Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν

Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν 
Ζεστή, έντονη, καυτή, θα λέγαμε, μαρτυρία για μιαν ορισμένη εποχή(;), αποτελεί το θαυμάσιο αυτό βιβλίο του Οράτιου Μακ Κόϋ «Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν…».
Γραμμένο την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης του μεσοπολέμου, με αντίστοιχες επιπτώσεις στο γκρέμισμα, την καταρράκωση των ηθικών αξιών, θαρρείς ότι απηχεί σημερινές θέσεις και καταστάσεις.
Το οικονομικό αυτό «κραχ» της Αμερικής, είχε -τότε- τον μεγαλύτερο αντίκτυπό του στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και, ιδιαίτερα, στους νέους. Τους νέους, που δεν άργησαν να γίνουν αντικείμενα της πιο αισχρής εκμετάλλευσης από διάφορους αδίστακτους ανθρώπους, αυτούς που ξεπηδούν συνήθως από τέτοιες θολές και ανώμαλες καταστάσεις.
Μέσα σε ένα τέτοιο φοβερό πεδίο στυγνής εκμετάλλευσης μας μεταφέρει, με το συγκλονιστικό βιβλίο του, ο Οράτιος Μακ Κόυ.
Το κείμενό του, θαρρείς πως δεν είναι γραμμένο για χθες, αλλά για σήμερα.
Γιατί ο συγγραφέας του διαθέτει το ευλογημένο προνόμιο κάθε αληθινά προικισμένου δημιουργού, να μη γράφει για την παρούσα στιγμή, αλλά να συλλαμβάνει το βαθύτερο νόημα της ζωής πέρα από δεδομένα χρονικά όρια. Και να το αποδίδει με το γερό του ταλέντο, στιλπνό, άπεφθο και ακέραιο –απόσταγμα βιώματος και εμπειρίας συνάμα.
O Horace Stanley Mccoy (1897-1955) ήταν αμερικανός μυθιστοριογράφος, ο οποίος με τα σκληρά και ταυτόχρονα ευαίσθητα μυθιστορήματά του αποτύπωσε τις διαχρονικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια του Κραχ και της κατάθλιψης της μεσοπολεμικής περιόδου.
Ο Οράτιος Μακ Κόϋ μεγάλωσε στο Τεννεσί και το Τέξας. Μετά τη θητεία του στην Πολεμική Αεροπορία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ηθοποιός, και σεναριογράφος. Έγραψε πέντε μυθιστορήματα συμπεριλαμβανομένου και του κλασικού Χαιρετίσματα στο αύριο (1948). Καθιερώθηκε το 1935 με το Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν.
Παρά το γεγονός ότι η αξία του δεν είχε εκτιμηθεί στα χρόνια της ενεργού δράσης του, ο Μακ Κόϋ αναγνωρίζεται ως ο μέντορας των Ντάσιελ Χάμμετ και Τζέιμς Κέιν.
Πέθανε στο Μπέβερλυ Χιλς της Καλιφόρνιας, το 1955.
Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν
συγγραφέας: Οράτιος Μακ Κόϋ
μετάφραση: Δημήτρης Ζορμπαλάς
ΣΕΙΡΑ: Σύγχρονοι Κλασσικοί (αριθ. 3)
Isbn:978-960-579-088-2
Διαστάσεις: 14Χ21
Σελίδες: 153

Πόσο λείπει ο Καραμανλής...

Πόσο λείπει ο Καραμανλής... Συντάκτης: Μαρίκα Λυσιάνθη   Της Μαρίκας Λυσιάνθη   Τον υποδέχτηκαν πάλι με χειροκροτήματα. Κυρίως όμως με ζεστά χαμόγελα και θερμές αγκαλιές. Ο ίδιος άλλωστε το είχε εξηγήσει: Η σχέση με τους πολίτες ήταν η μόνη που του έδινε δύναμη. Ο Κώστας Καραμανλής ψήφισε στη Θεσσαλονίκη, όχι όσο νωρίς συνήθιζε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά με την ίδια στοχοπροσήλωση: Να δείξει την ανάγκη συμμετοχής και … Διαβάστε περισσότερα.

Καζαντζάκης, σειρά: Χρονοταξιδευτές

Καζαντζάκης, σειρά: Χρονοταξιδευτές

 Μέσα από ένα ταξίδι στο χρόνο, οι Χρονοταξιδευτές φέρνουν τα παιδιά μας κοντά σε μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος

καθιστώντας τες οικείες και γνώριμες, αγαπητές και πάνω από όλα ανθρώπινες, δίνοντάς τους το δικαίωμα και την ευκαιρία να τις κατανοήσουν, να τις αναλύσουν και γιατί όχι, να τις ερευνήσουν και ακόμα περισσότερο μέσα από δική τους πλέον πρωτοβουλία. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παιδί για να αγαπήσει κάτι, πρέπει πρώτα από όλα να το γνωρίσει και να οικειοποιηθεί χωρίς μηχανιστικούς και τυποποιημένους τρόπους.
  Οι Χρονοταξιδευτές είναι μία εξαιρετικά καινοτόμος σειρά των Εκδόσεων Ταξιδευτής που απευθύνεται σε νεαρούς αναγνώστες -μαθητές του Δημοτικού Σχολείου- και στοχεύει σε μια γνωριμία τους με σημαντικά πρόσωπα του ελληνικού πολιτισμού, μέσα από ένα ελκυστικό ταξίδι στο παρελθόν.
Καζαντζάκης
συγγραφέας: Καμαράτου - Γιαλλούση Ειρήνη
32 σελ.
ISBN 978-960-6748-35-6

Εικόνες και γεύσεις, που... Μνήμες εγείρουν - ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ

Εικόνες και γεύσεις, που... Μνήμες εγείρουν

Οι γεύσεις, οι μυρωδιές, οι εικόνες! Ποιες όμορφες στιγμές ζωντανεύουν; Τι συναισθήματα εγείρουν; Τι μνήμες ξυπνούν; Πώς μπορεί να συνδέεται μια μυρωδιά με ένα άκουσμα! Μια εικόνα με ένα φαγητό! Ανατολή… Χώρος έμπνευσης για ποιητές, ζωγράφους, λόγιους… Τόπος δημιουργίας…
…Γυρνάμε πίσω, στα παλιά καλοκαιρινά σινεμά, που κατακλύζονταν από τη μυρωδιά του αγιοκλήματος, της λουΐζας, των γιασεμιών… Ακόμα υπάρχει στο στόμα μας η γεύση από το σάμαλι, το ΤΑΜ-ΤΑΜ, το ΜΠΥΡΑΛ, αλλά και των φυστικόμελων, που στο διάλειμμα ή στο σχόλασμα της παράστασης γευόμασταν… Τριγυρνάμε στις γειτονιές με τα παραδοσιακά καφενεία, που εκτός από καφέ, πρόσφεραν κρέμες, ρυζόγαλα, γλυκά κουταλιού, «υποβρύχιο»! …Στα παιδικά μας χρόνια με τη λαχταριστή σμυρνέικηγέμιση, το κύμινο, τα πιπέρια και τα μπαχάρια, το χαλβά της γιαγιάς με το φρέσκο βούτυρο, το σιμιγδάλι και τα «καβουρντισμένα» αμύγδαλα…
Πρόσωπα υπαρκτά και μη, συμβάντα και γεγονότα, μυρωδιές, γεύσεις, ακούσματα. Όλα αυτά είναι κομμάτια κάποιου παζλ, άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους και αποτελούν ένα μεγάλο και αξιόλογο κομμάτι από το παρελθόν του καθένα μας, μάς χαρακτηρίζουν! Για να ταξιδέψουμε στης… Ανατολής τα μυστικά, στης… Σμύρνης την άσβεστη φωτιά, στα ερωτικά νεανικά μας χρόνια…
Εικόνες και γεύσεις, που... Μνήμες εγείρουν
Συγγραφέας: Φλώρου Σοφία
Isbn:978-960-9692-65-6
Σελίδες: 329

Ονειρική Παρανομία - ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ

Ονειρική Παρανομία

Η Αθήνα έχει αλλάξει. Δεν έχει πια καμία σχέση με την πόλη που οι ήρωες των διηγημάτων μέχρι τώρα έζησαν.
Ακόμα και οι νεώτεροι απ΄ αυτούς δύσκολα την αναγνωρίζουν. Άλλαξε και η ζωή τους. Έγινε γκρίζα και πικρή ∙ σαν την πρωτεύουσα.
Όμως το χειρότερο για όλους δεν είναι τα χρώματα και οι γεύσεις που χάθηκαν. Είναι ότι τα όνειρα μπήκαν στην παρανομία. Γιατί εκείνος που ονειρεύεται κάποια στιγμή θα ονειρευτεί και την απελευθέρωσή του και τότε θα θελήσει ν' αποτινάξει όσα τον πνίγουν.
Υπάρχει ακόμα ελπίδα; Είναι η δύναμη του έρωτα και της αγάπης ικανή να ελευθερώσει, να στηρίξει, να ανατρέψει;
Τα δέκα αυτά διηγήματα παίρνουν θέση.
Ονειρική Παρανομία
Συγγραφέας: Γιώργος Μπουγελέκας
Isbn:978-960-9692-40-3
Σελίδες: 176

Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια - ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ

Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια
Λέξεις κι ύστερα εικόνες κι έπειτα αισθήσεις και μνήμες που «παλεύουν» να ξυπνήσουν από τον λήθαργο του χρόνου, που -για πολλούς- θαρρείς έφυγαν αιώνες πριν.
Είτε επειδή δεν τις βίωσες ποτέ κι ήταν δανεικές, «προγονικές», και κάποιοι άλλοι τις κουβάλησαν από το παρελθόν και στις φόρτωσαν ευλογημένη καμπούρα στην πλάτη σου, είτε πάλι επειδή τις βίωσες, αλλά προτίμησες να τις βάλεις στην κατάψυξη από το να τις κρατάς στη συντήρηση... Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: αυτές οι μνήμες «φυλακίσθηκαν» τεχνηέντως για να αποδομηθούν και να πάψουν να προκαλούν πόνο, μπορεί και αιδώ. Όμως, η ευζωία του «σήμερα» χωρίς το χθες είναι μεγάλη παγίδα. Γιατί η ιστορία είναι το πεδίο που πατάει ο χρόνος για να εξελίξει τη ζωή. Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλίμονο σ΄εκείνους που την κρατούν σε κώμα. Όταν η ζωή πάρει στροφή, εκπλήσσονται με τη γνώριμη εικόνα, που συναντούν. Το «deja vu» είναι μια οικεία υπόθεση στην ελληνική ιστορία.
Γι αυτό το πισωγύρισμα της μνήμης, την αναβίωση ταυτόσημων καταστάσεων και συναισθημάτων, «μιλά» το νέο βιβλίο της καθηγήτριας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, Πέπης Ρηγουπούλου.
Μ΄έναν τίτλο -«Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια»- που θαρρείς «αποτυπώνει» τον αγωνιώδη χρόνο της μετάβασης από το σκοτάδι στο φως, η καθηγήτρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, «επιχειρεί» ενάντια στην απαγόρευση και τον κατακερματισμό της μνήμης, των σωμάτων και της ζωής. Διατρέχοντας τον χρόνο από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπως την κληρονόμησε από τις αφηγήσεις των προσφύγων γονιών της («πένθος προγονικό»), στο Πολυτεχνείο, την Κύπρο και τα μνημόνια του σήμερα («πένθος πια δικό μου»), που η ίδια ζει μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Ο «θάλαμος» είναι λέξη, που πολλούς τους παραπέμπει σε κάτι αόριστο και ζοφερό. Είναι «αερίων», «σκοτεινός», «νεκρικός», «νοσηλείας». Το μυαλό και η ψυχή οδηγούν στην ερμηνεία του. Κι όταν αυτά είναι καθαρά, ο «θάλαμος» μπορεί να είναι «αποσυμπίεσης», «νυφικός», «ανανήψεως» καλή ώρα.
Η συγγραφέας, τηρώντας τους κανόνες της μυθοπλασίας, με την μαστοριά του γραπτού της λόγου, συνθέτει βιώματα, μαρτυρίες, ιστορικά ντοκουμέντα, στήνοντας σχεδόν έναν αραχνοϋφαντο ιστό, που δεν επιχειρεί να παγιδεύσει, αλλά να αφυπνίσει. Να «ανανήψει» συνειδήσεις και να ξυπνήσει υπνωμένα ένστικτα αυτοσυντήρησης.
«Οριζόντιες διαδρομές από το χειρουργείο προς τον θάλαμο ανανήψεως. Ξανά και ξανά. Ανάνηψη, ανάδυση της μνήμης» σημειώνει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της.
Κι είναι αυτό ακριβώς. Το «ξανά και ξανά», η «ανάδυση της μνήμης», που δεν έχει πια σημασία αν δεν τη βίωσες τότε. Σημασία έχει ότι ζεις σ΄ένα σχεδόν πανομοιότυπο σήμερα.
Το θεμελιώδες ερώτημα είναι «σφινωμένο» στις αράδες του Θαλάμου Ανανήψεως: «Τι είναι αυτό που μετράει στην ψυχή του καθενός μας, οι ώρες της εξέγερσης ή αυτές της υποταγής;».
Περνάει στωικά και σχεδόν μυθιστορηματικά, τα χρόνια της Μικρασίας, δρασκελίζει προσωπικά το κατώφλι του Πολυτεχνείου και της Κύπρου και στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου της με πλάγιο «Η Μεταπολίτευση» η συγγραφέας βρίσκει το. πεδίο της, γιατί άλλωστε είναι εκεί, ζει, κρίνει, αναθεματίζει. Ως «χωνευτήρι» συνειδήσεων αντιμετωπίζεται πια από το παρόν το πρόσφατο παρελθόν και προκαλεί τον πόνο και την οργή της. Όλα έχουν ξαναβαφτιστεί, όλα έχουν μεταλλαχθεί και η εικόνα του σήμερα είναι ο παραμορφωτικός καθρέφτης του χτες.
Κι ο επίλογος της είναι και το μήνυμά της: «.Κάθε άνθρωπος έχει να πει μια ιστορία. Δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει αυτό. Μπορεί να το έχω ακούσει και από εμένα. Αν μπορούσαμε να ακούσουμε όλες αυτές τις ιστορίες, δεν θα υπήρχε τόπος για τις μύγες. Αν μαθαίναμε να μιλάμε αλλιώς, χωρίς τη μάταιη υπερβολή που κλέβει τη συγκίνηση και ευτελίζει την πράξη. Αν προσπαθούσαμε να μη λέμε ψέματα στον εαυτό μας.».
Τόνια Μανιατέα
Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια
Συγγραφέας: Πέπη Ρηγοπούλου 
Isbn:978-960-579-023-3
Σελίδες: 264

Εκδήλωση για τη 2η Επέτειο της απώλειας του Ούγκο Τσάβες, 05 Μαρτίου 2015

Εκδήλωση για τη 2^η Επέτειο της απώλειας του Ούγκο Τσάβες, 05 Μαρτίου 2015

Αίθουσα «Ρήγας Βελεστινλής», οδός Ξενοφώντος 4, Αθήνα

Τα κοινωνικά κινήματα και οι ομάδες φιλίας και αλληλεγγύης με τη Βενεζουέλα, ανάμεσα στα οποία το Ελληνικό Δίκτυο Αλληλεγγύης, o Πολιτιστικός Σύνδεσμος Λατινοαμερικάνων και Ισπανών στην Ελλάδα (ASCLAYE), η Ένωση Παλαιστινίων Εργαζόμενων στην Ελλάδα,  ο Σύλλογος Al-Awda Δικαίωμα στην Επιστροφή Παλαιστινίων Προσφύγων, οι Hasta la Victoria Siempre, ο Σύλλογος José Martí,  η Αλληλεγγύη για Όλους, η ERT-OPEN και ο Εκδοτικός Οίκος «Ταξιδευτής», με τη στήριξη της Πρεσβείας της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, οργανώνουν αφιέρωμα στον Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες, την Πέμπτη 5 Μαρτίου, στις 19:30, στο χώρο πολιτισμού και πολιτικής «Ρήγας Βελεστινλής», στην οδό Ξενοφώντος 4, στον 6^ο όροφο, στην Πλατεία Συντάγματος, με αφορμή τη 2^η επέτειο από την αποβίωση του ηγέτη της Μπολιβαριανής Επανάστασης στις 5 Μαρτίου 2013.

