Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΠΙΑΝΑ ΚΑΙ ΛΑΤΕΡΝΕΣ

Το εργαστήριο κατασκευής χειροποίητων Πιάνων και Λατερνών του ΠΑΝΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ σας περιμένει!
Μπορείτε να επισκεφτείτε και τον ιστοχώρο του κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ

CRT SUPERSTAR SS 6900 N

CRT SUPERSTAR SS 6900 N

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
CRT SUPERSTAR SS 6900-N ασύρματος SSB, CB Radio
Πομποδέκτης ερασιτεχνικός 10μ ή CB 240ch,ιδανικός για φορτηγά κλπ .
Διαθέτει
  1. ένδειξη συχνότητας και καναλιού όπως τα κλασικάCB
  2. ενσωματωμένο ECHO
  3. ισχύς ΑΜ 15-20W FM-SSB 35-40 W.
  4. φωτιζόμενες περιγραφές κάθε κουμπιού/πλήκτρου (nigth mode)
  5. ένδειξη στασίμων και προστασία από υψηλά swr κατα την εκπομπή
  6. ένδειξη τάσης μπαταρίας και προστασία
Δείτε παρακάτω τα χαρακτηριστικά του κατασκευαστή
NormAMATEUR RADIO/CB RADIO 240CH EXPO MODE
ModeAM / FM / USB / LSB / CW / PA
Frequency range28 - 29.7 mHz/25-28mHZ
Power12 Watts AM / 40 Watts FM / 35 Watts BLU (adjust level power AM/FM)
Step of increment10Hz / 100Hz / 1kHz / 10kHz
S-METERYes
SWR METERYes : protection with forbidding TX if TOS to high
CLARIFIERYes : (multifunction) clarifies the voice in SSB
SQUELCHOui : élimination du bruit de fond (réglage du niveau en AM/FM/BLU)
ROGER BEEPYes : TX beep end
RF GAINYes : adjust sensibility on RX
MICRO GAINYes : (via menu) adjusts the gain of increasing or decreasing the audio power
Filters NB/ANLYes : noise filters
Filters NB/HI CUTYes : noise filters
DOUBLE WATCH functionYes
TOT functionYes : time out timer
SCAN functionYes : automatic search of busy channels
Various functionsEmergency call + Adjust echo (delay and repeat) + Keyboard lock + (+)10 Khz function + CW tone + Protection against to high input voltage and to unfavorable SWR + Squelch level protection
MikeUP/DOWN selection + 4 pins plug in front pannel with automatic squelch
DisplayDisplay LCD and channel blue + Blue retro lighting
Level displayBlue frequencies meter 7 digits + TX frequencies, SWR, power level …
OptionsProgramming cable + software
Programmable by softwareYes
Size28 x 26 x 6 cm
Weight1.85 kgs
Guaranty2 years

Αίσωπος! Κάτι θέλει να μας πει ... Νο 2 με CD

Αίσωπος! Κάτι θέλει να μας πει ... Νο 2 με CD (ΒΡΑΒΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΥ PUBLIC 2014 ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ)
Συγγραφέας: Κάρμεν Ρουγγέρη
Εικονογράφος: Χριστίνα Κουλουμπή
Μουσική: Στέφανος Βαρελάς
Τραγουδούν:
Στο cd παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Γερωνυμάκης, Κοραλία Τσόγκα, Θοδωρής Ευστρατιάδης, Χριστίνα Κουλουμπή, Αλέξανδρος Κομπόγιωργας, Μαριαλένα Ροζάκη Φλάουτο: Μυρτώ Χρυσανθοπούλου, Μαντολίνο-τζουράς-μπουζούκι: Λάμπρος Πανταζόπουλος, Βιολί: Σοφία Κιοσκέρογλ
Ημερομηνία έκδοσης: 3 Ιουνίου 2013
Ανατύπωση: 2η 14 Δεκεμβρίου 2015
Σχήμα: 21Χ29
Σελίδες: 48
Εξώφυλλο: Σκληρό
ISBN: 978-960-567-001-6
Ετικέτες Αίσωπος
Αίσωπος: ο μεγαλύτερος μυθοπλάστης της αρχαιότητας. Έζησε γύρω στο 600 π.Χ. Δεν ξέρουμε πόσους μύθους έγραψε, σώζονται όμως 584. Από αυτούς διαλέξαμε 16 για να τους κάνουμε θέατρο για τα παιδιά. Τώρα γίνονται βιβλία. Τρία όμορφα βιβλία! Μα, θα πείτε, κυκλοφορούν τόσα βιβλία με μύθους του Αισώπου. Επειδή όμως κάθε έκδοση έχει πάντα ενδιαφέρον, δεδομένου ότι κάθε δημιουργός έχει και τον δικό του τρόπο να τους παρουσιάζει, ετοιμάσαμε τη δική μας εκδοχή. Tο δεύτερο βιβλίο της σειράς περιλαμβάνει τους μύθους: «Τα τρία βόδια και το λιοντάρι», «Γίδα και γάιδαρος», «Ο λαγός και η χελώνα», «Ο ψεύτης βοσκός» και «Η αρκούδα και οι ταξιδιώτες». Το CD περιέχει το κείμενο και τα τραγούδια όπως παρουσιάστηκαν στη θεατρική παράσταση Αίσωπος! – Κάτι θέλει να μας πει… 

Προσκλήσεις - Πρόγραμμα εκδηλώσεων


Ελένη Πριοβόλου

18 Μαϊου 2017
Οι Εκδόσεις Καστανιώτη, το βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Γ' Γυμνασίου Τρικάλων σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Ελένης Πριοβόλου Μετά φόβου την Πέμπτη 18 Μαΐου 2017 και ώρα 7 μ.μ.
Με τη συγγραφέα θα συνομιλήσει η δημοσιογράφος Ελπίδα Κουτσογιάννη.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Βίκυ Ιακωβάκη.
Μουσικό στέκι Μανδραγόρας
Στρατηγού Σαράφη 12
Τρίκαλα


Αποστόλης Φωτιάδης

18 Μαϊου 2017
Οι Εκδόσεις Καστανιώτη και το βιβλιοπωλείο Little Tree σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Αποστόλη Φωτιάδη Εξουσίες εκτός ελέγχου - Η μεταδημοκρατική παραμόρφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Πέμπτη 18 Μαΐου 2017 και ώρα 8 μ.μ.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Γιάννης Κιμπουρόπουλος, δημοσιογράφος
Απόστολος Βεΐζης, διευθυντής προγραμμάτων του ελληνικού τμήματος των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα»
Νικόλας Λεοντόπουλος, ερευνητής δημοσιογράφος
και ο συγγραφέας.
Βιβλιοπωλείο «Little Tree»
Καβαλλότι 2, Ακρόπολη
Αθήνα , 210-92.43.762


Πέλα Σουλτάτου

19 Μαϊου 2017
Οι Εκδόσεις Καστανιώτη και το βιβλιοπωλείο Δύο σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος της Πέλας Σουλτάτου Ανκόρ την Παρασκευή 19 Μαΐου 2017 και ώρα 8 μ.μ.
Με τη συγγραφέα θα συνομιλήσει ο δημοσιογράφος Θοδωρής Μπακάλης.
Βιβλιοπωλείο Δύο
Βενιζέλου 29
Ξάνθη , 25410-27.777


Πέλα Σουλτάτου

20 Μαϊου 2017
Οι Εκδόσεις Καστανιώτη, το βιβλιοπωλείο Δημοκρίτειο και το Λογοτεχνικό Φιλοσοφικό Τμήμα Κοινότητας Νέων Κομοτηνής σας προσκαλούν το Σάββατο 20 Μαΐου 2017 και ώρα 5 μ.μ. σε συνάντηση με τη συγγραφέα Πέλα Σουλτάτου με αφορμή το μυθιστόρημά της Ανκόρ.
Ένα βιβλίο για την πάλη του ανθρώπου ενάντια στο θάνατο, αλλά και στην «πολιτική» ενσάρκωσή του, το φασισμό.
Cafe-bar «Gecko»
Ελ. Βενιζέλου 40
Κομοτηνή


Κάτια Χαραλαμπάκη

27 Μαϊου 2017
Οι Εκδόσεις Καστανιώτη και το Polis Art Cafe σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Κάτιας Χαραλαμπάκη Οικογένειες σε δίσεκτα χρόνια-Σημειώσεις μιας ψυχιάτρου το Σάββατο 27 Μαΐου 2017 και ώρα 12 το μεσημέρι.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Βλάσης Τομαράς, νευρολόγος-ψυχίατρος, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Διονύσης Σακκάς, ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής
Ιωάννα Καρυστιάνη, συγγραφέας
Αλέκος Αλαβάνος, οικονομολόγος.
Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Δημήτρης Κόκκαλης, παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής.
Polis Art Cafe
Πεσμαζόγλου 5 (Αίθριο Στοάς Βιβλίου)
Αθήνα , 210-32.49.588


28 Μαϊου 2017
Αντώνης Σουρούνης
ο φίλος μας
Κυριακή 28 Μαΐου 2017 και ώρα 1.00 μ.μ.
στο Low Profile
Οι φίλοι του Αντώνη Σουρούνη ξανανταμώνουμε για να τον θυμηθούμε, στο μέρος που του άρεσε, με τη μουσική που του άρεσε και με τον τρόπο που θα του άρεσε (πίνοντας τσίπουρα, φλερτάροντας και διαβάζοντας αγαπημένα αποσπάσματα από τα βιβλία του).
Low Profile
Βουλής 7 (εντός στοάς Μπολάνη)
Αθήνα

ΚΘΒΕ: ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ «ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ» ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ


ΜΕΤΑΚΛΗΣΗ «ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ»
ΣΤΗΝ ΕΜΣ από 18/05/2017 έως 21/05/2017
«ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ»
του Άντερς Λουστγκάρτεν
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
18/05/2017 έως 21/05/2017
Η Λαμπεντούζα του Άντερς Λουστγκάρτεν, με τον Αργύρη Ξάφη και τη Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, μετά από μία σεζόν μεγάλης επιτυχίας στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, στην Αθήνα, παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, για 4 μόνο παραστάσεις, στις 18, 19, 20 και 21 Μαΐου 2017.

Λίγα λόγια για το έργο
Το παραδείσιο νησί της Λαμπεντούζα. Εκεί που η βόρεια Αφρική συναντά την Ιταλία. Γραφικά χωριά, ονειρεμένες παραλίες, και παράξενα σκουπίδια που ξεβράζει η θάλασσα.
Η οικογένεια του Στέφανου είναι ψαράδες πάππου προς πάππου. Όμως στις αρχές του 21ου αιώνα η ψαριά του είναι πολύ διαφορετική. Δουλειά του είναι τώρα να περισυλλέγει σώματα μεταναστών από τα κρύα νερά της Μεσογείου.
Πιο βόρεια, στις σκοτεινές γωνιές της Αγγλίας, η Ντενίζ, μια κινεζοεγγλέζα εργαζόμενη φοιτήτρια, πηγαίνει πόρτα πόρτα για να μαζέψει δόσεις καταναλωτικών δανείων για λογαριασμό μιας εισπρακτικής εταιρείας. Είναι μιγάδα, είναι διαφορετική και εισπράττει διακρίσεις από εκείνους που θέλουν να την ξεφορτωθούν.
Άβολες δουλειές, για ανθρώπους που η φτώχεια, η κρίση, η ανεργία τους έχουν ρίξει στο περιθώριο. Κι όμως υπάρχει ελπίδα και ζεστασιά, που θα τη βρουν εκεί που καθόλου δεν το περιμένουν.
Ο Άντερς Λουστγκάρτεν είναι βραβευμένος βρετανός θεατρικός συγγραφέας. Η Λαμπεντούζα γράφτηκε το 2015 ύστερα από παραγγελία του Θεάτρου Σόχο του Λονδίνου.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αργύρης Ξάφης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πέμπτη 18/5/2017, 21:00
Παρασκευή 19/5/2017, 21:00
Σάββατο 20/5/2017, 21:00
Κυριακή 21/5/2017, 19:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Πέμπτη-Παρασκευή
Θέσεις πλατείας: Κανονικό 13€, Φοιτητικό / Ανέργων 10€
Θέσεις εξώστη: 10€
Σάββατο-Κυριακή
Θέσεις πλατείας: Κανονικό 15€, Φοιτητικό / Ανέργων 12€
Θέσεις εξώστη: 12€

🎸 Gibson... Rock your world!

Website
Website
Email
Email
Facebook
Facebook
YouTube
YouTube
Twitter
Twitter
Instagram
Instagram
Copyright © 2014, BON STUDIO SA, All rights reserved.
Διεύθυνση:
Κεντρικά Γραφεία
Ζαΐμη 6 – 106 83 – Αθήνα
Τηλ: 210 3809605 – 8, 210 3302059-62
Fax: 210 3845755

Παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Δημήτρη Στεφανάκη "Ευτυχισμένες οικογένειες"



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ
Ευτυχισμένες οικογένειες
Τα μικρά και μεγάλα εγκλήματα των ανθρώπων
μέσα από την κλειδαρότρυπα του χρόνου και της Ιστορίας.
Ο ΙΑΝΟS και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
σας προσκαλούν στην παρουσίαση
του νέου μυθιστορήματος του Δημήτρη Στεφανάκη
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
την Πέμπτη, 18 Μαΐου 2017, στις 8:30 μ.μ.,
στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟS (Σταδίου 24, Αθήνα).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν
οι δημοσιογράφοι Τίνα Μανδηλαρά και Εριφύλη Μαρωνίτη.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός Όλγα Νικολαΐδου.
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό και τον συγγραφέα.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Οι ευτυχισμένες οικογένειες δεν έχουν μυστικά, αλλιώς δεν είναι ευτυχισμένες». Αυτό ισχυρίζεται ο Άγης Δημητριάδης-Σέραρντ. Ο ίδιος βέβαια συντηρεί δύο σπίτια, δύο γυναίκες, δύο παιδιά, ζει ουσιαστικά δύο ζωές. Στο μεταξύ η οικογένειά του, από τις επιφανέστερες της Αθήνας, περνά δύσκολες ώρες. Ο Ρόμπερτ Σέραρντ, ιδρυτής του ομώνυμου πολυτελούς ξενοδοχείου, βρίσκεται ξαφνικά στο στόχαστρο νεαρού φοιτητή ο οποίος διεξάγει έρευνα για το κρίσιμο διάστημα 1939-1945 και απειλεί να αμαυρώσει τη μνήμη του. Όλοι δηλώνουν θορυβημένοι εκτός από τη Λήδα Δημητριάδη, τη δικηγόρο της οικογένειας, η οποία ενθουσιάζεται με την ιδέα ότι κάποιος αποφάσισε επιτέλους να φωτίσει τη σκοτεινή διαδρομή του.
Ανασκοπώντας ωστόσο έναν αιώνα οικογενειακής ιστορίας, η οποία συχνά εμπλέκεται με τη διαδρομή της χώρας, η Λήδα ανακαλύπτει πως οι πάντες κρύβουν μυστικά: Πάθη ή εγκλήματα, έχθρες ή προδοσίες, όλα όσα συνθέτουν το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένες οι «ευτυχισμένες οικογένειες». Κι αυτό είναι μια παρηγοριά…
Ξεφυλλίστε ΕΔΩ τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
Δείτε ΕΔΩ τον συγγραφέα να μιλάει για το βιβλίο του.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σολ Μπέλοου, Ε. Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Προσπέρ Μεριμέ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ κ.ά. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 2000 με το μυθιστόρημά τουΦρούτα εποχής και έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει άλλα οκτώ μυθιστορήματά του. Το μυθιστόρημά του Μέρες Αλεξάνδρειας (2007) μεταφράστηκε στα γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Méditerranée Étranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ισπανικά και στα αραβικά. Το μυθιστόρημά του Φιλμ Νουάρ, το οποίο επίσης μεταφράστηκε στα γαλλικά ήταν υποψήφιο για το Prix Balkanika 2013.
Ο ίδιος τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη 2011, ενώ την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Européen 2011. Το 2014, αναγορεύτηκε από το γαλλικό κράτος Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών για την προσφορά του στον λογοτεχνικό χώρο και τη συμβολή του στην ανάδειξη των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία και στον κόσμο. Ο διαδικτυακός του τόπος είναι www.dimitrisstefanakis.gr

Τα μέρη του λόγου

Τα μέρη του λόγου 
Η Βούλα Επιτροπάκη, που ζει και δρα στην Κρήτη, είχε ως σήμερα εκδώσει δυο βιβλία, τo διπλό Πράξη (Animustestandi – Corpus), 2007 και την πλακέτα Σκανδιναβικός περίπατος, 2008, και τα δύο με ποίηση επιπέδου. Τώρα, μετά από 8 χρόνια σιωπής, εκδίδει το τριπλό βιβλίο Τα Μέρη του Λόγου (Erotundatastructuraverborum, ποιητικό δοκίμιο για το ψέμα της γραφής, Συνθέσεις, Πορτραίτα, Τοπία και Παιχνίδι), ένα βιβλίο που, νομίζω, συνιστά μια αληθινή ποιητική πραγμάτωση.
Τα τρία επιμέρους βιβλία είναι εσωτερικά το καθένα και μεταξύ τους δομημένα, με παραλλαγές του ίδιου ύφους και τα ίδια γλωσσικά γνωρίσματα και ποιότητα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σύνθεσής τους είναι η χρήση λατινικών όρων, ως εσωτερικών στοιχείων, νομικών κυρίως (η Επιτροπάκη άσκησε μάχιμη δικηγορία και εισήγαγε την έννοια του δικαίου στην ποίησή της), η χρήση παρένθετων λειτουργικών προσθηκώνμε μικρότερα τυπογραφικά στοιχεία, η παράθεση «βιβλιογραφίας» που δηλώνει τις ποιητικές της οφειλές και επίσης λειτουργικών «σημειώσεων», και μαζί ενός πίνακα ερμηνείας των λατινικών όρων.
Η πρώτη εντύπωση από το βιβλίο είναι η εμφανής ποιότητα, που η διαπίστωσή της αναπτύσσεται όσο, προοδευτικά, επιτυγχάνεται η προσπέλασή της με τη βαθμιαία υπέρβαση των δυσκολιών που παρουσιάζει ηιδιαιτερότητάτης, όπως γ.π. η ετυμολογική έμφαση στις λέξεις, ιδιαίτερα με το συνταίριασμα διπολικής σημασίας που προκύπτει απ’ το αραίωμα των συνθετικών τους. Γενικό βασικό χαρακτηριστικό είναι η γλωσσική λειτουργία του γενετικού ρυθμού του δεκαπεντασύλλαβου, στιχικού ή με ποικιλία εμπλεκόμενου, πλήρους ή στα ημιστίχιά του, με γλωσσικά σύνολα. Η κυριαρχία αυτού του γλωσσικού ρυθμού, καθαρά προφορικού, κατορθώνει να αφομοιώσει την εκλεκτική, μέχρι και στη χρήση σπάνιων λέξεων, γλώσσα της ποιήτριας, και, με τη γλωσσικά δρώσα δύναμή του, πραγματοποιεί ένα λειτουργικό διάλογο με τη γραφή, και υπό την πρωτογενή ζωγραφική της φύση (η Επιτροπάκη είναι και ζωγράφος).
Αυτό το χαρακτηριστικό γέννησε και το «ποιητικό δοκίμιο για το ψέμα της γραφής», που σκοπός, στόχος του είναι να δικαιώσει οντολογικά το «ψεύδος» του συμβατικού της γραφής και, άρα, να αναγάγει τη γραπτή ποίηση στη ζωντανή προφορικότητα. Το σημαντικό στοιχείο σ’ αυτή την τάση είναι ότι δεν εξυπηρετείται φιλοσοφικά, νοηματικά από τη βαθιά καλλιέργεια της ποιήτριας αλλά ότι, ακριβώς, η ποιητική της δύναμη, η αντλημένη από τον ζωντανό κρητικό δεκαπεντασύλλαβο, που της ανοίγει, γενικά το γλωσσικό της δρόμο, και με ποικίλες άνετες προσλήψεις, ότι αυτή η δύναμη έχει αφομοιώσει την εξωτερική καλλιέργεια και προκύπτει αυθόρμητη και πηγαία και με την πιο ουσιαστική έννοια του όρου ερωτική. ΄Οσο λοιπόν προχωράει κανείς σε ολοένα και πιο άνετη φυσιολογική πρόσληψη αυτής της ποίησης επικυρώνεται η αξία της, που, για τον πιο ελεύθερο αναγνώστη, τον πιο παρθενικά ερωτικό είναι δεδομένη, ακούγεται, με την πρώτη της ελεύθερη ανάγνωση.
Και προχωράει αυτή η ποίηση της Επιτροπάκη ελεύθερη στο δεύτερο βιβλίο της τριπλής σύνθεσης, ξεκινώντας με Συνθέσεις, όπου συντίθενται, ως μέρη του λόγου, τα δεδομένα της πραγματικότητας αναπτύσσοντας την υπέρβαση του αλήθεια – ψέμα υπό την επικύρωση των ίδιων των πραγμάτων, και πάντα υπό τη λειτουργία του νόμου, του πνευματικού δικαίου, που η ποιήτρια το προσλαμβάνει εξαρχής και ριζικά στην ποίησή της ως οντολογικό δεδομένο και συστατικό της πραγματικότητας. Μαζί, και αυτονόητα γι’ αυτή την ποίηση κατασταλάζεται η πνευματική και γλωσσική της παιδεία, με κυρίαρχο πάντα γενετικό-διαμορφωτικό στοιχείο της γλώσσας της το δεκαπεντασύλλαβο και τα λεξικά του σύνολα, που η γεύση του διαποτίζει όποια γλωσσική διάθεση και εμπειρία συντίθεται, ώστε το αποτέλεσμα είναι μια λεξική, τονική μουσικότητα, δηλαδή μια μουσική προφορικότητα, που, προφανώς, προκύπτει από την ψυχική εμπειρία της ποιήτριας στην τοπική-πολιτισμική πραγματικότητα της ζωής της, που την ώθησε στην καλλιέργεια, την εξωτερική, των πραγμάτων και της γνώσης, και την ενδοσκοπική, της ψυχικής και βιολογικής της ζωής. Που θα πει, πως αυτή η ποίηση συνιστά μια ερωτική αυτοπραγμάτωση, καθώς λειτουργεί συνθέτοντας, ή ακυρώνοντας, τη διάσταση ψέμα – αλήθεια, σε μια αληθινή πραγματικότητα υπερβατική της υλικο-πνευματικής πρόσληψης του όντος. Το μέσα της σ’ αυτή την τάση και πραγμάτωση είναι τα μέρη του λόγου, που τελικά είναι ποίηση - πράγματα, η ποιήτρια - αυτό, μια ερωτική σύνθεση του εγώ – εσύσε ποίηση. Με το πρώτο βιβλίο της τριάδας της η ποιήτρια έχει αφήσει ελεύθερη την ταύτιση γραφής – λόγου, ώστε και να αφήνεται ελεύθερη η ποίηση σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο. Επόμενα μέρη του είναι Πορτραίτα και Τοπία, που, με προηγούμενες τις Συνθέσεις, προεξαγγελτικές και συνθετικές τους, ολοκληρώνουν την αναφορά-ποιητική πραγμάτωση του άνθρωπος – κόσμος, υπό την ισχύ του ερωτικού χαρακτήρα αυτής της ποίησης. Ώστε, μετά και το πρώτο βιβλίο της τριάδας, το δεύτερο προσλαμβάνεται με μια άνετη ευχαρίστηση, καθώς η ποίηση προχωράει ελεύθερη και ωραία την οδό της.
Το τρίτο βιβλίο των Μερών του λόγου ονομάζεται Παιχνίδι και ξεκινάει μ’ ένα μότο απ’ τον Παλλαδά, για τον οποίo η ζωή είναι ένα παιχνίδι, και γι’ αυτό συμβουλεύει «ή μάθε παίζειν (…) ή φέρε τας οδύνας» Εδώ η ποίηση των Μερών του λόγου, που πάντα αναλογίζεται και ξαφνιάζεται με την τροπή από ψέμα, απίστευτο, σε θέαση της πραγματικότητας, ολότελα πια ελεύθερη, παίζει. Η λέξη είναι πολύσημη, και μάλιστα στο κρητικό ιδίωμα, και, πάντως, έτσι κι αλλιώς, το παιχνίδι είναι μια βαθιά και πλατιά οντολογική πραγματικότητα(ας θυμηθούμε και το σχετικό θαυμάσιο βιβλίο του Huizinga). Το παιχνίδι δεν είναι καλό ή κακό, ευχάριστο ή δυσάρεστο, είναι απλά και μόνο πραγματικό και συνθετικό, ή μπορεί να αναλυθεί στις ποικίλες οντολογικές καταστάσεις. Είναι δηλαδή ερωτικό. Τα Μέρη του λόγου της Επιτροπάκη, παίζοντας δυαδικά με ψέμα – αλήθεια, λόγος – πράγμα, εγώ – το άλλο, αναπτύσσονται από ποιητική δοκιμιακή γλώσσα και περνώντας από μνήμες, αναφορές, οντολογικές καταστάσεις διάφορες, και με ποίηση πάντα ακμαία καταλήγουν στην αναγωγή στο παιχνίδι, πετυχαίνοντας κάτι μέγιστο: την πραγμάτωση αληθινά οντολογικής ερωτικής ποίησης, ή, πιο σωστά: την ερωτική πραγμάτωση λόγος-πράγμα. Και αυτό, ακόμη, δείχνει τι είναι και τι μπορεί να κάνει, να γίνει η ποίηση. Έτσι, το Παιχνίδι γίνεται, μετά και το προηγούμενο βιβλίο, μια ελεύθερη ανάγνωση για τον εσύ-αναγνώστη, ώστε αυτοπραγματώνεται. Αποτέλεσμα:
Και στρογγυλεύει/ λάμποντας/ κορόμηλο η αγάπη.
Η Επιτροπάκη λοιπόν μας προσφέρει μια ποίηση πρωτοποριακή, ευχάριστη και με την προσεκτική, ανάγνωσή της αναπτυσσόμενη ποιοτικά, γιατί είναι μια ποίηση περιεκτική, ριζικά ερωτική. Ζητάει, και πετυχαίνει την άμεση και ελεύθερη ανταπόκριση προς το αιτούμενο της ποίησης, την αναφορά και ένωση με το εσύ της υλικο-πνευματικής πραγματικότητας, ώστε να συμπραγματώνεται με αυτό και, έτσι, με την ερωτική αυτή πραγμάτωση, να τρέπει το «ψέμα» της γραφής σε ελεύθερα πορευόμενη ποίηση, οδό ζωής.Πρέπει λοιπόν η ποίηση αυτή να διαβαστεί με μια συμπεριφορά λειτουργικής, δημιουργικής πρόσληψης. Φυσικά, όλα κρίνονται από τον αναγνώστη, και αυτό το σημείωμα δε δικαιούται να προκαταλάβει σε τίποτα. Δικαιούται όμως, ως γνώμη αντικειμενικά θεμελιωμένη στο αυτονόητο, να επισημάνει, ή να θυμίσει, πόσο μας είναι απαραίτητη η ετοιμότητα πρόσληψης πνευματικών προσφορών προφανώς ποιοτικών, όπως αυτή της Επιτροπάκη, μέσα στην κρατούσα υδροκεφαλική και ετσιθελική ποιητική μας κατάσταση την κυριότατα αφομοιωμένη στην ευρύτατη πνευματική μας παρακμή, ενώ η ποίηση θα έπρεπε να είναι πάντα πηγή υγείας ή, έστω, Καβαφικό «φάρμακο». Ας αρχίσουμε λοιπόν να ζητάμε πνευματική και γλωσσική καθαρότητα στη, γεωγραφική και καθόλου πολιτισμική, «περιφέρεια» και εύρος της. Ίσως κάπως έτσι ο καλός, ελεύθερος αναγνώστης χαρεί να προσλάβει την ποίηση της Επιτροπάκη. Αφού μάλιστα ανάλογα τέτοια πνευματικά συναπαντήματα σκάνε εδώ κι εκεί «περιφερειακά»,και κάνουν ν’ ανθίζουν οι ελπίδες μας για γνησιότητα, επιτέλους, και ειλικρίνεια ζωής και γλώσσας – ενιαία.
Σ. Λ. Σκαρτσής Οκτώβρης 2016 

Τα μέρη του λόγου 
Η Βούλα Επιτροπάκη, που ζει και δρα στην Κρήτη, είχε ως σήμερα εκδώσει δυο βιβλία, τo διπλό Πράξη (Animustestandi – Corpus), 2007 και την πλακέτα Σκανδιναβικός περίπατος, 2008, και τα δύο με ποίηση επιπέδου. Τώρα, μετά από 8 χρόνια σιωπής, εκδίδει το τριπλό βιβλίο Τα Μέρη του Λόγου (Erotundatastructuraverborum, ποιητικό δοκίμιο για το ψέμα της γραφής, Συνθέσεις, Πορτραίτα, Τοπία και Παιχνίδι), ένα βιβλίο που, νομίζω, συνιστά μια αληθινή ποιητική πραγμάτωση.
Τα τρία επιμέρους βιβλία είναι εσωτερικά το καθένα και μεταξύ τους δομημένα, με παραλλαγές του ίδιου ύφους και τα ίδια γλωσσικά γνωρίσματα και ποιότητα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σύνθεσής τους είναι η χρήση λατινικών όρων, ως εσωτερικών στοιχείων, νομικών κυρίως (η Επιτροπάκη άσκησε μάχιμη δικηγορία και εισήγαγε την έννοια του δικαίου στην ποίησή της), η χρήση παρένθετων λειτουργικών προσθηκώνμε μικρότερα τυπογραφικά στοιχεία, η παράθεση «βιβλιογραφίας» που δηλώνει τις ποιητικές της οφειλές και επίσης λειτουργικών «σημειώσεων», και μαζί ενός πίνακα ερμηνείας των λατινικών όρων.
Η πρώτη εντύπωση από το βιβλίο είναι η εμφανής ποιότητα, που η διαπίστωσή της αναπτύσσεται όσο, προοδευτικά, επιτυγχάνεται η προσπέλασή της με τη βαθμιαία υπέρβαση των δυσκολιών που παρουσιάζει ηιδιαιτερότητάτης, όπως γ.π. η ετυμολογική έμφαση στις λέξεις, ιδιαίτερα με το συνταίριασμα διπολικής σημασίας που προκύπτει απ’ το αραίωμα των συνθετικών τους. Γενικό βασικό χαρακτηριστικό είναι η γλωσσική λειτουργία του γενετικού ρυθμού του δεκαπεντασύλλαβου, στιχικού ή με ποικιλία εμπλεκόμενου, πλήρους ή στα ημιστίχιά του, με γλωσσικά σύνολα. Η κυριαρχία αυτού του γλωσσικού ρυθμού, καθαρά προφορικού, κατορθώνει να αφομοιώσει την εκλεκτική, μέχρι και στη χρήση σπάνιων λέξεων, γλώσσα της ποιήτριας, και, με τη γλωσσικά δρώσα δύναμή του, πραγματοποιεί ένα λειτουργικό διάλογο με τη γραφή, και υπό την πρωτογενή ζωγραφική της φύση (η Επιτροπάκη είναι και ζωγράφος).
Αυτό το χαρακτηριστικό γέννησε και το «ποιητικό δοκίμιο για το ψέμα της γραφής», που σκοπός, στόχος του είναι να δικαιώσει οντολογικά το «ψεύδος» του συμβατικού της γραφής και, άρα, να αναγάγει τη γραπτή ποίηση στη ζωντανή προφορικότητα. Το σημαντικό στοιχείο σ’ αυτή την τάση είναι ότι δεν εξυπηρετείται φιλοσοφικά, νοηματικά από τη βαθιά καλλιέργεια της ποιήτριας αλλά ότι, ακριβώς, η ποιητική της δύναμη, η αντλημένη από τον ζωντανό κρητικό δεκαπεντασύλλαβο, που της ανοίγει, γενικά το γλωσσικό της δρόμο, και με ποικίλες άνετες προσλήψεις, ότι αυτή η δύναμη έχει αφομοιώσει την εξωτερική καλλιέργεια και προκύπτει αυθόρμητη και πηγαία και με την πιο ουσιαστική έννοια του όρου ερωτική. ΄Οσο λοιπόν προχωράει κανείς σε ολοένα και πιο άνετη φυσιολογική πρόσληψη αυτής της ποίησης επικυρώνεται η αξία της, που, για τον πιο ελεύθερο αναγνώστη, τον πιο παρθενικά ερωτικό είναι δεδομένη, ακούγεται, με την πρώτη της ελεύθερη ανάγνωση.
Και προχωράει αυτή η ποίηση της Επιτροπάκη ελεύθερη στο δεύτερο βιβλίο της τριπλής σύνθεσης, ξεκινώντας με Συνθέσεις, όπου συντίθενται, ως μέρη του λόγου, τα δεδομένα της πραγματικότητας αναπτύσσοντας την υπέρβαση του αλήθεια – ψέμα υπό την επικύρωση των ίδιων των πραγμάτων, και πάντα υπό τη λειτουργία του νόμου, του πνευματικού δικαίου, που η ποιήτρια το προσλαμβάνει εξαρχής και ριζικά στην ποίησή της ως οντολογικό δεδομένο και συστατικό της πραγματικότητας. Μαζί, και αυτονόητα γι’ αυτή την ποίηση κατασταλάζεται η πνευματική και γλωσσική της παιδεία, με κυρίαρχο πάντα γενετικό-διαμορφωτικό στοιχείο της γλώσσας της το δεκαπεντασύλλαβο και τα λεξικά του σύνολα, που η γεύση του διαποτίζει όποια γλωσσική διάθεση και εμπειρία συντίθεται, ώστε το αποτέλεσμα είναι μια λεξική, τονική μουσικότητα, δηλαδή μια μουσική προφορικότητα, που, προφανώς, προκύπτει από την ψυχική εμπειρία της ποιήτριας στην τοπική-πολιτισμική πραγματικότητα της ζωής της, που την ώθησε στην καλλιέργεια, την εξωτερική, των πραγμάτων και της γνώσης, και την ενδοσκοπική, της ψυχικής και βιολογικής της ζωής. Που θα πει, πως αυτή η ποίηση συνιστά μια ερωτική αυτοπραγμάτωση, καθώς λειτουργεί συνθέτοντας, ή ακυρώνοντας, τη διάσταση ψέμα – αλήθεια, σε μια αληθινή πραγματικότητα υπερβατική της υλικο-πνευματικής πρόσληψης του όντος. Το μέσα της σ’ αυτή την τάση και πραγμάτωση είναι τα μέρη του λόγου, που τελικά είναι ποίηση - πράγματα, η ποιήτρια - αυτό, μια ερωτική σύνθεση του εγώ – εσύσε ποίηση. Με το πρώτο βιβλίο της τριάδας της η ποιήτρια έχει αφήσει ελεύθερη την ταύτιση γραφής – λόγου, ώστε και να αφήνεται ελεύθερη η ποίηση σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο. Επόμενα μέρη του είναι Πορτραίτα και Τοπία, που, με προηγούμενες τις Συνθέσεις, προεξαγγελτικές και συνθετικές τους, ολοκληρώνουν την αναφορά-ποιητική πραγμάτωση του άνθρωπος – κόσμος, υπό την ισχύ του ερωτικού χαρακτήρα αυτής της ποίησης. Ώστε, μετά και το πρώτο βιβλίο της τριάδας, το δεύτερο προσλαμβάνεται με μια άνετη ευχαρίστηση, καθώς η ποίηση προχωράει ελεύθερη και ωραία την οδό της.
Το τρίτο βιβλίο των Μερών του λόγου ονομάζεται Παιχνίδι και ξεκινάει μ’ ένα μότο απ’ τον Παλλαδά, για τον οποίo η ζωή είναι ένα παιχνίδι, και γι’ αυτό συμβουλεύει «ή μάθε παίζειν (…) ή φέρε τας οδύνας» Εδώ η ποίηση των Μερών του λόγου, που πάντα αναλογίζεται και ξαφνιάζεται με την τροπή από ψέμα, απίστευτο, σε θέαση της πραγματικότητας, ολότελα πια ελεύθερη, παίζει. Η λέξη είναι πολύσημη, και μάλιστα στο κρητικό ιδίωμα, και, πάντως, έτσι κι αλλιώς, το παιχνίδι είναι μια βαθιά και πλατιά οντολογική πραγματικότητα(ας θυμηθούμε και το σχετικό θαυμάσιο βιβλίο του Huizinga). Το παιχνίδι δεν είναι καλό ή κακό, ευχάριστο ή δυσάρεστο, είναι απλά και μόνο πραγματικό και συνθετικό, ή μπορεί να αναλυθεί στις ποικίλες οντολογικές καταστάσεις. Είναι δηλαδή ερωτικό. Τα Μέρη του λόγου της Επιτροπάκη, παίζοντας δυαδικά με ψέμα – αλήθεια, λόγος – πράγμα, εγώ – το άλλο, αναπτύσσονται από ποιητική δοκιμιακή γλώσσα και περνώντας από μνήμες, αναφορές, οντολογικές καταστάσεις διάφορες, και με ποίηση πάντα ακμαία καταλήγουν στην αναγωγή στο παιχνίδι, πετυχαίνοντας κάτι μέγιστο: την πραγμάτωση αληθινά οντολογικής ερωτικής ποίησης, ή, πιο σωστά: την ερωτική πραγμάτωση λόγος-πράγμα. Και αυτό, ακόμη, δείχνει τι είναι και τι μπορεί να κάνει, να γίνει η ποίηση. Έτσι, το Παιχνίδι γίνεται, μετά και το προηγούμενο βιβλίο, μια ελεύθερη ανάγνωση για τον εσύ-αναγνώστη, ώστε αυτοπραγματώνεται. Αποτέλεσμα:
Και στρογγυλεύει/ λάμποντας/ κορόμηλο η αγάπη.
Η Επιτροπάκη λοιπόν μας προσφέρει μια ποίηση πρωτοποριακή, ευχάριστη και με την προσεκτική, ανάγνωσή της αναπτυσσόμενη ποιοτικά, γιατί είναι μια ποίηση περιεκτική, ριζικά ερωτική. Ζητάει, και πετυχαίνει την άμεση και ελεύθερη ανταπόκριση προς το αιτούμενο της ποίησης, την αναφορά και ένωση με το εσύ της υλικο-πνευματικής πραγματικότητας, ώστε να συμπραγματώνεται με αυτό και, έτσι, με την ερωτική αυτή πραγμάτωση, να τρέπει το «ψέμα» της γραφής σε ελεύθερα πορευόμενη ποίηση, οδό ζωής.Πρέπει λοιπόν η ποίηση αυτή να διαβαστεί με μια συμπεριφορά λειτουργικής, δημιουργικής πρόσληψης. Φυσικά, όλα κρίνονται από τον αναγνώστη, και αυτό το σημείωμα δε δικαιούται να προκαταλάβει σε τίποτα. Δικαιούται όμως, ως γνώμη αντικειμενικά θεμελιωμένη στο αυτονόητο, να επισημάνει, ή να θυμίσει, πόσο μας είναι απαραίτητη η ετοιμότητα πρόσληψης πνευματικών προσφορών προφανώς ποιοτικών, όπως αυτή της Επιτροπάκη, μέσα στην κρατούσα υδροκεφαλική και ετσιθελική ποιητική μας κατάσταση την κυριότατα αφομοιωμένη στην ευρύτατη πνευματική μας παρακμή, ενώ η ποίηση θα έπρεπε να είναι πάντα πηγή υγείας ή, έστω, Καβαφικό «φάρμακο». Ας αρχίσουμε λοιπόν να ζητάμε πνευματική και γλωσσική καθαρότητα στη, γεωγραφική και καθόλου πολιτισμική, «περιφέρεια» και εύρος της. Ίσως κάπως έτσι ο καλός, ελεύθερος αναγνώστης χαρεί να προσλάβει την ποίηση της Επιτροπάκη. Αφού μάλιστα ανάλογα τέτοια πνευματικά συναπαντήματα σκάνε εδώ κι εκεί «περιφερειακά»,και κάνουν ν’ ανθίζουν οι ελπίδες μας για γνησιότητα, επιτέλους, και ειλικρίνεια ζωής και γλώσσας – ενιαία.
Σ. Λ. Σκαρτσής Οκτώβρης 2016
Τα Μέρη του Λόγου 
ποίηση 
συγγραφέας:Βούλα Επιτροπάκη
Isbn: 978-960-579-063-9 set
Διαστάσεις: 17Χ24
Σύνθεση των ποιητικών συλλογών: Συνθέσεις-Πορτραίτα-Τοπία, Παιχνίδι, Erotundata
Σελίδες:206
Λιανική Τιμή: 18,00 ευρώ

ποίηση 
συγγραφέας:Βούλα Επιτροπάκη
Isbn: 978-960-579-063-9 set
Διαστάσεις: 17Χ24
Σύνθεση των ποιητικών συλλογών: Συνθέσεις-Πορτραίτα-Τοπία, Παιχνίδι, Erotundata
Σελίδες:206
Λιανική Τιμή: 18,00 ευρώ