Είναι πραγματικά γελοίες καταστάσεις όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, στη χώρα του «ποτέ», στη χώρα των ΘΑ, των θρασυτατων πολιτικών και των παρατρεχάμενων τους, στη χώρα που ΑΚΟΜΑ υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι χειροκροτούν τα κόμματα και είναι φανατισμένοι με αυτά, άσχετα αν έχουν καταστραφεί από αυτά, όχι μόνο αυτοί, αλλά ολόκληρη η χώρα.
Πάμε τώρα στα της «θεωρίας».
Η θεωρία λοιπόν έχει να κάνει με τα ΚΕΝΤΡΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ, και τις πολυπόθητες (για τους αναπήρους και λοιπούς ενδιαφερόμενους) και «ακριβοθώρητες» επιτροπές.
Η θεωρία λοιπόν λέει το εξής με απλά λόγια.
«Από τη στιγμή που ο ενδιαφερόμενος καταθέσει στα κατά τόπους ΚΕΠΑ τα απαιτούμενα έγγραφα για να περάσει επιτροπή αναπηρίας, σε διάστημα από δυο, μέχρι τέσσερις μήνες το πολύ(πολλές φορές από τα ΚΕΠΑ μιλούν και για έξι ) θα ειδοποιηθεί για να προσέλθει στην επιτροπή και να εξεταστεί η περίπτωση του από τους γιατρούς της ειδικότητας που απατούνται για την πάθηση του.»
Αυτή είναι η θεωρία λοιπόν, που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, το διάστημα τεσσάρων έως έξι μηνών είναι απαράδεκτο, είναι μεγάλη καθυστέρηση.
Να δούμε τώρα την πραγματικότητα;
Η πραγματικότητα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την θεωρία.
Όχι τέσσερις, όχι έξι, αλλά δώδεκα και δεκατέσσερις μήνες αναμονής για τους υποψηφίους των επιτροπών αναπηριών είναι το διάστημα που χρειάζεται στις περισσότερες περιπτώσεις μέχρι να εξεταστούν οι ανάπηροι από τις επιτροπές.
ΟΛΟΥΣ αυτούς τους μήνες μένουν χωρίς τα όποια επιδόματα δικαιούνται, χωρίς τις όποιες παροχές.
Μάλιστα, παρατηρούνται ελλείψεις γιατρών, κυρίως νευρολόγων, πράγμα που δημιουργεί κενά στην σύσταση πολλών επιτροπών.
Όπως βλέπετε, η πραγματικότητα σχετικά με τις επιτροπές δεν έχει καμία σχέση με τη θεωρία.
ΙΣΩΣ, στα «σχέδια» που έκαναν οι «αρμόδιοι», να χρειαζόταν δυο, τέσσερις, η έξι μήνες, πράγμα ανεπίτρεπτο.
Η πραγματικότητα όμως έρχεται να δώσει χαστούκι σε όλους εκείνους τους «σχεδιαστές», οι οποίοι παίζουν με τις ζωές του κοσμάκη, και μη βγει κανένα κομματόσκυλο και πει ότι δεν είναι έτσι.
Σήμερα, άνθρωποι που ζούσαν από τα όποια αναπηρικά επιδόματα γιατί είναι πλέον άνεργοι, ΠΕΙΝΟΥΝ περιμένοντας ΠΟΤΕ θα περάσουν επιτροπή.
Στους «αρμόδιους» δεν καίγεται καρφί γιατί κάθε τέλος του μήνα θα τσεπώσουν τα χιλιάρικα τους, με τα οποία θα μπορέσουν να πληρώσουν τα φάρμακα και τους γιατρούς που πιθανόν να χρειαστούν οι ίδιοι, η κάποιο μέλος της οικογένειας τους.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι όσοι ασκούν πολιτική στις πλάτες των ατόμων με αναπηρία, σύντομα θα το βρουν μπροστά τους αυτό.
Ακόμα και στη χώρα του «ποτέ», τα κορόιδα ξυπνούν κάποτε και αλλοίμονο στους εκμεταλλευτές τους.
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com
