ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΗΣ

Ο Αλέξανδρος Χατζής, γεννήθηκε από γερμανίδα μητέρα την Ούρσουλα von Jordis στο Bad Nauheim της Γερμανίας.
Αν και πιστεύει πως ο καλλιτέχνης κατ’ αρχήν γεννιέται και δεν φτιάχνετε, είναι της άποψης ότι πρέπει να βελτιώνει και να εξελίσσει τις δυνατότητες του χωρίς όμως να παρεμβαίνει στο DNA του ταλέντου του.
Αυτή την βοήθεια εξέλιξης την είχε ήδη απ τον πατέρα του τον γνωστό Έλληνα ερμηνευτή μουσικοσυνθέτη και ποιητή Κώστα Χατζή, αλλά πέραν αυτού παρακολούθησε σεμινάρια φωνητικής και αναπνοής απ τον σπουδαίο καθηγητή μονωδίας –μελοδραματικής -βυζ. Μουσικής τον Θανάση Αραμπατζή.

Tο 1991 αποφασίζει να αφοσιωθεί στη μουσική και το τραγούδι κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση πλάι στον πατέρα του,σε καλοκαιρινές συναυλίες ερμηνεύοντας τσιγγάνικα τραγούδια, κερδίζοντας έτσι για πρώτη φορά την προσοχή του κοινού. Το 1992 κυκλοφορεί με την ΒΜG ο πρώτος του δίσκος σε μουσική του πατέρα του με τίτλο «Αλέξανδρος τραγουδά Κώστα Χατζή» όπου σημειώνει ιδιαίτερη επιτυχία το τραγούδι, ¨Ζητάς να φύγω¨ σε στίχο Έλιας Ζερβού στο οποίο συμμετείχε ερμηνευτικά και η Σοφία Βόσσου.
Το χειμώνα του 1994 έρχεται η δεύτερη μεγάλη του συνεργασία, με την Μαρινέλα στο θέατρο REX η οποία του δίνει μια δεύτερη και σημαντική ώθηση στο ξεκίνημα της καριέρας του και παράλληλα κυκλοφορεί με την FM records ο δεύτερος δίσκος του με τίτλο ¨Άλλη Όψη¨ σε δικά του τραγούδια και του Κύπρου Χαραλάμπους, και στίχους Έλιας Ζερβού. Απ’ τον δίσκο ξεχωρίζει η διασκευή στο τραγούδι του Γιώργου Σταυριανού ¨Τι να το κάνω το φιλί¨,σε στίχο Λίνας Νικολακοπούλου.

Το 1995 έρχεται η τρίτη γι’ αυτόν σπουδαία συνεργασία με τον Τόλη Βοσκόπουλο, γνωρίζοντας έτσι από κοντά μια άλλη πλευρά της ερμηνείας στο τραγούδι. Λίγο αργότερα συμπληρώνει την τρίτη του δισκογραφική δουλειά σε συνεργασία με την FM records ερμηνεύοντας τις «13 ΡΟΚ ιστορίες» του συνθέτη Νίκου Παπακώστα.
Ακολουθούν κι άλλες προσεγμένες και πιστές στην ποιότητα που συνοδεύει το όνομα Χατζής δισκογραφικές δουλειές, στις οποίες έχει συμμετάσχει ως βασικός συντελεστής όπως στην μελοποίηση που έχει κάνει ο συνθέτης και ενορχηστρωτής Πέτρος Ταμπούρης στον ¨Δωδεκάλογο του Γύφτου¨ του Εθνικού μας Ποιητή Κωστή Παλαμά.

Τελευταία του δουλειά είναι το αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή Κ. ΚΑΒΑΦΗ σε μουσική Γιάννη Πετρίτση το οποίο παρουσιάσθηκε με απόλυτη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Φεβρουάριο και απαγγέλλουν μαζί του Γρηγόρης Βαλτινός, Κάτια Δανδουλάκη, Μιχάλης Κακογιάννης.
Τον Ιανουάριο του 2005 κυκλοφόρησε ένα maxi sigle με τίτλο ''Αντέχω ακόμα....''το οποίο περιλαμβάνει 5 τραγούδια απ' τα οποία τα 2 είναι διασκευές σε παλαιότερα τραγούδια του Κ. Χατζή.

Από το 2000 στρέφει την προσοχή του και στον χώρο του θεάτρου όχι ως ηθοποιός βέβαια αλλά ως ερμηνευτής η συνθέτης γράφοντας μουσική για παιδικό θέατρο. Το 2004 αποδέχεται την τιμητική πρόσκληση από τον θιασάρχη Βαγγέλη Λειβαδά για να συνεργασθεί με τον μεγάλο Έλληνα Μουσουργό Μίκη Θεοδωράκη στην μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο: «Μίκης Θεοδωράκης. Μια ζωή...Ελλάδα» στο θερινό θέατρο ΠΑΡΚ καθώς και τον χειμώνα στο Θέατρο «ΒΕΜΠΟ» μπαίνοντας για πρώτη φορά στην Θεατρική σκηνή συμπράττοντας με σπουδαίους ηθοποιούς.

