ΠΑΜΜΕ: Να κατατεθεί τώρα ο νέος νόμος για τα πνευματικά δικαιώματα.

Ναυάρχου Νικοδήμου 2, 105 57, Σύνταγμα, Αθήνα Blog: www.pamme.eu Ηλ. Δ/νση: press@danagennisi.gr Τηλ. 2103314314 Φαξ: 2103217771 ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Εκπρόσωπος: Σταύρος Βιτάλης Τηλ.: 6979112273 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 31/8/09 Την έντονη διαμαρτυρία του για τις συνεχιζόμενες ποινικές και αστικές διώξεις αγροτών-καφετζήδων των ακριτικών περιοχών της Μακεδονίας από τις ιδιωτικές εταιρίες πνευματικής ιδιοκτησίας εκφράζει προς το Υπουργείο Πολιτισμού το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο. Ενώ εδώ και αρκετό καιρό η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για αλλαγή του σχετικού νόμου που αφήνει στα χέρια κάθε ιδιωτικής εταιρίας «προστασία πνευματικών δικαιωμάτων» τους φτωχούς αγρότες-καφετζήδες των χωριών μας, τίποτε δεν έχει γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση, προσθέτει στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΜΕ. Καλούμε τον κ. Σαμαρά να προχωρήσει αμέσως στις δεσμεύσεις του για αλλαγή του σχετικού νόμου και του υπενθυμίζουμε τις προτάσεις μας τις οποίες έχουμε επανειλημμένα καταθέσει σε όλους τους αρμόδιους φορείς, αλλά και στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές. Οι προτάσεις αυτές είναι απόσταγμα πολύχρονης έρευνας του εκπροσώπου Τύπου του Πανελληνίου Μακεδονικού Μετώπου κ. Βιτάλη και των συνεργατών του, βασισμένες μάλιστα στην διεθνή πραγματικότητα τη σχετική με τα πνευματικά δικαιώματα. Οι προτάσεις αυτές έχουν ως εξής: 1. Περίπτωση πρώτη: Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα της ΕΕ όπου η δημόσια εκτέλεση μουσικού έργου από καφενείο, καφετερία κλπ, θεωρείται ως αυτόφωρο ποινικό αδίκημα κακουργηματικής μάλιστα υφής. Αποτέλεσμα, τόσο η ΑΕΠΙ και οι άλλες ιδιωτικές εταιρίες προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας να πιέζουν για συλλήψεις αγροτών ? κτηνοτρόφων ? καφετζήδων, όσο και να παραβιάζονται έτσι θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα μας με την έλλειψη ισονομίας και ισοπολιτείας που θα πρέπει να υφίσταται στο πλαίσιο της ΕΕ. Πρόταση: ?μεση αποποινικοποίηση των εισφορών της ΑΕΠΙ και των άλλων ιδιωτικών εταιριών προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι όποιες οικονομικές διαφορές να οδηγούνται στα αστικά δικαστήρια από τα ενδιαφερόμενα μέρη και ειδικά από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Παράλληλα με αυτήν την ρύθμιση, θα σταματήσει αμέσως η εμπλοκή της Ελληνικής Αστυνομίας ως «φοροεισπράκτορα» για λογαριασμό της ιδιωτικής αυτής εταιρίας, μια τουλάχιστον μη σύννομη, και κατά ορισμένους , αντισυνταγματική εμπλοκή. 2. Περίπτωση δεύτερη: Κατά κάποιο περίεργο λόγο, η ΑΕΠΙ είναι η μόνη περίπτωση νομικού προσώπου στην Ελλάδα, όπου οι όποιες της εισφορές που μονομερώς επιβάλλει, κεφαλαιοποιούνται και παραμένουν στο διηνεκές ως «δαμόκλειο σπάθη» επί της κεφαλής των καφετζήδων των χωριών, οι οποίοι μάλιστα καλούνται να πουλήσουν χωράφια για να ξεπληρώσουν παλαιότερα χρέη προς την εταιρία αυτή, η οποία μονομερώς έχει καθορίσει και επιβάλλει στους καφετζήδες. Πρόταση: Ορισμός με νομοθετική ρύθμιση χρόνου ενός έτους για παραγραφή των παλαιοτέρων χρεών των καταστηματαρχών προς την ΑΕΠΙ. Να παραγραφούν δηλαδή άμεσα όλες οι παλιές οφειλές των καφετεριούχων καφετζήδων κλπ προς την ιδιωτική αυτή εταιρία. 3. Περίπτωση Τρίτη: Η ΑΕΠΙ, εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες και ατέλειες του ν.2121/93, προχώρησε δημοσιεύοντας «ως όφειλε σύμφωνα με το νόμο» σε εφημερίδες μικρής κυκλοφορίας σε δημοσίευση των τιμοκαταλόγων της. Όπως γίνεται αντιληπτό, οι αγρότες ? κτηνοτρόφοι που ζουν στα χωριά, μόνο όταν τους χτύπησε ο εισπράκτορας την πόρτα κατάλαβαν ότι υπάρχει τέτοιος νόμος και πως υποχρέωσή τους ήταν να έχουν διαβάσει εφημερίδες με μικρή κυκλοφορία για να ξέρουν πόσα ο καθένας θα πληρώσει. Πρόταση: Ορισμός νέου και μάλιστα σαφώς περιγραφόμενου καθεστώτος σύναψης σύμβασης των καταστηματαρχών με τις εταιρίες πνευματικών δικαιωμάτων. Και φυσικά ισχυροποίησής των όχι με απλή ανακοίνωση στον Τύπο, αλλά μετά από συγκεκριμένη όχληση (προτιμότερο με εξώδικη πρόκληση) του καταστηματάρχη, και ενημέρωσή του για τις όποιες προθέσεις του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης. 4. Περίπτωση τέταρτη: Εκμεταλλευόμενη την ασάφεια επίσης του 2121/93 η ΑΕΠΙ, από μόνη της προχώρησε στον ορισμό κλίμακας συντελεστών για τον καθορισμό του ύψους της εισφοράς που θα πρέπει να πληρώνει ο κάθε καφετζής ή καφετέρης. Ο συντελεστής αυτός είναι σύμφωνα με την ΑΕΠΙ το εμβαδόν του καταστήματος. Σκεφτείτε λοιπόν την μέτρηση ενός καταστήματος στο Κολωνάκι ή στη Σαντορίνη και τη μέτρηση ενός καφενείου στα χωριά μας, όπου ο χώρος είναι και άφθονος και τεράστιος. Πρόταση: Α. Κατηγοριοποίηση των καταστημάτων με καθορισμό συντελεστή κατά περίπτωση, ο οποίος θα αποδεικνύει ότι προκύπτει όντως εκμετάλλευση του πνευματικού δικαιώματος από την όποια δημόσια εκτέλεση του μουσικού έργου. Ο Τύπος του ως άνω περιγραφόμενου συντελεστή μπορεί να ορισθεί εναλλακτικά: Από κοινή επιτροπή νομομαθών, του Ο.Π.Ι. και των ενδιαφερομένων μερών. Από μόνιμη επιτροπή χαρακτηρισμού της κατά περίπτωση επιχείρησης, υπό την υψηλή επιστασία του Ο.Π.Ι. και η οποία μπορεί να υφίσταται στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, ως υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Από το Υπουργείο Οικονομικών. Από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Από επιτροπή Σοφών. Με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για σχετική γνωμοδότηση, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «οδηγός» για τον εν λόγω προσδιορισμό. Β. Αντικειμενικοποίηση του ύψους της εισφοράς με βάση την εφαρμογή του ορισθέντος τύπου συντελεστή επί του πραγματικού εισοδήματος του όποιου καταστήματος, όπως αυτό προκύπτει από τις φορολογικές των δηλώσεις. Έτσι ώστε να σταματήσει το τερατώδες σημερινό καθεστώς, να πληρώνει δηλαδή την ίδια εισφορά η πολυτελής καφετερία του Κολωνακίου με το καφενείο των χωριών μας που βρίσκονται μερικά μέτρα από τα σύνορα και μάλιστα είναι περιοχές ιδιαίτερα φτωχές. Η ως άνω ρύθμιση χρήζει ιδιαίτερης προσοχής στην διατύπωσή της στο νομοσχέδιο, δεδομένου ότι οι οργανισμοί όπως η ΑΕΠΙ, έχουν δείξει ιδιαίτερη «πονηριά» στο να εισάγουν δικές τους απαράδεκτες μεθόδους μέτρησης όπως πχ με τα τετραγωνικά μέτρα. 5. Περίπτωση πέμπτη: Ο νόμος 2121/93 παραδόξως πως, δεν δίνει το δικαίωμα στους καφετζήδες των χωριών ειδικά, να παίζουν παραδοσιακή μουσική. Ο ως άνω νόμος, θεωρεί ..."αυτονόητο" πως κάθε καφενείο στα χωριά μας παίζει οπωσδήποτε δημιουργό ο οποίος είναι και κατά κανόνα μέλος της ΑΕΠΙ ή των άλλων ιδιωτικών εταιριών προστασία πνευματικής ιδιοκτησίας και οποίος φυσικά είναι παντελώς άγνωστος στα χωριά μας. Έτσι, δεν μπορεί ο Δήμαρχος ενός χωριού να εκδώσει άδεια μουσικής μόνο για παραδοσιακά τραγούδια (μακεδονίτικα, ποντιακά, θρακιώτικα, Κρητικά κλπ) στα καφενεδάκια και στις καφετερίες των χωριών. Είναι υποχρεωμένος εκ του ως άνω νόμου, να του ζητήσει βεβαίωση ότι ο καφετζής πλήρωσε την εισφορά της ΑΕΠΙ. Πρόταση: Τροπολογία στην οποία σαφώς να ορίζεται πως, από τη στιγμή που ένας καφετζής, καφετέρης κλπ, βεβαιώσει με δήλωσή του πως "θα παίζει μόνο παραδοσιακή μουσική στο κατάστημά του", ο Δήμαρχος είναι υποχρεωμένος να του εκδώσει άδεια για χρήση μουσικών οργάνων με σκοπό και στόχο φυσικά, την ανάδειξη της παραδοσιακής μας μουσικής. Και τέλος, με δεδομένη την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στην ελληνική επαρχία, λόγω των διαρκώς εντεινόμενων οικονομικών προβλημάτων, μια πιο γενναία και ριζοσπαστική από την πλευρά του Υπουργείου Πολιτισμού αντιμετώπιση του προβλήματος θα μπορούσε να είναι: Εξαίρεση όλων των παραμεθόριων περιοχών από τις εισφορές της ΑΕΠΙ και των άλλων ιδιωτικών εταιριών πνευματικής ιδιοκτησίας. Εξαίρεση όλων των Δημοτικών Διαμερισμάτων που βρίσκονται σε παραμεθόριες και μειονεκτικές περιοχές, με πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων από τις εισφορές της ΑΕΠΙ.