κατηγορίες δημοτικών τραγουδιών, ανάλογα με το αντικείμενο αναφοράς τους, την θεματολογία.1) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - Πρόκειται για τραγούδια που πηγάζουν άμεσα από ιστορικά γεγονότα η περιστάσεις, 2) ΚΛΕΦΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – Η τα τραγούδια των «πολεμιστών», των Κλεφτών και Αρματολών, με ποικίλα θέματα που αναφέρονται στη ζωή και τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών της Τουρκοκρατίας, 3) ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - Είναι τα τραγούδια που αναφέρονται στους άθλους του Διγενή και τους αγώνες του. Μέσα απ’ αυτά τα τραγούδια βλέπουμε τον Ελληνισμό να στηρίζει τους πόθους και τα ιδεώδη του στον Διγενή Ακρίτα, 4) ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ - Είναι τα τραγούδια εκείνα που συνδυάζουν την πραγματικότητα με την φαντασία , το μέτρο, με την υπερβολή, 5) ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, 6) ΝΥΦΙΑΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – Είναι εκείνα που εξιστορούν τις γαμήλιες συνήθειες και τον σκοπό τους, 7) ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΤΑ, 8) ΚΑΛΑΝΤΑ, 9) ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ, 10) ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ, 11) ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – Πρόκειται για τραγούδια «δίδαγμα», παροιμίες, 12) ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΞΕΝΗΤΙΑΣ, 13) ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ- Είναι τα τραγούδια που τραγουδούσαν οι εργάτες κατά τη διάρκεια της εργασίας τους. Τραγουδώντας τα έδιναν ρυθμό στη δουλειά τους, και κανόνιζαν την ενέργεια τους έτσι που να μην σπαταλούν δύναμη, 14) ΠΕΡΙΓΕΛΑΣΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – Είναι τραγούδια σατυρικά, με θέμα τις περισσότερες φορές την άσχημη γυναίκα, την ακαμάτρα, και την επιθυμία του ατυχούς συζύγου για μια πιο όμορφη νύφη, 15) ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥΣ – Πρόκειται για τραγούδια τα οποία αναφέρονται σε διάφορα καθημερινά θέματα συνδυάζοντας αναφορά σε ταξίδια σε έρωτες, σε μάχες. Επίσης πρόκειται για τραγούδια γραμμένα και τραγουδισμένα στις τοπικές διαλέκτους, Θρακιώτικα, Κρητικά, κλπ.

ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΤΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΑ

Αν πριν 55-60 χρόνια (ίσως και λιγότερα), έλεγες σε κάποιον ότι σου αρέσουν, η απλά ακούς ρεμπέτικα τραγούδια, εκείνος θα σε κοίταζε με....περιφρόνηση. Αυτό συνέβαινε γιατί ο Όρος "ρεμπέτικο", ήταν τότε συνώνυμος του "Υποκόσμου, του Τεκέ, του χασισιού, των φόνων ,κλπ".
Λέω "ΤΟΤΕ", αλλά και σήμερα ακόμα, υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να ακούσουν για ρεμπέτικα τραγούδια. Από τότε λοιπόν, μέχρι και σήμερα, τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι μονίμως "παρεξηγημένα", και θα δούμε γιατί παρακάτω. Κατ' αρχήν, ο Όρος "παρεξηγημένα", πηγάζει, η αν θέλετε αφορά τους δημιουργούς τους. Οι αιτίες της "παρεξήγησης"; Πολλές.
Μερικές από αυτές, έχουν να κάνουν με αρθρογράφους-μουσικοκριτικούς της εποχής εκείνης (1930-1950). Κανένας δεν αμφισβητεί, ότι υπήρχαν τραγούδια του Υποκόσμου μέσα στα ρεμπέτικα. Υπήρξαν όμως και τραγούδια "διαμάντια", τα οποία τα τραγουδάμε ακόμα και σήμερα. Άλλωστε, πολλοί ιστορικοί και μελετητές του ρεμπέτικου, ίσως για να λυθεί η "παρεξήγηση" που στιγμάτισε τα ρεμπέτικα τραγούδια, τα χώρισαν σε ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, βάσει της θεματολογίας τους.

Έχουμε λοιπόν τραγούδια του "ΤΕΚΕ", της "ΤΑΒΕΡΝΑΣ", "ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ", "ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ", "ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ", "ΤΗΣ ΜΑΓΚΙΑΣ", κ.α. Σύμφωνα με τις ποιο πάνω κατηγορίες, διακρίνουμε κάποιες ομοιότητες ανάμεσα στα ρεμπέτικα, και τα δημοτικά τραγούδια, και θα 'λεγα ότι είναι κάτι φυσιολογικό αυτό, μιας και το ρεμπέτικο τραγούδι δέχτηκε "επήρειες" από το δημοτικό τραγούδι.
Τα ρεμπέτικα, όπως και τα δημοτικά, βασιστήκαν κατά 90% σε πραγματικά-καθημερινά γεγονότα. Η μουσική του ρεμπέτικου, είναι ίσως η δυσκολότερη, μιας και βασίζεται σε μουσικούς "δρόμους" τόσο του Βυζαντίου, όσο και της ανατολής. Πολλοί μουσικολόγοι επιχείρησαν να "εξηγήσουν" αυτούς τους δρόμους, επιχείρησαν να τους αναλύσουν, αλλά απέτυχαν παταγωδώς.
Οι περισσότεροι δημιουργοί του ρεμπέτικου, δεν είχαν "μουσική παιδεία", δεν είχαν πάει σε κάποιο ωδείο η άλλη μουσική σχολή. Παρόλα αυτά, αυτοί οι "αμόρφωτοι" άνθρωποι, ήταν εκείνοι που έγραψαν ένα μεγάλο κεφάλαιο στην "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ"!
Το πλεονέκτημα τους αυτό, της "αμορφωσιάς", αλλά και της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ίσως είναι ο λόγος που έκανε τους ...."μορφωμένους" να μην τους δέχονται στο χώρο!Αυτό βέβαια δεν είχε καμία σημασία, γιατί ο λαός όχι μόνο δέχτηκε, αλλά αγάπησε τα ρεμπέτικα "παρεξηγημένα" τραγούδια.
Ο στίχος τους, απλός, αληθινός, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ, εξέφραζε αλλά και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να εκφράζει τις καθημερινές μας στιγμές. Η μουσική; Είτε σε δρόμο "ραστ", είτε σε "νιαβέντ", είτε σε "κιουρδί", κλπ, μάγευε, και μαγεύει. Τα ρεμπέτικα τραγούδια, και οι δημιουργοί τους αδικήθηκαν πολύ, και μάλιστα ΣΚΟΠΙΜΑ!
Μέσα στα τραγούδια του σήμερα, τις "επιτυχίες", τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι εκείνα που μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο να καταλάβει ότι οι "ευκαιριακοί" σύγχρονοι δημιουργοί, τον κοροϊδεύουν. Τον μειώνουν!
Ας δούμε πότε έχουμε την πρώτη ηχογράφηση ρεμπέτικων τραγουδιών! Τα πρώτα ρεμπέτικα τραγούδια, "φωνογραφήθηκαν" το 1910 στην Αμερική! Εκεί έγινε το ξεκίνημα, και τα τραγούδια που "πρωτοφωνογραφήθηκαν" ήταν τραγούδια "αγνώστων" Ελλήνων δημιουργών, τα οποία τα έφεραν μαζί τους οι μετανάστες στην "νέα Πατρίδα".

Βάσει της μελέτης της Μαρίας Κωνσταντινίδου με τίτλο "ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ", η μετανάστευση ξεκίνησε το 1890, και έφτασε στο απόγειο της στις αρχές του εικοστού αιώνα. Οι μετανάστες λοιπόν προερχόταν απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα, αλλά ήταν κυρίως Αγρότες, και άνθρωποι που στην Ελλάδα ασχολούνταν με διάφορες μη μόνιμες δουλειές. Πήραν όπως προανέφερα τα τραγούδια από τις πατρίδες τους στην "νέα" πατρίδα. Η μουσική Κληρονομιά ήταν για τους μετανάστες ένας τρόπος διεξόδου, ήταν επικοινωνία, ήταν τρόπος ύπαρξης.
Πρέπει σ' αυτό το σημείο να διευκρινίσω, ότι τα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν για πρώτη φορά το 1910, "δημιουργήθηκαν" όπως προκύπτει από έρευνες γύρω στο 1800, ίσως και παλιότερα, και ήταν τραγούδια που περνούσαν από γενιά σε γενιά. Επίσης πρέπει να πω, ότι εκείνη την εποχή κυριαρχούσε η εξής νοοτροπία. Για να ηχογραφηθεί ένα τραγούδι, έπρεπε πρώτα να "ακουστεί" από τον κόσμο, να γίνει αποδεκτό, να αγαπηθεί. Παρατηρούμε δηλαδή μια "διαφορετική" αντιμετώπιση των τραγουδιών, ανεξαρτήτου είδους, απ' αυτή τη σημερινή, που λέει ότι "δήλωσες τραγουδιστής, βγάζεις δίσκο".
Ας γνωρίσουμε τώρα τις "Φωνογραφικές" εταιρίες εκείνης της εποχής: CBS, COLUMBIA, VICTOR, R.C.A VICTOR, OKEH, ORTHOFONIC,METROPOLITAN, BALCAN, GRECOFON, NINA, LIBERTY, ELECTROFIN, KALIFON, και η πρώτη δισκογραφική εταιρία στην Αμερική, που δημιουργήθηκε από την συνεργασία Ελλήνων Μουσικών, η PANHELLENION RECORDS.

Παρόλο που από το 1910 πέρασαν 97 χρόνια, παρόλο που υπήρξε τεράστια εξέλιξη σε πολλούς τομείς, άρα και στην Δισκογραφία, δεν μπόρεσε ΚΑΝΕΝΑΣ, να βγάλει έναν "ΠΛΗΡΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟ" τραγουδιών που ηχογραφήθηκαν στις Η.Π.Α κατά την περίοδο 1910-1935. Η έλλειψη αυτού του καταλόγου, καθιστά τρομερά δύσκολο να βρεθεί ο ακριβής αριθμός των τραγουδιών της Αμερικής. Από τα ήδη υπάρχοντα στοιχεία, προκύπτει ότι όλα κι όλα μόνο 2000 ρεμπέτικα τραγούδια ηχογραφήθηκαν στην Αμερική.
Τα στοιχεία όμως αυτά ανατράπηκαν από μαρτυρίες και κατάθεση πολλών ντοκουμέντων κατά την δεκαετία του 70' από ρεμπέτες, οι οποίοι αναφέρουν ότι πάνω από 6000 ρεμπέτικα, "μικρά και μεγάλα" ηχογραφήθηκαν στην Αμερική. Ο αριθμός αυτός, αφορά ΜΟΝΟ τα ρεμπέτικα, και κάνω αυτή την διευκρίνηση γιατί σε αρκετές μελέτες διάβασα ότι ο αριθμός 2000 αφορά το ΣΥΝΟΛΟ των τραγουδιών που ηχογραφήθηκαν τότε, δηλαδή και Δημοτικά, και Σμυρναίικα, και Ρεμπέτικα, και ..... "Ελαφρά"!
Θα επικαλεστώ λοιπόν τις μαρτυρίες των Μεγάλων του Ρεμπέτικου, γιατί από έρευνες προκύπτει ότι ΟΛΑ τα Ελληνόφωνα τραγούδια που προανέφερα, ξεπερνούν τις 12000, από τις οποίες τα μισά και παραπάνω ήταν Ρεμπέτικα. (Στην δισκοθήκη μου διαθέτω γύρω στις 2600 ηχογραφήσεις της Αμερικής, μόνο σε ρεμπέτικα, και άλλα τόσα Δημοτικά και Σμυρναίικα)!
Παρατηρούμε ότι από τις περισσότερες ηχογραφήσεις της Αμερικής οι "Μήτρες" έχουν χαθεί, κατά μυστηριώδη τρόπο, και έτσι χάνουμε την ευκαιρία απόκτησης "Ιστορικών Ντοκουμέντων", μιας και οι πρώτοι εκείνοι δίσκοι έδειχναν καθαρά τις "Μουσικές Ρίζες" του Ρεμπέτικου. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε ένας Μικρός αριθμός ρεμπέτικων της Αμερικής, αλλά είναι τραγούδια που Φωνογραφήθηκαν την περίοδο 1935-1939 (Τεκμηριωμένα Στοιχεία από συγγενείς των δημιουργών, και παρουσία χειρόγραφων με ημερομηνίες).
Είναι τραγούδια λοιπόν της "Δεύτερης περιόδου" (να την χαρακτηρίσω έτσι) ενώ λείπουν εκείνα της πρώτης, 1910-1935. Και τώρα θα γνωρίσουμε τους "ΔΡΟΜΟΥΣ" του ρεμπέτικου, δηλαδή τις μουσικές "φόρμες" πάνω στις οποίες γραφόταν η ρεμπέτικη μουσική. Πολλοί μουσικοί, αλλά και μουσικολόγοι, ερευνητές, προσπάθησαν να αναλύσουν και να ερμηνεύσουν θεωρητικά τους δρόμους της ρεμπέτικης μελωδίας, αλλά απέτυχαν. Ο λόγος αυτής της αποτυχίας είναι ότι οι μουσικοί "δρόμοι", δεν αντιπροσωπεύουν όρους καθαρά τεχνικούς, αλλά είναι συνδεδεμένοι με τον τρόπο εκτέλεσης κάθε τραγουδιού, η κάθε μουσικού αυτοσχεδιασμού – ταξιμιού.
Για τους ρεμπέτες έχουμε λοιπόν τον όρο "δρόμος", για τους "Βυζαντινούς" τον όρο "Ήχος', για τους άραβες τον όρο "Μακάμ", για τους Πέρσες τον όρο "Περντέ", και για τους Ινδούς τον όρο "Ράγλας". Κατά μαρτυρίες παλιών μουσικών, οι δρόμοι του ρεμπέτικου είναι πάνω από σαράντα κύριοι, και κάπου τριάντα δευτερεύοντες, περίπου εβδομήντα δηλαδή στο σύνολο τους. Απ' όλους αυτούς, στην ρεμπέτικη μουσική, χρησιμοποιήθηκαν κυρίως δώδεκα σαν βασικοί.. Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν: HICAZ, ή χιτζάζ: Η ονομασία προέρχεται από μια περιοχή στα παράλια της ερυθράς θάλασσας, που ήταν υπό τούρκικη κατοχή. KURDI, ή Κιουρντί : Που προέρχεται από τη γη των Κούρδων. NIHAVENT, NISABYREK, NIKRIZ: Νιαβέντ, και λοιπές ονομασίες από διάφορες ακτές! IRAK : Που προέρχεται από το Ιράκ. ISPAHAN: Που προέρχεται από το όνομα της Αρχαίας Περσικής Πρωτεύουσας! SABAH - σαμπάχ: Που σημαίνει πρωινό! USSAK- ουσάκ: Που σημαίνει Εραστές! HISAR- χισάρ: Που σημαίνει φρούριο-κάστρο! HUSEYNI- Χουσεϊνί : Που σημαίνει ωραίος νέος! RAST- ραστ: Που σημαίνει σωστός-δίκαιος! NIYAZ- νιγιάζ η νεγιάζ! Που σημαίνει Ικεσία-παράκληση! BEYATI-BAYATI: Που προέρχεται από την γη των Bayat (μπαγιάτ).
Αυτοί είναι οι δώδεκα βασικοί μουσικοί δρόμοι του ρεμπέτικου τραγουδιού. Οι δύσκολοι και ακατανόητοι από τους Ειδικούς. Γνωρίσαμε τους δρόμους της μουσικής του ρεμπέτικου. Ας γνωρίσουμε και τα όργανα. Ας ξεκινήσουμε από το ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ!
Το μπουζούκι ανήκει στην οικογένεια των λαούτων με μακρύ μανίκι, και η παρουσία του ξεκινά απ' την Αρχαία Ελλάδα, επεκτείνεται στο Βυζάντιο, και φτάνει στις μέρες μας. Στο βιβλίο "ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΝ ΜΕΓΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ", το οποίο έγραψε ο Αρχιεπίσκοπος Δυρραχίου ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ, συναντάμε το μπουζούκι με τις ονομασίες "Πανδουρίς", "Φάνδουρος", "Ταμπουράς". Η ονομασία μπουζούκι, προέρχεται από το Τούρκικο "Μπουζούκ".

Το μπουζούκι στην αρχική του μορφή (την μη εξελιγμένη), έχει μακρύ μανίκι, γύρω στους εβδομήντα πόντους, και είναι "τρίχορδο", δηλαδή έχει τρία ζευγάρια χορδές! Χρησιμοποιήθηκε σαν όργανο συνοδείας σε Δημοτικά Τραγούδια της Βυζαντινής εποχής, αλλά και της Τουρκοκρατίας. Άρχισε να αλλάζει μορφή στις αρχές του 1900, και να συναντιέται σαν "Τζουράς", "Γόνατο", "Σάζι",κλπ.
Το Σάζι είναι όργανο Περσικής καταγωγής, το οποίο όμως χρησιμοποιείται συχνά αντί του μπουζουκιού. Και εδώ να κάνω μια διευκρίνιση: Αναφέρθηκα ποιο πάνω στην "Εξελιγμένη μορφή" του μπουζουκιού. Εννοώ το "Τετράχορδο' μπουζούκι, αυτό των "σαλονιών", το οποίο διέφερε (και διαφέρει) κατασκευαστικά και ηχητικά. Είναι το "Λαϊκό" μπουζούκι, αυτό που "πρωτολανσάρισε" ο Μανώλης Χιώτης, και το παράδειγμα του το ακλούθησαν πολλοί. Το μπουζούκι, ήταν το βασικό όργανο των ρεμπέτικων τραγουδιών, και αργότερα των Λαϊκών.

ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΕϊΤΖ;

Ποιος θα μου απαντήσει;

Πολλά βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, όμως ΚΑΝΕΝΑΣ δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στην μάστιγα του αιώνα!

Επαψε πλέον να είναι απειλή;

Βρέθηκε η θεραπεία, και δεν το πήραμε χαμπάρι, η μήπως όλα τα άλλα θέματα της επικαιρότητας είναι πολύ πιο σοβαρά από το «θανατικό» αυτό;

Για να δούμε κάποια στοιχεία που μάζεψα,, ας κάνουμε ένα μικρό οδοιπορικό, έτσι για να είμαστε πιο προσεκτικοί!

Μια έρευνα που έκανε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΝΑΡΙΩΤΗΣ πριν από καιρό, και πραγματικά είναι τρομακτικά τα όσα προκύπτουν απ’ αυτήν.

Ήταν Ιούνιος του 1981, όταν ένας τεχνικός του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ, στο Λος Αντζελες διαπίστωσε μια ασυνήθιστα μεγάλη ζήτηση του φαρμάκου πενθαμιδίνη, το οποίο χορηγείται για την αντιμετώπιση της πνευμονίας από πνευμονοκύστη carinii. Λίγες εβδομάδες αργότερα συνέταξε επιστημονική έκθεση, στην οποία επισήμαινε ότι η σπάνια αυτή μορφή πνευμονίας έπληττε ομοφυλόφιλους άνδρες στην πόλη των Αγγέλων, καθώς και χρήστες σκληρών ναρκωτικών.

Την ίδια χρονιά, αρκετοί ομοφυλόφιλοι στη Νέα Υόρκη εμφάνισαν το σάρκωμα capozi. Θορυβημένη η επιστημονική κοινότητα στις ΗΠΑ άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι βρισκόταν μπροστά σε μια νέα ασθένεια, την οποία προκαλούσε κάποιος άγνωστος παράγοντας, πιθανότατα ένας ιός, ο οποίος μεταδιδόταν μέσω του αίματος. Το 1982, η Wall Street Journal φιλοξένησε άρθρο για τη νέα ασθένεια, που έπληττε γυναίκες και ετεροφυλόφιλους χρήστες ναρκωτικών αχρηστεύοντας κυριολεκτικά το ανοσοποιητικό τους σύστημα και καθιστώντας τους ανυπεράσπιστους σε κάθε νόσο, επιφέροντας τελικώς τον θάνατο. Το σύνδρομο ονομάστηκε AIDS ή σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας.

Σήμερα οι αριθμοί είναι εφιαλτικοί: Περισσότεροι από 36 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη- μεταξύ των οποίων 1,4 εκατομμύρια παιδιά- είναι φορείς ή ασθενείς του AIDS, ενώ 22 εκατομμύρια πέθαναν από την ασθένεια. Ποσοστό μεγαλύτερο του 70% (25,3 εκατομμύρια άνθρωποι) είναι κάτοικοι της Μαύρης Αφρικής, ενώ άλλα 5,8 εκατομμύρια υπολογίζονται οι φορείς στη Νότιο και νοτιοανατολική Ασία. Εντυπωσιακή είναι, ωστόσο, η δυναμική αύξησης των κρουσμάτων στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2000 καταγράφηκαν 700.000 περιπτώσεις στις χώρες αυτές, ενώ μόλις ένα χρόνο πριν, τα κρούσματα ήταν 420.000. Στη Λατινική Αμερική, όπου μέχρι το 1999 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν μολυνθεί από τον ιό, φέτος προστέθηκαν άλλοι 150.000. Σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται οι αναπτυγμένες χώρες, οι οποίες από το 1996 -οπότε άρχισε η εφαρμογή της τριπλής αντιρετροϊκής θεραπείας- παρουσιάζουν σημαντική μείωση του ποσοστού θνησιμότητας, χάρις στην παρατεινόμενη επιβίωση των ασθενών. Τα «καλά νέα» σκιάζει το γεγονός ότι ο ρυθμός μόλυνσης δεν έχει μειωθεί. Την περσινή χρονιά, 30.000 άτομα προσβλήθηκαν από τον ιό HIV στη δυτική Ευρώπη και 45.000 στη Βόρειο Αμερική. Μόνον στη διάρκεια του 2000 , 5,3 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη μολύνθηκαν από τον θανατηφόρο ιό (15.000 ημερησίως), με ποσοστό πάνω από 95% των κρουσμάτων να σημειώνεται στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Για το προφίλ του έλληνα φορέα, την τριπλή θεραπεία και την αντιμετώπιση του έλληνα ασθενή, μίλησε στον ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΝΑΡΙΩΤΗ ο παθολόγος - λοιμωξιολόγος Μάριος Λαζανάς, διευθυντής του Τρίτου Παθολογικού Τμήματος και της Μονάδας Λοιμώξεων του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός.

Από την εμπειρία σας στη Μονάδα Λοιμώξεων εκτιμάτε ότι υπάρχει αύξηση κρουσμάτων AIDS τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας;

Υπάρχει αύξηση, αλλά βρισκόμαστε περίπου στο μέσον σε σχέση με τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε, ωστόσο, μία μεγαλύτερη αύξηση απ ότι οι υπόλοιπες χώρες μεταξύ των ομοφυλοφίλων. Σαν προσωπική παρατήρηση της μονάδας μας θα έλεγα ότι έχουμε αύξηση και στις γυναίκες. Φαίνεται τελικά ότι το νόσημα έχει περάσει στον γενικό πληθυσμό και δεν πλήττει μόνο τις κατηγορίες ανθρώπων που έχουν ειδικές σεξουαλικές συνήθειες. Γι αυτό θα πρέπει να ενταθούν τα μέτρα πρόληψης και ενημέρωσης.

Η τριπλή θεραπεία έχει μεν επιτυχία αλλά το κόστος της δεν είναι τεράστιο;

Δεν νομίζω ότι κανένας αξιολογεί το κόστος της θεραπείας. Τα φάρμακα χορηγούνται δωρεάν, είτε διότι πληρώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ για τους ανασφάλιστους υπάρχει ρύθμιση που προβλέπει ότι επιβαρύνεται κατευθείαν ο προϋπολογισμός του υπουργείου Υγείας. Περίπου το 30% των ατόμων που παρακολουθούνται στις μονάδες δεν έχουν καμία ασφάλεια. Το κόστος της θεραπείας είναι γύρω στα 3 εκατομμύρια ετησίως. Βέβαια, η ωφελιμότητα της θεραπείας είναι τεράστια, δηλαδή, τα άτομα που λαμβάνουν αυτή τη θεραπεία-η οποία έχει καθιερωθεί από το 1996- έχουν πολύ καλά αποτελέσματα, πολύ καλή ανοσολογική ανταπόκριση, μπορούν να εργάζονται και να ζουν ανάμεσά μας όπως όλος ο κόσμος , χωρίς κανένα πρόβλημα. Επίσης-πολύ σημαντικό- έχουν μειωθεί έως εξαφανισθεί οι ευκαιριακές λοιμώξεις και οι νεοπλασίες, κυρίως το σάρκωμα capozi, δεδομένου ότι τα δύο τελευταία ήταν υπεύθυνα για τους θανάτους των ασθενών. Από την άλλη μεριά, το συνολικό κόστος περιθάλψεως αυτών των ασθενών έχει μειωθεί γιατί έχουν μειωθεί οι ανάγκες νοσηλείας καθώς και οι ανάγκες σε άλλα φάρμακα που ήταν αναγκαία για την αντιμετώπιση των ευκαιριακών λοιμώξεων.

Εκτιμάτε ότι λείπει κάτι από τη χώρα μας σε ότι αφορά την παροχή ιατρικής βοήθειας;

Είχε γίνει παλαιότερα μία έρευνα, κατά την οποία είχε διαπιστωθεί ότι υπάρχει πολύ υψηλό ποσοστό καλής αντιμετώπισης των ασθενών από τα νοσοκομεία και τις μονάδες. Δηλαδή, η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες στον τρόπο αντιμετώπισης των ασθενών. Αυτό που εκτιμώ ότι λείπει από την αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι η ψυχολογική και κοινωνική στήριξη των ατόμων αυτών. Νομίζω ότι υπάρχουν πλέον πολύ καλοί γιατροί που ασχολούνται με το πρόβλημα, αλλά λείπουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί που θα μπορούσαν να προσφέρουν βοήθεια. Σε ότι αφορά στις Μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων εκτιμώ ότι αυτές θα έπρεπε να είναι θεσμοθετημένες από το Υπουργείο Υγείας σε κάθε μεγάλο Νοσοκομείο και να μη χρειάζεται η παρέμβαση του Κέντρου Ελέγχου Ειδικών Λοιμώξεων να λύνει τις ανάγκες ή τα προβλήματα.

Το ΕΪΤΖ δεν είναι παιχνίδι, και στη χώρα μας, η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ είναι κάτι που δεν γίνεται στον βαθμό που πρέπει. Πολλά είναι τα περιστατικά με φορείς, τα οποία δεν βγαίνουν στην επικαιρότητα, αλλά συμβαίνουν. Εύχομαι αυτό το άρθρο, να καταφέρει και να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο, και να τον κάνει πιο προσεκτικό!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ

Μιλήσαμε πολλές φορές για την αντιμετώπιση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας από την ΟΠΟΙΑ πολιτική ηγεσία.

Οι άνθρωποι της Πυροσβεστικής, έχοντας φτάσει (και ξεπεράσει) στα όρια τους σπάνουν την σιωπή τους, και καταγγέλλουν ΤΡΑΓΙΚΕΣ παραλείψεις με τις όποιες ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ.

Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί, να ΜΑΘΕΙ επιτέλους τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ συμβαίνει.

Διαβάστε λοιπόν όπως έχει ένα άρθρο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 5/8/2007.

«Η διάλυση της Πυροσβεστικής και η αποδυνάμωσή της από έμψυχο δυναμικό θέτουν θέμα ασφαλείας σε τρία διεθνή αεροδρόμια της χώρας.

Οι πυροσβέστες που υπηρετούν στα αεροδρόμια της Κέρκυρας, της Ρόδου και της Κω κρούουν, από το χειμώνα του 2006, τον κώδωνα του κινδύνου ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενο αεροπορικό ατύχημα.

Και παρ' ότι βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, ουδείς ασχολείται και τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Το αεροδρόμιο «Διαγόρας» της Ρόδου διαθέτει 32 άτομα προσωπικό μαζί με τον διοικητή. Ουσιαστικά 28, αφού τέσσερις είναι αποσπασμένοι, για να υποδεχθεί «πάνω από 3,5 εκατ. έλληνες και ξένους ταξιδιώτες», όπως είχε δηλώσει ο υπουργός Μεταφορών, Μ. Λιάπης, σε επίσκεψή του στις 20 Ιουλίου.
Στο αεροδρόμιο «Ιωάννης Καποδίστριας» της Κέρκυρας υπηρετούν 23 άτομα, επί της ουσίας όμως πρόκειται για 19 πυροσβέστες μαζί με τον διοικητή, αφού και εκεί 4 έχουν πάρει απόσπαση.
Στην Πυροσβεστική του αεροδρομίου «Ιπποκράτης» της Κω οι πυροσβέστες ανέρχονται με τον διοικητή στους 28.

Προσοχή, οι αριθμοί αυτοί δεν είναι ανά βάρδια, αλλά συνολικά!
Από τις 14 Ιουλίου 2006, οι αερολιμένες κατατάσσονται σε κατηγορίες πυρασφάλειας ανάλογα με το μεγαλύτερο αεροσκάφος που φιλοξενούν, η οποία συνήθως είναι η 9, δηλαδή η ανώτερη.
Ενημέρωσε, «κόπηκε»
Τόσο στην κατηγορία 9 όσο και την 8 οι υπηρεσίες του αεροδρομίου πρέπει να διαθέτουν μίνιμουμ τρία πυροσβεστικά οχήματα, συν ένα εφεδρικό και τουλάχιστον δύο αυτοτελή διασωστικά οχήματα.

Όσον αφορά το προσωπικό, απαιτούνται με πυροσβεστικά κριτήρια πυρόσβεσης-διάσωσης τουλάχιστον 15 άτομα ανά βάρδια.
Φτάνει να διαιρέσει κανείς τις υπάρχουσες δυνάμεις με τις βάρδιες για να διαπιστώσει πως σε περίπτωση αεροπορικού ατυχήματος τέσσερις πυροσβέστες πρέπει να σώσουν πλήρωμα και επιβάτες και να σβήσουν την πυρκαγιά ενεργώντας σε έξι διαφορετικές εξόδους κινδύνου που διαθέτει κάθε αεροσκάφος.
Ακραία πολιτικά φαινόμενα; Ο διοικητής του αεροδρομίου της Κέρκυρας, Δ. Πεφάνης, πλήρωσε με την αποστρατεία του, στις κρίσεις του 2007, την απόφασή του να ενημερώσει, και εγγράφως, τον Νοέμβριο του 2006, το αρχηγείο του Σώματος, ζητώντας είτε να ενισχυθεί με προσωπικό η υπηρεσία του είτε να αλλάξει κατηγορία το αεροδρόμιο.

Κοινοποίησε το έγγραφο και στον Κρατικό Αερολιμένα Κέρκυρας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων, αλλά και όπως προκύπτει από σκληρή ανακοίνωση που εξέδωσε η Ένωση Πυροσβεστικών Υπαλλήλων Κέρκυρας, ο κ. Πεφάνης δέχτηκε σφοδρή επίθεση από τους βουλευτές της Ν.Δ. Ν. Δενδιά και Ν. Γεωργιάδη, που τον απαξίωναν ως επαγγελματία.
«Με ποιον τρόπο, γνώσεις (υποκειμενικές και αντικειμενικές), πείρα ή άλλη μέθοδο μηδέ εξαιρουμένης της πυροσβεστικής ενημέρωσης, αξιολογήθηκε εντός ωρών και κρίθηκε επαγγελματικά ανεπαρκής ένας πυροσβέστης αξιωματικός με καθήκοντα διοικητή και περίπου 30 ετών υπηρεσία;» ανέφεραν οι συνδικαλιστές στην ανακοίνωσή τους.
Η απάντηση δόθηκε έμμεσα στις κρίσεις του 2007.

Λεπτομέρεια; Ο Δ. Πεφάνης που ήταν διοικητής στο Αίγιο, όταν έγιναν οι σεισμοί και τιμήθηκε με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας, αποστρατεύτηκε βλέποντας τη βαθμολογία του να κατατρακυλάει στο συμβούλιο κρίσεων.
Σήμερα αρκείται να πει:

«Αν νομίζουν ότι προσφέρει ασφάλεια αυτό το αεροδρόμιο είναι υπεύθυνοι για ότι συμβεί. Δεν πρέπει να τα λέμε αυτά κατόπιν εορτής».
Προς Πολύδωρα
Παρόμοια εικόνα παρουσιάζεται και στα Δωδεκάνησα.

«Έχουμε ενημερώσει εγγράφως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το υπουργείο Μεταφορών, την τωρινή αλλά και την παλαιότερη ηγεσία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Στο τελευταίο έγγραφο που στείλαμε, στις 23 Φεβρουαρίου του 2007, ρωτάμε τον Β. Πολύδωρα με "ποιες δυνάμεις θα αντιμετωπισθεί ένα αεροπορικό ατύχημα στο αεροδρόμιο της Ρόδου ή της Κω, όταν δεν υπάρχει προσωπικό διάσωσης και πυρόσβεσης, παρά μόνο 2-3 οδηγοί πυροσβεστικών οχημάτων;

Γιατί το 2000 υπήρχαν 12 πυροσβέστες βάρδια και τώρα 4".

Του γνωστοποιούμε ότι όσον αφορά την πυρασφάλεια και τη διάσωση, τα αεροδρόμια της Δωδεκανήσου λειτουργούν πέραν των κανονισμών του ICAO», επισημαίνει ο Χρ. Τσάκωνας, πρόεδρος της Ενωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικής Δωδεκανήσων.
«Στις 2 Απριλίου του 2007 μας απάντησε ότι θα κάνουν προσλήψεις, πως θα μας ενισχύσουν με τα άτομα που θα βγουν από τη Σχολή.

Πριν από λίγες μέρες αποφοίτησαν, αλλά δεν μας έστειλαν κανέναν», συμπληρώνει και καταγγέλλει πως στην Κω τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα όχι μόνο στο αεροδρόμιο, αλλά και στην πόλη, αν τύχουν δυο συμβάντα ταυτόχρονα.

«Μέχρι τις 17 Ιουλίου οι συνάδελφοι στο αεροδρόμιο δουλεύουν χωρίς ρεπό προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες, που ούτως ή άλλως δεν καλύπτονται».
Και τα δύο σωματεία έχουν καταθέσει τη σχετική αλληλογραφία στον Εισαγγελέα. Στην Κέρκυρα είναι ήδη σε εξέλιξη Ένορκη Διοικητική Εξέταση».

Και δεν είναι μόνο αυτό που διαβάσατε.

Πολλά είναι τα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ που συμβαίνουν, και έχουν κάνει το Πυροσβεστικό Σώμα «Σάκο του μποξ».

Μήπως είναι η ώρα να μιλήσει ο κόσμος;

ΟΙ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Καιρός είναι να βγουν στη φόρα όσα τόσα χρόνια πολλοί με κάθε επιμέλεια απέφευγαν εξυπηρετώντας διάφορα συμφέροντα.

Να ένα άρθρο του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, το οποίο φέρνει στο φως κάποιες λεπτομέρειες άγνωστες σε πολλούς!

«Σβήνουν φωτιές με μισθούς πείνας…»

Με μισθούς πείνας (650-850 ευρώ) ζουν οι 5.500 περίπου συμβασιούχοι πυροσβέστες, οι οποίοι σχεδόν σε κάθε πυρκαγιά παίζουν “κορόνα –γράμματα” τη ζωή τους, με σκοπό να προφυλάξουν ζωές αλλά και περιουσίες συνανθρώπων τους. Ωστόσο αυτό που λαμβάνουν είναι αχαριστία τόσο από τους ίδιους τους πολίτες, όσο δυστυχώς και από την Πολιτεία…
«Μας κυνηγούν και μας φωνάζουν» δηλώνει αποκλειστικά στον «Τ» ο πρόεδρος των 192 συμβασιούχων πυροσβεστών του νομού Μαγνησίας κ. Βασίλης Μπαλλάς, αναφερόμενος σε κατοίκους περιοχών που επλήγησαν από φωτιές.

«Αυτό είναι το μεγάλο μας παράπονο» λέει με πικρία, ενθυμούμενος περιπτώσεις όπου η ευθύνη, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, βάραινε πάντα τους πυροσβέστες.

«Είναι αδιανόητο να ακούμε από τον κόσμο ότι φταίνε πάντα οι πυροσβέστες. Κινδυνεύουν οι ζωές μας, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό και όμως ακούμε τα εξ αμάξης από τον απλό κόσμο».
Η αγανάκτηση και η πικρία ζωγραφισμένη με κάθε λεπτομέρεια στο πρόσωπό του, την ίδια στιγμή που εκφράζει μια απορία χιλιάδων συναδέλφων του.

«Είμαστε συμβασιούχοι.

Ακούσαμε πολλές υποσχέσεις, μα δεν μονιμοποιηθήκαμε.

Δηλαδή ως συμβασιούχοι είμαστε καλοί, ως μόνιμοι όχι;

Αυτή είναι η απορία μας, στην οποία δεν έχει απαντήσει κανένας ακόμη αρμόδιος. Μπορώ να πω όμως ότι ο μόνος υπουργός που πραγματικά μας βοήθησε μέχρι σήμερα ήταν ο Πολύδωρας και τον ευχαριστούμε γι αυτό, καθώς από τον Ιούλιο ανανέωσε τις συμβάσεις μας για 5 ακόμη χρόνια με οχτάμηνες και όχι τετράμηνες πλέον συμβάσεις.

Κάτι είναι και αυτό, δε μας ικανοποιεί όμως απόλυτα».
Συνεχίζοντας τη δήλωσή του, σημειώνει την επιδίωξη των συμβασιούχων πυροσβεστών να λάβουν και αυτοί τα λεγόμενα εκλογικά και δασικά επιδόματα, τα οποία δίνονται στο μόνιμο προσωπικό, όχι όμως σε αυτούς.

«Το εκλογικό επίδομα είναι περίπου 950 ευρώ, τα οποία δεν τα δίνουν σε εμάς.

Γιατί, αναρωτιέται, την ίδια στιγμή που σημειώνει με στόμφο την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδος.

«Χάσαμε 12 περίπου συναδέλφους μας στην Πελοπόννησο, την Κρήτη, την Εύβοια. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ότι προσφέρουμε;

Γιατί δεν μας κάνουν μόνιμους, όταν η πυροσβεστική έχει τουλάχιστον 4.500 κενά; Δηλαδή οι 1.000 της Αγροφυλακής άξιζαν να μονιμοποιηθούν, εμείς όμως όχι;».
Ο κ. Μπαλλάς πάντως δεν αμελεί να ευχαριστήσει τους διοικητές των Π. Υπηρεσιών Βόλου και Βιομηχανικής περιοχής αλλά και των υπολοίπων κλιμακίων, οι οποίοι τους φέρονται σαν μόνιμους, χωρίς ουσιαστικά να τους ξεχωρίζουν.

Όμως δε θα πάψουν να ζητούν μονιμοποίηση από το κράτος, το οποίο, αν και τους υποσχέθηκε, μέχρι σήμερα δεν τους έχει δικαιώσει…

Κατά τα άλλα, οι «Εθνοπατέρες» μας τάζουν, όμως δεν υλοποιούν.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτός ο κλάδος της Πυροσβεστικής, είναι πολλά, αλλά δεν λύνονται!

Τα «κενά» στην Π.Υ, δεν είναι βέβαια μόνο 4500, γιατί θα πρέπει να υπολογίσουμε και εκείνους που οδεύουν προς συνταξιοδότηση.

Είναι γαϊδουριά απ’ όλες τις κυβερνήσεις, να μην δίνουν την πρέπουσα προσοχή στο Πυροσβεστικό Σώμα, γιατί τα προβλήματα των Συμβασιούχων, είναι ουσιαστικά προβλήματα του Σώματος στο οποίο τα φόρτωσαν οι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ επιλογές πολλών χρόνων.

Και μετά από την καταστροφή των τελευταίων ημερών θυμήθηκαν κάποιοι να ασχοληθούν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμβασιούχοι, οι εθελοντές, και οι μόνιμοι.

Λόγο καταστροφής, αλλά κυρίως λόγο εκλογών.

Τα πάντα στον αγώνα για την ψήφο!

Τα προβλήματα αυτά, δεν είναι τωρινά, και οι πολιτικοί μας το γνωρίζουν.

Θα μπορούσαν να είχαν λυθεί, αλλά…..