Του Δρ. Δ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΠ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΔΥΣΑΙΣΘΗΣΙΕΣ (ΜΥΡΜΗΓΚΙΑΣΜΑΤΑ) ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΚΡΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ.
Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πάντοτε διαφοροδιαγνωστικά η βορελλίωση και η ψευδαισθητική παρασίτωση.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει κατά μείζονα λόγο μια εξωτερική «επέμβαση» που δημιουργεί το πρόβλημα.
Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για την νόσο του Lyne όπου δημιουργούνται φλύκταινες πάνω στο δέρμα που περιβάλλονται από ένα ερυθηματώδες «δαχτυλίδι».
Στην άλλη περίπτωση βρίσκουμε στις δερματικές αλλοιώσεις κάποιες διαφανείς ίνες τις οποίες η προέλευση είναι ανεξήγητη και θεωρείται η ασθένεια σαν μια παρασιτική ψευδαισθήτωση (σύνδρομο morgellons).
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕ ΤΑΚΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Η τακτική αυτή εμφάνιση οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε σήμερα τα διαγνωστικά μέσα να το πιστοποιήσουμε.
Κλασσικό παράδειγμα είναι η ύπαρξη της υπολογιστικής μαγνητικής τομογραφίας.
Σε αυτήν διαπιστώνονται εστίες φλεγμονών παρόμοιες με αυτές της ΣΚΠ καθώς επίσης και διαταραχές λόγω της πλάγιας αμυοτροφικής σκλήρυνσης στο κινητικοσπονδυλικό δεμάτιο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η αμηχανία των κλινικών γιατρών είναι μεγάλη και αργεί η απόφαση μιας θεραπευτικής αγωγής για την μια ή την άλλη νόσο.
Χάνεται πολύτιμος χρόνος και το αποτέλεσμα είναι πάντοτε μοιραίο. Και οι δύο αρρώστιες περισσότερο η πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση δεν αφήνουν περιθώρια για αναμονές.
Πρέπει κανείς να αρχίζει με μια αγωγή και μετά με την εξέλιξη της νόσου να αυτοσχεδιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου