ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Έχει καταντήσει ουτοπία στη χώρα μας να αναφερόμαστε σε πάσης μορφής «ασφάλεια». Από κοινωνική μέχρι και την πραγματική, εκείνη που κάθε κράτος υποχρεούται να παρέχει στους πολίτες του. Στη χώρα μας, όταν μιλάμε για το «ασφαλιστικό», κατευθείαν το μυαλό μας πάει σε κινητοποιήσεις (είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια) και αυτό για τον απλούστατο λογο ότι ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε σοβαρά με αυτό, και το τεράστιο πρόβλημα, παραμένει. Δεν έχει λυθεί, και πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να λυθεί. Θέλετε γιατί οι πολιτικοι δεν είναι ικανοί να λύσουν το πρόβλημα; Θέλετε γιατί σκόπιμα αποφεύγουν να το λύσουν; Πολλοί θα πουν ότι «πως περιμένουμε να καταλάβουν το πρόβλημα και να το λύσουν άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους»; Εδώ να πω ότι η πραγματικότητα σε μεγάλο ποσοστό είναι αυτή δυστυχώς. Το «ασφαλιστικό» στην Ελλάδα είναι κανονική κοροϊδία, και οι όποιες μέχρι τώρα απόπειρες για να λυθεί το πρόβλημα αυτό, αποδειχτήκαν πειράματα σε βάρος των εργαζομένων. Είμαστε επίσης η χώρα, που ΑΛΛΕΣ αποφάσεις παίρνουμε για τους ασφαλισμένους στον δημόσιο, και άλλες στον ιδιωτικό τομέα. Ασφαλισμένοι «δυο ταχυτήτων», και πολύ περισσοτέρων κατά πολλούς. Το ασφαλιστικό στην «σύγχρονη» κατά τα άλλα εποχή μας, είναι ένα θέμα που «καίει», και ΚΑΝΕΙΣ δε θέλει να ρισκάρει το όποιο πολιτικό κόστος. Σκέφτονται το πολιτικό κόστος, και δεν σκέφτονται το ανθρώπινο. ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις μη θέλοντας να θίξουν τα όποια συμφέροντα εκείνων που τις στηρίζουν οικονομικά, φροντίζουν και λαμβάνουν «ημίμετρα» σε βάρος των εργαζομένων. Έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια, τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία καθημερινά να χρεώνονται όλο και περισσότερο. Ακούσαμε για πρώτη φορά περί «συγχώνευσης» των ταμείων αν θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 80. Είδαμε ταμεία που από καλύτερα που ήταν, κατάντησαν χειρότερα. Δεν ήταν χρεωμένα, και χρεωθήκαν. Οι όποιες «παροχές» προς τους ασφαλισμένους μόνο παροχές δεν είναι, αφού τους αναγκάζουν να πληρώνουν. Και αποφάσισε λέει η κυβέρνηση να «ανοίξει» το ασφαλιστικό, και κάλεσε τους φορείς, τα συνδικάτα, σε διάλογο, αλλά άκρη δεν βγήκε, και ούτε πρόκειται να βγει. Από την άλλη οι ευρωπαίοι πιέζουν τη χώρα μας για σαρωτικές αλλαγές, σε όλους τους τομείς, αλλαγές όμως οι οποίες δεν μας συμφέρουν. Και πώς να μας συμφέρουν όταν πάμε από το κακό στο χειρότερο, όταν είμαστε μαθημένοι στα «δικά μας σχέδια»; Και το κακό είναι τα αποτελέσματα από του όποιους σχεδιασμούς, ελληνικούς και ευρωπαϊκούς, παλιούς και νέους, τα πληρώνουμε όλοι εμείς. Πολλοί μιλούν για «παγίδες» στο ασφαλιστικό. Δεν λένε όμως ΠΟΙΟΙ έστησαν και γιατί αυτές τις παγίδες, και μετέτρεψαν σε «απροστάτευτα θηράματα» όλους τους ασφαλισμένους. Και ακούμε να λέγονται πολλά για αλλαγές στις κατηγορίες ενσήμων, αλλαγές γενικότερα οι οποίες έτσι και γίνουν θίγουν το μεγαλύτερο ποσοστό των ασφαλισμένων στη χώρα. Κατά τα άλλα μιλάμε ακόμα για το ασφαλιστικό στη χώρα μας. ΠΟΙΟ ασφαλιστικό όμως; Το ασφαλιστικό «κουρελού» όπως το κατάντησαν τα τελευταία 30 χρόνια, και πάνε τώρα για ακόμα μια φορά να το «μπαλώσουν» κακήν κακώς καταδικάζοντας τους ασφαλισμένους για ακόμα μια φορά σε πλήρη ανασφάλεια; Για ΠΟΙΟ ασφαλιστικό μιλάμε; Για το ασφαλιστικό της «Ψωροκώσταινας», η το ασφαλιστικό της «μεγάλης» Ευρώπης, που δεν έχει ιδέα για το Ελληνικό ΜΠΑΧΑΛΟ; Και είπαν και για τα «όρια» ηλικίας, τα οποία μας θέλουν σαν Είλωτες να δουλεύουμε μια ζωή, για να πληρώνουμε αυτό το παμφάγο κράτος. Και πληρώνουμε, πληρώνουμε συνέχεια. Πληρώνουμε για να έχουμε … ασφάλιση, μόνο που όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουν οι ασφαλιστικοί φορείς εμάς, βλέπουμε ότι αν δεν βάλουμε και πάλι το χέρι στην τσέπη, θα πάμε σαν τα σκυλιά στο αμπέλι.