Ένας αστυνομικός σκότωσε, εν ώρα υπηρεσίας, ένα 16χρονο παιδί, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για περιστατικό ακραίας αστυνομικής και κρατικής βίας, απ’ αυτά που εγγράφονται στις συνειδήσεις των πολιτών και στοιχειώνουν για χρόνια τη Δημοκρατία.
Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σημάδεψε τη συλλογική μας μνήμη.
Πλήγωσε την οικογένειά του, τους φίλους και συμμαθητές τους.
Πλήγωσε τη νέα γενιά που ασφυκτιά στους στενούς ορίζοντες της εκπαίδευσης και της εργασίας. Πλήγωσε την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στη δυνατότητα του κράτους να εγγυάται και να προστατεύει τα δικαιώματά μας.
Έθεσε σε δοκιμασία πολλές από τις βεβαιότητές μας.
Οι νέοι δίκαια βγήκαν στους δρόμους εκείνες τις μέρες για να εκφράσουν το θυμό τους για τη δολοφονία ενός συνομηλίκου τους.
Δεν βγήκαν όμως μόνο γι’ αυτό. Διαδήλωσαν ενάντια σε όσα έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε ουραγό της Ευρώπης: την ελλειμματική εκπαίδευση, την μεσαιωνική αγορά εργασίας, το ξεχαρβάλωμα των θεσμών, το υποβαθμισμένο περιβάλλον, τη διαφθορά που έχει διαποτίσει την κρατική μηχανή.
Αυτό είναι και το βαθύτερο πολιτικό νόημα της περσινής εξέγερσης.
Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε η κοινωνία προς όλες τις κατευθύνσεις.
Δυστυχώς, κάποιοι επένδυσαν πάνω στην διάλυση του κράτους και στην κοινωνική και πολιτική έκρηξη της περιόδου εκείνης.
Το αίμα ενός άτυχου παιδιού έγινε η αφορμή για να εκφραστεί ένα πρωτοφανές κύμα βίας στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της χώρας μας.
Μέσα από την διαμαρτυρία των πολιτών και των μαθητών απέναντι στο αποτρόπαιο γεγονός, κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να βανδαλίσουν, να καταστρέψουν και να λεηλατήσουν τις πόλεις. Προσέδωσαν ιδεολογικό άλλοθι σε μια υποκουλτούρα ωμής βίας και καταστροφικής μανίας που κατέληξε σε καμένα κτίρια, σπασμένες βιτρίνες, λεηλασίες και δολοφονικές επιθέσεις.
Ένα χρόνο μετά η Ελλάδα αντιμετωπίζει όλα εκείνα τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που συνθέτουν ένα σκηνικό κρίσης. Η διαφορά όμως του σήμερα σε σχέση με χθες είναι ότι σήμερα υπάρχει ελπίδα για μια νέα αρχή.
Για μια νέα εθνική προσπάθεια. Οι ηγεσίες που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού έχουν αποχωρήσει. Κόμματα και κοινωνία αναστοχάζονται σήμερα δημιουργικά πάνω στο νόημα του περσινού Δεκέμβρη.
Το επόμενο τριήμερο και με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, διάφορες περιθωριακές ομάδες θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν τη δική τους επέτειο βίας και ανομίας, που καμία σχέση δεν έχει με τις διεκδικήσεις της νέας γενιάς.
Η οργανωμένη πολιτεία θα κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει.
Στο πλαίσιο αυτό και σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό της χώρας, ενημέρωσα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους αρχηγούς των κομμάτων της Βουλής, το Νομάρχη και το Δήμαρχο της Αθήνας για την ανάγκη να διαμορφώσουμε ένα ενιαίο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στη βία.
Στέλνουμε όλοι ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Δεν θα ανεχθούμε την επανάληψη ενός σκηνικού βίας και τρόμου στο κέντρο της Αθήνας.
Δεν θα παραδώσουμε την Αθήνα στους βάνδαλους. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να καπηλευθεί τις ειρηνικές εκδηλώσεις και τις πορείες για τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Στις 6 Δεκεμβρίου η Ελλάδα απαιτεί μια νέα αρχή.
Οι μέρες που έρχονται είναι αφορμή να στείλουμε θετικά μηνύματα, μια κατάφαση για τη ζωή, τη δημιουργία, τη νέα γενιά.
Είναι στοίχημα των παιδιών, των μαθητών, των φοιτητών να διεκδικήσουν μια παιδεία με ανοιχτούς ορίζοντες, αξιοπρεπείς δουλειές, ένα περιβάλλον ανθρώπινο, σχέσεις αλληλεγγύης και κατανόησης. Να θέσουν μια ατζέντα για το μέλλον και να την διεκδικήσουν, απομονώνοντας τις περιθωριακές εκδοχές της βίας που θέλουν να μετατρέψουν τις πόλεις μας σε ζώνες ανομίας, άβατα και γκέτο.
Θα επαναλάβω κάτι που είναι αυτονόητο για μια δημοκρατική χώρα. Θα το επαναλάβω γιατί δεν μπορούμε να αφήνουμε τις κατακτήσεις μας να απαξιώνονται. Η ασφάλεια, αλλά και η ελευθερία είναι δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι κατακτήσεις.
Είναι βασικές προϋποθέσεις για να μπορεί ο πολίτης να είναι και να αισθάνεται ελεύθερος να πηγαίνει στη δουλειά του, στο πανεπιστήμιο, στα καταστήματα, να επιλέγει να μείνει στο κέντρο της Αθήνας, να λέει ελεύθερα τη γνώμη του.
Αυτή η κυβέρνηση, που εξελέγη με τη βούληση του ελληνικού λαού πριν από δύο μήνες, δεν είναι εδώ για να διαχειριστεί απλά το φόβο και την αδράνεια.
Δεν είμαστε εδώ για να συμβιβαστούμε με την ανομία ή τον χλευασμό των θεσμών.
Δεν είμαστε εδώ για να βρεθούμε απέναντι στην κριτική, στο διάλογο, στους κοινωνικούς αγώνες.
Είμαστε εδώ για να τους εγγυηθούμε και να τους ενθαρρύνουμε.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου