Η «ΠΑΡ’ ΟΔΥΣΣΕΙΑ»ΠΑΕΙ ΕΚΘΕΣΗ!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Και να, μετά την «Ιθάκη» ο Οδυσσέας, και ΟΛΟΙ οι ήρωες της Παρ- Οδύσσειας άνοιξαν πανιά (διότι εκεί που πήγε η βενζίνη άντε να σε δω πως βάζεις εξωλέμβια), και κατέπλευσαν στην Θεσσαλονίκη για να επισκεφτούν την Διεθνή Έκθεση Βιβλίου!

Εκεί, σαν δεύτερη «μυστακοφόρος» Πηνελόπη, τους περίμενε ο Εκδότης του Προπομπού για να τους μυήσει σε νέες «τακτικές» μάχης, Ουχί με Δούρειους Ίππους και λοιπά πράσινα άλογα, αλλά με νέου τύπου σουβλάκια με τζατζίκι, και άλλα πολλά «μυστικά» όπλα.

Ο Ανεκδιήγητος συγγραφέας, το Παρ’ επιστημονικό τερατούργημα του Παρ’ Οδύσσεια, και τα Χ- Files της Τροίας σας περιμένουν στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου από 29/ 5/ μέχρι 1/6/2008 στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ στο περίπτερο 13 και στο stand των εκδόσεων «ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ»!

Προσοχή στις «σειρήνες» της …. Αστυνομίας!

ΤΟ ΣΤΑΝΤ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΜΠΟΥ -ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 13 -ΣΤΑΝΤ 4

ΤΟ ΣΤΑΝΤ ΤΗΣ ΠΑΡ' ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ

ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://taxalia.blogspot.com

-Την Πέμπτη 29 Μαϊου ξεκινά η διεθνής έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης και τελειώνει την Κυριακή 1 Ιουνίου 2008.

-Την Παρασκευή 6 Ιουνίου ξεκινά το φεστιβάλ βιβλίου Θεσσαλονίκης και τελειώνει την Κυριακή 22 Ιουνίου 2008.

ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΧΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΥΠΕΡΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ:

1. Η "έκθεση" γίνεται στα περίπτερα της HELEXPO (στη γνωστή "ΕΚΘΕΣΗ") και συγκεντρώνει 2-3 χιλιάδες επισκεπτών.

2. Το "φεστιβάλ" γίνεται στην παραλία του Λευκού (που λέει ο λόγος) Πύργου και συγκεντώνει ...ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ (200.000 +). Είναι το αγαπημένο σας φεστιβάλ, που όλοι ξέρετε.

Δεν θέλω να στενοχωρήσω το φίλο μου τον Μπάμπη τον Μπαρμπουνάκη ή τον Αντώνη Μαλλιάρη, αλλά δε μ' αρέσει το σνομπάρισμα του φεστιβάλ, ούτε η "αφ'υψηλού" ματιά σ'αυτό. Επίσης, δε μου άρεσε καθόλου, η αφίσα της Έκθεσης, που δείχνει την παραλία, όπου διεξάγεται το φεστιβάλ. Ψιλοπαραπλανητική μου κάνει.

Δεν κατάλαβα δηλαδή: Το φεστιβάλ το θεωρούμε bus class?

Υ.Γ.: Εσείς Θεσσαλονικείς ξέρετε. Το Σάββατο 7 Ιουνίου, θα βρέχει!!!!!

Σ.Σ Θα συμφωνήσω με την τοποθέτηση και θα παρατηρήσω ότι ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ οι εκδηλώσεις ειναι ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ και πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση.

Ο χάρτης ...βύθισε το Sea Diamond;

Οι πολίτες της Σαντορίνης παραμένουν απροστάτευτοι!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ http://www.press-gr.blogspot.com/

Από το actionforsantorini.blogspot.com

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τον χάρτη της Υδρογραφικής Υπηρεσίας, στον οποίον η «Louis Cruise Lines» αποδίδει την ευθύνη για την πρόσκρουση και τη βύθιση του Sea Diamond.

Ο καπετάνιος, στην αρχική του κατάθεση έχει δηλώσει στο Λιμεναρχείο Θήρας:

«Κατά τη διάρκεια των χειρισμών για την πρόσδεση του πλοίου στο πλωτό ναύδετο, αντιλήφθηκα ότι ο αέρας ή και το ρεύμα με έσπρωχνε προς τα αβαθή.

Προσπάθησα να στρίψω το πηδάλιο αριστερά λίγο πριν από την τσαμαδούρα, αλλά δυστυχώς αν και προσπάθησα δεν πρόλαβα, με αποτέλεσμα το δεξί μέρος της πλώρης να προσκρούσει στα αβαθή» (Πηγή: Online Magazine-Apodimos.com).

Πρόσφατα έγιναν νέες μετρήσεις του υφάλου.

Το ΥΕΝΑΝΠ και η «Louis Cruise Lines» περιμένουν το αποτέλεσμα και την έκδοση του πορίσματος από το ΑΣΝΑ για να αποφύγει, ή ο ένας ή ο άλλος την δαπάνη ανέλκυσης.

Η απομάκρυνση του τοξικού αποβλήτου αδιαμφισβήτητα αποτελεί τη μοναδική λύση στη μακροπρόθεσμη καταστροφή.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το περιβάλλον παρακολουθεί τις εξελίξεις.

Είναι αυτονόητο ότι η βύθιση του Sea Diamond μετά την πρόσκρουση στον ύφαλο, δεν οφείλεται στον χάρτη.

Οφείλεται στους χειρισμούς του καπετάνιου και των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών.

Είναι δεδομένο ότι η πολιτική ηγεσία, αρχικά αδιαφόρησε για την εξάλειψη του κινδύνου μακροπρόθεσμης περιβαλλοντικής καταστροφής και σκόπιμα ολιγώρησε για την εφαρμογή των νόμων.

Είναι θλιβερές οι προσπάθειες της εταιρίας:

α) να παραπλανήσει και να καθησυχάσει τους πολίτες με δήθεν βεβαιώσεις μη τοξικότητας του ναυαγίου, θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον των παιδιών μας και

β) να σταματήσει τις φωνές διαμαρτυρίας για το τοξικό απόβλητο, με εξώδικα τρομοκρατίας και υπόνοιες για την τουριστική ανάπτυξη του νησιού.

Η Σαντορίνη είναι ένα κόσμημα στο Αιγαίο, ένας παγκόσμιος τουριστικός προορισμός.

Δεν έχει ανάγκη καμία πλοιοκτήτρια εταιρία να διασφαλίσει την οικονομική της ανάπτυξη.

Η οργάνωση "ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ" θα συνεχίσει να παρεμβαίνει και να κάνει χρήση κάθε δικαιώματος που της παρέχει η Ελληνική και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Θα σταθούμε απέναντι σε ένα κράτος που αφήνει απροστάτευτους τους πολίτες και θα διεκδικήσουμε το αυτονόητο: εφαρμογή των νόμων για καθαρό θαλάσσιο περιβάλλον και προστασία της υγεία μας.

Τι θα γίνει μ' αυτούς τους απατεώνες;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ http://taxalia.blogspot.com/
Τι θα γίνει με αυτούς τους απατεώνες, που κατακλύζουν κάθε βράδυ τις τηλεοράσεις;
Είχαμε το Χρηστίδη, με τα απατεωνοπαίχνιδά του (τα οποία του στοίχισαν κάθειρξη 10 ετών), έχουμε τώρα το call4cash.
Ελέγχονται από την εφορία αυτοί οι αλήτες, που ξεκίνησαν ως BOB MOBILE και τώρα μας λένε ότι το παιχνίδι διοργανώνει η TORNA MEDIA GMBH (λαβύρινθοι εταιρειών);

Είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ οι παρουσιαστές;
Έχουν δικαίωμα να κάνουν "κλήρωση" ή μήπως αυτό είναι αποκλειστικό δικαίωμα του ΟΠΑΠ;
Έχουν δικαίωμα να εξαπατούν τους αφελείς;
Κύριοι στη ΦΑΕΕ ΑΘΗΝΩΝ, στο ΙΚΑ, στην ΕΕΤΤ και στο ΕΣΡ, θα ασχοληθείτε; ΕΙΔΙΚΑ ΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΚΑ: ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ "ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ", ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ!
Και μια ερώτηση στο νεαρό καραγκιόζη "παρουσιαστή":
Δηλαδή ρε αγόρι μου, η μάνα σου καμαρώνει ότι ο γιός της είναι παρουσιαστής;
Γιατί συμμετέχεις σ' αυτή την απάτη;
Για την ιστορία, αυτοί είναι οι απατεώνες:«BOB MOBILE HELLAS ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ», δ.τ. «BOB MOBILE HELLAS AE» και με αριθμό Μητρώου 58713/01ΑΤ/Β/05/226, που εδρεύει στο Δήμο Χαλανδρίου Αττικής.Α) Ρέμκο (Remco) Βέστερμαν (Westermann) του Χάνς−Ότφριντ (Hanns−Otfrid), κάτοικος Ντύσελντορφ Γερμανίας, οδός Oberacker 2, γεννηθείς εις Αϊντχόβεν Ολλανδίας στις 21.11.1963, κάτοχος του υπ’ αριθμ. NF21187050 Ολλανδικού διαβατηρίου, Ολλανδός υπήκοος, Πρόεδρος.Β) Παναγιώτης Σπυρίδης του Θεοφράστου και της Ιωάννας, επιχειρηματίας, κάτοικος Χαλανδρίου Αττικής, γεννηθείς στο Πόρτ Ελίζαμπεθ Δημοκρατίας της Νοτίου Αφρικής, το έτος 1967, κάτοχος του υπ’ αριθμ. Σ.592808/1997 δελτίου αστ. ταυτότητος του Αστ. Τμ. Χα−λανδρίου, Έλληνας υπήκοος, με Α.Φ.Μ. 034228776, Δ.Ο.Υ. Χαλανδρίου, Αντιπρόεδρος, αναπληρών τον Πρόεδρο, και Διευθύνων Σύμβουλος.Γ) Πέτρα (Petra) Τιέγκελκαμπ (Tiegelkamp) του Γιόζεφ−Στράους (Josel Strauch), κάτοικος Ντύσσελντορφ Γερμανίας, οδός Malkastenstr. 3, γεννηθείσα στις 19.8.1958 στο Wuppertal, Γερμανίας, κάτοχος του υπ’ αριθμ. 513158943 Γερμανικού διαβατηρίου, εκδοθέντος την 10.12.2005 από τη Νομαρχία του Stadt Haan, Γερμανίδα υπήκοος, Μέλος.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ

Ένας Συνθέτης, μια Ιστορία!
Η ιστορία του Δερβενιώτη, αποτελεί ένα από τα κεφάλαια της Ιστορίας του Λαϊκού Τραγουδιού.
Σαν ένα ελάχιστο φόρο τιμής, κάνω αυτό το αφιέρωμα.
Ο Δερβενιώτης γεννήθηκε το 1922, στη Ζαγορά του Βόλου.
Από την παιδική του ηλικία μυήθηκε στη Μουσική, από τον Παππού του που είχε Μουσική Κομπανία αλλά και από τον συνεργάτη του ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΣΒΙΚΗ.
Το πρώτο του όργανο ήταν ένα λαούτο φτιαγμένο από κολοκύθα με τρεις συρμάτινες χορδές .
Το μεγάλο του σχολείο ήταν η Βυζαντινή Μουσική, με την οποία ήρθε σε επαφή από 5 χρονών, στην Εκκλησία, στην οποία πήγαινε στο Ψαλτήρι για να κρατάει το «ισο».
Εμβάθυνε στην Βυζαντινή μουσική με το Θείο του, τον Γιάννη Βισβίκη και το 1937, σε ηλικία 15 ετών, κάνει την παρθενική του εμφάνιση σαν Λαουτιέρης και τραγουδιστής.
Στην προσωπική του βιοποριστική ζωή γίνεται Μαραγκός καθώς τα χρόνια δυσκολεύουν όλο και περισσότερο.

Η δεκαετία του 1940, τον βρίσκει στο άνθος και τη φλόγα της Νιότης του.
Ο Θόδωρος Δερβενιώτης, νεαρός, δεν μπορούσε να λείψει από το Λαϊκό κάλεσμα του Ε.Α.Μ., στο οποίο γίνεται μέλος από την αρχή της ίδρυσής του.
Στην συνέχεια γίνεται μέλος στην Ε.Π.Ο.Ν. Και λίγους μήνες μετά γίνεται μέλος στο Κ.Κ.Ε.
Τα χρόνια της κατοχής και της Αντίστασης στην κόψη του ξυραφιού.
Η δράση του πρωτοπόρα και έντονη παντού.
Μέχρι τον Εμφύλιο, όπου το Κράτος του Μίσους, τον οδηγεί στρατεύσιμο σε 3χρονη Εξορία στα Κύθηρα και στην Μακρόνησο.
Παρά το ακλόνητο των θέσεών του, η Μουσική του δημιουργία είναι τέτοια που αναγκάζει τους Διώκτες του να του αναθέσουν την διεύθυνση της Χορωδίας του Β΄ Τάγματος.
Στα χρόνια μέχρι το 1950, ο Δερβενιώτης ζει στο πετσί του με χιλιάδες άλλους Αγωνιστές και απλούς Δημοκράτες την «Οικοδόμηση» του Αστικού κράτους των «Νικητών του Ελεύθερου Κόσμου».
Διώξεις, αποκλεισμοί, Ξενητειά, φτώχια, εγκατάλειψη.
Μέσα σε όλα αυτά δουλεύει με μοναδική μαεστρία τη Μουσική του καλλιέργεια και πλάθει μεγάλα τραγούδια που μέλλει να οικοδομήσουν τη Σχολή του Κοινωνικού Λαϊκού Τραγουδιού. Η Δεκαετία του 1950 είναι για τον Δερβενιώτη το Μεγάλο του ΞΕΚΙΝΗΜΑ στην Πανελλήνια ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ.
Δεν παρακολουθεί απλά τα γεγονότα στην πατρίδα και τις διεργασίες στην Μουσική ΑΛΛΑ είναι ο ΙΔΙΟΣ ΜΕΣΑ σε αυτά !
Ξεκινάει με το πρώτο του τραγούδι, ΜΟΝΟ ΨΕΜΑ και ΑΠΙΣΤΙΑ σε στίχους του ΜΠΑΜΠΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ που το τραγουδά ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΙΒΑΝΗΣ.
Το δεύτερό του τραγούδι βγαίνει στον αέρα από τη Μεγάλη φωνή της Εποχής, τον ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΤΣΑΟΥΣΑΚΗ.
Και ακολουθεί μια Μουσική “καταιγίδα” με τραγούδια από τις μεγάλες φωνές της εποχής.
ΚΑΙΤΗ ΓΚΡΕΥ, ΠΟΛΥ ΠΑΝΟΥ, ΓΙΩΤΑ ΛΥΔΙΑ, ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ, ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ, ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ, ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ. Το μουσικό του έργο συνεχίζεται και πλουτίζεται ακόμα περισσότερο και την 10ετία του 1960, όπου έχει πλέον καταξιωθεί ως ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ.
Η 10ετία του 1960 τον δένει με τον Μεγάλο ΣΤΕΛΙΟ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ, κύριο εκφραστή των Λαϊκών συναισθημάτων της εποχής.
95 τραγούδια δίνει στον μεγάλο τραγούδια που άφησαν εποχή και έγραψαν Ιστορία όχι μόνο Μουσική αλλά και Κοινωνική.
Στις επόμενες 10ετίες του 1970 ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ εξακολουθεί να δημιουργεί και να δίνει τα τραγούδια του σε μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής, όπως οι:
ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ, Β. ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ, ΤΟΛΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ, Μ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, ΤΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ κ.λ.π.
Επίσης έχει την τύχη να δουλέψει με τους Κορυφαίους ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΥΣ κείνης της εποχής, τους:
ΤΣΑΝΤΑ, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΣΤΑ ΒΙΡΒΟ
Στο κλείσιμο της μεγάλης του πορείας, στα χρόνια της Ωρίμανσης, Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ, δεν μπορούσε να είναι έξω από την Μουσική Συνδικαλιστική δράση.
Υπήρξε ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗΣ της ΕΝΩΣΗΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΩΝ ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ και με την συνέπεια και την επιμονή της φλόγας του αγωνίστηκε για τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου του.
Εκεί η 10ετία του 1980 βρήκε την Λαϊκή Μουσική και τους δημιουργούς της να μπαίνουν σταδιακά στο ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ με τις ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ να προωθούν τον ΕΚΧΥΔΑΪΣΜΟ της Μουσικής, την Καλλιέργεια άμουσων Αμερικανικών προτύπων προς το «Ελληνικόν» και την ισοπέδωση κάθε μουσικής Πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα “ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ” των “ΣΚΥΛΑΔΙΚΩΝ”, των “POP” προτύπων και της Υποκουλτούρας, οδήγησαν τον ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ να φωνάξει, να κραυγάσει ότι:
«.Είχαμε πολλά περισσότερα να δώσουμε στη Μουσική... Οι Εταιρείες μας παραμέρισαν...
Μας αγνόησαν σαν να μην υπήρξαμε ποτέ !... Βλέπουν τους δίσκους μόνο σαν Εμπόρευμα !...
Δημιουργοί τρανοί όπως οι ΚΑΛΔΑΡΑΣ, ΒΙΡΒΟΣ, ΜΠΑΚΑΛΗΣ, ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ, παραμερίστηκαν, χτυπήθηκαν, γιατί οι Εταιρείες ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ το ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ !...και το πολέμησαν...μέσα από το STAR SYSTEM...όλα έγιναν μεθοδευμένα για να ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, τον ΣΥΝΘΕΤΗ, να φτάσουν το τραγούδι σε ΕΛΕΕΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ»!
Έφυγε από κοντά μας το 2004.

ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΚΑΛΑΚΟΣ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ,ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.

Μιλήσαμε πολλές φορές για «διαχρονικά» τραγούδια, για επαναστατικούς στίχους που καυτηρίαζαν ολόκληρη εποχή και γεγονότα!
Οι δημιουργοί τους, αντλώντας στοιχεία από διάφορα γεγονότα εκείνων των ημερών, έβγαζαν πραγματικά αριστουργήματα, ντοκουμέντα που έμελλε να μείνουν, και να ακούγονται για πολλά χρόνια.
Βλέπουμε όμως, ότι τα τραγούδια αυτά, όχι απλά ακούγονται και σήμερα, αλλά είναι σαν να έχουν γραφτεί σήμερα, μιας και τα γεγονότα είναι τα ίδια, ίσως λίγο πιο «εξελιγμένα»!

Τέτοια τραγούδια είναι και «ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ» του ΘΩΜΑ ΜΠΑΚΑΛΑΚΟΥ, με ερμηνευτή τον ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ!

Ο ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΚΑΛΑΚΟΣ, εμφανίζεται στο χώρο της δισκογραφίας την δεκαετία του 70’, όπου το 1975 γυρίζει σε δίσκο έναν κύκλο τραγουδιών με τίτλο «ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ», σε στίχους του ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΖΕΦΡΩΝΗ και δικούς του!
Τα τραγούδια αυτά αποτελούν μια αναφορά στους ΑΓΡΟΤΕΣ, και στα προβλήματα τους, και καθώς είναι η πρώτη φορά που τραγούδια αναφέρονται στην καθημερινότητα των αγροτών, τον κόπο και τις απογοητεύσεις τους, στην σκληρή ζωή τους, έχουν μεγάλη απήχηση στον κόσμο.
Ακολούθησαν και άλλες δουλειές του Θωμά Μπακαλακου μέσα στην ίδια δεκαετία «ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ», και «ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ», οι οποίες είχαν την ίδια σχεδόν απήχηση με τα αγροτικά, αλλά και στην εποχή μας, «δείχνουν» πολλά πολιτικά γεγονότα που συνέβαιναν τότε, και συμβαίνουν και σήμερα.

Τα τραγούδια του Μπακαλακου και από τις τρεις αυτές δουλειές, έχουν στοιχεία από την παράδοση αλλά και μια δυναμική που σε παρασέρνει!
Σε αυτό, ίσως παίζει ρόλο και η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντινου, αλλά και του ίδιου του συνθέτη, καθώς και ο έντονος «πολιτικός» προβληματισμός.
Ο Θωμάς Μπακαλακος, δεν είναι μόνο συνθέτης, είναι και στιχουργός, και μάλιστα πολύ καλός.

Μέσα από όλα τα τραγούδια του, ξεχωρίζει ένα πραγματικό αριστούργημα, που ερμήνευσε η Χάρις Αλεξίου, με τίτλο «ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ». Ένα τραγούδι που για πολλοστή φορά τονίζει την ΑΞΙΑ του Δημιουργού Μπακαλακου!

«Να δώσεις δυο φιλάκια στη μυριοκαλη
κι αυτό το λουλουδάκι για σένα
κι αύριο μην ξεχάσεις που ‘ναι Κυριακή
να βάλεις τα καλά σου για ‘μένα.
Σ’ αγαπώ πολύ.

Γεια και χαρά σας, αγάπες μου, γεια χαρά σας
Ας ήταν Όνειρο που είμαι μακριά σας
Η μοναξιά την καρδιά μου λιώνει
Την ματώνει, την ματώνει.»

Ένα απόσπασμα από ένα αριστούργημα.
Οι ευαισθησία του δημιουργού, βγαίνει μέσα από την απλότητα του στίχου, περιγράφοντας έναν όμορφο ψυχικό κόσμο!

Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Μπακαλακος σαν άνθρωπος είναι πολύ ευαίσθητος, και ασχολείται με τα κοινά (για χρόνια Κοινοτάρχης Ανθούσας), προσπαθώντας να καλυτερέψει τη ζωή των γύρω του!
Ο Θωμάς Μπακαλακος, δεν έχει πάψει στιγμή να δημιουργεί, και εκτός της δισκογραφίας του, έχει γράψει και πολλά συμφωνικά έργα!
Για κάτι διαφορετικό στην δισκοθήκη σας, Θωμά Μπακαλάκου – ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ, και ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ.

ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ-Ο ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ

Πολλοί από εσάς μου στέλνετε μηνύματα, λέγοντας μου να κάνω περισσότερες αναφορές στους ανθρώπους του Νέου Κύματος, συνθέτες, στιχουργούς, και ερμηνευτές!
Μάλιστα, στα e-mail μου γράφετε ότι «μεγαλώσατε» μ’ αυτά τα τραγούδια, και ότι τα παιδιά σας τα ακούνε αυτά τα τραγούδια!
Είναι γεγονός, ότι μου γράφουν και νεαρά άτομα, επαληθεύοντας αυτόν τον ισχυρισμό!
Ο χώρος του «Νέου Κύματος», είναι μεγάλος, «πολυποίκιλος» σε ακούσματα, αλλά ταυτόχρονα, και λίγο «μυστήριος», μιας και οι άνθρωποι του, οι περισσότεροι, δεν έτυχε να μιλήσουν με λεπτομέρειες για εκείνη την εποχή, την εποχή των «μπουάτ»!
Μας ενδιαφέρουν, όχι μόνο τα βιογραφικά των καλλιτεχνών, αλλά και γεγονότα εκείνης της εποχής, τα οποία θα μας βοηθήσουν σε συνδυασμό με τα τραγούδια, να κατανοήσουμε την «χρυσή εποχή» του ερωτικού τραγουδιού!
Άλλωστε, τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια, αλλά και τα περισσότερα, γράφτηκαν εκείνη την περίοδο!
Αυτό δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει!
Έτσι λοιπόν, σήμερα, θα γνωρίσουμε έναν τραγουδοποιό του Νέου Κύματος, τον Νοτη Μαυρουδή, ο οποίος εξακολουθεί ακόμα και σήμερα, να δημιουργεί όμορφα τραγούδια, αλλά και να βγάζει από το «σχολείο» του ποιοτικούς τραγουδιστές και μουσικούς!
Ο Νοτης Μαυρουδης, είναι από τους «στυλοβάτες» του Νέου Κύματος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, και σπούδασε κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο, με τον Δημήτρη Φαμπα.
Το 1969, και αφού είχε πάρει το δίπλωμα του, πήρε μέρος στον Διεθνή Διαγωνισμό Κλασικής Κιθάρας στο Μιλάνο, και κέρδισε το πρώτο βραβείο!
μετά τον διαγωνισμό, εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, και ανέλαβε την έδρα της κλασικής κιθάρας στη SCUOLA CIVICA DI MUSICA του Μιλάνου.
Παράλληλα, παρακολουθεί ανώτερα μαθήματα κιθάρας στο SANTIAGO DE COMPOSTELLA στην Ισπανία.
Στην Ελλάδα επιστρέφει το 1975, και από τότε τον βρίσκουμε σαν καθηγητή κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο!
Άρχισε να ασχολείται με το τραγούδι το 1962, και όπως είπαμε, στο «κίνημα» του Νέου Κύματος η παρουσία του είναι κάτι παραπάνω από «έντονη», μιας και δίνει εξαιρετικά τραγούδια!
Βασικός συνεργάτης του Νοτη Μαυρουδη, υπήρξε ο Γιάννης Κακουλιδης, με τους στίχους του οποίου έκανε και τις πρώτες του επιτυχίες!

Ας δούμε μερικά από τα τραγούδια του Νοτη Μαυρουδη, στον ‘πίνακα» που δίνει στο βιβλίο του «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ», ο συνθέτης ΚΩΣΤΑΣ ΜΥΛΩΝΑΣ!
1963-64: «Άκρη δεν έχει ο ουρανός, Τα γιορτινά σου φόρεσε, Θυμάσαι, Το βράδυ το αποψινό, σε στίχους Γιάννη Κακουλιδη, και με ερμηνευτές τους Γιώργο Ζωγράφο, και Αλέξη Γεωργίου!
1965: «Ήταν μεγάλη η νύχτα, και Το πρωινό, σε στίχους Γιάννη Κακουλιδη, και Ρίτας Μπουμη- Παπα αντίστοιχα, με ερμηνεύτρια την Σουλα Μπιρμπιλη!
1966: «Δάφνις και χλόη, Αυγή Θλιμμένη, Αλλού χορεύει η χαρά, Φέρτε γλυκό κρασί, σε στίχους Γιάννη Κακουλιδη, Παιδί χαμένο – σε στίχους Γιώργου Παπαστεφανου, και άλλα!
Υπάρχουν πολλά ακόμα τραγούδια του Νότη Μαυρουδη , εξαιρετικά, τα οποία θα γνωρίσουμε, αλλά και θα αναλύσουμε σε ειδικό αφιέρωμα που θα κάνω στο Νέο Κύμα, εποχή που δεν μπορεί να αναφερθεί σε ένα μόνο άρθρο!

Πρέπει να πω, ότι ο Νότης Μαυρουδης, ακόμα και σήμερα, έχει μείνει πιστός στα «ηχοχρώματα» του χθες, στο ίδιο ύφος μουσικής!
Τον έχουμε απολαύσει αμέτρητες φορές από την τηλεόραση, σε διάφορα «αφιερώματα»!

Μπουκοτάζ στην αγορά γάλακτος 9-11 Ιουνίου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ http://greece-salonika.blogspot.com/

Εmail aπ΄το greek-warrior.blogspot.com/

"Άκουγα προχθές στην τηλεόραση κάποιον κύριο απο το ΙΝΚΑ, να μιλάει σε παράθυρο τηλεοπτικού σταθμού για τις τιμές στο γάλα και σε ερώτηση του δημοσιογράφου γιατί το ΙΝΚΑ δεν κάνει κάτι συντονίζοντας τους καταναλωτές, η απάντηση του ήταν " δεν διαθέτουμε ΜΜΕ για να ενημερώσουμε τον κοινό".

Προσωπικά η απάντηση δεν με ικανοποίησε.

Αλλά εδώ είμαστε.

Εμείς μπορούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο.Και κάνω την αρχή εγώ σήμερα περιμένοντας την ανταπόκριση αναγνωστών και bloggers.

Προτείνω λοιπόν αποχή απο την αγορά γάλακτος για 3 ημέρες απο την Δευτέρα 9 Ιουνίου έως και την Τετάρτη 11 Ιουνίου.

Επειδή η τιμή του γάλακτος είναι 2,69 ευρώ τα δύο λίτρα δηλαδη 916 παλιές καλές δραχμές ποσό που θεωρώ υπερβολικό.

Επειδή ανεξάρτητα των διεθνών εξελίξεων οι τιμές του όλο ανεβαίνουν και ποτέ δεν κατεβαίνουν.

Επειδή είναι είδος πρώτης ανάγκης.

Επειδή δεν θεωρώ οτι πρέπει να δουλεύω σαν σκλάβος όλη μου την ζωή για να προσφέρω στα παιδιά μου μόνο ένα ποτήρι γάλα.

Επειδή θεωρώ οτι με κοροιδεύουν.

Γιαυτό λοιπόν καλώ όλους τους αναγνώστες και bloggers σε αποχή απο την αγορά γάλακτος για τρείς μόνο ημέρες 9 με 11 Ιουνίου σαν ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας.

Παρακαλώ όλα τα blogs να αναμεταδόσουν την έκκληση, και να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή.

Γιατί οι καταναλωτές πολίτες έχουν και άποψη και δυναμική και πρέπει όταν χρειάζεται να την δείχνουν.

Ευχαριστώ."

ΟΙ «ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ» ΤΟΥ ΛΑΟΥ!

Όταν πριν τις εκλογές άκουγα μαζί με όλο τον κόσμο τα κόμματα να ανακοινώνουν τα «μεγαλόπνοα σχέδια» και προγράμματα τους, από την μια γελούσα, και από την άλλη μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα. Τελικά διαπίστωσα ότι δεν ήμουν τότε ο μόνος με αυτά τα συναισθήματα, αλλά ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ το ίδιο ένοιωθε. Και άρχισε το «σόου», και μέρα με την μέρα βλέπαμε να ξεκινά κάτι «άλλο», κάτι «καινούργιο», αλλά ΟΧΙ διαφορετικό! Τα «σχέδια» είχαν μπει σε εφαρμογή, αλλά …… Πολύ παράξενο. ΑΛΛΑ σχέδια ξεκίνησαν να εφαρμόζονται, και εφαρμόζονται μέχρι και τώρα. Τα είπαν «μεταρρυθμίσεις», και αποδείχτηκαν ΑΠΟΡΥΘΜΙΣΕΙΣ και μάλιστα της ΚΑΚΙΑΣ ΩΡΑΣ. Τα πάντα ακριβαίνουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, και πλέον βλέπουμε εικόνες που μόνο στο σινεμά τις βλέπαμε, η ακούγαμε τους παλιούς να περιγράφουν μιλώντας για την ΚΑΤΟΧΗ. Βλέπουμε τους απόμαχους της ζωής να ψάχνουν μέσα στα σκουπίδια για να φάνε. Βλέπουμε τον μέσο Έλληνα να είναι ΚΑΤΑΧΡΕΩΜΕΝΟΣ, και όσα βγάζει να μην του φτάνουν για να ζήσει. Ο καθένας κάνει από δυο και τρεις δουλειές και ΔΕΝ τα βγάζει πέρα. Βλέπουμε το «καλάθι» της νοικοκυράς να συρρικνώνεται καθημερινά, και από καλάθι, να έχει γίνει «σακούλα» που το περιεχόμενο της δεν καλύπτει καλά καλά το καθημερινό τραπέζι. Βλέπουμε τους Έλληνες να ζουν πλέον με δανεικά. Βλέπουμε την ΠΑΙΔΕΙΑ των νέων να χάνεται μπροστά σε διάφορα συμφέροντα. Βλέπουμε την ΥΓΕΙΑ να είναι για τους περισσότερους κάτι ΜΑΚΡΙΝΟ, κάτι ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟ. Βλέπουμε τους μισθούς και τις συντάξεις να βρίσκονται σε επίπεδα του 1980 ενώ η ζωή είναι είκοσι χρόνια μπροστά. Ποτέ δεν υπήρξαμε χώρα πλουσίων, αλλά ζούσαμε με αξιοπρέπεια, την οποία μας την ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣΑΝ, την ΕΛΙΩΣΑΝ όλοι αυτοί οι «λαοπρόβλητοι» ηγέτες – προστάτες μας. Μιλούν στις ειδήσεις για ΡΕΚΟΡ του πληθωρισμού. Ρεκόρ της φτώχειας και της ανέχειας! Καθημερινά στα «παράθυρα» διεξάγεται ένας ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ, γιατί ο κόσμος πρέπει να «ξεχάσει» τα πραγματικά προβλήματα, πρέπει να ξεχάσει ΠΟΙΟΥΣ πρέπει να καταριέται για την κατάντια μας. Μιλούν για «αισχροκέρδεια» (την οποία εμείς την ζούμε καθημερινά) και ότι θα την ΠΑΤΑΞΟΥΝ, και στα πλαίσια αυτής της «πάταξης», αντί για καλύτερα πάμε χειρότερα. Σ’ αυτή τη χώρα μας αρέσει να παίζουμε με τις λέξεις. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, μας δίνουν να φάμε και να πιούμε ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ. Δεν είναι μόνο το ηλιέλαιο, είναι και πάρα πολλά άλλα, τα οποία καταλήγουν στο τραπέζι μας. Πολλά είναι εκείνα που μπαίνουν ανεξέλικτα στη χώρα μας και αποτελούν ΚΙΝΔΥΝΟ για την δημόσια υγεία. Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα «λάθους» ηταν και το χθεσινό στην Θεσσαλονίκη. Πέρασε από τα σύνορα Σκοπιανή νταλίκα με ραδιενεργό φορτίο, και την εντόπισαν ΩΡΕΣ μετά στην Θεσσαλονίκη! Έχω χάσει το λογαριασμό πια με όλα όσα συμβαίνουν, και εξοργίζομαι όταν βλέπω τους «γραβατωμένους» να βγαίνουν και να κάνουν δηλώσεις ότι όλα πάνε «καλύτερα», και ότι «διορθώνουν το χάος που παρέλαβαν». Άσχετα αν το ΧΑΟΣ πλέον είναι απόλυτο. Αυτοί όλοι λένε ότι το διορθώνουν, το διόρθωσαν, και προσπαθούν να προστατέψουν τη χώρα από την γενικότερη «κατρακύλα» που έχει πάρει εδώ και χρόνια. Οι ηγέτες μας! Οι προστάτες μας. Και μου έρχεται στο μυαλό το τραγούδι του Θωμά Μπακαλάκου….. «ΠΟΙΟΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ, ΠΟΙΟΣ….»

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

«ΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ»

Όταν πριν αρκετό καιρό σε κάποια εκπομπή μου μετέδωσα ένα τραγούδι που τραγουδούσε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ, με πήρε τηλέφωνο κάποιος ακροατής, και μου ζήτησε να κάνω ένα αφιέρωμα στα πλαίσια της εκπομπής μου «ΛΑΪΚΟ ΠΑΛΚΟ» στον μεγάλο αυτόν τραγουδιστή!
Το λαϊκό παλκο σταμάτησε, αλλά το αφιέρωμα, γίνεται σήμερα!
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την γνωριμία μας με τον Δημήτρη Μητροπανο, μέσα από μια δική του «αφήγηση»!
«Αγία Μονή, Τρίκαλα, το '48, πιτσιρικάδες, μπάλα, σκολείο, το ξύλο και το γρανάζι, οι Λαμπράκηδες, Mπιθικώτσης και Καζαντζίδης, με τον Zαμπέτα στα "Ξημερώματα", ο πρώτος δίσκος, δικτατορία, "Φιλί, φιλί σ' ανάστησα", φαντάρος, Τρίπολη κι Αλεξανδρούπολη, ο Κατσαρός, τα "Κύθηρα", ο Μουσαφίρης, "Σε μια στοίβα καλαμιές", Μάριος Τόκας, "Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα", το πρώτο του παιδί...
H Αγία Mονή είναι μια συνοικία έξω από τα Τρίκαλα.

Από 'κει καταγόταν η μητέρα μου.

Εκεί γεννήθηκα κι εγώ, στις 2 Απριλίου του 1948... Kι εκεί μεγάλωσα.

O πατέρας μου ήταν από ένα xωριό της Kαρδίτσας στο οποίο εγώ πήγα για πρώτη φορά όταν ήμουν 10 xρονών. Tον πατέρα μου τον γνώρισα όταν ήμουν 29 ετών.

Mέxρι τα 16 γραφόμουν "ορφανός".

Nομίζαμε ότι ο πατέρας μου σκοτώθηκε στο αντάρτικο. Ώσπου τότε ήρθε ένα γράμμα που έλεγε ότι ζει και είναι στη Ρουμανία.

Πέρασαν άλλα 13 xρόνια ωσότου να γυρίσει...

Στο σπίτι ζούμε η μάνα, η αδελφή μου που είναι μεγαλύτερη και εγώ.

Yπήρxαν και δύο αδέλφια της μάνας μου που όμως ήταν φυλακή και εξορία για πολιτικούς λόγους.

Tο '52 βγήκε ο ένας μπάρμπας μου από τη φυλακή.

Ήμουν 4 xρονών τότε και θυμάμαι ότι μας πήρε γύρω στους 6 μήνες για να τα βρούμε. Eγώ δε δεxόμουν κανένα στο σπίτι.

Eίxα μάθει να' μαι εγώ ο αρxηγός, ο μόνος άντρας!!!

Γύρω στον ενάμιση xρόνο έμεινε μαζί μας προτού τον ξαναπιάσουν.

Ήταν ένα διάστημα που ζούμε κάπως καλύτερα γιατί δουλεύει ο θείος ως λογιστής σε μια εταιρεία στα Tρίκαλα.

Mετά... φτου και πάλι στα ίδια. Mείναμε οι τρεις. H μητέρα μου κάνει φλοκάτες για να μας ζήσει.

Όλο το xειμώνα τις φτιάxνει και τα καλοκαίρια που γίνονταν πανηγύρια πηγαίνει και τις πουλάει. Yπάρxει και τοπικό παζάρι κάθε Δευτέρα όπου επίσης πηγαίνει...

Oι xωροφύλακες είναι τακτικοί στο σπίτι.

Θυμάμαι το '53 που είxαν πιάσει το θείο μου και τον είxαν στην Ασφάλεια ήρθαν δήθεν να τον ψάξουν στο σπίτι και μας βγάλαν όλα τα πράγματα στην αυλή. Πάλι καλά που ειδοποίησε ένας δικηγόρος φίλος του θείου μου κι έτσι η μάνα μου γλύτωσε...

Ήταν η εποxή τέτοια, τέτοια κι η γειτονιά.

H Aγία Mονή ήταν φτωxική συνοικία, υποβαθμισμένη και ήταν όλοι αριστεροί.

Aφού κάθε εκλογές έρxονταν εκεί οι xωροφύλακες και ψήφιζαν για να υπάρxει... ισοζύγιο. Mικρή Mόσxα τη λέγανε.

Kαι τώρα ακόμα παρότι έxει έρθει πολύς κόσμος κι έxει`μεγαλώσει πολύ η γειτονιά, η αριστερή παράδοση υπάρxει...

Πιτσιρικάδες ήμασταν όλοι μαζί τα παιδιά της γειτονιάς. Όλα στην ίδια κατάσταση, δεν είxαμε την άνεση για παραπάνω πράγματα.

Kαμιά δεκαριά της ίδιας ηλικίας...

Mαζί στο παιxνίδι, μαζί στο σxολείο. Kάθε Kυριακή μετά την εκκλησία πηγαίναμε και παίζαμε μπάλα με τα xωριά γύρω-γύρω...

Mπάλα και τίποτ' άλλο.

Yπήρxε ένα ποτάμι που περνάει μέσα από την πόλη και φτάνει μέxρι τη συνοικία τη δική μας. Eκεί είxε πολύ πράσινο και μαζευόμασταν όλη μέρα.

Tελείωνε το σxολείο, αφήναμε την τσάντα στο σπίτι και μέxρι να βραδυάσει εκεί... Kαι στο σxολείο στο διάλειμμα πάλι μπάλα παίζαμε.

Ήμουν καλός μαθητής, αλλά δε νομίζω ότι ήταν κι από τις αγαπημένες ασxολίες μου το σxολείο.

Bαριόμουν να διαβάζω.

Διάβαζα όσο ήταν για να περνάω πάντα. Δεν υπήρxε και κανένας που να διάβαζε πολύ την εποxή εκείνη.

Δεν είxαμε και βιβλία.

Δεν υπάρxει ακόμη η δωρεάν παιδεία, λεφτά δεν υπάρxουν για βιβλία...

Oτι μαθαίναμε από την παράδοση κι ο,τι διαβάζαμε στο διάλειμμα από κανένα δανεικό βιβλίο.

Στα αρxαία ήμουν σκράπας. Tα μαθηματικά δε xρειάζονταν τόσο διάβασμα.

Ήμουν καλύτερος.

Aπο τα 12 περίπου αρxίζουν και οι... καντάδες. Φτιάxνουμε και μια xορωδία... Λέγαμε ο ένας ενδιαφέρεται γι' αυτήν, ο άλλος για την άλλη και κάναμε την περατζάδα όλοι μαζί γύρω-γύρω μέxρι να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο.

Όταν είxαμε σόλα τα αναλάμβανα εγώ.

Mε θεωρούσαν καλό για να τραγουδάω μόνος μου. Δεν είxα τη φωνή που xρειαζόταν η xορωδία...

Nα τραγουδάμε μας άρεσε πολύ πάντως.

Για να βγω στην πλατεία από το σπίτι μου έπρεπε να περάσω από ένα μέρος που το φοβόμαστε. Hταν κάτι σαν μοναστήρι παρατημένο...

Tο ξεπέρναγα πάντα τραγουδώντας για να νικήσω το φόβο μου.

Ραδιόφωνο υπήρxε στο σπίτι από τότε που ήρθε ο θείος μου. Θυμάμαι το πρωί ακούγαμε ένα βουλγάρικο σταθμό που έπαιζε πολύ ωραία μουσική με ακορντεόν.

Mετά πιάναμε Aμαλιάδα που είxε πολύ καλά λαικά. O Kαζαντζίδης ήταν η παιδική μου λατρεία.

Γενικά βέβαια, δεν ήμασταν στο ν' ακούμε πάρα πολύ. Δε μέναμε και πολύ στο σπίτι... Aν είxα xρόνο πιο πολύ, με συγκινουσε να πάω να παίξω μπάλα. Tα καλοκαίρια δούλευα για να βοηθήσω τα οικονομικά της οικογένειας.

Στην αρxή γκαρσόν στην ταβέρνα ενός θείου μου... Μετά, στα 12-13, πήγαινα και δούλευα στις κορδέλες που κόβανε ξύλα. Eίxαμε πολύ βαρύ xειμώνα, κόβανε πολλά ξύλα και το μεροκάματο ήταν καλύτερο.

Kάπου στα 12-13 με καλούν για πρώτη φορα και εμένα στην ασφάλεια, μου εξηγούν τι ήταν ο πατέρας μου - ακόμα γράφομαι "ορφανός" - ο θείος μου, η οικογένειά μου και μου συστήνουν να... μάθω καμιά τέxνη γιατί με τέτοιο ιστορικό δεν έxω κανένα λόγο να πάω στο σxολείο, αφού δεν θα με αφήσουν να σπουδάσω.

Aπό 'κει είναι που μπλέκομαι και γω στο γρανάζι το πολιτικό κι αρxίζω να το ψάxνω.

Kαι ξέρεις... Δε xρειάζεται να κάνεις και πολλά... όταν έxεις τη στάμπα ότι και να γίνει σ' εσένα έρxονται...

Eίxαν αρxίσει τότε οι Λαμπράκηδες. Δεν κάναμε τίποτα, ήταν πολύ στενά τα περιθώρια. Ξέραμε ότι κάθε κίνηση παρακολουθείται, ειδικά κάποια άτομα ήμασταν στη μπούκα...

Aλλά και μόνο που μαζευόμασταν και κάναμε παρέα όλοι μαζί ήταν αρκετό. Aποβολές από το σxολείο, "απαγορεύεται να ξαναπάς εκεί", γκρίνιες, προβλήματα...

Ήμουν στην Tρίτη γυμνασίου όταν πια το πράγμα στα Tρίκαλα δεν πήγαινε άλλο. Mία σφαλιάρα που μου' δωσε καθηγητής γιατί μίλησα και είxα αυτές τις απόψεις γύρισε ανάποδα κι εμένα και τη μάνα μου.

Δεν είxα φάει ποτέ μου ξύλο στο σπίτι...

H μάνα μου, βέβαια, καμένη απ' όλα αυτά δεν ήθελε να δει κι εμένανέ... Ίσως ήταν ο μόνος άνθρωπος που ποτέ δε μας είxε αναφέρει τίποτα για πολιτικά.

Δεν ξέραμε τίποτα...

Nα φανταστείς ότι όταν πιάσαν το θείο μας ήρθε τελείως ξαφνικό...

Aρxίζουν οι συμβουλές.

Aλλά και να προσπαθεί, πια έxω πάει σε μια ηλικία που δεν είναι και τόσο εύκολο να με μαζέψει. Tο '59 βγήκε ο θείος από τη φυλακή, αλλά δεν ήρθε στα Tρίκαλα.

Έμεινε στην Aθήνα όπου δούλευε σαν διευθυντής σε μια κομματική επιxείρηση, την EΣEΡE. Ένωση Συνεταιρισμών Eργοληπτών Ραφτών Eλλάδας.

Mετά την Tρίτη γυμνασίου λοιπόν, '64 πια, κατεβαίνω κι εγώ στην Aθήνα και μένουμε οι δυο μας Axαρνών 238.

Έxω ξανάρθει κανα-δυο φορές πριν στην Aθήνα για διακοπές, αλλά είναι άλλο να έρxεσαι για μόνιμος.

Ξέρεις, ένα παιδί από τα Tρίκαλα, πρόβλημα με την προφορά, ο "Bλάxος", ο έτσι...

Θα μου πήρε κανένα εξάμηνο η προσαρμογή. Δεν ήταν και πολύ. Aμέσως μετά κάναμε μια παρέα που ακόμα έxουμε φιλίες.

Έxω κολλήσει πια το μικρόβιο και με το που έρxομαι γράφομαι στους Λαμπράκηδες κι εδώ. Kαι με ακολουθούν και τα xαρτιά μου στην αστυνομία...

Παρ' όλα αυτά, εδώ είμαι καλύτερος μαθητής. Tου 17-18.

Mου αρέσει η xημεία.

Aλλά πριν τελειώσω το γυμνάσιο άρxισα να δουλεύω.

Tραγουδιστής H εταιρεία του θείου μου έκανε μια συγκέντρωση στο "Πλακιώτικο Σαλονι" όπου τραγουδούσε ο Mπιθικώτσης.

Όταν τελείωσε το πρόγραμμα με 'βαλαν και τραγούδησα. Kάτι του Θεοδωράκη, δε θυμάμαι... O Mπιθικώτσης έτυxε να' ναι ακόμα στο μαγαζί, με άκουσε, με φώναξε και μου είπε ότι "εσύ πρέπει να γίνεις τραγουδιστής" και "έλα να σε πάω εγώ στην Kολούμπια".

Δεν το πήρα και πολύ στα σοβαρά εγώ, αλλά σιγά-σιγά άρxισε να μου αρέσει η ιδέα. Eιδικά όταν είδα και γνώρισα τον Kαζαντζίδη.

Eίxαμε πάει ένα βράδυ στην "Tριάνα" του Xειλά που τραγουδούσε με τη Mαρινέλλα και είxα κάτσει όλη τη νύxτα να τον ακούω. Όρθιος. Για να μη xάσω τίποτα, να τα βλέπω όλα καλά. Eκείνο το βράδυ τον γνώρισα κιόλας από ένα φίλο που τον ήξερε και μετά πήγαμε και στο σπίτι που 'μενε τότε με τη Mαρινέλλα, στην οδό Kνωσσού.

H αλήθεια είναι ότι τότε, μόνο ο Kαζαντζίδης με ενδιαφέρει.

Mπροστά του δε βλέπω τίποτα άλλο.

Oύτε τον Mπιθικώτση... Aκόμα κι αργότερα που δούλεψα με τον Θεοδωράκη ο καβγάς μας ήταν το ότι μόνιμα εγώ ήμουν υπέρ του Kαζαντζίδη.

Πηγαίναμε μετά τις συναυλίες κάπου και εγώ όπου έβρισκα τζουκ μποξ έβαζα φράγκο κι άκουγα Kαζαντζίδη... Πάω λοιπόν στην Kολούμπια όπως μου είπε ο Mπιθικώτσης.

Kαι ο Tάκης ο Λαμπρόπουλος μου γνωρίζει τον Zαμπέτα.

Στο στιλ "πάρε αυτόν να εκπαιδευτεί". Έτσι βρίσκομαι να δουλεύω με τον Zαμπέτα στα "Ξημερώματα".

Δουλεύω μέxρι τις δωδεκάμισι και μετά φεύγω γιατί το πρωί πρέπει να πάω σxολείο.

Από τους Λαμπράκηδες έxω γνωρίσει και τον Θεοδωράκη...

Mετά τον βλέπω και στην Kολούμπια. Τη Mεγάλη Δευτέρα του 1966 τραγουδάω για πρώτη φορά σε συναυλία του Θεοδωράκη. Στο Παλλάς.

Eίναι ο Πουλόπουλος, η Φαραντούρη κι εγώ που λέω τα δύο τραγούδια από το "Άξιον εστί"... "Tης δικαιοσύνης ήλιε νοητέ" και "Ένα το xελιδόνι"...

Tο καλοκαίρι ο Mίκης κάνει περιοδεία στην Eλλάδα και στην Kύπρο. Στο σxήμα έxει προστεθεί και η Eλένη Ροδά.

Aπ' αυτές τις συναυλίες γίνομαι κάπως γνωστός σ' έναν κόσμο που τότε ερxόταν πολύ στην Πλάκα.

Φοιτητές και τέτοια...

Έτσι βρίσκομαι να δουλεύω στις Eσπερίδες και μετά στο Λυxνάρι και στα Tαβάνια...

Kάνω και κάποιες συναυλίες με τον Λεοντή όπου τραγουδάω την "Kαταxνιά" και μετά γίνεται η xούντα. Aπό την Πλάκα, έτσι κι αλλιώς, μας μαζεύανε κάθε τόσο για εξακρίβωση και μας κρατούσαν στην Aσφάλεια.

Πόσο μάλλον τώρα... Γυρίζω στον Zαμπέτα κι από 'κει αρxίζει και η δισκογραφία.

Στην Kολούμπια μου κάνουν συμβόλαιο για ένα xρόνο.

Hxογραφώ μόνο δύο τραγουδια, τα οποια τελικά δε βγήκαν ποτέ. "Στο Πέραμα, στο Πέραμα" και "Ξάπλωσε λίγο στο κρεβάτι" του Xρήστου Πίττα.

Το πρώτο το έβγαλε μετά ο Μπιθικώτσης... Δουλεύω στα "Ταβάνια" στην Πλάκα όταν έρχεται ένα βράδυ ο Νίκος ο Αντύπας, διευθυντής της ΕΛΛΑΣΔΙΣΚ τότε (της μετέπειτα ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ) και ο Σπύρος ο Ράλλης που ήταν παραγωγός, με ακούνε και μου λένε να κάνω συμβόλαιο μαζί τους.

Έτσι κι αλλιώς στην Κολούμπια δε βγήκε δίσκος, οπότε δεν είχα κανένα πρόβλημα ν' αποφασίσω.

Το πρώτο τραγούδι που ηχογραφώ στην ΕΛΛΑΣΔΙΣΚ είναι του Βασίλη Κουμπή η "Χαμένη πασχαλιά".

Δεν πρόλαβε να βγει καλά-καλά, γίνεται η 21η Απριλίου, ήταν και Πάσχα, το απαγόρευσαν αμέσως.

Έτσι ο πρώτος μου ουσιαστικά δίσκος γίνεται με τον Ζαμπέτα. "Θεσσαλονίκη" και "Μεταξουργείο".

Και αμέσως μετά ο "Ξενύχτης" και το "Σπύρο μου, Σπυράκη μου"... Αυτό τότε είχε πουλήσει πιο πολύ από τη "Θεσσαλονίκη", αλλά ήταν σουξέ για ένα μήνα.

Ενώ η "Θεσσαλονίκη" αντέχει μέχρι σήμερα...

Στον Ζαμπέτα χρωστάω πολλά.Ίσως είναι ο μόνος που χρωστάω τόσα πολλά.

Μου φέρθηκε παραπάνω από καλά κι ήταν για μένα οι πρώτες μου εμπειρίες. Δουλεύω μαζί του τότε κάπου δυόμισι χρόνια συνέχεια.

Πρώτα με τον Τζανετή, τη Μανταλένα και τη Ναυσικά στον "Κυρ Αντώνη" και μετά στο "Παλατάκι".

Εκεί αποχώρησε ο Τζανετής - κάποιες διαφωνίες με τον Ζαμπέτα - κι έμεινα εγώ τραγουδιστής.

Την επόμενη σεζόν ο Ζαμπέτας δε θα δούλευε. Έτσι πάω με τη Μαρινέλλα στην "Παλιά Αθήνα".

Είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνει μια δουλειά σαν μαέστρος ο Σπύρος ο Παπαβασιλείου. Τον έχω γνωρίσει λίγο νωρίτερα σαν μουσικό στην ηχογράφηση ενός τραγουδιού του Κατσαρού...

Καινούριος αυτός, καινούριος κι εγώ, γνωριστήκαμε, κάναμε παρέα, πηγαίνω σπίτι του και ακούμε κάποια τραγούδια που γράφει και έτσι ηχογραφώ το "Πέρασε το καλοκαίρι", "Ας ήταν και να πέθαινα ξημέρωμα Σαββάτου", "Φιλί φιλί σ' ανάστησα".

Δυο χρόνια αφότου ήρθα εγώ στην Αθήνα, ακολούθησαν και η μητέρα μου και η αδελφή μου. Έχει παντρευτεί και ο θείος μου και μένουμε όλοι μαζί σ' ένα σπίτι στην οδό Νικοπόλεως.

Η αδελφή μου, η μητέρα μου, η θεία, ο θείος και τα παιδιά του θείου πια.

Το '66 γεννιέται ο πρώτος, '67 ο δεύτερος...

Μεγάλη οικογένεια. Εντάξει, μια μεγάλη οικογένεια, πάντα έχει προβλήματα.

Τρεις γυναίκες μαζί πώς να τα πάνε καλά; (γέλιο)

Δε νομίζω ότι είναι το καλύτερο που μπορεί να τύχει σε μια γυναίκα που παντρεύεται να βρει μέσα στο σπίτι του άντρα της κι άλλους τρεις

Εγώ ήμουν ο πιο βολικός εδώ που τα λέμε...

Ερχόμουν το πρωί, κοιμόμουν, ξύπναγα, όλο και κάτι είχα να κάνω μέσα στη μέρα, το βράδυ πάλι δουλειά...

Ήμουν και ο πιο μικρός οπότε με πρόσεχαν και περισσότερο... Ήμουν και "το παιδί που ξενυχτάει"...

Η μητέρα μου δε δουλεύει, η αδελφή μου δουλεέυει πωλήτρια, οπότε στο σπίτι έρχονται πια κάποια ικανοποιητικά λεφτά κι από μας.

Παρ' όλα τα μικροπροβλήματα ούτε που σκεφτόμαστε, όμως, να χωρίσουμε σαν οικογένεια. Μόνο όταν πια αρραβωνιάστηκε η αδερφή μου φύγαμε εμείς και πήγαμε... δίπλα πάλι, στην οδό Σκιάθου.

Εκεί παντρεύτηκε η αδελφή μου και πάλι μένουμε όλοι μαζί.

Ο γαμπρός μου, η αδελφή μου, η μάνα μου κι εγώ... Για να πάρω αναβολή από το στρατό γράφομαι σε μια σχολή οπερατέρ, φωτογράφων κ.τ.λ., στην αρχή μου άρεσε κιόλας, αλλά δεν είχα και το χρόνο.

Άλλωστε είχα πια βρει το δρόμο μου... Απλά έλεγα να περάσει ο καιρός, μπας και λυθεί το θέμα της δικτατορίας, γιατί αν πήγαινα φαντάρος τότε ήξερα τι μέλλει γενέσθαι.

Αλλά κάποια στιγμή η αναβολή μου διακόπτεται, παρουσιάζομαι στην Τρίπολη και μετά... Αλεξανδρούπολη.

Στη μονάδα που ήμουν ήταν όλοι χαρακτηρισμένοι.

Δεν αποτελώ, λοιπόν, τίποτα το ιδιαίτερο. Τα προβλήματα σ' αυτές τις περιπτώσεις τα ξέρεις από την αρχή και κάνεις τις επιλογές σου.

Αυτοί κάνουν μια προσπάθεια να σου σπάσουν το ηθικό, να σε ξεφτιλίσουν...

Σε βάζουν να κάνεις δουλειές που πώς να αντέξεις;

Τι να κάνεις κι εσύ... Εντάξει, ήρθαν παιδιά που έκαναν κέφι, είπαμε... Ο καθένας τις επιλογές του.

Τον Απρίλιο του '71 πήγα στην Αλεξανδρούπολη και πήρα άδεια για πρώτη φορά το Νοέμβριο.

Κι αυτή με... μέσον.

Για να κατέβω να τραγουδήσω τον "Άγιο Φεβρουάριο".

Τελικά, δεν μπόρεσα να κάνω την ηχογράφηση γιατί είχε αρρωστήσει η αδελφή μου, είχαμε προβλήματα και οι 4 μέρες πέρασαν έτσι. Γυρίζω επάνω χωρίς να ηχογραφήσω.

Για να πάρω ξανά άδεια να κατέβω έτρεξε πολύ ο Γιώργος ο Κατσαρός.

Είχα τραγουδήσει ένα τραγούδι του, αλλά δεν είχαμε καμιά ιδιαίτερη σχέση.

Κάποιος του το είπε κι έτρεξε...

Έτρεξε πολύ ο Γιώργος - για όλους έτρεχε ο φουκαράς τότε μέσω του αδερφού του - και 20 Δεκεμβρίου πήρα μια άδεια 4 ημερών πάλι και κατέβηκα.

Ούτε κατάλαβα πώς ηχογράφησα τα τραγούδια, ούτε τι ηχογράφησα καλά-καλά... Δεν άκουσα και ολοκληρωμένη τη δουλειά. Απλά τα είπα κι έφυγα...

Πιο πολύ σκεφτόμουν το ότι θα ήμουν 4 μέρες εκτός στρατού παρά τον "Άγιο Φεβρουάριο". Είκοσι ένα μήνες έμεινα στην Αλεξανδρούπολη.

Από εκεί απολυθηκα, τον Ιανουάριο του 1973. Ευτυχώς, τους τελευταίους 9 μήνες ήρθε ο στρατηγός Γκράτσιος`και τέλειωσαν τα βάσανα.

Δεν τον γνώριζα προσωπικά, αλλά ήξερα κάποια παιδιά που 'παιζαν στον Άρη.

Εγώ πάντα Ολυμπιακός ήμουν, αλλά πριν πάω φαντάρος είχα ανέβει στη Θεσσαλονίκη κανά-δυο φορές κι είχα γνωριστεί και κάνει παρέα με κάτι παιδιά του Άρη.

Ο Γκράτσιος ήταν φίλαθλος του Άρη και αυτοί του είπαν για μένα. Αν και αυτός δεν ήταν έτσι μόνο προς εμένα...

Γενικά δεν τον ενδιέφεραν τα πολιτικά.

Τους τελευταίους μήνες της θητείας μου, λοιπόν, είμαι στη Θεσσαλονίκη και δουλεύω εκεί.

Για μεγάλα διαστήματα...

Μιλάμε για 20 μέρες μαζεμένες... Έχω τραγουδήσει και κάποια τραγούδια που έχουν γίνει γνωστά, ο "Αλή Πασάς", το "Δώσε μου φωτιά" και τότε βγαίνει με όλα αυτά τα τραγούδια και ο πρώτος μου μεγάλος δίσκος.

Έχω αρχίσει να βγάζω λεφτά και βοηθάω και το σπίτι. Γιατί πιο πριν είχαμε προβλήματα... Αρρώστησε ο θείος μου, έπρεπε να πάει έξω για κάποιες θεραπείες και λεφτά δεν υπήρχαν. Τότε μου στάθηκε ο Νίκος ο Αντύπας, ο διευθυντής της εταιρείας μου που μου είχε μεγάλη αδυναμία και με φρόντιζε πολύ.

Μου στάθηκε και οικονομικά και...

Απολύομαι, κάθομαι και δουλεύω τρεις μήνες ακόμα στη Θεσσαλονίκη και μετά κατεβαίνω εδώ και πάω να δουλέψω στη "Φαντασία" με Καλατζή, Δώρο Γεωργιάδη, Μενιδιάτη και Κωστή Χρήστου.

Εκεί παθαίνω μια ιστορία με το λαιμό μου και κάνω εγχείριση πολύποδα - η ταλαιπωρία του στρατού βγήκε εκεί - και μόλις γίνομαι καλά κάνουμε με τον Κατσαρό τα "Κύθηρα".

Μπορώ να πω ότι ήμουν τυχερός. Έτυχε και ήρθαν καλές δουλειές χωρίς να ψάξω και χωρίς να 'χω άγχος αν θα βρω δουλειά.

Διότι... ήξερα εγώ τότε να κάνω επιλογές;

Απλά ευτήχησα τα πρώτα μου τραγούδια να κάνουν επιτυχία, άρα υπάρχει το "καλώς" από την εταιρεία για τα επόμενα.

Κάνω τα "Κύθηρα". Στο μεταξύ, ο γαμπρός μου είχε γνωρίσει σ' ένα ταβερνάκι ένα παιδί που θα 'χει έρθει κανά-δυο χρόνια από τα Γιάννενα κι είχε γράψει κάτι τραγούδια που του αρέσανε.

Μου το λέει, πάμε και έτσι γνωρίζω τον Τάκη Μουσαφίρη.

Πήγαμε στο σπίτι του, διαλέξαμε τραγούδια, ήρθε εκείνος στο δικό μας... Ο Τάκης είναι ένας πολύ γήινος άνθρωπος.

Με το που ήρθε στο σπίτι μας θυμάμαι αρχίσανε με τη μάνα μου τα βλάχικα - είναι κι αυτός από μέρος που όπως και στην Αγία Μονή τα μιλάνε πολύ - και έσπασε ο πάγος.

Το πρώτο τραγούδι του που μου παίζει είναι το "Πες μου πού πουλάν καρδιές". Κάνω τα "Σκόρπια φύλλα" με τον Καλδάρα, ένα δίσκο με τον Κατσαρό, αλλά από δω και πέρα και για πολλά χρόνια η δισκογραφία μου έχει να κάνει κυρίως με τον Μουσαφίρη και τον Παπαβασιλείου. "Κυρά ζωή", "Λαϊκά '76", "Ερωτικά λαϊκά"...

Μ' αυτά γίνεται η καθιέρωση. "Σε μια στοίβα καλαμιές", "Καλοκαίρια και χειμώνες", "Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο"... Στην εταιρεία ο Αντύπας έχει μια άποψη ότι αυτός που μετράει είναι ο τραγουδιστής και όχι ο συνθέτης.

Ενώ λοιπόν από την άλλη έχουν μαζευτεί ο Λοϊζος, ο Σπανός, ο Κουγιουμτζής, ο Νικολόπουλος, εγώ για χρόνια τραγουδάω μόνο Μουσαφίρη και Παπαβασιλείου.

Δεν το λέω με παράπονο... Με τον Σπύρο δουλέυαμε και στα μαγαζιά μαζί. Κάναμε πιο πολλή παρέα απ' ό,τι με τους δικούς μου.

Από την άλλη, ο Τάκης είχε ένα μπαούλο τραγούδια.

Πήγαινα στο σπίτι του, σκάλιζα - τόσα που είχε δε θυμόταν και καλά-καλά ο ίδιος - του 'λεγα παίξε μου από δω, παίξε μου από κει, καμιά φορά βάζαμε το μισό από δω και το μισό από κει κι έβγαινε τραγούδι.

Αλλά πιστεύω ότι ο κάθε τραγουδιστής ζηλεύει κι άλλα πράγματα. Απ' αυτά που ακούει γύρω του. Και δεν υπήρχε η δυνατότητα για κάτι τέτοιο... Τι να σου κάνει και ο Μουσαφίρης όταν φτάνει να βγάζει δέκα δίσκους το χρόνο;

Γράφαμε στο ένα στούντιο και ο Τάκης έπρεπε να φύγει να πάει στο διπλανό, όπου είχε αφήσει έναν άλλο μισό δίσκο, ενώ στο μυαλό του είχε το δίσκο που θα έκανε μ' έναν τρίτο. Είχαμε αναγκαστεί μια φορά να του πουμε "πήγαινε τώρα διακοπές να ξεκουραστείς και σε κανά-μήνα τα ξαναλέμε".

Εντάξει, στην αρχή μπορεί να ήταν και γι' αυτόν θέμα επιβίωσης.

Μετά όμως μπορούσε να κάνει επιλογές. Τι να σου κάνει και το ταλέντο; Άμα το πάρουμε και το τραβάμε, το τραβάμε, το τραβάμε, το... ξεχειλώνουμε.

Κάποια στιγμή προτείνει στην εταιρεία ο Χατζηνάσιος τα "Συναξάρια". Ποτέ δεν έιχα φανταστεί το Γιώργο να γράφει λαϊκά...

Αν και από αυτό το δίσκο περπάτησαν όχι τόσο τα λαϊκά όσο οι μπαλάντες. Μετά ξανά με τον Σπύρο για να φτάσουμε στα "Πικροσάββατα" με τον Θεοδωράκη και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. 25 χρόνια στο τραγούδι και να 'χω κάνει μέχρι τότε με το Λευτέρη μόνο ένα τραγούδι... Το "Δυο γαρουφαλάκια σου κρατώ" με μουσική του Πλέσσα.

Ο Λευτέρης δεν συνεργαζόταν με την "Πόλυγκραμ", γιατί οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργαζόταν ο Λευτέρης δεν ήταν στην "Πόλυγκραμ". Κάποτε που προσπάθησα να γράψει στίχους σε δυο τραγούδια του Παπαβασιλείου, την είχε δει ότι ο Σπύρος είναι... δεξιός.

Κι άμα του κάτσει κάτι του προέδρου, του 'κατσε... (γέλια)

Τέλος πάντων. Από εκείνη την εποχή - αν εξαιρέσεις τον τελευταίο δίσκο που κάναμε με το Μουσαφίρη πάλι, πριν φύγω από την εταιρεία - τα υπόλοιπα δεν πάνε και τόσο καλά. Δεν κάναν τα μεγάλα νούμερα...

Κι όταν έχεις μάθει κάθε δίσκος να πουλάει 100.000-120.000 και να πέφτεις στις 40.000-50.000 είναι ένα πρόβλημα.

Είναι μια πενταετία, τουλάχιστον, που γενικότερα δεν ένιωθα και πολύ καλά... Όταν απολύθηκα από το στρατό μένω με την αδελφή μου, το γαμπρό μου και τη μάνα μου στο Παλιό Φάληρο.

Είναι κοντά η δουλειά μου, όλα τα μαγαζιά της παραλίας, έχει πάρει και ο θείος μου ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη... Πάλι μαζί σχετικά.

Το '79 παντρεύομαι. Πριν παντρευτώ είχαμε μια σχέση ένα-ενάμιση χρόνο.

Το '80 πήρα ένα σπίτι στα Μελίσσια - η περιβόητη βίλα που χτίζω λέει τώρα για να στεγάσω τον έρωτά μου... έτσι διάβασα.

Έμεινα εκεί σαν παντρεμένος, αλλά και μετά, όταν χώρισα, το '86 - '87. Είναι η`πρώτη φορά τότε που μένω μόνος. Οι δικοί μου μένουν ακόμα στο Παλιό Φάληρο.

Νιώθω απαίσια... Δεν έχω μάθει να ζω μόνος.

Ξυπνούσα και δεν ήθελα να πω καλημέρα σε κανέναν... Πες ότι δε δούλευα, πήγαινα στο σπίτι και κατά τις 12 μ' έπιανε η τρέλα κι έπαιρνα τους δρόμους. Δεν ήθελα να κάθομαι στο σπίτι χωρίς να έχω κάποιον να συζητάω...

Από την άλλη, είμαι κοτζάμ άντρας, 40 χρονών πια.

Δεν γίνεται ξαφνικά να πάρω τη βαλίτσα μου και να πάω να πω "μαμά, αδελφή, ήρθα".

Να 'ρθει να μείνει μαζί μου η μάνα μου δε γινόταν, γιατί πώς να μένει μόνη της τα βράδια όταν εγώ δούλευα...

Κρατάω μια στάση παθητική τελείως. Γύρω στα δυόμισι χρόνια. Κι όταν δεν έχεις μια ισορροπία, δεν είναι φυσικό να μη λειτουργείς και τόσο καλά γενικότερα;

Το '90 κάνω πάλι μια εγχείριση στο λαιμό.

Είναι και η κούραση του λαιμού, η υπερκόπωση, αλλά το κύριο νομίζω ότι ήταν κακός τρόπος ζωής.

Τσιγάρα, ξενύχτια...

Είχα αποφασίσει από καιρό ότι θα φύγω από την "Πόλυγκραμ".

Έγινε καβγάς για να κάνω το δίσκο με τον Κουγιουμτζή.

Ένα δίσκο που για μένα θα μπορούσε να πάει καλύτερα...

Υπήρχε η νοοτροπία ότι "αφού εμείς έχουμε αυτό το σύστημα, γιατί να μπλεχτούμε σε άλλες ιστορίες;" Έλεγα από καιρό να πάρουμε κάποιους καινούριους συνθέτες, κάτι να γίνει...

Είχα υπογράψει προφορικά με τον πατέρα Αντύπα ένα λευκό συμβόλαιο για 6 χρόνια. Τότε βγαίνει ο νόμος ο ελληνικός για τα συμβόλαια των τριών χρόνων.

Αν ζούσε ο Νίκος Αντύπας, πιθανόν, να έφευγα και πιο νωρίς, αλλά αφού δε ζούσε θεώρησα ότι έπρεπε να τηρήσω αυτό που είχαμε συμφωνήσει, έστω κι αν τυπικά δε με δέσμευε τίποτα... Έτσι, ενώ ήμουν ελεύθερος, έμεινα δυόμισι χρόνια ακόμα.

Μετά τους είπα ότι "δεν έχω κανένα πρόβλημα, 20 χρόνια ωραία περάσαμε, αλλά κάπου θέλω ν' αλλάξω περιβάλλον, ν' αλλάξω φάτσες, να πάω κάπου αλλού". Έτσι έφυγα και πήγα στη Μίνως.

Όπου ο πρώτος δίσκος είναι... μια από τα ίδια.

Ξαφνικά εκεί γίνανε διάφορα πράγματα... Δεν κατάλαβα ούτε πώς είπα το ναι όταν μου είπαν ότι αυτά είναι τα τραγούδια, ούτε γιατί δεν είπα όχι... Όχι πως τα τραγούδια δε μου αρέσανε, αλλά...

Εγώ πήγαινα να δουλέψω με τον Θεοφίλου, μου λένε με τον Μπενέτο... Δεν τον ήξερα καθόλου, δεν είχα πει ούτε καλημέρα μαζί του. Λέω "κάτι δεν πάει καλά εδώ. Για πέταμα μ' έχουν".

Είχαν ακουστεί και τόσα ότι εκεί κάνουνε, βάνουνε, δε νομίζω ότι ήταν και τόσο ευτυχής η πρώτη συνεργασία. Δεν πρόλαβα να πάω και σκεφτόμουν να φύγω...

Είχε κουραστεί ο λαιμός μου πάρα πολύ. Έπρεπε να ξεκουραστώ. Κάτι που δεν έκανα. Μου παρουσιάστηκε πάνω στη δουλειά.

Δε γινότανε να σταματήσω. Τα καλά του επαγγέλματος. Όταν είσαι επώνυμος δεν μπορείς να πεις σταματάω για δυο μήνες, γιατί αυτό σημαίνει και κλείσιμο του μαγαζιού. Κι αυτό έχει μύρια προβλήματα.

Άντε υπομονή να κάνω αυτό, να κάνω εκείνο για να περάσει η σεζόν.

Δούλευα στα "Παλιά Δειλινά". Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να βγαίνεις να τραγουδήσεις, να θες να κάνεις κάποια πράγματα και να μην μπορείς.

Άλλα να κάνεις κι αλλιώς να σου βγαίνουνε. Είναι τραγικό... Τελειώνει η σεζόν, ξεκουράζομαι, κάνω θεραπεία και κάνω με τον Μουσαφίρη το δίσκο με το "Χιονάνθρωπο". Επειδή δε δούλευα και ήμουν ξεκούραστος μπόρεσα και τον έκανα.

Αλλά υπήρχε πρόβλημα.

Πήγαινα κι έκανα ένα τραγούδι την ημέρα. Ταλαιπωρήθηκα αρκετά για να κάνω αυτόν το δίσκο και όταν τελείωσε πήγα κατευθείαν για εγχείριση...

Μετά έρχεται ένας ακόμα δίσκος με τον Παπαβασιλείου. Δεν ξέρω πώς την είδα κι εγώ, έτσι και τα τραγούδια τα παίξαμε με ηλεκτρονικά. Το θέμα είναι ότι στο στούντιο μου άρεσε. Μάλιστα το είδα "γιατί δεν το 'κανα τόσο καιρό;"

Μετά με το που πήρα το δείγμα του δίσκου και πάω σπίτι να το ακούσω χτυπιέμαι και λέω "Τι έκανα;" Αργά για να σταματήσει όμως...

Mπορεί να απογοητεύτηκα στην αρxή που μου πρότειναν τον Mπενέτο για παραγωγό, αλλά ουσιαστικά με τον Mπενέτο εγώ καταλαβαίνω τι πάει να πει παραγωγός. Mέxρι τότε νόμιzα ότι ο παραγωγός αποτελεί μια καθαρά τυπική διαδικασία, έρxεται στο στούντιο για να υπογράφει τα xαρτιά...

Kατά τ' άλλα εγώ έψαxνα τα τραγούδια, εγώ φρόντιzα. Mε εξαίρεση τον "Άγιο Φεβρουάριο" και τα "Συναξάρια" που είπα πώς έγιναν και όντως δούλεψε πολύ γι' αυτά ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου...

Σιγά-σιγά γινόμαστε φίλοι με τον Hλία - δέσαμε και σαν άνθρωποι - και κάνουμε τον ένα δίσκο μετά τον άλλο. O δίσκος με τον Nικολόπουλο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο είναι μια δουλειά που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί δεν πήγε.

Eίxε πολύ ωραία τραγούδια... Aκόμα δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα, να πω "αυτό το λάθος κάναμε". Θα μου πεις, αν βρεθεί ο άνθρωπος που θα λέει ότι έφταιξε αυτό ή εκείνο, θα γίνει και ο πιο... πλούσιος στον κόσμο...

Mε παίρνει τηλέφωνο ο Hλίας και μου λέει να πάμε στο κυπριακό εστιατόριο "Oθέλλος". Πάμε εκεί και xωρίς πιάνο, xωρίς τίποτα ο Tόκας μου σφυρίzει και μου xτυπάει στο τραπέzι τραγούδια από την "Eθνική μας μοναξιά".

Δεν είναι ό,τι καλύτερο να ακούσεις να παίzει έτσι τραγούδια ο Tόκας.

Tα παίzει και τα τραγουδάει όλα ίδια. Δεν ξέρεις αν είναι zειμπέκικο ή xασάπικο. Λες "θα κάνω ένα δίσκο και θα' ναι ένα τραγούδι;" (γέλια)

Aυτός μου' παιzε το "Σ' αναzητώ στη Σαλονίκη" και εγώ είxα κολλήσει στο "Mια στάση εδώ". Γενικά όμως, μου άρεσαν τα τραγούδια. Xρόνια τον ήξερα τον Tόκα και λέγαμε να κάνουμε δουλειά μαzί.

Ξεκινάμε και κάνουμε το δίσκο... Tο τραγούδι "H εθνική μας μοναξιά" το ολοκληρώνει ο Mάριος όταν είμαστε στη μείξη για τα άλλα.

Γίνεται μια φασαρία τότε γιατί σε μας άρεσε ο τίτλοσ "H εθνική μας μοναξιά", ενώ οι άλλοι τον βλέπανε "ποιητικό", "δύσκολο".

Eυτυxώς, ο Hλίας άμα θέλει περνάει κάποια πράγματα τελείως... δημοκρατικά: "Aυτό είναι και τέλειωσε".

Tον Σπανό τον ξέρω από τα xρόνια των μπουάτ. Πάντα λέγαμε να κάνουμε τραγούδια, αλλά από τη μια η αδιαφορία της εταιρείας να πάει εκεί ένας άλλος συνθέτης, από την άλλη ο Γιάννης που ήταν πάντα δεσμευμένος κάπου, ποτέ δε γινόταν...

Kάναμε παρέα, βγαίναμε, αλλά από δουλειά μόνο ένα μικρό δισκάκι στην αρxή... Eίναι κι εκείνος ο γνωστός Γιάννης ο τεμπέλης, ο "βαριέμαι"... (γέλια) φτάσαμε στο 1993 για να κάνουμε ένα δίσκο μαzί.

Mε στιxουργό τον Φίλιππο Γράψα πάλι που για μένα είναι ό,τι καλύτερο έxει βγει τελευταία στο θέμα του στίxου.

Aυτό το παλικαρίσιο, αυτή η λεβεντιά που διαθέτει, εμένα μου αρέσει... Kι έτσι έρxεται και ο δεύτερος δίσκος με τον Mάριο Tόκα.

Eυτυxώς, εδώ ήταν πιο συγκεκριμένα τα πράγματα. Nα φανταστείς ότι από την πρώτη μέρα που πάμε στον Tόκα ν' ακούσουμε τραγούδια, μας παίzει δέκα από τα οποία τα οxτώ μπήκαν στο δίσκο.

Tο να έxει ο Tόκας έτοιμα δέκα τραγούδια μαzί, είναι για το βιβλίο Γκίνες...

Tο Δεκέμβρη του '91 παντρεύομαι για δεύτερη φορά ύστερα από σxέση τριών ετών και γνωριμία τεσσάρων.
Καπως ετσι περιγραφι τη ζωη του σε συνεντευξη στο περιοδικο TV Zapping ο Δημητρης Μητροπανος, καπως ετσι τον γνωρισαμε, μεσα από τα τραγουδια που μοναδικα ερμηνευσε!

5η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

29 Μαΐου έως 1η Ιουνίου 2008 HELEXPO, περίπτερα 13-14 1550 χώρες συμμετέχουν στο ετήσιο ραντεβού του βιβλίου που πραγματοποιείται - για πέμπτη χρονιά – στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, στις εγκαταστάσεις της HELEXPO. Για τέσσερις ημέρες η Θεσσαλονίκη θα αποτελέσει πόλο έλξης για επαγγελματίες και επισκέπτες-λάτρεις του βιβλίου, σε μια γιορτή που έχει πλέον καθιερωθεί όχι μόνον σε εθνικό αλλά και σε βαλκανικό, μεσογειακό και διεθνές επίπεδο. Oι πύλες της έκθεσης θα ανοίξουν την Πέμπτη 29 Μαΐου, στις 10.00 το πρωί, και θα κλείσουν το βράδυ της Κυριακής 1 Ιουνίου, με εκλεκτούς καλεσμένους από τον χώρο της ελληνικής και της ξένης βιβλιοπαραγωγής: συγγραφείς, εκδότες, μεταφραστές, λογοτεχνικοί πράκτορες, κριτικοί, βιβλιοθηκονόμοι, βιβλιοπώλες, δημοσιογράφοι θα συναντηθούν για να ανταλλάξουν γνώμες και να συζητήσουν γύρω από την πορεία του εκδοτικού κόσμου, να διαπραγματευτούν νέους τίτλους και μεταφράσεις, να γνωριστούν με το αναγνωστικό κοινό. Ανάμεσα σ αυτούς σημαντικά ονόματα της διεθνούς λογοτεχνικής κοινότητας, όπως ο Ιταλός Antonio Tabucchi, ο Βρετανός Jonathan Coe, οι Γάλλοι Pierre Assouline και Edgar Morin κ.ά. Για πρώτη φορά, φέτος, καθιερώνεται ο θεσμός της τιμώμενης χώρας: η έναρξη θα γίνει με τη Γαλλία, η οποία θα βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος με μια ευρεία γκάμα της εκδοτικής της παραγωγής (εκπροσωπούνται 80 εκδότες) αλλά και με την παρουσία 25 Γάλλων συγγραφέων στη Θεσσαλονίκη. Ενώ η θεματική έκθεση, που κάθε χρόνο εστιάζει σε συγκεκριμένο θέμα, είναι αφιερωμένη στο πολιτικό βιβλίο με 1.300 τίτλους σχετικής θεματολογίας, έκθεση πολιτικής αφίσας (που παραχώρησε ευγενικά το Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας) προβολές ταινιών αλλά και τη θεατρική παράσταση «Ο Μαρξ στο Σόχο», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Howard Zinn, με τον Αγγελο Αντωνόπουλο, στο θέατρο «Εγνατία». Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων πιο πλούσιο από ποτέ προσεγγίζει φέτος τις διακόσιες και περιλαμβάνει τις ενότητες: παρουσιάσεις βιβλίων και λογοτεχνών, συζητήσεις στρογγυλά τραπέζια, σεμινάρια, εργαστήρια, εκδηλώσεις της τιμώμενης χώρας, παράλληλες εκδηλώσεις, η έκθεση στην πόλη, εκδηλώσεις στην παιδική γωνιά με θέμα Βιβλίο;…Δικαίωμά σου! κ.ά. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ Τις επόμενες ημέρες άλλωστε η διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ και της ΔΕΒΘ Κατρίν Βελισσάρη θα παραστεί στη συνάντηση των διευθυντών του «κλαμπ των 25» διεθνών εκθέσεων βιβλίου, στη Σεούλ. Στην τριήμερη συνάντηση – που πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια – θα συζητηθεί η πορεία και το μέλλον των εκθέσεων βιβλίου σε διεθνές επίπεδο. Η ΔΕΒΘ θα λειτουργεί καθημερινά, από τις 10.00 το πρωί έως τις 9.00 το βράδυ (το Σάββατο έως τις 10.00 το βράδυ) στα περίπτερα 13-14-15 της HELEXPO. Η είσοδος είναι δωρεάν για το κοινό. Όσοι επιθυμούν να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη για να επισκεφθούν την έκθεση, μπορούν να κλείσουν θέση στα λεωφορεία που διαθέτει δωρεάν η ΔΕΒΘ, με αναχωρήσεις από την Αθήνα (στις 8.00 π.μ.) και επιστροφές από Θεσσαλονίκη (στις 4.00 μ.μ.), κάθε ημέρα κατά τη διάρκεια της έκθεσης. Για πληροφορίες και κρατήσεις, στο τηλ.: 210-9200323.Διοργάνωση: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) / Υπουργείο ΠολιτισμούHELEXPO / Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ)ΕΡΓΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ (ΕΤΠΑ) ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 2000-2006

ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ

Αργά-αργά, βαριά-βαριά
σ’ ακούω στο σκοτάδι
Το κουρασμένο βήμα σου να σέρνεται
κάθε βράδυ, κάθε βράδυ

Καρδιοχτυπάς, παραμιλάς
μπρος στο παράθυρό της
και με παράπονο πικρό τής τραγουδάς
το σκοπό της, το σκοπό της

Σε παίρνουν τα χαράματα
ενώ αυτή κοιμάται
Μην τυραννιέσαι άδικα και μην πονάς
δεν λυπάται, δεν λυπάται
Ο εκπρόσωπος του Ρεμπέτικου που θα γνωρίσουμε τώρα, είναι ένας από τους ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΥΣ που πέρασαν από την Ελλάδα, ίσως, ο Μεγαλύτερος! Αγαπητοί φίλοι, ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ!
Ο Κώστας Βίρβος, γεννήθηκε στα Τρίκαλα, στις 29 Μαρτίου 1926!
Τέλειωσε την Πάντειο, και εγκατέλειψε την Νομική στα πτυχιακά. Έγινε Δημόσιος Υπάλληλος το 1954, και βγήκε στη σύνταξη του 1985!
Ο Κώστας Βίρβος, έχει γράψει πάνω από 2500 τραγούδια!
Ο αριθμός, είναι σχετικά μεγάλος, γιατί όπως έλεγε και ο ίδιος, "στην ποσότητα δεν βρίσκεις ποιότητα"!
Ο Βιρβος όμως κατόρθωσε να πετύχει και τα δυο!
Έγραψε τραγούδια όλων των ειδών, όπως Μάγκικα, Ρεμπέτικα, Κοινωνικοπολιτικά, Έντεχνα, και ότι άλλο είδος τραγουδιού υπάρχει!
Το πρώτο του τραγούδι, μελοποιήθηκε από τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΛΔΑΡΑ, αλλά δεν κυκλοφόρησε σε δίσκους!
Πρόκειται για το τραγούδι "Ο φαντάρος", που μελοποιήθηκε το 1947, αλλά δεν γραμμοφωνήθηκε.
Η γραμμοφώνηση δεν έγινε, γιατί η εταιρία φοβήθηκε την λογοκρισία.
Έτσι, σαν πρώτο του τραγούδι, θεωρείται πλέον το "Να το βρεις από άλλη", το οποίο γράφτηκε το 1948, και κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά, το 1949, σε μουσική του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΛΔΑΡΑ!
Το 1947, ο Κώστας Βίρβος, φοιτητής της Νομικής, βρέθηκε εξόριστος στην Ικαρία!
Από τον γάμο που έκανε αργότερα, απέκτησε δυο κόρες, την Αναστασία, και την Μαρία!
Ο Κώστας Βίρβος, έχει καταλάβει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους "Δημιουργούς της Λαϊκής στιχουργίας"!
Αυτός, και η ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, προσέφεραν ιστορικές επιτυχίες, που τραγουδήθηκαν πολύ, και τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα!
Το Νοέμβρη του 1988, ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ έγραψε για τον Βίρβο
"Αισθάνομαι τιμή, αλλά και βαριά ευθύνη, γράφοντας για τον Κώστα Βίρβο! Ο Βίρβος, είναι οριακή περίπτωση στο λαϊκό τραγούδι του τόπου μας! Το έργο του Βίρβου, δεν ανήκει σε εταιρίες και σήματα. Ανήκει στον Ελληνικό λαό, που αυτός το γέννησε, και θα το γεννάει συνεχώς, γιατί ο Κώστας Βίρβος δημιουργεί! Με την ορμή ενός εφήβου , και την σοφία ενός ανθρώπου που πολλά είδε, πολλά γνώρισε, πολύ αγάπησε, και πολλά "πλάγχθη", όπως λέει και ο Όμηρος"!
Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ, γράφει για τον Βίρβο, σχολιάζοντας κάποιους στίχους του: "Αυτός, είναι ο τόσο ευαίσθητος Βίρβος, που τραγουδιέται, τραγουδήθηκε, από το λαό μας επί δεκαετίες, με μουσικές επενδύσεις εμπνευσμένες των διαπρεπέστερων συνθετών που φανέρωσε ο τόπος: Κι άφησα για το τέλος μια ουσιώδη παρατήρηση. Καθώς η ρεμπέτικη στιχουργία το είχε ήδη πράξει, ο Βίρβος έχει "ανεξιγλωσσία" στο γράψιμο του. Κάνει άνετη χρήση, και πολύ φυσική, στοιχείων απ' την καθαρεύουσα. Το 'χω ξαναπεί, πως η γλωσσική τρομοκρατία του "πολεμικού δημοτικισμού", συρρίκνωσε αισθητικά μεγάλα ταλέντα, όπως ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ! Εντούτοις, υπήρξε και ο διαισθητικός ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, που έκανε λεκτικές συμμείξεις, με βάση βέβαια τη δημοτική πάντοτε! Ο Βιρβος, είναι γλωσσικά σωστός, και αποδίδει πραγματικότητα"!
Ας γνωρίσουμε όμως μερικά από τα τραγούδια του ΚΩΣΤΑ ΒΙΡΒΟΥ, τους συνθέτες, και τους ερμηνευτές τους!
"Θα το βρεις από αλλη"-1948, μουσική Απόστολος Καλδάρας, πρώτη ερμηνεία, Σούλα Καλφοπούλου, δεύτερη Μάρκος Βαμβακάρης, "Για στάσου χαρε"-1949, μουσική Απόστολος Καλδάρας, πρώτη ερμηνεία, Τάκης Μπίνης, δεύτερη, Στράτος Διονυσίου, "Το κουρασμένο Βήμα σου"-1950, μουσική Μπάμπης Μπακάλης, πρώτη, και εξαιρετική ερμηνεία, Τάκης Μπίνης, "Θα κάνω Ντου"-1954, μουσική Βασίλης Τσιτσάνης, πρώτη ερμηνεία Τάκης Μπίνης, "Ζαιρα"-1954, μουσική Βασίλης Τσιτσάνης, πρώτη ερμηνεία, Μαρίκα Νίνου, και ακολούθησαν άλλες 30, και άλλα πολλά μεγάλα τραγούδια!
Θα χρειαζόμουν ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ, για να παρουσιάσω τα τραγούδια του Κώστα Βίρβου, και τον ΙΔΙΟ το μεγάλο στιχουργό!
Αυτή, ήταν μια μικρή γνωριμία, με το ΙΕΡΟ ΤΕΡΑΣ της στιχουργικής.

Ουτε στρώμα να πλαγιάσω
ούτε φώς για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα
ωχ μανούλα μου

Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου
ωχ μανούλα

Μα εγώ δεν ζώ γονατιστός
είμαι τις γερακίνας γιός
Τι κι αν μ' ανοιγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές

Μάνα μη λυπάσαι μάνα μη με κλαίς

Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο
ωχ μανούλα μου

Στο κελί το διπλανό μου
φεραν κι άλλον αδερφό μου
πόσα θα τραβήξει
ωχ μανούλα μου

ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ

Ο "ερημίτης της Κυψέλης" ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ έγραψε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ, και ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ το επένδυσε με την μουσική του! Η πρώτη εκτέλεση ήαν απο την ΒΙΚΗ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ! Εδώ, ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΤΟΣ, μια μεγάλη φωνή το τραγουδά με τον δικό του ΜΟΝΑΔΙΚΟ τρόπο, με πολύ ΣΕΒΑΣΜΟ και ΑΓΑΠΗ. Από την εκπομπή της ΝΕΤ "Στην υγειά μας" ένα όμορφο Σαββατόβραδο, και απο το http://www.greektube.org

Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ!

Μια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΄"ερμηνεία" του τραγουδιού από την Μελίνα, και τον μεγάλο συνθέτη! Για ανθρώπους με αισθήματα, αδιόρθωτους ρομαντικούς που σκέφτονται τον δικό τους κυρ Αντώνη!

Το βίντεο είναι από το http://www.greektube.org

ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΙ ΩΡΑΙΑ!

Αφού έγιναν οι συσκέψεις, και αφού έπεσαν τα «σχέδια» στο τραπέζι (όπως συνηθίζουν και λένε οι «μορφωμένοι») για την αντιμετώπιση καταστροφών, και αφού έμειναν ΟΛΟΙ (!) ικανοποιημένοι, τα πράγματα ησύχασαν. Λύθηκαν και ΟΛΑ τα προβλήματα με το Πυροσβεστικό Σώμα και τους ανθρώπους του, παρέλαβαν και οι Δήμοι, και οι Εθελοντικές Οργανώσεις διάφορα είδη (οχήματα κλπ) μέσω δωρεών, οι αρμόδιοι έσπευσαν να εκφράσουν την ικανοποίηση τους, και να δηλώσουν ότι για «ακόμα μια χρονιά ο Κρατικός Μηχανισμός είναι Έτοιμος» να αντιμετωπίσει την πύρινη Λαίλαπα έτσι και έρθει! Α, και να μην ξεχάσω, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Δασαρχεία πήραν χρήματα για να προβούν στους καθαρισμούς των πυροζονων και όχι μόνο. Όλα καλά, και όλα ωραία λοιπόν! Βρε τι σου είμαστε σε αυτή τη χώρα! Δεν είναι να παρουσιαστεί πρόβλημα, και κατευθείαν το ΛΥΝΟΥΜΕ! Σε χρόνο μηδέν! Τύφλα να χουν δηλαδή οι άλλες χώρες. Ελλάδα, η χώρα των …… «λύσεων»! Και δώσου δηλώσεις, και ξαναδώστου ΘΑ, και ξαναματαδώστου νέες δηλώσεις, και φλας και φωτογράφοι, και κάμερες, και δελτία τύπου, και…. Όλα καλά κι ωραία, μόνο που ….. Κάτι δεν «κολλαει» σε όλα αυτά τα καλά, κάτι είναι «αταίριαστο» και μακρινό από την πραγματικότητα. Βλέποντας ο καθένας όλα αυτά που συμβαίνουν στο Σώμα και τους ανθρώπους του, αναρωτιέται αν τα «καλά και ωραία» είναι σε κάποια ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ, αν η «ικανοποίηση και οι δηλώσεις» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ για εμάς, αλλά ας πούμε για την Γαλλία! Δεν μπορεί, μάλλον έτσι θα είναι. Δεν μπορεί να εξακολουθεί το Πυροσβεστικό Σώμα να έχει ένα σωρό ΤΡΑΓΙΚΕΣ ελλείψεις σε προσωπικό, και όλα να είναι Καλά και ωραία! Δεν μπορεί το Πυροσβεστικό Σώμα να συνεχίζει το έργο του με το μεγαλύτερο μέρος του στόλου των οχημάτων του για ΑΠΟΣΥΡΣΗ, και να είναι όλα καλά και ωραία! Δεν μπορεί ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΟΛΟ το προσωπικό της Πυροσβεστικής να ξεπερνά τις όποιες ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΝΤΟΧΕΣ του γιατί τα όποια «σχέδια» του εξασφαλίζουν και ΝΕΑ έμμεσα και άμεσα κενά! Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία, όταν το ΚΡΑΤΟΣ με τις ενέργειες του αντί να ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ την ΠΟΛΥΤΙΜΗ αυτή υπηρεσία για τους πολίτες την χρησιμοποιεί (όπως και άλλες) για την εξόφληση των «ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΩΝ»! Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία, όταν τα γρανάζια της γραφειοκρατίας «κομματιάζουν» τις όποιες άμεσες διαδικασίες για την αναβάθμιση του! Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία όταν επικρατεί η λογική του παραλόγου, βάσει της οποίας άνθρωποι που καλούνται να παλέψουν με τις φλόγες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ απ’ αυτήν. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία όταν από ΛΑΘΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ έχουν δημιουργηθεί «παιδιά και αποπαίδια» μέσα στο Σώμα. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία όταν οι πολιτικοί δεν φροντίζουν την ορθή λειτουργία του ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ στη χώρα, κάτι που θα ήταν ΥΠΕΡ του έργου της Πυροσβεστικής. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία όταν μέσα από εξετάσεις «ΠΑΡΩΔΙΑ» για την εισαγωγή στο Σώμα μπαίνουν όλοι εκείνοι που θέλουν οι ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ και όχι (σε πολλές περιπτώσεις) δυστυχώς εκείνοι που πραγματικά αξίζουν. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία όταν οι Εθελοντές Πυροσβέστες δεν έχουν ρούχα και εξοπλισμό για να ασκήσουν τα καθήκοντα τους, και περιμένουν από ΔΩΡΕΕΣ να αποκτήσουν κάποια απ αυτά, γιατί το Σώμα ΔΕΝ ΕΧΕΙ να τους δώσει και ας το θέλει. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά κι ωραία όταν σε μια πυρκαγιά το ανάθεμα εισπράττουν ΟΧΙ οι σχεδιαστές, αλλά εκείνοι που ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ, που δίνουν μάχη με τις φλόγες γιατί ΕΚΕΙΝΟΙ φαίνονται, ενώ οι άλλοι θα σπεύσουν ΜΕΤΑ να κάνουν δηλώσεις, να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, και να καρατομήσουν αξιωματικούς για δημιουργία εντυπώσεων, για να την γλυτώσουν οι ίδιοι. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά όταν οι «σχεδιαστές» ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ για τις περιοχές για τις οποίες κάνουν σχέδια (μορφολογία εδάφους, βλάστηση, κλπ), απλά γι αυτούς είναι άλλη μια τοποθεσία στον χάρτη. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία όταν οι Συμβασιούχοι της Πυροσβεστικής δουλεύουν με μισθούς αντίστοιχους των ανειδίκευτων εργατών. Δεν μπορεί να είναι όλα καλά και ωραία.

ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ BBC.

Ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο δυστυχώς τα Ελληνικά ΜΜΕ δεν του έδωσαν σχεδόν ΚΑΜΙΑ σημασία εξέθεσε τη χώρα μας (τι πρωτότυπο) στον υπόλοιπο κόσμο.
Βρήκε λοιπόν την ευκαιρία το BBC και μας έκανε «ΡΟΜΠΑ» κανονική.
Το θέμα αφορά την υπόθεση της Δικαστικού ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ (την οποία είχαμε την ευκαιρία να δούμε στο παρελθόν στις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου) η οποία είχε το ΘΑΡΡΟΣ να βγει και να καταγγείλει τα σημεία και τέρατα που συνέβαιναν (και ενδεχομένως εξακολουθούν να συμβαίνουν) στο Δικαστικό Σώμα (ευτυχώς ΜΟΝΟ σε μια μερίδα του).
Η κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα, όταν έβγαλε φόρα παρτίδα κονδύλια που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς.
Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικόσώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ:
Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι «μεσάζοντες») σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!
Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των παραπάνω θεμάτων.
Όμως, η προσωπική ασφάλεια του κου Καραμανλή φρόντισε να την απομακρύνει βίαια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμήΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο που ΥΠΑΡΧΕΙ δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη «Embedding disabled by request»).
Λυπάμαι για τον ΡΟΛΟ των ΜΜΕ, ο οποίος πλέον εξυπηρετεί ΟΧΙ την ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, αλλά σε πάρα πολλές περιπτώσεις την «ΑΠΟΚΡΥΨΗ και ΦΙΜΩΣΗ» της αλήθειας.
Λυπάμαι επίσης για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ της χώρας μου, και είμαι έξαλλος με όλους αυτούς που την εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Είμαι έξαλλος με εμένα τον ίδιο, γιατί είμαι ΚΑΙ ΕΓΩ ένας από εκείνους που «επέλεξαν» τους πολιτικούς αυτής της χώρας με την ψήφο μου, σε όποια παράταξη και αν ανήκουν αυτοί.
Η υπόθεση με τις καταγγελίες της Μαργαρίτη ξεκίνησε το 2004, όταν την είδαμε στην εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου να καταγγέλλει το όσα συνέβαιναν στα δικαστήρια.
Σύμφωνα με τους τότε ισχυρισμούς της, είχε αναφερθεί και στην ανεξήγητη και ανεξιχνίαστη μέχρι σήμερα κλοπή 800 δικογραφιών από το Πρωτοδικείο Γρεβενών.
Πρωτοφανές περιστατικό για το οποίο είχε κατηγορηθεί και η ίδια, όμως έχει απαλλαγεί αμετακλήτως με βούλευμα.
Μετά τις αποκαλύψεις, στις 25 Νοεμβρίου του 2004 η Μαργαρίτη είχε καταγγείλει στο αστυνομικό τμήμα Τρικάλων ότι δύο κουκουλοφόροι είχαν μπει στο σπίτι της, την είχαν δέσει πισθάγκωνα σε καρέκλα με καλώδιο και την είχαν κουρέψει.
Η Μαργαρίτη επιμένει ακόμη και σήμερα ότι και οι δύο ήταν αστυνομικοί.
Η λεγόμενη «κοινή γνώμη» είχε «φρίξει», αλλά έμεινε στην …. Φρίκη μόνο!
Την δε «πολιτική», την απασχολεί ΜΟΝΟ η όποια Δημοσκόπηση ανακοινωθεί.
Τρέμει μήπως και χάσει μια η δυο «μονάδες», αδιαφορώντας για το ότι η Ευρώπη μας έχει πλέον σαν το «λίκνο της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ».
Σε δημοσίευμα της η εφημερίδα Espresso γράφει ότι:
«Η απεργία πείνας «λύγισε» τον ταλαιπωρημένο οργανισμό της Μαρίας Μαργαρίτη. Είκοσι ημέρες μετά τον... ανένδοτο αγώνα που έχει κηρύξει μέσω της καθιστικής διαμαρτυρίας που πραγματοποιεί έξω από τον Άρειο Πάγο, διαμαρτυρόμενη για την άδικη -όπως τη χαρακτηρίζει- αποπομπή από το δικαστικό σώμα, η πρώην εφέτης μεταφέρθηκε σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στο νοσοκομείο «Σωτηρία».Εκεί υπεβλήθη σε αιματολογικές εξετάσεις με τους θεράποντες ιατρούς να επισημαίνουν ότι η υγεία της έχει φθάσει σε οριακό σημείο από την ασιτία.
Ήταν λίγο μετά τις 2.00 το μεσημέρι της Πέμπτης όταν η πρώην ανώτατη λειτουργός της Θέμιδος παρουσίασε σημάδια αδιαθεσίας και κομμάρες, απόρροια της πολυήμερης διατροφής της μόνο με νερό και χυμούς.Αμέσως η δικηγόρος της Μαρία Σπυράκη ειδοποίησε τον αστυνομικό-φρουρό του Αρείου Πάγου, ο οποίος με τη σειρά του κάλεσε το ΕΚΑΒ.
Λίγη ώρα αργότερα η Μαρία Μαργαρίτη μεταφέρθηκε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου και υποβλήθηκε σε εξετάσεις.
Για ακόμα μια φορά, «λάμψαμε διεθνώς»!

ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΣΥΝΤΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ζούμε σε μια χώρα που τελικά αν κάποιος θέλει, μπορεί να «φάει» λεφτά από το κράτος με πολλούς και διάφορους τρόπους.
Θα θυμάστε όλοι την παλιά εκείνη υπόθεση στην Πάτρα με τις συνταγογραφήσεις ορθοπεδικών ειδών, που έσπασαν κάθε ρεκόρ, αναδεικνύοντας τότε την περιοχή σε «τόπο αναπήρων»!
Παρακολουθώ εδώ και πάρα πολύ καιρό το θέμα, γιατί όλοι γνωρίζουμε πόσο ακριβό είναι ένα αναπηρικό αμαξιδιο για παράδειγμα, και βλέπω ότι τελικά ΟΛΟΙ θα βγουν «λάδι».
Για όσους δεν κατάλαβαν θα θυμίσω ότι σε ελέγχους που είχαν γίνει, διαπιστώθηκε ότι τα ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ είχαν επιβαρυνθεί με μεγάλα χρηματικά ποσά προκειμένου να καλύψουν τις αγορές ορθοπεδικών ειδών για ασθενείς.
Τότε μάλιστα είχαν βγει στα κανάλια και «ασθενείς» οι οποίοι δήλωναν ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, άσχετα με το αν υπήρχε γνωμάτευση και συνταγή στο όνομα τους για …. Αναπηρικό καροτσάκι!
Όπως ήταν φυσικό, η υπόθεση πήγε στα δικαστήρια, και να τι πληροφορήθηκα από τον τοπικό Τύπο της περιοχής.
«Για τις 30 Μαΐου ορίστηκε η συνέχιση της πολύκροτης υπόθεσης στα Δικαστήρια Πατρών, για τη χορήγηση ορθοπεδικών ειδών και αναπηρικών αμαξιδίων από γιατρούς του ΙΚΑ Πάτρας σε ασφαλισμένους του Ιδρύματος, καθώς αυτή την εβδομάδα ολοκληρώθηκαν οι καταθέσεις μαρτύρων από το κατηγορητήριο.
Την ερχόμενη Παρασκευή θα ξεκινήσουν οι απολογίες των πέντε γιατρών του Ιδρύματος που κατηγορούνται για την υπόθεση και οι οποίοι τονίζουν ότι δεν προχώρησαν σε καμία παράνομη πράξη, καθώς οι ενέργειες που έκαναν γίνονταν με βάση τα βιβλιάρια υγείας των ασφαλισμένων.
Αυτό που λένε οι γιατροί που κατηγορούνται είναι ότι χορηγούσαν τα είδη με βάση τις ιατρικές ανάγκες των ασθενών, καθώς υπήρχαν όλες οι απαραίτητες ιατρικές γνωματεύσεις από νοσοκομεία κλπ., όπως επίσης και σε ότι αφορά τους ελέγχους που έκαναν.
Ο συνήγορος υπεράσπισης, Γιώργος Καλαπόδης, μιλώντας σε δημοσιογράφους τόνισε ότι «ορθώς χορηγήθηκαν τα ορθοπεδικά είδη και τα αμαξίδια.
Από την εκδίκαση της υπόθεσης αποδείχθηκε ότι οι γιατροί δεν έπραξαν κάτω από δόλο ή προσωπικό συμφέρον, αφού οι ασφαλισμένοι είχαν όντως παθήσεις για τις οποίες έπρεπε να χορηγηθούν ορθοπεδικά είδη.
Το μεγαλύτερο τμήμα του κατηγορητηρίου δεν αποδείχτηκε κατά την ακροαματική διαδικασία».
Αίσθηση, πάντως, προκάλεσε προχθές η αντίδραση δικηγόρου του ΙΚΑ, όταν ο πρώην αντινομάρχης και συνδικαλιστής γιατρός του ΙΚΑ, Δ. Βέρρας, κατέθετε ως μάρτυρας τα όσα γνώριζε για την υπόθεση, καθώς ο δικηγόρος ανέφερε ότι με τα όσα λέει ο γιατρός θα πρέπει να περάσει από Πειθαρχικό Συμβούλιο στο ΙΚΑ, προκαλώντας την έντονη αντίδραση δικηγόρων της υπεράσπισης.
Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι γιατροί του ΙΚΑ, που κατέθεσαν στη δίκη, δήλωσαν ότι τη στιγμή που στα βιβλιάρια ασθενείας των ασφαλισμένων αναφέρονταν οι παθήσεις, σε συνδυασμό με τις ιατρικές γνωματεύσεις, οι γιατροί έπρεπε να χορηγήσουν τα είδη.
24 Μαΐου 2008Εφημερίδα “Η Ημέρα”»
Η υπόθεση είναι πολύ «θολή» θα έλεγα, και με κάνει να το λέω αυτό ο πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αριθμός όλων αυτών των ορθοπεδικών ειδών ο οποίος μεταφράζεται σε πάρα πολλά χρήματα τα οποία καλείται να καλύψει το ΙΚΑ στην προκειμένη περίπτωση.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει και για θέμα «προμηθειών» (μιζών) από τις εταιρίες αυτών των ειδών προς τους γιατρούς.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι όταν πρωτοείδε το φως της επικαιρότητας αυτή η υπόθεση, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μίλησαν γι αυτό.
Στην παρούσα φάση, στο «στόχαστρο» είναι για ακόμα μια φορά το ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟ ΙΚΑ, το οποίο βέβαια ίσως κάλυψε ήδη τα έξοδα αυτά.
Αυτό είναι κάτι που ΔΕΝ ξεκαθάρισε.

ΜΑΗΣ 2007 – ΜΑΗΣ 2008

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την ημέρα που έφυγε η ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ!
Πόσοι άραγε θυμούνται τον ΑΓΩΝΑ και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ αυτής της κοπέλας, αλλά και την ΟΡΓΗ απέναντι στους «ΕΜΠΟΡΟΥΣ» της υγείας, απέναντι σε εκείνους που αποφασίζουν αν ζήσει κάποιος η πεθάνει;
Και μιλώ για εκείνους τους γιατρούς που έδωσαν τον όρκο τους ΟΧΙ στον Ιπποκράτη, αλλά στο ΧΡΗΜΑ, στο «φακελάκι», δημιουργώντας την κατάσταση που ισχύει σε πολλές περιπτώσεις σήμερα, δηλαδή «έχεις λεφτά θα ζήσεις, δεν έχεις, πέθανες».
Ανάμεσα στους καλούς γιατρούς, δυστυχώς υπάρχουν και εκείνοι που με τις πράξεις τους ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ κόσμο.
Δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν, και ο Θεός να σε φυλά έτσι και πέσεις στα χέρια τους.
Διαβάζω πολλές φορές το τελευταίο post της ΑΜΑΛΙΑΣ στο blog της http://fakellaki.blogspot.com/, καθώς και όλα τα άλλα που έχει γράψει ανάμεσα σε ΠΟΝΟΥΣ, και εξοργίζομαι με την ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ και την ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ εκείνων που ταχθηκαν (υποτίθεται) για να ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο!
«Thursday, May 03, 2007
Tα 15' του Γουόρχολ να αφήσουν βάση
Παιδιά, σε πρώτη φάση, νομίζω ότι τα πράγματα καλά πήγαν.
Η μπλογκόσφαιρα δημιούργησε "κάτι".
Ως προς τα δικά μου κίνητρα θέλω να πω.
Το ρημαδοφάρμακο που μού στερούσαν, είχα καταφέρει και το είχα πάρει λίγο πριν γίνει αυτό το ξέσπασμα με το fakellaki , οπότε η θέλησή μου όλη μπορούσε πλέον να επικεντρωθεί στη μεγάλη μου επιθυμία: να σταματήσουν οι (περισσότεροι) γιατροί που είναι τα αλαζονικά βόδια να είναι κατεστημένο. Αν είναι και δε μπορούν να εξαφανιστούν, ας είναι τουλάχιστον η εξαίρεση- όχι ο κανόνας ρε παιδιά, ΟΧΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ.Μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει, δυστυχώς.
Ήθελα να δείξω μόνο κάποιους τρόπους άμυνας, κι ένας από αυτούς είναι η δημοσίευση του τι γίνεται: τη σκέφτονται τη φημουλα τους όλοι αυτοί που δε βρίσκουν ραντεβού παρά μόνο μετά από έξι μήνες εκτός κι αν.....
Τη σκέφτονται τη μείωση της πελατείας όλοι αυτοί που πας να σού κόψουν τις αμυγδαλές και βγαίνεις τελικά με βλεφαροπλαστική.....
Τη σκέφτονται την αποζημίωση που θα δώσουν (αν σοβαρευτούν τα ελληνικά δικαστήρια) αυτοί που σου δίνουν αγωγή για ζάχαρο, ενώ έχεις υπογλυκαιμία....
Λυπάμαι που λόγω παρελθόντων ετών την έχουν γλιτώσει οι περισσότεροι δικοί μου Προκρούστηδες - αλλά η αλήθεια όταν βγαίνει προειδοποιεί τουλάχιστο τα επόμενα υποψήφια θύματα
Όσο για την τηλεόραση, θέλω να ξέρετε γιατί δε βγήκα, παρόλο που από χθες το ξημέρωμα με έχουν ζητήσει Ο-Λ-Ο-Ι και τους ευχαριστώ.
Ο ένας λόγος είναι αυτός που έχω γράψει και στο "ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ", αλλά μάλλον το πήραν για πλάκα: λόγω της κατάστασης των πνευμόνων μου, η φωνή μου δεν αντέχει εντάσεις και βήχω μόλις θυμώσω ή σηκώσω λίγο την ένταση της φωνής.
Λέτε να είχα απέναντί μου κανένα ιατρίδιο (γιατί, αλλιώς, γιατί να πάω;) ή κανένα Σούρα και να μην ένιωθα ένταση;
Αφήστε που στα πάνελ συνήθως αυτός που δεν έχει επιχειρήματα φωνάζει για να υπερκαλύψει τους άλλους- άρα είμαι χαμένη από χέρι!
Δεν ήθελα να δείξω εικόνα αδυναμίας λόγω της φωνής μου και μόνο, γι αυτό και θα συνεχίσω να παλεύω γραπτώς- μέχρι τουλάχιστον (αν) βελτιωθούν οι αναπνοές μου.
Δεύτερον, πού θα βρισκόταν γιατρός να υποστηρίξει έστω τα εξόφθαλμα δίκαιά μου;
Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει;
Νομίζω ότι και -προς το παρόν- γραπτώς μπορώ να δείξω ότι υπάρχει τρόπος προστασίας από όποιες σαρκοβόρες, ευρω-βόρες κλπ διαθέσεις...
Ήδη, εγώ, στη δεινή κατάσταση που είμαι, και πέρα από την τύχη που είχα να πέσω σε αξιοπρεπείς ανθρώπους τελευταία, και με "άλλους" που αναγκαστικά έχω μπλέξει εμβόλιμα ΔΕΝ έχω δώσει φακελάκι εδώ και δυο χρόνια, παρότι αμέσως ή εμμέσως μου ζητήθηκε!!! (καμιά φορά θα δημοσιεύσω δυο τέτοια περιστατικά μόνο και μόνο για να γελάσουμε)
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω μια φράση του γιατρού του Ανευλαβή, που για κάποιο λόγο τριγυρίζει απ' το πρωί στο κεφάλι μου "Είτε δώσεις φακελάκι είτε δε δώσεις, την ίδια δουλειά ξέρει να σού κάνει ο γιατρός
"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
Και μετά από αυτό το post, 1916 άτομα έσπευσαν να απαντήσουν!
Ναι, ΟΛΟΙ θέλουμε να ΓΙΝΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΟΙ ΑΛΜΠΑΝΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ!
Αμαλία εμείς θα σε θυμόμαστε ΠΑΝΤΑ!

ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΗ

Είναι μια τραγουδίστρια, τόσο του Σμυρνέικου, όσο και του Δημοτικού τραγουδιού, που έγραψε πραγματικά ΙΣΤΟΡΙΑ με την παρουσία της στο τραγούδι!
Η ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ! "έγραψε ιστορία", και αυτό γιατί η ήταν η ΠΡΩΤΗ γυναίκα στην Ελλάδα, που τραγούδησε σε πάλκο. Όλες οι υπόλοιπες, ήρθαν ΜΕΤΑ την Ρόζα.
Μάλιστα, πολλές παρακινήθηκαν απ' αυτήν .
Μέχρι την εποχή που βγήκε η Ρόζα στο πάλκο, ήταν αδιανόητο να τραγουδήσει γυναίκα, και μάλιστα στο πάλκο!
Πρέπει να πω, ότι τη Ρόζα την έβλεπαν με κάθε σεβασμό και εκτίμηση ο κόσμος, αλλά και οι μουσικοί!
Ήταν επαγγελματίας, με μουσικές γνώσεις, γι αυτό και μπόρεσε να επιβληθεί τόσο στα μουσικά συγκροτήματα, όσο και στη δισκογραφία.
Όπως είπα, η Ρόζα τραγούδησε απ' όλα τα τραγούδια, και είναι φυσικό, γιατί προέρχεται απ' την "Σμυρναϊκή Σχολή"!
Η πρώτη της εμφάνιση στο πάλκο, ήταν στην "Ανάσταση", στο Κερατσίνι, στην ταβέρνα του "ΚΕΡΑΤΖΑΚΗ".
Μαζί της ήταν ο Τομπούλης, ο Τούντας, ο Χρυσαφάκης, και άλλα μεγαθήρια της Σμυρναϊκής Σχολής.
Τα πρώτα τραγούδια που τραγούδησε, ήταν Σμυρνέικα (συνήθως καρσιλαμάδες και ζειμπέκικα), από τα οποία πολλά ήταν "χασικλίδικα".
Εδω θα πρέπει να επισημάνουμε κάτι!
Ενώ εκείνη την εποχή, κυνηγούσαν οι αρχές αλύπητα τους μπουζουξήδες που έπαιζαν χασικλίδικα τραγούδια, τους Σμυρνιούς που έπαιζαν τα ΙΔΙΑ τραγούδια με τα "σαντουροβιόλια" τους, δεν τους πείραζε κανείς!
Με τον καιρό, τα Σμυρνέικα συγκροτήματα συγχωνεύτηκαν άλλα με δημοτικά, και άλλα με τα ρεμπέτικα, και η Ρόζα βρέθηκε να συνεργάζεται με κορυφαίους της εποχής, όπως τον ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ, και τον ΣΕΜΣΗ (Σαλονικιό).
Η τριάδα ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ, ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ, ΕΣΚΕΝΑΖΥ, έκαναν δεκάδες δίσκους, και αποτέλεσαν "σχολή" για το τραγούδι.
Τα περισσότερα τραγούδια της Ρόζας, τα έγραψε ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ.
Δυστυχώς, η δισκογραφία της ΡΟΖΑΣ με δημοτικά τραγούδια, περιλαμβάνει λίγα κομμάτια, παρότι έζησε και συνεργάστηκε μ' αυτόν τον κλάδο.
Η ΡΟΖΑ, έμεινε στις επάλξεις του τραγουδιού, μέχρι τα βαθιά της γεράματα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, αν και δεν ήταν σε θέση να τραγουδήσει, πήγαινε καθημερινά στο καφενείο των μουσικών, και καθόταν αρκετές ώρες συζητώντας με τους συναδέλφους της.
Γύρω στα 1978, είχε χαθεί για τρεις μέρες, και το ανακοίνωσαν μάλιστα και στην τηλεόραση. Πολλοί είχαν φοβηθεί ότι την είχαν σκοτώσει, αλλά η πραγματικότητα ήταν ότι τελευταία "τα είχε χάσει" κάπως, και δεν θυμόταν να πάει σπίτι της.
Η ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ πέθανε το 1979, στο σπίτι της στο περιστέρι.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΙΛΑΝΟΣ

Ήρθε η ώρα, να κάνω μια αναφορά σε έναν μεγάλο, αλλά "αφανή" άνθρωπο του ρεμπέτικου!
Χωρίς ιδιαίτερα βιογραφικά, και άλλα "συνηθισμένα"!
Μόνο ένα όνομα! Μια μουσική παράδοση, με την οποία είναι συνδεδεμένο αυτό το όνομα!
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΙΛΑΝΟΣ!
Ταβερνιάρης, ΔΑΣΚΑΛΟΣ της μουσικής!
Στην ήπειρο που ονομάζεται Ευρώπη, έχουμε την "Σκάλα του Μιλάνου" στην Ιταλία, και την "Σκάλα του Μιλάνου" στον Βόλο!
Δυο "σκάλες"!
Η μια όμως, έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς.
Η ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ στον Βόλο, το "σχολειό" στο οποίο σπούδασαν πολλοί μουσικοί, οι οποίοι έγραψαν αργότερα την δική τους ιστορία στο ρεμπέτικο!
Από την μεγάλη ΟΠΕΡΑ λοιπόν, πάμε στο μαγαζάκι της πλατείας Αγίου Νικολάου στο Βόλο!
Η ιστορία των Μιλάνων, των μουζικάντηδων, χάνεται κάπου στα 1800!
Ο πατέρας του μπάρμπα Στέφανου, ο Νίκος, γνωστός και σαν "κολατζής", ήταν φοβερός μπουζουξής!
Και η παράδοση, συνεχίστηκε.
Ο μπάρμπα Στέφανος, τα παιδιά του, και ένα σωρό άλλοι, "αποφοίτησαν" από τη "σκάλα" του Μιλάνου!
Η Σκάλα!
Το μικρό και ζεστό ταβερνάκι, το στέκι των μερακλήδων!
Η παράδοση λέει, ότι στο μαγαζάκι αυτό πήγαιναν οι μερακλήδες, κουβαλώντας μαζί τους τα όργανα τους, και όταν ερχόταν στο κέφι, άρχιζαν να παίζουν, και να τραγουδούν!
Τότε, ο μπάρμπα Μιλάνος, έπιανε κι αυτός το μπουζούκι, αφήνοντας το σερβίρισμα στους "παραγιούς", και συνόδευε τους γλεντζέδες στο τραγούδι τους!
Το "σήμα κατατεθέν" του μαγαζιού, το πρώτο και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ τραγούδι του ρεπερτορίου, ήταν η "Φαληριώτισσα" του Παπαϊωάννου!
Το "ΚΑΦΕΟΙΝΟΜΑΓΕΙΡΕΙΟΝ Η ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ", δεν ήταν κάποιο ρεμπετάδικο, η μπουζουξίδικο!
Ήταν, ο χώρος στον οποίο έδιναν ραντεβού οι "άγνωστοι μύστες" του Ελληνικού τραγουδιού, βγάζοντας με τα τραγούδια τους, την "Ψυχή" της μουσικής!
Μετά τη μεταπολίτευση Η «Σκάλα» μεταφέρθηκε στην Οδό Ιωλκού (τώρα Ελ. Βενιζέλου) όπου και λειτουργούσε με τους δύο γιους του μπάρμπα Στέφανου το Νίκο και τον Κάρολο Μιλάνο!!!
Οι αδελφοί Μιλάνου κρατούσαν την παράδοση που ξεκίνησε ο πατέρας τους τραγουδώντας και χαρίζοντάς μας αξέχαστες στιγμές στο φιλόξενο περιβάλλον της Σκάλας!
Αφιερώματα στην ΣΚΑΛΑ του Μιλάνου, έχει κάνει η Κρατική τηλεόραση, καθώς και ο αξέχαστος Πάνος Γεραμάνης στις εκπομπές του!
Πριν κλείσω αυτή τη μικρή γνωριμία, πρέπει να πω, ότι ένας από τους "μαθητές" της Σκάλας, ήταν και ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΣΑΚΗΣ!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΓΚΟΣ-ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑΣ

Όταν ακούμε την καντάδα
"Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει", σκεφτόμαστε ένα όνομα! ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑΣ!
Συνθέτης, στιχουργός, αλλά και ερμηνευτής!
Ο Γκόγκος, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1902.
Ο πατέρας του ήταν από τον Πόρο, και η μητέρα του από την Ύδρα!
Ο Γκόγκος , ήταν μέλος πολυμελούς οικογένειας, και κυριολεκτώ στον όρο "πολυμελής", αφού είχε εικοσιένα (21!) αδέλφια!
Με την μουσική, ασχολήθηκε από μικρός.
Στην αρχή έπαιζε μαντολίνο, μετά βιολί, και τέλος μπουζούκι!
Γύρω στα 1925, διασκεύασε μια Ιταλική οπερέτα (Μπαγιαντέρα),για λαϊκή ορχήστρα, με μπουζούκι και μαντολίνο.
Αυτή ήταν η αφορμή για το παρατσούκλι "ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑΣ"!
Αυτή τη χρονιά, άρχισε και την ενασχόληση του με το μπουζούκι, συνθέτοντας, γράφοντας στίχους, και τραγουδώντας!
Η κατοχή, βρίσκει τον Μπαγιαντέρα στο πάλκο (όπως και πολλούς ρεμπέτες), αλλά το 1941, τυφλώθηκε.
Παρόλη την αναπηρία του, εξακολουθούσε να εργάζεται σε διάφορα λαϊκά συγκροτήματα, και αργότερα μόνος του, γυρνώντας από ταβέρνα σε ταβέρνα, με τη βοήθεια της κόρης του! Γύρω στα 1963, ο Μπαγιαντέρας κατέβηκε από το Πάλκο.
Επανεμφανίστηκε μετά από εννέα χρόνια, το 1972, αρχικά σε μια τιμητική για αυτόν βραδιά, την ίδια χρονιά σε δυο συναυλίες με δικά του τραγούδια, και σε μια παρουσίαση ρεμπέτικων και Σμυρνέικων τραγουδιών, την οποία διοργάνωσε ο δημοσιογράφος και ερευνητής Τάσος Σχορέλης, ο οποίος εξέδωσε και τους τέσσερις τόμους της "ΡΕΜΠΕΤΙΚΗΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ"!
Ο Μπαγιαντέρας, πέρασε και αυτός δύσκολα χρόνια στη νύχτα, με καρδιοχτύπια, φυλακή, κλπ!
Πριν το 1940, ο Γκόγκος είχε ήδη γράψει εκπληκτικά τραγούδια, τα οποία είχαν γίνει επιτυχίες!
Ο Γκόγκος, είχε στα τραγούδια του ένα ξεχωριστό "στυλ", και στη μουσική, αλλά και στο στίχο! Θα μπορούσαμε πολλά από τα τραγούδια του να τα χαρακτηρίσουμε "Ρεμπέτικη Ρομάντζα"!
Σαν άνθρωπος, ο Μπαγιαντέρας ήταν "ζόρικος"!
Στα νιάτα του ασχολήθηκε με την Ελληνορωμαϊκή Πάλη, στην οποία μάλιστα ήταν καλός! Έκανε σπουδές, και συγκεκριμένα σπούδασε ηλεκτρολόγος, αλλά παρόλο που ολοκλήρωσε τις σπουδές του, δεν ασχολήθηκε καν με το επάγγελμα, γιατί τον απορρόφησε η μουσική!