ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΚΟΠΩΣΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ Του ΔΡ. Δ. Κουντούρη

ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΚΟΠΩΣΗ Η ΚΟΠΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ. ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας έχει μια ποικίλη συμπτωματολογία με διαφορετικής εντάσεως ευρήματα, που εναλλάσσονται κατά καιρούς και πολλές φορές υπερκαλύπτονται από την καθημερινότητα.Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την κόπωση.Η κόπωση με σιγουριά είναι το συνηθέστερο και πρώτο σύμπτωμα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, το οποίο κατά κανόνα δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, γιατί, όπως είναι φυσικό, ο κάθε κουρασμένος, ακόμα και πολύ κουρασμένος, δεν πηγαίνει αμέσως στον γιατρό.Αυτό θα συμβεί ύστερα από πολύ καιρό, και ιδιαίτερα για την σκλήρυνση κατά πλάκας, αφού εμφανιστούν ήδη και άλλα συμπτώματα, τα οποία θα έχουν πιέσει τον ασθενή να πάει στον γιατρό. Έτσι, λοιπόν, ακόμη και η έντονη κόπωση σαν αποκλειστικό φαινόμενο της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι δυσδιάγνωστη, παρόλα αυτά πρέπει να λαμβάνεται πάντα σωστά υπόψη. Η περίπτωση, όμως, που δεν πρέπει να υποτιμάται καθόλου, είναι αυτή που υπάρχει η υπόνοια της διάγνωσης, όπου με μεγάλη πιθανότητα στην εμφανιζόμενη κόπωση έχουμε το πρώτο έντονο σύμπτωμα. Γενικά, οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας όταν έχουν το αίσθημα της κόπωσης και τη γενικευμένης αδυναμίας, είναι προοίμιο μιας ώσης ή χειροτέρευσης της κατάστασης τους. Στις γυναίκες εμφανίζεται πιο τακτικά τις ημέρες της περιόδου, λόγω της εμμήνους ρύσης και σε όλους τους ασθενείς σε περιπτώσεις που υπάρχουν μεγάλα κρυώματα, μεγάλη καταβολή έργου, ή έντονο στρες. Σε όλες αυτές τις καταστάσεις πρέπει να λαμβάνεται αμέσως φαρμακευτική αγωγή, γιατί εδώ ισχύει το ρητό «καλύτερα 10 φορές περισσότερο, παρά μια φορά λιγότερο». ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΚΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΑΤΟΜΑ.

Ο πόνος για κάθε άνθρωπο είναι ένα σημάδι οδύνης, το οποίο ναι μεν δρα προειδοποιητικά για μια παθολογική κατάσταση, αλλά τις περισσότερες φορές τον οδηγεί σε ένα συναισθηματικό αδιέξοδο, ιδιαίτερα όταν δεν αντιμετωπίζεται εγκαίρως.Στην σκλήρυνση κατά πλάκας, δυστυχώς, έχουμε σωρεία μορφών πόνου, που εμφανίζονται πολυτοπικά (γενικευμένα), μονοτοπικά ή ακόμη, και κατά φαντασία. Έχουμε τους χρόνιους μυοσκελετικούς πόνους, που προκύπτουν από την συμπτωματολογία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, λόγω της αφύσικης στάσης του σώματος ή της καταπόνησης. Υπάρχουν, βέβαια, και οι χρόνιοι πόνοι κεντρικής αιτιολογίας, που προέρχονται από την αυξημένη σπαστικότητα και συνοδεύονται από παραισθησίες και αδυναμία των άκρων. Αυτό το βρίσκουμε σε χρόνια κατάκοιτους ασθενείς, με αδυναμία περιστροφής στην κλίνη, ορθόστασης και σωστής κάμψης των άκρων. Ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τους ασθενείς της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι οι οξείς πόνοι, που παρουσιάζονται εντελώς ξαφνικά, με ή χωρίς αίτιο, π.