ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Μια μουσική καλημέρα με τραγούδι ενός φίλου Δημιουργού που σημάδεψε και αυτός μια ολόκληρη εποχή. Θανάση καλημέρα!

ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Είχαμε 24 ολόκληρες ώρες να τα πούμε. Οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με κράτησαν μακριά από το blog εχθές, αλλά το κυριώτερο μακριά από όλους εσάς, τους γνωστούς και άγνωστους φίλους. Λέω γνωστούς και άγνωστους, γιατί άλλους σας γνωρίζω από κοντά, και άλλους μόνο σαν "ηλεκτρονικές διευθύνσεις". Που θα πάει! Κάποια στιγμή θα τα πούμε και "ζωντανά", είτε από τον "αέρα" κάποιου ραδιοφώνου (κάτι ετοιμάζεται εκτός του διαδικτυακού) είτε σε κάποια συνάντηση πίνοντας καφέ! Ο κόσμος είναι πολύ μικρός και όπως λέει το ρεφραίν ενός παλιού τραγουδιού, " ειναι μικρός ο κόσμος Μάρω, πόσο μικρός μην το ρωτάς! Οσπου να ανάψεις το τσιγάρο, σου καίγεται και το πετάς"! Μικρός λοιπόν ο κόσμος, αλλά απίστευτα μεγάλη η μουσική. Απόψε θα πούμε καληνύχτα με δύο πολύ όμορφα τραγούδια που τα ερμηνεύει ένας καλός φίλος. Μεγάλος τραγουδιστής, αλλά ακόμα μεγαλύτερος και ξεχωριστός άνθρωπος. Κυρίες και κύριοι, ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ-Ο ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ

Πολλοί από εσάς μου στέλνετε μηνύματα, λέγοντας μου να κάνω περισσότερες αναφορές στους ανθρώπους του Νέου Κύματος, συνθέτες, στιχουργούς, και ερμηνευτές!
Μάλιστα, στα e-mail μου γράφετε ότι «μεγαλώσατε» μ’ αυτά τα τραγούδια, και ότι τα παιδιά σας τα ακούνε αυτά τα τραγούδια!
Είναι γεγονός, ότι μου γράφουν και νεαρά άτομα, επαληθεύοντας αυτόν τον ισχυρισμό!
Ο χώρος του «Νέου Κύματος», είναι μεγάλος, «πολυποίκιλος» σε ακούσματα, αλλά ταυτόχρονα, και λίγο «μυστήριος», μιας και οι άνθρωποι του, οι περισσότεροι, δεν έτυχε να μιλήσουν με λεπτομέρειες για εκείνη την εποχή, την εποχή των «μπουάτ»!
Μας ενδιαφέρουν, όχι μόνο τα βιογραφικά των καλλιτεχνών, αλλά και γεγονότα εκείνης της εποχής, τα οποία θα μας βοηθήσουν σε συνδυασμό με τα τραγούδια, να κατανοήσουμε την «χρυσή εποχή» του ερωτικού τραγουδιού!
Άλλωστε, τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια, αλλά και τα περισσότερα, γράφτηκαν εκείνη την περίοδο!
Αυτό δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει!
Έτσι λοιπόν, σήμερα, θα γνωρίσουμε έναν τραγουδοποιό του Νέου Κύματος, τον Νοτη Μαυρουδή, ο οποίος εξακολουθεί ακόμα και σήμερα, να δημιουργεί όμορφα τραγούδια, αλλά και να βγάζει από το «σχολείο» του ποιοτικούς τραγουδιστές και μουσικούς!
Ο Νοτης Μαυρουδης, είναι από τους «στυλοβάτες» του Νέου Κύματος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, και σπούδασε κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο, με τον Δημήτρη Φαμπα.
Το 1969, και αφού είχε πάρει το δίπλωμα του, πήρε μέρος στον Διεθνή Διαγωνισμό Κλασικής Κιθάρας στο Μιλάνο, και κέρδισε το πρώτο βραβείο!
μετά τον διαγωνισμό, εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, και ανέλαβε την έδρα της κλασικής κιθάρας στη SCUOLA CIVICA DI MUSICA του Μιλάνου.
Παράλληλα, παρακολουθεί ανώτερα μαθήματα κιθάρας στο SANTIAGO DE COMPOSTELLA στην Ισπανία.
Στην Ελλάδα επιστρέφει το 1975, και από τότε τον βρίσκουμε σαν καθηγητή κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο!
Άρχισε να ασχολείται με το τραγούδι το 1962, και όπως είπαμε, στο «κίνημα» του Νέου Κύματος η παρουσία του είναι κάτι παραπάνω από «έντονη», μιας και δίνει εξαιρετικά τραγούδια!
Βασικός συνεργάτης του Νοτη Μαυρουδη, υπήρξε ο Γιάννης Κακουλιδης, με τους στίχους του οποίου έκανε και τις πρώτες του επιτυχίες!

Ας δούμε μερικά από τα τραγούδια του Νοτη Μαυρουδη, στον ‘πίνακα» που δίνει στο βιβλίο του «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ», ο συνθέτης ΚΩΣΤΑΣ ΜΥΛΩΝΑΣ!
1963-64: «Άκρη δεν έχει ο ουρανός, Τα γιορτινά σου φόρεσε, Θυμάσαι, Το βράδυ το αποψινό, σε στίχους Γιάννη Κακουλιδη, και με ερμηνευτές τους Γιώργο Ζωγράφο, και Αλέξη Γεωργίου!
1965: «Ήταν μεγάλη η νύχτα, και Το πρωινό, σε στίχους Γιάννη Κακουλιδη, και Ρίτας Μπουμη- Παπα αντίστοιχα, με ερμηνεύτρια την Σουλα Μπιρμπιλη!
1966: «Δάφνις και χλόη, Αυγή Θλιμμένη, Αλλού χορεύει η χαρά, Φέρτε γλυκό κρασί, σε στίχους Γιάννη Κακουλιδη, Παιδί χαμένο – σε στίχους Γιώργου Παπαστεφανου, και άλλα!
Υπάρχουν πολλά ακόμα τραγούδια του Νότη Μαυρουδη , εξαιρετικά, τα οποία θα γνωρίσουμε, αλλά και θα αναλύσουμε σε ειδικό αφιέρωμα που θα κάνω στο Νέο Κύμα, εποχή που δεν μπορεί να αναφερθεί σε ένα μόνο άρθρο!

Πρέπει να πω, ότι ο Νότης Μαυρουδης, ακόμα και σήμερα, έχει μείνει πιστός στα «ηχοχρώματα» του χθες, στο ίδιο ύφος μουσικής!
Τον έχουμε απολαύσει αμέτρητες φορές από την τηλεόραση, σε διάφορα «αφιερώματα»!

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ

Ο Κώστας Χατζής αναμφίλεκτα θεωρείτε απ τους κορυφαίους και συνάμα πρωτοπόρους δημιουργούς στο κοινωνικό τραγούδι. Είναι αυτός που ουσιαστικά επέβαλε το στυλ «φωνή κιθάρα» και για πρώτη φορά ακούσθηκαν μπαλάντες με κοινωνικά μηνύματα. Διαμόρφωσε με την διαχρονική παρουσία του εδώ και 50 χρόνια σχολή, και γενιές τραγουδοποιών ακολούθησαν τα χνάρια του και μεγαλούργησαν στο μετέπειτα έντεχνο ελληνικό τραγούδι

Ο Κώστας Χατζής γεννήθηκε στη Λιβαδειά. Ο παππούς του υπήρξε μεγάλος λαϊκός κλαρινετίστας αλλά και ο πατέρας του έπαιζε πολύ καλό σαντούρι γι αυτό και ο Κώστας δεν άργησε ν’ ακολουθήσει τα βήματα της οικογένειας του. Στα δεκαέξι του κιόλας χρόνια τον έπαιρνε ο πατέρας του και τραγουδούσε σε γάμους και βαφτίσια και σε κάθε εκδήλωση που ήταν απαραίτητα η δημοτική κυρίως μουσική και μετά από πενταετή περιπλάνηση στην επαρχία έρχεται στην Αθήνα άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Τότε αρχίζει μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές περιόδους της ζωής του
Είναι η εποχή που προσπαθεί να επιβιώσει και να βρει το δρόμο του. Την προσπάθεια του αυτή θα την πληρώσει με τρομερές στερήσεις, πίκρες και απογοητεύσεις και γρήγορα θα καταλάβει πως ο δρόμος που διάλεξε είναι γεμάτος αγκάθια και παγίδες που καιροφυλαχτούν σε κάθε βήμα . Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να αναδειχτεί σε έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού. Μετά από 8 χρόνια γεμάτα πίκρες και απογοητεύσεις, εμφανίζετε στη μπουάτ «Τιπούκειτος» και ένα χρόνο αργότερα στη «Ρουλότα». Δυο χρόνια μετά έρχεται ο πρώτος του δίσκος και μαζί με αυτόν η καθιέρωση.


Το ταλέντο του ανακάλυψαν γρήγορα όλοι οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Θεοδωράκης Χατζηδάκης Ξαρχάκος Πλέσσας, Σπάρτακος Μαρκόπουλος) με τους οποίους συνεργάσθηκε και ερμήνευσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τα τραγούδια τους , προσθέτοντας έντονα το προσωπικό του στυλ και την ιδιαίτερη ευαισθησία η οποία προσθέτει μελωδία και νόημα στον στοίχο του τραγουδιού…

Αν η δεκαετία του ’60 καθιέρωσε τον Κώστα Χατζή η δεκαετία του ’70 τον ανέδειξε σαν έναν από τους πιο σπουδαίους συνθέτες και εκτελεστές τραγουδοποιούς. Στη δεκαετία αυτή έγραψε το «Πέτρα και Φως», το «Ουαί», το «Γιος της Άνοιξης», το «Δεκατρία τραγούδια» το ανεπανάληπτο «Ρεσιτάλ», το «Ανθρώπινα Συστήματα», το «Κώστας Χατζής 79»,και «Ελπίδα-Δάκης στου Κ.Χατζή». Είχαν προηγηθεί: «Γειτονιές του κόσμου», «Αναγέννησις Αλόννησος», «Κώστας Χατζής τραγουδά Κώστα Χατζή», «Ο Κώστας Χατζής παίζει και τραγουδά μαζί σας».


Στο τέλος της Δεκαετίας αυτής ο Κώστας Χατζής μέσω περιοδείας επισκέπτεται και την Αμερική για συναυλίες στον απόδημο Ελληνισμό. Αξιοσημείωτο είναι πως η φήμη του ως τραγουδιστή της ειρήνης έφτασε μέχρι και τον Λευκό οίκο όπου ο τότε Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ τον προσκάλεσε για να τον γνωρίσει και να τον συγχαρεί για το έργο του. Είναι απ τους μόνους Έλληνες καλλιτέχνες που προσκαλέστηκαν και τους δόθηκαν εύσημα για το ήθος και το έργο τους από Αμερικανό Πρόεδρο.

Η Δεκαετία του ’80 σφραγίζεται με το «Ταμ-Ταμ» και «Συνάντηση» με την Μαρινέλλα, το «Νταουλιέρικα», το «Στίγματα του Καιρού» και την «Ζωντανή Συναυλία στον Ορφέα». Η δεκαετία του ’90 ανοίγει με τον δίσκο «Η Αλεξίου Τραγουδάει Κώστα Χατζή», ακολουθεί το «ΡΟΜ Αγάπη μου», η «Μουσική Ιεροσυλία», το «Εικόνες του Σήμερα» το «Ερωτικά» , «Άπονες εξουσίες», «Τα βράδια που ονειρεύονται οι Τσιγγάνοι», το «Χωρίς εσένα» και το «Σε 4/4». Στην τελευταία πενταετία παρουσιάζει το δίσκο «Κώστας Χατζής Live», συμμετείχε στο «Ιωβηλαίο» με τον Μίμη Πλέσσα, το «Στιγμές Μοναξιάς» και το Live με τον Αντώνη Ρέμο.
Ο Κώστας Χατζής ήταν και είναι ο στοχασμός μιας ανήσυχης νιότης που δεν γερνάει ποτέ…και ποτέ δεν σβήνει…


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗ

Από το 1956 γράφω αυτό το είδος μπαλάντας και η αιτία ήταν όχι μια η δυο, αλλά πολλές. Η βασική αιτία ήταν ότι άνηκα σε μειονότητα και αυτό το ένοιωσα για πρώτη φορά όταν πήγα σχολείο. Πρόσεξα πως με ξεχώρισαν όχι όμως από μίσος, αλλά από άγνοια και μεγαλώνοντας συνέβησαν γεγονότα, που με έκαναν να θέλω να τα καταγγείλω και να αναφερθώ στα ανθρώπινα δικαιώματα ,αν και τότε δεν γνώριζα αυτό το νόμο που είχε αναφερθεί το 1918 από την κοινωνία των εθνών, αλλά εγώ με τις λίγες γνώσεις, έλεγα πως ο θεός στέλνει τον ήλιο και τη βροχή για δίκαιους και άδικους, άρα είχα κι εγώ μερίδα από τη ζωή ό,τι κι αν ήμουνα μαύρος, άσπρος, γύφτος η….
Έτσι από τότε μέχρι σήμερα καταγγέλλω την πολιτεία που δεν έσκυψε ποτέ πάνω από τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων και τους αφήνει να κάνουν όλες τις μορφές εγκλημάτων και αναφέρομαι με άμεσο η έμμεσο τρόπο στα ανθρώπινα δικαιώματα και καθήκοντα η αυτοσαρκάζομαι και μπορώ πιο εύκολα να προσεγγίζω τα αυτιά ανθρώπων που ίσως να μην γνωρίζουν πως συμβάλλουν στην αδικία η σε κάποια άλλη μορφή πόνου ψυχικού του συνανθρώπου τους.
Τραγούδησα και τραγουδώ τον έρωτα που είναι η επέκταση της αγάπης, τραγούδησα και τραγουδώ τα κοινωνικά θέματα που δημιουργεί το παγκόσμιο αποτυχημένο σύστημα που έχει μεταφέρει τη διάρρηξη της επικοινωνίας των ανθρώπων (εφαρμόζοντας έτσι το διαίρει και βασίλευε), αλλά τραγούδησα και τον δημιουργό, την δημιουργία του την εκτίμηση σ’ αυτά και την ελπίδα για ένα ευτυχισμένο αύριο εδώ στο πρόσωπο της γης.
Ακόμα κι αν χάσω την φωνή μου, μέσα μου θα τραγουδώ τα ίδια πράγματα ώσπου να φύγω απ τη ζωή.
Ευχαριστώ όλους αυτούς που συνέλαβαν και έγραψαν και με τη φωνή μου είπαν αυτά που ήθελαν και αυτοί. Ευχαριστώ όλους αυτούς, που με βοήθησαν να φωνάζω αυτά που είχα στην καρδιά μου και δεν είχα το όπλο της πένας για να τα γράψω εγώ, αλλά είχα τη δική τους αγάπη και συμπαράσταση να δεχτούν να γράψουν και να φωνάξουν μαζί μου και ακόμα επιμένουν.



Ευχαριστώ
Κώστας Χατζής
(Από το http://www.alexandroshatzis.com)