Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γιατροί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γιατροί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 19 Απριλίου 2014
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012
Λίστα συμβεβλημένων ιατρών ΕΟΠΥΥ
Πατώντας στο παρακάτω σύνδεσμο και συμπληρώνοντας τα επιθυμητά πεδία, μπορείτε να ενημερωθείτε για τους συμβεβλημένους ιατρούς με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ).....
Η λίστα των συμβεβλημένων ιατρών ενημέρωνεται και συμπληρώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Read more: http://www.i-diadromi.com/2012/01/blog-post_442.html
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Ένας υπέροχος άνθρωπος..
Ένας υπέροχος άνθρωπος..
ΑΠΟ ΤΟ http://trelokouneli.blogspot.com
Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.
Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.
Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.
Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου.. καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Ελληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso».
Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά.
Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σσε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση.
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
«Πιστεύω στον Θεό»
Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Αλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω.
Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Η ευτυχία της προσφοράς
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
Ομως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.
Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά. Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν, κι είναι όλοι
Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου.. καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Ελληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso».
Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά.
Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σσε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση.
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
«Πιστεύω στον Θεό»
Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Αλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω.
Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Η ευτυχία της προσφοράς
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
Ομως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.
Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά. Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν, κι είναι όλοι
Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009
ΕΚΑΒ: Από σήμερα μειωμένο ωράριο
ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ
Από σήμερα οι γιατροί του ΕΚΑΒ θα εργάζονται με μειωμένο ωράριο, εφαρμόζοντας την κοινοτική νομοθεσία.
Θα υπάρχει προσωπικό ασφαλείας στις αεροδιακομιδές και σε μια κινητή μονάδα του ΕΚΑΒ ανά περιφέρεια, ώστε να εξυπηρετούνται τα πολύ επείγοντα περιστατικά.
Σύμφωνα με τους γιατρούς του ΕΚΑΒ, για να καλυφθούν τα κενά θα πρέπει να προσληφθούν επιπλέον 370 γιατροί.
Από σήμερα οι γιατροί του ΕΚΑΒ θα εργάζονται με μειωμένο ωράριο, εφαρμόζοντας την κοινοτική νομοθεσία.
Θα υπάρχει προσωπικό ασφαλείας στις αεροδιακομιδές και σε μια κινητή μονάδα του ΕΚΑΒ ανά περιφέρεια, ώστε να εξυπηρετούνται τα πολύ επείγοντα περιστατικά.
Σύμφωνα με τους γιατρούς του ΕΚΑΒ, για να καλυφθούν τα κενά θα πρέπει να προσληφθούν επιπλέον 370 γιατροί.
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
ΜΑΗΣ 2007 – ΜΑΗΣ 2008
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την ημέρα που έφυγε η ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ!Πόσοι άραγε θυμούνται τον ΑΓΩΝΑ και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ αυτής της κοπέλας, αλλά και την ΟΡΓΗ απέναντι στους «ΕΜΠΟΡΟΥΣ» της υγείας, απέναντι σε εκείνους που αποφασίζουν αν ζήσει κάποιος η πεθάνει;
Και μιλώ για εκείνους τους γιατρούς που έδωσαν τον όρκο τους ΟΧΙ στον Ιπποκράτη, αλλά στο ΧΡΗΜΑ, στο «φακελάκι», δημιουργώντας την κατάσταση που ισχύει σε πολλές περιπτώσεις σήμερα, δηλαδή «έχεις λεφτά θα ζήσεις, δεν έχεις, πέθανες».
Ανάμεσα στους καλούς γιατρούς, δυστυχώς υπάρχουν και εκείνοι που με τις πράξεις τους ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ κόσμο.
Δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν, και ο Θεός να σε φυλά έτσι και πέσεις στα χέρια τους.
Διαβάζω πολλές φορές το τελευταίο post της ΑΜΑΛΙΑΣ στο blog της http://fakellaki.blogspot.com/, καθώς και όλα τα άλλα που έχει γράψει ανάμεσα σε ΠΟΝΟΥΣ, και εξοργίζομαι με την ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ και την ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ εκείνων που ταχθηκαν (υποτίθεται) για να ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο!
«Thursday, May 03, 2007
Tα 15' του Γουόρχολ να αφήσουν βάση
Παιδιά, σε πρώτη φάση, νομίζω ότι τα πράγματα καλά πήγαν.
Η μπλογκόσφαιρα δημιούργησε "κάτι".
Ως προς τα δικά μου κίνητρα θέλω να πω.
Το ρημαδοφάρμακο που μού στερούσαν, είχα καταφέρει και το είχα πάρει λίγο πριν γίνει αυτό το ξέσπασμα με το fakellaki , οπότε η θέλησή μου όλη μπορούσε πλέον να επικεντρωθεί στη μεγάλη μου επιθυμία: να σταματήσουν οι (περισσότεροι) γιατροί που είναι τα αλαζονικά βόδια να είναι κατεστημένο. Αν είναι και δε μπορούν να εξαφανιστούν, ας είναι τουλάχιστον η εξαίρεση- όχι ο κανόνας ρε παιδιά, ΟΧΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ.Μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει, δυστυχώς.
Ήθελα να δείξω μόνο κάποιους τρόπους άμυνας, κι ένας από αυτούς είναι η δημοσίευση του τι γίνεται: τη σκέφτονται τη φημουλα τους όλοι αυτοί που δε βρίσκουν ραντεβού παρά μόνο μετά από έξι μήνες εκτός κι αν.....
Τη σκέφτονται τη μείωση της πελατείας όλοι αυτοί που πας να σού κόψουν τις αμυγδαλές και βγαίνεις τελικά με βλεφαροπλαστική.....
Τη σκέφτονται την αποζημίωση που θα δώσουν (αν σοβαρευτούν τα ελληνικά δικαστήρια) αυτοί που σου δίνουν αγωγή για ζάχαρο, ενώ έχεις υπογλυκαιμία....
Λυπάμαι που λόγω παρελθόντων ετών την έχουν γλιτώσει οι περισσότεροι δικοί μου Προκρούστηδες - αλλά η αλήθεια όταν βγαίνει προειδοποιεί τουλάχιστο τα επόμενα υποψήφια θύματα
Όσο για την τηλεόραση, θέλω να ξέρετε γιατί δε βγήκα, παρόλο που από χθες το ξημέρωμα με έχουν ζητήσει Ο-Λ-Ο-Ι και τους ευχαριστώ.
Ο ένας λόγος είναι αυτός που έχω γράψει και στο "ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ", αλλά μάλλον το πήραν για πλάκα: λόγω της κατάστασης των πνευμόνων μου, η φωνή μου δεν αντέχει εντάσεις και βήχω μόλις θυμώσω ή σηκώσω λίγο την ένταση της φωνής.
Λέτε να είχα απέναντί μου κανένα ιατρίδιο (γιατί, αλλιώς, γιατί να πάω;) ή κανένα Σούρα και να μην ένιωθα ένταση;
Αφήστε που στα πάνελ συνήθως αυτός που δεν έχει επιχειρήματα φωνάζει για να υπερκαλύψει τους άλλους- άρα είμαι χαμένη από χέρι!
Δεν ήθελα να δείξω εικόνα αδυναμίας λόγω της φωνής μου και μόνο, γι αυτό και θα συνεχίσω να παλεύω γραπτώς- μέχρι τουλάχιστον (αν) βελτιωθούν οι αναπνοές μου.
Δεύτερον, πού θα βρισκόταν γιατρός να υποστηρίξει έστω τα εξόφθαλμα δίκαιά μου;
Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει;
Νομίζω ότι και -προς το παρόν- γραπτώς μπορώ να δείξω ότι υπάρχει τρόπος προστασίας από όποιες σαρκοβόρες, ευρω-βόρες κλπ διαθέσεις...
Ήδη, εγώ, στη δεινή κατάσταση που είμαι, και πέρα από την τύχη που είχα να πέσω σε αξιοπρεπείς ανθρώπους τελευταία, και με "άλλους" που αναγκαστικά έχω μπλέξει εμβόλιμα ΔΕΝ έχω δώσει φακελάκι εδώ και δυο χρόνια, παρότι αμέσως ή εμμέσως μου ζητήθηκε!!! (καμιά φορά θα δημοσιεύσω δυο τέτοια περιστατικά μόνο και μόνο για να γελάσουμε)
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω μια φράση του γιατρού του Ανευλαβή, που για κάποιο λόγο τριγυρίζει απ' το πρωί στο κεφάλι μου "Είτε δώσεις φακελάκι είτε δε δώσεις, την ίδια δουλειά ξέρει να σού κάνει ο γιατρός
"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
Και μετά από αυτό το post, 1916 άτομα έσπευσαν να απαντήσουν!
Ναι, ΟΛΟΙ θέλουμε να ΓΙΝΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΟΙ ΑΛΜΠΑΝΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ!
Αμαλία εμείς θα σε θυμόμαστε ΠΑΝΤΑ!
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008
Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΥΓΕΙΑ.
Λένε, πως αν δεν πάθεις, δεν μαθαίνεις.
Τελικά, έπαθα, και έμαθα, και άρχισα να βλέπω λεπτομέρειες που σε άλλη περίπτωση δεν θα τις έβλεπα, και έτσι και μου μιλούσαν γι αυτές, θα τους έλεγα τρελούς.
Γνώρισα λοιπόν το σύστημα υγείας της χώρας μας, γνώρισα το ΙΚΑ και τις «παροχές» του, γνώρισα το απάνθρωπο πρόσωπο της «διοίκησης» της υγείας στην Ελλάδα.
Είδα, και βλέπω καθημερινά τον ανθρώπινο πόνο, που για να ανακουφιστεί πάει σε εξωτερικά ιατρεία και πληρώνει τα μαλλιοκέφαλα του, γιατί δεν μπορεί να βρει γιατρειά μέσα στα νοσοκομεία.
Είδα και βλέπω καθημερινά μεγάλα νοσοκομεία, με ελάχιστο προσωπικό, το οποίο έχει ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του, και ΔΕΝ μπορεί να παρέχει βοήθεια στους αρρώστους.
Είδα να υποχρεώνονται όσοι έχουν βαριά περιστατικά ασθενών, να παίρνουν αποκλειστικές νοσοκόμες, τις οποίες όμως δικαιολογεί το ΙΚΑ ΜΟΝΟ για το βράδυ, ενώ χρειάζονται μόνο για την ημέρα.
Και να η φοροδιαφυγή.
Ούτε αποδείξεις, ούτε τίποτα, μαύρα καθαρά χρήματα, τα οποία όμως το ΙΚΑ, και το σύστημα υγείας, ούτε ερωτάει, ούτε και το ενδιαφέρει αν υπάρχουν, και πως τα φέρνει ο κοσμάκης πέρα, να δίνει κάθε μέρα 50 ευρώ!
Είδα και βλέπω όλη την ΠΑΡΑ-ΥΓΕΙΑ να ανθεί ανενόχλητη, και τα νοσοκομεία να λειτουργούν σαν «παζάρια», όπου έχεις;
ΘΑ γίνεις καλά.
Δεν έχεις;
Αει σιχτίρ, τράβα πέθανε.
Είδα, και βλέπω καθημερινά, αρρώστους να περιμένουν με τις ΩΡΕΣ τη νοσοκόμα, αλλά εκείνη να μην προλαβαίνει, γιατί κάποιοι έχουν αποφασίσει «περικοπές», αφήνοντας τα νοσοκομεία με ελάχιστο προσωπικό, και τον κόσμο στην μοίρα του.
Τελικά ξέρετε κάτι;
Το σύστημα υγείας το καταστρέφουν εκείνοι που τάχα κόπτονται για την καλή λειτουργία του.
Χάρη σε αυτούς, θησαυρίζουν οι ιδιώτες από τα χρήματα του κοσμάκη.
Ψεύτες, κλέφτες, υποκριτές, κομματόσκυλα, παρατρεχάμενοι.
Ανίκανοι όλοι για τη θέση που σας έχει φυτέψει η όποια κυβέρνηση.
Εσείς καταστρέψατε το δημόσιο, και κάνατε πλούσια τα ιδιωτικά συγκροτήματα.
Μη τολμήσει και βγει κανείς και μου πει ότι όλα πάνε καλά και ότι υπάρχει κάθαρση γιατί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει.
Τα όποια υποκείμενα, λυμαίνονται το χώρο της υγείας, και σαν τα κοράκια πέφτουν πάνω στους αρρώστους για να τους φάνε τις σάρκες.
Είδα, και βλέπω καθημερινά, ότι μόνο ρόδινα δεν είναι τα πράγματα στην υγεία που κάποιοι προσπαθούν να τα παρουσιάσουν έτσι.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΥΓΕΙΑ.
Και γι αυτό υπάρχουν τα ανάλογα άτομα που το φροντίζουν.
Έκαναν μαγαζάκια τους τα δημόσια νοσοκομεία, και από εκεί στέλνουν τον κόσμο στα ιδιωτικά θεραπευτήρια.
Ο κόσμος όμως πληρώνει στο κράτος, η για να το πω καλύτερα, το κράτος κάνει αφαίμαξη στον κόσμο, τάχα δήθεν για να του παρέχει υγεία, κάτι που δεν κάνει.
Είδα, και βλέπω καθημερινά, άκουσα, και ακούω, και ψάχνω στοιχεία, που θα τινάξουν στον αέρα «πρόεδρους» νοσοκομείων, γιατρούς, και αρκετά καθικια που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο.
Είδα όμως, και βλέπω καθημερινά, γιατρούς, και προσωπικό ΗΡΩΕΣ, που πίστεψαν στον ΟΡΚΟ τους, και παλεύουν, και προσφέρουν, παρόλο που κάποιοι άλλοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Η Υγεία είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ φίλοι μου.
Έπαθα, και έμαθα, και τους τελευταίους έξι μήνες, σε καθημερινή βάση ανακαλύπτω όλο και κάτι καινούργιο, και με παίρνει η μπόχα όχι από τις ανοιχτές πληγές των αρρώστων, αλλά από τα «αρώματα» κάποιων που είναι ποιο βρωμερά και από την πιο μολυσμένη πληγή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)