Ο Ούγκο Τσάβες ξεκίνησε το 1999 μια επανάσταση και έδωσε στο λαό ένα νέο Σύνταγμα, κάνοντας γιγαντιαία βήματα προς μια κοινωνία βασισμένη στην ισότητα, τη συμμετοχή και στις πρωτοβουλίες για όσους έχουν ανάγκη. Στις 8 Δεκεμβρίου 2012, ο ηγέτης της Μπολιβαριανής Επανάστασης εκφώνησε το τελευταίο του μήνυμα προς το βενεζουελάνικο λαό, ζητώντας από κάθε πολίτη «ενότητα, αγώνα και νίκη, για να κρατήσουμε μεγάλη την πατρίδα» που χτίστηκε στα 15 χρόνια διακυβέρνησής του.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης θα περιλαμβάνει την εκφώνηση μηνυμάτων αλληλεγγύης προς τον βενεζουελάνικο λαό εκ μέρους των κοινωνικών κινημάτων και των ομάδων φιλίας και αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, με σκοπό την ανάδειξη της κληρονομιάς του Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες στις μάχες του για να επιτευχθεί ο μέγιστος βαθμός κοινωνικής δικαιοσύνης για τους λαούς του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης η γνωστή μεξικανή τραγουδίστρια Marta Moreleon y Los del Sur, θα αφυπνίσει με τα τραγούδια της το αγωνιστικό πνεύμα για την ελπίδα και την παγκόσμια ειρήνη. Επίσης, στην εκδήλωση αυτή θα συμμετάσχουν καλλιτέχνες και προσωπικότητες που μέσα από την τέχνη θα εκφράσουν μηνύματα στήριξης για τον βενεζουελάνικο λαό.

Επίσης, στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα πραγματοποιηθεί η επίσημη παρουσίαση του «Κόκκινου Βιβλίου του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας» (“Libro Rojo del Partido Socialista Unido de Venezuela”), μεταφρασμένου στα ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο «Ταξιδευτής», τα κείμενα του οποίου αποτελούν το καταστατικό του κυβερνώντος βενεζουελάνικου κόμματος.

Τέλος, τα κοινωνικά κινήματα, οι ομάδες φιλίας και αλληλεγγύης και η Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, προσκαλούν την ελληνική, τη βενεζουελάνικη και τη λατινοαμερικάνικη κοινότητα σε αυτή τη σημαντική επετειακή εκδήλωση της πολιτικής και κοινωνικής κληρονομιάς του Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.

«Σήμερα έχουμε μια Πατρίδα! Και ό,τι και αν συμβεί, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, θα συνεχίσουμε να έχουμε Πατρίδα»!

Ούγκο Τσάβες

Ο θρύλος της θάλασσας ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Ο θρύλος της θάλασσας
ιστορικό μυθιστόρημα

Συγγραφέας: Σπυρίδων Μ. Βελούδος

Isbn:978-960-9692-35-9

Σελίδες: 504

490 – 479 π.Χ.
«…Ο Ήλιος έκαιγε υπερβολικά για τέτοια εποχή. Η αλμύρα έτσουζε αφόρητα το κορμί μου. Η σκόνη, ανακατεμένη με λογής-λογής έντομα, τρύπωνε σαδιστικά στα σώματα των πολεμιστών κάνοντας τον ιδρώτα λάσπη. Ένιωθα πως δεν θα ξεκολλούσε πια ο μπρούτζος από το πετσί μου».

Στον Μαραθώνα… Ύστερα οι Θερμοπύλες, το Αρτεμίσιο, η Σαλαμίνα και η τελική αναμέτρηση στην πεδιάδα της Πλάταιας.
Ο Ευρύλοχος του Νικόλαου, από την Πλάταια, δοκιμάζεται στο έπος των Ελληνο περσικών πολέμων, στην πιο δοξασμένη περίοδο του ελληνισμού. Ο οπλίτης από τη Βοιωτία πέρασε τα  παιδικά του χρόνια στη Σκιώνη της Χαλκιδικής, όπου γνώρισε τον θρυλικό δύτη Σκυλλία και τη μοναχοκόρη του Κυάνη. Το παιχνίδι κάνει αχώριστα τα δυο παιδιά και το αγνό ερωτικό σκίρτημα ξυπνά στην αγκαλιά της αθωότητας. Ο Σκυλλίας, συνεργάτης και φίλος του Νικόλαου, γίνεται τρόπον τινά μέντορας του Ευρύλοχου, μαθαίνοντάς του τα μυστικά της θάλασσας. Αλλά πριν περάσει καν την εφηβεία, ο νεαρός επιστρέφει με τον έμπορο πατέρα του στη γενέθλια πόλη, αφήνοντας όμως την καρδιά του στα σμαράγδινα νερά της Χαλκιδικής.
Οι μέρες της επιστροφής είναι θαμπές.  Ο Πέρσης Κυρίαρχος επιβουλεύεται την Ελλάδα. Οι σκιές του Ολέθρου ματώνουν τα σύννεφα της Ανατολής, λεκιάζοντας το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Τον αέρα στεφανώνει ο κουρνιαχτός της αγωνίας. Ο ορυμαγδός της Οδύνης ταρακουνά τις Πύλες της Δύσης. Οι βάρβαροι της Ασίας αλυχτούν αφιονισμένοι. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν ακατάπαυστα. Πλοία αμέτρητα, μυριάδες πεζοί και καβαλάρηδες σέρνουνε πίσω τους το Χαμό…
…Είναι ίσως το μοναδικό ιστορικό μυθιστόρημα στην παγκόσμια πεζογραφία, που οι ήρωες του συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις Ελληνο-περσικές συγκρούσεις.
Από τον Μαραθώνα το 490 πΧ με τον Μιλτιάδη, τις Θερμοπύλες το 480 πΧ με τον Λεωνίδα, το Αρτεμίσιο και την Σαλαμίνα τον ίδιο χρόνο με τον Θεμιστοκλή έως την τελική αναμέτρηση στη Πλάταια το 479 πΧ με τον Αριστείδη και τον Παυσανία.

Εικόνες και γεύσεις, που... Μνήμες εγείρουν ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Εικόνες και γεύσεις, που... Μνήμες εγείρουν

Συγγραφέας: Φλώρου Σοφία Isbn:978-960-9692-65-6
Σελίδες: 329
Οι γεύσεις, οι μυρωδιές, οι εικόνες! Ποιες όμορφες στιγμές ζωντανεύουν; Τι συναισθήματα εγείρουν; Τι μνήμες ξυπνούν; Πώς μπορεί να συνδέεται μια μυρωδιά με ένα άκουσμα! Μια εικόνα με ένα φαγητό! Ανατολή… Χώρος έμπνευσης για ποιητές, ζωγράφους, λόγιους… Τόπος δημιουργίας…
…Γυρνάμε πίσω, στα παλιά καλοκαιρινά σινεμά, που κατακλύζονταν από τη μυρωδιά του αγιοκλήματος, της λουΐζας, των γιασεμιών… Ακόμα υπάρχει στο στόμα μας η γεύση από το σάμαλι, το ΤΑΜ-ΤΑΜ, το ΜΠΥΡΑΛ, αλλά και των φυστικόμελων, που στο διάλειμμα ή στο σχόλασμα της παράστασης γευόμασταν… Τριγυρνάμε στις γειτονιές με τα παραδοσιακά καφενεία, που εκτός από καφέ, πρόσφεραν κρέμες, ρυζόγαλα, γλυκά κουταλιού, «υποβρύχιο»! …Στα παιδικά μας χρόνια με τη λαχταριστή σμυρνέικηγέμιση, το κύμινο, τα πιπέρια και τα μπαχάρια, το χαλβά της γιαγιάς με το φρέσκο βούτυρο, το σιμιγδάλι και τα «καβουρντισμένα» αμύγδαλα…
Πρόσωπα υπαρκτά και μη, συμβάντα και γεγονότα, μυρωδιές, γεύσεις, ακούσματα. Όλα αυτά είναι κομμάτια κάποιου παζλ, άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους και αποτελούν ένα μεγάλο και αξιόλογο κομμάτι από το παρελθόν του καθένα μας, μάς χαρακτηρίζουν! Για να ταξιδέψουμε στης… Ανατολής τα μυστικά, στης… Σμύρνης την άσβεστη φωτιά, στα ερωτικά νεανικά μας χρόνια…

Εγώ, Κύριε, δεν ξέρω γράμματα ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Εγώ, Κύριε, δεν ξέρω γράμματα

Συγγραφέας: Γιάννης Παπαχρήστος

Isbn:978-960-9692-39-7

 Σελίδες: 216

… Σήκωσαν το χέρι μερικοί! Μετά και άλλοι, και άλλοι, και στο τέλος όλοι, εκτός από τον Νίκο Τσακανίκα!

«Α, κάνατε πολύ καλά που ήρθατε εδώ σε μένα! Θα σας τα μάθω εγώ, γιατί εγώ είμαι δάσκαλος και τα ξέρω, αλλά όταν ήμουν έξι χρονών δεν ήξερα ούτε ένα».
«Εγώ ξέρω ένα», λέει ένας.
«Εγώ δύο», λέει ο άλλος.
«Εγώ τρία», ο τρίτος και πάει λέγοντας.
«Ας σταματήσουμε τις κουβέντες και σηκώστε το χέρι όσοι ενδιαφέρεστε να τα μάθετε όλα!»
Σήκωσαν όλοι το χέρι.
«Εδώ έχουμε απ’ όλα», τους λέω, «και κιμωλίες και πίνακα! Ας ξεκινήσουμε!»
Και αρχίζω να γράφω στον πίνακα με έγχρωμες κιμωλίες, ανάλογα με το χρώμα που ταίριαζε, κάτι σαν αυτά εδώ:….
«Ποιος θα ήθελε να μας διαβάσει τώρα αυτά που έγραψα;» τους λέω!
«Εγώ, κύριε, δεν ξέρω γράμματα και δεν μπορώ να διαβάζω», λέει η Μαρία!
«Ούτ’ εγώ», λέει, ο άλλος κι ο άλλος και η άλλη!
«Καλά, θα σας τα διαβάσω εγώ!»

Ονειρική Παρανομία ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Ονειρική Παρανομία

Συγγραφέας: Γιώργος Μπουγελέκας

Isbn:978-960-9692-40-3

 Σελίδες: 176

 Η Αθήνα έχει αλλάξει.  Δεν έχει πια καμία σχέση με την πόλη που οι ήρωες των διηγημάτων μέχρι τώρα έζησαν.

Ακόμα και οι νεώτεροι απ΄ αυτούς δύσκολα την αναγνωρίζουν. Άλλαξε και η ζωή τους. Έγινε γκρίζα και πικρή ∙ σαν την πρωτεύουσα.
 Όμως το χειρότερο για όλους δεν είναι τα χρώματα και οι γεύσεις που χάθηκαν. Είναι ότι τα όνειρα μπήκαν στην παρανομία. Γιατί εκείνος που ονειρεύεται κάποια στιγμή θα ονειρευτεί και την απελευθέρωσή του και τότε θα θελήσει ν' αποτινάξει όσα τον πνίγουν.
 Υπάρχει ακόμα ελπίδα; Είναι η  δύναμη του έρωτα και της αγάπης ικανή να ελευθερώσει, να στηρίξει, να ανατρέψει;
 Τα δέκα αυτά διηγήματα παίρνουν θέση.

Θάλαμος ανανήψεως. ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ

Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια

Συγγραφέας: Πέπη Ρηγοπούλου
Isbn:978-960-579-023-3
Σελίδες: 264
Λέξεις κι ύστερα εικόνες κι έπειτα αισθήσεις και μνήμες που «παλεύουν» να ξυπνήσουν από τον λήθαργο του χρόνου, που -για πολλούς- θαρρείς έφυγαν αιώνες πριν.

---

Είτε επειδή δεν τις βίωσες ποτέ κι ήταν δανεικές, «προγονικές», και κάποιοι άλλοι τις κουβάλησαν από το παρελθόν και στις φόρτωσαν ευλογημένη καμπούρα στην πλάτη σου, είτε πάλι επειδή τις βίωσες, αλλά προτίμησες να τις βάλεις στην κατάψυξη από το να τις κρατάς στη συντήρηση... Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: αυτές οι μνήμες «φυλακίσθηκαν» τεχνηέντως για να αποδομηθούν και να πάψουν να προκαλούν πόνο, μπορεί και αιδώ. Όμως, η ευζωία του «σήμερα» χωρίς το χθες είναι μεγάλη παγίδα. Γιατί η ιστορία είναι το πεδίο που πατάει ο χρόνος για να εξελίξει τη ζωή. Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλίμονο σ΄εκείνους που την κρατούν σε κώμα. Όταν η ζωή πάρει στροφή, εκπλήσσονται με τη γνώριμη εικόνα, που συναντούν. Το «deja vu» είναι μια οικεία υπόθεση στην ελληνική ιστορία.
Γι αυτό το πισωγύρισμα της μνήμης, την αναβίωση ταυτόσημων καταστάσεων και συναισθημάτων, «μιλά» το νέο βιβλίο της καθηγήτριας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, Πέπης Ρηγουπούλου.
Μ΄έναν τίτλο -«Θάλαμος ανανήψεως. Μικρά Ασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, Μνημόνια»- που θαρρείς «αποτυπώνει» τον αγωνιώδη χρόνο της μετάβασης από το σκοτάδι στο φως, η καθηγήτρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, «επιχειρεί» ενάντια στην απαγόρευση και τον κατακερματισμό της μνήμης, των σωμάτων και της ζωής. Διατρέχοντας τον χρόνο από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπως την κληρονόμησε από τις αφηγήσεις των προσφύγων γονιών της («πένθος προγονικό»), στο Πολυτεχνείο, την Κύπρο και τα μνημόνια του σήμερα («πένθος πια δικό μου»), που η ίδια ζει μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Ο «θάλαμος» είναι λέξη, που πολλούς τους παραπέμπει σε κάτι αόριστο και ζοφερό. Είναι «αερίων», «σκοτεινός», «νεκρικός», «νοσηλείας». Το μυαλό και η ψυχή οδηγούν στην ερμηνεία του. Κι όταν αυτά είναι καθαρά, ο «θάλαμος» μπορεί να είναι «αποσυμπίεσης», «νυφικός», «ανανήψεως» καλή ώρα.
Η συγγραφέας, τηρώντας τους κανόνες της μυθοπλασίας, με την μαστοριά του γραπτού της λόγου, συνθέτει βιώματα, μαρτυρίες, ιστορικά ντοκουμέντα, στήνοντας σχεδόν έναν αραχνοϋφαντο ιστό, που δεν επιχειρεί να παγιδεύσει, αλλά να αφυπνίσει. Να «ανανήψει» συνειδήσεις και να ξυπνήσει υπνωμένα ένστικτα αυτοσυντήρησης. 
«Οριζόντιες διαδρομές από το χειρουργείο προς τον θάλαμο ανανήψεως. Ξανά και ξανά. Ανάνηψη, ανάδυση της μνήμης» σημειώνει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της.
Κι είναι αυτό ακριβώς. Το «ξανά και ξανά», η «ανάδυση της μνήμης», που δεν έχει πια σημασία αν δεν τη βίωσες τότε. Σημασία έχει ότι ζεις σ΄ένα σχεδόν πανομοιότυπο σήμερα.
Το θεμελιώδες ερώτημα είναι «σφινωμένο» στις αράδες του Θαλάμου Ανανήψεως: «Τι είναι αυτό που μετράει στην ψυχή του καθενός μας, οι ώρες της εξέγερσης ή αυτές της υποταγής;».
Περνάει στωικά και σχεδόν μυθιστορηματικά, τα χρόνια της Μικρασίας, δρασκελίζει προσωπικά το κατώφλι του Πολυτεχνείου και της Κύπρου και στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου της με πλάγιο «Η Μεταπολίτευση» η συγγραφέας βρίσκει το. πεδίο της, γιατί άλλωστε είναι εκεί, ζει, κρίνει, αναθεματίζει. Ως «χωνευτήρι» συνειδήσεων αντιμετωπίζεται πια από το παρόν το πρόσφατο παρελθόν και προκαλεί τον πόνο και την οργή της. Όλα έχουν ξαναβαφτιστεί, όλα έχουν μεταλλαχθεί και η εικόνα του σήμερα είναι ο παραμορφωτικός καθρέφτης του χτες.
Κι ο επίλογος της είναι και το μήνυμά της: «.Κάθε άνθρωπος έχει να πει μια ιστορία. Δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει αυτό. Μπορεί να το έχω ακούσει και από εμένα. Αν μπορούσαμε να ακούσουμε όλες αυτές τις ιστορίες, δεν θα υπήρχε τόπος για τις μύγες. Αν μαθαίναμε να μιλάμε αλλιώς, χωρίς τη μάταιη υπερβολή που κλέβει τη συγκίνηση και ευτελίζει την πράξη. Αν προσπαθούσαμε να μη λέμε ψέματα στον εαυτό μας.».
Τόνια Μανιατέα