Το 2006 στην Αθήνα στο θέατρο «Τόπος Αλλού..» ανέλαβε την μουσική επιμέλεια στο έργο «Συγνώμη…Μαμά» με την σπουδαία και καταξιωμένη ηθοποιό Καίτη Παπανίκα σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιώργου Βασιλειάδη και ερμήνευε επι σκηνής τα τραγούδια.

Η παράσταση σημείωσε επιτυχία και στην Θεσσαλονίκη και στην επαρχία.
Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς έγραψε μουσική για την θεατρική παράσταση της commedia dell’arte «Η ΜΑΣΚΑ» σε κείμενο της Λετίτσιας Μουστάκι και σκηνοθεσία Μαρίνου Βουρδαμη η οποία παρουσιάσθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία στο θέατρο «Βολανάκης» της Μιμής Ντενίση.


Στα επόμενα δισκογραφικά σχέδια περιλαμβάνουν μια έτοιμη ήδη παραγωγή με νέα τραγούδια σε ρυθμούς τσιγγάνικης ρούμπας.
Ο Αλέξανδρος Χατζής συνεχίζει την περιπλάνηση του στο τραγούδι με εμφανίσεις σε Θέατρα και συναυλίες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό συμμετέχοντας σε ethnic festivals όπου παρουσιάζει και την ιδιαίτερη ROM κουλτούρα του με το μοναδικό τσιγγάνικο ταμπεραμέντο του.
(Από το http://www.alexandroshatzis.com)

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ

Ο Κώστας Χατζής αναμφίλεκτα θεωρείτε απ τους κορυφαίους και συνάμα πρωτοπόρους δημιουργούς στο κοινωνικό τραγούδι. Είναι αυτός που ουσιαστικά επέβαλε το στυλ «φωνή κιθάρα» και για πρώτη φορά ακούσθηκαν μπαλάντες με κοινωνικά μηνύματα. Διαμόρφωσε με την διαχρονική παρουσία του εδώ και 50 χρόνια σχολή, και γενιές τραγουδοποιών ακολούθησαν τα χνάρια του και μεγαλούργησαν στο μετέπειτα έντεχνο ελληνικό τραγούδι

Ο Κώστας Χατζής γεννήθηκε στη Λιβαδειά. Ο παππούς του υπήρξε μεγάλος λαϊκός κλαρινετίστας αλλά και ο πατέρας του έπαιζε πολύ καλό σαντούρι γι αυτό και ο Κώστας δεν άργησε ν’ ακολουθήσει τα βήματα της οικογένειας του. Στα δεκαέξι του κιόλας χρόνια τον έπαιρνε ο πατέρας του και τραγουδούσε σε γάμους και βαφτίσια και σε κάθε εκδήλωση που ήταν απαραίτητα η δημοτική κυρίως μουσική και μετά από πενταετή περιπλάνηση στην επαρχία έρχεται στην Αθήνα άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Τότε αρχίζει μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές περιόδους της ζωής του
Είναι η εποχή που προσπαθεί να επιβιώσει και να βρει το δρόμο του. Την προσπάθεια του αυτή θα την πληρώσει με τρομερές στερήσεις, πίκρες και απογοητεύσεις και γρήγορα θα καταλάβει πως ο δρόμος που διάλεξε είναι γεμάτος αγκάθια και παγίδες που καιροφυλαχτούν σε κάθε βήμα . Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να αναδειχτεί σε έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού. Μετά από 8 χρόνια γεμάτα πίκρες και απογοητεύσεις, εμφανίζετε στη μπουάτ «Τιπούκειτος» και ένα χρόνο αργότερα στη «Ρουλότα». Δυο χρόνια μετά έρχεται ο πρώτος του δίσκος και μαζί με αυτόν η καθιέρωση.


Το ταλέντο του ανακάλυψαν γρήγορα όλοι οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Θεοδωράκης Χατζηδάκης Ξαρχάκος Πλέσσας, Σπάρτακος Μαρκόπουλος) με τους οποίους συνεργάσθηκε και ερμήνευσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τα τραγούδια τους , προσθέτοντας έντονα το προσωπικό του στυλ και την ιδιαίτερη ευαισθησία η οποία προσθέτει μελωδία και νόημα στον στοίχο του τραγουδιού…

Αν η δεκαετία του ’60 καθιέρωσε τον Κώστα Χατζή η δεκαετία του ’70 τον ανέδειξε σαν έναν από τους πιο σπουδαίους συνθέτες και εκτελεστές τραγουδοποιούς. Στη δεκαετία αυτή έγραψε το «Πέτρα και Φως», το «Ουαί», το «Γιος της Άνοιξης», το «Δεκατρία τραγούδια» το ανεπανάληπτο «Ρεσιτάλ», το «Ανθρώπινα Συστήματα», το «Κώστας Χατζής 79»,και «Ελπίδα-Δάκης στου Κ.Χατζή». Είχαν προηγηθεί: «Γειτονιές του κόσμου», «Αναγέννησις Αλόννησος», «Κώστας Χατζής τραγουδά Κώστα Χατζή», «Ο Κώστας Χατζής παίζει και τραγουδά μαζί σας».


Στο τέλος της Δεκαετίας αυτής ο Κώστας Χατζής μέσω περιοδείας επισκέπτεται και την Αμερική για συναυλίες στον απόδημο Ελληνισμό. Αξιοσημείωτο είναι πως η φήμη του ως τραγουδιστή της ειρήνης έφτασε μέχρι και τον Λευκό οίκο όπου ο τότε Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ τον προσκάλεσε για να τον γνωρίσει και να τον συγχαρεί για το έργο του. Είναι απ τους μόνους Έλληνες καλλιτέχνες που προσκαλέστηκαν και τους δόθηκαν εύσημα για το ήθος και το έργο τους από Αμερικανό Πρόεδρο.

Η Δεκαετία του ’80 σφραγίζεται με το «Ταμ-Ταμ» και «Συνάντηση» με την Μαρινέλλα, το «Νταουλιέρικα», το «Στίγματα του Καιρού» και την «Ζωντανή Συναυλία στον Ορφέα». Η δεκαετία του ’90 ανοίγει με τον δίσκο «Η Αλεξίου Τραγουδάει Κώστα Χατζή», ακολουθεί το «ΡΟΜ Αγάπη μου», η «Μουσική Ιεροσυλία», το «Εικόνες του Σήμερα» το «Ερωτικά» , «Άπονες εξουσίες», «Τα βράδια που ονειρεύονται οι Τσιγγάνοι», το «Χωρίς εσένα» και το «Σε 4/4». Στην τελευταία πενταετία παρουσιάζει το δίσκο «Κώστας Χατζής Live», συμμετείχε στο «Ιωβηλαίο» με τον Μίμη Πλέσσα, το «Στιγμές Μοναξιάς» και το Live με τον Αντώνη Ρέμο.
Ο Κώστας Χατζής ήταν και είναι ο στοχασμός μιας ανήσυχης νιότης που δεν γερνάει ποτέ…και ποτέ δεν σβήνει…


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗ

Από το 1956 γράφω αυτό το είδος μπαλάντας και η αιτία ήταν όχι μια η δυο, αλλά πολλές. Η βασική αιτία ήταν ότι άνηκα σε μειονότητα και αυτό το ένοιωσα για πρώτη φορά όταν πήγα σχολείο. Πρόσεξα πως με ξεχώρισαν όχι όμως από μίσος, αλλά από άγνοια και μεγαλώνοντας συνέβησαν γεγονότα, που με έκαναν να θέλω να τα καταγγείλω και να αναφερθώ στα ανθρώπινα δικαιώματα ,αν και τότε δεν γνώριζα αυτό το νόμο που είχε αναφερθεί το 1918 από την κοινωνία των εθνών, αλλά εγώ με τις λίγες γνώσεις, έλεγα πως ο θεός στέλνει τον ήλιο και τη βροχή για δίκαιους και άδικους, άρα είχα κι εγώ μερίδα από τη ζωή ό,τι κι αν ήμουνα μαύρος, άσπρος, γύφτος η….
Έτσι από τότε μέχρι σήμερα καταγγέλλω την πολιτεία που δεν έσκυψε ποτέ πάνω από τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων και τους αφήνει να κάνουν όλες τις μορφές εγκλημάτων και αναφέρομαι με άμεσο η έμμεσο τρόπο στα ανθρώπινα δικαιώματα και καθήκοντα η αυτοσαρκάζομαι και μπορώ πιο εύκολα να προσεγγίζω τα αυτιά ανθρώπων που ίσως να μην γνωρίζουν πως συμβάλλουν στην αδικία η σε κάποια άλλη μορφή πόνου ψυχικού του συνανθρώπου τους.
Τραγούδησα και τραγουδώ τον έρωτα που είναι η επέκταση της αγάπης, τραγούδησα και τραγουδώ τα κοινωνικά θέματα που δημιουργεί το παγκόσμιο αποτυχημένο σύστημα που έχει μεταφέρει τη διάρρηξη της επικοινωνίας των ανθρώπων (εφαρμόζοντας έτσι το διαίρει και βασίλευε), αλλά τραγούδησα και τον δημιουργό, την δημιουργία του την εκτίμηση σ’ αυτά και την ελπίδα για ένα ευτυχισμένο αύριο εδώ στο πρόσωπο της γης.
Ακόμα κι αν χάσω την φωνή μου, μέσα μου θα τραγουδώ τα ίδια πράγματα ώσπου να φύγω απ τη ζωή.
Ευχαριστώ όλους αυτούς που συνέλαβαν και έγραψαν και με τη φωνή μου είπαν αυτά που ήθελαν και αυτοί. Ευχαριστώ όλους αυτούς, που με βοήθησαν να φωνάζω αυτά που είχα στην καρδιά μου και δεν είχα το όπλο της πένας για να τα γράψω εγώ, αλλά είχα τη δική τους αγάπη και συμπαράσταση να δεχτούν να γράψουν και να φωνάξουν μαζί μου και ακόμα επιμένουν.



Ευχαριστώ
Κώστας Χατζής
(Από το http://www.alexandroshatzis.com)