Ο γεναρης είναι στο φευγα του μας κουναει το μαντήλι.
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, και μαζί του κουβαλαει ένα σωρό
πολιτικά πειράματα, άλλες τόσες μεγάλες κουβέντες, να χαμε να λέγαμε, του τύπου
«παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του».
Η ουσία στη χώρα είναι αυτή.
Σαν λαός, «ξεψυχάμε» γιατί έτσι αποφάσισαν άλλοι, και αυτοί
που υποτίθεται ότι έχουν εκλεγεί από εμάς για να κυβερνήσουν τη χώρα, δεν είναι
τίποτα άλλο από υπηρέτες των ξένων, απλοί εντολοδόχοι τους, η για να το πω πιο απλά,
καρπαζοεισπράκτορες της Ευρώπης.
Μιας Ευρώπης, που, πατώντας πάνω στα ΔΙΚΑ ΜΑΣ κουφάρια βγαίνει
ακόμα πιο «ισχυρή»….
Μιας Ευρώπης, που μας φτύνει κατάμουτρα ότι έχει παίξει βρώμικα
παιχνίδια σε βάρος μας για να σωθεί, να εξασφαλιστεί.
Μήνας μπαίνει λοιπόν, μήνας βγαίνει, και τα μεγάλα λόγια δίνουν
και παίρνουν.
Διάβασα κάπου, πως στις Βρυξέλλες, ο Έλληνας Πρωθυπουργός
είχε την ευκαιρία να “προπαγανδίσει” και πάλι για μια Ελλάδα η οποία δεν
αποτελεί πλέον “άσχημα νέα” για την Ευρώπη.
Το μεγάλο στοίχημα είναι να επιβάλλει το κλίμα αυτό και στην
εσωτερική σκηνή, στην τελική ευθεία για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Μα είναι πολύ φυσικό η Ελλάδα να μην αποτελεί «άσχημα νέα»
για την Ευρώπη!
ΠΩΣ θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο τη στιγμή που η χώρα έχει ξεπουληθεί
σε αυτήν;
Πως θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο τη στιγμή που μας κατάντησαν
να χρωστάμε μέχρι και τον αέρα που αναπνέουμε στην Ευρώπη;
Οι ΙΔΙΟΙ οι ευρωπαίοι, τα αφεντικά των δικών μας ομολογούν όλο
θράσος ότι μας χρέωναν για εξοπλισμούς, και ένα σωρό άλλα.
Μόνο καλά νέα μπορεί η Ελλάδα να είναι για τους ευρωπαίους, αφού
πλέον τους ανήκει.
Τα «σχέδια» τους βγήκαν στο φως, και πετυχαν απόλυτα.
Και ΠΟΙΟ είναι το «μεγάλο στοίχημα» για το οποίο μιλούν οι πολιτικοί
μας;
Να ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ την σύγχρονη «σκλαβιά» στην οποία μας έριξαν.
ΑΥΤΟ είναι στην ουσία.
Ο ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ σε ένα τραγούδι του της δεκαετίας του 90 αν θυμάμαι
καλά, έλεγε…..
«400 χρόνια φάγαμε τους Τούρκους
συνηθίσαμε και τρώμε και τους Έλληνες μετά
ιστορίες θα μου πείτε, ε καλά
εμείς ΝΑ».
Τελικά ΕΜΕΙΣ ΝΑ στα όποια στοιχήματα βάζουν στην πλάτη μας;
Για πόσο ακόμα θα τους αφήνουμε;
«Ιδου λοιπόν η εποχή των….. στοιχημάτων
ο απέναντι ακούει με απορία και μετά
να κι αν είναι κι αν δεν είναι απαντά…»
Να είσαι καλά Δήμο Μούτση.
ΕΣΥ τα έλεγες, τα τραγουδούσες, προσπαθούσες να μας ταρακουνήσεις
μπας και ξυπνήσουμε.
Αλλά ΕΜΕΙΣ και ΕΚΕΙΝΟΙ, οι «απέναντι», δε δίναμε σημασία, τα
«γράφαμε» όλα.
Και τώρα;
Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, και τα παιχνίδια στις πλάτες
μας δεν έχουν τελειωμό.
ΕΜΕΙΣ κλαίμε, με τα κακά νέα που μας έρχονται καθημερινά,
και εκείνοι τρίβουν τα χέρια τους γιατί ΠΕΤΥΧΑΝ.
Βασίλης Τσούγκαρης