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Λαοκράτης Βάσσης

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Λαοκράτης Βάσσης

Δ.Τύπου-Πρόσκληση Πέπη Ρηγοπούλου - ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Δ.Τύπου-Πρόσκληση Πέπη Ρηγοπούλου - ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Τα ματωμένα χρόνια (βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών) - ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ

Τα ματωμένα χρόνια (βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών)
Συγγραφέας: Αντώνης Σανουδάκης - Σανούδος
Isbn:978-960-9692-36-6
Η πρωτοπόρος αντιστασιακή οργάνωση Παγκρήτιο Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΠΑΜ) ιδρύθηκε στις 2 Ιουνίου 1941 στη σπηλιά Χαμαμουτζή στον Άγιο Σύλλα Ηρακλείου, από δώδεκα βενιζελικούς και εννέα δραπέτες κομμουνιστές της Κιμώλου και Φολεγάνδρου.
Απλώθηκε παγκρήτια στις 10 Ιουνίου με τον ερχομό στο Ηράκλειο και των εξορίστων της Γαύδου. Αρχηγός του ΠΑΜ ήταν ο βενιζελικός καπετάν Μανώλης Μπαντουβάς. Τα εξέχοντα στοιχεία της Αριστεράς στο ΠΑΜ (Μ. Βαφειάδης, Πορφυρογένης, Αναστασιάδης, Βλαντάς, Λ. Στρίγκος κ.ά.) επέστρεψαν το ίδιο καλοκαίρι στην Αθήνα και, ως οι μόνοι ελεύθεροι, επανίδρυσαν την Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και έχοντας εμπειρία της λαϊκής ενότητας του ΠΑΜ, ίδρυσαν κατ’ αναλογίαν το ΕΑΜ.
Η λαϊκή ενότητα της Κρήτης, ως ΠΑΜ και ΕΑΜ θα κρατηθεί ως το τέλος του 1943, που θα διασπασθεί από μεθοδεύσεις των Άγγλων. Οι πρώην οπλαρχηγοί τού καπετάν Μπαντουβά, με αρχηγό τον καπετάν Ποδιά, πρώην υπασπιστή του Μπαντουβά, θα ιδρύσουν τον ΕΛΑΣ και το 1947 τον Δ.Σ.Ε.
Οπλαρχηγός στο ΠΑΜ και στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ υπήρξε ο καπετάν Μιχάλης Σαμαρίτης, γόνος ηρωικής οικογένειας. Πολέμησε στα οχυρά της Μακεδονίας, στη Μάχη της Κρήτης, συμμετείχε στο ΠΑΜ και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, γνώρισε τις εξορίες στα ξερονήσια. Η μαρτυρία του είναι εξαιρετική, ως μόνος καπετάνιος της Αριστεράς που επέζησε, χρήσιμη ως προφορική ιστορία, ενώ αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο του τόπου και της νεολαίας, με την επανεμφάνιση της νέας βαρβαρότητας.
Ένα πολύτιμο βιβλίο, που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τη σημερινή και τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, που αναφέρεται σε μια μεγάλη μορφή της Αριστεράς, τον καπετάνιο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Κρήτης Μιχάλη Σαμαρίτη, με την υπογραφή του Αντώνη Σανουδάκη.
Ο καπετάν Μιχάλης Σαμαρίτης προέρχεται από μια ηρωική οικογένεια. Όπως αναφέρει και το οπισθόφυλλο, «πολέμησε στα οχυρά της Μακεδονίας, στη Μάχη της Κρήτης, συμμετείχε στο ΠΑΜ και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, γνώρισε τις εξορίες στα ξερονήσια. Η μαρτυρία του είναι εξαιρετική, ως μόνος καπετάνιος της Αριστεράς που επέζησε, χρήσιμη ως προφορική ιστορία, ενώ αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο του τόπου και της νεολαίας, με την εμφάνιση της νέας βαρβαρότητας».
Φωνή λαού... «Πυρ» κατά διαδηλωτών
Είναι πολύ σημαντικό το απόσπασμα της συνέντευξης που πήρε ο Αντώνης Σανουδάκης από τον Μιχάλη Σαμαρίτη, για το πιο μαζικό, ίσως, αγροτικό συλλαλητήριο που γνώρισε μέχρι σήμερα η Κρήτη. Αυτό του καλοκαιριού του '61, που η τότε (δημοκρατική) κυβέρνηση διέταξε το στρατό να... πυροβολήσει τους διαδηλωτές!
«Σε μια στιγμή που η επιτροπή εζητούσε να μπει μέσα εις το νομάρχη και που ο νομάρχης πεισματικά αρνιότανε να δεχτεί την επιτροπή των αγροτών, εσυνέβηκεν ένα επεισόδιο εις την πλατεία της Νομαρχίας μεταξύ αγροτών και στρατιωτών. Ένας αξιωματικός, κατώτερος αξιωματικός, φαίνεται, έδωσενε εντολή στους στρατιώτες να μασε χτυπήσουνε. Οι στρατιώτες, όμως, άρχισαν να βάλλουν στον αέρα και πολλοί απ' αυτούς άρχισαν να μας παραδίδουν τα όπλα. Ένας, μάλιστα, παρέδωσεν ένα οπλοπολυβόλο.
Ο στρατηγός τα 'χάσενε, βέβαια, όταν είδεν ότι δεν εκτελούταν η διαταγή, την οποία είχενε δώσει, γιατί ασφαλώς η εντολή προερχόταν από τον ανώτερο αξιωματικό, δηλαδή από το στρατηγό και όχι από τον κατώτερο. Ο στρατηγός, δε, μετά δικαιολογήθηκενε ότι ήταν πρωτοβουλία του αξιωματικού αυτουνού κι έδωσενε την εντολή "πυρ" κι εγύριζενε γύρω εις την πλατεία κι εφώναζενε εις τους αγρότες ότι "παιδιά, σταματήσετε, οι στρατιώτες δεν πρόκειται να σας χτυπήσουνε" και όταν πλέον η Νομαρχία είδενε ότι ο στρατός όχι μόνο δε χτυπούσενε το συλλαλητήριο, αναγκάστηκε να ειδοποιήσει δύο πυροσβεστικές αντλίες και κατεύθασαν έξω από τη Νομαρχία και άρχισαν να ρίχνουν με τις αντλίες νερό εις τους αγρότες.
Τότε επιτέθηκαν οι αγρότες, αναγκάστηκαν οι οδηγοί και η ομάδα των πυροσβεστών να εγκαταλείψουν τις πυροσβεστικές αντλίες και να φύγουν. Είχανε, βέβαια, γίνει κι εντωμεταξύ τραυματισμοί, πολλοί τραυματισμοί και από τους αστυνομικούς και από τους απεργούς»...

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Αρκεί να θέλεις… - ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ

Ο Δημήτρης Νικολαΐδης, στο πρώτο του μυθιστόρημα σκιτσάρει τις ανθρώπινες σχέσεις. Χωρίς «παραβάν», ελεύθερα, ειλικρινά, όπως ακριβώς πρέπει να ορίζονται οι άνθρωποι κι οι σχέσεις τους.
Γιατί αλλιώς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό που θα ‘ρθει μαζί με την αλήθεια…
Το πρόβλημα: Οι ανθρώπινες σχέσεις. Τι άλλο; Δύσκολες από χέρι. Έχουν πάντα γελαστή αρχή και σίγουρα θλιμμένο τέλος. Η πορεία τους μοιάζει αναπότρεπτη, σαντη μοίρα. Είναι όμως;
Ο χωρισμός: Πάντα η άλλη πλευρά φταίει για όλα. Νόμος απαράβατος.Τελευταία είναι και θέμα μόδας. Κάποιοι το γιορτάζουν κιόλας. Η αντιστροφή στις δόξες της. Σε λίγο θ’ αντικαταστήσει και τις εθνικές γιορτές.
Ο εχθρός: Μας αρέσει, δε μας αρέσει, πάντα κι αποκλειστικά, είναι μόνο μέσα μας. Θέλει θάρρος, για να σκύψεις και να δεις. Συνήθως του φοράμε μάσκα φιλίας και δηλώνουμε πολύ περήφανοι για το κατόρθωμά μας.
Ο έρωτας: Υπάρχει τελικά; Πρέπει να υπάρχει; Το σύστημα πάντως θέλει να τον θάψει. «Δεν ταιριάζει σ’ ανώτερους ανθρώπους. Μόνο στα ζώα». Χαρίσαμε τα ένστικτα στα ζώα. Τόσο ανόητα.
Η λύση: Αφού δεν πιστεύεις πως υπάρχει πρόβλημα, τότε τι ψάχνεις; Ψύλλους στ’ άχυρα; Γιατί όχι; Ποτέ δεν ξέρεις. Αρκεί να θέλεις και ν’ αντέχεις. Όλο και κάτι θα πετύχεις. Ακόμη και οι ψευδαισθήσεις μπορούν να νικηθούν.
Δεύτερη φορά δεν έχει: «Γι’ αλλού ξεκίνησα κι έπεσα πάνω σου…Ευλογημένη ώρα…Μέχρι του δρόμου τα μισά ήμουν άλλη κι όχι εγώ…Έφτασε η ώρα να το πω…Ποτέ δεν είναι αργά…Σε λατρεύω…Για πάντα».
Έρωτας που δεν κράτησε ποτέ του δεν υπήρξε: Χωρίς σχόλια.
Αρκεί να θέλεις…
Συγγραφέας: Δημήτρης Νικολαΐδης
Isbn:978-960-9692-32-8 
Σελίδες: 477