Όταν συστάθηκε το Κ.Ε.Α.Τ. κι άρχισε να λειτουργεί πιστεύαμε ότι κατά την πορεία του τουλάχιστον θα εξασφάλιζε τα συμφέροντα & τα δικαιώματα των ανθρώπων με τυφλότητα κι άλλες αναπηρίες. Όμως διαψευστήκαμε!
Πριν από τη συγχώνευση της Σχολής Τυφλών Θεσσαλονίκης με το Κ.Ε.Α.Τ. η Σχολή προσέφερε σε ανήλικους κι ενήλικες στέγη, διατροφή κι εκπαίδευση με σκοπό την ομαλή & σταδιακή ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Μετά τη συγχώνευση οι άνθρωποι με τυφλότητα πετιούνται στο περιθώριο & την εγκατάλειψη. Στην απομόνωση & τον εξευτελισμό. Στη μοναξιά & την απανθρωπιά. Στο μηδέν & το τίποτα. Συμπερασματικά, το προνοιακό κι εκπαιδευτκό κομμάτι, που τους εξασφάλιζε η Σχολή, μετά την απόφαση του Κ.Ε.Α.Τ. σταματά. Αυτό που επιζητούμε είναι να παραμείνει ο προνοιακός κι εκπαιδευτικός χαρακτήρας στο παράρτημα του Κ.Ε.Α.Τ. στη Θεσσαλονίκη.
Το Κ.Ε.Α.Τ. αγνοώντας τις ανάγκες & τις κραυγές αγωνίας των ανθρώπων με προβλήματα όρασης & τυφλότητα τους αφήνει χωρίς στέγη & διατροφή μόνους τους στο αφιλόξενο περιβάλλον της κοινωνίας ανήμπορους να ανταπεξέλθουν στις επιταγές της καθημερινότητάς τους με αξιοπρέπεια. Με μηδενική υποστήριξη, η οποία θα τους διασφάλιζε μια δικλίδα ασφαλείας για τους ίδιους. Κι όλα αυτά, επειδή θα πρέπει να εφαρμόσει το νόμο, όπως υποστηρίζει. Ένα νόμο αντίθετο προς τις ζωές αυτών των ανθρώπων. Ένα νόμο ηθικά παράνομο. Ένα νόμο που θα ρωτά καθημερινά τους υπεύθυνους-ανεύθυνους που λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις αν έχουν ήσυχη συνείδηση.
Μέσα από τη συγκεκριμένη αποτρόπαια απόφαση του Κ.Ε.Α.Τ. - οι τυφλοί να απομακρυνθούν από τη Σχολή - προκύπτει μια καινούρια βαρβαρότητα. Αναβιώνεται ένας σύγχρονος Καιάδας. Πολλοί γονείς αυτών των ανθρώπων έχουν φύγει από τη ζωή. Κάποιοι άλλοι τους έχουν απορρίψει. Κι έρχεται τώρα ο νόμος να τους δώσει τη χαριστική βολή σε αυτό το έγκλημα, διότι αυτή η πράξη μόνο ως εγκληματική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Καλούμε τον αρμόδιο υπουργό Εργασίας να κινητοποιηθεί άμεσα, διότι οι ζωές των ανθρώπων με τυφλότητα κι άλλες αναπηρίες από ώρα σε ώρα μένουν εκτός Σχολής αβοήθητες κι εγκαταλελειμμένες. Υπολογίζουμε στην ευαισθησία του. Γιατί οι νόμοι μπορεί να μην έχουν ψυχή, αλλά ψυχή έχουν οι άνθρωποι που τους υπηρετούν. Σε περίπτωση που συμβεί αυτό το έγκλημα, τότε θα πρέπει να αισθανόμαστε όλοι ντροπιασμένοι, γιατί είναι συνάνθρωποί μας & κάποτε θα βρεθούμε κι εμείς στη θέση τους. Και τότε θα έρθει κάποιος άλλος νόμος να προβλέψει το δικό μας προσωπικό & καθημερινό θάνατο. Ας προσδώσουμε στο θέμα την πρέπουσα σημασία κι ας προσφέρουμε σε αυτούς τους ανθρώπους τη θέση που τους αξίζει μέσα στην κοινωνία. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της.
ΦΩΤΗΣ ΜΠΙΜΠΑΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου