Ο Γκράχαμ Σουίφτ θα βρίσκεται την Τετάρτη 15 Μαΐου στο βιβλιοπωλείο Ιανός,
στις 20:00, και θα συζητήσει με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη. Λίγο πριν έλθει στην Αθήνα
μίλησε με τον συνεργάτη μας Θανάση Μήνα για το έργο του, τις αφηγηματικές
τεχνικές του αλλά και για την κρίση και την Ελλάδα που γνωρίζει. Ένας μικρός
στην Α΄Γυμνασίου λέει: “Γιατί δεν μπορούμε να δανειστούμε βιβλία από τη
βιβλιοθήκη του σχολείου μας, που ανοίγει μονάχα όταν είναι να κάνουμε πρόβα
για τη χορωδία ή να στείλει εκεί ο διευθυντής κανένα παιδί για τιμωρία;” .
Το μεταφέρει ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος , ο οποίος καταθέτει την προσωπική
του εμπειρία για τις Σχολικές Βιβλιοθήκες , έχοντας δουλέψει σε αυτές. Ο Στρατής
Χαβιαράς στα memoires του από το Χάρβαρντ γράφει για τη συνάντησή του με τον
ρώσο ποιητή Γιόζεφ Μπρόντσκι. Ο φιλόλογος Λευτέρης Παπαλεοντίου, συνεργάτης
μας από την Κύπρο, συνεχίζοντας να παρουσιάζει βιβλία από το νησί γράφοντας για
το τελευταίο βιβλίο του Χρίστου Χατζήπαπα. Γαλλική λογοτεχνία του φανταστικού
Ο Αλέξανδρος Μπασκόζος παίρνοντας αφορμή από το άρθρο του Κώστα Καλτσά για την αγγλοσαξονική λογοτεχνία του φανταστικού όσο και από μια αμφισβητήσιμη ανάλυση του
Τζον Λάντσεστερ, στο London Review of Books, ο οποίος υποστήριξε ότι το φανταστικό έχει ρόλο μόνον στον αγγλικό κανόνα και απουσιάζει από τη ρώσικη ή τη γαλλική λογοτεχνία, αναφέρεται διεξοδικά στη γαλλική παράδοση της λογοτεχνίας του φανταστικού. Διατρέχει σε βάθος χρόνου, μέσω μιας ενδεικτικής επιλογής έργων, τη γαλλική λογοτεχνία από τον 12 αιώνα, τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.
Η συνέχεια εδώ:
Η Πόλη. Ταξιδιωτική λογοτεχνία από τον Αναστάση Βιστωνίτη
«Οι πολιτισμοί μεταναστεύουν ακολουθώντας τους μεσημβρινούς, υποστήριξε κάποτε ο Γιόζεφ
Μπρόντσκι, θέλοντας να δώσει ένα ευρύτερο νόημα στην ατομική του περιπέτεια. Ζώντας εξόριστος,
μακριά από τη γενέθλια πόλη του, θα έπρεπε να ορίσει εκ νέου τον κόσμο μετατοπίζοντας την οπτική του γωνία και να ανακαλύψει κάποιαν άλλη Αγία Πετρούπολη. Τη βρήκε στη Βενετία – μια δεύτερη πατρίδα, όπου στο Κανάλε Γκράντε δεν κυλούσαν τα νερά της Μεσογείου αλλά του ποταμού Νέβα.
Εξόριστος, από ετυμολογικής πλευράς, είναι εκείνος που αναγκάζεται να ζήσει
εκτός ορίων, έξω δηλαδή από την πόλη, γιατί η πόλη συνιστά το κατεξοχήν ανθρώπινο δημιούργημα που θέτει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το ζήτημα των ορίων, των μεγεθών και της διάταξής τους».
Η συνέχεια εδώ.
