"πως είσαι κυρ Χίτλερ μου, τί κάνει η οικογένεια;"
Στους ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου (1936) ο θρυλικός μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης ήταν επι κεφαλής της πρωτοπόρου στη παρέλαση ελληνικής ομάδας, ντυμένος φουστανελάς.
Ο Χίτλερ, που βρισκόταν στο κέντρο της εξέδρας των επισήμων, όταν έμαθε ποιός ήταν, ζήτησε να τον γνωρίσει από κοντά και μόλις τέλειωσε η παρέλαση έγινε η συνάντηση.
Ο δικτάτορας του Γ Ράιχ, κατέβηκε με τους υπασπιστές του στο στίβο και ζήτησε διερμηνέα για να συνομιλήσει με τον ολυμπιονίκη του μαραθωνίου δρόμου του 1896.
Ο Χίτλερ πρόσφερε κάποιο δώρο στον Λούη και εκείνος ανταπέδωσε με ένα κλωνάρι ελιάς, που του είχε πασάρει μέλος της ελληνικής αποστολής.
Και τότε, πάνω στην μεγαφωνική ανακοίνωση ότι ο αρχηγός του Γ΄Ράιχ συνομιλεί με τον θρυλικό Έλληνα ολυμπιονίκη και τις φωτογραφίσεις, ο απλοικός Μαρουσιώτης, έφερε σε δύσκολη θέση τον διερμηνέα, όταν ρώτησε «πως είσαστε κυρ Χίτλερ μου, τί κάνει η οικογένεια».
Λένε ότι ο Έλληνας πρεσβευτής κόντεψε να πάθει συγκοπή, αλλά ο Χίτλερ αποχαιρέτησε τον παλιό νερουλά με θερμή χειραψία.
Ο μαραθωνοδρόμος Στέλιος Κυριακίδης, είχε ρωτήσει τον Λούη, τί είπε στον Χίτλερ κι΄εκείνος απάντησε:
"Τα συνηθισμένα.
Τί χαμπάρια κυρ Χίτλερ μου, τον ρώτησα και για την υγεία της οικογένειάς του...".
Περισσότερα μου είπε ο ηθοποιός Πέτρος Κυριακός, που όταν ήταν βοηθός σαγματοποιού, έφτιαχνε τα χάμουρα και τα περιλαίμια του αλόγου και της σούστας του νερουλά Λούη.
Ο Πετράν, φανατικός φίλαθλος του στίβου, επισκεπτόταν τον Λούη ως τα γεράματά του και είχε ακούσει από τον αγράμματο νερουλά να λέει ότι απεκάλεσε τον αρχηγό του Γ Ράιχ «κύριο», όπως είχε αποκαλέσει και τον Γεώργιο τον Α΄ «κυρ βασιλιά μου».
Και απορούσε, τί το παράξενο, που τον ρώτησε για την υγεία της οικογένειάς του...
Κατά την διάρκεια των αγώνων ο δικτάτορας, ένιωσε άσχημα όταν ο νεγροαμερικανός Τζέσε Όουενς κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια, νικώντας στο τελευταίο άλμα τον Άριο Γερμανό αντίπαλό του.
Το 1956 είμαι με την ελληνική ομάδα στίβου που συμμετέχει στους διεθνείς αγώνες του ΣΙΣΜ, στο Βερολίνο.
Μείναμε εκεί μερικές ημέρες, νιώθοντας εγώ το παιδί της κατοχής από τους Γερμανούς, ως κατακτητής.
Το ρεπορτάζ μου με φωτογραφίες, θα το δείτε παρακάτω, αλλά εδώ βάζω τη φωτο που την προκάλεσα με επιμονή.
Διαβαστε πολλα περισσότερα εδώ.
