Σίγουρα όλοι έχετε δει το τηλεοπτικό κοινωνικό μήνυμα με το παιδί στο αναπηρικό καροτσάκι,.
Εγώ σήμερα θα σας μιλήσω για τον δικό μου καλύτερο φίλο.
Ο καλύτερος μου φίλος λοιπόν, Δεν περπατά με ρόδες (ακόμα),
αν και πολλές φορές η πάθηση του έχει αυτή την κατάληξη (η και πολλές άλλες άσχημες).
Ο καλύτερος μου φίλος, εδώ και χρόνια πάσχει από σκλήρυνση
κατά πλάκας και η πάθηση του αυτή του έδωσε 67% ποσοστό αναπηρίας.
Ο καλύτερος μου φίλος, παρά την πάθηση του μέχρι πριν τρία χρόνια
εργαζόταν κανονικά, αλλά και λογω πάθησης έπαιρνε ένα επίδομα παραπληγίας όπως
ο νόμος προβλέπει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ήταν ας πούμε ΤΟΤΕ καλά, γιατί ο μισθός σε συνδυασμό με το επίδομα
του επέτρεπαν να ζει αξιοπρεπώς καλύπτοντας τόσο τις οικογενειακές υποχρεώσεις
του, όσο και το να πληρώνει τη «διαφορά» στα φάρμακα του, παρολο που βρισκόταν
στην κατηγορία 0% στη συμμετοχή.
Ο καλύτερος μου φίλος, ΤΩΡΑ, σήμερα, εδώ και τρία χρόνια
είναι άνεργος.
Το επίδομα παραπληγίας που έπαιρνε, σταμάτησε εδώ και πάρα πολλούς
μήνες, γιατί περιμένει να περάσει από τα περιβόητα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηριών
προκειμένου να ανανεωθεί η τριετία και να ξαναπάρει το επίδομα του από το όποιο
αποκλειστικά ΖΟΥΣΕ τα τελευταία τρία χρόνια που είναι άνεργος .
Ευτυχώς, ακόμα έχει ενέσεις για την πάθηση του, αλλά τα άλλα
φάρμακα, για την υπέρταση και το ζάχαρο, έχει να τα γράψει εδώ και δυο μήνες.
Το βιβλιάριο ασθενείας του είχε παράταση εξάμηνη λόγο
ΚΕ.Π.Α, η οποία έληξε.
Θα πάει να πάρει νέα παράταση, αλλά δεν θα γράψει φάρμακα γιατί
στο φαρμακείο «μαζεύτηκαν πολλά»……
Ο καλύτερος μου φίλος ΟΤΑΝ θα περάσει από το ΚΕ.Π.Α, θα πρέπει
να περιμένει ακόμα τρεις μήνες μέχρι να ξαναπάρει επίδομα….
Ο καλύτερος μου φίλος, είναι ο φίλος όλων, είναι ο γείτονας,
ο γιος, ο αδελφός….
Είναι ένας ακόμα από τους χιλιάδες που βρίσκονται στην αναμονή
και άγνωστο για πόσο ακόμα θα είναι σε αυτή την κατάσταση.
Είναι ένας από τα εκατομμύρια ανέργων, που ΔΕΝ θα βρει πλέον
δουλειά γιατί είναι πενήντα χρονών, ηλικία όχι και η καλύτερη για να σε πάρει κάποιος
στη δουλεία του.
Τον βλέπω να είναι ένα ψυχικό ράκος.
Η πάθηση του, είναι ο χειρότερος συνδυασμός με το άγχος και
τη στενοχώρια.
Βλέπω τον καλύτερο μου φίλο, γιατί όλα όσα περιληπτικά σας περιέγραψα
είναι αληθινά, και όχι φανταστικά, και σκέφτομαι ΤΙ Γολγοθά ανεβαίνουν ΟΛΟΙ όσοι
είναι εγκλωβισμένοι στην αναμονή των ΚΕΠΑ για μήνες, χρόνο….
Σκεφομαι το μαρτύριο όλων αυτών όσο και των οικογενειών
τους.
Βλέπω την ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ του υποτιθέμενου κράτους «πρόνοιας» και
το μόνο συναίσθημα που με καταλαμβάνει είναι η ΟΡΓΗ.
ΟΡΓΗ για την ΚΑΤΑΝΤΙΑ όλων αυτών των ανθρώπων, που η κατάρα
τους έριξε να αντιμετωπίζουν εκτός από την αναπηρία και την αρρώστια τους, ακόμα
μια αρρώστια, χειρότερη, εκείνη της «κρατικής μέριμνας – πρόνοιας».
Βασίλης Τσούγκαρης
