Για τους Έλληνες ήταν ο Ανδρέας του ζιβάγκο και των «πύρινων» λόγων, ο Ανδρέας των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και των σκληρών συγκρούσεων αλλά και ο Ανδρέας του Χέρφιλντ και του Ωνασείου.
Σύμφωνα με τα απόρρητα αρχεία του Φόρεϊν Οφις το 1978 για τους Βρετανούς ο Ανδρέας Παπανδρέου αποτελούσε ένα πολιτικό φαινόμενο που τους ασκούσε γοητεία και συνάμα τους προκαλούσε και φόβο:
«Παρά το γεγονός ότι έχει ζήσει την μισή ζωή του μέχρι σήμερα στην Αμερική παραμένει Έλληνας μέχρι τα άκρα των δαχτύλων του.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρείται σοσιαλιστής».
Τριάντα χρόνια μετά, τα απόρρητα αρχεία ανοίγουν και αποκαλύπτουν πως έβλεπαν οι Βρετανοί τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε για πρώτη φορά την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης:
«Σε αυτή τη φάση, το κόμμα εξακολουθεί να είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι η πλέον ευφυής, λαμπρή αλλά και διφορούμενη προσωπικότητα στην πολιτική σκηνή της σύγχρονης Ελλάδας».
Το 1978 ο τότε Βρετανός πρέσβης συναντά τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Κάστρι. Λίγες ημέρες μετά στην απόρρητη αναφορά του τον παρομοιάζει με τον Θεμιστοκλή και τον Καραϊσκάκη: «Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι όπως ο Θεμιστοκλής, ο οποίος αφού έσωσε την πόλη - κράτος της Αθήνας από τους Πέρσες, αυτομόλησε στον εχθρό ή όπως ο Καραϊσκάκης ο οποίος στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έλεγε "Όποτε θέλω είμαι άγγελος και όποτε θέλω είμαι διάβολος"».
Το όραμά του παραδέχονται το 1978 οι Βρετανοί «είναι για μια Ελλάδα αδέσμευτη, ουδέτερη που θα μπορεί να ζει με τις δικές της δυνατότητες».
Το σίγουρο είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έγραψε τη δική του ιστορία στη σύγχρονη Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου