Ας ελπίσουμε ότι και άλλοι ποιητές θα βρουν με τον δικό τους τρόπο την έξοδο από την κρίση, ώστε να βοηθήσουν την ποίηση μας να επανακτήσει πλήρως τη ρώμη που την διέκρινε ως το σχετικά πρόσφατο παρελθόν.
Η μεθοδική και μαστορική εκμετάλλευση ορισμένων στοιχείων που έμεναν ανεκμετάλλευτα, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, στα κοιτάσματα της ελληνικής ομοιοκαταληξίας (ένα μόνο μέρος από τις «πάρηχες» δραστηριότητές της είχε ως τώρα χρησιμοποιηθεί επιδεξιότερα από τον Καρυωτάκη και τον Σεφέρη) είναι εκείνο που ταυτίζει τη σημερινή ποιητική μας γλώσσα με το εκφραστικό σφρίγος, για το όποιο μιλήσαμε παραπάνω. Ο προσωδιακός τρόπος του Βαγενά αποτελεί, βέβαια, τη δική του απάντηση στο ερώτημα πώς μπορεί ένας ποιητής να υπερβεί την κρίση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο ελεύθερος στίχος («με ποιον τρόπο θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό», γράφει ο Βαγενάς, «είναι κατά το μεγαλύτερο βαθμό –γιατί υπάρχουν και αντικειμενικότερες συνθήκες– ατομική υπόθεση κάθε ποιητή»). Ας ελπίσουμε ότι και άλλοι ποιητές θα βρουν με τον δικό τους τρόπο την έξοδο από την κρίση, ώστε να βοηθήσουν την ποίηση μας να επανακτήσει πλήρως τη ρώμη που την διέκρινε ως το σχετικά πρόσφατο παρελθόν.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου