Η αυτοοργάνωση και η συνηγορία στις πραγματικές διαστάσεις και στο πραγματικό μέγεθος της κοινότητας των αναπήρων

(ΑΠΟ http://www.disabled.gr/)

Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι τελείως διαφορετική και απείρως πιο προσπελάσιμη εάν εμείς οι Έλληνες χρησιμοποιούσαμε στοιχειωδώς την λογική και τον ρεαλισμό. Έχουν γίνει πολλά λάθη σε όλα όσα αφορούν τα ζητήματα των ανθρώπων που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας.

Το μεγαλύτερο λάθος είναι πως το συγκρότημα που αναπτύχθηκε από το 1981 μέχρι σήμερα και ονομαστική κοινωνική υποστήριξη είναι βαθιά παραστρατημένο αφού ποτέ δεν στηρίχθηκε στην απλή κοινή λογική και στον κοινό νου. Παντού σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλα τα κράτη οι άνθρωποι οργανώνονται για να μπορέσουν να δώσουν λύσεις σε υπαρκτά και καθημερινά προβλήματα που τους αφορούν άμεσα.

Έτσι υπάρχουν ομάδες αυτοβοήθειας, ομάδες συνηγορίας και αυτοσυνηγορίας με πολύ συγκεκριμένη στόχευση που δεν παρεκκλίνουν ποτέ από το στόχο. Και είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατό η Ελλάδα που υποτίθεται πως γέννησε τη δημοκρατία και υπήρξε η πρώτη χώρα που κατέγραψε στο σύνταγμά της το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι πώς είναι δυνατόν να έχει παραστρατίσει τόσο βαθιά και να μην μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Το κατοχυρωμένο δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών με αναπηρίες να οργανώνονται σε ομάδες με σκοπό να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και τους όρους για τη δική τους επιβίωση και να αρθρώσουν συλλογικό πολιτικό αλλά και τεχνικό λόγο υπέρ των συμφερόντων τους αλλά και υπέρ της κανονικότητάς τους στην Ελλάδα μπορεί και περνά μόνο από τον συνδικαλισμό, χωρίς να μπορεί να μπει στον κόπο να σκεφτεί πως τεχνικά ζητήματα όπως είναι τα ζητήματα της παράλυσης, της αποκατάστασης και της ανεξάρτητης διαβίωσης είναι αυστηρά τεχνικά και οφείλουν να εξειδικευτούν στην κάθε διαφορετική παθολογία γιατί διαφορετικά δεν μπορούν να υπηρετήσουν το στόχο που είναι η ευημερία των πολιτών. Τι κοινό μπορεί να έχει η τραυματική κάκωση νωτιαίου μυελού, με την σκλήρυνση κατά πλάκας, την μυοπάθεια, την εγκεφαλική παράλυση, την πολιομυελίτιδα και την κρανιοεγκεφαλική κάκωση;

Κάθε μία από τις παραπάνω αναπηρίες έχουν τελείως διαφορετική παθολογία, εφαρμόζονται τελείως διαφορετικά θεραπευτικά πρωτόκολλα, χρησιμοποιούνται μεν οι ίδιες προσαρμοσμένες τεχνολογίες αλλά με διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικές προσαρμογές, διαφορετικές επιπλοκές που οφείλονται στις διαφορετικές ανικανότητες, διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης των επιπλοκών και το κυριότερο οι άνθρωποι που ζουν κάτω από συνθήκες της κάθε μίας διαφορετικής ανικανότητας έχουν τελείως διαφορετικό τρόπο συγκρότησης. Το μόνο κοινό που μπορούν να έχουν οι παραπάνω αναπηρίες είναι πως όλες ενδεχομένως να συνεπάγονται παραπληγία ή τετραπληγία και όλες χρησιμοποιούν κάποια μορφή βοηθημάτων.

Όμως πόσοι άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας δεν έχουν ούτε παραπληγία ούτε τετραπληγία;

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που έχουν σκλήρυνση κατά πλάκας δεν έχουν ούτε παραπληγία ούτε τετραπληγία ούτε θα αποκτήσουν ποτέ μολονότι έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν αντίστοιχες οδυνηρές εμπειρίες.

Έχουν όμως διαφορετικές εμπειρίες που τους απασχολούν ή φοβούνται πως θα αποκτήσουν αυτές τις διαφορετικές εμπειρίες κάποτε στο μέλλον. Ποιάς ομάδας τα συμφέροντα εκπροσωπούνται;

Προφανώς καμιάς αφού τα πάντα έχουν ομογενοποιηθεί σε μείζονες κατηγορίας αναπηριών υπό το όνομα ΑμεΑ και πιο σπάνια υπό τους όρους παραπληγία ή τετραπληγία. Και αυτό που τελικά συνέβη είναι πως στην Ελλάδα δεν υπηρετούμε μια δημοκρατία της ετερότητας αλλά την οργανωμένη και την συγκεντρωτική εξουσία της ομοιομορφίας όπου οι διαφορετικές παθολογίες ομογενοποιούνται σε μείζονες κατηγορίες ανικανοτήτων λες και η αυτοβοήθεια και η αυτοσυνηγορία θα πρέπει να χρησιμοποιούν λογικές ποσόστωσης Ι.Κ.Α. και να αυτοκαθοριστούν με βάση τα ποσοστά που εγκρίνει το Ι.Κ.Α. και το κάθε Ι.Κ.Α. Μακάρι να μπορούσαν να ερμηνευτούν οι αναπηρίες και οι ανικανότητες με τη λογική της μεζούρας και της διαλεκτικής των ποσοστώσεων.

Δυστυχώς όμως οι περισσότερες αναπηρίες είναι κάτι πολύ περισσότερο και πολύ διαφορετικό από το ποσοστό ανικανότητας που τους καταλογίζεται. Έχουμε μπει στον κόπο να πληροφορηθούμε και να αντιληφθούμε τις ετερότητες που συνεπάγεται η κάθε μια διαφορετική αναπηρία και ανικανότητα;

Έχουμε μπει στον κόπο να πληροφορηθούμε τι γίνεται στους άλλους πολιτισμούς όπου οι ανάπηροι με πολύ χαρακτηριστικές αναπηρίες ευημερούν; Έχουμε μπει στον κόπο να ενημερωθούμε τι έχει γίνει και σήμερα οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εισάγει την προσπελασιμότητα στον τρόπο ζωής τους, το κλειστό περιβάλλον είναι κατά κανόνα προσπελάσιμο, τα μέσα μαζικών μεταφορών είναι προσπελάσιμα και εκτός από τα συμβατικά κέντρα αποκατάστασης υπάρχουν εξειδικευμένα κέντρα για την κάθε διαφορετική παθολογία ξεχωριστά; Η αλήθεια είναι πως, στους άλλους πολιτισμούς, έχουν γίνει πολλά τα τελευταία χρόνια και έχουν οργανωθεί πολλά αποτελεσματικά λόμπι αναπήρων που μεθοδικά και στοχευμένα έχουν προσπαθήσει να θέσουν υπό διαπραγμάτευση συγκεκριμένα ζητήματα που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες υλικές ανάγκες ομάδων του πληθυσμού.

Θέτοντας υπό διαπραγμάτευση συγκεκριμένες ανάγκες ομάδων του πληθυσμού άλλοτε αργότερα και άλλοτε πιο γρήγορα κατόρθωσαν και εισήγαγαν στις νομοθεσίες αυτά τα οποία διεκδικούσαν. Μάλιστα συχνά βρέθηκαν σε αντίθετη θέση με άλλες ομάδες του πληθυσμού όμως πάντα το επίπεδο του διαλόγου παρέμεινε στο επίπεδο του δημόσιου και πολιτικού λόγου.

Δεν ήταν και λίγες οι φορές που υπέστησαν και τις ποινικές συνέπειες των πράξεών τους: Πόσες φορές έχουν συλληφθεί και έχουν φυλακιστεί τα μέλη της ADAPT ή της DAN;

Πολλές φορές αλλά συνέχισαν να προμηθεύουν τα νομοθετικά σώματα των κρατών τους και των πολιτισμών τους με επιχειρήματα τόσο πολιτικά όσο και ουσιαστικά με εξειδίκευση στις διαφορετικές ανθρώπινες ανάγκες. Υπάρχουν τέτοια λόμπι και στην Ελλάδα;

Και βέβαια υπάρχουν και είναι τα συνδικαλιστικά σωματεία, οι ομοσπονδίες και συνομοσπονδία.

Ένα ακόμη λόμπι είναι αυτό των φιλανθρωπικών σωματείων.

Προσφάτως δημιουργήθηκε και ένα καινούργιο λόμπι των λεγόμενων ΜΚΟ. Αυτά όμως τα λόμπι περιορίζονται στο να προσπαθούν να πάρουν ευρωπαϊκά προγράμματα και επιχορηγήσεις για υπηρεσίες ειδικής εκπαίδευσης ή και θεραπείας που λειτουργούν.

Σε ό,τι αφορά στα συνδικαλιστικά αναπηρικά σωματεία εκεί το λόμπι προσπαθεί ανάλογα με την εξειδίκευση του να επιτύχει κάποιες νομικές, θεσμικές και οικονομικές αλλαγές που θεωρεί πως θα συμβάλει στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής των μελών τους.

Σίγουρα υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ των λόμπι των ΜΚΟ, του λόμπι των φιλανθρωπικών σωματείων και βέβαια του λόμπι των συνδικαλιστικών αναπηρικών σωματείων, που τελικά είναι και τα μόνα που προωθούν και ζητήματα ιδεολογικά που έχουν να κάνουν με την αναπηρία. Μεταξύ αυτών των τριών κατηγοριών οργανωμένων συμφερόντων δεν υπάρχουν ιδιαίτερες τριβές και αντιπαλότητες αφού ο κάθε «κλάδος» έχει τα δικά του χαρακτηριστικά ενδιαφέροντα και συμφέροντα. Όμως αυτό που ονομάζουμε ομάδες συνηγορίας και αυτοσυνηγορίας (ή αλλιώς Advocacy groups) δεν εξειδικεύεται στην διαφορετικότητα της κάθε διαφορετικής αναπηρίας και παθολογίας. Εάν εξαιρέσουμε το συνδικαλιστικό αναπηρικό κίνημα και το νέο ρεύμα που συγκροτείται πέριξ των νέων ΜΚΟ δεν υπάρχει πρόσβαση των οργανωμένων ομάδων στο νομοθετικό περιεχόμενο και σε όσους νομοθετούν. Όμως η σύγχυση στην νομοθέτηση έχει ήδη συντελεστεί:

Όλοι αυτοί οι φορείς συνδικαλιστικοί, φιλανθρωπικοί και επιχειρηματικοί (ΜΚΟ) προώθησαν νομοθεσίες για ΑμεΑ και πραγματικά οι κυβερνήσεις του παρελθόντος έχουν νομοθετήσει δομές υπέρ των ΑμεΑ. Σήμερα θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως δεν υπάρχουν κέντρα αποκατάστασης αφού έχουν πληρωθεί και δημιουργηθεί σε κάθε περίπου νομό της Ελλάδας το λιγότερο ένα κέντρο αποθεραπείας και αποκατάστασης για ΑμεΑ.

Το ίδιο δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν υπάρχει περιεχόμενο στο διαδίκτυο αφού οι κυβερνήσεις του παρελθόντος έχουν χρηματοδοτήσει τη δημιουργία τέτοιου περιεχομένου. Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν υπάρχει κοινοτική υποστήριξη και υποστήριξη των φυσικών αναγκών των ΑμεΑ αφού υπάρχουν και τα Βοήθεια στο Σπίτι, τα Ψυχαργώς πολλά ιδρύματα που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες. Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά:

Άλλο κέντρα αποθεραπείας και αποκατάστασης και άλλο κέντρο για τις κακώσεις νωτιαίου μυελου (Spinal Cord Injuries Centers ή Spinal Units), άλλο κέντρο αναφοράς για την σκλήρυνση κατά πλάκας ή για την πολιομυελίτιδα ή για την μυοπάθεια. Και εδώ βρίσκεται η μεγάλη σύγχυση…

Οι υποδομές που δημιουργήθηκαν και πραγματικά δημιουργήθηκαν αφορούν ΑμεΑ και όχι τις προαναφερθείσες «κατηγορίες» αναπηριών πω πολύ μεταξύ μας παρουσιάζουν τεράστιες διαφορές από αυτό που θεωρούμε ως ΑμεΑ.

Πώς είναι δυνατόν σήμερα να ασκηθούν πιέσεις στις κυβερνήσεις για εξειδικευμένα κέντρα όταν ήδη έχουν δημιουργηθεί δεκάδες κέντρα αποθεραπείας και αποκατάστασης σε όλη την Ελλάδα; Πώς είναι δυνατόν να ασκηθεί πίεση όταν συγκεκριμένες παθολογίες και εξίσου συγκεκριμένες κανονικότητες δεν μπορούν να βρουν έκφραση σε συνδικαλιστικά σωματεία παραπληγικών και κινητικά αναπήρων; Ήρθε η ώρα για να συνειδητοποιήσουμε πως εκτός από τον συνδικαλισμό υπάρχει και η επιβίωση και για να εξασφαλιστεί η επιβίωση θα πρέπει να εξειδικευτούν οι διεκδικήσεις και οι ευχές στην κάθε διαφορετική παθολογία και στην κάθε διαφορετική κανονικότητα. ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ Σεπτέμβριος 2008. Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Εάν η υποστήριξη ήταν στα χέρια μας!

(ΑΠΟ http://www.disabled.gr/)

Μπορείτε να φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν ως πολίτες ή ως ομάδες πολιτών μπορούσαμε να πάμε στο Υπουργείο Υγείας για να μας δοθεί η δυνατότητα να λειτουργήσουμε ένα κέντρο επαγγελματικής κατάρτισης ή ένα πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» ή ένα ειδικό σχολείο ή ένα νηπιαγωγείο ή ένα ίδρυμα, ή ακόμη και ένα νοσοκομείο, χρηματοδοτούμενο κατά 80% από το κράτος, για να παρέχουμε τις ίδιες ακριβώς υπηρεσίες ή και καλύτερες από τα αντίστοιχα κρατικά, χωρίς σπατάλες, χωρίς κακοδιοίκηση και χωρίς απεργίες να διακόπτουν τη λειτουργία των υπηρεσιών; Είναι πλέον βέβαιο πως ο υπουργός (και ο κάθε υπουργός) θα μας άκουγε υπομονετικά και μετά την υπομονετική ακρόαση θα μας έστελνε στο σπίτι μας. Αυτή η νοοτροπία και η πρόθεση να αναλάβουμε τις τύχες στα χέρια μας εδώ στην Ελλάδα είναι άγνωστη, ακόμη και από τους κύκλους των διανοουμένων ή των πολιτικών ρευμάτων (κατά βάση της αριστεράς) που κατά τα άλλα είναι υπέρ της αυτοδιαχείρισης και της «κοινωνίας των πολιτών», η οποία «κοινωνία των πολιτών» εδώ στην Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια επαγγελματιών και τεχνοκρατών - και όχι των αυθεντικών πολιτών και των άμεσα ενδιαφερομένων χρηστών. Και όμως, στους πολιτισμούς που σκέφτονται και δρουν ορθολογικά, τέτοιες πρωτοβουλίες ανάληψης της ευθύνης και του ελέγχου της επιβίωσης και της οργάνωσης της καθημερινότητας δεν είναι ουτοπία:

Παντού, σε όλα τα κράτη, όλοι οι μηχανισμοί συλλογικής κατανάλωσης, από σχολεία, κέντρα αποκατάστασης, ομάδες αυτοβοήθειας, κέντρα για την ανεξάρτητη διαβίωση, εξειδικευμένα νοσοκομεία και ειδικά κέντρα για πολύ συγκεκριμένες αναπηρίες, συστήματα μαζικών μεταφορών και μεταφορών πόρτα-πόρτα, κάπως έτσι έχουν ξεκινήσει. Κάπως έτσι έχει ξεκινήσει και το λεγόμενο «κίνημα» για την αποϊδρυματοποίηση, και πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίχθηκε η δημιουργία τόσο των προγραμμάτων «Ψυχαργώς» όσο και των άλλων αντίστοιχων προγραμμάτων (Βοήθεια στο Σπίτι, βρεφονηπιακοί σταθμοί, κ.ά.) ως εναλλακτικές επιλογές χαμηλού κόστους με μεγαλύτερη υποστηρικτική αξία. Στα πρώτα χρόνια αυτό που διεκδικούσαν όλα αυτά τα προγράμματα ήταν χαμηλότερο κόστος και μεγαλύτερες ποιότητες και ποσότητες υποστήριξης (κάτι που στην πορεία παρέμεινε στο επίπεδο της ευχής). Όμως, όπως και καθετί άλλο καλό, έτσι και την αυτοδιαχείριση και την κοινωνία των πολιτών κατορθώσαμε να τα κάνουμε στην Ελλάδα «σαν τα μούτρα μας» και να γίνουν προέκταση των δημοσίων, με τα ίδια ή και μεγαλύτερα προβλήματα, αφού οι άνθρωποι που ανέλαβαν τη λειτουργία τους τα διαχειρίστηκαν με συνδικαλιστικές μεθοδολογίες και εμπειρικές πρακτικές, ενώ τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη χρηματοδότησή τους αντιμετωπίζονται με όρους «πολιτικού τσαμπουκά»:

Χρηματοδοτήστε μας, αλλιώς θα κλείσουμε και θα μείνουν στο δρόμο οι χιλιάδες των χρηστών μας… τη στιγμή μάλιστα που όλη η Ελλάδα γνωρίζει πως οι αριθμοί που δηλώνονται είναι υπερβολικά μεγάλοι. Γιατί μπορείτε να φανταστείτε τί θα συνέβαινε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο απεργίας, εάν αυτοί οι φορείς είχαν έστω και στο ελάχιστο ένα δείγμα χρησιμότητας;

Χιλιάδες γέροντες, χιλιάδες ΑμεΑ θα πέθαιναν στα σπίτια τους.

Σήμερα όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο ακόμη και εαν διακοπεί η λειτουργία τους για έναν ή δύο ή και περισσότερους μήνες.

Γίνεται τίποτα όταν γίνεται απεργία των νοσοκόμων και των γιατρών;

Τίποτα απολύτως.

Εάν όμως ποτέ απεργήσουν οι συνοδοί στα νοσοκομεία τότε οι ασθενείς θα πεθάνουν…

Αυτή την απατηλή πραγματικότητα την πληρώνουμε όλοι μας, και η νοοτροπία που την παράγει εμποδίζει κάθε ορθολογική πρωτοβουλία. Στους άλλους πολιτισμούς που επικρατεί ο ορθολογισμός τόσο η διαχείριση όσο και η χρηματοδότηση προέκυψε πιο απλά και καθημερινά - είτε απευθείας από τις κυβερνήσεις είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση, είτε από τον οποιονδήποτε άλλο πληρωτή (γιατί στις αναπτυγμένες κοινωνίες υπάρχουν και άλλοι πληρωτές) είτε από τις συνδρομές των ίδιων των χρηστών (κάτι που είναι εξίσου πολύ συνηθισμένο στους άλλους πολιτισμούς).

Όμως και πάλι, αυτοί οι αυτοδιαχειριζόμενοι φορείς μπήκαν στον κόπο να δώσουν το καλό παράδειγμα τόσο στο επίπεδο της διαχείρισης όσο και στο επίπεδο της ποιότητας και της ποσότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Μπήκαν στον κόπο να είναι χρήσιμοι… Έτσι, ύστερα από χρόνια εμπειρίας και πρακτικής, είναι κανόνας όλα αυτά τα «εναλλακτικά» σχολεία, νηπιαγωγεία, ομάδες αυτοβοήθειας, κέντρα για την ανεξάρτητη διαβίωση, εξειδικευμένα νοσοκομεία, κέντρα αποκατάστασης να είναι μη κερδοσκοπικές εταιρείες και να διευθύνονται είτε από τους χρήστες, είτε από τα επαγγελματικά στελέχη που προέκυψαν από έμπειρους χρήστες και πάνω απ’ όλα:

Οι υπηρεσίες που παρέχουν να είναι ασύγκριτα καλύτερες σε ποιότητα και σε ποσότητα από τις αντίστοιχες υπηρεσίες που παρέχουν τα αντίστοιχα κρατικά ή ακόμη και δημοτικά ομοιώματά τους. Τη διαφορά την έκανε τόσο η νοοτροπία όσο και τα στελέχη:

Βλέπετε, στο εξωτερικό, δεν είναι πάντα απαραίτητα τα «τυπικά προσόντα», όπως τουλάχιστον τα αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα, ούτε είναι απαραίτητη η κομματική ή συνδικαλιστική ταυτότητα και η πολιτική προστασία, ούτε υπάρχει ενδεχόμενο να διακοπεί η λειτουργία ενός τέτοιου μηχανισμού συλλογικής κατανάλωσης, επειδή βρέθηκε μια ομάδα ορισμένων να κάνει κατάληψη για να διεκδικήσει τη δημοσιοποίηση του φορέα - κάτι που στην Ελλάδα ήταν πολύ συνηθισμένο ειδικά τα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση. Στις προηγμένες κοινωνίες και πολιτισμούς απαραίτητα και αναγκαία είναι τα ουσιαστικά προσόντα και πάνω από όλα η παραγωγικότητα και η αποτελεσματικότητα των ανθρώπων που αναλαμβάνουν τη λειτουργία των μηχανισμών υποστήριξης, ενώ η συνέχιση της λειτουργίας αυτών των μηχανισμών συλλογικής κατανάλωσης εξαρτάται από την αποδοτικότητά τους και από την προτίμηση των χρηστών (και όχι από κομματικές, κυβερνητικές ή συνδικαλιστικές πλάτες). Η ανάληψη της πρωτοβουλίας από τους ίδιους τους πολίτες δεν γίνεται από συμπτώσεις: Τέτοιες πρακτικές χρειάζονται συνειδητοποιημένους πολίτες με συνειδητοποιημένες ανάγκες και, πάνω απ’ όλα, με συνειδητοποιημένη την ανάγκη να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, γιατί έχουν αντιληφθεί πως δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά παρά μόνο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και να του δώσουν την καλύτερη δυνατή λύση. Είναι ανάγκη το δικαίωμα στη διαρκή επιλογή των συνθηκών της ικανοποίησης των προσωπικών και των οικογενειακών υλικών καθημερινών αναγκών.

Αυτή την ανάγκη ελάχιστοι Έλληνες την έχουν συνειδητοποιήσει.

Και ακόμη λιγότεροι Έλληνες έχουν την πρόθεση να αναλάβουν τον έλεγχο των συνθηκών της ικανοποίησης των υλικών τους καθημερινών αναγκών, γιατί -προφανώς- μάλλον μπορούν να κάνουν και αλλιώς… Παντού, σε όλο τον κόσμο, το αδιέξοδο της επιβίωσης ήταν η αφορμή για να δημιουργηθούν οι διαφορετικές επιλογές για την προσωπική βοήθεια, για τα κέντρα για ανεξάρτητης διαβίωσης, για τις ομάδες αυτοβοήθειας, και εν πολλοίς, για αρκετά κέντρα για χαρακτηριστικές αναπηρίες.

Έτσι δημιουργήθηκαν και έτσι λειτούργησαν και λειτουργούν ακόμη και σήμερα, παρά το ότι διεθνώς οι χρηματοδοτήσεις έχουν αρχίσει να περιορίζονται και να διακόπτονται.

Όμως και πάλι, ακόμη και στους πιο δύσκολους σημερινούς καιρούς, αυτοί οι μηχανισμοί κοινωνικής υποστήριξης και συλλογικής κατανάλωσης συνεχίζουν, και το επιπλέον κόστος το καλύπτουν με την οικονομική συμμετοχή των ίδιων των χρηστών των παρεχόμενων υπηρεσιών - ή και με άλλους τρόπους. Όμως στην Ελλάδα και πάλι τα πράγματα είναι διαφορετικά:

Ποιος Έλληνας ή Ελληνίδα θα πλήρωνε από την τσέπη του τις υπηρεσίες από ένα πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» ή από ένα «Ψυχαργώς»;

Προφανώς κανένας, και γι’ αυτό δεν φταίνε οι χρήστες.

Οι υπηρεσίες που παρέχονται από τα «Βοήθεια στο σπίτι» και τους άλλους αντίστοιχους μηχανισμούς είναι τόσο χαμηλής ποιότητας και ποσότητας που ακόμη και δωρεάν δύσκολα βρίσκουν χρήστες. Από τη στιγμή που αυτοί οι μηχανισμοί συλλογικής κατανάλωσης και κοινωνικής υποστήριξης που θα περάσουν στα χέρια των ίδιων των χρηστών αυτομάτως

θα βελτιωθεί το επίπεδο ποιότητας και ποσότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και είναι πλέον βέβαιο πως θα μειωθεί το οικονομικό κόστος, γιατί πολύ απλά οι άμεσα θιγόμενοι δεν ρισκάρουν πότε την επιβίωσή τους (πάντα θεωρητικά μιλώντας, γιατί στην Ελλάδα όλα μπορούν να συμβούν). Εδώ στην Ελλάδα φυσικά υπάρχει και μια μερίδα πολιτών που ανησυχεί πως αυτές οι κοινωνικοποιήσεις μπορούν να αποτελέσουν το προθάλαμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των μηχανισμών συλλογικής κατανάλωσης, κοινωνικής υποστήριξης και ευημερίας.

Όμως η διεθνής τάση δείχνει πως αυτές οι εξελίξεις οδηγούν σε νίκη των κοινωνικών μειονοτήτων που έχουν μειωμένη δυνατότητα πρόσβασης στα κοινωνικά ποσά και στις παροχές. Είναι χαρακτηριστικό πως η Ε.Ε. αναγνωρίζει πως η «κοινωνία των πολιτών» (με την ορθή της εκδοχή και όχι με την εκδοχή του νεοελληνικού της υποκατάστατου) θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στον μη κερδοσκοπικό τομέα για την επίλυση προβλημάτων που μέχρι σήμερα ανήκαν αποκλειστικά στις αρμοδιότητες της κρατικής και της δημοτικής εξουσίας και γραφειοκρατίας. Μάλιστα, ύστερα από περισσότερα από 80 χρόνια αυτενέργειας της «κοινωνίας των πολιτών» αποδείχθηκε πως οι κοινωνικές μειονότητες αναδείχθηκαν σε μια πανίσχυρη ομάδα πίεσης που δεν μπορούν να την αγνοήσουν οι κυβερνήσεις των δυτικών κρατών, επειδή όσοι πολιτικοί αγνόησαν τις κοινωνικές μειονότητες τιμωρήθηκαν… ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, Σεπτέμβριος 2008 Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

ΕΡΜΗΣ 2008 – Άσκηση επικοινωνιών εκτάκτων αναγκών της ΕΟΔ

(ΑΠΟ http://fire.gr/)

Στις 30 και 31 Αυγούστου 2008 πραγματοποιήθηκε η 5η πανελλήνια άσκηση επικοινωνιών εκτάκτων αναγκών που διοργάνωσε η ΕΟΔ.

Στην άσκηση συμμετείχαν 11 σταθμοί παραρτημάτων της ΕΟΔ, η φεγάτα Κουντουριώτης του Πολεμικού Ναυτικού, το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας - Διάσωσης (Θαλαμος), το 487 Ταγμα Διαβιβάσεων του ΓΕΣ, το Olympia Radio και η Πολιτική Άμυνα Κύπρου. Η άσκηση προέβλεπε την ανάπτυξη επικουρικού δικτύου επικοινωνιων σε περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών όπου πιθανόν θα διακοπή μεγάλο ποσοστό των συμβατικών διαύλων επικοινωνίας σε ευρεύτερες περιοχές της επικράτειας και όχι μόνο.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές όπου είχαν πραγματοποιηθεί επαφές σε διάφορες διαμορφώσεις (φωνή, κείμενο, εικόνα) φέτος η αντικειμενική δυσκολία που αντιμετώπισαν οι σταθμοί στο σύνολό τους, ήταν οι αντίξοες καιρικές συνθήκες στα σημεία ανάπτυξης και εκπομπής που ήταν διάσπατα σε όλη τη χώρα. Ο σχεδιασμός της ΕΟΔ προβλέπει την εγκατάσταση σταθμών εκτάκτων αναγκών σε προεπιλεγμένα στρατηγικά σημεία, όποτε χρειαστεί, οι οποίοι θα διεκπεραιώνουν τη διαβίβαση μηνυμάτων ανάγκης.

Τα σήμεία αυτά βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτα στις καιρικές συνθήκες.

Στην άσκηση ΕΡΜΗΣ 2008 όλοι οι σταθμοί διατήρησαν το δίκτυο ανάγκης με μια μοναδική εξαίρεση όπου ισχυρή χαλαζόπτωση και κεραυνοί ανάγκασαν τα μέλη του σταθμού να αποχωρήσουν για την προσωπική τους ασφάλεια.

Παρόλες τις αντιξοότητες είναι άξιο επαίνου η επιμονή των μελών των διαφόρων συνεργείων, οι οποίοι απέδειξαν ότι σε φέρνουν εις πέρας ότι δεσμεύονται να πράξουν. Τα συμπεράσματα που αποκομίσαμε σε μια πρώτη ανάλυση μας δείχνουν το αξιόπιστο επίπεδο τεχνογνωσίας και ασφάλειας των σταθμών και κάποια κενά που παρουσιάστηκαν μπορούν να καλυφθούν με ήδη διαθέσιμα μέσα.

Για περισσότερα νέα γύρω από την πυρόσβεση, διάσωση, εθελοντισμό, κλπ, μπείτε εδώ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Δήμος Καλαμαριάς

Πρόσκληση για εθελοντική προσφορά στα κοινωνικά προγράμματα του Δήμου

Ο Δήμος Καλαμαριάς μέσα από τα προγράμματα Κοινωνικής Φροντίδας που υλοποιεί εδώ και μερικά χρόνια και αγκαλιάζει με περισσή αγάπη όλους εκείνους που έχουν ανάγκη για πραγματική στήριξη, συμπαράσταση και φροντίδα, καλεί τους πολίτες να ευαισθητοποιηθούν και να ενταχθούν στον ανθρώπινο κύκλο προσφοράς και αλληλεγγύης, ο οποίος αποτελεί ενέργεια έκφρασης αγάπης και ενδιαφέροντος προς τον συνάνθρωπο, στηρίζοντας και συμβάλλοντας έτσι στην εγγύηση ενός κοινωνικού έργου που επιτελείται. Συγκεκριμένα όσοι πολίτες επιθυμούν να προσφέρουν εθελοντικά με γενναιοδωρία και πραγματική διάθεση τις υπηρεσίες τους στη διαδικασία προετοιμασίας του καθημερινού γεύματος που προσφέρει ο Δημοτικός Οργανισμός Κοινωνικής Φροντίδας στους ανήμπορους, άστεγους και υπερήλικες συνανθρώπους μας, μπορούν να απευθύνονται για τη συμμετοχή τους στο Δημοτικό Οργανισμό, επικοινωνώντας με τους τηλ. αριθμούς 2310 472-476 ή 2310 472-122 ή να επισκέπτονται κάθε Δευτέρα έως Παρασκευή 9.00 π.μ. - 2.00 μ.μ. τα γραφεία του,( Εθνικής Αντιστάσεως και Ικάρων γωνία), στο τέρμα του Φοίνικα. Πρόγραμμα Σίτισης «Γεύμα και Φροντίδα» Παράλληλα όσα μοναχικά, ανήμπορα και ηλικιωμένα άτομα δεν έχουν οικονομικούς πόρους και οικογενειακό περιβάλλον, ο Οργανισμός Κοινωνικής Φροντίδας τους προσφέρει καθημερινά ένα γεύμα, που ετοιμάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα και αγάπη από εθελοντές, οργανωμένους Συλλόγους και μη Κυβερνητικές Οργανώνεις.

Οσοι λοιπόν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα Σίτισης «Γεύμα και Φροντίδα», εξασφαλίζοντας το γεύμα τους μπορούν να επικοινωνούν με τα τηλέφωνα: 2310 472-476 ή 472-122 ή να επισκέπτονται τα γραφεία του Οργαν ισμού, τις ημέρες που αναφέρονται παραπάνω. Οι αιτήσεις των ενδιαφερομένων θα υποβάλλονται από την 1η έως 20 Σεπτεμβρίου 2008 αλλά ωστόσο θα γίνονται δεκτές και αιτήσεις σε όλη τη διάρκεια του χρόνου , εφόσον συντρέχουν ειδικοί λόγοι. Να σημειωθεί ότι τα άτομα που θέλουν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα Σίτισης «Γεύμα και Φροντίδα», πρέπει να προσκομίσουν τα εξής διακιολογητικά: -Φωτοτυπία δελτίου αστυνομικής ταυτότητας ή άλλο αποδεικτικό έγγραφο -Φωτοτυπία βιβλιαρίου ασφαλιστικού φορέα -Απόκομμα πληρωμής σύνταξης -Εκκαθαριστικό εφορίας ή δήλωση από αρμόδια Δ.Ο.Υ. -Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης -Πιστοποιητικό υγειονομικής επιτροπής -Λοιπά παραστατικά κατά περίπτωση

«Κυβέρνηση real estate»

(ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ http://www.tanea.gr/)

Διαστάσεις σκανδάλου, στο οποίο, όπως καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ, έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στελέχη της κυβέρνησης και συγγενικά τους πρόσωπα, προσλαμβάνει η υπόθεση της παραχώρησης εκτάσεων και ακινήτων- φιλέτων στη Μονή Βατοπεδίου.

Όπως κατήγγειλαν με ερώτησή τους στη Βουλή 26 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι παραχωρήσεις έγιναν με αδιαφανείς διαδικασίες.

Παράλληλα, ζητούν απαντήσεις για το ποσό των 752.000 ευρώ που φέρεται να έλαβε με τρία τραπεζικά εμβάσματα από τη Μονή ο πολιτευτής της Ν.Δ. στην Αιτωλοακαρνανία κ. Δ. Πελέκης, δικηγόρος των συμβολαίων που συνέταξε η αδελφή του και σύζυγος του υπουργού Πολιτισμού Γιώργου Βουλγαράκη.

Το θέμα έφθασε και στη Βουλή όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου είπε απευθυνόμενος στα κυβερνητικά στελέχη «κάνατε τους μοναχούς μεσίτες», ενώ ο Αλέκος Αλαβάνος τους είπε «είστε κυβέρνηση real estate».

Τα 752.000 ευρώ με εντολή του ταμία της Μονής Βατοπεδίου, μοναχού Αναστάσιου, μεταφέρθηκαν μέσω της Εμπορικής Τράπεζας σε λογαριασμό του πολιτευτή της Ν.Δ. σε τρεις δόσεις, από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 2007.

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση αλλά και οι μοναχοί δεν έχουν εξηγήσει για ποιο λόγο ο κουνιάδος του- τότε- υπουργού Πολιτισμού εισέπραξε τόσο μεγάλο χρηματικό ποσό από το μοναστήρι, αφού η αμοιβή του για τις παραστάσεις στις υπογραφές όλων των συμβολαίων είναι πολύ μικρότερη.

Οι καταγγελίες των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ προκάλεσαν την αντίδραση του κ. Βουλγαράκη, ο οποίος σε δήλωσή του κάνει λόγο για λασπολογία που ξεπερνά τα όρια της κριτικής και του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Παράλληλα σημειώνει ότι ο ίδιος δεν είχε καμία εμπλοκή στη διαδικασία της ανταλλαγής εκτάσεων μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής Βατοπεδίου, ενώ η σύζυγός του δεν εισέπραξε αμοιβή για τα συμβόλαια που συνέταξε, «γιατί σύμφωνα με τον νόμο στα συμβόλαια στα οποία συμβαλλόμενο μέρος είναι το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβλέπεται αμοιβή συμβολαιογράφου».

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

Κι άλλο θύμα από τσιμπούρι

(ΑΠΟ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ http://www.agelioforos.gr/)

Τη ζωή μιας 62χρονης από τον Αρατο Ροδόπης στοίχισε το τσιμπούρι - «φονιάς», σημαίνοντας συναγερμό σε υγειονομικές και κτηνιατρικές αρχές.

Πρόκειται για το δεύτερο θύμα του επικίνδυνου είδους τσιμπουριού, που είναι φορέας μολυσματικού ιού και προκαλεί τον αιμορραγικό πυρετό της Κριμαίας.

Αλλα 255 άτομα επισκέφτηκαν το Νοσοκομείο Κομοτηνής από τις αρχές Ιουλίου μετά από τσίμπημα τσιμπουριού -για να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση- αλλά ευτυχώς κανένα δεν ήταν θανατηφόρο.

Στο Α Μικροβιολογικό Εργαστήριο του ΑΠΘ - Κέντρο Αναφοράς Αρμποϊών και Αιμορραγικών Πυρετών έχουν εξεταστεί 10 δείγματα αίματος ανθρώπων, από τα οποία μόνο δυο βρέθηκαν θετικά στον ιό του κριμαϊκού αιμορραγικού πυρετού.

Η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και μέλος της επιστημονικής ομάδας του εργαστηρίου και του Κέντρου Αναφοράς του ΑΠΘ Αννα Παπά-Κονιάρη εφιστά την προσοχή ειδικά σε κτηνοτρόφους και αγρότες, μέχρι τουλάχιστον να ολοκληρωθεί η επιδημιολογική μελέτη για να διαπιστωθεί αν κάποια από τα ζώα έχουν προσβληθεί από τον επικίνδυνο ιό.

«Σύντομα θα ξεκινήσουμε να εξετάζουμε τα περίπου 1.000 δείγματα αίματος από παραγωγικά ζώα και τσιμπούρια που έχουν φτάσει στο εργαστήριό μας.

Ακόμη και αν τα δείγματα βρεθούν αρνητικά, θα μάθουμε να είμαστε προσεκτικοί, διότι τα τσιμπούρια εκτός από τον κριμαϊκό πυρετό μολύνουν τον άνθρωπο με διάφορους ιούς και βακτήρια.

Oσο για την άτυχη γυναίκα από τη Ροδόπη, απομένει να γίνει άλλη μια εξέταση για να επιβεβαιωθεί το ύποπτο κρούσμα, που όπως όλα δείχνουν οφείλεται σε τσίμπημα από θανατηφόρο τσιμπούρι», τόνισε η κ. Κονιάρη.

Η ορροεπιτήρηση των ζώων εκτροφής (κυρίως αιγοπροβάτων και βοοειδών) σε 12 παραμεθόριους νομούς -που ξεκίνησε πρόσφατα με τη συνεργασία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων- αποσκοπεί στον εντοπισμό και τη συλλογή τσιμπουριών για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν θανατηφόρα είδη και σε άλλες περιοχές. 255 τσιμπήματα

Προβληματισμός επικρατεί στον πληθυσμό της Θράκης μετά το θάνατο της άτυχης γυναίκας, που κηδεύτηκε προχτές, ενώ εντατικοποιούνται τα μέτρα που λαμβάνουν οι αρχές.

«Η 62χρονη πήγε για αγροτικές εργασίες και στις 12 Αυγούστου επισκέφτηκε το νοσοκομείο μας, παραπονούμενη για αδυναμία και ανησυχία στον ύπνο.

Αφού της δόθηκε ηρεμιστική αγωγή, την επόμενη ξαναήρθε με βήχα και της χορηγήθηκε αντιβίωση.

Υστερα ήρθε με πυρετό, αλλά υπέγραψε ότι δεν δέχεται να νοσηλευτεί.

Τελικά κατέληξε στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, αφού παρουσίασε αρρυθμία, αναιμία και εξανθήματα.

Δεν ανέφερε για τσίμπημα από τσιμπούρι.

Μάθαμε τυχαία από την οικογένειά της ότι την τσίμπησε τσιμπούρι.

Προσπάθησε να το βγάλει, αλλά είχε μείνει το ρύγχος», ανέφερε στον «Α» ο διοικητής του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου Κομοτηνής, Γιάννης Καβαρατζής, σημειώνοντας ότι μέσα σε 1,5 μήνα καταγράφηκαν περισσότερες από 255 προσελεύσεις ανθρώπων που τσιμπήθηκαν από τσιμπούρι.

O νομίατρος Ροδόπης Θεόδωρος Σερετίδης υπογράμμισε ότι «μετά και το δεύτερο κρούσμα συνεχίζεται η ενημέρωση του κόσμου και έχουν αναρτηθεί αφίσες σε πολλούς οικισμούς. Επισκεφτήκαμε την οικογένεια της 62χρονης και συστήσαμε να μας αναφέρουν τυχόν συμπτώματα, διότι μπορεί κανείς να μολυνθεί ερχόμενος σε επαφή με το αίμα του αρρώστου ή με τον εμετό».

Ψεκασμοί έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα, ενώ αρκετοί κτηνοτρόφοι ψεκάζουν τα χωράφια τους με φάρμακα που τους υποδείξαμε, επισήμανε στον «Α» ο διευθυντής της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας Ροδόπης, Μιχάλης Διαμαντάκης.

O ίδιος πρόσθεσε ότι «η πιο επίφοβη περίοδος είναι Μάρτιος - Ιούλιος, οπότε τα τσιμπούρια κολλάνε στα ζώα, ενώ μετά πέφτουν στα χόρτα».

Πάντως, ο ιός έχει ανιχνευτεί σε περιοχές της Ελλάδας από το 1983, αλλά είχε μικρή παθογόνο δύναμη και δεν επέφερε θανάτους.

Στην περίπτωση της Θράκης, πιθανολογείται ότι τα φονικά τσιμπούρια έφτασαν σε ελληνικό έδαφος μέσω της εισαγωγής ζώων από Βουλγαρία, Αλβανία, Κόσοβο ή Τουρκία.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Δήμος Καλαμαριάς http://www.kalamaria.gr/ Ογδόντα πέντε συνολικά άτομα με αναπηρίες αναχώρησαν σήμερα Παρασκευή 22 Αυγούστου στις 10 το πρωί για τις κατασκηνώσεις «ΤΣΑΦ-ΤΣΟΥΦ» που βρίσκονται στο Ορφάνι του νομού Καβάλας, στο πλαίσιο του προγράμματος που πραγματοποιεί με ιδιαίτερη ευαισθησία ο Δημοτικός Οργανισμός Κοινωνικής Φροντίδας Καλαμαριάς. Από νωρίς το πρωί τα παιδιά ιδιαίτερα χαρούμενα, με τον αυθορμητισμό της πρώτης νιότης μαζί με τις αποσκευές τους και συνοδευόμενα από τους γονείς, συγκεντρώθηκαν στο σημείο αναχώρησης, μπροστά στην είσοδο του γηπέδου Απόλ λωνα. Γύρω στις δέκα επιβιβάστηκαν στα λεωφορεία μαζί με τους ισάριθμους εκπαιδευμένους συνοδούς και ξεκίνησαν το ταξίδι για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Εκεί τα παιδιά θα φιλοξενηθούν για δεκαπέντε ολόκληρες ημέρες απολαμβάνοντας το κολύμπι στη θάλασσα και την πισίνα, το παιχνίδι, θα αναπτύξουν διάφορες άλλες δραστηριότητες, θα δημιουργήσουν φιλίες, ενώ η παρουσία του Δήμου θα είναι καθημερινή. Παράλληλα επιστημονική επιτροπή αποτελούμενη από ειδικούς ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, φυσιοθεραπευτές αλλά και γιατρό καθώς επίσης και νοσηλευτικό προσωπικό θα παρακολουθεί όλο το 24ωρο τα παιδιά στη διάρκεια της θερινής τους απόδρασης. Η κατασκηνωτική αυτή περίοδος που οργανώνει ο Δήμος εδώ και αρκετά χρόνια, στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής που ασκεί, δίνει την ευκαιρία σε αυτά τα παιδιά να ξεφύγουν από το οικογενειακό περιβάλλον για κάποιο διάστημα, να αυτονομηθούν κατά κάποιο τρόπο, να ζήσουν δύο εβδομάδες με φίλους, να αναπτύξουν συνεργασίες με συνοδούς και άλλα παιδιά και να περάσουν δημιουργικά το χρόνο τους. Έχουν πλάι τους ανθρώπους με μεράκι και αγάπη προς αυτά, με ήθος και σεβασμό προς την προσωπικότητά τους, που θα τους βοηθούν σε κάθε προσπάθειά τους. Αξίζει πάντως να αναφερθεί ότι την Κυριακή 31 Αυγούστου είναι η ημέρα του επισκεπτηρίου των Γονέων. Συγκεκριμένα οι γονείς φιλοξενούνται εάν θέλουν στις εγκαταστάσεις της κατασκήνωσης και βιώνουν με τα παιδιά τους τις δραστηριότητες μιας ολόκληρης μέρας, ενώ παράλληλα έχουν την ευκαιρία να δούν και να θαυμάσουν τις δημιουργίες των παιδιών τους που έφτιαξαν όλες τις ημέρες της παραμονής τους. Οι κατασκηνωτικές θα ολοκληρώσουν τις διακοπές τους στις 5 Σεπτεμβρίου και θα επιστρέψουν στις οικογένειές τους. Διακοπές στη Χαλκιδική για μέλη των ΚΑΠΗ Για το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, τη Σιθωνία, αναχώρησε σήμερα επίσης και η 5η και τελευταία αποστολή των μελών ΚΑΠΗ του Δήμου Καλαμαριάς. Τα μέλη των 6 ΚΑΠΗ φιλοξενούνται για ένα επταήμερο στις εγκαταστάσεις του κάμπιγκ «Σίθων» που βρίσκεται στη Μεταμόρφωση. Συνολικά πάντως 500 άτομα της τρίτης ηλικίας από τον Δήμο Καλαμαριάς είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν διακοπές και φέτος στην όμορφη Χαλκιδική. Να σημειωθεί ότι ο Δήμος Καλαμαριάς θέλοντας να προσφέρει ένα επταήμερο χαλάρωσης και απόλαυσης σε όμορφες ακτές, πραγματοποιεί κάθε χρόνο δωρεάν κατασκηνωτικό πρόγραμμα στα μέλη- των ΚΑΠΗ, προκειμένου να ξεφύγουν για λίγες μέρες από τους έντονους ρυθμούς της πόλης , να χαλαρώσουν , να απολαύσουν τα θαλασσινά μπάνια τους κοντά στη θάλασσα και να αποκτήσουν μια πλούσια εμπειρία. Στους παλαιότερους πάντως η κατασκήνωση θυμίζει ομαδικά παιχνίδια, αθλοπαιδιές, κολύμβηση και... δυνατές φιλίες. Στους νεώτερους, αγαπημένους προορισμούς με μια ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων.

Από ποιους κινδυνεύουν τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι»;

(ΑΠΟ http://www.disabled.gr/)

Εδώ και χρόνια διαβάζουμε και ακούμε πως τα ευρωπαϊκά προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι», που υλοποιούνται από την τοπική αυτοδιοίκηση σε όλη την Ελλάδα, κινδυνεύουν να κλείσουν εάν δεν συνεχιστεί η χρηματοδότηση της λειτουργίας τους. Κάθε φορά που βγαίνει στη δημοσιότητα το ενδεχόμενο διακοπής της λειτουργίας των προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι», οι συντάκτες των κειμένων αναφέρονται και στους ΑμεΑ που επωφελούνται από αυτά τα προγράμματα, ενώ σε όλους μας είναι γνωστό πως τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» δεν σχεδιάστηκαν για να εξυπηρετούν και για να υποστηρίζουν ανθρώπους με αναπηρίες - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Για να επωφεληθεί κάποιος άνθρωπος με αναπηρία από τις υπηρεσίες ενός προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» πρέπει να είναι πολύ τυχερός ή τυχερή.

Εκ κατασκευής, τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν ηλικιωμένους.

Οι άνθρωποι με αναπηρίες εξυπηρετούνται μόνο κατ’ εξαίρεση και εφόσον έχουν ηλικιωμένο γονέα που αδυνατεί να τους εξυπηρετήσει.

Σε αυτή την περίπτωση, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» αναλαμβάνει την ευθύνη για την υποστήριξη του ΑμεΑ υπό τον όρο ότι έχει διαθέσιμο προσωπικό. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα περισσότερες από 1500 δομές «Βοήθεια στο Σπίτι», όμως νοσούν εκ κατασκευής, όπως νοσούν και όλες οι άλλες οι δομές που έχουν δημιουργηθεί κατά καιρούς για την υποστήριξη των ανθρώπων με αναπηρίες στην κοινότητα. Ευθύνη για τη λειτουργία των προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» έχουν οι δήμοι και κοινότητες.

Ακούγεται πως προσλαμβάνονται στα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» οι υπάλληλοι που είναι προσκείμενοι στην εκάστοτε διοίκηση του δήμου ή της κοινότητας.

Ακούγεται επίσης πως ορισμένα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» έχουν στελεχωθεί και από συνδικαλιστές που για μεγάλα διαστήματα βρίσκονται σε συνδικαλιστικές άδειες. Είναι αυτονόητο πως όταν προσλαμβάνονται στα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» άνθρωποι που για τον οποιονδήποτε λόγο δεν έχουν το χρόνο να εργαστούν, η υποστήριξη των γερόντων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Όταν δεν υπάρχει διαθέσιμο μάχιμο προσωπικό είναι αυτονόητο πως τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» θα αρνηθούν να αναλάβουν την υποστήριξη των ΑμεΑ (λόγω ελλείψεως προσωπικού). Τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» δεν παρέχουν αυτό που όλοι εμείς που ζούμε κάτω από συνθήκες αναπηρίας αντιλαμβανόμαστε ως βοήθεια.

Δεν μπορούν να υποστηρίξουν εξειδικευμένες εργασίες που έχουν να κάνουν με την υποστήριξη των καθημερινών υλικών αναγκών και του ανθρώπινου σώματος.

Η βοήθεια εξαντλείται σε κάποιες απλές ανάγκες που έχουν οι γέροντες ανά την Ελλάδα και σχετίζονται είτε με ψώνια, είτε με την φαρμακευτική αγωγή είτε με οτιδήποτε άλλη ανάγκη που χρειάζεται ελάχιστη έως καθόλου εξειδίκευση. Είναι αντικειμενικό το πρόβλημα της χρηματοδότησης των «Βοήθεια στο Σπίτι»; Η αλήθεια είναι πως όταν κάποιος δήμος ή κάποια κοινότητα υποβάλει πρόταση για να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», στο πλαίσιο αυτής της προτάσεως υποχρεούται να αναφέρει και τους τρόπους που αυτό το πρόγραμμα θα μπορέσει να διατηρηθεί και πέραν της χρηματοδότησης. Μέρος της πρότασης που υποβάλλεται από τους οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι και η μελέτη της βιωσιμότητας. Τις περισσότερες φορές αυτή η μελέτη της βιωσιμότητας είναι εμπειρικά γραμμένη και μόνο για τις ανάγκες της υποβολής της πρότασης.

Στην πορεία όλα αλλάζουν, και οι οργανισμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχουν καμία πρόθεση να επενδύσουν τα χρήματά για την υποστήριξη των δημοτών που βρίσκονται σε ανάγκη ή που ζουν κάτω από συνθήκες κάποιας αναπηρίας. Το πρόβλημα ξεκινά από αυτό ακριβώς:

Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης αναλαμβάνουν προγράμματα τα οποία ψευδώς δηλώνουν πως θα συνεχίσουν να λειτουργούν μετά τη λήξη της χρηματοδότησης. Η ΚΥΑ θα δώσει λύση; Σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρεται πως η χρηματοδότηση των «Βοήθεια στο Σπίτι» εξαρτάται από την υπογραφή μιας ή περισσοτέρων κοινών υπουργικών αποφάσεων (ΚΥΑ), επειδή δήθεν με την υπογραφή της ΚΥΑ θα συνεχιστεί η κοινοτική χρηματοδότησή τους. Αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο:

Η Ε.Ε. χρηματοδοτεί τη δημιουργία και τη συγκρότηση των προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» ώστε μέσα σε κάποιο προβλεπόμενο χρονικό διάστημα τα προγράμματα αυτά να μπορέσουν να γίνουν βιώσιμα. Κάτι τέτοιες ανοησίες κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις και ύστερα η Ε.Ε. ζητά την επιστροφή των χρηματοδοτήσεων. Αυτός είναι και ο πιο βασικός λόγος που η απασχόληση των επαγγελματικών στελεχών στα «Βοήθεια στο Σπίτι» είναι βάσει συμβάσεων και όχι μόνιμο προσωπικό. Τα προγράμματα Βοήθεια στο Σπίτι είναι μονοπώλιο Δυνατότητα υποβολής προτάσεων για τη δημιουργία ενός προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» έχουν μόνο οι δήμοι και οι κοινότητες.

Δεν έχουν δυνατότητα υποβολής προτάσεων οι ομάδες των δημοτών που θα ήθελαν να συνεταιριστούν στο πλαίσιο κάποιου μη κερδοσκοπικού φορέα ώστε να αναλάβουν την ευθύνη για την προσωπική τους υποστήριξη. Επιπλέον, ο νόμος δεν προβλέπει τη δημιουργία εναλλακτικών προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» που να αναλαμβάνουν την ευθύνη της υποστήριξης των ειδικών καθημερινών αναγκών των ανθρώπων με σοβαρές αναπηρίες - με ή χωρίς χρηματοδότηση.

Μάλιστα, δεν προβλέπεται η πρόσληψη εξειδικευμένου νοσηλευτικού ή βοηθητικού προσωπικού από μη κερδοσκοπικές εταιρείες ούτε προβλέπεται από τον νόμο η εκπαίδευση στα ζητήματα της προσωπικής βοήθειας από μη κερδοσκοπικές εταιρείες που διευθύνονται από χρήστες υπηρεσιών προσωπικής βοήθειας. Αθέμιτος ανταγωνισμός Είναι αυτονόητο πως οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν προνομιακή μεταχείριση από το κράτος και από τις πηγές χρηματοδότησης, κάτι που καθιστά αδύνατη τη δημιουργία αντίστοιχων προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» από τους ίδιους τους αποδέκτες των υπηρεσιών βοήθειας. Ωστόσο, παρά το γεγονός πως οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τα «Βοήθεια στο Σπίτι», η πολιτεία δεν διευκολύνει τους χρήστες αυτών των υπηρεσιών να οργανωθούν από μόνοι τους και να παρέχουν αυτοί οι ίδιοι τις υπηρεσίες που χρειάζονται σε πιο προσιτές τιμές και σε καλύτερη ποιότητα. Κινδυνεύουν οι θέσεις εργασίας; Υποτίθεται πως αυτοσκοπός των προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» είναι η υποστήριξη εκείνων που έχουν ανάγκη να κάνουν χρήση των υπηρεσιών υποστήριξης στο σπίτι, και όχι η επαγγελματική αποκατάσταση κάποιων επαγγελματικών στελεχών.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το φθινόπωρο του 2008 το προσωπικό που εργαζόταν στα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» ήταν 4000 άτομα. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται πως δεν απασχολεί ούτε τον Τύπο ούτε την κυβέρνηση ούτε την αντιπολίτευση.

Είναι προφανές πως σύσσωμο το έθνος αντιλαμβάνεται τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» ως προγράμματα αποκατάστασης δημοτικών υπαλλήλων. Από την άλλη, και οι υπάλληλοι των προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» πριν αποφασίσουν να εργαστούν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα θα έπρεπε ίσως να αξιολογήσουν την φερεγγυότητα του εργοδότη (που στην προκειμένη περίπτωση είναι η τοπική αυτοδιοίκηση) και εφόσον δεν κρίνεται φερέγγυος να μην εργαστούν. Όμως οι περισσότεροι θεωρούν αυτά τα προγράμματα ως τον προθάλαμο για το διορισμό σε κάποια δημοτική επιχείρηση - και σε γενικές γραμμές οι δημοτικές επιχειρήσεις θεωρούνται «σίγουρες» δουλειές όπου δεν χρειάζεται υπερβολικός κόπος. Όταν, λοιπόν, σε έναν πολιτισμό μια πλειοψηφία υποψήφιων επαγγελματιών θέλει να εργαστεί στο δημόσιο, επειδή θεωρούν πως η εργασία στο δημόσιο δεν είναι κοπιαστική, τότε πώς προσδοκούμε ότι οι όποιοι εργαζόμενοι στα «Βοήθεια στο Σπίτι» θα εργαστούν τόσο ώστε να εξυπηρετήσουν τις υλικές καθημερινές ανάγκες των δημοτών; Εργαζόμενοι και χρήστες σε απόγνωση; Από σεβασμό και μόνο στην ελληνική γλώσσα ο όρος «απόγνωση» είναι βαρύς! Οι χρήστες των υπηρεσιών των προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» βρίσκονται σε απόγνωση - με ή χωρίς τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι».

Τα συγκεκριμένα προγράμματα καλύπτουν ένα απειροελάχιστο μέρος των καθημερινών τους αναγκών, τόσο μικρό που δεν πρόκειται να τους βγάλει από την απομόνωση στην οποία έχουν περιέλθει σε ένα κράτος που δεν ενδιαφέρεται για τις συνθήκες και για τους όρους ζωής τους. Η επίκληση των αναγκών των χρηστών των «Βοήθεια στο Σπίτι» μόνο ως δημαγωγία μπορεί να εκληφθεί. Οι εργαζόμενοι στα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» καλύπτουν αντικειμενικά πάγιες ανάγκες, γιατί είναι αυτονόητο πως η υποστήριξη των καθημερινών υλικών αναγκών των δημοτών με ανικανότητες είναι πάγια ανάγκη.

Ωστόσο, το πρόβλημα των εργαζομένων δεν είναι η συνέχιση της κοινοτικής χρηματοδότησης. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται στη θέση που βρίσκονται επειδή ο εργοδότης τους (ο οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης) δεν κάνει σωστά τη δουλειά του.

Οι εργαζόμενοι είναι ενήλικες και πριν υπογράψουν τη σύμβαση με κάποιο αναξιόπιστο εργοδότη οφείλουν να αξιολογήσουν τη θέση εργασίας που τους προσφέρεται με αντικειμενικά κριτήρια. Οι διεκδικήσεις για τα «Βοήθεια στο Σπίτι» εκπορεύονται μόνο από τους εργαζόμενους Είναι απορίας άξιο πώς ένα τόσο χρήσιμο πρόγραμμα -που έχει μάλιστα πανελλήνια εμβέλεια- υποστηρίζεται μόνο από όσους εργάζονται σε αυτό. Εάν τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» ήταν τόσο χρήσιμα σε τόσους χιλιάδες ανθρώπων με ανικανότητες, θα είχε ξεκινήσει επανάσταση στην Ελλάδα από τη δυσαρέσκεια αυτών των ανθρώπων. Πώς γίνεται όμως να μην έχει ασχοληθεί με τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» κανένας οργανωμένος φορέας ανθρώπων με αναπηρίες ή συνταξιούχων, και πώς γίνεται να μην αποτελούν μέρος του διεκδικητικού πλαισίου αυτών των οργανώσεων, των σωματείων και των συλλόγων; Μήπως τελικά η διείσδυση των προγραμμάτων αυτών στους κύκλους των άμεσα ενδιαφερομένων είναι πολύ μικρή, κάτι που σημαίνει πως τα «Βοήθεια στο Σπίτι» δεν έχουν και τόσες πολλές σχέσεις με τους ανθρώπους που έχουν σοβαρές και διαπιστωμένες εξίσου πάγιες καθημερινές ανάγκες; Πόσους ανθρώπους με αναπηρία μπορούν να εξυπηρετήσουν οι 4000 εργαζόμενοι στα «Βοήθεια στο Σπίτι»; Εάν υποθέσουμε πως στην Ελλάδα οι υπάλληλοι εργάζονται πενθήμερο (μολονότι οι εργοδότες καταβάλουν στα ασφαλιστικά ταμεία 25 εργάσιμες ημέρες σε ένσημα και σε εργοδοτικές εισφορές και η Ελλάδα δηλώνει στην Ε.Ε. πως οι εργάσιμες ημέρες είναι 25), τότε οι 4000 εργαζόμενοι μαζί με τις άδειές τους μπορούν να καλύψουν 1000 (χίλιες) 24ωρες βάρδιες. Πρακτικά, 1000 άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι διαθέσιμοι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 365 μέρες το χρόνο, σε όλη την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πως τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» θα μπορούσαν να παρέχουν 24ωρη εντατική υποστήριξη (ακόμη και νοσηλεία) σε περισσότερους από 8000 ανθρώπους με πολύ σοβαρές αναπηρίες. Εάν δηλαδή η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν καλύτερα οργανωμένη (επιχειρησιακά και ορθολογικά) και ο στόχος της δεν θα ήταν οι υπάλληλοι και οι νέες θέσεις εργασίας (μόνο), αλλά οι ίδιοι δημότες, θα μπορούσε με τους 4000 εργαζόμενους να υποστηρίξει μέσω των προγραμμάτων «Βοήθεια στο Σπίτι» περισσότερους από 30.000 ανθρώπους με σοβαρές και πολύ σοβαρές αναπηρίες. Το παραπάνω ανήκει στη σφαίρα του «εάν» και χρειάζεται απλές γνώσεις αριθμητικής 4ης δημοτικού για να βγει ως συμπέρασμα. Συμπέρασμα: Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από την τοπική αυτοδιοίκηση εάν δεν αλλάξει και αν δεν πάρει την αναπηρία και την ανικανότητα στα σοβαρά.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται για όσους έχουν έστω και απλές καθημερινές υλικές ανάγκες. Η λύση, εάν υπάρχει λύση, θα προκύψει μόνο μέσα από την αυτοδιαχείριση αυτών των αναγκών, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο από τους συνεταιρισμένους χρήστες υπηρεσιών βοήθειας στο σπίτι. Αύγουστος 2008 Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

4000 Έλληνες και Ελληνίδες με πολύ σοβαρές κινητικές αναπηρίες ζουν χωρίς υποστήριξη

(ΑΠΟ http://www.disabled.gr/)

Από το 1981 που ανακαλύφθηκε στην Ελλάδα η αναπηρία έχουμε βαρεθεί να ακούμε εκείνο το ανέμπνευστο 10% που οι περισσότεροι από εμάς αισθανόμαστε πως ακόμη και αν υπάρχει αυτό το 10% δεν μας αφορά, επειδή εμείς ανήκουμε μάλλον σε μια απειροελάχιστη μειονότητα αυτού του 10%. Η Ελλάδα έχει αλλάξει από το 1981 και σίγουρα δεν είναι όπως ήταν πριν από 30 χρόνια. Όμως η μεγάλη πραγματικότητα είναι πως για ορισμένους ανθρώπους δεν έχει αλλάξει τίποτα, αφού και σήμερα δεν προβλέπεται η υποστήριξη των υλικών καθημερινών αναγκών των ανθρώπων με κινητικές αναπηρίες, ούτε η χρηματοδότηση για την αγορά αυτής της υποστήριξης από επαγγελματίες βοηθούς. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που ζουν κάτω από συνθήκες σοβαρής ή πολλαπλής αναπηρίας δεν βλέπουν καμία απολύτως διάφορα στις ζωές τους από το 1981 μέχρι σήμερα: αντιμετωπίζουν τα ίδια ακριβώς προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι με πολύ σοβαρές αναπηρίες από τη σύσταση ακόμα του ελληνικού κράτους.

Το παράδοξο είναι πως οι Έλληνες πολίτες με πολύ σοβαρές κινητικές αναπηρίες δεν είναι πολλοί.

Δεν είναι περισσότεροι από 5000 σε όλη την Ελλάδα. Συνολικά, οι άνθρωποι με παραπληγίες και τετραπληγίες δεν υπερβαίνουν τους 20.000 σε όλη την Ελλάδα. Η υποστήριξη των καθημερινών υλικών αναγκών αυτών των 20.000 ανθρώπων δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και για την κοινωνία γενικότερα – η οποία δαπανά τεράστια οικονομικά ποσά για τη δημιουργία γραφειοκρατικών μηχανισμών που υποτίθεται πως υποστηρίζουν ΑμεΑ χωρίς να διασαφηνίζει αυτά τα ΑμεΑ τί ΑμεΑ είναι. Στην Ελλάδα επικρατεί η λογική του «ΑμεΑ και ό,τι να’ ναι»… και τις περισσότερες φορές αναφέρονται σε ΑμεΑ μόνο για να διεκδικήσουν ή να δικαιολογήσουν τις δαπάνες των χρημάτων της Ε.Ε. Ο μόνος λόγος που δεν έχει βρεθεί κάποια λύση για την υποστήριξη αυτών των καθημερινών αναγκών είναι μάλλον ο αποπροσανατολισμός που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία από τη χρήση ανέμπνευστων γενικών όρων όπως το «άτομα με ειδικές ανάγκες» και «ΑμεΑ», που δεν αντιστοιχούν σε υπαρκτά πρόσωπα υπαρκτών ανθρώπων.

Σε αυτή την παγίδα έχει πέσει το σύνολο της κοινωνίας και μαζί με την κοινωνία έχουν πέσει και οι οργανώσεις, καθώς και οι επαγγελματίες της πολιτικής. Και όμως τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά: Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 5000 τετραπληγικοί που χρειάζονται από 6 έως 24 ώρες υποστήριξη την ημέρα.

Υπάρχουν ακόμη περίπου 15.000 άνθρωποι με παραπληγίες που χρειάζονται από 8 έως 16 ώρες υποστήριξη την εβδομάδα. Η μεγάλη αλήθεια είναι πως μόνο αυτοί οι 20.000 άνθρωποι κάνουν συνεπή χρήση αναπηρικών αμαξιδίων, συστημάτων ουροσυλλογής, διαθέτουν προσβάσιμα αυτοκίνητα, χρειάζονται προσαρμογές στις κατοικίες τους για να μπορούν να τις χρησιμοποιούν, και έχουν κάποιες εξειδικευμένες ανάγκες από προσαρμοσμένες τεχνολογίες. Το παραμύθι για ανάπηρους-«μαϊμού» δεν αφορά αυτούς τους 20.000 ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα: αυτοί οι 20.000 άνθρωποι όταν ζουν κάτω από συνθήκες κάποιας οφθαλμοφανούς αναπηρίας τότε δεν υπάρχει καμία υγειονομική επιτροπή που να τους απορρίψει - ή εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε πρόκειται για κάποιο κενό στη νομοθεσία όπως έχει συμβεί στο παρελθόν με ανθρώπους με σκλήρυνση κατά πλάκας ή μυοπάθεια. Η υποστήριξη αυτών των 20.000 ανθρώπων, συνολικά, δεν αντιστοιχεί σε μεγάλη οικονομική δαπάνη εκ μέρους της κοινωνίας.

Είναι αστεία τα ποσά που απαιτούνται, όταν από αυτά τα ποσά δεν συντηρούνται και οι δημόσιοι υπάλληλοι που συνήθως πρέπει να συντηρηθούν για να αποδοθεί έστω και ένα ευρώ στους δικαιούχους. Πρακτικά, το κόστος που έχουν τα απαραίτητα τεχνολογικά βοηθήματα για την επιβίωση είναι αμελητέο και δεν εμποδίζει με κανένα τρόπο το σύνολο της κοινωνίας.

Οι λεγόμενες περικοπές που ανακοινώνουν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις δεν αφορούν τους ανθρώπους με κινητικές αναπηρίες. Εάν υπάρχουν καταχρήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, ποτέ δεν γίνονται από ανθρώπους με σοβαρές κινητικές αναπηρίες.

Οι καταχρήσεις και οι απάτες γίνονται από άλλους, εκτός της κοινότητας των ανθρώπων με κινητικές αναπηρίες. Είναι ζήτημα ορθολογισμού το να καταλάβει ο οποιοσδήποτε -ακόμη και όταν πρόκειται για απολύτως άσχετο με τα ζητήματα της αναπηρίας- πως άλλο είναι το κόστος ζωής ενός ανθρώπου με σοβαρή τετραπληγία που δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και άλλο είναι το κόστος ζωής ενός ανθρώπου με παραπληγία που μπορεί ως ένα βαθμό να αυτοεξυπηρετηθεί και να μετακινηθεί με ιδιωτικό προσπελάσιμο αυτοκίνητο. Η μεγάλη αλήθεια είναι πως αυτή η μειονότητα των 5000 ανθρώπων με σοβαρές κινητικές αναπηρίες ζει εν κρυπτώ και δεν έχει κάνει ποτέ γνωστή την παρουσία της ούτε στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ούτε στην κοινωνία γενικότερα. Το ακόμη χειρότερο είναι πως δεν υπάρχουν υποδομές στην Ελλάδα για να μπορέσει να επιβιώσει. Τα ελληνικά ιδρύματα είναι κακής ποιότητας και δεν μπορούν να στεγάσουν ανθρώπους με σοβαρές κινητικές αναπηρίες, μιας και το προσωπικό των ιδρυμάτων είναι απολύτως ανεκπαίδευτο και δεν είναι σε θέση -με κανέναν τρόπο- να αντιμετωπίσει τις επιπλοκές που οφείλονται στην παθολογία της παράλυσης. Όσοι γνωρίζουν από παράλυση ξέρουν πως εάν δεν αντιμετωπιστεί ακαριαία η κάθε επιπλοκή, τότε επιβαρύνεται ο οργανισμός, και το προσδόκιμο ζωής περιορίζεται αισθητά. Αυτό σημαίνει πως το προσδόκιμο ζωής ενός ανθρώπου με σοβαρή κινητική αναπηρία μπορεί να είναι ακόμη και μικρότερο των τριών ετών, εάν αυτός ο άνθρωπος έχει την ατυχία να βρεθεί σε ίδρυμα. Τα ιδιωτικά «γηροκομεία» μπορεί να έχουν λίγο καλύτερες συνθήκες ζωής και καλύτερο ξενοδοχειακό εξοπλισμό, εξακολουθούν όμως να διαθέτουν προσωπικό χωρίς γνώσεις για τη διαχείριση για την αντιμετώπιση των επιπλοκών της παράλυσης.

Από την άλλη, είναι κρυφό μυστικό πως τα ιδιωτικά «γηροκομεία» δεν δέχονται ανθρώπους με σοβαρές κινητικές αναπηρίες. Υπάρχει διέξοδος;

Υπάρχει λύση;

Μάλλον όχι, γιατί ας μη κρυβόμαστε, οι μόνες αξιόπιστες λύσεις είναι αυτές που ανακοινώνονται αφού έχουν δοθεί… Δεν μπορούμε να καταλήγουμε εύκολα σε συμπεράσματα.

Τουλάχιστον εμείς, πρέπει να πάρουμε την αναπηρία (μας) στα σοβαρά… Αύγουστος 2008 Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Εσβησε η μεγάλη δωρήτρια του Τελλόγλειου

(ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ http://www.ethnos.gr/)

Τη μεγάλη δωρήτρια του Τελλόγλειου Ιδρύματος και μια σπουδαία μορφή της Θεσσαλονίκης, την Αλίκη Τέλλογλου, αποχαιρετά σήμερα ο πνευματικός κόσμος της χώρας.

Η Αλίκη Τέλλογλου πέθανε τις πρώτες πρωινές ώρες χθες και η κηδεία της θα γίνει σήμερα στις 11 το πρωί από τον Μητροπολιτικό Ναό Γρηγορίου Παλαμά.

Ατομο με αυξημένη κοινωνική ευθύνη και ανεκτίμητος αρωγός της τέχνης και του πολιτισμού, ίδρυσε το 1972 το Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, μαζί με τον σύζυγό της, και δώρισαν σε αυτό ολόκληρη την περιουσία τους αλλά και μια πολύ σημαντική συλλογή έργων τέχνης.
Ονειρό τους ήταν να ιδρύσουν ένα μουσείο-εκπαιδευτήριο τέχνης, ένα ίδρυμα ανοιχτό στην πρωτοπορία της τέχνης και στην έρευνα, και σήμερα το Τελλόγλειο Ιδρυμα αποτελεί φάρο τέχνης και πυρήνα έρευνας και πολιτισμού.
«Εκείνο που θέλαμε ήταν να αποκτήσει το κοινό παιδεία γύρω από την τέχνη, να δημιουργηθεί ένα σχολείο για να ξυπνάει τα ωραία πράγματα που έχει ο καθένας μέσα στην καρδιά του, τα οποία τον βοηθούν να ομορφαίνει τη ζωή του και τη ζωή των άλλων», συνήθιζε να λέει.
Από την πρώτη στιγμή δώρισαν στο Ιδρυμα τη συλλογή τους με έργα Ελλήνων καλλιτεχνών του 19ου και του 20ού αιώνα, η οποία εμπλουτίστηκε στη συνέχεια με τις δωρεές του Τώνη και της Ιωάννας Σπητέρη, του Γεωργίου Μουρέλλου και πρόσφατα του Δημήτρη Τσάμη και άλλων.
Η δαπάνη της κηδείας της θα γίνει με έξοδα του Τελλόγλειου, ενώ τον επικήδειο θα εκφωνήσει ο πρύτανης του ΑΠΘ και πρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος, Αναστάσιος Μάνθος.

ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΛΥΝΘΟ

(ΑΠΟ http://www.halkidikinews.gr/)

Δυσοίωνα ξεκίνησε το καλοκαίρι στους δρόμους της Χαλκιδικής.

Την Τρίτη το απόγευμα σημειώθηκε ένα ακόμα θανατηφόρο τροχαίο στην επαρχιακή οδό Μουδανιών – Σιθωνίας στο ύψος της Ολύνθου, το δεύτερο δυστύχημα μέσα σε τέσσερις ημέρες.

Ήταν λίγο πριν τις 5 το απόγευμα όταν ένας οδηγός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες μπήκε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με διερχόμενο φορτηγό.

Από τη σφοδρή σύγκρουση τα δύο οχήματα έφυγαν από το δρόμο και έπεσαν εκατέρωθεν του οδοστρώματος.

Στο σημείο έσπευσαν αστυνομικές δυνάμεις και όχημα της πυροσβεστικής για να απεγκλωβίσει τους επιβαίνοντες.

Ο οδηγός του επιβατηγού αυτοκινήτου μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκιδικής, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του, ενώ ο συνοδηγός του τραυματίστηκε.

«Είδα το αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω μου. Αναβόσβησα τα φώτα, έκανα σινιάλο αλλά δεν είδα καμία αντίδραση και η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη, αν και προσπάθησα να στρίψω το φορτηγό έξω από το δρόμο» ανέφερε στην Τηλεόραση SUPER ο οδηγός του φορτηγού.

Μέχρι να καθαριστεί το οδόστρωμα σημειώθηκαν ουρές και καθυστερήσεις στην κυκλοφορία της επαρχιακή οδού.

Οι αστυνομικές αρχές εφιστούν την αυξημένη προσοχή των οδηγών κατά την οδήγηση, καθώς την τελευταία εβδομάδα τα τροχαία ατυχήματα αυξήθηκαν, παρά την καθημερινή παρουσία της τροχαίας στους δρόμους του νομού.
Ρεπορτάζ: Εύα Βερνάρδου

ΠΕΡΙ «ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ» Ο ΛΟΓΟΣ

Τον τελευταίο καιρό, στα πλαίσια διάφορων εκδηλώσεων για το «περιβάλλον» λέγονται διάφορα και για τον «ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ».
Τον Εθελοντισμό που στην χώρα μας είναι ακόμα σε «εμβρυακή» μορφή.
Εκτός αυτού ο Όρος εθελοντής είναι πολύ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ από πολλούς, σε σημείο που στην καλύτερη περίπτωση, όταν λες σε κάποιον ότι είμαι ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ να σε ρωτά «ΠΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ»!!
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει παρατηρηθεί η παρουσία πολλών εθελοντικών σωματείων, τα οποία απολαμβάνουν και τις διάφορες «ενισχύσεις» (για να το πω «σικάτα») της πολιτείας αλλά και διαφόρων «χορηγών», και έχουν προσφορά στην κοινωνία!
Κάποια άλλα εθελοντικά σωματεία – οργανώσεις, είναι …. «αόρατα».
Παρόλα αυτά όμως, παίρνουν ΚΑΙ αυτά τις…. «ενισχύσεις».
Μέσα σε όλους τους εθελοντές, είναι κάποιοι που ΟΥΤΕ «ενισχύσεις» παίρνουν (πλην κάποιων μικρών εξαιρέσεων τώρα τελευταία) αλλά ούτε και έχουν καλά καλά ρούχα, εξοπλισμό, και όλα όσα χρειάζονται για να ασκήσουν τα καθήκοντα τους.
Αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι άλλοι από τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ του Πυροσβεστικού Σώματος.
Οι εθελοντές που αν ηταν σε ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ, δεν θα ΖΗΤΙΑΝΕΥΑΝ για να πάρουν όλα εκείνα ΠΟΥ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΕΧΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΧΕΙ.
Ρούχα, μπότες, Μέσα Ατομικής Προστασίας, κλπ.
Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, βάζουν το χέρι στην τσέπη και αγοράζουν τον εξοπλισμό τους.
Οι υπόλοιποι, είτε φορούν ότι ναναι, είτε «περιμένουν» πότε θα ΦΙΛΟΤΙΜΗΘΟΥΝ οι «αρμόδιοι» για να τους προμηθεύσουν όλα εκείνα που πρέπει να έχουν.
Αυτή η μικρή εισαγωγή, για να μάθει ο κόσμος για τους Εθελοντές Πυροσβέστες, και για να μην ξεχνούν οι Εθελοντές Πυροσβέστες την κοροϊδία, και το ότι οι αρμόδιοι θα έπρεπε να ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ (αλλά ποιος έχασε την ντροπή).
Πάμε τώρα στο ΚΥΡΙΩΣ θέμα.
Διάβασα στο fireman.gr ένα άρθρο που μου δημιούργησε πολλά ερωτηματικά, αλλά και διάφορα συναισθήματα, με κυρίαρχο εκείνο της ΟΡΓΗΣ.
Θα σταθώ σε ένα σημείο της ομιλίας του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος στα πλαίσια του 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου με θέμα «Εθελοντισμός και Τοπική Αυτοδιοίκηση» στο Αμφιθέατρο του Υπουργείου Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στις 13 Ιουνίου.
Είπε λοιπόν μεταξύ άλλων ο Αρχηγός!
«Όπως γνωρίζετε, το πρώτο νομοθέτημα περί εθελοντισμού, που εισήχθη στη Βουλή, ήταν του Πυροσβεστικού Σώματος, ο νόμος 1951/91, ο οποίος σημειωτέον ψηφίστηκε ομόφωνα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής.
Σήμερα, στις υπηρεσίες του Πυροσβεστικού Σώματος υπηρετούν 2.500 εθελοντές, οι οποίοι αναμφίβολα έχουν αποφασιστική συμβολή στην πυροπροστασία της χώρας.
Ο θεσμός είναι πλέον δοκιμασμένος και έχοντας μια εμπειρία 17 χρόνων, προχωρούμε στη βελτίωση του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου, έτσι ώστε να διορθωθούν τα όποια προβλήματα και αδυναμίες έχουν εντοπιστεί, αλλά και να δοθούν επιπλέον κίνητρα για μεγαλύτερη συμμετοχή».
Πολύ σωστά αρχηγέ μου.
Οι ΠΡΩΤΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ «ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ» του Προεδρικού Διατάγματος είναι οι Εθελοντές Πυροσβέστες για τους οποίους τόσο εσείς, όσο και πολλοί ακόμα «καμαρώνετε»…..
Και είναι τόσο πολύ το «καμάρι» σας, που δεν γνωρίζετε ΠΟΣΟΥΣ εθελοντές έχει αυτή τη στιγμή το Πυροσβεστικό Σώμα.
Σας κάναμε να ΚΑΜΑΡΩΝΕΤΕ ΟΛΟΥΣ, αξιωματικούς και Πολιτικούς, που φροντίζετε με ΚΑΘΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ να μας ΔΙΑΛΥΕΤΕ.
Είστε ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για τους Εθελοντές σας, που τους έχετε σαν τα γυφτακια στην ζητιανιά.
Έχετε τόσο πολύ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ τον ΘΕΣΜΟ, που κάνετε οι περισσότεροι από εσάς ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να τον καταστρέψετε.
Εκτιμάτε πολλοί από εσάς τόσο πολύ τους Εθελοντές Πυροσβέστες και την ΠΡΟΣΦΟΡΑ τους που τους φέρεστε σαν σε ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, κάνοντας με αυτού του είδους τη συμπεριφορά σας πολλούς από τους Εθελοντές να λένε επί λέξη ότι «πάνε για υπηρεσία και αισθάνονται σαν μηδενικά».
Πολλοί από ΕΣΑΣ στα πλαίσια ΠΑΝΤΑ της εκτίμησης και της ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ που τρέφουν για τους Εθελοντές, έχουν γίνει οι ΙΔΙΟΙ ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ και Βασιλικότεροι του Βασιλέως βγάζοντας ΟΤΙ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ… ΠΡΟΦΥΛΑΧΤΟΥΝ.
Όλα αυτά, και άλλα πολλά συνοδευόμενα ΚΑΙ με διαγραφές Εθελοντών είναι στα πλαίσια της ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ που τρέφετε για τους Εθελοντές, τους οποίους αποφεύγετε ακόμα και να ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ.
Η «εμπειρία» των 17 χρόνων, είναι αυτή που σας κάνει ΟΧΙ να καταβάλλετε προσπάθειες για την ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ του θεσμού, και για την τόνωση του, αλλά για να τον ΔΙΑΛΥΣΕΤΕ;
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ;
Να συνεχίσω;
Καλύτερα όχι γιατί έχω πάρα πολλά να πω που ΠΟΝΑΝΕ.

Βασίλης Τσούγκαρης
Εθελοντής Πυροσβέστης – Αρθρογράφος
Παραγωγός Ραδιοφωνίας
tsougarisgnomi@gmail.com

ΝΕΚΡΑ ΤΑ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΙΑ

Τραγικό ήταν το τέλος των δύο μικρών αδελφών, του Αχμέτ και του Είχαν, ηλικίας έξι και οκτώ ετών, τα οποία είχαν εξαφανιστεί από την Ορεστιάδα στις 28 Μαΐου.
Τα δύο μικρά αγόρια εντοπίστηκαν νεκρά σήμερα το απόγευμα (12/6), σε οικοδομή στην Ορεστιάδα.
Στο σημείο που εντοπίστηκαν τα δύο παιδιά έσπευσαν εισαγγελέας και αστυνομικοί, ενώ αναμένονται οι διαπιστώσεις του ιατροδικαστή για την αιτία θανάτου.
Υπενθυμίζεται ότι είχαν συληφθεί για την υπόθεση οι γονείς των παιδιών, καθώς και ένας ακόμη άνδρας, κατηγορούμενοι για αγοραπωλησία των παιδιών.
Η Αστυνομία αναζητεί ακόμα μία γυναίκα.
Ο πατέρας των παιδιών, Χασάν Μουσταφά, είχε δηλώσει «φοβάμαι για τη ζωή των παιδιών μου. Δεν μπορώ, να σκεφτώ τη δικιά μου ζωή, χωρίς αυτά».
Παρολες τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν και από τους blogers, η κατάληξη των δυο μικρών παιδιών ηταν τραγική και συγκλόνισε όλο τον κόσμο.
Ας ευχηθούμε να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο.

ΠΑΝΕ «ΠΕΡΙΠΑΤΟ» ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Κάποτε οι εργαζόμενοι αισθάνθηκαν υπερήφανοι με όλα όσα πέτυχαν μέσα από σκληρούς αγώνες.
Ένα από τα πολλά που πέτυχαν ΚΑΠΟΤΕ, ήταν και το λεγόμενο «οκτάωρο».
Και έγινε το οκτάωρο, και ας πούμε, ότι κάποια πράγματα έγιναν ποιο «ανθρώπινα», και ότι ανακουφίστηκε κάπως η εργατιά.
Και πέρασαν τα χρόνια, και «προοδευσαμε», και γίναμε ΕΥΡΩΠΗ (τρομάρα μας) και εκλέξαμε και τις ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ κυβερνήσεις (ξανά μανά τρομάρα μας) με τις «φιλολαϊκές» πολιτικές τους και βρεθήκαμε σήμερα, έτος 2008, να ζούμε σαν «πασάδες»!
Η «ευημερία» μας δε είναι τόση, που βλέποντας το οι «φίλοι» μας, αποφάσισαν να μας δυσκολέψουν λίγο, γιατί η πολλή ευημερία, φέρνει και την τεμπελιά.
Τι έχουμε λοιπόν;
«Παράθυρο για τη δημιουργία εργαζομένων πολλών ταχυτήτων, για την κατάργηση του 8ωρου και την αλλαγή της αμοιβής της υπερωριακής απασχόλησης άνοιξαν οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ, με την απόφαση τους να επεκτείνουν τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας πέραν των 48 ωρών μετά από συμφωνία εργαζομένων-εργοδοτών.
Τα «πυρά» της αντιπολίτευσης δέχτηκε η υπουργός Απασχόλησης Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, επειδή απείχε και δεν καταψήφισε την πρόταση.
Συμβολική κατάληψη στο κτίριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης πραγματοποίησε το πρωί της Τετάρτης το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ζητώντας να μην εφαρμοστεί η απόφαση, ενώ η γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα μιλώντας στον ρ/σ Alpha 98,9 δήλωσε ότι «δεν πρέπει να δεχτούμε να δουλεύουμε 10 ώρες την ημέρα, ακόμα κι αν αμειβόμαστε υπερωριακά, πολύ περισσότερο που δεν θα υπάρχει ούτε αμοιβή.
Θα ζούμε με ψυχοφάρμακα.
Και ξέρετε, το ξόδεμα της ανθρώπινης δύναμης έχει κι αυτό κόστος».
Η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Απασχόλησης Εύη Χριστοφιλοπούλου σχολίασε ότι «η αποχή της Ελλάδας από την διαδικασία υιοθέτησης της Κοινοτικής Οδηγίας στο Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης δεν έχει απολύτως κανένα αντίκρισμα και είναι απλώς "στάχτη στα μάτια" των Ελλήνων πολιτών.
Οι λεονταρισμοί και οι αφορισμοί με μορφή δηλώσεων της υπουργού Απασχόλησης, γίνονται μόνο για εσωτερική κατανάλωση και για δημιουργία εντυπώσεων».
Η υπουργός Απασχόλησης από την πλευρά της υποστήριξε, ότι «η Ελλάδα αντιτάχθηκε στις θέσεις που ακούστηκαν στο Συμβούλιο των Υπουργών, γιατί δεν υπήρξε ψηφοφορία και μαζί με άλλες τέσσερις χώρες δημιουργήσαμε μια ομάδα, η οποία εξέφρασε και εγγράφως με κοινή δήλωση την πλήρη διαφωνία της».
Σε μια εποχή που η καταστρατήγηση του 8ωρου είναι καθημερινό φαινόμενο για χιλιάδες εργαζόμενους η εφαρμογή μιας τέτοιας απόφασης θα φέρει κύμα απολύσεων και αύξηση της ανεργίας κάνουν λόγο οι εργαζόμενοι.
Έντονες είναι οι αντιδράσεις και από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς επιμήκυνση του ωραρίου σημαίνει γιγάντωση των πολυκαταστημάτων σε βάρος τους, όπως λένε.
Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργος Κρατζαφέρης τονίζει σε ανακοίνωση του, ότι για την εφαρμογή της απόφασης θα πρέπει να προϋπάρξει δημοψήφισμα.
Την ίδια ώρα, «χέρι» και στις εφημερίες των γιατρών βάζει το Συμβούλιο υπουργών Απασχόλησης, με την απόφαση του να θεωρούνται ανενεργές στην περίπτωση που ο εργαζόμενος δεν προσέλθει στο χώρο εργασίας του.
Αυτό σημαίνει, ότι οι εφημερίες αυτές δεν θα πληρώνονται με το 40% που ισχύει σήμερα, αλλά θα θεωρούνται ως ρεπό».
Πηγή: ALPHA TV
Εδώ είμαστε.
Φτου κι απ’ την αρχή, και άντε καλό κουράγιο.
Αν δεν το καταλάβαμε ακόμα, ξαναγυρίζουμε στην «αρχή», τότε που ΟΧΙ δεκάωρο, αλλά διπλοβαρδιες και βαλε είχαμε.
Ξαναγυρίζουμε εκεί που σου έλεγε ο εργοδότης έμμεσα πλην σαφέστατα, «η δουλεύεις σαν μαύρος με τους όρους μου, η να η πόρτα».
Αυτή είναι η ουσία.
Θα ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ώρες ατέλειωτες, για ένα κομμάτι ψωμί.
Υπάρχουν άλλωστε και οι κατάλληλες προϋποθέσεις γι αυτό (μισθοί, ασφαλιστικό, κοκ).
Άντε βρε!
Να χαιρόμαστε το νέο μας ωράριο.
Και που είστε!
Έχει ΠΕΡΑΣΕΙ ΗΔΗ (ανεπίσημα).
Το επίσημο θα γίνει όταν θα ασχολούνται όλοι με κάποιο ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ της επικαιρότητας.
Με τις υγείες μας.

Καμπάνα από την Ε.Ε. για την κατάρτιση των επαγγελματιών οδηγών

Καμπάνα από την Ε.Ε. για την κατάρτιση των επαγγελματιών οδηγών ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ http://www.traveldailynews.gr Διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, διότι δεν μετέφεραν στην εθνική νομοθεσία την οδηγία για την κατάρτιση των επαγγελματιών οδηγών, ούτε ανακοίνωσαν μέτρα εφαρμογής της, αποφάσισε να κινήσει την περασμένη Πέμπτη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η οδηγία αυτή προβλέπει υποχρεωτική αρχική επιμόρφωση και περιοδική κατάρτιση των οδηγών οδικών οχημάτων, τα οποία χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή επιβατών. Η οδηγία 2003/59/ΕΚ θεσπίστηκε με σκοπό να εξασφαλιστεί ότι οι επαγγελματίες οδηγοί διαθέτουν ένα ελάχιστο επίπεδο κατάρτισης, ώστε να ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις της αγοράς οδικών μεταφορών. Βάσει της συμφωνίας στην οποία κατέληξαν τα κράτη μέλη όταν εγκρίθηκε, η εν λόγω οδηγία θα έπρεπε να έχει μεταφερθεί στην εθνική νομοθεσία έως τις 10 Σεπτεμβρίου 2006. Μολονότι η Επιτροπή απέστειλε, τον Ιούνιο του 2007, αιτιολογημένη γνώμη στην Πορτογαλία και την Ελλάδα, ζητώντας τους να ενεργήσουν, δεν έχουν ληφθεί τα δέοντα μέτρα συμμόρφωσης με την οδηγία. Σύμφωνα με την οδηγία, τα κράτη μέλη πρέπει να καθιερώσουν ένα σύστημα επιμόρφωσης, επιλέγοντας μία από τις εξής εναλλακτικές δυνατότητες: σύστημα βασισμένο σε παρακολούθηση μαθημάτων και εξέταση ή σύστημα βασισμένο μόνο σε εξέταση. Η περιοδική κατάρτιση πρέπει να διοργανώνεται από εγκεκριμένα κέντρα κατάρτισης. Κάθε οδηγός πρέπει να λαμβάνει κατάρτιση διάρκειας 35 ωρών ανά πενταετία. Στους οδηγούς πρόκειται να χορηγείται πιστοποιητικό επαγγελματικής ικανότητας, με το οποίο βεβαιώνεται ότι έχουν ολοκληρώσει την αρχική επιμόρφωση ή έχουν παρακολουθήσει την επακόλουθη περιοδική κατάρτιση. Τα κράτη μέλη οφείλουν να εφαρμόσουν αυτές τις κανονιστικές ρυθμίσεις από τις 10 Σεπτεμβρίου 2008 για τους οδηγούς των επιβατικών οχημάτων και από τις 10 Σεπτεμβρίου 2009 για τους οδηγούς των οχημάτων εμπορευματικών μεταφορών. Δώρα Σγάρτσου - Δευτέρα, 9 Ιουνίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΘΕΣΙΝΟ ΣΕΙΣΜΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ http://www.fireservice.gr

Αρχηγείο Πυροσβεστικού Σώματος Γραφείο Τύπου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:1950a Ώρα:22:00 Αθήνα:08/06/2008

Σχετικά με την ισχυρή σεισμική δόνηση, που σημειώθηκε στις 15:25 σήμερα, στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, σας γνωρίζουμε ότι:
Από σωστικά συνεργεία της Υπηρεσίας μας, απεγκλωβίστηκαν:
- η Α.Τ., 9 ετών, από τα ερείπια του σπιτιού της, το οποίο κατέρρευσε, στο Δ.Δ. Φώσταινας του Δήμου Ωλενίας,
- τρία (3) ηλικιωμένα άτομα, αγνώστων λοιπών στοιχείων, από ετοιμόρροπα κτίρια, στο Δ.Δ. Κάτω Αχαΐας,
- ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, ο Ν.Π. 83 ετών και η Π.Π., 78 ετών, από τον 1ο όροφο, όταν κατέρρευσε το κλιμακοστάσιο του σπιτιού τους, στο Δ.Δ. Βαρθολομιού Ηλείας,
- μία (1) μοναχή από την Ιερά Μονή Αναλήψεως, όταν κατέρρευσε μέρος του κτιρίου, στο Δήμο Αμαλιάδας.
Επίσης, ελέχθησαν για τυχόν εγκλωβισμένα άτομα, όλα τα κτίρια που υπέστησαν υλικές ζημιές στις πληγείσες περιοχές.
Το Πυροσβεστικό Σώμα, από τη στιγμή της σεισμικής δόνησης, κινητοποίησε το σύνολο των πυροσβεστικών δυνάμεων της Περιφερειακής Διοίκησης Δυτικής Ελλάδος, οι Υπηρεσίες της οποίας τέθηκαν σε γενική επιφυλακή.
Επιπλέον, στις πληγείσες περιοχές κινητοποιηθήκαν, εκτός από την 6η Ε.Μ.Α.Κ. της Πάτρας, σωστικά συνεργεία από την 1η Ε.Μ.Α.Κ. από την Αθήνα, την 5η Ε.Μ.Α.Κ. από τα Γιάννενα και την 7η Ε.Μ.Α.Κ. από τη Λαμία.
Στην περιοχή μετέβησαν, επίσης, ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας κ. Μαργαρίτης Μουζάς με το Ε/Π Super Puma του Π.Σ., που μετέφερε και τη διασωστική ομάδα της 1ης Ε.Μ.Α.Κ. και ο Υπαρχηγός του Π.Σ. Αντιστράτηγος Στυλιανός Στεφανίδης, με δεύτερο Ε/Π του Π.Σ., BK-117.

Η ακριβής πρόβλεψη του Π. Βαρώτσου...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://press-gr.blogspot.com/





Ντοκουμέντο: Η ακριβής πρόβλεψη του Π. Βαρώτσου...
...για τον μεγάλο σεισμό, σε επιστημονική εργασία του στις 29 Μαΐου.

Σε μια πολύ πρόσφατη επιστημονική εργασία του -με ημερομηνία 29 Μαΐου- ο καθηγητής Π. Βαρώτσος είχε προβλέψει επακριβώς την περιοχή που κινδύνευε από σεισμό. Ο χάρτης που δημοσιεύουμε είναι από τη σελίδα 12 της εργασίας αυτής.





















Επισκεφτείτε το http://press-gr.blogspot.com/ για περισσότερες λεπτομέρειες!

Χορός Ρίχτερ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://news.ert.gr/

Δύο νεκροί, δεκάδες τραυματίες, εγκλωβισμοί, καθώς και εκτεταμένες υλικές ζημιές είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός από τον ισχυρό σεισμό που έπληξε τη νοτιοδυτική Ελλάδα και κυρίως τους νομούς Ηλείας και Αχαΐας.

Ο σεισμός είχε επίκεντρο την περιοχή της Ανδραβίδας, σημειώθηκε στις 3.25 το μεσημέρι και σύμφωνα με το Αστεροσκοπείο Αθηνών ήταν μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με εστιακό βάθος μόλις 10 χιλιομέτρων.

Το χαμηλό εστιακό βάθος της δόνησης (10 χλμ) είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει αισθητός στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, έως και τη βόρεια Ελλάδα, ενώ ήδη έχει σημειωθεί πλήθος μετασεισμών, με τον ισχυρότερο να έχει καταγραφεί στις 3.45 το μεσημέρι με μέγεθος 4,7 Ρίχτερ.

Σε ετοιμότητα βρίσκεται ο κρατικός μηχανισμός και η επιστημονική κοινότητα παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τη μετασεισμική ακολουθία, συνιστώντας στους κατοίκους ψυχραιμία.

Σε πανικό οι κάτοικοι Η σεισμική δόνηση αναστάτωσε τους κατοίκους της Πελοποννήσου, που σε πολλές περιοχές παραμένουν έξω από τα σπίτια τους.

Από τα στοιχεία της Πυροσβεστικής προκύπτει ότι οι νομοί που δέχτηκαν το ισχυρότερο χτύπημα του Εγκέλαδου είναι η Αχαΐα και η Ηλεία, και συγκεκριμένα στην βιομηχανική περιοχή της Πάτρας, στην Αμαλιάδα, στα Λεχαινά, στον Πύργο και στο Βαρθολομιό.

Στην Κάτω Αχαγιά , ένας 55χρονος βρήκε το θάνατο όταν κατέρρευσε η στέγη του σπιτιού του, ενώ αργότερα μία ογδοντάχρονη που τραυματίστηκε, εξέπνευσε από ανακοπή καρδιάς κατά τη μεταφορά της στο νοσοκομείο.

Στην περιοχή, σύμφωνα με την αστυνομία, περισσότερα από 15 σπίτια έχουν καταρρεύσει και πολλά ακόμα έχουν υποστεί βαθιές ρωγμές και σημαντικές ζημιές.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε από άνδρες της ΕΜΑΚ ο απεγκλωβισμός ενός μικρού κοριτσιού στο χωριό Φώσταινα, όπου έχουν αναφερθεί καταρρεύσεις σπιτιών, καθώς και μιας τριμελούς οικογένειας αλλοδαπών στο Βαρθολομιό.

Το χωριό Βάλμη, στην Πηνεία, κυριολεκτικά ισοπεδώθηκε από τη σεισμική δόνηση, καθώς κατέρρευσαν ολοσχερώς 13 κτίρια και η εκκλησία του χωριού, ενώ επικινδύνως ετοιμόρροπα χαρακτηρίστηκαν τα υπόλοιπα σπίτια.

Ήδη ο αρμόδιος αντινομάρχης, έκανε έκκληση για αποστολή σκηνών, τροφίμων και νερού.

Σε δρόμους, πλατείες και υπαίθριους χώρους, είτε σε ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής, αναμένεται να διανυκτερεύσουν οι περισσότεροι κάτοικοι των δήμων Δύμης, Μόβρης και Λαρισσού της δυτικής Αχαΐας , διστάζοντας να επιστρέψουν στα σπίτια τους, καθώς γίνονται αντιληπτοί οι αλλεπάλληλοι μετασεισμοί.

Επίσης, έχουν γίνει αναφορές για καταρρεύσεις σπιτιών, καθώς και ζημιές σε αλλά σπίτια και κτίσματα στους δήμους Ωλενίας και Φαρρών.

Περισσότεροι από 40 τραυματίες έχουν μεταφερθεί με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο της Πάτρας Άγιος Ανδρέας, στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου, της Αμαλιάδας, καθώς και στα Κέντρα Υγείας των νομών Αχαΐας και Ηλείας.

Οι περισσότεροι φέρουν ελαφρά τραύματα, τα περισσότερα εκ των οποίων προκλήθηκαν κατά τον πανικό τους την ώρα της σεισμικής δόνησης, ένω τέσσερις, οι οποίοι νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Αμαλιάδας, έχουν υποστεί σοβαρά κατάγματα και πρόκειται να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.

Εκτός από τις εκτεταμένες υλικές ζημιές σε κτίσματα, προβλήματα υπάρχουν και στο οδικό δίκτυο, κυρίως λόγω κατολισθήσεων.

Συγκεκριμένα κατολισθήσεις έγιναν στο 74ο χιλιόμετρο της οδού Τρίπολης-Αρχαίας Ολυμπίας και στο Διακοφτό, όπου η κυκλοφορία αποκαταστάθηκε το απόγευμα.

Στρέβλωση στις σιδηροδρομικές γραμμές κοντά στην Κάτω Αχαγιά, διαπίστωσαν κλιμάκια του ΟΣΕ, που διέκοψαν την κυκλοφορία των τρένων αμέσως μετά το σεισμό, προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητοι έλεγχοι.

Η κυκλοφορία των τρένων στην περιοχή, από Πάτρα έως Πύργο, δεν αναμένεται να αποκατασταθεί, πριν από το μεσημέρι της Κυριακής και η εξυπηρέτηση των επιβατών, πραγματοποιείται με μετεπιβίβαση σε λεωφορεία.

Επίσης, βλάβες έχουν παρουσιαστεί σε δυο υποσταθμούς της ΔΕΗ στη βιομηχανική περιοχή των Πατρών. Άμεση κινητοποίηση Σε ετοιμότητα βρίσκονται η Κυβέρνηση καθώς και οι αρμόδιες υπηρεσίες αρχές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από το σεισμό αλλά και για τη διαπίστωση των ζημιών που έχουν προκληθεί.

Αερογέφυρα για παροχή κάθε βοήθειας και αποστολή πρόσθετων αστυνομικών και πυροσβεστικών δυνάμεων, καθώς και δυνάμεων πολιτικής προστασίας έχει στήσει το υπουργείο Εσωτερικών με την πληγείσα από το σεισμό των 6,5 Ρίχτερ περιοχή της βορειοδυτικής Πελοποννήσου.

Ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, κάνοντας το απόγευμα έναν πρώτο απολογισμό από τις ζημιές, τόνισε ότι από την πρώτη στιγμή ο κρατικός μηχανισμός τέθηκε επί ποδός και ήδη εφαρμόζεται στους νομούς Αχαΐας και Ηλείας το σχέδιο "Ξενοκράτης", για το οποίο ο Πρωθυπουργός ενημερώνεται συνεχώς.

Ο υπουργός εξέφρασε την οδύνη του για δυο νεκρούς που καταπλακώθηκαν στα σπίτια τους στην Κάτω Αχαγιά. Αναφερόμενος στο θέμα των μετασεισμών, ο υπουργός είπε ότι σύμφωνα με τους επιστήμονες, λόγω των ειδικών χαρακτηριστικών του σεισμού, θα υπάρχουν αρκετοί μετασεισμοί που θα φθάσουν ίσως και τα 5,5 Ρίχτερ.

Τόνισε, ωστόσο, ότι δεν υπήρξε καμία ειδοποίηση ή προειδοποίηση από το σύστημα ΒΑΝ για το σεισμό της Ανδραβίδας.

Ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας μετέβη στις πληγείσες περιοχές, για τις οποίες αναχώρησαν επίσης από το μεσημέρι σωστικά συνεργεία της ΕΜΑΚ από την Αθήνα, τα Γιάννενα και τη Λαμία.

Επίσης, με εντολή του υπουργού Παιδείας ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΚ επικεφαλής 25μελούς κλιμακίου μηχανικών μεταβαίνει στην πληγείσα περιοχή όπου σε συνεργασία με τη νομαρχία θα ελέγξουν όλες τις σχολικές μονάδες.

Στους νομούς Αχαΐας και Ηλείας τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά αύριο.

Για τις πληγείσες περιοχές αναχώρησαν ακόμη με εντολή του υπουργού Γ. Σουφλιά , ο γγ του ΥΠΕΧΩΔΕ και ο πρόεδρος της Υπηρεσίας Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων, καθώς και 60 μηχανικοί που αναμένεται να ελέγξουν τη στατικότητα των κτιρίων και να εξετάσουν τα προβλήματα που προκάλεσε το ισχυρό χτύπημα του Εγκέλαδου.

Κανονικά λειτουργούν οι διάδρομοι προσγείωσης-απογείωσης αεροσκαφών, στα πολεμικά αεροδρόμια Ανδραβίδας και Αράξου, όπου σημειώθηκαν περιορισμένες ζημιές.

Σε ετοιμότητα και το αεροδρόμιο της Ελευσίνας για τη μεταφορά ειδικών δυνάμεων αντιμετώπισης καταστροφών της πολεμικής αεροπορίας, εφόσον κριθεί αναγκαίο.

Εν τω μεταξύ, επταήμερη άδεια δίδεται με απόφαση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, σε όλους τους Στρατιωτικούς, μόνιμους και Έφεδρους, που κατάγονται από τις πληγείσες περιοχές. Εκτιμήσεις των σεισμολόγων Ο Πρόεδρος του ΟΑΣΠ, καθηγητής Σεισμολογίας, Κωνσταντίνος Μακρόπουλος είπε ότι ο σεισμός ήταν επιφανειακός και η περιοχή όπου σημειώθηκε είναι σεισμογενής.

"Δεν εκπλαγήκαμε από το σεισμό. Παραμένουμε σε επιφυλακή, καθώς, αν δεν περάσουν δύο 24ωρα, δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις ως προς την εξέλιξη της μετασεισμικής δραστηριότητας" ανέφερε ο κ. Μακρόπουλος, που εκτίμησε ότι κατά πάσα πιθανότητα η δόνηση των 6,5 Ρίχτερ ήταν ο κύριος σεισμός.

Από την πλευρά του, ο καθηγητής Γεωλογίας Ευθύμιος Λέκκας υποστήριξε ότι είχε υπάρξει εκτίμηση-πρόβλεψη για έναν τέτοιο σεισμό στη συγκεκριμένη περιοχή από την ερευνητική ομάδα του κ. Λάγιου και ότι η εκτίμηση αυτή είχε αναρτηθεί σε σχετικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, ενώ, όπως είπε, είχε σταλεί και στον ΟΑΣΠ.

Σύμφωνα με ενημέρωση του διευθυντή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου Αθηνών Δημήτρη Σταυρακάκη, αλλά και του διευθυντή Ερευνών του Αστεροσκοπείου Γεράσιμου Παπαδόπουλου, πιθανότατα η δόνηση των 6,5 Ρίχτερ πρόκειται για τον κύριο σεισμό.

Εξαιτίας του μικρού εστιακού βάθους, οι σεισμολόγοι αναμένουν περεταίρω μετασεισμική δραστηριότητα και ο κ. Παπαδόπουλος ζήτησε άμεση κινητοποίηση για τον έλεγχο των κτιρίων, ώστε να μην υπάρξουν καταρρεύσεις.

"Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα" για το Star Channel..;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://greece-salonika.blogspot.com/

Έχουν αρχίσει τα όργανα εδώ και καιρό στο STAR αλλά τον τελευταίο καιρό φαίνεται οτι τα πράγματα φτάνουν σε άσχημο σημείο.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο "πανελλαδικής (;) εμβέλειας και κάλυψης" τηλεοπτικός σταθμός αποφάσισε να υποβαθμίσει την ειδησεογραφία της Θεσσαλονίκης αλλά και της Β.Ελλάδας και προχωρεί στο κλείσιμο του κλιμακίου του στην περιοχή!
Οι περίπου 25 εργαζόμενοι στο ανταποκριτικό γραφείο του STAR στη Θεσσαλονίκη έμαθαν μάλιστα τυχαία την ειλημμένη απόφαση του Δ.Σ. του σταθμού για το κλείσιμο του γραφείου όταν ο ιδιοκτήτης του χώρου στον οποίο σταγάζονται επικοινώνησε τηλεφωνικά για να πάρει περισσότερες πληροφορίες για τον λόγο για τον οποίο "δεν θα ανανεωθεί το ενοικιαστήριο του χώρου μετά τις 31 Αυγούστου.."

Οι εργαζόμενοι ξαφνιάστηκαν και ξετύλιξαν μόνοι τους το κουβάρι καθώς όπως δείχνουν τα πράγματα η διεύθυνση του σταθμού είχε αποφασίσει να τους το ανακοινώσει την τελευταία στιγμή!!
Στο θέμα παρεμβαίνει η ΕΣΗΕΑ μετά την απόφαση του καναλιού που θα έχει αποτέλεσμα να μείνουν άνεργοι οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί που το στελεχώνουν.
Από όσα μαθαίνουμε υπήρξε παρέμβαση του διευθυντή ειδήσεων Σταμάτη Μαλέλη για τους δημοσιογράφους αλλά δεν είναι γνωστό αν θα γίνει κάτι.
Από την άλλη πλευρά πολλοί εργαζόμενοι στον σταθμό έχουν ενοχληθεί από τη συμμετοχή στελέχους των ειδήσεων-δημοσιογράφο ο οποίος συμμετέχει με προτάσεις περικοπών και απολύσεων...
"Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα" λεγόταν η περίφημη εκπομπή της ΕΡΤ1 πριν 15 χρόνια..Και "πανελλαδικής κάλυψης τηλεοπτικό κανάλι" δε νοείται με γραφεία μόνο στην Αθήνα να συμπληρώσουμε εμείς..

2ο Διεθνές Φεστιβάλ «EMOTION PICTURES - Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία»

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ http://www.disabled.gr/

Το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ «EMOTION PICTURES - Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία», θα πραγματοποιηθεί 21-23 Ιουνίου 2008 στο Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς.
Το EMOTION PICTURES οργανώνεται από τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας - Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, με πρωτοβουλία του Υπουργού Επικρατείας και Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Θεόδωρου Ρουσόπουλου, και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, με στόχο την ανάδειξη των θεμάτων που προάγουν την αποδοχή των ατόμων με αναπηρία στην ελληνική κοινωνία και την ευαισθητοποίηση των ΜΜΕ.

Το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ «EMOTION PICTURES», που πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, σημείωσε εξαιρετική επιτυχία, τόσο από πλευράς προσέλευσης κοινού (με πάνω από 3000 θεατές) όσο και κάλυψης από τα ΜΜΕ.

Οι προβολές δεν περιορίστηκαν στην Αθήνα.

Μετά τη λήξη του Φεστιβάλ οι ταινίες ταξίδεψαν σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού σε συνεργασία με Δήμους (είχαμε επαφή με 800 Δήμους), καθώς και πανεπιστήμια και φορείς των Ελλήνων της Διασποράς.
Φέτος το EMOTION PICTURES ετοιμάζει ένα πλούσιο και εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόγραμμα με 30 ταινίες από όλο τον κόσμο και βεβαίως και από την Ελλάδα.

Ταινίες με ποικίλο περιεχόμενο και φιλοσοφία, που μιλούν διαφορετικά για την αναπηρία, από χώρες όπως Αφγανιστάν, Βιετνάμ, Ρωσία, νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, Ιαπωνία. Πολλές από τις ταινίες αυτές αναφέρονται σε κοινωνικά θέματα που δεν τα συσχετίζουμε συνήθως με την αναπηρία, ενώ συνδέονται άρρηκτα μαζί της, όπως ο πόλεμος και η περιβαλλοντική καταστροφή.

Το παγκόσμιο αναπηρικό κίνημα αγωνίζεται γι’ αυτά τα θέματα και το φεστιβάλ δε θα μπορούσε παρά να συμπορεύεται μαζί του, εντάσσοντας φέτος στο πρόγραμμα προβολών αφιέρωμα γύρω από τους άξονες πόλεμος και αναπηρία, περιβάλλον και αναπηρία.

Μετά την προβολή των ταινιών θα γίνει συζήτηση με τη συμμετοχή καλλιτεχνών και προσωπικοτήτων από την Ταϊτή, την Αγγλία και το Αφγανιστάν, που αγωνίζονται να φέρουν στο προσκήνιο θέματα που κρατιούνται συστηματικά στο περιθώριο.
Θα προβληθεί, μεταξύ άλλων, το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ

Η Μισή Ζωή του Ντένις Ο’ Ρουρκ, το οποίο δείχνει τις επιπτώσεις των παράνομων πυρηνικών δοκιμών στην υγεία των κατοίκων των νησιών Μάρσαλ.

Η ταινία έχει αποσπάσει το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και το βραβείο ειρήνης του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Η έκπληξη του φετινού φεστιβάλ είναι ο νεότερος σκηνοθέτης στον κόσμο, σύμφωνα με το Βιβλίο Γκίνες, ο οποίος πρωταγωνιστεί και στην ταινία του, o δωδεκάχρονος Ινδός Κισάν Σρικάντ.

Η πολυβραβευμένη ταινία του Στους πέντε δρόμους συνέβαλε στο να γίνει ευρύτερα γνωστός ο αγώνας που δίνεται στην πατρίδα του για το δικαίωμα των παιδιών του δρόμου στη μόρφωση.
Το παιδί είναι στο επίκεντρο του Φεστιβάλ.

Από φέτος το EMOTION PICTURES αρχίζει συνεργασία με τον ινδικό οργανισμό “Chinh India Forum” (Φόρουμ Τσίνx της Ινδίας - http://www.chinh.in/) και μαζί με το σκηνοθετικό ντουέτο Μίνακσι και Βινάι Ράι (με 27 εθνικά και διεθνή βραβεία) διοργανώνουν ένα εργαστήριο κινούμενων σχεδίων.

Οι Ράι έχουν αναπτύξει έναν ειδικό τρόπο να απελευθερώνουν τη δημιουργικότητα παιδιών με αναπηρία με τη βοήθεια των κινουμένων σχεδίων. Καθοριστικής σημασίας στην προσπάθεια αυτή υπήρξε η αρωγή της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNESCO και του Ιδρύματος Ι. Φ. Κωστόπουλου.

Η ταινία που θα προκύψει από αυτό το εργαστήριο, με τη συνεργασία της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, και στο οποίο θα συμμετέχουν 30 παιδιά από την Ελλάδα, θα παρουσιαστεί στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ στις 23 Ιουνίου και θα προβληθεί σε όλα τα σχολεία που βρίσκονται υπό την αιγίδα της UNESCO.
Το Φεστιβάλ ανοίγει με μια προφεστιβαλική εκδήλωση στις 20 Ιουνίου στη Πλατεία Συντάγματος όπου θα προβληθεί η πολυβραβευμένη ταινία videodance

Το τίμημα της ζωής από την κορυφαία βρετανική ομάδα DV8, καθώς και μια ταινία μικρού μήκους βασισμένη στο φωτογραφικό υλικό της βραβευμένης φωτογράφου Έιμι Λάιν, η οποία έχει ταξιδέψει σε εμπόλεμες περιοχές σε όλο τον κόσμο φωτογραφίζοντας παιδιά με αναπηρία.
Στην τελετή έναρξης του φεστιβάλ (21 Ιουνίου, Μουσείο Μπενάκη) θα προβληθεί η ταινία

Το όνειρό μου που παρουσιάζει την Καλλιτεχνική Ομάδα Ατόμων με Αναπηρία της Κίνας.

Η ταλαντούχα ομάδα έχει τιμηθεί από τον Γενικό Διευθυντή της UNESCO με τον τίτλο UNESCO Artist for Peace.
Μέσα σε δύο χρόνια το Φεστιβάλ δέχτηκε περισσότερες από 500 συμμετοχές.

Το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ, με ταινίες για την ανεξάντλητη δύναμη της ζωής, αγκαλιάζει μεταξύ άλλων θέματα όπως αναπηρία και σεξουαλικότητα, ομοφυλοφιλία, και μητρότητα.
Παρακαλούμε βρείτε την ηλεκτρονική μορφή του flyer με το Συνοπτικό Πρόγραμμα Προβολών του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ «EMOTION PICTURES - Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία», στον ακόλουθο σύνδεσμο:ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ «EMOTION PICTURES - Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία»
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Φεστιβάλ: http://www.ameamedia.gr/
Σας περιμένουμε 21-23 Ιουνίου στο Νέο Μουσείο Μπενάκη!

EMOTION PICTURES ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΟΤΚΙΜΑΝΤΕΡ & ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας-Γενική Γραμματεία ΕνημέρωσηςΦραγκούδη 11 και Απ. Παύλου, 101 63 Αθήνα

EMOTION PICTURESINTERNATIONAL FESTIVAL DOCUMENTARY & DIASABILITYSecretariat General of Communication-Information11, Fragoudi and A. Pavlou str, 101 63 Athens GreeceTel: +30 210 9098 245, 210 90 98 723, Fax: +30 210 9098 036e-mail: festival@ameamedia.gr, http://www.ameamedia.gr/
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr