ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.

Όταν οι πολιτικοί, οι πολιτικάντηδες βγαίνουν και ανακοινώνουν τα «μεγαλόπνοα σχέδια τους» για το καλό της χώρας – έτσι λένε, εμείς από κάτω, φανατιζόμαστε και τους χειροκροτούμε. «Οι δικοί μας, θα νικήσουν, θα τους κάνουμε κυβέρνηση, θα τους τσακίσουμε τους άλλους»… Και έρχεται η ώρα που στρογγυλοκάθονται στα βουλευτικά έδρανα και στις καρέκλες των υπουργείων και ενώ ο κόσμος περιμένει να κάνουν πράξη όλα αυτά που προεκλογικά υποσχεθήκαν, εκείνοι το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα άνευ προηγούμενου μπάχαλο, αποτελειώνοντας εκείνα που άφησαν οι προκάτοχοι τους. Κάπως έτσι έγινε και με την σημερινή κυβέρνηση, η οποία στα πλαίσια των όποιων «μεταρρυθμίσεων» διέλυσε στην κυριολεξία τη χώρα από άκρη σε άκρη, σε όλους τους τομείς. Πρώτα απ’ όλα στην οικονομία, και ακολουθουν όλα τα άλλα. Πέντε χρόνια «κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων – απορρυθμίσεων» και η ανεργία πήγε στα ύψη (μην ακούτε τα παραμύθια των ποσοστών που διαδίδουν), ο κόσμος δεν έχει λεφτά, φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για «ταμείο κατά της φτώχειας» (όχι ότι με τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαμε τα ίδια χάλια, δεν ηταν όμως σε αυτό το σημείο), οι πολιτικές των μεταρρυθμίσεων έκαναν τους πλούσιους πλουσιότερους, και τους φτωχούς φτωχότερους. Ο μεροκαματιάρης πάει στο σουπερ μάρκετ να ψωνίσει κάποια βασικά πράγματα και το λιγότερο που θα δώσει είναι από 50 μέχρι 80 ευρώ! Δηλαδή, για να θυμηθούμε την αγία δραχμούλα, από 16 μέχρι 25000! Όταν με αυτά τα χρήματα, γέμιζες δυο καρότσια πράγμα. Μεταρρυθμίσεις, και από δίπλα μια άλλη πραγματικότητα. Κλείσιμο ένα σωρό επιχειρήσεων, στο δρόμο και άλλοι άνεργοι. Μηνιάτικα στον ιδιωτικό τομέα από 670 μέχρι και 800 ευρώ με άπειρες εργατοώρες και στον αντίποδα; Να κάνουμε έναν μικρό υπολογισμό να δούμε πόσα θέλει κάποιος το μήνα για κάποιες από τις υποχρεώσεις του. Ενοίκιο. Να πούμε στην καλύτερη περίπτωση 300 ευρώ; Ψώνια. Δεν βάζω τετραμελείς οικογένειες, ας πούμε μια τριμελής. Άλλα 300; (βλέπετε τα σούπερ μάρκετ εφαρμόζουν την προς τα πάνω «στρογγυλοποίηση» των τιμών). Αν έχεις αυτοκίνητο, δεν θα θέλεις κανένα 150 άρι για βενζίνες; Λογαριασμός κινητού; Να πούμε το λιγότερο 60 ευρώ; Πάμε τώρα στα πιο δύσκολα. Φροντιστήρια παιδιού – ων ……. Ρουχισμός; Καλά εδώ δεν αγοράζεις ρούχα κάθε μήνα, αλλά τις τιμές τους τις ξέρετε έτσι δεν είναι; Δόση καρτών (αν έχεις που οι περισσότεροι δυστυχώς έχουν) και δανείου; Ας μην βάλουμε κάποιο ποσό μια και διαφέρουν ανάλογα την περίπτωση. Στα έκτακτα πλην σταθερά έξοδα, είναι και οι λογαριασμοί που έρχονται κάθε δίμηνο ΔΕΗ, ΟΤΕ, και κάποιοι άλλοι. Να πούμε για ΔΕΗ και ΟΤΕ ακόμα ένα 150 άρι (και λίγα είναι); Πόσα έχουμε μέχρι εδώ ρε παιδιά; Έφυγε ήδη ο μισθός; Και άντε να δουλεύουν και οι δυο στο σπίτι, κάτι γίνεται, τσίμα – τσίμα τα κουτσοκαταφέρνεις. Αν δουλεύει ο ένας μόνο που συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, τι γίνεται; Πάμε στις συντάξεις των «μεταρρυθμίσεων». Ντρέπομαι να αναφέρω νούμερα, όπως ντρέπομαι κάθε φορά που αντικρίζω ηλικιωμένους στις λαϊκές αγορές να ψάχνουν στα «απομεινάρια», στα σκουπίδια που αφήνουν πίσω τους οι πωλητές για να βρουν κάτι που να τρώγεται. Επειδή τα κανάλια δεν ξαναέδειξαν τέτοιες εικόνες, δεν σημαίνει ότι οι ηλικιωμένοι, οι συνταξιούχοι, παίρνουν τώρα αρκετά χρήματα για να μην πεθάνουν της πείνας. Πολύ αποτελεσματικές οι «μεταρρυθμίσεις», μόνο που σαν αποτέλεσμα είχαν την φτώχεια και την ανέχεια. Και μέσα σε όλες τις «άλλες μεταρρυθμίσεις», είναι και εκείνες για την παιδεία. Είναι όλα αυτά λοιπόν που έφτασαν τον κόσμο στα αμήν, που έκαναν έξαλλους τους νέους, γιατί στα πιο πάνω θα καταλήξουν και αυτοί αύριο μεθαύριο, η γενιά των 600 ευρώ, Στην ανεργία, στην φτώχεια στην ανέχεια, στον κάθε πολιτικάντη μπας και διοριστούν στο δημόσιο. Οι νέοι είναι έξαλλοι γιατί βλέπουν τους γονείς τους να παιδεύονται, να είναι χρεωμένοι, και να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι επειδή οι «μεταρρυθμίσεις» τους θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι, σκλάβους να δουλεύουν μια ζωή για να πληρώνουν το ανύπαρκτο κράτος στο οποίο ζούμε. Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com