χ.: ανύψωση ή μείωση της θερμοκρασίας, έντονο φως ή θόρυβος. Πρόκειται για τους κάθε είδους πονοκεφάλους, αυχενικά σύνδρομα και κυρίως, νευραλγίες του τριδύμου.Οι τελευταίες είναι ιδιαίτερα επώδυνες, διότι είναι απόρροια κεντρικής αιτιολογίας και πολλές φορές εμφανίζουν επιληπτικό χαρακτήρα, απότομη εμφάνιση και υποχώρηση ή επιδείνωση με κίνηση της σιαγόνας. Ιδιαίτερα αυτοί οι τελευταίοι χρειάζονται μεγάλη προσοχή, μακροχρόνια αγωγή, μη έκθεση σε ρεύματα, όχι κρυώματα κτλ. ΠΟΛΥΨΥΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΒΛΑΒΕΣ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ, ΟΠΩΣ Ο ΠΟΛΥΨΥΧΙΣΜΟΣ.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία ασθένεια που μπορεί να εμφανισθεί ή και να εγκατασταθεί οπουδήποτε στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Ανάλογα, λοιπόν, με το σημείο που θα προκαλέσει η εγκατάσταση αυτή μία βλάβη, θα είναι και οι δυσλειτουργίες που θα παρουσιαστούν.Οι περισσότερες, βέβαια, βλάβες προκαλούν κινητικά και αισθητικά συμπτώματα. Ορισμένες, όμως, προκαλούν αμιγώς ψυχιατρικά, όπως στην περίπτωση του πολυψυχισμού. Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει κάποια βλάβη στην πρόσθια άνω θαλαμική περιοχή του εγκεφάλου. Εκεί μικρής εκτάσεως βλάβες προκαλούν δυσαρθρία με υποφωνία και ελάττωση της επιδεξιότητας στο χέρι, δυσχέρεια γραφής και ανάγνωσης, αναπαραγωγής λέξεων, αντιδράσεων, μέχρι και απάθεια, ελαττωματική επικοινωνία. Τις περισσότερες φορές όλα αυτά ερμηνεύονται σαν οξείες ψυχικές διαταραχές, χωρίς κανείς να υποπτεύεται ότι υπάρχει σοβαρή εγκεφαλική βλάβη, που πρέπει να αντιμετωπισθεί έγκαιρα. Πολλές φορές σε μονήρεις βλάβες της σκλήρυνσης τυχαίνει ο πολυψυχισμός να είναι το μοναδικό σύμπτωμα και να περνάει πολύς χρόνος μέχρι να βρεθεί, αν βρεθεί, η διάγνωση.Για το λόγο αυτό, όταν έχουμε εμφάνιση πολυψυχισμού, πρέπει να είναι άμεση η νευρολογική εξέταση με την εκτέλεση μιας μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου. H ΧΡΟΝΙΑ ΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ Η ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΖΩΗ. ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΡΡΟΗ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.

Ένα μεγάλο ερώτημα που υπήρχε και παραμένει ακόμη είναι κατά πόσο η συχνή χρήση κορτιζόνης σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, που τις περισσότερες φορές είναι απαραίτητη, επηρεάζει τα συστατικά του αίματος ή όχι.Για τον κλινικό γιατρό, που αυτό είναι μια καθημερινή απασχόληση, άρα και ένα συνεχές ερώτημα, η απάντηση μιας τέτοιας απορίας είναι κεφαλαιώδης. Πριν 10 χρόνια σε ένα πολύ μεγάλο αριθμό ασθενών, που είχαμε την ευκαιρία σαν ιατρείο να έχουμε υπό καθημερινή παρακολούθηση, εξετάζαμε πριν και μετά την θεραπεία κορτιζόνης αναλυτικά όλα τα στοιχεία μιας γενικής εξέτασης αίματος, προκειμένου να δούμε τις διαφορές. Η εξέταση αυτή περιλάμβανε λευκά, ερυθρά αιμοσφαίρια και τα παράγωγα τους, λεμφοκύτταρα και αιμοπετάλια.Από της εξέταση αυτή αποκλείσαμε όλους τους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας που είχανε και μια αιματολογική νόσο. Για ένα διάστημα δύο ετών συγκεντρώναμε συνεχώς και συγκρίναμε αυτά τα στοιχεία, προκειμένου να εντοπίσουμε συγκεκριμένες αλλαγές που θα μας υποδείκνυαν παρενέργειες της χρόνια χρήσης κορτιζόνης στα αιματολογικά στοιχεία. Με ολοκληρωμένα μαθηματικά και μαθηματικούς τύπους και με πολύ επιμελής στατιστική ανάλυση δεν πιστοποιήσαμε καμία απολύτως αρνητική δράση κορτιζόνης σε κανένα αιματολογικό στοιχείο ή παράμετρο. Ακόμη και μια περιοδική αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων ήταν πολύ περιορισμένου χαρακτήρα σε ορισμένους ασθενείς, χωρίς όμως ποτέ να φτάνει σε παθολογικά στοιχεία. Μπορούμε, λοιπόν, με ασφάλεια να πούμε ότι τα κορτικοστεροειδή μπορούν να χορηγούνται σε επείγουσες περιπτώσεις ώσεων ή και επιπλοκών σκλήρυνσης κατά πλάκας, χωρίς τον φόβο κάποιων ιδιαίτερων παρενεργειών. Το άρθρο δημοσιεύτηκε : EUROPEAN JOURNAL OF NEUROLOGY 1997 ; 4(Ι) paper presented at the Meeting of European Federation of Neurological Societies, Prague, Czech Republic, June 4-8, 199 ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΟΙ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΑΠΟ ΣΥΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ, ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΕΩΣ ΑΚΡΑΤΕΙΑ.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας σαν πολυτοπικό νόσημα του κεντρικού νευρικού συστήματος αναμενόμενα επηρεάζει και τους νευρολογικούς εκείνους πυρήνες που φροντίζουν την λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος. Αυτό μπορεί να γίνει έμμεσα και άμεσα. Έμμεσα λόγω της γενικής συμπτωματολογίας και κινητικής αδυναμίας των ασθενών, της κακής πέψης και της ελλιπούς εξειδικευμένης άσκησης, καθώς επίσης και λόγω των πολλαπλών λοιμώξεων, όπως γίνεται και με την ουροδόχο κύστη. Άμεσα γίνεται λόγω της μεγάλης σπαστικότητας όλων των γραμμωτών μυών της κοιλιακής χώρας ή την περιοδική σπαστικότητα - χάλαση που δέχονται. Οι διαταραχές που παρουσιάζουν είναι κατά κύριο λόγο εκτεταμένη δυσκοιλιότητα, που μπορεί να διαρκεί μέρες έως εβδομάδες και είναι πολύ δύσκολο στο να καταπολεμηθεί με φάρμακα και απαιτεί ειδικές μεθόδους προκειμένου να ανακουφίσει τον ασθενή. Η δυσκοιλιότητα αυτή μπορεί να συνοδεύεται από ένα χρόνιο μετεωρισμό που να επηρεάζει όλο το γαστρεντερικό σύστημα, φέρνοντας μια ιδιαίτερη δυσανασχέτηση στον πάσχοντα. Μπορεί, όμως, πέρα από αυτό να προχωρήσει και σε μια μεγάλη ακράτεια, ιδιαίτερα στα προχωρημένα στάδια με τοπικές φλεγμονές και μαλακά έλκη.Αυτή μπορεί να φτάσει σε τέτοιο ανεπανόρθωτο σημείο ώστε να χρειαστεί και ιατρική επέμβαση. Παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο η υγιεινή και η τακτική φροντίδα, όπως ακριβώς και στις διαταραχές της ούρησης, πολύ πριν εκδηλωθούν τα συμπτώματα από τον πεπτικό σωλήνα. Εδώ ισχύει ο ιατρικός κώδικας του Ιπποκράτη: «καλύτερα να προλαβαίνεις παρά να θεραπεύεις». ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΟΥΡΗΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣΣΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ, ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΟΥΡΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.

Ενώ οι ηλικιωμένοι και των δύο φύλων πολύ τακτικά και πολύ νωρίς επισκέπτονται τον γιατρό για προβλήματα της κύστης και της συχνοουρίας, δεν συμβαίνει το ίδιο και στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Στους τελευταίους, παρότι τα προβλήματα τους αρχίζουν πολύ νωρίς, πρέπει να αυξηθούν σε ένταση, δηλαδή, να έχουμε παρουσία τακτικών λοιμώξεων, προκειμένου να αρχίσει η ιατρική φροντίδα. Και βέβαια, από εκεί και ύστερα πλέον τα προβλήματα ουροδόχου κύστης και διαταραχής της ούρησης αποτελούν για τους ασθενείς αυτούς ένα μόνιμο πρόβλημα. Η προβληματικότητα αυτή αυξάνει λόγω του ότι στην ασθένεια αυτή πολύ τακτικά έχουμε συνδυασμό των προβλημάτων αυτών με υψηλής έντασης σπαστικότητα των κοιλιακών μυών, που αυξάνουν την δυσλειτουργία της κύστης. Τότε η συχνοουρία και η επίσχεση ούρων γίνονται πλέον πιο έντονες και ο ασθενής υποφέρει περισσότερο. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας οι δυσλειτουργίες της κύστης εμφανίζονται πολύ νωρίς στο 90% των ασθενών, περισσότερο στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Στα προχωρημένα στάδια της αρρώστιας είναι σχεδόν ένα καθημερινό πρόβλημα και στις δύο μορφές. Και σαν επίσχεση ούρων και σαν συχνοουρία.Πέρα από αυτό, έχουμε μόνιμες ουρολοιμώξεις σε σημείο που η καθημερινή υγιεινή πρέπει να είναι περισσότερο από σχολαστική. Συνήθως αρχίζει στη σκλήρυνση κατά πλάκας με μια ελαφριά διαταραχή και τακτική ενούρηση, χωρίς πλήρη αποσυμπίεση της κύστης, αλλά, με την επιτακτική ανάγκη για επανάληψη. Στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας το πρόβλημα των ορθοκυστικών διαταραχών, ακόμη και αν δεν υφίσταται, πρέπει να τους απασχολεί σαν σκέψη και σαν στοιχείο υγιεινής, πολύ πριν δημιουργηθεί, προκειμένου να αποφύγουν τις δυσάρεστες εξελίξεις. Ιδιαίτερα, στα προχωρημένα στάδια, οι ουρολοιμώξεις μπορεί να έχουν μοιραίο χαρακτήρα. Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΤόσο η σκλήρυνση κατά πλάκας, όσο και η σχιζοφρένεια έχουν πάρα πολύ χαρακτηριστικές συμπτωματολογίες και ελάχιστα κοινά σημεία επαφής.

Είναι κλινικά «αυτόνομα» νοσήματα και πολύ δύσκολα μπορεί η συμπτωματολογία του ενός να υπερκαλύψει αυτή του άλλου. Συνήθως, η συζήτηση προκύπτει για αυτόν τον συνδυασμό όταν έχουμε ασθενείς που εμφανίζουν ταυτόχρονα κλινικά σημεία και από τις δύο αρρώστιες και τότε η ερώτηση που απομένει, και κατά κύριο λόγο επεξεργάζεται από το ιατρικό προσωπικό, είναι ποιο από τα δύο νοσήματα εμφανίστηκε χρονικά πρώτο.Ο λόγος που τίθεται αυτή η ερώτηση είναι κυρίως θεραπευτικής σημασίας, για να γνωρίζει ο γιατρός λογικά με ποια αγωγή θα αρχίσει πρώτα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την συνύπαρξη των δύο νοσημάτων. Πριν μια δεκαετία είχε καταστεί δυνατόν στο ιατρείο μας η συγκέντρωση αρκετών περιστατικών που παρουσίαζαν και τα δύο νοσήματα ταυτόχρονα και έχρηζαν επίσης ταυτόχρονης αγωγής.Όπως ήταν αναμενόμενο, η σχιζοφρένεια αντιμετωπίστηκε θεραπευτικά με αντιψυχωτικά φάρμακα, ενώ στη σκλήρυνση κατά πλάκας επιμείναμε με μια ανοσοκατασταλτική θεραπεία, που ήταν τότε της μόδας (μιτοξανδρόνη). Όντως η δράση της αντιψυχωτικής αγωγής, όσο καιρό αφέθηκε μόνη της, έφερε ελάχιστα αποτελέσματα. Αντίθετα με τη χορήγηση της ανοσοκαταστολής, τα κλινικά αποτελέσματα στην σκλήρυνση κατά πλάκας ήταν θεαματικά, όμως, ταυτόχρονα υποχώρησαν επίσης γρήγορα και τα αντιψυχωτικά συμπτώματα.Σε ορισμένους ασθενείς υποχώρησε μάλιστα η σχιζοφρενική συμπτωματολογία τελείως, έτσι που να μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι ήταν αποτέλεσμα της ανοσορρυθμιστικής αγωγής. Οι έρευνες και σε αυτό το γκρουπ των ασθενών και σε άλλους με παρόμοια ψυχολογία συνεχίστηκαν για τα επόμενα χρόνια έως και τώρα, όπου πραγματικά αποτελέσματα παραμένουν σταθερά, έτσι που να μπορεί κανείς να υποθέσει ότι στην σχιζοφρένεια σίγουρα υπάρχει και μια αυτοάνοση ρίζα στην παθογένεια της.Άλλωστε, και στην πλειάδα των περιστατικών είχαμε υφέσεις και εξάρσεις, δηλαδή μια ημιτονοειδή πορεία που παρουσιάζουν όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα.Θεωρώ, λοιπόν, ότι με αυτή τη μακρά εμπειρία στην διάγνωση και θεραπεία των δύο αυτών νοσημάτων, όντως υπάρχει μια παθογενής αλληλοκάλυψη και μια κοινή ρίζα αυτοάνοσου χαρακτήρα, η οποία πρέπει να τύχει ανάλογης αντιμετώπισης.Gongresso Internazionale – NEW TRENDS IN SCHIZOPHRENIA, TEN YEARS LATER – Bologna 6-9 Aprile, 1998 ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣΟΙ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΔΙΟΤΙ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑΣ ΤΗΝ ΝΟΣΟΥ, ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΙΓΩΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, ΟΜΩΣ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ. Όποτε αναφέρεται κανένας στην σκλήρυνση κατά πλάκας, ειδικός και μη, ξεκινάει πάντοτε περιγράφοντας κυρίως τα νευρολογικά συμπτώματα, όπως είναι οι διαταραχές της όρασης, της βάδισης κτλ.Από τα κύρια προβλήματα της νόσου είναι τα ψυχικά συμπτώματα. Πολύ πριν ακόμα εκδηλωθεί αυτή, υφίσταται μια γενικευμένη αδυναμία, συνοδευμένη από μία δυσθυμία και ακεφιά.Με την πρόοδο της νόσου όλα τα ψυχικά συμπτώματα αυξάνονται και κυρίως ότι αφορά τις γνωστικές και συναισθηματικές λειτουργίες. Αυτές γίνονται εμφανείς από τα πρώτα στάδια της νόσου και σπάνια γίνονται αντιληπτές από τον γιατρό, για τον απλούστατο λόγο ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει τον ασθενή από πριν. Το δε οικογενειακό περιβάλλον, μέσα στο γενικό στρες, δεν αντιλαμβάνεται αυτές τις μικροδιαφορές και τις περισσότερες φορές, τις θεωρεί σαν συνέπεια της κατάστασης που πρόκειται γρήγορα να ξεπεραστούν. Η κορυφαία ψυχική διαταραχή στην σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η κατάθλιψη. Σε έρευνες που κάναμε σε δικούς μας ασθενείς βρήκαμε μάλιστα ότι σε ποσοστό πάνω από 70% η έναρξη της νόσου είχε αφορμή μια αγχώδη καταθλιπτική κατάσταση π.χ. απώλεια προσώπου, εργασίας, μετακόμιση κτλ. Εδώ, βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχουν έρευνες που εμφανίζουν σαν συστηματική διαταραχή μια γενικευμένη ευφορία χωρίς λόγο. Η πείρα, όμως, δείχνει ότι τέτοια περιστατικά είναι ελάχιστα και πρόκειται για διαλλείματα της κατάθλιψης. Σε ότι αφορά τις γνωστικές διαταραχές, κυριαρχούν η αδυναμία συγκέντρωσης, με απώλεια της πρόσφατης μνήμης και η έκπτωση των διανοητικών δυνατοτήτων. Ιδιαίτερα η τελευταία σε πολλές περιπτώσεις είναι τόσο χαρακτηριστική, που η διαγνωστική προσπάθεια ξεκινάει από εκεί, ώσπου η μαγνητική τομογραφία θα δώσει την λύση. Σε προχωρημένες καταστάσεις πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι μεταξύ των ώσεων ή κατά τη διάρκεια της χειροτέρευσης της σκλήρυνση κατά πλάκας, παρουσιάζεται και μία, χαρακτηριστική για την περίπτωση, άνοια.Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, επισημάνουμε για άλλη μια φορά ότι θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας χωρίς φροντίδα των ψυχικών διαταραχών δεν εννοείται. ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ UTHOFF Στη σκλήρυνση κατά πλάκας ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η περιστασιακή απώλεια δύναμης. Μάλιστα, αυτό το φαινόμενο είναι που βασανίζει πάρα πολλούς ασθενείς, πριν εκδηλωθεί ακόμα η ίδια η αρρώστια.

Εκδηλώνεται σαν μια περιορισμένη λειτουργική ικανότητα κάποιου νεύρου, π.χ. του ανελκτήρος τους βλεφάρου ή ενός δακτύλου, και συνήθως εμφανίζεται σε υψηλές θερμοκρασίες σώματος ή περιβάλλοντος και μετά από έντονη σωματική προσπάθεια σε ζεστό κλίμα.Μπορεί να το προκαλέσει επίσης και μια λοιμώδης κατάσταση, ένα κρύωμα, ένα ζεστό μπάνιο ή ακόμη περισσότερο μια ιδιαίτερα ζεστή νύχτα. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται Uthoff και το χαρακτηριστικό του είναι ότι εμφανίζεται σε συγκεκριμένες περιοχές, μετά από ζέστη, σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν πρέπει να τρομοκρατεί τους ασθενείς, γιατί είναι περιβαλλοντικού χαρακτήρα και φεύγει γρήγορα μόλις η θερμοκρασία επανέλθει σε ομοιοστατική κατάσταση ανθρώπου και περιβάλλοντος. Αποτελεί, όμως, ένα πολύ σοβαρό διαγνωστικό στοιχείο, ιδιαίτερα όταν προσβάλλει τον ανελκτήρα του βλεφάρου (όταν στην πολύ ζέστη πέφτει το βλέφαρο και κλείνει το μάτι) για την αρχόμενη σκλήρυνση κατά πλάκας. Σπάνια, όμως, μπορεί να εμφανιστεί και σε μεταβολικές νευροπάθειες ή στην μυασθένεια. ΟΙ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΛΙΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΥΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΥΤΗ.

Οι παραλύσεις στη σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζονται σταδιακά και με μία ύπουλη πορεία, η οποία χαρακτηρίζεται από μία γενικευμένη αδυναμία και αδιαθεσία, και σιγά – σιγά εγκαθίσταται σαν κεντρική πάρεση ασύμμετρα πιο βαριά από τη μία μεριά και κατόπιν, πιο εντατικά από την άλλη.Μέχρι ο ασθενής να συνειδητοποιήσει πλήρως το πρόβλημα της κατάστασής του έχει παρέλθει αρκετός χρόνος, όπου ο ίδιος με διάφορες διορθωτικές στάσεις του σώματος προσπαθεί να εξισορροπήσει τα ελλείμματα, που του φέρνει η αδυναμία. Συνήθως, προσβάλει το ένα από τα δύο πόδια, αρκετές φορές και τα δύο πόδια και λιγότερο τα χέρια. Μερικές φορές στην τρίτη θέση συχνότητας έρχεται η προσβολή των δεξιών ή αριστερών άκρων σαν ημιπάρεση ή ημιπληγία. Σπάνια προσβάλλονται τα χέρια πριν από τα πόδια. Ανάλογα σε ποιο στάδιο της ασθένειας εισβάλουν οι παρέσεις μας δίνεται μία γενική γνώση της κλινικής κατάστασης και της εξέλιξης, π.χ. σε ασθένεια με ώσεις και εξάρσεις σπάνια εμφανίζονται παρέσεις και δη, μόνιμες.Αντίθετα, είναι χαρακτηριστικές οι παρέσεις στη μορφή της σκλήρυνσης με ώσεις με χρόνια προϊούσα εξέλιξη. Αντίθετα, στη χρόνια προϊούσα μορφή, οι παρέσεις είναι κεντρικής κλινικής συμπτωματολογίας.Οι παρέσεις αυτές έχουν πάρα πολύ μεγάλη κλινική σημασία και καλό είναι να το θυμάται ο ασθενής και να το μεταφέρει στο γιατρό, προκειμένου να βγάλει συμπεράσματα για τη θεραπευτική αγωγή και πρόγνωση. Επίσης, είναι ουσιώδες για τον ασθενή, άσχετα με ποια μορφή πάρεσης σε οποιοδήποτε τύπο της σκλήρυνσης κατά πλάκας και κάτω από οποιαδήποτε σχέση εμφανίζονται, να εκλαμβάνονται σοβαρά υπόψη, ακόμα και στο στάδιο της γενικής κόπωσης και αδυναμίας. Να ανατρέξει άμεσα στην ιατρική βοήθεια και στην έγκαιρη φαρμακευτική αγωγή, η οποία είναι και το κορυφαίο σημείο της όλης υπόθεσης και έχει τεράστια αποδοτικότητα, αν ξεκινήσει πριν την εγκατάσταση της πάρεσης. Πρέπει να παρακολουθείται για αρκετό διάστημα και μετά την αποδρομή της μέχρι να εξασφαλιστεί αν έχει αποκατασταθεί πλήρως. Με τις παρέσεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας, χρονικά, δεν επιτρέπεται να παίζει κανείς, διότι είναι τα μόνα συμπτώματα τα οποία ξεκινούν εύκολα και αν εγκατασταθούν, είναι ανυποχώρητα.Ακόμα δε και στην ακραία περίπτωση που θα καταφέρει ο θεράπων ιατρός να αποκαταστήσει την πάρεση στον ασθενή, τα δύο έως τρία επόμενα χρόνια θα πρέπει να υφίσταται η μέριμνά του και να βρίσκεται σε μία σταθερή κατάσταση. Γενικά, πάρεση και σκλήρυνση κατά πλάκας σημαίνει προσέχω διπλά. Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑΣ HASHIMOTO ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ 2000 ΣΤΟ 22Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.

Τόσο η σκλήρυνση κατά πλάκας, όσο και η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto είναι πλέον πολύ γνωστές νοσολογικές οντότητες με χαρακτηριστική συμπτωματολογία η καθεμία, όπως και ειδικά διαγνωστικά κριτήρια, καθώς επίσης και θεραπευτικές μορφές. Πολύ λίγα πράγματα θα έχει ένας ερευνητής κάθε φορά να προσθέσει για την μία ή την άλλη, αν δεν υπάρξει κάτι το αληθινά ασυνήθιστο. Στην προκειμένη περίπτωση στο τότε χρονικό διάστημα (περίπου 10 χρόνια πριν) το ασυνήθιστο και σχεδόν άγνωστο ήταν η νοσολογική συνύπαρξη των δύο ασθενειών στον ίδιο ασθενή. Μάλιστα, από καθαρή συγκυρία, στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ενός έως δύο ετών βρέθηκαν τέσσερα περιστατικά με τον ίδιο συνδυασμό ασθενειών, όπου τα δύο εμφάνισαν πρώτα την μία και τα άλλα δύο πρώτα την δεύτερη ασθένεια. Και οι δύο ασθένειες πιστοποιήθηκαν με τα τότε διαγνωστικά μέσα της εποχής, χωρίς να υπάρχει αμφιβολία για την ύπαρξη της μίας ή της άλλης. Η συνύπαρξη τω δύο νοσημάτων στον ίδιο ασθενή έφερε μια θεραπεία ανοσοκατασταλτικού τύπου σε συνδυασμό με κορτικοστερεοειδή, δηλαδή, φάρμακα που δικαιολογούνται και για την μία και για την άλλη νοσηρή οντότητα. Παρακολουθώντας την πορεία της νόσου, πριν και μετά την θεραπεία, κατ’ εξακολούθηση, με τις ανάλογες εξετάσεις για το χρονικό διάστημα περίπου ενός χρόνου, βρέθηκε μια σημαντική βελτίωση σε όλους τους ασθενείς με διαρκή χαρακτήρα των κλινικών στοιχείων και των δύο νοσημάτων. Τα συμπεράσματα μας από αυτές τις παρατηρήσεις ήταν ότι μάλλον πρόκειται για ανοσολογικές διαταραχές, περίπου κοινής ρίζας και του ιδίου τύπου, έτσι ώστε να δικαιολογείται η μεγάλη επιτυχία της κοινής θεραπείας σε όλους. Το γεγονός αυτό υπήρξε μια απόδειξη της ύπαρξης της λεγόμενης συνοσηρότητας στα αυτοάνοσα νοσήματα και επιβάλλεται για αυτόν τον λόγο, όταν έχουμε έστω και ένα αυτοάνοσο νόσημα και υπάρχει η υποψία για κάτι ακόμη, ο έλεγχος σε βάθος, προκειμένου να εντοπίσουμε όλη την έκταση της νόσου. Τουλάχιστον για την σκλήρυνση κατά πλάκας και την νόσο του Hashimoto αυτό είναι απαραίτητο. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο : International Journal of Neuropsychopharmacology, 2000, V9, S1:S306 Η ΟΠΤΙΚΗ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣΟΠΤΙΚΗ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ: ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΜΕ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.

Η οπτική νευρίτιδα, όπως το λέει και η λέξη, είναι μια λοίμωξη του οπτικού νεύρου. Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ τακτικά μόνο του, αλλά, τις περισσότερες φορές συμβαδίζει με μια γενικευμένη εικόνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Επειδή μεγάλο ποσοστό της σκλήρυνσης κατά πλάκας αρχίζει με μια οπτική νευρίτιδα, εννοιολογικά πολλοί κλινικοί γιατροί, και ιδιαίτερα οφθαλμίατροι, στους οποίους απευθύνονται οι ασθενείς, την θεωρούν αυτοτελή νόσο, με δική της θεραπεία, η οποία δεν διαφέρει από αυτήν της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Περίπου στο 75% των περιπτώσεων ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε την εμφάνιση μιας οπτικής ή οπισθοβολβικής, όπως άλλοι λένε, νευρίτιδας. Πάρα πολλές φορές σε περισσότερες από το ¼ των περιπτώσεων αρχίζει μια γενικευμένη μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας με την συμπτωματολογία μιας οπτικής νευρίτιδας. Στις περιπτώσεις αυτές έχουμε μια σοβαρή προσβολή του οπτικού νεύρου με διαταραχή της όρασης, που προοδευτικά μεγαλώνει μέρα με την μέρα έως μια εβδομάδα.Κατά την εξέλιξή της εμφανίζονται διαταραχές των χρωμάτων της όρασης, φωταψίες ή απώλειες οπτικής οξύτητας ή οπτικού πεδίου (σκοτώματα). Πολύ τακτικά είναι δυνατόν να παρουσιάζεται και πτώση του ενός βλεφάρου σε έντονη ζέστη. Νευροφυσιολογικές και νευροακτινολογικές εξετάσεις πιστοποιούν σε ποσοστό πάνω από 80% των ασθενών με μονήρη οπτική νευρίτιδα, μια γενικευμένη βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή, την πιστοποίηση μιας σκλήρυνσης κατά πλάκας. Σε στατιστικές έρευνες που έχουν γίνει για την περίπτωση αυτή, υπολογίζεται ότι το 80% των περιπτώσεων με μια οπτική νευρίτιδα, σε μια χρονική διάρκεια 10 ετών, έχει την εξέλιξη μιας προχωρημένης μορφής σκλήρυνσης κατά πλάκας.Οι αριθμοί τρομάζουν και αυτός είναι ένας λόγος που πρέπει η ασθένεια αυτή να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη. Η θεραπεία της δεν πρέπει να καθυστερεί ούτε μια στιγμή και μάλιστα, να αρχίζει αμέσως με την εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων, ακόμη και αν οι εργαστηριακές ενδείξεις είναι αρνητικές. Οι μέχρι τώρα έρευνες έχουν καταδείξει ότι δεν μπορεί κανείς να περιμένει πάρα πολύ, παρ’ ότι αυτό συνηθίζεται, με την υπόδειξη να επανεξεταστεί ο ασθενής σε έξι μήνες, και ότι η εξέλιξη θα σιγουρευτεί με την ολοκληρωμένη μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, ότι η γρήγορη θεραπεία για την οπτική νευρίτιδα είναι το παν. ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ Ο.Π.Α.Δ. Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έστειλε μία ανοιχτή επιστολή προς τα μέλη του για αναστολή των συμβάσεων του Ο.Π.Α.Δ. Πρόκειται για ένα κείμενο άξιο ανάγνωσης. Μέχρι στιγμής η επιστολή παραμένει ως έχει και οι γιατροί αναμένουμε οδηγίες