Εκδοτικό Πρόγραμμα 2015 ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Εκδοτικό πρόγραμμα 2015

Χάρης Αθανασιάδης Τα αποσυρθέντα βιβλία. Έθνος και σχολική ιστορία στην Ελλάδα. 1858-2008 Για ποιους λόγους και υπό ποιες συνθήκες ένα σχολικό εγχειρίδιο γίνεται αντικείμενο δημόσιας διαμάχης; Και γιατί κάθε φορά που ξεσπά μια τέτοια διαμάχη καταλήγει σε απόσυρση του επίμαχου εγχειριδίου; Με αφετηρία την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού (2006-2008), τούτη η μελέτη ανατέμνει τέσσερις συμβολικούς πολέμους για ισάριθμα «αιρετικά» εγχειρίδια. Η αφήγηση ξετυλίγεται ανάστροφα, από το παρόν στο παρελθόν, αποτυπώνοντας την πορεία που ακολούθησε η ιστορική έρευνα. Κάθε διαμάχη και ένα βήμα, κάθε βήμα και ένα κεφάλαιο, ωσότου από την Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης επιστρέψουμε στις αρχές του 20ού αιώνα στην Ελλάδα του μαχητικού εθνικισμού. Σε όλες τις περιπτώσεις, το κεντρικό διακύβευμα ήταν ο εθνοποιητικός ρόλος της σχολικής μας Ιστορίας – το περιεχόμενο, εντέλει, της εθνικής μας ταυτότητας. Σε όλες τις περιπτώσεις, τα «αιρετικά» (και τελικώς αποσυρθέντα) βιβλία απέκλιναν ουσιωδώς από τον ιστορικό κανόνα όπως αυτός είχε διαμορφωθεί και εμπεδωθεί στα τέλη του 19ου αιώνα. Ξεχώρισαν και προκάλεσαν, διότι ήταν κάτι περισσότερο ή κάτι διαφορετικό από ένα άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για το αρχέγονο και ανάδελφο ελληνικό έθνος. Η μελέτη ολοκληρώνεται με μια αντίστιξη: αναλύεται το δημοφιλέστερο και μακροβιότερο αναγνωστικό του 19ου αιώνα ως ιστορικό αφήγημα, που αποκλίνει σημαντικά από τον κανόνα, ακριβώς επειδή γράφτηκε και διδάχτηκε πριν αυτός κατισχύσει ολοκληρωτικά. Καταδεικνύεται, έτσι, πως η σχολική μας Ιστορία έχει κι αυτή την ιστορία της. Ο Χάρης Αθανασιάδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τ Ζαϊμάκης Γ. - Φουρναράκη Ε.    Κοινωνία και αθλητισμός στην Ελλάδα. Κοινωνιολογικές και ιστορικές προσεγγίσεις Ο αθλητισμός βρίσκεται στις ρίζες των σύγχρονων / νεότερων αστικών κοινωνιών και συνδιαμορφώνεται ιστορικά με αυτές, ως συστατικό μέρος της κοινωνικής τους οργάνωσης. Είναι αδύνατο να καταλάβουμε πλήρως αυτές τις κοινωνίες χωρίς να γνωρίσουμε σε βάθος το αθλητικό φαινόμενο. Αλλά και αντίστροφα: η κατανόηση του αθλητισμού είναι αδύνατη αν δεν τον θεωρήσουμε ως διακριτό αντικείμενο των κοινωνικών επιστημών, ισοδύναμο με άλλα μείζονα αντικείμενα έρευνας και θεωρητικής αναζήτησης· κι αν δεν τον δούμε έξω από τις μυθοποιήσεις και τις εξιδανικεύσεις της κυρίαρχης αθλητικής ιδεολογίας, που έχει την τάση να παρουσιάζει τον αθλητισμό ως μια φυσική και εγγενώς θετική ανθρώπινη έξη, πέρα από την κοινωνία, τις συγκρούσεις και τις εξουσιαστικές δομές της, δηλαδή πέρα από την ιστορία. Τα κείμενα αυτού του τόμου αποτυπώνουν τις εγχώριες ερευνητικές αναζητήσεις και επιστημονικές ζυμώσεις που συντελούνται αυτή την περίοδο στο πεδίο του αθλητισμού, ανταποκρινόμενα στην ανάγκη επικοινωνίας μεταξύ ερευνητών και ερευνητριών από διαφορετικούς κλάδους. Κοινωνιολογικά και ιστορικά στην πλειονότητά τους, αναδεικνύουν διαφορετικά ερευνητικά εγχειρήματα και προσεγγίσεις του αθλητικού φαινομένου, που αφορούν την κοινωνική οργάνωση των σπορ, τις κοινωνικές πρακτικές που αναπτύσσονται γύρω απ’ αυτά, τη συγκρότηση και διαπραγμάτευση ταυτοτήτων, τους λόγους, τα συμβολικά νοήματα και τα αξιακά συστήματα που διαπερνούν τους αθλητικούς κόσμους    Ο Γιάννης Ζαϊμάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής Ανάλυσης και Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Έρευνας στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.  Η Ελένη Φουρναράκη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Νεώτερη Κοινωνική Ιστορία στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Τόμος αφιερωμένος στον Χάγκεν Φλάισερ Η μακρά σκιά της δεκαετίας του ’40 Πόλεμος - Κατοχή - Αντίσταση - Εμφύλιος  Κατερίνα Γαρδίκα, Άννα Μαρία Δρουμπούκη, Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Κώστας Ράπτης (επιμέλεια)

Κείμενα: Wolfgang Benz, Πολυμέρης Βόγλης, Gerhard Botz, Johannes Houwink ten Cate, Nadia Danova, Χάρη Δελλοπούλου, Άννα Μαρία Δρουμπούκη, Αγγέλα Καστρινάκη, Δημήτρης Κουσουρής, Νίκος Μαραντζίδης, Ελένη Μπεζέ, Ρίκα Μπενβενίστε, Ηλίας Νικολακόπουλος, Δέσποινα Ι. Παπαδημητρίου, Eberhard Rondholz, Αιμιλία Ροφούζου, Θανάσης Δ. Σφήκας, Ιάσονας Χανδρινός, Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Χρήστος Χατζηιωσήφ, Dörte von Westernhagen Το 1945, μόλις έληξε επίσημα ο Πόλεμος, ο χειρότερος στην παγκόσμια ιστορία, οι άνθρωποι ανάσαναν. Άρχισε να κυριαρχεί η πεποίθηση πως τα δεινά είχαν τελειώσει. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν είχε τελειώσει· το παρελθόν αρνιόταν επίμονα να παρέλθει. Σε όλες τις χώρες, αυτοί οι διάδοχοι «πόλεμοι της μνήμης» διαμόρφωναν ταυτότητες και γίνονταν αντικείμενο δημόσιων αντιπαραθέσεων, τόσο σε εθνικό, όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο. Η διαχείριση του ναζιστικού παρελθόντος, οι πανταχόθεν αποσιωπήσεις, η μνήμη του Ολοκαυτώματος, η υποβάθμιση του δωσιλογισμού, οι συνεχιζόμενες ιστοριογραφικές διαμάχες για την περίοδο αποτελούν ορισμένες μόνο από τις θεματικές που προσεγγίζονται στον ανά χείρας τόμο. Στα άρθρα που εμπεριέχει, Ελλήνων και ξένων ιστορικών, κυριαρχεί η κριτική στάση απέναντι σε μύθους, σιωπές και διαστρεβλώσεις, που σφράγιζαν τις επίσημες πολιτικές μνήμης εντός και εκτός Ελλάδας. Η αντίσταση, ο δωσιλογισμός, οι συλλογικές μνήμες αναδεικνύονται μέσα από νέες αναγνώσεις, εννοιολογήσεις και προσεγγίσεις, ως πολυδιάστατα κοινωνικά φαινόμενα. Στον παρόντα τόμο, που αφιερώνεται στον Χάγκεν Φλάισερ, ερευνητή και δάσκαλο με μακρά και εξέχουσα θητεία στα θέματα αυτά, διαφαίνεται ότι το άβολο αυτό παρελθόν αποδεικνύεται ιδιαίτερα «σκληρό για να πεθάνει», καθώς αναβιώνει πολλαπλώς, ρίχνοντας τη βαριά σκιά του στο Σήμερα και στο Αύριο.

Κωνσταντίνος Ράντης   Εισαγωγή στη διαλεκτική Από τον Πλάτωνα ως τον Marcuse   Μια σφαιρική θεώρηση της ιστορίας της διαλεκτικής από τον Ζήνωνα τον Ελεάτη, τον Πλάτωνα στον Καντ και τον Χέγκελ κι από κει στον Μαρξ, τον Αλτουσέρ και τον Μαρκούζε.

Στην εποχή μας, όταν γίνεται λόγος για διαλεκτική, εννοείται ουσιαστικά εκείνη του Χέγκελ. Ωστόσο η διαλεκτική έχει την απαρχή της στη «διαλεκτική των υποθέσεων» του Ζήνωνα του Ελεάτη, η οποία, μέσα από την ανάπλασή της στις μορφές της πλατωνικής διαλεκτικής και «διαλεκτική του ενός» του Πρόκλου, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της εγελιανής διαλεκτικής. Παρά την έλλειψη της αυτοαναφορικής υποκειμενικότητας στη διαλεκτική του Πλάτωνα, o Χέγκελ την τοποθέτησε δίπλα στην καντιανή υπερβατολογική διαλεκτική των κοσμολογικών αντινομιών. Από τη σκοπιά του, ούτε η μία ούτε η άλλη κατόρθωσαν να υπερβούν τη μορφή της αρνητικής διαλεκτικής, καθώς αποφεύγουν απλώς την αντίφαση. Μέσω ακριβώς της αντίφασης,  η δική του θεωρησιακή διαλεκτική επιτυγχάνει την ανώτερη ενότητα των αντιθέτων που υπόκειται ως βάση σε κάθε πράγμα. Ο Μαρξ δεν αντέστρεψε απλώς την εγελιανή αρνητική διαλεκτική, τη μετασχημάτισε περνώντας κάθε φορά από την επιφανειακή σε μια πιο ουσιαστική αντίφαση και στις πραγματικές αντιθέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αντλώντας από τον Λένιν και τον Ένγκελς, ο Αλτουσέρ έδειξε τη βαθύτερη αυτή «αντιστροφή», χωρίς ωστόσο να συγκεκριμενοποιήσει την «προσδιορισμένη άρνηση» στη μαρξική θεωρία. Ο Μαρκούζε επιχείρησε μια ιστορικοφιλοσοφική ερμηνεία της συνολικής ιστορίας της διαλεκτικής, επαναπροσδιορίζοντάς την έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στην ανάλυση του ύστερου καπιταλισμού και να υποδεικνύει τη ρεαλιστική δυνατότητα «μετάβασης από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας». Ο Κωνσταντίνος Ράντης είναι Καθηγητής Ιστορίας της Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη - Χλόη Ακριθάκη-Geitmann (φωτογραφίες)   Ανεμόεσσα  και άλλες ιστορίες από τα οικόσημα της Πράγας

Το βιβλίο αυτό είναι ένα μικρό αφιέρωμα στη γοητευτική Πράγα. Tην πόλη που σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι, να δοκιμάζεις, να δημιουργείς. Την πόλη που ευτύχισε να μην έχει υποστεί ούτε φυσικές καταστροφές, μα ούτε και τον ανθρώπινο παραλογισμό που οδηγεί στην ισοπέδωση των ίδιων των δημιουργημάτων του.  Είναι ένα αφιέρωμα στην πόλη που επιλέξαμε να ζούμε κι όπου η καθημερινότητα μοιάζει με συνεχή περιπλάνηση στην ιστορία της Ευρώπης. Είναι το δικό μας ευχαριστώ για τα όμορφα χρόνια που μας χαρίζει.  Επτά διηγήματα γεμάτα στιγμές της Πράγας, άλλες πραγματικές κι άλλες φανταστικές, που συνοδεύονται με αντίστοιχες φωτογραφίες από τα οικόσημα που στολίζουν τα κτίρια της πόλης και υπογράφουν την ομορφιά της.  «Η Πράγα δεν σ’ αφήνει να φύγεις», είχε γράψει ο Φραντς Κάφκα. Ένα αιώνα αργότερα, και μετά από αρκετά χρόνια παραμονής μας σ’ αυτή την πόλη, επαναλαμβάνουμε και οι δυο μας την ίδια εκείνη φράση με την ίδια ευκολία.  Πράγα, Σεπτέμβρης 2015 Η Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου το 1958, όπου και έζησε μέχρι το 1974. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στατιστική στο University of Washington στις ΗΠΑ. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Πράγα. Έργα της είναι: Όταν θα πέσουν τα μαύρα (2004), Η ψυχή του χρυσού (2009), Στο αδιέξοδο (2011), Προσωπεία περικείμενοι (2012), Μέλι για την κυρά (2013), Στο ρήγμα του χρόνου (2014). H Χλόη Ακριθάκη-Geitmann είναι κόρη του γνωστού ζωγράφου Αλέξη Ακριθάκη και της γυναίκας του Φώφης και γεννήθηκε στο Βερολίνο σε έντονα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Μεγάλωσε στην Αθήνα και το 1987 επέστρεψε στο Βερολίνο όπου έκανε σπουδές γραφιστικής και φωτογραφίας με έμφαση στα digital media. Με το τέλος των σπουδών της εργάστηκε σαν φωτογράφος και graphic designer. Σήμερα ζει στην Πράγα και εκθέτει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Βένια Δημητρακοπούλου, εικαστικός Νίκος Παναγιωτόπουλος, Καθηγητής Κοινωνιολογίας (Πανεπιστήμιο Κρήτης, Ελλάδα), αντιπρόεδρος Ιδρύματος Bourdieu Franz Schultheis, Καθηγητής Κοινωνιολογίας (Πανεπιστήμιο, St. Gallen, Ελβετία), Πρόεδρος Ιδρύματος Bourdieu Mirrors Κοινή έκδοση - H οικονομία της Αθλιότητας - Η αθλιότητα της Οικονομίας - Διάλογοι (σε συνεργασία με τις εκδόσεις Futura) Δυο επιστήμονες και μια καλλιτέχνις θέτουν πρόσωπο με πρόσωπο δύο τρόπους με τους οποίους μπορεί να μιλήσει κανείς για την κοινωνία, την επιστήμη και την τέχνη. Δυο καθηγητές κοινωνιολογίας, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και ο Franz Schultheis, και η εικαστικός Βένια Δημητρακοπούλου επιχειρούν, στην κοινή τους έκδοση με τίτλο: «MIRRORS», να καταστήσουν γνωστό και αναγνωρίσιμο ένα από τα σημαντικά διακυβεύματα της εποχής μας: πως είναι καιρός οι τέχνες και οι κοινωνικές επιστήμες να ενώσουν τα συμβολικά τους όπλα με στόχο να υπερασπιστούν έναν κοινωνικό κόσμο που κλυδωνίζεται και αποδομείται από νέες έντονες διεθνείς μορφές κυριαρχίας. Με την προσοχή τους στραμμένη στην σημερινή Ευρώπη η οποία απομακρύνεται, όλο και περισσότερο, από τη ρεαλιστική ουτοπία που τη χαρακτήριζε αρχικά, μετασχηματίζοντας τα πολιτικά όνειρα πολλών πολιτών της σε εφιάλτη, οι δυο κοινωνιολόγοι μελέτησαν τόσο την Ελλάδα όσο και τη Γερμανία, με στόχο να αναδειχθούν οι βαθιές αντιφάσεις του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Παρουσιάζοντας αντιμέτωπα τα αποτελέσματα των ερευνών τους προτείνουν στον αναγνώστη μια συγκριτική ακτινογραφία των δύο κοινωνιών οι οποίες, ενώ φαίνεται να τοποθετούνται σε αντίθετες θέσεις σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και δυνάμεων, συνιστούν ουσιαστικά δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: και οι δυο διέπονται από κοινωνικο-ιστορικές δυναμικές διαδικασίες που συναρτώνται με τη ριζοσπαστικοποιημένη εμπορική λογική του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Στα βιβλία τους: «Η οικονομία της αθλιότητας» και «Η αθλιότητα της οικονομίας», γυναίκες και άνδρες καταθέτουν το καθημερινό τους βίωμα μέσα σε έναν ανομικό κοινωνικό κόσμο, μιλούν για τη ζωή τους, από την οποία η σημερινή κρίση μοιάζει να έχει κλέψει κάθε υλοποιήσιμο και προβλέψιμο μέλλον τους, Με αφορμή αυτό το ερευνητικό υλικό, η εικαστική γλώσσα της Βένιας Δημητρακοπούλου εξερευνά τα δίπολα και τις αντιθέσεις, σε υλικό και σε συμβολικό επίπεδο, δημιουργώντας ένα εικαστικό έργο με τίτλο: «Διάλογοι» που λειτουργεί ως «εργαλείο» αποκατάστασης και χειραφέτησης, επιτρέποντας την υλοποίηση του θεμελιώδους στόχου των συνεργατών της: να δοθεί η δυνατότητα σε όλους αυτούς στους «καθημερινούς ανθρώπους», οι οποίοι βιώνουν την ανατροπή των σχέσεών τους με το εφικτό, το πιθανό και το επιτρεπτό, να βγουν από το σκοτάδι, να λάβουν μια κοινωνική θεατότητα, να μετασχηματισθούν σε καθρέπτες, στους οποίους οι παρατηρητές να μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και να προσπαθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα τη δική τους κοινωνική συνθήκη.

Joyce Hargreaves Οι δράκοι. Μία σύντομη ιστορία   Μια σύντομη διαχρονική εξερεύνηση στο θαυμαστό κόσμο των δράκων – κακόβουλων και καλοκάγαθων, τρομακτικών και φαιδρών. Γιατί οι δράκοι εμφανίζονται σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς της Γης; Τι είναι ο μυστηριώδης γεωμαντικός χρυσός που φρουρούν μυστικά; Μπορεί οι άραγε οι δράκοι να είναι μια λαϊκή ανάμνηση από κάτι που κάποτε μας κυνηγούσε; Με πλούσια εικονογράφηση (και με παραρτήματα για τις χαρακτηριστικές τοποθεσίες με δράκους σ’ όλη τη Βρετανία), η Τζόυς Χάργκρηβς αφηγείται την ιστορία των εκπληκτικών αυτών ζώων με παραδείγματα που προέρχονται απ’ όλο τον κόσμο.

Miranda Lundy Iεροί αριθμοί. Η κρυφή ποιότητα της ποσότητας   Οι αριθμοί διαπερνούν κάθε πτυχή της ζωής μας. Πολύ λίγα μπορούν να γίνουν χωρίς μια βασική ικανότητα να χειριζόμαστε τους απλούς ακέραιους αριθμούς που όλοι θεωρούμε δεδομένους. Πανέμορφα εικονογραφημένο με παλιές γκραβούρες όσο και με σύγχρονο εικαστικό υλικό, το βιβλίο μάς εισάγει στα βασικά συστήματα καταμέτρησης, στους σημαίνοντες αριθμούς των μεγάλων θρησκευτικών κειμένων, στη σημασία της αστρονομίας, της γεωμετρίας και της μουσικής για το χαρακτήρα των αριθμών, στον τρόπο με τον οποίο οι αριθμοί επηρεάζουν την αρχιτεκτονική. Η Λάντυ εξηγεί γιατί οι ιδέες του Πυθαγόρα αντηχούν ακόμη στην εποχή μας  και συνθέτει το «πορτρέτο» κάθε αριθμού από το ένα έως το δέκα για να δείξει τις διαφορετικές τους ποιότητες: για παράδειγμα, γιατί η χρυσή τομή σχετίζεται με το πέντε και η Παναγία με το επτά;,

Yuval Noah Harari   Sapiens. Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου Mια σαρωτική ιστορία του πολιτισμού από την καταγωγή των ειδών μέχρι τους μετα-ανθρώπους,  γεμάτη απροσδόκητα δεδομένα, αιρετικές σκέψεις, παράξενες θεωρίες και συγκλονιστικές αφηγήσεις.

Winjin Book Award 2015 #1ο στο Amazon Βραζιλίας #3ο στο Amazon Ισπανίας # Βιβλίο του μήνα στην Amazon #6ο στους New York Times  #3ο στην Toronto Star  #5o στην Globe and Mail  #4ο στους Sunday Times #1ο στην Σλοβενία  #1ο στο Ισραή #11000 αντίτυπα στην Ιταλία

Eκατό χιλιάδες χρόνια πριν τουλάχιστον έξι «ανθρώπινα» είδη κατοικούσαν στη γη. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα. Ο Homo sapiens, δηλαδή εμείς. Πώς τα κατάφερε το είδος μας στη μάχη για την κυριαρχία; Πώς βρέθηκαν οι τροφοσυλλέκτες πρόγονοί μας να στήνουν πόλεις και βασίλεια; Πώς φτάσαμε να πιστεύουμε σε θεούς, σε έθνη και σε ανθρώπινα δικαιώματα; Να εμπιστευόμαστε χρήματα, νόμους και βιβλία; Να υποδουλωνόμαστε σε γραφειοκρατίες, χρονοδιαγράμματα και καταναλωτικά μοντέλα; Και πώς θα είναι ο κόσμος μας στις χιλιετίες που θα έρθουν;

Ο καθηγητής Γιούβαλ Νώε Χαράρι διατρέχει όλη την ανθρώπινη ιστορία, από τους πρώτους ανθρώπους που περπάτησαν στη γη μέχρι τις ριζοσπαστικές –και ενίοτε καταστροφικές– καινοτομίες της Γνωστικής, της Αγροτικής και της Επιστημονικής Επανάστασης. Αντλώντας από ένα τεράστιο φάσμα επιστημών (βιολογία και γενετική, παλαιοντολογία και ιστορία, ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και οικονομικά), προσφέρει πρωτότυπες, αναπάντεχες και συχνά διασκεδαστικές απαντήσεις στα πιο κρίσιμα ερωτήματα: Γιατί μπόρεσαν οι άνθρωποι να συγκεντρωθούν σε εκπληκτικά μεγάλους πληθυσμούς, ενώ οι άλλες ομάδες πρωτευόντων δεν ξεπερνούν τα εκατόν πενήντα άτομα; Επειδή, λέει, το ταλέντο μας στο κουτσομπολιό μάς επιτρέπει να συγκροτούμε δίκτυα σε κοινωνίες που θα ήταν υπερβολικά μεγάλες για προσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε όλα τα μέλη τους, ενώ οι «φαντασιακές πραγματικότητες» που διαμορφώνουμε και αποδεχόμαστε –όπως το χρήμα, η εκκλησία, οι Εταιρείες Περιορισμένης Ευθύνης– μας κρατάνε σε τάξη. Ποιος καλλιέργησε ποιον, ο άνθρωπος ή το σιτάρι; Το σιτάρι…

Μολονότι οι έννοιες είναι ασυνήθιστες και περίπλοκες, η επιδέξια πρόζα και το πικρό, ανατρεπτικό χιούμορ του Χαράρι τα βγάζουν πέρα με ένα υλικό που μπορεί να προσφερόταν για ακαδημαϊκή πλήξη. Άλλωστε το βιβλίο επανέρχεται συχνά σ’ ένα άλλο ερώτημα: Όλη αυτή η πρόοδος κάνει άραγε τη ζωή μας πιο εύκολη κι εμάς πιο ευτυχισμένους; Η απάντηση μπορεί να σας απογοητεύσει.


Ο Yuval Noah Harari γεννήθηκε στην Χάιφα του Ισραήλ το 1976. Έλαβε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ.
Ειδικεύεται σε θέματα παγκόσμιας, μεσαιωνικής και στρατιωτικής ιστορίας. Η τρέχουσα έρευνά του επικεντρώνεται σε μακρο-ιστορικά ερωτήματα όπως: Ποια είναι η σχέση μεταξύ ιστορίας και βιολογίας; Ποια είναι η ουσιώδης διαφορά μεταξύ των Homo Sapiens και των άλλων ζώων; Υπάρχει δικαιοσύνη στην ιστορία; Έχει η ιστορία κάποια κατεύθυνση; Έχουν γίνει πιο ευτυχισμένοι οι άνθρωποι με το πέρασμα του χρόνου;
Ο Χαράρι διδάσκει επίσης ένα Μαζικό Ελεύθερο Διαδικτυακό Μάθημα με τίτλο Μια σύντομη ιστορία της ανθρωπότητας, στο οποίο ήδη από τον πρώτο χρόνο διεξαγωγής του συμμετείχαν περισσότεροι από 80.000 σπουδαστές.
Έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Polonsky για Δημιουργικότητα και Πρωτοτυπία (2009 και 2012), καθώς και με το βραβείο Moncado της Εταιρείας Στρατιωτικής Ιστορίας (2011) για τη συναφή αρθρογραφία του.
Το βιβλίο του Sapiens. Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου (Sapiens: A brief history of Humankind) έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και έχει γίνει μπεστ-σέλερ σε πολλές χώρες, προκαλώντας το ενδιαφέρον τόσο της ακαδημαϊκής κοινότητας όσο και του μεγάλου κοινού και μετατρέποντας τον Χαράρι σε διασημότητα. Το 2015 ο Mark Zuckerberg, ιδρυτής του Facebook, επέλεξε το βιβλίο για ανάγνωση στη διαδικτυακή λέσχη βιβλίου του, παρουσιάζοντάς το ως «μια μεγάλη ιστορική αφήγηση του ανθρώπινου πολιτισμού».
Άλλα έργα του είναι: